หัวข้อ: กับดักจับ (ใจ)เสือ [ เสือVSสิงห์ : ตอน 8 P.5 update 22/05/14 ]

[beamintron]

ฟิลลลลลลลลลลลลลลลลล

รอต่อจ้า

[badbadsumaru]

สนุกค่ะ 5555
คุณสิงห์เจ้าเล่ห์ใช่ย่อย
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ 

[vk_iupk]

รอติดตามตอนต่อไป เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[koikoi]

 

[Noo_Patchy]

 

[insomniac]

เนื้อเรื่องชวนติดตามมากครับ
ตัวละครก็น่าสนใจ

[aoihimeko]

เรื่องนี้น่าสนใจ รอตอนต่อไปจ้า

[КίmY]

อ่าา  เสือรู้สึกเหมือนไม่ใช่ตัวเองสินะ 
ชอบเรื่องนี้ๆ ><  รอนะฮะ  :')

[zuu_zaa]

ยิ่งอ่าน ยิ่งสนุกค่ะ

[Roman chibi]

 

[oilzii]

สนุกมากค่า

รอตอนต่อไปอยู่น้า

นี่ได้กลิ่นมาม่าโชยมาไกลลิบๆ
พี่เสือคะ ใจเย็นๆค่า หนูสิงห์น่ารักน้า

[Paracetamol]

ก็น่ากลัวอยู่หรอก
กลัวตัวเองจะหายไป วันเดียวก็พลิกขนาดนี้

[krit24]

สนุกมากค่า อ่านแล้วชอบมาก จะรอตอนต่อไปนะคะ

[bun]

สิงห์นี่แผนสูงจริง ๆ

[namwaan1992]

มารอล่ะค้าบบบ

[•♀NoM!_KunG♀•]

แบบมันใช่อ่ะ ไม่ติดตามคงไม่ได้ ต้องอ่านนน!!

[jimmyFG]

สนุกจังเลยครับๆ

ชอบจังพระเอกซื่อๆนี่

รอติดตามนะครับ

จะดราม่ามากมั้ยๆเรื่องนี้

เหมืนจะเริ่มรู้สึก

[ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ]

สนุกดีค่ะืขอติดตามด้วยคน 

[Pu]

6
สิ่งที่มันกำลังเกิด

 


   
   รถแท็กซี่สีชมพูฟ้าจอดลงหน้าทาวน์เฮาส์สองชั้นครึ่ง พร้อมร่างสะโอดสะองของสมาพรที่เดินถือถุงเสื้อผ้าของใช้ ที่มีมากกว่า 10 ถุง หล่อนไขกุญแจเปิดประตูรั้วเข้าไป ..

   พอดีกับที่หญิงวัย 60 ปี สวมเสื้อคอบัวกับผ้าถุงลายดอกสีเข้ม เดินออกมาจากตัวบ้าน   

   “ อ้าวพร ซื้ออะไรมาเยอะแยะลูก”

   “ ก็ที่พรบอกเรื่องเปลี่ยนงานใหม่..วันนี้เจ้านายเลยพาไปซื้อของใหม่ค่ะ” สมาพรยิ้มส่งให้แม่ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน..เห็นน้องชายกำลังทะเลาะอยู่กับพ่อเสียงเอะอะ

   “ สองร้อยมันจะพออะไรพ่อ..” คนพูดเป็นชายหนุ่มตัวสูง ผิวสองสี สวมเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงยีนขาเดฟสีซีด

   “ งานการมึงก็ไม่ทำ เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำตัวเกเรแบบนี้ไอ้เคน”

   “ โธ่เว้ย ..ไม่ขอก็ได้ เอ้าพี่มาพอดี..ขอตังค์หน่อยสิ” คนตัวสูงหันออกมาก็เจอพี่สาว เลยเปลี่ยนเป้าหมายใหม่..

   “ เอาไปทำอะไรอีก เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเพิ่งให้ไปสองพันนะ” สมาพรวางถุงลงกับพื้น มองดูน้องชายด้วยสายตาหน่ายๆ

   “ ซื้อของเยอะแยะขนาดนั้น  จะมางกกับน้องทำไมวะ”

   “ ฉันมีให้แค่พันเดียว จะเอาหรือไม่เอา” เพราะไม่อยากให้บรรยากาศแย่ลงกว่าที่เป็น สมาพรเลยหยิบแบงค์พันออกจากกระเป๋าสตางค์

   “ พันนึงก็ยังดี ขอบใจพี่” คามินยื่นมือไปหยิบแบงค์พันที่ชูอยู่ทันที และเดินออกจากบ้านอย่างอารมณ์ดี แล้วก็ขึ้นรถมอเตอร์ไซค์แต่งท่อ ..บิดเบิ้ลเครื่องจนส่งเสียงรำคาญก่อนจะทะยานออกไปรวดเร็ว

   “ พ่อกับแม่ขอโทษ ..ไม่น่าตามใจมันเลย โตมาเลยเสียนิสัย” ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่สมาพรได้ยินคำพูดทำนองนี้ และหล่อนก็จะตอบกลับไปด้วยคำเดิมๆ

   “ ช่างเถอะค่ะ ..พรขอตัวก่อนนะพ่อ แม่” หล่อนรวบถุงที่วางอยู่ที่พื้น เดินขึ้นห้องนอนไปอย่างอ่อนใจ ..

   ปัญหาเดิมๆที่ทำให้สมาพรอ่อนอกอ่อนใจยามกลับบ้าน ..
   คามินน้องชายวัย 25 ปี ลูกหลงของบ้านที่อายุน้อยกว่าสมาพรถึง 13 ปี ด้วยความเป็นลูกหลงพ่อกับแม่เลยรักและตามใจมาก .. คามินเป็นเด็กผู้ชายปกติ ผลการเรียนปานกลาง ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป

   แต่เมื่อ 5 ปีก่อน ขณะที่เขาเรียนอยู่ปี 2 ก็โดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัยเพราะทำผู้หญิงท้อง พ่อแม่ผู้หญิงเอาเรื่องแม้คามินจะรับผิดชอบ เขาจึงโดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัย    นับตั้งแต่นั้นคามินก็ไม่เรียนต่อ ..และเริ่มสำมะเลเทเมา
   กลายเป็นเด็กแว๊น เข้ากลุ่มอันธพาลแถวบ้าน ...


.
.
.
   
   ทางด้านคอนโดของสิงห์..
   
เสือกดทีวีเปลี่ยนช่องรายการ ..หลังอาบน้ำแต่งตัวชุดใหม่ เป็นเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงบอลเนื้อมันวาว ซึ่งเจ้าของห้องเอามาให้พร้อมทั้งบอกให้เขาอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านล่าง ..

   ชายหนุ่มเอนตัวกับโซฟา กอดหมอนอิงใบใหญ่ ดูรายการทีวีพักใหญ่จนเวลาล่วงเลยกว่าสามทุ่มครึ่ง ก็ได้กลิ่นหอมลอยลมมา..ชายหนุ่มหันไปมองก็เห็น

   เจ้าของห้องเดินลงมาจากชั้นสอง ..

   มันคงไม่มีอะไรหรอก..หากเจ้าของห้องไม่ได้สวมเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวลายไลอ้อนคิง ความยาวของเสื้อยาวเกือบถึงหัวเข่าจนดูเหมือนเจ้านายหนุ่มไม่ได้ใส่กางเกง แถมผมหน้าม้าสีดำประกายเทาอ่อนก็หวีลงมาหมด ..

   ทุกอย่างเลยทำให้ชายวัย 28 ปี ดูเหมือนเด็กม.ปลายก็ไม่ปาน

   “ มีอะไรหรือเปล่าครับ” คนตาใสเอียงคอเล็กน้อย ถามคนที่กำลังมองเขาอยู่

   “ ผมไม่คิดว่าชุดนอนคุณสิงห์จะน่ารักเหมือนเด็ก”

   “ มันใส่สบายครับ ..เมื่อก่อนเคยลองแบบชุดเสื้อกางเกงขายาว แต่ใส่แล้วไม่สบายเท่าเสื้อยืดกางเกงขาสั้น”

   “ ว่าแต่จะให้ผมนอนที่ไหนครับ”

   “ ง่วงแล้วเหรอครับ” เจ้าของห้องเลิกคิ้ว ดูนาฬิกาก็เห็นว่าเพิ่งสามทุ่มครึ่งเอง 

   “ ปกติผมเข้านอนไม่เกิน 4 ทุ่มครึ่งครับ”

   “ เด็กอนามัยจัง..” ยิ้มใสเผยอย่างไม่คิดอะไร ..แต่คนมองกลับรู้สึกแปลกๆ ท่าทีน่ารักนั้นมันแสดงออกมาอย่างเปิดเผย ไม่ใช่การแสร้งทำ หรือแกล้งแบ๊วอย่างที่เรียกกัน ..

   สิงห์เดินนำเสือขึ้นไปชั้นสอง คนเดินตามมองขายาวขาวๆ ที่เดินนำด้วยใจตุ๊มๆต่อมๆ ยิ่งขึ้นไปขั้นบันไดที่สูงขึ้นก็ยิ่งเห็นมากขึ้น แม้จะรู้ว่าสิงห์ใส่กางเกงขาสั้นไว้ด้านใน ..แต่ตาก็อดมองตามมิได้

   “ ชักจะโรคจิตแล้วแฮะ” ยักษ์หนุ่มรีบก้าวตาม เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัย จนเมื่อมาถึงชั้นสองก็เห็นว่าด้านบนเป็นที่กว้าง ๆไม่มีประตูหรือที่กั้นแบ่งสัดส่วนเป็นห้องหับแต่อย่างใด

ชั้นนี้เป็นพื้นที่โล่ง ..แบ่งเป็นสองส่วนหลัก
   ส่วนแรกด้านขวามือเป็นตู้เสื้อผ้าแบบห้องที่เรียกว่า Walk in Closet เชื่อมต่อกับห้องน้ำ ส่วนด้านซ้ายมือเป็นส่วนของที่นอนซึ่งวางอยู่บนแท่นไม้ที่ก่อขึ้นราว 1ฟุต วางฟูกขนาดคิงไซส์ไว้ด้านบน

   “ เดี๋ยวพี่นอนนี่แหละ..” พูดจบก็เดินไปหยุดหน้าแผงควบคุม ไฟทั้งหมดดับลงเหลือเพียงไฟหัวเตียงสองฝั่ง จากนั้นก็เดินไปหยิบแท็บเล็ตหย่อนตัวลงบนที่นอน

   “ ให้ผมนอนที่นี่เหรอครับ” เสือชักไม่แน่ใจ เพราะในห้องมีที่นอนคิงไซส์อยู่ที่เดียว

   “ ผู้ชายเหมือนกันคงไม่มีปัญหามั้งครับ” ตายังคงจ้องหน้าจอแท็บเล็ตไป ปากก็พูดราวกับเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ..เจอคำนี้ไปเสือเลยไม่กล้าพูดอะไรต่อกลัวว่าเจ้านายจะหาว่าเรื่องมาก

   ทั้งที่จริงๆเขาเกรงใจมากกว่า ..ชายหนุ่มเดินไปหย่อนกายลงอีกด้านของที่นอน
   พลิกไปมาอยู่หลายครั้งเพราะไม่ชินที่ ..กว่าจะหลับก็ล่วงเลยไปเกือบห้าทุ่มตรง ส่วนเจ้าของห้องก็หลับในเวลาไล่เลี่ยกัน ..ห้องทั้งห้องตกอยู่ท่ามกลางความสงบ

   เสือไม่รู้เลย..ว่าตลอดเวลาที่สิงห์ทำเป็นเล่นแท็บเล็ต ใจของสิงห์เต้นระรัวไปถึงไหนต่อไหน ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมองอีกฝ่าย ก่อนจะหลับสิงห์มองแผ่นหลังกว้าง

   ได้กลิ่นครีมอาบน้ำอ่อนๆ กลิ่นเดียวกับที่เขาใช้ แต่ยามแผ่ออกจากร่างของอีกฝ่ายมันกลับยั่วอารมณ์ได้ดีนัก เขาพยายามตัดความคิดบ้าๆออกจากหัวคิดถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นภายในหนึ่งวัน

   ใจไพล่นึกไปถึงวันแรกที่เขาได้เจอกับเสือ..ภาพของเหตุการณ์ที่ฝังลึกในใจ ย้อนกลับคืนมาอีกครั้งจนน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย
   ก่อนเจ้าตัวจะรีบตั้งสติและตัดความคิดทั้งหมด  ข่มใจให้หลับลง
   แต่มันก็เหมือนกล่องต้องห้าม..
   ยามถูกเปิดออก ก็ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีก
   แม้จะพยายามตัด
   พยายามข่มใจ

   แต่ยามเมื่อหลับใหลภาพต่างๆในวันนั้น มันย้อนคืนมา ..ความกลัว หวาดหวั่นเกาะกินลึกเข้าไปกลางใจ ภาพร่างคนเป็นๆโดนย่างสดต่อหน้าต่อตา กลิ่นเนื้อที่โดนเผาจนเริ่มสุกส่งกลิ่นหอม ก่อนจะไหม้ไฟจนเป็นตอตะโก
   ความน่าสะอิดสะเอียน สยดสยอง ครองคงชัดเจนในโสตประสาท ประสานความกลัวที่เข้าแทรกซึมลึกสุดใจ ..

   เสือสะดุ้งตัวตื่นตอนใกล้รุ่ง เมื่อรับรู้ความผิดปกติบางอย่าง ความยวบไหวของที่นอนเกิดขึ้นมานาน และรุนแรงขึ้นจนเขาหลุดจากภวังค์ฝัน ..ชายหนุ่มรีบมองหาสาเหตุอย่างรวดเร็ว และต้องตกใจเมื่อเห็น....

   “ คุณสิงห์” ร่างของนรสิงห์นอนตะแคงขดตัว มือและขาทั้งสองเหมือนพยายามตะเกียกตะกายออกจากอันตราย
ปลายเล็บจิกที่นอนจนเผยให้เห็นรอย ..บอกให้เสือรู้ว่าน่าจะเกิดมาหลายนาที ไม่อย่างนั้นผ้าปูคงไม่มีขี้ขุยขึ้นแบบนั้น ..
ร่างขาวเริ่มหอบสั่น น้ำตาไหลพรากราวเจ็บเจียนตาย หากไม่ได้ฟูมฟายออกเสียง ..
 
   ทุกอย่างบอกให้เสือรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังทรมานจากอะไรสักอย่าง ..

   เขาจึงรีบเข้าใกล้ เรียกสิงห์ให้ได้สติ ...แต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้ตัว มือที่กำลังตะกายอยู่ คว้าหมับเข้าที่ร่างของคนที่ใกล้ที่สุด

   “ คุณสิงห์เป็นอะไรไปครับ” เขาถามเสียงอ่อน พยายามจะปลอบให้คนฝันร้ายสงบ และเหมือนมันจะได้ผล ..

   เสียงนุ่มทุ้มและอ่อนโยน ..ที่ฝังลึกลงในใจ
   เหมือนเปิดสลักกลไก ..ที่บอกเจ้าตัวให้รู้ว่าเสียงนี้คือที่พึ่ง เสียงนี้คือสัญญาณของความปลอดภัย ..มือสิงห์คว้าร่างใหญ่ไปกอดแน่น ยอมสงบ

   อาการทรมานทุกอย่างยุติลงจนเสือนึกแปลกใจ
   พยายามมองหน้าสิงห์อีกครั้ง ..ก็เห็นว่าอีกฝ่ายยังหลับอยู่..
   และเหมือนกำลังหลับลึกลงไปอีกครั้ง

   เสือพยายามแกะมืออีกฝ่ายออก แต่ก็ไม่หลุด เลยปล่อยเลยตามเลย ให้อีกฝ่ายนอนกอดตนไป
   แต่ใช่ว่าเขาจะหลับลงทันที

   เพราะสัมผัสอันใกล้ชิด กลิ่นหอมจากเนื้อกาย หรือแม้แต่ผมนุ่มๆที่ชนอยู่ตรงปลายคาง ต่างรวมตัวกันปลุกอารมณ์สับสนวุ่นวายในใจ
ห้วงหนึ่งของความรู้สึกมีความคุ้นเคยแฝงอยู่

   ‘ เอ๊ะ ..’

   มันชัดเจนในด้านความรู้สึก แต่กลับเลือนรางยามคิดถึงรายละเอียด ..
   ประหนึ่งดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน..ที่แม้จะสามารถส่องสว่างให้เห็นสรรพสิ่งรอบกาย แต่ตาของเรากลับไม่สามารถจ้องมองดวงอาทิตย์ได้นานๆ ..อำนาจของมันร้อนแรงเกินกว่าจะจ้องมองดู

   หากกล้าฝืน ..มินานอำนาจของมันก็จะพรากทุกสิ่งที่มองเห็นไปตลอดกาล ..
   เสือจำต้องข่มตานอน ..ปล่อยวางทุกอย่าง แม้สัมผัสจะยังชัดเจนอยู่ทุกขณะจิตก็ตามที 


ต่อด้านล่างอีก 2 ช่องนะคะ
 

[Pu]

ต่อค่ะ

เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้นอยู่หลายครั้ง ..จนเสือรู้สึกตัวอีกครั้ง ดวงตาเปิดออกก็พบกับแสงสว่างของวันใหม่..มือของเจ้านายวางพาดบนหน้าท้องของเขา ไม่ได้เกาะเกี่ยวแน่นแบบเมื่อตอนหัวรุ่ง ร่างแนบชิดวางศีรษะไว้บนไหล่ด้านซ้ายของตน.
   ชายหนุ่มลุกจากที่นอนอย่างระวัง ..จากนั้นก็เดินลงไปด้านล่างเพื่อเปิดประตูห้อง

   “ คุณสิงห์อยู่ไหมคะ” คนหน้าห้องเป็นหญิงวัยกลางคน ..หล่อนเลิกคิ้วมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความแปลกใจ

   “ หลับอยู่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับผมเป็นผู้ช่วยของคุณสิงห์”

   “ อ๋อค่ะ ดิฉันมาจากแผนกซักรีด เอาชุดมาส่งค่ะ”

   “ ครับ ..แล้วต้องจ่ายเงินเลยไหม” เสือพยักหน้ารับแล้วถามขึ้น

   “ ตัดยอดตอนสิ้นเดือนค่ะ ขออนุญาตนะคะ” ร่างอวบตอบคำถาม พลางเลื่อนราวผ้าเข้ามาในห้อง ..

   “ ต้องคืนราวไหมครับ ผมจะได้เอาเสื้อผ้าไปเก็บ..”

   “ ไม่เป็นไรค่ะ ..” จากนั้นก็ขอตัวออกจากห้องไป ...เสือยืนมองราวผ้าที่มีชุดที่ซักและรีดเรียบร้อยแล้ว ซึ่งแขวนเสื้อและกางเกงแยกคนละฝั่งกัน ..ดูจากไซส์เสื้อและกางเกงเกือบสิบชุดตรงหน้า
   เป็นชุดของเขา 3 ชุด ..

“ 7 โมงแล้วเหรอนี่..” เขาเหลือบมองนาฬิกาที่ผนัง ก็รีบเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว อาบน้ำเตรียมพร้อมสำหรับไปทำงานทันที ..

แม้รู้ว่าคอนโดของสิงห์อยู่ใกล้รถไฟฟ้า และสามารถเดินทางไปถึงที่ทำงานภายในเวลา 10 นาที คนตัวสูงเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ เดินมาหยุดหน้าราวเสื้อผ้า     และเลือกเสื้อเชิ้ตกรอมศอกสีชมพูอ่อนกับกางเกงทำงานสีดำมาสวมอย่างรวดเร็วไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย ..จากนั้นก็เดินกลับไปที่ชั้นสองเพื่อปลุกคนเป็นนาย

   “ ตื่นนานรึยังครับ” เสือทักขึ้นเมื่อเห็นเจ้านายนั่งพิงหลังกับหัวเตียง ท่าทางยังงัวเงีย

   “ เพิ่งตื่นครับ”

   “ เป็นอะไรไหม ..หน้าคุณสิงห์ดูซีดๆนะ”

   “ ปวดหัวนิดหน่อยครับ ..มันปวดหนึบๆ ปวดตาด้วย ไม่รู้ว่านอนน้อยหรือยังไง” เสียงพร่าบอกอาการของตนเอง เสือเลยนึกไปถึงเรื่องเมื่อตอนหัวรุ่ง แต่เขาก็ไม่พูดถึงให้สิงห์ต้องลำบากใจ

   “ มียาไหมครับ ..”

   “ ไม่มีครับ  ..ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่เมื่อวานนี้แหละ เมื่อก่อนมานอนบ้างอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง” ร่างโปร่งยันตัวลุกจากที่นอน เดินไปหยุดหน้าตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่สามารถเดินเข้าไปได้ จากนั้นก็ถอดเสื้อนอนตัวใหญ่เหลือเพียงกางเกงขาสั้นตัวเล็ก

   คนมองถึงกับตะลึงลาน เพราะเนื้อตัวของอีกฝ่ายขาวกระจ่างจนไม่อยากจะละสายตา แม้รู้ว่าเป็นผู้ชายเหมือนกันแต่สิงห์กลับแตกต่าง ..ท่าทีทุกอย่างของสิงห์เป็นไปอย่างธรรมชาติ เขาหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้บนราวขึ้นพาดบ่าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

   ไม่นานสิงห์ก็แต่งตัวเสร็จ เขาเดินลงมาด้านล่างด้วยท่าทางสดชื่นขึ้นกว่าตอนตื่น ..ได้กลิ่นหอมๆ ลอยมาจากครัวเลยเดินตามกลิ่นมา ก็เห็นพ่อเสือหนุ่มกำลังอุ่นอาหาร และชงกาแฟอยู่

   “ ทำอะไรอยู่ครับ หอมเชียว”

   “ ผมไปซื้อพวกขนมจีบที่เซเว่น ด้านหน้าทางเข้าคอนโดมาครับ ..เอ่อ ขอโทษนะครับที่ใช้ครัวโดยไม่บอกก่อน”

   “ ไม่เป็นไรครับ บอกแล้วยังไงว่าทำตัวตามสบาย ..ไม่เห็นต้องขอโทษเรื่องเล็กๆแบบนี้เลย” สิงห์ยิ้มใสส่งให้จริงใจ

   “ ยังปวดหัวอยู่รึเปล่าครับ” เขาวางจานกระเบื้องที่มีขนมจีบ และซาลาเปาอยู่เต็มจาน ลงบนเคาน์เตอร์บาร์หน้าสิงห์

   “ ครับ”

   “ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวกินขนมจีบ ซาลาเปาเสร็จค่อยกินยานะ ผมซื้อมาให้แล้ว” น้ำเสียงอบอุ่นราวพี่ใหญ่บอกด้วยความอ่อนโยน ..และใจของสิงห์ก็สัมผัสความห่วงใยที่ส่งมาได้ดี ..

   “ คุณสิงห์ชอบกินกาแฟแบบไหนครับ” เขาหยิบแก้วน้ำร้อนออกมาจากไมโครเวฟ แล้วถามขึ้น 

   “ กาแฟ 2 ครีม 1 น้ำตาล 1 แต่วันนี้ขอกาแฟดำดีกว่าครับ ..รู้สึกเหมือนตื่นไม่ดี” ปากบอกไปด้วยเสียงที่ใสขึ้น พลางจิ้มขนมจีบใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย ปกติถ้าอยู่บ้านก็มักจะกินมื้อเช้ากับครอบครัว

   มีพ่อ อาและอาสะใภ้ บางทีก็มีน้องชายมาร่วมโต๊ะด้วย อาหารเช้าหลักๆถ้าไม่ใช่แบบตะวันตก ก็จะเป็นข้าวต้ม หรือโจ๊กเสียส่วนใหญ่ ถ้าวันไหนรีบๆ ก็แวะซื้อแซนวิชสักชิ้น ก็อยู่ได้ไปจนถึงตอนเที่ยง

   “ พี่เสือนี่ดูคล่องจังเลยนะ ..อย่างกับพ่อศรีเรือน”

   “ พ่อศรีเรือน ..ช่างคิดนะครับ ไม่คิดว่านักเรียนนอกจะรู้สำนวนแบบนี้ด้วย”

   “ รู้ได้ยังไงครับ”

   “ ก็ผมเห็นรูปที่วางอยู่ที่โต๊ะทีวีนะครับ เพิ่งรู้ว่าคุณสิงห์เรียนจบจากอังกฤษ ผมดูแล้วไม่เห็นเหมือนเลย ..”

   “ ทำไมละครับ”

   “ ก็อย่างที่รู้ครับว่าผมอยู่มาหลายฝ่าย ..และแทบทุกฝ่ายที่ย้ายไปต้องมีนักเรียนนอกอย่างน้อย 1 คน ..แต่ละคนที่ผมรู้จัก ถ้าไม่ไทยคำอังกฤษคำ ก็พูดไทยไม่ชัดไปเลย”

   “ อ๋อ..” สิงห์รับด้วยรอยยิ้มขำๆ นานๆจะได้ยินเสือพูดยาวๆสักที แถมยังออกแนวเม้าท์อีกด้วย

   เสือกับสิงห์อาจไม่ทันสังเกตว่าบรรยากาศระหว่างทั้งสองเริ่มมีบางอย่างเปลี่ยนไป เวลาเพียง 1 วันกว่าที่อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา ได้เปลี่ยนแปลงช่องว่างระหว่างเจ้านายกับลูกน้องไป
ความผ่อนคลาย สบายๆยามได้คุยกัน เป็นสิ่งแรกที่เกิดขึ้น ..
.
.
.
.


“ เอาเส้นนี้ดีกว่าครับ” ก่อนออกจากห้อง สิงห์บอกให้เสือเปลี่ยนมาใช้กระเป๋าเป้ใบใหม่ที่ซื้อมาเมื่อวาน แม้กระทั่งเข็มขัด รองเท้า ก็เช่นกัน และเหลืออย่างสุดท้ายคือเนคไท

“ เมื่อวานเราซื้อแบบนี้มาด้วยเหรอครับ” เสือจำได้ว่าเลือกเนกไทมาสี่เส้น แต่เส้นที่อยู่ในมือสิงห์ไม่คุ้นตา เนคไทเนื้อดี สีดำสนิท แต่เป็นปลายตัด เลยดูแปลกและทันสมัย ไม่ทางการเกินไป ..

สิงห์ไม่ตอบคำถาม ยัดเนคไทใส่มืออีกฝ่าย เสือเลยจับมาคล้องคอผูกอย่างคล่องแคล่ว แต่เมื่อผูกเสร็จกลับสั้นแปลกๆ

“ ปลดใหม่ครับ”

“ คุณสิงห์ เอ่อ..” เสือที่ปลดปมออกจนคลายเป็นเส้นเดียวเหมือนทีแรก ตกใจเล็กน้อยเมื่อคนที่สูงน้อยกว่าเดินมาหยุดตรงหน้า จับปลายทั้งสองของเนคไทตวัดผูกให้อย่างรวดเร็ว
ชั่วขณะหนึ่ง..เสือเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะไป

“ เสร็จแล้วครับ แล้วไปทำงานกันดีกว่า” มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อย เดินผละออกไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง เสือรีบหยิบของแล้วเดินตามออกไปทั้งที่ใจเพิ่งหายตื่นเต้น


   สองหนุ่มมาถึงที่ทำงานตอน 8 โมงครึ่ง ..มาถึงก็เห็นนุสราและสมาพรประจำที่ของตนเรียบร้อยแล้ว ...สองสาวดูจะตื่นเต้นกับลุคใหม่ของผู้ช่วยหนุ่มอย่างมาก โดยเฉพาะสมาพรที่ชมไม่ขาดปาก..

   เสือเห็นสมาพรเองก็เปลี่ยนการแต่งตัว ผมตัดเข้าทรงใหม่ดูโฉบเฉี่ยวทันสมัย คิดในใจว่าเมื่อวานสมาพรก็คงผจญอะไรๆเหมือนกับเขาเช่นกัน แต่สมาพรก็คงชอบตามประสาผู้หญิงๆ ได้ซื้อของแต่งตัวใหม่ เป็นอะไรที่ถูกใจอยู่แล้ว ..
   
   งานวันที่สองไม่มีอะไรมากนัก เสือกับสมาพรถูกสิงห์เรียกไปพบตอนบ่าย และมอบหมายงานให้ทั้งสองเรียนรู้วิธีการใช้อุปกรณ์ โปรแกรม การนำเสนอต่างๆ

   โดยได้คอมพิวเตอร์พกพาน้ำหนักเบาไม่ถึง 1.5 กิโลมาคนละเครื่อง เป็นของคู่ชีพเช่นเดียวกับโทรศัพท์สมาร์ตโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่มีฟังก์ชั่นพิเศษ มากมายรวมทั้งฟังก์ชั่นโปรเจคเตอร์..

   “ โทรศัพท์ให้ติดตัวไว้นะครับ เผื่อฉุกเฉินตอนนำเสนองานยังมีของสำรอง แต่เครื่องหลักที่ต้องใช้ให้คล่องคือเครื่องนี้” สิ่งที่วางอยู่ตรงหน้าเป็นเครื่องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือเล็กน้อย ด้านล่างมีก้าวขาพับเข้าไปสามารถเปิดออกมาทำเป็นขาตั้งให้กลับกล่องสี่เหลี่ยม

   “ เครื่องฉายโปรเจคเตอร์พกพา ..” เทคโนโลยีใหม่ ขนาดกะทัดรัดที่ทันสมัย คมชัดไม่ต่างจากเครื่องใหญ่ มันสะดวกสบาย เพียงต่อกับพาวเวอร์แบงก์ ( แบตเตอรี่สำรอง) ก็สามารถเล่นไฟล์ต่อเนื่องได้เกือบ 5 ชั่วโมง

   “ คู่มือวิธีการใช้ ให้ศึกษาไว้ให้คล่องรวมถึงโปรแกรม การนำเสนองานต่างๆ”
   ทั้งบ่ายสองผู้ช่วยเลยต้องศึกษาและฝึกใช้งาน ของที่ได้มาให้คล่องและถือเป็นของติดกายสำคัญ...



ต่ออีกช่องข้างล่างค่ะ ....

[Pu]

ต่อช่องสุดท้ายค่ะ



เมื่อเลิกงาน..เสือกับสิงห์ก็กลับมาที่คอนโด เจ้านายหนุ่มขอตัวไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองสบายๆ เป็นเสื้อโปโลสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสี่ส่วนสีครีม 

   เสือรับหน้าที่สารถี ..ขับรถไปยังบ้านของตนอย่างคล่องแคล่ว แม้จะเดินทางโดยเรือมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็คุ้นเคยกันถนนหนทางดี..และจัดว่าเป็นคนขับรถนุ่ม ..บ้านของเสืออยู่ไม่ห่างจากคอนโดของสิงห์นัก

   พอลงจากสะพานใหญ่ ก็หักหัวเลี้ยวเข้าซอยที่กว้างพอให้รถยนต์สองคันวิ่งสวนกัน ด้านหน้ามีตึกแถวเก่าๆอยู่ ..ส่วนอีกด้านก็ติดกับแม่น้ำใหญ่

   “ แถวบ้านพี่น่าอยู่จัง ..ติดแม่น้ำด้วย”

   “ ครับ ปกติเวลาไปทำงานผมก็นั่งเรือไปครับ” คนขับยิ้มเล็กน้อยมองดูเจ้านายที่กำลังเกาะกระจกมองดูวิวฝั่งแม่น้ำที่กว้างใหญ่ ภาพเรือสัญจรไปมาท่ามกลางแสงตะวันยามใกล้อัสดง สาดแสงส้มงดงามจับริ้วน้ำ

   “ เหรอครับ ดีจัง ..นั่งเรือรถไม่ติด ว่าแต่แถวบ้านพี่อยู่ในแนวส่วนต่อขยายรถไฟฟ้าด้วยใช่ไหมครับ”

   “ ครับ แต่ห่างออกไปอีกด้านของถนนครับ ..” คนขับตอบ

   “ อีกไม่นานทางฝั่งโน้นก็จะมีการขยายถนนเพิ่ม”

   “ คุณสิงห์รู้ได้ยังไงครับ”

   “ ก็บริษัทที่ประมูลงานขยายถนนคือบริษัทในเครือสิงหบดีกรุ๊ปยังไงละครับ”

   “ ผมนึกว่าบริษัทจะสร้างพวกตึก พวกคอนโดอย่างเดียวเสียอีก”

   “ ไม่ไหวหรอกครับ ..ยิ่งคอนโดความเสี่ยงยิ่งสูง งานสาธารณูปโภคอย่างสร้างถนน สถานีรถไฟฟ้า รางรถไฟฟ้า งานพวกนี้ถ้าประมูลได้ ก็ไม่ต้องเสี่ยงอะไร ไม่เหมือนกับพวกตึก คอนโดที่ต้องมาลุ้นเรื่องยอดขายอีก”
   
   รถ SUV สีขาวคันใหญ่แล่นเลียบไปทางถนนสายริมน้ำ
ก่อนจะเลี้ยวขวาเข้าซอยแล่นจอดที่หน้าบ้านไม้สองชั้นสีขาว ..มีอาณาบริเวณพอสมควร

   “ เดี๋ยวผมไปเปิดประตูให้ครับ”

   “ เดี๋ยวผมเปิดให้ก็ได้ พี่เสือจะได้ไม่ต้องขึ้นลงรถ” เจ้านายรีบอาสาลงจากรถไปเปิดประตูรั้วทันที...เสือเลยขับรถเข้ามาจอดเทียบด้านหน้าตัวบ้าน ..จากนั้นก็ช่วยกันขนของเข้าบ้าน ..

   “ เอ้าเสือ กลับมาแล้วเหรอ” อรุณีเดินออกมาจากครัว ทักทายลูกชายเสียงสดใส ความจริงได้ยินเสียงรถตั้งแต่แรกแล้ว ..แต่กำลังผัดผักค้างอยู่เลยเพิ่งออกมา

   “ สวัสดีครับแม่”

   “ โอ้โห ..ไปทำอะไรมานี่ไอ้เสือ” เมื่อได้เห็นคนเป็นลูกเต็มตา ก็อดจะทักไม่ได้ เพราะลูกชายดูเปลี่ยนไปราวกับคนละคน

   “ แม่อย่าทักสิ ผมเขินนะ ...อ่อ นี่คุณสิงห์เจ้านายใหม่ของผม” เขินทุกครั้งเวลาโดนทัก ยังไม่ยักจะชิน เลยรีบเปลี่ยนเรื่องผายมือไปยังชายที่สูงน้อยกว่าตนแล้วแนะนำให้แม่ได้รู้จัก

   “ คุณพระ !!! นี่มันพระเอกชัดๆ พ่อคุณ ...ยังกับพระเอกเกาหลี ” หญิงร่างเล็กมองเจ้านายของลูกอย่างตื่นเต้น เพราะคนตรงหน้าหล่อจัดจนคอละครอย่างอรุณี ต้องใจสั่น

   “ สวัสดีครับคุณน้า”

   “ สวัสดีค่ะ น้าชื่ออรุณีนะคะ เรียกน้านีก็ได้ค่ะ...คุณสิงห์”

   “ ครับ น้านี” สิงห์เผยยิ้มหวาน..ตาสุกใส สะกดคนตรงหน้าได้ดีชะงัด แม้แต่เสือที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ยังแอบขำอยู่ในใจ ..

   ‘ โดนเข้าให้แล้ว’ ยิ้มแบบสิงห์..ดูจะได้ผลเสมอ ไม่ว่ากับใคร..

   “ คุณสิงห์อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันนะคะ”

   “ ผมเกรงใจครับ”

   “ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ ...”

   “ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ” คนตาสวยยิ้มใสส่งให้อีกครั้ง อรุณีเลยรีบกลับไปในครัวทำอาหารเพิ่มอีกอย่างสองอย่าง ต้อนรับนายใหม่ของลูกชาย

   “ คุณสิงห์นั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวผมเอาของไปเก็บบนห้องก่อน” เสือขอตัวหยิบถุงที่ซื้อมาขึ้นชั้นสองไป ส่วนสิงห์ก็เดินไปนั่งหน้าโทรทัศน์ ..มองดูรอบบ้านด้วยความสนใจ

   บ้านหลังนี้ไม่ได้ใหญ่นัก แต่มีบริเวณค่อนข้างกว้างขวาง ..
   ร่มรื่นด้วยไม้ใหญ่นานา แต่งสีสันด้วยไม้ดอกสีสวยงาม ...ส่วนในบ้านก็ตกแต่งง่ายๆ เน้นความโล่งสบาย มีลมพัดตลอดโดยไม่ต้องเปิดพัดลม ..
   สิงห์นั่งอยู่สักพัก ..ก็รู้สึกเหมือนโดนจ้องมอง ..

   “ พี่เป็นใคร..มาอยู่ในบ้านหนูได้ยังไง” คนถามเป็นเด็กผู้หญิงผมยาวหน้าตาน่ารัก แต่แววตาแห้งแล้ง ..สวมเสื้อกระโปรงสีน้ำตาลเข้ม

   “ น้องอุ่นใช่ไหม พี่ชื่อสิงห์ทำงานที่เดียวกับพี่เสือ” เขาจำได้ว่าเด็กตรงหน้าเป็นใคร ข้อมูลที่อาสะใภ้เอามาให้เมื่อเย็นวันอาทิตย์ ยังแจ่มชัดอยู่ในหัว

   “ สวัสดีค่ะ..”

   “ สวัสดีครับ เรียนป.ไหนแล้วครับ” สิงห์ถามพร้อมยิ้มกว้างอย่างชนิดที่ใครเห็นก็ต้องตกหลุม โหมดรักเด็กสวมสิงลงมาทันควันทั้งที่ปกติเกลียดเด็กอย่างกับอะไรดี แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเสือที่อยากเลี้ยงดันมีเรือพ่วง  ..

   ทางเดียวที่ต้องทำคือต้องมัดใจเด็กให้เร็วที่สุดเพื่อกรุยทางต่อไปในอนาคต

   “ พ่อไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้าค่ะ..” 

   ‘ เวรแล้วสิงห์เอ๊ย ’ คนหน้าหล่อถึงกับกุมขมับ ..ขุดบ่อล่อปลามานักต่อนักก็ไม่เคยพลาด ดันมาพลาดกับเด็กหญิงตรงหน้า ..

   “ คนแปลกหน้าที่ไหนจะมานั่งอยู่ในบ้านคนอื่น...”

   “ ก็ขโมยยังไงคะ พ่อบอกว่าคนที่เข้าบ้านคนอื่นโดยไม่ขออนุญาต เรียกว่าขโมย”

   “ แหม ..หนูจ๋า ถ้าอย่างนั้นไปถามพ่อหรือย่าก็ได้ครับว่าพี่เป็นขโมยไหม” พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะใจเย็น ไม่เผยร่างมารออกมาขู่เด็ก ..

   “ ไม่ได้หรอกค่ะ ..ถ้าหนูไปถาม เดี๋ยวพี่ก็ขโมยของได้”

   “ ถ้าอย่างนั้นหนูจะนั่ง จะมอง จะจ้องเชิญเลยนะจ๊ะ..” สิงห์จนปัญหาจะต่อปากต่อคำ หยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองโทรหาเสือทันที ...

   “ ลงมาข้างล่างด่วน ...” เขาพูดสั้นๆ แล้วก็วางสาย ชั่วครู่เสือก็เดินลงพร้อมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ...เดินมาหาสิงห์ด้วยความแปลกใจที่จู่ๆเจ้านายก็โทรมาหาทั้งที่อยู่ที่เดียวกันแท้ๆ

   “ มีอะไรหรือเปล่าครับ”    

   “ ช่วยเคลียร์กับลูกสาวพี่ให้หน่อย ..มาหาว่าสิงห์เป็นขโมย” อย่างกับเด็กๆ รีบฟ้องทันทีที่เห็นหน้าคนตัวสูง แถมยังเปลี่ยนมาใช้คำแทนตัวอีกแบบที่ดูสนิทขึ้นอีกระดับ

   “ อุ่น นี่คุณสิงห์เป็นเจ้านายของพ่อ”

   “ พ่อ พ่อไปทำอะไรมา...เหมือนไม่ใช่พ่อเลย” สิงห์ตวัดตามองเจ้าเด็กผู้หญิงวัย8 ขวบ สาบานเถอะว่านี่เป็นคำพูดของเด็กวัย8 ขวบ ไอ้ความน่ารักขี้อ้อนตามประสาเด็กมันหายไปไหนหมด ...

   “ อย่าเปลี่ยนเรื่อง ..ขอโทษคุณสิงห์หรือยัง ที่ไปว่าคุณสิงห์เป็นขโมย”

   “ ค่ะ  ขอโทษค่ะ” เจ้าตัวน้อยหันมาทางสิงห์ยกมือไหว้ง่ายดาย จนสิงห์นึกแปลกใจว่านี่มันเด็กคนเดียวกับที่เถียงเขาเมื่อกี้หรือเปล่า

   “ สรุปว่าเราไม่ใช่คนแปลกหน้ากันแล้วนะ”

   “ ค่ะ ..ลุงสิงห์” ร่างมารของสิงห์แทบจะเผยในทันทีที่ได้ยิน  ไอ้คำพูดเรียบๆ แต่ยิ้มร้าย นั่นมันก๊อปมาจากละครหลังข่าวชัดๆ

   “ หนูจ๊ะ ...เรียกพี่ก็พอ” ลุงหมาดๆ กัดฟันบอก เสือชักหนาวๆร้อนๆกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

   “ ก็พ่อบอกว่าลุงเป็นเจ้านายของพ่อ ..หนูก็ต้องเรียกว่าลุงสิคะ” แหมนางหนู ก่อนหน้านี้ยังเรียกสิงห์ว่าพี่แทบทุกคำ ..อยู่ๆก็มาเปลี่ยนเฉย

   “ น้องอุ่น ..” เสือพยายามจะปราม แต่สิงห์ยกมือขึ้นห้าม ...มองตรงไปที่หนูอุ่นด้วยสายตาสิงห์

   “ หนูจ๊ะ พ่อของหนูเพิ่งเริ่มงานกับพี่ได้สองวัน ..หนูคงไม่อยากให้พ่อหนูโดนไล่ออกใช่ไหมจ๊ะ เพราะฉะนั้นอย่าขัดใจพี่...เข้าใจไหม” ปากยิ้มแสนหวาน แต่วาจาเชือดเฉือน ตาสุกใสเปลี่ยนเป็นฉายแววร้ายๆอย่างชนิดที่สามารถฆ่าคนให้ตายได้ทันที

   “ ค่ะ  พี่สิงห์”

   “ ต้องอย่างนี้สิจ๊ะ พี่รู้ว่าน้องอุ่นเป็นคนฉลาด คงไม่ทำอะไรให้พ่อเดือดร้อนหรอกใช่ไหม ..” ปิดจ๊อบแรกอย่างงดงาม เมื่อลูกเสือยอมศิโรราบไม่แผลงฤทธิ์ต่อ ..


   เสือนึกทึ่งอยู่มากที่สิงห์ปราบแม่ลูกสาวจอมแก่น เจ้าตรรกะของตนได้ในครั้งนี้ แม้วาจากับท่าทางของเจ้านายจะดูเกินเลยไปบ้าง ..แต่ก็ถือว่าทำได้ดี    มื้ออาหารเย็นเริ่มต้นขึ้น    แขกดูจะเป็นที่ถูกอกถูกใจของอรุณีอย่างมาก ..ทั้งสองคุยกันอย่างถูกคอจนมื้ออาหารผ่านไป ..

   สิงห์กลับมาที่ห้องของตนตอน 3 ทุ่มตรง    

   ในใจรู้สึกอบอุ่นประหลาด..ภาพบ้านของเสือที่มีสมาชิกเพียงสามคนกับบ้านหลังไม่ใหญ่ไม่โต แต่กลับอบอุ่นเต็มไปด้วยความรัก ..แม้ไม่พูด แต่ก็สัมผัสได้ชัดเจน ..

   นึกแล้วก็สะท้อนใจถึงครอบครัวตนเอง ..แม้ใครต่อใครในบ้านจะรักสิงห์มากมายเพียงใด แต่เขาก็ยังคงรู้สึกขาด ..อ้อมกอดและไออุ่นจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ

   ทุกอย่างมันเลือนราง..

   โลกอันแสนสวย เต็มไปด้วยความสุข ..พลันมลายลงเมื่อตอนสิงห์อายุ 12 ปี วันที่ได้รู้ว่าพ่อผู้แสนดี แฟมิลี่แมนสุดอบอุ่น แท้จริงเป็นเพียงภาพมายา เป็นแค่หน้ากากที่ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าพ่อสวมไว้..

   นับตั้งแต่นั้น ..รอยร้าวระหว่างสิงห์กับพ่อก็กลายเป็นรอยใหญ่ ไม่มีวันที่จะประสานกลับเป็นหนึ่งเดียว ..


โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ขอบพระคุณที่ติดตามค่ะ ..หวังว่าคงชอบกันนะคะ ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษ
** 1  : ปัญหาเดิม ย่อหน้าแปลกๆ พยายามจัดแล้วแต่ยังเหมือนเดิม เข้าๆหุบๆ
หงุดหงิดเล็กน้อย

**2   :  ตอนที่ 7 มาต่อสัปดาห์หน้าค่ะ คงราวๆวันพุธ วันพฤหัส
 
บะบายค่ะ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

[Donaldye]

สนุกมากกกกกกกก

[nunnan]

ว่าที่คุณแม่ปราบคุณลูก ซะอยู่หมัดเลยยยยย     

[ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ]

นั่นคือการแสดงอาการรักเด็กใช่ไหม เหมือนหลุดนิสัยจริง ๆ ออกไปมากกว่านะนั่น   

[mutoo]

จัดหน้ายังไง ไม่สำคัญเท่ามาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะค๊าาาา
แต่จัดหน้าแบบนี้นี่ก็ดีอยู่แล้วค่ะ ดูไม่ออกว่ามีปัญหาเลย

[fANSC.]

จะมีมุ้งมิ้งให้อ่านมั้ยง่า 
อยู่ต่อเลยได้ไหมมมมม อย่าค้างไว้สิบตอนเลยหนา

[namwaan1992]

โห้ววววววววววว
จัดการน้องอุ่นซะอยู่หมัด    555555
เมื่อไหร่จะรัก  จะหวานกันสักทีนะน๊าาาาา 5555

[•♀NoM!_KunG♀•]

ค้างงงง

[beamintron]

โหรอบนี้ยาวมาก หนำใจเลยทีเดียว
น้องอุ่นต้องระวังตัวดีๆ ย่าไปแหย่สิงห์ เดี่ยวเสือจะแย่เอา 5555

[mutoo]

นังน้องอุ่นนี่ ทำใจให้รักไม่ได่ง่ะ
มะชอบเด็กปากเสีย