สุริยายอแสง จันทราคล้อย (mpreg) ปัจฉิมบท (P.25) จบแล้วค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: สุริยายอแสง จันทราคล้อย (mpreg) ปัจฉิมบท (P.25) จบแล้วค่ะ  (อ่าน 226404 ครั้ง)

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////



ปฐมบท


ดาวดาราประกายงามกลางผืนฟ้า

ยามทิวาราตรีสงัดเงียบ

งดงามล้ำยากยิ่งสิ่งใดเปรียบ

แสงดาราคงเทียบเคียงเจ้าจันทรา


โอ้ ศศินใจเจ้านั้นคงเจ็บปวด

คงร้าวรวดด้วยกรรมใดของเจ้าหนา

เจ้าจำต้องเป็นเงาของสุริยา

อยู่เรื่อยมาทุกราตรีเป็นอาจิณ


รังสิมาผู้ยิ่งใหญ่แห่งอัมพร

นามขจรลือไกลไม่จบสิ้น

ผู้คนนับถือเจ้ายิ่งชีวิน

สุริยินทร์ถิ่นเจ้านั้นช่างไพศาล


สามดาราจักอยู่คู่วิหายสะ

มิอาจจะขาดดวงใดไปชั่วกาล

เพื่อคงไว้ซึ่งโลกาจนชั่วนาน

และสืบสานปฏิญญาแห่งทวยเทพ


+++++++++++++++++++++++++



สวัสดีค่ะ ^+++^

คราวนี้เริ่มเรื่องมาด้วยบทกลอน สำหรับเรื่องนี้เป็นแนวไทย ๆ (จักร ๆ วงศ์ ๆ ประมาณนั้นค่ะ)

คงคอนเซปแนวย้อนยุคตามฉบับ แหะ ๆ

ฝากตัว(อีกรอบ) ด้วยนะคะ ^^

ปล. เรื่องเก่าที่เคยลง... ฟิ้วไปแล้วเรื่องนึงค่ะ(มัวแต่นั่งเรียน เข้าแลป ทำงานพิเศษ ลืมมาต่อ หายเรียบร้อย //อาย)  :-[

เรื่องที่แต่ง(จบแล้ว)

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32113.0

ตำนานรักสองราชวงศ์(เรื่องยาว)

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36513.0

เรือจ้างลำแกร่ง (เรื่องสั้นของวันครู)




++++++++++++++

แจ้งข่าวค่ะ

สิ้นเดือนนี้พี่ชายของคนเขียนจะบวช หลังพี่ชายบวจจะมาอัพตอนต่อไปให้นะคะ

ช้าขั้นรุนแรงเลย 5555 ขออภัยด้วยค่ะ

ขอจัดการงานหลวงให้เสร็จก่อนนะะ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปน้า
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-10-2014 01:08:13 โดย midnight »

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
ปฏิญญาที่ ๑

แสงสีทองสาดส่องนภากว้าง

ความมืดจางหมู่ปักษาออกหากิน

ผู้คนตื่นจากนิทราหมดฝันสิ้น

มุ่งสู่ถิ่นทำหาเลี้ยงเพื่อครอบครัว



ยามที่แสงแห่งสุริยาสาดส่องไปทั่วอาณาจักรวสุนธรา ผู้คนทั้งหลายต่างตื่นจากการหลับใหลขึ้นมาเพื่อทำงานของตนอย่างแข็งขัน

เหล่านางกำนัลวัยกำดัดผิวพรรณผุดผาดงดงามต่างเดินกันจัดเตรียมของให้เจ้านายของพวกนางวุ่น ผ้าทอสีอ่อนงดงามสะบัดพลิ้วตามจังหวะการก้าวเท้ามองดูเพลินตา

ดวงเนตรคมทอดมองเหล่านางกำนัลน้อย ริมโอษฐ์บางเหยียดยิ้มน้อย ๆ อย่างมีสุข...

สงคราม... ที่ทำให้ต้องเกิดการสูญเสียและความหวาดกลัวไปทั่วหย่อมหญ้าได้จบลงไปแล้ว แม้นว่าวสุนธราจักต้องตกอยู่ภายใต้การปกครองของอุษณกร แต่อย่างน้อยก็ได้รับการช่วยเหลือ ฟื้นฟูบ้านเมืองให้กลับมางดงามดังเดิมเช่นนี้

“เจ้าพี่ เจ้าพี่สุริเยนทร์เพคะ”เสียงหวานใสของเจ้าน้องนางดังขึ้น ก่อนที่ร่างผอมบางจะย่างก้าวเข้ามาใกล้พระองค์

“มีอะไรหรือ ศรวิษฐาน้องพี่”สุรเสียงนุ่มทุ้มตรัสถามพระขนิษฐาอย่างอ่อนโยน เจ้าน้องของพระองค์นับวันก็ยิ่งงดงามขึ้น ช่างน่าภาคภูมิยิ่ง

“เสด็จพ่อเรียกพบเพคะ เจ้าพี่... พระองค์ทรงรับสั่งเรียก เจ้าพี่ น้อง และเจ้าน้องเพคะ... เจ้าพี่ทรงเห็นเจ้าน้องบ้างไหม น้องเดินผ่านมาจากตำหนักใหญ่ถึงที่นี้ ยังมิเห็นเจ้าน้องเลยแม้เพียงเงา”เจ้าหญิงองค์น้อยเอ่ยถามพระเชษฐาของพระนางด้วยสีพระพักตร์บึ้งตึง

“ศรก็รู้ ศศินน่ะมิได้หาตัวได้ง่าย ๆ”พระพักตร์หล่อเหลาเบือนออกไปทางบัญชรกว้าง “แต่ก็มิน่าอยู่ไกลจากที่นี้เท่าไหร่กระมั้ง...”
ศรวิษฐามองตามเจ้าพี่ของพระนางไปด้านนอก

“ศศิน ศศินคคนานต์ น้องอยู่แถวนี้หรือเปล่า”สุริเยนทร์ไทวะร้องเรียกอนุชาแห่งตน เหล่านางกำนัลและทหารรักษาพระองค์ทั้งหลายที่อยู่รายรอบนั้นหันไปมองเจ้าชายองค์โตของพวกเขา ก่อนที่จะหันมามองหาองค์ชายรองที่เจ้าชายเรียกหา “ศศินคคนานต์”

“พะยะค่ะ เจ้าพี่”ร่างสูงโปร่งก้าวออกมาจากกอไม้ทึบ ในมือเรียวถือหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง บ่งบอกว่าพระองค์ทรงทำอันใดอยู่ตรงกอไม้นั้น “มีเรื่องอันใดหรือพะยะค่ะ”

“เสด็จพ่อเรียกพบเจ้า ข้าและน้องหญิง...”องค์ชายใหญ่ทรงบอกกล่าวแก่น้องรองของพระองค์อย่างนุ่มนวล “รีบไปกันเถิด สายมากแล้ว”

“เพคะ”เจ้าหญิงหนึ่งเดียวที่กำเนิดจากรานีของวสุนธราขานรับ


ทั้งสามก้าวเดินไปด้วยกันด้วยรอยยิ้ม พวกเขาพูดคุยกัน หยอกล้อกัน เป็นที่น่าชื่นใจในความผูกพันของพี่น้องที่มีให้แก่กันและกันในสายตาของทุก ๆ คน

ถึงแม้จะบอกว่าพูดคุยกันไป แต่ถ้ามองให้ดี คงจะรับรู้ได้ว่าการพูดคุยกันเป็นการพูดคุยของคนเพียงสองคนเท่านั้น...


หนึ่ง... องค์ชายผู้เป็นแสงสว่างแห่งแผ่นดิน


หนึ่ง... เจ้าดาราผู้เป็นที่รัก


แล้วจันทร์เจ้าเล่า... เหตุใดจึงถูกหมางเมินยิ่งนัก


ดวงตาหวานทอแสงหม่นเมื่อได้รับฟังการหยอกล้อของเจ้าพี่ทั้งสองของพระองค์ แต่ก็มิทรงตรัสอันใดออกมาแม้เพียงน้อย

ในส่วนลึกของหฤทัยนั้นช่างเจ็บปวดยิ่งนัก แต่ใดมา แม้นจะกำเนิดมาเป็นผู้น้องที่สมควรได้รับการดูแลจากพี่ ๆ แต่นั่นคงเป็นเพียงความฝันที่เงาของดวงอาทิตย์อย่างพระองค์มิอาจเอื้อม

ด้วยดวงจันทร์ที่ไม่มีแสงในตนเองอย่างเขาน่ะหรือ จะเทียบเคียงเจ้าสุริยาและดวงดาราที่ทอแสงบนท้องนภาอย่างกล้าหาญได้


ตำหนักใหญ่ที่ประทับของพระเจ้าแผ่นดินช่างงดงามนัก ทุกสิ่งอย่างที่อยู่ภายในพระตำหนักแห่งนี้ล้วนจัดทำขึ้นมาอย่างประณีต บรรจง เพียงแค่มองผ่านก็รู้ถึงความเอาใจใส่ในงานแต่ละชิ้นของช่างศิลป์มากฝีมือ

“เสด็จพ่อพะยะค่ะ”เชษฐาองค์โตเอ่ยเรียกพระราชบิดาของตนที่ประทับยืนเหม่อมองท้องนภาอันกว้างใหญ่อยู่ริมพระบัญชร “ทรงเรียกลูกและน้อง ๆ มามีเรื่องอันใดหรือพะยะค่ะ”

“สุริเยนทร์ไทวะ ศรวิษฐา ศศินคคนานต์”องค์กษัตริย์แห่งวสุนธราตรัสเรียกชื่อบุตรของพระองค์เบา ๆ “พ่อมีเรื่องที่ต้องบอกให้พวกเจ้ารับรู้”

“เรื่องอันใดหรือเพคะ เสด็จพ่อ”เจ้าหญิงร่างบางทรงตรัสถามขึ้น “มีเรื่องใหญ่หรือเพคะ...”

“มันก็มิใช่เรื่องใหญ่อะไรมากหรอก ศรวิษฐา”ผู้เป็นบิดาหันวรกายกลับมาหาลูก ๆ ของพระองค์ “เพียงแค่องค์ชายรพีธรณิน องค์รัชทายาทแห่งอุษณกรจะเสด็จมายังวสุนธราของเราในวันพรุ่งก็เพียงเท่านั้น...”

“รัชทายาทแห่งอุษณกรจะเสด็จมาหรือพะยะค่ะ”พระขนงเรียวขมวดเข้าหากันน้อย ๆ ดวงเนตรฉายแววเคร่งเครียด “ทรงเสด็จมาด้วยเรื่องอันใดหรือ เสด็จพ่อ”

“มาเพื่อเจริญสัมพันธไมตรี สุริเยนทร์”พระเนตรคมเบนมาสบกับโอรสของพระองค์อย่างสื่อความนัยน์ “ทรงเสด็จมาเพื่อเจริญสัมพันธไมตรี...”

“คำพูดสวยหรูที่ว่ามาเจริญสัมพันธไมตรี แท้จริงก็เป็นเพียงคำลวงหลอก ความจริงนั้นไซร้ พระองค์จักต้องมาเอาผู้ใดไปเป็นตัวประกันเป็นแน่ใช่ไหมเพคะ เสด็จพ่อ”องค์ศรวิษฐาตรัสเสียงเข้มด้วยแรงอารมณ์ ดวงพักตร์ที่งดงามบึ้งตึงด้วยความโกรธาที่ประทุขึ้นในอุระ

“เป็นอย่างที่เจ้าคิดกระมัง ศรวิษฐา”พระองค์อดที่จะถอนพระทัยไม่ได้ เมื่อคำนึงถึงวันพรุ่ง “ขัตติยะที่มีศักดิ์สูงสุดแห่งวสุนธรา... มีสิทธิ์ขึ้นครองแผ่นดินต่อจากพ่อก็มีแต่พวกเจ้าทั้งสาม... เช่นนี้แล้ว รพีธรณินจักต้องนำพวกเจ้าคนใดคนหนึ่งไปเป็นแน่...”

“เช่นนั้นคงมิพ้นน้องหญิง...”สุริเยนทร์ไทวะเอื้อมหัตถ์มาแตะกรเรียวของพระน้องนางด้วยความห่วงใย พระองค์มิอยากให้เจ้าน้องยาต้องไปตกระกำลำบากเลย “น้องเป็นหญิง นอกจากจะไปเป็นตัวประกันแล้ว ยังสามารถข่มเหงนางได้... เสด็จพ่อ... ลูก...”

“อย่าเพิ่งร้อนใจไป สุริเยนทร์  มันก็คงมิแน่เสมอไปว่าจะเป็นศรวิษฐา”องค์กษัตริย์คลี่ยิ้มบางให้กับบุตรชาย ทำให้ความกังวลขององค์ชายใหญ่ยิ่งเพิ่มพูน ลางสังหรณ์แปลก ๆ เข้าเกาะกุมร่างกายของพระองค์ช้า ๆ “เจ้าคิดจะเตรียมการอย่างไรก็ตามใจเจ้า พ่อเรียกพวกเจ้ามาเพื่อบอกเรื่องนี้เพียงเท่านั้น”

“พะยะค่ะ เสด็จพ่อ”ร่างสูงน้อมกายลงน้อย ๆ “เช่นนั้นลูกขอทูลลา”

“ทูลลาเพคะ เสด็จพ่อ เสด็จแม่”


เจ้าชายและเจ้าหญิงองค์โตแห่งแผ่นดินหันกายเดินจากตำหนักใหญ่ไปอย่างรวดเร็ว กษัตราแห่งแผ่นดินปรายเนตรมองโอรสองค์รองน้อย ๆ ก่อนที่จะเสด็จออกไปอีกพระองค์หนึ่ง


“เจ้ามิพูดอะไรหน่อยหรือ ศศินคคนานต์”มารดาแห่งแผ่นดินตรัสกับโอรสองค์รองของพระนางที่นิ่งเงียบมาตั้งแต่เริ่มการพูดคุยจนถึงตอนนี้ “เจ้าคงกำลังคิดอยู่สินะ ว่าตัวเจ้านั้นมีสิทธิ์ที่จะได้ขึ้นครองราษฎร์ด้วยเช่นนั้นหรือ”

“พะยะค่ะ เสด็จแม่... ลูกมิเคยคิดว่าลูกนั้นจะมิสิทธิ์ที่จะได้ขึ้นครองแผ่นดินนี้ต่อจากพระบิดาพะยะค่ะ”เสียงทุ้มหวานตอบกลับอย่างสัจจริง รอยยิ้มบางเบาคลี่ส่งให้กับมารดาของตน

“เหตุใดเจ้าจึงคิดเช่นนั้นเล่า ศศิน ลูกแม่”

“ลูกเป็นเพียงเจ้าชายที่ไร้ความสามารถคนหนึ่ง... ลูกมิได้มีความเก่งกาจเฉกเช่นเจ้าพี่ มิได้มีความปราชญ์เปรื่องเช่นเจ้าน้องหลายคน...”

“แต่ลูกเป็นผู้ที่มีจิตใจที่ดีงามที่สุด ศศิน”หัตถ์เรียวบางลูบไล้เกศานิ่มเบา ๆ อย่างปลอบโยน “การปกครองแผ่นดินนี้ มิจำเป็นต้องเก่งกาจ มิจำเป็นต้องเปรืองปราชญ์นัก ขอแค่เพียงลูกมีคุณธรรม มีเมตตาต่อประชาชน เพียงเท่านี้ ตัวลูกก็จักเข้าไปอยู่กลางใจของทุกคนได้ ทุกคนจะภักดีต่อลูก ถวายให้ลูกได้แม้กระทั่งชีวิต”

“เฉกเช่นที่เสด็จพ่อและเจ้าพี่ได้รับ”ศศินคคนานต์ต่อท้ายคำของพระมารดาของพระองค์อย่างนุ่มนวล

ดวงเนตรเรียวช้อนขึ้นมองเสด็จแม่ของพระองค์ แววตาที่สับสน

“ลูกไม่ทราบหรอกพะยะค่ะ ว่าพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร แต่อะไรจะเกิด มันต้องเกิด เจ้าพี่สุริเยนทร์ยังคงเป็นเสาหลักให้กับพี่น้องทุกคน เจ้าพี่ศรวิษฐาแม้จักเจ้าอารมณ์ไปบ้าง แต่พระนางก็ทรงรับผิดชอบต่อหน้าที่ เป็นแสงที่ส่องประกายให้กับพสกนิกร แม้ว่าเพลานี้พระนางจะทรงกริ้ว แต่ลูกเชื่อว่าไม่นานก็จะทรงลืมเลือนและหายเป็นปกติ”

“ศศิน...”

“เช่นนี้แล้ว ลูกก็จะต้องทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุดมิใช่หรือพะยะค่ะ แม้ลูกจะมิใช่ที่โปรดปรานของเสด็จปู่ และเสด็จพ่อดังเช่นเจ้าพี่ทั้งสอง ก็มิได้หมายความว่าลูกจะทิ้งบ้านเมืองแห่งนี้นะพะยะค่ะ...”

“ศศินคคนานต์... ลูกรักของแม่”


+++++++++++++++++
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-03-2014 00:11:22 โดย midnight »

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เข้ามาจิ้มเรื่องใหม่คุณมิดไนท์ อิอิ
ศศินคิดจะสละตัวเองไปแทนพี่ๆสินะ

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
เข้ามาจิ้มเรื่องใหม่คุณมิดไนท์ อิอิ
ศศินคิดจะสละตัวเองไปแทนพี่ๆสินะ


อุ๋ย คนคุ้นเคย 555

เปล่านะคะ เรื่องนี้คนโดนเอาตัวไปไม่มีสิทธิ์เลือก สิทธิ์ขาดอยู่ที่คนมาเลือกค่ะ 5555

ออฟไลน์ Cockroach

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 195
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
นายเองเราท้องได้สินะ ฮี่ๆ จิ้มๆๆชอเลยแนวนี้ :z13:

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
มารอด้วย
 :katai2-1:
ปล.คิดถึงหนิงกวางงงง :hao5:

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
มารอด้วย
 :katai2-1:
ปล.คิดถึงหนิงกวางงงง :hao5:

ลืมมาต่อ โดนลบค่ะ ;-;

เอาไว้จะส่งตอนต่อให้ทาง PM นะคะ

<3 <3

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
นายเองเราท้องได้สินะ ฮี่ๆ จิ้มๆๆชอเลยแนวนี้ :z13:
หะ
ถ้าอย่างนี้ต้องเกาะขอบจอกันเลยทีเดียว
บวกและเป็ดขอบคุณ

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
ปฏิญญาที่ ๒

สุริยาจากแดนไกลมาเยือนถิ่น
พื้นแผ่นดินอันสมบูรณ์สัตว์พืชพันธุ์
เพื่อเจริญไมตรีผูกสัมพันธ์กัน
แฝงนัยน์อันน่าหวาดหวั่นในจิตใจ


เช้าวันรุ่งความวุ่นวายยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ มาเยือนในพระราชวังแห่งนี้ นางกำนัลน้อยใหญ่วิ่งวุ่นจัดเตรียมห้องหับที่พักนอน ตรวจสอบความเรียบร้อยครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะไปรวมกันที่ล้านกว้างหน้าตำหนักใหญ่ เหล่าทหารกล้าตั้งขบวนยาวตามรายทาง เพื่อต้อนรับเจ้าชายแห่งอุษณกร

เหล่านางกำนัลสาวสวยตระเตรียมของมากมาย ทั้งเครื่องคาวหวาน พวงมาลาที่ร้อยอย่างงดงามมารอท่า เพื่อทูลเกล้าถวายแด่ราชนิกุลต่างเมืองตามหน้าที่ ที่ได้รับมอบ

เหล่าองค์หญิงและบุตรีชั้นสูงต่างพากันแต่งโฉมด้วยผ้าแพรไหมทองาม ประทินผิวด้วยเครื่องงามชั้นเลิศ เครื่งประดับทางหรูหราถูกหยิบยกออกมาใส่อย่างเต็มยศ โดยมิมีใครยอมน้อยหน้ากว่าใครเลยแม้เพียงน้อย

ด้วยหวังว่าจะตกถังข้าวสาร ได้เป็นนางสนมนางในของว่าที่ผู้ครองแผ่นดินใหญ่ในภายภาคหน้า

เจ้าหญิงศรวิษฐาทรงเครื่องทองแพรไหมปักลายด้วยดิ้นเงิน ดิ้นทองงดงามสมศักดิ์เจ้าฟ้า แม้นพระนางจะทรงอยากผัดเปลี่ยนไปทรงเครื่องธรรมดาสักเพียงไร... แต่จักต้องรักษาหน้าของเสด็จพ่อและแผ่นดินเอาไว้เสียก่อน... จะทรงเอาแต่พระทัยมิได้เป็นเด็ดขาด

องค์สุริเยนทร์ไทวะทรงชุดทรงไหมสีน้ำเงินเรียบ ๆ ตามแบบของพระองค์เฉกเช่นทุกวัน เพียงแต่ทรงยศอย่างเต็มศักดิ์กว่าทุกคราเพียงเท่านั้น

ส่วนองค์ศศินคคนานต์นั้นทรงชุดสีขาวบริสุทธิ์ มิได้มียศฐาประดับมากมาย มีเพียงตราของเจ้าฟ้าประดับไว้เพียงเป็นสัญลักษณ์ของ ขัตติยวงศ์


แต่ถึงกระนั้น ดวงจันทร์ดวงนี้ก็โดดเด่นมิแพ้เจ้าทิวากรและดารกาเลยแม้แต่น้อย


เพียงไม่นานขบวนเสด็จของรัชทายาทต่างเมืองก็มาถึง ขบวนที่ดูเรียบ ๆ ไม่ได้หวือหวาอย่างที่คาดการณ์เอาไว้ แต่กลับแฝงไปด้วยความแข็งแกร่งทรงอำนาจของเหล่าทหารผู้องอาจ สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับประชาชนที่มารอรับเสด็จได้เป็นอย่างยิ่ง

ดวงตาสามคู่จับจ้องมองขบวนทหารนี้ด้วยความรู้สึกที่ต่างกันไป... ทั้งตื่นตะลึง ตื่นตระหนก หวาดหวั่น แต่ก็มิอาจแสดงอาการใด ๆ ออกมาได้

ศศินคคนานต์เงยพักตร์ขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองบุคคลที่อยู่บนหลังม้าทั้งหลาย ดวงตาสีไพรินสบกับตาคมที่ทอแสงกล้า เพียงเสี้ยววินาทีที่ได้สบกัน เนตรสีรัตติกาลนั้นกลับฉายแววพึงใจ...

ความสับสนแล่นเข้าสู่ใจเจ้าจันทรา แววตาเมื่อครู่คืออะไร คนผู้นั้นคือใครกัน... เหตุใดถึงดูทรงอำนาจยิ่งนัก


สองเจ้าชายแหละเจ้าหญิงเสด็จไปยังตำหนักใหญ่อย่างเร่งรีบ เพื่อให้ทันเวลาเสวยอาหารเช้า มิให้ผู้ใหญ่และผู้มาเยือนต้องรอนาน
ส่วนศศินคคนานต์นั้นก็ไปยังตำหนักใหญ่เช่นกัน... แม้มิได้อยากก้าวเข้าในตำหนักแห่งนั้น...


ตำหนักที่มีคนที่ชังพระองค์นัก


แต่... เพื่อพระมารดาที่รัก... พระองค์จักต้องไป...


อืม... ไปแค่ให้เสด็จแม่เห็นว่าเรายังสบายดีอยู่นั้นก็กระมัง... ถ้าเข้าไปภายใน อาจจะถูกตำหนิได้...


เอาตามนี้แล้วกัน


ดวงหน้ามนพยักหน้าน้อย ๆ กับตัวเอง ก่อนที่จะเร่งฝีเท้าตนเองให้เร็วขึ้นตามหลังเจ้าพี่ทั้งสองของเขาไป

“ขออภัยที่มาช้าเพคะ / พะยะค่ะ เสด็จพ่อ เสด็จแม่”เจ้าสุริยาและเจ้าดาราน้อมกายลงถวายคำนับก่อนจะเข้านั่งประจำที่ของพระองค์อย่างว่องไว เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท

“เราขอแนะนำลูกทั้งสองของเราให้รู้จัก”องค์กษัตริย์แห่งวสุนธราหันไปตรัสกับรัชทายาทต่างแดนด้วยรอยยิ้ม “สุริเยนทร์ไทวะ และศรวิษฐา”

องค์รพีธรณินพยักพระพักตร์น้อย ๆ เชิงทักทาย คลี่รอยยิ้มอ่อนประดับมุมโอษฐ์น้อย ๆ พระองค์ทอดพระเนตรมองที่ว่างข้างองค์ชายผู้ร่วมโต๊ะอย่างสงสัย...

ศรวิษฐาเหลือมองบุรุษข้างกาย พระพักตร์หวานแดงเรื่ออ่อน ๆ

ช่างเป็นเจ้าชายที่สง่างามอะไรเช่นนี้ เกศาดำเงา ดวงตาสีอำพันเรียวรี นาสิกโด่งพอเหมาะ โอษฐ์บางงาม แม้จะไร้ซึ่งรอยยิ้ม ดวงพักตร์เหล่ายิ่ง...


โอ้... ไม่นะ ทำไมใจของข้าถึงเต้นรัวเช่นนี้กัน...


ศศินคคนานต์เอียงพักตร์น้อย ๆ เพื่อให้เห็นความเป็นไปในห้องเสวย ดวงเนตรสีไพรินสบกับพระมารดา รอยยิ้มอ่อนโยนคลี่ส่งให้บ่งบอกว่าตนยังคงสบายดี

รานีองค์งามพยักพระพักตร์ให้โอรสองค์รองน้อย ๆ รอยยิ้มอ่อนหวานคลี่ส่งให้ด้วยความรัก...

รพีธรณินหันตามสายพระเนตรของพระแม่ของดินแดนแห่งพื้นดิน ดวงตาสีอำพันสบกับตาสีน้ำเงินสุกสว่างชั่ววินาที ก่อนที่เจ้าของดวงตาคู่นั้นจะหลบหายไป...


ใครกัน...


“เอาล่ะ... เรามารับประทานอาหารกันเลยดีกว่า”องค์ภาณุวัฒน์ตรัสกับทุกคน “หวังว่าเจ้าจะชอบอาหารของเมืองเรานะ รพีธรณิน”
รอยยิ้มบางคลี่ส่ง แต่ดวงเนตรยังคงเฉยชามิแปรเปลี่ยน...

“อาหารเหล่านี้เป็นของขึ้นชื่อของอาณาจักรเราเพคะ หม่อมฉันสั่งให้คนครัวจัดทำขึ้นเป็นพิเศษเพื่อองค์ชายเลยเพคะ”เสียงอันอ่อนหวานของเจ้าจอมดาราเอ่ยขึ้น รอยยิ้มหวานใสฉาบใบหน้าสวย ยิ่งเสริมให้ร่างบางดูงดงามยิ่งกว่าเดิม

“เช่นนั้นหรือ”

องค์รพีเสวยสำรับจานละนิด จานละหน่อย และมิทรงรับอาหารจานเดิมซ้ำแม้เพียงสักจาน

“มิถูกปากหรือ ท่านรพีธรณิน”องค์ชายสุริเยนทร์ไทวะเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทอดพระเนตรเห็นข้าวในจานขององค์ชายตรงหน้ามิได้ลดลงเสียเท่าไร

“ขออภัย เรายังไม่ชินกับอาหารรสจัดน่ะ”องค์ชายค้อมศีรษะลงน้อย ๆ เชิงขออภัย

“โอ้... ทางเราต้องขออภัยจริง ๆ เพคะ คราหน้าหม่อมฉันจะทำให้ดีกว่านี้”ศรวิษฐากุมอกน้อย ๆ ดวงตาหลุบลงอย่างสำนึกผิด
ยังไม่ทันที่ใครจะได้เอ่ยอะไร... เครื่องเสวยที่มิได้มีผู้ใดสั่งก็ถูกยกเข้ามาด้วยฝีมือของนางกำนัลสาว

มัสมั่น เขียวหวาน น้ำพริกปลาทู อาหารง่าย ๆ ถูกวางลงที่โต๊ะเสวย ก่อนที่เหล่านางกำนัลจะถวายคำนับ ถอยกายออกไป
เหล่าราชนิกุลทั้งหลายมองสำรับที่มาใหม่ด้วยความประหลาดใจ แต่ก็มิมีใครพูดอันใดออกมา

เจ้าชายต่างเมืองตักเขียวหวานอุ่นขึ้นมา กลิ่นหอมของมันช่วงเย้ายวนพระทัย พระองค์ทรงเสวยเล็ก ๆ ก่อนที่จะทรงชิมจานต่อไป...
นับว่าเป็นการกู้สถานการณ์บนโต๊ะเสวยกลับมาได้ เมื่อองค์ชายของเมืองแม่นั้นเสวยอาหารด้วยท่าทีพึงพอใจและสามารถเสวยได้จนหมด

องค์รานี เมื่อทรงได้ลิ้มรสเครื่องเสวยที่ยกมาใหม่นั้นได้แต่ทรงประทับนิ่ง มิอาจพูดอันใดออกมา...


พระนางทรงจำได้ดี... นี่... เป็นรสมือของศศิน... โอรสของพระนาง


ฝ่ายศศินคคนานต์ที่เข้าไปในห้องเครื่องหลังจากที่เห็นเครื่องเสวยบนโต๊ะได้แต่กุมหัตถ์ของตนน้อย ๆ สีพระพักตร์ดูเป็นกังวลนัก...


มิรู้ว่าจะถูกปากของเจ้าชายไหม... แต่เราทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว จะถูกจับได้ไหมนะ...


“เจ้ารองเพคะ...”นางกำนัลครัวเอ่ยเรียกเจ้าชายของพวกนางเบา ๆ “ของหวานจะเอาอะไรดีเพคะ... เจ้าหญิงมิได้ทรงสั่งเอาไว้เสียด้วย...”

“จะทำอะไรมากมายตอนนี้คงไม่ทันแน่... เคี่ยวกะทิเร็วเข้า”องค์ศศินสูดลมหายใจลึกก่อนที่จะลงมือทำของหวานปิดท้าย


หวังว่าจะถูกปากล่ะนะ...



“อืม... ต่อไปก็ของหวานสินะ”องค์ภาณุวัฒน์ตรัสขึ้น “เจ้าเตรียมอะไรไว้หรือ ศรวิษฐา”

“คะ... คือ...”ใบหน้าหวานซีดเผือดลง... พระนางลืมของหวานหลังเครื่องเสวยไปเสียสนิทเลย ด้วยคราแรกนั้นทรงมิพอพระทัยที่จะได้พบดวงสุริยาต่างถิ่นนี้ จุงออกรับสั่งไปแบบส่ง ๆ “คือ... ลูก...”

นางกำนัลชุดเดิมเดินถือของหวานเข้ามาด้วยท่าทีสุภาพ สมเป็นสาวชาววังที่ได้รับการอบรมมาอย่างดีตั้งแต่ยังเยาว์

“ลอดช่องน้ำกะทิสินะ... ดีเลย อากาศวันนี้ก็อ้าวมิใช่น้อย ได้กินของชื่นใจเช่นนี้ ดีจริง”

ศรวิษฐาได้แต่มองของหวานด้วยความฉงน... พระนางมิได้สั่งของพวกนี้กับนางกำนัล... เหตุใดถึงมีมาได้กัน... ตั้งแต่เมื่อครู่นี้แล้ว
ถึงอย่างไร อาหารมื้อนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี แม้จะมีเรื่องให้ประหลาดใจไปบ้าง แต่ก็มิเรื่องใหญ่อันใด


“เย็นนี้จะมีงานเลี้ยงต้อนรับ สุริเยนทร์ ศรวิษฐา ดูแลเจ้าชายรพีธรณินให้ดีล่ะ”

“พะยะค่ะ / เพคะ เสด็จพ่อ”

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 2 มาอย่างไวค่ะ (ถ้ามีส่วนไหนเพิ่มหรือแก้ไข จะมาลงเพิ่มให้น้า(แก้สามรอบแล้วค่ะ 5555)

หลงอวี้กับหนิงกวาง ลืมมาต่อ ถูกลบไปแล้วนะคะ ในเด็กดีก็โดนแบนไป(ขออภัยอย่างยิ่ง TT")

ถ้ายังมีใครอยากอ่านทั้งคู่อยู่ เดี๋ยวจะส่งตอนต่อให้ทางPM หรือถ้าอ่านทั้งเรื่องจะส่งให้ทางอีเมลล์นะคะ...

จนกว่าจะสมบูรณ์ คงยังไม่ลงใหม่น่ะค่ะ ^^" (หรืออาจจะไม่ลงใหม่แล้ว แหะๆ)

ขอบคุณค่ะ ^^

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
^
งวดนี้เป็นแม่ศรีเรือนแหละ 5555
ปูลู ส่งตอนใหม่มาาา QAQ
จาอาวหนิงกวางงงงง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-03-2014 23:25:04 โดย mesomeo2 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
^
งวดนี้เป็นแม่ศรีเรือนแหละ 5555
ปูลู ส่งตอนใหม่มาาา QAQ

เรื่องที่แรกนักรบ เรื่องสองนักปราชญ์ เรื่องสามเลยมาแม่ศรีเรือนเลยเจ้าค่ะ 5555 (ทำกับข้าวเป็นอย่างเดียว...)

ตอนใหม่ของเรื่องไรเอ่ยย // อย่าเพิ่งโยนอะไรมาน้าา TT

ออฟไลน์ linsalia

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
แต่งเก่งจังเลยคะ นับถือๆ ^-^

ออฟไลน์ Cockroach

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 195
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
^
งวดนี้เป็นแม่ศรีเรือนแหละ 5555
ปูลู ส่งตอนใหม่มาาา QAQ
จาอาวหนิงกวางงงงง

 :hao5: เอาหนิงกวางด้วยคนน ตอนนั้นอ่านยังไม่ได้สมัครไอดีเลยT^T เพิ่มจะมาสมัคร อะเหื้อสมกับเป็นนายเอกแม่ศรีเรือนขนานแท้สินะ

ออฟไลน์ Ghost-666

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 34
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
คิดถึงหนี่กวางนิดๆ  :L1: ไม่เป็นไรมี ศศิน มาดามใจแล้ว
ปอลิ. น่าติดตามมากคะ ลงเร็วๆนะเค้าค้างอ่ะ :monkeysad:
ปอลิ2. เค้าชอบนายเอกที่ทำอาหารเป็นมันสื่อให้รู้ว่ามีเสน่ห์ปลายจวัก :hao5: :hao5: สามีรักสามีหลง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-03-2014 01:18:32 โดย Ghost-666 »

ออฟไลน์ phana_qbz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ติดตามมมมมมมมมมมม ชอบแนวๆนี้  :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ karmdodcom

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
หลงรักศศิน
..พ่อไม่ชอบศศินหรอ?? หรือว่าอะไร
ในเมื่องานเลี้ยงต้อนรับที่ควรเป็นงานใหญ่ คนต้องครบ แต่นี่ลูกหายไปทั้งคนเชียวนะ!!
\\ลูกสาวดูแย่จังค่ะ ไม่ชอบเลย สังหรณ์ว่าอาจต้องเป็นตัวปัญหา...

ปล.อยากอ่านหลงอวี้กับหนิงกวางค่า ตั้งแต่แรกเลย

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
โฮ่ววว เห็นด้วยกับรีบนค่ะ
อย่างกับศศินเป็นใครก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่ลูก
นั่นลูกคนเล็กเลยนะะะะะะะ
ความจริงต้องมีแต่คนโอ๋สิ

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
ปฏิญญาที่ ๓

รักบังเกิดในใจเจ้าดารา
กับองค์ภาณุมาศผู้เรืองศรี
เจ้าชายอุษณกรผู้ชาตรี
นามภูมีขจรไกลไปทั่วแดน

องค์สุริเยนทร์ไทวะและเจ้าหญิงศรวิษฐา นำเสด็จองค์ชายรัชทายาทแห่งอุษณกรไปยังพระตำหนักที่ประทับ... ตามหน้าที่ ที่ได้รับมอบมาจากผู้เป็นบิดา

ศรวิษฐาแอบเหลือบมององค์ชายต่างเมืองด้วยดวงหทัยที่เต้นรัว ดวงหน้าหวานประดับรอยยิ้มพิมพ์ใจตลอดเวลา อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน... รอยยิ้มนั้นช่างดูอ่อนหวาน ดวงเนตรหยาดเยิ้ม พระนางมีท่าทีเขินอายดั่งดรุณีแรกแย้มที่มิเคยพานพบบุรุษใด

ส่วนองค์ชายผู้มาเยือนนั้นมิได้สนใจผู้ที่แอบเมียงมองพระองค์อยู่เลยแม้เพียงนิด กลับทรงคำนึงถึงดวงตาสีน้ำเงินสว่างคู่นั้น ดวงตาที่ติดตรึงในความทรงจำ... แม้จะได้เห็นเพียงชั่ววินาที แต่พระองค์ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความหมองเศร้านั้น...


ใครกัน... ทำไมถึงเศร้าหมองนัก...


“ที่นี่คือตำหนักที่ประทับของท่าน รพีธรณิน”สุริเยนทร์ไทวะผายมือไปยังตำหนักสีขาวพิสุทธิ์ “นี่คือตำหนักวารินธร เป็นตำหนักที่มีเส้นทางน้ำเล็ก ๆ รายรอบ...”เสียงทุ้มกล่าวถึงตำหนักแห่งนี้ไปเรื่อย ๆ ในขณะที่ดวงตาคมยังจับจ้องขนิษฐาของตนอย่างไม่ละสายตา


ศรวิษฐาชอบรพีเช่นนั้นหรือ...


รพีธรณินนิ่งฟังคำของเจ้าชายแห่งวสุนธราพร่ำไป โดยที่สมองของพระองค์นั้นมิได้จดจำมันเลย... ปล่อยผ่านเลยไปกับสายลมที่พัดมา

ผ่านไปพักหนึ่ง การบรรยายของเจ้าชายเจ้าถิ่นก็จบลง แขกผู้มาเยือนจึงได้เข้าไปในตำหนักรับรองเสียที...

นางกำนัลสาวแรกรุ่น หน้าตางดงามนับสิบนางถูกส่งมาเพื่อรับใช้เจ้าชายแห่งเมืองแม่... แต่ละนางนั้นเอวบาง ร่างน้อย ผิวนวลเนียนขาวผ่อง ห่มกายด้วยผ้าสีสันสวยงามน่ามอง ต่างจากเวลาปกติที่สวมใส่กันนัก อีกทั้งยังน้อยชิ้นกว่าที่เคย

ความงามวิไลทั้งหน้าตาและกิริยา มารยาทนั้น ทำให้ศรวิษฐาไม่พอใจมิใช่น้อย แต่ก็มิอาจที่จะแสดงอาการออกมาได้


ไม่เป็นไร... ถึงอย่างไรพระองค์ก็มีศักดิ์ที่สูงกว่า อีกทั้งเป็นเจ้าหญิงสายเลือดสีน้ำเงินเพียงคนเดียวที่เหมาะสมกับเจ้าชายรูปงามผู้นี้...


รอยยิ้มเย็นคลี่ออกมาบาง ๆ ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหวานหยด เมื่อพระนางนึกถึงวันเวลาที่จักได้อยู่ข้างวรกายสูงในอนาคต

สุริเยนทร์ไทวะได้แต่แอบถอนหายใจ เมื่อเห็นเช่นนั้น จากคราแรกที่ไม่พอใจนักไม่พอใจหนา เมื่อได้ข่าวว่าสุริยาต่างถิ่นผู้นี้เดินทางมาเยือน...

แต่บัดนี้กับเพ้อฝันถึง... ใจสตรีช่างหยั่งยากยิ่ง


แต่ที่หยั่งมิได้มากกว่านั้นก็...

เหตุใดเสด็จพ่อถึงให้เจ้าชายมาประทับที่แห่งนี้กัน... ในเมื่อพระองค์ทรงชังศศินยิ่งนัก เมื่อเจ้าชายมาประทับที่นี้ เวลาเสด็จมาพบ ก็อาจจะเจอศศินได้แท้ ๆ แม้ตำหนักแห่งนี้จะไม่ห่างจากตำหนักของหญิงศรก็เถอะ... แต่ตำหนักวายุไพรีก็ใกล้กว่าอยู่ดี...

หรือทรงคิดจะให้เจ้าชายเอาตัวเจ้าน้องศศินไป...

ไม่น่า... ถึงแม้ว่าจะไปเป็นเชลย แต่ก็ยังมียศศักดิ์ประดับตัว อย่างน้อยก็ต้องได้อยู่อย่างสุขสบาย... เสด็จพ่อจักต้องการให้โอรสที่ทรงชังน้ำหน้านักหนาได้สุขสบายเช่นนั้นหรือ

ใจดาราหยั่งยาก      เพียงใด(พอทราบ)
กษัตริย์เราวัดใจ         ไม่ได้
ลึกสุดหยั่งลงไป         หาไม่(พานพบ)
ฤาพ่อของเราไซร้         บ่ได้มีหัวใจ

   สุดจะคาดเดาจริง ๆ


   

“เจ้ารองเพคะ...”นางกำนัลวัยกลางคนนางหนึ่งคลานเข่าเข้ามาหาเจ้าชายร่างบางที่เหม่อมองสระบัวอยู่เพียงลำพัง “เจ้ารองเพคะ เครื่องเสวยในงานเลี้ยงทิวานี้จะให้ทางห้องเครื่องเราจัดอะไรขึ้นถวายบ้างเพคะ...”

“เจ้าพี่ศรวิษฐามิได้สั่งการเอาไว้แล้วหรือ แม่แย้ม”ศศินคคนานต์หันมาเอ่ยถามด้วยเสียงอันอ่อนโยน... “หน้าที่ตรงนี้ เสด็จพ่อให้เจ้าพี่จัดการมิใช่หรือ...”

“เพคะ เจ้ารอง แต่เจ้าหญิงศรวิษฐายังมิทรงสั่งการใด ๆ มาเลยเพคะ... หม่อมฉันเกรงว่าจะจัดเครื่องเสวยมิทันการ...”แม่แย้มคนครัวมีสีหน้าลำบากใจ ถ้าเป็นพระองค์อื่นนางคงมิกล้าที่จะออกอาการมากมายเช่นนี้ แต่กับเจ้ารอง พระองค์มิทรงถือตัว และโปรดที่จะรับรู้โดยตรงเสียมากกว่า “หม่อมฉันให้แม่ฤดีไปถามดู แต่พระนางก็มิได้สั่งการใด ๆ ลงมา แม่ฤดีแจ้งแกหม่อมฉันว่าเจ้าหญิงมิทรงสนพระทัยสิ่งใดเลยเพคะ ทรงเหม่อลอยราวกับอยู่ในห้องรักกระไรอย่างนั้น”

“เป็นเช่นนั้นหรือ...”ดวงเนตรงามปิดลงอย่างใช้ความคิด “อย่างนั้น เราไปช่วยท่านทำดีกว่า”

“เจ้ารอง...”

“ถึงอย่างไร เราก็มิมีอะไรต้องทำอยู่แล้ว...”ร่างเพรียวยันกายลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคง “ไป... ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะมิเสร็จเอาได้”

“เพคะ... เจ้ารอง”


ตกเย็นเจ้าจันทร์แห่งแผ่นดินก็จำต้องวางมือจากงานที่ทำในครัว เพื่อกลับไปแต่งกายให้เรียบร้อยก่อนงานเลี้ยงจะเริ่มขึ้น แม้พระองค์จะไม่ได้อยากเข้าร่วมงานเลี้ยงไม่ว่าที่ใดก็ตามเลยแม้เพียงเล็กน้อย แต่ด้วยพะบัญชาที่สั่งลงมา คงจักต้องจำใจเยี่ยมหน้าเข้าไปในงานนี้

“ต้มยำกุ้งแม่น้ำนี้ เดี๋ยวเจ้าตักใส่ในหม้อดินใบนี้ ส่วนสามเกลอแสร้งว่า ให้เอาใส่ในชามเผือกสานอันนี้ เข้าใจใช่ไหม”

“เจ้าค่ะ”นางกำนัลผู้ช่วยในครัวขานรับอย่างขันแข็ง พวกนางช่วยกันทำตามรับสั่งของเจ้ารองด้วยรอยยิ้ม

“เช่นนั้น เราไปก่อนแล้วกัน เมื่อถึงเวลาก็เข้าขึ้นโต๊ะได้เลยนะ”

“เจ้าค่ะ”

ศศินกลับตำหนักของตนอย่างเร่งรีบ แล้วจัดการองค์เองอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ในเวลานั้น... ถึงแม้ว่าร่างกายของพระองค์จะรู้สึกล้าและอยากที่จะพักมากเพียงไรก็ตาม

คงถือเป็นโชคดีของโอรสที่เจ้าหลวงทรงชัง เครื่องทรงจึงมิได้มีอันใดมากมายอย่าผู้พี่ที่เป็นโอรสองค์โปรด ทำให้สามารถผลัดเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็ว

เจ้าชายองค์รองเสด็จมาถึงพระตำหนักใหญ่ด้วยเวลาเฉียดฉิว ก่อนที่เครื่องเสวยจักมาขึ้นโต๊ะ ดวงตาเรียวกวาดมองโดยรอบ ก่อนที่จะทรงตัดสินใจไปประทับร่วมกับขุนนาง แทนที่จะไปประทับที่ประทับของพระองค์เอง...

เป็นที่แน่นอนว่า องค์ภาณุวัฒน์ย่อมไม่พอพระทัย... เมื่อพระโอรสที่ทรงชังยิ่งนั้นหักหน้าพระองค์ด้วยการไปนั่งที่อื่น ที่มิใช่ตำแหน่งที่จัดเตรียมเอาไว้ให้

ลูกทรพี

“ศศิน มานั่งที่ของเจ้าซะ”พระปิตุลาแห่งอาณาจักรรับสั่งรอดไรฟัน ตาคมดุจพญาเหยี่ยวจ้องมองนัดดาคนที่สามอย่างกราดเกรี้ยว

ร่างบางย้ายที่นั่งที่ทรงมองว่าเหมาะสมกับตนมานั่งข้างพระเชษฐาอย่างรวดเร็ว ดวงหน้ามนก้มลงไม่เงยขึ้นมามองใครแม้เพียงสักคนหนึ่ง... เอาแต่ก้มหน้าก้มตาให้เกศาสีเปลือกไม้บดบังใบหน้านั้น...

สำรับคาวหวานถูกยกมาตั้งทีละอย่าง เครื่องเสวยในครั้งนี้ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นอาหารที่รสไม่จัดนัก เพื่อให้องค์รพีเสวยได้โดยง่าย

“เป็นอย่างไรบ้าง รพี มื้อนี้พอไหวไหม”องค์กษัตริย์ตรัสกับเจ้าชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนุ่ม แฝงความเป็นห่วงเป็นใย “ถ้ารสจัดเกินไปบอกกับลูกศรได้ คราหน้าจะได้ถูกปากเจ้า...”

“รสชาติกลมกล่อมนักพะยะค่ะ ฝ่าบาท มิจัดเกินไปและมิจืดจาง”เจ้าชายรพีธรณินหันไปตอบกับองค์เหนือหัวแห่งเมืองลูก “คนครัวของพระองค์ฝีมือดียิ่งพะยะค่ะ”

“เช่นนั้นก็ดีไป”รอยยิ้มกว้างฉาบทับใบหน้าของเจ้าแผ่นดิน “ฮ่า ๆ ข้าคงจักต้องตบรางวัลให้กับห้องเครื่องเสียหน่อยแล้วสินะ...”

“เจ้าพี่เพคะ...”องค์รานีที่ประทับนิ่งมานานตรัสขึ้นเบา ๆ

“มีอะไรหรือ นิศามณี”

“เจ้าพี่ทราบไหมเพคะ... ว่าอาหารต่าง ๆ ที่เจ้าพี่และทุก ๆ คนรับประทานอยู่นี้คือรสมือของผู้ใด...”

จันทราดวงน้อยที่นิ่งมานานถึงกับอยู่เฉยไม่ได้ ศศินหันพักตร์ไปหาพระมารดา ดวงตาฉายแววหวาดหวั่น เขาส่ายหน้าน้อย ๆ ให้กับเสด็จแม่ของตน...

“รสมือใครหรือเจ้า...”

ดวงหน้าหวานซีดเผือด ริมฝีปากบางลั่นระริก ก่อนที่เขาจะตัดสินใจลุกขึ้น น้อมทำความเคารพผู้สูงศักดิ์กว่า แล้วเดินหายออกจากตำหนักไปอย่างรวดเร็ว

“เอ๊ะ ไอ้ลูกคนนี้นิ...”พระขนงเข้มมุ่นเข้าหากัน พระเนตรวาวโรจน์ด้วยความกริ้วที่แล่นริ้วทั่วสรรพางค์ “ข้าต้องขอโทษแทนเจ้าลูกไร้มารยาทของข้าด้วยนะ รพีธรณิน”

“มิเป็นไรหรอกพะยะค่ะ... ฝ่าบาท”

งานเลี้ยงเป็นไปอย่างราบลื่น ท่ามกลางความสงสัยในพระทัยของเจ้าหญิงคนงามแห่งวสุนธรา ด้วยความที่ทรงเพ้อพกกับความฝันที่ต้องมาถึงในอีกไม้ช้า จนทำให้พระนางทรงละเลยเรื่องเครื่องเสวยที่รับมอบให้ดูแล้ว เลือนลืมไปเสียสนิทใจ

พระองค์มิได้สั่งการอันใดลงไปแม้แต่น้อย... เหตุใดถึงมีอาหารเลิศรสเหล่านี้ขึ้นมาได้กัน...

เป็นอีกครั้ง... ที่รานีคู่บัลลังก์ต้องทนอึดอัดพระทัย... อยากจะบอกเหลือแสนว่าทั้งหมดนี่เป็นผลงานของลูกชายคนรองของพระนาง

แต่... มิอาจบอกไปได้... ด้วยความหวาดกลัวที่ลูกน้อยมี

+++++++++++++++++++++++++++

มาไวเคลมไวสำหรับสามตอนแรกค่ะ 5555

หลังจากนี้... อา... ยังแต่งกลอนในเรื่องไม่เสร็จ =////=" คงมีอืดกันเล็กน้อย แหะๆ

โชว์สกิลภาษาไทยที่ เอ่อ... ไม่มีซะแล้วมิดไนท์

หวังว่าจะไม่ขัดหูขัดตาทุกคนนะคะ ^^" (ข้าพเจ้างมโคลงสี่สุภาพมาสามชั่วโมง ได้แค่นี้ 5555 เขิน ถนัดกลอนแปดมากกว่า)

เดี๋ยวจะไปแต่งกาพย์ต่อ... ^+++^//

จ้าวหัวใจ จอมใจจักรพรรดิ... เอ่อ ก็ยังไม่ได้ไปไกลกว่าเดิมเท่าไหร่นะคะ 5555 มัวแต่ไปนั่งแก้คำผิด เสริมตรงโน้น ตัดตรงนี้...

ถ้ายังมีคนอ่าน เดี๋ยวเอาไฟล์ต้นฉบับอัพโหลดมาลงให้อ่านนะคะ (ในไฟล์มีชื่อตอนที่เขียนไว้ล่วงหน้าด้วย 5555 ถ้าได้ไปกรู้เลยค่ะว่าเหลืออีกกี่บทจะจบ... ตอนพิเศษที่ยังอยู่แค่ครึ่งเดียวอีก (เขิน))

ติชมกันได้นะคะ (เอ่อะ ตอนสั้น อันนี้รู้แจ้งแก่ใจค่ะ แหะๆ พยายามจะยาวแล้ว ก็ได้แค่สามหน้าเอสีกันอีกหน่อย ๆ บู้)

ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
ศศินน่าสงสารมากอะ
เฮ้ออออ พ่อก็เป็นอะไรนะไม่รักลูกเหรอ
มาต่อไวๆนะคะ อยากอ่านนนนนมากกก

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
จะกลัวทำไมลูก สเน่ห์ปลายจวักผัวรักผัวหลงนะ ฮาาา :laugh:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ณยฎา

  • ขอเพียงมีเธออยู่คู่ฉัน แม้นหลับก็มิฝันถึงสิ่งใด
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 497
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-3
ชอบมาก มาอัพบ่อยๆนะคะ

ออฟไลน์ momoku

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
 :hao7: :hao7: :katai1:
ชอบบบบ สตรียังอาย แม่ศรีเรือน มาก
ติดตามๆๆ เป็นกำลังใจให้ คนเขียนนะคะ  :3123: :L2:

ออฟไลน์ Ghost-666

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 34
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
 :เฮ้อ: น่าสงสารจัง พ่อก็นะ  :m16: รักลูกเท่ากันมากกกก
พี่สาวนี้สงสัยอยากได้พระเอกเป็นคู่ครองมากสินะ
ปล.สนุกอ่ะ มาต่อเร็วๆนะเค้าอยากอ่าน :katai5:

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
เอ๊ะ... เรื่องนี้ใครเป็นพระเอก...

อย่าเพิ่งรู้กันเร็วจิ 5555

โอเค เดาง่ายจริง ๆ

// เรื่องหน้าเอาใหม่ แฮ่

ออฟไลน์ irksome

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 277
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
ชอบๆ แนว Mreg  :katai2-1:
รอตอนต่อไปจ้า

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
อึดอัดแทนศศินจริงๆ
ท่านรพีจะเอาศศินไปจากที่นี่หรือเปล่านะ
งานนี้ต้องตามลุ้นแบบชิดติดขอบ

ออฟไลน์ Aly-Q

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 155
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
ชอบแม่ศรีเรือน เรียบร้อย ขี้กลัว แล้วก็จิตใจดี
ชอบที่สุด มาต่ออีกนะ(ไม่รู้จะอธิบายยังไง พอเข้ามาอ่านเจอนิสัยศศินเข้าไปแทบกรี๊ด)
หานิสัยแบบนี้มานานแต่ก็น้อยแสนน้อย ว่าแต่ทำไม ดาราถึงไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร
 ยัยนี่หนิ สมอ้างเฉยเลยน่าหมั่นไส้...เจ้าชายคนโตก็อีกคน ศศินออกจะน่ารักทำไมถึงไม่รัก
น้องตัวเองแท้ๆ พ่อก็อีก โอ๊ย...ยิ่งอ่านยิ่งขัดใจกับครอบครัวนี้เพราะงั้นเจ้าชายจากแดนไกล
เลือกน้องศศินกลับเมืองไปแล้วต้องเลี้ยงดูอย่างดี อย่าให้ริ้นไรมาไต่ตอม เข้าใจป่ะ!?

อินไปหน่อย ถือซะว่ารวบยอดสามตอนที่ไม่ได้เม้นท์ให้แล้วกัน..นะ!
เอาล่ะ.....ตามตอนต่อไป(รีบมาไวๆนะ)

ออฟไลน์ midnight

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +168/-8
    • Fanpage
จะรีบมาต่อนะคะ ^^'

// แต่ถ้ารีบมากเดี๋ยวหมกสต็อกเอาได้นะมิดไนท์ มีอยู่ 9 จาก 20 เอง 555

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13

Tinkerbell

  • บุคคลทั่วไป
อยากแปลงกายเป็นนักฆ่า ไปสังหารราชาองค์นี้จริงๆ ทำมรักลูกไม่เท่ากัน
นี่ถ้าไม่ได้ พระจันทร์ (ขอเรียกเป็นฉายานายเอกนะชื่อย๊าวยาวจำไม่ค่อยได้) งานนี้มีล่ม
และหงุดหงิดใจเสียจริง.  อยากให้ถึงฉากที่พระองค์ขอร้องวิงวอนต่อลูกชังเสียจริง






จะติดตามค่ะ


อยากรู้จังว่าสายเลือดสีน้ำเงินนั้นคืออะไร และทำไม พระจันทร์ถึงได้มีนัยน์ตาสีน้ำเงินดุจห้วงท้องทะเลกัน (ชอบนายเอกท้องหุุ)

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด