ตอนพิเศษ 6จำตอนที่ผมถามพี่มันเรื่องแฟนเก่าได้ไหมครับ..ที่พอผมถามแล้วพี่มันตอบกลับมาว่าไม่เคยมีแฟนอ่ะ แล้วบอกต่อว่าผู้หญิงเขาชอบผู้ชายสุภาพอ่ะ ?
อ่า..นึกออกกันแล้วสินะ อืม..นั่นล่ะ เพราะหลังจากที่ได้ยินพี่มันพูดแบบนั้น..ผมเลยไม่ค่อยเครียด ค่อยห่วงเรื่องว่าจะมีใครแอบมาจิ๊จ๊ะๆ กับพี่มันไง สบายใจหายห่วงไปเลยอ่านะ
ส่วนตัวผมเอง..หน้าตาธรรมดาๆ หาได้ทั่วไปอ่ะนะ แถมยังพิการนั่งรถเข็นอีก แล้วจะมีใครที่ไหนมาสนจริงป่ะ ? นั่นละๆ พี่มันก็เลยไม่ต้องห่วง..ต้องหวงอะไรผมมาก แบบว่าชีวิตคู่ (แอบเขิน) ของพวกเรามันเลยชิวๆ สบายๆ ไม่ต้องมากังวลหรือหวาดระแวงอะไรกันเลย จนกระทั่งตอนนี้..
“คิดมากไปแล้ว..พี่แม่งคิดมากไปแล้ว”
พึมพำๆ อยู่ข้างหูพี่มันตั้งแต่อยู่บนรถ..ยันมาถึงบ้านนี่แหละครับ เผื่อมันจะซึมเข้าหัวพี่มันไปบ้าง..บอกว่าไม่มีอะไรๆ แค่รุ่นพี่ที่เรียนแม่งก็ไม่ยอมเข้าใจสักที
“แล้วทำไมต้องลูบหัวกันด้วย”
“ก็เขาเอ็นดู..”
คือผมเด็กกว่าพี่เขาไง..แถมยังแอบน่าสงสารด้วย เพราะนั่งรถเข็นอยู่เนี้ย แล้วพี่มันจะมาทำไม่พอใจ..งอนใส่แบบนี้เหรอ
ไอ้พี่เล็ก..มึงแม่งหึงได้งี่เง่ามากอ่ะ !!
“เอ็นดูก็เอ็นดูเฉยๆ สิว่ะ..จะมาโดนตัวบีมทำไม”
เออเนอะ..ก็พอรู้นะว่าพี่มันขี้หึงอ่ะ แถมขี้หวงมากด้วย..หวงแบบไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาโดนตัวผมได้เลยอ่ะ (ยังดีนะที่พี่มันยังยอมให้พ่อแม่กอดผมได้) แต่จะให้ผมทำไงว่ะ..ปัดมือพี่เขาออก แล้วชี้หน้าบอกว่า ‘อย่ามาโดนตัวกูนะเว้ย..ผัวกูหวง’ แบบนี้เหรอ???
“โหยพี่..เรื่องแค่นี้เอง”
“เรื่องแค่นี้เหรอ..บีมก็รู้นี่ว่าพี่ไม่ชอบ”
“โอเคๆ ต่อไปผมจะระวังไม่ให้พี่เขามาโดนตัวแล้วกัน” ยอมแพ้ครับ..ยอมพี่มันเลยจริงๆ
“ไม่ใช่เฉพาะมัน..ห้ามทุกคนมาโดนตัวเลย”
“ครับๆ”
แหม..ทำอย่างกับแฟนตัวเองนี่มีเสน่ห์มากเลยนะ ใครเห็นใครก็หลงรักเลยมั้งเนี้ย..หึงไม่เข้าเรื่องเลยจริงๆ ไอ้พี่เล็กแม่ง..ไร้สาระ !!
“ถ้ารู้ว่าจะมีเรื่องแบบนี้ไม่ปล่อยให้ไปเรียนแต่แรกก็ดี..แค่แฟนคนเดียวมีปัญญาเลี้ยงอยู่แล้ว”
“เหอๆ”
ตอนผมบอกว่าขี้เกียจ..ไม่อยากเรียน ก็เอาพ่อกับแม่มาหว่านล้อมให้ผมไป..แล้วทีนี้เป็นไง ???
“พี่เล็ก..”
“...” พี่มันเฉยครับ..ไม่ตอบไม่หันมามองด้วย
“พี่เล็กอ่ะ..” มีเหลือบตามามองนิดนึงครับ “มาๆ ขอกอดทีดิ..”
เห็นนะว่าจะยิ้มแล้ว ทำมาเป็นเก็ก
“เร็วสิ..ขอผมกอดหน่อย”
พี่มันแกล้งตีหน้านิ่ง..ทั้งที่เกือบจะหลุดยิ้มอยู่ละ
“ขอกอดหน่อยนะครับที่รัก”
ได้ผลครับ..พี่มันยอมเดินเข้ามาให้ผมกอด แบบนี้ผมเลยได้ท่าไม้ตายเพิ่มมาอีกอย่างแล้ว..เวลางอนต้องเรียก ‘ที่รัก’ ครับ..รับรองหายงอนเลย คึคึ
“บีมก็แบบนี้ตลอด..”
ผมหัวเราะทั้งที่ยังไม่เอาหน้าออกจากพุงพี่มัน..ก่อนจะงับลงไปเบาๆ บนก้อนไขมันเล็กๆ นั่น เขาเรียกพุงกะทิหรือเปล่าครับ..ไอ้หน้าท้องที่ยื่นๆ ออกมานิดหนึ่งแบบนี้อ่ะ ??
“อ้วนแล้วนะพี่..ออกกำลังกายบ้าง”
“ก็ออกอยู่ทุกคืน”
“ทะลึ่งละ..”
“หึๆ”
เซ็งพี่มันจริงๆ เอะอะพาเข้าเรื่องลามกตลอด..
“หายหงุดหงิดนะ..” เงยหน้าขึ้นไปมอง..ก่อนจะใช้ท่าอ้อนไม้ตายกระพริบตาปริบๆ
“พรุ่งนี้ลางานไปเฝ้าดีกว่า..ไม่ไว้ใจไอ้นั่นเลย”
“เยอะ..ชักจะเยอะ”
“ก็คนมันหวงอ่ะ..” ทำหน้ากวนตีนใส่ผมอีก
“บอกแล้วว่าจะเรียนภาคพิเศษ..ถ้าเรียนเสาร์อาทิตย์พี่ก็ไปเฝ้าได้ละ”
“ก็ตอนนั้นมันกลัวเสียเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันสองคนนี่”
กลัวเสียเวลาอะไร ?
กลัวเสียเวลาจะได้กอด..ได้หอมกันว่างั้น เพราะวันหยุดทีไรไม่เห็นผมจะได้ทำอะไรเลยนอกจากนอนให้พี่มันหอมมันกอดอยู่แบบนั้นทั้งวันอ่ะ บางทีจะดูหนังยังดูไม่รู้เรื่องเลย..เพราะเห็นแต่ลูกกะตาพี่มัน (แบบว่าโดนพี่มันกัดปากตลอดทั้งเรื่องอ่ะนะ หุหุ)
“เอาน่า..เชื่อใจผมดิ ผมรักพี่จะตาย”
“ไม่ได้บอกเลยนะว่าไม่เชื่อใจ..แค่ไม่อยากให้ใครมาใกล้บีม”
“อุ้ย..มาเป็นเพลง”
“เดี๋ยวจะโดน หึๆ”
เห็นพี่มันหัวเราะ..ผมก็เลยหัวเราะไปด้วย ไม่รู้ว่าถ้าคนที่อยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ไม่ใช่พี่มันแต่เป็นคนอื่น..ผมจะเบื่อหรือรำคาญกับความขี้หึงมากจนเกินเหตุแบบนี้ไหม แต่สำหรับพี่มัน..ผมไม่เคยเบื่อเลยนะ (พูดแล้วเขิน)
.
.
.
“แล้วทำไมมันจะต้องมายืนรอรับบีมแบบนี้ด้วย”
“คนแก่คิดมากอีกแล้ว..”
ยิ้มแล้วก็จับมือพี่มันเอาไว้ครับ แค่พี่เขายืนอยู่ตรงลานจอดรถ..พี่มันก็ต้องคิดว่าเขามารอผมเนอะ คิดมากเกินไปจริงๆ
“ก็เพราะบีมไม่เคยคิดไง..พี่เลยยิ่งคิดมาก”
“ดูพูดเข้า..” รู้สึกเหมือนโดนด่าเลยว่ะกู “จุ๊บปากโชว์เลยไหม..เอาป่ะพี่จะได้สบายใจ”
ไม่รอคำตอบหรอกครับ..ผมโน้มคอพี่มันมาจูบเลย พวกขี้หึงมันต้องเจอแบบนี้..จะได้เลิกคิดมาก เลิกบ่นสักที หุหุ
“อื้อ..”
เหมือนผมจะคิดผิดไปหน่อย..ที่คิดว่าพี่มันจะอาย ดูตอนนี้ดิ..กัดปากผมไม่ยอมปล่อยเลย จนกลายเป็นผมเองแล้วเนี้ยที่ต้องอาย เหอะๆ
“อื้อ..”
ปึกๆ !!
ทุบอกแม่ง..อยากไม่ปล่อยดีนัก
“หึๆ”
ยังจะมีหน้ามาหัวเราะแบบโรคจิตใส่อีก..กัดให้เลือดกลบปากแม่งเลยดีไหม เดี๊ยะๆ
“เปิดช่องไม่ได้เลยนะ..”
บ่นใส่แบบเคืองๆ แสบปากเลยอ่ะ..พี่มันเล่นซะผมปากแตกเลยเนี้ย นิสัยว่ะ!!
“เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง..แล้วเดี๋ยวเที่ยงมารับไปเล่นที่ออฟฟิต วันนี้ไม่ต้องอ่านหนังสือกับเพื่อนแล้ว”
“ได้ไงอ่ะ..ทุกทียังอยู่ห้องสมุดกับเพื่อนได้จนถึงเย็นเลย ไหงทำงี้อ่ะ”
“แล้วทุกทีพี่รู้ว่ามีไอ้บ้านั่นอยู่ด้วยไหม”
“ไม่อ่ะ..”
“นั่นแหละ..ตอนนี้พี่รู้แล้ว และไม่อนุญาตให้เจอกันมากกว่าในห้องเรียนครับ”
“เหอๆๆๆ”
จูบกันโชว์พี่เขาซะขนาดนี้..ยังกล้าคิดว่าพี่เขาจะกล้าจีบผมอีกเนอะ เผลอๆ ตอนนี้พี่มันจะรังเกียจผมไปแล้วเนี้ย..เล่นจูบกับผู้ชายกลางลานจอดรถแบบนี้ แต่ก็เอาเถอะ..มีแฟนขี้หึงต้องทำใจ อะไรปลงได้ก็ต้องปลงครับ..
.
.
.
P’Lek : นั่งข้างใคร ?
เฉยๆ ไว้ครับ..ยังไม่จำเป็นต้องรีบตอบ หุๆ
P’Lek : ถามทำไมไม่ตอบ (ตามมาด้วยสติ๊กเกอร์หมีงอน)
Beam : กำลังตั้งใจเรียนอยู่พี่
P’Lek : ให้มันจริง
P’Lek : แล้วนี่นั่งข้างใคร
Beam : ข้างน้ำฝน จำน้ำฝนได้ใช่ป่ะ ?
P’Lek : แน่ใจ..ถ่ายรูมาให้ดูดิ
Beam : (ส่งแพนด้าเงิบไปให้) พี่แม่งทะลึ่งว่ะ !!
Beam : ถ่ายรู บ้าบอไร ทะลึ่งให้มันน้อยๆ ลงหน่อย
ส่งเสร็จก็หัวเราะคิกคักคนเดียว..ไม่สนใจฝนที่กำลังหันมามองด้วย คือจริงๆ ก็รู้แหละครับว่าพี่มันคงรีบ เลยลืม ป.ปลา แต่คนมันอยากแกล้งไง ฮ่าๆ
P’Lek : เดี๋ยวจะโดน..แล้วใครนั่งอีกข้าง
อุ้ย..ไม่เล่นด้วยแฮะ สงสัยจะกำลังเครียดจริงๆ
Beam : ไม่มีครับ..นั่งติดหน้าต่าง
P’Lek : แล้วไอ้นั่นอ่ะ..นั่งไหน ?
Beam : นู้นนนนนนนน .. ติดประตูนู้นเลย ไกลมากกกกกกกกก
ย้ำเยอะๆ พี่มันจะได้เชื่อ กิกิ
P’Lek : อืม..เลิกแล้วรออยู่กับฝน เดี๋ยวพี่ไปรับ
P’Lek : แล้วอย่าให้เห็นว่าอยู่ใกล้มันอีกนะ
พอแล้วครับ..ขี้เกียจตอบ เดี๋ยวมันจะยาวไปมากกว่านี้ พี่เล็กแม่งขี้บ่นเกิ๊น..
.
.
.
“ไง..ได้ข่าวว่ามีหนุ่มมาจีบ”
“ไรพี่..ไม่มีเหอะ” เซ็งอยู่นะไอ้พี่โจ้..อย่าเพิ่งมากวน
“เป็นไรอ่ะ..” พี่เก่งถาม..พอเห็นผมทำหน้าบูด
“เด็กมันงอแงจะกินไอติม” พี่เล็กมันตอบ..ตอนเข็นผมเข้ามานั่งที่โต๊ะ “ทั้งที่พาไปกินน้ำแข็งไสมาแล้วนะ”
“เหอะๆ” พี่เก่ง
“เมียมึงแม่งปัญญาอ่อน” ปากแบบนี้มีแต่ไอ้พี่โจ้แหละครับ..ผมเลยหันไปถลึงตาใส่แม่ง “อุ้ยงอนๆ ดูทำหน้าดิ..แม่งน่ารักว่ะ มาเป็นกิ๊กพี่ไหม..เดี๋ยวซื้อไอติมให้กินทุกวันเลย”
“ถอยออกไปห่างๆ เลยสัด”
“สมน้ำหน้า..”
ผมว่าแล้วแลบลิ้นใส่ไอ้พี่โจ้..ก่อนจะหันกลับมามองพี่เก่งทำงาน แหม..ขยันเหมือนเดิมเลยครับพี่เก่งอ่ะ เห็นมาเมื่อไรก็นั่งทำงานอยู่ตลอด..ว่าแต่นี่มันงานพี่โจ้ป่ะครับ เหอะๆ
“มองไร..อยากช่วยเหรอ” เห็นผมจ้องอยู่มั้งครับเลยหันมาถาม “แล้วนี่ทำไมยอมให้ไอ้เล็กมันลากมาเฝ้าได้ล่ะ..ไม่กลับบ้านไปเล่นเกมส์ไง”
“พี่มันเอาน้ำแข็งไสมาล่ออ่ะ..น้ำแข็งใสนมสดนะเว้ยพี่ อร่อยมากกกกกก” ย้ำให้รู้ครับว่าอร่อยจริงๆ
“หลอกง่ายชิบ..”
“ผมยอมให้หลอกเหอะ..” เถียงครับเถียง..อย่าไปยอมรับเด็ดขาดว่าเรามันเห็นแก่กิน หุๆ
“มาบ้างก็ดี..เห็นเด็กใหม่ที่ยืนอยู่มุมนู้นไหม” ผมหันไปมองตามที่พี่เก่งมันบอก “น้องรอก..ไอ้กระรอกน้อยนั่นน่ะ มันอ้อนไอ้เล็กทุกวันเลยนะ”
“หือ..”
เด็กผู้ชายตัวเตี้ยๆ รูปร่างไม่ถึงกับอ้วน..แต่มองยังไงก็ไม่ผอมนั่นน่ะเหรอมาอ้อนแฟนผม???
“พี่เล็กครับ..กระรอกไม่เข้าใจตรงนี้อ่ะ พี่เล็กครับ..กระรอกสงสัยนิดหนึ่งอ่ะ มันวนเวียนพูดอย่างนี้ทั้งวันเลยนะ หึๆ”
“แกล้งยุให้ครอบครัวผมแตกแยกหรือเปล่าเนี้ย” สงสัยไว้ก่อนครับ..แต่ก็ยังไม่วางใจไอ้เด็กนั่นหรอก หึหึ “เด็กมันเพิ่งมาทำงาน..มันก็ไม่เข้าใจสงสัยอะไรเป็นปกติป่ะพี่”
“น้องนิ้งมันยังไม่เห็นจะเป็นแบบนี้..”
“ก็นั่นมันเด็กพี่..นางฟ้าน้อยๆ จะไปทำไรผิดได้ว่ะในสายตาพี่อ่ะ”
“หึๆ”
พี่เก่งมันมองผมประมาณว่า..มึงนี่มันช่างไว้ใจผัว เชื่อใจผัวสุดๆ เลย แบบนั้น ก่อนจะหันไปสนใจงานตัวเองต่อ..ไม่หันมาพูดอะไรกับผมอีก ผมเลยหันไปมองไอ้เด็กกระรอกอะไรที่ว่าอีกครั้ง
อืม..น่ารักนะ ขนาดชงกาแฟอยู่ยังส่งยิ้มไปได้ทั่วออฟฟิต
อืม..ยิ้มมันก็สวยนะ เป็นคนที่ยิ้มได้น่าดูคนหนึ่งเลยล่ะ แค่ผมมองแบบไกลๆ นี่ยังแอบเคลิ้มเลยนะ
อืม..แล้วแบบนี้ไอ้พี่เล็กมันจะไม่เคลิ้มไปด้วยเหมือนกันเหรอว่ะ !?
โป้ก!
สงสัยจะมองนานไปหน่อย..เลยโดนสุดที่รักเขกหัวเลย ผมมองพี่มันที่ยื่นมือมาชี้หน้าผมแบบเคืองๆ ก่อนจะฉีกยิ้มแบบน่ารักสุดชีวิตไปให้
มองเอาไว้นะพี่..มองแล้วอย่าลืมว่ายิ้มของผมนี่แหละน่ารักที่สุด สวยที่สุดแล้วนะ ห้ามมอง..และห้ามคิดว่ายิ้มของใครคนอื่นมันน่ามองกว่าผมนะพี่ (สะกดจิตครับ..สะกดจิต)
“ยังจะมีหน้ามายิ้ม..นอกใจต่อหน้าต่อหน้านะบีม เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย”
แหง่ะ..ไหงกลายเป็นว่าพี่มันกลับมาหึงผมอีกว่ะเนี้ย !!
“อยู่กับไอ้เก่งนะ..อย่าให้เห็นว่าไปไหน”
ผมหันไปยักไหล่ให้พี่เก่งตอนโดนพี่มันคาดโทษแบบนั้น..นี่พี่มันคิดจะให้ผมไปไหนครับ ตังค์ก็ไม่มีนะตอนนี้..เล่นโดนยึดทั้งกระเป๋าตังค์ทั้งโทรศัพท์ตั้งแต่ออกมาจากมหาลัยแล้วแบบนี้อ่ะ เหอๆ
“อยู่กับพี่นานๆ มันจะมาหึงบีมใส่พี่อีกเปล่าว่ะ” พี่เก่งมันถามแบบปลงๆ “ไอ้นี่ก็ขยันยั่วโมโหมันจัง”
“หมั่นไส้อ่ะ..เชื่อป่ะว่าพี่มันยึดมือถือกับกระเป๋าตังค์ผมไปด้วย”
“ไอ้เล็กแม่งหึงเกินมุนษย์ปกติไปละ”
“ผมก็ว่างั้น..”
ว่าแล้วก็หยิบมือถือพี่เก่งมันมาเล่นเลยครับ..พี่เก่งมันก็ใจดี ปล่อยผมเล่นเฉย ไม่เห็นจะยึกๆ ยักๆ เหมือนไอ้พี่โจ้เลย รายนั้นนะ..ขนาดเอ่ยปากยืมมันยังงกอ่ะ ไม่รู้ว่ากลัวผมเห็นอะไรในนั้นหรือเปล่า น่าสงสัยสุดๆ หุหุ
.
.
.
“พี่เล็กครับ..กระรอกสงสัยเรื่องนี้นิดหนึ่ง”
กระรอกๆ มันก็ขยันเนอะ..แทนตัวเองว่ากระรอกๆ ตลอด สงสัยจะกลัวคนอื่นเข้าใจผิดว่าชื่อสำรอกละมั้ง (พาลครับพาล..เสือกอยากมาอ้อนแฟนผมดีนัก)
“เอ่อ..ผมยังงงๆ อยู่เลยอ่ะครับพี่เล็ก”
พูดไปเอียงหน้าเอียงคอมองแฟนผมไป..มันน่าดีดไอ้แก้มป่องๆ นั่นให้แตกไปเลยนะ หมั่นไส้ว่ะ!!
“พี่เล็ก..ผมปวดท้องอ่ะ”
ทนไม่ไหวแล้วครับ..แสดงตัวให้มันรู้ซะบ้างว่าสุดที่รักของพี่มันนั่งอยู่นี่ จะได้เลิกอ่อย (?) แฟนผมสักที รำคาญ!!
“เป็นอะไร..ทำไมจู่ๆ ปวดท้อง เพราะน้ำแข็งไสแน่ๆ เลย บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ากินเยอะ”
ไอ้พี่บ้านี่ก็แม่ง..จะถามไถ่แบบหวานๆ ด้วยความห่วงใยบ้างก็ไม่มี ถามไปบ่นไปอีกละ..แบบนี้ไอ้เด็กนั่นมันก็ไม่รู้สิว่าผมอ่ะแฟนพี่ แม่งๆๆๆๆ
“ไหวไหมเนี้ย..แล้วปวดท้องมันต้องกินยาอะไรว่ะ” พี่มันลูบหัวลูบท้องผมสลับไปมา..ก่อนจะหันไปถามพี่เก่ง “เก่งมึงรู้ป่ะ”
“ไม่ต้องกินหรอกยา..แค่มึงนั่งลูบท้องลูบหัวมันไปแบบนี้สักพักเดี๋ยวก็หาย” ตอบเฉยๆ ก็ได้นะพี่..ไม่ต้องมาทำหน้าแสดงออกว่ารู้ทันผมหรอก มันเขิน กิกิ
“ตำรับไหนของมึงว่ะ..แค่ลูบท้องลูบหัวก็หายอ่ะ กูว่าพาบีมไปโรงบาลเหอะ” ไอ้พี่โจ้แสดงความโง่ออกมาด้วยการตะโกนครับ..แสดงความเห็นไม่ดูสถานการณ์เลยนะ ฮ่าๆ
“เพลียกับมันจริงๆ” ได้ยินพี่เก่งมันบ่นงึมงำๆ อยู่คนเดียวครับ..แต่ผมก็ไม่ว่างมาใส่ใจเท่าไร ตอนนี้ต้องอ้อนพี่มันก่อนครับ..เดี๋ยวเด็กนั่นมันจะมาขโมยซีนอีก
“เอาไง..ไปหาหมอไหม”
“ไม่อ่ะเดี๋ยวเสียเวลางานพี่..ตอนนี้ก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหนึ่งแล้วด้วย” บอกแล้วแอบไขว้นิ้วไว้ข้างหลัง..ผมไม่ได้อยากโกหกนะครับ (>.<)
“ไปนอนที่โซฟาไหม..เผื่อจะดีขึ้น”
“ไม่เอาอ่ะ..กลัวปวดหัวอีกนอนเยอะ นั่งอยู่นี่แหละดีแล้ว” ขืนไปนอนมีหวังเผลอหลับไปจริงๆ แล้วใครจะมาเฝ้าพี่ล่ะ ???
“บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ..”
ปากบ่นครับ..แต่หน้าตานี่ห่วงมาก ผมยิ้มพอใจในผลงานของตัวเอง..ก่อนจะเหลือบตาไปมองเด็กกระรอก เห็นมันยืนงงๆ อึ้งๆ อยู่ที่เดิมไม่ไปไหน เลยก้มลงไปหอมแก้มพี่มันแบบเร็วๆ ต่อหน้าแม่ง ไม่สนหรอกครับว่าพี่เก่งมันจะเห็นด้วยหรือเปล่า..นาทีนี้เราต้องแสดงความเป็นเจ้าของให้ชัดเจนก่อนครับ
“ทำงี้..กลับบ้านเลยไหม”
“เลิกงานก็ทันพี่..จะรีบหื่นไปไหน”
ยังไงวันนี้ก็ยอมครับ..ยอมให้หื่นใส่เต็มที่เลยวันหนึ่ง เพื่อทำลายศัตรู หึหึ
“เกรงใจกูบ้าง..ไม่มีสมาธิทำงานเลยสัด” พี่เก่งมันแอบบ่นให้ได้ยินครับ..แต่ถามว่าสนไหม ตอบว่าไม่ครับ
“ไปทำงานเหอะ..น้องเขารอนานแล้ว ผมค่อยยังชั่วละ” คนดีครับคนดี
“แน่ใจนะ..”
“อือ..”
พอผมยืนยันพี่มันเลยพยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปครับ..ผมมองตามไปก่อนจะส่งยิ้มหวานแฝงการเยาะเย้ยไปให้เด็กกระรอกด้วย
“เหมือนนางร้ายในละครเลยว่ะบีม”
พี่เก่งมันหันมาว่าผมครับ..ผมเลยยักคิ้วจึกๆ สองที ก่อนจะหยิบมือถือพี่เก่งมันขึ้นมาเล่นต่อ ไม่ปฎิเสธหรอกครับ..เพราะมันเป็นสิทธิ์ของผมไง แฟนผมนะไอ้พี่เล็กน่ะ..แล้วมันจะแปลกตรงไหนถ้าผมจะแสดงความเจ้าเล่ห์ออกมาเพื่อกำจัดคนที่มันแอบมามองของๆ ผมน่ะ จริงป่ะ??
.
.
.
“พี่ไม่ได้บอกน้องกระรอกเหรอว่ามีแฟนแล้ว..วันนี้ผมไปก็ยังไม่แนะนำด้วย”
โพล่งถามออกมาตอนพี่มันกำลังวุ่นๆ อยู่แถวต้นคอผมครับ..พอดีมันคาใจอ่ะนะ เลยไม่ทันคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่ ตอนนี้กำลังจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันครับ..พี่มันชวนยิกๆ ตั้งแต่กลับมาถึงห้องละ แต่ผมขอเวลากินข้าวก่อน (กลัวไม่มีแรง หุๆ)
“เปล่าอ่ะ..พอดียุ่งๆ เลยลืม” ตอบแล้ววุ่นวายกับคอผมต่อ
“ได้ไงอ่ะ..ทีตอนน้องนิ้งมาพี่ยังแนะนำเลย”
“...” ไม่ตอบครับ..ได้ยินแต่เสียงจ๊วบๆ กับรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ตรงที่โดนพี่มันกัด
“เฮ้ย..ตอบก่อนดิ๊”
“มันใช่เวลาป่ะ..” เงยหน้าขึ้นมาถาม..แต่มือนี้ปลดกระดุมเสื้อผมใหญ่
“สักนาทีได้ป่ะพี่..ขอเวลาคุยก่อนแปบหนึ่ง”
“เสร็จก่อนแล้วค่อยคุย..”
เอาล่ะครับ..ไม่มีเสื้อขวางละไง พี่มันเลยไม่มีอารมณ์จะสนทนา..มีแต่อารมณ์อย่างอื่นแล้วตอนนี้
“เสร็จก่อนค่อยคุย..แล้วพี่แม่งจะเสร็จตอนไหนไง กว่าพี่จะเสร็จจะพอผมก็ไม่มีแรงจะพูดแล้ว”
ขนาดโวยวายแบบนี้พี่มันยังไม่สนใจเลยครับ..ความหื่นแม่งมีมากเกินไปจริงๆ แต่ช่างแม่งเหอะ..ตอนนี้อารมณ์ผมก็ขึ้นแล้วไง ไม่ใช่อารมณ์โกรธนะ..อารมณ์แบบเดียวกับพี่มันแหละ ไว้ค่อยเคลียร์ทีหลังก็ได้ว่ะ
“พรุ่งนี้ต้องเคลียร์นะ..เรื่องเด็กกระรอกนี่ต้องเคลียร์พี่เข้าใจไหม”
“...”
“ถามว่าเข้าใจป่ะ”
“อือ..”
นั่นละครับ..เอาไว้พรุ่งนี้เช้าก็ได้ เห็นแก่ความหื่นของพี่มัน..และเห็นแก่อารมณ์ของผม พักเรื่องนี้ไว้ก่อนก็ได้
ปิดไฟๆ จากนี้ไปเป็นเรื่องของผัวเมียเขาแล้ว..คนอ่านอย่ายุ่ง !!
เปล่านะครับ..ผมไม่ได้งกไม่อยากจะเล่านะ แต่ไอ้เล็กมันบอกให้ปิดไฟก่อนอ่ะ..พี่มันบอกอยากมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง
โทษผมไม่ได้นะ..ไปโทษไอ้พี่เล็กนู้น
โวยใส่พี่มันไปเลย..โวยใส่ดังๆ พร้อมกันเลยว่า
ขี้งกว่ะ !!
ไอ้พี่เล็กแม่ง !!
Ma-NuD_LaW
ไอ้พี่เล็กแม่ง !!
โวยด้วยคน..เพราะคนเขียนก็อยากเห็น 
.
.
พี่เล็กคนบ้าๆ (ทุบรัวๆ) ทำไมหื่นขนาดนี้ 
จริงๆ พรุ่งนี้จะไปโคราชนะ..ไปสอบ กพ. แต่ตอนนี้ยังไม่ได้อ่านสือเลย 
เราจะใช้หัวใจทำข้อสอบละ (ถุ้ย !) เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะ 
ขอบคุณครับ 
หัวข้อ: ((เรื่องอัพเรื่อยๆ แต่จบในตอน)) ไอ้พี่เล็กแม่ง!! >>เปิดพรีฯ วันนี้-1/7/2563<< (อ่าน 62158 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก