หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553)

[drasil]

รอตอนจบและตอนพิเศษค่ะ

[Sornpattra]

คุณ เทนนะ
แต่งเรื่องไหนก็สนุก    ทุกเรื่อง
หวานกำลังดี ไม่มากไม่น้อย กลมกล่อม
มารอ ตอนสุดท้าย ด้วยคนค่ะ

[nunamicky]

เฮียน่ารักที่สุดเลย
อิจฉารักชาติเค้าจริงๆ

[PsychicLine]

มารายงานตัวจ้ะ    
ปิ๊งเฮียก๋วยตั้งแต่อ่านตอนแรก เลยอ่านรวดเดียววันเดียวจบ ไม่เป็นอันทำอะไรเลย
ถ้าไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้คงเสียดายแย่ แย่มาก ๆ ตอนนี้ก็รอตอนจบ ...อยากมีรักแบบนี้บ้าง
อยู่คนเดียว เหงาจับใจ เรื่องนี้แหละจะเป็นแรงบันดาลใจให้ก้าวออกไปรักใครสักคน
เพราะเฮียก๋วยทำให้เห็นว่า การได้รักใครอย่างไม่หวังอะไรตอบแทน มันให้ความรู้สึกดีแบบนี้เอง

[TANYAjip]

ตอน มาถ่ายรูปกันเถอะ(จบ)






เราต่างคนต่างใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง

รักชาติเป็นลูกคนกลางของพ่อและแม่ ลูกคนกลางมักคิดว่าตัวเองขาดการเหลียวแลเอาใจใส่ เพราะลูกคนโตเป็นของพ่อ ส่วนลูกคนเล็กเป็นของแม่

หลาย ๆ ครั้งที่คิดอย่างนั้น ทำตัวเองให้ไม่เป็นที่พอใจของพ่อ
เพราะคิดว่าพ่อไม่เคยรักหรือใส่ใจ
ไม่เคยลงรอยกัน ไม่พูดคุย ไม่คิด และไม่เคยจะพยายามเข้าใจกัน

แต่ละวันผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
ไม่คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นจากที่เป็น
ทำอย่างที่อยากทำ ทำตามใจตัวเอง เที่ยวเตร่และคึกคะนองตามวัย
ไม่คิดถึงวันข้างหน้า ไม่เคยมองอนาคต มองแค่วันนี้และพรุ่งนี้
ว่าจะผ่านไปยังไง

ทั้งที่ไม่เคยสนใจหรือใส่ใจใครเลยสักนิด แต่วันหนึ่งทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปอย่างแสนเชื่องช้า สิ่งดี ๆ จากผู้เป็นแบบอย่างซึมซับเข้ามาโดยที่ไม่ทันรู้สึกตัว

ใครคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยคิดว่าจะเติมเต็มสิ่งที่หล่นหายไประหว่างทาง

ใครคนหนึ่ง ที่มาเปลี่ยนคนใช้ชีวิตไปวัน ๆ ให้มีคุณค่ามากขึ้น
คนคนนั้นทำให้ต้องพยายามมากขึ้น
ทำให้ชีวิตมีจุดมุ่งหมาย ทำทุกอย่างให้ดีเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ

การทำให้คนยอมรับเป็นสิ่งที่ยาก
และถ้าขืนยังดึงดันจะเป็นคนที่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ สิ่งที่พยายามและมุ่งหวังคงเป็นไปไม่ได้

คน ๆ หนึ่งซึ่งไม่เคยคิดว่าจะมีใครรักหรือใส่ใจ
ในวันหนึ่งเมื่อได้สิ่งที่เคยคิเและหวังมาไว้ในมือ สิ่งที่พยายามทำหลังจากนั้นคือรักษามันเอาไว้ให้คงอยู่นานเท่านาน

เราเดินทางมาด้วยกัน

โกรธกัน
เกลียดกัน

ในวันที่ไม่เคยคาดคิด จากความโกรธและเกลียดกลับพัฒนาเป็นความผูกพันภายในใจลึก ๆ และเจริญเติบโตเป็นความรักในที่สุด

ความรักและเอาใจใส่ของคน ๆ หนึ่ง สามารถเปลี่ยนแปลงคนคนหนึ่งไปได้ตลอดกาล



มันเป็นเรื่องยากที่คนรอบข้างจะยอมรับ
แต่ยากยิ่งกว่า หากมีคนยอมรับแล้ว และต้องรักษาความเชื่อมั่นที่เกิดขึ้นให้คงอยู่ตลอดไป

กว่าจะมีวันที่มีคนเชื่อมั่นและพอจะทำให้ความเชื่อมั่นคงอยู่ได้มันก็ยากเย็นแสนเข็ญจนแทบถอดใจ ท้อใจก็หลายครั้ง เผชิญหน้ากับความเจ็บปวด การถูกเสียดสีและด่าทอ แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้

ฟ้าหลังฝนมักสดใสเสมอ

“โชว์ใบปริญญาบัตรให้เห็นชัด ๆ หน่อยสิเฮีย”

รักชาติที่ยืนคุมการโพสท่าในทุกช็อต ตะโกนบอกคนที่ยืนยิ้มกว้างหน้าบาน ให้ยกใบปริญญาบัตรขึ้นให้เห็นชัด ๆ

กดรัวชัตเตอร์ จนมือเป็นระวิง จัดท่าทางการยืนให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและคอยกำกับอยู่ตลอดเวลา

“หม่าม๊า ยิ้มหน่อยครับ นั่นแหละครับ ชิด ๆ กันเลยครับ”

ภาพเฮียก๋วยในชุดครุยยาวคลุมเข่า แต่งกายสุภาพเรียบร้อย และยืนกอดใบปริญญาบัตร โดยมีหม่าม๊า และหมี่ยืนยิ้มขนาบทั้งสองข้าง

ทำให้รักชาติต้องอมยิ้มเพราะรู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่แสนดีที่สุดอีกหนึ่งวัน

หม่าม๊าตื่นเต้นยิ่งกว่าใคร ๆ ทั้งหมด ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ และยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดเวลา

“อีกรูปครับ เฮียโอบหม่าม๊าหน่อย ยิ้มด้วยนั่นแหละ หนึ่งสองสาม”

กดชัตเตอร์เพื่อเก็บภาพบรรยากาศแห่งความน่ายินดี และเตรียมมองหามุมที่จะถ่ายรูปมุมอื่น ๆ

“ไปตรงโน้นบ้างดีกว่าครับ หม่าม๊าเดินไหวป่าว ตรงโน้นอ่ะ”

รักชาติเดินเข้าไปพยุงหม่าม๊าที่ใช้ไม่เท้าช่วยพยุง และประคองให้ก้าวขาเดินได้อย่างสะดวกเพราะวันนี้ เฮียคงปฎิบัติหน้าที่ได้ไม่เต็มที่

เพราะฉะนั้นคนที่ต้องเต็มที่มากที่สุดเห็นจะเป็นรักชาตินั่นเอง


“หมี่ถือของเองพี่รักชาติ เฮียไม่ต้องถือนะวันนี้ หมี่กับพี่รักชาติจัดการเอง”

น้องสาวเอ่ยบอกและหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรัง ทั้งช่อดอกไม้ และตุ๊กตาตัวโตที่มีข้อความแสดงความยินดี

“รักชาติอ่า หม่าม๊าเดินหวายซี่ ตรงไหนหม่าม๊าก็ไปล่าย วันนี้สู้ตาย”

หม่าม๊าสู้ตาย งั้นรักก็สู้ตายด้วยแล้วกันนะหม่าม๊า

“โหหหห หม่าม๊าเดินลิ่วเลยอ่ะ นึกว่าสาว ๆ ซะอีก นี่ถ้าไม่บอกว่าเจ็บหัวเข่า ใครจะไปเชื่อ เดินเร็วกว่ารักอีก”

รักชาติประคองหม่าม๊าให้เดินไปที่จุดที่จัดซุ้มดอกไม้และประดับข้อความแสดงความยินดีโดยมีคนตัวโตกว่าเดินตามมา
และมองภาพของคนที่เดินอยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มกว้าง รอยยิ้มที่สดใสที่สุดในชีวิต

“หม่าม๊าจะยอมรับได้เหรอเฮีย ถ้าหม่าม๊ารู้ เฮียต้องแย่แน่ ๆ”

ในวันหนึ่งที่จำได้ คำพูดที่ทำให้หวั่นวิตกในวันหนึ่งทำให้ก๋วยต้องคิดหนัก หม่าม๊าอาจรู้หรือไม่รู้ เรื่องความสัมพันธ์ของคนสองคนที่ไปไกลเกินกว่าการคบหาแบบเพื่อน

หลายครั้งที่หม่าม๊าทำเหมือนรับรู้ แต่ก็เลี่ยงที่จะพูดถึงและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

มันอาจจะชัดเจนแต่ในบางครั้งมันก็ไม่ชัดเจนเลยสักนิด

แต่สิ่งที่มากกว่านั้น คือการที่รักชาติเองก็ไม่ย่อท้อและทำให้หม่าม๊ายอมรับให้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว

และสิ่งนั้นยิ่งเป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจมากที่สุด
เพราะเป็นเหมือนบทพิสูจน์ว่า รักชาติจริงจังและไม่ได้คิดจะทำอะไรเล่น ๆ ไปวัน ๆ เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

“แหม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะเฮีย แฟนมาถ่ายรูปให้ยิ้มไม่ยอมหุบเชียวนะ”

คำพูดหยอกล้อของน้องสาวทำให้ก๋วยต้องรีบหุบยิ้มด้วยความเก้อเขิน
สบตากับน้องสาวที่ยักคิ้วหลิ่วตาและยังอมยิ้มไม่เลิกเพราะเห็นพี่ชายทำท่าทางแปลก ๆไม่เหมือนที่เคยเป็น

เพียงเท่านั้นแล้วหมี่ก็หัวเราะออกมาเสียงเบา

“พี่รักชาตินี่ก็เอาใจหม่าม๊าซะจริ๊งงงงงง เป็นตัวอย่างที่ดีขนาดนี้เดี๋ยวหมี่จะเอาไว้ไปใช้กับหม่าม๊าเฮียกวงบ้าง หม่าม๊าเฮียกวงจะได้รักหมี่เยอะ ๆ”

ยิ่งพูด ก๋วยก็ยิ่งทำหน้าไม่ถูก

กึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง เพราะพยายามรักษาฟอร์ม แต่สุดท้ายเมื่อน้องสาวยังแซวไม่เลิกก็เลยต้องหัวเราะออกมา และบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงเบา

“ลื้อนี่น๊า เฮียหาพี่สะใภ้ดี ๆ มาให้แล้ว ก็ยังแซวเฮียอีก”

พี่สะใภ้ดี ๆ เหรอ

แหม เฮียนี่ล่ะก็ เมื่อก่อนทำเป็นพูดว่าอย่างพี่รักชาติคงไม่มีทางมารักมาสนใจเฮียหรอก บ่นอย่างนั้น น้อยอกน้อยใจอย่างนี้

แค่พูดว่าพี่รักชาติเป็นแฟนยังไม่กล้าพูด

แต่เดี๋ยวนี้ล่ะ พี่สะใภ้ พี่สะใภ้ ไม่ค่อยจะเห่อพี่สะใภ้เลยนะเฮีย

สองคนพี่น้อง ยืนคุยกันไปยิ้มกันไป ก่อนจะเงยหน้าไปมอง
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของรักชาติ

“เฮีย มุมนี้สวย ถ่ายมุมนี้เลยนะ”

รักชาติรีบหันไปบอกคนที่เดินตามมา และกำลังจะก้าวขาไปเป็นตากล้องถ่ายรูปเพื่อเป็นที่ระลึก
แต่ก็มีอันต้องหยุดก้าวเท้าและยืนนิ่งอยู่กับที่ เมื่อได้ยินบางสิ่งบางอย่าง

บางสิ่งบางอย่างที่ได้ยินไม่ชัด

คำพูดบางอย่างของหม่าม๊าที่ทำให้ต้องยืนชะงักนิ่งค้าง

“เป็งแฟงกันก็ต้องถ่ายรูปคู่กันบ้างซี่ อาหมี่มาถ่ายรูปอารักชาติกับเฮียลื้อซิ”

ไม่ใช่แค่รักชาติ แต่รวมถึงก๋วย ที่กำลังก้าวขาและยืนนิ่งชะงัก

“หม่าม๊า ไม่ใช่ คือรักกับเฮีย ไม่ใช่”

ไม่รู้ว่าควรทำยังไง ไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับยังไง นิ่งอึ้ง และมองสบตากันด้วยความรู้สึกหลากหลาย

“อาหมี่มาถ่ายรูปซิ เดี๋ยวรูปต่อไปหม่าม๊าจะได้ยืนตรงกลาง”

ไม่ได้ตั้งตัว และไม่ทันได้อธิบายเหตุผล ทั้งรักชาติและก๋วยเข้ามายืนเคียงข้างกันแล้ว มองหน้าและสบตากันด้วยความประหลาดใจกับสิ่งที่ได้ยินแต่ก็ไม่ทันได้พูดอะไร เมื่อมีผู้กำกับคอยบอกบทให้ทำตาม

“ลื้อสองคนไม่ยิ้มเลยอ่า ยิ้มซี่ ยิ้มมมม”

ยิ้ม

ยิ้มและมองตรงไปที่กล้อง

ยิ้มด้วยความรู้สึกประหลาดใจ แม้จะไม่ได้เอ่ยถามเพื่อความมั่นใจจากข้อความที่ได้ยิน แต่ก็รู้ว่าสิ่งที่ได้ยินมันมากเกินพอแล้วสำหรับสิ่งที่เคยคาดหวังเอาไว้

“วันนี้ลื้อเหนื่อยทั้งวันเลยนะรักชาติ ไหวหรือเปล่า”

ได้ยินเสียงของคนที่ยืนเคียงข้างแล้วรักชาติก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่เอ่ยถาม อมยิ้มและเอ่ยตอบออกไปอย่างที่ใจคิด

“เหนื่อยกว่านี้ก็ผ่านมาแล้ว ประสาอะไรกับเหนื่อยแค่นี้ล่ะเฮีย”

คำตอบที่ได้รับ ทำให้ก๋วยยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้นและมองตรงไปที่กล้องที่มี
ตากล้องจำเป็น เป็นผู้ถ่ายรูปให้ โดยมีรักชาติยืนอยู่เคียงข้าง

มันยากที่จะทำให้คนรอบข้างยอมรับ
แต่มันยากยิ่งกว่าเมื่อได้รับการยอมรับแล้วจะทำให้ความเชื่อมั่นนั้นคงอยู่ตลอดไป

รักชาติสัมผัสได้ถึงฝ่ามืออุ่น ๆ ที่โอบเบา ๆ ที่รอบเอว
เงยหน้าขึ้นมองก็ได้เห็นคน ๆ หนึ่งที่ยืนเคียงข้างกันในวันนี้

เฮียก๋วย

ขอบคุณทุก ๆ อย่างที่ผ่านมา ขอบคุณที่ทำให้คน ๆ หนึ่งมุ่งมั่นและกล้าที่จะพัฒนาตัวเองให้เป็นที่ยอมรับของคนรอบข้างในวันนี้

ขอบคุณมาก ๆ จริง ๆ นะเฮีย

เอ่ยขอบคุณในใจและรักชาติก็หันไปมองที่กล้องเมื่อได้ยินเสียงนับของหมี่ที่กำลังเตรียมกดชัตเตอร์

“เตรียมตัวนะ หนึ่ง สอง สาม”

เสียงกดชัตเตอร์หลังการนับครั้งที่สามได้ภาพคู่ของคนสองคน

วันแห่งการร่วมแสดงความยินดีของคนหนึ่งคน
แต่เป็นวันแห่งความสำเร็จของคนสองคน
รูปภาพใบสำคัญใบนั้น คือรูปถ่ายคู่กันของก๋วยและรักชาติในวันที่ทั้งคู่ได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างนั่นเอง

Fin.

จบแล้วอ่ะ  ลุ้นกับคู่นี้มาหลายปี  จบได้ประทับใจมาก


ปล ใครเปลี่ยนหัวกระทู้เป็น  รบกวนเปลี่ยนให้ด้วยได้ไหมค่ะ  พอดีทำไม่เป็นค่ะ

[Baruda]

 

[autumm_99]

ซึ้งไปกับรักชาติ และเฮียก๋วยย

รักกันนานๆๆนะค้าบบบบบบบบบบบ

 

[Ken Ken]

ซึ้งมาก ลุ้นตั้งนานกับคู่นี่ เหอๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆฮะ
รอตอนพิเศษ

[PEENAT1972]

ไปที่โฟสแรก
กดแก้ไข
แล้วแก้หัวเรื่องตามต้องการ กดบันทึก จบ

[นัตสึกิ]

จบแล้วอ่า
แอร๊ยยยยยยยยยยย
รอมาตั้งนานดีใจจังเลย
ขอบคุณทั้งคนโพส และพี่เท็นมากนะคร๊า

[nunamicky]

ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ
อยากอ่านต่อไปอีกเรื่อยๆ
รักเฮียก๋วยกับรักชาติ
มาต่อตอนพิเศษอีกนะคะ

[TANYAjip]

ไปที่โฟสแรก
กดแก้ไข
แล้วแก้หัวเรื่องตามต้องการ กดบันทึก จบ

ขอบคุณค่ะ   แต่หนูก็ทำไม่เป็นอยู่ดีอ่ะ

[Sornpattra]

จบแล้วเหรอ อ่อ
ยังเหลือ น้องแว่น กับน้องขวดอีกคู่ นะ
หายไป น้าน นานแระเนาะ

[skynotebook]

กรี๊ดๆๆๆๆ
กว่าจะอ่านจบ หลายวันเลยทีเดียว
ขอบคุณทั้งผู้แต่งและคนที่นำมาโหสนะค่ะ
ได้มาอ่านเรื่องน่ารักๆแบบนี้ :-[มีความสุขมากมาย อิอิ

เรื่องนี้ทำให้ลุ้นบ่อยมากๆ
แล้วก็ทำให้ร้องไห้ :sad4:แบบบ่อน้ำตาแตก(ตาบวมไปหลายรอบเลย)
แล้วก็ยิ้มเหมือนคนบ้ากลางถนน(เพราะอ่านในเน็ตมือถือ)
ชอบมากกกกก

[BaII]

เย้ๆ อ่าาจบแว้วว

[Number1_90]

ชอบเรื่องนี้มากมาย

เห็นพัฒนาการขอตัวละครชัดเจน

ขอบคุณมากๆค่ะ

[entirom]

น่ารัก

[Non_stop]

 

สุดท้ายก็คือสิ่งที่สวยงาม

ที่ทุกคนในครอบครัวตา่งมีให้กันและกัน

ยินดีกับเฮียก๋วยและน้องรักชาติผู้น่ารักด้วยน่ะค่า

ปล.รอตอนพิเศษค่ะ

[iOwnDaWorld]

ปอกเปลือกผมไม้ครับ
ไม่ใช่ ปลอกเปลือกผลไม้
ปลอก ใช้กับปลอกมีด ปลอกปากกา อะไรพวกนี้
อย่าลืมบอกคุณ aoikyosuke
แล้วก็ อีกอย่างคือ
ชอบนิยายทุกเรื่องเลย สนุกมากๆ โดยเฉพาะปรัชญาช่างกล

[lovely2min]

อ้าก
ไอ้เราเข้ามาอ่านตอนนิยายจบทุกที

กรี๊ดวี๊ดว้าย รักชาติน่ารักมากๆจ้า
ตอนจบซาบซึ้งมาก ขอบคุณหม่าม๊าที่เข้าใจ
น้ำตาคลอ
อาเฮียเป็นคนอดทนมากขอนับถือ5555
ขอบคุณ คุณเท็นที่ต่อจนจบ ขอบคุณคนโพสที่มาโพสให้อ่านนะจ๊ะ
^^

[little_nok]

จบแล้ว คิดว่าไม่จบเสียอีก
อยากให้เรื่องนี้มีคนอ่านเยอะๆ
เนื้อเรื่องน่ารัก ไม่มีพิษภัย
ต้องไปหาปรัชญาช่างกลอ่านซะแล้ว

[FlapJack]

กำลังเซ็งๆ จากงาน มาเจอเรื่องนี้ ทำหายเซ็งไปเลย อ่านไปได้หลายตอนแล้ว แต่ยังไม่จบ (อีกเยอะเลยละ) สนุกมากๆ ครับ คอยเชียร์เฮียอยู่ไกลๆ ไว้จะติดตามเป็นลูกค้าร้านเฮีย 

[wichaiP]

ขอบคุณที่นำมาเผยเเพร่ ขอบคุณคุณคนเขียนที่ไม่ลืม กลับมาทำให้เรื่องนี้สมบูรณ์ ผมยอมรับว่า ในหลายๆ เรื่อง ของคุณคนเขียน ผมชอบคู่เฮียก๋วย กับ รักชาติที่สุด รอมานาน และ ยิ้มจนน้ำตาไหลกับความสุข ของสองคน

ขอบคุณมากครับ

[midnightblue]

กรี๊ดดดดดดดดดด น่ารักมากทั้งเฮียก๋วยกะรัก

[pochu52]

ตอนสุดท้ายของเฮียก๋วยกับรักชาติมาแบบไม่รู้ตัวเลย มาเห็นก็ตอนจะย้ายมาอยู่จบแล้ว
ดีใจกับเฮียก๋วยที่เรียบจบปริญญา ที่สำคัญหม๊าก็ยอมรับความรักของเฮียกับน้องรักแล้ว
ขอบคุณคุณเท็นและคนโพสต์ลงเล้าด้วยนะค่ะ

[cartoons]

 

[cokesprite]

 

ชอบกินก๋วยเตี๋ยวเหมือนกัน

[cokesprite]

 

เฮียโคตรหื่นเลยอ่ะ อิอิ

[tomodaging]

อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ทำงานในกรุงใหม่ๆ ยันเตะฝุ่นไปอยู่บ้านนอกเป็นปีๆ จนตอนนี้เข้ากรุงมาทำงานได้ค่อนปีแล้ว

มันปลื้มยังไงไม่รู้อ่ะ น้ำตาจะไหล(หลากหลายความรู้สึก)

[nutty]

ตามอ่านผลงานของคุณเท็นมาหลายเรื่อง เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่สนุกมากๆเลย ดีใจที่จบแฮปปี้
น้องรักผู้รักจริงเฮียก๋วยพี่ที่แสนดี อินจนอยากไปอุดหนุนร้านก๋วยเตี๋ยวเฮียเลย 555