ผมตื่นเช้ามาเพราะไอ้เวรโอมาเรียกแต่เช้า
นี้มันวันอาทิตย์มันจะมาวุ่นวายอะไรกับผมแต่เช้า
“วันนี้เด๋ยวไปทำบุญกันดีกว่า”มันมาไม้ไหนของมันว่ะ
“ไม่เอาอ่า วันอาทิตย์อยากอยู่เฉยๆ”ผมตอบมันไป
“อะไรของมึงว่ะ อย่ามาเรื่องมากนักได้มั้ย ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ”มันอ้อน
มันเซ้าซี้ผมอยู่นานมาก จนผมก็ใจอ่อนไปกับมันนั้นแหละครับ
แล้วมันก็พาผมไปวันพระแก้ว วันอรุณ วังหลัง วัดระฆัง ฯลฯ
นี้มันกะจะไหว้ให้ครบทุกวันในเกาะรัตนโกสินเลยมั้งครับ เหนื่อยมา ร้อนอีกต่างหาก
ระหว่างนั่งพักอยู่ข้างทาง แถวๆท่าช้าง
“ที มึงมีแฟนยังว่ะ”งง
“ถามอะไรของมึงว่ะ”สังสัยกะมัน
“แต่อย่างมึงคงไม่มีสินะ”
“อ้าว ทำไมคิดว่ากูไม่มีล่ะ”
“ก้ถ้ามึงมี มึงคงไม่มากับกุวันนี้หรอก”เวรกรรม
“แล้วแต่มึงจะคิด”ขี้เกียจเถียง เหนื่อยอยู่ครับ
“แล้วนี้จะไปไหนต่อว่ะ”ถามมัน เพื่อว่ามันอยากจะกลับแล้ว
“แล้วนี่เหนื่อยแล้วหรอ”มันถาม
“อืม เหนื่อยแล้ว ร้อนด้วย”บอกมันไป
“งั้น ไปเดินกอน เย็นๆมั้ยล่ะ”T_T กุนึงว่ามึงอยากกลับแล้ว
“อืม”ได้แต่ก้มหน้ายอมรับกรรมไปตามระเบียบ แต่ทำไมผมก็ไม่นึกอยากจะกลับหอคนเดียว ยังอยากจะเดินต่อกับมันทั้งที่เหนื่อยแทบตาย
เดินอยู่กอนได้สักพัก ไอ้โอก็ชวนไปนั่งที่ สตาร์บัคค์ ค่อยยังชั่ว
ระหว่างนั่งกินโกโก้เย็นอย่างสบายใจ ผมก็ได้รู้จัดประสงค์ของไอ้โอที่ชวนผมมาไหว้พระวันนี้
“ว่างัยบอย”ผมรับสายเมื่อเห็นว่าบอยโทรเข้ามาในมือถือ
“ที อยู่ไหน”
“อยู่พารากอน”
“อยู่กับโอป่าว”
“อยู่ ทำไมหรอ”
“ก็ป่าว เห็นมันปิดมือถือ เราก็งง กะว่าจะโทรมา แฮปวันเกิดมันหน่อย”บอยร่ายยาว
“เด๋ยวก่อนนะ วันนี้วันเกิดมันหรอ”ผมถามบอยไปอย่างไม่แน่ใจ และก็ไม่เชื่อหูตัวเอง
พร้อมกับมองหน้าไอ้โอที่กำลังนั่งดูดกาแฟของมันอยู่
“อืม มันเกิดวันนี้ ทีขอคุยกับมันหน่อยดิ”บอยพูด
ผมก็ยืนมือถือให้โอคุยกับบอย
ส่วนผมหรอครับ กะลังงงกับตัวเอง
เหอะๆ ว่าแล้วก็หาซื้ออะไรให้มันหน่อยดีกว่า
ในฐานะเพื่อน ย้ำตัวเองครับ ย้ำตัวเอง
สักพักมันก็คุยโทรศัพท์กับบอยเสร็จแล้วก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้ผม
“ป่ะโอ”ผมบอกให้มันลุกขึ้น
“ไปไหน”มันสงสัย
“ไปเดินดูของกัน”ผมบอกมันไป
“หายเหนื่อยแล้วหรอ”
“เออ จะไปมั้ย หรือจะนั่งอยู่นี้”
“ไปๆๆๆ”แล้วมันก็เดินตามผมมา
ระหว่างเดินดูเสื้อผ้าของZARA
“ชอบตัวนี้ม่ะ”ผมชวนมันให้ดูกับเสื้อยืดตัวนึง
“อืมๆๆ สวยดี”มันตอบ
“มึงใส่เสื้อเบอร์อะไรว่ะ”
“M”
“งั้นตัวนี้ก้ใส่ได้อะดิ”
“อืม ได้ดิ”มันตอบ แล้วก็เดินหนีไปดูเสื้อตัวอื่น
ผมก็เลยเดินไปจ่ายเงิน ซื้อเสื้อตัวนี้ให้มันล่ะกัน
“อ้าวซื้อด้วยหรอ”มันถามหลังออกมาจากร้าน
“ซื้อตัวไหนว่ะ”มันถาม
“ดูเอาเองดิ”
แล้วมันก็เปิดดูเสื้อตัวนั้น
“อ้าว ตัวที่มึงถามกูนิ”
“ใช่ๆๆ เอาไปดิ กูซื้อให้”ผมบอกมันไป
มันมองหน้าผมอย่างงๆ
“ให้กู หรอ”มันถามย้ำ
“อืม สุขสันต์วันเกิดนะ”ทำไมกูเขิลจังว่ะ
มันไม่ตอบอะไร แต่ยิ้มให้ผม
ตอนนั้นผมรู้สึกว่านี้เป็นยิ้มที่ ดูมีความสุขที่สุดที่ผมเคยเห็นจากมัน.....
“ขอบใจนะ”มันยิ้มให้อีกที
“ป่ะ เด๋ยวกูเลี้ยงข้าว”แล้วมันก็เดินนำหน้าผมไป.....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
