มาต่อแล้วนา ใครแอบอ่านยังไม่แสดงตัว โผล่มาเดี๋ยวนี้นะ 
ไม่โผล่ปิดร้านจริงๆด้วย 
--------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2FC7C0P0&Autoplay=1เฮีย....ไม่หิวเหรอ....เฮียกินข้าวหน่อยดีกว่ามั้ย เฮียไม่ค่อยกินข้าวเลย หมี่รู้นะว่าเฮียคิดถึงพี่รักชาติ แล้วทำไมเฮียไม่โทรไปหาเขาล่ะ ทำไมเฮียเอาแต่ทรมานตัวเองอยู่อย่างนี้…ถ้าเฮียไม่โทรไป หมี่จะโทรแล้วนะ จะบอกให้พี่รักชาติเขามาดูบ้าง ว่าตอนนี้เฮียเป็นยังไง ให้เขามาเห็นกับตา มาดูแลเฮียบ้าง ว่าเฮียไม่สบายขนาดนี้แล้ว”
หมี่เดินมานั่งข้าง ๆ พี่ชายที่นอนนิ่งเงียบมาหลายวัน ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน ใบหน้าซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัด
เฮียตรอมใจหรือยังไง ทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้
จะโทรไปหาให้พี่รักชาติมาดูอาการของเฮียบ้าง เฮียก็ไม่ยอมให้โทร
เอาแต่บอกว่า ไม่อยากให้พี่รักชาติไม่สบายใจ แล้วก็บอกว่าไม่อยากเป็นภาระให้ต้องเทียวไปเทียวมา
ก็เพราะอย่างนี้ เฮียคิดอย่างนี้ เลยไม่รู้จะทำยังไง
“เฮียหมี่ทนไม่ไหวแล้วนะ......ขืนปล่อยทิ้งไว้อย่างนี้ เฮียของหมี่นั่นแหละที่จะแย่”
เด็กสาวกดหมายเลขโทรศัพท์ของรักชาติ และไม่สนใจอะไรอีก แม้จะถูกห้ามแต่จะไม่เชื่ออีกต่อไปแล้ว
ปลายสายที่เรียกเข้ามาทำให้รักชาติ ที่นั่งร้องไห้อยู่กับเพื่อน ต้องหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาดู และยิ่งเห็นว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของใคร ใจยิ่งเต้นระทึก
เบอร์ของน้องหมี่ เบอร์ของน้องหมี่จริง ๆ เฮีย เฮีย เฮียก๋วย จะได้ถามเรื่องเฮียก๋วย
“น้องหมี่เหรอครับเฮียก๋วยสบายดีหรือเปล่า”
แค่เพียงรับสาย แค่เพียงได้ยินเสียงที่ตอบกลับมา
แค่เพียงได้ยิน ความรู้สึกดีใจก็ตีตื้นขึ้นมาทันที จนเก็บระงับอาการเอาไว้ไม่อยู่
“เฮียสบายดี.....แล้ว....แล้วรักชาติ...ลื้อกินข้าวแล้วหรือยัง….หิวข้าวหรือเปล่า”
แค่เพียงได้ยินเสียง......เสียงที่จำได้ดี น้ำเสียงที่จดจำเอาไว้เสมอ รักชาติยุดน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป
ผมคิดถึงเฮีย ผมคิดถึงเฮีย ผมอยากให้เฮียทำข้าวให้ผมกิน ผมหิวข้าว ผมหิวจะตายอยู่แล้ว
ทำไมกินข้าวกับใครก็ไม่อร่อยเหมือนที่เฮียทำให้เลย ผมคิดถึงเฮีย ผมอยากเจอหน้า อยากกลับไปหา อยากไปให้เฮียด่า หรือบ่นอะไรก็ได้ ผมอยากไปหา ผมคิดถึง
“ผม.....ยัง......ยัง....ไม่ได้กินอะไรเลย....หิว....หิวข้าว.....จะ...แย่แล้วล่ะ....จะทำยังไงดี”
เสียงที่ตอบกลับมา กว่าจะหลุดเป็นคำพูดออกมาได้ คนพูดก็ต้องกลั้นใจตอบไม่ให้เสียงสะอื้นรอดออกมา
แต่ถึงอย่างนั้นคนฟังก็รับรู้ได้ทันที
“แล้วทำไมถึงไม่กิน....ลื้อมัวทำอะไรอยู่...อั๊วบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้กินข้าวด้วย....ขยันทำให้ห่วงจริงนะ...เป็นอะไรข้าวเนี่ย จะต้องให้ยัดปากหรือไง กว่าจะกินแต่ละที กว่าจะกินหมด ต้องให้พูดซ้ำพูดซาก นี่ถ้าไม่โทรมาก็ไม่รู้เลยใช่มั้ย ว่าลื้อทำตัวเหลวไหลอีกแล้ว....เป็นยังไงล่ะ วันนี้คงสูบบุหรี่เพลินเลยสิ ใช่มั้ยรักชาติ”
เสียงพูดของอีกฝ่าย เป็นครั้งแรกที่รักชาติตั้งใจฟัง และฟังทุกประโยคที่พูดออกมา ฟังจนยิ้ม ยิ้มได้ทั้งน้ำตา
“ผมไม่สูบแล้ว เลิกสูบแล้วด้วย....ถ้าไม่เชื่อสาบานก็ได้”
เสียงที่เงียบหายไป ทำให้รักชาติใจเต้นระทึก รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ
และก็ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวเหยียดของอีกฝ่าย
“อั๊วเชื่อก็ได้ แล้วที่บอกว่าหิวเนี่ย วันนี้ลื้ออยากกินอะไร ไหนลองพูดมาซิ เดี๋ยวจะทำไปส่งให้ หอเพื่อนลื้ออยู่ที่ไหนล่ะ เฮียไปไม่ถูก”
เพียงเท่านี้ เพียงแค่คำพูดนี้ที่ทำให้หัวใจของรักชาติพองโต นั่งยิ้มอย่างมีความสุข ทั้งที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะยิ้มได้กว้างขนาดนี้
“ไม่เอา อยากกินเส้นเล็กต้มยำ.....ใส่ลูกชิ้นเยอะ ๆ กิน สี่ห้าชาม ก็คิดแค่ 15 บาท เอาแบบนั้น ผมอยากกินแบบนั้น เฮียทำให้กินได้มั้ย ถ้าทำได้ เดี๋ยวผมจะไปกินทันทีเลย......ถ้าทำจริง ๆ ผมจะวิ่งไปอาบน้ำ แป๊บเดียวก็ไปถึงร้านเฮียเลยล่ะ นะ ผมอยากกินจริง ๆ นะเฮีย”
เพราะรักชาติบอกว่าอยากกิน คนที่ลุกขึ้นนั่งบนเตียง ใบหน้าที่ซีดเซียว กลับมีชีวิตชีวาขึ้น
จนหมี่ ที่เดินออกไปยืนห่าง ๆ ถึงกับลอบยิ้มออกมา
เฮียนะเฮีย ถ้ารู้ว่า แค่ให้เฮียคุยกับพี่รักชาติ เฮียก็หายป่วยแล้ว รู้อย่างนี้ ทำไปตั้งนานแล้วล่ะ
“ถ้าลื้อกินไม่หมด จนอั๊วต้องเอาตะเกียบยัดปาก เหมือนเวลาที่ลื้อกินข้าวไม่หมดล่ะก็ ลื้อโดนดีแน่รักชาติ”
ก๋วยยังคงนั่งอมยิ้ม เมื่อได้ยินเสียงของคนที่ตอบกลับมา จนทำให้หัวเราะออกมาได้
“กลัวตายเลยเฮีย......ก็เฮียอยากทำกับข้าวอร่อยทำไมล่ะ ผมก็กินช้าน่ะสิ ถ้ากินเร็ว ของอร่อยก็หมดเร็ว ไม่เอาหรอก อยากกินข้าวที่เฮียทำเยอะ ๆ แบบไม่ต้องกลัวหมดน่ะ ได้หรือเปล่าล่ะเฮีย”
TBC….
-----------------------------------------------------------------------------------------
เจอกันเดือนกันยา 
หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553) (อ่าน 339749 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก