หัวข้อ: นิยายรักของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>

[A_wAy_G_mAn]

หวัดดีค้าบ
 ผมนายอเวจีแมน  ร้อนแรงดั่งไฟอเวจี  (ชื่อน่ากลัวไปป่าว)
เข้ามาอ่านหลายเรื่องครับ  ผมเลยคันไม้คันมือ  นึกอยากเขียนขึ้นมาบ้าง
แต่คิดมาคิดไป  จะเขียนไหร่หว่า.....
เอาไหนๆก็ไหนตัดสินใจที่จะเขียนแล้ว  ก็เขียนเรื่องของตัวเองไปเลยดิ่


เอาเป็นว่าเรามารู้จักตัวละครของเรื่องกันก่อนเลยครับ
ตัวแรกจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก ผมเอง  นาย เอ ครับ

  เอ หนุ่มที่เพิ่งจบม.6 เพิ่งได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงของจังหวัดขอนแก่น (บอกแค่นี้ก็รู้แล้วมั้ง)
เอ ย้ายมาอยู่ที่ขอนแก่นตั้งแต่ม.1 มาอยู่กับอาอี๊และอาเตี๊ยว (ป้ากะลุง) ส่วนพ่อแม่และน้องของเอ อยู่ที่ชลบุรี
ด้วยความที่เอ ย้ายมาอยู่ขอนแก่นตั้งแต่อายุ12  เอโตที่นี่และเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างที่นี่  พร้อมกับมีเพื่อนอีกมากมายที่นี้  ด้วยเหตุผลนี้มั้ง เอ เลยไม่อยากไปเรียนมหาลัยที่กรุงเทพหรือชลบุรีบ้านเกิดเลย  คณะที่ เอ เรียนคือ วิทย์ฯคอมฯ เอ ชอบเรียนเกี่ยวกับเรื่องไอทีเครื่องมือเครื่องไม้คอมพิวเตอร์อะไรที่ทันสมัย  แต่มันดูตรงกันข้ามกับนิสัยของ เอ โดยสิ้นเชิง เอเป็นคนเงียบๆ รักสันโดษ มีเพื่อนเยอะแต่ชอบอยู่คนเดียว ชอบอ่านหนังสือ พูดไม่เก่งพูดน้อย แต่ความคิดของเอแต่ละอย่างสุดยอดทั้งนั้นถ้าได้พูดออกมา แต่ เอ ก็เป็นเด็กกิจกรรมนะครับ  แบบว่าเพื่อนลากไป นิสัยอีกอย่างของ เอ ทีทำให้เพื่อนๆแปลกใจมากก็คือ เอ ชอบเข้าวัดทำบุญ ซึ่งในหมู่วัยรุ่นทั่วไปไม่ค่อยไปกัน

[A_wAy_G_mAn]

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาลงตัวละครเพิ่มอีกนะครับ
วันนี้ง่วงแล้วครับ  ขอหลับเอาแรงซักตื่นก่อนนะครับ

อ่านนาย เอ แล้วเป็นไงเม้นท์ให้หน่อยนะครับ

เพราะทุกเม้นคือกำลังใจครับ 

[kdds]

จิ้มๆ เรื่องใหม่
รูปนายเอ น่ารักน่าเจี๊ยะดี คิ คิ
รอมาต่อจ้า ส่วนเรื่องเม้นท์ มันสั้นไปติ๊ดส์ ขอยาวๆ

[แมววาย]

ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ   

[iamhappywood]

ทำไมมาสั้นจัง
อยากอ่านๆ พรุ่งนี้มาต่อยาวๆ นะครับ
ว่าแต่นั่นเอตัวจริงป่าวอ่า อยากรู้ อิอิ

[rain0akira]

มาน้อยจังเยย

แต่ก้เปงกำลังใจหั้ยคับ

สู้ๆ

รออ่านคับ

[Just let it be]

เข้ามาให้กำลังใจกะเรื่องใหม่ด้วยคน  อิอิ

 

[nOn†ღ]

+1 เป็นกำลังใจให้จ้า 

ขยันโพสนะจะรออ่านจ้า 

[๐๐๐Robin๐๐]

มาเปนกำลังจัยให้อีกคนน รออ่านจ้า

[ja ne]

ฮ่า ต้อนรับเรื่องใหม่

  นาย เอ น่า

[Mr.A_KUNG]

มารอนะคร้าบนายเอ.....ชื่อเหมือนเราเลย...แถมยังเรียนที่มหาวิทยาลัยขอนแก่นเหมือนกัน...ลูกเจ้าพ่อมอดินแดงเหมือนกัน....เสียอย่างเดียวเรียนคนละสาย...เราคริๆๆๆ

รอนะคร้าบ

[YMP]

รูปน่ารักครับ
แต่ดูรูปแล้วเหมือนจะแสบพอตัว (รึจะคิดไปเอง  )


เป็นกำลังใจให้ ขยันมาต่อสม่ำเสมอนะ

[nana]

 :m1:น่ารักค่ะ


 



 

[RN]

เข้ามารอเรื่องใหม่ รีบมาต่อนะ


 

[Otaku]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้

รีบมาต่อนะ

ปล.รูปน่ารักดี ใช่ตัวจิงป่ะเนี่ย

[A_wAy_G_mAn]

ขอบคุณทุกคนนะครับที่เข้ามาให้กำลังใจ

เพื่อไม่ให้เสียเวลาเรามารู้จักตัวละครต่อไปดีกว่าครับ 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พี่นิค
พี่นิค จะเรียกว่าเป็นเดือนอีกดวงมหาลัยคงไม่ผิด  เพราะพี่แกโดดเด่นทั้งการเรียน(ว่าที่เกียรตินิยมอันดับสอง) ทั้งกิจกรรม (เป็นนายกองค์การนักศึกษาของมหาวิทยาลัยด้วย) และด้วยหน้าตาของพี่แกที่หล่อคมแบบไทยเชื้อญวนผสมลาว (เพราะพี่แกเป็นคนหนองคาย) ผิวพี่แกเลยขาวเนียนดูเท่ไปอีกแบบดี และแน่นอนพี่แกเป็นที่หมายปองของสาวๆอีกหลายคนมากมาย อาจจะเป็นเพราะพี่แกดูเป็นผู้ใหญ่ด้วยมั้ง  บางครั้งก็ดูเป็นกันเองสนุกสนาน  แต่บางครั้งเหมือนเด็กเก็บกด เป็นคนที่อ่านอารมณ์ได้อยากจริงๆ พี่แกเป็นคนมีเพื่อนเยอะ และเพื่อนก็รักแกมาก  ขอให้นิคเอ่ยปาก เพื่อนพร้อมทำตามเสมอเพราะเพื่อนๆเชื่อในความเก่งและเป็นผู้นำของแก   ลืมบอกไปว่าพี่นิคเขาเรียนอยู่คณะวิศวะฯอุตสาหการ ปี 3 ที่จริงพี่แกไม่ได้อยากเรียนเลยไอ้คณะนี้อ่ะ พี่แกอยากเรียนเกี่ยวกับสื่อสารมวลชนอะไรประมาณนี้ แต่พ่อดิ่ ดันมีโรงงานผลิตซอสมะเขือเทศอยู่ที่ อ.โพนพิสัย ประกอบกับ ด้วยความที่เป็นลูกชายคนเดียว แม่พี่แกเลยหวงเป็นพิเศษ (ก็น่าหวงอยู่หรอกนะ ทั้งเก่ง ทั้งหล่ออย่างนี้) ตอนที่จะเอ็นท์พี่แกไปปรึกษาพ่อกับแม่ว่าจะเข้าไปเป็นลูกโดม คณะสื่อสารฯ พ่อกับแม่ได้ยินเท่านั้นแหละ บอกมาคำเดียวสั้นๆง่ายๆว่าไม่ได้
พ่อให้เหตุผลว่า นิคเรียนจบมาต้องมาช่วยดูแลโรงงาน อยากให้เรียนเกี่ยวกับด้านพวกนี้  ส่วนแม่ก็บอกว่ากรุงเทพมันไกลไป มันอันตราย มันน่ากลัว สารพัดเหตุผลที่ถูกยกมาอ้าง จนพี่แกตัดสินใจเข้าคณะวิศวะอุตสาหการที่ม.ข. เพื่อตามใจพ่อกับแม่  ตอนแรกที่เลือกม.ข. แม่พี่แกยังไม่ยอมเลยบอกว่าให้เรียนที่วิทยาหนองคายแทน(ม.ขอนแก่นมีวิทยาเขตสาขาหนองคาย) พี่แกเลยยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ให้ไปเรียนก็จะไม่เรียน แม่พี่แกเลยยอม แต่พี่แกก็ไม่ยอมละทิ้งในสิ่งที่ตัวเองชอบนะ  พี่แกเลยไปออดิชั่นเป็นดีเจที่คลื่นแห่งหนึ่ง ซึ่งก็ได้สมใจพี่แกล่ะ

[RN]

อิอิน่ารักดีอ่ะ

แล้วรูปที่เอามาลงเนี่ย

ใกล้เคียงกับตัวจริงอ่ะป่าวอ่ะ

อิอิ

น่ารักเนอะ

[A_wAy_G_mAn]

ต่อไปมารู้จักเพื่อนกลุ่มพี่นิคกันนะครับ  คนแรกนี่เลยครับ

พี่ริช

พี่ริช  เป็นเพื่อนสนิทและเป็นรูมเมท(เพื่อนร่วมห้องหอเดียวกัน) ของพี่นิค เรียนคณะเดียวกัน ปีเดียวกันแต่คนละเอก พี่ริชเรียนเอก อิเล็คฯ เป็นประธานสโมสรนักศึกษาของคณะวิดวะอีกด้วย  พี่ริชชอบทำตัวแปลก  เถื่อนๆดิบๆ
ซกมก  ทำตัวติดดิน  (แนวประมาณเท่ๆ เซอร์ๆแต่คงเซอร์เยอะไปหน่อย) ถ้าดูจากการแต่งตัวบุคลิคภายนอกก็คงคิดว่าไอ้คนนี้มันนักศึกษา  หรือยาจกขอทานว่ะเนี๊ยะ  จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไป  เห็นเพื่อนในกลุ่มของพี่แกบอกว่าที่จริงมันรวยมาก (ก็ดูจากชื่อซิ Rich = รวย) พี่ริช เป็นคนกรุงเทพขนานแท้ ที่ตัดสินใจมาเรียนที่นี่เพราะว่าเบื่อชีวิตที่กรุงเทพ อยากออกมาต่างถิ่น อยากออกมาไกลจากที่บ้าน เพราะอยู่บ้านไม่เป็นอิสระ เคยมีก็เพื่อนในกลุ่มของพี่แกนั่นแหละมาเล่าให้ฟังว่า เคยไปบ้านของพี่ริชที่กรุงเทพ แบบว่าประมาณคุณหนูเลย ไฮโซสุดๆ แล้วเวลาอยู่ที่บ้านน่ะพี่ริชนี่เป็นคนละริชกับที่มหาลัยเลย  ที่มหาลัยเป็นไอ้ยาจกแต่ที่บ้านเป็นคุณชายริชไปเลย  อย่างว่าไม่มีใครสมบูรณ์ทุกอย่างหรอกครับ  พี่ริชก็เหมือนกัน  พี่ริชเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก มีแต่แม่เลี้ยงที่พ่อของพี่ริชแต่งงานใหม่และมีลูกด้วยกันอีกหนึ่งคน ดังนั้นที่บ้านกลัวว่าจุดตรงนี้จะทำให้พี่ริชเป็นคนมีปมด้อย  เลยพากันเอาอกเอาใจเหมือนไข่ในหินยังไงอย่างนั้นเลย  แต่ก็ไม่เห็นว่าพี่ริชแกจะเอาเรื่องนั้นมาเป็นปมด้อยอะไรนี่นา  ออกจะเบื่อไปด้วยซ้ำที่มีคนมาเอาอกเอาใจเหมือนเด็กไม่รู้จักโต  พี่ริชเลยได้โอกาสเอ็นท์มาเรียนที่ม.ข.นี่เพื่อเป็นการหนีออกมาเลย  ตอนแรกที่พี่ริชบอกป๊า (พี่ริชเรียกพ่อว่าอาป๊าแต่เรียกแม่(และแม่เลี้ยง)ว่าแม่) อาป๊าพี่ริชไม่ยอมบอกว่าจะไปเรียนที่นั่น  ให้ไปเรียนที่อเมริกาดีกว่า  ตอนแรกพี่ริชก็กะว่าจะให้มันเป็นอย่างนั้น  แต่ห่วงอาป๊ามากไม่อยากไกลจนเกินไป(มันข้ามทวีปเลยนะ)  เพราะอาป๊าอายุมากแล้วแถมยังเจ็บออดๆแอดๆ  เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น  อย่างน้อยไปขอนแก่นก็แค่ข้ามจังหวัดไม่ได้ข้ามทวีปเหมือนอเมริกาซักหน่อย คุยกันอยู่นาน  ป๊าของพี่ริชก็ยอม เห็นบอกว่าตอนมาส่งพี่ริชเหมือนกับยังจะย้ายบ้านอย่างนั้นแหละ ทั้งตู้เย็น ไมโครเวฟ  ฯลฯ ทุกอย่างที่จำเป็นต้องมีในบ้านอาป๊าขนซื้อให้หมดเลย  แต่พอมาแล้ว กฎของหอใน (หอใน=หอพักนักศึกษาในการดูแลของมหาวิทยาลัย)คือห้ามใช้เครื่องใช้ไฟฟ้าเกินความจำเป็น อาป๊าเลยบอกว่าให้ไปอยู่หอนอก (หอนอก=หอพักนักศึกษาที่เอกชนดูแล) หรือไม่ก็ไปอยู่อพาร์ตเมนท์ คอนโด หรือจะเอาบ้านก็เลย  อาป๊าจะซื้อให้  แต่พี่ริชยืนกรานที่จะอยู่หอในเพราะอยากมีเพื่อน  อาป๊าก็ได้แต่ทำใจ  แต่ไม่วายยังไปเปิดคอนโดที่หลังหอพัก ไว้ให้พี่ริชหนึ่งห้องเพื่อใช้เก็บของพวกนั้นและเพื่อพี่ริชเปลี่ยนใจย้ายมาอยู่ที่คอนโดนี้  ก่อนกลับป๊ายังให้บัตรเครดิตอีก 3-4 ใบพร้อมกุญแจรถ BMW สีดำคันงามกับพี่ริช  นี่แหละน้า......คนมันจะรวยช่วยไม่ได้

[@^_^@PeaZa@^_^@]

เรื่องใหม่ มารอติดตาม 

[( = ___ = )]

มาร่วมด้วยช่วยดันนนนนนจ้า

ติดตามต่อปายยยยยยย

[kdds]

รออ่านเนื้อเรื่อง อิ อิ 
ชอบลุคพี่ริช ดูเซอร์ๆกวนๆดี

[OT]

รูปพี่ริชนี่เข้ากะลุคโค๊ด ๆ ไม่อยากเชื่อเรย

ส่วนรูปเอนี่ไม่เข้าค่อยกะชื่ออเวจีเรย

จะมีรูปใครมาแนะนำอีกจะคอยติดตาม 

[A_wAy_G_mAn]

 :pig4:ขอบคุณทุกความเห็นครับ


มาติดต่อต่อเลยนะครับ

กลุ่มเพื่อนของพี่นิคต่อครับ คนต่อไป พี่ที ครับ


พี่ที

พี่ที   นี่ก็เรียกว่าเป็นเดือนเด่น สง่าอีกดวงก็ว่าได้  ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา บุคลิก ลักษณะนิสัย ฐานะ
ทุกอย่างลงตัวไปหมด  เอาแค่คณะที่เรียนก็กินขาดแล้ว  แพทยศาสตร์ปี 4  ด้วยความที่เรียนแพทย์มั้งน้องๆเลยพากันเรียกว่าพี่หมอบ้าง  พี่หมอทีบ้าง  เพื่อนก็เรียกหมอที   พี่หมอทีไม่ชอบให้ใครมาเรียกนำหน้าชื่อตัวเองว่าหมอ  พี่แกให้เหตุผล ว่าเหมือนมันเป็นการตอกย้ำภาระหน้าที่อันแสนหนักของแก  เวลาที่แกได้ยินคำว่าหมอทีไรแกจะมีความรู้สึกถึงภาระที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาทันที  พี่หมอที(เขาไม่ชอบให้เรียก  แล้วเราจะเรียกทำไมเนี๊ยะ)เป็นคนเชียงใหม่  พ่อ แม่ พี่ชาย เป็นหมอหมด พี่แกเลยต้องเป็นหมอด้วย เพราะถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก  พี่หมอที(บอกแล้วไงว่าไม่ชอบ  เรียกทีเฉยๆก็พอ) เรียนอยู่ปี 4 แล้วก็จริง (แพทย์เขาเรียน 6 ปี) แต่หน้าตาเหมือนเด็กปี 2 ยังไงอย่างนั้นเลย  น้ำเสียงที่สุภาพนุ่มนวล เวลาพูดจามีเหตุผล  ใครเห็นใครได้คุยด้วยไม่ชอบก็บ้าแล้ว  สมัยพี่แกเป็นเฟรชชี่
 ก็ได้เป็นเดือนของมหาลัยเลยเชียวนะ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเพื่อน  รุมกันจีบตรึม  แต่พี่แกก็บอกแค่ว่าเพื่อนกัน  พี่น้องกัน  แต่พี่นิคบอกว่าทีจริงแล้ว หมอทีมันออกเอ๋อๆนะ มันไม่ค่อยเต็ม (พี่นิคแอบอิจฉาป่าวว่ะเนี๊ยะ)  พี่หมอทีอยู่คอนโดข้างห้องของพี่ริช (ห้องที่นานๆพี่ริชจะชวนหมู่พวกไปสังสรรค์ยามหน้าร้อน เพราะที่นั่นติดแอร์)  เหตุที่พี่นิคสนิทกับพี่ทีเพราะว่า ตอนพี่นิคเข้ามหาลัยใหม่  พี่นิคได้เข้ามาอยู่กลุ่มสัมพันธ์ที่มีพี่ทีเป็นพี่เลี้ยง (สมัยนั้นพี่ทีอยู่ปี 2 พี่ทีแก่กว่าพี่นิค 1 ปีแต่หน้าดูอ่อนกว่ามากๆ  ที่น่าแปลกทำไมพี่นิคเรียกหมอทีไม่เรียกพี่หมอทีล่ะ ไอ้เราก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจไม่กล้าถาม) (ขออธิบายนิดกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์= เป็นหนึ่งในกิจรรมการรับน้องใหม่ที่จะให้พวกน้องใหม่ทุกคนคละกลุ่มกันทุกคณะ โดยมีพี่เลี้ยง(STAFF)คอยดูแลกลุ่มละประมาณ 7-9 คนโดยพวกพี่เลี้ยงนี้จะคอยพาเล่นเกมเพื่อสร้างความสนิทสนมกับเพื่อนใหม่ๆในกลุ่ม บอกวิธีการใช้ชีวิตในมหาลัย  ที่สำคัญคือสอนร้องเพลงประจำมหาลัย เพื่อวันสุดท้ายน้องใหม่ปี1ทุกคนจะต้องเข้าเชียร์กลางเพื่อทดสอบและได้รับมอบรุ่น ) พี่นิคเอ่ยชมอยู่บ่อยๆว่าหมอทีเป็นคนดี  สอนและช่วยอะไรพี่นิคหลายๆอย่าง   แล้วก็ที่หมอทียอมมาเป็นอุปนายกคนที่สองให้องค์การนักศึกษา ก็เพราะว่าพี่นิคไปขอให้มาช่วย พี่หมอทีเลยยอมมาเพราะพี่นิคต้องการฐานเสียงจากคณะแพทย์เวลาเลือกตั้ง แต่ดูเหมือนว่าอะไรที่พี่นิคเอ่ยปากจากพี่หมอทีเป็นต้องได้ทุกครั้งซิน้า  ถึงแม้จะยากแค่ไหนก็ตาม

[A_wAy_G_mAn]

พี่ปอ

พี่ปอ  อุปนายกคนที่หนึ่ง(อุปนายก=รองนายกองค์การนักศึกษา ซึ่งมีด้วยกันอยู่ 2 คนคือพี่ปอกับพี่หมอที) พี่ปอ สุดเท่สไตล์ไทยแท้แบบฉบับคนขอนแก่น
พี่ปอเรียนคณะเกษตรศาตร์ ปี 3 เหมือนกัน  พี่ปอเป็นคนนิสัยตรงไปตรงมา  ไม่อ้อมค้อม  ผิดคือผิดถูกคือถูก  เชื่อมั่นแน่วแน่ในสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจทำลงไปแล้ว  พี่ปอเป็นคนรักเพื่อนฝูงหมู่คณะมาก  เพราะความรักเพื่อนนี่แหละเลยทำให้ได้มาเพื่อนกับพี่นิคและพี่ริช  เรื่องมันมีอยู่ ตอนปี 2 น้องรหัสพี่ปอชื่อไอ้พงษ์ มันกินเหล้าแล้วหน้าหม้อไปทั่ว (ปกติมันก็หม้อเป็นประจำอยู่แล้ว) จนไปทักแฟนของเพื่อนพี่นิคเข้า  เพื่อนพี่นิคจะเอาเรื่องถึงขั้นตีกันลงมือลงมือกันเลยนะ พอพี่ปอแกรู้ว่าน้องรหัสแกถูกรุมแถมยังเป็นคณะวิดวะคณะที่เป็นอริอยู่แล้วด้วย  ก็เอาเลยครับ ชวนเพื่อนพวกพ้องสิบกว่าคนไปช่วยเลย  พอไปถึงไปพงษ์ก็ช้ำไปมากแล้ว  เห็นรุ่นพี่มาช่วยก็ชื้นใจขึ้นมาหน่อย  ทางฝั่งเพื่อนของพี่นิคเห็นอย่างนั้นก็เอาบางซิครับ โทรตามพี่นิค  พี่ริชและผองพวกมาบ้าง  พอพี่นิคกับพี่ริชและเพื่อนๆอีกเกือนสิบคนมาถึง ทุกคนคิดว่าคงจะเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ  พี่นิคเองก็กังวลใจ หันไปมองหน้าพี่ริช  พี่ริชไม่ว่าอะไรเดินไปหาพี่พงษ์แล้วก็กระซิบกระซาบอะไรกันก็ไม่รู้  ซักพักพี่ปอก็บอกให้ไอ้พงษ์ไปขอโทษแล้วให้จับมือกัน  ทุกคนกำลัง งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมกับเสียงของพี่ปอที่ดังขึ้นว่า ไปพวกเรา 
ไปแด๊กเหล้ากัน เรื่องจบแล้วโว้ย  ใครคิดเอาเรื่องต่อแสดงว่าไม่ใช่พวกกู  กินให้คุ้มนะเว้ย  เพราะพวกวิดวะมันจะจ่ายโว้ย  พวกที่ฟังอยู่ก็เฮเลยครับ  จากที่จะลงมือตีกันไปๆมาๆกลายเป็นวงเหล้าวงเพื่อนที่ใหญ่ไปเลย  พี่นิคไปถามพี่ริชว่าพูดอะไรกับไอ้ปอ  พี่ริชบอกว่า มึงอย่ารู้แล้วก็หัวเราะ  แล้วพี่ปอก็หันมาบอกพี่นิคด้วยน้ำเสียงที่เริ่มเมาว่า  ก็ไอ้เชี่ยะนี่  มันเคยช่วยกูไว้  กูจำได้  ตอนนั้นกูนั่งรถสองแถวจะไปเรียนที่คณะ (ในมอจะมีรถสองแถวสาย8สีฟ้าวิ่งผ่าน เข้าออกในมอตลอด) แต่กูดันลืมเอากระเป๋าตังค์ไป  กูก็ลงไปพร้อมกับไอ้เชี่ยะริช  กูเข้าไปบอกคนขับรถบอกว่าขอโทษ ลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่หอ  คนขับแม่งไม่เชื่อ  ไอ้ริชเห็นอย่างนั้นเลยเข้ามา  แล้วมันชี้มาทางกูบอกคนขับว่าสองคนครับ  แล้วมันก็ควักแบงค์ห้าร้อยให้ไป  คนขับแม่งถามคืน  มีแบงค์ย่อยไหม  ไอ้ริชส่ายหัวแล้วมันก็เอากระเป๋าตังค์ให้ดู แม่งเอ๊ย  มีแต่แบงค์ห้าร้อยกับแบงค์พันแล้วก็บัตรอะไรของมันนักก็ไม่รู้  สงสัยคนขับแม่งรำคาญเลยบอกว่า ไปๆไม่เอาแล้ว นั่นแหละที่ไอ้ริชมันช่วยกูไว้  กูเลยบอกว่าวันหลังมีอะไรให้ช่วยก็บอก  ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้มาเจอมันอีก  แถมมันยังเลี้ยงเหล้าอีก ดีจริงๆ กูขอเรียกมึงว่าเสี่ยวก็แล้วกันทั้งสองคนเลย (เสี่ยว เป็นภาษาอีสาน แปลว่า เพื่อนรัก เพื่อนตาย) ตั้งแต่นั้นเป้นต้นมาพี่ริช พี่นิคก็ได้พี่ปอเป็นเพื่อนสนิทอีกคน จนพี่ปอรู้ว่าพี่นิคจะลงสมัครนายกองค์การฯ ซึ่งที่คณะเกษตรพวกรุ่นน้องก็ให้พี่ปอสมัครเหมือนกัน (ถ้าพี่ปอลงสมัครต้องได้แน่ๆเพราะว่าคนคณะเกษตรเยอะมาก พอๆกับวิดวะ สองคณะรวมกันก็เกือบครึ่งมหาลัยเข้าไปแล้ว)  แต่พี่ปอบอกไม่ลงแถมยังมาเป็นฐานเสียงให้พี่นิคอีกต่างหาก  พี่นิคเลยให้แกเป็นอุปนายกคนที่หนึ่งไปเลย พอมาทำ
นในองค์การได้ไม่นานพี่ปอก็มีแฟนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ผู้หญิงที่จะเป็นต้นเหตุให้เขาตีกันนั่นแหละแกชื่อพี่แหวว หน้าตาหน้ารัก ยิ้มง่ายแต่ปากก็ใช่ย่อยคุมพี่ปออยู่มัดเชียว

[ren]

มาเป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่จ้ะ 

จะรอตอนต่อไปนะ



ปล.รูปน้องเอ จริงๆเลยป่ะ 

[OT]

พี่ทีสมลุคมาก ๆ  มีอีกป่ะ

เพื่อน ๆ ของพี่นิคอ่ะ

เอาเพื่อนเอมาด้วยดิ

รอต่อปายยยย

[A_wAy_G_mAn]

ตอ่ไปเป็นตัวละครในกลุ่มเพื่อนผมบ้างนะครับ 

เพื่อนกลุ่มนี้ส่วนใหญ่เรียน ม.6 มาด้วยกันแล้วก็เรียนต่อมหาวิทยาลัยด้วยกันครับ

เริ่มคนแรกเลยนะครับ

เอ็กซ์

ไอ้เอ็กซ์  เพื่อนในกลุ่มผมเองจบมาจาก โรงเรียนเดียวกัน  ห้องเดียวกัน  เรียนกับมันมาตั้ง 6 ปี เอ็กซ์มันเลือกที่จะเรียนวิดวะมอขอ (เพราะแฟนมัน สายป่านเอ็นท์ติดที่มอขอ) รู้สึกว่าเอ็กซ์มันจะเรียนสาขาเดียวกับพี่นิคด้วย
เอ็กซ์เป็นคนกวนๆ  ไม่ค่อยอยู่นิ่งๆเหมือนเป็นไฮเปอร์  มันชอบว่ายน้ำตัวมันเลยสูง มีกล้ามอก กล้ามท้อง ดูดีไปหมด  มีรุ่นน้องที่โรงเรียนมาชอบมันหลายคนแต่มันชอบเพื่อนห้องเดียวกันที่ชื่อสายป่าน (พวกเราเรียกสั้นๆว่า ป่าน) แต่ป่านดันมาชอบผมซะงั้น  ผมก็พอรู้เป็นนัยๆ ไอ้เอ็กซ์ก็พอรู้เป็นนัยๆ  แต่ไม่มีใครกล้าแสดงอะไรออกมา  เอ็กซ์มันกล้าทุกอย่างยกเว้นเรื่องจีบสาว  ที่ผมสนิทกับไอ้เอ็กซ์ก็เพราะว่าเรารู้จักกันมาก่อนหน้านี้ เพราะบ้านเราอยู่ใกล้ๆกัน (ที่จริงบ้านอาอี๊ต่างหาก  บ้านผมอยู่ที่ชลบุรีโน้น) ตอนเรียนประถม ทุก SUMMER ผมจะมาขอนแก่นที่บ้านอาอี๊ มาอยู่เป็นเพื่อนอาอี๊พอใกล้ๆเปิดเทอมผมถึงจะกลับ ตอนผมมาช่วงแรก (ประมาณ SUMMER ป.4ได้มั้ง) ก็เหงาไม่มีเพื่อน ได้แต่มองคนอื่นเขาเล่นกัน แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาบอกว่า “อาซิมให้พา เอ ไปเดินเล่นที่บึงแก่นนคร” (เอ็กซ์จะเรียกอาอี๊ของผมว่าอาซิม) นั่นเป็นเหตุที่ทำให้ผมรู้จักกับเอ็กซ์ แล้วเราก็เป็นเพื่อนกันมาเรื่อยๆ
พอถึงเวลาโรงเรียนใกล้เปิดเทอมผมต้องกลับชลบุรี ผมเห็นเอ็กซ์มันซึมๆเงียบๆผิดปกติ  มันบอกว่าไม่อยากให้ผมกลับชลบุรี  ถ้าผมกลับไปแล้วจะไม่มีเพื่อน  ผมก็สังเกตว่าจริงๆแหละ เราก็ไปเล่นกับไอ้เอ็กซ์สองคนเองนี่หว่า  ไม่เห็นมีคนอื่นเลย  ทำไมมันไม่มีเพื่อนว่ะ (เรื่องนี้เพิ่งมารู้ที่หลังว่าไอ้เอ็กซ์มันชอบถูกเพื่อนๆล้อชื่อแม่ เพราะว่าแม่ของเอ็กซ์เอาชื่อตัวเองไปตั้งเป็นยี่ห้อของฝากชื่อดังจากเมืองขอนแก่น  ลืมบอกไปครับบ้านเอ็กซ์มันขายของฝากจากขอนแก่น เช่น กุนเชียง  หมูยอ แหนม อะไรประมาณนี้อ่ะครับ เอ็กซ์มันเลยไม่อยากไปเล่นกับเด็กคนอื่นๆ เสียดายที่ผมรู้ทีหลังไม่งั้นมันโดนล้อแน่ๆ 555) แล้วก็ไอ้เอ็กซ์อีกแหละครับทำให้ผมได้มาอยู่ที่ขอนแก่นจริงๆจังๆ เพราะวันที่จะกลับมันมาส่งผมขึ้นรถมันร้องไห้มันบอกว่า เอ จะกลับมาไหม  จะมาเล่นด้วยกันอีกไหม  อาอี๊ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยปลอบเอ็กซ์ว่า เดี๋ยวเอเขามาใหม่ปิดเทอมหน้านะ  ให้เขาลับไปเรียนไปเก็บเสื้อผ้าชุดใหม่มาก่อน  จะได้มาอยู่นานๆ หรือไม่ เอ เขาจะได้ย้ามาอยู่ที่นี่เลยก็ได้  เจ้าเอ็กซ์ได้ยินอย่างนั้นเลยบอกว่า เอ มาอยู่ที่นี้ด้วยกันนะ  เท่านั้นแหละอาอี๊เกิดไอเดีย ชะแว๊บ เลย  เชื่อไหมพอผมกลับถึงชล ได้ไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอคุณแม่รับสายเสร็จเดินมา บอกว่า อาอี๊อยากให้ เอ ไปอยู่ขอนแก่น ไปเรียนม.1 ที่นั่นได้ไหม  ตอนนั้นประสาเด็กไม่รู้อะไร คิดแต่ว่าถ้าไปก็ดีจะได้ไปเล่นกับไอ้เอ็กซ์ สงสารมัน  ก็ตกลงเลยครับ  นี่แหละครับเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้เอ็กซ์ (ลูกเจ้......ว่าจะล้อชื่อแม่มัน  ไม่เอาๆ  เดี๋ยวมันโกรธ 555)

[A_wAy_G_mAn]

อ๊อฟ

อ๊อฟ  เพื่อนจากโรงเรียนเก่าครับ  จบม.6 มาด้วยกัน แต่อ๊อฟเพิ่งมาเรียนตอนม.4 อ๊อฟบอกกับเพื่อนๆครับว่าตัวเองเป็นเกย์ ซึ่งเพื่อนก็ไม่ว่าอะไร ไม่มีใครรังเกียจ กลับเห็นเป็นเรื่องสนุก เรื่องดีเสียอีกจะได้มีตัวเชื่อมระหว่างหญิงชาย แต่อ๊อฟก็ไม่ได้เป็นเกย์ชนิดแบบรับไม่ได้นะครับ อ๊อฟนิสัยดี น่ารัก 
เอาใจคนเก่ง  ปากหวาน  ช่างพูดเจ้าเจรจา  แคร์คนอื่นมากๆ  ชอบคิดมาก
 ขี้น้อยใจ เก่งภาษาอังกฤษสุดๆ ความใฝ่ฝันคือเป็น มัคคุเทศก์ ครับ 
ครอบครัวอ๊อฟมีลูกชายสามคน อ๊อฟเป็นคนสุดท้อง อ๊อฟเคยเล่าให้ฟังว่า พ่อกับแม่ของอ๊อฟอยากได้ลูกสาวมาก ตอนท้องอ๊อฟอยู่ไปอุลตร้าซาวน์ดู หมอบอกว่าลูกสาว  พี่แม่อ๊อฟดีใจมากๆเลี้ยงฉลองกัน จัดเตรียมเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงมาไว้เยอะแยะมากมาย  พอคลอดออกมาทำไมเป็นผู้ชายหว่า  พ่อโวยวายกับหมอใหญ่เลย  อ๊อฟมันเลยใช้ข้ออ้างตรงนี้ว่า มันเป็นลูกผู้หญิงให้ครอบครัว ซึ่งทางบ้านก็ไม่มีใครว่าอะไร  กลับชอบอกชอบใจเสียอีก  ตอนเข้ามาม.4  อ๊อฟตัดสินใจมาอยู่กับกลุ่มพวกผมเพราะว่าชอบไอ้เอ็กซ์  มันบอกว่าเฮียเอ็กซ์สเปคมันเลย เพื่อนๆก็ขำครับดูเป็นเรื่องสนุก มีแต่ไอ้เอ็กซ์คนเดียวที่บอกว่า กูไม่ตลก กูไม่เล่นด้วย ที่สำคัญกูไม่ใช่เกย์  แต่อ๊อฟบอกว่าอย่างเอ็กซ์ไม่ใช่เกย์ก็จริงแต่เป็นแบบไบได้  แล้วหันมายิ้มให้ผมบอกว่าอย่าง เอก็แอปเปิ้ลไง แล้วมันก็พร่ามต่อว่าทุกคนล้วนมีความชอบเพศเดียวกันอยู่ในตัวด้วยกันทั้งนั้นแหละไม่ใช่เรื่องแปลก (ตอนนั้นผมไม่เข้าใจในศัพท์ที่มันใช้ จะเป็นไบ  เป็นแอปเปิ้ล อะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย  แต่ตอนนี้ผมคุ้นหูและชำนาญการเลยครับ ฮิฮิ)  อ๊อฟมักเป็นสีสันของกลุ่มเสมอ  ไปไหนถ้าขาดอ๊อฟจะไม่สนุกเหมือนกินก๋วยเตี๋ยวไม่ปรุงรสอย่างนั้นแหละ อ๊อฟเป็นคนโคราชครับ ย้ายมาอยู่หอคนเดียวที่ขอนแก่นตั้งแต่
ม.4ครับ หออ๊อฟเลยกลายเป็นแหล่งชุมนุมของพวกผมไปอีกที อ๊อฟได้เรียนคณะมนุษย์ภาษาอังกฤษตามที่มันต้องการ ก็ที่มหาลัยเดียวกันอีกนั่นแหละครับ  จะว่าไปอ๊อฟเองก็เสน่ห์แรงนะครับ เพราะตั้งแต่อ๊อฟเข้ามา ม.4 พวกรุ่นพี่ที่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์ก็พากันมารุมจีบอ๊อฟเต็มไปหมด พออ๊อฟขึ้น ม.5 ก็มีทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องมาจีบอีก พอม.6 ก็ยังมีอีก (น่าอิจฉาจริงๆ) แต่ว่าอ๊อฟมันบอกว่ามันไม่สนใจ  มันสนเฮียเอ๊กซ์ของมันคนเดียว (มันเรียกเอ็กซ์ว่าเฮียเอ็กซ์ มันพูดเล่นๆแต่บางทีก็เหมือนจริงทั้งๆที่มันเป็นไปไม่ได้) อีกอย่างมันต้องตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของมัน

[A_wAy_G_mAn]

ต้าร์


ต้าร์  เพื่อนเก่าผมอีกคนครับ จบม.6ด้วยกัน มันเอ็นท์ได้คณะศิลปกรรมครับ มันชอบการดูหนังเป็นชีวิตจิตใจ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับหนังต้องถามมันเลยครับ มันเป็นคนนิ่งๆเงียบๆไม่ค่อยพูด พูดน้อยที่สุดในกลุ่มผมครับ อีกอย่างต้าร์ชอบถ่ายรูป(เป็นตากล้อง) ชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวดูภาพที่มันถ่ายซ้ำไปซ้ำมา อาจจะเป็นเพราะว่า ต้าร์ไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ก็ได้มั้งครับ  ต้าร์อยู่กับยายมาตั้งแต่เล็ก แม่อยู่ที่พัทยาส่วนพ่อจริงๆหายไปตั้งแต่ต้าร์ยังไม่จำความได้  ดังนั้นต้าร์ไม่รู้เลยว่าใครคือพ่อของเขา นอกจากพ่อเลี้ยงคนใหม่ที่เป็นฝรั่ง  ที่อยู่กับแม่ของเขาที่พัทยา  (ใช่ครับแม่ต้าร์เป็นภรรยาที่ประเทศไทยของฝรั่งคนนั้น) แต่ฝรั่งคนนั้นก็ให้เกียรติแม่ต้าร์กับต้าร์เป็นอย่างดี  ดูได้จากการดูแลเอาใส่ใจในความเป็นอยู่ของต้าร์  ซื้อของต่างๆนานาจากต่างประเทศมาให้ต้าร์  แต่ต้าร์ก็เฉยๆครับ  ไม่ได้ว่าอะไร เพื่อน้อยคนนะครับที่จะรู้ถึงชีวิตครอบครัวองต้าร์  ทุกคนคิดว่าบ้านต้าร์ฐานะดีเพราะของใช้แต่ละอย่างล้วนอิมพอร์ตทั้งนั้น  ที่ต้าร์ต้องอยู่กับยายเพราะพ่อแม่ไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ  นั่นคือคนข้างนอกเขาองครับ  แต่ต้าร์ก็ไม่เคยน้อยใจนะครับ (หรือน้อยใจก็ไม่รู้ดูไม่ค่อยออกเพราะมันเงียบๆขรึมๆ) ต้าร์เป็นคนที่เสียงดีครับ ป้นนักร้องได้เลย  โรงเรียนเคยมาติดต่อให้เป็นนักร้องนำวงของโรงเรียน ต้าร์ก็ปฏิเสธไปครับ  มันบอกผมว่า ถ้าเราจะร้องเราจะเอง ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ว่าแล้วมันก็หยิบกีต้าร์โปร่งขึ้นมาพร้อมกับส่งเสียงเพลงให้เพื่อนๆได้ฟัง  เพื่อนหลายคนบอกว่าให้ต้าร์ไปสมัครThe Star บ้าง AF บ้าง แต่ต้าร์บอกว่ามันไม่ชอบครับ  มันชอบงานเบื้องหลัง มันชอบเก็บภาพเหล่านั้นมากกว่าเป้นคนสร้างภาพพวกนั้นให้เขาเก็บ นี่แหละครับไอ้ต้าร์มักมีคำคมข้อคิดดีๆมาให้เพื่อนๆอยู่เสมอ (ประเภทพูดน้อยต่อยหนัก) เรื่องแฟนก็เห็นต้าร์มีแอบคบๆกับเด็กโรงเรียนอื่นนะครับ ประมาณว่าต้าร์ไปถ่ายรูปที่โรงเรียนเขา แล้วเขาแอบปลื้ม เลยตามจีบต้าร์ แต่ความสัมพันธ์เป็นยังไงไม่มีใครรู้ครับเพราะว่าต้าร์มันไม่พูด  มันเพียงบอกว่าถ้าแต่งกับน้องผึ้งเมื่อไหร่จะบอก (เห็นไหมครับพูดน้อยต่อยหนักจริงๆ)

[wutwit]

ขอกรี๊ดดังๆๆๆๆๆๆๆๆทีเหอะ


เรื่องนี้รวมสาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆเหรอ


ดูไม่แมนซ๊ากคนเลยอะ

หุหุหุ อย่าว่ากันน้าคนโพสต์