*หลุดจอง*{รักยุ่งๆของลูกครึ่งรูปหล่อ} ฝูหรง & พอล...The End...[14/10/59]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักยุ่งๆของลูกครึ่งรูปหล่อ} ฝูหรง & พอล...The End...[14/10/59]  (อ่าน 162495 ครั้ง)

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11

ออฟไลน์ NewYearzz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2544
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +346/-2
ที่ผ่านมาโดนข่วนหรอ? เลยต้องมานั่งจับตัดเล็บ  :hao3:

ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
หวานตลอดดดดดดดดดด
อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ Infinity 888

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2026
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-7
คุ้มค่ากับที่จากกันไป 5 ปีทีเดียว
พอลน่ารักมาก ใส่ใจฝูหรงที่สุด :mew1:

ออฟไลน์ taroni

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +482/-27
พอลดูแลกระต่ายน้อยดีมาก :o8:

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
ตอนที่ 16

โจวพอล
   
“พอลมาได้ไง  เราคุยกันแล้วนี่...เอ่อ  พอลจะ..ใจเย็นๆนะ”  กระต่ายน้อยตากลมขยับถอยร่นไม่เป็นท่า  หลังจากที่หลงเปิดประตูให้ผมเข้ามา 

แม้ฝูหรงจะมีท่าทางตื่นตระหนกและขยับถอยหลังหนีผมนั้น  แต่ดวงตากลมๆที่เต็มไปด้วยแววแตกตื่นยังคงจับจ้องผมไม่วางตาอย่างระแวดระวัง  แถมยังมีแก่ใจกล่อมผมให้ใจเย็นๆด้วยเสียงสั่นๆ  ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวหวั่นใจในพฤติกรรมของผมมากอยู่  ซึ่งผมก็รู้ตัวดีว่ามีทีท่าคุกคามคนน่ารักไม่น้อย  แต่จะไม่ให้ผมมีพฤติกรรมเช่นนี้ได้อย่างไร  ในเมื่อฝูหรงอ้างว่างานยุ่งและหนีผมมานอนคอนโดตัวเองถึงสองคืนแล้ว  และหากผมไม่ตามมาในคืนนี้  เราก็คงไม่ได้เจอกัน  ผมเองก็คงอดนอนกอดฝูหรงเป็นคืนที่สาม 

ถึงแม้คืนแรกที่เราต้องแยกบ้านกันนอน  ผมเองก็ติดธุระไปดูที่ดูทางต่างเมืองด้วยก็ตามที  ส่วนในคืนถัดมาผมก็หวังจะได้กลับมานอนกอดคนรักให้คุ้มกับที่ต้องห่างกัน  แต่ฝูหรงกลับเป็นฝ่ายบอกว่าต้องเคลียร์เอกสารอยู่ที่โรงแรมจนดึก  ห้ามไม่ให้ผมตามมานอนกับเจ้าตัว  ทำเอาผมถึงกับหงุดหงิดงุ่นง่านแต่ไม่เสี่ยงโวยวาย  ด้วยรู้แก่ใจว่าหากเป็นเรื่องงาน  ฝูหรงจะให้ความสำคัญเสมอ  และคงเครียดกับมันมากพอแล้ว  จึงไม่อยากเพิ่มความลำบากใจให้คนรักเพิ่มอีก 

ผมก็ได้แต่หวังว่าคืนถัดไปจะได้กอดกระต่ายน้อยให้ชุ่มปอด  ให้สมกับที่เราต้องห่างกัน  แต่ฝันผมก็ต้องสลาย  เมื่อสองชั่วโมงก่อนหน้านี้  ผมได้รับโทรศัพท์จากพ่อกระต่ายน้อยว่าขอนอนคอนโดต่ออีกคืน  เพราะต้องเคลียร์เอกสารที่ยังทำไม่เสร็จ  และฝูหรงไม่อยากหอบหิ้วไปมาให้ยุ่งยาก  ก่อนเจ้าตัวจะวางหูไป  ไม่แม้แต่จะรอคำตอบรับของผม  ทั้งๆที่ตลอดสามวันที่เราห่างกัน  เราคุยกันแทบนับคำได้  สำคัญที่ผมเองคิดถึงฝูหรงจนพาลหงุดหงิดไปหมดแล้วแท้ๆ 

ผมตัดสินใจขับรถมาที่คอนโดนี่  โดยไม่สนเหตุผลอะไรทั้งนั้น  ในเมื่อฝูหรงแค่บอกเล่าว่าจะนอนคอนโด  แต่ไม่ได้ห้ามผมให้มาหาซะหน่อย  เรื่องอะไรคืนนี้ผมจะยอมนอนคนเดียว  และยิ่งได้เห็นหน้ากระต่ายน้อยแสนรัก  ความรู้สึกคิดถึงก็ถาโถมเข้าใส่อย่างห้ามไม่อยู่  จนเผลอแสดงท่าทีคุกคาม  ทำให้กระต่ายน้อยตากลมตื่นตระหนกอย่างที่เป็นอยู่ขณะนี้  แต่ผมก็ไม่คิดเปลี่ยนท่าที  ยังคงก้าวไปข้างหน้าตามติดร่างน้อยอย่างช้าๆ 

จนกระทั่งฝูหรงชนเข้ากับโซฟากลางห้องที่เต็มไปด้วยกองเอกสาร  ก่อนจะหงายหลังลงไปนอนบนเบาะโซฟา  ผมก็ไม่พลาดจะตามประกบคร่อมร่างน้อยไว้ทันที

“อ่ะ...[ตุ้บ!]...เดี๋ยว  ไม่เอานะ  อืมมมม”  ในที่สุดผมก็ได้ครอบครองริมฝีปากนุ่มที่โหยหามาตลอดสองวันสองคืน  และรู้ตัวได้ว่าตัวเองตะกละตะกลามเพียงใด 

เรียกได้ว่าหน้ามืดมัวเมาไปกับความหวานของโพรงปากอุ่น  และเรียวลิ้นนิ่มที่คอยแต่จะกระถดหนี  กระตุ้นให้ผมอยากเอาชนะตามไล่ต้อนด้วยความตื่นเต้น  จนท้ายที่สุดฝูหรงก็โอนอ่อน  เกี่ยวกระหวัดลิ้นตอบโต้กลับคืน

ผมคงเตลิดไปแล้ว  หากไม่เพราะกำปั้นน้อยๆที่ทุบลงมาบนไหล่  และอาการเบี่ยงหน้าหนีจูบของฝูหรง  ทำให้ผมต้องทำใจปล่อยริมฝีปากนุ่มเป็นอิสระ  ก่อนจะฆ่าเวลาด้วยการสูดกลิ่นหอมอ่อนๆของแก้มกลม  เพื่อให้เจ้าของแก้มได้มีโอกาสกอบโกยอากาศเข้าปอด  ชดเชยมวลอากาศที่ผมขโมยไป  และเตรียมตัวทวงคืนความหวานทุกเมื่อ  หากกระต่ายน้อยพร้อมขึ้นสังเวียนดวลจูบระหว่างเราอีกครั้ง 

แต่แล้วระหว่างที่ผมซอกซอนจมูกสูดกลิ่นเนื้อหนุ่มน้อยด้วยความมัวเมานั้น  ผมกลับรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังอย่างช้าๆ  ให้ความรู้สึกอ่อนโยนและผ่อนคลาย  บวกกับน้ำเสียงนุ่มๆที่กระซิบเรียกชื่อผมอยู่เหนือหัวเข้ามาอีก  ทำเอาอารมณ์ร้อนๆและความหลงมัวเมาจากรสสัมผัสในตัวคนรัก  ค่อยๆลดระดับความรุนแรงลง  เหลือเพียงรอยอุ่นตามทางที่มือน้อยลากผ่าน  และความรู้สึกของความคิดถึงมากมายที่อยู่ในใจ

“พะ...พอล  พอลครับ  ใจเย็นๆนะ...อ๊ะ!  เจ็บ”  ผมสูดกลิ่นกายคนน่ารักแถวซอกคอขาวไปฟอดใหญ่  เพื่อข่มอารมณ์ดิบของตัวเองให้อยู่หมัด  แต่ผิวขาวอมชมพูเหนือยอดอก  ทำเอาผมอดใจไม่อยู่  จึงขอส่งท้ายด้วยการขบเม้มเบาๆพอให้เกิดรอยจางๆ  แต่ก็อดไม่ได้ที่จะทำให้เจ้าของผิวสวยประท้วงด้วยความเจ็บออกมา

ฝูหรงทำหน้ามุ่ยส่งแววตาต่อว่าต่อขานมาให้ผม  ทั้งๆที่ตัวเองยังคงนอนเสื้อหลุดลุ่ยโชว์ยอดอกวับๆแวมๆ  แถมริมฝีปากที่กำลังยื่นใส่ผมอย่างแง่งอนนั้น  ก็บวมเป่งจากฤทธิ์จูบดุเดือดของผมอีกด้วย  กระต่ายน้อยนี่ช่างไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้ตัวเองนั้นตกอยู่ในภาวะเสี่ยงอันตรายมากแค่ไหน  จนหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่โดนผมปรามไว้  แทบอยากกระโจนเข้าใส่ซะเดี๋ยวนี้  ผมเองก็ได้แต่พยายามตัดใจ  เงยหน้าสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองนิด  และถอนใจออกมาเฮือกใหญ่  ก่อนจะตัดสินใจรั้งร่างน้อยให้กลับขึ้นมานั่งดีๆ 

นาทีนี้เองที่ฝูหรงเหมือนจะเริ่มรู้ตัวว่าเผลอยั่วผมแบบไม่ตั้งใจเข้าให้  จึงเอาแต่ก้มหน้านั่งทับขานิ่งๆอยู่บนโซฟา  ยอมให้ผมติดกระดุมเสื้อเชิ้ตไม่มีโวยวาย  ปิดท้ายด้วยการหยิบแว่นที่ผมโยนทิ้งข้างโซฟาสวมคืนให้  จนผมต้องถอนใจบางเบาและกระตุกยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู  แต่การกระทำของผมกลับทำให้กระต่ายน้อยที่เพิ่งเงยหน้าจากอกขึ้นมองผมนั้น  จ้องผมกลับอย่างหวั่นๆแกมไม่มั่นใจด้วยตากลมๆคู่เดิม  เพิ่มความมันเขี้ยวในความรู้สึกของผมนักหนา  จนผมอยากเปลี่ยนใจขย้ำเจ้าของความน่าเอ็นดูตรงหน้านัก 

ผมต้องสะกดกลั้นอารมณ์อย่างหนัก  ไม่ให้เผลอทำตามใจปรารถนา  ด้วยการกดคนรักตัวน้อยลงบนโซฟาอีกครั้ง  ก่อนร่วมรักจนสาแก่ใจ 

ผมตัดสินใจดันไหล่บางออกห่างตัว  และผลุนผลันเดินหนีเข้าห้องน้ำเพื่อไปสงบสติอารมณ์  เพราะถ้าผมยังฝืนนั่งอยู่ตรงนั้น  เชื่อได้ว่าคงกดฝูหรงกับโซฟา  ท่ามกลางกองงานของเจ้าตัวอย่างแน่นอน  และช่วงเวลาแห่งความทรมานที่ต้องห่างกันเพราะงานก็ต้องยืดเยื้อ  สู้ยอมข่มใจให้ฝูหรงได้ทำงานให้เสร็จๆไปซะดีกว่า 

เอ๋...หรือผมจะลองคุยกับฝูหรงอย่างจริงจังอีกครั้ง  เพื่อให้กระต่ายน้อยยอมลาออกจากงานในหน้าที่เลขาของหลี่ผิงดี!?

“อ่ะ!  อ้าว  ฝูหรงมายืนทำอะไรตรงนี้ครับ...หือ!  เป็นอะไรทำไมตาแดงๆ  อย่าบอกนะว่าร้องไห้!”  หลังจากสะกดกลั้นอารมณ์ได้  ผมจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ  แต่แล้วก็ต้องตกใจ  เมื่อเปิดประตูมาเจอฝูหรงยืนนิ่งๆและก้มหน้ารออยู่แล้ว  ซึ่งผมยิ่งตกใจมากกว่าเดิม  ยามที่เชยคางมนขึ้นแล้วพบว่าคนน่ารักตาแดงเหมือนคนผ่านการร้องไห้มา 

พอผมถามออกไป  กลับได้คำตอบเป็นหยดน้ำตาที่ไหลมาตามร่องแก้ม  ทำเอาผมใจหายและมึนงงไปหมดว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนรักของตัวเอง  ทั้งๆที่ผมทิ้งให้เจ้าตัวได้อยู่คนเดียวไม่ถึงสิบนาที  ผมจึงรวบกอดร่างบางเข้าหาอก  และลูบหลังปลอบใจพร้อมปลอบประโลม  ด้วยถ้อยคำที่ไม่ต่างจากการใช้กล่อมเด็กเล็กๆสักคน  แต่เหมือนผมยิ่งปลอบ  ฝูหรงจะยิ่งร้องมากขึ้น  จนถึงขั้นสะอื้นตัวโยนเล่นเอาผมใจแกว่ง 

ผมจึงตัดสินใจช้อนร่างบางขึ้นอุ้ม  ก่อนพามานั่งซ้อนตักโดยหันร่างบางเข้าหาอก  ยังโซฟารกๆตัวเดิม  เพื่อจะกอดปลอบกระต่ายน้อยขี้แยได้ถนัด  ผมรอจนฝูหรงคลายสะอื้น  จึงคลายแรงกอดรัดร่างบางลง  ก่อนจะเชยคางมนเพื่อเช็ดแก้มซับน้ำตาให้  ซึ่งผมถึงกับใจหายไปกับหนังตาบวมๆ  และแววตาหม่นๆในดวงตาคู่ตรงหน้า  บวกอาการเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียง  ผมจงใจไล้ปลายนิ้วผ่านขอบตาล่างของฝูหรงอย่างอ่อนโยน  ก่อนจะแตะผ่านขอบปากแดง  เพื่อส่งสัญญาณให้เจ้าของคลายแรงลง

“เสียใจอะไรครับ  พอลทำอะไรไม่ถูกใจฝูหรงรึเปล่า”  ที่ถามฝูหรงไปแบบนั้นเพราะผมลองประมวลดูแล้ว  ว่าอาการเสียใจกึ่งน้อยใจของฝูหรงนั้นน่าจะมาจากผมเป็นต้นเหตุ  เพราะก่อนผมเข้าห้องน้ำนั้น  ผมอาจจะมีท่าทางส่อไปในแนวไม่พอใจกระต่ายน้อยช่างยั่ว  ทั้งๆที่ความจริงผมพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ขย้ำกระต่ายน้อยตรงนั้นมากกว่า

หลังคำถามของผมนั้นฝูหรงจ้องกลับตาเขม็ง  แต่เมื่อเห็นผมส่งยิ้มอ้อนๆให้แก้มใสก็ขึ้นสี  ก่อนเจ้าตัวจะสะบัดหน้าหนีสายตาผม  ตามมาด้วยเสียงแหบๆของคนเพิ่งผ่านการร้องไห้ดังขึ้นมา

“ทำไมต้องทำเหมือนไม่พอใจกันด้วย  หรือเพราะว่าไม่ยอม...ก็คนมันงานเยอะ  อยากทำให้เสร็จเร็วๆนี่  จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันจริงๆสักที  และเพราะรู้ไงว่าจะมีอาการแบบนี้  แต่ก็เร่งมือที่สุดแล้ว  ฮึก  ไหนว่า  ฮึก  รัก...ไงเล่า  ทำไมต้องทำท่าไม่พอใจกันขนาดนี้ด้วย  ฮึก  ฮือออ!”  ฟังคำพูดน่ารักๆของกระต่ายน้อยของผมซะก่อนเถอะ  ผิดมั้ยถ้าตอนนี้ผมหุบยิ้มไม่ลงทั้งๆที่คนรักสะอื้นน้ำตาคลอ

เท่าที่ฟังนั่นหมายความว่าฝูหรงเองก็อยากมีเวลาอยู่กับผมเหมือนกัน  และกำลังพยายามทำเพื่อเราในแบบฉบับของตัวเอง  จนผมเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆที่เอาแต่ใจตัวเอง  แถมยังทำให้คนน่ารักเข้าใจผิดจนต้องเสียน้ำตาเข้าไปอีก  แต่นาทีนี้ทั้งความรู้สึกผิดบวกความน่าเอ็นดูจับใจของฝูหรง  ส่งผลให้ผมประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียนเนิ่นนาน  ก่อนทำแบบเดียวกันยังปลายจมูกแดง  กับพวงแก้มระเรื่อทั้งสอง  และจบด้วยการกระซิบข้างใบหูหอมๆของคนกำลังสะอื้นน้อยๆอยู่กับอกของผม

“รักสิครับ  พอลรักฝูหรงนะ  ไม่ได้ไม่พอใจฝูหรงสักนิด  ที่ต้องหลบเข้าห้องน้ำเพราะฝูหรงน่ารักเกินไปต่างหาก  ถ้าพอลไม่เข้าไปสงบสติอารมณ์ในนั้น  ฝูหรงคงไม่รู้หรอกว่าจะโดนอะไรบ้าง  แต่ที่แน่ๆไม่ได้มานั่งทำตัวน่ารักน่ามันเขี้ยวอยู่แบบนี้หรอกรู้มั้ย  ฮึๆ  ส่งตาเขียวๆให้พอลได้แบบนี้  แสดงว่าเราเข้าใจกันแล้วเนอะ  เฮ้อ  ดูสิตาบวมหมดเลย  เอาแบบนี้ดีกว่า  มาให้พอลปลอบใจก่อน  ฝูหรงจะได้มีกำลังใจกลับไปทำงานต่อ  หลังจากนั้นเราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆ  ดีมั้ยครับ”

แม้คำตอบที่ผมรอคือความเงียบ  แต่ปฏิกิริยาตอบกลับของรอยยิ้มที่ผมส่งให้ท้ายประโยค  คืออาการเบือนหน้าหนีด้วยแก้มแดงๆของฝูหรง  ผมถือว่าเป็นการตอบรับ  จึงกดจมูกฝังเข้ากับแก้มแดงๆไปฟอดใหญ่  และปิดปากเจ่อๆที่เจ้าของหันมาด้วยความตกใจเป็นการปิดท้าย  ก่อนรีบตัดใจจากความหวานล้ำติดปลายลิ้น

“รีบทำงานให้เสร็จนะครับกระต่ายน้อย  แล้วเราค่อยมาต่อกัน”  ผมจงใจยิ้มอ่อนโยนใส่ดวงตาหยาดเยิ้มเป็นการส่งท้าย  พร้อมเกลี่ยริมฝีปากบวมเจ่อที่มันวาวคู่ตรงหน้าด้วยความเสียดายจับใจ  ก่อนจะรวบเอวบางขึ้นจากตัก  และส่งร่างน้อยให้หันกลับไปนั่งหน้าโต๊ะกระจกที่มีโน้ตบุ๊กเครื่องบางเปิดการทำงานรออยู่

ผมแอบขำกับท่าทางเบลอๆและดวงตาลอยคว้างของกระต่ายน้อยไม่ได้จริงๆ  นี่ถ้าผมไม่เป็นฝ่ายยับยั้งชั่งใจ  ฝูหรงคงได้นอนระทวยอยู่ใต้ร่างของผมแล้วล่ะ  เพราะงั้นต้องยกความดีให้ผมนะเนี่ย  ที่ไม่ปล่อยให้กิเลสครอบงำจนทำคนน่ารักเสียงาน  ผมได้ปล่อยให้ฝูหรงนั่งทำงานอยู่หน้าโซฟาท่ามกลางกองเอกสารมากมาย  ส่วนตัวเองก็เดินเข้าไปในครัว  และต้องส่ายหน้าด้วยความละเหี่ยใจแบบขำๆ  กับถุงอาหารฟาสฟู้ดที่เจ้าของห้องคงตั้งใจกินประทังชีวิตแทนมื้อเย็น  แล้วแบบนี้ผมจะปล่อยให้ฝูหรงคลาดสายตาได้อย่างไรกัน  แค่เรื่องดูแลคุณภาพชีวิตตัวเองยังทำได้ไม่ดีเลย 

ผมจึงโทรสั่งอาหารจากร้านอาหารจีนชื่อดังที่มีบริการเดลิเวอรี่สำหรับเราสองคน  ก่อนจะเดินเข้าไปสำรวจยังห้องที่ผมต้องอาศัยนอนในคืนนี้  ระหว่างที่เดินมาผมแอบเห็นกระต่ายน้อยอยู่ในโหมดจริงจังกับงานตรงหน้าด้วย  ฝูหรงเวอร์ชั่นนี้ก็น่าเอ็นดูไม่หยอก  ผมถึงกลับหลุดครางและต้องพยายามสะกดกลั้น  ไม่ให้หมาป่าเจ้าเล่ห์ในตัวกระโจนใส่กระต่ายน้อยที่แสนจริงจังตัวนั้นไว้ 
แต่แล้วผมถึงกลับหลุดขำกับสภาพห้องนอนตรงหน้า  ด้วยทั้งตู้เสื้อผ้าและเตียงนอนเหมือนเพิ่งผ่านมรสุมลูกใหญ่มา  จะมีสักกี่คนที่ได้รู้ว่าเจินฝูหรงที่แสนเรียบร้อยติดเนี้ยบ  และดูออกจะเงียบขรึมในบางเวลานั้น  จะเป็นคนไร้ระเบียบได้แบบสุดๆ  หากความสนใจทั้งหมดถูกดึงไปเพราะงานที่ตัวเองทุ่มเท 

ฝูหรงเองก็ไม่ต่างจากชายหนุ่มทั่วๆไป  ตื่นมาก็ไม่เก็บที่นอน  เปิดตู้เสื้อผ้าก็ไม่ปิด  แต่ดีเท่าไหร่แล้วแม้งานจะยุ่งก็ไม่ลืมหน้าค่าตาคนรักแบบผม  ที่สำคัญยังคิดถึงความรู้สึกผมมากกว่าใครๆซะอีก  แบบนี้ไม่รักได้ไงไหวใช่มั้ยครับ

“ฝูหรงมาทานก่อน  กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะครับ  ฝูหรงอย่าดื้อกับพอล  ไม่งั้นพรุ่งนี้พอลจะไปทำเรื่องลาออกกับไอ้หลี่ผิงแทนฝูหรงนะ”  เรียกดีๆไม่ยอมมาต้องมีขู่กันบ้างครับ  ซึ่งได้ผลเด็กดื้อเงยหน้าจากหน้าจอคอมมาทำสีหน้าขัดใจใส่ผมทันที  และไม่พลาดที่จะทำปากยื่นๆเข้าใส่กัน  อยากขำก็อยาก  แต่ต้องฝืนใจไว้  เดี๋ยวคนน่ารักจะดื้อไม่เลิก

“อื้อออ  ไม่เอาไม่ออก”  คำตอบนั้นผมรู้อยู่แล้ว  เพราะเราเคยคุยเรื่องลาออก  ตั้งแต่ฝูหรงย้ายไปอยู่กับผมที่บ้านใหม่ๆ  ซึ่งเจ้าตัวก็ยืนยันว่ายังไงก็ไม่ออกจะยังคงทำงานเหมือนเดิม 

ผมเองจึงต้องยอมถอย  แต่ก็ตั้งใจไว้ว่าจะปล่อยให้ฝูหรงทำงานไปอีกสักนิด  แล้วค่อยกล่อมให้ลาออกมาเป็นคุณนายตระกูลโจวเต็มตัวอีกที

“ถ้าไม่อยากออกจากงานก็มานี่ได้แล้วกระต่ายน้อย”  สิ้นคำผมนั้น  ฝูหรงลุกขึ้นจากพื้น  ก่อนทำท่าบิดตัวไปมานิดหน่อย  และก้มตัวลงพับหน้าจอโน้ตบุ๊กอย่างไม่รีบร้อน  แถมด้วยการจัดเอกสารต่างๆทั้งๆที่ไม่จำเป็น  มีทำเมินใส่ผมอย่างแง่งอน  และแกล้งยืดเวลาด้วยการก้าวเท้าเข้าหาผมอย่างช้าๆ 

ผมรับรู้ได้ว่าโดนกระต่ายน้อยยั่วให้โมโหเข้าแล้ว  แต่เจ้าตัวจะรู้มั้ยว่าทำแบบนี้  แทนที่ผมจะโมโหหรือหงุดหงิดใส่  แต่ผมกลับมันเขี้ยวกับวิธีการเอาคืนแบบเด็กๆนี่  ผมจึงก้าวเข้าหากระต่ายช่างยั่วอย่างรวดเร็ว  จนฝูหรงเองยังผงะ  ก่อนอุทานออกมาทันทีที่ผมก้มลงทำตามใจคิด

“อ๊ะ!  พอล!  เหว่ออออ...อุ้มทำไมเนี่ยยย  แกล้งกันเหรอ  งื้อออ...โอ๊ย!  เจ็บนะ”  ผมกลั้วหัวเราะให้กับเจ้าของร่างบางช่างยั่วที่อยู่บนไหล่  โดนเอาคืนบ้างแล้วยังมีแรงโวยวายได้อีก  ด้วยความมันเขี้ยวที่มีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว   ผมจึงฟาดฝ่ามือลงบนก้นกลมเบาๆ  แต่ที่ได้ยินคนน่ารักประท้วงออกมาว่าเจ็บ  มันเกิดจากแรงบีบที่ก้อนเนื้อแน่นๆในอุ้งมือผมต่างหาก

“เด็กดื้อต้องโดนทำโทษบ้างนะรู้มั้ย...อึ๊บ!  ทานมื้อเย็นได้แล้วนะครับ”  หลังจากนั้นผมก็วางฝูหรงลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะอาหาร  ก่อนจะจับปลายคางมนเขย่าไปมา  พร้อมชวนกึ่งบังคับให้เจ้าของความน่ารักได้ลงมือจัดการอาหารตรงหน้า  แต่อาการแสยะยิ้มแยกเขี้ยวใส่ผมด้วยความไม่พอใจนั้น  ทำให้ผมไม่คิดอดใจ  ก้มลงจุ๊บปากแดงๆอีกสักที 

“ [จุ๊บ!]...ช่วยไม่ได้  ฝูหรงอยากมาทำตัวน่ารักใส่พอลเองนะ  รีบทานซะนะครับ  ถ้าช้าพอลจะกินฝูหรงซะเอง”  หากฝูหรงยังทำตัวน่ารักน่าขย้ำอยู่แบบนี้  ผมเองก็ชักไม่แน่ใจว่าจะอดกลั้นไหว  และรอจนเจ้าตัวทำงานให้เสร็จได้รึเปล่า 

หลังจากนั้นผมก็ไม่คิดจะแหย่กระต่ายแสนงอนของตัวเองอีก  ปล่อยให้เจ้าตัวได้กินอย่างเต็มที่  และดูท่าจะหิวมากด้วย  กินไม่พูดไม่จาเชียว  แต่ถ้าผมไม่มาที่นี่และบังคับให้กิน  เวลานี้ฝูหรงก็คงนั่งทำงานอยู่ที่เดิม  ผมจึงตั้งใจไว้เลยว่าต่อจากนี้แม้ผมหรือฝูหรงจะยุ่งแค่ไหน  ผมจะไม่มีวันปล่อยให้คนๆนี้ต้องห่างสายตาเด็ดขาด 

ผมเชื่อว่าผู้ชายส่วนใหญ่ชอบที่จะเป็นฝ่ายถูกเอาใจ  หรือรอรับการบริการจากคนรัก  แต่สำหรับผมยินดีเป็นฝ่ายดูแลและบริการคนรักเสียเอง  เพราะแค่ได้เห็นว่าคนรักของตัวเองนั้นมีความสุขและพอใจกับสิ่งที่เราทำให้  ตัวผมเองก็พลอยมีความสุขตามไปด้วย 

ตัวอย่างเหมือนในขณะนี้  ที่ฝูหรงเงยหน้าระบายยิ้มใส่ตาทั้งๆที่เคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย  ผมก็สามารถยิ้มตามใบหน้าน่ารักๆนี่ได้แล้ว  และยิ่งยิ้มได้กว้างขึ้น  ยามที่คนรักคีบอาหารส่งให้กันถึงปาก  พร้อมถ้อยคำแสดงความห่วงใยที่ดังตามมา

“ฝูหรงไม่เห็นพอลกินเลย  ปลาอร่อยนะ  ลองกินสิ”  ผมก็ได้แต่อ้าปากกินปลาหิมะเนื้อขาวๆนั่นตามคำพูดเชิญชวนของคนรักที่น่ารักที่สุดในโลก  แต่ใจจริงเชื่อมั้ยว่าอยากชิมเนื้อกระต่ายขาวๆมากกว่า  ซึ่งผมก็ได้แต่คิด

สุดท้ายงานมหาโหดก็จบลงเมื่อเข็มนาฬิกาเดินเข้าวันใหม่ร่วมสองชั่วโมง  คนที่โหมงานจนเสร็จถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่พร้อมบิดขี้เกียจ  ก่อนจะซบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดแรง  ผมที่นอนอ่านหนังสือรอบนโซฟาตัวข้างหลังร่างบาง  เพื่อให้กำลังใจอยู่ไม่ห่างนั้นก็โล่งใจไม่แพ้กัน

“เสร็จแล้วเหรอกระต่ายน้อย”  ผมลูบหัวทุยพร้อมส่งคำถามที่รู้คำตอบดีแก่ใจไปด้วย  แต่เจตนาแท้จริงคือการส่งความห่วงใยผ่านสัมผัสจากฝ่ามือต่างหาก 

ส่วนคำตอบของฝูหรงเองก็เป็นคนละเรื่องกับที่ผมถาม  แต่กลับตรงใจในสิ่งที่ผมอยากรู้  และถูกใจผมนักกับท่าทางที่ฝูหรงแสดงออกมา

“ฝูหรงเหนื่อยจังเลยพอล”  ฝ่ามือผมที่เคยวางบนหัวกลมๆ  นาทีนี้กลับโดนเจ้าของน้ำเสียงออดอ่อยคว้าไปวางแนบแก้ม  มีขยับแก้มถูไปมาด้วยท่าทางออดอ้อนอีก  ทั้งๆที่เปลือกตาทั้งคู่ปิดสนิท

ผมตัดสินใจกดปากกดจมูกเข้าที่กลางกระหม่อมของกระต่ายน้อยขี้อ้อน  ก่อนก้มลงกระซิบข้างใบหูพร้อมลูบแก้มใสข้างเดียวกันนั้นไปด้วย

“เหนื่อยก็นอนนะครับ  เดี๋ยวพอลดูแลกระต่ายน้อยเอง”  พูดจบผมก็ช้อนตัวคนรักขึ้นอุ้ม  ซึ่งคนที่กำลังอมยิ้มน้อยๆในอ้อมกอดผมก็เหมือนจะรู้ตัวอยู่แล้ว 

ฝูหรงโอบแขนเข้าคล้องคอผมทันที  และซบหน้าลงกับไหล่  ก่อนจะถอนใจยาวเหยียดด้วยความโล่งใจตามมา

ผมบอกแล้วว่ายินดีและเต็มใจอย่างที่สุดที่ได้บริการคนรัก  เพราะความสุขของฝูหรงคือความสุขของผมไม่ต่างกัน  ดังนั้นก่อนที่กระต่ายน้อยจะมานอนแก้มใสตัวหอมฟุ้งให้ผมกอดสมใจ  จึงเป็นฝีมือบริการจากผมล้วนๆ  ตั้งแต่อาบน้ำจนกระทั่งแต่งตัว  ซึ่งผมอดที่จะยกย่องตัวเองไม่ได้จริงๆที่มีความอดทนเป็นเลิศ  สามารถข่มใจกับความยั่วยวนได้สำเร็จ  จนได้รางวัลเป็นอ้อมกอดอบอุ่น  จุ๊บเบาๆหนึ่งทีที่ปลายคาง  และคำขอบคุณที่มาพร้อมคำรักหวานหูก่อนเข้านอน

“ขอบคุณนะพอล  ฝูหรงรักพอลจังเลย”  สำหรับค่ำคืนนี้  ถ้อยคำที่ได้ยินทำให้ผมมีความสุขมากจริงๆ

“พอลก็รักฝูหรง”

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

เชื่อว่าคนที่เป็นฝ่ายดูแลจะมีความสุขมากกว่าฝ่ายถูกดูแล
ใครบางคนถึงเคยพูดว่าการเป็นผู้ให้นั้นสุขใจมากกว่าการเป็นผู้รับ
พอลเองก็คงรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันเนอะ...ลองเป็นผู้ให้ดูนะคะแล้วคุณจะรู้  :mew1:

ตอนหน้าเรามาเสพความหวานกันต่อ  แอบบอก>>>ทั้งคู่มีเปลี่ยนสถานที่ด้วย!!!
เจอกันวันจันทร์ค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :o8: คู่นี้หวานใส่กันได้ตลอดอิจฉาอ่ะ

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ EverGreen™

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-1
โอ๊ยยยยย
หวานกันตลอดดดดดดดดด  :-[

ปล.อยากเห็นฝูหรงหึงพอลจัง :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
ดูแลกันหวานเว่อร์!! รอตอนต่อไป~

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
พอลดูแลฝูหรงดีจังเลย~ งื้อออออ อิจ 5555 >.<

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
โอ๊ยยย อิจฉาๆๆๆ อยากมีบ้าง  :ling1:
ตอนแรกก็ตกใจว่ากระต่ายน้อยหนีทำไม พอรู้เหตุผลแล้วอยากจะจับมาฟัดบ้าง
น่ารักอะไรอย่างเน้!!

ออฟไลน์ Infinity 888

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2026
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-7
โจวพอลก็น่ารักนะเนี่ย

ผลัดกันให้ มีความสุขกันทั้งคู่  :mew1:

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
หวานสุดๆ ฝูหรงน่ารักอ่าาา ///7///

ออฟไลน์ ทิวสนที

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
หวานน้ำตาหยดเลยแฮะคู่นี้ :ling1:

ออฟไลน์ PhInNoI

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 175
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-0
 :o8:
หวานเวอร์อะ
ทำเอาไอติมที่กินอยู่ไร้รสชาติไปเลย
 :-[

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

ออฟไลน์ Der Adler

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 258
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +126/-0
น้ำตาลขึ้นแล้วอ่ะ...คู่นี้ :ruready
หวานใส่กันตลอดดดดด :ling1: :ling1:

ออฟไลน์ nn~~NN

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ shijino

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
คือมันหวานมว๊ากกกกกกกกก
คือแบบว่าคนอ่านแทบสำลักความหวาน
คือมะนแบบว่า...อิจฉาาาาาาาาาาา

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
ขอยาลดน้ำตาลในกระแสเลือดด้วยคะ

หวานกันจริงๆ

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
ผลัดกันดูแล เอาใจใส่กันและกัน  เติมความหวานให้กันบ้าง 

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14

ออฟไลน์ NewYearzz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2544
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +346/-2

ออฟไลน์ pulove2534

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
พอลดูอลฝูหรงดีมาก
น่ารักจรืงๆคู่นี้ หวานตลอด
 :-[ :-[

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0
พอลน่ารักสุดสุด เอาใจฝูหรง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด