-28-
“รับออเดอร์โต๊ะ35!”
“ครับบบบ”
“โต๊ะสี่เช็คบิลค่า”
“ครับๆๆ”
“เสิร์ฟโต๊ะ14”
“ครับบบ”
และอีกสารพัดคำสั่งที่ทำให้เขาต้องวิ่งวุ่นอยู่ในร้านแบบนี้ หลังจากที่คิดบอกว่าต้องทำงานพิเศษและคอยช่วยงานวิจัยอาจารย์ก็ทำให้ผมไม่ได้เจอเขาเกือบอาทิตย์...ทีแรกผมก็นึกว่าเขาน่าจะพอมีเวลาว่างบ้างแต่ไม่เลย เขายุ่งมาก เราโทรหากันแต่ก็คุยกันได้ไม่กี่คำก่อนเขาจะหลับไปก่อนเพราะความล้า จนผมคิดถึงเขาจนทนไม่ไหวนี่แหละครับถึงได้ออกมาหาเขาที่ทำงาน
เขาทำงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งไม่เล็กมากแต่ก็ไม่ใหญ่พอจะเป็นภัตตาคาร ลูกค้าเข้าออกร้านนี้เยอะพอสมควรครับ และผมก็ถือโอกาสเนียนมาเป็นลูกค้าเขาด้วยเสียเลย แน่นอนว่าผมไม่ได้บอกเขาก่อนหรอกเพราะทีแรกว่าจะแอบแวบๆมาดู แต่พอเห็นเขาวิ่งไปมาแล้วมันก็อยากจะเห็นเขาอีกน่ะครับเลยตัดสินใจมานั่งในร้านนี้
แน่นอนว่าพอเขาเห็นผมเขาทำหน้าตกใจมากจนผมนึกขำ แต่เขาก็ทำหน้าที่พนักงานได้ดีจนน่าเหลือเชื่อ เขาทำงานได้อย่างคล่องแคล่วกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก
“...เมนูที่สั่งครบนะครับ”
“ครับ”
“มีอะไรเพิ่มเติมบอกได้นะครับ”
“ครับ”
“...คุณลูกค้าครับ...”
“ครับ?”
“คิดถึงนะครับ”
“....” หยอดมันตลอดสิคนนี้ ผมเขินจนไม่รู้จะเอามือไปไว้ที่ไหนแล้วเมื่อเจอคิดพูดมาแบบนี้ โอ้ยให้ตาย ตอนแรกก็เหมือนผมได้แกล้งให้เขาตกใจอยู่หรอก แต่ทำไมตอนนี้รู้สึกเหมือนผมโดนเขาแกล้งกลับล่ะ อยากกอดชะมัดเลย...
เมื่อผมกินเสร็จก็มีพนักงานคนอื่นมาเช็คบิลให้ทำให้ผมไม่ได้เจอเขาก่อนกลับเลย... เซ็งหน่อยๆครับแต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ยังได้เจอ ได้คุยกับเขานอกจากทางโทรศัพท์บ้าง เฮ้อ...คิดถึงเป็นบ้าเลย
***
เกือบสองอาทิตย์แล้วครับที่เขาเริ่มทำงานทำให้ไม่มีเวลามาเจอกันเท่าไหร่ น้องเมยังคงโทรมาชวนผมไปเที่ยวอยู่บ่อยๆแต่ผมปฏิเสธเธอไปเพราะคิดเคยขอมาน่ะครับ แหวนนั่นผมก็ไม่ใส่แล้วด้วยเพราะคิดไม่ใส่... ผมกะจะใส่คู่เขาสักหน่อย เฮ้อ...
วันนี้ก็เป็นวันว่างๆของผมอีกวัน ผมอยากจะไปหาเขาที่ร้านอยู่บ่อยๆเหมือนกันนะครับแต่กลัวไปรบกวนเขาทำงาน ผมเลยนอนดูหนังเพลินๆ สักพักก็มีคนโทรเข้ามา
ไอ้นัน...
“ครับ”
/ไอ้แรมมมมม คืนนี้ว่างป้ะ/ มาอีหรอบนี้ชวนกินเหล้าแหงๆ..
“ก็ว่างครับ แต่...”
/อ้ะ ถ้าว่างแล้วไม่มีแต่ว่ะเพื่อน เจอกันร้านพี่โดม 4ทุ่ม/
“แต่นัน ผมไม่อยากกิน..”
/ไรว้า ทุกคนมากันครบเลยนะเว้ย/
“คิดด้วยหรอครับ?”
/โอ้ะ ไม่ได้ชวนมันมาอ่ะ มีเรื่องอยากบอกมึงกับทุกคน มาให้ได้นะเว้ย/
“เรื่องอะไรอ่ะครับ?”
/ไม่บอกตอนนี้เว้ย มารู้ที่ร้านดิวะ/
“แล้วทำไมไม่ชวนคิดล่ะครับ”
/เอ่อ................กูกะจะเซอร์ไพร์สมันทีหลัง อย่าเพิ่งบอกมันนะว่ากูชวนมึงอ่ะ/
“....ครับ”
/ห้ามบอกมันเด็ดขาดเลยนะเว้ย รับปากกูแล้วนะ/
แม้จะสงสัยอยู่ในใจแต่ก็ตกลงรับปากมันอยู่ดี ผมนั่งดูหนังต่อจนใกล้ถึงเวลานัดจึงค่อยเตรียมตัวออกไปยังร้านที่ไอ้นันว่า
.
.
ครืด....ครืด....
ระบบสั่นของมือถือผมทำงานบ่งบอกว่ามีคนโทรเข้าอีกครั้ง พอดูหน้าจอก็ปรากฏว่าคิดโทรมา
“ครับคิด”
“แรมมมมมมม คืนนี้ว่างมั้ยยยย คิดเลิกทำงานเร็ววันนี้อ่ะ”
อ๊ากกกกก ทำไมนันต้องโทรมาดักผมก่อนด้วยนะ แถมมีกำชับไม่ให้บอกคิดอีก
“...คือ...ผม..มีธุระแล้วน่ะครับ”
“อ่า....งั้นหรอ แรมไม่ว่างหรอ......ไม่เป็นไรๆ ไว้วันหลังเนอะ”
เสียงเค้าดูผิดหวังจนผมอยากยกเลิกนัดไอ้นันเสียตอนนี้แล้วไปหาเขาแทน แต่ผมตกลงกับนันไว้แล้วน่ะสิครับ อยากร้องไห้ชะมัด
หลังจากวางสายจากคิดได้ไม่นานผมก็ขับรถออกมายังที่ๆนันนัดไว้ เมื่อมาถึงก็พบว่ามีเพื่อนๆนั่งรออยู่บางส่วนแล้ว ไอ้นันกวักมือเรียกหยอยๆให้มานั่งข้างมัน ส่วนข้างมันอีกข้างเป็นเปอร์ตามปกติ ไอ้ตู้ไอ้โรลก็มากันแล้วแต่ที่ไม่นึกว่าเพื่อนๆคิดคนอื่นๆจะมากันด้วย นอกจากเปอร์แล้วยังมีโคมกับฟุ้งที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม
“แล้วนันมีอะไรอยากจะบอกหรอครับ....”
“เดี๋ยวเด่ะ คนยังไม่ครบ....”
ไอ้นันว่าพลางเริ่มชงเหล้าในมือแจกจ่ายไปทั่ว สักพักซิง สน และก็โฟร์ก็มากันครบ เฮ้...ผมไม่นึกว่าพวกเขาจะมากันนะเนี่ยโดยเฉพาะซิงกับโฟร์ เพราะคิดเล่าว่าซิงเป็นคนติดบ้านมากส่วนโฟร์ผมไม่ค่อยเห็นเธอออกมากินเหล้ากับเพื่อนๆผู้ชายเท่าไหร่ ซึ่งก็ดีแล้วครับ แม้ว่าพวกผมจะไม่คิดมากอะไรแต่คนอื่นคงมองเธอไม่ดีเอา
“มึงเรียกกูมาทำไมวะ ถ้าเรื่องของมึงมันไม่เด็ดจริงกูถีบนะเว้ย”
“ใจเย็นดิว้า” ผมไม่รู้ว่านันไปสนิทกับซิงตอนไหน...ไม่ใช่แค่ซิงแต่ทุกคนในกลุ่มของคิด ดูเหมือนว่าเขาจะสนิทกับทุกคนเลยจริงๆ
“เออ ถ้าไม่สำคัญจริงๆกูถีบด้วยอีกคน กูอุตสาห์หลอกคิดว่ากูมากินเลี้ยงกับเพื่อนเก่านะเว้ย”
“เห้ย ไอ้คิดก็โทรหามึงหรอวะ”
“อ้าวมึงก็โดนมันชวนหรอ เออถ้าไม่ติดว่าไอ้นันโทรมาดักกูไว้ก่อนกูคงไปนั่งแดกกับมันละ”
“คิดดีแล้วหรอมึง..”
“ฮ่าๆๆๆ เออกูรู้น่าว่ามันเมาง่ายแถมไม่น่าพิสมัย แต่ถ้าไปกับมันคงบังคับให้ดื่มแต่สปายไม่ก็ฟูลมูลอ่ะแหล่ะ”
“คิดก็โทรมาชวนกูเหมือนกันว่ะ”
“สรุปคือ....โดนทั้งโต๊ะ....?”
“เออคงงั้น ถ้ามันรู้คงน้อยใจตายห่า ทำไมมึงไม่ให้บอกไอ้คิดวะไอ้นัน”
“กูจะเซอร์ไพร์สไง!”
“เซอร์ไพร์สเหี้ยไร บอกมาได้ละคนครบแล้วเนี่ย”
“เออๆ....เซอร์ไพร์สของกูก็คือ...........” ไอ้นันทิ้งช่วงไว้นานมาก ผมเห็นมันแอบเหล่ไปทางเปเปอร์ด้วย
“...คือ........ไม่มีอะไร เรียกมาเฉยๆกูคิดถึง”
ผัวะ!! ผัวะ! ผัวะ!
“ฟายยยยยยยยยยยยย รุมตบกูทำไมอ้ะ”
“เซอร์ไพร์สมึงเหี้ยมาก/ มีอะไรก็บอกเขาไปดิวะ”
“หือ?”
หือ?
หือ.......เมื่อกี้เปอร์ว่าอะไรนะครับ เพราะเขาพูดขึ้นพร้อมกับฟุ้งเลยฟังไม่ค่อยถนัด แต่เหมือนว่าเขามีเรื่องจะบอกจริงๆใช่ไหมน่ะ
“เปอร์มึงว่าไงนะ” โฟร์เป็นคนถามซ้ำอีกรอบ
.
.
.
“กูคบกันนันแล้ว”....
“เห้ยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ทั้งโต๊ะ ตกใจกันเสียงดังมากจนคนรอบข้างหันมามอง แต่เห้ยยยยอะไรนะครับ เปเปอร์คบกับนัน อะไรตอนไหนกัน ไม่ได้เจอกันเกือบเดือนเองทำไมเขาคบกันแล้วล่ะครับ ตอนไหนทำไม?
ดูท่าทุกคนเองก็คงคิดไม่ต่างกับผมเท่าไหร่ เพราะหน้าแต่ละคนเหวอมาก
“เดี๋ยวนะไอ้นัน...ตอนไหนวะ...”
“พอ จบ กูไม่อภิปรายอะไรทั้งนั้น”
“ไรว้า อย่าเขินดิ้”
“เขินพ่องงง”
“แน้ะๆๆๆ ไอ้นันหน้าแดงว่ะมึงดูๆๆๆ”
“แดงเหี้ยไรรร!!!”
และอีกสารพัดคำแซว คำถามมากมาย แต่สุดท้ายนันก็ไม่ยอมเปิดปากอะไรนอกเหนือจากที่มันคบกับเปอร์อีก เป็นเรื่องน่าตกใจในรอบเดือนจริงๆครับ ไม่คิดว่าเปอร์จะ..เอ่อ...จีบติด...(ว่าแต่คนอย่างนันนี่น่าจีบตรงไหนกันหรอครับ?) บรรยากาศในวงเหล้าเริ่มเฮฮากันมากขึ้น ผมไม่ค่อยดื่มครับ กลัวเมาภาพตัดเหมือนวันนั้นอีก ไม่เอาแล้วครับ เข็ดแล้ว...
พวกผมนั่งดื่มกันต่อไปเรื่อยๆ มีถามไอ้นันเรื่องมันกับเปอร์บ้างประปราย แต่ไอ้นันก็ไม่ยอมเล่าท่าเดียว พอเริ่มมีคนไปถามจากไอ้เปอร์บ้างไอ้นันก็อุดปากมัน สรุปว่าพวกผมไม่ได้รู้ความเป็นมาของมันสองตัวเลยครับ
.
.
“อ้ะ พี่แรม!!”
“เอ้ย..”
“อ่าว เชี่ยละ”
เสียงคุ้นเคยดังลอยมาแต่ไกล เมื่อมองดูต้นเสียงก็พบว่าเป็นน้องเม...น้องเม! น้องเมเข้าร้านแบบนี้ได้ไงกัน น้องยังเด็กอยู่เลยนะครับ แม้ว่าร้านจะไม่ตรวจอายุก็เหอะแต่น้องเขายังไม่บรรลุนิติภาวะเลยนี่ครับ อายุ17อยู่เลยทำไมมาอยู่ในที่แบบนี้ ส่วนคำสบถตอนท้ายนั้นเป็นของไอ้นันครับ ไม่รู้ว่ามันสบถเพราะตกใจเหมือนผมรึเปล่า
“พี่แรม บังเอิญจังเลยนะคะ เมก็มากับเพื่อนๆ” น้องเมว่าพลางอมยิ้มน่ารัก วันนี้น้องเมแต่งตัวดู...เอ่อ แตกต่างจากปกติ...ค่อนข้างมากเลยครับ ปกติน้องจะใส่ชุดเดรสพองๆสีหวานน่ารักๆ แต่วันนี้น้องใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีน้ำเงินรัดรูป แถมกระโปรงที่น้องใส่ก็สั้นมากจนผมนึกเป็นห่วง น้องดัดผมเป็นลอนยาวทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นรวมถึงหน้าตาที่ปกติไม่ได้แต่งแต้มเครื่องสำอางค์อะไรเยอะแยะเท่าวันนี้ เพราะอย่างนี้สินะครับเลยไม่มีใครสงสัยว่าน้องยังไม่บรรลุนิติภาวะ
“น้องเมมาได้ไงครับ”
“เมถามพี่นันว่ามีร้านนั่งดื่มร้านไหนแนะนำบ้าง พี่นันก็แนะนำร้านนี้มาน่ะค่ะ ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน”
น้องว่าพลางมานั่งข้างๆผม เธอบอกให้เพื่อนๆไปนั่งกันก่อนเลย
“แรม...ใครอ่ะ” โฟร์ถามผมเบาๆ เพราะเมื่อตอนสอบเสร็จโฟร์กับซิงกลับก่อนน่ะครับเลยไม่ทันได้เจอน้องเม
“น้องเม น้องของคิดน่ะครับ..”
“อ้าว ไอ้คิดมีน้องด้วยหรอเนี่ย ดีจ้ะพี่ชื่อโฟร์นะ”
“หวัดดีค่ะ แล้วพี่คิดอยู่ไหนล่ะคะเนี่ย”
“อ่อ มันไม่มาน่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ”
“ก็ไม่มีอะไรหรอก น้องเมไม่ไปหาเพื่อนหรอเดี๋ยวเพื่อนรอนะ”
“พี่นันไล่เมอ้ะ เมไปก็ได้”
“เห้ยยย พี่ไม่ได้ไล่ๆ”
“ฮิๆ ค่า เมไม่ได้โกรธหรอก หยอกเล่นเฉยๆ ไว้จะแวบมาหาบ่อยๆนะคะ”
น้องเมว่าพลางยิ้มร่าก่อนเดินไปยังโต๊ะของตัวเองที่อยู่ห่างจากโต๊ะผมเล็กน้อย เฮ้อ...คิดจะรู้ไหมครับว่าน้องเมมานั่งอยู่ในที่แบบนี้น่ะ ผมนึกเป็นห่วงจริงๆ ....ผมคิดถึงเขาอีกแล้ว
“ไอ้นัน........”
“อะ อะไร”
“จีบน้องเขาทำไม”
“อะไรไอ้เหี้ย กูเปล่าจีบ..”
“กูหึง...”
“แอร๊วววววววววววววววว” เสียงฟุ้งร้องโฮ่
“กรี๊ดค่า สรุปมึงเรียกกูมานั่งดูความสัมพันธ์มึงใช่มะ”
“ไม่ใช่!”
“อ้าวเหี้ยๆๆ เขินแล้วๆๆๆ”
“สัด หุบปากแล้วแดกเหล้ามึงไป”
เวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงคืน โต๊ะผมยังคงส่งเสียงเจี้ยวจ้าวไม่ลดลงเลย ฟุ้งกับไอ้นันเริ่มกึ่มๆกันบ้างแล้วส่วนเพื่อนที่เหลือยังสติดีกันอยู่บ้างครับ
“พี่แรมมมมมมมมมม”
“อ่ะ น้องเม...”
“เมนั่งด้วยนะค้า”
“เอ่อครับ..” เสียงน้องเริ่มยานๆ ไม่แน่ใจว่าน้องเมาแล้วรึเปล่า
“พี่แรม เมคิดถึงงง ทำไมไม่ออกมาหากันบ้างล่ะคะ”
“เอ่อ....ผม..ไม่ค่อยสะดวกน่ะครับ...” ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อน้องเมเริ่มมาเกาะแขนผมไว้แน่น พลางเอนหัวมาซบไหล่ผม ใบหน้าหวานของน้องนัวเนียอยู่แถวคอผม ตาน้องเยิ้มเชียวครับ เดาว่าน่าจะเมาๆบ้างแล้วแน่ๆ
“เอ่อ..เพื่อนๆน้องเมล่ะครับ”
“ไม่รู้ พี่แรมสนใจเมก่อน ทำไมถึงไม่ค่อยสะดวกละคะ เมอุตสาห์รอวันที่จะได้ไปเที่ยวกับพี่แรมอีกนะ”
“คือผมไม่ว่าง...”
“ไม่ว่างจริงๆหรอคะ”
“ค..ครับ” น้องเมเริ่มกอดแขนผมแน่นขึ้น ใครๆก็ต้องรู้ว่าการที่เธอกอดแขนผมเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้างของเธอผมต้องสัมผัสโดนอะไร แต่เฮ้! ผมไม่ได้คิดอะไรนะ ไม่เลย ถ้าไม่ใช่คิดผมก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นแหละ แต่ผมห่วงว่าคนอื่นจะมองน้องไม่ดีที่มาเบียดๆผมแบบนี้ อีกอย่างคือน้องเป็นผู้หญิง ถ้าใครมองมาน้องจะเสียหายเอา
ผมพยายามแกะตัวเองออกจากน้องเม เพื่อนๆแต่ละคนก็สนใจมั่งไม่สนใจมั่ง เพราะไอ้ฟุ้งกับไอ้นันที่เมาเละและเริ่มคุยกันแบบไม่รู้เรื่อง(แต่มันฟังกันรู้เรื่อง)จนเพื่อนๆปวดหัว
“พี่แรมสนใจเมก่อน” น้องเมว่าพลางดึงแขนผมไปกอดแน่นอีกแล้วครับ
“ครับ”
“เมชอบพี่แรมนะ”
“ครับ..ห้ะ”
“เมชอบพี่แรม ทำไมพี่แรมต้องไปคบกับพี่คิดล่ะคะ เมไม่ดีตรงไหน” น้องถามพลางซบกับไหล่ผมอีกครั้ง ช้อนตาขึ้นมามองผมด้วย ถ้าผมเป็นผู้ชายคนอื่นผมคงใจเต้นกับน้องเมไปแล้วล่ะครับ เพราะน้องดู...เอ่อ...เซ็กซี่.. แต่ว่ายังไงคิดของผมก็ดีที่สุดอยู่แล้วล่ะครับ
“เอ่อ..ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่ว่าเมไม่ดี”
“ถ้างั้นมาคบกับเมดีกว่าไหมคะ”
“เอ่อไม่ดีกว่าครับ”
“ทำไมล่ะ เมชอบพี่แรมนะคะ ชอบมากๆด้วย แถมพี่แรมก็ไม่ได้บอกว่าเมไม่ดีด้วยนี่นา”
“คือผม...”
.
.
.
.
อ่ะ... ผมสัมผัสถึงริมฝีปากอุ่นๆมาประกบการปากผมตรงหน้า น้องเมจูบผม...? นี่มันแย่ชะมัด ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนที่ผมจูบคิดเลย เธอไม่ทำให้ผมสะดุ้งเหมือนที่คิดทำได้ด้วยซ้ำ ผมผละน้องเมออกช้าๆเพื่อพบว่าภาพข้างหน้าของผม
คือคิด...!
.
.
.
เขาไม่พูดอะไรแต่มองไปรอบโต๊ะให้ทั่วครั้งหนึ่งก่อนจะมาหยุดสายตาที่ผม ทั้งโต๊ะเงียบกริบเมื่อเห็นผู้มาเยือนคนใหม่ ปากบางเค้นยิ้มออกมาน้อยๆแต่ดวงตาเขากลับเต็มเอ่อไปด้วยหยาดน้ำ คิดครับ มันไม่ใช่! ฟังผมก่อน..
ผมคิดในใจ...
...ก่อนที่หยาดน้ำใสจะหยดลงมาบนแก้มเขา
________________________________________________
ใครชอบรสไหนเทใส่หม้อได้เลยค่ะ น้ำเดือดรอแล้ว โฮะๆ
ข้างแรม นายซวยแล้วล่ะ
ทำคิดร้องไห้ได้ไงงง
ไม่รู้ว่าใครแย่งซีนใครระหว่างเปอร์นันกับน้ำตาคิด
ตอนหน้าจะเป็นที่มาของชื่อเรื่องนี้ค่ะ หุหุหุหุ
สงสารพ่อพระเอกเราโดนด่ากระหน่ำซะ
ครั้งนี้เลยเอารูปแรมมาดึงเรตติ้งขึ้นค่ะ...(ช่วยได้ไหมน้ออ 5555)
(จับลูกแรมมาถ่ายแบบ...........เรียกได้ว่าอู้ 555555)
แรม : อย่าเพิ่งเกลียดผมเลยนะครับ...
ขอบคุณทุกการติดตามค่ะะะะะ
_________________________________________
ตอบคอมเม้นก้าบ
GintoniC *กุมตูด*5555 แรมขี้เขินจะตายยย งิงิ //ปล.ตอนหน้ารู้แน่ค่ะ โฮะๆๆ ปลล.เราทำการติดต่อเทพเจ้าธอร์แล้วค่ะ อย่าได้ลองเลยดีกว่า55555
KoBKaB มุ้งมิ้งก่อนพายุลงโครม 5555555555555555
AMINOKOONG สำหรับมือที่สามยืนยันว่าไม่มี... ไม่มีใครนอกใจจริงๆค่ะแต่น้อยใจกันแทนนี่หนักใจจจ คู่นี้ไม่ใช่อยู่ที่ว่าจะทนข้อบกพร่องของกันได้มากเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่อยู่ที่ว่าจะปรับตัวเข้าหากันยังไงมากกว่าเนอะ ^^
ปล.อนุบาลอาจจะใกล้เคียงค่ะ55555555555555555
B52 เพราะไม่ยอมเปิดใจกันสักที เอาแต่คิดกันไปเองง
Sar2288 ทอดหญ้าเลยหรอคะ เด็ดหญ้าสดๆให้ก็พอแล้ว //เอ้ยไม่ใช่5555
route rover ตอนหน้ามีบอกนะคะ อุอุ
Still_14OC ปรากฏว่านันทำให้เรื่องยุ่งมากขึ้นซะงั้นนนนนนนน
kenghan เดี๋ยวความลับคิดจะถูกเปิดเผยแล้วค่าาา ^^
BeeRY คงเป็นแบบยอมเมียค่ะ55555
คลื่นลมเริ่มไม่สงบแล้วว
ernnnxx สงสารคนยั่วจริงๆค่ะ โถถถ 55555 //เดาได้เก่งมากค่ะ แต่ที่ยังขัดๆเพราะอะไรรออ่านตอนหน้านะคะ(โฆษณาแฝง) //ปล.เลือกรสตามใจชอบค่ะ วัตถุดิบพร้อมม
Pupay ดูท่าควรจัดแรมไปอบรมด่วนๆแล้วสิเนี่ย
เสียดายที่แรมดูคนไม่ออกว่าเขามาดีมาร้าย //ปล.เขินตลอดที่อิน งิงิงิงิงิงิ
phana_qbz ตอนหน้ารู้ค่ะะ
mild-dy งื้อออ ก็คิดน่ารีกขนาดนี้ ไม่เขินได้ไงงงงง
PetitDragon เลือกรสเลยค่ะ 5555555555555555555555
boong086 โฮะๆๆๆๆๆ ตอนหน้ารู้กันค่ะ
MK คิดบอกไม่ไปแรมก็ไม่ไปนะเออออ(แต่ดันมาเจอกันเฉ้ยยย) #แซะเท่าไหร่เจ้าตัวก็ยังคงไม่รู้ตัว ก๊ากกกกก
omyim_jjj ตอนหน้านะคะะะะ
~ณิมมานรฎี~ ที่ผ่านมาแรมไม่ได้ผ่านโลกกว้างเท่าไหร่จริงๆค่ะ เลยบื๊ออยู่อย่างนี้ สงสารคิดโถ้วว 555555
kongxinya ที่คิดยังไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟังนี่มีเหตุผลนะคะ แต่ไม่บอกหรอก 5555 //เปลือกทุเรียนมาร์กหน้า5555 ชอบค่ะะะ
minjeez เค้าให้โอกาสรักกันๆก่อนจะให้พายุลงโครม! 5555
บ๊ายบายโพ น้องเมใสใสใสใสใสใสจริงๆนะคะ
mystery Y บื้อตามเคย คิดอุตสาห์ยั่วซะขนาดนี้
ormn สาบานได้ว่าตอนแรกสตั๊นไปห้านาทีเลยค่ะกว่าจะเข้าใจ 5555555555555555555555
toshika เดี๋ยวจับแรมมาให้นะคะ 5555 แต่ดูท่ามีหลายคิวรอกระทืบแรมอยู่....
fuku เกือบถูกแล้วค่ะ แต่น้องไม่มอมแรมนะคะ น้องมอมตัวเอง555555
tsundere ซื้อใหม่คราวนี้คงไม่เอาแหวนแล้วค่ะ เดี๋ยวคิดช้ำ55555
Ali$a฿eth แรมมันบื้อ ไม่ยอมถามดีๆค่ะว่าทำไมคิดไม่ได้แหวน คิดไปเองว่าน้องเมลืม
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ
________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 584115 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก