ชีวิตใหม่ๆของน้องผัก [ตอนพิเศษ วันเด็ก 1 up 100% 25/01/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

จากเรื่องน้องผัก ตัวละครไหนที่ท่านชอบมากที่สุด

น้องผัก
14 (58.3%)
พี่ผลไม้
0 (0%)
พี่ข้าว
2 (8.3%)
พี่เคียวจันทร์เสี้ยว (พี่เคียว)
2 (8.3%)
ลุงจอบ
1 (4.2%)
บัวรดน้ำ
0 (0%)
พี่โคบาล (พี่โค)
2 (8.3%)
ลุงปุ๋ยเคมี
0 (0%)
น้องบุ้งกี๋
2 (8.3%)
คุณยายคันไถ
0 (0%)
พี่วิน
1 (4.2%)
ขิง
0 (0%)
พี่ลุค
0 (0%)
ลุงโต
0 (0%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 24

ผู้เขียน หัวข้อ: ชีวิตใหม่ๆของน้องผัก [ตอนพิเศษ วันเด็ก 1 up 100% 25/01/60]  (อ่าน 65299 ครั้ง)

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ผมแทบเป็นบ้าเมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าของคนอันเป็นที่รัก ดวงตากลมโตที่เคยส่องประกายสดใสกลับมัวหมองแลดูน่าเป็นห่วงยิ่งนัก ผมอยากจะเข้าไปกอดไปหอมไปปลอบแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะติดอยู่ตรงที่น้องผักอยู่ในเงื้อมมือปีศาจชาติชั่วนามว่าวิน

“แน่จริงปล่อยน้องผักสิ แล้วเรามาสู้กันไอ้วิน!” ผมพูดท้าสู้ แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะเสียงดังลั่น

“ทำไมกูต้องปล่อยเมียของกูกลับไปหาชู้ด้วยล่ะ” ไอ้ชาติชั่วพูดพลางลุกขึ้นยืน ก่อนจะเอาปืนจ่อที่ใต้คางน้องผักที่แทบจะไม่เหลือสติแล้ว “ก็ในเมื่อเขาเป็นของกูตั้งแต่แรก ส่วนพวกมึงมันเป็นแค่ตัวประกอบที่เมียกูหลงไปชั่วขณะ ต้องกูเท่านั้นที่เป็นตัวจริง ไม่ใช่ชู้อย่างพวกมึงสองคน”

“ปลดอินฟาเรดเดี๋ยวนี้วิน ทางเราจะไม่เอาความ” คุณโตตะโกนบอก ก่อนจะกระโดดหลบถอยห่างออกมาเพราะวินใช้ปืนยิงกับพื้นต่อหน้าคุณโต

“หุบปาก คนกำลังคุยอย่ามาเสือก” ไอ้วินพูดพลางยกปืนขึ้นมาทางพวกผมอีกครั้ง “ที่จริงก็มีทางเลือกให้สำหรับพวกมึง ถ้าอยากได้เมียกูกลับไปล่ะก็ ลองใช้ปืนมายิงกันเองดูสิ ใครชนะก็เอาน้องผักไป ตกลงไหมล่ะ”

“หมายความว่ายังไง?”

“ก็หมายความว่ากูจะให้มึง” มันชี้มาทางผม ก่อนจะชี้ไปทางไอ้ผลไม้ต่อ “และมึงจับปืนมายิงต่อสู้กัน ถ้าใครชนะก็เอาน้องผักไป แต่ถ้าใครแพ้ก็…ตาย”

!!!!!!

“ยะ…อย่า…อย่าสู้…กัน…ผัก…ขอ…ร้อง” น้องผักพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น ทำเอาผมแทบอยากจะเข้าไปช่วยคนรักใจจะขาด “ขอ…ร้อง…อย่า…สู้กัน…ฮึก….ฮึก…อย่าสู้”

แล้วร่างบางก็สลบไปทันที ผมหันไปมองผลไม้ ซึ่งมันเองก็มองตาผมด้วยเช่นกัน

“พวกมึงสองคนอย่าไปตามเกมมัน เชื่อกู เดี๋ยวพวกกูหาทางช่วยน้องผักได้น่ะ” ไอ้ลุคบอกห้าม แต่พวกผมสองคนส่ายหน้าให้มัน ก่อนจะยกปืนขึ้นมาเตรียมพร้อมจะสู้ “อย่านะเว้ย กูขอล่ะไอ้โคไอ้ผลไม้ อย่าสู้กัน!”

“เห็นทีจะไม่ได้ล่ะไอ้ลุค กูเองก็อยากได้น้องผักคืนมา แต่จำเป็นต้องทำ”

“ใช่ ฉันเองก็อยากได้น้องผักคืนมา ฉะนั้นลุคถอยไปห่างๆ เดี๋ยวจะโดนลูกหลงเอาได้นะ” ผมหันไปบอกมันก่อนจะหันกลับมามองไอ้ผลไม้อีกครั้ง “เรามาสู้กันผลไม้ ถ้าใครชนะก็เอาน้องผักไป แต่ถ้ามึงได้ตัวน้องผักไป ก็ช่วยดูน้องผักแทนกูทีนะผลไม้”

“เออ ถ้ามึงได้น้องผักไป มึงเองก็ช่วยดูน้องผักแทนกูให้ดีแล้วกัน”

“อืม ไว้ใจได้เลย” พอผมพูดจบ ผมกับไอ้ผลไม้ก็ยิงปืนใส่กันทันที

ปัง! ปัง!

...................

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้ พวกเราต้องยกความดีให้กับเธอนะบัวรดน้ำ”

“นั่นสิ ถ้าไม่ได้แม่หนูบัวรดน้ำล่ะก็ สองคนนั้นได้ตายกันไปข้างเพราะยิงกันเอง”

“คิดมาได้ไงดึงเบรกเกอร์ทีเดียว พวกแสงอินฟาเรดดับหมด เลยทำให้พวกเราบุกเข้าไปช่วยน้องผักได้อย่างง่ายดาย” เสียงแรกพูดหัวเราะขำในลำคอ ทำเอาหญิงสาวที่ถูกแซวเชิดหน้าด้วยความพอใจ “ไม่ใช่แค่นั้น ตอนเราจับไอ้วินได้ เธอก็ดันไปกระทืบตรงส่วนนั้นของไอ้วินมัน ทำเอาพวกเราเห็นแล้วเสียวไส้ไปสามบ้านแปดบ้าน”

“หึ คนอย่างฉันไม่คิดมันเป็นพ่อพันธุ์หรอก มันปล้ำผักซะขนาดนั้นต้องตายสถานเดียวไอ้ระยำ”

“จะว่าไปน้องผักไปไหนแล้วล่ะ”

“อ๋อ หนูเห็นโคกับผลไม้จูงรถวีแชร์พาน้องผักไปนั่งชมสวนดอกไม้ที่หลังเกาะนู่นน่ะค่ะ” บัวรดน้ำยิ้มตอบพลางครุ่นคิดถึงตอนที่ช่วยผักออกมาได้แล้ว พออีกฝ่ายฟื้นคืนสติก็แทบไม่เหลือความเป็นคน เอาแต่เหม่อลอยกับร้องไห้ไปด้วยพร้อมกัน อย่างตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้ว มีรับรู้บ้างยิ้มบ้าง แต่ก็ยังพูดคุยโต้ตอบกับใครไม่ได้เลย ถามเคียว เคียวก็บอกว่าพวกเราต้องคอยดูแลผักให้ดี เพราะอีกฝ่ายบอบช้ำเรื่องจิตใจเป็นอย่างมาก ก็เล่นโดนข่มขืนหลายรอบซะขนาดนั้น ต่อให้เป็นเธอล่ะก็ คงจะได้ฆ่าตัวเองตายไปนานแล้ว “ไม่ต้องห่วงสองคนนั้นหรอกค่ะคุณโต เขาดูแลดีมาก แถมคนที่บ้านของโคกับผลไม้ก็ชอบน้องผักซะด้วย เห็นว่าถ้าผักหายดีเมื่อไหร่ จะเตรียมจัดแต่งงานให้ทันที”

“โอ้เรื่องดีอย่างนี้ สงสัยฉันคงต้องไปเตรียมตัวแต่งหล่อกับเขาบ้างซะแล้วสิ”

“ฮะๆ อย่างหัวหน้าแต่งหล่อไปผมว่าดูเหมือนเป็นเด็กน้อยหล่อน่ารักอยู่วันยังค่ำล่ะครับ โอ๊ย หัวหน้าทุบหัวผมทำไมครับเนี่ย” ลุคร้องโวยวายหลังจากโดนร่างเล็กทุบหัวเสียแรง

“ก็แกมันกะล่อนปากเสียอยู่แบบนี้ไงล่ะ เมียแกถึงได้ชอบหอบลูกตัวเองหนีกลับบ้านเสียทุกครั้ง ระวังน้ำตาจะได้เช็ดหัวเข่า อ้อ ได้ข่าวว่าเมียแกจะหอบลูกตัวเองมาหาน้องผักที่นี่ใช่ไหม”

“ใช่ครับ” ลุคยิ้มตอบ เขาเคยเล่าเรื่องน้องผักให้เมียตัวเองฟัง ซึ่งอีกฝ่ายได้ยินแล้วถึงกับจัดการเคลียร์งานเตรียมบินมาไทยเพื่อหาน้องผักโดยเฉพาะ “อีกเดี๋ยวตอนเที่ยงผมจะไปรับเธอที่สนามบิน บัวรดน้ำจะไปกับฉันหรือเปล่าล่ะ”

ร่างบางส่ายหัวก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ไม่ เดี๋ยวเมียนายหึง แล้วอีกอย่างฉันขี้เกียจวิ่งหนีปืนลูกซองด้วย”

“เย้ย ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกบัวรดน้ำนี่ล่ะก็ ฮะๆ”

“คุยอะไรกันหัวเราะเสียงดังเชียว ขอร่วมแจมด้วยคนบ้างสิ” เสียงข้าวเดินมาพร้อมกับเคียวที่ยังไม่หายดีจากบาดแผลที่ถูกยิงต้องนั่งรถวีแชร์ไปซักพัก

“อ้อได้สิ กำลังเม้าส์เรื่องเมียไอ้ลุคมันอยู่พอดีฮะๆ”

“โธ่หัวหน้าล่ะก็”

“ฮะๆ”

................................

ปล.ยังไม่จบนะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-08-2014 07:52:36 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
ดีแล้วที่ปลอดภัยกันทุกคน

ดูท่าแฟนของ ลุค จะโหดมากนะเนี่ย

555

ออฟไลน์ Noo_Patchy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1055
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-4

ออฟไลน์ shikyu3211

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-1
จะได้มีความสุขกันจริงๆซะทีนะ

ออฟไลน์ ตีสี่

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-5
    • 61'
ในที่สุดความชั่วก็ต้องแพ้ความดี

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ตอนที่ 53 ก้าวเดินไปด้วยพร้อมกัน

.................................

“น้องผักครับ ดูดอกไม้นั่นสิครับ พวกพี่สองคนเป็นคนปลูกให้เราเอง สวยไหม”

“…”

“น้องผักอยากจะลงไปนั่งดูไหม เดี๋ยวพี่โคจะอุ้มลงไปให้”

“…”

“โอเคครับคนเก่ง งั้นยกแขนขึ้นครับ อึ๊บ ตัวหนักขึ้นกว่าเดิมนะเนี่ยเรา สงสัยพวกพี่สองคนเลี้ยงดีเกิน” ผมพูดแซวในขณะที่ผลไม้ยืนหัวเราะกับคำพูดของผมอยู่ข้างๆ ตั้งแต่พวกเราช่วยน้องผักออกมาจากขุมนรก น้องผักก็เสียสติไป เพราะเอาแต่กรีดร้องไห้กับเหม่อลอยอยู่ตลอดเวลา นี่ดีขึ้นมาหน่อยที่ไม่ร้องไห้ไม่เหม่อลอย เพียงแต่ยังพูดโต้ตอบไม่ได้เท่านั้นเอง พออุ้มลงไปแล้วเจ้าตัวก็ก้มหน้าดมดอกไม้ก่อนจะกวักมือเรียกพวกผมสองคนให้เข้าไปใกล้ๆ “มีอะไรเหรอครับน้องผัก เรียกพวกพี่สองคนทำไมเหรอ”

ผมถามพลางก้มหน้าตามที่อีกฝ่ายสั่ง ส่วนผลไม้ก็นั่งลงใกล้ๆเพื่อดูตาม

“นั่นสิ จะให้พวกพี่ดมดอกไม้ด้วยเหรอ” ผลไม้ถามบ้าง แต่ร่างบางกลับส่ายหน้า ก่อนจะเด็ดดอกกุหลาบที่พวกปลูกออกมาสองดอก ซึ่งพวกผมไม่ว่าอะไรน้องผักหรอกถ้าอีกฝ่ายจะเด็ดมันออกมา เพราะพวกเราตั้งใจปลูกเพื่อคนรักอยู่แล้ว พอร่างบางเด็ดออกมาก็ได้ยื่นส่งดอกกุหลาบสีแดงส่งให้ผลไม้ก่อน แล้วจึงค่อยหันมายื่นส่งดอกกุหลาบให้กับผมบ้าง “น้องผักจะให้ดอกกุหลาบกับพวกพี่เหรอครับ”

ผลไม้ถาม ซึ่งน้องผักพยักหน้ายิ้มให้เป็นคำตอบ

ปลื้มครับปลื้ม

พวกผมเห็นดังนั้นก็จัดการหอมแก้มน้องผักกันไปคนละข้าง

ฟอด ฟอด

แน่นอนว่าพออีกฝ่ายถูกพวกผมสองคนหอมแก้มแล้วถึงกับหน้าแดงกล่ำราวกับมะเขือเทศ

น่ารักจังเลย!

Rrrr…

เสียงริงโทรโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำเอาผมชะงักก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดู ซึ่งมันเป็นมือถือของน้องผักครับ พอผมก้มลงมองดูหน้าจอก็พบว่าสายที่โทรเข้ามานั้นเป็นเพื่อนสนิทของน้องผัก

ขิง

“ว่ายังไงครับน้องขิง” ผมกดรับสายก่อนจะกรอกเสียงลงไป ซึ่งทำเอาผลไม้กับน้องผักหันมามองฟังอย่างตั้งใจ “จริงหรือน้องขิง โอเคครับ เดี๋ยวพี่จะบอกให้ ครับ แล้วเจอกันครับ”

ผมกดวางสายก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองผลไม้กับน้องผักที่จ้องมองมา

“ว่ายังไงโค น้องขิงโทรมาหาทำไมรึ”

“อ้อ น้องขิงบอกว่าจะมาเที่ยวที่นี่ซักเดือนหนึ่งนะ” พอผมพูดจบ ร่างบางถึงกับฉีกยิ้มร่าเลยครับ “ตอนนี้กำลังขึ้นเรืออยู่ คาดว่าอีกซักชั่วโมงก็คงจะถึง ให้พวกเราสามคนไปเตรียมรอรับที่ท่าเรือได้เลย อ๊ะ อะไรครับน้องผัก จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยเหรอ”

น้องผักดึงแขนเสื้อผมพร้อมกับชี้นิ้วไปยังรถวีแชร์ ดูท่าอยากจะไปรอเพื่อนที่ท่าเรือเดี๋ยวนี้แล้วครับ

“ไม่ดูดอกไม้ต่อแล้วเหรอ” ร่างบางส่ายหน้าทันที “โอเคครับโอเค งั้นไปกันเถอะ”

แล้วผมก็อุ้มร่างบางขึ้นรถวีแชร์ก่อนที่พวกผมสองคนจะเข็นพาน้องผักออกไปจากที่นี่


........................

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-08-2014 08:36:12 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ shikyu3211

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-1

ออฟไลน์ Noo_Patchy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1055
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-4
 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:  น้องผักสู้ ๆ หายเร็วๆ นะ :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
น้องผัก ต้องหายป่วยเร็วๆ น้า



CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
“ผากกกกกก!!” เสียงน้องขิงดังมาพร้อมกับร่างบางที่วิ่งเข้ามากอดน้องผักที่นั่งอยู่บนรถวีแชร์ ในขณะที่คนอื่นที่มากับน้องขิงอีกห้าคนนั้นกำลังเดินลงจากเรือ ซึ่งผมไม่รู้จักหรอกครับว่าเป็นใครบ้าง รู้แต่ว่ามีอยู่คนหนึ่งที่เป็นรุ่นพี่ของน้องผักที่เคยมาส่งน้องผักที่เกาะนี้ด้วย “ฟอด ฟอด ขิงคิดถึงใจแทบขาดเลย ผักสบายดีใช่ไหม ไม่เจ็บไม่ป่วยอะไรใช่ไหม”

หืม? เพิ่งรู้นะครับว่าคนเป็นเพื่อนสนิทกันมีการหอมแก้มกันด้วย

ส่วนน้องผักพูดตอบเพื่อนตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว ก็ได้แต่ยิ้มกับพยักหน้าเพียงอย่างเดียว

“เอ้อผัก วันนี้ขิงพาพี่เอกมาด้วย และก็…” ขิงพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปกระซิบพูดกับน้องผักเบาๆ “…แฟนของพี่เอก ชื่อธีร์ เรียนอยู่คณะเดียวกับเรา คนละสาขาแต่ปีเดียวกัน ผักจำธีร์ได้ไหม ที่ชอบเดินคู่กับภามคนนั้นไง”

น้องผักทำหน้ามุ่นคิ้วราวกับใช้ความคิด ก่อนจะพยักหน้าตอบอย่างเร็วๆ

“ตอนแรกขิงก็ไม่รู้หรอกว่าธีร์เป็นแฟนกับพี่เอก แต่เมื่อเช้านี้พี่เอกกระซิบบอกก็เลยเพิ่งจะรู้” น้องขิงทำหน้าบ่นอุบอิบ “แหม ชอบปิดกันจัง ทำไมต้องอายด้วยก็ไม่รู้”

น้องขิงเองก็เคยมีแฟนครับ แต่เพิ่งจะเลิกรากันไปเพราะอีกฝ่ายดันปากโป้งไปบอกเรื่องที่อยู่น้องผักให้ไอ้วินรู้ ซึ่งเรื่องนี้น้องผักไม่รู้ครับ เพราะน้องขิงพูดขอร้องพวกผมไว้ไม่ให้บอกน้องผักน่ะ

“ยินดีที่ได้รู้จักครับผมชื่อเอก ส่วนนี่ธีร์ แฟนของผมเอง” รุ่นพี่ของน้องผักเดินมากล่าวทักทายกับพวกผมสองคน ซึ่งผมพยักหน้ายิ้มตอบกลับไป

“ผมโค ส่วนนี่ผลไม้ครับ พวกเราเป็นแฟนของน้องผัก”

“ครับ ผมทราบจากน้องขิงแล้ว ถ้ายังไงก็ช่วยดูแลน้องผักแทนพวกเราด้วยนะครับ”

“ครับ เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง พวกเราจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ” ผลไม้ยิ้มตอบ ก่อนจะพูดต่อ “ถ้ายังไงก็ขอเชิญไปบ้านของพวกเราก่อนดีกว่าไหมครับ เพราะแดดเริ่มร้อนแล้ว”

“ดีครับดี” แล้วพวกผมสองคนก็นำพาทุกคนไปยังบ้านของน้องผักทันที


.............................

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
“เป็นบ้านที่ใหญ่โตดีนะ เหมาะสำหรับคนสามคนไม่ใหญ่ไม่เล็กกำลังพอดี”

“นั่นสิ ตอนแรกที่มา หลงคิดว่าจะเป็นแค่กระต๊อบเหมือนพวกชนบท แต่นี่กลับใหญ่โตเกือบเท่าคฤหาสน์” แฟนของพี่เอกหรือน้องธีร์พูดต่อหลังจากพี่เอก พร้อมกับมองซ้ายแลขวาสำรวจพื้นที่บ้านที่พวกผมเป็นคนสร้างกับมือ “แล้วเวลาทำความสะอาดไม่เหนื่อยแย่เลยหรือครับพี่ผลไม้”

น้องธีร์หันมาถามผมในขณะที่ผมอุ้มน้องผักมานั่งบนเก้าอี้โซฟา ส่วนโคนั้นไปห้องครัวเพื่อชงน้ำชามาเตรียมเสิร์ฟให้ทุกคน

“ไม่เหนื่อยหรอกครับ เพราะพวกพี่สองต้องดูแลน้องผักกับแปลงผักที่น้องผักปลูกอีก ไหนจะต้องทำงานของตัวเองด้วย ก็เลยต้องจ้างจ้างแม่บ้านมาช่วยทำความสะอาดให้น่ะ” ผมยิ้มตอบก่อนจะหอมแก้มน้องผักหลังจากวางร่างบางลงนั่งบนเก้าอี้โซฟา “หิวน้ำหรือยังครับคนเก่ง พี่จะได้ไปบอกให้พี่โครีบชงชามาให้เรา”

น้องผักได้ยินที่ผมพูดก็รีบพยักหน้าตอบทันที

“งั้นผมฝากดูแลน้องผักให้แทนทีนะครับพี่เอก เดี๋ยวผมมา” ผมหันไปบอกพี่เอกที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“อืมๆไปเถอะ” แล้วผมก็เดินออกไปทันที


..............

“มึงเดินออกมาทำไมวะไอ้ผลไม้ ทำไมไม่อยู่ดูน้องผักวะไอ้สัด”

“กูให้พี่เอกดูอยู่มึงไม่ต้องเป็นห่วง” ผลไม้บอกพลางเดินเข้ามาดูผมชงชาให้ทุกคนอยู่ “ว่าแต่ทำไปถึงไหนล่ะชาน่ะ”

“ไม่ต้องเลยไอ้ผลไม้ มึงน่ะกลับไปดูแลน้องผักเลย” ผมพูดเสียงดุใส่ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ผมเป็นห่วงน้องผัก ไม่อยากให้อีกฝ่ายคลาดสายตาพวกผมสองคน แต่ผลไม้กลับทิ้งให้น้องผักอยู่กับคนอื่นแทนที่จะดูแลอยู่ใกล้ๆ

“ไม่เป็นไรหรอกน่า พี่เอกกับน้องธีร์น้องขิงก็ดูอยู่ มึงจะห่วงอะไรนักหนาวะไอ้โค”

“ก็กูห่วงของกู หรือมึงไม่ห่วงน้องผักรึไงไอ้สัด”

“ห่วงสิ แต่กูไว้ใจพี่เอกถึงได้…”

เพล้ง!

เฮ้ย!!


เสียงของตกแตกกับเสียงร้องอุทานดังลอดมาจากข้างนอกห้องครัวทำเอาผมรีบวางทุกอย่างลง ก่อนจะรีบวิ่งออกมา ส่วนผลไม้ก็รีบวิ่งตามผมมาด้วยเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น?!” พอมาถึงห้องรับแขกผมก็ตะโกนถามอย่างเร็ว ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นร่างบางที่จะนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟา กลับยืนขาสั่นโดยมีเศษแจกันตกแตกอยู่บนพื้นข้างกายน้องผักด้วย “ที่รักจะทำอะไร อย่าเพิ่งเดินมานะ เดี๋ยวจะเหยียบโดนเศษแจกันเอาได้”

ทว่าน้องผักไม่ฟังที่ผมพูด กลับกางแขนมาข้างหน้าเพื่อที่จะประคองตัวเอง ก่อนจะยกขาขวาขึ้นมาข้างหน้า ตามด้วยเท้าซ้ายที่ก้าวเดินตามมาทีหลัง ท่ามกลางความลุ้นระทึกของทุกคนที่เฝ้ามอง แม้ไม่มีใครพูดอะไรออกมา แต่ก็รับรู้ได้ว่าเจ้าตัวกำลังพยายามที่จะหัดเดิน จึงได้แต่ยืนเฝ้ามองอย่างใจจดใจจ่อ แต่ละท่วงท่าแต่ละก้าวที่น้องผักเดินแม้จะยากเย็น แต่เจ้าตัวก็ไม่ละความพยายาม เหงื่อกายเริ่มผุดออกมาบนใบหน้าแต่เจ้าตัวก็ยังยิ้มสู้ ซึ่งไม่กี่อึดใจร่างบางเดินโซซัดโซเซมาจนกระทั่งถึงตัวผมกับผลไม้ที่ยืนอยู่ ก็พลันถลาเข้ามากอดพวกผมสองคนที่ยืนรออ้าแขนรับด้วยความดีใจราวกับเด็กน้อยที่เพิ่งหัดเดินได้เป็นครั้งแรก

“ยอดมากครับน้องผัก ทำได้เก่งมาก”

“ใช่ เก่งมากครับน้องผัก พี่ดีใจด้วยที่เราเดินได้แล้ว” ผมกับผลไม้ต่างพูดชมไม่ขาดสาย แต่ดูเหมือนเจ้าตัวพยายามจะพูดอะไรกับพวกผมอยู่ ก็เลยตั้งใจฟังอย่างเต็มที่

“ผะ…ผะ…ผัก…ขอบ…คุณ…พี่สอง…คน…ที่ไม่…ทอด…ทิ้ง…ผัก”

“แน่นอนครับน้องผัก พวกพี่ไม่ทิ้งน้องแน่”

“ผัก…ผัก…ผัก…รัก…พี่โค…พี่ผล…ไม้…ครับ”

“พวกพี่เองก็รักน้องผักเหมือนกันครับ”

ถึงแม้ตอนนี้น้องผักจะเดินได้ไม่กี่ก้าว จะพูดได้ไม่ชัดถ้อยชัดคำเหมือนคนปกติ แต่พวกผมเชื่อว่าถ้าเราพยายามไปด้วยกัน สักวันน้องผักก็จะต้องกลับมาหายเป็นปกติดีอย่างแน่นอน


....................................

ปล.อวสานแล้วจ้า ขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้มาโดยตลอด แม้เราจะอู้บ่อย ฮะๆ แต่ก็พยายามเขียนให้จบเกือบทุกเรื่อง เรื่องนี้จะอวสานไปแล้วก็จริง แต่เราจะเขียนตอนพิเศษมาเรื่อยๆแล้วแต่ตามโอกาส โปรดอดใจรอชมตอนพิเศษด้วยนะคะ น้องผักไม่หายไปไหนแน่นอน ^O^  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
ฮือๆๆน้องผักจะหายแล้ว สู้ๆ :hao7:

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
สปอยล์ บันทึกครั้งที่ 1 By โค

............................

“งานแต่งนี่ต้องจัดให้ใหญ่โตเลยนะโคผลไม้”

“ครับ”

“แล้วนี่คิดหรือยังว่าจะจัดที่ไหน”

“คงเป็นที่เกาะแห่งนี้ครับ”

“เอ๊ะ ทำไมล่ะ”

“ก็มันเป็นความต้องการของน้องผักน่ะครับ”

“เหรอ งั้นก็ตามใจแล้วกัน”

..........................................

ปล.มายั่วให้อยากแล้วจากไป
ปล2.กำลังปั่น กรุณารอซักครู่จ้า

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ Noo_Patchy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1055
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-4
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:  น้องผักจะแต่งงาน แอร๊ยยย  :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
บันทึกครั้งที่ 1 By โค

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]


น้องผักใช้เวลาสามเดือนกว่าจะเดินได้เป็นปกติ แต่ก็ยังต้องใช้ไม้เท้าพยุงตลอดเวลา ครอบครัวผมยินดีที่จะรับน้องผักเป็นส่วนหนึ่งครอบครัว ทีแรกผมกลัวแทบแย่ว่าทางบ้านจะไม่ยอมรับแต่กลับยอมรับอย่างง่ายดายจนน่าเหลือเชื่อ ส่วนทางด้านครอบครัวของผลไม้ก็ไม่ต้องพูดถึง

รายนั้นเห่อพอๆกับบ้านผมครับ

“งานแต่งนี่ต้องจัดให้ใหญ่โตเลยนะโคผลไม้”

“ครับ”

“แล้วนี่คิดหรือยังว่าจะจัดที่ไหน”

“คงเป็นที่เกาะแห่งนี้ครับ”

“เอ๊ะ ทำไมล่ะ”

“ก็มันเป็นความต้องการของน้องผักน่ะครับ”

“เหรอ งั้นก็ตามใจแล้วกัน”

ส่วนเรื่องญาติผู้ใหญ่ที่เหลือของน้องผักนั้น ถ้าไม่นับรวมพ่อแม่ของไอ้วินชั่วที่ตอนนี้ติดคุกเพราะค้าขายยาเสพติดไปแล้ว ก็ไม่เหลือใครแล้วครับ คุณโตก็เลยอาสาออกตามหาญาติที่เหลือของน้องผักแทน ซึ่งใช้เวลาเกือบสองเดือนกว่าจะพบ (ช่วงที่คุณโตหาอยู่นั้นน้องผักยังเดินไม่ได้น่ะ) แน่นอนว่าญาติที่เหลือของน้องผักนั้นเป็นญาติห่างๆของน้องผักที่แทบจะไม่น่าเชื่อว่าอีกฝ่ายเป็นคนรู้จักของพี่เอกด้วยครับ

“เฮ้ย โลกมันกลมไปหรือเปล่าวะไอ้ซี”

“กูก็ว่างั้นแหละไอ้เอก” พี่ซี หนึ่งในอดีตประธานนักเรียนคณะวิศวฯ เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับพี่เอกเป็นญาติห่างๆของน้องผัก พออีกฝ่ายรู้ว่าตนเองมีน้องผักเป็นญาติก็เล่นพากันยกครอบครัวมาหาพวกเราถึงที่เกาะเลยครับ (พี่ซีแต่งงานกับผู้ชายครับ รู้สึกจะชื่อน้องเรน) “ตอนที่คุณโตมาหากูถึงที่บริษัท เล่าเรื่องน้องผักพร้อมกับหลักฐานให้กูดู กูเองก็ตกใจแทบแย่ ไม่คิดว่าจะมีญาติห่างๆหลงเหลืออยู่ แต่ก็ดีไป พ่อแม่กูจะได้เป็นตัวแทนพ่อแม่ในตอนน้องผักแต่งงานด้วย”

“อืม ดีแล้วล่ะๆ” ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของพี่เอก

“เอ่อ ว่าแต่น้องผักไปไหนเสียแล้วล่ะ ตั้งแต่มายังไม่เห็นเลย” พี่ซีบอกพลางเหลียวซ้ายแลขวาหาน้องผัก (ตอนนี้พวกผมยืนอยู่ที่บ้านพวกเราครับ)

“อ๋อ น้องผักกำลังรดน้ำผักอยู่น่ะครับ” ผมยิ้มตอบ ซึ่งทำเอาคนฟังตกใจ “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ น้องผักมีผลไม้คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ถ้าพี่ซีกับน้องเรนอยากเจอ เดี๋ยวผมจะพาไป”

“อืม เอางั้นก็ได้” แล้วผมก็พาครอบครัวของพี่ซีไปหาน้องผักทันที

เมื่อผมพาทุกคนไปหาน้องผักกับผลไม้แล้ว ทำเอาน้องผักตกใจจนน้ำตาไหลด้วยความปลาบปลื้ม คงเป็นเพราะไม่คาดว่าจะมีญาติของตัวเองหลงเหลืออยู่ ซึ่งทุกคนไม่อยากให้น้องผักยืนตากแดดนานเพราะยังยืนด้วยไม้เท้า แถมหน้าน้องผักก็เริ่มซีดแล้วครับ จึงชวนกันเข้าไปนั่งในบ้านเพื่อหลบร้อน

“ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์นั่งเรือมาหาผัก ผักดีใจเหลือเกิน”

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะหนูผัก แค่นี้เอง” คุณแม่ของพี่ซียิ้มตอบ “ว่าแต่หนูเถอะ แน่ใจแล้วหรือจ้ะว่าจะใช้ชีวิตอยู่ที่เกาะนี่น่ะ ไม่ย้ายไปอยู่บนเกาะกับพวกอาเหรอจ้ะ”

ดูท่าคุณแม่ของพี่ซีจะแกล้งพูดหยั่งเชิงน้องผักเล่นทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้

“ผักแน่ใจแล้วฮะว่าจะอยู่ที่นี่” น้องผักยิ้มตอบพลางหันหน้ามามองผมกับผลไม้ที่นั่งอยู่ข้างกายน้องผักไปด้วยพร้อมกัน ก่อนจะหันกลับไปมองคุณพ่อคุณแม่ของพี่ซีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม “พี่โคกับพี่ผลไม้ช่วยดูแลผักทุกอย่างในวันที่ผักล้มลง ไม่เคยรังเกียจผักแม้ผักจะ….”

ถึงตรงนี้น้องผักน้ำตาซึม เพราะคงจะนึกถึงช่วงความทรงจำอันเลวร้ายที่สุดของชีวิตขึ้นมา

“แต่ยังไงผักก็ไม่มีวันทอดทิ้งพวกเขาไปไหน เพราะผักรักพี่โคพี่ผลไม้ฮะคุณอา”

“ดีแล้วจ้ะ คิดได้แบบนั้นก็ดีแล้ว เพราะอาเองก็หวังให้หนูอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข” คุณแม่ของพี่ซียิ้มตอบ ก่อนจะหันมาทางพวกผมต่อ “โคกับผลไม้ช่วยออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมจ้ะ พอดีอามีเรื่องส่วนตัวบางอย่างจะคุยกับน้องผักเค้า”

“ได้ครับ เชิญตามสบาย” แล้วผมกับผลไม้ก็พากันเดินออกไปข้างนอกอย่างรู้ทันว่าเรื่องสำคัญของแม่พี่ซีนั้นคืออะไร


[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

TBC.


 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-09-2014 09:09:00 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
ฮือๆๆ ลุ้นๆ ไปกับน้องผักก

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
จะแต่งงานกันแล้ว

ดีใจด้วยนะ

^^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
บันทึกครั้งที่ 2 By ผลไม้

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

“ขอร้องล่ะครับคุณแม่ ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยขอพ่อแม่มาก่อน ช่วยมางานแต่งผมเถอะครับ คุณพ่อเหรอครับ ท่านบอกว่าจะมาแน่ครับ ตอนนี้กำลังเคลียร์งานอยู่ ครับ ครับคุณแม่ จะมาแน่แล้วใช่ไหมครับ ครับคุณแม่ ขอบคุณครับคุณแม่ ผมรักคุณแม่นะครับ ครับ แล้วเจอกันเย็นนี้ครับ”

แกรก

พูดจบก็วางสายลงเครื่องก่อนจะหันกลับไป เห็นคนในห้องกำลังนั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆ ผมเห็นดังนั้นจึงชูนิ้วสองนิ้วโชว์ ทำเอาทุกคนถึงกับโห่ร้องด้วยความดีใจ

“กูนึกว่าแม่มึงจะไม่ยอมมาเสียอีก แต่ก็ยินดีด้วยวะ” ลุกพูดแสดงความยินดี

“นั่นสิ ปกติถ้าพ่อมึงมา แม่มึงจะไม่ยอมมาด้วย ตั้งแต่พ่อแม่มึงแยกทางกันไป มึงไม่ค่อยจะมีความสุขเท่าไหร่นัก ตอนนั้นกูเครียดแทนมึงวะ เพราะมึงดันบอกว่าอยากตาย กูแทบไม่กล้าไปไหน เอาแต่เฝ้ามึงเพราะกลัวมึงจะฆ่าตัวตาย”

“เอ๋? พี่ผลไม้เคยคิดฆ่าตัวตายด้วยเหรอฮะพี่โค” น้องผักถามด้วยความตกตะลึง ก่อนจะหันมามองผมแล้วถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “พี่ผลไม้ อย่าคิดฆ่าตัวตายนะฮะ พี่ผลไม้ยังมีผัก มีพี่โค มีพี่เคียว พี่ข้าว แล้วก็ทุกๆคนในบนเกาะนี้อีกนะฮะ”

ผมฉีกยิ้มมุมปากมองคนรัก ก่อนจะเอามือลูบหัวอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู

“ไม่หรอกครับน้องผัก พี่ไม่ฆ่าตัวตายหรอก วางใจได้ครับผม” ตกเย็นผมก็ได้ขับรถกระบะไปรับคุณแม่ที่ท่าเรือ ซึ่งพอไปถึง ผมกลับตกใจเมื่อเห็นคุณพ่อเดินตามหลังคุณแม่มาด้วย “ไหนว่าคุณแม่มาคนเดียวยังไงล่ะครับ แต่ทำไมถึงมากับคุณพ่อได้”

แม่ผมยังสาวยังสวยอมยิ้มก่อนจะกระซิบตอบผมกลับมาว่า

“พอดีแม่ไปขู่พ่อไว้น่ะ ว่าถ้าไม่มาแม่จะไปผ่าตัดเอาเต้านมกับมดลูกออกให้หมด”

โธ่ขุ่นแม่! ขู่แรงเกินไปแล้วมั้งคร้าบบบ!!

“ว่าแต่ลูกสะใภ้ของแม่อยู่ที่ไหนล่ะ” คุณแม่ถามพลางเหลือบซ้ายแลขวาหาคนรักของผม ส่วนคุณพ่อนั้นไม่ต้องพูดถึง ก็หันหาน้องผักด้วยเช่นกัน แต่แกล้งทำเป็นยืนถ่ายรูปไปอย่างนั้นเอง

ไม่ไหวเลยนะครับคุณพ่อ!

“อยู่ที่บ้านกับพวกโคครับ” ผมยิ้มตอบ ก่อนจะพูดต่อ “ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้คนที่บ้านเยอะมาก แล้วก็มีญาติของน้องผักมาด้วยครับ”

“อืม งั้นก็ดีเลย ไปกันเถอะคุณ ขืนชักช้าฉันไม่ให้ดื่มเหล้าด้วยนะ” คุณแม่พูดแกมสั่งคุณพ่ออย่างดุๆ แต่ท่านก็ทำเป็นดุไปอย่างนั้นเอง ถึงแม้พวกท่านจะแยกทางกันด้วยเหตุอะไรก็ตาม แต่เวลาหันหน้าคุยกัน ก็ยังคุยกันปกติ แถมยังกระหนุงกระหนิงเหมือนคู่รักทั่วไปจนผมเห็นแล้วถึงกับเบ้หน้าเลยครับ ส่วนคุณพ่อเมื่อเห็นคุณแม่สั่ง ก็รีบวิ่งเข้ามาช่วยยกกระเป๋าสัมภาระตามคุณแม่เพื่อเอาใจเลยทันที

“จ้าที่รัก รอพี่ด้วย!”

นี่หรือคู่รักที่แยกทางกัน...

หึ ข้าวใหม่ปลามันล่ะสิไม่ว่า...

แถมคุณพ่อยังเป็นพวกเกลียมัวอีกด้วย…


..................

ฟอด จุ๊บ ฟอด จุ๊บ

เสียงหอมแก้มดังกระหน่ำราวกับเจอของช็อตเด็ดพากันถ่ายรูปรัว ทีแรกผมคิดว่าคุณแม่จะไม่ชอบขี้หน้าน้องผักเสียอีก เพราะตอนแรกได้ฟังเรื่องที่ผมกับโคเป็นแฟนกับน้องผักแล้ว คุณแม่ถึงกับนิ่งเงียบ ส่วนคุณพ่อไม่ต้องพูดถึง รายนี้วางสายทิ้งทันทีที่ผมพูดจบ แต่พอเจอหน้ากันแล้ว ทั้งคุณพ่อทั้งคุณแม่ต่างหลงรักน้องผักตั้งแต่แรกเห็น แถมยังหลงจนลืมลูกชายอย่างผมไปแล้วด้วย

“เด็กอะไรก็ไม่รู้ น่ารักน่าหยิกจริงๆว่าไหมคะคุณ” อ้าวคุณแม่ไปซะแล้ว

“นั่นสิที่รัก พี่ก็ไม่เคยเจอเด็กผู้ชายคนไหนจะน่ารักเท่าน้องผักอีกแล้ว” คุณพ่อก็ด้วยอีกคน เฮ้อ หลงน้องผักจนไม่ลืมหูลืมตา แถมยังลืมท่าทางที่เข้มงวดของตัวเองไปซะเสียสนิท แน่นอนว่าท่าทางของคุณพ่อคุณแม่ผม ทำเอาทุกคนถึงกับอึ้ง ยกเว้นครอบครัวของพี่ซีที่เพิ่งจะรู้จักพ่อแม่ผมเป็นครั้งแรก จึงได้แต่นั่งมองด้วยความมึนงงเพียงอย่างเดียว “น่ารักแบบนี้ไม่น่าเป็นแฟนของไอ้ผลไม้เลย มาเป็นลูกชายของคุณพ่อกับคุณแม่ดีกว่าไหม รับรองว่าน้องผักอยากได้อะไร คุณพ่อกับคุณแม่จะจัดหาให้ไม่มีขาดเกิน!”

“อ้าวคุณพ่อ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ น้องผักเป็นของผมกับโคนะครับ” ผมพูดแย้ง ส่วนไอ้โคก็พยักหน้ารัวเห็นด้วยกับคำพูดผมเช่นกัน ส่วนคุณพ่อเมื่อได้ยินที่ผมพูดแล้ว ถึงกับหันหน้าถลึงตาใส่ผมทันที

“ไม่รู้ล่ะ พ่ออยากได้ก็ต้องได้ แกห้ามขัดเด็ดขาดไอ้ผลไม้”

“คุณพ่อ!” ถ้าไม่ได้น้องผักพูดห้ามไว้ก่อน ผมกับพ่อคงได้สวมนวมมาไฝว้กันตรงนั้นแน่ครับ แต่คุณแม่แอบกระซิบมา ว่าคุณพ่อพูดไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้จะเอาน้องผักไปเป็นลูกจริงๆหรอกครับ พอตกค่ำก็พากันชวนไปกินหมูกระทะ แน่นอนว่าเหล้ายาปลาปิ้งมีเพียบ เฉพาะหนุ่มๆนะ ส่วนคนแก่ๆอย่างพวกคุณพ่อน่ะหมดสิทธิ์ เพราะโดนคุณแม่ห้ามเอาไว้ ผมกับโคดื่มกันไปซักพัก พอเห็นหน้าน้องผักที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์แล้ว จึงพยักหน้าให้กันก่อนจะบอกลาทุกคนเพื่อพาน้องผักกลับไปนอนที่บ้าน

“เฮ้ย กลับไปแล้วพวกเอ็งสองคนอย่าโหมน้องมากนะ เก็บๆไว้บ้าง เดี๋ยวตอนเข้าห้องหอแล้วจะไม่มีเรี่ยวแรงซะก่อน” เสียงคุณพ่อเริ่มกรุ่มกริ่มเพราะแอบดื่มเหล้าโดยไม่ให้คุณแม่รู้ตะโกนหยอกล้อพวกผม แต่ผมยังไม่ทันได้เถียง คุณพ่อก็โดนคุณแม่หยิกหูทำโทษไปเสียก่อน

“ไอ้แก่ เมาแล้วอย่าพูดมาก เดี๋ยวคืนนี้ไล่ให้ออกไปนอนนอกบ้านซะเลยนี่”

“ฮะๆ!”

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]


TBC.

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-11-2014 23:09:55 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
มาแล้ว ๆๆ คิดถึงน้องผักมากเลย  :hao7:

ออฟไลน์ Caramel Syrup

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-2
 ดีใจด้วยนะ ครอบครัวสุขสันต์   :mc4:

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
บันทึกครั้งที่ 3 By เคียว

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

“ทานยาตามที่ผมสั่ง พักผ่อนให้มากๆ อย่าลืมดื่มน้ำเยอะๆด้วยล่ะ”

“ครับหมอเคียว” คนไข้รายสุดท้ายยกมือไหว้ขอบคุณ ซึ่งทำเอาเขาพลอยยกมือขึ้นไหว้รับตอบกลับไป เพราะอีกฝ่ายอายุมากกว่าตนเยอะ หลังจากคนไข้กลับไปแล้ว เขาก็เคลียร์งานทุกอย่างให้เรียบร้อย ก่อนจะดึงเนกไทออกจากคอให้มันหลวม ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแล้ว และเขาก็อยากจะพักผ่อนเอามากๆ แต่ก็ต้องไปงานเลี้ยงสังสรรค์รวมญาติที่พวกไอ้โคบอกให้เขากับข้าวไปให้จงได้ ซึ่งเขาเองก็ตอบปฏิเสธใครไม่เป็น จึงจำต้องไปเสียแต่โดยดี

“ดูหน้าซีดไปแล้วนะเคียว อาบน้ำพักผ่อนก่อนดีไหม ส่วนเรื่องกินหมูกระทะก็โทรบอกพวกโคไปว่าไปไม่ได้จริงๆ” ข้าวเดินเข้ามาถามเขาหลังจากเคลียร์งานข้างนอกเสร็จสรรพ ซึ่งเขาพยักหน้าตอบแทนคำพูด ทำเอาคนฟังฉีกยิ้มอย่างพอใจ “ถ้างั้นเดี๋ยวข้าวจะไปทำกับข้าวให้ อยากกินอะไรก็บอกมา”

เขาไม่ตอบแต่กลับดึงร่างบางให้มานั่งบนตักตัวเอง ก่อนจะยื่นหน้ากระซิบข้างหูว่า

“อยากกินข้าว”

ผัวะ!

“ทะลึ่ง!!” โดนตบที่ไหล่ เจ็บไม่เบาแต่ก็ทนได้ “ปล่อยข้าวนะเคียว เดี๋ยวจะไปทำต้มมะนาวดองใส่หมูกับไข่ดาวให้กิน ชอบไม่ใช่หรือไง”

“ชอบแต่อยากกินข้าวมากกว่า”

ผัวะ!

“พอเลย เดี๋ยวก็ไม่ทำให้กินหรอก” คนพูดหน้าแดง จนเขายื่นหน้าไปจูบ ซึ่งอีกฝ่ายตอบรับจูบเขาเป็นอย่างดี ก่อนจะผละออกมาเพราะโดนทุบไหล่แรงๆ “อย่าเคียว ไม่เอาตอนนี้ เดี๋ยวไปทำกับข้าวให้ไม่ไหว”

เขาพยักหน้าก่อนจะปล่อยให้คนรักของตนลุกขึ้นเดินออกจากนอกห้องไป

..............................

หลังทานข้าวเสร็จก็โดนข้าวไล่ให้ไปอาบน้ำ ซึ่งเขาก็ยอมทำแต่โดยดี ครั้นพอได้อาบน้ำแล้วก็รู้สึกสดชื่น ไม่ง่วงเหมือนตอนก่อนอาบน้ำ หลังจากแต่งชุดนอนแล้วก็นั่งเปิดหนังสืออ่าน ซึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับการโรคที่รักษาอยู่ทั่วไป แต่ดูเหมือนจะอ่านนานไปหน่อย กลับต้องมุ่นคิ้วเมื่อได้ยินเสียงหวานร้องหาว

“ง่วงก็นอนไปเลย ไม่ต้องรอ” เขาบอกพลางวางหนังสือลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปจุ๊บแก้มกับปากข้าวเบาๆ “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่อยากนอนเหรอ”

“เปล่า”

“แล้วรออะไรล่ะ” เขาถามต่อทั้งๆที่ในใจรู้ดีว่าข้าวต้องการอะไร

“รอนอนพร้อมกัน” ข้าวตอบเสียงอ่อย “ไปนอนด้วยกันนะ ข้าวกลัว ไม่กล้านอนคนเดียว”

“หึๆ โตจนป่านนี้แล้วยังกลัวผีอีก” เขาพูดแซว ทำให้คนรักตีไหล่กลับมาเบาๆ

“นะๆ ไปนอนด้วยกันนะเคียว ข้าวกลัว”

“แน่ใจว่าจะให้ไปนอนด้วยกัน” เขาย้อนถามอย่างเจ้าเล่ห์ ซึ่งอีกฝ่ายพยักหน้าตอบรัว พอได้คำตอบเขาก็ช้อนร่างบางอุ้มไปวางบนเตียง ทำเอาข้าวถึงกับสะดุ้งตกใจรีบยกมือขึ้นกอดคอเขากันตก

“จะทำอะไรน่ะเคียว?!”

“ก็ไปนอนด้วยกันไง” เขาฉีกยิ้มมุมปากพูดอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้ง ก่อนจะพาคนรักไปที่เตียงโดยที่อีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้ขัดขืน

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

TBC.


 :hao6: :hao6: :hao7: :hao7:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-12-2014 18:58:59 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
บันทึกครั้งที่ 4 By ข้าว

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

เมื่อคืนโดนไม่รู้ไปตั้งกี่ยก เพราะครั้งสุดท้ายได้เหลือบมองนาฬิกาเข็มสั้นชี้เลขสิบสอง ก่อนจะหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าโดนร่างหนานอนกอดรัดหน้าผมจมอยู่กับแผ่นอกอันอบอุ่น ซึ่งผมไม่ต้องมองหน้าก็รู้ว่าเป็นใคร

“คะ...เคียว...ข้าวหิว” ผมสะกิดเรียก แต่แทนที่เคียวจะตอบ กลับโอบรัดผมแน่นขึ้นกว่าเดิม “เคียว ข้าวอึดอัด หายใจไม่ออก ปล่อยก่อน”

“อีกสิบนาที” น่าน มีต่อรองอีก

“ไม่ได้เคียว” ผมตบแผ่นอกตรงหน้าเบาๆ ไม่อยากรุนแรงครับ เดี๋ยวจะเจ็บกันเปล่าๆ “ถึงวันนี้จะเป็นวันปิดคลินิก แต่อย่าขี้เกียจ ลุกเดี๋ยวนี้ ข้าวจะไปทำอาหารเช้า วันนี้เราต้องไปหาพวกน้องผักเพื่อช่วยเตรียมงานแต่งที่จะมาถึงนี้นะ”

“ไปสายหน่อยไม่มีใครว่าเราหรอก” ยังต่อรองอีก ให้ตายสิ เป็นหมอประสาอะไรกันเนี่ย

“อื้อ ไม่ได้หรอกเคียว ต้องรีบไปทำเดี๋ยวสาย” ผมบอกปัด ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมปล่อยแต่โดยดี ผมรีบอาบน้ำอย่างไวก่อนจะเดินออกมาปลุกหมอขี้เซา แล้วเดินออกไปในครัวเพื่อทำอาหารเช้าแบบง่ายๆให้คุณหมอกับตัวเองทานครับ ผมกลัวจะไปไม่ทันก็เลยทำแค่ข้าวผัดกะเพราโปะด้วยไข่ดาว ก่อนจะหยิบแก้วน้ำออกมาวางบนโต๊ะ จัดแจงเทนมสดให้ หมอเคียวชอบดื่มนมครับ เท่าที่จำได้ไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ อาชีพนี้ต้องทำตัวให้ดูดีอยู่เสมอ ถ้าทำตัวเหลวไหลคนไข้จะไม่เชื่อถือได้ครับ พอทำเสร็จเคียวก็เดินออกมาหอมแก้มผมเสียงดังฟอดหนึ่งที รายนี้ประจำครับ เดินออกมาจากห้องนอนมักจะหอมแก้มผมเสมอ เริ่มทำมาตั้งแต่คบกันได้ตอนอยู่มหาวิทยาลัยแล้วล่ะ

“ข้าวผัดกะเพราไข่ดาวหรือ” อีกฝ่ายถามพลางมุ่นคิ้วมองจานข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะ

“อืมใช่ วันนี้รีบหน่อยก็เลยทำแบบง่ายๆ ไม่ว่ากันนะเคียว” ผมพูดขอโทษ เพราะเคียวไม่ค่อยชอบผัดกะเพราครับ แต่ถ้าไม่ใส่พริกก็พอทานได้บ้าง “ไม่ใส่พริกด้วย ลองทานดู”

“อืม” แล้วผมกับเคียวก็นั่งลงทานข้าวพร้อมกันอย่างเงียบๆ

.................

งานแต่งที่น้องผักต้องการนั้นไม่มีอะไรมากครับ เพราะเจ้าตัวต้องการเรียบง่าย แลดูเป็นธรรมชาติ ดังนั้นพวกเราก็จัดตามแบบธรรมชาติที่น้องผักอยากได้ การจัดโต๊ะก็เป็นแบบปูเสื่อใต้ต้นไม้ ส่วนเรื่องอาหารนั้นก็จัดแบบบุฟเฟ่ ใครอยากกินอะไรก็ตักไปนั่งทานบนเสื่อได้เลย ซึ่งอาหารก็ไม่พ้นอาหารไทยๆนี่แหละครับ ทีแรกเจ้าตัวจะเป็นคนลงมือทำ แต่พวกโคสั่งห้ามครับ ว่าน้องผักเพิ่งจะหายดี ไม่ควรเดินมาก ก็เลยหันมาขอความช่วยเหลือจากผม ให้ไปช่วยทำอาหารให้แทน

“ขอโทษด้วยนะครับที่ให้มาช่วย งานแต่งผักกับพี่โคพี่ผลไม้แท้ๆ แต่ผักทำอะไรไม่ได้เลย” ดูท่าน้องผักจะทนไม่ได้ที่เห็นพวกผมมาช่วยงาน ทั้งๆที่งานแต่งนี้เป็นงานแต่งของเจ้าตัวน่ะครับ

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับน้องผัก งานนี้พวกพี่เต็มใจมาทำ” ผมยิ้มตอบกลับไปพลางเอามือลูบหัวน้องผักที่กลับมานั่งรถเข็นต่อ เพราะเมื่อสองวันก่อนอยู่ๆเจ้าตัวก็เป็นไข้หนัก แถมยังเดินตกบันไดจนขาหักอีก ก็เลยทำให้ต้องกลับมานั่งรถเข็นต่ออย่างที่เห็นนี่แหละครับ “เอาอย่างนี้แล้วกัน น้องผักมาช่วยพี่ดีกว่า นั่งอยู่บนรถเข็นก็ช่วยทำงานได้นะครับ”

“จริงเหรอฮะพี่ข้าว!” ผักร้องอุทานด้วยความดีใจ เพราะโดนพวกโคสั่งให้อยู่เฉย ก็เลยทำให้เกิดความเครียดที่ตัวเองไม่ได้เป็นส่วนช่วยในงานแต่งครั้งนี้ ผมเห็นดังนั้นจึงตัดปัญหาด้วยการดึงน้องเข้ามาช่วยงานด้วยกัน

“ข้าว” ผลไม้กับโคพูดแย้ง แต่ผมถลึงตาใส่สองคนนั้นให้หยุดพูดครับ

“จริงครับ พี่จะโกหกไปทำไมล่ะ” ผมหันไปยิ้มให้กับน้องผัก ก่อนจะหยิบงานให้น้องผักทำ ซึ่งทำเอาน้องผักหันมามองผมด้วยความมึนงงเมื่อเห็นดอกมะลิ ดอกกุหลาบ เข็มและด้ายสีขาววางอยู่ใกล้กันในพานสีทองในมือของผม “งานนี้ไม่ยากเลยถ้าน้องผักตั้งใจ ส่วนรูปแบบนั้นพี่จะเป็นคนสอนให้เองครับ”

“พี่ข้าวจะให้ผักทำอะไรเหรอฮะ?” ดูท่าน้องผักยังงงอยู่นะครับ ผมก็เลยยิ้มตอบกลับไปว่า

“ร้อยพวงมาลัยดอกมะลิครับ”

.................

“ดูท่าน้องจะไม่เคยทำนะข้าว ดูสิ แผลเต็มมือเลย"

“นั่นสิ หลับปุ๋ยเลย”

“ไม่โคก็ผลไม้มาอุ้มน้องไปนอนบนเตียงไป๊ นอนตรงนี้เดี๋ยวได้ไข้ขึ้นอีกหรอก”

“ข้าวไปอุ้มน้องผักแทนที พวกกูมีแต่เหงื่อ” ทุกคนต่างโยนหน้าที่มาให้ผมกันหมด นั่นก็เป็นเพราะผมกับน้องผักกำลังนั่งร้อยดอกไม้อยู่ครับ ของผมน่ะร้อยดอกไม้ไว้ประดับในงาน แต่ของน้องผักนั้น ไว้ถึงเวลาก็จะรู้เองแหละครับ “น่านะ พวกกูงานล้นมือเนี่ยข้าว ไม่เห็นเหรอ”

“เออๆ เห็นแล้วล่ะ ไปก็ได้” ผมบอกพลางช้อนร่างน้องผักที่นั่งอยู่บนรถเข็นขึ้นในท่าอุ้มเจ้าหญิง ก่อนจะเดินเข้าห้องนอน หลังจากเรื่องร้ายจบ พวกโคก็ได้ขยายบ้านให้ใหญ่ขึ้น จากหลังเล็กกลายเป็นหลังใหญ่ ห้องนอนก็ดูกว้างขึ้นผิดหูผิดตา แถมยังมีห้องน้ำส่วนตัวอีกด้วยครับ หลังจากเดินเข้ามาในห้องแล้ว ผมก็วางน้องผักลงบนเตียงก่อนจะห่มผ้าให้อีกฝ่ายอย่างทะนุถนอม แต่พอขยับผ้าห่มมาถึงคอน้องผัก ทำเอาผมถึงกับชะงักทันทีที่เห็นใบหน้าหวานของคนหลับ

น่ารักจัง

อันที่จริงผมเคยชอบน้องผักตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว เพราะอีกฝ่ายดันตรงสเป็กผมครับ นี่ถ้าผมไม่มีเคียวเป็นแฟนแล้วล่ะก็ ผมคงจะหันไปจีบน้องผักเหมือนกับพวกโคไปนานแล้ว คิดได้ดังนั้นก็เหลือบซ้ายแลขวาก่อนจะหันมามองน้องผักอีกครั้ง แล้วโน้มหน้าลงไปก่อนจะหอมหน้าผากน้องผักหนึ่งทีเบาๆ แล้วผละหน้าออกมาดูคนหลับอย่างอ่อนโยน

“หลับฝันดีนะครับน้องผักของพี่ข้าว คิกๆ”

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

TBC.


 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-12-2014 18:59:26 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
บันทึกครั้งที่ 5 By น้องบุ้งกี๋

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

หลายครั้งหนูเห็นพี่ผักเขียนสมุดบันทึกก็เลยเขียนตามบ้าง แต่ก็ไม่รู้จะเขียนอะไรลงไปดี เลยเอาดอกไม้มาใส่ในสมุด ซึ่งพี่ผักเห็นแล้วหัวเราะ หนูก็ถามว่าพี่ผักว่าหัวเราะทำไม พี่ผักยิ้มแล้วเอามือลูบหัวหนูเบาๆ

“มันน่ารักสมตัวกับหนูดีค่ะน้องบุ้งกี๋”

งานแต่งงานใกล้เข้ามา แต่เพราะหนูซนมากไปหน่อย ตอนเดินขึ้นบันไดสวนทางกับพี่ผัก หนูชนกับพี่ผักจนพี่ผักกลิ้งตกบันไดตั้งแต่ชั้นแรกไปถึงชั้นล่าง หนูหน้าซีดเมื่อเห็นเลือดออกจากขาพี่ผัก หนูกลัวมาก แต่พี่ผักกลับส่งยิ้มให้หนู

“ไม่เป็นไรค่ะน้องบุ้งกี๋ พี่ไม่เจ็บ”

แต่หนูกลัวความผิด หนูจึงวิ่งเข้าไปหลบในห้องน้ำก่อนที่จะมีใครเห็น หลังจากนั้นเสียงโหวกเหวกโวยวายก็ดังขึ้น หนูแง้มประตูเปิดออกไปดู เห็นพี่ผักโดนพี่ซี พี่ชายที่เป็นญาติที่เหลืออยู่(พี่โคบอกหนูมาอย่างนี้น่ะค่ะ)ช้อนตัวอุ้มวิ่งออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว หนูเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งตามไปดูด้วยความเป็นห่วง พอหนูออกไปก็พบว่าพี่ผักโดนพาขึ้นรถกระบะไปหาพี่เคียวที่คลินิกเสียแล้ว

“หนูอยากหาพี่ผัก” หนูบอกอย่างกล้าๆกลัวๆ ซึ่งพ่อแม่ของพี่ซีได้ยินก็พาหนูไป เมื่อไปถึงก็เห็นพี่ผักนอนซมอยู่บนเตียงท่ามกลางห้องคนป่วยที่มีพี่โคกับพี่ผลไม้ และพี่ซียืนอยู่ แถมนอกจากนี้พี่ผักมีเฝือกสีขาอันใหญ่ติดอยู่ที่ขาซ้ายด้วย “พี่ผัก เจ็บมากไหมคะ”

“ไม่เจ็บมากหรอกค่ะ แค่มดกัด” แล้วจู่ๆพี่ผักก็ไล่ทุกคนออกไปข้างนอก เหลือแต่หนูกับพี่ผักอยู่สองคน พี่ผักกวักมือเรียกให้หนูเดินเข้าไปหา ซึ่งทีแรกหนูไม่ไป แต่พี่ผักกลับส่งยิ้มแล้วพูดกับหนูด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “มาเถอะค่ะน้องบุ้งกี๋ พี่ไม่ทำอะไรหนูหรอก”

หนูได้ยินดังนั้นก็โห่เสียงร้องไห้วิ่งเข้าไปกอดเอวพี่ผักทันที

“ไม่เป็นไรแล้วค่ะคนเก่ง พี่ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร”

“ฮือๆ หนูขอโทษค่ะพี่ผัก หนูขอโทษ ฮือๆ” แล้วหนูก็ร้องไห้จนเผลอหลับไปทั้งๆที่กอดพี่ผักอยู่ พอตื่นขึ้นมาอีกที ก็ไม่มีใครดุว่าอะไรที่หนูทำให้พี่ผักต้องตกบันได แต่ถึงไม่ดุไม่ต่อว่า แต่มันเป็นบทเรียนราคาแพงที่หนูต้องจดจำไปชั่วชีวิตตราบนานเท่านั้นเลยค่ะ 
 
[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

TBC.

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
สงสารน้องผักจัง    หายเร็วๆนะ :mew1:

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
บันทึกครั้งที่ 6 By บัวรดน้ำ
 
[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

อีกไม่กี่วันก็ถึงวันมงคลระหว่างน้องผักโคและผลไม้แล้ว ทุกคนที่อยู่บนเกาะต่างเตรียมหาเสื้อผ้าเพื่อไปงานแต่งงานของพวกเขาทั้งสามคน ถ้าถามว่าทุกคนรังเกียจที่พวกเขาสามคนเป็นพวกรักร่วมเพศไหม

คำตอบคือไม่

เพราะถ้ารังเกียจล่ะก็ ป่านนี้หมอเคียวกับข้าวก็คงโดนชาวบ้านเฉดหัวออกจากเกาะไปนานแล้ว ไม่ได้อยู่บนเกาะมาจนถึงตอนนี้ได้หรอก ซึ่งต่างกับฉันที่ยังคงความโสดทั้งๆที่อายุเท่าเทียมกับพวกโค

“บัวรดน้ำสนใจจะดูตัวไหมจ้ะ” คุณยายคันไถชอบถามฉันเวลาฉันไปช่วยดูแลท่านในยามว่าง

“ไม่ล่ะค่ะคุณยาย หนูชอบอยู่คนเดียว” คำตอบของฉันก็ยังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

“แต่อายุปูนนี้แล้ว จะอยู่ตัวคนเดียวไหวได้ไงจ้ะ”

“หนูยังมีพ่ออยู่นะคะคุณยาย” ฉันตอบเสียงแหว แต่คุณยายกลับส่ายหน้าไปมา

“หนูมีคุณพ่ออยู่ก็จริง แต่จะอยู่กับหนูไปตลอดไม่ได้หรอกจ้ะ”

“หนูรู้ดีค่ะ แต่คนอย่างหนูใครจะมาชอบ” ก็ในเมื่อฉันกระโดกกระเดกอย่างนี้ แถมเวลาคุยกับใครมักจะปากเสียอยู่ตลอด ก็เลยทำให้พวกผู้ชายไม่กล้าเข้าใกล้ ยังดีที่พวกโครับได้ จึงเป็นเพื่อนของฉันทุกวันนี้ ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงไม่เลือกพวกโค แหม ไม่เห็นต้องถาม ก็รู้ๆกันอยู่นะว่าพวกเขามีคู่กันหมดแล้ว แถมเป็นเพศเดียวกันเองด้วย ฉะนั้นชะนีอย่างฉันหมดสิทธิ์ย่ะ แต่ถึงพวกนั้นจะไม่มีคู่ ฉันก็ไม่มีทางเลือกพวกโคมาเป็นคนรักด้วยหรอก เพราะพวกนั้นเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายของฉัน “ถ้ามันจะมี เดี๋ยวมันก็มาเองแหละค่ะคุณยาย ไอ้เรื่องเนื้อคู่น่ะ แต่ถ้าไม่มีก็อยู่เป็นโสด อยู่เลี้ยงน้องบุ้งกี๋ไปด้วยยังไงล่ะคะคุณยาย”

“เอาเถอะ แล้วแต่หนูล่ะกัน ยายไม่บังคับหนูแล้วล่ะ”

“ฟอด! ขอบคุณค่า คุณยายใจดีที่ซู๊ดเลยยยย” ฉันหอมแก้มคุณยายเสียงดังฟอดก่อนจะขอตัวกลับไปเปิดร้านค้า’กูขายของชำ’ ซึ่งใครจะล่วงรู้ได้ว่าการกลับไปเปิดร้านครั้งนี้ของฉันจะได้เจอคนที่เป็นเซียนมาปราบความพยศของตัวฉันเองอย่างที่คาดไม่ถึง
 
[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]
 
TBC.


 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
 :katai2-1: อยากอ่านต่อแล้ว ๆๆ

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
บันทึกครั้งที่ 7 By ขิง
 
[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

“ขิงเบื่อก็ออกไปเดินเล่นได้นะ ไม่ต้องมานั่งเฝ้าผักตลอดหรอก”

“แล้วใครจะดูแลผักล่ะ ตอนนี้ทุกคนกำลังวุ่นกับการจัดสวนอยู่นะ” ผมบอกในขณะที่มองพวกพี่ๆกำลังตกแต่งสวนให้สวยเพื่อเตรียมงานมงคลที่จะถึงนี้ ส่วนเจ้าของงานกำลังนั่งอยู่บนรถเข็น เนื่องจากเมื่อหลายวันก่อนตกบันไดก็เลยทำให้ขาหักเดินไม่ได้ไปพักใหญ่ แต่ก็ไม่ได้ทำให้งานมงคลต้องเลื่อนออกไป เพราะเจ้าตัวเอ่ยปากแล้วว่าไม่เป็นไรมาก “โอเค ขิงไปเดินเล่นก็ได้ อยากได้ขนมอะไรไหมล่ะ เดี๋ยวไปซื้อให้”

ผมพูดอย่างยอมแพ้ยกธงขาวเพราะผักเล่นเอาแต่จ้องตาดุๆ

“อะไรก็ได้ ซื้อมาเถอะ ผักกินได้หมดแหละ”

“โอเค งั้นเดี๋ยวขิงจะให้เรนมาอยู่เป็นเพื่อนผักแล้วกัน”

“อื้ม” แล้วผมก็ไปเรียกเรนที่เป็นแฟนของพี่ซีมาอยู่เป็นเพื่อนผัก ก่อนที่ผมจะเดินออกไปหาซื้อขนมที่ร้านค้าที่ชื่อว่า’กูขายของชำ’ อยากจะบอกว่าตอนเห็นป้ายชื่อร้านนี้ครั้งแรกจากคำแนะนำของผักแล้ว ทำเอาผมถึงกับช็อกตาตั้ง เพราะผมไม่เคยเห็นชื่อร้านที่ไหนแปลกอย่างนี้นี่ครับ ระหว่างเดินทางไปร้านนั้นผมก็เห็นความสวยงามของธรรมชาติกับชาวบ้านที่ขยันขันแข็งกับการทำนาทำสวน ทำเอาผมนึกอยากจะมาอยู่ที่นี่ หลีกหนีความวุ่นวายของคนในเมือง และเบื่ออดีตแฟนที่คอยตามตื้อขอคืนดีด้วย “เฮ้อ เดี๋ยวย้ายมาอยู่ที่นี่กับผักดีกว่าแหะเรา”

เมื่อมาถึงร้าน’กูขายของชำ’ กลับพบว่าร้านยังไม่เปิดครับ

สงสัยจะมาเช้าไป…

ครั้นจะเดินกลับก็ขี้เกียจ จึงหยิบไฟแช็กพร้อมบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบรอเวลา เรื่องที่ผมสูบบุหรี่นั้นผักไม่ทราบหรอกครับ เพราะผมไม่เคยบอกเขา และไม่เคยสูบให้เห็นด้วย ขืนสูบให้เห็นมีหวังโดนดุแน่ครับ แต่แล้วผมก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงหวานดังเจื้อยแจ้วว่า

“ขอโทษที่ขัดจังหวะความสุขของนาย แต่ที่นี่ไม่อนุญาตให้สูบบุหรี่ย่ะ” 
 
[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]
 
TBC.

 
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

[attachment deleted by admin]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2014 09:58:39 โดย dragon123 »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด