ภาคพิเศษ โจ้xเก่งไอ้โจ้..ไอ้โง่ !!
มึงมันแม่งโง่ทุกเรื่อง โง่ตั้งแต่เรื่องเรียน..เรื่องงาน..ยันเรื่องส่วนตัว
โง่ !!
โง่ !!
โง่ !!
นี่ถ้าเกิดไม่มีกูสักคน..มึงจะเอาตัวรอดได้ไหม ?
ถ้าไม่มีกูสักคน..มึงจะเรียนจบจนหางานทำได้แบบนี้ไหม ?
ถ้าไม่มีกูสักคน..มึงจะใช้ชีวิตแบบโง่ๆ อย่างนี้ไปได้สักกี่น้ำ ?
แล้วโง่ๆ อย่างมึงเนี้ย..เคยคิดบ้างไหม ว่าทำไมกูต้องมาทนดูแลมึงอยู่แบบนี้ ?
.
.
.
“เก่ง..กูหิวข้าวแล้ว”
นั่นไง..ตื่นเช้ามาก็หางานให้ผมทำอีกแล้ว ดูสิ..แค่มันหิวข้าว มันยังไม่มีปัญญาหาข้าวกินเองเลย
“กูต้มข้าวต้มเอาไว้ให้แล้ว..ไปดูในครัวดิ”
คงแปลกใจที่เห็นผมบ่นมันมากมายขนาดนี้..แล้วทำไมยังทำอะไรต่อมิอะไรให้มันอีก จะให้ทำยังไงล่ะ..ในเมื่อมันชินแล้ว ชินที่จะทำให้มัน..ชินที่จะดูแลมัน
ชิน..ชินมากขนาดที่ว่าถ้าวันไหนมันกลับบ้าน..หรือไม่ได้อยู่เป็นภาระให้ ผมถึงขั้นนอนไม่หลับเลยล่ะ
ก็ตั้งแต่รู้จักมันตอนเริ่มเข้ามหาลัย..ยันมีงานทำจนถึงทุกวันนี้ ไม่เคยมีเรื่องไหนเลยที่มันจะทำด้วยตัวเองได้ มันโง่ตลอด..โง่ทุกเรื่อง..โง่จนผมคิดว่าถ้าไม่มีผมสักคนมันจะทำอะไรเองได้ไหม ผมล่ะอยากรู้จริงๆ
“วันหยุดแบบนี้..ไปป่วนบ้านไอ้เล็กดีไหม”
อ่อ..ยกเว้นเรื่องชอบแกล้งคนนะครับ มันไม่เคยโง่..มันสามารถคิดแผนแกล้งคนโน้นคนนี้ได้เป็นร้อยๆ อย่าง มันเก่งมากครับเรื่องนี้
“อย่าไปยุ่งกับมันเลย..วันหยุดทั้งทีให้มันได้จู๋จี๋กับเมียมันบ้าง”
ผมบอกแบบมันไปแบบไม่ใส่ใจนัก..กำลังดูงานอยู่ครับ งานที่ไอ้โจ้มันละเลงทิ้งไว้แบบเละๆ นั่นแหละ..วุ่นวายจนทำที่ออฟฟิตไม่เสร็จเลยอ่ะ นี่ผมต้องลำบากขนกลับมาทำในวันหยุดแบบนี้เลยนะ แต่มันยังไม่คิดจะสำนึก..จะมาช่วยอะไรเลย แต่ก็นั่นแหละครับ ทำให้มันจนชินแล้ว..ทุกเรื่องที่มันก่อทิ้งไว้ ผมตามแก้จนเป็นเรื่องปกติตั้งแต่รู้จักมันมาเลย
“กูช่วยไหม..”
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวแม่งจะเละกว่าเดิม กูเหนื่อย”
“แค่นี้บ่น..แค่นี้ทำบ่นนะมึงไอ้เก่ง ช่วยเพื่อนแค่นี้”
เออ..ช่วยเพื่อนแค่นี้ มึงแม่งก็พูดอย่างนี้ตลอด สัด !!
“เดี๋ยวกูชงโกโก้มาให้ หรือมึงจะเอากาแฟ..แต่กูว่าโกโก้ดีกว่า กาแฟมันไม่ดีต่อสุขภาพ”
“อะไรมึงก็เอามาเหอะ..ชงให้มันแดกได้ก็พอ”
เหนื่อยใจกับมัน..คราวที่แล้วชงกาแฟยังไงก็ไม่รู้ เหมือนรถน้ำตาลมาคว่ำลงในแก้วเลย..หวานชิบหาย พอถาม..แม่งก็บอกว่ากลัวผมจะขม
เฮ้อ..เพลียกับมัน !
.
.
.
“เล็ก..มึงรู้เปล่าว่ามีน้องมาฝึกงานใหม่ นายจะให้มึงดูแลด้วย..กูอิจฉาว่ะ น้องมันแม่งน่ารักโคตร”
ผมเหลือบตาไปมองมันที่กำลังทำงุ้งงิ้งๆ ใส่ไอ้เล็ก น้องฝึกงานงั้นเหรอ..พนักงานใหม่สินะ อ่า..น้องผู้หญิงน่ารักๆ ที่มายื่นใบสมัครวันนั้นสินะ อืม..น้องเขาน่ารักจริงๆ สเปกไอ้โจ้มันเลยอ่ะ
อืม..แค่คิดก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาเลยนะ หัวใจกูเนี้ย !!
“กูเห็นแล้ว..เจอสองอาทิตย์ก่อนมั้ง ไอ้เก่งก็เห็น”
“จริงดิ..แล้วไหงมึงไม่บอกกูเลยว่ะเก่ง”
“ใช่เรื่อง..”
ตอบกวนตีนมันไปแบบนั้นแหละครับ..ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะพูดดีด้วย แม่งๆๆๆ ทำไมมันต้องทำท่าสนอกสนใจขนาดนั้นด้วยว่ะ แม่ง !!
แล้ววันนั้นทั้งวัน..ผมก็ต้องทนเห็นไอ้โจ้มันดูแลน้องนิ้ง (เด็กฝึกงาน) หยิบนู้นจับนี่..ขยันผิดวิสัยมันเลย ทนไปทนมา..ผมเลยชิงประกาศตัวว่าจะจีบน้องมันกับทั้งไอ้โจ้ไอ้เล็กแม่งเลย ตัดปัญหา !!
.
.
.
“วันนี้ไปเยี่ยมผู้ขนส่ง..มึงขับรถไปให้กูหน่อย”
“มึงก็ขับไปเองดิ..กูอยู่เป็นเพื่อนไอ้เล็ก”
“ไม่เอา..ไปตั้งสระบุรี กูขับไม่ไหว”
เชี่ยโจ้..ไอ้งี่เง่า พูดดีๆ ก็ได้นะ..มึงจะมาง้องแง้งๆ เกาะไหล่เกาะแขนกูทำไมเนี้ย !!
“มึงเห็นไอ้เล็กดีกว่ากูเหรอเก่ง..กูเพื่อนรักมึงนะ”
“อย่างกับกูอยากเป็น..”
เฮ้อ..เหนื่อยใจ อย่าพูดอะไรไปมากกว่านี้เลยครับ..เพราะมันคงไม่ช่วยให้ไอ้โจ้ฉลาดขึ้นหรอก โง่ๆ อย่างมันจะไปเข้าใจอะไร..มันแม่งไม่เคยจะรับรู้อยู่แล้วว่าผมรู้สึกยังไง
เพลีย..
.
.
.
พอกลับมาถึงออฟฟิตก็เจอน้องบีมมันนอนหลับอยู่ที่โซฟา..หน้าแดงปากแดง ท่าทางเหมือนเป็นไข้เลยเข้าไปดูสักหน่อย อยากเป็นคนดีนะครับบางที..แต่ติดที่ไอ้เล็กแม่งหวงเมียเกินเหตุ โชคดีหน่อยที่มันไม่อะไรกับผมมาก..ผิดกับไอ้โจ้ที่แตะเมียมันไม่ได้เลย ขนาดแค่พูดถึงยังโดนตบหัวอ่ะ คิดดูละกัน
แต่ผมก็แอบสะใจนะ..สมน้ำหน้ามัน เสือกอยากหน้าม่อไปทั่วดีนัก !
“พวกมึงกลับไปก่อนก็ได้นะ..เรื่องงานเดี๋ยวกูกับไอ้เก่งจัดการต่อเอง”
ผมหันไปมองไอ้โจ้..เมื่อได้ยินมันพูดอย่างนั้น อืม..มันคงเห็นใจไอ้เล็กอ่ะนะ ท่าทางมันอย่างกับจะตายแทนบีมให้ได้เลย
“เออ..พาบีมกลับไปพักเหอะ” ผมเลยบอกมันบ้าง..อยากให้มันกลับบ้านแบบสบายใจ
“จะดีเหรอว่ะ” มันทำท่าลังเล
“ไม่ต้องมาทำเกรงใจหรอกสัด..ไปไหนก็ไปเลยไปชิ่วๆ”
เมื่อได้ยินไอ้โจ้พูดแบบนั้น ไอ้เล็กมันเลยตัดสินใจพาบีมกลับ
“งั้นกูไปนะ..ขอบใจมาก”
“เออๆ กูเข้าใจคนมีภาระ” โจ้มันหันไปตบบ่าไอ้เล็กสองสามที “เดี๋ยวกูว่าจะลองเอาไอ้เก่งทำเมียบ้าง..เผื่อจะได้เข้าใจมึงมากกว่านี้”
“ไอ้เหี้ยโจ้!!” ผมด่ามันทันทีที่สมองประมวลคำพูดมันได้..ก่อนจะรีบวิ่งตามไปไล่เตะมันทันที
มึงนะมึง..มึงนะไอ้โจ้ ชอบล้อเล่นกับหัวใจกูแบบนี้อยู่เรื่อย !!
ที่ผ่านมามึงจะพูดจะทำอะไรกูเคยว่าเคยขัดใจอะไรมึงไหม..แต่เรื่องนี้นะ ถ้ามึงจะทำแค่พูดเล่นไปวันๆ ขอร้องอย่าทำ ถ้าจะพูดก็รบกวนมึงช่วยลงมือทำจริงๆ ด้วย..เพราะกูรอมึงนานแล้ว ไอ้เหี้ยโจ้ !!
.
.
.
“เก่ง..กูหิวข้าว”
เฉยไว้ครับ..อย่าเผลอใจอ่อนไปสนใจมันอีก
“มึงไม่หิวเหรอ..กูหิวแล้วนะ”
นิ่งครับ..แกล้งทำไม่ได้ยินเข้าไว้
“เก่งงงงงงงงง..”
“มึงจะโกรธกูอีกนานไหม..”
“ไอ้เก่งงงงงงงง..”
ไม่สนใจครับ..กดปิดคอมแล้วเดินเข้าห้องตัวเองเลย ต้องสั่งสอนให้มันรู้สำนึกซะบ้าง..ที่ผ่านมาผมเอาแต่ตามใจจนมันเสียคนมากไปแล้ว
ผมเดินเข้าห้องมาอาบน้ำอาบท่า..ก่อนจะพาตัวเองมานอนเล่นโทรศัพท์บนเตียง ดูไอ้เล็กโพสต์รูปบีมปากเลอะไอติม..เห็นบีมมันโวยวายแล้วก็ขำ เฮ้อ..เมื่อไรไอ้โจ้มันจะหันมามองผมบ้างว่ะ อยากมีช่วงเวลาน่ารักๆ แบบไอ้เล็กมั้ง อิจฉามัน..
เปิดย้อนดูรูปเก่าๆ ของเล็กได้ไม่นาน..น้องนิ้งมันก็ทักเข้ามา ผมเลยคุยกับน้องมันเล่นแก้เซ็ง..เคยถามน้องมันแล้วครับว่ามีแฟนยัง น้องมันบอกว่ามีแล้ว..เป็นรุ่นพี่แถวบ้าน ตอนนี้ไปทำงานอยู่เมืองนอก (ประเทศไรไม่รู้..ไม่กล้าถาม เดี๋ยวน้องมันด่าว่าเสือก เหอะๆ) เลยสบายใจที่จะคุยด้วยหน่อย..เพราะน้องมันคงไม่สนไอ้โจ้แน่ๆ
แอบเลวนะกูเนี้ย..ชอบใช้วิชามารตัดผู้หญิงออกไปจากชีวิตมันอยู่เรื่อย !!
.
.
.
“เชี่ยเก่ง..เปิดๆๆๆๆ”
เกือบๆ จะเที่ยงคืน..ตอนที่ผมกำลังจะเข้านอนแล้ว จู่ๆ ไอ้โจ้มันก็มาเคาะประตูเรียกผมเสียงดัง..ด้วยความตกใจไอ้ผมก็รีบถลาไปเปิดประตู รู้ไหมว่าผมเจออะไร?
ผมเจอไอ้โจ้มันนั่งหมดสภาพอยู่ตรงประตูห้องนอนผมดิ..เมาแอ๋เลยอ่ะ พอกวาดสายตามองไปที่โต๊ะตรงโซฟา หืม..ไอ้นี่แม่งขนเบียร์ในตู้มากินหมดเลย เบียร์เกือบโหลอ่ะ..มันแม่งแดกหมดตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
“ไอ้โจ้..พรุ่งนี้ต้องทำงานนะมึง จะกินทำเหี้ยไรเนี้ย”
“มึงไม่คุยกับกู..เชี่ยเก่งมึงจะโกรธอะไรกูนักหนาว่ะ”
“ปัญญาอ่อนเอ๊ย..”
เพลียกับมันครับ..ไอ้นี่มันชอบเป็นแบบนี้ทุกทีเวลาผมโกรธมันอ่ะ กินเหล้าๆๆๆ พอเมาแม่งก็จะมาโวยวายใส่..ทั้งด่าทั้งขู่สารพัดให้ผมหายโกรธมันอ่ะ แล้วผมทำไงอ่ะ..ก็ต้องหายโกรธมัน แถมยังต้องมาคอยดูแลจนกว่ามันจะสร่างเมาอีก
มึงมันแม่งเกิดมาเพื่อเป็นภาระกูชัดๆ !!
“ลุกๆ เดี๋ยวกูพาไปที่ห้อง” พยายามหิ้วตัวมันขึ้นมาจากพื้นครับ “เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้”
“ไม่เอา..กูไม่ไป กูจะนอนห้องมึง”
“อย่ามาไร้สาระสัด”
“กูจะนอนห้องนี้..จะนอนห้องมึงเนี้ย”
ยืนได้ก็พยายามดันตัวเองเข้ามาในห้องผมเลย แล้วเป็นไงอ่ะ..ตอนนี้ผมยังพยุงตัวมันอยู่ไง เลยกลายเป็นล้มกลิ้งกันทั้งคู่เลย
“ไอ้โจ้..มึงอย่ามึนได้ไหม”
เหนื่อยโว้ย..กูเหนื่อยนะเนี้ย !!
“เออ..เรื่องนี้อีกเรื่องที่กูยังไม่ได้เคลียร์กับมึง ไอ้นิสัยเสีย..ไอ้เหี้ยเก่ง ทำไมต้องแยกห้องนอนกับกูด้วย..ตอนเรียนยังนอนด้วยกันได้เลย เตียงเล็กๆ แม่งยังนอนเบียดกันได้ ทำไมพอมีงานทำแล้วจะต้องแยกห้องด้วย กูเคืองมึงมานานละ..ไอ้เหี้ยแม่งพูดไม่รู้เรื่อง”
เออ..ตกลงคือกูใช่ไหมที่พูดไม่รู้เรื่อง ?
“อย่ามาทำเงียบใส่กูนะ..จะบอกว่ากูเมาแล้วอีกล่ะสิ แล้วไง..ถ้ากูไม่เมากูจะกล้าด่ามึงแบบนี้ไหมสัด เชี่ยแม่งไม่เคยเข้าใจไรกูเลย”
ผมถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะทั้งลากทั้งดึงไอ้เพื่อนขี้โวยวายขึ้นมานอนบนเตียงตัวเอง เออ..ขนาดตัวเท่ากันนะเนี้ย กูยังลากมึงแทบไม่ไหวแล้ว..ดีนะที่แม่งสูงกว่ากูแค่สามเซ็นต์ ถ้ามากกว่านี้กูคงต้องเปลี่ยนมาหาผ้าปูที่พื้นให้มึงนอนแทนละ..คงไม่มีปัญญาลากขึ้นมาบนเตียงแบบนี้หรอก
“เชี่ยเก่ง..กูถามทำไมไม่ตอบล่ะ”
อ้าว..มันถามไรผมตอนไหนว่ะ โคตรงงเลย ???
“พอๆ ไม่ไหวก็นอนไปเหอะมึงอ่ะ เดี๋ยวกูหาผ้ามาเช็ดตัวให้”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง..กูเบื่อจริงๆ ไอ้พวกชอบหนีปัญหาแบบมึงเนี้ย”
อ่อ..ผมมันพวกชอบหนีปัญหาสินะ ?
เพลียกับมันจริงๆ ที่แม่งเป็นแบบนี้..ผมล่ะอยากจะถามมันนัก ว่าไม่ใช่มันหรือไงที่ชอบมาเคลียร์เรื่องคาใจตอนเมาๆ แบบนี้ แล้วพอสร่างแม่งก็ไม่เคยจะจำได้ว่าตัวเองพูดอะไรมั้ง
นี่โดนจนชินแล้วไง..ผมเลยขี้เกียจจะพูดกับมันล่ะ เหนื่อย !!
“ถ้าวันนี้เคลียร์กันไม่จบนะ กูจะไม่ให้มึงนอนไอ้เก่ง มึงคอยดู”
เออ..กูจะคอยดู !!
แล้วผมก็ปล่อยแม่งโวยวายไปงั้นแหละ..ส่วนตัวเองเดินไปค้นผ้าในตู้มาชุบน้ำแล้วเช็ดตัวให้มัน เช็ดไป..ฟังมันโวยวายไป หลายคำก็จับความหมายไม่ได้ ลิ้นมันเริ่มพันกันแล้วไง..เดี๋ยวอีกสักพักแม่งก็น็อคคอยดู เมาขนาดนี้ถ้าอีกห้านาทียังไม่หลับ..แม่งก็ไม่ใช่คนล่ะ
จะบ่นจะพล่ามอะไรก็เรื่องของมึงเถอะ..แค่อย่าอ้วกใส่เตียงผมเป็นพอ ขี้เกียจยกที่นอนไปทำความสะอาด เหอะๆ
.
.
.
“อื้อ..”
ตื่นเช้ามาก็ได้บริหารหัวใจเลยกู..แม่งจะเอาหน้ามาใกล้ทำไมนักหนาว่ะ แล้วมือแขนมึงเนี้ย..จะรัดกูแน่นไปถึงไหน หายใจแทบไม่ออกละ !!
“โจ้..ไอ้โจ้”
ลองเรียกดูครับ..เรียกไปก็ใช้นิ้วสะกิดๆ ที่ไหล่มันดู
“เฮ้ยมึง..ตื่นยัง”
พอเห็นมันนอนไม่รู้สึกตัว ก็เลยขโมยหอมหน้าผากมันไปที
“โจ้..ตื่นดิว่ะ”
มันยังคงนิ่งครับ..
“มึงเสือกไม่รู้ตัวเองนะ”
เสร็จโจรล่ะครับ..ผมเลยแอบจุ๊บปากมันเร็วๆ ไปทีหนึ่ง ( >//<)
“เพราะมึงมันเป็นแบบนี้ไง..กูถึงนอนห้องเดียวกับมึงไม่ได้อีกแล้ว”
คิดเรื่องเมื่อคืนแล้วก็เขินครับ..ไอ้โจ้มันยังอยากนอนกับผมอยู่สินะ สมัยเรียนเรานอนเตียงเดียวกันครับ..เช่าห้องเล็กๆ อยู่ด้วยกัน ทุกอย่างหารสอง ลำบากนิดหน่อย..บางเดือนค่าอุปกรณ์การเรียนเยอะ บะหมี่ซองเดียวยังต้องแบ่งกันเลย..
พอมีงานมีการทำ..ผมเลยคิดว่าอยากจะให้มันสบายขึ้น เลยหาห้องชุดอยู่กันแบบนี้..อีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญเลยคือ ผมรักมันแล้วไง..รักจนแทบจะทนไม่ไหวละ เลยคิดว่าถ้าไม่แยกห้อง..คงได้หน้ามืดปล้ำมันสักวัน เหอะๆ
“นอนได้น่าปล้ำมากมึง”
เฉดหัวมันไปที..ก่อนจะดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดมัน ต้องไปทำมื้อเช้าเอาไว้ก่อนที่มันจะตื่นครับ..ถ้ามันตื่นมาแล้วไม่มีไรกิน เดี๋ยวก็บ่นแง้วๆ อยู่ข้างๆ อีก รำคาญ..
.
.
.
“ปวดหัวชิบ..”
“ปวดหัวก็ไปนอน..จะฝืนสังขารมานั่งเฝ้ากูทำไมเนี้ย”
“กูกลัวมึงเหนื่อย..ไหนจะทำงานแทนไอ้เล็กอีก ไหนจะต้องมาทำแทนกูอีก”
“กูชินแล้ว..”
ว่าแล้วผลักหัวมันออกไปไกลๆ ชักจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้เหินไปแล้ว
“งั้นกูไปนอนนะ”
“อืม..”
มันมองหน้าผมแบบลังเลนิดหนึ่ง..ก่อนจะยอมเดินไปนอนที่โซฟา พอเห็นมันนอนแล้วผมเลยสบายใจ..หันกลับมาทำงานต่อ ไอ้เล็กมันลาอ่ะครับ..เห็นบอกว่าบีมมันไม่ค่อยดี งอแงทั้งคืน (งอแงยังไงผมก็ไม่กล้าถาม..พอดีไม่ใช่คนชอบเสือกแบบไอ้โจ้น่ะครับ)
.
.
.
ช่วงเวลาแห่งความวุ่นวายผ่านไปแล้วครับ..ช่วงใกล้สิ้นเดือนที่งานมักจะล้นมือมันผ่านไปแล้ว วันนี้พวกผมเลยนัดฉลองเงินเดือนออกด้วยการไปกินเหล้าห้องไอ้เล็กมัน ไม่ใช่อะไรหรอก..ไปกินห้องมันไม่ต้องล้างถ้วยล้างจาน เก็บซากอะไรเองตอนเช้าไง ถือว่าเป็นข้อดีสำหรับผมเลยนะ..เพราะผมต้องเก็บคนเดียวอ่ะ ไอ้โจ้มันไม่เคยจะช่วยผมเก็บอยู่แล้ว
ส่วนไอ้เล็กมันก็ได้ประโยชน์เหมือนกัน..ที่มันไม่ต้องทิ้งเมียไว้ที่ห้องหรือลากไปไหนมาไหนด้วย ใช่ว่าผมไปเอาเปรียบอะไรมันหรอก..ถือว่าได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่ายครับ
“เป็นไรพี่..วันนี้ไม่เห็นกินเหล้า” บีมมันหันมาถามตอนผมกำลังดูไอ้โจ้ไอ้เล็กมันเถียงกัน
“ขี้เกียจเมาอ่ะ..เวลาตื่นมันปวดหัว”
ตอบความจริงแค่ครึ่งเดียวไม่ถือว่าบาปครับ..เพราะจริงๆ แล้วผมไม่อยากเมามากกว่า พอดีอยากรู้ว่าวันนี้ไอ้โจ้มันจะหลุดพูดอะไรออกมาบ้างตอนเมาอ่ะนะ หึหึ
“อ่อ..น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วเนอะ ไม่น่ามาคิดได้ตอนตับแข็งเกือบหมดแล้วแบบนี้”
“เดี๊ยะๆ คิดว่าเป็นเมียไอ้เล็กแล้วพี่ไม่กล้าเตะไง”
“แหม..น้องหยอกน่ะ”
แล้วผมก็ชนแก้วโค้กกับไอ้น้องบีมมันครับ..ไม่โกรธไม่เคืองอะไรมันหรอก น้องมันน่ารัก เสียอย่างเดียวกวนตีนไปหน่อยแค่นั้นเอง
ชนไปชนมาได้ไม่เท่าไร..บีมมันก็ฟุบหลับไปเฉยเลย ไหนมันบอกจะอยู่ช่วยผมเก็บซากไอ้โจ้ไอ้เล็กไงว่ะ..ไปๆ มาๆ กลายเป็นไอ้เล็กนั่นละต้องพาน้องมันไปนอนเหมือนเดิม เหอะๆ
“เดี๋ยวกูมา..พาบีมไปนอนก่อน”
“คราวที่แล้วแม่งก็พูดงี้..สุดท้ายแม่งก็ออกมาไล่พวกกูกลับ สาดดดดดด”
ผมหัวเราะเมื่อได้ยินโจ้มันประชดแบบนั้น..แล้วก็จริงๆ ครับ เล็กมันหายไปเลย..ไม่โผล่หัวออกมาอีก ผมเลยชวนโจ้มันกลับ..แต่มันก็บอกว่าเสียดายเหล้า ขอกินก่อน เผื่อดึกๆ จะมีอะไรเด็ดๆ ในห้องให้มันแอบฟังมั้ง
รู้ล่ะว่าแม่งคิดทะลึ่งอะไร..ปล่อยมันครับ สภาพนั้นบีมมันคงไม่ตื่นมาให้เล็กมันทำไรแล้วล่ะ ปล่อยแม่งฝันค้างไปแบบนั้นแหละ เหอะๆ
.
.
.
“อื้อ..”
หายใจไม่ออก..ไม่รู้อะไรมันมารัดตัวผมอยู่ตอนนี้
“โจ้..”
ลองเรียกดูครับ..ฟ้าสว่างแล้วเหรอเนี้ย เผลอหลับห้องไอ้เล็กมันจนได้เลยผม
“ไอ้โจ้..”
ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดจากอ้อมกอดมันสักที..เดี๋ยวกูก็ปลุกด้วยจูบแม่ง !! แต่ก็ได้แค่คิดครับ..นี่ห้องไอ้เล็กมัน เดี๋ยวมันมาเห็นเข้าจะยุ่ง เหอะๆ
“ไอ้โจ้..ตื่นสักทีดิว่ะ”
“ขออีกแปบ..”
“สัด..ตื่นแล้วก็รีบลุก จะกอดกูแน่นทำเหี้ยไร หายใจไม่ออก”
“ดิ้นๆ จะดิ้นทำไม ทำอย่างกับกูไม่เคยกอดมึง”
“มันใช่เวลามากวนตีนไหม..รีบปล่อยกูเลย”
“กอดแค่นี้ทำหวงเนื้อหวงตัว”
มันยอมปล่อยครับ..แต่ก็ยังบ่นอยู่ ผมเลยทำไม่สนใจ..ลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ก่อนจะมองหากระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ คงต้องกลับห้องแล้วล่ะ..รบกวนเล็กมันมาทั้งคืนแล้ว เกรงใจมัน
“อื้อ..อ๊ะ”
หืม..???
“เบาๆ สิว่ะไอ้พี่เล็ก”
เอิ่ม..คือไอ้เล็กกับน้องบีมมันทำไรกันแต่เช้าว่ะ ???
“กูว่าอย่าเพิ่งกลับเลย..อยู่แอบบฟังพวกมันก่อนเหอะ”
“สัดโจ้..” ผมด่าก่อนจะตบหัวมัน “เสือกจริงๆ”
ดึงๆ ลากๆ มันให้ลุกขึ้นมา ก่อนจะตะโกนบอกสองผัวเมียในห้องว่าขอตัวกลับก่อน..ใจยังนึกกลัวว่ามันจะอุ้มกันออกมาส่งด้วยซ้ำ เลยรีบลากไอ้โจ้มันออกมา
ไม่อยากเห็นภาพอุจาดแต่เช้าหรอกนะ..ไว้เป็นผมกับไอ้โจ้เมื่อไรค่อยว่ามันน่ามองแล้วกัน ตอนนี้ของๆ คนอื่นผมก็ไม่ค่อยจะอยากดูหรอก ฮ่าๆ
.
.
.
“เก่ง..ไอ้เก่ง”
“อะไรของมึงอีก..กูจะนอนแล้ว”
คือมันดึกแล้วไงครับ..ไอ้นี่มันยังมีอารมณ์มาไร้สาระใส่ผมอยู่อีก
“กูนอนด้วย..แอร์ห้องกูเสีย”
“นอนโซฟาข้างนอกสิโว้ย..แอร์ข้างนอกไม่ได้เสีย”
ไม่เอาหรอกครับ..ทนนอนร่วมเตียงกับมันมาหลายทีแล้ว เดี๋ยวเกิดหน้ามืดปล้ำมันขึ้นมาแล้วจะมองหน้ากันไม่ติด
“ไม่เอา..นอนโซฟามันปวดหลัง”
“อย่ามาเยอะ..ทีนอนพื้นห้องไอ้เล็กมันมึงยังนอนได้”
“นั่นกูเมา..กูก็ไม่รู้จักปวดจักเมื่อยสิว่ะ”
“แล้วมึงมานอนเบียดกูนี่..มันจะสบายตรงไหน”
“กูนอนได้แล้วกัน..หุบปากแล้วนอนไปเงียบๆ เถอะ กูง่วงแล้ว”
มันตัดบท..แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ ผมเฉย จังหวะผมกำลังมึนๆ สับสนๆ มันก็ดึงผมเข้าไปกอด อืมนะ..มาขนาดนี้แล้วผมจะทำอะไรได้อ่ะ คงต้องเลยตามเลยแหละครับ เหอะๆ
ตอนเช้าผมตื่นมาก็ทำกับข้าวให้มันปกติ..ก่อนจะเดินเข้าไปลองเปิดแอร์ห้องมันดู จะได้บอกอาการช่างถูก แต่รู้อะไรไหม..ว่าพอผมเปิดดู แอร์มันก็ทำงานปกติดีอ่ะ ไม่เห็นว่าจะเสียอะไร..ผมเลยลากมันขึ้นมาจากเตียงก่อนจะถามว่าทำไมต้องโกหก มันก็ตอบกลับมาด้วยสีหน้ามึนๆ ว่า ‘กูก็แค่คิดข้ออ้างไม่ออก’ แล้วมันก็นอนต่อ
กวนตีนไหมล่ะครับ ?
กูเพลีย..เพลียกับมึงมากจริงๆ ถ้ามึงจะหน้ามึนได้ขนาดนี้นะ !!
ยอมแพ้มันล่ะครับ..ไม่รู้จะทำยังไงกับมันแล้วจริงๆ คงต้องปล่อยมันทำตามใจไปแบบนี้แหละ..ปล่อยและทนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะทนไม่ไหวจับมันทำผัวนั่นล่ะครับ เหอะๆ
จริงๆ คือผมรู้สถานภาพตัวเองดีนะ..ว่าถ้าได้กันจริงๆ ผมคงต้องยอมเป็นเมียมันอ่ะ เพราะมันคงไม่ยอมเป็นเมียผมหรอก..ก็มันเกิดมาเพื่อชนะผมนี่นา
ขนาดมันยังไม่ทันได้ทำอะไร..แม่งก็เอาหัวใจผมไปแล้ว
ถ้าถึงขั้นตกลงเป็นเมียผัวกัน..ถึงตอนนั้นก็คงต้องเป็นผมอีกนั่นละที่จะยอมมัน เหอะๆ
เศร้า..
และเพลีย..
แต่กูก็รักมึงนะโจ้..
รักมึงนะ..
รักมึงจริงๆ..
รีบๆ หันมามองแล้วรักกูเร็วๆ นะโจ้นะ..
กูรอมึงอยู่นะ..ไอ้โง่ !!
Ma-NuD_LaW
เบาๆ กรุบกริบ.. 
เรื่องนี้ไม่มีดราม่าแน่นอน..ชีวิตนี้ดราม่ามาเยอะแล้ว ที่ผ่านมาเขียนแต่แนวนั้นมาตลอด 
.
.
แล้วเจอกันใหม่ตอนพี่เล็กน้องบีมกลับมานะ 
หัวข้อ: ((เรื่องอัพเรื่อยๆ แต่จบในตอน)) ไอ้พี่เล็กแม่ง!! >>เปิดพรีฯ วันนี้-1/7/2563<< (อ่าน 62198 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก