หัวข้อ: ✣✤|แมว หมา ดอกไม้ และพี่ชายข้างบ้าน|✤✣ ตอนพิเศษวันสงกรานต์ P.29

[hikikomori]

ฮรืออออ ตอนนี้เศร้าจริงจังงงงง  เข้าใจหัวอกพี่เอกเลย
จะยึดติดกับคนรักในอดีต ก็จะทำให้วสุเสียใจ
คิดว่าเป็นตัวแทนของใครอีก T^T

รอต่อไปค่ะ

[N.T.❁]

อืมม...เฮ้อออ
เราน่ะ ตอนแรกดีใจมากเลยที่รู้ว่า วสันต์กลับมา
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่เห็นจะดีเลย

เราสงสารวสุ แบบจริงจังมากมายอะค่ะ น้ำตาไหลเลย
เรารู้สึกว่าน้องทรมาน เหมือนตัวตนในอดีตกำลังจะทำให้น้องสับสน
ว่าน้องควรเป็นใครกันแน่...

น้องคือวสุ น้องคงอยากมีความทรงจำของการเป็นวสุมากกว่าการเป็นวสันต์
เพราะสุดท้ายแล้วต่อให้ชาติก่อนจะเคยเป็นตัวเอง แต่มาชาตินี้ก็เป็นคนอื่นนี่นะ

เริ่มรู้สึกว่าพี่เอกใจร้ายมากก็ตอนที่อ่านตอนนี้แหละค่ะ
ทุกคนย่อมมีความเห็นแก่ตัวอยู่ลึกๆ
อยากย้อนอดีตกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด อยากมีความสุข
จนบางทีมันก็ทำให้ลืมคิดไปว่าความสุขของตัวเอง...
มันอาจต้องแลกมาด้วยความทุกข์ของคนอื่น

ตอนที่น้องหลับแล้วพูดถึงสิ่งที่วสันต์เคยพูดกับพี่เอก
แล้วพี่เอกขอให้วสันต์กลับมา เราว่ามันใจร้ายมากๆเลย
พอน้องบอกว่าตัวเองคือวสุ เท่านั้นแหละ โฮววววว~

ไม่ชอบเลยจริงๆให้ตาย ต่อให้เคยเป็นใคร แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว
อย่าเอามาซ้อนทับอีกเลย มันเจ็บปวดอ่าาาาา (เริ่มเม้นท์แบบมึนงง)

[IsDeer]

  กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากกกกกกก
พอเจอประโยคสุดท้ายใจแป้วเลย

[zvonek]

ฮึก ร้องไห้เลยอ่า

หน่วงหัวใจ

ต้องไม่เป็นตัวแทนใช่ไหมคะ

ต่อให้เกิดใหม่ (?)

ก็ต้องไม่เป็นตัวแทน

[sweetbasil]

อ่านไปอ่านมาให้ความรู้สึกว่ารักแท้มีอยู่จริง

[Ryoooo]

ร้องไห้น้ำตาหยดแม่ะๆ
พี่เอกค่ะ คนที่อยู่ตรงนี้ือวสุ ถึงแม้ว่าจะได้ความทรงจำของวสันมาก็ตาม
ฮือฮือ

[Dark_Noah]

นี่แหละที่หนักใจ ถึงวิญญาณเดียวกัน แต่ยังไงก็คนละตัวตน มันยากจะเชื่อว่าเราจะถูกรักได้โดยไม่ถูกมองว่าเป็นตัวแทนที่ถูกมองผ่าน

[Chise]

มันหน่วงมากก สงสารทั้งคู่เลย

[ASSASSIN]

    

[nu-tarn]

น่าสงสารทั้งคู่เลย

[LalaBam]

มันเหมือนจะไม่เศร้า แต่มันก็ไม่สุขง่ะ แงๆ อ่านแล้วน้ำตาซึม

[MK]

น้ำตาร่วง      หน่วงจิต


โดวันสงกรานต์น่ารักอ่ะ งื้อออออออออ  สงสารพี่เอก วสุคิดจะรดน้ำดำหัวกันเลยทีเดียว   

[insomniac]

สรุปแล้วว่าเรื่องของคุณ Rainyday ดราม่าทุกเรื่อง แต่แอบซ่อนไว้อย่างแนบเนียนภายใต้บทแสนฮา ตัวละครเพี้ยนๆ ของแถมมุ้งมิ้ง ไปจนถึงหมาแมวจอมขโมยซีน ล่อหลอกนักอ่านมากหน้าหลายตาเข้ามา แล้วป้อนมาม่าชุดใหญ่ให้กลางเรื่องบ้าง ท้ายเรื่องบ้าง ต้นเรื่องบ้าง แบบไม่ทันรู้ตัว ฝีมือจริงๆ ครับ

[benji]

อ่า...อ่านแล้วน้ำตาไหล เศร้าไปกับพี่เอก 

พี่เอกจะรักน้องแบบไหนกันนะ  วสุ ที่เป็น วสันต์ ตอนหลับ หรือ รักวสุ ที่เป็นตัวเอง

[IIIA]

โอ่ยยยยยยยย 

[nn~~NN]

โฮ้ยยย เจ็บปวดรวดร้าวไปจนถึงกรวยไต 
ต่อให้วันนึงข้างหน้ารักกัน ก็ต้องอยู่กับความสงสัย ว่ารักใครแน่ รักคนในอดีตหรือเด็กน้อยในปัจจุบัน
สงสารเด็กอ่า... ลุงแกก็แก่ละ ให้จบแบบสนิทกันเป็นเพื่อนบ้านดูมะคะ
555555555

ล้อเล่นหรอก ยังไงก็อยากให้สมหวังอ่ะ พี่เอกคว้าไว้ อย่าปล่อยมือนะคะ 

[Infinity 888]

จะวสุหรือวสันต์ก็คือคนคนเดียวกันนะ

ในเมื่อพยายามกลับมาหาจนได้แล้ว

ก็ควรมีความสุขให้สมกับความทรมานที่ยาวนานนะ พี่เอก วสุ(วสันต์)

[=นีรนาคา=]

พรากกกกก 
อ่านไปปาดน้ำตาไป

ของแถมน่ารักมาก ><

[Sillyfoolstupid]

แฮ่...อ่านตั้งแต่เมื่อคืนแหละ แต่อ่านในมือถือ เม้นยาก
ยกยอดมาวันนี้ อารมณ์เกลียดพี่เอกลดลงหน่อย จะได้ไม่รุนแรง

พี่เอกจะต้องเสียใจที่มัวแต่ใคร่ครวญถึงวสันต์
เพราะถ้าเราเป็นวสุ เราคงไม่อยากเป็นตัวแทนของวสันต์หรอก
นึกว่าที่เค้าอยู่กับเราแต่ไม่ได้คิดว่าเป็นเรา มันปวดใจมากนะ
อีลุงเอก ใจร้าย!

[snack]

สงสารทั้งคู่..พี่เอกยังไงก็เปิดใจหน่อยนะวสุหรือวสันต์ก็คือคนๆเดียวกัน

แต่อย่าทำให้เด็กข้างบ้านรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่เงาหรือตัวแทนของใครเลย

[neno.jann]

ฮือออออ บีบใจกันสุดๆ ทุกฝ่ายคงสับสนกันน่าดู ประโยคสุดท้ายของวสุนี่มันเจ็บมากอ่า

[cinpetals]

ฮือออออออออออออออออออออออออออออออ
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สงสารพี่เอก   

[tuckky]

   วิ่งปาดน้ำตาจากไป

[Jaiko★]

โฮรววววววววววววววววว
ร้องไห้แทบทุกตอนเลยเรื่องนี้;0;
สงสารพี่เอกอ่าา
พี่เอกรักเฮียวสันต์มาก
ทุกครั้งที่พี่เอกพูดถึงเฮียใหญ่
เรารู้สึกถึงความรักความคิดถึงอย่างที่สุดเลยจริงๆนะ
ยิ่งตอนนี้พี่เอกร้องไห้ นี่ก็น้ำตาไหลพรากตามพี่เอกไปติดๆTT
สงสารวสุเหมือนกัน
ทั้งฝันเรื่องเดิมๆถึงคนอื่นมาทั้งชีวิต
แล้วยังจะกลายเป็นคนอื่นในชีวิตจริงอีก
อยากให้คู่นี้สมหวังเร็วๆจัง
รออ่านอยู่เสมอนะคะเป็นกำลังใจให้

[M.J.]

วสุตื่นมานั่งคุยกันได้ล้าวววว

[Tsubamae]

อ้ากกกกกกกกกกกกกก โปรดติดตามตอนต่อไป ๆๆๆๆๆๆ มันคืออัลไล อ้ากกกกก ผมชื่อวสุ อ่านเจอจบหัวใจดิ่งวูบบบ พอมาเจอ tbc. หล่นหายไปแบบกู่ไม่ขึ้นเบยย น้ำตาตก แงๆๆๆ ค้างๆๆๆๆ. ทำไมพี่เอกน่าสงสารเยี่ยงนี้ ปวดใจ วสุเองก็น่าเห็นใจ โอ้ย อยากให้เธอเป็นเขา จริงๆๆ แต่ๆๆๆ. วสันต์ก็คือวสุ วสุก็คือวสันต์ นี่ใช่มั้ย  โอย บทสรุปจะเป็นเช่นไร ใจหนึ่งอยากให้วสันต์กลับมา ใจหนึ่งอยากให้พี่เอกทำใจอยู่กับปัจจุบันที่เป็นวสุ โอ้ยยย อ่านเรื่องนี้แล้วทั้งสับสน ปวดใจ หน่วง อึดอัด ไปหมด ทำอะไรไม่ได้ นั่งร้องไห้ดีฝ่า ฮืออออ

กระซิกๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ รอตอนต่อไปด้วยนะคะ ฮือออ

[ReiiHarem]

ฮือ สงสารทั้งสองคนเลย
มันจะหน่วงต่อไปอีกนานเท่าไหร่ ฮือ

[Zelsy]

น้ำตาจะไหลอะ หน่วงมากก

[mystery Y]

โอ้ นำ้ตาปริ่มเศร้าเนอะ...

[hoshinokoe]

สงสารทั้งคู่แหละ คนนึงก็ยึดแต่อดีต คนนึงก็เจ็บปวดเพราะอีกคนมองเป็นตัวแทน ไม่ได้มองตัวเองว่าตัวเองคือวสุ
หลังจากนี้แหละทึ่อยากรู้ว่าจะเอาไงต่อ ยังไม่หนีคนเขียนไปไหนหรอกค่ะ (แค่ซุ่ม)
บุยๆ เจอกันตอนหน้าค่ะ