อาบน้ำเสร็จออกมาก็ต้องอึดอัดใจครับ
เพราะอะไรนะหรอ นกครับ จำได้มั้ย คนที่มาชอบโอ
ตอนนี้นั่งคุยกับโอที่เตียง
“อ้าว ที หวัดดีจ๊ะ”นกทัก
“ดีๆ”ผมทักกลับแล้วก็เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อกับกางเกงไปแต่งตัวในห้องน้ำ
นกมันมาได้งัยเนี้ย แล้วมันมาหาโอถึงห้องเลยหรอเนี้ย
สองคนนี้มันถึงขั้นไหนกันแล้วว่ะ คิดแล้วใจหายยังงัยไม่รู้
นี้กูชอบไอ้โอจริงๆหรอว่ะ เนี้ยถึงรู้สึงแบบนี้
ไม่ๆๆ มึงแค่หวั่นไหวที มึงแค่หวั่นไหว
แต่งตัวออกมาเสร็จมันสองคนก็ยังคุยกันอยู่
“ไม่ยักกะรู้ว่าทีเป็นเมทโอ”นกพูดขึ้น
“อ้อ พอดีมันไม่มีห้องอยู่ โอก็เลยเสียสละเอามันมาอยู่ด้วย”ไอ้โอพูดเล่นกับนก
ตอนนั้นผมรู้ว่ามันพูดเล่น แต่ทำไมคำที่มันพูดเล่นทำเอาผมรู้สึกแย่ขนาดนี้
“แล้วนกมาทำอะไร”ผมถามไปเรียบๆ แต่ดูสีหน้านกจะเสียเล็ก
“อ้อ ก็มาคุยเล่นไม่มีอะไรหรอก รบกวนทีรึป่าว”นกเปลี่ยนสีหน้ากลับมายิ้มแย้มตอบผม
แถมหันกลับไปคุยกับโอต่อ โดยที่ไม่รอจะฟังคำตอบผมด้วยซ้ำ
ตอนนั้นรู้สึกเป็นสวนเกินยังงัยก็ไม่รู้
โอก็หยอดนกเหลือเกิน ส่วนนกก็อายเขิล ผิดกลับกริยาที่แสดงออกมา
จะอายอะไรว่ะ มาหาผู้ชายถึงห้อง ผมก็ได้แต่นึกในใจ
ในขณะที่ผมไม่รู้จะทำอะไร
เหมือนเป็นสวนเกิน
โทรศัพท์ก็ช่วยชีวิตครับ
บอยโทรเข้ามามือถือผมพอดี
“ว่างัยบอย”ผมกดรับสายพร้อมเดินออกไปคุยที่ระเบียง
“นี้ที คนชื่อย้งมาหานายที่ห้องอ่ะ นายยังไม่ได้โทรหาย้งอีกหรอ”
“เออ ใช่ เราลืมไปเลย ได้ๆๆ เด๋ยวเราโทรหาเด๋ยวนี้แหละ”พูดเสร็จผมก็วางสาย พร้อมเดินดิ่งไปที่โทรศัพท์ในห้องเพื่อโทรภายในไปหาย้งที่ห้อง
ผมรอสายไม่นาน ย้งก็รับสาย
“หวัดดีย้ง เราเองที”ผมทักขึ้น
“ที หายไปเลยนะ นัดเรากินข้าวก็เบี้ยวเรา แถมยังย้ายห้องก็ไม่บอก”ย้งตำหนิครับ
“โทษทีนะ พอดีมันกระทันหันน่ะ เอางี้ให้เราเลี้ยงข้าวขอโทษได้ม่ะ”เสนอครับ
เพราะผมก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน เพราะว่าหลังจากย้ายของจัดของเสร็จก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย
“ดีๆๆ”ย้งตอบกลับมา
“งั้นอีก 5 นาทีเจอกันใต้หอนะ”
“อืมๆๆ เจอกัน”ผมวางสายกับย้งเสร็จ
“มึงจะไปไหน”ไอ้โอพูดสวนขึ้นมาทันทีหลังจากที่ผมวางสายจากย้ง
“กินข้าว”ผมตอบมันไป พร้อมเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์
“ไปกับใคร”
“เพื่อน”
“เพื่อนอ่ะ ใครว่ะ”
“มึงไม่รู้จักหรอก”
“อย่ามากวนตีน”ไอ้โอขึ้นเสียง
“ใครกวนตีน”เอาล่ะครับ ผมชักอารมณ์เสีย มันจะมาขึ้นเสียงกับผมทำไม
“เออ มึงจะไปไหนก็เรื่องของมึง”มันตะคอกกลับมา
“มันก็เรื่องของกูอยู่แล้ว”พูดเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้อง
“ไปก่อนนะนก ชวนไอ้โอไปกินข้าวด้วยสิ มันน่ะอยากกินข้าวกับนกจะตาย มันเคยบอกเรา”ผมพูดก่อนปิดประตู
.
.
.