Chapter 3 Who Are You?“ผีจิกหัว ผีจับหัว ผีจูบหัว ผี..”
“บ่นอะไรไอ้จ้าว” ไอ้เดย์เพื่อนสนิทคิดประหลาดของผมโผล่มาตอนที่กำลังระลึกความหลังอยู่คนเดียวในห้องเลคเชอร์โดยไม่สนใจจะเก็บของกลับบ้านทั้งๆ ที่เป็นคาบสุดท้าย แค่เรื่องฝันกับเรื่องจริงทำไมแยกไม่ออกวะ ผมโง่หรือโง่มาก อันนี้ยังต้องรอผลการวิจัยกันอีกระยะ
“กำลังระลึกชัชชาติ ว่าเมื่อคืนกูโดนผีจูบหัวจริงรึเปล่า” ไอ้เดย์ทำหน้าเหวอ
“ระลึกชาติ! เล่นมุกควายให้กูตบอยู่ได้ มันแขยงเว้ย” แขยง!? เหมือนเมื่อคืนนี้มีใครพูดกรอกหู “แล้วมึงมีหลีให้ผัวจูบเหรอวะ ฮ่าๆๆ” เอ่อ หัวเราะเข้าไป กูกลุ้มใจนะเนี่ย
“กูจะรู้ได้ไงวะไอ้เดย์ ว่าเมื่อคืนเป็นฝันหรือเรื่องจริง” ผมไม่สนใจจะตอบคำถาม เพราะตอนนี้อยากรู้คำตอบมากกว่า
“ฝันว่าไร” มันลากเก้าอี้เข้ามาประจันหน้าตรงๆ “เห็นนั่งหงุดเงี้ยวอยู่ตั้งแต่เช้าละ”
“กูฝันว่า...” จะเริ่มตรงไหนดีวะ “...ช่างเหอะ ไร้สาระ”
“อ้าว เชี่ยจ้าว หลอกให้อยากรู้แล้วมีชู้ทิ้งผัวงี้ได้ไงสัด” ผัวเหรอ? เหมือนผมจะได้เป็นผัวใครเมื่อคืนนี้ด้วยว่ะ “เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยมึง” มันคาดคั้น
“กูฝันว่ากูแต่งงานแล้วจูบกับเมีย จากนั้นก็จูบกับผีว่ะ” ภาพเหตุการณ์มันสะเปะสะปะปนเปกันไปหมด เรียงลำดับไม่ค่อยถูก รู้แต่ว่าผมนั่งกับผู้ชายหน้าตาดีใส่เสื้อตัดอ้อย มันชวนผมขึ้นเวทีไปชิงทอง จำว่าบนเวทีต้องแข่งกับอีกหลายคู่จากนั้นผมจูบกับคนสองคน เอ๊ย หนึ่งคนกับหนึ่งผี
“มึงฝัน” ไอ้เดย์ตอบทันที “แต่มันคือฝันที่เป็นจริง”
“นี่แน่t! บ้องหูซะเลย ลีลานัก” ผมตบหัวมันไปสองทีซ้อน “พูดมาดีๆ ก่อนจะโดนอีก คราวนี้แฮตทริกเลยบอกก่อน”
“ตบซะผมกูกระเจิงไอ้สาด” มันรีบปัดผมให้เข้าที่แล้วจ้องผมเขม็ง “เวลามึงเมาแล้วเรื้อนหมา ชอบพูดอะไรเป็นตุเป็นตะ บางทีก็หาว่ากูเป็นมนุษย์ต่างดาวจะมาลักพาตัว บางทีก็ไปกราบตีนไอ้ไนท์หาว่าเป็นศาลเจ้าแม่ตะเคียน อันที่หนักสุดคือ มึงถอดกางเกงหน้าเซเว่นเพราะสงสารหมาที่มันมองหน้าอยากกินไส้กรอก” เรื่องนั้นผมก็ยังชั่งใจอยู่นะว่าจริงมั้ย ถึงทุกคนจะเล่าได้ตรงกันแต่ผมก็ยังสองจิตสองใจคิดว่าพวกมันแกล้งอำมากกว่า ใครมันจะเมาแล้วเรื้อนได้ขนาดนั้นวะ
ไอ้เดย์กับไอ้ไนท์เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ส่วนผมกับไอ้สกายเพิ่งมาเป็นเพื่อนพวกมันตอนอยู่ปีหนึ่ง พวกผมเรียนนิเทศ และเรียนค่อนข้างดี อะ...ไม่เชื่อล่ะสิ หึหึ ไม่อยากจะคุยว่าเกรดตัวอื่นแทบไม่เคยได้เพราะส่วนใหญ่ได้แต่เกรดดี กร๊ากกก
เออน่า ลงรีเกรดหมดแล้วละ ได้ซีได้บีมาแทนบ้าง เรียนมาสองเทอมกับหนึ่งซัมเมอร์ ได้เอมาตั้งหนึ่งตัว โคตะระจะเทพ แต่ผมว่าอย่าไปซีเรียสกับคะแนนตอนเรียนเลยครับ เรามาวัดกันตอนจบดีกว่า เพราะตอนจบพระเอกจะได้กับนางเองตลอดนั่นแหละ อะ งงๆ ถ้างงก็เรื่องของคุณ ฮ่าๆๆๆ
“แล้วกูจะทำไงถึงจะรู้ว่ากูจูบใครบ้างวะ” ผมไม่ได้เครียดเรื่องโดนจูบนะ แต่ซีเรียสเรื่องจูบกับใครมากกว่า
“ปากมีก็ถาม” ไอ้เดย์ตอบแบบง่ายๆ แต่มันไม่ได้ง่ายแบบนั้น
“เมื่อคืนกูไปมีตบอร์ดดำดิน ไม่เคยขอเบอร์ใครไว้หรอก มีแต่เบอร์พี่ดินที่มันให้ไว้เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน แต่เสือกบอกว่าถ้าไม่ใกล้ตายไม่ต้องโทร” ผมบอกไปตามจริง
“งั้นก็ตั้งทู้ถามแม่ง กูว่าต้องมีใครสักคนที่ตอบมึงได้แน่”
“กูก็คิดอยู่ แต่กลัวว่าคนที่กูจูบจะจริงจังจับกูทำผัวน่ะสิ” ผมทำหน้าเครียดจนไอ้เดย์หัวเราะ
“กูว่ามึงกลัวเค้าจับทำเมียดีกว่าไอ้จ้าว”
“ไอ้เหี้ยเพื่อนครับ กูเป็นผู้ชาย” ถีบมันด้วยความแรงระดับเจ็ดสิบริกเตอร์จนสั่นสะเทือนมาถึงโต๊ะที่มันเท้าแขนอยู่
“เวลามึงเมานะไอ้จ้าว อ่อยยิ่งกว่าใบเตยอ้าสยามอีก” มันทำขาอ้าออกประกอบคำพูด นี่กูเป็นเพื่อนกับไอ้เสื่อมนี่ได้ไงวะ
“เอะอะ เอะอะก็โป๊วว เอะอะ เอะอะก็โป๊วว ของดีมีโชว์จะเก็บไว้ทำไมค้าาาา” ร้องเพลงอ่อยตามคำชมซะเลย
“ฮ่าๆๆ เออ แรดได้อีก” มันหัวเราะชอบใจที่ผมดึงเสื้อตรงหัวไหล่ลงแล้วทำหน้าเอ็กซ์แตก
“ถ้ากูอ่อยจริงทำไมพวกมึงไม่อัดกูล่ะ แดกเหล้าด้วยกันไม่รู้กี่หมื่นรอบแล้ว” มันทำหน้าป่วยใส่แล้วส่ายหน้า
“อย่างไอ้ไนท์มันจะเอาอะไรไปอัดมึง แค่แก้วเดียวแม่งก็กลายเป็นแป๊ะยิ้มแล้ว” เออ ถูกของมันแฮะ ไอ้ไนท์แม่งคออ่อน กินไปแก้วสองแก้วมันก็ออกอาการเมาด้วยการนั่งยิ้มเยิ้มกับคำพูดของทุกคนที่ไม่ได้มีความน่ายิ้มแม้แต่น้อย “มึงไม่สังเกตเหรอว่าพวกกูไม่เคยปล่อยให้มึงไปแดกเหล้ากับคนอื่น ยกเว้นเมื่อคืนที่มึงบอกว่าจะไปกับไอ้พู” ผมหลอกพวกมันเองแหละเพราะไอ้พี่ดินไม่อนุญาตให้คนนอกเข้า “ส่วนไอ้กาย ถ้าไม่ติดว่ามันมัวแต่กลัวไม่มีเวลาให้มึง ป่านนี้ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองแล้ว” ไอ้สกายมันไม่มีมดลูกแล้วจะมีลูกได้ไงไอ้ฟายยยย “แล้วสุดท้ายคือกู ถ้าไม่หวังอัดไอ้ไนท์ กูก็อัดมึงไปแล้ว” ห้ะ!
“มึง!?” ผมชี้นิ้วไปที่มันอย่างตกใจ มันยักคิ้วแล้วยิ้มร้าย “แหล่วๆๆ ไอ้สัด ไอ้คนตระกูลหวัง” ผมเบ้ปาก “หวังฟันเพื่อนนี่หว่า”
“หวังสิวะ กูฟูมฟักของกูมา ไม่หวังฟันจะให้กูเลี้ยงไว้ดูเล่นไง้” ผมก็เคยสงสัยอยู่บ้างแต่ไม่มั่นใจ ไอ้ห่าเดย์มันก็หม้อไปเรื่อยด้วย แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ามันแกล้งลองใจไอ้ไนท์แน่ๆ
“แล้วทำไมไม่รุกไปเลยล่ะ นั่งดมอยู่ได้ไม่แดกซะที เดี๋ยวหมาตัวอื่นก็คาบไปแดก” ไอ้ไนท์มันเสน่ห์แรงทั้งกับผู้หญิงและผู้ชาย ส่วนใหญ่ผู้หญิงจะเข้ามาจีบเพราะมันไม่ชอบปฏิเสธคน แบบตัดบทใครไม่ค่อยเป็น บางทีคุยโทรศัพท์กับคนแปลกหน้าทั้งคืนเพราะไม่กล้าวาง กลัวเขาจะเสียใจ
“ไอ้ไนท์แม่งซึน กูแทบจะจกตูดมันวันละสามเวลาหลังอาหารอยู่แล้ว แม่งก็ยังไม่รู้ว่ากูหวังอะไร” มันทำหน้าเซ็ง
“ก็ทำไมไม่สารภาพรักไปล่ะวะ แกล้งแต๊ะอั๋งไปเรื่อยแบบนี้มันก็นึกว่ามึงแกล้งเหมือนที่มึงแกล้งคนอื่นนั่นแหละ”
“ทำแทบทุกอย่างแล้วว่ะ ขนาดเขียนจดหมายรัก ตัวหนังสือก็ของกูชัดๆ แต่ไอ้เชี่ยไนท์หาว่าใครปลอมลายมือมาแกล้ง จะให้กูไปแจ้งตำรวจซะอีกเพราะกลัวจะเล่นแรงกว่านี้ กลัวเค้าจะปลอมลายมือไปหลอกขอเงินจากพ่อกูงี้ว่ะ” ผมหัวเราะกับความซึนของไอ้ไนท์ ขนาดยามกับตำรวจมันยังแยกเครื่องแบบไม่ออก ก็สมควรแล้วที่มันจะไม่รู้ว่าไอ้เดย์แอบชอบมันอยู่
“จับกดแม่งเลยดิ ซึนนักก็เอสใส่” ผมแนะนำอย่างนึกสนุก แต่ก็ไม่ใช่จะหวังร้ายกับมันหรอกนะ เพราะไอ้ไนท์มันต้องมีไอ้เดย์คอยดูแล ไม่งั้นชีวิตมันคงยากกว่านี้
“สงสารมันว่ะ พอเห็นหน้าตาเหรอหราเด๋อด๋าของมันทีไรกูก็อดใจอ่อนไม่ได้” ไอ้ไนท์มันเป็นคนขี้งง ออกแนวหนุ่มขี้สงสัย เวลามันสงสัยอะไรขึ้นมาสักอย่าง ไอ้เดย์ไม่เป็นอันทำห่าเหวอะไรทั้งวัน นั่งตอบคำถาม นั่งหาคำตอบไปพร้อมไอ้ไนท์นั่นแหละ
“งั้นก็ตามใจมึง อยากแดกแต่เสือกป๊อด รอหมาคาบไปแดกก็แล้วกัน” ผมลุกยืนพลางสะพายกระเป๋าขึ้นเฉลียงบนไหล่
“กลับเลยเหรอวะ วันนี้มีซ้อมบาสนะมึง”
“วันนี้ขอบายวัน จะรีบกลับไปตั้งทู้ตามหารักแร้”
“รักแท้!” ไอ้เดย์ตบมุกแล้วส่ายหัว “เมื่อไรกูจะเป็นไทแก่ตัว ไม่ต้องตบมุกวัวมุกควายให้มึงวะเนี่ย”
“ฮ่าๆๆ เมื่อมึงแดกไอ้ไนท์ได้ เมื่อนั้นกูจะให้ของขวัญ เว้นวรรคทางการมุกไปหนึ่งเดือน”
“ข้อเสนอจัดว่าเด็ด คอยดู กูจะทำให้มึงเว้นวรรคในเร็ววัลลล” มึงจะม้วนลิ้นทำไมให้น่าหมั่นไส้ ผมส่ายหัวใส่แล้วเดินออกจากห้องเลคเชอร์มุ่งหน้าสู่หอพักเพื่อตามหารักแร้ต่อไป
“มีใครอยากสาระแนบอกกูมั้ยว่าเมื่อคืนกูได้กำไลทองมาได้ไง ตอบ!” ผมตั้งกระทู้ถามในบอร์ดหลังจากอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน
“เฮ้ย!” อุทานออกมาเสียงดังเมื่อกดรีเฟรซแล้วกระทู้หาย “บอร์ดด๋อยป่าววะ” บ่นแล้วลองตั้งกระทู้อีกรอบแต่แล้วผลก็เหมือนเดิม
“เหี้ย! ทำไมเป็นงี้วะ ทีกระทู้คนอื่นก็ยังเห็นคุยกันเป็นบ้าเป็นบอกันอยู่เลย”
“ลบกระทู้กูทำครวยอะไรครับท่านผู้มีสี” ตั้งกระทู้ใหม่อีกทีด้วยความฉุน กูทำอะไรผิด นี่กูชนะได้ทองมาครอบครองเชียวนะ พวกมึงต้องแห่แหนเมาท์มอยกันให้แซดถึงเรื่องเมื่อคืนสิ แล้วทำไมถึงไม่มีใครตั้งกระทู้คุยเรื่องนี้เลยวะ
“กูป่าว” ไอ้พี่ดินโพสตอบคนแรก
“ไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นใครวะ” ผมรีพลายถามไป
“กูก็ป่าว” ไอ้พี่กระทิงตอบมาอีกคน พี่กระทิงมันเป็นผู้คุมกฎที่เสมือนไร้ตัวตนในบอร์ดมาก ถึงจะตอบทุกกระทู้แต่ตอบทู้ละโพสแล้วก็จากไปแบบอึนๆ ผมเลยไม่ใส่ใจที่จะรีพลายมัน
“ถามคู่จิ้นมึงนู่น” พี่ดินรีพลายกลับมา
ไอ้พี่สลัด? มันเกี่ยวอะไร แล้วทำไมต้องลบทู้กูด้วยวะ กูงง
“เอาดีๆ ถ้าไม่มีใครให้คำตอบ กูจะจ้างแฮกเกอร์มาป่วนบอร์ดพวกมึงแน่!” ผมขู่ไปอย่างนั้นแหละ แค่จะแดกข้าวให้ครบสามมื้อยังต้องคำนวณให้ดี ถ้าเผลอสั่งพิเศษใส่ไข่ดาวมื้อเช้า มื้อกลางวันก็อดสั่งโค้กมาแก้เลี่ยน ทำไมกูถึงได้จนเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้วะ
“กูเป็นคนสั่งห้ามทุกคนคุยเรื่องมีตเมื่อคืนเองแหละ ถ้าใครฝ่าฝืนกูลบ ถ้าใครอยากลองดีกูบล็อก จบ!” ไอ้ห่าพี่บั๊ค โผล่หัวออกมาแล้วเหรอ หึหึ มึงคิดว่าไอ้จ้าวโลกเป็นเด็กน้อยหัวอ่อนที่มึงจะสั่งห้ามโดยไร้เหตุอันควรได้เหรอวะ
“ขอเหตุผล ไม่งั้นเจออารยะขัดขืน!” ผมโพสต์ห้วนๆ คงทำให้พวกมันรู้ล่ะว่าผมเริ่มไม่พอใจ
“เมื่อคืนเกิดเหตุการณ์ไม่ดีที่ไม่ควรให้คนนอกรู้ เดี๋ยวจะเสื่อมเสียชื่อเสียงของบอร์ด กูก็เลยสั่งห้าม แม้แต่คุยกันเองก็ห้าม ข่าวจะได้ไม่รั่ว” สลัดครับ กูว่ามึงกำลังตอแหล บอร์ดเหี้ยนี่มันมีแต่ชื่อเสีย คนดีๆ เขาไม่มาพูดถึงให้เสียปากเขาหรอก
“ย่องออกจากทู้เงียบๆ ผัวเมียเค้าจะเคลียร์กัน” พอดีผมรีเฟรซแล้วเห็นข้อความของพี่ดินและกำลังจะรีพลายแต่ปรากฏว่ามันขึ้นเออร์เรอ
“ไอ้สัดบั๊ค มึงกล้าลบโพสต์กู กูจะลบเมมมึง!!!” พี่ดินโพสต์ใหม่อีกรอบ ผมไม่ได้สนใจข้อพิพาทของไอ้พี่สองคน แต่ผมสงสัยว่าปกติอีพี่บั๊คมันไม่เคยออกโรงลบทู้ลบโพสต์หรือออกกฎออกคำสั่งในบอร์ดนี้เลยสักครั้ง มันจะอยู่เงียบๆ ซุ่มดูอยู่ตลอดเพราะผมเห็นชื่อมันออนไลน์อยู่เกือบตลอดเวลาแต่ไม่ค่อยตั้งกระทู้หรือตอบทู้ใครไปเรื่อย
“ถ้าคิดว่ากูจะจบแค่นี้ มึงคิดผิดครับสลัด!!!” ผมรีพลายโพสต์พี่บั๊คด้วยคำค่อนข้างแรง ปกติผมก็หยาบเกรียนอยู่แล้วแต่ไม่เคยแรงขนาดนี้ อย่างน้อยก็ต้องมีคำว่าพี่นำหน้า แต่วันนี้มึงทำกูโกรธครับ แล้วเวลากูโกรธกูก็หล่อมาก พูดเลย
“กูบอกมึงแล้วว่าให้ใช้แผนอื่น ไอ้ห่าจ้าวแม่งดื้อด้านกว่าเห็บหมาอีก” ไอ้พี่ดินโพสต์ได้ไม่ถึงสามวิก็โดนลบ
“อะไรของพวกแม่งวะ กูต้องรู้ให้ได้” ผมปิดคอมแล้วมองกำไลทองอันเล็กในข้อมืออย่างคิดหนัก ถ้าเรื่องที่ผมจูบกับคนและผีอีกตัวมันเกี่ยวกับที่พี่บั๊คสั่งห้ามพูดเรื่องมีตในบอร์ด ผมว่ามันกับผมอาจมีเอี่ยวในเรื่องนี้
...มึงกับกูจูบกันเหรอวะไอ้พี่บั๊ค ผมข่มตานอนด้วยอาการกระสับกระส่าย เครียดจนฝันร้ายทั้งคืน ฝันว่าผมจูบกับคนที่ไม่มีใบหน้า พอผมถามว่ามันชื่ออะไรมันก็บอกว่า ‘ถ้าถามอีก กูจะลบมึง!’
“มึงเป็นอะไรไอ้จ้าว นั่งสัปหงกแต่ดันตาค้าง” ไอ้สกายเพื่อนสนิทอีกคนที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ ไอ้แม่ยิ้ม ทั้งหล่อทั้งใส มันมีอาชีพนายแบบครับ ไม่ค่อยได้เจอมันหรอกเพราะพอเรียนเสร็จก็ต้องรีบไปเดินแบบไปแคสนั่นนี่ตลอด
“กลุ้มว่ะ” ผมเอนหัวซบลงตรงบ่าไอ้กายที่ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ หลังเรียนแล็บคอมพิวเตอร์เสร็จ
“เรื่อง” มันเอียงคอเหลือบมองผมแต่ไม่ขยับไหล่เพราะคงกลัวว่าหัวผมจะหล่น
“โดนอิทธิพลมืดแทรกแซงสื่อ” ไอ้สกายคงได้ฟังเรื่องของผมจากไอ้เดย์แล้วเพราะไม่มีเรื่องไหนที่ไอ้เดย์รู้แล้วโลกจะไม่รู้ นิ้วเรียวยาวขาวเนียนของไอ้กายยกขึ้นแนบบนริมฝีปากผม
“อยากรู้ว่าจูบกับใครเพราะแค่อยากรู้ หรืออยากรู้เพราะรสจูบมันติดตรึงในใจวะจ้าว” สายตาของสกายทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนมันจะเศร้า แต่ปกติมันก็ชอบทำหน้าเศร้าอยู่แล้ว เพียงแต่วันนี้เหมือนมันกำลังเศร้าเพราะผม
ปลายนิ้วเย็นๆ ของมันกดลูบไปตามริมฝีปากหนักๆ ราวกับจะเช็ดรอยจูบของคนอื่นให้หายไป “กูแค่อยากรู้ก่อนว่าเป็นใคร ถ้าสวยกูก็คงติดใจ แต่ถ้าไม่สวยกูก็คงไม่ติดใจ ผมยักคิ้วแล้วดันมือมันออก” ไอ้กายชอบทำเหมือนผมเป็นเด็กน้อย มันคอยดูแลอย่างกับไข่ในหิน เวลาไปกินเหล้ากัน มันก็จะเป็นคนคอยกันท่าคนอื่นที่จะเข้ามายุ่ง และก็มันอีกนั่นแหละที่จะขับรถส่งผมกลับถึงบ้านหรือหออย่างปลอดภัย แต่ช่วงหลังแม่งงานเดินแบบชุก หน้าที่นี้ก็เลยตกอยู่กับไอ้เดย์ที่ต้องถ่างขาห่วงทั้งผมทั้งไอ้ไนท์ไปพร้อมกัน
“ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆ ก็ดี” มันบ่นงุ้งงิ้งคนเดียวทำให้ผมต้องถามซ้ำ
“พูดไรวะ ไม่เห็นได้ยิน” มันส่ายหน้าแล้วเปลี่ยนเรื่อง
“เปล่า เออ เพิ่งนึกได้ พรุ่งนี้กูมีเดินแบบการกุศล มึงอยากไปดูมั้ย” สกายเอ๊ย ขี้เหงาตลอด
“ทำไมมึงไม่หาแฟนหรือผู้จัดการส่วนตัวซะทีวะไอ้กาย ขี้เหงาแล้วก็เสือกเลือกมากซะอีก” ผมเอนตัวกลับมานั่งตรงๆ แล้วบ่นมันอย่างจริงจัง
“ก็อยากให้มึงมาเป็น”
“หืม ตะเอง เค้าถามไปสองตำแหน่ง เตงจะให้เค้าเป็นตำแหน่งไหนหราา” ผมแกล้งทำมือเหมือนตุ๊ดตู่แซวมัน
“เป็นทั้งสองเลยได้มั้ยล่ะ” แน่ะ รับมุกกูอีก
“ได้สิคะป๋า แต่ขอเงินเดือนสองแสนพร้อมคอนโดกลางกรุงและเบนซ์สปอร์ตรุ่นล่าสัดนะคระ” โอบรอบคอมันแล้วจีบปากจีบคอฉอเลาะ
“ล่าสุด!” เสียงตบมุกที่คุ้นหูดังขึ้นหน้าห้อง ไอ้เดย์เดินกร่างเข้ามาตามหลังด้วยไอ้ไนท์ที่คุยโทรศัพท์พยักหน้าหงึกๆ ตอนนี้คนอื่นๆ ออกไปจากห้องกันหมดแล้ว ไอ้ห่าสองตัวขออนุญาตอาจารย์ออกไปห้องน้ำ แต่ผมรู้ว่ามันแอบไปดูดบุหรี่
“เออ มาซะทีไอ้ห่า อยู่กับไอ้กายมันไม่ตบมุกให้กูว่ะ” ผมยื่นมือไปคว้านมเย็นในมือไอ้เดย์มาดูดปื้ดเดียวหมดแก้ว
“เฮ้ยไอ้เหี้ยจ้าว กูเหลือไว้ให้ไอ้ไนท์” ไอ้เดย์โวยวายแล้วลากเก้าอี้มาข้างผมทางด้านซ้าย
“พรุ่งนี้เช้ามันจะได้กินมั้ย คุยโทรศัพท์แล้วทำหน้าแบบนั้นคงไม่เลิกง่ายๆ หรอก” ผมบุ้ยปากไปทางไอ้ไนท์ที่นั่งถัดจากพวกเราไปสองแถว มันยังคงคุยด้วยสีหน้าและอารมณ์เกรงใจเหมือนเดิม
“ก็เนี่ยแหละที่ทำกูเซ็ง บอกให้เอามากูจะตัดบทให้ก็บอกว่าสงสารเขาอยู่นั่น” ไอ้เดย์ทำหน้ามุ่ยบ่นเป็นหมีกินผึ้ง
“เดี๋ยวกูจัดให้” ผมพูดแล้วลุกไปนั่งข้างไอ้ไนท์ “นี่รัตติกาล! เธอยังไม่ได้ส่งรายงานฉันเลยนะ” ผมบีบจมูกทำเสียงเหมือนอาจารย์พ่นพิษ เอ่อ ที่จริงอาจารย์ชื่อพนภัทร แต่เวลาสอนน้ำลายแกชอบกระเด็นเป็นฝอยออกมา ผมก็เลยตั้งฉายาแกว่า พ่นพิษ
“ไอ้จ้าว สงสารเขา” ไอ้ไนท์ทำปากขมุบขมิบเอามือปิดโทรศัพท์ไว้ ผมแกะมือมันออกแล้วพูดต่อ
“ก็มัวแต่เอาเวลาไปคุยโทรศัพท์ ‘จารย์จะให้เกรดไอเธออยู่แล้วนะ” ผมดึงโทรศัพท์มาจากมือมันแล้วกดสปีกโฟน
“ไนท์คุยกับอาจารย์ก่อนก็ได้ค่ะ แล้วครีมจะโทรมาใหม่นะ บายๆ จ้ะ” แล้วสายก็ตัดไป ผมหันไปแท็คมือกลางอากาศกับไอ้เดย์ แต่พอหันมาหาไอ้ไนท์ก็โดนสายตาพิฆาตเข้าให้
“เอ้อ กูลืมว่าต้องรีบกลับ พอดีน้ำที่หอกูมันไม่ไหลตอนไม่ได้เปิดก๊อกน่ะ ขอกลับไปดูก่อนนะ” ว่าแล้วก็โบกมือลาไอ้สองคนหลังห้องแล้วตบไหล่ไอ้ไนท์แล้วเดินหนีมาเลย ไอ้ไนท์พยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่แล้วก็ทำหน้างงหันไปหาไอ้เดย์
“มึงไม่ไปช่วยไอ้จ้าวมันดูก๊อกหน่อยล่ะไอ้เดย์ สงสารมัน” ผมได้ยินถึงกับขำพรืดออกมา ไอ้ห่าไนท์แม่งหัวช้าโคตรๆ
“อยากนัดเอา ใครว่างเสนอตัวมาครับดวก” ผมตั้งกระทู้ยอดนิยม การนัดเจอ นัดกินเหล้า นัดมีตกันในกลุ่มเล็กๆ เกิดขึ้นเสมอในบอร์ดดำดิน แต่ผมไม่เคยไปด้วยสักครั้งเพราะไอ้พวกเพื่อนๆ มันหวงผมยิ่งกว่าไข่ในหิน
“แปลกเว้ยเฮ้ย ไอ้จ้าวโลกเกิดเงี่ยนจนนัดเอา” ไอ้เมียร์แคทโพสต์ตอบ
“มึงว่างให้กูเอาเหรอไอ้เมียร์ถึงเสนอหน้ามาเสือกเนี่ย” รีพลายกลับไป
“ว่างดิ ไปกับพวกกูมั้ย วันนี้นัดกันที่ข้างหอกู” เคยเห็นบ่อยๆ ว่าไอ้เมียร์มันนัดกินเหล้าที่ข้างหอ แต่ผมไม่เคยไปด้วย และที่แปลกกว่านั้นไอ้แมวเล้าก็ไม่เคยเห็นตอบรับไปด้วยสักครั้ง เอ๊ะ หรือว่ามันนัดกันนอกรอบ
“แล้วไอ้แมวเล้าไปมั้ย” ผมถาม
“มันคงขอบายตามฟอร์มแหละ ตั้งแต่วันมีตก็ไม่โผล่ออกมาเลยว่ะ” “เออ ตามนั้น บอกพิกัดกับเวลามา เดี๋ยวกูไป” ไอ้เมียร์โพสต์สถานที่และเวลานัดก็คือสองทุ่ม ตอนนี้เพิ่งห้าโมง มีเวลาอีกนิดหน่อย ผมก็เลยโทรชวนไอ้พู ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน
((“โย่ว แม้น”)) ไอ้พูรับสายอย่างเร็ว
“คืนนี้ว่างป่าววะ ไปแรดกัน”
((“คืนนี้อีลุงเซอร์ชวนไปบ้านมันว่ะพี่จ้าว”))
“เฮ้ย ไปบ้านเลยเหรอวะ” ผมตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ไอ้พูมันเกลียดพวกตุ๊ดพวกเกย์มากเพราะเคยมีประสบการณ์เลวร้าย แต่จากที่ผมเห็นก็คือไอ้พี่เซอร์ไพรส์เนี่ยมาจีบไอ้พูชัดๆ แต่แกล้งทำเป็นอ่อน ขอให้ไอ้พูสอนจีบหญิง ที่จริงไอ้พูก็โคตรฉลาดแต่ทำไมเรื่องนี้มันถึงดูไม่ออก
((“เออดิ มันบอกว่าพูพามันออกข้างนอกบ่อย พ่อแม่มันก็เลยอยากรู้จักว่าพูไว้ใจได้มั้ย”)) เขาหลอกพาไปให้พ่อแม่ดูตัวชัดๆ ไอ้ห่านี่ก็ซื่อบื้อ
“งั้นก็ไว้วันอื่น หรือไม่ก็ตามไปแถวXXX แค่นี้นะ” ผมบอกสถานที่เอาไว้เผื่อมันอยากจะตามไป ชั่งใจเล็กน้อยว่าจะชวนไอ้เดย์หรือไอ้สกายไปด้วยดีมั้ยเพราะกลัวจะเมาเรื้อนใส่ไอ้เมียร์แล้วมันจะเอาผมไปเผาน่ะสิ
“ก็แค่ไม่แดกเยอะ ไม่เห็นยาก” ผมตัดสินใจในวินาทีต่อมา ไอ้จ้าวซะอย่าง ไม่กลัวใดใดในโลกอยู่ร้าววว
สองทุ่มตรงผมก็ถึงที่หมาย หอพักไอ้เมียร์หาไม่ยากเท่าไรเพราะดังพอสมควร อยู่ในย่านมหาวิทยาลัยของรัฐที่ค่อนข้างเข้ายาก เคยผ่านตามาว่ามันเรียนเก่งด้วย ในภาพความทรงจำเบลอๆ ของผมก็คือมันตัวเล็กและหน้าตามุ้งมิ้งมาก
“ทางนี้เว้ยไอ้จ้าวโลก” ไอ้ห่าคนหนึ่งในหมู่มวลขี้เหล้าโต๊ะในสุดตะโกนเรียกผมที่ยืนเงอะงะอยู่หน้าร้าน แล้วคิดดูว่าคนเกือบเต็มร้านหันมามองผมเป็นตาเดียว มึงจะเรียกชื่อในบอร์ดทำไมสาดด
แต่ที่ผมรู้สึกประหลาดใจก็คือ ไอ้เมียร์แคทที่ผมมโนไว้ไม่เห็นอยู่ในกลุ่มที่เรียกผม ทุกคนไม่ได้เฉียดคำว่ามุ้งมิ้งแม้แต่น้อย โดยเฉพาะไอ้คนที่เรียกผมมันเป็นชายร่างสูงปานเปรตวัดสุทัศ ไอ้สัด มึงหลอกดาว
“ทำหน้าอะไรแบบนั้นไอ้จ้าว” มันเรียกผมเต็มปากเต็มคำแสดงว่ามั่นใจว่าใช่ผม “กูเมียร์แคท ส่วนไอ้นี่ก็พิกเลท แล้วนี่ไอ้แพนแพน แล้วคนนี้บาร์บี้ O{}O! ฟังจากชื่อคือพวกมึงต้องฟรุ้งฟริ้งวิ้งกระจายสิวะ แล้วนี่อะไร ไม่มีใครต่ำกว่าร้อยแปดสิบ แล้วไอ้สีผิวดำทะมึน ตัดสกินเฮดแบบนี้คืออะไร! ไอ้เหี้ย พวกมึงมันลวงโลก ไอ้บอร์ดกุ๊กครวย กูจะจ้างแฮกเกอร์มาล้างบางพวกมึง!
“มึงคือเมียร์แคท” ผมถามแบบไม่ค่อยมั่นใจนัก “แล้วไอ้ตัวเตี้ยหน้าหวานเป็นใครวะ” ทั้งๆ ที่ก็เดาออกแล้วแต่ผมก็อยากได้ความมั่นใจ
“นั่นมันไอ้แมวเล้า” นั่นไง กูจำสลับกันจริงๆ ด้วย “งงอะดิ ฮ่าๆๆๆ ไอ้แมวมันก็งงตอนเห็นหน้ากูวันมีต แม่งตาถลนเลยเพราะกูแอบส่งข้อความลับหามันในบอร์ดว่าให้ใส่รองเท้าแดงไปมีต พอมันเห็นว่าเป็นกูเท่านั้นแหละ หน้าเหวอไปเลย โคตรน่ารัก” ไอ้เมียร์พูดไปยิ้มไป
“แล้วกูต้องเรียกพวกมึงยังไงเนี่ย” ผมถามแล้วนั่งลงข้างไอ้แพนแพน ไอ้นี่ตอนอยู่ในบอร์ดแม่งเอาแต่บวกหนึ่ง ไปทู้ไหนก็บวกหนึ่งแล้วหายเข้ากลีบเมฆ ไม่เข้าใจว่ามันจะเล่นบอร์ดเพื่ออะไร
“เรียกกูว่าเมียร์นั่นแหละ ที่จริงกูชื่อแมนแต่ชอบชื่อเมียร์ตั้งแต่กูได้เป็นคู่จิ้นกับไอ้แมว” มันทำหน้าเพ้อๆ ไอ้ห่านี่ท่าจะหลงเสน่ห์ไอ้แมวเข้าจริงๆ “ส่วนไอ้พวกนี้ก็ชื่อเหมือนยูส ไอ้แพน ไอ้พริก แล้วก็ไอ้บี้” เออว่ะ ก็จำง่ายดีนะ
ที่ผมนัดกินกับพวกมันไม่ใช่ว่าหิวเหล้าหรืออะไรหรอกนะ แต่ผมต้องการมาหาข่าว ในเมื่อถามไม่บอร์ดแล้วมีมารสลัดมาขวาง ผมก็ต้องออกภาคสนามเอง
ไอ้เมียร์รินเหล้าให้ไม่ขาด ผมชวนพวกมันคุยนั่นนี่จนกระทั่งสามทุ่มครึ่งจึงได้วกเข้าเรื่องวันมีต
“ตอนอยู่บนเวทีแม่งโคตรฮาเลยเนาะ” แกล้งทำเป็นเนียนใส่ไอ้เมียร์ว่าผมจำเรื่องวันมีตได้ ไอ้เมียร์เออออห่อหมก เล่าเหตุการณ์ออกมาอย่างต่อเนื่อง
“ตอนกูอุ้มไอ้แมวนะ ตัวแม่งโคตรเบา พอวางลงเท่านั้นแหละ มันแทบจะแดกหัวกูเลย ฮ่าๆๆๆ นี่ก็ยังคิดถึงมันอยู่เลย ไม่รู้แม่งหายไปไหน สงสัยหลบหน้ากู” ก็สมควรหลบหรอกนะ เล่นกันว่ามันเป็นรุกส่วนไอ้เมียร์เป็นรับ แต่ตัวจริงดันเตี้ยกว่าหวานกว่าซะขนาดนั้น เป็นกูก็หลบเหมือนกันแหละ
“แต่กูฮาไอ้เสือหิวกับผู้หญิงกลางคืนว่ะ แม่งโดนโห่จนรีบกลับบ้านก่อนใครเลยอะ” ไอ้บี้เล่าต่อ
เอาล่ะเว้ย คงมาถึงตอนผมซะที จะได้รู้แล้วว่าตอนอยู่บนเวทีมันเกิดอะไรขึ้น ผมแทบจะกลั้นใจฟังก็ว่าได้ เก็บคองอเข่ารอเวลาที่จะได้ถึงบางอ้อ แต่แล้วไอ้บี้ก็ดันเหลือบไปมองหน้าร้านก่อนจะตะโกนขึ้นมาว่า…
“เฮ้ยพี่บั๊คมา! ทางนี้พี่ทางนี้!!” ผมมองตามสายตาของไอ้บี้ไปยังชายหนุ่มร่างสูงหล่อออร่าหน้าโคตรเป๊ะ ใส่เสื้อยืดสีดำสกรีนลายโจรสลัด กางเกงห้าส่วนลายพรางสีขาวน้ำเงิน ขนาดไม่เซ็ตผมแต่โคตรจะดูดี
สลัดผัก! มึงมาทำไม!!!**********************************
ตอน 3 มาแล้วจ้าาาาาา
หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58] (อ่าน 698165 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก