พอกลับมาถึงโต๊ะ สติผมก็ชักเริ่มหายไป
ดีชัดให้หนัก หลับๆไปเลยก็ดี
“มึงจะกินเยอะไปแล้วนะไอ้ที”เสียงคุ้นพูขึ้นพร้อมดึงแก้วออกไปจากมือ
ตอนนี้ตาผมแทบจะลืมไม่ขึ้นครับ
รู้แต่ว่าตอนนี้ไอ้คนที่ดึงแก้วเหล้าไปหน้าคุ้นๆ เสียงคุ้นๆ
“เอามากูจะกิน”
“พอซะทีเถอะ จะแดกให้ได้อะไรว่ะ กลับห้อง”เสียงคุ้นๆพูดอีกรอบแบบไม่พอใจ
พร้อมกับกระชากแขนผมให้ลูกขึ้น
“ไม่ไป อย่ามายุ่ง”
“กูก็ไม่อยากยุ่งกับมึงนักหรอ ถ้าพ่อกับแม่มึงไม่ฝากมึงไว้กับกู”คำพูดแบบนี้ ประโยคแบบนี้ ผมนึกออกแล้วล่ะครับว่าใคร
“ไอ้โอ”
“เออ กูเอง นี่มึงเมาขนาดไม่รู้เลยหรอว่ากูเป็นใคร”
*เห่ย มีอะไรกับรึป่าวว่ะ*ไอ้หมี
“ไม่มีอะไร เด๋ยวกูขอพาเพื่อนมึงกลับบ้านก่อนนะ”ไอ้ทีพูดกับหมี
“ไม่ คืนนี้กูจะไปนอนกับไอ้หมี”เพื่อนรักช่วยกูด้วย
*มึงกลับไปกับเพื่อนมึงเถอะ ไอ้ที มึงอ่ะเมามากแล้วไปต่อกับพวกกูไม่ไหวหรอก*
*ฝากเพื่อนกูด้วยนะ*พูเสร็จไอ้หมีก็เดินหนีไป
ไอ้หมีควาย ไอ้หมีขั้วโลก ทิ้งเพื่อน
“ไป ลุก”ไอ้โอเดินเข้ามาพยุงผมลุกขึ้น
“กูเดินเองได้”ผมพยายามสบัดมือมันออก
“อยู่เฉยได้มั้ย อย่ามาปากเก่ง”ไอ้โอ ดึงมือผมขึ้นไปผาดคอมัน
พร้อมกับเอามือมันมาล๊อกที่เอวผมไว้
แล้วมันก็ลากผมออกมาจากร้าน แล้วก็ยัดผมเข้าแท็กซี่กลับหอไปพร้อมกับมัน
นั้นเป็นความทรงจำล่าสุดก่อนผมจะหลับไป
ผมมารู้สึกตัวอีกทีไอ้โอพยายามจะถอดเสื้อกับกางเกงยีนส์ผมออก
“มึงจะทำอะไร”
“กูไม่เอามึงหรอกน่า จะเช็ดตัวให้”มันตอบ
“ไม่ต้อง กูจะนอน”แล้วผมก็กระดึบตัวหนีมือมัน
แล้วผมก็หายไปจากโลกสักพัก มารู้สึกตัวอีกที
ก็ตอนไอ้โอกำลังเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ผม
“ทำไมมึงต้องกินเหล้าขนาดนี้ด้วยว่ะ มึงไปมีเรื่องกลุ้มใจมาจากไหนว่ะที”ไอ้โอมันบ่นของมัน แต่ผมได้ยินทุกคำพูด
ผมลืมตามองมัน ตอนนี้สายตามันก็มองมาที่ผมเช่นกัน
คำพูดที่ผมจะพูดต่อไปนี้
ผมว่าผมควรบอกมันไปซะที
มันจะเป็นยังงัยต่อไปจากนี้ ผมจะรับผิดชอบเอง
“โอ กูชอบมึง”.........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
