หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58]

[Takarajung_TK]

กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังฮาความรั่วของน้องจ้าว

[_Yammery_]

โอ๊ยยย คุณพระ! ฮาบรรลัยจริงๆ >w<
จ้าวก็น่ารักซะ มีชวนสวิงกิ้งด้วย ฮ่าๆๆๆ

[finn~luv]

โอ๊ยยยยย สนุกมากกกกกกก ฮามากกกก
จ้าวเอ๊ยจ้าวววว เมาแล้วโคดเรื้อนเลย
แถมโคดอ้อนนี่สิ น่ารักไปไหนนนนน 

พี่บั๊คก็น่ารักจังอ่ะ เจอเด็กอ้อน เป็นพี่ชายใจดีไปเลย
ตามใจเด็กน้อยสุดๆ ให้กอดก็กอด ให้จูบก็จูบ อร๊ายยย
สนุกมากๆๆเลยยยย ติดซะแล้วววว

[Angel_K]

  จ้าวจะฮาไปไหน
อ่านเรื่องนี้เหนื่อยนะ หัวเราะจนหมดแรง
จะมีใครรั่วขนาดนี้อีกไหมเนี่ย

[meeyeon]

โอ้ยยยย ชอบบบบบบมากกกกก 

[ZiiZone]

อ่านแล้วนั่งขำบ้าอยู่คนเดียว น่ารักอ่ะคู่นี้  แดดิ้น 

มาต่อไวๆนะ จิ้มๆ
 

[thepopper]

 

[~tai~]

ปวดตับแทนพี่บั๊ค 555

[krappom]

Chapter 5  I think I'm falling in love with him



ถึงกับหน้าร้อนไปเลยเมื่อได้ยินประโยคบ้าบอของไอ้เด็กขี้เมา  แม้จะรู้ว่าไอ้บั๊คก็เป็นคนเดียวกับไอ้ผีตัวนี้นั่นแหละแต่พอคิดว่าต้องร่วมมือกันกดมันผมก็ตื่นเต้นขึ้นมาซะเฉยๆ  เชื้อเสื่อมต้องติดต่อทางน้ำลายแน่ๆ

“อย่าบ้านักเลยน่า เสื่อมจนกูอายแทนแล้วเนี่ย”  ว่าพร้อมกับบีบปากมันจนจู๋แต่มันกลับยิ้มจนตาหยีแล้วจับมือผมไปจูบหนักๆ ทำเอากลั้นยิ้มไว้แทบไม่ไหว

“ผีเค้าอายกันด้วยเหรอ พึ่งรู้นะเนี่ย คิกๆ”  มันแหงนหน้าทำตาเยิ้มใส่  “แต่จ้าวเลือกไม่ได้จริงๆ นะ เราจะทำยังไงดีล่ะ”  มันทำหน้าเป็นกังวลจนผมนึกสงสาร ยังไม่ทันไรก็สปอยมันขนาดนี้ ผมคงแพ้ทางมันซะแล้วล่ะ

“อยู่กับใครก็คิดถึงแต่คนนั้น คนอื่นช่างมัน”  ผมประสาทไปแล้วใช่มั้ยที่รู้สึกหึงตัวเอง จ้าวมันน่าหวงจนผมอยากคอยตามคุมประพฤติตลอดเวลาเพราะไอ้เด็กนี่พร้อมจะอ่อยทุกคนที่ขวางหน้าเชียวล่ะ

ไอ้จ้าวไม่ใช่คนหล่อหรือดูดีอะไรมากนัก  มันออกจะกลางๆ ไปซะทุกอย่าง ส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบนิดๆ ผิวไม่ขาวแต่ก็ไม่ดำ ไม่ผอมแต่ก็ไม่อ้วน ออกจะมีเนื้อมีหนังมีกล้ามซะด้วย หน้ามันตอนไม่เมาก็เหมือนผู้ชายปกติ แต่พอเมาหนักๆ หน้าทั้งยั่วทั้งเยิ้มแถมยังบ้าบอพูดจาเป็นตุเป็นตะและอ่อยเก่งจนผมเผลอเคลิ้มตามไปหลายหน

“ผีไม่โกรธจ้าวเหรอ”  มันถามเสียงอ้อน

ผมกดจูบลงไปบนปากอิ่มของมัน  “กูไม่มีโกรธคนที่บอกรักกูหรอกน่า”  ตัวมันเองคงไม่รู้ตัวว่าบอกรักเพราะอะไรกันแน่แต่ผมว่าส่วนลึกของจิตใจมันคงรักผมจริงๆ อย่างน้อยก็ผูกพันกันผ่านข้อความมาหลายปี

“งั้นเราก็ไปปั้มลูกกันเถอะ”  มันทำหน้าเชิญชวน 

หัวใจผมเต้นแรงขึ้นอีก ไม่รู้จะข่มใจยังไงให้สงบ ไอ้จ้าวมันยั่วได้ตลอดไม่ให้เวลาผมได้บ้างพักเลย  อันที่จริงก็ไม่ได้รังเกียจมันนะแค่ผมจูบมันได้ก็แสดงว่าผมมีใจนั่นแหละ แต่มันน่ะสิถ้าสร่างเมาแล้วจะชอบผมอย่างที่ผมชอบมันรึเปล่า

เรื่องนี้แหละที่ทำให้ผมคิดหนัก

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่ผมเริ่มสนใจเด็กบ้าอย่างมัน  ถ้าให้ย้อนความหลังก็คงจะเป็นเมื่อสามปีก่อน 



“ถ้ากูคิดสั้น พวกมึงไม่ต้องมาห้ามนะ”[/i]  กระทู้แรกของ ‘จ้าวโลก’ ที่ผมให้ความสนใจ  รู้จักชื่อเมมเบอร์ของมันและผ่านตามานานพอสมควร แต่ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยได้ตั้งหรือตอบกระทู้ใครเรื่อยเปื่อย  และไอ้กระทู้แบบนี้ก็กะไว้อยู่แหละว่ามันต้องเป็นทู้ดักควายแน่ๆ แต่ก็อยากเข้าไปดูว่ามันจะดักยังไง

“กูไม่ได้ดักครับอีดอกส์ อย่ามาสู่รู้”  พอเข้ามาเนื้อหาเดียวในกระทู้ก็คือประโยคนี้

“แล้วมึงอยากได้เชี่ยไร”   ผมรีพลายกระทู้มัน

“อยากได้กระดาษกับสี”   มันตอบ

“เอาไปทำไร”   ผมรีพลาย

“อยากระบาย”   กวนตีน

“Kวย!”   ผมตอบสั้นๆ

“สั้นอะดิ คึคึ”

“เอาดีดีไอ้จ้าว ถ้ามึงกวนตีนอีกทีกูไป” ผมขู่

“ท่ดๆๆ พึ่งเห็นพี่โผล่ครั้งแรกก็อยากลองของบ้างไรบ้าง แหม่  แต่ผมแค่อยากระบายจริงๆ ช่วยหน่อยสิ”  

“ก็ว่ามา”

“ผมรักแม่ ผมรักพ่อ แต่แม่กับพ่อไม่รักสิ่งที่ผมรัก  ผมอยากเรียนนิเทศแต่เขาอยากให้เรียนนิติ  ถึงมันจะนิเหมือนกันแต่มันไม่เหมือนกันนินา ผมก็เลยนอยด์นิโหน่ยเพราะอยากให้เป็นเหมือนในนิยายที่พอเราเสียใจคิดสั้นก็มีคนนิรนามมาช่วยให้ได้กันเหมือนในนิทาน เข้าใจมั้ยนิ?”   มึงมันบ้า!

“มึงเป็นคนเรียน พ่อแม่ไม่ได้มาเรียนด้วย บอกเขาไปว่าถ้ามึงสอบตกเรียนห่วยแตกหรือจบมาไม่เก่งและได้งานไม่ดีเขาคงจะเสียใจกว่าที่มึงสอบเข้านิเทศแล้วประสบความสำเร็จ”
“โว้วพี่สลัด! ข้าน้อยขอคาราเต้(ไม่อยากพูด ‘วะ’ กับพี่กับเชื้อ กร๊ากก) นี่ขนาดกวนตีนยังตอบตรงประเด็น โห่ย แสนรู้จริมๆ แบบนี้ผมก็เสียหน้าแย่เลยดิ”

“ชื่อกูแปลว่า โจรสลัด ถ้ามึงเรียกสลัดอีกทีโดนลบแน่!  แล้วก็ไม่ต้องกลัวเสียหน้าเพราะมึงหน้าเหี้ยเสียจิตตั้งแต่คิดสั้นละ”

“ก็แค่คิดสั้น ไม่ได้คิดจะตายซะหน่อย  คิดสั้นก็คือคิดได้นิดเดียว สมองเท่าหางอึ่งไง เข้าใจปะ”  

“ก็รู้นี่ว่าโง่”   ผมตอบ

“รู้อะไรไม่เท่ารู้ว่าเราหล่อ กร๊ากกก   ยังไงขอบคุณนะพี่ ขอเอาทีดิ ข้อหามาอ่อยให้จ้าวโลกหลง คึคึ”

“Kวย”   ด่ามันครับ ลามปามจริงๆ

“รับมาชื่นชม ก๊ากกก”   แต่มันก็มิได้นำพา

“กะจะเข้ามาเก็บศพ เสือกเจอฉากร่วมเพศ” ไอ้ดินเพื่อนสมัยเด็ก บ้านเราอยู่ติดกัน  มันเป็นผู้ก่อตั้งเว็บบอร์ดดำดินและมาชวนผมกับไอ้กระทิงเอี่ยวด้วย  ซึ่งบอกตามตรงว่าแรกๆ ผมก็คิดว่ามันไร้สาระ แต่พอถึงวันนี้ก็แทบจะไม่มีวันไหนที่ไม่เข้าบอร์ด อย่างน้อยก็ออนทิ้งไว้เพื่อให้ไอ้พวกเด็กๆ มันเกรงใจ ซึ่งก็ไม่ค่อยได้ผลอะไรหรอก พวกเหี้ยนี่มันก็ล้นๆ เกรียนๆ กันทั้งนั้น

“สนใจสามพีมั้ยพี่ดิน เขยิ๊บๆ เขยิ๊บๆ เข้ามาซิ มาซิๆ อิ๊ อิ๊ อิ๊คึๆ” ไอ้จ้าวก็ทะลึ่งหน้าไม่เคยยอมใครเลย

“กูไปละ”   ผมโพสต์จบการสนทนา

“55555  เขินด้วยเว้ย น่ารักว่ะพี่สลัด จุ๊บๆๆ” แล้วผมก็ไม่ได้ตอบอะไรมันอีก  รู้ตัวอีกทีก็มีเสียงทักขึ้น

“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรคะบอส สงสัยคุยกับแฟน”  เลขาหน้าสวยพูดในสิ่งที่ผมประหลาดใจ

“ผมเนี่ยนะยิ้ม”  เธอเลิกคิ้วทำหน้าประหลาด

“ก็นั่นสิคะ หวานก็งงอยู่” 

“หึหึ” ผมแค่นหัวเราะเมื่อนึกขำตัวเองที่เผลอยิ้มให้กับความติงต๊องของไอ้จ้าว  “ไม่มีอะไร แค่ขำคนบ้าๆ บวมๆ” 

“คนบ้าแบบไหนกันน๊าที่ทำให้เสือยิ้มยากยิ้มออกมาโดยที่ตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ”  เธอทำหน้าตาสอดรู้เต็มที่

“เดือนนี้มีโอทีทำมั้ยคุณหวาน”

“ไม่มีนี่คะ

“อยากมีมั้ยล่ะ

“อู่ย ไม่อยากค่ะ งั้นหวานไปดีกว่า แฟ้มงานอยู่บนโต๊ะอย่ามัวแต่ยิ้มจนลืมเซ็นนะคะ ..อู่ย หน้าโหด.. ไปค่ะไปจริงแล้ว”  ผมส่ายหัวกับความล้นของเลขาสาว  ช่วงนี้เจอแต่คนไม่เต็ม



ผมเป็นผู้บริหารบริษัทนำเข้าและส่งออกสินค้า  อันที่จริงผมยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัยแต่พ่อผมเกิดประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนที่กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่สอง ก่อนหน้าที่ตอบกระทู้ไอ้จ้าวครั้งแรกประมาณครึ่งเดือน  ซึ่งช่วงนั้นผมค่อนข้างเครียดและเก็บตัว แต่พอได้ตอบกระทู้นั้นชีวิตในบอร์ดของผมก็เปลี่ยนไป

“สลัด!” [/i]   อยู่ดีดีไอ้จ้าวก็ตั้งกระทู้สั้นๆ ห้วนๆ ไร้ซึ่งประธานกิริยาและกรรมใดๆ  ผมกดเข้าไปดูเพราะสังหรณ์ว่าอาจจะเกี่ยวกับผม

“พ่อกับแม่ให้เรียนนิเทศแล้วว่ะครับ”    รู้ตัวเลยว่าผมยิ้ม  ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนยิ้มยากอย่างที่คุณหวานบอกนั่นแหละ  และช่วงนี้ก็ต้องดร็อปเรียนเพื่อมาดูแลกิจการ  ทำให้แทบไม่ว่างไปสังสรรค์หรือใช้ชีวิตปกติเหมือนเด็กวัยรุ่นคนอื่น  ก็เลยเป็นเหตุให้ค่อนข้างเก็บกดเก็บตัวพอสมควร

“ใครถาม”   ผมรีพลายกลับ

“แค่อยากบอก..แทงยูอะเกนฮับ ^O^”

“อืม” ตอบไปแค่นั้นแล้วผมก็อมยิ้มอยู่คนเดียว   



อีกสองสามวันก็มีกระทู้งี่เง่าโผล่ขึ้นมาอีก

“ช่วงนี้กูลดความอ้วนว่ะ”    อดไม่ได้ที่จะกดเข้าไปดู

แล้วก็เห็นรูปสลัดผักจานใหญ่กับข้อความใต้ภาพ  “กินทุกวันก็คิดถึง”    เหมือนโดนจีบ แต่ไม่ได้เขินหรืออายหรอกนะ ออกแนวขำๆ ฮาๆ มากกว่า



ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เกิดรอยยิ้มบางๆ ขึ้นทุกครั้งเมื่อได้เห็นกระทู้หรือโพสต์รีพลายของมัน  ทั้งๆ ที่หลายอันไม่ได้เกี่ยวกับผมแต่ก็อดที่จะสอดส่องข้อความของมันไม่ได้ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสตอล์คเกอร์ยังไงก็ไม่รู้   จนช่วงหลังก็ผ่อนคลายและคุยกับมันบ่อยๆ ถึงจะไม่ได้เริงร่าเกรียนบ้าเหมือนมันแต่ก็ถี่ขึ้นทุกที  ส่วนใหญ่จะทะเลาะกัน เถียงกันเรื่องบอล เรื่องเพลง เรื่องมันชอบว่าผมไม่อินเทรนด์นั่นนี่

เมื่อจัดการเรื่องเกี่ยวกับบริษัทจนเข้าที่เข้าทางแล้ว ผมจึงกลับมาลงเรียนต่อในภาคพิเศษที่เรียนวันเสาร์และอาทิตย์โดยทำงานควบคู่กันไปด้วยจนกระทั่งตอนนี้ก็เพิ่งขึ้นปีสี่มหาวิทยาลัยเดียวกับไอ้จ้าว ซึ่งผมไม่เคยบอกมัน

ก็ยังคงรอให้ใครสักคนเดินเข้ามา  แต่ยังคงไม่มีใครสักคนที่เข้าตา
แต่ละคนเข้ามาก็ทำให้รู้ว่า  ถ้าอยู่คนเดียวยังง่ายกว่า โว้ว โว้ โอ
ก็ยังคงรอให้ใครคนนึงเดินเข้ามา   ก็ยังไม่รู้ว่าเราจะเจอกันเมื่อไหร่
และถ้าได้พบจะไม่ปล่อยให้ไปไหนไกล  ฉันมีคำถามที่เก็บไว้  ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนมา

เสียงเพลงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น  เพลงนี้ไอ้จ้าวมันเคยเอามาโพสในกระทู้ว่าเพลงนี้แต่งมาเพื่อมันโดยเฉพาะ  พอลองฟังดูก็เห็นว่าเพราะดีผมก็เลยจิ๊กมาเป็นเสียงเรียกเข้า ฟังทีไรก็นึกถึงมันนะ ไอ้คนเอามาปล่อยเนี่ย

“ครับแม่”  ผมรับสายด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ  รู้สึกถึงความวุ่นวายที่กำลังจะตามมา

“เย็นนี้เข้าบ้านนะบั๊ค น้องน้ำตาลจะมาทานข้าวด้วย”  ผมลอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

“คืนนี้ผมมีงานที่โรงแรมครับ คงแคนเซิ่ลไม่ทัน” 

“อ้าว แล้วทำไมเลขาหน้าห้องลูกบอกว่าไม่มีคิวนัด”

“นัดนอกเวลางานน่ะครับ จะให้เลขาบันทึกทำไม  ถ้าแม่ไม่มีอะไรแล้วผมขอทำงานต่อก่อนนะ”

“งั้นเลื่อนเป็นวันอาทิตย์หน้าก็แล้วกัน แม่จะโทรไปเลื่อนหนูน้ำตาลให้ ตกลงตามนี้นะตาบั๊ค เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ”  แล้วแม่ก็วางสายไป

“เฮ้อ”  ผมถอนหายใจยาวนานด้วยความเซ็ง  “เมาให้คลานก็แล้วกันวะคืนนี้” 



งานมีตติ้งที่ไอ้ดินจัด ตอนแรกผมกะว่าจะไม่มาแต่เพราะมันเป็นข้ออ้างที่ดีผมจึงโทรหามันทันทีเมื่อวางสายแม่เสร็จ

“ว่าไงครับท่านผู้บริหารหญ่ายย”  ไม่เคยที่จะไม่กวนตีน

“คืนนี้กูจะไปมีต ยังพอมีเก้าอี้ว่างมั้ยวะ”  ถามไปงั้นแหละ พอเป็นพิธี

“ไหนบอกไม่สน”

“ก็ไม่ได้สน แค่อยากฆ่าเวลา”

“ไปแล้วต้องเล่นเกมส์นะมึง ถ้าไม่เล่นก็ห้ามไป เดี๋ยวเสียการปกครองกู”  เกมหาคู่จิ้นที่มันเคยมาปรึกษา ผมก็เห็นว่ามันตลกดีก็เลยเซย์เยสไปส่งๆ

“ก็แกล้งหาไม่เจอ ก็จบ”

“คู่กันแล้วไม่แคล้วกันเว้ย มึงอย่าดูถูกบุพเพสังฆราช” 

“เล่นพระเล่นเจ้าไอ้เชี่ยดิน  บาปกรรม”

“ขอโทษค้าบบบบ แม่ชี”  ผมส่ายหัวกับความบ้าของมัน นี่ถ้าบ้านไม่ติดกัน ผมคงไม่คบเพื่อนแบบนี้

“ชีพ่อง แค่นี้นะ คืนนี้เจอกัน”  ตัดบทแล้วก็วางสายเลย คุยกับไอ้ดินแล้วเส้นเลือดในสมองจะแตก ไม่รู้จะกวนตีนไปไหนนักหนา



แล้วผมก็ไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ในห้องจัดงานตั้งแต่คนยังมาแค่สี่ห้าคน  ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงตอนนี้มากันเกือบยี่สิบแต่ก็ไม่มีใครมานั่งกับผม 

หน้ากูดุ

หรือหล่อเกินไป

หรือยังไงวะเนี่ย ทำไมโดดเดี่ยวไม่มีใครอยากคบด้วยแบบนี้  รู้สึกเสียเซลฟ์เบาๆ  ไอ้ห่าดินก็มัวแต่จัดการนั่นนี่ ไม่ยอมมานั่งด้วย  แต่ก็ต้องทำเก็กหน้านิ่งอยู่อย่างนั้น ดื่มเบียร์รอเวลาไปเรื่อยๆ  ถ้าคนมาครบแล้วเก้าอี้ไม่พอ ยังไงก็ต้องมีมานั่งด้วยสักคนล่ะวะ



ไม่นานนักก็มีเหยื่อหลงเข้ามานั่งใกล้ๆ  ทั้งๆ ที่ยังเหลือที่นั่งอีกตั้งเยอะแต่มันก็เลือกจะมานั่งใกล้ผม  อันที่จริงในใจรู้สึกดีขึ้นมาเยอะเลยนะแต่ก็ยังเก็กหน้านิ่งอยู่อย่างเดิม  ผมไม่ใช่คนชอบเปิดเผยความรู้สึกนักหรอก  ออกจะหยิ่งนิดๆ ด้วยซ้ำ

ผมเอ่ยทักทายเด็กผู้ชายท่าทางเอ๋อๆ ที่มานั่งใกล้  ดูมันจะเข้ากับคนง่ายแต่คงต้องอาศัยเวลาปรับตัว ประโยคแรกที่มันพูดกับผมก็คือ “พี่ชื่อเมมไรอะ”  แสดงความอยากรู้อยากเห็นออกทางสีหน้าและแววตาอย่างไม่มีปิดบัง 

จากนั้นมันก็กวนเกรียนใส่ผมจนต้องปะทะคารมด้วยอย่างต่อเนื่อง ผมว่ามันเหมือนไอ้จ้าวและค่อนข้างมั่นใจว่าต้องใช่แน่ๆ  ไม่รู้สิ ก็แค่เชื่อในเซ้นต์    ผมไม่ใช่คนเฟรนด์ลี่ที่จะถูกใครต่อใครล้อมหน้าล้อมหลัง ไม่ชอบเป็นศูนย์กลางหรือเป้าสายตาให้ใครๆ จ้องมอง เพราะฉะนั้นคนที่สามารถปฏิสัมพันธ์กับผมได้ไม่น่ามีเยอะนักหรอกและผมก็คิดว่ามันเป็นคนๆ เดียวกันก็คือไอ้จ้าวโลกของผม(?)

ยิ่งนานก็ยิ่งขำ ตลกไอ้เด็กที่นั่งข้างๆ ที่เริ่มออกอาการอ้อแอ้ ตาเยิ้มยิ้มหวานและกระแซะผมมากขึ้น  เวลามันคุยด้วยก็ชอบยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ กลิ่นเบียร์และกลิ่นตัวของมันทำให้ผมเริ่มคุ้นชิน  ยิ่งตอนที่ต้องล็อคคอเพื่อห้ามไอ้เด็กขี้เมาเพราะมันชัดจะเรื้อนเลอะเทอะไปเรื่อยๆ ยิ่งใกล้มากผมก็ยิ่งรู้สึกว่าถูกดึงดูดเข้าไปในโลกของมัน



“เล่นๆ ไปเหอะ รีบจูบรีบจบจะได้ไม่แหยงนาน คิดซะว่าทำเพื่อกำไลทองก็แล้วกัน”  ผมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะพูดประโยคนี้  ผมมั่นใจว่าไม่ใช่คนชอบทำอะไรตามน้ำไปกับเรื่องไร้สาระ  ถ้ากับคนอื่นผมคงทำแค่กอดคอหรือหนักสุดก็คงแค่กอดกันหลวมๆ แต่ตอนนั้นผมรู้อย่างเดียวว่าต้องชนะเกมนี้ อยากให้มันได้ทองอย่างที่มันต้องการ ผมอยากเห็นมันดีใจ 

แต่นึกไม่ถึงว่าพอได้ใกล้มากๆ ผมกลับลืมตัวทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำกับผู้ชายด้วยกัน นั่นก็คือจูบ  ก็อยู่ดีดีไอ้จ้าวมันเสือกยิ้มหวานตอนที่ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้  หน้าก็แดงปากก็แดงตาเยิ้มซะขนาดนั้น ริมฝีปากอิ่มที่เผยอออกนิดๆ เพราะเหมือนจะเมามากจนบังคับให้มันปิดสนิทไม่ได้  แต่พอบอกให้มันหลับตาหน้ามันเหมือนกำลังเคลิ้มเชิญชวนให้ลองชิม พอบอกให้ลืมตาอย่างเดิม มันก็ค่อยๆ ปรือตาขึ้นเหมือนยั่วซะอีก  ทุกอย่างที่มันทำกระตุ้นให้ผมอยากจูบจริง

จูบกับผู้ชายครั้งแรกของผม...

ประทับใจ  รู้สึกดี  อยากจูบต่อไปเรื่อยๆ ยิ่งมันมีอารมณ์ร่วมผมก็เตลิดไปไกล ถ้าไอ้ดินไม่ขัดไว้ผมคงกดมันลงพื้นแล้วปล้ำจูบแบบจริงจังกว่านั้น



ผ่านช่วงการจูบมาถึงตอนที่มันคุกเข่าขอผมเป็นแฟน นอกจากความรู้สึกประหลาดใจแล้วยอมรับตามตรงว่าผมดีใจนิดๆ แต่ก็รู้ว่าทุกอย่างที่มันพูดเป็นแค่อาการเมารั่วเท่านั้นเอง  ดังนั้นผมจึงพยายามหักห้ามใจอย่างหนักไม่ให้หลงเคลิ้มไปกับการอ่อยของมัน  ไม่อยากให้เรื่องราวดีดีของเราจบลงตรงคำว่าบาดหมาง  ผมมั่นใจว่าไอ้จ้าวมันจะจำเรื่องตอนเมาไม่ได้เลยและคงมีเรื่องยุ่งยากตามมาเมื่อมันตื่นขึ้นมาพร้อมกับพรหมจรรย์ที่หายไป  ผมไม่อยากให้มันตะโกนใส่หน้าว่า ‘ไอ้เหี้ยบั๊ค มึงข่มขืนกู!!’  ประวัติชีวิตของผมต้องไม่เสียเพราะอารมณ์ชั่ววูบ

‘ผมรักมัน’  รักแบบพี่ชายรักน้องชายเมื่อตอนที่เราคุยกันในบอร์ด 

‘ผมชอบมัน’  ชอบแบบไหนยังไม่รู้  รู้แต่ว่าจูบมันแล้วมีความสุข และสามารถมีเซ็กส์กับมันได้โดยไม่ฝืนใจในวันที่เราเจอกันครั้งแรก

ชั่งน้ำหนักดูแล้ว ความชอบมันจะชนะความรักได้ยังไง   ผมตัดสินใจไม่ล่วงเกินมันมากกว่าจูบเพราะอยากรักษาความรักแบบดีดีเอาไว้  อยากให้มันเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาที่ไม่ต้องมีเรื่องยุ่งยากหัวใจ  หวังดีกับมันมาตั้งนาน ผมไม่อยากให้อารมณ์ชั่ววูบทำลายทุกอย่างลงในชั่วพริบตา

...แต่บางทีผมก็อยากลองเป็นคนชั่วดูบ้างเหมือนกันนะ(?)



กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน ณ ม้านั่งข้างสวนสาธารณะ

“อย่ายั่วมากได้มั้ย กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะจ้าว”  มือผมเริ่มเลื้อยไปตามหน้าท้องแข็งๆ ของมัน  ดูท่าจะเป็นนักกีฬาที่ฝึกซ้อมเป็นประจำถึงได้มีกล้ามเนื้อแบบนี้  เห็นมันคุยโอ่อยู่เหมือนกันว่าเป็นนักบาสของคณะ

มันเปลี่ยนท่านั่งด้วยการหย่อนขาลงพื้นทั้งสองข้างแล้วหันมาคล้องแขนโอบรอบคอผม  “ทำไมผีต้องฝืนใจตัวเองด้วยล่ะ  เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ  คุณมีความหื่นของคุณ ผมก็มีความเงี่ยนของผม ฮิเดโกะ..”  จ้าวขยับใบหน้าเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นแอลกอล์ฮอล์แรงขึ้น  เชื้อเชิญถึงขนาดนี้ ถ้าผมเป็นผู้ชายคนอื่นไอ้จ้าวคงพรุนไปทั้งร่าง

“ถามจริงเหอะ  มึงรู้มั้ยว่าตอนเอากันมึงต้องทำยังไง” ผมว่ามันไม่น่าจะรู้หรอกว่ามันต้องเป็นรับ  ผมดึงแขนมันออก  ไม่อยากให้หน้าอยู่ใกล้กันเลย อันตรายกับจังหวะการเต้นของหัวใจมากเกินไป

“รู้ดิ เห็นหน้าตาแบบนี้ จ้าวเคยเสียตัวแล้วนะเว้ย”  มันยักคิ้วทำเท่ 

“เสียตัวให้ใคร  ไหนบอกว่ากูเป็นจูบแรกกับผู้ชาย”  รู้สึกเลือดขึ้นหน้า ไม่ค่อยชอบใจเวลามันพูดว่ามันมีเมียหรือมีใคร

“ผีไม่ใช่จูบชายแรกซะหน่อย ผีเป็นจูบชายสองต่างหาก อีพี่บั๊คเมียรักนู่นที่เป็นจูบแรก วู้ ผีอะไรชอบอัพเกรดตัวเอง”  ผมส่ายหัวให้กับความปัญญาอ่อนของมัน

“ตกลงเสียตัวให้ใคร ตอบเร็วๆ”  ปกติผมไม่ใช่คนใจร้อน แต่ทำไมถึงได้รู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้ก็ไม่รู้

“ผีนี่ใจร้อนจังน๊า”  มันเขี่ยนิ้วบนปลายจมูกผมแล้วทำหน้าทะเล้น  “งั้นจะบอกให้ก็ได้  ฟังนะ..”  มันลุกขึ้นยืนทันที   “น้องกิฟ เชอรี่ น้องวาย มีตั้งมากมายที่เราได้กัน หรือว่าน้องแอนน้องอัน น้องโบว์น้องฮันน้องฝันก็ฟินดี น้องเมล์ชื่อเท่ห์จะตายเสียตัวให้ไปไม่คิดเสียดายเลยนี่  น้องแพร์น้องพิมน้องเฟิร์น ได้จ้าวแล้วเยิ้มมม กันทุกคนเลยพี่”  ปวดกบาลกับมันมาก ณ จุดนี้ 

“นั่งลงไอ้จ้าว มึงจะเซิ้งทำไมเนี่ย”  ผมดึงแขนมันให้นั่งลงแต่มันก็ดื้อด้านเหลือเกิน  สมองผมตอนอยู่กับไอ้จ้าวทำงานหนักกว่าตอนทำงานกับเรียนควบกันซะอีก

“โหย เต้นนิดเต้นหน่อยก็ห้าม สงสัยตอนเป็นคนไม่เคยเข้าผับใช่ปะ ถึงไม่รู้ว่าชีวิตคนเรามันต้องมีจังหวะ”  มันพูดเสียงยานคาง  “งั้นเดี๋ยวจ้าวจะพาไปนะ ปะๆ ตะวันแดงสาดดดดแสงเดือน”  มันเน้นคำว่า สาด ใส่หน้าผมแล้วดึงแขนผมให้ยืนขึ้นก่อนจะทำมือเป็นไมค์โครโฟนจ่อปากตัวเอง  “บัวล๊อยยยยยยยย”
 
“อื้อๆๆ” ผมประกบจูบมันทันทีเพราะมันแหกปากซะดังลั่น  “เจ้าเพื่อนยาก ทำไมจาก อื้อๆ อื้อ จากข้าเร็ว อื้ออื้อ อือออ เกินไป..”  ขนาดว่ากดท้ายทอยมันไว้แล้วยังหันหน้าหนีไปร้องเพลงต่อได้อีก  นี่ผมต้องจัดการมันยังไงดีวะ!



ในระหว่างที่กำลังหนักใจกับความรั่วเรื้อนของมัน  ไอ้จ้าวก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะที่ปาก  “ชู่วว ฟังสิ เสียงใครเรียกจ้าว”  ผมเงี่ยหูฟังก็ได้ยินเสียงเรียกแว่วๆ มาจากอีกฝั่งของถนน

“พี่จ้าววว วู้วว พี่จ้าวเว้ย อยู่ไหนเนี่ย รถมอไซค์พี่สวยก็จอดอยู่หน้าร้านเหล้า มันต้องอยู่แถวนี้แหละ พี่จ้าวววว”  มองไปตามทิศทางของเสียงเห็นเงาร่างสองร่างเดินใกล้เข้ามา

“อีมนุษย์  ข้าอยู่ตรงนี้ วะ ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า”  พริบตาเดียวมันก็กระโดดขึ้นไปยืนบนเก้าอี้แล้วเหยียบขาขวาบนพนักวางแขน  ผมได้แต่ยืนมองอย่างเพลียๆ   ขี้เกียจยุ่งกับมันต่อหน้าคนอื่น

“เฮ้ย นั่นไงพี่จ้าว”  ทั้งสองคนรีบวิ่งเข้ามาหา  “เฮี้ยนขนาดนี้เลยเหรอวะ ลงมาเลยนะเดี๋ยวหัวก็ทิ่มหรอก”  เด็กผู้ชายร่างโปร่งผิวขาวหน้าตาดีมากพูดขึ้น  ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มร่างสูงล่ำผิวสองสี หน้าตาดีมาก ออกฝรั่งนิดๆ หล่อกว่าผมนะ น่าจะสูสีกับไอ้ดินเลยทีเดียว

“กูเป็นเทพจ้าว กูก็ต้องอยู่ที่สูงสิวะ  แล้วมึงมาทำไมเนี่ยอีมนุษย์แคระ”  มันยืนโงนเงนอยู่บนเก้าอี้ แอ็คท่าเท่อยู่อย่างเดิม

“ยืนอย่างกับน้ำในหูไม่เท่ากันยังมาทำกร่างเป็นเทพ  พูมาดูว่าพี่เมารึเปล่า กลัวจะกลับหอไม่ได้ ลงมาๆ”  ไอ้เด็กตัวเล็กแหงนคอตั้งบ่าพูดด้วย  “แล้วนี่ใคร มาทำไรกันอยู่ตรงที่มืดๆ ไร้ผู้คน”  มันเหลือบมองผมด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตร

“เฮ้ย มึงเห็นมันด้วยเหรอพู!  ได้ไงวะ นี่มันผีนะเว้ย”  ไอ้จ้าวเดินบนเก้าอี้มาหาแล้วบีบคางผมส่ายไปมา 

ไอ้เด็กพูเหล่มอง  “ผีหรือผัว เอาดีดี เดี๋ยวมีเคลียร์กันยาวนะพี่จ้าว”

“ผัวห่าไร นี่มันกิ๊ก อุ๊บ”  ไอ้จ้าวเอามือปิดปากตัวเองทำหน้าเลิ่กลั่ก มองไปที่เด็กที่ชื่อพูอย่างเกรงๆ  “กูล้อเล่น ไม่มีกิ๊กไม่มีเมียมีผัวที่ไหนจริงจริ๊ง”  ทำเสียงสูงซะขนาดนั้น ใครจะไปเชื่อมึงวะ

“อย่าให้พูรู้นะพี่จ้าว อย่าให้ต้องดราม่า”  มันกัดกรามแน่นมองผมสลับกับไอ้จ้าวด้วยดวงตาแดงก่ำ 

“เฮ้ย พูอย่าร้องนะมึง”  จ้าวกระโดดลงจากเก้าอี้ถลาแท่ดๆ เข้าไปกอดคอเด็กพูไว้  “กูไม่ได้มีใคร กูพูดจริงๆ คนนี้พึ่งรู้จักกันในร้านเหล้า แค่มานั่งพักคุยกันให้สร่างเมาแค่นั้นเอง” เหมือนจะมีสติขึ้นมาในบัดดล  ไอ้เด็กพูนี่มีอิทธิพลกับไอ้จ้าวมากเหมือนกันแฮะ

พูมองอย่างชั่งใจ  “แน่ใจนะ”  จ้าวพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“แน่สิ พี่มึงไม่สตรอหรอกน่า ไปๆ กลับไปก่อน เดี๋ยวกูหายเมาแล้วขี่รถกลับหอเอง”  มันตบไหล่เด็กพูสองสามที

ผมได้แต่มองการสนทนาแบบงงๆ หันไปมองผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็เห็นหน้ามันงงๆ เหมือนกัน  พูเหมือนจะยังไม่อยากกลับแต่ผู้ชายที่มาด้วยพูดอะไรสองสามคำมันจึงหันรีหันขวางมองเราอย่างคิดหนัก    แต่เรื่องก็จบด้วยการจากไปของสองคนนั้นและไอ้จ้าวก็ทรุดตัวลงกับเก้าอี้เมื่อสองร่างลับสายตาไปแล้ว

“เฮ้อออ เกือบไปแล้ว”  มันถอนหายใจยืดยาว

“ใครเหรอจ้าว”  ผมนั่งลงข้างๆ

“ไอ้พู  ลูกพี่ลูกน้อง จ้าวรักมันมากนะ สงสารมันด้วย มันมีปมเรื่องเกย์ก็เลยแอนตี้ชายรักชาย  จ้าวไม่อยากให้มันเสียใจถ้ารู้ว่าจ้าวมีเมียเป็นผู้ชายแล้วยังมีกิ๊กเป็นผีผู้ชายอีกมันคงตัดพี่ตัดน้อง และจ้าวรู้ว่ามันตัดได้จริงๆ” มันทำหน้าเศร้า เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันหงอยขนาดนี้  สงสัยจะแคร์น้องพูอะไรนั่นมากทีเดียว    “จ้าวจะไม่ทำให้มันเสียใจเป็นอันขาด”  ใจผมหายเมื่อเห็นใบหน้ามุ่งมั่นที่จะทำเพื่อน้องขนาดนั้น

“อย่าบอกนะว่ามึงจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายอีก”  รู้สึกเหมือนอกหัก  หัวใจบีบตัวแน่นจนต้องกัดกรามลุ้นคำตอบ

“ไม่” มันตอบฉะฉาน ทำเอาผมใจฝ่อ

“ไม่ยุ่งเหรอ”  ถามเพื่อความแน่ใจ

“ไม่คิดจะห้ามใจต่างหาก คึคึ” มันทำหน้าเจ้าเล่ห์ “แค่ไม่ให้มันรู้ก็พอ”  พูดแล้วก็ขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ  “กว่าจ้าวจะเจอคน เอ้ย ผีที่ทำให้หัวใจเต้นรัวได้แบบนี้ไม่ใช่ง่ายๆ  จ้าวไม่ปล่อยให้ผีหลุดมือไปได้หรอกน่า”  มันส่งสายตานิ่งๆ มาให้จนรู้สึกว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะ ไอ้จ้าวมันปากหวานจนทำให้ผมหวั่นไหวได้ตลอด  “ไปอยู่ที่ไหนมาครับ”  อยู่ๆ มันก็ถามคำถามที่ไม่มีต้นสายปลายเหตุ

ผมทำหน้างง  “ไม่เข้าใจคำถาม จ้าวหมายถึงอะไร”  ผมถามออกไป แต่มันกลับแบมือแล้วกระดิกนิ้วขอบางสิ่งจากผม

“ยืมโทรศัพท์หน่อย”  ผมเลิกคิ้วงงๆ แต่ก็ควักโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงไปให้  มันกดอยู่สักพักเสียงเพลงจากโทรศัทพ์ของมันก็ดังขึ้น  จ้าวยืนขึ้นแล้วคล้องแขนโอบรอบคอจากนั้นก็โน้มตัวลงมาจนหน้าผากเราแตะกันพร้อมกับร้องเพลงคลอไปกับเสียงเพลงนั้นด้วย

ก็ยังคงรอให้ใครสักคนเดินเข้ามา  แต่ยังคงไม่มีใครสักคนที่เข้าตา
แต่ละคนเข้ามาก็ทำให้รู้ว่า  ถ้าอยู่คนเดียวยังง่ายกว่า โว้ว โว้ โอ
ก็ยังคงรอให้ใครคนนึงเดินเข้ามา   ก็ยังไม่รู้ว่าเราจะเจอกันเมื่อไหร่
และถ้าได้พบจะไม่ปล่อยให้ไปไหนไกล  ฉันมีคำถามที่เก็บไว้  ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนมา

“ผีไปอยู่ที่ไหนมา” เมื่อเสียงเรียกเข้าหยุดลงมันก็ถามคำถามนี้กับผมอีกครั้งพร้อมกับดวงตาแดงก่ำและมีน้ำตาคลอ

จ้าวน่ารัก

ในหัวใจผมร่ำร้องบอกแต่คำนี้  จ้าวน่ารักมาก มากจนผมไม่อยากเป็นแค่ผู้ชายในความเมาของมัน  ‘ผมอยากเป็นแฟนจ้าว’  ไม่อยากยอมรับแต่ก็ไม่มีเหตุผลอื่นมารองรับความรู้สึกนี้  ผมคิดว่าคงตกหลุมรักไอ้เด็กบ้าบอคนนี้เข้าให้แล้วล่ะและต่อจากวินาทีนี้เป็นต้นไปผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะต้อง.. รุก!!



***************************

สวัสดีค่าาาาา
ตอนที่ 5 มาแล้วค่ะ
แฮ่ๆ มาช้าอีกแล้ว ไม่มีข้อแก้ตัวค่ะ บอกตรงๆ ว่าอู้นั่นเอง ฮี่ๆ

รอบนี้เป็นคิวพี่สลัดนะคะ คิวพี่สลัดขอให้ตัวหนังสือสีน้ำเงินก็แล้วกันค่า
ไม่ได้แก้คำผิดเหมือนเดิมนะคะ (แอบขี้เกียจ แฮ่ๆ)
แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ ^^

[thepopper]

 

[tou]

เจิมก่อน มาแล้วๆๆ

อิน้องจ้าวกะเค้านี่คอนเซปท์เดียวกันเลย ตรงที่รอจะถามว่า "ไปอยู่ที่ไหนมา"

ความฟินอยู่ที่วันนี้ข้าวจ้าวมันได้พูดแล้ว ส่วนความเศร้าคืออิชั้นยังต้องรอเหยื่อต่อไป แง! 

[boonpa]

กรี๊ดดดดังๆที พี่สลัดจะรุกแล้วค่ะ น้องจ้าวนี่เมาแล้วฮามากเลย

[B52]

เอาใจช่วยคะคุณพี่สลัด 

[jinjin283]

รุกจริงๆจังๆเลยนะคะ น้องจ้าวตอนไม่เมาก็เกลียนๆ พี่บั๊คจะจีบยังไงนะ

[sine_saki]

รุกฆาตแน่ น้องจ้าว

[GETIIZ]

จ้าวเป็นผู้ชายธรรมดา แต่น่ารักโคตรรรรร
อิพี่บั๊ครุกฆาตน้ิงเลย!!!55555
แล้วเด็กที่ชืีอพูอะไรนั่น มีปมเรื่องเกย์ยังไงอะ????

[tempo_oil]

เราชอบอ่านตอนจ้าวมีสติมากกว่า
ถึงตอนเมาจะฮา แต่ตอนปกติเกรียนแตกอ่ะ เราชอบ

[nevergoodbye]

 

[นอนกินแรง]

รุกเลยพี่บั๊คคคคคคคค

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

จ้าวเอ้ยยยยย... น่ารักเกินไปแล้วลูก   

กลัวว่าเดี๋ยวอิพี่บั๊คจะรักจนอกแตกตายไปก่อน อิอิ 

ส่วนปัญหาเรื่องอื่นที่จะตามมาทีหลังช่างมัน รักกันไว้ก่อน ทุกอย่างก็ดีเอง หุหุ

มาต่อไวๆเน้อ

[Nus@nT@R@]

พี่บั๊คเอ้ยท่าจะหลงน้องจ้าวซะแล้ว อิอิ

[padthaiyen]

เอาเถอะพี่สลัดว่าที่เมียพี่จะให้พี่เป็นกิ๊กเป็นเมียพี่ก็เป็นเป็นไปเหอะ จ้าวเนี่ยเวลาเมาแล้วน่ารักช่างยั่ว มันน่า...มากเลยแต่ถ้าทำพอตอนส่างแล้วจ้าวจำไม่ได้ก็แย่เนอะ

[warin]

พี่สลัดดูดีมากอ่ะ  งือ  อ่านแล้วอิจฉาน้องจ้าว
อีน้องจ้าวรั่วตลอดนะแก  ชิส์

[wikawee]

 

[Fullmoon34]

  พอจ้าวหายเมาจ้าวก็ลืม  5555555555


พี่บั๊คสู้นะ   

[Ryoooo]

จ้าวน่ารักมากอะ เพี้ยนและรั่วได้ใจ
พี่สลัดจะรุกแล้วใช่มั้ยยยย เต็มที่เลยน่าาา

[Inwoสูs]

เย้ พี่บั๊คเราจะรุกแล้วววว จ้าวเตรียมตัวว

[j123]

งี๊จ้าวกะพี่สลัดอายุก็ห่างกันไม่เท่าไหร่จิ อยากให้แก่กว่าเยอะๆ
เดี๋ยวจ้าวหายเมาก็จำไรไม่ได้อยู่ดี พี่สลัดจะทำยังไงเนี่ย 

[naruxiah]

ฮาน้องจ้าว อดจะขำความน่ารักของมันไม่ได้ น่ารักจนพี่สลัดถอนตัวไม่ขึ้นแล้วเนี่ย

[saruttaya]

รุกเลยๆพี่บั๊คคคคค