^
^
^
มาถึงเลี้ยวววววววววววววววว
...............................................................................
ตอนพิเศษเจ็ดจุดสอง
ไล้มือไปตามผิวกายนุ่มนิ่ม ฝังหน้าลงบนซอกคออ่อนนุ่มนั่น ขบเม้มตามลำคอให้เกิดร่องรอยแดงจางๆ คนใต้ร่างครางแผ่วเบาแต่ก็เงียบไปคงเพราะกัดปากเอาไว้ เลื่อนมากดริมฝีปากบนริมฝีปากบางๆนั่นอย่างเอาใจ มันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรกลับให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ จากจูบที่คิดแค่ว่าจูบแล้วจะผละไปขบเม้มส่วนอื่นต่อกลับกลายเป็นสอดลิ้นเข้าไปข้างในเกี่ยวพันลิ้นเล็กๆนั่นจนกลายเป็นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆตามระดับอารมณ์
เลื่อนมือสองข้างลูบผิวเนื้อผ่านสาบเสื้อ คนข้างล่างครางเสียงสั่นเบาๆยิ่งทำให้อารมณ์ตอนนี้กระเจิงยิ่งกว่าเก่าเปลี่ยนมาเป็นแกะกระดุมเสื้อของคนครางเบาๆเมื่อกี้ทีละเม็ดทั้งที่ใจจริงอยากกระชากออกให้รู้แล้วรู้รอดแต่กลัวหาว่าหื่นจัด หรือป่าเถื่อนเกินไป
ครั้งแรก(ในรอบหลายปี)
ก็อยากให้จดจำบ้าง
อะไรบ้าง
“เปย ขอบคุณนะ”กระซิบข้างหู ไล้ริมฝีปากจูบตั้งแต่แนวหูลงมาถึงลำคอหอมๆนั่น ขบเม้มรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่เพียงว่าต้องการให้ร่างนี้มีแต่ร่องรอยแดงๆที่เกิดจากริมฝีปากกู
“...เน....”คนข้างล่างเริ่มครางเสียงสั่น เลื่อนหน้าขึ้นไปกดจูบอีกรอบจนไอ้เปยกลายเป็นครางในรำคอแทน
“กูรักเมิงนะเปย”พูดพลางไล่จูบตามหน้าอกหน้าท้องซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนเป็นบ้า ไอ้คนข้างล่างเกร็งหน้าท้องจนแข็งเลย
“เน...คือ...”
“......”
“เน......”
“........”
“โอ๊ยเน! เลิกเอามือเปยลูบน้องชายเนได้แล้ว ฮึ่ย!”
แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงง
กะจะเนียนซะหน่อย
อุตส่าบรรยายซะอีโรติกเลยกูมาเสียตอนไอ้เปยเหวซะลั่นเนี่ยดิ กูฮา
นั่งหัวเราะจนท้องแข็งมีไอ้เปยที่โป๊ครึ่งตัวที่เด้งตัวขึ้นนั่งเมื่อกี้มองตาเขียวเลย
อะไรวะกูบิวอารมณ์ตัวเองไงเห็นมือมันว่างๆเอาจับมาลูบน้องชายกูก็เท่านั้นเอง
แค่กูต้องคอยคอนโทลมือมันลูบๆ
แค่เนี๊ย
กูผิดอ่ารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“โอ๋ๆ ไม่ทำละก็ได้เนอะๆ” พูดพรางลูบหางลูบหัวไอ้เปยแบบเอาใจ แม่งก็ยังทำหน้าบึ้งอยู่
“ฮึ่ย” แหน่ะมีงอน อะไรว๊าแค่จับมือลูบเองนะเว่ย
“จะจับมือทำไมเล่า..เดี๋ยว...เดี๋ยวเปยทำเอง”ฟังมันพูดจบอดที่จะยิ้มไม่ได้เลยกู
ฮึ่ยยยยย มันน่า......
แล้วนี่ก็จะได้......มันแล้ว
กร๊ากกกกกกก กก ก
“ถอดเสื้อให้หน่อยดิเปย”อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไอ้เปยถลึงตาใส่เลยดิ
“น้าๆๆๆ น้าน้องเปย อยู่ดีๆพี่เนก็รู้สึกเจ็บแขน”พูดจบไอ้เปยก็ทำท่าอ๊วก
แต่สุดท้ายมือเล็กๆนั่นก็มาแกะกระดุมให้กูอยู่ดี
มองมือสั่นๆของมันที่กว่าจะแกะได้แต่ละเม็ด มองสลับกับมองหน้ามันที่ยิ่งรู้ว่ากูมองยิ่งหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้ายก็ได้เอามือไปช่วยมันแกะ ถ้าให้มันแกะเองหมดไม่ทันการแน่ๆรุ่งเช้าพอดี แต่ทำตอนเช้าก็ดีนะเว่ย สดชื่นนนนนนนน
“มานี่มะ”พูดพลางตบหน้าตักตัวเอง ไอ้เปยก็ว่างายเขยิบมานั่งหันหน้าเข้า คือตอนแรกมันจะหันหน้าออกละแต่ก็ล็อคคอให้มันหันหน้าเข้า
“ตื่นเต้นไหม”มันพยักหน้าตอบกลับมา
ก้มไปหอมหัวมันพูดเบาๆว่ากูจะค่อยๆทำ มันก็พยักหน้าหงึกหงักกลับมาเหมือนเดิม ดันมันลงไปนอนกับเตียงเหมือนเดิม เริ่มพรมจูบใหม่ตั้งแต่หน้าลงมาจนถึงสะดือ รู้สึกตรงนี้จะไวต่อสัมผัส เพราะเห็นมันจิกผ้าปูที่นอนอยู่ มือสองข้างกูก็หาอยู่เฉยไม่ เกี่ยวกางเกงไอ้เปยออกจนหลุด เอามือลูบเบาๆตรงกลางลำตัวมัน ไอ้เปยทำท่าจะเขยิบตัวหนีแต่จับเอวมันไว้ทัน
เลื่อนหน้ามาซุกไซร้ซอกคอหอมๆ มือนึงลูบเอว อีกมือลูบไล้สร้างความสุขให้กลางลำตัวมัน ไอ้เปยครางเสียงเบาๆมือเล็กๆพยายามดันมือกูออกแต่หลังๆกลายเป็นจับอยู่บนมือกูเฉยๆปากก็ครางสลับกับเรียกชื่อกูเบาๆไปมา
แม่ง
โครตได้อารมณ์
ถ้ากูบอกว่ากูสามารถเสร็จตอนนี้ได้
กูจะกากไปป่ะว๊าาา
“เปยเมิงจะเสร็จรึยัง”กระซิบถามมันข้างหู
“..ยัง..แต่เปยเสียวอ่ะเน พอก่อนได้มะ”มันว่างั้น แม่งก็ต้องเสียวดิวะไม่เสียวจะทำทำไม
“เดี๋ยวเมิงได้เจอเด็ดกว่านี้” พูดจบไม่รอให้ไอ้เปยตอบ ก้มลงไปคอบปากลงบนกลางลำตัวไอ้เปยก่อนจะเขยิบขึ้นลงช้าๆ ไอ้เปยที่เริ่มรู้ตัวเริ่มดิ้นแล้วจะผลักกูออกแต่สุดท้ายกลับนอนหอบหายใจเบาๆมือสองข้างกดหัวกูซะงั้น
ไล้ปลายลิ้นตั้งแต่โคนจรดปลายก่อนจะครอบปากลงไปอีกครั้งทำเอาไอ้เปยสะดุ้งเฮือก มือสองข้างกูช่วยเพิ่มอารมณ์บีบเฟ้นต้นขาขาวๆมันเบาๆ
“...เน...เปย...เปย....”หอบหายใจถี่และเริ่มพูดไม่เป็นคำ กูรู้เลยๆ
เร่งริมฝีปากให้เร็วขึ้น ไอ้เปยทำท่าจะเอามือมาผลักกูออกแต่สุดท้ายกลับกดหัวกูแทน รู้สึกถึงรสชาติปะแล่มๆในปาก ดูดกลืนลงคอไปให้หมดก่อนจะโน้มตัวขึ้นไปประกบปากกับไอ้เปย
เมิงชิมของเมิงซะไอ้เปย
แม่งงงงงงงงงงง
มองให้คนตัวเล็กๆที่นอนแผ่หอบหายใจแรงๆ
“เป็นไง”ถามมันพรางเอามือลูบหัวมันแรงๆ หมั่นเขี้ยวเว่ย
มันไม่ได้ตอบอะไรแค่หัวเราะแห้งๆมาให้กู แม่งคงเขินตัวเองเมื่อกี้แน่เลยกูว่า
“ตาเมิงบ้าง ไอ้เปย”พูดพลางๆเหล่มองเป้าตัวเองที่ตอนนี้แม่ง.....นะ
“ง่ะ ไม่ทำได้ไหมอ่ะเน”
“นั่นๆ ตัวเองเสร็จแล้วจะหนีหรอวะ”
“บู่”มันว่างั้นก่อนจะเอื้อมมือมาดึงกางเกงกูลง
.
.
.
.
.
“เปยไม่ทำไม่ได้หรอ”มันพูดหลังจากดึงกางเกงกูลงแล้วเงียบไปนาน
เงียบเลยดิกู
อยากบอกนาทีนั้นโครตโกรธมันเลย อยุ่ดีๆแบบความโกรธมาจากไหนไม่รู้ แต่กูว่าคงน้อยใจมากกว่ามั้ง แบบอะไรว๊ะ ของกูโครตปวดหนึบเลยแล้วไอ้เปยเสือกมาพูดงี้อีก ไม่อยากทำใช่มะเมิงอ่ะ แม่ง กูไม่ได้โกรธที่กูทำให้มันแล้วมันไม่ทำให้กูนะ กูแค่...ไม่รู้ดิ ช่างกูเหอะ แต่ตอนนี้กูคงทำหน้าเหี้ยมองมันแน่เลย
“ไม่ทำก็ไม่ทำ”พูดกระชาเสียง ดึงกางเกงตัวเองขึ้น ไอ้เปยรีบถลามาจับขอบกางเกงกูไว้พลางก้มหน้าลงระดับเอวกู แต่กูดันหัวมันออกก่อน
“เมิงไม่ต้องฝืน กูไม่โกรธ”ลดน้ำเสียงให้อยู่ในระดับปกติ มันมองหน้ากูเลยดิ แถมยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีก ไอ้เปยแม่งงง
“เปยขอโทษ”มันว่าพลางเอื้อมมือมาหมายจะจับของกู
“ไม่เป็นไรไงครับน้องเปย พี่ไม่โกรธ”พูดเบาๆก้มลงไปหอมหัวทุยๆนั่น กูพูดจริงไม่โกรธก็ได้ สงสารไอ้เปยมัน
แต่กลับถูกผลักลงกับเตียงโดยไม่ทันตั้งตัวเลยกลายเป็นหงายหลังลงไปง่ายๆ ไอ้คนผลักย้ายตัวเองขึ้นมาคล่อม มือเล็กๆกำรอบน้องชายกูผ่านเนื้อผ้าบางๆของกางเกงทำเอากูซี๊ดเลยดิ
“เปยขอโทษ ไม่พูดแล้วว่าไม่ทำ”มันว่างั้นพลางสาวมือขึ้นลงไปมา
“ไอ้เปย ซี๊ดด... ถอด...ถอดกางเกงออกก่อน...” พูดแม่งจะไม่เป็นคำละกูอ่ะ ทำไมกูยอมง่าย แม่งมาเป็นกูดิ อยากจะตายห่าละแค่มือมันกูยังจะเสร็จเลยเนี่ย(กากไปนะ)
ไอ้เปยดึงกางเกงกูออก รูดของกูในมือมันสองสามครั้งก่อนจะก้มหน้าแล้วใช้ปากมันแทน กัดฟันเลยดิกูอ่ะ
ถึงมันจะทำงกๆเงินๆแต่ก็ดีแล้วสำหรับกู มันอุตส่าห์ทำให้นะเว่ย โครตดีเลยเหอะ
เหงยหน้าครางจับหัวไอ้เปยพลางเขยิบเอวขึ้นลงเอง ไอ้เปยพยายามดันออกแต่กูกดหัวมันไว้ ได้ยินเสียงมันร้องในคอถึงจะปล่อยหัวมันให้เป็นอิสระ
“กูๆ ขอโทษเปย”พูดพลางเอามือป้ายๆปากมันที่มีน้ำก็ติดอยู่นิดๆ มันส่ายหัวไปมา
“หายใจไม่ออก ลงคอเปยอ่ะ”มันตอบกลับมาพลางเหลือบมองของกูที่ยังไม่อ่อนตัวลง ก็มันยังออกไม่หมดจะอ่อนได้ไงวะ
“จะให้ทำถึงขั้นสุดท้ายเลยมะ ...... แต่ไม่ต้องก็ได้นะ แค่เมิง...แค่เปยใช้มือให้ก็ได้..แค่นี้ก็ดีใจจะแย่ละ”พูดแล้วหัวเราะเบาๆ
“......”
“หืมว่าไง”
“...ของเปย...ของเปยก็เป็นงี้แล้ว...ทำจนสุดคงไม่เป็นไร...เนอะ”มันว่างั้นหน้าโครตแดงเลย
โน้มตัวไปจูบมันเบาๆค่อยๆดันมันลงกับเตียง เอาลูบลูบขามันไปมาเลื่อนไปลูบไล้กลางลำตัวมันเบาๆปลุกเร้าอารมณ์ให้มันมากกว่านี้
“เปย กูจะเอานิ้วก่อนนะ” บอกมันที่หลับตาปี๋ไป ค่อยๆสอดนิ้วชี้เข้าไป แม่ง ไอ้เปยโครตเกร็งลย
“เปยอย่างเกร็งดิวะเดี๋ยวเจ็บนะ”บอกมันพลางไล่จูบตามซอกคอมันให้มันผ่อนคลายขึ้น
เริ่มสอดนิ้วที่สองหลังจากนิ้วแรกเข้าไปได้สำเร็จ เลื่อนนิ้วขึ้นลงเบาๆ ไอ้คนข้างล่างนี่ก็ร้องเจ็บๆจนกูต้องจูบมันเรื่อยๆ
แม่งโครตน่าสงสารเลยวะ ไอ้เปยมันตัวเล็กด้วยไง ตัวเล็กจนนี่หรอวะม.หก
“เปยถ้าไม่ไหวบอกนะ จะหยุดนะ โอเคไหม”ถามมันไป ได้คำตอบกลับมาคือการพยักหน้า
เริ่มรู้สึกเหมือนช่องทางจะคลายอก ใส่นิ้วที่สามไป ไอ้เปยก็ส่ายหน้าครางลูกเดียวเลย
โอ่ยยยยยยยยยยยย
เห็นแล้วมันอยากจับไอ้เนน้อยใส่แล้วกระแทกแรงเว๊ย
แต่กูทำแบบนั้นไม่ได้ไง
“เปย ไอ้เปย ของจริงละนะเว่ย ขอโทษว่ะไม่มีถุงยาง ครั้งหน้าจะซื้อเตรียมไว้” แอบเนียนเหมือนขอมีไรกับมันครั้งต่อไป มันเสือกพยักหน้ารับ ไอ้เปยเว่ยถึงเมิงแทบจะไม่มีสติแต่กูถือว่าเป็นการบอกกูว่าครั้งต่อไปก็ให้กูเอานะเว่ย กร๊ากก
จับของตัวเองรูดขึ้นลงสองสามครั้งก่อนจะจ่อตรงด้านหลังไอ้เปย ค่อยๆกดลงไปแต่เหมือนไอ้เปยเกร็งหนักกว่าเมื่อกี้อีก สุดท้ายก็ก็เอาออกมา ลองอยู่หลายครั้งแต่ก็แม่ง
“เจ็บมากไหมไอ้เปย ไม่ทำแล้วไหม สัญญาไม่โกรธๆ”บอกมันที่แทบจะร้องไห้ แถมด้วยการบอกไม่โกรธตบท้าย เพราะไอ้เปยมันจะกลัวกูโกรธเวลามันทำอะไรไม่ถูกใจ
“ไม่เอาอ่ะเน เปยไม่เกร็งแล้วๆ”มันว่างั้นพลางส่ายหน้าไปมา
“แม่งเปย แต่เมิงเจ็บนะเว่ย”
“เปยไม่เจ็บแล้วๆรับรองนะเนนะ เปยรักเนนะ” มันว่างั้น อดที่จะก้มลองไปหอมแก้มมันแรงๆไม่ได้
ลองจับของตัวเองก่อนจะดันเข้าไปใหม่ ครั้งนี้ดูง่ายกว่าเมื่อกี้เพราะไอ้เปยคงจะไม่เกร็งเท่าไหร่ แต่พอเหลือบไปมองหน้ามันเท่านั้นแหละ แม่งโครตน่าสงสารเลย กูรู้สึกเหมือนกำลังทำผิดอยู่เลยว่ะ
ก้มลงไปจูบมันให้หายเกร็งก่อนจะค่อยๆดันเอวเข้าไปเรื่อยๆ จากมือมันที่จิกหลังกูรู้เลยว่ามันเจ็บแค่ไหน แต่กูว่าต้องเจ็บกว่าที่กูเจ็บเพราะมันจิกหลายเท่าละวะ
กูว่าถ้าอยู่งี้ไอ้เปยเจ็บมากกว่าเก่าแน่
“เปยเจ็บหน่อยนะเว่ย”บอกมันพลางกระแทกแรงๆเข้ามาทีเดียว กูโครตเสียวแม่ง ผิดกับไอ้เปยตาค้างเลย มันดึงคอกูเข้าไปกอดโครตแรง
.
.
.
.
ตามมาด้วยเสียงร้องไห้มันลั่นห้อง มันกอดกูแบบไม่ยอมให้กูงอตัวขึ้นเลย แบบโครตแน่นอ่ะ เอาหน้าซบกับไหล่กูพลางร้องไห้ของมันไป ปากก็บอกเปยเจ็บๆ กุก็ได้แต่จูบซับน้ำตามันไป ตรงนั้นของมันก็โครตรัดกูเลย จนกูต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่งั้นกูไปก่อนแน่
จัดการทำการปลุกอารมณ์ไอ้เปยใหม่ตั้งแต่แรก เพราะมันตกใจปนเจ็บอะไรๆมันเลยหดหมด
หลังจากไอ้เปยเริ่มมีอารมณ์ร่วม ฟังได้จากเสียงครางมัน จึงเริ่มเขยิบตัวช้า จนกลายเป็นเร็วขึ้น เหมือนทั้งคืนกูไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงไอ้เปยที่เรียกชื่อกูไม่ขาด และมันก็คงเป็นเหมือนกูแต่ต่างกันตรงที่เรียกชื่อกูเป็นกูที่เรียกชื่อไอ้เปยมันแทน
กูก็ไม่รู้กูกับมันใช้เวลาไปกันเท่าไหร่ในคืนนั้นรู้อีกทีไอ้เปยก็สลบเหมือดไปแล้ว
ลงไปหยิบผ้าห่มที่กองอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสะบัดก่อนนะห่มไอ้เปยไว้ แล้วซุกตัวเข้าไปดึงไอ้เปยมากอด ร่างในอ้อมกอดกุดิ้นขลุกขลักเบา กูกระซิบไปบอกว่ากูเองมันถึงจะหยุดดิ้นแล้วหันมาซุกอกกู แม่งโครตน่ารักเลย จัดการหอมหัวมันไปเน้นๆ
อยากบอกว่ากูมีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกก
จะสำลักตายห่าอยู่แล้วเว่ยยยยยยยยยยย
กูว่ากูเป็นคนที่โชคดีมากคนหนึ่ง
เป็นคนโชคดีที่ได้เจอไอ้เปยเป็นอย่างแรก เพราะได้เจอมันความโชคดีอื่นๆเลยตามมา
กูไม่คิดจะเรียนจริงจรังเพราะยังไงกูก็ตัวคนเดียวอยู่แล้วกะจะอยู่ไปวันๆแต่ก็ต้องมาตั้งใจเรียนหน่อยอย่างน้อยให้ได้วิชาเพราะในอนาคตกูควรจะมีงานทำเพื่อไอ้เปย
กูไม่คิดจะเก็บตังค์เท่าไหร่เพราะเหตุผลเดิมนั่นแหละยังไงกูก็ตัวคนเดียวจะใช้ตังค์อะไรมากหาเช้ากินค่ำก็พอ อาจจะมีตังค์ให้ป้าณีที่อุตส่าห์เลี้ยงกุมาบ้าง แต่กูก็ต้องมาหางานทำเพราะกูอยากซื้อของที่ไอ้เปยอยากได้ให้มันบ้าง กูอยากมีเงินบ้างเพื่อไอ้เปยจะได้ไม่อายคนอื่น นี่ก็เพื่อไอ้เปย (ถึงแม้ตอนหลังตังค์จะมีบทบาทในการเป็นค่าสินสอดมันก็เหอะ)
กูไม่คิดจะมีบ้านเพราะกูคิดว่าอยู่หอไปเรื่อยๆก็ได้เพราะกูก็ตัวคนเดียว แต่ก็ต้องมาซื้อเพราะจะให้ไอ้เปยมาขลุกอยู่หอกับกูเรื่อยๆมันก็ไม่ใช่ เดี๋ยวไอ้เปยจะอายคนอื่น นี่ก็เพื่อไอ้เปย
สรุปทุกอย่างที่กูทำเพื่อมัน ถามว่ากูไม่ทำเพื่อตัวกูเองบ้างหรอไงวะ กูขอตอบเลยว่าสิ่งที่กูทำให้ไอ้เปย ไอ้เปยก็ทำให้กูกลับ
การเรียนที่กูทำเพื่อให้เปยสุดท้ายก็เป็นผลดีกับกูทำให้กูมีงาน เงินที่กูเก็บไว้ให้ไอ้เปยไอ้เปยก็เก็บไว้อย่างงั้นไม่ได้ใช้ บอกว่าไว้ใช้ยามฉุกเฉิน(สุดท้ายมันก็ให้กู) บ้านที่กูกลัวไอ้เปยน้อยหน้าคนอื่น สุดท้ายกูก็อยู่ด้วยแถมมีไอ้เปยมาอยู่ด้วยอีก เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยเนอะ
ไอ้เปยถึงมันจะดูเด็กแต่กูเชื่อว่าจริงแล้วมันก็โตแล้วแหล่ะแต่มันทำตัวแบบนั้นเฉยๆเพราะกูชอบบอกว่าน่ารัก
กูรู้ว่าไอ้เปยมันรักกูมาก ดูมันทำแต่ละอย่างดิ แทบหายใจเข้าออกเป็นกู(กูไม่ได้หลงตัวเองไปใช่มะ ห้าๆ)
แล้วทำไมกูจะไม่รักมันหล่ะ ก็ต้องรักดิ โครตรักมันเลยไอ้เปยอ่ะ
พูดง่ายๆคือถ้ากูไม่ได้เจอวันนั้นกูคงไม่ได้ดีในวันนี้ พูดเหมือนเวอร์ๆเนอะแต่มันเป็นเป็นงั้นมาแล้วว่ะ
กูว่ากูโชคดีว่ะ
โชคดีจริงๆนะเว่ย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อกี้กูได้ตั้งสี่น้ำแถมยังสดอีก
.
.
.
.
.
.
ถ้าไม่เรียกว่าโชคดีก็ไม่รู้จะเรียกว่าไรละ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อะไรนะไม่เกี่ยวกันหรอ
ก็ไม่เกี่ยวดิเพราะมันไม่ใช่ตะขอ
เพราะไอ้เปยมันไม่ใช่ตะขอเลยไม่เกี่ยว
.
.
.
.
.
.
แต่ไอ้เปยมันเป็นหัวใจกู
จบ
จบแบบจริงๆละ
...........................................................................................
จบไปแล้วค่า (ทาด๊าาาาาาาาาาาาาาา)
อุ๊ยตายเขินจุงเบยแต่งเอ็นซี แปลกๆไหมว่ากันได้นะคะ
เค้าแต่งมิเป็น มั่วทั้งเพแล้ว
ขอบคุณทุกคนจริงๆนะคะที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้แบบหาแก่นสารไม่ได้ แค่มีคนอ่านก็ดีใจจะแย่อยู่แล้วค่ะ
ขอบคุณมากจริงๆนะคะ
ถ้ามีเรื่องใหม่จะมาบอกนะคะ(จะอ่านไหมอ่าา แง้)
...........................................................................
แถมๆๆๆ
........................................................................
“โหลไอ้เชี่ยลิ่มตอนเมิงจะเอาแฟนเมิงเมิงทำไงวะ”
“ไม่รู้นะแฟนกูเป็นคนชวนขึ้นหอ กร๊ากกกกก ทำมะน้องเปยไม่ให้อะเด่ กร๊ากกกกกก”
“ตายซะ”
..........................................
“เชี่ยทีมถ้าเมิงอยากเอาใครทำไงวะ”
“ซื้อถุงยางไง”
“ไอ้สัสกวนตีน”
“กูเปล่ากวนกูพูดความจริง”
“เอ่อกูผิดเอง ถ้าสมมติเมิงมีถุงยางอยู่แล้วอ่ะจะทำไงต่อ”
“ก็ใส่ถุงยางดิวะ”
“กูขอให้มันรัดของเมิงตายไอ้สัส”
........................................
“เอ่อไอ่คุณต่อครับถ้าเมิงอยากมีอะไรกับแฟนจะทำยังไงครับ”
“รอมีหน้าที่การงานที่ดี ฐานะมั่นคง แต่งงานพร้อมมีครอบครัวครับ”
“กูว่าละต้องตอบงี้ แล้วถ้าเมิงแบบแต่งงานละอ่ะ”
“ก็คงไปหาฤกษ์ยามก่อนอะครับ”
นี่มึงจะมีอะไรกับแฟนรึจะสร้าบ้านว้ะ
แม่ง ไอ้เชี่ยต่อกวนตีนกูแน่เลย
..........................................
“ไอ้เปยถ้าเมิงอยากมีอะไรกับแฟนทำไงวะ”
“เน-__-”
“อะเมิงซื้อถุงยางละ”
“เน-__-”
“แม่งแต่งงานพร้อมที่จะมีครอบครัวละ”
“.........”
“โอ๊ย! เมิงตบหน้ากูทำไมว๊ะไอ้เปย”
.........................................................................
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558 (อ่าน 68146 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก