พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: ammamooty ที่ 21-02-2014 20:26:06

หัวข้อ: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 21-02-2014 20:26:06
 :jul3:ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

********************************************************************************
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 21-02-2014 20:34:31


ตอนที่หนึ่ง





กูไม่โทษฟ้า



กูไม่โทษน้ำ



 กูไม่โทษดิน



ไม่โทษอะไรทั้งนั้นแหละ



 แต่กูโทษตังค์…….



ทำไมกูเกิดมาจนงี้วะ



อ้ายยยยยสราสสสสสส

ทำไมกูไม่เกิดมารวยๆว๊า าาาา




เซ็งเว่ย เซ็ง เซ็งแบบมาเป็นเพลง เซ็ง เซ็ง  ทั้งปี ลาล้าลาล้าลา เซ็ง เซ็งทั้งปี
ถุ๊ยยยยยยยย ยังจะมาเป็นเพลง ตลกหรอ ตลกหรอไง ขอบอกเลยว่าไม่ครับทุกท่าน ไม่ตลก
ไม่ตลกเว่ย แล้วจะเล่นทำไม เล่นทำไม แล้วทำไมกูต้องพูดซ้ำสองรอบด้วย ทำไม ทำไม
.
.
.
.
กูว่าพอเหอะกูไม่เล่นละ หมดเวลาเล่นนี่มันเวลาจริงจัง นี่มันวันอะไรแล้ว
ใช่ครับวันจันทร์
วันจันทร์เช้าอันสดใสสำหรับหลายคนแต่กูนี่คิดไม่ตก เพราะกูไม่ได้อยู่บนที่สูงกูเลยตกลงมาไม่ได้



โอเคเข้าเรื่อง ก็คืออีกห้าวันรวมวันนี้ด้วยน่ะนะมันวันวาเลนไทน์ครับท่าน วันห่าเหวอะไรไม่รู้มันเป็นอะไรที่แลดูปัญญาอ่อนสำหรับกูมากคือกูนับถือพุทธไง ไม่ใช่คริสต์นักบุญวาเลนไทน์อะไรนั่น
คือเข้าใจว่าวันสากลทั่วโลกไง ทั่วโลกยอมรับอะไรประมาณนี้ แต่ยังไงกูก็ว่าปัญญาอ่อนอยู่ดี
แล้วทำไมกูต้องมานั่งกลุ้มงี้หรอพวกเมิงไม่เคยมีเมียเด็กอ่ะดิ อะโด่
นี่ขออวดเลยกูนะมีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย ไม่ต้องนึกอายเป็นลูกผู้ชายต้องกล้าาา เป็นไงมาเป็นเพลงเลย


กรรมโทษนอกเรื่อง


ต่อนะคืองี้ไงเด็กมันอาจจะอยากได้อะไรเนื่องในวันวาเลนไทน์เงี้ย แบบคนอื่นได้อยากได้บ้างไรเงี๊ย
เชื่อดิมันไม่บอกหรอกว่าอยากได้น่ะ ถ้ามันบอกก็ดีจะได้รู้ว่ามันอยากได้อะไร แต่นี่ไม่บอกไม่พูดตามแบบฉบับขี้เกรงใจไง เป็นไงเมียเด็กคนดีของกู กูเลยต้องมาคิดหนักอยู่นี่ไงว่ามันอยากได้อะไรแล้วกูต้องเก็บตังค์เท่าไหร่ โอเคกูจนนะจะบอกให้
เมียกูมันยอดดอกบัวควรได้รับการบูชา กูมันรากดอกบัวที่อยู่ใต้โคลนกว่าจะดึงยอดมันมาได้นี่แทบดิ้นตาย แต่ก็ถือว่าคุ้มละวะ


กูอยู่ช่างยนต์ ซ่อมรถอ่ะเมิงมีเงินเดือนเว่ย ปวส.2ละทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยได้เดือนสามพัน กูเอาแค่นี้ก็พอละวันๆแม่งเอาไปแทงบอลได้เยอะเดี๋ยวกูแทงเยอะ นี่ก็เหลืออยู่พันเดียวกูต้องใช้ทั้งเดือน ตายห่ากันเลยทีเดียว


กูว่ากูไปรับเมียเด็กกูดีกว่าได้เวลาพอดี จะบอกให้อยู่โรงเรียนนานาชาติครับท่านผู้ชม อย่าว่ากูชอบชมเมียกู เพราะกูชอบชมเมียกู-*-
นั่นไงเดินเฉิดฉายฉวยฉัดๆๆ ฉ่าฉักฉริงๆ(โอเคกูเลิกเล่นก็ได้)


“เนนนนนนนนนนนนน”ได้ยินเสียงแล้วมันชื่นใจจริงเว้ย
หันไปยิ้มมุมปากให้ นี่คิดว่าองศานี้เท่สุดๆนะ ส่องกระจกดูหลายทีละมั่นใจ


“ว่าไงไอ้เปย เรียนเป็นไงบ้างเมิง”พูดถามมันไปเอามือลูบหัวมันเล่นไปด้วย มันหัวเราะเบาๆ
ไอ้สัสนี่กูถามว่าเรียนเป็นยังไงเสือกหัวเราะ จะบ้าตาย
หันไปมองเพื่อนมันข้างๆ แน่ะๆมีการมองหน้ากู กูหล่ออะดิ จัดการยักคิ้วไปให้มันทีนึง


“มองหน้าทำไมไอ้เน………..วัดดาว”ไอ้เด็กนั่นพูด แม่งกูพี่เมิงนะเว่ย ช่างหัวมันหน้าตาสู้ไอ้เปยเมียกูก็ไม่ได้


“ป่ะเนกลับกันเร็วๆเลย เรียนมาเหนื่ยมากกกก”ไอ้คนข้างๆดึงเสื้อยิกๆ


ควบมอเตอร์ไซค์หันไปมองเพื่อนเมีย(ก็ทำไมกูจะเรียกเมีย อิจฉาละเซ่)ชูนิ้วกลางส่งไม่ให้มันสะใจเว้ยยยย



....................


“เนเมื่อไหร่จะซื้อรถยนต์”คนข้างหลังร้องถามโต้มันแรงลมที่ปะทะหน้า


“ซื้อรถยนต์ไรเมิงแค่คันนี้ยังผ่อนไม่หมดเลย”หันไปตอบก่อนจะหันมาสนใจถนนต่อ
รู้สึกได้ถึงแรงกอดพี่เพิ่มมากขึ้นจากข้างหลัง


“มั่วใหญ่ละรถเก่าขนาดนี้ผ่อนไม่หมดก็บ้าละ”หัวเราะกับคำพูดของมันเบาๆนี่ดูถูกมอเตอร์ไซค์กูหรอห๊ะๆ นี่เวฟเลยนะเว่ยเมื่อก่อนคันหลายหมื่นเลยจะบอกให้


“งั้นกูเปลี่ยนเป็นขนาดหมวกกันน็อคกูยังไม่มีปัญญาซื้อเลย เป็นไง?”พูดขำๆกับมัน ได้ยินเสียงมันหัวเราะเอิ๊กอ๊ากข้างหลัง พูดอะไรประมาณ เอ่อเนอะหมวกกันน็อคยังไม่มีเลยแว่วๆ



เอามันมาไว้หอกูก่อน ก่อนกลับขอแทะโลมหน่อยให้กระชุ่มกระชวยหัวใจเงี๊ย มันมองหน้ากูแล้วหัวเราะแบบล้อๆ คือไม่ใช่ล้อรถนะ เมิงอย่ามาเล่นมุขนี้นะกูขอดักไว้ก่อน


“รู้นะพามาทำไม  เนนี่มัน ห้าๆๆ”โอ้เมียอะไรยิ้มแล้วสวยสดใสให้ทาย





ตอบ เมียกูไง



ล้วงๆกระเป๋าหากุญแจเอาขึ้นมาไขห้องตัวเอง
“รกหน่อยนะเว่ยขี้เกียจจัด”หันไปบอกพลางเปิดประตูให้กว้างขึ้น ข้างในเป็นเตียงเลยเหอะ ข้างเตียงมีโต๊ะบนนั้นมีพวกคัตเตอร์ คีมไรพวกเนี้ยอยู่ ไม่ปงไม้โปรเอาไว้ทำงาน แค่นี้แหละ


มันเดินดุ่มๆเข้าไปกระโดดลงบนเตียง
“โอ๊ย เจ็บๆ เตียงแข็งมากเน นอนไปได้ยังไงเนี่ย”


“กูอยากเป็นคนหลังแข็งไง แล้วใครใช้ให้กระโดด เห็นมาทีไรก็กระโดดลงเตียงไม่เคยจำ”


“โหยบ่นยาวๆ”มันพูดเอามืออุดหูส่ายหน้าไปมา น่ารักเว่ย
จะสังเกตเห็นได้ว่ากูไม่ค่อยแสดงอารมร์กับมัน เก๊กไง กูเก๊ก กูเท่ไง เข้าใจ?


“เอ้อเน ซื้อไรพี่ม.3ดีอ่ะตังค์ก็ไม่ค่อยจะมีจะปัจฉิมละเนี่ย”นี่ถามกูเรอะ เอิ่มเหมือนกูจะรู้เนอะเรื่องแบบนี้
ตังค์ไม่มีของมันนี่แตกต่างกับของกูมาก ของกูไม่มีนี่ต้องไปแอบเนียนคีบผักที่เขาเอาใส่พวกฟุตลอง แฮมเบอร์เกอร์ไรเงี้ยใน
เซเว่นมากิน ส่วนตังค์ของมันไม่มีนี่คือต่ำกว่า2000 และอีกเรื่องได้ยินไม่ผิดเว่ย พี่ม.3 เพราะมันน่ะอยู่ม.2 ส่วนกูปวส.2(เป็นไงเลขสองเหมือนกัน)จะจบแหล่ไม่จบแหล่อยู่ละ
โอ้ๆอย่าชมกู อย่าชมครับอย่าชม กูเท่อะดิ เจ๋งเลยอะดิ แล้วงี้จะไม่ให้หลงมันได้ไงวะเด็กอะเด็กของชอบ



“อ้อลืมไปเนจนนี่นาถามไปก็เท่านั้น”กึกเลยครับกูกึกเลย
เหงยหน้าไปมองมัน มันหันมายิ้มก่อนจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้


“ขอโทษ เปยขอโทษ พูดไม่ทันคิด ดีกันนะเน”มันพูดแล้วลุกพรวดเดินมาหากูที่นั่งอยู่กับพื้นอิงโต๊ะข้างเตียง

ตบหน้าขาตัวเองเบาๆ มันก็รู้หน้าที่เดินมานั่งปุ เอาหัวมาอิงซบออกกู
เนี่ยคิดดูขนาดนั่งบนตักกูยังแค่ไหล่เลยยืนนี่แค่อกกูอ่ะคุณณณณ


แต่คือตอนนี้กูไม่ได้โกรธมันนะรู้ว่ามันพูดไม่คิดตามแบบเด็กๆ แต่มันก็ต้องมีข้ออ้างในการ
‘มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจแช็คร่างกาย’กันหน่อยใช่ไหม อยู่ดีๆจะไปขอเสียเชิงชายหมด


“เนไม่โกรธเนอะ”มันพูดแล้วหัวราะคิกคักอยู่ตรงหน้าอกกู เอิ่ม เมิงไม่ได้สำนึก


“จุ๊บๆกูก่อน”พูดขึ้นลอยๆ ทำลอยหน้าลอยตา ลอยกระทง โคมลอย เห็นด้วยหางตาว่ามันเหงยหน้าขึ้นมองยิ้มๆ


“ตลอดอะตลอดๆ ขอให้ได้ซักนิดก็ยังดีใช่มะทำไมเป็นคนอย่างงี้ หืมมมม”มันพูดแบบอมยิ้มไปด้วย คือมันอมจูป้าจุ๊บไงเลยอมยิ้ม ถุ๊ย โอเคๆกูสัญญาอีกรอบว่ากูจะไม่เล่นมุขไปด้วย
ถึงมันจะพูดอย่างนั้นแต่มันก็ยืดตัวขึ้นเอาปากมันมาจุ๊บปากกูสองทีแล้วยิ้มๆมองหน้า แน่ะมีการเลิกคิ้วกวนตีน









มันน่า......................................







“ขอซิงหน่อย”



“ไม่ให้..............เพราะไม่ซิงแล้ว ห้าๆๆๆ”พูดจบมันก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากของมัน มองมันแล้วยิ้มๆ มันร่าเริงใช่ไหมละเนี่ยกูถึงชอบ ไม่รู้ซิอธิบายไม่ถูก



มันหยุดหัวเราะเปลี่ยนมามองหน้ากู

“ถูกใครไม่รู้ขโมยไป มันข่มขืนเปยยยยยย ห้าๆ”แล้วมันก็กลับไปหัวเราะต่อ
ทำไมมียกูเป็นแบบนี้ว๊าาา มันจะอยู่ในโลกอันโหดร้ายอย่างนี้ได้ยังไง กรรม แต่มันน่ารักนะเว่ย


“เคยได้ครั้งเดียวเหอะ ลืมความรู้สึกไปแล้วเนี่ย ขอทบทวนหน่อย” ว่าไปนั่นกู ความรู้สึกยังตราตรึง ใช้คำว่าตราตรึงเลยนะเว่ย แบบยายตรึง ปู่ตรึง ในใจอยู่เลยเว่ยไม่งั้นจะว๊อนอีกหรือไร


“แต่เปยไม่ลืมนี่ มันเจ็บจะตาย ตายแล้วนี่ไง แอ่ก เนดูเปยตายๆ แอ่ก”แล้วมันก็นอนพาดขากูยาวเลย ทำหน้าเหมือนปลาใกล้ตายเด้งขึ้นแล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากใหม่ ทำซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั่นแหละนี่เมิงรอให้กูทักใช่มะ แบบตบมุขอะ


“ไอ้เปยเมิงน้ำยาสระผมยามาหรอไงวะ”


“อะไร ‘น้ำยาสระผมยา’?”


“ก็ ‘โดฟ’ยาไง กร๊าก กก ”


“ไม่ตลก-*-”นั่นๆทำหน้าตายใส่กูอีก อะไรวะมุขกูออกจะฮา ฮากว่าไอ้ท่าทีปัญญาอ่อนของเมิงละอีกเหอะ


“ลุกๆ หนักเว้ย”เอามือดันๆมันออก ไม่ใช่อะไรหรอกเดี๋ยวของกูขึ้นไง


“อะไรว้า ตัวเองเรียกเค้ามานั่งเองแท้ๆ”ปากมันว่างั้นแต่มันก็ลุกออกไปโดยดี


“วาเลนไทน์อยากได้อะไร”ถามมันไป มันหยุดแล้วขมวดคิ้ว


“มีตังค์หรอครับเฮียยยย”ถูกมันทำเสียงล้อๆกลับมา


“มีอยู่พันเดียวเนี่ยทั้งตัว”บอกมันไปตามตรง

มันหัวเราะน้อยๆแล้วส่ายหัวไปมา “ไม่อ่ะ ไม่เอา” พยักหน้าส่งกลับไปให้มัน




เป็นงายยยยยยเมีย(แค่รอบเดียว)ของกูคนดีมะ คนดีอะดิ สวยแล้วยังนิสัยดีเงี๊ยพี่เนหลงเลยน้อง



………………………………………………………………………………………………
สิงอยู่ในเล้ามานานอยู่ดีๆก็อยากเอามาลง :-[ :-[
เป็นยังไงบ้างคะ งื่อออ อ อ ออ กลัวมันไม่สนุกอะ เป็นยังไงก็ติชมกันได้นะคะ
รู้สึกเหมือนส่งลูกสาวออกจากบ้านออกเรือนไปแต่งงานยังไงไม่รู้ อ๊าก ก ก ก
คือเราก็ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องปวส.อะไรอย่างงี้ด้วย ถ้าผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ
การใช้คำอาจจะแปลกๆติชมได้นะคะ
ฝากพี่เนไว้ในใจทุกคนด้วยนะ ขอบคุณค่ะ
มีคำผิดตรงไหนบอกด้วยนะคะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:




หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--
เริ่มหัวข้อโดย: +HaNeul+ ที่ 21-02-2014 20:42:33
 :katai2-1: :katai2-1:


มาร่วมส่งน้องเปยออกเรือนนะจ๊ะ  กิกิ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่1 19.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 21-02-2014 20:51:34

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่1 19.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: ListeL ที่ 21-02-2014 21:09:26
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ครัช :mc4:
ปวส2 นี่เทียบเท่าม.5ป่ะคะ แต่ถ้าไม่ใช่อะไรยังไงก็จะเรียกแกไว้ก่อน :laugh:
คือบับเน...แกไหวปร๊ะ?:laugh:
ตาตรึง ยายตรึง?...
มุกแกนี่มัน...พิจารณาตัวเองได้แล้วนะ :m29:
 ขำอ่ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่1 19.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 21-02-2014 21:13:03
ถึงจนแต่จริงใจนะ!!!!55555
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่1 19.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 21-02-2014 21:14:21
เน ถึงจนก็ไม่อดตายนะ เพราะกินเด็กแล้วอมตะ555
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่1 19.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: +HaNeul+ ที่ 21-02-2014 21:20:17
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ครัช :mc4:
ปวส2 นี่เทียบเท่าม.5ป่ะคะ แต่ถ้าไม่ใช่อะไรยังไงก็จะเรียกแกไว้ก่อน :laugh:
คือบับเน...แกไหวปร๊ะ?:laugh:
ตาตรึง ยายตรึง?...
มุกแกนี่มัน...พิจารณาตัวเองได้แล้วนะ :m29:
 ขำอ่ะ :laugh:




ปวส.2 นี่เทียบเท่าปี 2 ค่า
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่1 19.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 21-02-2014 22:05:48
อยากจะะถีบพี่เนไปอยุ่ใต้ล่างผู้ชายซักคนจริงๆ 5555
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่1 19.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 22-02-2014 15:42:17
เด็กมอสอง  o22
หกปีนะนังเน แกจะสดใสซาบซ่าไปแล้ววววววววววว :z2:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่2 22.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 22-02-2014 18:39:47
ตอนที่สอง





ถึงจะพูดอย่างงั้นก็เหอะแต่กูก็ยังไม่หายกลุ้มใจ จะเรื่องอะไรซะอีกหล่ะ ก็ไอ้เรื่องที่เคยพูดไปนั่นแหละ รู้สึกกูจะซีเรียสขั้นเทพเลยว่ะ แม่งกูนอนไม่หลับกระสับกระส่าย (เวอร์ละกูว่า)



"ไอ้เนกูจ้างเมิงมาดูรถในอู่เว่ย ไม่ได้จ้างมาให้นั่งทำตัวเหมือนถ่ายเอ็มวีทำหนัาเป็นพระเอกทุกข์ใจงี้" พี่ป้องรู้ได้ไงวะว่ากูอะพระเอกเรื่องนี้แถมยังทุกข์ใจ แถมหน้าตาดีด้วยอ่ะ



"ผมกลุ้มอยู่พี่ ไม่มีกระจิตกระใจทำงานหรอก"



"โหย ไอ้ห่านี่ พูดเหมือนเมิงเป็นเจ้าของกิจการเนอะ เมิงไปนู่นเลยๆ ไปแยกน็อตนู่นป่ะ ใครแม่งเอาปนกันไม่รู้จะบ้าตาย ให้เร็วเลยๆ"พี่แกพูดจบก็ผลักๆให้กูลุก ดูเหมือนจะไม่หยุดผลักถ้ากูไม่ลุกเลยจำใจลุกไปนั่งแยกน็อต ไอ้งานแยกน็อตเนี่ยตอนแรกๆงานประจำตำแหน่งกูเลยตอนฝึกงานใหม่ๆเขาให้กูแยกน็อตแม่งตอนนี้ยังต้องมาทำอีก



"พี่ป้อง วาเลนไทน์ให้อะไรเมีย"ถามออกไปเสียงเรียบๆ พี่แกหันหน้ามามองแล้วเลิกคิ้วก่อนจะหันกลับไปทำงานของพี่แกต่อ



"ไม่รู้นะ แต่ก็มีให้อยู่อ่ะ ยังไม่แน่ใจไง เห็นบ่นๆอยากได้กระเป๋าใหม่ชาเนลๆไรเงี้ย เซ็งเลยกู ไม่ซื้อให้แม่งงอนอีก วันธรรมดาแม่งไม่อยากได้นะพอใกล้ถึงวันสำคัญนี่มาบ่นข้างหูกูจัง" บ่นมาซะยาวเลย ถอนหายใจเนือยๆ นั่นเขามีตังค์นี่หว่า กูมันกระเป๋าแบน แฟนสวยเฉยๆนะ(กรมมุขแป๊ก โทษๆ)


"พี่งั้นผมซื้อกระเป๋าให้แฟนผมด้วยดีมะ แบบพี่อ่ะมันจะดีใจมะ?" พี่แกหันมามองกูอีกรอบ


"จะบ้าหรอแฟนเมิงเป็นผู้ชายเนี่ยนะ กระเทยหรอวะ"หัวเราะเบาๆก่อนจะตอบกลับไป


"ไม่ใช่กระเทย เป็นผู้ชายเฉยๆ"



"แล้วเมิงซื้อกระเป๋าให้เนี่ยนะ"



"ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรนี่หว่า วู่"



"เมิงมีตัง?"



"ก็กะจะขอยืมพี่อยู่พอดี" พี่แกหันขวับมามองกูเลย กูก็หัวเราะกลับไป



"ล้อเล่นน่ะพี่ ยังไม่รู้เลยเอาไรให้ ผมว่าจะไปลบไอ้วันนี้ออกจากปฏิทินโลกให้รู้แล้วรู้รอดเลยดีป่ะวะ"



"เอ่อ กูเห็นด้วยกับเมิง"ไอ้พี่ป้องพูดตอบก่อนจะไปทำอะไรกิ๊กก๊อกๆของพี่แกต่อ


แล้วก็เป็นอันจบการสนทนา กูจะบ้าตาย



 ..........................................

 "ทีมมึงจะให้ไรเมียเมิงวะ"


"วานเลนไทน์?"


"มาฆบูชามั้งไอ้สัส"


"ก็เอ่อไงมาฆบูชามันวันเดียวกันไม่ใช่หรอวะ"


"กวนตีนเดี๊ยะเมิง ตอบมา"


"กูคงให้ช่อดอกไม้อะ แล้วไปเวียนเทียนต่อ"


"ธรรมะธรรมโมนะเมิง"

................................

 "ไอ้เชี่ยลิ่มวานเลนไทน์ให้ไรเมีย"


"ยังไม่รู้เลยวะ เมิงอ่ะ?"


"เมิงไม่รู้ได้ไง บอกมาไอ้สัส"


"กูไม่เคยให้ มีแต่เมียกูให้ถุงยางเนี่ยกร๊ากกกกก"


ช่วยกูได้มากเลยไอ้เวรลิ่ม

..................................

"เหี้ยต่อวันศุกร์นี้ให้ไรเมียวะ"


"หืม ไม่รู้ซินะครับ"


"ครับพ่อเมิงอะ ตกลงให้ไร คิดดิ คิด"


"ต้องให้ด้วยหรอครับ"


"เอ๊ากูจะรู้กับเมิงไหม ตกลงเมิงจะให้ไม่ให้"


"ให้มั้งครับ ปีที่แล้วเห็นพิมบอกว่า เอากุหลาบใส่เต็มๆหลังรถมันโรแมนติกดี"


"ตกลงเมิงจะเอากุหลาบใส่หลังรถ"


"ก็เปล่าหนิครับใครบอกจะทำ"


"ก็เมิงพูดเมื่อกี้!"


"ผมแค่บอกว่าพิมบอกเฉยๆ"


"ไอ้สัสกวนตีน"

....................................

"ลุงๆวาเลนไทน์เอาอะไรให้ป้า"


"........"


"ลุงตอบผมหน่อย เอาไรให้ป้า"


"....."


"ลุง....."


"ไอ้เชี่ยเนพ่อกูหลับอยู่เมิงไปกวนเขาทำไม ไอ้สัส เมิงไปล้างรถหน้าอู่เลยป่ะ"

.....................................


กูควรทำยังไงกับชีวิตดีว้าาาาากะอีแค่วันที่14กุมภา เมิงทำเอากูเครียด แล้วดูเพื่อนแต่ละคนกูตอบดิ๊
ไอ้ไปวัดนี่ไม่ไหวอ่ะทำบุญตอนเช้าก็หรูละ ถุงยางนี่กูหมดสิทธิ์เลยเหอะวันแบบนี้ทำไมต้องมาเอากันตลกไปละ
กุหลาบใส่รถ ไอ้สัสต่อมันรวยไงมันก็พูดได้ดิ อย่าให้กูได้รวยนะ นี่กูจนเฉยๆนะเลยไม่มีตังค์ เฮ่อออ


"ดูดิเนคิ้วขมวดๆเป็นอะไรหืม"ไอ้เปยพูดพรางเอานิ้วจิ้มๆตรงหัวคิ้วกู


"อยากได้แฟน แฟนเสือกไม่ให้"ตอบมันไปหน้าเนือยๆ


"อีก ละๆเดี๊ยะตบเกรียนแตกเลย"มันพูดยิ้มๆทำท่าจะหนีลงเตียงเพราะมันปากดี มันรู้ว่ากูจะจับมันเวลามันปากดี
กูรีบคว้าข้อเท้ามันมาดึงเข้ามาอยู่ใต้ร่างกู เตรียมทำการจู่โจม



"หน่วยรบพิเศษจะจู่โจมเป้าหมายแลัวเว่ยย"ตะโกนดังๆ รัวนิ้วจี้เอวมัน ไอ้เปยชักดิ้นชักงอเลยทีนี้



"โอ๊ย ฮ่าๆ เปยเจ็บๆ ฮ่าๆ โอ๊ย เน หยุดๆ ฮ่าๆ"มันหัวเราะจนน้ำตาจะไหล กูรู้ๆเวลาโดนจี้มันจะหยุดหัวเราะไม่ได้มันจะเจ็บด้วยนะ กูจี้เบาซะที่ไหนละ พอหยุดปุ๊ปมันเอามือขึ้นมาเช็ดหน้าเช็ดตาหอบหายใจเอาๆ



"หน๋อยเล่น อย่างงี้หรอ เจอนี่หน่อยมะ แปลงร่าง แฮ่!!!!!"พูดจบร่างตรงหน้าโถมทับมาบนตัวกูสุดแรงกลายเป็นหงายหลังเลยดิไม่ได้ตั้งตัวด้วย เตียงกูแข็งอีก ตายเลยหลังกู



 "กินเนื้อๆ ง่ำๆ แคว่กๆ"ไอ้เปยที่นั่งคล่อมกูอยู่ทำท่าเป็นสัตว์ประหลาด มันทำท่าเหมือนเอามือฉีกอกกูแล้วกินไส้ไปมา
ยิ้มๆมองหน้ามัน น่ารักเว่ย อะไรว่ากูหลงเมีย ก็เอ่อไงกูหลง กร๊ากกก ก็เมิงดูมันทำแต่ละอย่างดิน่าหลงไหมหล่ะ



"แนะๆ จะตายแล้วยังมายิ้มนะ"มันหยุดกินเนื้อกู มองมาแบบขำๆ



"อยากกินตับหรอไงเมิงอะ อยู่ในท่าเนี้ย"เอื้อมมือไปตบหน้ามันแปะๆสองสามที



"หืม ไปเที่ยวกับไหมๆๆๆ จะไปก็รีบไปๆๆ ไปกับเปยแล้วสบาย...."



"เดี๋ยวเนจะกินตับเปย ตับๆๆๆ"แย่งมันร้องต่อ พลิกมันลงกับเตียง สลับตำแหน่งกันหน่อยไอ้หนู ก้มลงเอาจมูกสูดหายใจแรงๆแถวๆคอมันไปมา ไอ้เปยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากท่าเดียวเลย มันบอกจั๊กจี้ๆ ทำจนไอ้เปยเริ่มหอบ กูก็เริ่มจะหายใจไม่ทันเล่นสูดหายใจเข้าอย่างเดียวจะบ้าตาย



"เป็นไงตับอร่อยมะ "มันพูดแล้วส่ายหน้าหัวเราะไปมา



"ไม่เห็นอร่อยเลย บูดเปล่าเนี่ย ถามจริงตอนเช้าอาบน้ำไหมไอ้เปย" พูดจบมันหน้างอเลย ถูกชกไหล่เบาๆทีนึง




"ไม่ได้อาบ......"มันตอบเสียงอ่อยๆ



"แน่ สกปรกหรอเมิงอ่ะ อุ๊ยตายใครไม่ได้อาบน้ำ"



"...เปยเอง "มันยกมือขึ้นทั้งๆที่ตัวเองนอนอยู่

ส่ายหัวเบาๆกับท่าทีไอ้เปยมัน จริงๆมันไม่ได้เหม็นหรอกก็กลิ่นธรมดาทั่วไปเฉยๆอ่ะ แกล้งมันไปงั้นแหละเสือกตอบความจริงอีก


"อาบน้ำไหมไอ้เปย เดี๋ยวกูอาบให้"หันไปทำหน้ากามใส่มัน ถูกมันดีดหน้าผากดังเป๊าะเลย ดีดกูแถมยังหัวเราะอีกเอาเข้าไป



"ไม่อาบนี่กูไม่เล่นด้วยนะเว่ย บอกไว้ก่อน"ทำท่าจะลุกจากที่คล่อมตัวมัน ยังไม่ทันได้ยืนก็ถูกแขนเล็กๆนั่นกอดคอจากด้านหลัง



"ขอห้อยไปหน่อย"มันพูดแล้วปล่อยน้ำหนักโถมมาเต็มๆหลังกูเลย



"ไอ้ เปยเมิงไม่ได้อาบน้ำแล้วขาเปื่อยหรอไงวะ เดินเองๆ"ถึงปากจะพูดงั้นแต่มือก็จับมือมันที่คล้องคอกูอยู่
ลุกขึ้นเต็มความสูงเกือบหงายหลัง ไอ้คนข้างหลังแม่งไหลมาตามแรงโนมถ่วงโลกเลย


"เอาขาเกี่ยวเอวกูไว้ดิ เมิงจะห้อยทำไม"



"ไปเลยลูกน้องข้า ไป ไป วู่"นั่นฟังที่กูพูดไหมเนี่ย แต่ก็ลากมันไปถึงห้องน้ำละนะ พูดตามตรงคือเดินสามก้าวก็ถึง
ขอโทษห้องกูแคบ

.............................................


อย่าคิดว่าในนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้น ไอ้เกิดอะเกิด เกิดการเปียกแบบคู่ คือมันเอาน้ำฉีดกูซะงั้นกรรมเลยเพิ่งอาบก่อนไปรับมันมาเนี่ย ซนอย่างกะลิงเลยไอ้เปยเนี่ย กูใส่บอกเซอร์อาบ แต่มันใส่กางเกงในอาบกางเกงในแบบกางเกงขาสั้นๆอ่ะ โอ้ทำเอาใจหวิว หวิวไม่หวิวกูต้องให้มันออกไปก่อนอะกูขอปฏิบัติภารกิจก่อนอะคิดดู


กูจะบ้าตาย มันที่อยู่ข้างนอกก็ให้ความรวมมือเหลือเกิ๊นนน มาทุบประตูห้องน้ำอยู่นั่นแหละ มันพังอ่ะมีเฮแน่ เคยพังมาแล้วไง เสือกเปิดไม่ออกกูเลยถีบแม่ง พังเลย กรรรรม มันทุบประตูอย่างเดียวไม่พอนะได้ยินเสียงมันค้นอะไรคล้องเคล้งๆข้างนอก สัสงานกูพังจะจับข่มขืนแม่ง (ซึ่งกูภาวนาให้งานกูพังอยู่ กูยอมให้พังเลยเว่ย) เอาเข้าจริงๆไอ้ที่มีอารงอารมณ์มันก็หายไปเลย
ไอ้เปยแม่ง แต่ก็ดีอ่ะไม่ต้องปวดมือ ห้าๆๆๆๆๆ



"ทำไมนานจังเน"ยังมีหน้ามาถามอีกนะ ไอ้เปย กูรู้ว่าเมิงรู้ มองหน้ามันแล้วถอนหายใจ เดินไปหยิบกางเกงบอลกันเสื้อที่เขาแจกตอนมีงานโปรโมทโทรศัพท์มาใส่ อนาถมะชุดกู ส่วนไอ้คนที่อยู่ในห้องอีกคนมันใส่ชุดมันไง ชุดมันในห้องกูก็มี มันแม่งขนมาไว้เลยเหอะ กูนี่แทบไม่อยากให้เสื้อกูโดนเสื้อมัน เดี๋ยวเสื้อกูสีตกใส่ แม่งทำไมกูมันอาภัพงี้วะ



"กลับบ้านยัง เดี๋ยวพ่อแม่เมิงว่านะ"แต่งตัวเสร็จหันไปถามมันที่เอากระดาษมาจากไหนไม่รู้ นอนวาดอยู่บนเตียง หวังว่าไม่ใช่กระดาษที่กูใช้ออกแบบส่งงานอาจารย์นะเว่ย



"พ่อกับแม่ไม่ว่า" เขาไม่ว่าเมิงแต่มาว่ากูไง อ้ายสราดดดด


พ่อแม่มันรู้เหอะเรื่องกูกับมันเนี่ย ตอนแรกแม่มันอ่ะรับได้ แม่มันนิสัยเหมือนมันเป๊ะ เอะอะก็หัวเราะๆ พ่อมันเนี่ยเเข็งนอกอ่อนใน มองหน้ากูซะปานกลืนกินแต่ก็อือ ออ ตามแม่มันไง ไม่ได้กลัวเมีย เขาเรียกว่าเกรงใจไง

เคยมีครั้งนึงที่ไอ้เปยตกเป็นเมียกู กูจะเล่าให้ฟัง กูล่อมันมาหอกูไงกูเตรียมการไว้อย่างดี คบมาสองเดือนละมันอดใจไม่ไหวละไง กดมันแม่งวันนั้นเลยใช่ว่ามันยอมนะเว่ยขัดขืนๆแต่กูหน้ามืดแล้วไงจัดไปเน้นๆ รอบเดียว...ก็สงสารไงวะ แบบเสร็จแล้วมันเงียบเลยเว่ย กูก็กอดๆมัน มันก็มุดกูเหมือนเดิม กูนอนไม่หลับจนเช้าเลย มันแบบกูทำลงไปได้ไงแถมไอ้เปยยังไม่มีต่อว่าซักคำ มันอาจเหนื่อยมั้งตอนเช้ากูอาจหูชาเลยก็ได้ใครจะรู้ แต่ไหนได้เช้ามามันก็เหมือนเดิมหัวเราะห่าเหวไรไม่รู้มันทำเอากูรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เมิงด่ากูก็ได้ไอ้เปย ต่อยกูเลยแต่มันก็ไม่ได้ทำอะไร จริงๆอยากให้มันอยู่หอกูก่อนแต่วันนี้มันต้องไปโรงเรียนไงเลยพามันไปส่งบ้าน พ่อมันมองกูเขม่งเลยกูนี่แทบไถลไปกราบขอขมา แม่มันก็มองๆกูแต่ไม่ได้ว่าอะไร อีกวันนึงมีสายตรงมาถึงกูเลยเว่ย พ่อมัน ซวยแล้วไง กูกดรับ พ่อมันเงียบกูก็เงียบ

'มาคุยกัน'พูดแค่นี้แล้ววาง


...... คืออ่าร๊ายยยย ที่ไหนละครับคุณพ่อตา(หมาดๆเมื่อวานนี้เอง) กูได้งมสถานที่เอาแต่สุดท้ายก็ถามๆแม่มันก็ได้ความว่า


'พาเปยไปโรงพยาบาลตัวร้อนจี๋เลย' ตายแล้วไงไอ้เน เอาว่ะลูกผู้ชายกล้าทำกล้ายอมรับเว่ย กูมุ่งตรงไปโรงบาลเลยเจอพ่อมันทำหน้าเคร่งอยู่หน้าห้องผู้ป่วยพิเศษ คำพูดนี่ติดหัวกูมาถึงทุกวันนี่

'ทำไรไว้'

'......'

'น้องเขายังเด็กทำไมทำอย่างนั้น'

'.......' จะให้กูตอบยังไงอ่ะตอนนั้นความผิดมันจุกไปหมดเลยให้กูกราบตอนนั้นกูคงทำอ่ะ

'มึงมีจิตสำนึกบ้างไหม'

'.......'

'นั่นลูกกูนะเว่ย!!!'


จบปุ๊ปหมัดเพรียวๆเต็มสันแก้มกูเลย กูนี่ล้มไปกับพื้นเลยคิดดูแรงขนาดไหน พ่อมันหายใจแรงมาก คงระงับอารมณ์อยู่

'อย่าให้กูรู้ว่ามึงได้ลูกกูแล้วทิ้ง"ชี้หน้าแล้วเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยพิเศษ


อีกวันไอ้เปยออกจากโรงบาลกูเอาพวงมาลัยไปไหว้พ่อแม่มันเลยเว่ยไปขอขมา แม่มันร้องไห้เลย ส่วนพ่อมันหน้ากูยังไม่มองเลย มีแต่แม่มันรับพวงมาลัยกู กูก็หน้าด้านไปเอาคะแนนกับพ่อมันทุกวัน ใช้งานกูสารพัดเลยกูก็ต้องยอมละวะ
จนตอนนี้พ่อมันคุยกับกูละแต่ยังไม่วายชอบจ้องกูเขม็งเลยเนี่ยดิ




จบ



จบมหากาพย์ภาคน้องเปยเสียซิง



ถามถึงพ่อแม่กูไม่มีหรอ ไม่มีเว่ย ป้าที่ทำหอพักเนี่ยเก็บกูมาให้อยู่ฟรี แต่ค่าเล่าเรียนกูกู้กยศ.เอา



สุดท้ายไอ้เปยมันก็ยอมกลับบ้านแถมห้อยคอกูอีกให้กูลากมันลงบันได มันปวดไหล่เว่ยไอ้สัสเปยไปถึงบ้านมันพ่อมันมองกูเลยคง งง ทำไมลูกกูไม่ใส่ชุดนักเรียน กูนี่รีบพูดแทบไม่ทันว่ามันอาบน้ำ อาบน้ำเฉยๆ แม่มันก็หัวเราะ(เป็นไงเหมือนไอ้เปยมะ)บอกพ่อมันว่าคิดมากไปได้ ไอ้เปยก็ร่วมหัวเราะด้วยอีกคน





..นี่กูควรร่วมวงหัวเราะด้วยเปล่าว่ะ






ห้าๆเห่อๆ

.................................................................................


หงึกๆไอ้พี่เน มาอีกตอนละคับ :katai5:

ใช่เลยเขาเป็นอมตะห้าๆ ต้องลองให้(ผู้ชาย)ซักคนไป "ฟัน" ดูเนอะว่าจะตายไหม กร๊า ก ก ก  ก ก ก

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมากเลยนะคะ ดีใจอะ ดีใจ>< :-[ :-[

พี่เนฝากมาบอกว่า "ถึงพี่จะ(ไม่)หล่อ แต่ก็จนนะน้อง"  (ต้องการอะร๊ายยยยยยยย ห้าๆ)


ปล.พรุ่งนี้อาจไม่ได้มาต่อนะคะ พอดีติดภารกิจ ไปเดทกับหนุ่มๆ กรี๊ดดด ม่ายช่าย หนุ่มๆมาเดทด้วยตะหาก (ฮา)



หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่2 22.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 23-02-2014 00:44:34
เมียเฮฮาปาจิงโกะดีนะพี่  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่2 22.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 23-02-2014 00:54:47
ห้าๆๆชอบๆพี่เนเกรียนอ่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่2 22.12.57
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 23-02-2014 01:24:17
น้องเปยน่ารัก :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 24-02-2014 20:02:07
ตอนที่ 3




วันที่สามของวันที่จะใกล้วันแห่งความรักขึ้นมาทุกที ไม่ว่าจะที่ไหน ร้านใด แม่งเต็มไปด้วยดอกไม้สีแดงๆ ชมพูๆ อยากจะกรีดร้องให้โลกได้รับรู้ถึงความโนมันนี่ พี่ไม่มีเงินของตัวเอง



เดินลากเท้าไปตามถนนมองสองข้างทางที่มีผู้คนเลือกซื้อของอยู่ ไอ้สัสไปซื้อดอกบัวเหอะวันพระๆ กูเปล่าอิจฉาแล้วพาลนะเว่ย เปล่าจริงๆ



"อ้าวพ่อหนุ่ม หล่อแบบนี้ไม่ซื้อของขวัญให้แฟนหรอจ๊ะ นี่ดอกไม้ไง" กูรู้ครับป้าว่านั่นดอกไม้ กูเห็นเป็นปูม้ามั้ง แล้วไม่ต้องมาชมกูหล่อ หล่อไม่มีเงินมันแดกไม่ได้รู้ไว้ อีกอย่างก่อนป้าจะเรียกลูกค้าโปรดพิจราณามองหนังหน้าลูกค้าด้วย กูทำหน้าเหี้ยขนาดนี้แล้วยังจะทัก

เดินไปอีกซักแป๊ป



"พี่ชายซื้ออะไรให้แฟนหน่อยไหม"แน่ะมีการเดินมาดักข้างหน้า ร้ายกาจกว่าเมื่อกี้อีก ถีบลงฟุตบาทนี่มีใครว่าทำร้ายผู้หญิงไหม กูควรเอาป้ายมาแขวนมะ 'เมิงดูหน้ากู'



"ไม่มีแฟน"ตอบไปส่งๆ



"คนที่ชอบไงคะ ซื้อไปซักตัว สามารถอัดเสียงได้ด้วยนะ"นั่นความพยายามไม่เป็นศูนย์ นับถือเลยไอ้น้อง



"มีแต่เมียครับ นี่กะจะซื้อถุงยาง ไปก่อนนะครับเดี๋ยวเซเว่นปิด"พูดแล้วก็เดินผ่านคุณเธอที่ทำหน้าเหวอมาแบบมาดหล่อ เหมือนพระเอกที่พึ่งฆ่าผู้ร้ายได้ไงงั้นแหละกูอ่ะ




สุดท้ายกูก็เดินมาถึงอู่


ทำไมแปลกหรอไงวะ กูเดินจากหอมาอู่เนี่ย มันเปลืองค่าน้ำมันไงขี่มอไซค์ไปมา เดี๋ยวตอนเย็นกลับไปหอไปเอามอไซด์ไปรับไอ้เปยอีก อย่าว่ากูไม่เจียมเรื่องฐานะระหว่างกูกับไอ้เปย เมิงไม่ใช่กูเมิงไม่รู้หรอก



พอ กูเลิกดราม่าทำงานเว่ย นี่กะขอเบิกเงินล่วงหน้า นี่ถ้าขอเบิกล่วงหน้ากูจะโดนสวดไหมวะ ถ้าขอเบิกนะกูจะได้ของเดือนพฤษภาคม อ้ายยสาสสสสส ก็เดือนก่อนหน้านี้กูขอเบิกล่วงหน้าไปหมดละ ขนาดเดือนนี้กูยังไม่มีเงินเดือนเลย นี่ทำงานใช้หนี้ชัดๆ อนาถจิตมาก




"นี่เมิงเห็นอู่กูเป็นที่ถ่ายเอ็มวีหรอไงวะ แต่ละวันทำหน้าๆ ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย หน้าตาของอู่เราเลยนะเว่ย"ไอ้พี่ป้องพูดก่อนจะเดินเข้าไปหลังอู่



จริงนะเว่ยที่มีลูกค้าอะเพราะกูด้วยส่วนหนึ่งแหละว้า เนี่ยถึงกูเป็นหนี้อยู่..พี่แกก็ยังผ่อนปรนให้เพราะกูหล่อ ส่วนเรื่องเงินกูนี่คิดออกมาเป็นรูปธรรมละกันจะได้เห็นภาพ


นี่เดือนกุมภา+มีนา+เมษา =3300+3300+3300=9900


.


.


.


.




อ้ายแสรดดดดดด ดด





กูควรไปขายตัว



กูตายแป๊ป




เดี๋ยวๆพวกเมิงว่ากูเอาเงินเฮือกสุดท้าย(ที่เหลือแค่980เมื่อวานกินข้าวไปไงวะ)ไปลงทุนทำนาเกลือดีไหมวะ แบบในอนาคตได้กัดก้อนเกลือกูจะได้ไม่เสียเงินค่าเกลือ




อะไรนะเงินแค่นี้ทำนาเกลือไม่ได้ นี่กูว่านะกูควรไปถามไอ้เปย เมิงพร้อมจะจนไปพร้อมๆกันกูไหม



.....................




"ไอ้พี่ป้อง ผมไปก่อนนะ รับเมียๆ"ตะโกนบอกคนที่อยู่หลังอู่ กูอยากรู้เหมือนกันหลังอู่มันมีอะไรนักหนาวะเห็นอยู่จัง เคยเดินไปดูนี่เห็นนั่งมองบิ๊กไบท์ของตัวเองเฉยๆยิ้มๆ กูว่าแม่งบ้า




"เมื่อกี้เมิงเรียกใครไอ้ เดี๋ยวนี้ลามปามนะเมิงๆ"เสียงพี่แกตะโกนออกมา กูเลยทำเป็นไม่ตอบ ประมาณกูไม่อยู่แถวนั้นแล้ว




สงสัยอะดิทำไมอู่ดูมีแค่กูกับเจ้าของอู่แบบไอ้พี่ป้อง คือกูขอเวลางานพวกแม่งเองแหละทำในส่วนของคนอื่นไง ได้เงินเดือนครึ่งนึงของพวกมัน ตอนแรกไอ้พี่ป้องไม่ยอม แต่กูเทพไงกูสามารถ กะอิแค่คนงานอีกสองคนกูทำงานได้อยู่ละอู่กูก็ไม่ได้คนมากมาย สุดท้ายพี่แกก็ยอม เนี่ยกูทำงานเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต สงสารกูอะดิแถมเมียก็ไม่ให้เอา (ไอ่เนี่ยประเด็นหลักๆ)




เข้าห้องได้ถอดเสื้อกางเกงเอาเท้าคีบๆโยนใส่ตะกร้า อาบน้ำก่อนเว่ย เดี๋ยวมันสาบกลิ่นน้ำมันเครื่องสงสารไอ้เปยมัน




ไปถึงหน้าโรงเรียนมันเห็นเพื่อนไอ้เปยยืนอยู่ตรงรั้วโรงเรียน รู้สึกจะชื่อไอ้โจ ไหลๆมอไซค์ไปหยุดอยู่หน้ามัน ผงกหัวให้มันไปที ถูกหันมามองแบบเอือมๆก่อนไอ้คนตรงหน้าจะหันหน้าหนี




"เฮ่ยไอ้โจ เปยอยู่ไหน"ลงจากมอไซค์หันซ้ายขวามองหาไอ้เปย




"ไอ้โจปากหายหรอไงวะสัส"




"ไอ้เด็กโจถ้าเมิงยัง...."



"ไอ้สัสกูชื่อพุ-*-"



"ห๊ะ เมิงพูดอะไรนะ "



"กูชื่อพุ โจเหี้ยไร" รู้สึกผิวหน้าเริ่มเกิดรอยแยกปริ........แตก


.


.


.


.


.


อ้ายสราสสสสส


ก้มหน้าค้างไว้แล้วเหงยขึ้นมาเหลือบตามองไอ้เด็กพุกระตุกยิ้มมุมปากแบบชาติเนี้ยท่าเนี้ยหล่อสุดละ


"ใครคุยกับเมิงวะ" เนี่ยยยยยยสกิลขั้นเทพ ตอนเด็กๆใช้บ่อย พวกเมิงอย่าปฏิเสธเวลาหน้าแตกหรือพูดผิดเงี้ย
'ใครคุยกับเมิง'ประโยคยอดฮิตเลยเชื่อกู



ไอ้เด็กพุมองหน้ากูหน่ายๆ น่าตบหัวแล้วเอาไปเป็นเสียมขุดต้นไม้สัสๆแบบเอาหน้ากระแทกดิน แต่เพื่อน(หมายถึงไอ้เปยนะ)มันนี่น่ามอมยาแล้วจับเอาหลังกระแทกท้องกู กรรมโทษกูกามนอกบทนิดหน่อย



"จะบอกอะไรให้นะเปยมันบอกถ้ามันมีแฟนเป็นผู้หญิงมันจะเอากุหลาบใส่ให้เต็มหลังรถเลยมันชอบ"น้ำเสียงเมิงนี่กระเทยหรอไงเมิงอะแดกดันกูซะ



"แล้วเมิงบอกกูทำไมไอ้เด็กตุ๊ด"ขมวดคิ้วถามมัน



"ตุ๊ดเตี่ยเมิงอะต่อยฟันหัก กูแค่บอกให้เอาบุญสมองเมิงนี่ประมวลผลมะ ไอ้เปยบอกถ้ามันมีแฟนเป็นผู้หญิงมันจะทำให้เพราะมันชอบ ก็แปลว่ามันชอบแบบนั้นไง ไอ้โง่"นั่นไงเด็กว่ากูอีกจะบ้าตาย



"แต่มันมีแฟนเป็นผู้ชาย มันจะเอาดอกกุหลาบใส่หลังรถแล้วเปิดให้กู? กูว่าไม่ใช่ละ"



"เมิงโง่ต่อไปเถอะ ไอ้เปยเอาเมิงได้ไงวะ แม่ง"อะนะเมิงบ่นกูได้ยินนะเว่ย แม่ง กูรู้เหอะใครแม่งจะโง่ดักดานขนาดนั้น แต่จะให้กูทำหน้ายังไงละแบบ


'กูไม่มีรถไอ้สัด'ทิ่มกูอีก


'กูไม่มีตังซื้อรถไอ้เหี้ย' เงี้ยหรอ



ไม่รู้จะพูดอะไรกับไอ้เด็กพุนี่เหมือนกัน หันไปมองประตูโรงเรียนอีกทีไอ้เปยมานั่นละไง  หันซ้ายหันขวาหาเพื่อนอะดิเมิงอ่ะ พอมันหันมาเจอกูแค่นั้นแหละรีบวิ่งมาเลยนะเมิง



"โทษๆทำเวรอยู่"มันพูดยิ้มๆ



"แล้วไอ้พุนี่ไม่ไปทำ อ้อเมิงโดดเวรซินะไอ้เด็กชั่ว"จัดไปหนึ่งดอกไอ้เด็กพุไอ้เด็กเวร



"เมิงเคยได้รับการศึกษาไหมเนี่ยเขาแบ่งตามเลขที่-*-" ดูเมิงทำหน้าไอ้เด็กนี่เดี๋ยวหาผัวให้เลยหนิ ปากดี



"สองคนอย่าทะเลาะกันนน"เมียคนดีก็กูพูดขึ้นห้ามทัพ ทำหน้าบูดหันมามองกูต่อ อ้าวๆกูไม่ผิดเว่ยย



"ไปละนะพุ เจอกันๆ"มันว่าแล้วเดินไปควบเบาะมอไซค์ข้างหลัง เอ๊าๆรถล้มกูจะไม่ช่วยเลยไอ้เปย แต่กูแม่ง งง ไอ้เด็กพุมารอไอ้เปยแค่เนี้ย -*- จะบ้าตาย



เดินตามไปควบมอไซค์ สตาร์ทก่อนจะบิดออกไป ซักพักมองดูหน้าปัด สัสสะเทือนน้ำสะเทือนบกมาก น้ำมันจะหมด จะถึงปั๊มไหมวะ



"ซวยแล้วไงไอ้เปยน้ำมันจะหมด เดี๋ยวเมิงลงไปเข็นนะ"หันไปคุยกันมันแล้วหัวเราะ ถูกเอาหัวโขกๆกับหลังสองสามทีพร้อมกับเสียงงึมงำๆ จะบ้าหรอ แว่วๆ



"ขี่ช้าๆดิ"มันว่างั้น แต่ไม่ทันละไอ้หนูเครื่องดับแล้วเว่ย บังคับรถไปจอดเรียบๆอยู่ข้างฟุตบาท



"ไปๆ ลงๆไอ้เปย"



"เฮ่ยให้เข็นจริงดิ"ทำเสียงอึ้งๆแต่ก็ยอมลงโดยดี ใครจะให้มันเข็นเล่า บ้าไปละอึ่ยย ให้ลงไปเพราะเดี๋ยวให้มันมาบังคับแฮนด์แทนเว่ย ลงจากมอไซค์จับแฮนด์ไว้พยุ่งรถด้วยมือข้างเดียว



"ไอ้เปยมานี่ๆขึ้นไปเลย"มันเดินมางงๆก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งตรงเบาะคนขี่ เดินอ้อมไปหลังมอไซค์



"บังคับดีๆนะเว่ย ล้มนี่เสียโฉมๆ"



"จะบ้าหรอไง ขี่ไม่เป็น หยุดเลยเปยจะลง"ปากมันว่างั้นแต่สายไปแล้วไอ้น้อง กูดันมอไซค์ไปข้างหน้า มันจับแฮนด์รถแน่นเลยแถมส่ายไปมาเป็นงูเลย ฮาว่ะ



"จับดีๆเว่ยๆไอ้เปย ตกไปตายนะเว่ย"ทำเสียงจริงจังใส่มัน มันฟังที่ไหนโหวกเหวกโวยวายดังลั่นเลย รถสวนไปมานี่มองกันให้ควับ



รับรู้ถึงแรงวิ่งของมอไซค์ที่เพิ่มขึ้น กูก็ยิ่งดันมันไปข้างหน้าแรงขึ้น



"เนไม่เอาแล้วจะลงแล้ว ข้างหน้าเป็นทางลง"มันแหกปาก



"คนไทยบินได้เว่ยยยยย"พลักแรงๆให้มอไซค์ไปข้างหน้า ไหลอย่างเร็วอะพวกเมิง เป็นทางลงด้วยไง ไอ้เปยร้องลั่นเลย แถมมอไซค์ส่ายไปมาอีกดีนะถนนรถไม่เยอะ วิ่งเหยาะๆตามมอไซค์ที่เคลื่อนที่ช้าลง จนในที่สุดก็วิ่งไปถึง จับแฮนด์ข้างนึงมืออีกข้างจับเบาะไว้



"เป็นไงเมิงมันส์มะ" ถามปนหอบออกไป เห็นมันไม่ตอบเลยก้มหน้าไปมองหน้ามัน


.


.


.


.


.


.


.


อ้ายแสรดดดดดดด

ร้องไห้หรอวะไอ้เปย
เอาแล้วไงกู



มันไม่ได้ร้องแบบน้ำหูน้ำตาไรงี้นะแค่น้ำตาคลอนิดๆ



เขาเรียกว่าขวัญหายป่ะวะเงี้ย



เรียกมันอยู่นานกว่ามันจะหันหน้ามาหา พอมันเห็นหน้ากูมันหลับตาขมวดคิ้วยกแขนขึ้นกอดกูเฉยเลย รถก็ผ่านไปมา แต่ช่างมันเหอะไม่ได้สนใจ ปล่อยให้มันกอดงั้น เอามือลูบผมมันเบาๆ



"ขอโทษนะเปย"อยากจะกดปากบนแก้มมันแต่แม่งข้างนอกคนเยอะกูอะไม่เป็นไรแต่มันเนี่ยดิ เดี๋ยวมีคนถ่ายรูปไว้ไรงี้ นี่แค่กอดอาจจะพ่อกอดลูกงี้(ขนาดนั้น)


.

.

.

เหมือนช่วงเวลาผ่านไปนานแสนนาน

.

.

.

"น้ำยาสระผมยามาหรอห้ะเน"พอมันพูดจบได้ยินมันหัวเราะตามหลังมาเบาๆ



เผลอยิ้มตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่ามันไม่เป็นไรแล้ว ถ้ามันช็อคค้างงั้นตลอดกูคงไม่รู้ทำไงคงยืนให้มันกอดเป็นอาทิตย์แหล่ะจนกว่ามันจะหายช็อค



ตลอดทางกูจูงมอไซค์ให้มันนั่งเป็นคุณชายอยู่บนนั้น แม่งชอบขย่มตัวบนมอไซค์ ล้มมานี่จะกระทืบซ้ำ กระทืบมอไซค์เว่ยโทษฐานไม่แข็งแรงทำเมียกูตก



"ถึงแล้วว"มันร้องขึ้นทันทีที่เลี้ยวเข้าปั้ม



"สี่สิบพี่"แม่งตังค์กู



"เต็มถังเลยดิ"ไอ้เปยที่ลงจากเบาะมายืนพูดอยู่ข้างๆ


หันไปมองมันเฉยๆไม่ได้พูดไร จะพูดยังไงวะไม่มีตังค์เว่ย



"พี่เต็มถังเลย"มันหันไปพูดกับเด็กปั้ม



อ่ายสาดดดด ตังค์กู เมิงไม่เข้าใจหัวอกคนไร้ซึ่งเงินตราหรอวะ โอ้ยจะบ้าตาย
ดึงชายแขนเสื้อนักเรียนเบาๆให้เขยิบออกมา มันมองหน้างงๆแต่ก็ยอมเดินตามออกมา



"อะไรอะเน"เมิงยังจะมาถาม เมิงเติมเต็มถังนี่ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพเงินกูซักคำเล้ยยย



"กู...คือ...กู..." จะพูดไงดีวะ



"เดี๋ยวเปยจ่ายๆ"



"เฮ่ย ไม่"ตอบกลับไปทันควัน กูไม่ชอบเว่ย จ่งจ่ายให้อะไร



"ทำไมอ่ะ ก็มารับทุกวัน นี่ค่าน้ำมันไง"ยังจะมาหัวเราะไอ้สัส กูจะทำยังไงกับเมิงดีเนี่ยยย



"ก็กูไม่เอา ไอ้สัส"ขมวดคิ้วหันไปว่ามัน ขมวดคิ้วทำหน้าบึ้งหันมามอง กูมองมันเฉยๆ ล้วงมือหยิบกระเป๋าตังค์จากกางเกงหลัง เปิดดู เหลือเจ็ดร้อยกว่า ส่วนมากกูจะนับแต่แบงค์ใหญ่ๆไง พวกเหรียญไรเงี้ยไม่ค่อยนับ ดึงแบงค์ร้อยออกมาออกมาเดินไปยื่นให้ไอ้เด็กปั้มที่เติมน้ำมันเสร็จเป็นชาติละ



"ไม่ต้องทอน"ยังไม่วายกวนตีนเด็กมันไปอีก



"ร้อยห้าสิบครับพี่"อ้ายสาสส วันนี้กูจะหน้าแตกกี่รอบวะ


ควักอีกห้าสิบบาทให้ไอ้เด็กปั้มไปแม่ง อารมณ์ไม่ดีนิดๆเป็นทุนเดิมอยู่ละ


ควบมอไซค์แล้วสตาร์ท ไอ้เปยก็ปีนขึ้นมานั่งเบาะหลัง เงียบตลอดทางเหอะ อะไรวะ กูผิดหรอไง ก็กูไม่ชอบมาจ่ายให้อะไรกูไม่ได้เกาะเมียกินเหอะไอ้สัส แม่ง



"กลับบ้านเลยละกัน"เลือกให้มันเสร็จสับ เมิงไม่กลับกูก็จะไปส่งหน้าบ้านแหล่ะวะ เสือกไม่ตอบอีกเป็นอันว่าตกลง



จอดรถหน้าประตูรั้วบ้านมัน มันลงจากเบาะหลังเดินมาหยุดตรงหน้ากู



"ขี่กลับหอดีๆนะ"พูดแล้วยื่นมือมาตบแก้มกูแปะๆ



เฮ่อออไอ้เปยยยยยเมิงนี่มันนนนน



"เนี่ยไม่มีแรงจะขี่เลยทำไงดีรู้สึกมึนหัวหน้ามืดจะเป็นลม อยากได้อะไรซักอย่างไม้รู้ว่ะ โอ่ยๆหน้ามืดๆ"แกล้งเอาหัวไปอิงๆแถวคอมันลักหอมแก้มไปทีนึง



"แน่ะทำอะไรน่ะ ไม่ดูสถานที่เลยนะ"มันเอานิ้วชี้มาแตะแปะอยู่ตรงจมูกกูเบาๆ คือท่านี้เมิงต้องการอ่าร๊ายย มันสามมารถสื่อได้แต่ความน่ารักของเมียกูๆๆๆ



"อะไรเอาออกซิเจนเข้าปอดเหอะ เนี่ยๆขออีกทีๆจะขาดอากาศตายละ"แกล้งยื่นหน้าไปใกล้ๆมัน แน่ะมีการเบี่ยงตัวหลบ หัวเราะในลำคอเบาๆกับท่าทีของมัน



"เห่อๆ ฝากหวัดดีพ่อแม่เมิงด้วยละกัน"



"ไม่เข้าไปอ่ะเน"มันพูดยิ้มๆ



"ขอปฏิเสธ กูไปละแม่งเครื่องรถติดอยู่เห็นป่ะเปลืองน้ำมันเว่ย" พูดจบมันพยักหน้าหงึกหงักโบกมือบ๊ายบายให้กูพร้อม


กรรรรรรรมไม่มีแบบจูบม้า จูบล่อ จูบลา เงี้ยบ้างหรอไงวะ เซงงงเลยยย แต่ก็นะเอาไรกับมันมากเด็กนี่ว่ากูบอกอ่ะถึงทำ แต่มันก็น่ารักตรงเนี้ย แต่บางครั้งก็แม่งรำคาญ



ตลอดทางกูก็คิดเรื่อยเปื่อยอ่ะ อีกสองวันเว่ย ตังกูก็ร่อยหรอทุกทีๆ ไปสนามม้าดีไหมวะ เผื่อได้ตัง กูว่าลองๆไปดู โชคกูกระซิบข้างหูว่างั้น

.

.

.

.

.

ไม่ดีกว่าว่ะกูว่า

กูเคยสัญญาไว้กับไอ้เปยมัน

มะ! กูจะท้าวความ ขอบอกไว้ก่อนกูเล่าอะไรทีมันจะยาวมาก กูเล่าอะไรทีมันจะยาวมาก (กูจะทวนทำไมวะ)



ตอนนั้นกูติดงอมแงมเลยเว่ยแทงม้าอ่ะติดเขาหลายงวดเลยแต่ยังจะเล่นก็เขาให้ติดตังค์ไว้ก่อนได้ไง กูก็แบบเดี๋ยวตาเนี้ยม้ากูเข้าที่หนึ่งแน่ แล้วกูเป็นไปตามคาด...คาดแบบ ฆาตของกูอะนะ แม่งงงงงงง กูได้วิ่งไล่ยืมเงินเขาไปทั่วอ่ะไม่งั้นมันจะมาทำร้ายป้ากู ก็เนี่ยที่กูเบิกเงินอู่ล่วงหน้าไปสามเดือนก็เพราะเนี่ย ขนาดเบิกสามเดือนยังไม่พอคิดดู เป็นหมื่นเว่ย เรื่องไปถึงหูไอ้เปยได้ไงไม่รู้ ตอนนั้นกูคิดแต่ว่าใครบอกจะไปเอามีดแทงแม่ง เถียงกับไอ้เปยอยู่นาน มันบอกจะออกให้ทั้งหมดเลย เอาเงินที่ยืมคนอื่นไปคืนซะ กูก็ไม่ยอม จะบ้าหรอให้มาจ่ายให้ กูเล่นเองแท้ๆ อีกอย่างมันมีเงินที่ไหน เงินมันก็เงินพ่อแม่มันอะดิ เดี๋ยวมันไปขอพ่อแม่มัน พ่อมันยิ่งเกลียดกูเข้าไปใหญ่ เถียงเรื่องนี้อยู่หลายมันวันสุดท้ายหนักสุดเลยกูเควี้ยงหนังสือใส่มัน มันนิ่งเลย เดินฉับๆมาหากู กูรู้สึกได้เลยว่ากูคงหายใจแรงมากๆตาก็มองมันที่ยืนอยู่ตรงหน้า

.

.

.

.

.

แปะ แปะ



'ใจเย็นๆเน'พูดจบมันก็เขย่งกอดกู



แม่งงงงงงเหมือนสติมันกลับเข้ามาแบบ แว๊บ เงี้ย มันแค่ตบหน้ากูแบบที่มันชอบทำอ่ะ ตบเบาๆแปะๆสองสามที
ไอ้คำที่ว่าใจเย็นๆของมันทำเอากูเย็นแบบชุ่มไปทั้งร่างกายเงี้ย



ยืนให้มันกอดงั้นจนมันคลายอ้อมกอดของมันเอง



'ทำตัวป่าเถื่อนหรอไงปาหนังสือใส่คนอื่นเนี่ย ไม่ดีรู้ไหม'เหงยหน้าขึ้นมาพูดแล้วก้มหน้ากอดกูต่อ



ยกมือสองข้างขึ้นค้างไว้บนอากาศ ชั่งใจจะกอดตอบดีไหม จะทำยังไงดีวะ ความรู้สึกตอนนั้นมันตีกันมั่วหมดเลยเว่ย รู้สึกเหมือนกูนิสัยไม่ดีไงไม่รู้ กูไปโวยมันทำไมวะ ทั้งๆที่มันหวังดีจะช่วยกู


สุดท้ายก็กอดมันตอบ



'อ่อย จะจมไปในตัวเนอยู่ละ รวมร่างหรอ จะออกมาหน้าตาดีไหมเนี่ยถ้ารวมร่าง'พูดจบก็หัวเราะคิกคักๆตามประสามัน



'ที่ไม่ให้ออกตังค์ให้เมิงเข้าใจใช่ไหม' มันเงียบแล้วส่ายหัวกับอกกู หอมหัวมันแรงซักทีดิ๊ หมั่นเขี้ยวเมิงเข้าใจอะไรบ้างเนี่ย


ได้สั่งให้มันนั่งเลย นั่งเลยเมิงต้องคุยกันยาว กูได้มานั่งอธิบายให้มันฟังเสือกไม่เห็นภาพอีกต้องยกตัวอย่างยาวเลย


'เมิงลองคิดนี่ดูถ้าเมิงอยากกินไก่แต่เมิงไม่มีตังซื้อเมิงเลยกินเป็ดแทนเข้าใจมะ'



'อื้อ เข้าใจแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้'



'แล้วใครบอกว่าเกี่ยวละว่ะ' แม่งมันเสือกหัวเราะชอบใจเอิ๊กอ๊ากๆกว่าจะหยุดไดัมันก็ลืมที่กูอธิบายทั้งหมด ได้เริ่มอธิบายใหม่อีก คือกูไม่น่าเล่นตั้งแต่แรกใช่มะมุขเนี่ย


สรุปเลยละกันสุดท้ายมันก็ยังยืนยันยืนการจะออกให้กู(เหมือนที่กูพูดให้เมิงฟังเมื่อกี้มันไม่ได้เข้าสมองเมิงเลยไอ้เหี้ยเปยยย)กูเลยบอกว่าเดี๋ยวกูไปขอพ่อเมิงเองไม่อยากให้มันเป็นคนพูดมันไม่รู้ดิ แค่กูไปขอก็หน้าด้านละ พอไปขอปุ๊ป(ขอยืมเว่ย)แม่มันแทบจะไปกดให้ พ่อมันก็มองหน้ากูเฉยๆเหมือนเดิม พูดได้เลยว่ากูบากหน้าไปมากเลย แต่กูยืมแค่หกพันเหอะ...ก็เยอะอยู่ดีละวะแม่งงง



พูดถึงตรงนี้กูมีอะไรดีพอจะคู่กับมันบ้างวะ กูยังหาไม่เจอหรือกูไม่(เคย)มี กูว่าน่าจะอย่างหลังมากกว่า โอ่ยยย



มันมาเป็นหมีแพนด้าเข้าใจป่ะ (ช่วงๆ) ที่จะรู้สึกแบบเราไม่คู่ควรกับเขาเลยยยยให้ตายเหอะ



จอดซื้อเบียร์กระป๋องแถวนั้น ขี่รถไปกระดกไปกูอยู่ในห้วงอารมณ์ของตัวกูเองเว่ย ขี่มาถึงหอแล้วเข้ามาล้มตัวนอนอยู่บนเตียงแข็งๆได้ไงไม่รู้ เอ่อใช่เตียงแข็งๆ ขนาดเตียงกูยังแข็ง ห้องน้ำก็แคบ ห้องครัวยังไม่มีเลยในห้องกูเนี่ย ห้องนอนห้องแต่งตัวห้องนั่งเล่นห้องเดียวกัน กับข้าวกูก็กินข้าวราดแกงข้างอู่ทุกวัน จาน25ซึ่งคาดว่าในอนาคตอันใกล้จะ30 ชีวิตกูเงินก็ไม่มี ถ้าเกิดไอ้เชี่ยเปยอยากได้อะไรกูก็ไม่สามรถซื้อให้มันได้หมด อย่าว่าแต่มันเลยกูเนี่ยแหละ กูเนี่ยย อยากได้อะไรกูยังไม่มีปัญญาซื้อให้ตัวเองเลย เสื้อดีๆกูมีไม่กี่ตัวนอกนั้นเสื้อที่แจกตามงาน เสื้อสตาฟตามงาน กางเกงยีนส์แบบของแท้เนี่ยกูก็มีตัวเดียว ถ้ากูเกิดมารวยนะ แม่งงงง ง



นี่กูเริ่มเมาหรอวะพร่ำเพ้อไรกูนักหนา อย่าคิดว่าแค่เบียร์กระป๋องเดียวทำกูเมา ก่อนกูขึ้นหอมากูไปขอเหล้าขาวที่ลุงข้างหอขึ้นมากระดกเมื่อกี้ สติกูใกล้หลุดลอยเต็มที เดินหอบขวดเหล้าไปตรงโต๊ะทำงานกูทำอะไรกิ๊กๆก๊อกๆ ไอ้สัสไฟแช็คอยู่ไหนวะแม่ง
เดินหาไฟแช็คในห้อง กระโดดไปคุยในตะกร้าผ้า นี่ไงมาหลบกูอยู่ในกระเป๋ากางเกง



ยันตัวลุกขึ้นแต่ก็ล้มกลับไปเหมือนเดิม สัสเหล้าหก ถีบตู้เสื้อผ้าแรงๆแบบหัวเสีย อ้ายสาดด ตู้ยุบ! นี่ดูเมิงทำด้วยพลาสติกหรอไงวะ ไอ้เหี้ย แม่ง เว่ยย ถ้ากูฆ่าตัวตายแล้วมันไม่เจ็บกูฆ่านานละ ถุ๊ย มันก็แค่ก็อ้าง กูไม่กล้าอยู่ดีละวะ



"ไอ้เปย...."เอามือก่ายหน้าผากตัวเองสมองคิดฟุ้งซ่านไปไกล ทำไมมันต้องมาเป็นอย่างนี้ด้วยว้ะ แล้วกูดราม่าเหี้ยไรเนี่ย ไม่มีแรงจะลุกนอนตรงนี้แมร่ง







ตอนนี้ก็เข้ามาตอนที่สามแล้วววว ว ว ว   อยากจะบอกว่าพี่เนเครียดดด
น้องเปยก็น่ารักไป เอิ๊กอ๊าก  ><
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ



(http://upic.me/i/pl/s__7061789.jpg)


****วาดยามว่าง อาจจะชุ่ยๆนะคะ***
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-02-2014 01:28:05
เน โคตรเวิ่นเว้อ
สรุปจะให้อะไรล่ะเน
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 25-02-2014 10:32:43
ชีวิตรันทดเน้อะเน
แต่ตั้งใจเรียนตั้งใจทำงาน แล้วก็มีแฟนดีๆ อย่างนี้ ชีวิตคงดีขึ้นเรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 25-02-2014 11:28:36
อ่านไปขำไป เน แม่งอย่างฮาอะ เปยน่ารักนะ ดูท่าทางจะนิสัยดีด้วย เน โชคดีอะมีแฟนแบบนี้

ว่าแต่ จะให้อะไร เปย คิดออกยัง 555555555
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 25-02-2014 12:02:24
555ได้อ่านเรื่องนี้แล้วคลายเครียดดีรึเครียดกว่าเดิม?ช่วงนี้ไม่มีตังด้วยสิ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 25-02-2014 13:05:41
ชอบอ่ะ
ชอบ มาอัพอีกเยอะๆเลยนะ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 25-02-2014 15:39:25
ขยันทำงานเก็บเงิน
จะได้มีเงินไปขอน้องเปย


 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 25-02-2014 16:54:37
เห็นชื่อเรื่อง แล้วรีบเข้ามาเลย ฮี่ๆๆๆ
แต่ของจองที่ไว้ก่อนนะค๊าาาาา
ยังไม่มีเวลาอ่านเลย  T__T

หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 25-02-2014 20:20:11
เนมึงบูชาเมียมาก ชื่อกับนิสัยเหมือนเราเป๊ะ 55555555  :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่3+แฟนอาร์ต 24.2.57 P.1
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 25-02-2014 20:27:06
ตอนที่สี่







เข้าใจอารมณ์คนแฮงค์ป่ะ มันตื่นขึ้นมาโลกหมุนไม่อยากคุยไม่อยากไปไหน ไม่อยากทำอะไร อยากนอนอยู่เฉยๆ แต่มันเป็นอย่างนั้นไม่ได้เนี่ยดิ กูต้องแหกตาไปอู่เว่ย ไม่ไปไม่มีเงิน ไม่ดิต้องไม่ไปไม่มีเงินใช้หนี้ จะบ้าตาย



แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง



บีบมะนาวเกือบครึ่งแก้วแล้วกระดกแม่ง อย่างน้อยมันก็ดีขึ้นละวะ จี๊ดๆแต่พอหมดความเปรี๊ยวมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม จะบ้าตาย


เดินออกมาจากห้องน้ำแบบเซซ้ายเซขวามองรอบๆห้อง ถอนหายใจก่อนจะเดินไปก้มตัวเก็บเสื้อที่ระเนระนาดเต็มพื้นใส่ลงไปในตะกร้า เมื่อคืนกูทำอิท่าไหนวะนั่น


มองตู้เสื้อผ้า...กูจะทำยังไงกับมันดีวะ ซื้อใหม่นี่อย่าถามเลยใครถามต่อยแม่ง ตังค์ก็จะไม่มีอยู่ละ ช่างมันละกันวะ ธรรมดามันก็ดูเก่า โทรม จะพังแหล่ไม่พังแหล่อยู่ละเป็นรูคงไม่เป็นไรมากหรอกกูว่า


ลุกขึ้นหันหลังแต่ต้องหงายหลังลงไปนั่งกับพื้นเหมือนเดิม สัสมาก กูไม่ได้เมาไม่ได้ขาอ่อนตีนอ่อน แต่กูลื่นเหล้าที่กูกระดกไปเมื่อคืนอนาถมาก ผ้าเช็ดตัวกู คือกูเอาผ้าเช็ดตัวคาดเอวออกมาจากห้องน้ำไง เพิ่งอาบน้ำเสร็จเงี้ย ผ้าเช็ดตัวเปียกอีก แม่งงไม่ซักเว่ย เอาไปตากไว้งั้นแหละ

หยิบเสื้อยืดตัว99ที่ขายตามตลาดมาใส่กับกางเกงสามส่วนธรรมดาๆมีเชือกที่ตรงเอวอ่ะเมิง ที่เอาไว้ทำไม ไอ้ยางยืดเมิงก็มียังจะมีเชือกอีก ให้กูดึงรัดเอวจนเอวกูขอดเลยหรอไงวะ แม่ง กูเปล่าพาลทุกอย่าง กูแค่ออกความเห็นสัส เผื่อจะเป็นแนวทางให้บริษัทผลิตกางเกงในอนาคต ความต้องการของผู้บริโภคอะไรแบบนี้ไง อุปสงค์อุปทานไง ซัพพลาย ดีมานด์ เงี้ย ถามว่าเกี่ยวไหมกูไม่รู้ กูผ่านเศรษฐศาสตร์มาคะแนนเดียว-*-


ออกจากหอไปทั้งอย่างงั้นแหละคราบล่งคราบเหล้าให้มันระเหยอยู่ในห้องกูเองละกัน เป็นน้ำหอมไงฉีดทิ้งไว้ในห้อง ตามตัวกูก็มีนะลื่นล้มเมื่อกี้ไง ช่างแม่งอาบน้ำอีกรอบเปลืองน้ำ(ถึงกูจะอยู่ฟรีก็เหอะ)แถมเสียเวลาทำมาหากิน คนยิ่งมีตังค์(ซะเมื่อไหร่)




"โหยยไอ้เนกลิ่นหึ่งเลยแม่ง เมิงซัดตอนเช้าเลยเรอะ"ไอ้พี่ป้องพูดตอนกูเดินผ่าน



"ผมเอาทาตัวหลังอาบน้ำ"แล้วก็เป็นอันจบการสนทนา อาจเพราะเสียงกูไม่มีท่าทีที่จะคุยเล่นกับพี่แกเลย



"วันนี้เมิงทำแค่ส่วนเมิงนะ ไอ้วัตมันมาทำงานละ"พยักหน้าส่งๆตอบกลับไป พี่ป้องมันเห็นเปล่าช่างแม่ง



ตลอดการทำงานโครตน่ารำคาญไอ้วัตแม่งพูดอยู่นั่นแหละ แว๊ดๆห่าเหวไรไม่รู้ เล่าเรื่องดูหนังสือโป๊อย่างกะไม่เคยดู แต่มันก็ดีอย่างนึงละวะมันเสียงดังไงกูก็ไม่ง่วง ถ้าเงียบๆแบบทุกวันนี่กูสลบแน่แบบถึงไอ้เปยมาจูบกูก็ตื่น เอ๊ะยังไง พูดถึงไอ้เปยแล้วตอนนี้มันทำไรอยู่วะ


"เอ่อเรียนดิ คิดมาได้เนอะกู"พึมพำเบาๆ


"เรียนไรวะไอ้เน อย่าบอกนะว่าเมิงอยากเรียน แบบกลับไปเรียนใหม่อีกครั้ง ฮั่นแน่เมิงอยากมีรักแบบเด็กมัธยมอะดิ ตอนนั้นมันเป็นช่วงที่แบบ จี๊ดเลยอ่ะ จี๊ดเลย เฟี้ยวๆอ่ะ โห แบบยังไงดีวะ อะดรีนาลีนพลุ่งพล่านไงเมิง กูเข้าใจๆ"กรรมนี่กูพึมพำดังไปหรอวะเสือกเข้าหูไอ้วัต แล้วมันก็มาพูดไรงุ๊งงิ๊งๆเริ่มร่ายประวัติมันตอนม.3เลือกเรียนช่างหรือสายสามัญ ไรไม่รู้มัน นี่ขนาดกูมุดไปใต้รถมันยังมานอนตรงพื้นข้างๆรถคุยกับกูอีก อยากจะบ้าตาย




กว่าจะเลิกงานปาไปสี่โมงครึ่ง แม่งไอ้เปยจะรอกูอยู่ป่ะวะ ไหนจะเดินกลับหอไปเอามอไซค์อีก กูว่าไม่อาบน้ำละเดี๋ยวเปยรอนาน



"ไอ้ วัตขอยืมมอไซค์หน่อยดิเดี๋ยวคืนโอเคนะ"พูดจบเดินไปควบมอไซค์มันบิดกุญแจเลย คือจะเอากุญแกเสียบคาไว้อยู่แล้วไง ไอ้วัตมันก็พยักหน้าหงึกหงัก เมิงให้กูยืมอ่ะถูกแล้ว เพราะใครละ เพราะใครถ้าไม่ใช่เพราะมัน มัวแต่คุยแม่งทำงานผิดหมดเลย มันอะนะทำผิด กูต้องไปทำมอไซค์ลูกค้าใหม่ให้มัน มันก็ยืนรุกรี้รุกรนกระสับกระส่ายไปมา




ไอ้สาดดดเมิงช่วยได้มากเลยไอ้หมา



กว่าจะถึงโรงเรียนมันปาไปจะห้าโมงละ แต่เด็กๆก็ยังมีอยู่นะฝรั่งไรเงี้ยตรึมเลย นานาชาตินี่หว่า แม่งรู้สึกไอ้เปยเป็นลูกคุณหนูขึ้นมาเลย ทั้งๆที่รู้ว่ามันลูกคุณหนูอยู่แล้วอะนะ มันความรู้สึกที่อยู่ในสถานที่จริงมันรุนแรง(?)กว่าไง ห้าๆ



รู้สึกได้ถึงแรงกระตุกถี่ๆตรงชายเสื้อข้างหลังหันไปมอง



"อ้าวไอ้พุ" ทักมันไป มันขมวดคิ้วมองกูแปลกๆ



"อะไรเมิงอึ้งอะดิ กูเรียกชื่อเมิงถูก" กร๊ากก




" . . . เมิงใส่ชุดไรของเมิง"มันพูดแค่นั้นแหละ


ก้มมองชุดตัวเอง เสื้อเปื้อนๆคาบน้ำมันสงสัยเป็นตอนมุดไปใต้รถ กางเกงเป็นรอยอะไรไม่รู้ ขากูก็เปื้อนอะไรดำๆ



"ก็กูเพิ่งกลับจากอู่"ตอบมันไปแบบไม่แคร์


"แล้วเมิงไม่กลัวไอ้เปยอายหรอไงวะ คนอื่นเห็นอยู่กับเมิง แล้วดูสภาพ"



กูรู้ตอนนั้นแหละว่าไอ้คำพูดทิ่มแทงจิตใจมันเป็นยังไง ก้มมองเสื้อตัวเองอีกที หันไปมองรอบๆตัวผู้ปกครองคนอื่นใส่สูทผูกไทด์ ผู้หญิงก็แต่งตัวเป็นคุณนายกัน สังเกตดูดีๆมีสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่กูแล้วหันไปหัวเราะคิกคักกับเพื่อน




"ไอ้พุ"



"ไรเมิง เมิงกินเหล้ามาด้วยหรอวะแม่งได้กลิ่น ทำตัว"



"กูฝากเอาไอ้เปยไปส่งบ้าน ไม่ดิ เอามันไปส่งบ้านด้วยวันนี้น่ะ กูคิดได้ว่ามีธุระพอดี"ทำท้าจะควบมอไซค์หลังพูดจบ ไอ้พุก็พูดแทรกขึ้นมา



"อ้าวเมิงจะไปไหน"มันเปลี่ยนน้ำเสียงทันทีจากตอนแรกกูกระทบกระแทกกู ตอนนี้กลับแผ่วลง มันคงเริ่มสำนึก แต่สายไปแล้วไอ้หนู มันบาดลึกเข้าจิตใจพี่แล้วไอ้น้องเอ๋ย



"กูบอกว่าธุระๆไงวะ"บิดมอไซค์ทันทีที่พูดจบ ไอ้พุเหมือนจะตะโกนไรตามหลังมาไม่ได้สนใจ




พ้นเขตโรงเรียนกูเริ่มขี่แบบเอื่อยๆเรื่อยๆ



กูก็คิดดูหลายทีแล้วนะเว่ยไอ้เรื่องแบบเนี้ย กูรู้เว่ยไม่ใช่ไม่รู้ แล้วจะให้กูทำยังไงวะ ทำยังไงบอกกูได้มะ ทำยังไง คนอื่นมองอะไรยังไง กูแค่อยากอยู่กับไอ้เปยเรื่อยๆเฉยๆ แต่ก็ก็รู้นะว่ามันแตกต่างกันกูกับไอ้เปย กูไม่รู้ต้องทำยังไง จะมีใครช่วยบอกกูได้บ้างวะ แต่อย่าบอกให้กูเลิกกับมัน กูรักมัน ถึงกูจะนิสัยเสียแต่...กูก็รักมัน ถามกูว่ารักแล้วทำไมไม่ปล่อยไป ปล่อยมันไปให้คนที่ดีกว่า ให้มันเจอคนที่ดีกว่ากู ทั้งหน้าตา ฐานะ นิสัย และหลายๆอย่าง จะหาว่ากูเห็นแก่ตัวก็ได้นะ เอ่อใช่กูเห็นแก่ตัว แล้วทำไมวะ เมิงไม่ใช่กู เมิงไม่ใช่กูเมิงไม่รู้เว่ย แล้วเมิงก็ไม่ต้องมาบอกว่า เอ่อก็กูไม่ใช่เมิงกูเลยไม่รู้ล่ะ เมิงเห็นไหมว่ามันน่ารัก น่ารักมาก กูไม่อยากปล่อยมันไปเลยวะ พวกเมิงอาจคิดว่ามันเป็นเด็กนะเว่ยม.สองเองวุฒิภาวะมันมีน้อยมันรักกูรึเปล่ายังไม่รู้เลยเพราะมันอาจแค่อยากรู้ หลงในความรักอะไรประมาณเนี้ย ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจริง ขอโทษเหอะ กูยอมว่ะ
เหอะเป็นไงกูเลวใช่ไหมหล่ะ
คิดแล้วน้ำตามันจะไหลว่ะแม่ง รู้งี้กูน่าจะเก็บตังค์ตั้งแต่แรกๆการพนงการพนันกูไม่น่าเล่นแม่งเลย แต่แม่งมันก็เหตุผลของคนขี้แพ้ละวะอดีตแม่งย้อนกลับไปไม่ได้อยู่แล้ว ทำปัจจุบันแล้วและอนาคตให้ดีที่สุด ถุ๊ย คนอย่างกูแค่มีปัจจุบันก็บุญสัดๆละอนาคตอะไรนั่นน่ะมันจะมีกับเขารึเปล่า ถ้ากูตัวคนเดียวเรื่องแค่เนี้ยกูไม่แคร์หรอกแต่นี่ ไอ้เปย มึงจะอายไหมวะมีแฟนอย่างกู แถมจน




เอี๊ยด!




"ไอ้สัสควายเมิงขับรถ ภาษาขอมหรอไงวะแม่ง เมิงจอดรถเลยไอ้เหี้ย!" แม่งปาดหน้ากู ปาดหน้าแบบหน้ากูเรียบเลย ถุ๊ย ยังจะเล่น ไม่ตลกเลย


ไอ้รถนั่นมันจอดลงตรงข้างหน้ากูห่างประมาณสามสิบเมตร แล้วกูจะบอกทำไมว๊ะ แม่ง
กูจอดมอไซค์เลย ลงเลยลงเลย ลงจากมอไซค์เลย มันต้องมีเฮ วันนี้กูบัดซบสุดๆละ เอายิ่งกว่านี้ก็ไม่ขัดเว่ย



แต่ที่ไหนคนไอ้คนที่ลงมาจากรถแทนที่จะถึกบึกบึนสมชายชาตรีหรืออะไรก็ตามแต่ที่ไม่ใช่แบบนี้
มันกลับเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กใส่ชุดนักเรียนดูแบบคุณหนูๆ วิ่งทึกทักๆมาสวมกอดกูจนกูเซถอยหลังนิดๆ แม่งโถมมาทั้งตัวเลย



"โกรธแล้วนะไม่รอเลยทำไมใจร้ายอย่างงี้"แรงกอดรัดแน่นขึ้นจนกูต้องพยายามแกะมันออก นี่มันข้างถนนนะเว่ย



"ไอ้เปยปล่อยก่อน กูบอกให้ปล่อยไง"ดึงๆมันออก มันก็ยอมออกแต่โดยดี แก้มขาวๆข้างหนึ่งเปื้อยคาบอะไรดำๆ ก้มมองเสื้อตัวเองเอื้อมมือไปถูๆแก้มมัน



"งื่อ เจ็บ ทำไมทำแรงอ่ะ โอ๊ย"มันว่างั้นพลางจะดึงมือกูออกแต่กูยื้อไว้ กูคงทำแรงขึ้นตามแรงอารมณ์กู แม่งดูมันดิ ไม่ใช่ดิน่าจะบอกว่าดูกูเองมากกว่าเหมือนทำให้มันแปดเปื้อน นี่กูควรพิจราณาตัวเองแบบจริงๆจังๆแล้วใช่ป่ะวะ



"อยู่นิ่งๆดิวะมันเปื้อนไอ้สัส"ล็อคคอมันเอานิ้วโป้งถูแก้มมันแรงยิ่งขึ้น



มันหยี่ตาคงจะเจ็บแต่ก็ลืมตาขึ้นมาตอนกูพูดจบ สายตาแม่งตัดเพ้อมาก กูดิเว่ยที่ต้องตัดเพ้อ




"เปื้อนแล้วไงอ่ะ เปื้อนกว่านี้ก็ได้เนี่ยๆๆๆ"มันเริ่มเสียงดัง พยายามเอาหน้ามาถูกับเสื้อกู ดันๆหน้ามันให้ออกไปไกลๆ




มันมองหน้ากูอึ้งๆที่พยายามดันมันออกห่าง




"ไอ้เนบ้า ไอ้เนเฮงซวย ไปตายไหนก็ไปเลย ฮึก ไปดิ!"มันเริ่มแหกปาก นั่งลงไปร้องกับพื้น



มองไปข้างหลังไอ้เด็กพุยืนมองอยู่หน้าตามันสำนึกผิดมาก แม่งคงเล่าอะไรเมื่อกี้ให้ไอ้เปยฟังแน่เลยว่ะ ไอ้สัสนี่




ไม่ได้ก้มลงไปโอ๋มัน หรือดึงมันขึ้นมาปลอบ เดินไปที่มอไซค์แล้วสตาร์ตกำลังจะบิดคันเร่งออกไปแต่ดันเหลือบไปเห็นไอ้เปยที่เงยหน้ามามอง ขนตายาวๆของมันเปื้อนน้ำตาดูแล้วโครตน่าสงสาร หันหน้าหนีไม่อยากมองเลยวะแม่ง กูมัน......ทำเมิงร้องไห้ว่ะไอ้เปย กูว่ากูควรจะ.........




"เน เปยไม่เคยอายนะที่คบกับเนอ่ะ"



................................






 :z10: :z10: :z10: :z10: แอ่กกกกกกกกกกกกกกกกกก อยู่ดีๆมาดราม่า

ห้าๆ นี่ไม่ใช่ดราม่านะคะ นี่มันสีสันของชีวิต!!!!!


กูเนกับเปยคบกันมานานแล้วไง มันก็ต้องมีกันบ้างเนอะ


ข่าวร้าย จะหมดสต๊อกที่พิมพ์ไว้แล้ว (กรีดร้อง) :katai1: :katai1:

แต่คงใกล้จบแล้ว(มั้ง)


ดีใจมากเลยเวลาอ่านคอมเม้นต์ออะ :hao5: :hao5: รู้สึกดี ห้าๆ

ปล.ไอ้พี่เนมันประจำเดือนมา อารมณ์แปรปรวนอะไรก็ไม่รู้มันห้าๆ><


มีคำผิดบอกด้วยนะคะ><
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 25-02-2014 20:48:00
เฮ้ย เน เด็กมันก็รักจริงนะเว้ย  :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 25-02-2014 22:45:37
เด็กไม่อาย มั่นใจได้เลย
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-02-2014 22:51:00
 :hao5: สงสารเน

เนรักเปย เปยรักเน แค่นี้ก็พอแล้ว

ส่วนอนาคตค่อยสร้างขึ้นมาพร้อมกับเปยก็ได้นะเน
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 26-02-2014 07:16:27
ห้ะ  :a5: จะจบละรึ เร็วแท้~~~~ ยังไม่จุใจเล้ยยย

งือออ เค้าชอบเรื่องนี้ :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 26-02-2014 08:39:37
เนไม่ต้องคิดมาก ยังไงเปยก็รักที่เนเป็นเนนั่นแหละ
เวลาจะช่วยพิสูจน์ความรู้สึก ไม่ใช่เพียงฐานนะ
ตอนนี้คิดได้แล้วว่าไม่ควรเล่นมันไอ้การพนัน ก็กลับมาเก็บตังไปขอเปยกับพ่อเถอะ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 26-02-2014 12:01:24
โฮวๆๆๆๆๆๆๆ อย่าเพิ่งจบนะค๊าาาาาาาาาาาาาาาา
ไอ้เนมันยังไม่ได้เก็บตังไปขอเปยเลย กระซิกๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-02-2014 13:43:45
สนุกมากเลยค่ะ
เนมันเวิ่อเว้อมากๆๆๆๆๆ
แต่ก็น่าสงสาร :mew2:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กด๋อยส์ ที่ 26-02-2014 13:46:15

 :katai2-1: :katai2-1:

ตั้งใจหาเงินไปสู่ขอไวๆนะลูกนะ..
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: tartar ที่ 26-02-2014 19:21:04
รออยู่นะ :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่4 25.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 27-02-2014 21:05:00
ตอนที่ห้า



'เน เปยไม่เคยอายนะที่คบกับเนอ่ะ'




'เน เปยไม่เคยอายนะที่คบกับเนอ่ะ'




'เน เปยไม่เคยอายนะที่คบกับเนอ่ะ'




คำพูดมันก้องอยู่ในหัวกู กูจะหันซ้ายมันก็ดังหูซ้าย กูหันขวามันก็ดังหูขวา เอาหัวโขกที่นอนตัวเองหลายๆรอบ เมิงไม่ต้องกลัวกูไม่เจ็บ ที่นอนกูแข็งเท่าหินผา โขกเจ็ดทีหัวแตกอ่ะ แต่นี่กูโขกแค่หกทีเลยไม่แตกจบป่ะ




เมิงอยากรู้ใช่มะหลังจากไอ้เปยพูดกูทำไงต่อ กูก็ขี่รถออกมาเลยจะให้กูอยู่ทำไม ยิ่งดูเหมือนมันรักกูเท่าไหร่กูยิ่งรู้สึกผิดเท่านั้น ไอ้ความรู้สึกที่ว่าทำไมคนดีๆอย่างเมิงต้องมาจมปรักอยู่กับกูแม่งวนเวียนอยู่ในหัวเนี่ย
ไม่ใช่ว่ากูเห็นน้ำตามันแล้วกูไม่สะทกสะท้านอะไรนะ มันก็ต้องเจ็บอยู่แล้วดิวะ แม่งงงง กูมันเลวทุกอย่างเลยว่ะ วันนี้กูจะมีหน้าไปเจอมันยังไงวะ สภาพกูดูไม่ได้เลยเหอะ




ยันตัวเอง ลุกขึ้นจากเตียง เอามือถูๆผมไปมา เซน้อยๆระหว่างเดินไปห้องน้ำ เมื่อวานกูกลับหอมือเปล่าซะที่ไหนล่ะ ซากยังเต็มห้อง แล้วอย่าคิดว่ากูจะเก็บ นี่ห้องนอนกูหรือโรงเก็บขยะวะ



กูว่ากูอาบน้ำแต่งตัว ขัดสีชวีวัน แม่งไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อวานอย่าถามว่าทนอยู่ได้ไง กูไม่รู้จะตอบยังไงเพราะกูเองยังไม่รู้เลยว่ากูทนไปได้ไง



เดินเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆถูผมขณะมองหาเสื้อที่จะใส่ เหลือบตามองปฏิทินที่มันแถมธนาคารมา ไอ้พี่เป้มันได้หลายอันเลยเอามาให้

14กุมภา

ถอนหายใจเบาๆกลับมาสนใจตู้เสื้อผ้าต่อ หยิบเสื้อกล้ามกันบ๊อกเซอร์ยานๆออกมา เดินไปที่เตียง ยกหมอนยกผ้าห่มหาโทรศัพท์ เอาไปไว้ไหนวะ สุดท้ายก็เจอวางไว้ปลายเตียง จะตกแหล่ไม่ตกแหล่ ถึงตกไปมันก็ไม่ทำไมหรอก นี่ก็มีรอยบากรอบทิศละ


"โหลพี่ วันนี้ลางานนะ  เอ่ยไม่ๆ ไปเที่ยวกับฟงแฟนไร ไม่มี ของให้ยังไม่มีเลย เอ่อ เอ่อ ครับ ครับ"โยนโทรศัพท์ลงบนเตียง สัสมาก เสือกไหลลงพื้น ช่างแม่ง



นั่งอิงขอบเตียงเอามือนวดขมับตัวเองไปมา  ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรซักอย่าง ขนาดมุขกูยังไม่มีอารมณ์จะเล่น กูจะให้ของมันดีป่ะวะ ตอนนี้มันอาจเกลียดกูไปแล้วก็ได้ มีที่ไหนเห็นแฟนตัวเองร้องไห้น้ำตาตกไหลเป็นน้ำตกแล้วนิ่งดูดาย แค่นั้นยังไม่พอยังหนีออกมาอีก แต่ในสถานการณ์ของกูเนี่ยคือเห็นเมีย(แค่รอบเดียว)ร้องเลยนะเว่ย แถมตอนสุดท้ายมันเล่นพูดซะขนาดนั้น กูยังหันหลังให้มันได้ลงคอ



แต่เมื่อคืนเว่ยกูโทรไปปรับทุกข์กับไอ้เชี่ยต่อคนรวย กูควรทำยังไงดีอะไรทำเทือกนี้ เหมือนสาวน้อยมะกู มันก็พูดดีนะเว่ย ว่ามันก็คิดได้สองแบบคือหนึ่งกูแคร์มันแคร์สายตาคนอื่นมองมันไม่ดีที่มาคบกับกู กูก็จะกลายเป็นไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ กับสองกูก็ไม่ต้องสนอะไรในโลกสนใจแค่แค่กูกับมันก็พอเพราะคนที่ควรสนอย่างพ่อแม่มันนี่ก็โอเคอยู่แล้วพ่อแม่กูไม่ต้องพูดถึง ป้ากูก็ปล่อยกูอยู่ละ แค่เนี้ยมันพูดแค่เนี้ยทำเอากูตรัสรู้ชั่วข้ามคืน กูว่านะ กูกับมันให้มันไปเรื่อยๆแบบนี้แหละดีละ กูจะเก็บตังค์ทำนาเกลือ(ถุ๊ย)




มอง ไปที่โต๊ะทำงานตัวเอง ขมวดคิ้วน้อยๆ กูทำอะไรไว้บนโต๊ะวะ กระเถิบตัวไปนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานกู หยิบของที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา เหมือนจะจำได้คับคล้ายคับคลาวันที่กูกินเหล้าเมื่อวานกูมานั่งทำอะไรตรงนี้ นี่หว่าที่กูหาไฟแช็กอ่ะ



กูจะทำอะไรวะ



มันยังไม่ค่อยเป็นรูปเป็นร่างเท่าไหร่กูเลยไม่รู้ไง
กูว่ากูทำใหม่เลยดีกว่าว่ะ ยังไงวันนี้ก็ไม่ไปไหนอยู่ดี แต่ก่อนอื่นกูขอหาเพื่อนร่วมอยู่กับกูก่อน
มองดูรอบๆห้องมีกระป๋องไหนบ้างวะยังไม่ได้เปิด หยิบๆมากระป๋องนึงเปิดแล้วตั้งไว้บนโต๊ะ ทำไปด้วยกระดกไปเป็นพักๆในหัวก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยส่วนมากจะเรื่องไอ้เปย นั่นแหละ คิดแล้วก็คิดถึงมันเลยว่ะ



เอ่อกูควรโทรถามป่ะวะว่ามันเป็นยังไงบ้าง....จะบ้าหรอไงกูยังมีหน้าโทรไป ....งั้นไอ้เด็กพุไงโทรถามมันว่าไอ้เปยเป็นไง
เร็วเท่าความคิดลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ตกอยู่กับพื้นข้างเตียง แต่ก็ต้องชะงัก สัสมากกูมีเบอร์มันซะที่ไหนล่ะ สุดท้ายก็กลับมานั่งทำของกระริกกิ๊กก๊อกของกูต่อ



พวกเมิงอยากรู้มะกู จีบไอ้เปยไง ไม่อยากรู้กูก็จะเล่าเหอะ ตอนแรกนะเว่ยกูเจอมันที่ร้านขายของชำแถวโรงเรียนมัน กูขี่มอไซค์ผ่านพอดีไงอยากได้ไฟแช็กจะดูดบุหรี่ซะหน่อยเลยลงไปซื้อ เจอมันเว่ย น่ารักว่ะ คือความคิดแรกที่แว๊บเข้ามาในหัวกูเลย แต่กูก็มองๆเฉยๆก็ไม่ได้อยาก หรืออยากอะไรอะไรทำเทือกเป็นแฟนกันอะไรงี้
เจออีกที อีกวันไงเห็นมันกระสับกระส่ายอยู่หน้าโรงเรียนมัน กูเปล่ามาหาเว่ย กูแค่มาส่องเด็กฝรั่งเหอะ มันมองกูเว่ยมองแบบมองจริงๆเลยอ่ะ กูชักหวั่นๆอะไรของมันวะไอ้เด็กนี่สงสัยอยากมีเฮๆ แต่ไหนได้ไปๆมาๆแม่งเจอทุกวันเลย หน้าวิทยาลัยกูบ้างหน้าอู่กูบ้าง ไปเดินตลาดนัดยังเจออ่ะคิดดู กูว่ามันไม่ใช่ละ มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่เลยว่ะ เจอแต่ละทีนี่มองซะจนกูทำอะไรไม่ถูกเลยพอกูทำท่าจะเดินเข้าไปหาเสือกหันซ้าย ขวาเหมือนเพิ่งคิดขึ้นได้ว่ากูเห็นแล้วแล้วเดินไปแอบหลังคนที่เดินไปมา บางครั้งมันมากับไอ้เด็กพุมันก็เดินไปแอบข้างหลังเฉยเลย ไม่รู้ก็ด่ากูควายเหอะ


'เฮ่ยเมิง เมิงอะไอ้ตัวเล็กมีไรกับกูป่ะวะ?'วันดีคืนดีมันอึดอัดในใจเดินเข้าไปถามแม่งเลย



มันยิ้มเว่ยแล้วกระโดดโลดเต้นไปมาปากก็พูดเย่ๆพี่เขาทักเราแล้วเห็นไหมพุเห็นไหมๆ พูดเงี้ยซ้ำไปมา เพื่อนมันก็ยืนนิ่งให้มันเขย่าไปมา


คิดถึงตอนนั้นแล้วก็ยิ้มๆว่ะมันน่ารักมากเลย ตั้งแต่ตอนนั้นก็กับมันก็เริ่มคุยกันไง กูว่ามันน่ารักไงแล้วดูเหมือนกูจะชอบๆมันด้วยเลยขอคบแม่งเลย ยืนร้องไห้เกาะชายเสื้อกูอ่ะเมิง ดูมันทำ กูจะบ้าตาย โดนความน่ารักยิงทะลุหัวใจเลยแต่กูไม่ตาย ไม่ใช่เพราะเอาใจไปฝากไว้ที่ไอ้เปยแล้วนะ แต่กูกินเด็กเป็นอมตะ กร๊ากกกกกก
หัวเราะกับตัวเองเบาๆคิดแล้วกูก็ยิ่งคิดถึงมันว่ะ





“ไอ้เชี่ยเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”



กูว่ากูต้องแวะวิทยาลัยว่ะ



สัสมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



กูมีนี่ไงอลูมิเนียมเป็นแท่งใหญ่ๆอ่ะเคยเอามางานมันเหลือพอดีกูกะจะเอามาดัดๆ ตีๆเป็นโค้งๆ กูจะทำกำไลไง ไม่ใช่ตีแบบบางๆนะ เคยเห็นป่ะเป็นโค้งๆมนๆ แต่กูคนทำให้มันมนไม่ได้ว่ะ คงเหลี่ยมๆแปลกๆมันต้องใช้ไฟไงใส่แม่พิมพ์แต่นี่กูมีแค่ไฟแช็ค เนี่ยกูทำจะเสร็จละกำลังสลักชื้อข้างใน ไม่รู้กูทำแรงไปหรือไอ้ตัวกำไลมันเปราะ แม่งหักเป็นสองท่อนเลยเว่ย




เขวี้ยงไอ้ชิ้นส่วนสองชิ้นกระทบกับกำแพงอีกฝั่งแรงๆตามแรงอารมณ์ นี่กูนั่งทำครึ่งค่อนวันแบบนอนสต๊อป(คือนอนเมื่อไหร่กูสต๊อปหยุดทำเมื่อนั้น ถุ๊ย จริงจังครับจริงจัง กูไม่ใช่คนตลกบอกไว้ก่อน)ข้งข้าวยังไม่ได้แดกเลยเนี่ย มองดูนาฬิกาบ่ายสองกว่าละ เอาไงดีวะ หรือกูจะเนียนๆไปหามันแบบไม่มีไรเกิดขึ้น มันก็แน่อยู่แล้วดิวะกูต้องเนียนไปหามันอยู่ละแหล่ะมันจะโกรธจะงอนยังไงค่อยไปคิดสถานการณ์แก้ทีหลัง



สุดท้ายก็เดินไปหยิบไอ้เศษซากกำไลสองชิ้นขึ้นมา เดินไปหยิบโทรศัพท์กดเบอร์หาคนที่น่าจะช่วยได้



"โหล ไอ้ลิ่มเมิง...."



"โอ้เนเมิงโทรมาได้ถูกจังหวะมาก กูกำลังหาพอดีมีโรงแรมที่ไหนว่างมากคือกูหาไม่ได้เลยกูจะบ้าตายย"




"ต่อยหน้าละ เมิงนี่มัน เจอกันวิทยาลัยเว่ย"บอกจุดประสงค์มันไป




"ทำไมวะ กูเครียดหาโรงแรมอยู่นะเว่ยวันนี้วันอะไรๆๆ"




"กูรู้ๆ เจอกันหน้าวิทยาลัย อีก20นาที โอเค"กดตัดสายแม่ง ไอ้ห่านี่ก็คิดได้อยู่แต่เรื่องเดียวแฟนมันทนได้ไงว๊าาา




กู อาบน้ำแต่งตัวใหม่อีกรอบไม่ถึงห้านาทีใส่เสื้อชอปกับกางเกงยีนส์(ของแท้ที่ มีตัวเดียว อนาถจิต)ลีวายๆนะเว่ย ส่องกระจกเอามือป้ายเจลเซตผมนิดๆพอเป็นพิธี ไม่ลืมหยิบโทรศัพท์กับเศษซากกำไลติดมือออกไปด้วย




ไปเจอไอ้ลิ่มอยู่หน้าวิทยาลัยพอดี มันยืนหน้าไม่เหมือนคน เอาซะตกใจ ไม่เหมือนคนแต่เหมือนเทพบุตรไง กลุ่มกูได้รับสมญานามว่าเทพบุตรสุดโฉดเลยนะเว่ย



"ว่าไง"ทักมันไป เอามอไซค์จอดๆไว้บนฟุตบาทแถวนั้น มันหันหน้ามาทำหน้ายักษ์เลย กูไปขัดขวางอะไรมันป่าววะ (ก็เอ่อนะดิ)




"ให้เร็วเลยไอ้เชี่ยเน เรียกกูมาไม เรื่องไม่เป็นเรื่องมีเฮแน่"มันพูดขู่




จัดการ เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง ไม่ดิไม่ใช่ทั้งหมดก็เล่าแค่จะเอาอะไรให้แล้ว เนี่ยมันเกิดเหตุขัดข้องยังไง อะไรอย่างไรเมื่อไหร่เวลาไหนก็ว่ากันไป
ถูกเลิกคิ้วแล้วมอกกลับมา พยักหน้าส่งไปให้เชิงถามว่าอะไรเมิงง




"เมิงไม่คิดจะซื้ออะไรดีกว่านี้ให้หรอไงวะ"โอ๊ยๆจะตายๆ คำพูดมันบาดลึกไง บาดแบบแผลสดๆเลย




"เมิงนี่ไม่รู้ไร เนี่ยเขาเรียกทำด้วยใจเว่ย เงินไม่เกี่ยว เฮนเมดๆรู้จักป่ะ ไอ้บ้านนอกเอ๊ย" เพราะไม่มีเงินไงสาสสส ไอ้ประโยคหลังกูได้แต่พูดแค่ในใจ




มันมองก่อนจะส่ายหัวไปมาแล้วเดินนำเข้าไปในวิทยาลัย ตอนแรกมันจะแย่งของกูไปทำเองเว่ยมันบอกกูทำช้ามันขี้เกียจมาพูดมาสอน แต่กูไม่ยอมไงเรื่องอะไรจะให้มันทำของๆกูนะเว่ย เลยบอกให้มันพูดขั้นตอนการทำทั้งหมดมา กูจะลงมือทำเอง ทำไมอ่ะผิดหรอไม่อยากให้ใครโดนเว่ยอีกอย่างกูจะทำด้วยน้ำมือตัวเอง แมนอะดิหล่อเลยๆ ก็ว่าทำไมเวลาไปไหนไม่ถึงที่ซักที เพราะหล่อเลยนี่เอง(กูขอเล่นหน่อยเหอะ ไม่ได้เล่นมานาน)



"เสร็จ แล้วเว่ย!!!" ในที่สุดก็เสร็จเว่ย หันไปยิ้มๆให้ไอ้ลิ่มมัน มันเดินมาตบไหล่กูเบาๆสองสามที ฉากนี้คือแบบโรงเรียนลูกผู้ชายมากเว่ย เท่ว่ะ กูขออีกรอบๆ

ยังไม่ทันจะได้ทำเท่อีกรอบก็ต้องทำการบอกลาโดยการที่ไอ้ลิ้มโทรศัพท์เสือกดังมันมองหน้าจอแล้วทำหน้าตกใจเหมือนคนเห็นผี หันมาโบกมือหย๋อยๆแล้ววิ่งออกไป กูยังไม่ทันได้ขอบคุณเลย สัสนี่



มองดูกำไลในมือ ตรงขอบๆมันก็เนียนๆขึ้นอะนะ ตรงกลางเป็นสีดำๆแบบสีดำลากผ่านขนานกับวงของกำไล กูว่ามันก็สวยดี(ก็กูจะชมของตัวเอง)แต่ติดตรงไอ้ที่ว่าตรงลอยต่อเนี่ยดิ ไอ้ลิ่มบอกให้อ๊อกเอาเลย จะบ้าตาย มันก็เป็นแบบขรุขระๆเป็นรอยเนี่ย กลายเป็นกำไรห่าไรไม่รู้ เอ่อใช่ไงตอนแรกกูชมว่าสวยแต่พอมองรอยต่อปุ๊ปมันก็อย่างที่กูว่านั้นแหละ


ยัดๆใส่กระเป๋ากางเกงล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา จะห้าโมงละ เอาไงดีวะไปหาที่โรงเรียนหรือที่บ้านมัน ปัญหาอันดับแรกคือถ้าที่โรงเรียนมันยังจะรอกูอยู่ไหมเนี่ยดิ จริงๆทุกวันมันรอนะกูจะช้าแค่ไหนแต่เมื่อวานดันมีเรื่องอีก แต่ที่บ้านเจอพ่อแม่มันอีก ขอตายแป๊ป เอาเป็นว่าลองไปที่โรงเรียนก่อนละกันว่ะ อย่างงทำไมไม่โทรหา โทรไปแล้วผู้หญิงเสือกรับไงบอก ใบอ่อนเงินของคุณไม่พอ งงอะดิ งงอะดิ ใบอ่อนก็ยอดไงวะ....ยอด ยอด ยอดที่อยู่บนสุดของต้นไม้ซึ่งก็คือใบอ่อน ใบอ่อนเงิน ยอดเงิน กร๊ากกก



จัดการควบมอไซค์บิดสุดเลยเอาให้ไวเลย ซักแป๊ปก็ถึง หน้าชาปากแห้งหมดกู บิดซะ
มองซ้ายขวาไม่เห็นแม้แต่เงาเลยว่ะ กูว่ากูมาไม่ทันละ ลงจากมอไซค์เอามือถูหัวไปมา งี้กำไลที่กูทำก็เป็นหมันดิว่ะ กูว่าละเวลาของกูมันหมดไปแล้วซสินะ ดูกูทำกับมันดิ๊ กูแม่ง โธ่เว่ย วันๆมันแต่พร่ำเพ้อเวิ่นเว้อห้าเหวไรไม่รู้ ขนาดตอนนี้กูยังเวิ่นเลย กูจะบ้าตาย




"ดูทำหน้าๆ"กูไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่จนมีเสียงดังขึ้นหน้ากู เหงยหน้าขึ้นตามเสียง ไอ้สัสที่หนังหลังข่าวหรือไงวะ ไอ้เปยเว่ย อยู่ตรงหน้ากูเนี่ย โอ้ตายละแล้วนี่กูต้องเล่นบทตามไหนหนังป่ะวะ




"เมิงใช่เปยแน่หรอวะ เปยมันหนีกูไปแล้ว"ไม่ทันละปากกูพูดไปก่อนละ


มันเลิกคิ้วหันซ้ายขวาหลังแล้วกลับมามองกู



"เปยเอง ทิ้งอะไรกันเน"มันพูดชูมือขึ้นข้างหัวหัวเราะแห้งๆไอ้สัสน่ารักแบบนี้ใช่เลย เปยเอง




"กูคิดว่าเมิงจะทิ้งกู"พูดจบก็ถูกผลักตรงท้องแรงๆ เซเลยดิถึงมันจะตัวเล็กแต่กูไม่ทันได้ตั้งตัวไง




"ปัญญาอ่อน!! คิดมาได้"โหยนี่ถูกเด็ก(ที่มีท่าที)ปัญญาอ่อนมาด่าว่าปัญญาอ่อนมันเจ็บจี๊ดครับท่าน กูก็ทำไงได้ก็ยืนนิ่งๆอยู่อย่างงั้นอ่ะ




"ไปกันเถอะเน"มันพูดแล้วเดินไปควบมอไซค์เฉยเลย ถ้าเมิงจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างงี้นะ กูยิ่งรู้สึกผิดว่ะ


เดินตามไปควบมอไซค์อยู่ดีๆมันก็หมับมากอดเอวกูซะแน่นเลยมันเอาหัวมาซบหลังกู เกร็งเลยดิ ยังเช้าอยู่เลยนะเว่ยไอ้หนูเล่นมาแนบชิดพี่อย่างงี้พี่คิดนะน้องแถมเมิงจะนั่งเบียดกูไปแล้วนะเว่ย คือกูปรับอารมณ์ไม่ทันด้วยไง คือกูคิดว่าเมิงจะโกรธกูอะไรทำนองนี้แต่นี่เมิงก็ยังปกติเหมือนเรื่องเมื่อวานไม่เคยเกิดขึ้น
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้ว] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 27-02-2014 21:05:26
"ไม่ไปหอกูนะ"โต้ลมหันไปพูดกับมัน
รู้สึกได้ถึงแรงกำเสื้อที่แน่นขึ้น หันไปมองมันที่แทบจะเอาหน้ามุดหลังกูอยู่ละ



"อะไร"ถามมันออกไป




"ยังโกรธเปยอยู่หรอ"ได้ยินมันทำน้ำเสียงหง๋อยๆงึมงำเบาๆ นี่กูหูทิพย์หรือนี่ขนาดโต้ลมขนาดนี้ยังได้ยิน ดูน้ำเสียงเมิงดิ๊ไอ้เปยเมื่อกี้เมิงยังหัวเราะคิกคักอยู่เลย



"เปล่า"ตอบกลับไป โกรธอะไรวะไม่ได้โกรธอะไรเลยจริงๆ มันดิที่ต้องโกรธกูอ่ะเมิงเข้าใจอะไรผิดไปเปล่าวะ



"แล้วทำไมต้องไม่ให้ไปหอ!"มันเริ่มตะโกนแข่งกับลม เมื่อกี้มอไซค์ที่แซงกูถึงกับหันมามองเลยคิดดู อารมณ์เมิงนี่มัน




"ก็ไม่ไปก็ไม่ไปดิวะ"หันไปตอบมัน มันก็เงียบเลย เงียบตลอดการเดินทาง คือกูอยากเปลี่ยนบรรยากาศไงเอะอะไรก็หอกูๆ อุดอู้เกินไปว่ะ เปิดหูเปิดตาบ้าง กูมีที่ที่นึงไงสวนสาธารณะเว่ย ไปหลังๆจะเป็นบ่อน้ำกว้างไม่ค่อยมีคนเพราะมีคนจมน้ำตายบ่อย กะจะพามันไปไง ไม่ต้องกลัวจมน้ำจะจมได้ไงวะไม่ได้ลงไปเล่นนี่หว่า-*-



"เบื่อเปยแล้วใช่ไหม"ได้ยินมันพูดเสียงหง๋อยๆอีกรอบ ห๊ะเมิงพูดอะไรเมิงเนี่ยยย



"อะไรเมิง ไม่ใช่"ตอบมันไป




"ก็ เนทำอะไรอ่ะ บอกแล้วไงว่าไม่อายๆ เนจะจน เนจะสถุน เนจะตัวเปื้อนโคลนเปื้อนน้ำมัน จะติดพนัน จะติดสนุ๊ก ติดแทงม้า อะไรก็ไม่อายอ่ะ....แต่อันหลังๆอย่าเลยมันไม่ดี"อยู่ดีๆไอ้คนข้างหลังก็ ตะโกนลั่นเลย ไอ้สาดดดคนมองเว่ยถึงจะอยู่บนถนนมันก็มีคนมองละวะ ดีนะประโยคหลังมันพูดเบาๆ แต่กูก็ได้ยินเว่ย ก็ยิ้มๆกับคำพูดมันนั่นแหละ อยากกอดแล้วจับฟัดตรงนั้นเลย ไอ้ที่กูเคยคิดเวิ่นเว้อนี่เหมือนจะค่อยๆละลายปลิวไปกับสายลมที่ปะทะร่างกูแล้วเนี่ย



"ไม่ตอบๆ เนี่ยๆๆๆ"มันเริ่มขย่มมอไซค์ไปมา



"เฮ่ยๆดีๆอยู่ ดีๆ รถล้มเว่ยไอ้เปย เปย ไอ้เปยหยุด!"เผลอตะคอกไปในประโยคสุดท้าย มันนิ่งเลย นิ่งไปเลยว่ะ อ้าววตายแล้วไงกูขอขี่รถชนต้นหญ้าข้างทางตายได้ป่ะ โอเคไม่ได้เพราะเดี๋ยวเรื่องนี้ไม่มีพระเอกที่หน้าตาดีแบบกู กรรมมันซีเรียสอยู่เว่ยทำไมกูต้องเล่นด้วย คงเป็นเพราะอารมณ์กูปกติขึ้นด้วยอ่ะ ได้ยินเปยมันพูดแล้วชื่นใจเว่ย



จอดรถแถวๆหน้าสวนสาธารณะ ไม่ต้องกลัวคนขโมยชุมชนนี้ไม่มีหรอก แถมมีคนมีออกกำลังกายเต็มเลย ลงจากมอไซค์ไอ้เปยก็ลงมาตามเดินมาเอามือจับข้อศอกกูแน่นเลย กลัวกูหาย? มันจะน่ารักเกินไปละ



กูเดินก้าวนึงมันก็เดินตามกูก้าวนึง ลองเดินเร็วๆแล้วหยุด เป็นไปตามคาดเดินชนกูเต็มๆ หัวเระเบาๆกับท่าทีมัน แบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบเว่ยแกล้งมัน มันต้องคิดว่ากูจะเลิกกับมันแน่เลย ไอ้เด็กเอ้ยยยย



เดินจนถึงหลังสวนสาธารณะโครตเย็นเลยแบบลมพัดเฉื่อยๆเรื่อยๆเงี้ยในตัวเมืองไม่ค่อยมีหรอก เหลือบๆมองไอ้เปย ตื่นตาตื่นใจเลยดิเมิงอ่ะไม่เคยเห็นอะดิ



"เนพาตัวเองมากลับสู่ป่า คืนตัวเองสู่ธรรมชาติหรอ"มันถามมองหน้ากูยิ้มๆแบบเศร้าๆ นี่เมิงยังไม่เลิกคิดว่ากูจะทิ้งเมิงไปอีกหรอ



"จะบ้าหรอ กูไม่ใช่ชาวเขานะ"



"สัตว์ ป่าใกล้สูญพันธุ์ตะหาก!" แน่ะมีการตบมุขกู หัวเราะเบาๆกับท่าทีของมัน พอกูหยุดหัวเราะก็กลับเข้าสู่ความเงียบมีเสียงเพลงรีมิกซ์ที่ดังมาไกลๆ สัสมากคือมันจะได้บรรยากาศมากถ้าเป็นเพลงช้าๆหรือธรรมนองเพลงเฉยๆเอื่อยๆ แต่นี่พี่แกเล่นเพลงขอใจเธอแลกเบอร์โทร ได้ยินแล้วอยากเด้งหน้าอก ถุ๊ย ไม่เล่นครับโอเคๆ

ได้เวลาแล้วซินะ กูจะเอาของให้มันละกูต้องพูดอะไรก่อนมะแบบกล่าวบทนำอะไรทำนองเนี้ย โอ๊ยกูเขินว่ะกูจะเริ่มยังไงดีวะแบบยื่นให้เลยหรอ กูว่ามันต้องพูดอะไรซึ้งๆก่อนดิวะใช่มะพูดอะไรซึ้งๆก่อน จัดไป


.


.


.


"เปยคือ....."



"อย่าพูดๆๆๆๆๆๆๆๆ"อยู่ดีๆมันก็ร้องแทรกขึ้นมาโถมตัวมากอดเอวกูเฉยเลยหัวมันก็ส่ายไปมากันท้องกู ตกใจดิครับกูอะ



"เฮ่ยๆ ไม่ใช่ๆ ออกก่อนๆ"พยายามแกะมือมันออกจากรอบเอว นี่เมิงเอาแรงมาจากไหนวะไอ้เปย มันก็ไม่ฟังลูกเดียวเลยดันกูถอยหลังไปเรื่อยๆรัดกูอย่างแน่นอ่ะ



"ไม่ๆ เนเปยไม่เอา ไม่เลิกๆ เปยไม่ดีตรงไหน ไม่เอานะ ไม่เอา ฮึก ไม่อ่ะเน"นั่นไงได้เรื่องแล้วไง ร้องไห้แล้วไง หยุดแกะมือมันเลย เอามือค้างไว้บนอากาศก่อนจะเปลี่ยนไปลูบหัวมันเบา มันก็ร้องไห้งึมงำๆไม่เป็นภาษาของมันไปเรื่อยๆ ขี้มูกเมิงจะติดเสื้อกูป่ะวะดีไม่ดีแม่งไหลเข้าปากแล้วมั้งเนี่ย ไอ้เปยเอ้ยยยย




"เน..ฮึก..ไม่รักเปยแล้ว..ฮึก หรอ"มันเริ่มสงบลงหลังจากกูลูบหัวมัน เฮ้ออไปใหญ่ละไอ้เปย กูว่ากูรีบแก้ข่าวก่อนดีกว่าว่ะ ก่อนมันจะคิดเลยเถิดไปมากกว่านี้



ดันๆ มันออกครั้งนี้ยอมออกง่ายๆเว่ย มองตามันที่แดงๆน้ำตาติดเต็มแพขนตาเลย ก้มมองเสื้อชอปตัวเอง เป็นดวงๆเลย น้ำตาเว่ย น้ำมูกไรไม่มี สงสัยมันกินไปหมดละ (โอเคกูจะไม่เล่นละ จริงจังเว่ย)



"โอเคนะเปย เมิงตั้งสติก่อนโอเคนะ มะขอมือหน่อย มือขวาๆ ไม่ใช่ซ้าย"ใช้มือซ้ายจับมือมันไว้ มืออีกข้างล้วงกระเป๋าหลังดึงปากกาเมจิกออกมา ใช้ปากดึงฝาปิดมันออก สัสมากกูจะใช้มือไหนเอาฝาปิดออกจากปากวะ ช่างมันเหอะ



"เอย อูอีอะไออะออก"มันมองหน้ากูทั้งน้ำตา เอื้อมมืออีกข้างมาดึงปอกฝาปิดออกจากปากกู



“ขอบใจ.... เปยกูมีอะไรจะบอก” พูดออกไปมันก็มองหน้ากูซะตาแป๋วเลย โอ่ยกูเขินว่ะ



เสมองไปทางบ่อน้ำข้างๆเห็นด้วยหางตาว่าไอ้เปยก็มองตามไป สงสัยงงว่ากูมองอะไร หันกลับไปมองหน้ามันที่ยกมือข้างเดียวของมันขึ้นเช็ดน้ำตา



“คือกูรู้ว่ากูไม่ใช่คนดีเลิศเลอ....”




“ดีซิ”มันพูดอะไรงึมงำเบาๆ



“หืม?”



“เปยบอกว่าดีซิ เนดีกับเปยนะ อย่าทิ้งเปย”มันพูดแล้วกัดปากตัวเองแน่น




“ขอบใจว่ะ กู.....ขอโทษนะที่ทำเมิงเสียใจใน......”




“ไม่เป็นไร เปยไม่ว่า แค่อย่าทิ้งเปยนะ อยู่กับเปย....นะ” มันพูดแทรกขึ้นมาอีกรอบ มองหน้ากูแววตามันมีแววจริงจังอยู่ในนั้นก่อนจะไหววูบเป็นน้ำตาคลอเบ้าเหมือนเดิม



“ขอบใจเมิงว่ะเปย เมิงดีกับกูมากเลยว่ะ กูขอบใจเมิงจริงๆนะเว่ย กูอาจไม่ใช่แฟนที่ดี หยุดเมิงอย่าพูดแทรกรอกูพูดให้จบก่อน คือกูอาจไม่ใช่แฟนที่ดีมากมายแต่กูพยายามแล้ว กูทำให้เมิงเสียใจกูขอโทษนะเว่ย กูอาจจน....ไม่อาจหรอกแต่จนเลยแต่ในอนาคตกูจะเก็บตังค์เลี้ยงเมิงเอง....จริงนะเว่ย เมิงอยากได้อะไรบอกกูมาเลย ในอนาคตอะนะตอนนี้คงยังไม่ได้หรอก ” พูดออกไปแล้วเว่ยแม่งงงงงงงง มันจะน้ำเน่าไปรึเปล่าวะ พวกเมิงไม่ใช่กูที่เป็นคนพูดไม่รู้หรอกว่าเขินแค่ไหน แต่กูถือว่าคุ้มนะเพราะมองมันที่มองหน้ากูแล้วยิ้มๆทั้งน้ำตากูก็แบบยังไงอ่ะรู้สึกดีงี้มั้ง



“เนี่ยวันนี้วันอะไร วันศุกร์ไงห้าๆ กูไม่มีไรให้นะเว่ยมีเนี่ย แหวนเงินครับท่าน”พูดแล้วหัวเราะเบาๆ ใช้ปากกาเมจิกวาดลงบนนิ้วนางข้างขวาของมัน เอาแบบรอบนิ้วเลย ได้ยินเสียงร้องไห้จากไอ้เปยเบาๆเหลือบตาขึ้นไปดูมันก็ยิ้มๆมาให้กู ก้มลงไปวาดนิ้วมันต่อจนเสร็จ


ถือปากกาเมจิกตั้งขึ้นไอ้เปยก็รู้หน้าที่เอาฝามันมาปิด แล้วมันก็หัวเราะเบาๆ



“นึกว่าจะบอกเลิก”มันพูดเสียงเบาๆแบบอายๆ หน้าแตกอะดิเมิงอ่ะ โด่วกูจะไม่ซ้ำเติมละกันวันนี้น่ะแต่วันอื่นมีล้อเรื่องนี้กันยาวแน่



"ปัญญาอ่อน!! คิดมาได้"พูดตอบมันไป คุ้นๆป่ะไอ้ประโยคนี้ ไอ้เปยมันก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากแบบหน้าแตกของมันไป


ดึงมันเข้ามาใกล้ๆเอามือสองข้างเช็ดๆคราบน้ำตาบนหน้ามันแบบลวกๆเลื่อนมือโอบหน้ามันไว้ ย่อตัวขุกเขาลงกับพื้นกลายเป็นตอนนี้มันสูงกว่ากูเลย ให้เมิงก้มคุยกับกูบ้างเพราะกูก้มคุยกับเมิงตลอดๆ แต่มันก็สูงกว่าไม่มากอ่ะ


“เปย กูขอเป็นคนเห็นแก่ตัวที่เก็บเมิงไว้ทั้งๆที่กูไม่ดีพอได้ไหมวะ”ถามมันออกไปพรางลูบแก้มมันเบา หัวมันเอียงตามมือข้างที่กูลูบแบบเคลิ้มๆ



“แบบไหนละเนที่เขาเรียกว่าดีพอ แบบไหนอีกล่ะที่เขาเรียกว่าไม่ดีพอเปยถามหน่อย”



“แบบกูมั้งที่เรียกว่าไม่ดีพอ”



“เปยจะบอกอะไรให้นะเน คนเราใช้อะไรตัดสินหรอว่าสิ่งไหนดีพอสิ่งไหนไม่ดีพอสำหรับเรา แบบถ้าเนกับเปยไปเจอหมาราคาพันสองเป็นหมาพันทางเงี๊ยแล้วเนบอกว่าแพงว่ะตั้งพันสอง แต่เปยบอกว่าก็ถูกนะเพราะหมามันน่ารัก เห็นมะว่ามันอยู่ที่ความพึงพอใจของบุคคลว่าสิ่งไหนดีพอสำหรับเราแต่มันอาจไม่ดีพอสำหรับคนอื่น เข้าใจไหม เปยอธิบายไม่ค่อยถูกด้วยซิ” มองไอ้เปยแบบอึ้งๆ นี่เมิงดูเป็นผู้ใหญ่มากอ่ะเปย ไอ้เปยของกูโตขึ้นแล้วซินะเนี่ย เหยดดดดด



“แล้วเรื่องที่เนบอกว่าตัวเองไม่ดีพอสำหรับเปย แต่เปยว่าเนดีพอสำหรับเปยนะ เพราะเปยพอใจที่จะให้เป็นอย่างงั้น โอเคนะเน” พูดแล้วเอาหน้าผากมาชนกับหน้าผากกูแล้วยิ้มๆ



“ซึ้งมากเชี่ยเปย”หัวเราะเบาๆส่งท้ายประโยค



ดึงหน้ามันให้ปากมันชนปากกู ไม่ค่อยได้จูบกันเท่าไหร่หรอกนานๆที กูว่ามันตื่นเต้นดีไอ้ของที่นานๆทีได้เนี่ย ตอนนี้กูเลยหัวใจเต้นแรงมาก กูว่ามันก็คงไม่แพ้กันหรอก จูบไปมืออีกข้างกูก็ละจากแก้มมันล้วงกระเป๋าหลังหยิบกำไลขึ้นมากำไว้ในมือ ดันกำไลเข้าไปในข้อมือมัน มันคงตกใจเพราะจะหันหน้ามองพร้อมกับกระตุกมือหนี แต่กูไวกว่ากูเปลี่ยนมือที่จับแก้มอีกข้างไปล็อคคอมันไว้ มันก็เคลิ้มๆตามกูต่อ เด็กหนอเด็ก น่ารักเว่ย



ปล่อยจูบมันช้าๆโน้มหน้าไปจุ๊บปากมันเบาๆอีกที นั่นไงหัวเราะชอบใจเลยนะไอ้เปย
มันรีบยกมือซ้ายมันขึ้นมาดูเลย เห็นมันยิ้มๆแล้วลูบๆกำไลเบาๆ



“อาจไม่ค่อยสวย แต่กูตั้งใจนะ ดูดีๆมีรอย เห่อๆ”รีบชิงบอกมันก่อนพรางชี้ๆไปที่รอยเชื่อมที่สุดแสนจะไม่เนียนนั้น



“ขอบคุณ”มันพูดเบาๆ



"ไม่เป็นไรเว่ย กูตั้งใจให้" ตอบมันกลับไป ดูมันจะชอบเห็นลูบอยู่นั่นแหละ


"ชอบอ่ะเน เขินเลยเนี่ย"


"ดีแล้ว กลัวไม่ชอบอยู่เหมือนกันแหละ"



“ชอบดิ เนให้ชอบหมดแหละ เอ่ยงั้นนี่ก็.....ของให้วันวาเลนไทน์ใช่มะเน โห เย่”มันพูดขึ้นอีกรอบเหมือนจะคิดขึ้นมาได้ กระโดดโลดเต้นดีใจเชียวนะเมิง ได้แต่ยืนมองมันยิ้มๆ มันมีความสุขกูก็ดีใจว่ะ



“เปยไม่มีเลยอ่ะเน ไม่มีไรให้”มันหันกลับมาพูดพรางทำหน้าคิดเหมือนคิดอยู่ว่าควรให้ไรกูดี



“มีดิ”


“อะไรเขาเลิกขายไปหมดละ ให้มาทำกำไลแบบเนก็ทำไม่เป็นเหอะ”



“บอกว่ามีกูมีดิ”พูดแบบกลั้นหัวเราะอีกรอบ แกล้งทำเป็นใช้สายตามองไอ้เปยขึ้นลงแบบโลมเลีย




“มีอะ........เอ่ยเน แน่ะๆ ตลอดๆ” มันพูดเหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้ ทำหน้ายิ้มๆล้อๆกลับมา




“จริงนะเว่ย”พูดแล้วทำหน้าหื่นเดินเข้าไปใกล้ๆมัน



“เฮ่ยเนไม่เอาไม่ตลกนะ”มันพูดพยายามดันหน้ากูออกห่างๆ



“ไม่ตลกไง กูไม่ใช่คนตลกเว่ย”



“หรอออออ ” พูดจบมันก็ผลักกูแล้ววิ่งออกไป แน่ะมีการหันมาแล้วชี้ๆไปที่เขาออกกำลังตรงนู้นนนนด้วยนะ เป็นเชิงว่าจะไปเต้นออกำลังกายกับเขา กูจะบ้าตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


สุดท้ายกูกับมันก็ถือว่าแฮปปี้ละวะ ถึงจะดูแปลกๆก็เหอะ



จบเลยหรอ จบเลย? เรื่องของกู? ห้าๆ เป็นอันว่าตอนนี้กูกับน้องเปยก็ยังคบกันอยู่ เรื่องฐานะอะไรมันก็มีบ้างที่ต้องคิดแต่ไอ้เปยมันก็เหมือนรู้ตลอดว่ากูคิดเรื่องนี้อีกแล้วมันก็ชอบมาพูดข้างหูประมาณว่า เปยไม่อายนะๆ หรือ จนแล้วไงเปยรักของเปย อะไรทำนองเนี้ย มันน่ารักว่ะ ฮึ่ยยยยยยยยย กูอยากบอกว่ากำไลเปยแม่งไม่เคยถอดเลยเว่ย ยกเว้นตอนอาบน้ำหรือตอนที่มันต้องโดนน้ำเงี้ย ขนาดมือกูเป็นเหงื่อยังไม่ให้โดนอ่ะ นี่กูควรหึง?
กูว่าจบเหอะกูหวงไอ้เปยเดี๋ยวพวกเมิงหลงรักมันกูจะตามไปแงะกระเบื้องหลังคาบ้านเลยคอยดูนะ

-----------------------------------------------------------------------

แถมๆ
------------------------------------------------------------------------

"นี่อะไรเนี่ยเน"



"แหวนเงินไง"


"โหแหวนเงินของจริงเลยเนอะ"



"ก็ใช่ไงถึงกูจะใช้เมจิกวาดแต่ก็เป็นเงินแท้เว่ย"



"จะไม่ให้แท้ได้ไงเล่นวาดเงินวนเป็นรอบนิ้วเลย ทำไปได้คนเรา"


--------------------------------------------------------------


“เอ่ยเนเขียนอะไรข้างในกำไลน่ะ”

“เขียนอะไรเปล่าหอะ ตาลายป่ะวะ”

“แน่ะๆ โกหกไม่เนียนนะ”

“จริงๆ มันซึมออกมาเองเหอะ ซึมออกมาตามความรู้สึกเงี้ย”


“แน่ะๆขอให้ได้หยอด”


“อะไรเปล่าหยอดมันเป็นไปตามธรรมชาติครับผม”


“เขียนว่าอะไรอ่ะ เปยเมีย.......รัก อะ......ไอ้บ้า...... ///////// ”

------------------------------------------------------------------



จะจะจะจะจบเลี้ยวววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

เร็วไปไหม(?) คืออยากให้จบก่อนสอบไง :ling3: :ling3: เดี๋ยวไม่อ่านหนังสือ ห้าๆ




จบแปลกๆไหมคะ  คือแต่งไม่ทันนั้นเอง  คิดไม่ค่อยออกถ้าจบแบบขาดๆเกินๆไม่ดียังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ  :mew2:
บางตอนอาจแปลกๆ(รึเปล่า)แต่เรารู้สึกนะ หรืออาจรู้สึกไปเอง แง้ ยังไงก็เขียนบอกได้นะคะ


อาจมีตอนพิเศษอะไรเงี้ยอยู่ ใช่ๆมีดิๆ ตอนพิเศษอ่ะมีอยุ่แล้วห้าๆ ก็ถ้าเอาเป็นเรื่องยาวเกรงว่าจะแต่งจบไม่ได้ แค่นี้ก็ไม่ได้ละ><


เนฝากมาบอกว่า "ไม่ตลก! ผมไม่ใช่คนตลก! " <<<<<<อ่าร๊าย ย ยย  ยย

ปล.คำผิดมีบอกด้วยนะคะ

ปล.สอง พี่อ้อมรู้นะว่าอ่านอะ สนุกป่ะ ห้าๆ อ่านหนังสืออยู่เลี้ยวเคิ้บบบบบบบบบบบบบบบบ :z2: :z2: :z2: :z2:

ปล.สาม ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ อ่านคอมเม้นต์แล้วรู้สึกดีมากเลย><

หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นอนาคต-- ตอนที่5 [จบแล้ว] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 27-02-2014 22:55:24
555555น่าทำเป็นเรื่องยาวจบในตอน สนุกมากจ้า แปลกดี ชอบๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 28-02-2014 00:13:37
 :katai2-1: น่ารักดี

หวังแต่ว่าต่อไป เนมันจะมองตัวเองให้มีคุณค่าขึ้น
ขยันทำมาหากิน
สักวันเราอาจจะได้เห็นเสี่ยเน สู่ขอน้องเปยก็ได้
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 28-02-2014 00:43:54
น่ารักดีคะ ชอบคนมองที่จิตใจไม่ใช่ฐานะ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 28-02-2014 06:08:12
ฮาดี น่ารักด้วย อยากอ่านตอนพิเศษที่แบบว่า เนเป็นเสี่ยเลี้ยงดูเปยเมียรักได้แล้ว 556
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 28-02-2014 07:25:40
ได้อ่านตอนจบแล้ว  สนุกดีๆ   ชอบเปยอ่ะ    o13
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 28-02-2014 18:56:03
กรี๊ดดดดดดดดด จบแล้วววววว
โฮๆๆๆ ยังไม่อยากให้จบเลย
ไอ้เนแมร่งบ้า น้องเปยก็น่ารักโคดๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
คนเขียนได้ยินไม๊ค๊าาาาา ว่าชอบบบบบบบบบบบ 5555

ขอบคุณค่ะ รอตอนพิเศษนะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 28-02-2014 21:21:39
อืม ดูท่าว่าเปยจะเป็นผู้ใหญ่มากกว่าอีกนะเนี่ย แถมยังน่ารัก ถ้ามีภาคอนาคตคาดว่าอาจจะเปลี่ยนตำแหน่งกันรึเปล่า???
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 28-02-2014 22:28:37
รักคนสู้ชีวิต
 :impress2:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 28-02-2014 23:04:47
 :hao5: :hao5: :hao5:

น่ารักทั้งเปยและเน
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 01-03-2014 11:27:03
กรี๊ดๆ เปยน่ารักอ่ะ!
มาลงชื่อรอตอนพิเศษ 'ในวันที่ป๋าเนรวย' 55+ มโนไปเองทั้งน้านนน
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ตอนที่5 [จบแล้วย้ายเลย] 27.02.57
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 01-03-2014 12:42:34
คู่นี้น่ารักจเา เปยเจ้าใจเน เนสู้เพื่อเปย
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 02-03-2014 14:29:47
ตอนพิเศษหนึ่ง




มันรู้สึกแบบตื่นเต้น กูประหม่าว่ะ นี่ถ้ากูไม่เกร็งขานี่ขากูสั่นละ ใจสั่นๆ สงสัยต้องกินทัมใจ(รู้จักป่ะ ถ้ารู้จักนี่บ่งบอกถึงอายุมากอ่ะเมิง) ทำไมทุกครั้งกูต้องเปิดเรื่องมาด้วยความรู้สึกวิตกกังวลของกูด้วยเนี่ยยย


มองดูตัวเองในกระจกอีกที หันซ้ายขวาดูตัวเองเป็นรอบที่ร้อยมันตื่นเต้นเว่ย เนี่ยกูถึงกับต้องซื้อเสื้อใหม่ ดูดีเว่ยขอบอกเลยนะ ผมก็เซตแล้วเนี่ย น้ำหอมก็ฉีดแล้ว หอมเว่ย กูฉีดทุกห้านาที



คือวันนี้เย็นนี้เว่ย พ่อแม่ไอ้เปยชวนไปกินข้าวเย็นที่บ้าน กูลุกมาแต่งตัวแต่เช้าแปดโมงอะเมิงคิดดู ก็กูตื่นเต้นนี่ ดีนะวันนี้วันหยุดวันอาทิตย์ไง โหยหน้าอย่างเงี้ยมีงานทำแล้วเว่ย เรียนจบ มีงานทำ รูปหล่อ เมียน่ารัก ชีวิตกูสมบูรณ์แบบเลย สำหรับกูน่ะนะ ได้แค่นี้ก็ดีละ มีความสุขดี ไอ้เรื่องงานเนี่ยกูเป็นช่างในโรงงานอุตสาหกรรม ได้หมื่นกว่าๆ กูว่าก็โอเคละ กูยังอยู่หอเดิมรถมอไซค์คันเดิม อะไรๆจะให้กูอยู่ดีๆรวยซื้อรถปลูกบ้านใหม่มันไม่ใช่เว่ย นี่เพิ่งเริ่มงานได้สองเดือนเองหมดช่วงฝึกงานแล้วด้วย เก็บตังค์ทุกวันครับท่าน บอกให้กูเก็บตังค์ไปสู่ขอไอ้เปย? นี่กูต้องไปสู่ขออีกหรอมันเป็นเมียกูแล้วนะเว่ย กร๊ากกกกก ไม่ต้องแล้วมั้งเรื่องแบบนั้นน่ะ เอาเป็นว่ากูเก็บตังค์ทุกวันก็เพื่อมันนั่นแหละเผื่อมันอยากได้อะไร เฮ่อกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ กูว่าทุกวันนี้กูโอเคแล้วว่ะ อยู่แบบนี้เรื่อยๆ กูว่าโอเคเลยว่ะ


มองตัวเองในกระจกอีกรอบให้แน่ใจ ทดลองพูดกับตัวเองในกระจกรอบที่ล้านแปด



"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ไม่ๆ พ่อครับแม่ครับสวัสดีครับกับข้าวอร่อยมากครับ ไอ้สัสกูยังไม่ได้กินข้าวเลยจะรู้รสได้ไง แม่ง"



เอ่อกูว่าไปตายเอาดาบหน้าเหอะมาซ้อมแบบนี้สุดท้ายเจอเข้าจริงๆสติกูก็ไปหมดกูว่า มองดูนาฬิกาสี่โมงกว่าละกูควรไป? เออไปเลยก็ไปเลยวะ กูยังไม่รู้เลยตกลงไอ้ข้าวเย็นนี่มันกี่โมงวะ คือตอนเย็นของกูคือสี่โมงยันสองทุ่ม กูจะบ้าตาย แล้วถ้าเอามอไซค์ไปผมกูที่เซตมาเสื้อกูที่รีดก็ยับยุ่งหมดดิ ถ้าให้ขึ้นแทกซี่ไปมันก็เปลืองเงินนะเว่ยเอาไงดีวะ รู้สึกกูจะเครียดอย่างเวอร์ กูขอนั่งสมาธิในใจแป๊ปสงบสติอารมณ์

.
.
.
.
.
.
โอเค



ป่ะเอามอไซค์ไปนั่นแหละ



จัดการหยิบกุญแจ ล็อคห้อง เดินลงไปควบมอไซค์ ซักแป๊ปก็มาจอดหน้ารั้วบ้านมัน



ฟู่



ฟู่


ใจเย็นเว่ยไอ้เน เคยมาหลายรอบละถึงจะแป๊ปๆก็เหอะแบบส่งไอ้เปยไง มารับบางครั้ง อยู่คุยหน้ารั้วกับแม่มันบางครา แต่นี่มันกินข้าวร่วมโต๊ะอาหารเลยนะเว่ย! อยากจะตาย




เห็นไอ้เปยวิ่งออกมาจากบ้านไกลๆมันใส่เสื้อยืดกับกางเกงสามส่วนธรรมดา นี่ไม่อยากจะบอกเด็กกูมันสูงเท่าคางกูละนะเว่ย ม.4แล้วๆใกล้จะบรรลุนิติภาวะละอีกสองสามปี กูรอมาตั้งแต่ม.สองรออีกสองปีจะเป็นไรไปตอนนี้ก็พึ่งแม่นางทั้งสิบไปก่อน งงอะดิทำไมตั้งสิบไม่ห้า ของกูมันมือข้างเดียวกำไม่หมดเว่ย กร๊ากกกก พอๆอย่าชวนกูกาม เพราะเดี๋ยวธาตุแท้กูออก



ประตูรั้วเลื่อนออกช้าๆ ไอ้เปยยืนกระสับกระส่ายอยู่หลังรั้วอีกฝั่ง



"ไอ้เชี่ย!!! ประตูผีสิง เลื่อนเอง!"



"ประตูอัตโนมัติ!"มันว่าแล้วหัวเราะชอบอกชอบใจ ตั้งแต่ม.สองยันม.สี่ไอ้เปยก็ยังเป็นไอ้เปยที่หัวเราะอะไรก็ไม่รู้กูยัง-งง แต่ก็เพราะมันเป็นคนงี้ไงกูถึงไม่เคยเบื่อมัน



"มาเร็วไปไหมเน"มันพูดเดินตามกูที่จูงมอไซค์เข้ามาให้อาณาบริเวณบ้านมัน ต้องใช้คำว่าอาณาบริเวณเลยเพราะพื้นที่หน้าบ้านมันกว้างไงบ้านมันก็หลังใหญ่ดีแต่ไม่ถึงกับในหนังนะนั่นแบบเวอร์มากอลังไปละงั้นอ่ะ

"ก็กูไม่รู้ว่ากี่โมงไง"หันไปพูดกับมัน เอาขาตั้งมอไซค์ลง จอดไว้แถวๆโรงรถมันอ่ะ บ้านมันมีรสสองคัน ซึ่งตอนนี้มีจอดอยู่คันเดียวพ่อมันน่าจะเอาไปทำงาน กูพยายามจอดห่างๆ เดี๋ยวไปขูดนี่ซวยกูมากเลย



เดินนำมันเข้าไปในบ้านมัน(เอ๊ะยังไง)มันก็วิ่งล้อมหน้าล้อมหลังกูพูดโครตมากเลยว่ะไม่เจอกันสองวัน มันชอบยื่นๆหน้ามาดมๆเสื้อกู บอกกลิ่นน้ำหอมๆ กูไม่ค่อยใส่ไงเปลืองน้ำหอมเว่ย กูใส่แค่สำคัญๆ

"อ้าวหยุดไมอ่ะเน" มันถามทันทีที่กูหยุดอยู่หน้าประตูบ้านมัน สัสมากขาอย่าสั่นเว่ย ตายห่าละกูปวดฉี่มากเลยตอนนี้ รู้สึกว่าที่หอจะลืมปิดแก๊สเปล่าวะ หรือลืมปิดพัดลม



"เปย...ดูเหมือนกูจะลืมปิดแก๊สในห้องวะ กูขอตัวกลับแป๊ปนะ"พูดจบทำท่าจะวิ่งออกไป ถูกมือเล็กๆนั่นดึงชายเสื้อไว้ กูแทบหน้าคว่ำ



"หอเนไม่มีห้องครัว"หันไปมองยิ้มแหย๋ๆส่งไปให้มัน แม่งงงง รู้ทันกูอีก



"เอาจริงๆกูตื่นเต้นๆ ไอ้เปยเมิงจับใจกูๆ"หันไปพูดตรงๆกับมัน ดึงมือมันมาทาบตรงหน้าอก



"เปยแต๊ะอั๋งเนแหละ อึ่ยยย"ไอ้สาดดดดด เมิงไม่ได้แต๊ะอั๋งกูเว่ย แต่กูจับมือเมิงให้มาจับหน้าอกกูวัดอัตราการเต้นของหัวใจ ดูมันๆทำหน้าทำตาเขินไรเมิงงง




"เอ่ยเปยจริงจังก่อนๆอย่าพึ่งเล่นดิ กูตื่นเต้นเว่ยคือคบกันมาสองปีกว่าเพิ่งเคยมากินข้าวเนี่ย ไอ้เปยเมิงหยุดเล่นเว่ยยยยย"จับมันที่หัวเราะคิกคักห่าเหวอะไรไม่รู้ พอจับเสือกดิ้นไปมาอีก เอิ้วววว



แกร่ก




"อ้าวมายืนเล่นอะไรข้างหน้าเนี่ย เข้ามาๆ"หันไปมองตามเสียง สาสสสสส แม่มันเปิดประตูออกมา กูควรทำยังไงดีวะ



"อะ..เอ่อ มะ.."



"แม่! เนให้เปยจับนมอ่ะ" อ้ายสาสเปยยยยยย กูจะฆ่าเมิงงงง



"เฮ่ย! ไม่ใช่ ไม่ใช่นะครับคือ...."



"แน่ะเปยพูดไปเรื่อยอีกละเด็กคนนี้ อยู่กับเนเปยเป็นงี้บ่อยไหม ถ้าเป็นนี่ต้องว่าเลยนะ"พูดแล้วเอานิ้วชี้ไปกดๆปากไอ้เปย มันก็ย่นคอหนีลูกเดียว




"เปยพูดจริงแม่ ใช่ไหมเน"อย่าหันมาถามกู กูไม่อยากยุ่ง ดันๆมันให้เดินเข้าบ้านตามแม่มันไป โดยที่ไม่ลืมปิดประตูหน้าบ้าน



ถ้าถามว่าแม่มันหน้าตาเป็นไง ดูไม่แก่นะซักประมานสี่สิบปลายๆแหละกูว่าแต่ยังดูดีไง หุ่นยังดีอยู่ด้วย ดูใจดีด้วยอ่ะ ตัวเล็กๆเหมือนไอ้เปยมันเลย ส่วนพ่อไอ้เปยกูสูงกว่านิดนึง ดูเป็นผู้ชายที่ดีทำงานหาเงินเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเงี้ย หวงไอ้เปยมากเหอะเท่าที่กูประสบพบเจอน่ะนะ




"พ่อเขายังไม่กลับมาเดี๋ยวซักพักคงมาแหละ เปยพาพี่เขาอยู่แถวนี้ก่อนนะ"แม่มันหันมาพูดก่อนจะเดินเข้าไปในครัว คงไปทำอาหารแหละกูว่า




ไอ้คนข้างหน้าหันมามองกูยิ้มๆ




"คิดถึงจังเลย"มันว่างั้นแล้วเดินๆมากอดเอวกู เฮ่ยไอ้เปยเอาอีกแล้วไง นี่ในบ้านเมิงนะเว่ย พยายามแกะมันออกเดี๋ยวแม่มันมาเห็นไง มันไม่ดี มันคงรู้อ่ะเพราะมันยอมปล่อยแต่โดยดีมีการมองหน้ากูยิ้มๆด้วยนะ




"ไปห้องเปยป่าว"มีการยักคิ้วส่งมาให้ด้วยนะ ยังเช้าอยู่นะเว่ยไอ้เปย กร๊ากก ไม่ได้ตอบอะไรมันไปเดินไปรอบๆห้องรับแขก มองดูกรอบรูปไปเรื่อยๆ รูปมันเยอะ ตั้งแต่เด็กๆเลย ตอนเด็กๆโครตอ้วนเลยเหอะ อยากลองอุ้มมันตอนเด็กๆเหมือนกันว่ะน่าจะนุ่มนิ่มๆ




"อ้วนว่ะ ใครเนี่ยหืม"ชี้ๆรูปรูปนึงที่มันแม่งนั่งอืดอยู่ท่ามกลางดอกไม้ มันทำหน้าบึ้งเดินเข้ามาเลย




"เปยไงดูก็รู้ ตอนนั้นอ้วนเหอะ มาดูอะไรของคนอื่นเนี่ยยย พอเลยๆ"มันพูดแล้วพยายามลากกูออกจากตรงนั่น เดินตามมันออกมาโดยดี




"คนอื่นอะไรเมียเหอะ"




"ตกเป็นเมียครั้งเดียวเมื่อสองปีที่แล้วนอกนั้นก็ไม่เคยได้เหอะ"แน่ะมีการเยาะเย้ยนะเมิง ขอบอกเหอะถ้ากูจะเอาเมิงจะสู้อะไรไหมไอ้หนู นี่กูรอเมิงเหอะ เนี่ยยยยย แลดูเป็นคนดีแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน




สุดท้ายก็เดินไปช่วยแม่มันทำกับข้าว เข้าไปถามมีไรให้ผมช่วยป่ะครับ แม่มันก็หัวเราะ(ทำเพื่อ?)ให้กูช่วยหั่นผัก โอเคจัดไป ชิวๆเรื่องแบบนี้ กูทำเป็นเหอะอาหารอ่ะ ส่วนไอ้เปยเมียรักก็ล้อมหน้าล้อมหลังกูกับแม่มันอยู่นั่นแหละ ทำอะไรก็เละเทะหมด จะบ้าตาย ความเป็นศรีภรรยาอยู่ไหนวะ กูฮา



พ่อมันมาหลังจากกับข้าวเสร็จพอดีเลยเว่ย ใจกูเต้นแรงอีกละ คือกับแม่มันก็โอเคละไงหลังจากได้คุยอะไรๆกูว่ากูพอรับมือได้เพราะนิสัยเหมือนไอ้เปยเป๊ะๆ ถอดแบบมาเลยเว่ย กูไม่อยากจะคิดถ้ากูเจอญาติฝ่ายแม่ไอ้เปยมันมันจะน่าปวดหัวมาก(ในกรณีที่นิสัยเหมือนกันหมด) แล้วกูมานั่งวิเคราะห์ห่าไรเนี่ย




"พ่อ! เนมาแล้วอยู่ในครัวกับแม่"ไอ้เปยเสียงมึงมาแต่ไกลมาก ดูเหมือนวันนี้มันจะดี๊ด๊ามาตั้งแต่เช้าละ อารมณ์ดีอ่ะมันอ่ะ




เหลียวไปดูอีกทีพ่อมันยืนเท้าแขนกับขอบประตูห้องครัวเรียบร้อย

สาสสสกูตกใจเว่ย




"อ่อ สะ..สวัสดีครับพ่อเปย"วางของในมือ ยกมือไหว้พ่อมัน พ่อมันแค่พยักหน้าหงึกหงัก มองกูไล่ตั้งแต่หัวยันเท้า ไม่พอนะ ยังไล่กลับตั้งแต่เท้ายันหัวอีกตะหาก นี่ถ้าแม่มันไม่ทักว่ามองอยู่นั่นแหละ พ่อไอ้เปยคงไม่หยุดมอง




ช่วยแม่มันจัดโต๊ะอาหารที่มีพ่อไอ้เปยกับตัวไอ้เปยนั่งรออยู่ก่อนแล้ว อันที่จริงมีแม่บ้านนะแต่วันนี้แม่มันขอโชว์ฝีมือเองเลยไง ให้พวกแม่บ้านกลับหมด แต่ที่กูไม่เข้าใจคือ ไอ้เปยยยยยยเมิงเป็นเจ้าบ้านนะเว่ย คือกูกับเมิงต้องสลับตำแหน่งกับเปล่าวะ ไอ้เด็กนี่ กูจะบ้าตายวันละหลายๆรอบ เมิงรู้อะไรบ้างเนี่ย




"งานเป็นไงบ้าง"พ่อมันพูดเปิดประเด็นแรกทันทีที่กูนั่งลง นี่จะไม่ให้กูหายใจก่อนเลยใช่ไหม




"เนบอกก็ดี"ไอ้เปยที่นั่งข้างๆกูพูดแทรกขึ้น หันขวับไปมองมัน แม่งก็ไม่ได้สนใจกูเลย พ่อมันก็แค่เหลือบๆมองลูกตัวเองแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร




"เงินเดือนงวดแรกเอาให้ใคร"




"อะ..."




"ให้ป้ารี" ขวับเลยหันขวับไปมองหน้าไอ้เปย เมิงนี่มานนนนนน มันก็หันมาทำหน้าประมาณ เชื่อใจเปยได้เลย อ๊ากกก ไอ้เปยย เมิงกำลังทำอะไร ไม่ปรึกษากูเลย




"ดีนี่"พ่อมันพูดแค่นี้แล้วแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ อึดอัดสาสสส ทีงี้เมิงเสือกเงียบนะไอ้เปย เมิงมันน่า.........




"คุณกินนี่ซิ เนเขาทำเองเลยนะคุณ"แม่มันพูดพลางตักผัดผักใส่กุ้งใส่จานพ่อไอ้เปยมัน คือกูมองตามองศาที่พ่อมันตักจากจานเข้าปาก กูลุ้นเว่ยรสชาติไรเงี้ย กูว่าอร่อยนะ แต่จะถูกใจพ่อเปยรึเปล่าเนี่ยดิ




"อื่ม ใช้ได้อยู่ๆ มาเป็นสะใภ้บ้านฉันมะ"พ่อมันพูดขึ้นขำๆ แม่มันกับไอ้เปยถึงกับก๊ากขึ้นมาเลย มันตลกตรงไหนว๊าาาาา กูต้องหัวเราะด้วยไหม ต้องซินะ




"ห้าๆ เห่อๆ ห้าๆตลกเนอะ"ร่วมวงหัวเราะด้วย พ่อมันหยุดหัวเราะเลย อ้าวนี่กูทำอะไรผิดว๊าาา




....

....

....



อึดอัดเว่ยยยคือจะเงียบกันทำไมแล้วคือทุกคนก็ไม่ได้ทำตัวอึดอัดแบบกูนะ แม่มันก็กินตามปกติ พ่อมันก็ปกติ ส่วนไอ้เปยไม่ต้องพูดถึงมันเคยรู้อะไรกับเขาบ้างรึเปล่าเถอะเมิงม.สี่แล้วนะะะะะ



ไอ้จะว่าคุยก็มี พ่อมันถามเรื่องทั่วไปเนี่ยแหละ อย่าคิดว่ากูจะได้ตอบ ไอ้เด็กข้างๆมันแย่งตอบหมด กูไม่เข้าใจเมิงเว่ยไอ้เปยยย พ่อแม่เมิงก็ไม่ว่าอะไรเนอะ



"อิ่มละเดี๋ยวเนมาหาฉันที่ห้องรับแขกนะมีเรื่องนะคุยด้วย"พ่อไอ้เปยว่าแล้วลุกขึ้นไปเลย



มองหน้าไอ้เปยกับหน้าแม่มันสลับไปมา คือ อะไรวะ ใจดูเต้นแรงอีกละ แรงแบบจะหลุดออกมาให้ได้ อะไรวะเรียกไปคุยอะไรว๊าาา



"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับแม่"พูดพลางทำท่าจะลุก ไอ้เปยก็ลุกขึ้นตามทันควันเลย



ไอ้เปยเมิงอย่าาาาาาาา



"เปยช่วยแม่เก็บจานมะลูก"แม่มันแก้สถานการณ์เรียกมันไปช่วยเก็บจาน ฉลาดมากเลยแม่



"เดี๋ยวมาทำๆ ไปกับเนก่อน"นั่นไงมันฟังซะที่ไหนเล่า พูดอย่างเดียวไม่พอนะทำท่าจะเดินนำกูไปที่ห้องรับแขก



"เปย แม่นับสามนะ"น้ำเสียงแข็งๆดังขึ้น ขนาดกูยังเย็นวาบตามไขสันหลัง ไม่กล้าหันกลับไปมองแม่มันเลยทีเดียว ไอ้เปยจะเหลือเรอะหันขวับกลับมา รวบช้อนรวบจานเลยทีเดียว ไม่ต้องสั่งอีกรอบอ่ะคิดดู กูว่าแม่มันไม่เบาเลยว่ะ ดุซ่อนในรึเปล่าแบบนี้



"ไปซิเน"น้ำเสียงกลายเป็นใจดีเหมือนเก่า กูว่านะกูควรกลัวแม่มันมากกว่าพ่อมันอีกว่ะ



"กูไม่เป็นไร"ก้มไปกระซิบข้างหูมันเบาๆ มันส่งสายตาเป็นห่วงกลับมา เฮ่อ เมิงนี่น้ากูไม่ใช่เด็กแล้วนา ยิ้มๆกลับไปให้มันก่อนจะเดินออกมา



ในห้องรับแขกพ่อมันนั่งรออยู่ก่อนแล้ว กูเดินเข้าไป ค่อมหัวน้อยๆเป็นเชิงขออนุญาติก่อนจะนั่งลงโซฟาตรงข้าม




"จะไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลานะ"พ่อมันเสียงเย็นมาก น้ำลายฝืดคอเลยว่ะแค่เสียงที่จะพูดยังไม่มีเลย ได้แต่พยักหน้าตอบกลับไป



"ไม่คิดจะมาทำอะไรให้ถูกต้องเลยเรอะ"เสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นอีกครั้งทำเอาหน้ากูชาเป็นแถบ ทำอะไรให้ถูกต้องหมายความว่ายังไง คือขอขมาที่ขืนใจมันตอนแรกก็ทำแล้วนะเว่ย....หรือขอลูกชายหรอวะ...แต่นั่นมัน...



"แต่เปยเป็นผู้ชายนะครับ...ต้อง..ต้องทำด้วยหรอครับ"พูดออกไปหลังจากเงียบมานาน ตอนนั้นดูกูโง่โครตเลยว่ะ




เหงยหน้ามองพ่อมันเพราะพ่อมันเงียบมากแต่ต้องรีบก้มหน้าลงเหมือนเดิม แม่งเอ้ยไม่หน้าเงยเลยคือพ่อมันหน้าตึงมากเลยว่ะกูพูดไรผิดรึเปล่าวะ หรือพ่อมันจะหมายถึงสู่ขอ หรือแบบประมาณมาขอลูกชายเขาเงี้ย




ความเงียบชวนอึดอัดใจก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ได้ยินเสียงพ่อมันหายใจแรงๆช้า กูตายแน่เลยว่ะ แม่ง รู้งี้น่าจะซื้อแก๊สมาไว้ในห้อง ไอ้ข้ออ้างลืมปิดแก๊สจะได้ใช้ได้ ไอ้สัสไม่ตลกเว่ย



"แกรักลูกฉันรึเปล่า!"เสียงสั่นๆเหมือนระงับอารมณ์โกรธถามขึ้นเสียงดังจนเหมือนแทบตะหวาดหลังจากเกิดความเงียบมานาน ได้ยินเสียงวางจานในครัวคงเป็นไอ้เปย แม่งเมิงอย่ามานะเว้ย กูไม่อยากให้เมิงมาเห็นกูในสภาพแบบนี้ สารภาพตามตรงกูโครตกลัวเลยว่ะ



"รักครับ รักมาก"ตอบออกไป ถึงประโยคหลังๆมันจะแผ่วๆก็เหอะ แต่ก็คาดว่าพ่อมันน่าจะได้ยิน แม่งพ่อครับ คุณพ่อออ อย่าทำให้กูดูเป็นพระเอกที่น่าเวทนาไปมากกว่านี้เลย ทำไมวะทำไมกูยังไม่เข้าใจว่าทำไมใจกูมันสั่นงี้วะ กูปอดหรอวะ




"แล้วจะต้องให้ฉันรอจนถึงเมื่อไหร่นี่ก็สองปีแล้วนะ!"




"ผม รอผมมีเงินก่อนครับ เก็บตังค์อยู่"โกหกออกไปหน้าด้านๆ แบบแม่งกูไม่รู้จะตอบยังไงแม่งคำตอบสิ้นคิดมากอ่ะ ความจริงคือกูไม่เคยคิดจะมาขอด้วยซ้ำ กูคิดว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว มันสองปีแล้วนะเว่ย แถมเปยยังเป็นผู้ชายต้องมาขอด้วยหรอ แต่กูลืมคิดไปเลยว่ามันดีสำหรับกูแล้วคนอื่นละวะพ่อแม่หรืออาจจะรวมมันด้วย




"พ่อจะทำไรเนอ่ะ!"หันไปมองตามเสียง แม่งเอาแล้วไงไอ้เปยแม่ง ดูจากสภาพก็รู้ว่าวิ่งมามีแม่มันเดินตามหลังมาติดๆ เมิงอย่ามาทำให้สถานการณ์มันเลวร้ายลงกว่าเดิมนะเว่ยย




"เอาเปยไปก่อน"พ่อมันหันไปพูดกับแม่ที่พยักหน้ารับ คิดหรอว่าไอ้เปยมันจะยอมไปอ่ะ ใช่เลยมันไม่ยอมครับ ดิ้นใหญ่เลย



"ปล่อยเปย จะทำอะไรเน ไหนบอกจะไม่ทำอะไรไงพ่อ แม่ปล่อยเปยนะแม่"มันดิ้นไปแหกปากไป



"เปย พ่อบอกให้ออกไปก่อน คุยกันเฉยๆ"พ่อมันพูดเหมือนพยายามทำใจเย็น เอาน้ำเย็นเข้าลูบ



"เปยไม่ไปอ่ะ คุยเฉยๆอะไรเมื่อกี้ตะคอกเนเปยได้ยิน"



มองพ่อมันสลับกับไอ้เปย พ่อมันดูจะพยายามระงับสติอารมณ์ ไอ้เปยก็ลายเอาแต่ใจเริ่มออก กูควรทำยังไงดีเนี่ย กูรู้สึกผิดมาก พ่อลูกมาทะเลาะกันเพราะกูเนี่ย



"เอ่ยเปย ไปช่วยแม่เมิงล้างจานป่ะ"ลุกขึ้นไปเอามือตบแปะๆบนหน้ามันสองที ..... นี่กูทำอะไรลงป๊ายยยยยยยย คือทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหวรวมทั้งใจกูด้วย มันแทบหยุดเต้น นี่กูตบหน้าลูกเขาต่อหน้าต่อตาเลยนะเว่ย(ถึงจะเบาๆก็เถอะ)



มันเหงยหน้าขึ้นมองกูทำหน้าบึ้งเลยว่ะ "ไอ้เนบ้า คนอุตส่าห์จะช่วย เนบ้า!"มันว่างั้นแล้วลากแม่มันออกไปเลย เหมือนเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วๆ เอาเข้าไป เด็กหนอเด็กยังไงก็เป็นเด็กวันยังค่ำ



ถอนหายใจเอามือขยี้ผมตัวเองไปมาหันหลังจะไปนั่งที่เดิม . . . . . แม่งงงงงงงง พ่อไอ้เปย



พ่อไอ้เปยๆๆมองกูเขม็งเลย



ลดมือที่ลูบผมลงก่อนจะนั่งสงบเสงี่ยมเหมือนเดิม กูอยากจะบ้าตาย



"เปยดูฟังแกดีนะ"พ่อมันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กลับมาเป็นปกติ
ได้แต่พยักหน้าส่งกลับไปให้ ก็จะให้กูตอบกลับไปว้าอะไรวะ เมียก็ต้องเชื่อฟังผัวอยู่ละ เงี้ยหรอ กูยังอยากตายตามอายุขัยอยู่เว่ย



"หึ๊ ตกลงเอาไง ต้องให้ฉันรอจนถึงเมื่อไหร"พ่อเปยคือเมิงวกกลับมาเรื่องเดิมเร็วมากอ่ะคือจะให้กูตอบยังไงอ่ะ แม่งง




"ผมไม่มีตังค์"ตอบคำตอบที่อนาถที่สุดไป แม่งงงพ่อมันจะเกลียดกูมากกว่าเดิมเปล่าวะ ทำไมกูเป็นแบบนี้เนี่ย



"เฮ้อ เปยชอบคนอย่างแกได้ไงห๊ะ ใจๆหน่อยดิวะ ไอ้เรื่องตังค์นี่คิดว่าแกน่าจะคิดได้นะ ถ้าฉันห่วงเรื่องตังค์จะให้คบกันมาถึงสองปีหรอห๊ะ กลับๆไปคิดดูป่ะ ว่าต้องทำอะไร อย่าทำให้ผิดหวังในตัวแกมากกว่านี้เลยว่ะ"
พูดจบพ่อมันก็ลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกไป จี๊ดเลยว่ะ คำพูดแทงใจกูมากเลยวะ แถมเมื่อกี้ดูกูตอบแต่ละอย่างสิ้นคิดมาก ถ้ากูเป็นพ่อแล้วมีแฟนลูกกูมาตอบงี้กูกระโดดถีบนานละ แม่งเอ้ย เมิงลองคิดดีๆดิวะไอ้เนถ้าพ่อมันแคร์เรื่องตังค์ก็น่าจะขัดขวางตั้งแต่แรกละดิ กูแม่งเว่ยยย แล้วนี่กูจะทำยังไงดี รู้สึกว่าตัวเองปอดก็วันนี้แหละ ดูเหยอะแหยะมาก ไม่เท่เลยกูวันนี้น่ะ พ่อมันจะผิดหวังในตัวกูป่าวว่ะ ก็นั่นไงพ่อมันบอกว่าผิดหวังไปแล้วนี่ อย่าว่าแต่ผิดหวังเลย พ่อมันคาดหวังในตัวกูบ้างเปล่าเหอะ เฮ่อ หายใจเข้าลึกๆเว่ยไอ้เน เมิงตั้งสติหน่อยเว่ย ไอ้เนคนเดิมกลับมาดิวะ ใจๆหน่อย ทวงความเท่กลับมาเว่ย กูไม่ใช่คนเหยาะแหย่ะแบบนี้เว่ย เมื่อกี้กูแค่ประหม่า เป็นตัวของตัวเองหน่อยไอ้เน โอเคนะเว่ย

.
.
.
.
.
.

"พ่อครับ"เอามือประสานกันเขย่าเบาๆก่อนจะลุกขึ้น พ่อมันหันหลังกลับมาทำหน้าเชิงถามว่ามีอะไร



"คือ....คือ" เฮ่ยปาก น้ำลายอย่าฟูมปากดิว่ะ





"ลูกพ่อน่ะ.....ผมขอนะครับ!"พูดออกไปแล้ว รู้สึกอะไรที่ทับๆอยู่ในอกแตกออกไป มองพ่อมันที่เลิกคิ้วข้างนึงสาวเท้าเข้ามาใกล้กู



"คือๆ ขอโทษนะครับที่บอกช้าไป เมื่อกี้ผมอาจดูเหยาะแหยะ คำตอบแต่ละอย่างโครตเหี้ยเลย แต่ผมรักลูกพ่อจริงๆนะครับ ยกให้ผมนะครับ จะดูแลอย่างดีเลย ไม่เลิกแน่ๆ จะไม่ทำให้เสียใจด้วย ได้โปรดยกให้ผมนะครับ!"ประสานสายตากับพ่อมัน กูไม่หลบหรอก เพื่อให้เชื่อได้ว่ากูพูดจริงกูจริงจังกับลูกพ่อเว่ย สูดหายใจเข้าลึกๆอีกรอบเรียกความมั้นใจ



"ถ้าวันข้างหน้าเปยเจอคนที่ดีกว่า?"



"มันจะไม่มีวันนั้นครับ"



"มั่นใจ?" อยากบอกเลยว่าไม่แต่...



"เปยเขารักผมครับ"พูดออกไปแบบไม่อายปาก พ่อมันยิ้มมุมปากแบบกระตุกยิ้มส่งมาให้ ทำเอาใจกูกระตุกไปด้วยเลย



"ล้านนึง"



"ห๊ะ"


"สินสอดไงล้านนึง"



"เฮ่ยจะบ้าหรอไง!"เผลอหลุดปากตะโกนเสียงดังออกไป ตะคุบปากตัวเองแทบไม่ทัน



"หึ งั้นก็ไม่ต้องเอา มีเงินเมื่อไหร่ค่อยว่ากันไอ้หนู"พูดจบแล้วก็เดินยิ้มๆออกไป แอบได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังมาด้วย



เฮ่ย



ได้ไง



ไหมบอกไม่แคร์เรื่องเงินไงว๊าา



ตั้งล้านนึง ล้านนึงเลยนะเว่ย




เดินคอตกเข้าไปในครัว ไม่เห็นแม้แต่เงาหัวไอ้เปยเห็นแต่แม่มันยืนหันหลังล้างจาน



"แม่ครับ ไอ้เปยหล่ะ"ถามออกไป



"อ้าวเน คุยกับพ่อเสร็จแล้วหรอเป็นไงบ้าง"ล้างมือแล้วหันมาพูดกับกู



"พ่อเขาเอาตั้งล้านนึง ผมจะไปมีตังค์ได้ไง" พูดจบแม่มันหัวเราะขึ้นมาเลยแถมยังมองหน้ากูยิ้มๆ



"แล้วจะยอมแพ้หรอห๊ะเรา?"



"ผมพูดตอนไหน"สวนขึ้นไปทันควัน



"ใช้ได้นี่ มานี่มะ"พูดจบแม่มันก็ผายมือค้างไว้ในอากาศ กูก็เก้ๆกังๆเดินเข้าไป คือจะกอดกูใช่มะไม่ใช่กูหน้าแตกนะ แต่ก็อ้ามือออกกอดแม่มันอะนะ




ตัวแม่มันโครตเล็กเลย เล็กกว่าไอ้เปยอีก อุ่นด้วยว่ะรู้สึกฟูๆในใจอยากจะหลับลงตรงนั้น กลิ่นแม่มันสบายๆดีว่ะ แบบยังไงวะสบายๆอ่ะ อ่อช่างมันเหอะ นี่หรอวะกอดของคนเป็นแม่ กูไม่เคยรู้มาก่อนความรู้สึกเป็นไง พึ่งมารู้วันนี้แหล่ะวะ




"เน ดูแลเปยเขาด้วยนะ รายนั้นน่ะยุ่งจะตาย ถ้าเปยเขาทำอะไรผิดก็อย่ารุนแรงกับน้องเขานะ โอเคไหม"แม่มันพูดพลางลูบหัวกูเบาๆ ได้แต่พยักหน้าส่งกลับไปให้



"เนี่ยเชื่อแม่ พ่อเขายกให้แล้วแหละไอ้แบบเนี้ย"



"แล้วแม่หล่ะครับ ยกเปยให้ผมได้ไหมครับ"กลั้นหายใจพูดออกไป




"หืม ก็นี่ไงยกให้แล้วไง ฝากฝังอยู่นี่ไง ขอบคุณนะเนที่ไม่ทำอะไรเปยอีกตลอดสองปีที่ผ่านมา"




"เฮ่ย ผมซิต้องขอโทษ....ขอโทษครับแม่ ตอนนั้นผมขอโทษ"




"ไม่เป็นไรเนอะมันผ่านมาแล้ว แต่ตอนเนี้ยแม่รูันะว่าเนก็มีความต้องการ ห้าๆ แต่ก็ยับยั้งชั่งใจ...รึเปล่า? ถ้าเนจะทำเปยเขาจะสู้แรงไหวได้ยังไง เรื่องนี้แหละที่แม่ขอบคุณ ขอบคุณนะที่ยังเป็นลูกผู้ชายพอ ไม่ทำผิดซ้ำสอง แม่ขอบคุณจริงๆขอบคุณแทนเปยด้วย รายนั้นน่ะเชื่อดิเอาเข้าจริงก็ยอมเนอยู่แล้วแหละ"ซบหน้าลงกับไหล่บางๆของแม่มัน ซึ้งเลยว่ะ แม่ไอ้เปยโครตคนดีเลย ทั้งๆที่กูเคยทำงั้นกับลูกตัวเองแท้ แม่งกูอยากมีแม่ ที่ถ้าไม่ติดตรงที่ต้องเก๊กกูร้องไห้ไปนานละ




"อะไรๆ ร้องไห้หรอเน โอ๋ๆน้า"




"เปล่า!"ถึงปากจะว่างั้นแต่ก็ยังซบหน้าตรงไหล่แม่มันเหมือนเดิม แม่งโครตเหมือนไอ้เปยเลยว่ะ




"ป่ะๆ ไปหาเปยป่ะลูก เขางอนไปนู่นละ รายนั้นกะจะเป็นฮีโร่ช่วยซะหน่อย พูดแทรกพ่อทุกคำพูดเลย อย่าโกรธเปยเขานะ"ถูกดันตัวออกเบาๆ มือบางๆนั่นยืนมาป้ายแถวตากู




กูเปล่าร้องไห้เหอะ ขี้ตากูไหลเว่ย



"ขึ้นบันไดเลี้ยวซ้ายนะ เจอเลย เปิดเข้าไปเลย งอนงี้รอง้ออยู่แน่ๆ"แม่มันพูดพรางหัวเราะชอบใจ




"ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวนะครับ"ค่อมหัวให้แม่มันนิดก่อนจะได้ออกมา ได้ยินเสียงแว่วๆตามหลังประมาณว่า จะถ่วงเวลาพ่อเอาไว้ให้ อะไรประมาณนี้




เฮ้อจะว่าง่ายมันก็ง่ายขนาดนี้ อาจเป็นเพราะบ้านไอ้เปยมันไม่ต้องอะไรมากก็ได้สบายๆ นี่กูเป็นเขยบ้านนี้ยังวะ กร๊ากกก เฮ่อ ผ่อนคลายขึ้นเยอะเลยว่ะ รู้สึกว่าง่ายกว่าที่คิดไว้ ตอนแรกกูเกร็งเหอะ แต่แม่มันใจดีว่ะ อยากมีแบบนั้นบ้าง แต่แม่กูอาจใจดีก็ได้นะเว่ย....ถ้าใจดีคงไม่ทิ้งกูหรอก เอ้อช่างเถอะเรื่องเนี้ย มาเอาเรื่องไอ้เปยเหอะง้อไงดีวะ



...

ไม่ได้ตั้งใจจะตัดนะคะ มันยังไม่ได้แต่งต่อเฉยๆ :ling3: :ling3:

ต้องอ่านหนังสือไปด้วยไง นี่พักสายตา(แบบนอนสต๊อป ห้าๆ)เลยเอามาลงให้

อย่าว่าพี่เนมันน่ามันกลัวอะ เป็นใครก็ต้องกลัวแหละน่าพ่อแฟนนะ ห้าๆ

เปยไม่ค่อยออก? ก็ใช่ไงไม่ค่อยออก (ฮ่าๆๆ)


คำผิดดูแค่รอบเดียวเองอ่ะ ผิดก็บอกนะคะ


ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ ดีใจมากเลย :hao3:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 02-03-2014 15:39:30
ล้านหนึ่งเท่านั้นพี่เอ๋ย   :mew3:


ดีใจด้วยที่ครอบครัวเปยยอมรับแล้ว  ง้อฮีโร่ดีๆ ละ   :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 02-03-2014 16:52:58
 :hao7: อูย ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกว่าเนมันน่ารักนะ
เปิ่นๆ โก๊ะๆ ซื่อๆดี
ส่วนเปยก็ติดนิสัยฮาจากเนป่าวเนี่ย

เนเอ๋ย ล้านนึง แนะนำไปเล่นหวยซะ ฮ่าฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 02-03-2014 17:10:36
เนสู้เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :a2:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 02-03-2014 17:24:17
เป็นนิยายที่ปลื้มพระเอกมาก  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-03-2014 18:02:40
เนโคตรตื่นเต้นเลย ขำเนอ่ะ
มาทานข้าวกับพ่อตาแม่ยาย
โดนพ่อตาแกล้งเรียกสินสอดแพง

ไปๆรีบไปง้อเปยเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 02-03-2014 19:02:52
เก็บตังเลยเน แค่ (?) ล้านเดียวไม่คณามือหรอก
ไม่ถึง 10 ปีก็คงได้ 55+
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 02-03-2014 19:26:46
55555ตั้งล้านนึงเลยเหรอคุณพ่อโหดไปป่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 02-03-2014 19:56:56
สู้เว้ยเน    :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-03-2014 08:29:32
ง้อแบบไหนดีน้าาา
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: GoodNice ที่ 03-03-2014 11:09:59
สู้ๆเน แค่ล้านเดียวเอง  :m20: :m20:


หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 03-03-2014 11:22:43
อีก10ปีมาขอใหม่ละกัน555555555+
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษหนึ่ง(ครึ่ง) 2.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 03-03-2014 15:33:00
เนสู้ ๆ แค่ล้านเดียวเอง

 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 05-03-2014 16:45:38
ตอนพิเศษ(ครึ่งหลัง)




เดินๆขึ้นไปตามบันไดบ้าน เลี้ยวซ้ายตามที่แม่มันบอก รู้เลยห้องไหนห้องไอ้เปยเมียรัก ก็พี่แกเล่นเขียนติดหน้าห้อง คือมันมีกระดานช็อคอะแขวนอยู่หน้าห้อง



'ห้องเปยเอง' 'Status:รอเนง้อ'



อึ่ยยยยยย



อ้ายเปยยยยยยย




น่ารักว่ะ




งี้ทำตามจุดประสงค์พี่แกเลยละกันนะ



ไม่ค้งไม่เคาะละประตูเนี่ยเปิดเขาไปเลย ในห้องมันก็กว้างๆ กว้างกว่าหอกูนี่ของมันแน่อยู่ละ-"- ห้องของโครตเยอะเลยส่วนมากเป็นของทำมืออ่ะยังไงวะของทำเองพวกd.i.y.เงี้ย โต๊ะคงโต๊ะคอมมีกล่องไรเต็มเลย โต๊ะหนังสือมันก็มีแต่ขวดอะไรไม่รู้ แต่น่ารักดีคาดว่าน่าจะทำเอง แต่ห้องมันไม่ตุ๊ดนะเว่ย ก็ดูดีอ่ะสีขาวๆครีมๆ แต่ห้องโครตหนาวเลยเมิงเปิดแอร์ซะห้องเมิงเป็นโรงเก็บน้ำแข็งเลย




มองไปที่เตียงมันนอนคลุมโปงอยู่นั่นไง



"มีใครอยู่ไหม"ลองแกล้งร้องถามออกไป



เงียบ




"ไอ้เปยเมิงอยู่ในนี้ป่ะวะ"





ใต้ผ้าห่มนั่นเขยิบตัวยุกยิกเบาแต่ก็ยังเงียบต่อ




"ไม่มีใครอยู่กูกลับละ"




"เปยอยู่!"เสียงใต้ผ้าห่มโผล่งขึ้นมา ก่อนจะเงียบอีกครั้ง




"อยู่ไหนละ ไม่เห็นเว่ย"เดินๆไปตรงขอบเตียงแล้วพูด



ไอ้เปยที่อยู่ใต้ผ้าห่มเลิกผ้าออกแค่หัวเหลือบตาขึ้นมามอง ตาขวางเลยนะไอ้นี่



"ทำหน้าๆ"นั่งลงขอบเตียง เอามือไปตบหน้ามันเบาๆ ถูกสะบัดหน้าออก แน่ะไอ้เปยมีเล่นตัว




"เป็นอะไรเมิง"เลิกคิ้วถามมันไป



เงียบ



ไอ้สัสเสือกมองหน้ากูนิ่งๆ แล้วหลังให้กูอีก



ก้มตัวลงไปกอดมันไว้ทั้งผ้าห่ม ดิ้นโครตแรงอ่ะจนกูต้องล้มลงไปนอนเอาขาหนีบขามันไว้มือก็รัดตัวมันไว้จากด้านหลัง



"พยศหรอ เมิงเป็นม้าหรอไอ้เปย"พูดขำๆ แต่ไอ้คนให้อ้อมกอดนี่ไม่ขำเนี่ยดิ




ชะโงกหน้าไปมองหน้ามัน ไอ้เปยแม่งกัดปากแน่นเลย มันกลัวมันหลุดหัวเราะอะดิเงี้ยอ่ะ




"ไอ้เปย หันมาคุยกันก่อนดิ๊"





"...."




"เดี๋ยวเล่าอะไรให้ฟัง"




"......"




"อะดูดของกูเมื่อก่อนไง"




"อดีต!!!!"




หัวเราะก๊ากขึ้นมาทันทีที่มันเผลอตอบกู แหม่ะเมียรักกู สกิลการตบมุขยังขั้นเทพเหมือนเดิม ได้ยินไอ้คนใต้ผ้าห่มทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ




"หนาวว่ะ หนาวจังเลยเปย ขอห่มผ้าหน่อยดิ"ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบหรืออนุญาติ ดึงๆผ้าห่มที่มันทับๆไว้ออก มุดตัวเองลงไปอยู่ในนั้นด้วยอีกคน มันหันมาผลักๆกูให้ออกไป กูก็ดันๆมันไว้ เคลื่อนไหวตัวโครตลำบากเลยว่ะผ้าห่มแม่งถูกไอ้เปยทับอยู่เกือบครึ่งไง สุดท้ายก็ต่างคนต่างหอบ ไอ้เปยเหนื่อยสุดเลยไงตัวเล็กกว่าก็เสียเปรียบเงี้ยแหละไอ้หนู




มันเขยิบตัวยุกยิกๆก่อนจะพลิกมากอดเอวกูหลวมๆหน้าจะมุดรักแร้กูอยู่ละ อ้าวเปลี่ยนอารมณ์เร็วว่ะ อะไรวะ




"คุยว่าไรบ้าง"มันพูดขึ้นงึมงำๆกับเสื้อกู




"ก็ไม่ว่าไง ไม่มีตังค์มาขอว่ะเปย"ว่างั้นไปมือก็ลูบๆเอวมันไป แม่งอย่าคิดลึกกูลูบเฉยๆเหอะ




"อ้าว พูดงี้ได้ไงอ่ะ จะทิ้งเปยหรอ ไม่ได้นะ"มันเหงยหน้าขึ้นมามองกูก่อนจะพูด



แน่ะมันชอบคิดไปเองอีกหละ จะแกล้งมันดีมะ หรือไม่แกล้งดี แกล้งเดี๋ยวแม่งร้องไห้อีก แถมนี่ถิ่นมันอีก ไม่ดีแน่




"ขี้เกียจเล่าว่ะไอ้เปย มันก็ดีมั้ง ไม่รู้ดิ เหนื่อยเนี่ย ปวดขาต้องเกร็งขาไว้ขาจะสั่น สัสมาก"หลับตาพูดแล้วหัวเราะเบาๆ มันเหมือนยกภูเขาออกจากอก แบบผ่อนคลายละมันก็ริ่มง่วง




เหมือนไอ้คนข้างๆจะผละลุกขึ้น รู้สึกเหมือนมีอะไรนิ่มๆมาบีบๆแถวขา ขมวดคิ้วลืมตาขึ้นดูเจอไอ้เปยบีบๆขากูอยู่ หัวเราะเบาๆให้มัน หลับตาลงเหมือนเดิม อยากบอกว่านี่เมิงบีบแล้ว? มันเหมือนเอามือมาแตะๆเงี้ย แต่ไม่พูดดีป่ะวะรักษาน้ำใจไงเมียรักอุตส่าห์ทำให้




"ดีป่ะเน"




"...อื้อ.."งึมงำๆตอบไป กำลังได้ฟีลเลยง่วงๆคิดดูกูบอกตื่นตินแปดโมงมาแต่งตัว แต่กูตื่นตีห้ามาฝึกบทพูด(ที่สุดท้ายกูได้ใช้ป่ะเหอะ)




"เนๆ ดีป่ะ เปยถามอ่ะ"




"อื่อ..."




"ตื่นก่อน หลับไม่ได้นะ เขาบอกหลับตอนนี้ผีจะเอาไปนะพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าน่ะ"




"ฮื่อ หลอกเด็ก"




"เน"



".....หือ?..."




"ไอ้เน"



ลืมตาเลยดิครับ ขมวดคิ้วมองมัน นี่เรียกกูไอ้เลยเรอะ




"ไอ้เน"มันพูดอีกรอบหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจใหญ่




แน่ะๆมีการเล่นหัวๆ มองมันแล้วหัวเราะเบาๆในลำคอ




"ใครนะเคยบอกอยากเป็นหมอ"





"เปยเองๆ"มันตอบ ไอ้เปยเมิงตอบเฉยๆก็ได้ไม่ต้องขย่มเตียงเว่ย





"หมอ เนี่ยเมียผมนวดขาให้ที่บ้านอ่ะมันนวดไงไม่รู้ไม่เห็นหายปวดเลย หมอช่วยดูหน่อยดิ"พูดจบไอ้เปยหรี่ตาทำหน้าบึ้งเลยแต่ยังไม่วายเล่นด้วยกับกู เอามือมาจับๆขาเงี้ย เมิงวินิจฉัยโรค?




"ไปโดนอะไรมาครับคนไข้"แน่ะคุณหมอเปยมีการถาม นี่เป็นไงอนาคตหมออีกคนของประเทศไทย เมียกูเองๆ




"ไม่รู้อ่ะหมอ มันเจ็บๆแข็งๆ"ลุกขึ้นนั่งลูบๆขาตัวเองไปมา คนตรงหน้าเหลือบตาขึ้นมองก่อนจะก้มลงไปบีบๆต่อ



"ตื่นเต้นรึเปล่าคนไข้ เกร็งขาไว้ตอนตื่นเต้นรึเปล่า"เป็นไงๆเป็นหมอได้เลยนะเนี่ยเมียเปยกู ฉลาดจังเลย อึ่ยยยย. แต่กูขอแกล้งเมิงหน่อยเหอะ




"ผมว่าไม่ใช่นะ มันแข็งๆอ่ะ แข็งมาจากตรงนี้ป่ะหมอ"พูดจบเอื้อมมือไปจับมือมันมาวางทาบตรงเป้ากางเกงกู




"แน่ะะะะะ เนนนน ตลอดเลยอ่ะ ขอให้ได้กาม" มันเหงยหน้ามาพูดแล้วหัวเราะเบาๆ




"ก็เมียไม่เคยให้อ่ะ มันเหงานะเนี่ยตั้งสองปี"พูดแล้วยิ้มล้อๆไปให้มัน ไอ้คนตรงหน้าจะชักมือกลับก็ยอมปล่อยแต่โดยดี




"ดูทำหน้าเข้าๆ ห้าๆ"มองหน้าไอ้เปยที่ทำหน้าหง๋อยๆแล้วหัวเราะ เอื้อมมือไปลูบแก้มมันเบาๆ ถูกเอียงแก้มลงมาถูกับมือแบบเคลิ้มๆ มองๆมันแล้วยิ้ม น่ารักดีว่ะ





"เนอยากหรอ"มันงึมงำๆพูดเบาๆ ช้อนตาขึ้นมองกู




"หืมมันก็ต้องอยากทุกคนแหละ แต่...."




"ขอโทษนะ"




"ห๊ะ"




"ขอโทษ เปยให้ไม่ได้ เปย...เปย.."เงียบกันไปนานมันก็พูดขึ้นอีกรอบแต่พูดไม่จบดันสะอึกเบาๆแทรก เฮ่ยๆ กูปรับอารมณ์ไม่ทันคือเมิงอะไรวะ ตอนแรกงอนกู แล้วก็มาเล่นกับกู ตอนนี่โหมดดราม่าหรอวะ
มือบางๆเลื่อนขึ้นมาทาบมือกูที่จับแก้มมันอยู่ มันเอนหน้าซบมือกูเต็มที่เลย รู้สึกเหมือนมีอะไรเปียกๆโดนมือกูด้วย



เอาแล้วไงกูเล่นจนได้เรื่องอีกแล้ว กูโอ๋ใครไม่ค่อยเป็นด้วย(ดูจากที่กูเล่าผ่านๆมาก็น่าจะรู้)




"เอ่อ..เปยไม่เป็นไรๆ เมื่อกี้กูล้อเล่นเดี๋ยวพาไปกินแมงมัน..จักจั่นทอดก็ได้"อยากจะตบปากตัวเอง สัสมากเวลานี้เมิงยังจะเล่น กูอยากจะลอบฆ่าตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดเว้ย คือกูไม่ได้จะอยากทำมันจริงๆเว่ยกูแค่ล้อเล่น เหมือนที่บอกตอนแรกไงกูรอมานานรออีกจะเป็นไรไงแถมแม่มันยังมาขอบคุณอะไรๆกูอีก ถ้ากูทำกูเลวไปละ

ไอ้คนตรงหน้าหัวเราะเบาๆ กรรมเมิงยังจะหัวเราะ ไม่ต้องรักษาน้ำใจกูก็ได้นะ




"มานี่มะๆ เฮ่อร้องทำไมหืมเปย ล้อเล่นน่ะแค่ล้อเล่น ไม่เห็นเป็นไรเลย"ดึงคนตรงหน้ามา กอดดันหัวมันซบกับอก มันไม่ได้แบบร้องไห้ฟูมฟายนะ มันแค่ยังไงวะช่างเหอะ




"อย่าทิ้งเปยนะ"หลังจากเงียบมานานมันก็พูดขึ้น อีกละๆกูละเบื่อคำนี้ที่สุดเลยเวลาทะเลาะหรือมันทำอะไรไม่ถูกใจกูหรือกูทำก็ได้อ่ะ มันจะพูดคำนี้ตลอดเลย




"ทำไมชอบพูดงี้วะ กูดูไม่จริงจัง กูดูจะทิ้งเมิงตลอดเวลาเลยหรอไงวะ"พูดด้วยน้ำเสียงที่ขึ้นนิดๆแต่ยังรักษาระดับให้ไม่ถึงกับตะคอกอยู่ ไอ้เปยกอดกูแน่นเลยทีนี้




"ก็เปยให้ไม่ได้...."มันพูดเสียงเบา กดหน้าลงกับหน้าอกกูซะแน่นเลย




เฮ่อ ลูบหัวมันไปมา ก้มลงหอมเบาๆ "กูดูหวังฟันอยากเดียวเลยหรอวะ"พูดตัดเพ้อเบาๆ มันพยักหน้ากับอกกูไปมา




"เฮ่ยจริงดิ แล้วที่กูเล่นกับเมิงทุกวัน ไปรับไปส่งนี่เพราะกูหวังฟันใช่มะ"พูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มเดือดอีกครั้ง




อะไรวะนี่กูดูเป็นคนงั้น มันเล่นไม่ได้เลยใช่มะไอ้แบบเนี้ย กูทำทุกอย่างสองปีนี่คือมันคิดว่ากูหวังฟัน? แม่งเอ้ยไอ้เปย




ดันๆมันให้ออกห่างจากอกกู มันก็ยื้อตัวเองไว้ สุดท้ายก็ปล่อยมันกอดไว้งั้น กลัวดันๆมันอยู่แล้วมันหยุดยื้อมันหงายหลังตกเตียงเหอะ




"ฮึก..เนี่ยๆๆจะทิ้งเปย...เนจะทิ้งเปย จะมีคนใหม่ใช่ไหม เปยรู้ๆ ฮึก เนบ้า ไม่รักเปยแล้ว"มันเริ่มฟูมฟายละทีนี่




เอามือขยี้ผมตัวเองแบบหัวเสีย อะไรวะเนี่ยเมื่อกี้ยังดีๆอยู่ เมิงเป็นอะไรของเมิงวะ กูว่าวันนี้วันดีนะ พ่อแม่มันก็ยอมรับละ(มั้ง) แล้วมันมาอะไรใส่กูเนี่ย กูงงเว่ย เมิงมาวีน เมิงมาชวนกูทะเลาะอะไรเมิง นี่ถ้าเมิงเป็นผู้หญิงกูไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเมนส์มาชัวแต่นี่เมิงเป็นผู้ชายเว่ย




จับมันนั่งดี ดันหน้ามันขึ้นเช็ดน้ำตงน้ำตาออกให้หมด กูว่าเอาเคลียร์ๆเลยดีกว่า กูงงมากตอนนี้มันเกิดอารมณ์น้อยใจตัวเองที่ให้กูไม่ได้?



"เอาดีๆเปย เปยเหงยหน้าขึ้นมาจะก้มทำไมวะ แม่ง"



"ด่าเปยอ่ะ เนด่าเปย ไม่รักเปยแล้วหนิ เมื่อกี้ก็ไม่เห็นง้อเลยต้องให้เปยหาโกรธเอง" มันพูดแล้วจะมากอดกูแต่ถูกกูดันออกไป อะไรเมิงวะว่ากูแล้วจะมากอดกู




ทีนี้หล่ะเอาละมันแหกปากร้องไห้เลย ไอ้เปยยยย อะไรเมิงวะกูตามไม่ทัน พยายามดึงๆมันมาปิดปากมันก็ดิ้นดีเหลือเกิน





แกร่ก





"เสียงดังอะไรกันหืม?"




หันหน้าไปตามเสียง




อ้ายสาสส




แม่ไอ้เปยเปิดประตูมา ทำไมแม่มันชอบเปิดมาเจอช็อตเด็ด แบบตอนเช้าก็เปิดประตูหน้ามามาเจอพวกกูทีนึงละ กูอยากจะบ้าตาย ไอ้เปยที่เห็นแม่มันก็รีบกระโดดลงเตียงวิ่งไปกอดเลย เอาแล้วไงกู




"คือ.."




"เน...จะทิ้งเปยแม่ เนจะทิ้ง...ฮึก..เปย"มันร้องไห้กับอกแม่มัน แม่มันเหงยหน้าขึ้นมองกูเลย กูขอโดดหน้าต่างตรงนี้ตายแป๊ปนะ




"ไม่ใช่ ไม่ใช่นะครับ คือ คือเปยมันเป็นอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆมันมาหาเรื่องผมอ่ะ"พูดออกไปลิ้นแทบพันกัน นี่มาแค่แม่นะ พ่ออย่ามาเลยนะกูไหว้ละ




"เฮ่อ คุยกันดีๆซิ เราก็เหมือนกันเปย คุยดีๆถามพี่เขายัง แม่ว่านะอยู่ดีๆเปยต้องพูดไม่รู้เรื่องแน่ คิดเองรึเปล่าห๊ะเปย"ตรงเผงเลยครับแม่




"ป่ะๆไปคุยกับเนป่ะ เดี๋ยวเนทิ้งจริงๆนะ"พูดจบไอ้เปยร้องหนักกว่าเก่าอีก แม่ครับที่ผมชื่นชมไปตอนแรกขอถอนคำพูด




"เอ๊าคุยไม่รู้เรื่องละๆ เนมาเอาเปยไปดิ๊ คุยดีๆนะเสียงดังอีกรอบพ่อขึ้นมานะ จะหาว่าแม่ไม่เตือน"แม่มันพูด




ไม่ต้องรอให้กูลุกไปไอ้เปยมันก็ผละจากแม่มันเองเดินๆมากอดกูเฉยเลย แม่มันมองก่อนจะส่ายหัวไปมาแล้วปิดประตูเดินออกไป คือแม่เมิงมาเร็วเครมเร็วซ่อมเร็วมาก




ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ คือกูก็ไปไม่ถูกเหมือนกันอยู่ดีๆมันมาฟูมฟายใส่เงี้ย อะไรวะ




"โกรธที่กูเล่นเมื่อกี้หรอ"สุดท้ายก็ได้เป็นคนเริ่มพูดก่อน มันส่ายหัวไปมา




"แล้วเป็นอะไรหืม ตอนแรกเป็นฮีโร่จะช่วยกูจากพ่อตา เมื่อกี้ก็เป็นคุณหมา.."



"คุณหมอ!"



"เอ่อนั่นแหละคุณหมอนวดขากูอยู่เลย แล้วนี่เป็นอะไร"



"เป็นคนที่รักเน แต่เนไม่รัก..ฮึก"ร้องอีกละ มีการซื๊ดน้ำมูกส่งท้ายด้วยนะ




"รู้ได้ยังไงว่าไม่รัก"ก้มลงไปหอมหัวหอมหน้ามันถี่ๆ มันหัวเราะเบาๆย่นคอหนี ก่อนจะปรับโหมดมาดราม่าเหมือนเดิม



"โทรศัพท์"




"หืม?"เอามือคลำๆในกระเป๋ากางเกง อ้าวโทรศัพท์กูอยู่ไหนวะ ไอ้เปยยกมือขึ้นชี้ไปแถวๆหัวเตียง หันมองตาม โทรศัพท์กูไปอยู่ตรงนั้นได้ไง




"เนทำตก"มันตอบเหมือนอ่านความคิดกูได้ พยักหน้าหงึกหงักเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มา รุ่นฝาพับดึกดำพรรถ์เหอะ โมโตโลร่าอ่ะรู้จักมะ รอยรอบทิศ



"แล้วโทรศัพท์กูทำไม....เมิงอย่าบอกนะว่าเมิงหึงเรื่องนั้นน่ะ"ถามมันออกไป ไอ้เรื่องนั้นที่ว่าก็คือ ตอนนั้นนานละไอ้เปยค้นโทรศัพท์ก็ไปเจอข้อความแฟนเก่ากู ประมาณเมื่อคืนขอบคุณมากนะรู้สึกดีจริงๆ มันโกรธๆๆ โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลย มาไล่ทำร้ายกูหน้ากูมีแต่รอยมือมันอ่ะคิดดูทั้งตบทั้งต่อยข่วนเอาหมด จบที่มันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร กูนี่แบบไอ้สัสให้กูได้อธิบายเหอะ คือกูก็พูดแล้วว่าไม่ใช่แบบนั้นเมิงดูนี่ๆ ชี้ๆโทรศัพท์ให้มันดู ฟังที่ไหนเล่าเล่นร้องอย่างกะเขาเผาบ้านตัวเอง กว่าจะคุยกันรู้เรื่องนี่อีกวันเลยอ่ะ คือข้อความนั่นเมิงควรดูวันที่ปีพ.ศ.ก่อนไหมไอ้เชี่ยเปย นั่นมันก่อนกูคบกับเมิงครึ่งปีเลยนะข้อความนั่นอ่ะ ไอ้เปยหน้าแตกเลยทีนี้ หลังจากนั้นมันติดกูแจยิ่งกว่าปกติอีกกลัวกูโกรธมั้ง สั่งให้ทำอะไรทำหมดแม่งโครตเด็กเลย



ต่อปัจจุบันเหอะ



มันส่ายหน้าทันทีที่กูพูดจบ อ้าวเฮ่ยกูอุตส่าเท้าความเรื่องข้อความแฟนเก่ากูแล้วเมิงหึง เสือกไม่ใช่เรื่องนี้อีก



"แล้วเรื่องอะไรละหืมน้องเปย"พูดดีๆกับมันเอามือลูบๆแก้มมันเล่น มันคว้าโทรศัพท์กูไปกดยิกๆแล้วยื่นมาให้กู ชะโงกหน้ามากดเล่นวีดีโออีกรอบ


.
.
.
.
.
.



"....อื้อ. ..เซนเซย์...อิไต...อ๊า...คิโมจี๊..อื๊อ.."พับฝาโทรศัพท์เลย กูจัดการพับฝาแล้วปาลงเตียงเลย




ตอนนั้นรู้สึกหน้ากูหูกูร้อนมาก กูอยากจะหายไปจากตรงนั้น ถ้ากูโดดหน้าต่างลงไปกูจะรอดไหม กูไม่อยากให้เปยมีแฟนพิการ ถุ๊ย ยังจะเล่น แม่งเอ๊ยโครตอายอ่ะ




"เนี่ยๆ จะเลิกกับเปยใช่ไหม..ฮึก..เปยไม่ดีตรงไหน "มันเริ่มร้องอีกครั้ง



แต่



เฮ๊ย



เดี๋ยวก่อนนะ

มันเกี่ยวอะไรกับคลิปโป๊ว๊าาาา



จัดการจับไอ้เปยมานั่งดีๆอีกรอบเช็ดหน้าเช็ดตามันดันหน้ามันให้มองหน้ากู เหมือนเหตุการณ์มันเกิดซ้ำสองกับเมื่อกี้เลยว่ะหวังว่าจะไม่มีใครเปิดประตูมานะเว่ย



"ไหนพูดมาซิเปย อะไรยังไงคือกูงงมาก อะไรเมิงเนี่ยแล้วเมิงก็เลิกร้องด้วยกูฟังไม่รู้เรื่อง ขอเนื้อๆเลย"



"กัญชาหรอ" คนละเนื้อเว่ยไอ้เปยยยย กูไม่งงเลยเมิงอยู่กับกูได้ไง



"ไม่ตลก"



"ก็ไม่ตลกไง"



"เอาดีๆเปย เล่ามาๆเมิงเป็นอะไร"



มันเอามือขยี้ๆตาตัวเองซื๊ดน้ำมูก เหมือนจะปรับอารมณ์ให้เป็นปกติแล้วลืมตามองหน้ากู



"เนทำโทรศัพท์ตก.."



"นั่นกูรู้แล้วเว่ย"



"แล้วพูดแทรกเปยทำไมอ่ะ"



"ก็เมิงก็เล่าต่อดิวะ"



"เนก็เงียบดิ"




มองหน้ากัน ไอ้คนตรงหน้าก็หัวเราะขึ้นมาเบาๆ ถอนหายใจแล้วยิ้มๆให้มัน เฮ้ออ ไอ้เปยเมิงก็เป็นซะแบบเนี่ย จะให้กูทิ้งได้ยังไง



"จะให้เปยเล่าต่อมะ"มันพูดแล้วทำปากยื่น



"แตนไม่ได้หรอ ผึ้งก็ได้ ต่อแตนผึ้ง"



"ไม่ตลก"ไอ้เปยว่าแล้วทำหน้านิ่ง คือกูงงกับมันเวลาเล่นมุขงี้มันจะแบบไม่ตลก แต่อะไรปัญญาอ่อนมันหัวเราะจะเป็นจะตายกรรม




กูจะสรุปง่ายๆนะคือมันเจอโทรศัพท์กูตกที่โต๊ะกินข้าว ตอนนั้นกูคงไปคุยกับพ่อมันอ่ะ ตอนมันถูกกูไล่(มันบอกว่ากูไล่มัน จริงๆกูบอกให้มันไปก่อนเฉยๆไม่ได้ไล่เว่ย)มันก็ขึ้นห้องมา คิดขึ้นได้เลยเอาโทรศัพท์กูขึ้นมาดูแล้วเล่นไปเล่นมาเสือกเจอคลิปโป๊ มันก็อายมันนะ แล้วพอกูมากูบังคับขู่เข็ญ(มันว่างั้น จริงๆมันก็ไม่ได้ขัดขืนนะเว่ย ไอ้เปยแม่งชอบเล่าไปเรื่อย)ให้จับเป้ากูที่กูบอกอยากๆนั่นนะ มันก็เริ่มคิดว่ากูดูหนังโป๊กูเป็นคนกามกูอยากได้ แถมยังเป็นหนังโป้เป็นชายหญิง กูจะมีกิ๊กเป็นผู้หญิง เพราะมันไม่ให้กูเอากูเลยต้องมีกิ๊ก แล้วมันก็ไม่ใช่ผู้หญิงกูเลยจะไม่รักมันแล้ว เพราในคลิปเป็นผู้หญิง จบ กูจะบ้าตาย ตอนนี้เคลียร์ละเหอะ บอกมันไปว่าจะให้กูดูหนังชายชายหรอบ้าไปแล้วกูไม่ใช่เกย์แต่กูแค่รักเมิง อะไรประมาณเนี้ยไม่รู้มันเข้าใจป่ะนะแต่มันก็กลับมาเป็นปกติ(อย่างรวดเร็ว)กูจะบ้าตายอีกรอบคือมันมโนไปเองแล้วก็มาร้องไห้เงี้ย กว่าจะเคลียร์และอธิบายให้มันฟังก็กินเวลาอยู่โขเลย




"เมิงไปแต่งหนังแทนที่จะเป็นหมอป่ะ"พูดแขวะมันที่นอนตักกูเล่นไปดอกนึง มันแค่มองกูด้วยสายตาอาฆาตกลับมา มันนี่เลยเว่ยเขาเรียกว่าอะไรนะ หน้าแตกอ่ะเล่นซะจะเป็นจะตายเลยเมื่อกี้



"จริงๆนะเว่ย แบบคนไข้เป็นไข้มาเมิงเห็นเขาหน้าเขียวคล้ำม่วงเมิงไม่คิดว่าเขาเป็นมะเร็งที่ปอดเลยเรอะ"พูดแล้วหัวเราะก๊ากเลย



"ไม่ใช่ เปยก็ต้องเรียนมาแล้วดิ อะไรเป็นยังไงๆ"มันพูดแบบอิงหลักการ ทำหน้ากวนตีนๆแล้วพยักหน้าช้าๆส่งไปให้มัน



"ว่าเค้าทีตัวเองอ่ะ กามมากกกกกมีคลิปโป้ไว้ในครอบครองจนทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิด มีโทษฐานเป็นแฟนเปยตลอดชีวิต"พูดจบก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากหันหน้ามามุดท้องกู เอาเข้าไปๆ เอาเลยเอาให้เต็มที่ เอามือมากอดเอวกูงึมงำๆอะไรไม่รู้ต่อ



"เฮ่อ แล้วเมิงก็ไม่ต้องมาคิด เนไม่รักเปยแล้ว อะไรแบบนี้อีกหล่ะ ตบแม่ง"ปากดีไปงั้นแหละกูอะนะ



"โหดๆ รายนี่โหดตลอดเลยเนอะ"มันพูดแล้วหัวเราะ ลุกขึ้นแล้วปีนขึ้นมานั่งบนตักกู



"รักเนจังเลย"มันพูดแล้วเอามือมาลูบๆหน้ากู มันชอบทำ บอกลูบๆโดนตอหนวดแล้วสากมือดี(ว่าหน้ากูด้านอะดิมันอ่ะ)



"รู้แล้วค้าบบ"พูดแล้วเอาหัวไปโขกๆกับหัวมัน ไอ้นี่ก็หัวเราะชอบใจใหญ่เลย



"ขอจูบหน่อยดิ"อยู่ดีๆมันก็พูดขึ้น ไอ้เปยยยยยเมิงมันนนนนน....



เอาปากไปจุ๊บปากมันเบาๆแล้วผล่ะออกมา




"ไม่ให้จูบ"ทำหน้ากวนตีนส่งให้มันไป ถูกย่นจมูกมองกลับมา



"เล่นตัวหรอเน"



"ใช่"ตอบมันไปแล้วก้มหน้าลงไปจุ๊บมันอีกรอบ แน่ะมีการหัวเราะชอบใจอีกนะ




"เรื่องจะทิ้งน่ะไม่ต้องคิดอีกเลยนะเปย ส่วนเรื่องจะเอาเนี่ยให้รอทั้งชีวิตก็ได้"



"จริงงงงงงง"



"ไม่จริงอ่ะ อายุ18เมิงเตรียมตัวไว้เลย ถึงตอนนั้นกูจะไปซื้อดอกกุหลาบมาโรงบนเตียง ก๊ากก"พูดจบถูกมือเล็กๆนั่นชกไหล่ไปเบาๆทีนึง เขินหรอวะหน้าแดงเลยเว้ย




มองหน้ามันที่มองกูอยู่แล้วก้มลงไปจูบที่ไม่ใช่จุ๊บแบบสองรอบเมื่อกี้ ดูดปากมันเบาๆแขนผอมๆมันตวัดมากอดรอบคอกู มือกูก็อยู่สุขที่ไหนเล่าเอาลูบเอวลูบขามันเบาๆ จะผละปากออกไอ้เปยมันก็ตามมาประกบเรื่อยๆจากตอนแรกที่กูค่อยๆจูบกลายเป็นรุนแรงแบบอารมณ์กูเริ่มลุกโชนแบบจงลุกโชนเฟรมไคเซอร์อะไรแบบนี้(ถุ๊ย) คืออารมณ์ตอนนี้กูเริ่มมาละ เสียงจูบ จ๊วบจ๊าบอะไรเนี่ยเริ่มมีให้ได้ยินตามอารมณ์กู(อารมณ์ไอ้เปยด้วยเหอะ)




"เปยกูว่า.......อื้อ...กูกลับบ้านดีกว่าดึกละ"ไอ้เปยไอ้เด็กแก่แดด เมิงมันเด็กแก่แดด ใครว่ามันใสๆละวะมาเจอแบบกูแล้วจะรู้ มันผลักกูนอนกับเตียงแล้วเนี่ยนั้งคล่อมกูโน้มหน้ามาจูบกูต่อ ลิ้นเล็กๆมันดันๆลิ้นกูไปมา สัสมากเดี๋ยวก็เครื่องติดนะเว่ยเอาน้ำมันมาราดงี้ไฟลุกแล้วจะห้ามไม่ได้นะไอ้หนู เอามือล้วงเข้าไปลูบในเสื้อมันมันพยายามเอาตัวหนีแต่กูก็ดึงมันมาที่เดิม แม่งโครตได้อารมณ์มันเหมือนจะเอาตัวหนีกู แต่ปากมันนี่กดทับกูเห็นๆ



แกร่ก



"เนฉันว่า......ว่า....."



"เฮ่ย!"



ปึก




"โอ๊ย"



มองประตูที่เปิดไว้ พ่อมันยืนค้างอยู่ตรงนั้น ก้มลงจัดเสื้อกางเกงให้ดีๆ กูจะจัดทำไมวะไม่ได้มีอะไรหลุดนี่หว่า ยิ่งจัดยิ่งมีพิรุษว่ะ ก้มมองไอ้เปยที่ไปนอนอยู่ตรงพื้นรีบเอื้อมมือไปดึงขึ้นมายืนมันก็ปัดตัวเองดึงชายเสื้อลงดีๆ ไอ้เปยเมิงจะจัดชุดเหมือนกูทำม๊ายยย มันมีพิรุษเว่ย

คือเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วไง พ่อมันเป็นประตูเขามา กูตกใจลุกขึ้นยืนเลยไอ้เปยกูหงายหลังตกเตียงตามระเบียบดิ




"พ่อเมื่อกี้คุยอะไรกับเน"มันลุกขึ้นได้พูดขึ้นเลยแต่มันไม่ใช่ประเด็นนั้นเว่ยไอ้เปยเรื่องนั้นมันจบไปนานแล้วเว่ย



พ่อมันก็ยังนิ่งมองกูกับเปยสลับไปมา



"คือพ่อครับผมกำลังกลับ...กลับพอดี"พูดออกไป อยากกัดลิ้นตัวเองตายคือมันเกี่ยวอะไรวะที่กูพูดจะกลับมันไม่ได้ช่วยแก้สถานการณ์เลยเว่ย



"อ้าวจะกลับแล้วหรอ ป่ะ เปยไปส่ง"ไอ้เปยยยยเมิงรู้อะไรบ้างว๊าา



พ่อมันพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินลงไป มองไอ้เปยแล้วเดินตามพ่อมันลงไปมีไอ้เปยวิ่งตามมาติดๆ โอ่ยกูควรโล่งอกดีมะที่พ่อมันไม่ได้ถามอะไรกับภาพเมื่อกี้


จัดการสวัสดีพ่อมันก่อนเดินออกมาจากบ้าน พ่อมันยังไม่วายมองกูตาไม่กลับพริบ ก่อนเดินออกจากบ้านมีการกระซิบบอกกู 'สงสัยได้เพิ่มเป็นล้านสอง' กูไปหาที่ขายตัวแป๊ป ถุ๊ย ไม่ใช่ละ กูจะบ้าตาย



"ขี่ดีๆนะเน"มันบอกพรางโบกไม้โบกมือบ๊ายบาย พยักหน้าไปให้มัน



"วันนี้ขอบคุณเนนะ"มันพูดเอามือมาตบๆแก้มกู ก้มหน้าจะลงไปจูบมันอีกรอบหางตาเจ้ากรรมเสือกเหลือบไปเห็นหน้าประตูบ้านพ่อมันยืนมองอยู่แม่มันด้วยผิดกันตรงที่ว่าพ่อมันมองหน้าเหี้ยมมากส่วนแม่มันมองตาเป็นประกายซะ เลยเปลี่ยนเป็นจูบหน้าผากมันแทน มันก็หัวเราะคิกคักๆโบกมือบ๊ายบายหย๋อยๆ มองๆมันอีกรอบก่อนจะบิดมอไซค์ออกไป



เฮ่อวันนี้เรื่องโครตเยอะเลยว่ะ แต่สุดท้ายก็ถือว่าทุกอย่างออกมาดีละวะ มีความสุขจริงเว่ย ดีใจว่ะได้มาเจอไอ้เปยมันน่ารักใช่ป่ะพวกเมิง เอ่อดิรักมันวุ๊ย ถึงกูจะไม่ค่อยบอกมันก็เหอะแต่กูเชื่อว่ามันก็รู้แหล่ะน่า



แต่กูว่า



กูว่าละกูลืมอะไรบางอย่างว่ะ






กูลืมสวัสดีแม่มัน





อ้ายสาสสสสสสส





ตั้งแต่เช้ากูไม่ได้สวัสดีแม่มัน

............................................


แถมๆ

.........................................



"เนแมงมันคืออะไรอ่ะ"



"ก็แมงคือแมลงไง แมลงมันไง"



"ก็ใช่ไงมันคืออะไรอ่ะ"



"ก็ที่ให้เมิงลองกินวันนั้นไงที่เมิงบอกรสชาติเหมือนเนื้อไก่ ห้าๆ"




"เอ้ย นั้นแมลงเรอะ"



"เอ่อดิ! กร๊ากกกก อร่อยเปล่าๆ"




"ไอ้เน ไอ้บ้า หลอกเปยกินแมลง!"




"แล้วอร่อยไหมล่ะ"



"อื่อ...อร่อย..ดี อร่อยดี"




ก็แค่นั้น อยากกินอีกอะดิเมิงอ่ะ


จบ


............................................

แง้ จริงๆจะเอาลงเมื่อวานแต่เน็ตเสีย :ling1: :ling1:



จบแล้วอ่ะ หรือใครอยากอ่านตอนพิเศษอีกอ่ะ(จะมีไหม)เอาแบบไหนก็ลองบอกๆดูได้นะคะ เผื่อความคิดบังเกิดอะไรอย่างงี้ ()


รู้จักแมงมันกันไหมคะ? (อาจจะรู้จัก ห้าๆ มันเป็นอาหรา(?)ภาคเหนือ ไม่รู้ภาคอื่นเขากินกันไหมอ่ะ) แต่เราก็ไม่เคยกินนะไม่กล้า :mew4:

ลักษณะทั่วไป

แมงมันตัวเมีย มีสีแดงคล้ำ ตัวใหญ่ มีรสมันนิยมนำมาบริโภคเป็นอาหาร เรียกกันทั่วไปว่า "แมงมันแม่"

แมงมันตัวผู้ มีสีเหลือง ตัวเล็กกว่าแมงมันตัวเมีย ไม่นิยมรับประทานเพราะมีรสขม เรียกกันทั่วไปว่า "แมงมันปู๊" หรือ "แมงมันคา"

ประโยชน์/โทษ
ขายได้แมงมัน เป็นอาหารตามฤดูกาลที่หาได้ไม่ง่ายนักจึงเป็นที่ต้องการของชุมชน ที่นิยมรับประทานทั้งไข่ และลูกแมงมัน เฉพาะตัวเมีย ดังนั้นแมงมันจึงมีราคาดีพอสมควรเพราะนอกจากจะมีน้อยแล้วปีหนึ่งๆ จะมีให้รับประทานเพียงครั้งเดียว ไข่แมงมันที่ เรียกว่า "แมงมันจ่อม" ขายเป็นช้อน (คาว) ๆละ 20 บาท ลูกแมงมันที่คั่วแล้วใช้ถ้วยน้ำจิ้มเล็กๆ เป็นถ้วยตวงถ้วยละ 60 บาท ถ้าเป็น ขีดๆละ 100 บาท ส่วนแมงมันตัวผู้จะใช้เป็นเหยื่อตกเบ็ดปลาช่อนปลาสลิด
ที่อยู่อาศัย

แมงมันชอบอาศัยอยู่ตามที่ดินที่เป็นที่ดอนน้ำท่วมไม่ถึง ชอบดินแข็งและชอบอยู่ใกล้รากไม้ใหญ่ๆ คล้ายปลวก แต่ไม่ก่อ ดินหรือพูนดินขึ้นเป็นจอมปลวก ในรอบหนึ่งปีแมงมันจะออกจากรูเฉพาะเดือนพฤษภาคม คือฤดูฝน เพราะน้ำฝนที่ซึมลงดินทำให้ แมงมันอยู่ไม่ได้จะออกจากรูขึ้นมาอยู่บนผิวดิน แมงมันจะไม่ย้ายรังถ้าไม่ถูกรบกวนจากคน ก่อนที่ลูกแมงมันจะออกมาแม่จะออกมา ก่อนเพื่อขยายรูให้กว้างขึ้น เพราะลูกแมงมันตัวโตกว่า แม่แมงมันจะใช้เวลาขยายรูประมาณ 3 ชั่วโมง ลูกแมงมันถึงจะต้องออกมา

ข้อมูลจากวิกิพีเดียค่ะ (ฮา)
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:


ลองชิมได้นะ เปยมันบอกอร่อยหนิ ห้าๆๆๆ

ปล.พรุ่งนี้สอบแล้ว กรี๊ด ด ด  ด ด ดด  ด 

หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 05-03-2014 17:17:19
อยากให้มาต่อเรื่อยๆ ชอบ เนกับเปย  :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 05-03-2014 17:35:38
ไอ้คุณพี่เนฮาได้ไม่เลิกจริงๆ 
 

รอต่อ สนุกดี   :mew3:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 05-03-2014 18:50:45
พ่อกับแม่เปย สุดยอดมาก เนต้องทำตัวดีๆเลยนะ เจอพ่อแม่ที่ให้โอกาสแบบนี้

มาต่อเรื่อยเถอะนะ เรื่องสนุกดี ไม่อยากให้จบเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 05-03-2014 21:43:07
สองคนนี้มันฮาดีนะ เปยก็พัฒนานะจะจับเนกด

อยากรู้จังเลยว่าเนจะหาล้านนึงมาจากไหน
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-03-2014 22:03:08
เพลียกะน้องเปยยยยย
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 05-03-2014 22:49:20
ฮ่าตลอด รออายุ 18 อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 06-03-2014 00:44:01
รออ่านตอนพิเศษต่อๆไปค่าาาาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 06-03-2014 09:47:40
ตอนพิเศษตอนนี้เห็นเค้าลาง (?) ของเนที่เริ่มจะมีตัง
ตอนพิเศษตอนต่อไปน่าจะเป็นตอนเข้าห้องหอ NC เลยครับงานนี้ต้อง NC อย่างเดียว 55+
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 06-03-2014 10:36:47
น่ารัก งุ้งงิ้ง   :impress2:  อยากเห็นเสี่ยเนกับคุณหมอเปย   :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 06-03-2014 10:40:22
เค้าชอบบบบบบบบบบบ

เปยนี่มันน่ารัก  :hao7:

เนจะฮาไปไหน :m20:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 06-03-2014 16:20:05
ตอนพิเศษตอนนี้เห็นเค้าลาง (?) ของเนที่เริ่มจะมีตัง
ตอนพิเศษตอนต่อไปน่าจะเป็นตอนเข้าห้องหอ NC เลยครับงานนี้ต้อง NC อย่างเดียว 55+


กรี๊ดดว่าแล้วต้ องมีคนขอ nc  ต้องเข้าฌานข้ามปีละทีนี้ กร๊ากกกกกกก
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 06-03-2014 22:57:48
ชอบ
เอาอีก เอาเยอะๆเลยนะ  :กอด1: :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 07-03-2014 00:21:37
โอ้ยยชอบมาก อยากอ่านแบบหึงหวงอ่ะ :hao6:
มาต่อบ่อยๆเลยได้มั้ย ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้น :z3:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 07-03-2014 11:58:52
อ่านไปอมยิ้มไป   :m18:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 07-03-2014 13:57:58
แมงมันที่หน้าตาเหมือนมดแต่ไซส์ใหญ่กว่าเยอะๆป่ะคะ จำได้ว่าอร่อยนะ มันๆ คล้ายรถด่วน
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 07-03-2014 18:48:27
โอ้ยยชอบมาก อยากอ่านแบบหึงหวงอ่ะ :hao6:
มาต่อบ่อยๆเลยได้มั้ย ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้น :z3:

ใช่ค่ะ อยากอ่านแบบหึงหวงกันบ้างไรงี้
ที่ผ่านมามันก็มีบ้าง แต่ยังไม่ค่อยชัดอ่ะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค๊าาาาาาาา  ^^
รอตอนพิเศษตอนต่อไปจ้าาาาาาา...
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 08-03-2014 18:53:31
แมงมันเหรอรู้จักดิเคยช่วยแม่จับบ่อยๆ แต่ลองกินแล้วไม่ถูกปากเท่าไหร่
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ครึ่งหลังมาแล้ว 5.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 09-03-2014 00:08:07
เปยนี่ก็มโนเก่งจริง ๆ


 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 09-03-2014 13:02:05
ตอนพิเศษสอง




เห็นมีคนบอกรอกูเป็นเสี่ยเน

.

.
.
.

ไม่หรอก



ไม่มีวัน



กรรรรรรม


กร๊ากกกกก



คือกูไม่ได้รวยไง ก็มีพอกินพอใช้แล้วแค่นี้พอใจละเว่ย รวยเดี๋ยวไม่รู้เอาตังค์ไปทำอะไร เดี๋ยวเผลอเอาไปเลี้ยงอิหนู สงสารไอ้เปยมันแย่เลยดิเงี้ย กูยิ่งแพ้เด็กเอ๊าะๆอยู่ด้วย




แต่นี่มีแพลนจะซื้อบ้านไงวะบ้านจัดสรรอ่ะกูขี้เกียจไปซื้อที่ดิน(เปลืองตังค์อีก)ไปออกแบบใหม่เลือกสีไรเงี้ย ที่กูไปดูมานะ สองห้องนอน สองห้องน้ำ คือมีห้องนอนใหญ่มีห้องน้ำในตัว อีกห้องไม่มีไง แต่มีห้องน้ำนอกห้อง มีห้องครัวห้องนั่งเล่น มีสองชั้น จบ
ก็บ้านธรรมดาๆทั่วไปอ่ะ แม่ไอ้เปยบอกจะดาวน์ให้ ในใจกูนี่แบบเยี่ยมเลยครับแม่เดี๋ยวผมผ่อนเอง แต่ในความเป็นจริงมันก็ต้องตอบปฏิเสธอยู่แล้วดิวะ ใครจะไปออกหน้าออกตาเอา ถึงในใจกูจะอยากก็เหอะ ไอ้เชี่ยเปยก็ริกๆจะทาสีห้องใหม่จะใส่นู่นใส่นี่ เฮ่ยๆเมียเปยๆคือกูยังไม่ได้ตัดสินใจเอา แล้วอีกอย่างกูไม่มีตังค์ขนาดนั้นครับที่รัก กูจะบ้าตาย ตื่นเต้นซะยิ่งกว่ากูอีก



พูดถึงไอ้เปยแล้วถ้าถามว่าคบกันราบลื่นไหม ก็คงแบบทำลาบหกแล้วไถลไปกับพื้น


ถุ๊ย


นั่นมันลาบ กับ ลื่นล้มละ


โอเคกูเล่นมุขเฉยๆ เอาใหม่คือก็ดีอ่ะเรื่อยๆ แต่ติดตรงที่ว่าตอนนี้ไอ้เปยมันโตขึ้นไงหล่อเลย สำหรับกูก็น่ารักอ่ะนะ มีสงสาวมาจีบเต็มแต่พอไอ้เปยเผยธาตุแท้เท่านั้นแหละ

.
.
.
.
.
.
หายไปทีละคนสองคนเลย ใครจะคิดว่ามัน แบบยังไงดี มันก็แบบนั้นอ่ะหัวเราะห่าอะไรไม่รู้ พี้กัญชาตลอดเวลาอ่ะมัน แต่คนที่แบบชอบว่ะนิสัยงี้โดนเลยก็มีนะเว่ย โดนสุดหล่อเนจัดการอ่ะดิ กร๊ากกก ว่าไปนั้น กับสาวๆกูทำด้วยความปราณีเหอะ แต่กับผู้ชายนี่ยังไม่มีมาให้เห็นนะ หรือจะมีวะแต่ไอ้เปยมันมุบมิบไว้ กูก็หึงนะเว่ยคือมันอาจจะเป็นสัญชาตญาณของคนมีแฟน(สวยและน่ารักมาก)ที่ระแวงทุกอย่างแบบเฮ้ยๆคนนั้นๆมองทำไม คนนี้โดนตัวทำไมคิดไรกับแฟนกูวะ แต่ไม่ใช่กูหึงไม่ลืมหูไม่ลืมตานะเว่ย มันก็ต้องดูสถานการณ์ควบคู่ไปด้วย ถ้าเป็นเพื่อน(แบบจริงๆแบบไอ้พุ)นั่นก็ก็ไม่ว่าอะไร (เป็นไงกูดูเป็นผู้ใหญ่มะ)


คบกันมาแบบทะเลาะกันน้อยมากเหอะเพราะกูทำไรกูรายงายหมดแบบวันนี้กูไปนี่นะไปนู่นนะไม่บอกอะมีเฮดิ ไอ้เปยยิ่งชอบคิดเองแบบคิดหนักในแง่ลบเดี๋ยวแม่งคิดว่ากูไปมีชู้อีก จะบ้าตาย



แต่ตอนนี้ ตอนนี้เว่ยคือไอ้พวกเพื่อนๆมันนัดเลี้ยงรุ่นเว่ย ปัญหามันไม่ใช่อะไรถ้าไม่ใช่เมียกู คือกูยังไม่ได้บอกมันไง


อะไร


อะไร


กูไม่ได้กลัวเมีย


กูแค่เกรงใจนิดนึง


วันนั้นกูก็เพิ่งไปกินกับไอ้ลิ่มมา เมื่อวานซืนกูก็ไปกินกับพี่เป้ไง กินเยอะแล้วเว่ยอาทิตย์นี้ จะบอกมันว่าไปกินเลี้ยงน้ำอัดลมเว่ยงี้หรอ ถุ๊ยเหอะ เชื่อกูบ้าละ มีประเด็นนึงถ้ามันรู้ว่าไปกินเลี้ยงกับรุ่นมันต้องอยากไปแน่ๆ มันถือคติเพื่อนเนก็เพื่อนเปย ดังนั้นต้องรู้จักให้หมด พวกไอ้ลิ่ม ไอ้ทีม ไอ้ต่อ ก็รู้จักมันครบแล้วเหอะแถมรู้จักไปถึงฐานะไอ้เปยกับกูอีก กูไม่ได้จะปกปิดนะแค่ใครรู้ก็เอ่อก็รู้ไปดิ ใครไม่รู้ก็เอ่อรอรู้เองละกันอะไรเงี้ย กลับมาเรื่องเดิมเอาไงดีวะ เดี๋ยวเนี่ยต้องไปรับไอ้เปยอีก อยากร้องตะโกนดังๆเว่ย เอาจริงๆกูก็อยากไปละวะเลี้ยงรุ่นๆเจอเพื่อนๆไมาได้เจอกี่ปีวะสองสามปีละใครจะมีลูกละบ้างเหอะ บางคนแม่งมีตอนเรียนเนี่ย ห้าๆ



เดินออกมาจากหอไม่ลืมคว้ากุญแจมอไซค์ออกมาด้วย วันนี่ไม่เข้างาน อาทิตย์นึงให้เข้าห้าวัน กูเลือกไม่เข้าศุกร์กับเสาร์ เอาไว้ไปดื่มไง



จัดการควบมอไซค์แล้วบิดออกไปจุดหมายคือโรงเรียนลูกไฮโซของไอ้เปยนั่นแหละ

.
.
.
.
.



"เนวันนี้พ่อแม่กลับดึกบอกให้อยู่กับเนไปก่อน อย่าทำอะไรเปยน้าาา"คำพูดแรกตอนกูเจอหน้ามัน แม่งเหมือนฟ้าผ่าเลย เมิงเคยอ่านการ์ตูนมะแล้วแบบที่มีฟ้าผ่าอยู่ข้างหลังอะ นั่นแหละใช่กูเลยตอนนี้




อะไรว๊าาาาา าา า




"ทำไมอะ"ปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้เป็กปกติก่อนจะถามออกไป




"บ้านเพื่อนแม่จัดการเลี้ยง"มันว่าพลางปีนขึ้นมาซ้อนมอไซค์ แปลกวันนี้ไอ้พุไม่มายืนเป็นเพื่อนเว้ย แต่ช่างหัวไอ้เด็กพุมันเหอะ




"แล้วทำไมเมิงไม่ไป"



"น่าเบื่อจะตาย ไปเลยเนสตาร์ตรถเลย"ถูกกอดเอวแล้วขย่มตัวแรงๆ



ไอ้เปยยยย



รถกูจะพังเว่ยยยยย





ในที่สุดก็ถึงหอ ไอ้เปยแม่งพูดมาตลอดทาง เล่าห่าไรไมารู้ บอกอยากลองกินรถด่วนดูไอ้พุไปกินมาบอกอร่อยคุยมาตั้งนานเสือกมาถามกูตอนสุดท้าย รถด่วนคืออะไร เอ๊าไอ้นี่ เมิงไม่ถามไอ้พุตั้งแต่แรกละวะกูละงงกับมัน




"เอาดีๆเน รถด่วนคืออะไร"นั่นไงมันยังไม่หยุดถามจนถึงตอนนี้




"กูก็บอกไปแล้วไงวะ"ตอบมันไปพลางไขกุญแจหอไปด้วย




"ก็เนตอบอะไรอ่ะ รถด่วนคือรถที่มาเร็วๆ มันใช่ที่ไหนละ นั่นมันกินไม่ได้"มันว่างั้น เดินตามกูเข้ามาในห้อง




"เอ๊ารถด่วนคือของกินหรอวะ กูเพิ่งรู้"ตอบมันกลับไปอีกรอบเดินไปนั่งกับพื้นอิงเตียงมองมันที่ยืนทำหน้างอ




"ก็เพิ่งบอกไปว่าพุเขากินมาๆ มันไม่ใช่ของกินมั้ง"แนะๆมียอกย้อน ยิ้มๆให้มันก่อนจะกวักๆมือเรียกให้มันมาใกล้ๆ คนตรงหน้าทำหน้ามุ่ยแต่ก็เดินมานั่งข้างๆอยู่ดี



"หอมแก้มก่อนเดี๋ยวพาไปลองกินเลย"ยื่นหน้าไปตรงหน้ามันแล้วพูด



"แหน่ะๆตลอดอ่ะทำอะไรต้องหวังผล คนไม่ดีรู้ไหม"ปากมันว่างั้นแต่ก็ก้มลงมาเอาปากชนเร็วๆที่แก้มกูอยู่ดี หัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะมองหน้ามัน



"มองอะไร"




"มองคนป่า อาหารดีๆมีไม่ชอบอยากกินมดกินแมลง ตอนนี้ก็จะกินหนอน"



"นั่นไงๆ เนรู้จักรถด่วนจริงๆด้วย"



"กูบอกตอนไหนรู้จัก"




"ก็เนบอกมันเป็นหนอน"




"...."กูพลาดเองกรรรรรรม



"เงียบเลยอ่ะดิๆ ห้าๆ"มันว่าแล้วหัวเราะชอบอกชอบใจ เอิ้วมันน่ารักเว้ย



เห็น แล้วน่า......



"แล้วอยากกินป่ะ"เอามือป้ายปากมันให้มันหยุดหัวเราะก่อนจะถามออกไป



พยักหน้าหงึกหงักไปมาส่งกลับมา



เอื้อมมือไปคว้ามือเล็กๆของมันมาวางทาบตรงหว่างขากู(เดจาวูอะไร พวกเมิงคิดกันไปเอง)




"กินนี่ก่อนมะแต่เนี่ยมังกรยักษ์เว่ย"หัวเราะก๊ากทันทีที่พูดจบเพราะมันดันทำหน้าเซ็งจิตกลับมา



กูเปล่ากาม


เมียกูมันน่ารักเองช่วยไม่ได้



"นะๆๆๆเปยนะ"




"ฮึ่ยย ไม่เอา ปล่อยๆ"




"ไม่ปล่อยเว่ย นี่ๆลูบๆ"จับมือมันลูบวนไปมาตรงเป้ากู มันก็เกร็งมือจะเอากลับ



"ไม่เอาเน กามตลอดเลย เปยไม่ชอบ"




"ตอนนั้นยังทำได้เลย"บอกมันกลับไป ทำหน้าที่กูคิดว่ากูน่าสงสารที่สุด



ฟังไม่ผิดหรอก ตอนนั้น ก็เคยอ่ะเคยไปให้มันใช้ๆมือให้อ่ะ เหตุการณ์มันพาไปเว่ยกูไม่ได้ตั้งใจ จริงๆนะเว่ย แต่ก็ถือว่ายังไม่ได้ทำอะไรมันตามที่สัญญาไปกับพ่อแม่มันใช่ป่ะ ก็เอ่อไง กร๊ากกกกกกกก เสร็จโจรเน



"ตอนนั้นเปยเมา"มันเริ่มอิดออด ทำท่าทางจะไหลไปนอนกับพื้น



"เมาห่าไร ตอนนั้นเมิงอ่ะเล่นห่าไรไม่รู้ของกูขึ้นเลย"




"ตอนนี้เปยก็ไม่ได้ทำอะไรเนหนิ แล้วเนจะให้เปยรับผิดชอบได้ยังไง"แหน่ะว่าที่คุณหมอเริ่มฉลาด แต่ยังน้อยกว่ากูผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะ




"ก็นี่ไงเมิงลูบของกูอยู่" กูวิน จบมะเปย




"ก็เนี่ยๆๆ เนจับมือเปยอยู่ ปล่อยเลยเน"ไอ้เปยเริ่มทำเสียงแข็ง



"นะเปยนะ นะๆน้องเปย ช่วยพี่เนหน่อยดิ ดูดิๆ"เอนหน้าไปซบคอมัน ทำเสียงออดอ้อนซะหน่อย ไอ้เปยเริ่มทำตาไปมาแบบใช้ความคิด ลอบยิ้มไม่ให้มันเห็นก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้า(ที่กูคิดว่า)น่าสงสารตอนมันเหลียวมามอง



ตอนแรกกูกะจะเล่นๆเอามือมันมาลูบแต่กูเสือกขึ้นซะงั้น



"ถ้าเปย..."




"โอเคคับ"




"ยังพูดไปจบ! ถ้าเปยเมื่อมือเปยหยุดนะ"



พยักหย้าหงึกๆรัวๆให้มันไป เอิ้วววว สำเร็จเว่ยย




เป็นไงเมียกูคนดีที่หนึ่ง




กูจะปิดซอยเลี้ยงงง


.
.
.
.
.



"ซี๊ดดดด....ไอ้เปยๆ กูเสียวๆ"



"เบาๆดิเน"



"อื่ออออ...รู้ๆ..."ก้มหน้าลงไปซบกับซอกคอไอ้เปย หอมวะ ไล่จูบตามซอกคอมันไปเรื่อยๆ



"ทำไมเป็นคนแบบนี้เนี่ยยย"มันพูดเบาๆแบบไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่

เฮ่ยๆปากอ่ะพูดได้แต่มืออย่าเขยิบช้าลงไอ้หนูๆ



"เนบ่นอะไรงึมงำๆเนี่ย"



"ก็ไม่ให้ร้องดังกูเลยท่องบทสวดแทนไง"



"ยังจะกวนตีน"



"โอ่ยยย .... เปยๆเอาแบบเมื่อกี้อีก...จับตรงเนี้ยๆ .... เสียวเว่ยตรงเนี้ย"เอามือจับมือมันมาจับๆตรงที่กูบอก



"รีบๆเสร็จเลยป่ะเน"มันมองหน้ากูแล้วพูด




ก้มหน้าลงมอง เลื่อนมือไปจับข้อมือมันที่กำของกูอยู่ให้หยุดนิ่งก่อนจะสวนเอวขึ้นไปเอง




"เนี่ยๆๆเมิงต้องทำเร็วๆงี้ ..... ซี๊ดดด โครตดีเลยเปย"ก้มลงไปร้องจงใจร้องข้างๆหูมัน ถูกมืออีกข้างที่ว่างอยู่ของมันดันหน้าให้ออกห่าง



"โรคจิตมากเน"มองหน้ากูหน่ายๆแล้วพูดพลางค่อยๆเขยิบมือมันช้าๆ



"แหน่ะ.....ช้าอีกละ...อื่อออ...แต่ก็รู้สึกดีนะเว่ย อยากจับของกูนานๆก็ไม่บอก"หายใจหนักๆด้วยแรงอารมณ์แล้วมองหน้ามัน หน้ากูคงกามมากเพราะมันเบือนหน้าหนีแล้วเขยิบมือเร็วขึ้น



"เนเมื่อไหร่จะเสร็จเมื่อยมืออออ"มันเริ่มบ่น



"อื่ออออ..."เหงยหน้าหลับตาตอบมันไป




"เนนนนนน เมื่อยมือออ"



"ฮื่อ...เร็วๆดิวะ..."



"โหยคนไรเนี่ยโรคจิตมากพอจะให้ทำก็ทำมาเป็นพูดดี ดูตอนนี้ดิ๊ อื่อๆๆอยู่ได้"ไอ้เปยเริ่มบ่นละ แม่งกูจะไม่เสร็จเพราะเมิงปากมากเนี่ยแหละ



"เมิงทำช้าอ่ะเปย"ก้มลงมองหน้ามันแล้วพูด



"โอ๊ยยก็เปยเมื่อยหมดแล้วเนี่ย"ทำหน้าบึ้งให้กูอีกเอ๊า



"ก็เมิงพูดมากว่ะ.....ฮื่ออ "



"ก็เนไม่เสร็จอ่ะ"



"จะบอกอะไรให้นะใช้มือไม่เสร็จหรอกต้องใช้นี่ๆ"พูดจบ เอานิ้วไปจิ้มๆปากมัน โดนมันสบัดหน้าหนีเลยดิ



"ได้คืบเอาศอกเนอะคนเรา ตอนนั้นก็เสร็จมือนิขอร้อง"แหน่ะมันเริ่มปากดีแบบนี้แปลว่าเริ่มโกรธละๆ เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งโกรธกูยังไม่เสร็จทำมันค้างงี้ไม่ได้



"โหยไม่งอนเนอะๆน้องเปย มือก็ได้ๆ เนี่ยจะให้พี่เนอยู่ในสภาพงี้หรอ"พูดแล้วไล่จูบทั่วหน้าไอ้เปย มันทำท่าคิดหนักเลยทีเนี้ย




"ก็เนไม่เสร็จซักทีอ่ะ"



"เสร็จค้าบ ครั้งนี้เสร็จแน่นอน"พูดเอาใจมันไปงั้นแหละเสร็จไม่เสร็จกูยังไม่รู้เลย จริงๆกูก็แกล้งไอ้เปยไปด้วย ที่กูชอบก้มไปร้องข้างหูมัน มันจะหน้าแดงเว่ย



โครตได้อารมณ์


เอ้ย


โครตน่ารักเลยเหอะ



"ทำไมเนโรคจิตมากกกก"ปากมันว่างั้นแต่มือมันก็มาสาวของกูต่อ เหงยหน้าซี๊ดปากเลยดิกูอ่ะ




"เปย เปย .... ซี๊ดด ไอ้เปย"หลับตางึมงำๆเบาๆพอให้ให้เปยได้ยิน แอบลืมตาข้างเดียวมองหน้าไอ้เปยที่ตอนนี้แดงไปหมดละ ก้มหน้าหนีชักให้กูไม่มองหน้ากูเลย




"เปยๆ จูบหน่อยๆจะไปแล้วๆ"พูดรัวๆเร็วๆตามแรงอารมณ์ที่ใกล้ถึงฝั่ง




ไอ้เปยก็อึกอักๆ อึกอักไรเมิงง



"อื่อออ...ไม่จูบไม่เสร็จนะเว่ย"พูดขู่มันออกไปงั้นแต่สุดท้ายกูก็กระชากมันเข้ามาจูบเองเหอะ



ไอ้เปยนั่งเกยบนตัวกู ดูดปากมันเบาๆไปเรื่อยๆ มือไอ้เปยแม่งก็เขยิบช้าเรื่อยๆตาม ไอ้สาสสเมิงจะเขยิบช้าทำไมเมิงจะให้กูเสร็จไหม



ได้เอามือไปกุมมือมันช่วยมันเขยิบมือ เริ่มเกร็งหน้าท้อง เอาหน้าซบซอกคอหอมๆมันกัดแรงก่อนจะรู้สึกเหมือนตัวกูกลายเป็นก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนฟ้า



หมดแล้ว รู้สึกเหมือนวิ่งเข้าเส้นชัย



รู้สึกเหมือนกูเป็นคนดี



ดีแบบดีมากๆ


ก็ขึ้นสวรรค์ไง


กร๊ากกก กก



เลื่อนหน้ามามองหน้าไอ้เปย เอาหน้าผากชนหน้าผากมันก่อนจะเขยิบไปจุ๊บปากมันเบาๆ



"ขอบคุณ"กระซิบบอกข้างหูมัน คลอเคลียๆอยู่แถวๆซอกคอหอมๆของมัน




"เน...."





"หืม"

.
.
.
.
.


"เลิกเขยิบแล้วปล่อยมือเปยได้แล้ว"





กรรรรรรม



รู้ตัวอีกกกกกก



กร๊ากกกกกกก







หลังจากเสร็จกิจ(ของกู)ไอ้เปยก็โวยวายใหญ่เลยบอกปวดมือบ้างเหนียวมือบ้าง กูบอกให้ไปล้างก็นั่งบ่นอยู่นั่นแหละ



"ป่ะๆเมิงไปล้างมือป่ะกูจะไปล้างนี่ด้วย"พูดแล้วดึงๆให้มันลุกขึ้นตามมันก็ลุกนะ แต่เอามือข้างที่ชักให้กูเมื่อกูไว้ไกลตัวชิบหาย อะไรเมิงจะรังเกียจปานนั้น



"แหน่ะๆมีการรังเกียจเนอะคนเรา"พูดแหย่มันไป



"จะให้เปยเอามาทาบหน้าตัวเองหรอไง"ดูมันทำน้ำเสียงเข้า หมั่นไส้เว๊ย




จับมือข้างที่เปรอะน้ำกูของมันดันจะเอาทาบหน้ามัน มันก็ยื้อสุดแรงเลยดิทีนี้



"เน เปยไม่เล่น!"พูดพลางพยายามดันมือกูออก



ยิ้มกวนตีนมองมันก่อนจะปล่อยมือ ผิวปากแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป สบายตัวเว้ย ได้ยินเสียงไอ้เปยเดินบ่นงึมงำๆตามมาอยู่ข้างหลัง


จัดการล้างมือล้างขาล้างอะไรๆให้เสร็จสุดท้ายกูว่าอาบน้ำใหม่เลยเหอะ จัดการอาบน้ำกับไอ้เปยอีกรอบ กูจะทำให้มันก็ไม่ยอมบอกว่าเดี๋ยวอารมณ์มันไปเดี๋ยวมันยอมให้กูข่มขืนอีก ช่วยแค่กูคนเดียวก็พอ มันมีธรรมะในใจพอที่จะยับยั้งชั่งใจ ไม่ได้มีตัณหาในใจเหมือนกู เป็นไงเดี๋ยวนี้วาจาน้องเปยเขากล้าแกร่งขึ้น เพิ่มพลังทำลายล้างมาสองเปอร์เซ็น แต่พลังน่ารักนี่ทะลุหลอดเลยเว่ย ห้าๆ


เอาผ้าถูๆหัวเดินตามไอ้เปยออกมาจากห้องน้ำ กำลังหยิบเสื้อโทรศัพท์เสือกดัง ได้เดินไปรับอีก ไอ้เปยแค่มองๆตามแล้วหันไปใส่เสื้อต่อ



"เอ่อว่า"กดรับแล้วพูดลงไป



"ไอ้เชี่ยเนนนนนน กี่โมงแล้วค้าบท่าน ให้ไวเลยๆ"



"ห๊ะ อะไรเมิง"



"เลี้ยงรุ่นๆ"



.
.
.
.
.

อ้ายสาสสสสสส



กูลืมมมม



เหงยหน้ามองนาฬิกาจะทุ่มแล้ว เขานัดตอนหกโมง



"เอ่อๆเดี๋ยวกูไปๆ ลืมสัสๆ"ตอบกลับไป ไอ้คนปลายสายแค่ด่ากลับมาแต่กูกดวางก่อน



หันไปมองไอ้เปยที่บีบแป้งใส่หลังตัวเอง เอาไงดีวะๆ บอกไม่บอกดีหรือจะแบบ เปยกูออกไปข้างนอกแป๊ป จะบ้าหรอแป๊ปห่าไรอย่างต่ำอ่ะห้าทุ่มเหอะ ถ้าจะรอมันหลับแล้วออกไปแต่ถ้าเกิดแม่มันโทรมาให้เอามันไปส่งบ้านหล่ะ โอ๊ยจะบ้าตาย



"เปย"ลองเชิงเรียกชื่อมันไป มันก็หันหน้ามามอง



"คือๆ...กู.."



"อะไรอ่ะ?"



"กูออกไปข้างนอกนะ"



"ไปไหนอ่ะ ไปเซเว่นเปยเอาขนม"



"ไม่ใช่เซเว่น"



"อ้าวแล้วไปไหนอ่ะ อยากกินขนมจังเลยเน"



"ไป...ไป...เฮ้อ..ไปกินเลี้ยงรุ่นน่ะ"สุดท้ายก็พูดออกไป ไม่อยากโกหกมันด้วย



"เปยไปด้วย"นั่นไงกูว่าละ



"เฮ่ยเมิงเข้าใจคำว่าเลี้ยงรุ่นไหม"



"ก็เจอเพื่อนห้องเดียวกันไง"



"ก็เอ่อไง แล้วเมิงรู้จักเขามะ?"ถามมันไป มันก็พยักหน้าตอบกลับมา



"ไม่รวมพวกไอ้ลิ่มเว่ย"



"ก็..ไม่...ก็เดี๋ยวเปยก็รู้จักไงถ้าให้เปยไปด้วย"มันพูดพลางหัวเราะเบาๆ



เฮ้อออ



เดินเข้าไปใกล้ๆมัน เอามือลูบผมมันเบาๆ มันเหงยหน้าขึ้นมามองแล้วย่นจมูกใส่กู อยากกัดว่ะหมั่นเขี้ยวเว้ย



"พ่อแม่เมิงกลับประมาณห้าทุ่มใช่มะ เดี๋ยวจะรีบกลับมารับนะ"พูดออกไป มันหุบยิ้มลงทันที



"นะคับน้องเปย น้องเปยไปก็แก่วเปล่าๆเนอะ"ย่อตัวนั่ง กลายเป็นไอ้เปยสูงกว่ากู



"เปยไม่มีอะไรทำ จะให้เปยทำอะไรในห้องเนอ่ะ นะๆให้เปยไปด้วยนะ จะอยู่นิ่งๆ"มันพูดพลางชูนิ้วสามนิ้วขึ้นเป็นเชิงสาบาน



"เปย"




"เน"




"ไอ้เปย"




"ไอ้เน"



ดูมันๆเดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้วนะเมิง



ถอนหายใจยาวโน้มหน้าไปกอมแก้มมันแรงๆ



"เดี๋ยวโทรถามพวกแม่งก่อน บอกเอาคนอื่นไปด้วยได้ไหม"ลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์ มีไอ้เปยเดินตามมากอดเอวจากข้างหลังหัวเราะดีใจอะไรมันไม่รู้ อย่างกะเด็กได้ของที่อยากได้เลยว่ะ




สุดท้ายไอ้เปยก็มาซ้อนอยู่หลังมอไซค์กู ช้งชุดเปลี่ยนใหม่หมดกูบังคับให้มันใส่กางเกงสามส่วนตัวที่กูใส่ไม่ได้แล้วกันเสื้อยืดมัน ก็แม่งจะใส่ชุดนอนมา คือชุดมันที่อยู่ในห้องกูมีแต่ชุดนอนไงเพราะส่วนมากก็รับมาจากโรงเรียนบางทีก็อาบน้ำแล้วไปส่งมันที่บ้านทั้งๆชุดนอนนั่นแหละ



"เน ถ้าเปยเจอเพื่อนเนจะทำยังไง"มันร้องถามขึ้นแข่งกับลมที่ปะทะหน้า



"เมิงก็เต้นมาบอยให้ดูดิ"พูดจบถูกไอ้คนข้างหลังเอาหัวมาโขกหลังแรงๆ



"ไม่ใช่กระเทย"



"ผู้ชายก็เต้นได้เว้ย"พูดแล้วหัวเราะ



"เหมือนเน อะนะ"มันพูดแล้วก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก



ก็คือตอนนั้นกูบอกจะเต้นให้มันดูถ้ามันเงียบๆ คือกูเอาแบบเครื่องที่โรงงานมาดูไงไอ้เปยก็แม่งเสียงดังกูเลยยื่นข้อเสนอไป มันก็แม่งทวงกูทุกวันเลยเว่ย เนเมื่อไหร่จะเต้นๆ จนกูรำคาญกูเลยเต้นให้ดูแม่ง มันมีการเอาไอโฟนมันมาถ่ายด้วยนะ แล้วเวลาไม่มีอะไรทำชอบเอามานั่งดูแล้วหัวเราะ เจริญจริงเมียกู



"บ้ามากเลยเขาเลื้อยข้างบนเนเลื้อยข้างล่าง"มันพูดแล้วหัวเราะชอบใจ



"ก็เขามีนมไงปูดๆอะเลื้อยแล้วเซ็กซี่ กูไม่มีไงแต่ที่ปูดๆเหมือนกันก็มีแต่ข้างล่างอะนะ กร๊ากกก"



"แหน่ะ จะบอกว่าของตัวเองใหญ่ว่างั้น"



"เคยจับแล้วหนิ เป็นไง"



"เน"มันพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆเอาซะกูหัวเราะก๊ากเลย



จัดการจอดรถแถวๆหน้าร้าน มันเป็นร้านอาหารธรรมดาเนี่ยแหละ แต่ข้างหลังเป็นห้องคาราโอเกะด้วยไง ได้ข่าวว่าพวกแม่งจองห้องใหญ่สุดเลย กำลังล้วงโทรศัพท์ หันไปเจอไอ้ลิ่มพอดีโบกมือทักมัน มันก็วิ่งเหยาะๆมาหา




"ว่าไงน้องเปย ไอ้เนพามาเปิดตัวหรอวะ"มาถึงปุ๊ปนี่เมิงทักกูซักคำไม่มี



"เปยขอมาเองแหล่ะ"ไอ้เปยตอบไป



"เอ่อว่าไงเชี่ยเน"ไอ้ลิ่มเหงยมาพูดกับกูเหมือนพึ่งมองเห็นกูไงงั้น



กวนตีน



จัดการพยักหน้าส่งๆไปให้มัน



"นี่ๆกูมีไรมาอวด เมิงได้เห็นคนแรกเลยระเว่ยแฟนใหม่กูๆ เจนๆ มานี่ๆ"ประโยคสุดท้ายมันหันไปเรียกผู้หญิงที่ยืนอยู่ไกลๆพลางกวักมือเรียก



หน้าตาโอเคเลยเว่ย ก็ดูดีอ่ะ แต่กูว่าคยเก่าสวยกว่า



"ทุกทีสวยกว่านี้นะสเปคเมิงอ่ะ"ถามไอ้ลิ่มไปเบาๆ



"โหยคนนี้คนดีเว่ย กูชอบว่ะ เนี่ยจริงจังๆ พามาเปิดตัวด้วยเนี่ย"มันพูดยิ้มๆ



เลิกคิ้วมองมันก่อนจะยิ้มนิดๆ ดีเว้ยเจอคนดีๆ



"นี่เจนเว่ย เจนนั่นไอ้เนเพื่อนเค้าเอง ส่วนนั่นเปย......."




"แฟนกูเอง"พูดต่อไอ้ลิ่มไป บอกแล้วว่ากูอะไม่ได้จะปิดบัง ไอ้ลิ่มมันคงไม่รู้จะพูดไงมั้งกูเลยจัดการพูดต่อเอง



"เอ้อ......หวัดดีค่ะ"แฟนไอ้ลิ่มพูด มองกูกับไอ้เปยไปมา แต่ไม่กล้าสบตากู กูไม่กัดเว่ย แต่กูดูด กร๊ากกกก




"เอ่อป่ะๆเข้าข้างในกันๆ"ไอ้ลิ่มพูดขึ้น เดินมากอดคอกู



"น้องเปยๆ เจนอยากคุยด้วยอ่ะ"ไอ้ลิ่มพูดพลางผลักๆไอ้เปยไป



มองหน้าแฟนไอ้ลิ่มที่เหวอแดก หันมองไอ้ลิ่มที่ถลึงตาใส่แฟนมันให้เอาไอ้เปยออกไป


ห๊ะอะไรวะ


กูงง



"อะไรวะ"ถามขึ้นทันทีที่ไอ้เปยไปเดินกับแฟนไอ้ลิ่ม



"ทำไมเมิงไม่บอกว่าพาเปยมาด้วยวะ"



"ก็กูโทรถามไอ้ทีมแล้วมันบอกมาได้"



"เมิงไปโทรถามมันทำไม ทำไมไม่ถามกู มันรู้อะไรบ้างวันๆอ่ะ"



"เอ๊าแล้วกูจะรู้ไหมวะ แล้วมันทำไม"



"เหล้าเบียร์เพียบน้องเปยยังเด็กอยู่นะเว่ย"



เอ่อวะกูลืมคิดไปเลย กรรรรม



"เอ่อ กูลืมไปเลย"



"โอ่ยยย กูจะบ้าตาย ป่ะๆไหนๆก็มาละ ไม่ต้องให้ไปเปยแดกนะเว่ย"ไอ่ลิ่มว่าพลางล็อคคอกูเดิน เรื่องนั้นกูรู้หรอกเว่ย ทำมาเป็นสั่ง จัดการเหยียบตีนมันแรงแล้ววิ่งหนีออกมา แต่สุดท้ายก็ต้องยอมให้มันจับได้ กูไม่รู้ว่าห้องที่จองมันอยู่ตรงไหนเหอะ



เปิดประตูห้องออก ข้างในเต็มเลยเว่ยสี่สิบกว่าคน แต่ห้องกว้างจริง มองหาไอ้เปยในห้องเห็นนั้งอยู่กับแฟนไอ้ลิ่มก็เบาใจมาหน่อย


เดินเข้าไปในห้องจัดการทักทายคนอื่นๆจนครบทั้งหญิงและชาย


บนโต๊ะนี่อาหารและเครื่องดื่มเพียบสื่อให้เห็นว่าพวกแม่งมากันนานละ



"ว่าไงไอ้เน เป็นไงๆ"ไอ้ทีมเดินเข้ามาตบไหล่กูเบาๆ



"พาน้องมาด้วยวุ๊ย มีแฟนยังวะน้องเมิงอ่ะ"ไอ้บีถามขึ้น มันเป็นผู้หญิงเว่ย แต่สนิทๆกับผู้ชายอยู่ ไปไหนไปกัน



ห๊ะ น้อง?



หันมองหน้าแฟนไอ้ลิ่มทีทำหน้าขอโพยขอพายส่งมาให้กู



"พ่อแม่มันไม่อยู่บ้าน"หันไปตอบไอ้บี



"เอ่อเนี่ยเมิง เมิงจำเดียร์ได้ป่ะ"ไอ้บีถามขึ้น



"ห๊ะเดียร์ไหนวะ กวางอะนะ"



"ไม่ตลก-"- เดียร์อ่ะๆ เดี๋ยวนี้สวยกว่าเมื่อก่อนอีกเว่ย" ใครวะกูจำไม่ได้



ขณะที่กูกำลัง งง ประตูห้องก็เปิดขึ้น เพราะไอ้คนที่ก้าวเข้ามาทำให้กูจำได้ว่าเดียร์คือใคร



หน้าตางี้ หุ่นงี้ แป๊ะเลย แป๊ะเลย



.
.
.
.
.
.
.
.

วันนั้นมีหลายสิ่งเกิดขึ้นกับกูอย่างน่าาอัศจรรย์ใจ



เหตุการณ์ที่ควรค่าแก่การจดจำในสมองกู



ไอ้เปยยอมใช้มือช่วยกู

.
.
.
.
.

เหตุการณ์ที่ควรบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์



ทั้งห้องเงียบโดยไม่ได้นัดหมายทันทีที่ประตูเปิด



กูกับไอ้ลิ่มมองหน้ากันโดยไม่ได้นีดหมาย กูอยากให้เปิดเพลงประกอบมาก เพลงแม่นาคอ่ะ ร้องไงวะ
อยากจะร้องไห้
อยากให้เวลาเดินช้าช้า
ขอเวลาซักหน่อย
อยากมองหน้ากัน
อยากหยุดวันเวลานี้ไว้นานเท่านาน..


กูขอหยุดเวลาตอนกูมองหน้าไอ้ลิ่ม
.
.
.
.
.
.
.


กูไม่กล้ามองหน้าไอ้เปยหลังจากจบคำพูดนั้น



กูไม่น่าพาไอ้เปยมาถ้ารู้ว่าจะเจอกับคำพูดนั้น




"อ้าวว่าไงเนหล่อขึ้นเยอะเลย รู้งี้ยอมเป็นเมียตั้งแต่ตอนนั้นละ"



ตามมาด้วยเสียงโห่ร้องของคนในห้อง




กูก็ขอโห่ร้องด้วย



แต่เป็นโห่ร้องเคล้าน้ำตาอะนะ





สาสสสสสสสสสส




..........................................................................................

 :katai5: :katai5: มาแล้วฮะ


พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแหละ เย่


นี่ๆ เปลี่ยนหัวข้อเรื่องเป็น  "เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว "  ดีป่ะคะ แล้วก็มีตอนพิเศษเรื่อยๆ จนกว่าเราจะคิดไม่ออก(กร๊ากก  )




ใช่ค่ะ อยากอ่านแบบหึงหวงกันบ้างไรงี้
ที่ผ่านมามันก็มีบ้าง แต่ยังไม่ค่อยชัดอ่ะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค๊าาาาาาาา  ^^
รอตอนพิเศษตอนต่อไปจ้าาาาาาา...


โหหหหหหหห เนี่ยไงคะ กำลังหึงหวงเลย (มั้ง) ห้าๆ

แมงมันที่หน้าตาเหมือนมดแต่ไซส์ใหญ่กว่าเยอะๆป่ะคะ จำได้ว่าอร่อยนะ มันๆ คล้ายรถด่วน

แมงมันเหรอรู้จักดิเคยช่วยแม่จับบ่อยๆ แต่ลองกินแล้วไม่ถูกปากเท่าไหร่



เคยจับเหมือนกัน(ตอนเด็กๆ) แตตอนนี้ไม่กล้าละ ไม่กล้ากินด้วยอ่ะทั้งแมงมันทั้งรถด่วน

เมื่อก่อนเคยถามพ่อไงพ่อก็บอกมันคือรถ -*-



สุดท้ายก็ขอบคุณมากๆนะคะที่คอยอ่านคอยเม้น อ่านคอมเม้นต์แล้วแบบดีใจอ่ะ (วิ่งกรี๊ดรอบบ้าน) (เวอร์ไปละ)


ตอนพิเศษตอนนี้เห็นเค้าลาง (?) ของเนที่เริ่มจะมีตัง
ตอนพิเศษตอนต่อไปน่าจะเป็นตอนเข้าห้องหอ NC เลยครับงานนี้ต้อง NC อย่างเดียว 55+


เฮ่ย มันจะเร็วไปแ้ล้วน้าา(ตบมุขให้ ห้าๆ)  เอานี่ไปก่อนนะคะ เบาะๆ แบบป่วงๆ ห้าๆๆๆๆ :hao7: :hao7:



หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 09-03-2014 13:36:51
5555555เป็นเรื่องสั้นที่ตอนพิเศษยาวจริงล่วย
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 09-03-2014 14:13:20
เห็นด้วยครับ
ตอนพิเศษยาวๆ เยอะๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 09-03-2014 14:21:10
มาต่อเหอะค่ะ รอ 5555
หัวข้อ: Re: [เรื่อง(อาจ)สั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 09-03-2014 18:10:40
 :laugh:  ระเบิดจะลงรึเปลานะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 09-03-2014 20:21:39
เปย จัดเต็มเลยลูก ไม่ต้องกลัว  :laugh: o18

เราชอบตอนพิเศษแบบยาวววววววววววววววววววววววววววววววววว   :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 09-03-2014 21:47:16
ตอนพิเศษยาวโลดดดดดดดด

งานเข้าชัวร์เนเอ๋ย อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 09-03-2014 22:25:12
 :z1: ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะมีฉากหื่น หึหึ

 :hao7: เนเอ๋ย งานเข้าาาาาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสอง 9.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 09-03-2014 23:19:49
เปย น่ารักมากๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 12-03-2014 13:49:18
   
ตอนพิเศษสาม
[/size]





บรรยากาศมันมาคุ




บรรยากาศมันอึมครึม




บรรยากาศมันชวนเสียวสันหลัง




ไอ้ที่ว่ามาทั้งหมดเนี่ย




มีกูคนเดียวหรอไววะที่รู้สึก




สาสสสสสสสสสสสสส




คือหลังจากคำพูดที่เป็นลาสช็อตนั่นจบลงมันมีพลังดาเมจทำลายล้างอย่างไม่น่าเชื่อและคงมีกูกับผู้สมรู้ร่วมคิดก็พวกไอ้ลิ่มไอ้ต่อไรเงี้ยที่รู้ความจริง เริ่มกระสับกระส่าย กระปอดกระแปด กระปี้กระเปา กะเพราไข่ดาว อยู่กันสี่ห้าคน ส่วนไอ้เปย หรือน้องเปยขทุกคนนะหรอ




เห่อ



เห่อ



เห่อ


เกาะแขนกูหนึบเลย



โคอาล่ามาเกิดหรอเมิงที่นี่ไม่มีใบยูคาลิปตัสนะสัส



คือมันนั่งแบบกอดแขนกูแค่เนี๊ย กูจะเขยิบตัวก็ลำบากมาก มันเล่นทำตัวแข็ง ใครคุยกับกู กูหันไปคุยกับใครนะ โหคุณเปย
มองตามเลย ประมาณเดี๋ยวกระโดดข่วนหน้าเป็นเป็ดหรอไง แมวเว๊ย! (กูต้องเล่นเองตบเอง ถ้าหันไปเล่นกับไอ้เปย มันคงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะตบมุข)




"เอ่อไอ้เน เมิงจบช่างยนต์ แล้วเมิงไปทำงานในโรงงานได้ไงวะนั่นต้องช่างกลดิ"ใครซักคนถามขึ้น





"โรงงานอะไหล่รถเหอะ"ตอบไปทุกคนที่นั่งฟังไปด้วยก็พยักหน้าอือเออไปตามๆกัน


ตอนนี้พวกแม่งยังไม่ได้ที่กันไงคาราโอเกะยังไม่มีใครร้องเลย หรือกูจะประเดิม เอาเพลงอะไรดีเพลงนั่นนะเพลงเปิดตัวกู มีเมียเด็กอะไรนั่นนะ อยากร้องนะแต่น้องเปยของทุกคนตบกูแน่



"ไอ้เปยนั่งดีๆดิวะ หนักเว้ย"กระตุกแขนออกแรงๆมันก็รีบกอดแน่นกว่าเดิมอีก มีการเหงยหน้ามามองตาขวางเลย ประมาณยังไม่ได้เคลียร์นะเรื่องเมื่อกี้น่ะ




เคลียร์อ่าร๊ายยยย




นั่นเขาแค่แซวเล่นเฉยๆ



มั้ง



มั้งนะ




"น้องเปย น้องเปยกินข้าวมารึยัง กินนี่ดีกว่าเนอะ"เจนแฟนไอ้ลิ่มพูดขึ้นพลางยื่นจานลูกชิ้นมาให้ คงจะดูรู้ว่ากทำอะไรไม่ค่อยสะดวกแหละ ไอ้เปยก็ท่าจะหิวอยู่เหอะทำหน้าชั่งใจจะไปกินดีหรือเป็นลูกโคอาล่าต่อดี



"ไปกินป่ะ กูไม่หายไปไหนหรอก"พูดจบมันหันมาทำหน้าทำตาซะน่าเตะมาก เฮ่ยๆใจเย็นๆไอ้เนนั่นเมียรักเลยนะเว่ย กร๊ากกก



ดูกูชิวเนอะ ก็คือกูไม่ได้คิดอะไรไง แล้วแบบยังไงอ่ะพวกกูก็คุยกันอย่างงี้อยู่แล้วแบบใช้คำรุนแรงอะยะในกรณีของเดียร์อาจจะพูดจริงๆแต่กูไม่ได้คิดอะไรไง เปยก็คงรู้แหละแต่มันก็นะกูเข้าใจว่าต้องหึงเป็นธรรมดา




เมื่อก่อนสมัยยังวัยรุ่น(ตอนนี่กูก็วัยรุ่นเว่ย)กูก็ชอบๆเดียร์ละวะ แต่งตัวอื้อหือมาก อยากรู้กระโปรงนั่นยาวกี่เซนต์ เสื้อนั่นอีกเบอร์ssหรอครับคุณ เด็กมันก็เงี้ยเนอะมองแต่อะไรไม่รู้ กูก็ไปตามจีบสุดท้ายก็ติดละวะ แต่ไม่ทันได้มีอะไรคุณเธอก็ขอกูเลิกภายในสามวัน เพราะเธอไปเจอคยที่รวยกว่าแต่มารู้ทีหลังว่าไอ้คนนั้นมีเมียอยู่ละ เมียเลยนะไม่ใช่แฟน ถามว่ากูสะใจไหม กูเฉยๆว่ะเพราะมันก็งี้อะชีวิตแบบไม่รู้ดิไม่มีแก่นสารก็ว่าได้ บางคนกูได้แล้วทิ้งเลยก็มี(อย่าบอกไอ้เปยนะเว่ย มันไม่เคยรู้)ก็ประมาณนี้แหละเรื่องกูกับเดียร์



แก้วเหล้าถูกเอามาวางตรงหน้าโดยฝีมือไอ้คนก่อเรื่องนั่นแหละคนที่ทำให้ไอ้เปยเป็นเงี้ยๆ คนที่กูเพิ่งเอ่ยถึงเมื่อกี้นั่นแหละ




เดียร์





คือเธอมานั่งข้างกูไงเป็นอะไรที่เหี้ยมากเลย กูจะปฏิเสธก็กระไรอยู่รู้สึกทุกคนจะเชียร์อย่างออกนอกหน้านอกตาเหลือเกินมีแค่พวกกูที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก


หันไปพงกหัวขอบคุณคุณเธอก็ยิ้มหวานมาให้



"ฮิ๊ววถ่านไฟเก่าเว่ยๆๆ"ใครแม่งมาเห่าออกไมค์วะ ทั้งห้องจับจ้องมาที่กูกับเดียร์ เดียร์ก็แม่งทำท่าเขินกูเลยไม่พูดอะไร




รู้สึกเย็นวาบมากจากข้างหลังแบบอารมณ์นี้เพลงนี้มาเลย หน้าชาปากชาขาชาไอ้นั่นก็ชาแม้แต่ปรอทยังวัดไม่ได้เมื่อน้องเปยหันมา กูเลยหันไปนั่งหลังตรงลำตัวตรงกระดกเหล้าที่อยู่ในมือเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น




ให้ตายเหอะไอ้เปยยยย


กระดกเหล้าไปเรื่อยๆเดียร์ก็ขยันชงให้กูจังงง หันไปตอบคำถามเพื่อนร่วมรุ่นบางครั้ง เฮ่อกูกร่อยเลยว่ะไอ้เปยก็ไม่คุยกับกู หันไปคุยอะไรกับแฟนไอ้ลิ่มก็ไม่รู้ ครั้นจะคุยกับไอ้ลิ่มก็ต้องคุยข้ามแฟนมันกับไอ้เปยอีก


จะบ้าตาย



คนที่นั่งตรงหน้ากูก็ไอ้ทีม กูก็คุยกับมันเนี่ยแหละไม่เจอกันนานไงถามสารทุกข์สุขดิบไรเงี้ย คนชนแก้วก็เข้ามาเรื่อยๆกูจะพาเปยกลับบ้านยังไงวะ เห่อๆ




"เน เธอมีแฟนรึยังอ่ะ"อยู่ดีๆเดียร์ก็ถามขึ้น



กูมองหน้าไอ้ทีมเลยดิทีเนี่ย ไม่ใช่กูไม่อยากบอกนะแต่เดียร์นี่แต่ละเรื่องที่ได้ยินมาสมัยเรียน ตีกันระนาว อย่างงเมื่อก่อนทำไมชอบ ผู้หญิงง่ายๆเปรี้ยวๆวัยรุ่นมักชอบแต่พอแก่ตัวเขาจะชอบคนรักนวลสงวนตัว(แบบไอ้เปย(หรอ?)) กูกลัวมันไปหาเรื่องไอ้เปยไงไม่ใช่ไรหรอก



"มีแล้ว"แต่คงไม่ทันละ ไอ้เปยหันมาจัดคำตอบให้พร้อมกับมองหน้าเดียร์เขม็งเลย คุณเธอแค่ยักไหล่ไม่แคร์ก่อนจะหันมายิ้มหวานให้กูเหมือนเดิม



"มีแล้วก็ไม่เป็นไร แต่กิ๊กยังไม่มี เราของจองตำแหน่งนั้นดิ"


คิ้วเรียวๆของไอ้คนตัวเล็กข้างๆกูเริ่มขมวดเป็นปมก่อนแขนนั่นจะคว้าหมับเข้าที่แขนกู มันเอาหน้าซบแขนกูมองเดียร์ปานกินเลือดกินเนื้อ



เมิงอย่าไอ้เปย


ถึงคำพูดเมื่อกี้มันจะดูหน้าด้านมาก แต่กูไม่เล่นด้วยซะอย่างเว่ย

พวกเมิงไม่รู้อะดิไอ้เด็กนี่ขี้หึงโครตๆใครมาเจอคงคิดว่าเป็นโรคประสาทใครมองกูหน่อยนะเอาละๆมาคว้าแขนกูไปกอดแล้วมองคนนั้นแบบ มองจริงๆอ่ะ อยากบอกว่าไอ้เปยเมิงอยู่ดีๆดิว๊ะเขาแค่มองเฉยๆดีไม่ดีเขามองผ่านแค่นั้นแหละ



"แล้วว่าแต่น้องเนที่พามาด้วยชื่ออะไรหืม?"



"เปยชื่อเปย"มันพูดสวนขึ้นมาทำหน้าแง่งๆเหมือนจะกระโจนกลับฝ่ายตรงข้ามไงงั้น



"แน่ะๆมีการหวงพี่หรอครับน้องเปย มาอยู่กับพี่ปูนนี่มะ ปล่อยสองคนนั้นเขาเกี้ยวพาราสีกันไป....อุ่ย..ล้อเล่น..แหะๆ"ไอ้ปูนพูดขึ้น เจอไอ้เปยทำหน้าหมาไม่แดกส่งกลับไปให้เงียบเลยดิ



"เฮ่ยเปยนั่งดีๆอึดอัดๆ"ก้มลงไปพูดกับไอ้เปย มันเหงยหน้าขึ้นมา ชะอุ่ยจะกินเลือดกูหรอวะ ไม่ดีม้างง ใครก็ได้เอาเปยแสนดีกลับมาเว่ย



"ใช่ค่ะน้อง เนเขาอึดอัดเขยิบออกไปไกลๆหน่อย"เดียร์พูดขึ้น นี่เมิงแอบฟังกูพูดกับไอ้เปยหรอวะกูว่ากูพูดเบาแล้วนะ หรือกูพูดดังวะ



"เสือก!"



"เฮ่ยไอ้เปยยยย"ร้องเสียงหลงใส่มันเบาๆ เอามือปิดปากมันไว้ ไม่ชอบเว่ยไม่สุภาพเนี่ย เด็กไม่สุภาพกูไม่ชอบสุดๆ ถ้าสนิทกันกูก็ไม่ชอบแบบไอ้พุอ่ะแต่ก็พอให้อภัยได้อยู่ในฐานะเพื่อนเมีย



ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอมาจากด้านหลัง พวกเมิงสองคนอย่ามาทะเลาะกัน กูอึดอัดเว่ย คือเห็นกูคอยตบมุขพวกมันสองคน(ในใจ)งี้แต่จริงๆกูก็เครียดนะ คนนึงก็ถือว่าเพื่อนละวะอีกคนนึงก็แฟนไง



"เด็กไม่มีมรรยาท"



"มีมากกว่าพี่ก็แล้วกัน"มันดิ้นจนหลุดแล้วสวนขึ้น



"ไอ้เด็กหวงของ"



"ก็ของเขามีเจ้าของ"



"เหอะเดี๋ยวนี้ไม่มีใครเขาแทนตัวด้วยชื่อกันแล้ว เปย เปยๆๆ คิดว่าน่ารักหรอไง อย่างกะตุ๊ด เป็นตุ๊ดหรอ"หันไปมองหน้าเดียร์แบบอึ้งๆ เฮ่ย มันแรงนะเว่ย ไอ้เปยหน้าแดงมากเลยท่าจะโกรธ



"เอ่อ...."



"แล้วมันหนักหัวพี่หรอเปยขึ้นไปพูดบนหัวพี่หรอไง"



"เปล่าหรอกเห็นแล้วน่าสมเพช เป็นเด็กขาดความอบอุ่นหรอตามพี่ชายแจขนาดเนี้ย"



"อบอุ่นกว่าบ้านพี่ละกัน ถามหน่อยทำตัวเงี้ยพ่อแม่ไม่สั่งสอนหรอไงหรือว่าเป็นกระหรี่"



"ไอ้เปย!! !"เอามือทุบโต๊ะหันไปมองมันสะดุ้งเลยดิมันอ่ะ หน้าตากูคงทำหน้าเหี้ยมาก หายใจแรงๆมองกูก่อนมันจะปรับอารมณ์เป็นปกติ คนทั้งห้องจากที่เริ่มมองๆมาตรงที่พวกกูตอนแรกไม่กี่คน กูทุบโต๊ะเสือกหันมามองกันหมดทั้งห้องเลยเงียบไปโดยปริยาย



"สมน้ำหน้า"ได้ยินเสียงสะใจมาจากด้านหลัง หันขวับไปมองเดียร์



"พูดอะไรคิดก่อนพูดบ้าง ไอ้เปยไม่ใช่ตุ๊ด"หันไปพูดเสียงเรียบด้วย ฝ่ายตรงข้ามทำหน้าตกใจปนอึ้งที่กูหันไปว่า ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ แม่งต้องให้กูอารมณ์ขึ้น



หันกลับมาที่ไอ้เปยที่ไปกอดแขนเจนแฟนไอ้ลิ่มเมื่อไหร่ไม่รู้ แฟนไอ้ลิ่มมองมาที่กูเป็นเชิงอย่าว่าไอ้เปยเลย แหม่ะเจอกันแป๊ปเดียวมีพวกเลยเว้ย กูเลยหันไปกระดกเหล้าต่อ



แม่งเซ็งเลยไม่คิดว่าไอ้เปยมันจะปากงี้ ถ้ารู้ว่ามันจะพูดงี้กูคงห้ามมันไปนานละ แต่ถ้ากูห้ามมันก็เหมือนกูเข้าข้างเดียร์อีกเนี่ย แถมมันมาปากงี้เพื่อนกูที่ไม่รุ้นิสัยมันจริงๆจะมองมันยังไงทำไมไม่คิดวะ




"อะไรวะเงียบทำไม.....ไอ้ต่อเมิงจะร้องเพลงไม่ใช่หรอ ไปร้องดิ "หันไปพูดกับคนที่นั่งเงียบทั้งงานต้องมีคนมาถามมันถึงจะพูด มันทำหน้าเหวอๆก่อนจะลุกไปหยิบไมค์ขึ้นมาร้องแบบงงๆ



พูดถึงเรื่องเมื่อกี้กูไม่ได้โทษเปยฝ่ายเดียวนะเว่ย(กูยังบ่นไม่จบ) กูก็โทษเดียร์ด้วยเหอะไปว่าไอ้เปยแบบนั้นได้ไง แต่ไอ้เปยก็เสือกไปด่าเขากลับอีก กูไม่ชอบ คือเขาอายุมากกว่าเมิงนะเว่ยไอ่เปย กูถือว่ะเรื่องแบบเนี่ย ถึงจะบอกว่าพี่บางคนมันไม่สมควรได้รับความเคารพแต่เขาก็อายุมากกว่านะ โอเคจบๆ ต่างคนต่างความคิด มองไอ้เปยที่ไม่ยอมมองหน้ากูเหมือนเด็กทำความผิดแล้วไม่กล้าอะไรเงี้ยสลับกับทุกคนในก้องที่เริ่มกลับมาเป็นปกติ



"เปยกับกูเป็นแฟนกันนะเว่ย"ตัดสินใจพูดออกไปไม่ดังไม่เบาแต่เชื่อว่าทุกคนได้ยิน เห็นด้วยหางตาว่าเดียร์กระตุกกึกนึง



"แล้วเปยก็ไม่ใช่ตุ๊ดด้วย ก็แค่เด็กธรรมดา"ถึงไม่มองหน้าแต่เจ้าตัวคงรู้ว่ากูตั้งใจพูดกับใคร




"เฮ่ย....จริงดิ...ไอ้เนแม่งเป็นชายเหนือชายไปแล้วเว่ย!!!"ตามมาด้วยเสียงเห่าหอนของคนในห้อง ไม่มีใครว่ากูหรือรังเกียจกูซักคน กูก็พอรู้เหอะ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันขนาดนี้มาเกลียดกันเพราะเรื่องแค่นี้มันก็ไม่ใช่ แถมก็โตๆกันละด้วย



มีคนมาขอชนแก้วกูเป็นระยะๆฉลองที่กูเป็นเกย์ กูไม่ได้เป็นเว่ยแค่ชอบไอ้เปยแค่คนเดียวเหอะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป บางคนก็เข้ามาถามเป็นมายังไง อะไรยังไง ฟิตไหม ไอ้อันหลังกูแค่หัวเราะแล้วบอกลองเอง มันก็บ่นขำๆออกไปได้ยินบอกว่าต้องหาซักคนๆ




"งี้พวกกูก้ตายก่อนเมิงดิวะ"ไอ้ลิ่มชะโงกหน้ามาพด




"ทำไมว๊า า าา า  "ไอ้ทีม ไอ้ลูกรับ ไอ้คนคอยชงมุข



"ก็ไอ้เนแมร่งเป็นอมตะไงว๊าาาา"




ตามด้วยเสียงเห่าหอนของสัมพเวสี บางก็เอาจ่อไมค์เลยเว้ย รู้สึกว่าคนข้างๆุกูจะทำเสียงฮึดฮัดๆไม่พอใจของคุณเธอไป กูไม่สนใจเหอะ


หันไปมองไอ้เปยที่นั่งอยู่โดดเดี่ยวเดียวดายเนื่องจากแฟนไอ้ลิ่มหันไปกระหนุ๋งกระหนิ๋งกันแทน เริ่มดึกทุกคนก็เริ่มนั่งกินกันเงียบๆคุยกับแบบเฉพาะกลุ่มไม่เหมือนแรกคุยข้ามหัวกันไปมา เพลงก็เปิดเบาๆคลอ คงไม่มีใครมีสติร้องแล้วเหอะ กระดกดื่มแก้วแล้วแก้วเหล้าเหมือนกูไม่ต้องไปส่งบางคนกลับบ้านไงงั้น



หันไปมองไอ้เปยอีกรอบ มันมองกูอยู่ก่อนแล้วผงกหัวเป็นเชิงเรียงเข้ามา มันก็เขยิบมาซะติดกูเลย



"เปยขอโทษ"พูดแล้วมุดแขนกู เอาแขนมันกอดรอบเอวกูแบบที่มันชอบทำ



"มาบอกกูทำไมบอกเดียร์นู่น"พูดจบมันเหงยมามองกูหน้ามุ่ยเลย ก่อนจะก้มกลับลงไปเหมือนเดิม เอ๊ากูพูดผิดตรงไหนวะแค่กูยังไม่ได้บอกว่าเดียร์ก็ต้องขอโทษมันด้วย

   

นั่งดื่มไปคุยกับคนนู้นคนนี้บ้างไอ้เปยก็นั่งกอดแขนกูเฉยๆตั้งแต่เมื่อกี้ละ คือกูบอกว่ากอดเอวก็ทำอะไรไม่ถนัดมันเลยไปกอดแขนกูแทน จะบ้าตาย



"เฮ่ยๆ เปิดตัวปุ๊ปแล้วตัวติดกันเลยนะ น้องเปยครับรอกลับบ้านก่อนไหม ฮิ๊ววว"ตามมาด้วยเสียงโห่แซวของทุกคน ไอ้เปยท่าจะเขินมันเลยค่อยๆคลายมือออกกลายเป็นนั่งธรรมดา



"ไอ้สัสเมิงก็ไปแซวน้องเขา เห็นมะเขินเลย ฮิ้ววว"ไอ้สัสทีมพูดขึ้นแบบเมาๆ ชีวิตนี้กูไม่อาจเอาคอขึ้นจากโต๊ะได้ไรงี้



"แน่ งี้กลับหอไปมีโจ๊ะๆป่ะว๊าาาาาา"ใครไม่รู้ตะโกนถามขึ้น



"เมื่อเย็นก็มีเหอะ"กูตอบกลับไปแบบวางมาด ยิ้มมุมปากแบบกูว่า้ต้องเท่มากแน่เลยไว้กูลองไปทำแบบนี้ส่องกระจก แต่ใครมันจะไปบอกเคยได้ครั้งเดียวละวะ เมื่อเย็นกูขอเหมารวมเลยละกัน



"หืมมมมมมมมมม ไอ้เนนนน อย่าให้ได้พูดดดดด"ไอ้ลิ่มที่ผละจากการคุยกุ๊กกิ๊กกับแฟนมันยืนหน้าออกมามองหน้ากูล้อๆ ได้แต่ถลึงตาใส่มันไปแล้วหัวเราะ เมิงอย่าบอกความจริงกูเสียเชิงชายหมดกร๊ากก



"เปยอยากกลับรึยัง"ก้มลงไปพูดกับมันที่ย่นจมูกตอนกูพูดจบ




"เหม็นเหล้าๆ"มันว่างั้นพรางเอามือปัดๆเหมือนไล่กลิ่น




"แหน่ะๆมีการรังเกียจ"อย่าคิดว่ากูเป็นคนพูด ไอ้บีไอ้ผู้หญิงที่กระดกเหล้าแล้วไม่เมาซักทีพูดขึ้น หันหน้าไปมองแล้วหันกลับมาแบบไม่สนใจ




"พ่อแม่เมิงโทรตามรึยัง"



"ยังครับถ้าโทรมาแล้วก็ต้องได้ยินซิ" หันไปมองตามเสียง ไอ้เหี้ยทีมมมม



คือตลอดการสนทนาไอ้เปยแทบไม่ได้ตอบกูกลายเป็นพวกแม่งที่อยู่ดีๆก็เงียบแบบจับจ้องการสนทนาของกูสองคน พอมีโอกาศ(กวนตีน)ปุ๊ปก็โพล่งตอบขึ้นมาแทนแล้วหันไปหัวเราะเอิ๊กอ๊ากแทน กูจะบ้าตาย ถามถึงเดียร์เธอก็นั่งเงียบๆอยู่ข้างๆกูเนี่ยแหละ ตั้งแต่รู้ว่ากูกับเปยเป็นแฟนกันก็เงียบมาตลอดเลยคนอื่นก็ไม่ได้สนใจ



"เปยไปห้องน้ำแป๊ปนะ"พูดแล้วมองหน้ามันแบบมีความหมายแฝง ไอ้พวกแม่งก็มองหน้ากูยิ้มๆ แต่กูไม่แคร์เว่ย



"บอกกูว่าไปห้องน้ำบ้างไม่ได้หรอว๊าา"ไอ้ทีมหอนขึ้น หันไปมองหน้ามันเฉยๆก่อนจะเดินออกมา

เพื่อนกูแต่ละคงแม่งกวนตีน ไม่มีใครเหมือนกูเลยซักคนกูนี่ผู้ดีที่ถูกพ่อแม่ทำสลับกันในโรงพยาบาลเหอะ ถึงอยู่ต่างที่ต่างถิ่นไม่ใช่พระราชวังกูก็ยังคงความเป็นผู้ดีภายในสายเลือด เนี่ยยยยยยยยยย


ยืนรอในห้องน้ำเป็นชาติยืนรอจนไอ้คนที่เข้ามาในห้องน้ำสองคนแล้วเสือกเข้าห้องเดียวกันอีกมันออกมาจากห้องน้องเปยเมียรักก็ยังไม่มา หรือมันจะไม่รู้เรื่องวะ กูว่ามันโตละนะก็น่าจะรู้ว่ากูเรียกมันมาขืนคุยกันที่นั่นนี่คุยกันไม่รู้เรื่องแน่ๆ กูว่าไอ้พวกแม่งๆทั้งหลายต้องกักตัวมันไว้แกล้งกูแน่




แกร่ก



หันไปตามประตูห้องน้ำที่เปิดออกมา



"เน"




"เข้าต้องผิดป่ะนี่ห้องน้ำชาย หรือกูเข้าผิดว่ะ ก็ไม่น่าใช่มันมีโถส้วมผู้ชายเนี่ย"หันไปพูดกับเดียร์เสียงเรียบๆ คุณเธอก็มองหน้ากูแบบหง๋อๆพลางสาวเท้าก้าวเข้ามา หยุดเลย เมิงหยุดเลย กูไม่ให้มันเป็นแบบในหนังหรอกเว่ยแบบตัวร้ายก้าวเข้ามานางเอกเปิดประตูมาผั๊วะเข้าใจผิดวิ่งหนีไปถูกรถชน นั่นมันน้ำเน่าไป


เดียร์ยังไม่หยุดสาวเท้าเข้ามาหากูเรื่อยๆ


"จะทำอะไร ออกไปป่ะเดี๋ยวคนอื่นเข้ามาจะเข้าใจผิด หรือมีไรคุยกับกูออกไปคุยข้างนอกป่ะ"มองหน้าเคุณเธอแล้วพูด



"เราแค่จะมาขอโทษ ที่พูดไปเราไม่รู้ว่าเนมีแฟนแล้ว"




"อื่อไม่เป็นไร ทางที่ดีไปขอโทษเปยด้วยก็ดีนะ"



"เนเราว่าเนกำลังเดินทางผิดนะ"คนตรงหน้าพูดพลางสาวเท้าเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม กลายเป็นกูหลังติดอ่างล้างหน้า จะดันออกก็กลัวจะโดนหน้าอกคุณเธอ จะแทงอกกูแตกป่ะวะ กรรมไม่ฮาโทษๆ ซีเรียสๆ



"กูว่าไม่ผิด กูชอบข้างหลังแล้วก็ออกไปจากกูป่ะ"พูดแล้วดันๆไหล่เธอออก




"ลองกับเราก็ได้ จะได้รู้ว่าตกลงชอบข้างหลังหรือ.....ข้างหน้า"พูดจบกูแทบอยากจะผลักผู้หยิงคนนี้ออกไปไกลๆเลย คือเมื่อก่อนก็ชอบไปได้ไงวะ แถมคนที่กูเคยคบอีกหลายๆคนที่เป็นแบบนี้อีกถ้านี่เป็นเมื่อก่อนกูนะป่านนี้อยู่ในห้องน้ำซักห้องกับคุณเธอละ เมื่อก่อนกูคงไม่ค่อยมีสมอง




"ออกไปเลยป่ะ ก่อนกูจะหมดความอดทน"พยายามทำใจเย็นพูดด้วย




"ไม่ออก ลองกับเดียร์ก่อนดิถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร"แม่งยังหน้าด้านพูดมาได้อีกวุ๊ย กูไม่เข้าใจจริงๆเลย



"เดียร์จะให้กูพูดอีกกี่รอบ กูอยากเป็นเพื่อนกับเมิงอยู่นะ"




"เราไม่บอกไอ้เด็กนั่นหรอกเน"



"เดียร์มันไม่เกี่ยวว่าเมิงจะบอกหรือไม่บอกแต่กูรักไอ้เปยได้ยินไหม กูทำแบบนั้นไม่ได้ เมิงลอกมีใครซักคนที่รักจริงๆแล้วเมิงจะรู้"




"ก็นี่ไงเดียร์รักเนไง ได้ยินไหมเดียร์รักเน ขอโทษที่ตอนนั้นทิ้งไปเดียร์ผิดไปแล้ว"เธอพูดพลางโผลเข้ามากอดกูโดยที่กูไม่ทันตั้งตัว




"กูว่ามันไม่ใช่หรอกเดียร์ ปล่อยกูเหอะกูจะไปหาเปย"พยายามแกะมือเรียวๆนั่นออกจากตัว ถึงตัวจะนิ่มกว่าไอ้เปยแต่มันก็ไม่ใช่อยู่ดีว่ะ



เสี้ยววินาทีที่กูเผลอเดียร์แม่งเขย่งตัวขึ้นประกบริมฝีปากกับกู เธอดูดๆปากกูก่อนจะลงไปซบกับพื้นด้วยฝีมือกู แม่งอยู่ดีๆมาจูบก็ก็ผลักออกดิวะ อย่าคิดว่ากูจะเคลิ้มเหอะ มองผู้หญิงคนนี้นิ่งๆ เธอเหงยหน้าขึ้นมามองกูน้ำตาคลอเบ้า



"เมิงไม่ใช่เพื่อนกูแล้วเดียร์"พูดจบสาวเท้าเดินออกมาจากตรงนั้น



เอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู
.
.
.
.
.



"ไอ้เปย"


เฮ่ย


มาได้ไง


ไอ้เปยยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ข้างหลังก็แฟนไอ้ลิ่มที่มองหน้ากูแบบอยากรู้อยากเห็นเต็มที่




หวังว่ามันจะไม่เข้าใจกูผิดแบบละครหลังข่าววนะเว่ย


...


ทาด๊ามาแล้ว :katai4: :katai5:


ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไร มันดีรึเปล่าเนี่ยเขียนแล้วลบหลายรอบมากเลย แต่งแบบนี้ไม่ค่อยเป็นได้แต่แบบป่วงๆไรสาระ ห้าๆ><


ไม่ได้ตั้งใจตัดนะคะ(วิ่งหนี)คือจะออกไปข้างนอกไปข้างนอกพอดี เอร๊ย ย    ยย


ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน อย่าพึ่งทิ้งน้องเปยน้าาาาาาาาา มันอาจแปลกๆหน่อยตอนนี้ แปลกไหมอ่ะ โอ่ยไม่มั่นใจเลย

 :ling3: :ling3: :ling3:

เอาเป็นว่ามาทายกันว่าไอ้เปยจะโกรธไอ้พี่เนเหมือนหนังหลังข่าวไหมกันดีกว่าค่ะ



ปล.พิมพ์ผิดตรงไหนบอกด้วยนะคะ><

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 12-03-2014 14:11:36
อย่างเปยไม่น่าจะโกรธ  เพราะอาจจะรู้อาจจะเห็นตั้งแต่แรก

แต่อาจงอนนะ เพราะเนไม่ระวังตัว  :katai1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 12-03-2014 14:25:59
ลุ้นๆๆ มาต่อด่วนๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 12-03-2014 15:38:05
จะโกรธลงเหรอนั่น... กระโดดหอมแก้มสิไม่ว่า... แล้วตบพี่เดียร์สักฉาด... แล้วเนก็ลากกลับห้อง จ๊ะแด่วๆ ฮาาาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 12-03-2014 16:27:03
เปยยยจะโกรธหนักมั้ยเนี่ยยยยยยย
เอาเป็นว่าขอให้เปยไปด่าเดียแทนละกัน
โชคดีพี่เน.... :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 12-03-2014 16:44:33
น้องเปยจะทำยังไงกับพี่เนดี
จัดเต็มให้สมกับความรักพี่เน เลยนะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 12-03-2014 17:11:26
ถ้ามาทันได้ยินที่ เน พูด ไม่ควรโกรธเลยนะ  ไอ้พี่เน แบบชัดเจนมาก เรียกหาแต่ เปย  :o8:

แต่ถ้าน้องเปย มาช้า ไม่ทันได้ยินเนี่ย เหอๆๆๆ ไอ้พี่เน แกซวยไป ตายแน่ๆ  :laugh:  :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 12-03-2014 17:11:51
เปยน่าจะได้ยินเนพูดอยู่ล่ะ...มั้งนะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-03-2014 17:56:46
ไม่หรอก ก็น่าจะเห็นตอนผลักนะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-03-2014 22:34:04
 :m31: ขอให้น้องเปยกลายร่าง
ด่าให้หนักทั้ง อิเน่ากับผัว
เราต้องเป็นราชินีสิน้องเปย เพราะผัวมันกลัวการแสดงออกกับเมียเกินไปทำให้มีปัญหา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ชุน ที่ 12-03-2014 23:40:36
เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ
ชอบทั้งพระเอกและนายเอก
ร้องไห้ไปหลายตอน (อ่อนไหวเนอะ)

แต่ตอนหลังนี่มีไม่ชอบนิดหน่อยค่ะ
ตรงที่ยอมให้เปยถูกด่าตั้งหลายที
อยู่กันสองคน ใครจะยอมใครก็ไม่ว่าหรอกค่ะ
แต่ถ้ามีบุคคลที่สามเนี่ย คนของเราต้องสำคัญกว่าใครทุกคนสิคะ

อยากให้พระเอกปกป้องอย่างไม่ลืมหูลืมตา
ต่อให้คนของเราผิดก็ต้องปกป้องเอาไว้ก่อน แล้วค่อยไปสอนกันทีหลัง
ไม่ใช่ทำให้เสียใจต่อหน้าคนอื่น แล้วพออยู่กันสองคนค่อยง้อ

พูดเยอะหน่อย ไม่ว่ากันนะคะ พอดีว่าอ่านรวดเดียว รู้สึกชอบมาตลอด
พอมาถึงตอนท้ายนี่จี้ตรงจุดที่ไม่ชอบพอดี อ่อนไหวกับประเด็นนี้น่ะค่ะ

ขอบคุณที่เขียนให้อ่าน รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-03-2014 11:17:47
เปยจะโกรธมั้ย ก็ขึ้นอยู่กับว่าเปยมาตอนไหนหว่า
มายืนฟังนานแล้วก็อาจได้ยินสิ่งที่เนพูดบ้าง
แต่ถ้าเพิ่งมาเจอช็อตเด็ด
ก็ซวยไปนะเนนะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: runrunna29 ที่ 13-03-2014 12:51:53
รักแท้ ไม่แพ้ตังค์
ชอบเน
รักเปย :katai5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 13-03-2014 14:27:49
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง มาต่อด่วน

เดาว่าไม่โกรธ(มั้ง)555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสาม 12.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 13-03-2014 15:21:52
^
^
^
^

มาผึ้งแล้วค่ะ(มาต่อ)(กรรมมุขแป่ก โทษๆ) :hao7:




ตอนพิเศษสี่
[/size]




เอามือก่ายหน้าผากนอนมองเพดานห้องตัวเอง ตรงมุมนู้นมีใยแมงมุมอยู่ด้วย กูว่าไม่เกี่ยวละโทษๆ นอนกระสับกระส่ายไปมา แม่งคิดไม่ตกว่ะ กูขอเท้าความไปเมื่อคืนหน่อยท้าวความแบบสั้นๆได้ใจความเลยนะ คือกูเปิดไปเจอไอ้เปยใช่มะ กูมองมันมันก็มองกูจนกูลากมันออกมาจากตรงนั้นกลัวมันมองเข้าไปเจอเดียร์แล้วคิดไปเรื่อยอีก ลากมันมาในห้องที่พวกแม่งๆอยู่ พวกแม่งก็แซวๆห่าเหวอะไรไม่รู้พอรู้ว่ากูกับเปยไม่รับมุขก็เงียบๆกันไป กูว่ายู่ต่อเสียบรรยากาศคนอื่นเปล่าๆกูเลยขอกลับตอนนั้นแหละ คนอื่นก็ไม่ว่าไรคงมองๆดูรู้ว่าคงมีอะไรซักอย่างหล่ะ




ขี่รถออกมาด้วยความเงียบหันไปถามมันพ่อแม่ยังไม่โทรมาหรอได้คำตอบว่าโทรมานานแล้วแต่ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์  บอกให้มันล้วงๆเข้าไปในกระเป๋ากางเกงกูดูโทรศัพท์ มีสายที่ไม่ได้รับของแม่มันอยู่ด้วย ตอนนั้นคิดในหัวว่าตายแล้ววววววนี่กูจะโดนด่าป่ะว่ะ แต่เหมือนไอ้เปยมันรู้คำถามในหัวกู มันเอามือมากอดเอวเอาหัวซบหลังกูบอกกูว่าส่งข้อความไปบอกแล้วว่ากลับช้าไม่ต้องกลัวถูกว่าหรอก พร้อมกับหัวเราะเบาๆ กูที่ได้ยินมันหัวเราะก็เบาใจขึ้นหน่อย
สุดท้ายก็ส่งมันหน้าบ้าน มันชวนกูเข้าไปนะแต่ก็จะเที่ยงคืนละกูกลับหอดีกว่ากูว่า มันก็ไม่ได้ว่าอะไรเอามือขึ้นมาโบกหย๋อยๆกูอดใจไม่ได้เลยก้มไปหอมแก้มมัน มันก็ยิ้มๆแล้วกูก็ขี่มอไซค์คิดไรไปเรื่อยๆจนมาถึงหอได้ไงกูยังไม่รู้เลย จะว่าไปตอนนี้ยังชุดเดิมจากเมื่อวานอยู่เลย



ถามว่าแฮงค์ไหม โหกินไปขนาดนั้นมันก็ต้องแฮงค์ดิวะ ปวดหัวจะตายห่าแล้วยิ่งมีเรื่องไอ้เปยมาให้คิดอีก ถามกูว่าคิดเรื่องอะไรไอ้เปยมันก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ ก็เพราะมันไม่ว่านั่นแหละกูถึงต้องคิดเพราะความป็นคนดีแบบนั้นของมันนั่นแหละ กูว่ามันมีสองกรณีคือ มันได้ยินทั้งหมดเลยไม่ได้ว่าอะไร สองมันได้ยินแค่ตอนหลังๆแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อันที่จริงมันได้ยินตรงไหนอะไรยังไงมันต้องปรี่เข้ามาแสดงความเป็นเจ้าของละแต่นี่มันกลับไม่ได้ทำอะไร กูว่ามันไม่ใช่ว่ะแปลกๆไงไม่รู้เว้ย หรือกูคิดเยอะไปเองแค่แบบมันไม่ว่าอะไรก็น่าจะดีแล้ว แต่ไม่ใช่ว่ะกูก็ต้องแคร์ความรู้สึกมันอยู่แล้วดิว่ะเผื่อมันมีอะไรในใจแต่ไม่บอกกูอะไรประมาณเนี้ย
จะว่าไปตอนนั้นกูดูไมเข้าข้างไอ้เปยหรอวะ ก็กลับมาถึงหอกูก็โทรหาไอ้ลิ่มเลยโทรไปเล่าๆให้มันฟังว่าไอ้เปยเป็นอะไรกูควรทำยังไงอะไรประมาณเนี้ย มันบอกว่ากูควรปกป้องคนของกูบ้างให้ใครมาด่าได้ยังไง กูอึ้งเลยดิเหมือนถูกตบหน้าอ่ะ นี่กูไม่ได้ปกป้องหรอวะ หรือกูแบบไม่ได้คิดอะไรไง แถมกูยังถูกไอ้ลิ่มสวดยาวอีกเพราะเจนแฟนมันมาด่ามันว่าทำไมกูทำแบบนั้นกับน้องเปยอะไรทำเทือกนี้ไอ้ลิ่มเลยซวยมันเลยมันบอกขอด่ากูให้หายแค้นที่แฟนมันด่ามันหน่อย สรุปเมื่อวานกูผิดสุดซินะ




โอ่ยยยยย




ปวดหัวเว้ยยยยยยยย




ไอ้เปยเพราะเมิงงงงง




เหงยหน้ามองนาฬิกาบนฝาผนังจะสิบเอ็ดโมงแล้ว ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าเอาผ้าเช็ดตัวผูกเอวเดินเข้าห้องน้ำไป ดีนะวันนี้วันเสาร์วันหยุดกูไม่งั้นกูไม่ทำตัวเอื่ยเฉื่อยงี้หรอก
เปิดน้ำรดตัวยังไม่ทันได้ถูดสบู่โทรศัพท์ข้างนอกเสือกดังอีกได้วิ่งทั้งๆที่ตัวเปียกออกไปรับ หยิบไอ้ที่แผดเสียงร้องขึ้นมาทั้งๆที่มือเปียกก่อนจะเปิดฝาหน้าจอแล้วเอาแนบหู




“เน เปยอยากดูหนัง”เสียงใสๆของมันดังขึ้นมาตามสายทำเอากูยิ้มเลย




“ไปไหนมีตังค์หรอไงเมิง”พยายามตอบกลับไปให้ปกติที่สุด




“เปยซะอย่างงงงง ว่าแต่มึนบ้างป่ะเนเป็นไงบ้าง”




“หืมมมนี่ที่โทรมาไอ้ชวนไปดูหนังนี่เป็นข้ออ้างใช่ป่ะจริงๆเป็นห่วงกูว่างั้น”ตอบกลับไปพลางหัวเราะเบาๆ



“....อื่อ”




“.........” เล่นยอมรับตามตรงกูไปไม่ถูกเลยดิ




“ก็ทั้งสองนั่นแหละ เปยอยากไปเที่ยวด้วย เป็นห่วงด้วย”ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักมาตามตาย




“โอเค เดี๋ยวกูขออาบน้ำก่อนเดี๋ยวไปรับที่บ้าน”




“เย่”มันตอบกลับมาน้ำเสียงดีใจได้ยินเสียงมันพูดกับแม่มันแว่วๆเข้ามาประมาณว่าจะไปเที่ยวกับเนก่อนสายจะตัดไป



มองโทรศัพท์ในมือก่อนจะโยนไปไว้บนเตียง บรรกาศในตัวกูเหมือนอึมครึมๆมีเมฆหมอกฝนทำท่าใกล้ตกยังไงอย่างงั้น ยิ่งไอ้เปยเป็นคนโทรมาหากูก่อนกูยิ่งรู้สึกไม่ดี ยิ่งไอ่เปยมันคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ยิ่งรู้สึกผิดว่ะ เดินๆเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำต่อให้เสร็จออกมาเลือกเสื้อผ้าก็กางเกงยีนส์กับเสื้อธรรมดาๆตัวนึง จัดการฉีดน้ำหอมเยอะจะได้กลบกลิ่นเหล้าที่ติดตามตัวกูได้บ้างเผื่อได้ลงไปหาพ่อแม่มัน



ขี่รถมอไซค์ไปจอดหน้าบ้านมันคนรับใช้มันรีบวิ่งมาบอกว่าให้เข้าไปรอข้างในไอ้เปยยังไมเสร็จ อะไรไม่เสร็จว่ะ แอบสงสัยอยู่ได้ไม่นานพอเจอแม่มันข้างในปุ๊ปก็รู้ว่าอะไรที่ไม่เสร็จ



การบ้านมัน




-“-




“ให้เปยเขาทำให้เสร็จก่อนนะเน เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไม่ยอมทำอีก”แม่มันพูดขึ้นยิ้มๆ กูก็ได้แต่รับคำไป นั่งๆกับแม่มันอยู่ที่โซฟาแม่มันก็มองๆกูแปลกๆกูก็ได้แต่หลบสายตา




“ทะเลาะกับเปยหรอ อย่าโกรธเปยเขามากนะรายนั้นเขายิ่งพูดไม่รุ้เรื่องอยู่ ค่อยๆ....”



“เปล่าครับ”พูดตัดแม่มันออกไป แม่มันก็มองหน้ากู



“ขอโทษครับที่พูดแทรก แต่ไม่ได้ทะเลาะกับครับ”โอ่ยจะบ้าตายขนาดหน้าแม่มันกูยังมองไม่ติดเลย ทั้งๆที่กูทำผิดกับมันกูน่าจะมองมันไม่ติดกับแค่มันคนเดียวนี่ลามมาถึงครอบครัวมันอีก




“อ้ออออ แล้วเรื่องอะไรบอกแม่ได้ไหม เผื่อคนแก่จะมีวิธีดีๆแนะนำ”แม่มันพูดแล้วหัวเราะเบาๆ เหมือนไอ้เปยเลยว่ะ ได้แต่ยิ้มๆกับเสียงหัวเราะนั่น



“ไม่มีอะไรหรอกครับ”โกหกออกไปทั้งๆที่รู้ว่าแม่มันคงดูออก จะไม่ได้ดูออกได้ไงกูซึมขนาดนี้ อะไรๆมันคงถ่ายทอดออกมาจากตากูจากความรู้สึกรอบๆตัวกูแหละ กูทำให้บรรยากาศรอบมันอึมครึมหมดกูว่านะ
แม่มันไม่ได้ตอบอะไรแค่เพียงพยักหน้าน้อยๆก่อนจะลงไปสนใจนิตยาสารในมือต่อ
.
.
.
.
.
.
.


“เอ่อแม่ครับคือ..เมื่อคืนเพื่อนมันถามผมว่าถ้าแฟนมันทะเลาะกับผู้หญิงอีกคนแล้วมันไม่ได้เข้าข้างแฟนมันถ้าแม่เป็นแฟนมันแม่จะรู้สึกยังไงครับ .... เอ่อคือผมไม่ได้หมายถึงแม่เป็นแฟนมัน แต่แค่สมมติว่าแม่เป็นแฟนมันแล้วไปทะเลาะกับผู้หญิงอีกคน....คือ..”ยังไม่ทันพูดจบแม่มันก็หัวเราะเบาๆแทรกก่อนจะหยิบน้ำแถวนั้นมาจิบ



“เข้าใจๆ แม่เข้าใจจะพูดซ้ำไปซ้ำมาทำไมเนี่ย”ได้แต่ยิ้มเก้อๆไปให้แม่มัน นี่กูพูดซ้ำไปมาหรอวะ มองหน้าแม่มันที่ยิ้มอย่างมีเลศนัยกลับมาให้กู สะดุงเลยดิกูอ่ะ




“ผมไม่ได้หมายถึงผมกับเปยนะ”อยากจะตบปากตัวเองบวกด้วยเอาหัวโหม่งขอบโต๊ะตายให้รู้แล้วรู้รอด นี่กูจะพูดออกไปทำม๊ายยยยยย  พูดแล้วมันเข้าตัวกูชัดๆ




“ร้อนตัวๆ ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”แม่มันพูดยิ้มๆ ทำเอากูยิ้มแก้เก้อตามอีกรอบเลย



“ถ้าถามแม่หรอแม่ก้จะตอบในความคิดของแม่นะว่าถ้าเป็นแม่แฟนแม่ไม่เข้าข้างแน่มันก็ต้องน้อยใจอยู่แล้วจริงไม่จริง แฟนกันทั้งคนยิ่งถ้าแฟนแม่ไปเข้าข้างอีกฝ่ายแล้วยิ่งแล้วใหญ่เลยใช่ไหม”พยักหน้าตามที่แม่มันพูด




งั้นไอ้เปยก็น้อยใจกูหรอที่กูไม่ได้เข้าข้างมันต่กูก็ไม่ได้เข้าข้างเดียร์นะเว่ย




“แต่เนมาถามแม่ไม่ได้หรอกเพราะแม่กับเปยเป็นคนละคนกัน เปยอาจจะคิดคนละอย่างก็ได้จริงไหม”



“อือครับ....เฮ้ยไม่ใช่เปย ผมบอกว่าผมสมมติ”เกือบหลงไปตามหลุมพรางที่แม่ไอ้เปยวางไว้ แต่กูว่ากูโดนหลุมพรางไปเต็มๆเลยว่ะ แม่มันหัวเราะแบบถูกใจก่อนจะบอกให้กูขึ้นไปดูไอ้เปยว่าทำการบ้านเสร็จรึยัง ไม่วายพูดตามหลังกูมาว่าความคิดแต่ละคนมันไม่เหมือนกันหรอกไปถามเจ้าตัวเองถึงจะรู้ กูว่าแม่มันต้องเดาออกแน่เลนว่ากูกับมันมีเรื่องอะไรๆอยูแต่มันไม่ใช่เรื่องใหย่นะเว่ย กูแค่คิดเยอะเฉยๆ



เดินขึ้นบันไดไปแบบอยากให้เวลาเดินช้าๆกูไม่อยากให้ถึงเลยเว่ย แต่สุดท้ายก็ต้อจำใจเดินขึ้นไป ไม่เคลียร์กูก็ค้างคาอยู่แบบเนี้ย



บิดลูกบิดประตูที่ไม่ได้ล็อค ดันประตูเข้าไปเบาๆ เห็นไอ้เปยนั่งหันหลังตรงโต๊หนังสือ คงเพราะได้ยินเสียงกูปิดประตูเลยหันมามอง กูจะทำตัวยังไงดีวะ กูควรพูดว่า สวัสดีเปยรึเปล่าวะ เฮ่ยแต่กูไม่เคยพูดนะมันไม่แปลกหรอว่ะแม่ง



“หวัดดีเน”เพราะกูมัวแต่คิดคำทักไอ้คนตรงหน้าเลยกลายเป็นไอ้คนตรงหน้าพูดทักกูขึ้นมาก่อน แม่งรู้สึกไม่ดีอีกแล้วมันต้องมาทักกูก่อนอีกแล้ว ไอ้เปยงอนกูดิไม่ต้องพูดกับกูดิแบบนั้นกูยังจะพอรู้ว่าต้องทำยังไงกับเมิงมากกว่าเมิงที่เป็นแบบนี้อีก



“เมื่อไหร่จะทำการบ้านเสร็จ จะไปอยู่ไหมเนี่ยดูหนังเนี่ยห๊ะๆ”พยายามพูดให้เป็นปกติ สาวเท้าเข้าไปหามันที่โต๊ะหนังสือ มันหันมาทำหน้าบึ้งมองกูก่อนจะลุกขึ้นกระโดดลงเตียง



ดูจากชุดแล้วน่าจะแต่งตัวรอไปดูหนังแล้วแหล่ะวะแต่แม่มันคงส่งให้มาทำการบ้านก่อนกูว่า

เดินลงไปนั่งกับพื้นอิงขอบเตียงมัน ไอ้เปยที่นอนอยู่พลิกตัวก่อนจะเขยิบมาเอาหัวมันมาชนหัวกูเบาๆ



“ปวดหัวป่ะ”มันพูด



“ไม่ค่อยแล้วว่ะ”



“ขี้เกียจทำการบ้านแล้วอ่ะเน บอกแม่ว่าพรุ่งนี้ค่อยทำๆก็ไม่เชื่อว่าเปยจะทำ เนไปบอกแม่ให้หน่อยน้าา”ไอ้คนข้างหลังทำเสียงอ้อนๆเอามือมากอดรอบคอกูหัวเราะคิกคักไปมา



“จูบก่อนๆ”หันหน้าไปมองหน้ามันที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบ




“แน่ะๆตลอดเลยอ่ะ ไอ้คนหวังผล”มันพูดแล้วหัวเราะเบาๆทำเอากูยิ้มออก เอาหน้าผากไปชนกับหน้าผากมันก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้แต่ดันถูกมือเล็กๆนั่นดันออก



“อื้อออ  ม่ายยยยยย”มันว่างั้นแล้วพลิกตัวไปกอดหมอนข้างดิ้นไปมา



มองมันพลางยิ้มเศร้าๆ มันไม่ยอมจูบกับกูหรือเพราะเมื่อวานมันรู้ว่ากูจูบเดียร์วะ ถึงจะบอกว่าเดียร์ต่างหากที่มาจูบกู แต่มันก็โดนปากกูอยู่ดีแหละวะ จะถามมันไปดีไหมวะว่าที่ไม่ยอมจูบกูเพราะเดียร์จูบกูดีป่ะวะ แต่ถ้ามันไม่รู้เรื่องที่ว่านี้หล่ะเพราะมันยืนอยู่หน้าห้องน้ำมันไม่น่าจะเห็นนะกูว่า




“เปยมานี่มะ”หันไปพูดกับมันพลางตบๆหน้าขาตัวเอง มันที่มองกลับมายิ้มๆรีบปีนเตียงลงมานั่งปุอยู่หว่างขากู




โครตอยากกอดเลย



ความรู้สึกนี้มันเข้ามาในหัวได้ยังไงไม่รู้




จัดการกอดมันจากข้างหลังแน่นๆกดหน้าลงไปตามซอกคอมัน โครตหอมเลยว่ะยังเป็นกลิ่นครีมอาบน้ำอยู่เลย
มันก็หัวเราะคิกคักๆบอกจี๊กจี้ๆกูเลยหยุดทำ มันคงรู้สึกอะไรบางอย่างเลยหันมามองกูทำหน้างงๆ




“เป็นอะไรรึเปล่าเน มึนหรอเมื่อวานนี่เล่นซดซะเป็นยอดมนุษย์หรอไง?”มันพูดพลางอามือมาลูบๆหนวดเขียวๆตรงคางกูเล่น



เฮ่อคำถามนั้นกูควรจะถามเมิงไม่ใช่หรอวะเปย ทำไมกูเป็นคนแบบนี้วะ รู้สึกว่าปากมันหนักมากจะพูดอะไรไม่ได้ดั่งใจเลย สมองกูคิดคำพูดล้านแปด



เปยเป็นอะไร




เปยเมื่อวานเมิงเห็นอะไรบ้าง



เมื่อวานเมิงได้ยินอะไรบ้าง




เมิงโกรธกูไหม




เมิงงอนกูหรอ




และอีกหลายๆอย่าง





แต่ทำไมกูไม่พูดไปวะ




ไอ้เปยคงเห็นกูเงียบไปนานมันเลยเอามือมากอดรอบเอวกูหน้าซบอกกูเหมือนจะอ้อนแต่กูรู้ว่ามันปลอบกูอยู่ ปลอบเรื่องอะไรละวะ เรื่องที่กูไม่มีความกล้าพอที่จะถามมันนะหรอ



“เปยไม่เป็นไร”อยู่ดีๆไอ้คนที่กอดกูก็พูดขึ้น รู้สึกได้ถึงแรงกอดของมันที่รัดตัวกูแรงขึ้น แม่งกูได้แต่มองมันเฉยๆรู้สึกว่าปากมันจะหนักกว่าเดิม กูอยากร้องไห้ว่ะ


ทำไมแฟนกูดูเป็นผู้ใหญ่กว่ากูอีกว่ะ อยู่ดีๆคำนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว กูแม่งรู้สึกว่าตัวกูไม่ดีพออีกละ พยายามหลับตาไล่ความคิดพวกนั้นออกไป พอลืมตาก็เห็นว่าไอ้เปยมองหน้ากูอยู่



“เปย”


รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกๆอยู่ในลำคอ



“กูขอโทษ” พูดจบคนตรงหน้ากูยิ้มเลย มันเป็นรอยยิ้มที่สวยมากสำหรับกูกูไม่เคยมองใครยิ้มสวยเท่ามันแล้วว่ะ อาจจะเป็นเพราะตั้งแต่แรกเจอมันมันยิ้มให้กู กูเลยตกหลุมรักมันตอนนั้นเลยรึเปล่าวะ มันยืดตัวขึ้นมากดริมฝีปากมันกับกูเบาๆมันค่อยๆกดจูบเบาๆตามแนวปากกู มันไม่ได้ทำแบบเร่าร้อนร้อนแรงอะไรแบบนั้นแต่กูกลับรู้สึกดี รู้สึกดีมากเลยว่ะ มันเหมือนกับต้องการบอกกูว่าไม่ว่ายังไงมันก็รักกู




ไอ้เปยแม่ง




ตอนนี้กูให้เมิงเป็นพระเอกเลยว่ะ




กูยอมตกกระป๋องเลยอ่ะ




ผละริมฝีปากอกมองไอ้คนตรงหน้าที่ไม่รู้จะทำหน้ายังไง มันคงเขินตัวมันเองด้วยแหละแบบเนี้ย



“อ้าวๆ จะร้องไห้หรอเน ตาแดงนะเนี่ยย”มันพูดขึ้นทันทีที่หันมามองหน้ากู ทำเอากูรีบยกมือขึ้นมาป้ายตามหน้ากูเลย



“ร้องห่าไร ตาเมิงบอดสีละไอ้เปย”พูดจบมันก็หัวเราะชอบใจใหญ่แถมพูดอะไรไม่รู้ มีความรักเลยมองโลกเป็นสีชมพู ให้มันเป็นสีชมพู แม่งเล่นแหกปากซะกูต้องเอามือไปปิดปากมัน เสือกเลียมือกูอีก จะบ้าตาย



จับไอ้เปยให้อยู่นิ่งก่อนจะมองหน้ามันแบบเฮ่กูจริงจังแล้วนะ มันก็คงจะรู้ว่ากูพร้อมจะพูดกับมันแล้วเลยนั่งนิ่งๆเฉยๆ



“เปย”



“ว่า”



“เมื่อคืน..คือ....เมื่อคืน”



“เปยได้ยินบางคำ”



“ห๊ะยังไง”




“ก็พี่ทีมเพื่อนเนแกล้งเปยไม่ให้เปยไปห้องน้ำ พอปล่อยเปยไป เปยกำลังผลักประตูเข้าไปแต่ได้ยินเสียงคุยกันเลยแอบฟังก่อน ขอโทษน้าที่แอบฟัง”มันพูดพลางไหว้กูปลกๆ เฮ่ยมาขอโทษอะไรกูทำไมวะ



“เดียร์เข้ามาเองนะเว่ย กูไม่ได้เรียกเข้ามา”รีบแก้ตัวออกไป ลืมคิดเลยว่ามันอาจจะเหมือนกูร้อนตัวก็ได้



“เปยรู้ เปยพอจะเดาออกเนไม่ใช่คนแบบนั้น หรือว่าใช่?”มันว่างั้นพลางทำแก้มป่อง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ



“น่ารักป่ะๆ เปยทำแก้มป่องเงี๊ย ดูนี่ๆ ห้าๆ น่ารักป่ะเน”มันพูพลางทำแก้มป่องไปมา เขย่าแขนให้กูดูมันแล้วหัวเราะเหมือนเป็นบ้า มองมันแล้วส่ายหัวไปมาเบาๆ เมิงนอกเรื่องอีกละไอ้เปย



“ไม่หึงหรอเปย ไม่โกรธหรอเปย”เอื้อมมือไปลูบแก้มมันเบาๆ เจอคำถามกูไปมันหยุดกึกเลย แบบหยุดหัวเราะปัญญาอ่อนของมันไปเลย


ถูกมือของมันเลื่อนมาทับมือกู เอนหน้าซบมือกูแบบลงน้ำหน้ามาทั้งหน้าเลย



“ไม่โกรธ”มันพูดเบาๆ




“จริงอ่ะ ทำไมไม่โกรธ”




“ก็เปยบอกไม่โกรธก็ไม่โกรธดิ เนนี่ยังไง เดี๋ยวโกรธจริงเลยหนิ จับกินไส้เลย”มันว่าพลางจะโถมตัวเขามาหา กูได้ดันมันไปนั่งดีๆเหมือนเดิม คือกูจริงจังไงไอ้เปยเอาให้เคลียร์ๆเว่ยเมิงมาทีเล่นทีจริงแบบนี้ กูอดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเมิงกลัวกูเครียดเกินไปรึเปล่าเลยต้องทำเหมือนเล่นไปด้วย




“น้องเปยเอาตรงๆ ไม่โกรธหรอ ไม่โกรธพี่เนจริงๆหรอ ไม่โกรธพี่ไม้ง้อนะเปย”ก้มหน้าไปให้อยู่ระดับเดียวกับหน้ามันก่อนจะพูดออกไป มันเงียบเลยดิทีเนี๊ย





“เปย”





“.............”




“ไอ้เปย”




“...........”




“เปย...เฮ้ย” หงายหลังหัวเกือบฟาดพื้นแต่จะถือว่าโชคดีรึเปล่าที่ข้างหลังเป็นเตียงเลยกลายเป็นอิงขอบเตียงแทน แต่แม่งโครตเจ็บหลังเนี่ยดิโขกไปเต็มๆเลย




“อะไรเมิงวะเปยผลักกูทำไม”ถามไอ้เปยที่นั่งคร่อมกู




“โกรธ”




“ห๊ะ อะไรเมิงเนี่ย”




“เปยบอกว่าเปยโกรธ!” พูดจบมันเริ่มเอามือขึ้นมาทุบกู ทุบตามอกตามไหล่กู กูได้เอามือมากันแม่งก็ออกเต็มแรงเลยกระดูกข้อมือกูจะหักไหมวะ พอมันเห็นว่าปะทุร้ายร่างกายส่วนบนกูไม่ได้มันเริ่มเอาเล็บมาข่วนหน้ากู โครตแสบเหอะขอบอก




“เฮ่ยเปยหยุดๆ กูเจ็บๆ”พูดพลางเอามือปัดเป็นพัลวัน




“ก็เปยโกรธเน โกรธมากด้วย ทำไมไม่เข้าข้างเปยทำไม ทำไมหล่ะเน!”พูดจบมือเล็กๆนั่นเริ่มเขย่าคอเสื้อกูไปมา กูจะผลักมันออกก็กลัวมันเจ็บ คือมันออกแรงเยอะมากแล้วถ้าจะต้านแรงมันไว้ก็ต้องออกแรงเยอะๆใช้ป่ะ กูกลัวตอนกูผลักมันออกแล้วมันผ่อนแรงพอดีเดี๋ยวมันจะเจ็บตัวเนี่ยดิ



“โอเคๆ กูขอโทษนะเปย  หยุดตีกูก่อนเว่ย เปยๆ กูขอโทษๆ”ไม่ว่าจะพูดยังไงแต่เหมือนไอ้เปยจะสติแตกไปแล้ว คือกูไม่น่าเค้นมันว่าโกรธกูรึเปล่าใช่ไหม กูอยากจะบ้าตาย



“ฮึ่ยๆ เนนิสัยไม่ดี! ”




“เปยเว่ย ไอ้เปย เมิงหยุดก่อน”จับไม้จับมือมันที่รัวยิ่งกว่าไม้กลองล็อคแน่นๆ ไอ้คนที่คล่อมกูอยู่หอบหายใจแรงๆ เหนื่อยละซิเมิง




“เนนิสัยไม่ดี!”มันว่างั้นพลางจะดึงมือตัวเองออกจากมือกู แต่กูก็ปล่อยนะกลัวมันเจ็บ



“พอใจยังหืม”เอื้อมมือไปลูบหัวทุยๆมันเบาๆให้มันใจเย็นลง มันหายใจฟืดฟาดแรงๆอีกสองสามทีก่อยจะกลับมาหายใจเป็นปกติ



“ไม่!” แหม่ะถึงกับตะโกนใส่หน้ากู



“ทำตัวงี้พี่เนไม่รักน้าาา”



“รักซิ เนต้องรักเปย รักเปย”พูดจบทำท่าจะโถมตัวเข้ามากอดกูแต่กูยันมันไว้ก่อน
.
.
.
.
.


“ขอโทษนะเปย ครั้งหน้ากูจะปกป้องเมิงกูสัญญา”พูดจบไอ้คนรงหน้าทำหน้ามุ่ยเลย



“มันจะไม่มีครั้งหน้าเหอะ ถ้ามีอีกนะเปยไม่ยอมจริงๆด้วยเปยจะเอาส้อมแทงตาเลย ใครมาขวางนะเปยจะเอาแทงทุกคนเลย”



“แม้แต่กู?”



“ฮึ่ย ถามมาได้ทั้งๆที่รู้คำตอบ”



“คำตอบอะไรไม่รู้เหอะ”พูดแล้วกอดเอวมัน




“ก็ใครจะไปทำลงเล่า เอ๊ะ ได้ข่าวว่ายังเคลียร์ไม่เสร็จ เนยังไม่ได้ง้อเปยเลย ปล่อยเปยเลยนะเน”มันว่าพลางดิ้นไปมา ใครจะปล่อยให้โง่หล่ะวะ



"ดีกันนะครับน้องเปย"พูดพลางยื่นนิ้วก้อยไปให้ไอ้คนตรงหน้า มันทำหน้ามุ่ยแป๊ปนึงก่อนจะยิ้มแผล่เอาปากมาจุ๊บนิ้วก้อยกูแล้วกลับไปหัวเราะชอบใจ ส่ายหัวไปมากับการกระทำมัน กูจะถือว่ากูง้อเมิงสำเร็จละกันนะ



“ดูนี่ดิๆคุณหมอ ใครไม่รู้ทำผมหน้าเป็นแผลหมดเลยหมดหล่อเลย”เปลี่ยนมาพูดอ้อนกับมันยื่นหน้าไปใกล้ๆให้มันดู



“คุณหมอขอสมน้ำหน้าครับ ได้ข่าวว่าความหล่อมันหมดไปนานแล้วไม่ใช่หรอคนไข้”โหดูปากมันๆ ปากดีเหลือเกิน แต่ถึงมันจะว่าอย่างงั้นกลับเอามือมาลูบๆหน้ากู สายตามันก็เอาแต่มองรอยข่วยตามหน้าดูแบบเพ่งดูเลย ถ้าเพ่งมองแล้วแผลหายน้องเปยก็จะทำอะไรประมาณนี้



“ขอโทษนะเปย ยกโทษให้นะ”พูดบอกมันอีกรอบ



“อื่ออ พูดอยู่นั่นแหละ”



“ครับๆไม่พูดแล้วๆ”



“เฮ้อ อยากมีแฟนดีๆกับเขาซักคน”โหไอ้เปยเมิงมาเป็นเพลงเลยนะ



“กูไม่ดีตรงไหน เนี่ยอยากจูบๆ”



“แน่ะก็เพราะไอ้แบบเนี้ยๆ” มันว่าแล้วเอานิ้วมากดปากกูแรงๆ



“ลบรอยเดียร์ให้หน่อยดิ”สุดท้ายก็พูดออกไป ไม่รู้หรอกว่ามันจะรู้อยู่ก่อนรึเปล่า แต่ถือว่ากูสารภาพไปด้วยละกัน แล้วก็อย่างที่กูคิดมันหยุดกึกเลย



“พี่เดียร์จูบหรอ”พยักหน้าตอบมันกลับไป




“กูไม่ได้เต็มใจ”




“เปยรู้ๆ”มันว่างั้นก้มหน้ามาจุ๊บปากกูก่อนจะผละออกมองหน้ากูยิ้มๆ อดที่จะกอดมันแน่นๆไม่ได้


น่ารักเว๊ยยย



เมียใครวะ




เมียกูเองเหอะ



ฮิ๊วววว




“ทำไมตอนแรกถึงบอกว่าไม่โกรธหล่ะ”




“ปวดหลังจังเน นวดหลังหน่อยนะๆ”





“ไอ้เปย เอาดีๆเว่ยหยุดเลื้อยเลยเมิงๆ”




“โด่ ก็เปยกลัวเนตะโกนใส่อีก”มันว่างั้น





โอ่ยยยย




แค่เนี๊ยยยยย




กูรักเมิงเว่ยไอ้เปยยยยย


สุดท้ายกูกับไอ้เปยก็ถือว่าเรื่องนี้เคลียร์กันไป ไอ้เรื่องที่มันกลัวกูตะโกนตะคอกใส่นั่นแหละทำให้มันไม่กล้าโกรธกูกลัวกูโกรธมันแล้วฟิวส์ขาดใส่มันเหมือนตอนอยู่ในห้องคาราโอเกะ เมิงนี่มันจริงๆเลย แต่กูก็ว่ามันฝ่ายเดียวไม่ได้หรอกกูเองก็นะ กูว่าถ้ากูจะมีความกล้าความเป็นผู้ใหญ่เท่าไอ้เปยคงอีกนานเลยว่ะ แม่งพระเอกมากเลยนะเมิงอ่ะไอ้เปย มันดีกับกูใช่ไหมล่ะดีกับกูจริงๆนั่นแหละ แบบนี้กูชักจะอดใจรอเมิงจบม.หกไม่ไหวแล้วดิ อ้าวเรื่องนี้ไม่เกี่ยวหรอ ห้าๆ



ถามว่าเรื่องดูหนังไปดูเรื่องอะไรขอบอกเลยว่าไม่ได้ไปครับ




กรรรรรรรรรม




กูจะบ้าตาย



คือมัวแต่เล่นกับมันคลอเคลียไปคลอเคลียมาปาไปบ่ายสองกว่าไอ้เปยก็แม่งยังทำการบ้านไม่เสร็จ ครั้นพอกูจะช่วยมันทำยิ่งทำให้เสร็จช้าไปอีกกูอยากถามมากว่าไอ้สายสามัญแถมห้องวิทย์พวกเมิงเรียนอ่าร๊ายก๊านนนน กูไม่รู้เรื่องเว่ย ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไปดูหนังกันตามระเบียบ ตกเย็นแม่มันชวนอยู่กินข้าวด้วยแต่กูก้ต้องปฏิเสธไปเนื่องจากกูขอไปเตรียมงานของวันพรุ่งนี้ก่อนยังไม่ได้ดูตารางเลยต้องไปตรวจโรงไหนบ้าง



เอาเป็นว่าวันนี้กูว่าก็โอเคละวะเคลียร์กับไอ้เปยได้ แถมมันยังแย่งซีนพระเอกกูซะกูกลายเป็นคนเห่ยๆเลย





ขี่รถมาถึงบ้านกูถึงไม่ได้รู้ว่ากูลืมอะไร












กูลืมสวัสดีแม่ไอ้เปย






อีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว







ครั้งหน้ากูจะเขียนติดมือกู กูสาบาน



..........................................



แต่นแตนแต๊ นน น น นน นน จบกันไปอีกตอน เย่ๆ


เปยหล่อเลย

ห้าๆ  เคลียร์กันแบบนี้โอเคไหมคะ เห็นคอมเม้นแต่ละอัน  โหหหหห ถะถะถะถะถูกต้องนะค้าบบบบบบบบบ

เข้ามาอ่านใจเราหรอ :ling1:

เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ
ชอบทั้งพระเอกและนายเอก
ร้องไห้ไปหลายตอน (อ่อนไหวเนอะ)

แต่ตอนหลังนี่มีไม่ชอบนิดหน่อยค่ะ
ตรงที่ยอมให้เปยถูกด่าตั้งหลายที
อยู่กันสองคน ใครจะยอมใครก็ไม่ว่าหรอกค่ะ
แต่ถ้ามีบุคคลที่สามเนี่ย คนของเราต้องสำคัญกว่าใครทุกคนสิคะ

อยากให้พระเอกปกป้องอย่างไม่ลืมหูลืมตา
ต่อให้คนของเราผิดก็ต้องปกป้องเอาไว้ก่อน แล้วค่อยไปสอนกันทีหลัง
ไม่ใช่ทำให้เสียใจต่อหน้าคนอื่น แล้วพออยู่กันสองคนค่อยง้อ

พูดเยอะหน่อย ไม่ว่ากันนะคะ พอดีว่าอ่านรวดเดียว รู้สึกชอบมาตลอด
พอมาถึงตอนท้ายนี่จี้ตรงจุดที่ไม่ชอบพอดี อ่อนไหวกับประเด็นนี้น่ะค่ะ

ขอบคุณที่เขียนให้อ่าน รอตอนต่อไปนะคะ

อุ๊ยตายชอบเม้นต์นี้จังเลย แลดุบาดลึกแทงใจพี่เน(และคนเขียน)มาก ห้าๆๆ ชอบๆๆ><


:m31: ขอให้น้องเปยกลายร่าง
ด่าให้หนักทั้ง อิเน่ากับผัว
เราต้องเป็นราชินีสิน้องเปย เพราะผัวมันกลัวการแสดงออกกับเมียเกินไปทำให้มีปัญหา

อารมณ์รุนแรงมาก น้อบเปยบอกน้องเปยเป็นคนดีฮะ ใสๆวิ๊งๆ :katai2-1: :katai2-1:


ขอบคุIสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 13-03-2014 16:02:49
โกรธเนมากบอกเลย
ไม่ปกป้องน้องเลย

น้องเปยก็ยอมใจอ่อนง่าย ๆ ตลอดอ่ะ

 :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 13-03-2014 16:28:37
อิอิ เคลียร์กันแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คิด

ครั้งหน้าอย่าลืมละพี่เน 5555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 13-03-2014 16:56:39
เปยน่ารักอีกแล้วววว
อยากมีแฟนดีๆแบบเปยสักคน :katai5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 13-03-2014 18:06:19
ฮาอ่ะ  มุกเดิมยังเล่นได้อีก

..........ขี่รถมาถึงบ้านกูถึงไม่ได้รู้ว่ากูลืมอะไร

กูลืมสวัสดีแม่ไอ้เปย

อีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ครั้งหน้ากูจะเขียนติดมือกู กูสาบาน.................   :laugh:

แถมยังต่อยอดได้อีก  ยอมเลย   :heaven



หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 13-03-2014 21:26:52
ที่เนตะคอกเพื่อให้เปยหยุดก็มีเหตุผล
ที่เปยโกรธเนก็มีเหตุผล
ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลเป็นของตัวเอง
ไม่มีใครถูกเต็มร้อยหรือผิดเต็มร้อยหรอก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 13-03-2014 22:09:57
 :monkeysad: ตอนแรกๆแอบหน่วงเบาๆ
โชคดีที่เปยมันรักเนมาก เลยไม่ทะเลาะ?

เนยังคงความฮา ได้คงเส้นคงวานะ  :laugh:

เมื่อไหร่เนจะมีตังค์ไปขอเปยเนี่ย  :z2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 13-03-2014 23:26:54
ชอบเรื่องนี้มากๆน้องเปยน่ารัก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ชุน ที่ 13-03-2014 23:29:22
โอเค ดีกันก็ได้ ให้อภัยก็แล้วกัน
เอิ่ม... ได้ข่าวว่าคนอ่านไม่เกี่ยว เนเขามาง้อเปยต่างหาก
และเปยก็ให้อภัยแล้ว ส่วนคนอ่านจะยังไงนี่เนมิได้สนใจ

คู่นี้เหมาะกันมากจริงๆ อบอุ่น น่ารักตลอด
รู้สึกว่าเปย "รัก" เนมาก
ส่วนเนก็ "แคร์" เปยมาก
ถ้าพูดถึงความดี ถึงเปยจะดูมีมากกว่า แต่ก็ให้ความรู้สึกว่า
ต่างฝ่ายต่างโชคดีพอกัน ที่ได้อีกฝ่ายมาเป็นแฟน

ที่ชอบมากๆ อย่างนึงในเรื่องนี้คือเล่าผ่านมุมมองและความคิดของเนค่ะ
ทำให้เรื่องมีเสน่ห์น่ารักขึ้นมากเลย มันทำให้รู้ว่าเนคิดกับเปยแบบไหน
ใส่ใจความรู้สึกแค่ไหนน่ะค่ะ เพราะบางอย่างที่คิดก็ไม่ได้พูดออกมา
ถ้าเล่าผ่านปากของเปย... คิดว่าเรื่องอาจจะไม่ออกมาน่ารักขนาดนี้

อีกอย่างนึงก็คือ ชอบที่ทั้งสองคน "พูด" กันค่ะ
รู้สึกผิดก็ขอโทษออกมาได้อย่างง่ายๆ ไม่มีการปากแข็ง
โกรธก็บอก คิดยังไงก็บอกกันตรงๆ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ  :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 14-03-2014 13:26:35
โอ๊ยยยยย ไปเปิดคณะเลยไหมเน  :ling1: 
ปล. ครั้งหน้าก็อย่าลืมหวัดดีละ บอกด้วยครั้งก่อนๆผมลืม  :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 14-03-2014 13:46:45
ระวังไปบ้านเปยคราวหน้า แม่เปยสั่งให้ยืนไหว้อยู่หน้าบ้าน 100 ครั้ง นะ 5555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 16-03-2014 19:25:05
ดีกันแล้ว น่ารักตลอด และก็ลืมไหว้แม่ตลอด อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษสี่ 13.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 17-03-2014 11:47:47

ตอนพิเศษห้า




นั่งคิ้วขมวดอยู่บนเก้าอี้สายตาจับจ้องวัตถุซองสีขาวๆบนโต๊ะ

.
.
.
.

ไม่ใช่ซองขาวเชิญออกเว่ย
.
.
.
.
ไม่ใช่ซองผ้าป่าด้วยเว่ย
.
.
.
แต่แม่งคือ
.
.

'ไอ้เนเมิงไปหาผู้จัดการดิ๊'

   

'ทำไมอ่ะพี่'

   

'เขาเรียกเมิงก็ไปๆเหอะ'

   

'เอ่อๆ'
.
.
.
.

'หวัดดีครับ'

   

'อ้าวนฤพงศ์อะนี่'

   

'อะไรอ่ะครับ'

   

'เปิดอ่านดูแล้วค่อยถาม'

   

จบ

   

เนี่ยแหละที่มาของการที่กูต้องนั่งจ้องไอ้ซองขาวนี่ ถามว่ากูเปิดยังเปิดแล้วเว่ย แล้วที่กูย้อนอดีตเล่าให้ฟังนี่เกี่ยวอะไร....กูแค่อยากบอกว่ากูชื่อนฤพงศ์...จบ กรรมๆโทษๆ รู้สึกจะไม่เกี่ยวเพราะมันไม่ใช่ตะขอเลยเกี่ยวไม่ได้ (กูว่ามุขนี้ไม่แป่กนะ)

   

โอเคไม่ตลกเข้าเรื่องเลยละกันคือโรงงานกูเป็นโรงงานญี่ปุ่น ส่วนมากโรงงานในไทยก็แม่งญี่ปุ่นอยู่ละวะ เวลาเจ้าของลงมาดูชอบพูดไรกับกูไม่รู้เหมือนกูฟังออกเนอะ อาโนๆ ก๊ะๆ แม่งอะไรไม่รู้กูจะบ้าตายแต่ประเด็นไม่ใช่ตรงนั้นไง ประเด็นมันอยู่ที่ว่าทุกปีจะได้มีคนไปดูงานที่ญี่ปุ่น ปีละสิบกว่าคน จากเป็นหมื่นๆแบบหลายหมื่นแบบหมื่นปลายๆเหยียบแสนคนรวมพนักงานธรรมดาด้วย

   

กูไม่เข้าใจ

   

เอ่ออย่างที่เมิงคิดแหละ

   


กูได้ไป

   

สาสสสสสสสสส

   


คือโอกาสที่กูจะได้ไปคือสิบส่วนหลายหมื่น กูแม่ง

   

เอามือขยี้หัวตัวเองรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้คนมันเครียดๆคือไม่รู้จะไปดีไหมมันสองจิตสองใจ ต่างประเทศเลยนะเว่ยแถมญี่ปุ่นอะ ผู้ชายที่ไหนจะไม่อยากไป นั่นมันเมืองแห่งความคาวาอิ๊ อาโนเนะ อาโออิเงี้ย อิไต อิคึ คิโมจิ โออิชิ นะเว่ยสาวๆแจ่มมาก(กูฟังเขาพูดมา) แถมกูจะได้ขึ้นเครื่องบิน เครื่องบินเลยนะเว่ย ขอยอมรับว่ากูยังไม่เคยขึ้น แต่นี่จะเป็นครั้งแรกอ่ะความรู้สึกกูบินได้เงี้ย แถมเป็นอะไรที่ซักครั้งในชีวิตเกิดมาทั้งทีไรเงี้ยแถมกลับมาได้เงินเดือนเพิ่มอีกมีแต่ได้กับได้

   

แต่มันติดตรงที่ว่า

   

นั้นแหละ

   

คนๆนั้นแหละ

   

น้อง'เปยเอง'ของทุกคนไง

   

ก็ยังไม่ได้บอกนะซิวะ

   

ถ้าบอกก็เป็นเรื่องแล้วก็ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอกมองตาก็เหมือนทะลุเข้าไปในขั้วหัวใจขอเดาได้เลยว่า

'เปยไปด้วย'แน่ๆ

   

เฮ่อ

   

ถอนหายใจรอบที่ล้านแปด มองไปรอบๆบ้านที่โล่งๆ ฟังไม่ผิดหรอก บ้านเว่ยบ้าน กูซื้อบ้านแล้ว ก็แค่บ้านโครงการสองชั้นมีสวนข้างหน้านิดๆมีโรงจอดรถที่กูคิดว่าชาติไหนจะได้ใช้ให้เหมาะกับวัตถุประสงค์ของมันวะตอนนี้คงต้องปล่อยร้าง

   

อยากบอกว่าของในบ้านนี่ไอ้เปยเลือกเองล้วนๆไม่แปลกที่มองแล้วจะคิดถึงมันแม่งเลือกตั้งแต่หลอดไฟยันเตียงนอน คือบ้านโครงการเพิ่งก่อสร้างไงมันก็ไปยิกๆพ่อแม่มันว่าขอเจ้าของโครงการเลือกของเลือกสีเองถ้าเกินราคาบ้านจะจ่ายเองเงี้ย เชื่อมันเลยดิเมิงจ่ายเองอะไรตังค์พ่อแม่มันเหอะ กูพยายามให้มันเลือกของที่ราคาประมาณของอันเดิมที่ทางเจ้าของโครงการประเมินราคาละวะ แม่ง

   
วันแรกนะวิ่งร่อนทั่วบ้านเลยขึ้นลงชั้นหนึ่งชั้นสองมันบอกตื่นเต้น


   
'ตรงนี้โต๊ะหนังสือเปย เปยจะเอาที่มีชั้นหนังสือติดด้วย'

   

'เปยชอบสีน้ำเงินเอาผ้าปูที่นอนสีน้ำเงิน'

   

'เดี๋ยวถ้าทุกอย่างลงตัวเลี้ยงหมาดีกว่า'

   

และอีกมากมาย

   
เอ่อดีเนอะพูดเองเออเองเสร็จสรรพ กูไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลย

   

คือนี่บ้านกูเว่ยยยย

   

แต่แม่งน่ารักโครตๆคิดภาพดิไอ้เปยแม่งดีใจยิ่งกว่ากู ที่ซื้อบ้านอ่ะหัวเราะทั้งวันเลย(จริงๆมันก็โรคจิตหัวเราะทั้งวันอยู่แล้วอะนะ)แม่งอยากจับแต่งงานแล้วกดแม่งตรงนั้นเอาให้ท้องเลยไม่ท้องไม่หยุดอ่ะ ซี๊ดเลยๆ กรรมเริ่มกามละกูว่าเปลี่ยนประเด็นดีกว่า

   
ถามว่าเรื่องสินสอดไปถึงไหน คิดว่าหลังๆพ่อมันคงไม่เอาละมั้งกะจะแกล้งทำเป็นลืมๆซักหน่อยแต่ไหนได้วันนั้นพ่อมันเล่นให้เลขบัญชีมาพร้อมบอกว่ารู้ว่ากูจะผ่อนจ่ายทีละงวดขี้เกียจมาจด ถ้าเกิดตังค์ในบัญชีครบเมื่อไหร่ยกเปยให้วันนั้นแหละ เงิบดิกูอ่ะ แล้วชาติไหนจะถึงวะ แค่บ้านกูยังผ่อนไม่หมด แต่แม่ไอ้เปยก็เดินมาบอกอีกนั่นแหละว่าพ่อเขายกให้แล้วเงี้ยๆ ขอให้จริงครับแม่ สาธุครับ แถมชื่อบัญชีเป็นชื่อไอ้เปยอีกบางครั้งกูฝากเข้าไปแล้วกูไม่เหลือตังค์ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันไอ้เปยก็แม่งไปกดออกมาให้กู คือกูไม่ต้องเอาไปฝากเลยดีกว่าไหมงั้นอ่ะ ไอ้เปยมันน่า...

   

พูดถึงไอ้เปยเเล้วมันต้องว่าด้วยข่าวดีอีกข่าวเว่ยรับรองข่าวนี้พวกเมิงต้องตื่นเต้นขนาดกูยังตื่นเต้นเลย

   

เปยแม่งม.หกแล้ว

   

เฮ่!!

   

แถมเลยวันเกิดครบรอบ18ปีมันไปแล้วด้วย

   

เฮ่!!

   

แถมอาทิตย์หน้าปัจฉิมมันก็จบม.หกอย่างเต็มตัว

   

เฮ่!!

   

แล้วกูก็จะ..

   

เฮ่!! ยังไม่ได้พูดไม่จบเว่ย! (เล่นเองตบเอง) กรรมมุกแป่ก

   

แต่ในไอ้ข่าวดีพวกนั้นมันก็ยังมีมารมาผจญอยู่คือเรื่องที่กูกล่าวๆมาทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกันแบบเชื่อมโยงกันเลยคือกูได้ไปดูงานที่ญี่ปุ่นใช่มะอยากจะบอกว่าถ้ากูไปดูงานมันสี่อาทิตย์ก็ประมาณเดือนนึงปรับภาษาก่อนสองอาทิตย์กลายเป็นเดือนครึ่งละและสุดท้ายถ้ากูไปกูได้ไปอาทิตย์หน้า

   

อาทิตย์หน้านั่นวันปัจฉิมไอ้เปยเว่ย


วันที่ทุกอย่างจะลงตัวแป๊ะทั้งอายุมันทั้งมันเรียนจบ

   

โอ้เมิงรู้ว่ากูคิดอะไรเหอะ



   
มันโอกาสชัดๆแบบรอมาตั้งนานอ่ะกี่ปีวะห้าปีนะเว่ย รอมันจบม.หกรอมันอายุ18แล้วทำไมดวงกูต้องมาซวยได้ไปดูงานอีกวะ ทุกอย่างออกจะวางตารางมาให้กูอย่างเหมาะเหมงๆพอปัจฉิมจบปุ๊ปกูก็จะ......

   

อะไร

   

อะไร

   

ใครว่ากูกาม

   

ที่กูพูดมาทั้งหมดกูหมายถึงกูรอแสดงความดีใจที่ไอ้เปยจบม.หกเหอะซื้อของปัจฉิมให้เงี้ย โถ่พวกเมิงคิดอะไรอยู่อะดิ แหม่ะไม่ได้เลยๆ

   

กร๊ากกกกก

   

นั่งคิดอะไรได้ไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เอื้อมมือไปคว้าก่อนจะเปิดฝาแล้วแนบหู

   

"เน เปยเบื่อ"เสียงปลายสายร้องแบบยานคานแหน่ะนินทาได้ไม่นานก็โทรมาซะละตายยากนะเมิงอ่ะ

   

"อะไรเมิงอีก"

   

"เปยไม่อยากอ่านหนังสือแล้ว สอบก็สอบติดแล้วทำไมยังต้องอ่านอีกอ่ะะะ"เนี่ยยยเมียกูสอบติดแล้วได้ยินป่ะติดแพทย์ด้วยนะเว่ยไม่อยากอวด

   

"ก็เมิงต้องอ่านเอาไว้สอบใน รร ไงไม่อยากจบหรอไงม.หกน่ะ"

   


 "คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอไม่มีใครไปละเมาะ ไปไหนก็ไม่มีไก่ให้เกาะ แล้วเธอคิดถึงใคร เฮ้"มันมาเป็นเพลงแต่..

   

"มั่วละๆมันร้อง คิดถึงช้างไหมเวลาที่เธอไม่มีอ้อยในละเมาะ ไปไหนก็ไม่มีไข่ให้เจาะ แล้วเธอไปหาใคร เฮ้ เมื่อเอาต้องถ่างอีกนานไหมเธอจะแน่ใจ"

   

"อึ่ยย รุงรังมากเน เสื่อมๆ ทำไมเป็นคนแบบนี้"

   

"ลุงกูไม่ได้ชื่อรัง แล้วอีกอย่างกูไม่มีลุง ป้าณีเป็นโสดเหอะ"

   

".....ไม่เห็นตลกเลยเนนน"

   

"ใครบอกว่ากูตลกหล่ะ กูไม่ใช่คนตลกเว่ย"

   

"เอิ่ม-_-"

   

 "ตอบหน่อยได้ไหมตอบฉันหน่อยว่าเปยคิดถึงใคร ไม่ต้องหวานต้องแหววหรอกอยากถามแค่ให้เปย ตอบหน่อยได้ไหมตอบเนหน่อย"

   

"ไม่บอก บู่"คิดภาพออกเลยแม่งต้องทำปากยื่นแน่เลยว่ะ

   

"บ่งบู่นิเดี๋ยวตบปากฉีก"

   

"ซาดิสม์หรอไงเน"

   

"เอ่อดิ ไปๆไปอ่านหนังสือ รวยค่าโทรหรอไงเมิงอ่ะ"ไล่ให้มันไปอ่านหนังสือ สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง สุภาษิตไทย สํานวนไทยอ่ะรู้จักป่ะ ไอ้เปยสอบแพทย์ได้แต่ถ้าเสือกสอบใน รร ไม่ผ่านนี่ฮานะ

   

"ก็เนไม่เล่นไลน์อ่ะ"

   

"ลงไลน์ห่าไรไม่รู้จักเว่ย กูยังเล่นmsnอยู่เหอะ"พูดแล้วหัวเราะเบาๆ ได้ยินเสียงไอ้เปยหัวเราะชอบใจมาตามสาย

   

"อยากไปบ้านจังเลย"

   

"บ้านไรเมิง"

   

"ก็บ้านเปยอ่ะ"

   

"โหยๆพูดได้เต็มปากเนอะ 'ก็บ้านเปยอ่ะ' "ดัดเสียงเล็กๆตอบกลับไปในประโยคสุดท้าย

   

"กะ..ก็ทำไมอ่ะ..ก็ๆบ้านแฟนเปยก็บ้านเปยนั่นแหละ หรือไม่จริง!"แนะๆมีการขึ้นเสียงงี้เขินชัว แอบยิ้มคนเดียวเลยกู เดี๋ยวนี้ไอ้เปยยิ่งโตยิ่งมีการอัพเลเวลเว่ยเดี๋ยวนี้เริ่มขึ้นเสียงใส่กูละ

   

"จริงครับ บ้านกูก็เหมือนบ้านเมิง"ตอบมันกลับไป

   

"เห็นไหมหล่ะ แบร่"

   

"แต่เดี๋ยวก็ไม่ได้เป็นแค่บ้านแค่แฟนเปยละ เลยอาทิตย์หน้าไปก็จะเป็นบ้าน ผะ ผะ ผะ ผะ.."

   

"...."

   

"ผะ ผะ ผะ ผะ"

   

"เฮ่ย เน!"

   

"ผะ ผะ ผะ ผะ ผั...."

   

"ไอ้เน!"

   

"ผะ ผะ ผะ"

   

"ถ้ายังผะๆๆๆอยู่เปยโกรธจริงด้วย แล้วก็ขอให้ผะๆๆทั้งชาติเลย แบบใครมาคุยด้วยก็ ผะๆๆๆ สาธุ!"

   

"ผู้ใหญ่ ผะผะผะ ..ผู้ใหญ่ ก๊ากก ผู้ใหญ่เว่ย อะไรเมิงห๊ะไอ้เปย หืม ถามหน่อยซิ"พูดแบบล้อๆกลับมันไป เดาได้เลยตอนนี้หน้ามันต้องแดงมากแน่เลยว่ะ ฮึ่ยคิดแล้วอยากกอดเว้ย

   

"โกรธแล้ว!"ว่าที่คุณหมอว่างั้นก่อนจะกดวางไป

   

ได้แต่หัวเราะเบาๆกับตัวเอง โอ่ยคิดถึงมันเหมือนกันแหละวะไม่ใช่ไม่คิดถึง ยิ่งมันม.หกนี่เจอกันนับครั้งได้มันต้องอ่านหนังสือสอบไง รายนั้นยิ่งเคร่งด้วยพอสอบติดแพทย์ปุ๊ปแม่มันร้องไห้เลย กูเห็นครอบครัวมันดีใจกูก็พลอยดีใจกับมันด้วยหล่ะวะ

   

สุดท้ายก็หันไปมองไอ้ซองขาวๆบนโต๊ะอีกรอบ เอาไงกับมันดีวะยิ่งได้คุยกับไอ้เปยเมื่อกี้ยิ่งรู้สึกไม่อยากห่างเลยว่ะ แต่ก็อนาคตที่มั่นคงของกูนะเว่ย แบบถ้ากูมั่นคงไอ้เปยก็จะมั่นคงไปด้วยใช่ป่ะหล่ะ

   
อื่อนั่นแหละ


มันคิดยาก


.............................


   
"เอ้า ชนเว่ยๆ"ตามมาด้วยเสียงแก้วกระทบกันรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ เอื้อมมือที่ถือแก้วไปชนๆกับพวกแม่ง หันไปมองใครอีกคนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆ ถอนหายใจเบาๆ กูว่ากูตัดสินใจถูกละนะ

   

"ไปแล้วเอานั่นน่ะๆมาฝากกูด้วยนะเว่ย"ไอ้ลิ่มที่เริ่มเมาพูดอ้อแอ้ๆไม่รู้เรื่องพูดขึ้น ได้แต่หัวเราะเบาๆไปกับมัน รู้เหอะว่ามันหมายถึงอะไรน่ะ

   

"ไอ้เปยกินมะๆ"คีบหมูไปตรงหน้ามันแบบแทบจะแทงเข้าปาก ไอ้นี่ก็แม้มปากซะแน่นเลย ตั้งแต่รู้ว่ากูจะไปแล้วขอไปด้วยไมาได้เสือกงอนกูไม่คุยกับกูมาหลายวันละแต่แม่งทำทุกอย่างเหมือนปกติแบบตามกูแจเงี้ยแต่แค่ไม่พูดกับกูแบบกูบอกให้ไปหยิบอะไรก็ไปแต่ไม่พูดกับกู กูจะบ้าตาย

   

อื่อกูตัดสินใจละกูไปเว่ยอย่าด่ากู กูคิดดีละกูจะได้เงินเดือนเพิ่มด้วยแล้วกูอาจได้เลื่อนขั้นงานกูจะได้มั่นคงจะบอกว่าทำเพื่อไอ้เปยทั้งหมดก็ไม่ได้หรอกเพราะกูก็ได้ประโยชน์ด้วยเอาเป็นว่ากูทำเพื่อเราละกัน แม่งใช้คำว่าเราจั๊กจี้แปลกๆวุ๊ย

   

วันนี้ก็เลี้ยงส่งกู กูจะไปวันมะรืนไงถ้าเลี้ยงส่งก่อนไปหนึ่งวันกูไม่ไหวแน่แฮงค์ตายห่าเลย กูก็เชิญมาแต่คนสนิท ไอ้ลิ่ม ไอ้ต่อ ไอ้ทีม พี่ป้อง และบรรดาแฟนๆพวกมัน เอ่อมีไอ้เปยกับไอ้พุด้วย ไอ้พุแม่งนั่งกัดกันกับไอ้ทีมที่แทบจะเอาน้ำหมูกะทะสาดหน้าไอ้พุ คือนี่กูซื้อชุดหมูกะมากินที่สวนเล็กๆหน้าบ้านกู ถึงจะบอกว่ามาเลี้ยงส่งกูแต่แค่ข้ออ้างที่พวกแม่งมากินฟรีละวะ

   

"เจ้าของงานครับน้ำแข็งหมดแล้วค้าบบ"ไอ้ทีมร้องขึ้น

   
ลุกขึ้นเอามือจับๆแถวกระเป๋ากางเกงดูว่ามีกระเป๋าตังค์อยู่ในนั้นไหม

   

"เดี๋ยวขี่มอไซค์ไปซื้อ"ตอบกลับมันไป เอื้อมมือไปไว้ข้างหน้าไอ้เปย มันมองเฉยๆก่อนจะจับแล้วดึงตัวเองขึ้น เดินนำมันไปที่มอไซค์มันก็รู้หน้าที่ขึ้นซ้อนท้ายรอเลย

   

ตลอดทางก็เงียบกันไปตามระเบียบเหมือนกูขี่มาคนเดียวแต่สิ่งเดียวที่ทำให้กูรู้ว่าเอามันมาด้วยก็คือมือมันที่วางทาบเอวกูเบาๆเหมือนแตะไว้มากกว่า

   

"เปยลงไปบอกเขาเอาน้ำแข็งยี่สิบ"บอกให้มันลงไปพลางยื่นแบงค์ยี่สิบไปให้ มันก็ลงไปแล้วหายเข้าไปในร้าน กลับมาพร้อมกับน้ำแข็งในมือโครตเยอะแต่กูเชื่อพวกแม่งกินหมดเหอะ

   

"เฮ่ยไอ้เปยเย็นหลังๆ"บอกมันไปก็เล่นเอาน้ำแข็งคั่นกลางระหว่างกูกับมัน รถส่ายนิดๆตอนมันเขยิบถ่อยหลังไม่ให้น้ำแข็งโดนหลังกู

   

เฮ้อ แม่งไม่ยอมพูดกับกูเลยเว้ย

   

ยื่นน้ำแข็งให้พี่ป้องไปพี่แกก็จัดการเทใส่ถัง นั่งลงตรงที่เดิมซักพักไอ้เปยก็เดินมานั่งลงข้างๆ คุยสับเพเหระกับไอ้พวกนั้นไปมือก็กระดกเหล้าเรื่อยๆยิ่งดึกอารมณ์ยิ่งมา ไอ้คนข้างๆก็คีบกินหมูกะทะมีบ้างที่หันไปคุยกับไอ้พุ จัดการชงเหล้าให้มันแบบอ่อนๆแล้วยื่นไปตรงหน้า มันมองๆเฉยๆจนกูต้องพูดว่าอยากลองมะ อายุ18แล้วหนิมันถึงจะรับไป ไอ้ลิ่มที่หันมาเจอก็หาว่ากูจะมอมเด็กมันเรียกเสียงโห่ซะรอบโต๊ะ

   

เหลือบๆไปมองไอ้เปยเป็นพักๆน้ำสีเหลืองอ่อนๆที่แทบจะเป็นสีขาวในแก้วลดไปนิดเดียว เห็นมันจิบๆแล้วพูดเบาๆว่าขม ไม่เห็นจะอร่อยอะไรนี่แหละ

   

"เอากางเกงขายาวมะ"ก้มหน้าลงไปใกล้ๆมันเอามือลูบขาที่โผล่พ้นกางเกงสามส่วนมันเบาๆ ไอ้เปยย่นจมูกเลย มันเคยบอกเวลากูกินเหล้าแล้วเหม็นเหล้าครั้งนี้คงเหมือนกัน

   

"ยุงเริ่มมาแล้วนะ ขึ้นไปเอาป่ะกางเกงกูในตู้ในห้องเอามาเผื่อไอ้พุด้วย"พูดจบมันก็ลุกขึ้นเดินฉับๆเข้าไปในบ้าน

   

"ไอ้เปยงอนเมิง"ทันทีที่ไอ้เปยหายเข้าไปในบ้านไอ้พุแม่งพูดขึ้นมองหน้ากูเขม่งเลย จัดการพยักหน้าตอบกลับไป

   

"เมิงมันแม่ง..ฮึ่ย ไอ้เชี่ยทีมมึงอยู่นิ่งๆเอามือมาจับเอวกูทำไมไอ้วัวดินนี่ ปล่อยเว่ย"แล้วมันก็หันไปโวยไอ้ทีมที่เริ่มกลายร่างเป็นงู

   
ถอนหายใจเบาๆก่อนจะเอาตะเกียบมาคีบหมูในกระทะใส่ใจจานให้ไอ้เปย

   

"ต้องรีบง้อนะครับ"ไอ้ต่อไอ่ลูกคุณหนูพูดขึ้น เป็นแค่ไอ้ต่อมาสั่งกูเดี๊ยะเหอะ แต่ก็พยักหน้าส่งๆกลับไปให้มัน

   
กูรู้เหอะว่าต้องง้อ

   

ไอ้เปยกลับมาพร้อมกับกางเกงขายาวในมือส่วนมันก็ใส่กางเกงวอร์มกู มันยื่นให้ไอ้พุแต่เหมือนไอ้พุจะไม่เอาเพราะมันจะกลับแล้ว

   

สุดท้ายก็เหลืออยู่ไม่กี่คน บรรดาสาวๆแฟนๆไอ้พวกแม่งทั้งหลายติดรถไอ้พี่ป้องกลับไปหมดละส่วนไอ้ที่บอกว่าเหลืออยู่ไม่กี่คนก็แค่ไอ้ลิ่มกับไอ้ทีมแค่นั้นแหละวะ นอนบนหญ้าซะไม่กลัวคันเลย ส่วนพวกของกินขวดเหล้าอะไรงี้ได้บรรดาสาวๆช่วยกันเก็บก่อนไปละเหลือแต่ศพเพื่อนกูสองศพเนี่ยแหละคงต้องหามเข้าบ้าน

   

จัดการหิ้วปีกเข้าไปวางไว้บนโซฟาคนอีกคนหิ้วมันมานอนบนเก้าอี้ที่มันเอนได้ คออ่อนคอพับกันไปตามระเบียบตื่นมาปวดคอเรื่องของพวกเมิงละกัน

   
หันไปมองไอ้คนที่ยืนมองมาทางนี้เฉยๆตั้งแต่เมื่อกี้ละ

   

ไอ้เปย

   

มันยังไม่กลับบ้านคงจะนอนนี่แหละกูว่า

   

"ไอ้เปยเมิงไปอาบน้ำก่อนเลยป่ะ"พูดจบมันก็พยักหน้าแล้วเดินขึ้นบันไดไป ถอนหายใจกับตัวเองเบาๆเอาขวดเหล้ากับกับแก้วน้ำที่ใส่น้ำแข็งพร้อมมาตั้งบนโต๊ะหน้าทีวี ก่อนจะรินใส่แก้ว แปลกเนอะว่ามะคบกันมาตั้งหลายปีเสือกมาโกรธกันด้วยเรื่องแค่นี้ผ่านอะไรมาตั้งเยอะ ถึงจะไม่ค่อยทะเลาะกันก็เหอะก็ไอ้เปยมันอ่อนให้ก่อนตลอดเรื่องแต่ละเรื่องมันเลยไม่ค่อยบานปลายเท่าไหร่

   

"หนวกหูเว่ย"บ่นเบาๆกับไอ้ลิ่มที่พูดอะไรงึมงำๆอยู่บนโซฟาหลังกูก็ไม่รู้

   

"เด็กมันน้อยใจเห็นบอกอยากให้อยู่ด้วยตอนจบ"ไอ้ลิ่มพูดงึมงำๆต่อ หันไปขมวดคิ้วมองหน้ามัน แม่งเมิงแกล้งเมาแล้วให้กูลากเข้าบ้านมาเปล่าวะ ยังไม่ทันได้พิสูจน์เรื่องไอ้ลิ่มไอ้เปยก็ตะโกนลงมาว่าเสร็จแล้ว นี่คงเป็นเสียงแรกมันที่พูดกับกูตั้งแต่กูบอกว่าจะไปญี่ปุ่นเลยละมั้ง

   

เดินขึ้นไปอาบน้ำข้างบนเห็นไอ้เปยนั่งนิ่งๆอยู่บนเตียงก็ไม่ได้หันไปพูดอะไรกับมัน

   
ออกมาอีกทีก็เห็นมันนั่งอยู่ที่เดิม เอาผ้าขนหนูถูๆหัวตัวเอง ตาก็มองมันไป

   

"ดึกแล้วยังไม่นอนอีก"

   

"...."

   

จัดการใส่กางเกงขายาวแล้วเดินไปหามัน มันลุกขึ้นแล้ววิ่งออกห้องไป อ้าวเฮ่ย อะไรวะ

   
งงอยู่ได้ไม่นานมันก็กลับมาพร้อมขวดน้ำ ไอ้เปยยื่นมืออกมากูเลยต้องยื่นมือออกไปรับ
เม็ดยาสองเม็ดตกลงบนมือกู มองหน้ามันก่อนจะยิ้มๆ เอายาเข้าปากก่อนจะเอื้อมไปหยิบขวดน้ำจากมือมันมากระดก

   
"ขอบใจ"บอกมันพลางก้มไปหอมแก้มมันแรงๆถูกดันออกดิกูอ่ะ

   

"โกรธอะไรวะ"ถามมันไปทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว ได้ยินมันพูดเบาๆประมาณยังจะถาม หัวเราะเบาๆออกไปถูกมองเขม่งเลย

 

".............."



"ดูๆทำตัวๆเดี๋ยวไม่รักนะเว่ย"พูดจบไอ้เปยมองกูแบบตัดพ้อเลยดิ มันยื่นมือมากำขอบกางเกงกูแน่นๆ




"ไอ้เปยเมิงโตแล้วนะเว่ย โตๆหน่อย ไปแป๊ปเดียวเองไม่ถึงสองเดือน"แค่เกือบสองเดือน
 


"เปยคิดถึง"มันพูดเบาๆ



"กูก็คิดถึงเหอะ"พูดแล้วหอมๆหน้าผากมัน



"แต่เปยคิดถึงมากกว่า!"



"โอเคยอมๆ เปยคิดถึงมากกว่า"



"............."
 

"ไปแป๊ปเดียวเอง เดี๋ยวซื้อขนมมากฝาก อยากได้อะไรบอกเลยจะซื้อมาฝาก"

   
"รวยหรอไง"

   

"เลี้ยงเมียได้ละกัน"พูดจบไอ้เปยก้มหน้างุดเลย จากแสงไฟหวังว่ากูเดาไม่ผิดว่าเมิงหน้าแดงนะ

   

"ไม่ไปไม่ได้หรอ"มันพูดงึมงำๆอยู่ในคอ

   

"งานนะเว่ยงาน เข้าใจหน่อยดิ"พูดแล้วดึงๆมันเข้ามากอดแล้วลูบหัวเบาๆ

   

"ดีใจอ่ะดิได้ไปอ่ะ ได้ข่าวว่าสาวๆที่นั่นสวย"แหน่ะ แหน่ะกูว่าละมันหึงเรื่องนี้นี่เอง

   

"อื่องั้นมั้งเท่าที่ได้ยิน"อดใจแกล้งมันกลับไปไม่ได้ ไอ้เปยพยายามผลักกูออกเลย เมิงสู้แรงกูไม่ได้หรอกเว่ย



"ห้ามมองเลยนะ"มันว่างั้นพลางเอามือกอดเอวกู   



"ไม่รู้ดิ ถ้าสายตากูมองไปเองอ่ะ"


".........."


"โอ๋ๆ ล้อเล่นๆมีน้องเปยคนเดียวก็ยุ่งจะตายห่าละ แถมดูเลยๆตารางเต็มทุกวันไม่มีเวลาไปมองสาวหรอกเว่ย"พูดแล้วหอมผมมันแรงๆหลายๆที




"โอเคนะไอ้เปยอย่าโกรธนะไปทำงานแป๊ปเดียวเองทำอย่างกะกูไปสองปี"


".........."


"ยังไงก็รักเมิงคนเดียวนะเว่ย เชื่อในตัวกูหน่อย"   

ไอ้เปยไม่ตอบอะไรกูแต่รู้สึกเหมือนมันจะพยักหน้ากับอกกู กูเลยเดินถอยหลังแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงทั้งๆที่กอดไอ้เปยอยู่ มันเขยิบตัวยุกยิกๆให้ได้ที่ก่อนจะนิ่งไป

   


เฮ่อเอาเป็นว่าเคลียร์ละกันนะแต่กูก็แอบเซ็งนะเว่ยแบบมันคิดว่ากูจะไปแล้วมองผู้หญิงคนอื่นแน่ๆก็อย่างที่บอกไปอยู่กันมากี่ปีละห้าปีอ่ะไม่เชื่อใจกันหรอไง แต่กูก็เข้าใจว่ามันก็ต้องมีกันบ้างใช่ป่ะอารมณ์แบบเนี้ย กูพยายามเข้าใจมันนะแล้วกูก็รู้ว่ามันก็พยายามเข้าใจกู อย่างอันเนี้ยกรณีนี้ถ้าเป็นคู่อื่นอาจทะเลาะกันแล้วก็ได้ แต่กูไม่อยากทะเลาะกับมันไงมันก็คงไม่อยาก ก็ยอมถอยกันคนละก้าว แต่ไม่ใช่ถอยจนกลายเป็นไม่เข้าใจกันนะเข้าใจน่ะเข้าใจซิ เข้าแบบเข้าไปอยู่ในใจเงี้ย ยังจะเสี่ยวอีกนะกู


...............................................................................


ชูแว๊บ


เง่อยังมีคนอ่านอยู่ป่ะคะ หงึกๆ (หงึกอ่าร๊ายยยยยยย)



เนี่ยไอ้พี่เนเริ่มก่อร่างสร้างตัวได้แล้วน้าาาห้าๆๆ


ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่ยังอ่านอยู่นะคะ


มีคำผิดตรงไหนบกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ


ถ้าอ่านแล้วแปลกๆก็บอกได้นะคะ :ling3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 17-03-2014 13:22:04
พี่เน ล้านหนึ่งทำให้ได้นะ

เปยน่ารักตลอด 2 เดือนกลับมาคงมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง
เอ๋ หรือเปยจะเกาะเนติดหนึบกว่าเดิม 555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 17-03-2014 13:51:35
เนตัดสินใจแบบนี้อ่ะดีแล้ว จะได้มีสินสอดไปขอเปย
กลับมาให้ได้ขอเปยเลยนะเน แล้วก็อย่าไปมองหญิงอื่นล่ะ  :z2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 17-03-2014 13:53:58
วู้ๆๆๆ ดีใจกับน้องเปย ติดแพทย์อย่างที่หวังแล้ว

เพื่ออนาคตของงานที่น่าจะดีขึ้น เน ก็ควรไปนะ แต่อย่าไปเหลวไหลล่ะ ทำตัวดีๆด้วย  :o  (ชื่อจริง เน เพราะเกินไปป่ะ 555)
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 17-03-2014 15:00:19
 :L2: :L2: :L2:

แค่ 2 เดือน แป๊บเดียวเอง

น้องเปยอย่าคิดมาก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-03-2014 16:19:18
อยากไปสิงที่บ้านเปยยย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 17-03-2014 16:59:57
ยิ่งอ่านคุณหมอเปยยิ่งน่ารัก   :impress2:  แต่เนยังคงเสมอต้นเสมอปลาย  :laugh:  สวัสดีพ่อแม่เปยบ้างรึยัง
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 17-03-2014 21:03:43
รอเสี่ยเนกลับมาจากญี่ปุ่น :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 17-03-2014 21:04:34
เพิ่งอ่านแต่หลงรักเด็กเหมือนพี่เนเลย
เปยอาจจะงอแงบ้าง ขี้หึง หวง มากไปบ้าง
แต่น่าจะเพราะกลัวเรื่องที่ไม่ยอมมีไรกับเน
กลัวเนจะเบื่อ พี่เนก็แมนโครตๆเลยอะ ทำทุกอย่าง
เพื่อเปย ไม่ล่วงเกิน อดทน (อยากเจอแบบนี้บ้าง)
จนวันนี้ แต่ก็ยังไม่ได้กินเอาน่าทนมาได้ตั้งหลายปี
อีกแค่ เกือบสองเดือนทนได้อยู่แล้ว


หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 17-03-2014 23:38:25
เนมันฮาเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ  :m20:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 18-03-2014 02:53:59
2เดือนเองจิ้บๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 18-03-2014 10:32:59
สองเดือน สองเดือนเอง สู้ๆ นะทั้งคู่เลย
รอวันที่เนจะกลับมา
 :mew3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษห้า 17.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 18-03-2014 17:45:32
เปยยยยย เนไปทำงานแค่สองเดือนเอง
อย่าคิดมากเลยเนอะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 18-03-2014 21:51:35
ตอนพิเศษหกจุดหนึ่ง




อิไต อิคึ วาตาชิก๊ะคิโมจิ๊ อะริกาโตะโกไซมัส ไอแคนสปี๊กแจแปนนิส แต๊งคิวซิสดาวน์พลีซ




เป็นไงกู ไอ้เนผู้มีไหวพริบเป็นเลิศมาอยู่อาทิตย์กว่าได้ความรู้เพียบแคนสปี๊คแจแปนนิสได้อย่างสามารถระดับความโหดอยู่ที่แม็กซิมั่มนะเว่ยขอบอกๆ แบบเดินไปสามรถสนทนากับหญิงน่ารักแห่งเมืองปลาดิบได้อย่างออกรสชาติอ่ะ


ไม่เชื่อ


ไม่เชื่อ



เดี๊ยะเจอท่านเนโชว์สกิล



"เฮ้ ยูๆ ผู้หญิงคนนั้นน่ะ.....คอนนิจิวะ โอะเก็งกิเดสก๊ะ"เนี่ยเจอพี่เนจัดไป คุณเธอเอียงคอด้วยองศาที่น่ารักคาวาอิ๊ทะลุหลอด ก่อนจะพยักหน้ารัวๆ



"ไฮ เก็กกิโหยว คิมิก๊ะ? นิฮงจินจะไนเดสก๊ะ ไกโคคุจินเดสก๊ะ? " ทำตาปริบๆมองกู

.
.
.
.

ก๊ะ   ก๊ะ  ก๊ะ
.
.
.
.
.
ค่อยๆก้าวเท้าถอยหลังแบบสโลโมชั่นก่อนจะหันหลังออกตัววิ่งสุดแรง
.
.
.
.
อ๊ากกกก



อะไรว๊าาาาา


ก๊ะๆๆๆๆห่าไรเนี่ยยยยย



"เป็นไงไอ้เนกระเจิงเลยดิเมิงอ่ะ"ไอ้พี่ขุนพูดขึ้นทันทีที่เห็นหน้ากูพลางยิ้มเยาะ




"กระเจิงไรผมแค่อยากออกกำลังกาย แหม่ะอากาศมันหนาวจริงอะไรจริง บรึ๊ย รู้งี้เอาฮูล่าฮูปจากไทยมาด้วยเนอะพี่"แสร้งเอามือลูบๆแขนตัวเองก่อยจะสั่นตัวให้สมจริง




"อ้อหรอจ๊ะแล้วเมื่อกี้ใครบอกจะไปใช้สกิลสปี๊คแจแปนนิสกับสาวแดนปลาดิบซะหน่อยทำไมกลับมาเร็วจังวะ"ถูกแขวะไปเต็มๆอีกรอบ



"ก็ผมมันสามารถไงแบบ ชึบชับๆถามตอบอย่างรวดเร็วแบบพูดมาพี่เนตอบไปด้วยความเร็วแสงอะไรเงี้ย"พูดพลางทำไม้ทำมือประกอบให้สมจริง ไอ้พี่ขุนมองก่อนจะแค่นหัวเราะเบาๆ หน๋อยอย่าให้ถึงตากูหล่ะๆ



เบือนหน้าหนีจากไอ้พี่ขุนที่มองกูขำๆ แม่งเดี๊ยะป๊ะตบความดำกระเด็น(ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง)มองๆถนนที่ผู้คนพลุกพล่าน ก็พอรู้ว่าที่ญี่ปุ่นเขาไม่นิยมใช้รถแต่ไม่คิดว่าจะไม่ใช้ขนาดนี้แม่งมีแต่คน คน คน คนแล้วก็คนเดิน มันจะมีอุบัติเหตุคนชนกันมากกว่ารถชนนะกูว่า



ตอนนี้กูอยู่ญี่ปุ่นมาอาทิตย์กว่าละช่วงนี้เขาก็ปล่อยฟรีๆก่อนสองอาทิตย์ไงปรับตัวไรเงี๊ยเรียนพื้นฐานญี่ปุ่นเสร็จก็ให้เที่ยว อ้า่วๆกูไม่ได้บอกเรอะว่าเขาให้เที่ยวด้วย จริงดิไม่ได้บอกจริงดิ อุ๊ยตายงี้กูก็ลืมบอกไอ้เปยด้วยดิเนี่ย แย่จังกูๆทำไมเป็นคนขี้ลืมเงี๊ยเนี่ย อย่าเอากูเป็นแบบอย่างนะพวกเมิงอ่ะ กูพูดจริ๊งงงงงง กูไม่ค่อยได้กินปลาไงความจำสั้นเงี้ย ห้า ห้า ห้า
ส่วนไอ้พี่ขุนเมื่อกี้มันเป็นวิศวะที่ได้มากับกู แม่งวิศวะกับเด็กช่างแค่ชื่อก็รู้ถึงเงินเดือน กูพยายามหลอกถามเงินเดือนพี่แกหลายต่อหลายหนแม่งก็โยเยไม่ตอบบอกกลัวกูเสียหน้ากลัวกูน้อยใจแบบน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาตัวกูเอง อิโถ่หล่อได้เท่าเศษเล็บกูก่อนเหอะเเล้วค่อยมาพูด....เอาตามตรงหน้าตาก็งั้นๆสูงเท่ากูเลยได้ความหล่อกว่ากูไปนิดแค่นั้นเองทำไมสาวๆในโรงงานติดมันจังเลยวะ



ใครด่ากูยังมีหน้ามาถามดูแค่วุฒิการศึกษาก็รู้แล้ว



ของแบบนี้มันต้องดูประสบการณ์เว่ยเด็กช่างมีเยอะกว่าเห็นๆอะโธ่ กูร้อยท่าห้าวินะเว่ย(ห๊ะคนละประสบการณ์เรอะ)




ถามว่าคิดถึงไอ้เปยไหมแหม่ะไอ้ของแบบนี้นะอยากบอกว่าทุกลมหายใจออกที่กูกลั่นออกมาก๊าซคาบอนไดออกไซค์ถ้ามองเห็นเป็นตัวหนังสือคงจะมีคำว่าไอ้เปยลอยอยู่ทั่วชั้นบรรยากาศของญี่ปุ่น

.
.
.
.
.
ฮิ๊วววว
.
.
.
.
ขอเสี่ยวบ้างอะไรบ้าง
.
.
.
.
.
ห๊ะแล้วลมหายใจเข้านะหรอ
.
.
.
.
.
ก็เป็นสาวๆอาโนเนะแดนปลาดิบนี่ไง
.
.
.
.
.
ฮิ๊ววววววว



กรรมโทษถือว่าไม่ได้อ่านที่กูพิมพ์ละกันเนอะ




แต่ไอ้เปยก็แม่งโทรมาทุกวันทุกคืนเหมือนโทรข้ามประเทศค่าโทรนาทีละห้าสิบสตางค์เนอะ แต่เขาบอกเขารวยไงเถียงไม่ได้เลยกู แต่ก็ดีใจนะเว่ยแบบคิดถึงละวะมันก็เล่านู่เล่านี่ให้ฟังชอบมาบ่นเมื่อไหร่จะสอบเสร็จๆไป อีกสองวันจะวันปัจฉิมมันจะมีคนให้ของมันไหม แต่กูว่ามีนะยิ่งไอ้พวกเด็กลูกคุณหนูรวยๆนะเห็นมองไอ้เปยตาเป็นมันเลยถามว่าหึงไหม.....ไม่ว่ะเพราะกูรู้ว่าไอ้เปยไม่เล่นด้วยไงแถมกูบอกให้รับๆของมาเหอะเอามาขายต่อไงรับรองของแต่ละชิ้นแพงๆทั้งนั้นละวะ ตุ๊กตาหมีตัวเท่าบ้านเงี้ย




เอ่อใช่พูดถึงไอ้เปยกูรู้ประเด็นอีกประเด็นหนึ่งละที่ไอ้เปยไม่อยากให้กูไป




มันกลัวกูตาย




เอ่อจริงมันกลัวกูตายตอนแรกกูตกใจเลยเว่ยแบบเฮ่ยอะไรวะมาแช่งกูหรอไงเหี้ยนี่ แต่พอฟังมันพูดก็เข้าใจนะเว่ยแบบอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดใช่ป่ะขึ้นเครื่องบินเครื่องบินตกเงี้ยหรือไปประเทศอื่นประเทศเราก็ไม่ใช่คนที่นั่นจะเป็นยังไงขนาดประเทศเราเองคนเป็นยังไงเรายังไม่รู้เลยมันกลัวกูถูกหลอกไปฆ่าหรือเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์สยองขวัญ(กูว่าไอ้ข้อนี้มันดูการ์ตูนเยอไปละ) มันกลัวนู่นกลัวนี่สารพัดเขาขั้นวิกลจริตจะให้กูห้อยพระเงี้ยแต่กูก็ห้อยมานะเพื่อความสบายใจมัน
ตอนกูจะขึ้นเครื่องบอกให้กูท่องบทสวดก่อนด้วยเว้ย แม่มันก็ทำหน้าแบบแม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้นะจุดๆนี้ยอมๆทำตามไอ้เปยไปเหอะ กูก็เหมือนคนบ้าที่นั่งพับเพียบกับพื้นนั่งท่องบทสวดกับคนบ้าตัวเล็กๆอีกคนที่ท่องเป็นเพื่อนกูคนมองตรึมฝรั่งมีการเก็บภาพด้วยนะอเมซิ่งไทยแลนด์สแตนดาดไรงี้



แต่มันทำแบบนี้กูก็ไม่ได้โกรธไม่ได้เคืองมันนะกลับแอบดีใจนิดๆซะอีกที่มันเป็นห่วงกู(ถึงจะเวอร์ไปหน่อยก็เหอะ)แต่มันก็หวังดีในแบบของมันไงตอนส่งเข้าห้องผู้โดยสารแม่งอยากจับจูบมากๆเลยตั้งสองเดือนนะเว่ยที่จะไม่ได้เจอกันอ่ะทั้งๆที่เจอกันทุกวันเงี้ยแต่ทำได้แค่กอดมันเฉยๆ มองหน้ามันก็รู้มันก็คงอยากเหมือนกันแต่ก็ไม่พูดอะไร


เฮ้อ




คิดถึงไอ้เปยเว้ย




"เนี่ยๆๆไอ้เนๆ สวรรค์เว่ยๆ"ไอ้คนข้างๆกระตุกแขนเสื้อกูยิกๆชี้ให้ดูตึกตั้งสูงตระหง่านข้างหน้ามีรูปการ์ตูนผู้หญิงในชุดนักเรียนที่กูอยากถามมากว่ายัดนมเข้าไปในนั้นได้ยังไง แถมกระโปรงนี่เมิงไม่ใส่เลยหล่ะ



"เฮ่ยพี่กามวะ"



"แหน่ะทำเป็นพูดๆแต่ตามองไม่กระพริบเลยนะ"ไอ้พี่ขุนพูดพลางตบหัวกูป๊าบๆ หันหน้าไปมองก่อนจะลูบหัวตัวเองปอยๆ



"ผมมองตามความอยากรู้อยากเห็นอยากที่จะเรียนรู้ตามประสาเด็กที่อยากพัฒนาอีคิวเหอะ"




"เรอะ แล้วเด็กที่อยากพัฒนาอีคิวอยากเขาไปทัศนศึกษาข้างในไหมละ"




ณ จุดๆนี้ความเป็นคนดีของกูแผ่กระจายรังสีออร่ามาก



กูขอตอบเลยละกันนะ




ตอบแบบคนดีที่น้องเปยรัก






"เหอะไม่ไป...........ไม่ได้แล้ว"





กร๊ากกกกก




ไอ้เปยกูเปล่านอกลู่นอกทางนะเว่ย





แค่ทัศนะศึกษาน่ะ




แบบไหนๆก็มาแล้วมันต้องทุกซอกทุกมุมเว่ย





เดี๋ยวเขาว่ามาไม่ถึงญี่ปุ่น


...

มาแบบสั้นๆ ก็แต่งได้แค่นี้อย่าโกรธกันน้า ตอนนี้เปยไม่ออกเลย ออกแต่นี่ไอ้พี่เนมันพูดถึง




ห้า ห้า ห้า ห้า



ถ้าคาดคะนฤพงศ์ไม่ผิด  ........ คาดคะเน  เน  เน เน  นฤพงศ์   กร๊ากกกก (จงฮาซะ) พรุ่งนี้อาจมาลงตอนต่อนะคะเพราะยังไม่ได้พิมพ์เลย งานก็เยอะ  o22 o22




พิมพ์ผิดตรงไหนบอกด้วยนะคะ


ขอบคุณค่ะ

ปล.เอ่อใช่ถ้าเรื่องนี้มีเอ็นซีจะแปลกไหม (ฮา)   ไม่เคยแต่งไงอยากรู้เฉยๆ จะเอาหรือไม่เอาดีคะ  :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 18-03-2014 22:19:12
เนอย่าแอบกิ๊กสาวญี่ปุ่นนะ ถ้าทำร้ายจิตใจหมอเปย จะส่งมือปืนไปเก็บที่ญี่ปุ่นเลย   :angry2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 18-03-2014 22:39:16
อยากให้น้องเปย แอบตามมา
ให้ไอ้เนหงายเงิบไปเลย  :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 18-03-2014 23:28:30
นั่นไง ตูว่าแล้ว ดูแบบไอ้พี่เน ลั้นล้ามากกกกกก จนน่าตบกะโหลกจริงๆ ชิๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 18-03-2014 23:44:00
 :katai2-1:
เปยไม่อยู่ พี่เนร่าเริงนะ


ระวัง  น้องเปยมาเซอร์ไพร์ถึงแดนก๊ะ ก๊ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ListeL ที่ 18-03-2014 23:53:57
แฮ่มาเม้นตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย...
พี่เนนี่แบบฮาได้ฮาดีจิงๆนะครัช ฮาอยู่คนเดียวด้วย555555
ตอนให้เปยเล่นกะเนน้อยนี่แบบเปยแม่งโคตรเต็มใจเลยนะ555555555555555
เปยน่ารักอ่่ะชอบเปย อ๊ายยยยยยยย กือกือ
พี่เนแม่งเลือกที่ทัศนศึกษาได้เข้าทางตัวเองจิงๆอ่่ะจะฟ้องเปยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอิ๊ก
มีเอ็นซีก็ดีนะคะ...คิคิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 19-03-2014 00:46:13
ก๊ากกกกก ไอ้พี่เน~~* แน่ใจว่าศึกษา แน่ใจ๋ อย่าไขว้นิ้วนะเฮ้ย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 19-03-2014 11:39:16
ไอ้พี่เน เดี๋ยวจะฟ้องเปย
ไอ้พี่เน นิสัยไม่ดี!!!!
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.1 18.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-03-2014 12:59:55
ตายแน่ๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 19-03-2014 13:42:54
แค่ทัศนะ ดูอย่างเดียวใช่ไหมพี่เน ถ้าลงมือปฏิบัติน้องเปยช้ำใจตายแน่
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 19-03-2014 16:21:19
ตอนพิเศษหกจุดสอง





“เหนื่อยดิเนี่ยทำงานทุกวันเลย ใช่ๆ อยากกอดจังเลย ”



“แหน่ะทีงี้ทำเป็นปากหวานนะเน”



“หรือเมิงไม่อยากห๊ะไอ้เปย”ตอบกลับมันไปได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักๆดังมาตามสาย



“พรุ่งนี้ปัจฉิมแล้วเรียนจบแล้วเย่”แหน่ะไอ้คนปลายสายมีการเปลี่ยนเรื่อง



“ยินดีด้วยเว่ย”



“โหยไว้พูดพรุ่งนี้ดิ อยากให้อยู่ด้วยจังเลยยยยย”ปลายสายพูดเสียงหงุ๋งหงิ๋งๆเบาๆทำเอากูอดยิ้มไม่ได้



“อีกเดือนนึงไง ได้อยู่ด้วยกันแน่”พูดแล้วหัวเราะเบาๆ



“อึ่ยอีกตั้งนาน แล้วเนี่ยเป็นไงบ้างอิ่มเลยดิมองสาวอ่ะอย่าคิดว่าเปยไม่รู้ รู้เหอะแค่ไม่พูด”กูอยากรู้ว่าเมิงไม่พูดตรงไหนวะ เนี่ยเมิงกำลังพูดอยู่เห็นๆ



“มั่วละๆ บอกทำงานอย่างเดียว เวลาที่เหลือก็เอามาคิดถึงน้องเปยไงจ๊ะ”



“เนี่ยดูรู้เลยๆ มีความสุขอยู่อะดิพูดเงี้ย อารมณ์ดีทีไรนี่ปากหวานทุกที ได้มากี่เล่มละหืม”



“สามเล่มเอง อีกเล่มไอ้พี่ขุนแม่งแย่งไป.......เฮ่ยกี่เล่มอะไรกัน ไม่มี๊”



“แหน่ะ หลุดปากออกมาขนาดนั้นยังจะมาปฏิเสธ ฮึ่ย มีความสุขละซิ เปยเป็นห่วงแทบแย่ เนก็ไปเที่ยวแต่แบบเนี้ยๆๆ”นั่นไงเอาละไงกู หันมองไอ้พี่ขุนที่อยู่เตียงตรงข้ามพี่แกทำเป็นอ่านหนังสือในมือแต่กูรู้เหอะว่าฟังอยู่



“ไอ้พี่ขุนเดี๋ยวจะโดน”พูดรอดไรฟันออกไปเบาๆแต่มั่นใจว่าพี่แกได้ยินเพราะแอบเห็นปากพี่แกกระตุกยิ้ม ยังจะมายิ้มอีก



“น่ะๆ ไปว่าคนอื่นอีก ทำไมเนเป็นคนแบบนี้เขาส่งไปดูงานนะ นี่ดันไปไหนก็ไม่รู้”



“โหยอะไรมันก็ต้องมีกันบ้างๆ ดูงานจริงๆอาทิตย์หน้าเว่ยสองอาทิตย์นี้เขาให้ชิวๆก่อน”ตอบกลับไป เหมือนกูยอมรับความผิดเลยเนอะว่ากูนอกลู่นอกทาง  ก็ไม่ขนาดนั้นนนนนนนนนนนนนนน




ก็เนี่ย





ซื้อนี่มา





โดจิน






กร๊ากกกกกกกกกกกก



ชายหญิงเว่ยชายหญิงเห็นแล้วมันอดใจไม่ไหวไอ้เราอยากรู้แบบของจริงมันเป็นยังไงว๊ะเคยอ่านแต่ในเน็ตอยากลองแบบสัมผัสดูไรงี้สัมผัสวัฒนธรรมการวาดการ์ตูนของคนญี่ปุ่นสัมผัสเนื้อกระดาษจะเอามาทำวิจัยว่าทำมาจากต้นอะไรทำไมมันดูดึงดูดสายตาภาพในนั้นดูเป็นสามดีมีมิติน่าถอด..เอ้ยน่าค้นหาไรงี้เฉยๆไม่ได้มีเจตนาอะไรแฝงเลยอยากได้ความรู้เห็นๆเนี่ยแล้วดูแต่ละคนว่ากู อะโด่กูอะคนดีเหอะอนาคตของชาติต้องมาแบบเห็นของจริงไงเพื่อเอาไปปรับใช้กับการทำงานของกูเอง อะไรใครว่ากูเริ่มแถและออกนอกเรื่องมั่วละเมิงอ่ะ



“ฮึ่ย”ได้ยินมันทำเสียงฮึดฮัดในลำคอแบบไม่พอใจ



“โอ๋ไม่ได้อะไรซักหน่อยก็แค่ซื้อเฉยๆอ่ะ เดี๋ยวแบ่งให้อ่านอ๊ะ ผู้ชายทุกคนมามันก็อยากได้อยู่แล้วเหอะเปย”



“เปยไม่เห็นอยากได้เลยหนิ”มีการสวนกลับ



“ก็เมิงไม่อยากได้แต่คนอื่นอยากได้ไง”



“มันมีแต่คนกาม กาม กาม กาม กาม กาม กาม กาม เท่านั้นแหละที่อยากได้อ่ะ”



“พี่ขุนไอ้เปยว่าพี่กามอ่ะ”ตะโกนบอกไอ้คนที่อ่านหนังสืออยู่บนเตียงอีกฝั่ง



“ว่าเนนั่นแหละ!”นี่ไงสกิลการตบมุขแฟนกู ได้แต่หัวเราะเบาๆตอบกลับไปได้ยินไอ้เปยจิ๊จ๊ะปากกลับมา



“.............”



“............”



“ยังไม่นอนหรอดึกแล้วนะ”ไม่มีใครพูดอะไรกูเลยเปิดประเด็นพูดขึ้นก่อน



“ยังอยากคุยอยู่เลยอ่ะ”



“ที่นี่ตีหนึ่งแล้วนะ ที่นั่นคงประมานห้าทุ่มนอนได้เลยไอ้เปยเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่หล่อไม่มีใครให้ของนะเว่ย”แอบขู่มันไป



“เปยนอนก็ได้ เนี่ยใส่กำไลที่เนเคยให้ทุกวันเลยนะ”พูดจบกูยิ้มเลยคือเมื่อก๊อนเมื่อก่อนวันวาเลนไทน์ไงจำได้มะที่กูทำกำไลให้ตอนแรกๆมันก็ใส่หลังๆแม่งถอดบอกกลัวหายกลัวเสีย ตอนแรกกูก็น้อยในนะแบบมันไม่สวยหรอไงวะ คงอายละมั้ง แต่พอกูไปดูที่มันเก็บไว้โหเอาฟองน้ำกันรอยห่อชั้นนึงอีกชั้นเอาที่มันเป็นเม็ดๆโฟมนั่นห่อแล้วไอ้เปยแม่งเอาออกมาเช็ดทุกวัน ฮึ่ยยยน่ารักไปละนะเมิงอ่ะ คิดถึงแล้วก็ได้แต่ยิ้มให้ตัวเองเหมือนเป็นบ้า



“..........”



“.........”



“รีบๆกลับมานะเน....”



“เดือนนึงไงวะ”



“เปยคิดถึง”แล้วสายก็ตัดไป มองโทรศัพท์ในมือปริบๆ เฮ่ย อย่าบอกนะว่าอย่างงี้แม่งเขินหรอวะ มันเขินแน่เลย ห้าๆ ได้แต่หัวเราะคนเดียวจนไอ้เชี่ยพี่ขุนไอ้ทรยศไอ้คนข่าวของไอ้เปยหันมามองทำหน้างงๆ



“มีความสุขเข้าไป อิจฉาคนมีแฟนให้คุยเว้ย”ไอ้พี่ขุนตะโกนดังๆ กูเลยหันไปยักคิ้วกวนๆให้ สมน้ำหน้าเว่ยไอ้คนทรยศไอ้มดทรยิศมิตรทรยศ กูจะไม่ไปไหนกับพี่มันอีกแล้วแม่งมีหน่วยข่าวกรองอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้ ฮึ่ย



......................................................................................



หลังจากผ่านช่วงชิวๆสองอาทิตย์อะไรนั่นมาแล้วกูอยากบอกว่าช่วงที่ดูงานมันบัดซบกับกูมากไม่มีความชิวคงเหลือจากไอ้สองอาทิตย์แรกนั่นเลยแตกต่างราวฟ้ากับแกนโลก(คิดดูมากกว่าเหวอีกอ่ะ)แม่งพูดหี้ยอะไรกันวะถึงบางครั้งเขาจะพูดภาอังกฤษกันก็เหอะกูคงทำหน้าโง่ที่สุดในกลุ่มละ ได้กระตุกเสื้อพี่ขุนถามตลอดพี่มันก็มองกูแบบเมิงผ่านแบบทดสอบก่อนมาดูงานได้ไงวะเอาซะกูหน้าเสียเลยเลยดิ



แต่พอเข้าอาทิตย์ที่สามมันก็โอเคขึ้นกูพอจะสื่อสารอะไรรู้เรื่องขึ้นกูว่ามันก็สนุกดีนะเขามีอะไรหลายๆอย่างที่แบบดูไฮเทคกว่าที่ไทยอีกแนวคิดอะไรงี้ดูจะก้าวหน้าไม่ได้อยากหยุดอยู่กับที่เพราะไม่มีคำว่าดีพอสำหรับที่นี่มีแต่คำว่าต้องดีขึ้นไปอีก กูว่าเจ๋งดีว่ะ


ส่วนเรื่องงานปัจฉิมไอ้เปยก็โทรไปแสดงความยินดีกับมันเฉยๆนี่กูลงทุนโทรไปเลยนะเว่ยได้ยินเสียงเด็กๆในโรงเรียนเจี๊ยวจ๊าวมากได้ยินเสียงไอ้เปยหัวเราะด้วยกูก็ดีใจละวะที่มันหัวเราะกลัวมันซึมไงกูไม่ได้ไป ตอนเย็นมันก็โทรมารายงานชีวิตเหมือนปกติบอกได้ตุ๊กตาหมียักษ์มาสองตัวของไอ้พุกับของใครไม่รู้กูจำชื่อไม่ได้อีกตัวนอกนั้นก็หมีหมากระต่ายห่าไรไม่รู้ตัวเล็กๆมันส่งรูปมาในไลน์ ไม่ใช่ไลน์กูเหอะไลน์ไอ้พี่ขุนมันโทรศัพท์กูนี่ก็ของบริษัทเขาเอาให้ไว้ใช้ที่นี่ก็ฝาเปิดปิดเหมือนเดิมกูเล่นไม่เป็นอีกทำเป็นแค่โทรเข้าก็ออกก็บุญละ



“นี่ไอ้เปยมีผู้หญิงมองกูด้วยนะเว่ย”กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อีกมือก็พลิกๆกระดาษในมือดูไปมา ตารางเวลาของพรุ่งนี้



“หืมเขามองเฉยๆรึเปล่าเน”มันว่างั้นพลางหัวเราะชอบใจ โหงี้มันดูถูกๆ แบบดูถูกแล้วอะนะ กร๊ากก



“ถ้าเกิดมีคนมาขอเบอร์จริงๆอ่ะ”ถามออกไป ก็มันมีคนมาขอจริงๆอ่ะเหมือนจะเป็นลูกของเลขาที่ต้องดูแลพวกกูอะวันนี้เธอเอาลูกมาด้วยก็หน้าตาน่ารักดี คือกูอยากบอกว่าคนญี่ปุ่นถึงไม่สวยแต่ได้ชื่อว่าคนญี่ปุ่นคนไทยโดยเฉพาะชายไทยแม่งมองหน้ารักหมดอ่ะ อื่อนั่นแหละเขาก็มาขอเบอร์กู กูเลยบอกไปว่านี่ไม่ใช่เบอร์กูจริงๆนี่แต่ใช้ที่นี่เดี๋ยวก็ต้องกลับ เธอก็ทำท่าทางเสียอกเสียใจ อะไรในตัวกูจะถูกใจคุณเธอปานนั้นวะ เพราะมีการมาขอเบอร์จริงๆกูอีกกูเลยบอกไปว่ามีแฟนแล้ว แต่เธอก็ยอมเข้าใจนะก็ดีไป



“ไม่จริงอะ เนชอบโกหกเปย”นั่นไงไอ้เปยยังสบประมาทกูอยู่



“ไม่เชื่อเรื่องของเมิงให้เบอร์ไปแล้วด้วยเนี่ย”



“............”



“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงเจอเธออีกรอบละวะ จะหลบหน้าก็ไม่ได้ แต่ก็หน้าตาดีนะเว่ย”




“กลับมาเลยนะเน!”เอาโทรศัพท์ออกห่างขากหูแทบไม่ทัน แม่งตะโกนมาได้



“อะไรเมิง”



“จะมีชู้ เนจะมีชู้ กลับมาเลยนะเน กลับมาหาเปยนะเน”




“ห้าๆล้อเล่นๆเมื่อกี้กูล้อเล่น กูปฏิเสธไปตั้งแต่แรกแล้ว”



“จริงอ่ะ เปยไม่เชื่อ แป๊ปนะเน”มันว่างั้นแล้วได้ยินมันกดอะไรในโทรศัพท์มันไม่รู้ มันจะได้ยินแบบตุ๊ดๆๆๆๆ ตามจังหวะการกดมันอ่ะ ซักพักกูก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์ถ่ายรูปมาจากด้านหลัง หันไปมองเจอไอ้เชี่ยพี่ขุนจ่อโทรศัพท์มาถ่ายรูปกูอยู่



“เฮ่ยทำไรของพี่วะ”ร้องถามออกไปแต่ไม่ทันได้รับคำตอบจากปากไอ้พี่ขุนคนในสายก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน



“เฮ้อค่อยโล่งใจเปยหน่อยเนยังอยู่ในห้อง”แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักตามมา




เมิง






เมิงอย่าบอกนะว่าให้ไอ้พี่ขุนมันถ่ายรูปกูส่งไปให้ดู





เมิง




ไอ้เปยยยยยยยยยยยยยย




มันน่า.........




น่ารักเว่ยยยยยยยยยยยย


...



แล้ววันที่กูรอคอยก็ใกล้มาถึงซักที





พรุ่งนี้กลับไทยเว่ย






ดีใจเว่ย



ความพยายาม(?)ตลอดระยะเวลาเกือบสองเดือนของกูจะกลั่นออกมาเป็นเงินเดือนที่เพิ่มขึ้นเว่ย แถมประสบการณ์เพียบครับพี่น้อง ใครอยากสนทนาภาษาญี่ปุ่นนี่มาเลย(ทำเป็นพูด)



แล้วเนื่องด้วยพรุ่งนี้กลับถิ่นฐานบ้านเกิดทางคุณยามาดะที่คอยดูแลพวกกูก็จะเลี้ยงฉลองกันหน่อย โอ้แบบนี้พี่เนชอบ อยากบอกว่ามาอยู่เกือบสองเดือนยังไม่เคยลองชิมสาเกเลยเว่ยอยากรู้เหมือนกันรสชาติเป็นยังไง จะดีเท่าเหล้าขาวบ้านเรารึเปล่า กร๊ากกกก



“พี่ คุณยามาดะนัดกี่โมง”ร้องถามไอ้พี่ขุนที่กำลังเก็บข้าวเก็บของ ต้องรีบเก็บตอนนี้ไงจะมาเก็บหลังเลี้ยงฉลองหรือพรุ่งนี้มันไม่ได้ กูยัง งง ว่าทำไมต้องเลี้ยงก่อนกลับหนึ่งวันงี้ก็ได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ดิวะต้องแบบเหลือสติไว้เผื่ออีกวันงี้อีกแบบเซ็งตรงนี้เบาๆ แต่ของฟรีละวะเนอะ




“เดี๋ยวเขามารับ”ตอบกลับมาแบบไม่แม้แต่จะสนใจหันมามองกู



“โหลงทุนๆ ได้นั่งรถญี่ปุ่นแล้วเว่ย”



“ทำเป็นบ้านนอก รถในไทยบางยี้ห้อก็จากญี่ปุ่นเหอะแม่งอย่าบอกนะว่ามากับกูบ้านนอกฉิบหาย”ถูกแซะกลับมาทำเอากูต้องหันไปชูนิ้วกลางให้แต่พี่มันก็หาสนใจ แม่งอย่าให้กูได้สาปแช่งนะเพราะเดี๋ยวมันเป็นจริงกูไม่อยากทำร้ายอย่างน้อยก็เพื่อนร่วมงาน



ซักพักรถคุณยามาดะอะไรนั่นก็มมารับ ลุง....ต้องใช้คำว่าลุงเพราะแกดูก็แก่นะ โอเคลุงแกเป็นคนที่เวลางานจะเนี๊ยบๆอะไรขวางหูขวางตาหน่อยนี่โดนเลย ภาษาพูดก็ต้องทางการอะไรเงี้ยพวกกูต้องตีหน้าขรึมหน้าเข้มหน้าจริงจังเวลาทำงานด้วย กูจหลุดหัวเราะหลายทีขรึมเวอร์เกิน



พอไปถึงมันเป็นร้านแบบเหมือนร้านอาหารธรรมดาทั่วไปลุงแกจัดการสั่งๆพวกกูทั้งสิบชีวิตก็นึงนิ่งเงียบคือให้ลุงแกสั่งไปเหอะพวกกูอย่าคิดว่าจะมีใครสั่งเป็น คือมากันเยอะนะแค่ที่บริษัทกูส่งมาสิบคนรวมกูกับไอ้พี่ขุนแล้วก็คนที่คอยคุมพวกกูตาละแผนกของทางญี่ปุ่นอีก ตอนดูงานก็แยกๆกันไปดู แต่ตอนเลี้ยงเขาบอกจะเลี้ยงรวมเพราะลุงยามาดะเนี่ยใหญ่สุดละไงจะเป็นคนเลี้ยง
นี่ลุงจะบอกว่าลุงรวยใช่มะโด่กูรู้เหอะ



นั่งกินก็คุยๆกันไปมีทั้งไทยคุยไทย ไทยคุยญี่ปุ่น ปนกันจนกูยังฟังไม่ออก คีบๆหมูหรือเนื้ออะไรไม่รู้เอาเข้าปากสายตาเหลือบไปเห็นลูกของเลขานั่นน่ะที่มาพิศวาทกู(ไม่อาย) เธอยิ้มๆให้กู ใครการที่กูเป็นคนดีกูเลยผงกหัวตอบกับไปแต่มันเหมือนกับเป็นสัญญาณให้คุณเธอเดินมาหากูซะงั้น ไอ้ลุงยามาดะที่มองๆอยู่ก็ยิ้มๆเอามือตบไหล่กูป้าปๆ เฮ่ยลุงมันไม่ใช่แบบที่ลุงเข้าใจนะขอบอก



จริงแล้วเธอเอาของมาให้เฉยๆเหอะเป็นชุดจิมเบอิรู้จักป่ะที่ผู้ชายเขาใส่กันฤดูร้อนอ่ะ ใช่ป่ะวะแม่งไม่รู้อ่ะสีน้ำเงินสวยดีกูว่า จัดการขอบคุณเธอไป กูว่ากูควรมีอะไรให้เธอดีป่ะวะ กูเลยเอาเหรียญยี่สิบห้าสตางค์ให้(ตอนนั้นกูมีแค่นั้นจริงๆ)จัดการบอกเธอไปว่าเป็นเหรียญที่คนสมัยก่อนใช้แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช้แล้วมีค่าน้อยสุดนะ ขอโทษที่ให้ได้แค่นี้ คุณเธอก็ส่ายหัวแล้วรับไว้ด้วยความยินดี ดูท่าจะดีใจ



เฮ่ย




เฮ่ย




ด้วยความสัจจริง





เปล่านอกใจไอ้เปยนะเว่ย





งานเลี้ยงต้องมีวัยเลิกรา วันนี้ก็เหมือนกันไอ้พี่ขุนแม่งมาเลยลำบากกูได้หามเนี่ยหามมันมาถึงห้องโยนลงบนเตียงแบบเมิงลงท่าไหนก็นอนท่านั้นละกันนะเว่ย พรุ่งนี้ถ้ามันไม่ตื่นทิ้งแม่งไว้นี่แถมกูจะขโมยโดจินที่พี่มันซื้อไปด้วย แอบเห็นหยิบซีดีไรในร้านไปด้วยไม่รู้เลวกว่ากูอีกเป็นไง



หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูมิสคอเบอร์ต่างประเทศขึ้นเต็มเลยจากไอ้เปยอ่ะดิเนี่ย จัดการโทรกลับไปมันรับเสียงงัวเงียๆมากท่าจะนอนแล้วก็ปาไปอีกวันนึงแล้วเนี่ยพรุ่งนี้เครื่องออกแปดโมงเช้าอีกกูตื่นไม่ไหวก็ต้องไหวละวะ



คุยกับไอ้เปยแค่ห้าหกประโยคก่อนจะวางไปเพราะไอ้เปยดูเหมือนจะตอบแบบมึนๆคุยแบบมึนๆพรุ่งนี้เช้าตื่นมารับรองจำไม่ได้ว่ากูโทรกลับไปแล้วชัวร์



จัดการรื้อประเป๋าเดินทางเอากางเกงยีนส์ออกมา หยิบไอ้หนังสือเรทๆทั้งหลายมาเรียงแบบกองละสองอันพอแล้วเอากางเกงยีนส์พันๆ ต้องใช้อุปกรณ์หลายอย่างเลยเนี่ยในการซ่อนไอ้เปย กร๊า ก ก กก  กูเปล่าเลวกูแค่ไม่อยากให้เด็กเห็นในสิ่งไม่ดี



ส่วนไอ้ชุดจิมเบอิช่างแม่งให้เห็นไปละกันยิ่งซ่อนเดี๋ยวใส่ความกูมีกิ๊ก




เฮ่อพรุ่งนี้แล้วดิวะจะได้เจอไอ้เปยมัน เจอมันจะทำอะไรดีวะ กอด? มันแน่อยู่แล้วเว่ย
ของฝากก็มีนะให้พ่อแม่มันป้ากูบรรดาเพื่อนๆกูส่วนมากของกินละวะ





ไอ้เปยเว่ยยย




พรุ่งนี้จะได้เจอพี่เนสุดที่รักของน้องเปยแล้วนะเว่ย


ไม่อยากจะจิตนาการมันจะดีแค่ไหน




มันต้องวิ่งมากอดกูแน่




โอ๊ยอยากให้ถึงเร็วๆเว้ย



.........................................................................





ง่ะ ตอนนี้ดูแบบธรรมดาเรื่อยๆเอื่อยๆ เง้อ :ling1: :ling1:



ตอนหน้าเจอกันแล้ว


เอาเอ็นซีไหมคะ(คือเราไม่แน่ใจไงว่าแบบจะมีดีไหมเพราะเรื่องนี้ใสๆ น้องเปยใสๆ ไอ้พี่เนใสๆ คนแต่งก็(สวย)ใส กร๊ากก)


ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 19-03-2014 16:49:21
ขอ NC แบบใสๆ เพราะคนอ่านก็(สวย)ใส เหมือนคนแต่ง   :jul3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 19-03-2014 17:13:08
ขอ NC แบบใสๆ เพราะคนอ่านก็(สวย)ใส เหมือนคนแต่ง   :jul3:




ถะถะถะถูกต้องนะค๊าบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 19-03-2014 17:27:07
เป็นเรื่องสั้นที่ตอนพิเศษเยอะแบบได้ใจ.... ncมีหรือไม่ก็ได้ แต่ห้ามแพนกล้องไปที่โคมไฟ ผ้าม่าน บานประตูเด็ดขาด ฮาๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-03-2014 17:45:07
nc ใสๆ
ก็คงประมาณว่า ใส...จนเห็นทุกอย่าง
 :hao7: :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 19-03-2014 18:09:33
ตักบาตรอย่าถามพระ

จัดมา!  :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 19-03-2014 20:34:10
น่ารักและฮาเหมือนเดิมคู่นี้
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 19-03-2014 21:23:17
ไอ้เนจะได้เจอน้องเปยแลัวโว๊ยยยยยย เย้ๆ

ส่วน NC เอาแบบใสๆ ประมาณตอนจบแพนกล้องไปที่โคมไฟก็ได้ค่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-03-2014 09:31:59
พรุ่งนี้จะได้เจอกันแล้ว อิอิ
เปยน่ารักอ่ะ น่ารักตลอดเลย อยากจับมาฟัดซะที
 :-[
ส่วน nc ตามใจเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ6.2 19.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 20-03-2014 09:47:37
แล้วถ้าเจอกัน น้องเปย ไม่วิ่งมากอดล่ะ 55555555555555555555

ขอ nc ด้วยนะ อยากรู้ว่า เวลาแบบนั้น เน ยังจะตลกคาเฟ่ออกมั้ย ฮิๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.1 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 21-03-2014 18:41:58

คือขอบอกไว้ก่อนนะคะ ขอแบ่งเป็นสองตอนนะคะมันยาวอ่ะ(ยาวมั้ง ไม่รู้ซิ ห้าๆ) ขอโทษนะคะที่แบ่ง แถมยัง........



กร๊ากกกกกกกกกกกก :hao7:





ตอนพิเศษเจ็ด




หลังจากกลับมาจากญี่ปุ่นชีวิตกูก็เรียบง่ายๆเหมือนเดิมแบบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเช้าไปทำงานเย็นกลับบ้านหยุดศุกร์เสาร์ ส่วนไอ้เปยก็สอบอะไรเสร็จละสบายเลยดิมันอ่ะกว่ามหาลัยจะเปิดมันก็นั่งๆนอนๆอยู่บ้านบางวันก็มานั่งๆนอนๆเฝ้าบ้านให้กู อย่าคิดว่าแบบจะเหมือนในหนังนะกลับมาจากที่ทำงานบ้านสะอาดวิ๊งมีกับข้าวพร้อมไอ้เปยวิ่งเอาน้ำเย็นมาให้อย่าหวัง เพราะในความเป็นจริงถ้าไม่เจอมันนอนตายอยู่บนห้องก็นอนเรี่ยราดอยู่หน้าจอทีวีกับไอ้พุบางวันก็เอาเกมส์มาต่อบางวันเช่าหนังมาดู เอาอะไรมากินก็เก็บนะแต่ชอบเก็บไม่หมดแบบเหลือเศษผงอะไรเงี้ยคงเก็บแบบลวกๆ ซึ่งกูก็ไม่ได้ว่าไรมันแต่กูโทษไอ้พุ กร๊ากกกกก เพราะไอ้เด็กพุแน่ๆเลยอย่างงี้อ่ะฝีมือมันเห็นๆเมียกูไม่ผิดเลย ใช่น้องเปยของกูไม่ผิดซักนิด มันถูกไอ้พุจูงจมูกเว่ย เอ่อใช่กูว่าไอ้เปยเป็นแมว...ถุ๊ย วัวเว่ย!



วันนี้ก็คงเหมือนกัน ลงจากมอไซค์ดันประตูรั้วให้เปิดออก(บอกแล้วว่าอย่าหวังให้ไอ้เปยวิ่งออกมาเปิดเลย)เข็นๆมอไซค์เข้าไปจอดในโรงจอดรถ มองรองเท้าที่ถอดอยู่หน้าบ้านนั่นไงไอ้เด็กพุมาอีกละแถมยังมีรองเท้าใครอีกคู่ว่ะใหญ่กว่าตีนเด็กสองตัวนั่นอีกหรือเพื่อนมันมาอีกคน



สงสัยอยู่ได้ไม่นานเปิดประตูเข้าไป....แหม่ะ เรื้อนกันเลยนะพวกเมิงอ่ะนอนเล่นไพ่กันซะ กวาดสายตามองรอบๆ เจอละรองเท้าอีกคู่ของใครของไอ้ทีมเว่ยมันมาเล่นกับไอ้เด็กสองตัวนี่เล่นไพ่อะนะ ไอ้ทีมเห็นกูก็ผงกหัวทักผิดกับไอ้เด็กพุไอ้เด็กไร้มรรยาทไอ้เด็กเมีย(เปย)กูไม่สั่งสอนที่แม้แต่ตายังไม่แลมองกู มันน่าจับไอ้ทีม.....ไอ่เด็กพุแม่ง


“เย่ มาแล้ว นี่ดูไพ่เปยๆ นี่ชนะเห็นๆ ”ไอ้เปยพอเห็นกูปุ๊ปก็วิ่งมาซอยเท้าถี่ๆอยู่ข้างๆกู ยื่นหน้าไปมองไพ่ในมือมัน มันคงกลัวกูไม่เห็นเลยเขยิบไพ่ในมือมาใกล้กูกว่าเดิม






เสร็จโจร





ฟอดดดดด





“อ่า ชื่นใจเว่ยยยยยย”หันไปทำหน้าหื่นๆใส่




“โห่  ไอ้เชี่ยเนไม่อายฟ้าดิน ตากูจะเป็นกุ้งยิงเปล่าวะไม่น่าหันไปมองเลย ตากู ตากู๊”ไอ้สัสทีมที่หันมาพอดีร้องโหยหวนขึ้น




อะไรวะคนโดนเขายังไม่ว่าอะไรเลย มีการย่นจมูกมองกูก่อนจะวิ่งกลับไปนอนล้อมวงมั่วสุมการพนันต่อ




“ไอ้เปยเดี๋ยวเอาน้ำขึ้นไปให้หน่อย กูจะอาบน้ำ นี่ร้อนจะตายห่าละ”ร้องบอกไอ้เปยตอนกำลังขึ้นบันไดได้ยินมันลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในครัว เมิงจะรีบไปทำไมกูยังไม่ได้อาบน้ำเลยเว่ย จะบ้าตาย



จัดการอาบน้ำล้างหน้าอะไรให้เรียบร้อย เอาผ้าขนหนูพันรอบเอวก่อนจะเดินออกมา เห็นไอ้เปยนั่งสายขาไปมาอยู่ขอบเตียงในมือถือแก้วน้ำอยู่ กวักมือเรียกไอ้เปยให้เดินมาหา มันห็นก็กระโดดลงจากเดินเดินมาหากู



เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำในมือมันมากระดก   ชื่นใจเว่ยยยยยย



“ทำงานเป็นยังไงบ้างเนเหนื่อยไหม”ไอ้คงตรงหน้าถามขึ้น



กูเลิกคิ้วขึ้นเลยดิ มาแปลกวุ๊ย



“ก็เหมือนทุกวัน ก็ดีละวะแต่ทำงานในสิ่งที่กูชอบมันก็สนุกมากกว่าอยู่ละ”ตอบมันไปพลางเดินไปหยิบเสื้อยืดกับกางเกงบอลมาใส่

“เหนื่อยไหมคนดีมีพี่เป็นแฟนนนนน”ไอ้เปยร้องก่อนจะหัวเราะเบาๆ






หันไปมองหน้ามัน






อะไรเมิงวะ




“พี่ทีมบอกว่าต้องดูแลแฟนตอนแฟนกลับมาบ้านเหนื่อยๆ ต้องไปเปิดประตู รีบเอาน้ำมาให้ สองอันนี้เปยลืมพึ่งคิดขึ้นได้เมื่อกี้ แล้วก็ร้องเพลงให้ฟัง พี่ทีมบอกอย่างสุดท้ายยังไม่บอกค่อยบอกตอนพี่เขาจะกลับ”ไอ้เปยพูดเฉลยข้อสงสัยกู สงสัยมันคงจะเห็นกูทำหน้าหมางง แต่พอได้ยินงั้นกูก็ยิ้มเลยดิ เดินๆเข้าไปหาไอ้เปยมันเอามือขยี้หัวมันแรงๆไอ้นี่ก็หัวเราะชอบใจใหญ่




“ไปฟังอะไรไอ้ทีมมันเล่ามันมั่วเว่ย”




“รู้ได้ยังไง”



“กูเคยอ่านเจอเว่ยถ้าแฟนไปทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ต้องวิ่งเข้ามาจูบ ต้องให้แฟนหอมแก้ม ต้องไปอาบน้ำกับแฟน ต้องป้อนข้าวแฟน สุดท้ายต้อง.........”พูดไม่ทันจบไอ้เปยก็เขย่งตัวเอามือเล็กๆมันสองข้างมาปิดปากกู



“เนมั่วอีกละ”อดไม่ได้จะหัวเราะทั้งๆที่มีมือไอ้เปยปิดปากอยู่



“มาหัวเราะอีกคนเรา ทำไมในหัวมีแต่เรื่องแบบนี้”มันเปลี่ยนเอามือที่ปิดปากกูมาถูๆแก้มกูไปมา





โอ่ยยยย





มันน่ารักเว่ยยยยย




“เอ่ออีกเรื่อง”พูดพลางดันๆคางมันให้มองหน้ากู




“เมิงต้องร้องเพลงนี้เว่ย  บอกมาคืนนี้อยากได้กี่ครั้ง ให้เน ตื๊ด เปย โอ๊ย กูเจ็บไอ้ห่าเปย ”เมิงโขกมาเต็มแรง ไอ้เปยอะดิเอาหัวโขกหัวกู ตอนนี้ก้แม่งวิ่งออกห้องไปละได้ยินเสียงวิ่งลงบันไดดัง ตึงๆ ปากก็ตะโกน กามๆๆๆๆ



ได้แต่หัวเราะอย่างกับคนเป็นบ้าคนเดียวในห้อง แม่งแกล้งสนุกสุดๆละไอ้เปยเนี่ย




แต่เฮ้อ




พูดเรื่องงี้ทีไรไอ้เปยก็หนีตลอด รู้มะตอนกลางคืนวันไหนที่มานอนกลับกูนะคุณชายเปยเขาต้องรอกูหลับเขาถึงจะหลับตามครับท่าน ถามว่ากูรู้ได้ไงมันก็นะตะขิดตะข่วงใจไงทำไมตอนมันนอนหลังๆมามันไม่ได้มากอดกูเลยเหมือนทุกครั้งวันนั้นเลยลองแกล้งหลับ ซักพักไอ้คนที่นอนข้างๆก็ขยุกขยิกเบาๆ รู้สึกเหมือนมีอะไรผ่านตาไปแว๊บๆเหมือนโบกไปมา คุณชายเปยแกมีการเอาหูแนบฟังเสียงหัวใจเต้นด้วยนะ โหเลยเตรียมตัวเป็นคุณหมอหรอไงวะ(กูมารู้ทีหลังว่าฟังเสียงหัวใจว่าเต้นในระดับที่เท่ากันไหมถ้าเท่าก็คือกูหลับแล้วไง) แล้วก็นั่นไงกูไม่ได้หลับไงแถมยังตื่นเต้นไอ้เปยแม่งจะทำไรกูอย่างงี้ไง มันเลยรู้ว่ากูยังไม่หลับ คุณชายแกเลยเอามือมาตบหน้ากูปะๆจนกูหลุดหัวเราะนั่นแหละ แล้วแก้ตัวว่าไรรู้ไหม บอกกลัวกูไม่หายใจตอนกลางคืนเพราะมีข่าวคนทีหลับแล้วตายแบบหลับจนตายเลยเป็นห่วงกู กูเลยอื่อจ่ะ โอเคพี่เชื่อน้องก็ได้ ตามน้ำมันไป






ถามว่ากูอยากไหม





มันเลยมาจะเดือนนึงแล้วนะเว่ยก็ต้องตอบแบบผู้ดีเลยว่า






อยากซิว๊าาาาาาาา





กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะเว่ยกูก็คนมีความรู้สึกเหมือนกัน แต่ก็นะไอ้เปยมันเป็นซะแบบเนี้ยกูจะทำยังไงได้ แต่กูไม่ได้โกรธมันนะเว่ย ก็นะมันคงกลัวแหละ




เดินลงไปข้างล่างเจอพวกแม่งสุมหัวคุยไรกันไม่รู้พอกูเดินเข้าไปแค่นั้นแหละวงแตกเลย




เอิ่มมมมมมมมมมมมม




“คุยไรกันวะ”ถามออกไปมองไอ้ทีมที่ทำตาลิกลักๆ เมิงโครตจะเนียน




“คุยว่าเมิงจะต้องถามว่าคุยอะไรกันว่ะแน่ๆถ้าลงมาเจอพวกกูสุมหัวกันอยู่”ไอ้เด็กพุตอบพลางหันไปมองหน้าไอ้เปยที่ทำหน้าเหรอหราก่อนจะพยักหน้ารัวๆ กูเชื่อเรียกกูว่าควายเหอะ เรียกกูว่ามิสเตอร์ควายเหอะนะ




“เอ่อช่างพวกเมิงเหอะ”พูดแล้วทำท่าจะเดินเข้าไปในห้องครัวกะจะไปดูมีอะไรทำกินบ้าง คงต้องทำเผื่อไอ้กาฝากสองตัวนั่นด้วย
ไอ้เปยคงเห็นทำไมกูดูตัดใจง่ายจังมันเลยรีบลุกแล้วเดินตามกูมา เข้าล็อคกูละไอ้เปย ไอ้โง่เปยยยยยยยย




“เมิงมานี่เลย”ลับตาไอ้สองตัวนั้นกูก็ดึงไอ้เปยเข้ามาในครัวตรงที่ไอ้สองตัวนั่นจะไม่เห้นมันคงตกใจรีบเดินตามกูมา



“เมื่อกี้คุยอะไรกันบอกกูมาเลย”



“โหยนึกว่าอะไร ตอนแรกแกล้งทำเป็นไม่อยากรู้อะดิคนเราเนอะ”มันพูด จัดการเอามือตบปากมันไปเบาๆ ดูพูดเข้าๆ




“เอ่อน่าก็กูอยากรู้”




“ก็ไม่มีอะไรไง ก็เหมือนที่พุพูดไง”มันว่างั้นแล้วเริ่มทำตัวไร้น้ำหนักแบบตกอยู่ในสภาพวะทิ้งตัวจนกูต้องจับให้มันยืนตรงๆ




“เมิงอย่ามาทำตัวอ่อนเปี้ยเพียแรงเพื่อดึงดูดความสนใจเลย บอกกูมา”ยังคงคั้นกับมันอยู่ อย่าหาว่างู้นงี้เลยยิ่งไม่บอกกูยิ่งอยากรู้ ดูมีพิรุธเห็นอ่ะไอ้สองตัวนั่นอีก




“นินจาหายตัว วิ๊ง”ไอ้เปยพูดพรางทำท่าเอานิ้วสองข้างไขว้กัน

“-___-”




“เปยหายตัวแล้วเน”





เอิ้ววววววววววววววว





ช่างหัวเมิงเหอะกูไม่อยากรู้แล้วก็ได้




แม่งงงงงง




เอามือถูผมตัวเองไปมาทำหน้าหมาไม่แดกมองไอ้เปยก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจมาจากข้างหลัง อย่าให้กูหันไปตบ เดี๋ยวรู้เลยๆ




 ตบแม่ง
.
.
.

.
.
.
.


กรรมโทษกูปากดีไปงั้นแหละ




หันไปมองไอ้เปยที่ตอนนี้เดินไปนั่งเล่นกับไอ้สองตัวนั่น
เอนหลังพิงตู้เย็น




เฮ้อ




ทำไงดีวะกูอยากอ่ะเข้าใจมะ กูยังสามารถยืนยังคำเดิมได้ว่ากูอยากเว่ยแต่ก็นะอย่างที่บอกไปเมื่อกี้เหมือนน้องเปยจะไม่อะไรเลย กูเลยนะ  ไม่รู้ดิจะให้ข่มขื่นมันอีกหรอ ไม่อ่ะ กูทำไมลง เข็ดแล้วว่ะ กูคงต้องรอต่อไป

เฮ่อเข้าใจคนรอใช่มะ





มิวสิคมา





ให้ฉันรอรอแล้วได้อะไร




ให้เนรอแล้วได้อะไร



ได้น้องเปยไง




ไม่ตลกเว่ย



...........................................................................


สุดท้ายก็มานั่งกินข้าวกันสี่คน กูในฐานะเจ้าบ้านทำนี่เลย





ไข่เจียว



ไข่ดาว



ไข่ตุ๋น



ไข่ต้ม





คำพูดของผู้ร่วมโต๊ะอาหาร




“เย่ เปยจองไข่ต้มสองลูก”คนที่คุณก็รู้ว่าใครพูด ก็แม่งแทนชื่อตัวเองตลอด



“เหยดดดดดด กูต้องโทรหาสาวซะละเล่นโดฟไข่เยอะขนาดนี้เดี๋ยวไม่คุ้ม” ไอ้เชี่ยทีม



“-__-” คุณชายพุเขาไม่พูดอะไรแต่ทุกอย่างมันออกมจากสีหน้าหมดแล้ว เมิงเก็บอาการเพื่อรักษาน้ำใจกูหน่อยก็ได้




กูทำได้แค่นี้เหอะ ทุกวันนี้ไอ้เปยก็แดกแต่เมนูไข่เหอะ มันไม่เห็นบ่นซักคำ




ถึงปากพวกมันจะว่างั้นแต่สุดท้ายพวกแม่งก็กินกันเรียบ เปยแม่งที่บอกขอสองฟองซัดไปสามฟองเลย นี่เมิงโดฟเผื่อคืนนี้ใช่มะ กร๊ากกกกกก




เฮ่ยไม่เว่ยไอ้เนเมิงอย่าอุปทานไปเองมันไม่ดีต่อตัวเมิง





ฟัคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค





“ป่ะน้องพุเดี๋ยวพี่ทีมคนนี้จะไปส่งแบบส่งให้ถึงเตียงเลย แถมจุ๊บหน้าผากราตรีสวัสดิ์”เสียงไอ้ทีมที่นั่งอยู่หน้าทีวีหลังแดกข้าวเสร็จดังขึ้น มันไม่คิดจะช่วยเก็บ



“ควายนิ”กูขอกดไลค์ไอ้เด็กพุเลย พูดถูกใจกูครั้งแรก



แล้วไอ้สองตัวนั่นก็เริ่มด่ากัน เอาเข้าไป



“เมิงไม่ไปเล่นกับพวกนั้นอ่ะ”ถามไอ้เปยโดยที่ไม่ได้หันไปมอง กูล้างจานอยู่เหอะ เห็นไม่มีใครเห็นคนดีเท่ากู



“ไม่อ่ะ อยากอยู่กับเน”พูดจบก็หัวเราะคิกคัก



“ปากหวานงี้ ปากจริงๆจะหวานไหมครับน้องเปย”แกล้งหยอกมันออกไป



“เคยลองแล้วหนิ”พูดแล้วหัวเราะต่อ



แหม่ะถ้าไม่ติดว่าล้างจานอยู่นี่ลองอีกรอบละ



“แล้วตัวอ่ะจะหวานเหมือนปากป่ะ”



“................”



“หวานซิเคยลองแล้วหนิ”ดัดเสียงเป็นไอ้เปยแล้วพูดออกไปเชิงล้อๆพลางหันไปมองหน้ามัน




เฮ่ยยยยยยยยยยย





หน้าแดงเว่ย




“ไอ้ปะ.....”พูดไม่ทันจบไอ้เปยก็ลุกแล้ววิ่งออกไปหาไอ้สองตัวนั่น





อ้าว




อะไรวะ



ทุกทีพูดงี้แม่งหัวเราะเฉยๆไม่ก็อื่อเออตาม



หรืออาจเป็นเพราะ



มันรู้ว่าก็พูดจริง



ไม่ได้เล่นๆ



เฮ่อ



จัดการล้างจานอะไรให้เสร็จก่อนจะเดินตามไอ้เปยอกไป เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้ทีมกับไอ้เด็กพุขอตัวกลับบ้าน มันไม่ได้กลับด้วยกันนะ คนขับรถบ้านไอ้พุมาไง ไอ้ทีมเลยขอตัวกลับเลย มันบอกไม่อยากเป็น กขค พวกกู อยากบอกว่าพวกกูไม่มีอะไรให้เป็น กขค หรอกว่ะเพื่อน คิดแล้วอนาถ ก่อนไปเห็นไอ้ทีมกระซิบอะไรกับไอ้เปยไม่รู้อีกแต่ก็เจอไอ้เปยผลักหัวแทบหงาย สม




จัดการล็อคประตูรั้วอะไรให้เรียบร้อย บอกให้ไอ้เปยไปอาบน้ำเลย เห็นงี้กูรู้ตอนเช้าแม่งไม่ได้อาบชัว อาศัยทาแป้งให้หอมๆเฉยๆเหอะรายเนี้ย



เดินไปเก็บเศษซากไพ่ที่เกลื่อนทั่วพื้น เล่นแล้วแม่งไม่เก็บกันไอ้พวกนี้ ด่ากี่ทีก็เห็นรับคำ สุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิม จะด่ามากก็ไม่ได้คนของกูก็อยู่ในข้อหานั้นเหมือนกัน เอาเข้าไป


ปิดไฟข้างล่างให้หมดเดินขึ้นบันไดเห็นประตูห้องเปิดอยู่ ข้างในไอ้เปยกำลังนั่งขอบเตียงเช็ดผมอยู่ เดินเข้าไปไม่ลืมที่จะปิดประตูตามหลัง มันหันมายิ้มให้ก่อนจะหันไปเช็ดผมต่อ



“พรุ่งนี้ทำไร”ถามมันออกไป ก็คือมันจะอยู่ที่นี่แล้วไปเที่ยวกับกูหรือจะกลับบ้านนั่นเอง



“อยู่กับเน”มันตอบกลับมา



เดินไปเปิดทีวีแล้วมานั่งตรงปลายเตียง ในนั้นเป็นหนังอยู่ละเรื่องอะไรวะนั่นถ้าจำไม่ผิดคิดว่าคืนนั้นกูดูผีชีวะอยู่นะเว่ยทำไมตอนนี้มันเป็น.....





บลีซ เทพมรณะ -__-



“เฮ่ยอย่าเพิ่งดู เปยกะจะเก็บไว้ดูตอนไม่มีอะไรทำ”





เมิงมาเปลี่ยนแผ่นของกูทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยย




“กูจะบอกตอนจบให้ ลูคียตาย แล้วไอ้พระเอกเป็นเกย์ได้กับดาบมันเองจบ”กูมั่วเหอะ กูยังไม่เคยดูเลยเรื่องเนี้ย สมัยเด็กๆกูไม่มีหรอกดงดูการ์ตูนไรเงี้ยไม่มีตังค์ซื้อ มีทีวีให้รอดูการ์ตูนตอนเช้าก็บุญละ

.
.
.
.
เคชิน



เนี่ยยยยยยยยยย



เท่นะเว่ย



กูทำท่าแปลงร่างได้ทุกตัวเลยเหอะอย่าหาว่าอวด



“ปิดเลยๆ”มันว่างั้นพลางเดินไปปิดทีวี กูก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ล้มตัวนอนบนเตียง รู้สึกเหมือนได้ยินหลังลั่นดังกร็อบแกลบ กูแก่แล้วหรอวะเนี่ย


“เปย ไอ้เปย นวดหลังๆ”บอกมันแล้วผลิกตัวนอนคว่ำ ได้ยินมันเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตากก่อนจะรู้สึกว่าเตียงยุบลง



“เอาตรงไหน”



“ไหล่ๆ เหยียบหลังด้วย”พูดจบไอ้เปยนั่งทบหลังกูก่อนจะเอามือมาบีบๆไหล่



“เมิงกดแรงๆดิวะตรงเนี้ยๆ”จับมือมันมาหอมฟอดนึงก่อนจะจับกดๆตรงจุดที่กูปวด มันก็กดแรงตาม ดีมากไอ้หนู



บีบซักพักจนกูบอกให้พอมันก็เริ่มปีนหลังกูเพื่อเหยียบหลัง กูโครตชอบเลยตอนมันเด็กๆ(คือตอนมันเด็กก่านี้ไง ตอนนี้มันก็เด็กแต่เมื่อก่อนที่มันเด็กกว่านี้ไง โอเค)มันเหยียบให้กูนะโครตฟินเลยตอนนี้มันก็หนักๆนิดๆแต่กูก็ทนไหวอยู่ ก็โอเคละวะ



“ข้างล่างเป็นยังไงบ้างครับเฮีย หนักมะ”มันว่าพลางหัวเราะชอบใจ



“ข้างล่างดีมากเลย ไปทางซ้ายหน่อยไอ้หนู”เล่นกับมันซะหน่อยดิ



“ตรงนี้หรอ”มันว่าพรางย่ำๆหาจุด



“อีกนิดเว่ย เอ่อๆนั่นแหละ”



เหยียบไปเหยียบมากูก็บอกใหมันพอ ไอ้เปยก็มานอนแผ่หลาอยู่ข้างกู


“เหนื่อยจังเลย ลดแอร์อีกดีกว่า”มันว่าพลางหยิบรีโมทแอร์ขึ้นมากดอะไรไม่รู้ อยากจะบอกว่ากูทำไม่เป็นเหอะไอเปิดองเปิดแอร์เนี่ย ไอ้เปยเปิดตลอด กูรู้แค่ว่าต้องเปิดยี่สิบห้าองศาประหยัดไฟช่วยชาติ



“มะเดี๋ยวกูนวดให้บ้าง นอนคว่ำๆ”ไม่รอให้ไอ้เปยพลิกตัว กูจับพลิกเองแม่ง ชักช้า




ห๊ะ




กูเปล่ามีเจตนาแฝง



จริงจริ๊งงงงงงงงงง



“เจ็บมะๆ กูจะได้ทำเบาๆ”ถามมันพลางค่อยๆบีบไหลมัน



“เจ็บๆดิ เบากว่านี้ๆ”กูว่าผิวมันอ่อนหรืออะไรวะกูทำเบาจนแทบเหมือนเอามือแตะๆแล้วเนี่ย



“ทนเจ็บอีกนิดนะครับ จะได้สบายๆ”ก้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูมัน



“แหน่ะ คนละเรื่องละเน”ตอบกลับมาแบบอู้อี้ๆ คงจะเริ่มเคลิ้มอะดิเมิง  เข้าทางกู



ก้มหน้าไปจูบเบาๆตามหลังคอมัน มืออีกข้างเลื่อนมาจับเอวมันก่อนจะเปลี่ยนเป็นลูบเบาๆ ได้ยินมันทำเสียงฮึดฮัดในลำคอแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรกู กูยิ่งได้ใจเลื่อนมือเข้าไปใต้สาบเสื้อ ลูบหลังมันเบาๆ โครตลื่นมือเลยว่ะแม่ง



เอาปากกัดแถวๆติ่งหูมัน มันคงตกใจพลิกตัวกลับมามองกูเขม่งเลย



“เนนนนนนนนนนนนนนนนน”ลากเสียงซะยาวเลยนะเมิง กูจำได้กูชื่ออะไร




“อะไรเล่า”




“อีกแล้วๆๆๆๆ”มันว่างั้นพลางดันๆกูออกให้ไกลจากตัวเอง



“อีกแล้วอะไร”



“ก็เนี่ย กามตลอด!”



“เมิงก็อีกแล้ว”สวนมันกลับไป



“เปยอีกแล้วอะไร”



“กูรู้ว่าเมิงรู้ว่ากูหมายถึงอะไรเหอะไอ้เปย”ว่าแล้วผลักหัวมันไปทีนึง หันมาทำหน้ามุ่ยใส่กูเลยดิ



แล้วมันก็ขมวดคิ้วมองกูอยุ่อย่างงั้น



เอ่อออออออ กูไม่ยอมแพ้หรอกก็ก็มองมันอยู่อย่างงั้น

.

.

.

.

.

.


“เอ่อๆ นอนๆๆ”สุดท้ายกูก็ยอม




เฮ้ออออออออออออออออ



ว่างั้นพลางล้มตัวนอน หันไปมองไอ้เปยที่นั่งอยู่ที่เดิมแต่หัวมันหันมามองตามกูที่นอนอยู่



“นอนดิวะ เดี๊ยะแม่งจับข่มขืน”ขู่มันไปงั้นแลหะ แต่ก็ได้ผลไอ้เปยรีบล้มตัวนอนมุดใต้ผ้าห่มก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ๆกู เอามือมันมากอดรอบเอวกูเหมือนแบบที่มันเคยทำ



เลิกคิดๆหลับเว่ยๆ
.

.

.

.

.
ใครว่ากูหลัหล่ะ นอนตาค้างอยู่เนี่ย แม่งบอกให้เลิกคิดแต่กูก็คิดไรไปเรื่อยๆละวะ ไอ้คนที่กอดกูอยู่ก็คงยังไม่หลับเหมือนกัน นอนตัวแข็งเชียว



“เปยเมิงไม่หลับละวะ กูไม่ทำอะไรเมิงหรอกเว่ย”



“........เปยหลับแล้ว”หลับแล้วห่าไรเสียงใสแจ๋วขนาดนั้น




“กูบอกไว้ตรงนี้เลยนะว่ากูไม่ทำอะไรเมิงหรอกถ้าเมิงไม่เต็มใจ โอเค้ แล้วไม่ต้องกลัวกูโกรธ ไม่โกรธหรอก”บอกมันพรางเอาแขนที่มันหนุนลูบหัวไหล่มันเบาๆ



“.......”



“แต่ตอนนี้ไม่หลับมีจับกดนะเว่ย ”หัวเราะเบาๆตามหลังให้ประโยคมันดูขำๆ แต่กูก็ต้องการให้มันดูขำๆจริงๆอ่ะ



“ก็เอาซิ”



“หืมมมมมม ปากนะปาก เดี๋ยวเอาจริงๆแล้วจะร้องไม่ออก”



“พูดจริง” หันไปมองไอ้คนข้างๆ มันเหลือบตาขึ้นมองกูอยู่ก่อนแล้ว



“..........”



“ไม่ขำนะเปย”



“..........”



“ไอ้เปยกูทำจริงนะเว่ย”




“อื่อ เปยพูดจริง”


กูควรดีใจไหมวะที่กูไม่หลับเนี่ย



เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



.........................................................................


แต่งแล้วลบหลายรอบมา ไม่รู้จะโยงเรื่องยังไง(ร้องไห้ซบอกคนหล่อ ดูดี มีชาตระกูล)

ถ้าตอนนี้แปลกๆขอโทษด้วยนะคะ


จริงจะเอามาลงตั้งแต่เมื่อวานแต่อยู่ดีๆครูก็โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้(วันนี้)ให้มาแข่งสอบสัมภาษณ์ภาษาญี่ปุ่น


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด


แล้วครูเพิ่งมาบอกอะไรตอนเน๊ค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา


เครียดกันเลยทีเดียว ก็เลยดูซีรี่ย์ฝรั่งแก้เครียดจนไม่ได้มาต่อนิยาย


กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เค้าได้ด้วยแหละตัวเอง(ห้าๆๆๆๆ) :katai3:


สัญญาด้วยเกีรติไอ้เนเลยว่าคืนนี้จะเอาต่อให้จบ แล้วจบเรื่องนี้เลย รู้สึกมันจะยาวไปละ โอเคนะคะ นะคะ


ตอนหน้าตอนที่ทุกคนรอคอยยยยยยยยยยยยยย(หร๊ออออออออออออออออออออ) :hao7: :hao7: :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.1 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 21-03-2014 19:00:40
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
จบตอนแบบนี้ได้ไง ไม่ยอมมมมม!!!
ไอ้พี่เน เอาแล้วววววววววววววววววว
เปยทำใจดีๆไว้นะ :hao6:

จะจบจริงๆแล้วหรอ เสียใจ :sad4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 21-03-2014 22:24:15
 :hao7: ฉากที่เนรอคอยมาหลายปี จะมาแล้ว
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 21-03-2014 22:45:26
^
^
^

มาถึงเลี้ยวววววววววววววววว


...............................................................................
ตอนพิเศษเจ็ดจุดสอง




ไล้มือไปตามผิวกายนุ่มนิ่ม ฝังหน้าลงบนซอกคออ่อนนุ่มนั่น ขบเม้มตามลำคอให้เกิดร่องรอยแดงจางๆ คนใต้ร่างครางแผ่วเบาแต่ก็เงียบไปคงเพราะกัดปากเอาไว้ เลื่อนมากดริมฝีปากบนริมฝีปากบางๆนั่นอย่างเอาใจ มันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรกลับให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่  จากจูบที่คิดแค่ว่าจูบแล้วจะผละไปขบเม้มส่วนอื่นต่อกลับกลายเป็นสอดลิ้นเข้าไปข้างในเกี่ยวพันลิ้นเล็กๆนั่นจนกลายเป็นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆตามระดับอารมณ์



เลื่อนมือสองข้างลูบผิวเนื้อผ่านสาบเสื้อ คนข้างล่างครางเสียงสั่นเบาๆยิ่งทำให้อารมณ์ตอนนี้กระเจิงยิ่งกว่าเก่าเปลี่ยนมาเป็นแกะกระดุมเสื้อของคนครางเบาๆเมื่อกี้ทีละเม็ดทั้งที่ใจจริงอยากกระชากออกให้รู้แล้วรู้รอดแต่กลัวหาว่าหื่นจัด หรือป่าเถื่อนเกินไป




ครั้งแรก(ในรอบหลายปี)





ก็อยากให้จดจำบ้าง




อะไรบ้าง





“เปย ขอบคุณนะ”กระซิบข้างหู ไล้ริมฝีปากจูบตั้งแต่แนวหูลงมาถึงลำคอหอมๆนั่น ขบเม้มรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่เพียงว่าต้องการให้ร่างนี้มีแต่ร่องรอยแดงๆที่เกิดจากริมฝีปากกู




“...เน....”คนข้างล่างเริ่มครางเสียงสั่น เลื่อนหน้าขึ้นไปกดจูบอีกรอบจนไอ้เปยกลายเป็นครางในรำคอแทน




“กูรักเมิงนะเปย”พูดพลางไล่จูบตามหน้าอกหน้าท้องซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนเป็นบ้า ไอ้คนข้างล่างเกร็งหน้าท้องจนแข็งเลย




“เน...คือ...”



“......”




“เน......”




“........”





“โอ๊ยเน! เลิกเอามือเปยลูบน้องชายเนได้แล้ว ฮึ่ย!”





แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงง



กะจะเนียนซะหน่อย




อุตส่าบรรยายซะอีโรติกเลยกูมาเสียตอนไอ้เปยเหวซะลั่นเนี่ยดิ กูฮา


นั่งหัวเราะจนท้องแข็งมีไอ้เปยที่โป๊ครึ่งตัวที่เด้งตัวขึ้นนั่งเมื่อกี้มองตาเขียวเลย



อะไรวะกูบิวอารมณ์ตัวเองไงเห็นมือมันว่างๆเอาจับมาลูบน้องชายกูก็เท่านั้นเอง




แค่กูต้องคอยคอนโทลมือมันลูบๆ




แค่เนี๊ย




กูผิดอ่ารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย




“โอ๋ๆ ไม่ทำละก็ได้เนอะๆ” พูดพรางลูบหางลูบหัวไอ้เปยแบบเอาใจ แม่งก็ยังทำหน้าบึ้งอยู่




“ฮึ่ย” แหน่ะมีงอน อะไรว๊าแค่จับมือลูบเองนะเว่ย




“จะจับมือทำไมเล่า..เดี๋ยว...เดี๋ยวเปยทำเอง”ฟังมันพูดจบอดที่จะยิ้มไม่ได้เลยกู




ฮึ่ยยยยย มันน่า......





แล้วนี่ก็จะได้......มันแล้ว




กร๊ากกกกกกก  กก  ก




“ถอดเสื้อให้หน่อยดิเปย”อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไอ้เปยถลึงตาใส่เลยดิ



“น้าๆๆๆ น้าน้องเปย อยู่ดีๆพี่เนก็รู้สึกเจ็บแขน”พูดจบไอ้เปยก็ทำท่าอ๊วก



แต่สุดท้ายมือเล็กๆนั่นก็มาแกะกระดุมให้กูอยู่ดี




มองมือสั่นๆของมันที่กว่าจะแกะได้แต่ละเม็ด มองสลับกับมองหน้ามันที่ยิ่งรู้ว่ากูมองยิ่งหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้ายก็ได้เอามือไปช่วยมันแกะ ถ้าให้มันแกะเองหมดไม่ทันการแน่ๆรุ่งเช้าพอดี แต่ทำตอนเช้าก็ดีนะเว่ย สดชื่นนนนนนนน



“มานี่มะ”พูดพลางตบหน้าตักตัวเอง ไอ้เปยก็ว่างายเขยิบมานั่งหันหน้าเข้า คือตอนแรกมันจะหันหน้าออกละแต่ก็ล็อคคอให้มันหันหน้าเข้า



“ตื่นเต้นไหม”มันพยักหน้าตอบกลับมา



ก้มไปหอมหัวมันพูดเบาๆว่ากูจะค่อยๆทำ มันก็พยักหน้าหงึกหงักกลับมาเหมือนเดิม ดันมันลงไปนอนกับเตียงเหมือนเดิม เริ่มพรมจูบใหม่ตั้งแต่หน้าลงมาจนถึงสะดือ รู้สึกตรงนี้จะไวต่อสัมผัส เพราะเห็นมันจิกผ้าปูที่นอนอยู่  มือสองข้างกูก็หาอยู่เฉยไม่ เกี่ยวกางเกงไอ้เปยออกจนหลุด เอามือลูบเบาๆตรงกลางลำตัวมัน ไอ้เปยทำท่าจะเขยิบตัวหนีแต่จับเอวมันไว้ทัน



เลื่อนหน้ามาซุกไซร้ซอกคอหอมๆ มือนึงลูบเอว อีกมือลูบไล้สร้างความสุขให้กลางลำตัวมัน ไอ้เปยครางเสียงเบาๆมือเล็กๆพยายามดันมือกูออกแต่หลังๆกลายเป็นจับอยู่บนมือกูเฉยๆปากก็ครางสลับกับเรียกชื่อกูเบาๆไปมา





แม่ง




โครตได้อารมณ์





ถ้ากูบอกว่ากูสามารถเสร็จตอนนี้ได้




กูจะกากไปป่ะว๊าาา




“เปยเมิงจะเสร็จรึยัง”กระซิบถามมันข้างหู



“..ยัง..แต่เปยเสียวอ่ะเน พอก่อนได้มะ”มันว่างั้น แม่งก็ต้องเสียวดิวะไม่เสียวจะทำทำไม



“เดี๋ยวเมิงได้เจอเด็ดกว่านี้” พูดจบไม่รอให้ไอ้เปยตอบ ก้มลงไปคอบปากลงบนกลางลำตัวไอ้เปยก่อนจะเขยิบขึ้นลงช้าๆ ไอ้เปยที่เริ่มรู้ตัวเริ่มดิ้นแล้วจะผลักกูออกแต่สุดท้ายกลับนอนหอบหายใจเบาๆมือสองข้างกดหัวกูซะงั้น



ไล้ปลายลิ้นตั้งแต่โคนจรดปลายก่อนจะครอบปากลงไปอีกครั้งทำเอาไอ้เปยสะดุ้งเฮือก มือสองข้างกูช่วยเพิ่มอารมณ์บีบเฟ้นต้นขาขาวๆมันเบาๆ



“...เน...เปย...เปย....”หอบหายใจถี่และเริ่มพูดไม่เป็นคำ กูรู้เลยๆ



เร่งริมฝีปากให้เร็วขึ้น ไอ้เปยทำท่าจะเอามือมาผลักกูออกแต่สุดท้ายกลับกดหัวกูแทน รู้สึกถึงรสชาติปะแล่มๆในปาก ดูดกลืนลงคอไปให้หมดก่อนจะโน้มตัวขึ้นไปประกบปากกับไอ้เปย   



เมิงชิมของเมิงซะไอ้เปย




แม่งงงงงงงงงงง




มองให้คนตัวเล็กๆที่นอนแผ่หอบหายใจแรงๆ



“เป็นไง”ถามมันพรางเอามือลูบหัวมันแรงๆ  หมั่นเขี้ยวเว่ย



มันไม่ได้ตอบอะไรแค่หัวเราะแห้งๆมาให้กู แม่งคงเขินตัวเองเมื่อกี้แน่เลยกูว่า



“ตาเมิงบ้าง ไอ้เปย”พูดพลางๆเหล่มองเป้าตัวเองที่ตอนนี้แม่ง.....นะ



“ง่ะ ไม่ทำได้ไหมอ่ะเน”


“นั่นๆ ตัวเองเสร็จแล้วจะหนีหรอวะ”



“บู่”มันว่างั้นก่อนจะเอื้อมมือมาดึงกางเกงกูลง

.
.
.
.
.

“เปยไม่ทำไม่ได้หรอ”มันพูดหลังจากดึงกางเกงกูลงแล้วเงียบไปนาน



เงียบเลยดิกู


อยากบอกนาทีนั้นโครตโกรธมันเลย อยุ่ดีๆแบบความโกรธมาจากไหนไม่รู้ แต่กูว่าคงน้อยใจมากกว่ามั้ง แบบอะไรว๊ะ ของกูโครตปวดหนึบเลยแล้วไอ้เปยเสือกมาพูดงี้อีก ไม่อยากทำใช่มะเมิงอ่ะ แม่ง กูไม่ได้โกรธที่กูทำให้มันแล้วมันไม่ทำให้กูนะ กูแค่...ไม่รู้ดิ ช่างกูเหอะ แต่ตอนนี้กูคงทำหน้าเหี้ยมองมันแน่เลย



“ไม่ทำก็ไม่ทำ”พูดกระชาเสียง ดึงกางเกงตัวเองขึ้น ไอ้เปยรีบถลามาจับขอบกางเกงกูไว้พลางก้มหน้าลงระดับเอวกู แต่กูดันหัวมันออกก่อน



“เมิงไม่ต้องฝืน กูไม่โกรธ”ลดน้ำเสียงให้อยู่ในระดับปกติ มันมองหน้ากูเลยดิ แถมยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีก ไอ้เปยแม่งงง



“เปยขอโทษ”มันว่าพลางเอื้อมมือมาหมายจะจับของกู



“ไม่เป็นไรไงครับน้องเปย พี่ไม่โกรธ”พูดเบาๆก้มลงไปหอมหัวทุยๆนั่น กูพูดจริงไม่โกรธก็ได้ สงสารไอ้เปยมัน



แต่กลับถูกผลักลงกับเตียงโดยไม่ทันตั้งตัวเลยกลายเป็นหงายหลังลงไปง่ายๆ ไอ้คนผลักย้ายตัวเองขึ้นมาคล่อม มือเล็กๆกำรอบน้องชายกูผ่านเนื้อผ้าบางๆของกางเกงทำเอากูซี๊ดเลยดิ


“เปยขอโทษ ไม่พูดแล้วว่าไม่ทำ”มันว่างั้นพลางสาวมือขึ้นลงไปมา


“ไอ้เปย ซี๊ดด... ถอด...ถอดกางเกงออกก่อน...” พูดแม่งจะไม่เป็นคำละกูอ่ะ ทำไมกูยอมง่าย แม่งมาเป็นกูดิ อยากจะตายห่าละแค่มือมันกูยังจะเสร็จเลยเนี่ย(กากไปนะ)



ไอ้เปยดึงกางเกงกูออก รูดของกูในมือมันสองสามครั้งก่อนจะก้มหน้าแล้วใช้ปากมันแทน กัดฟันเลยดิกูอ่ะ


ถึงมันจะทำงกๆเงินๆแต่ก็ดีแล้วสำหรับกู มันอุตส่าห์ทำให้นะเว่ย โครตดีเลยเหอะ


เหงยหน้าครางจับหัวไอ้เปยพลางเขยิบเอวขึ้นลงเอง ไอ้เปยพยายามดันออกแต่กูกดหัวมันไว้ ได้ยินเสียงมันร้องในคอถึงจะปล่อยหัวมันให้เป็นอิสระ


“กูๆ ขอโทษเปย”พูดพลางเอามือป้ายๆปากมันที่มีน้ำก็ติดอยู่นิดๆ มันส่ายหัวไปมา



“หายใจไม่ออก ลงคอเปยอ่ะ”มันตอบกลับมาพลางเหลือบมองของกูที่ยังไม่อ่อนตัวลง ก็มันยังออกไม่หมดจะอ่อนได้ไงวะ



“จะให้ทำถึงขั้นสุดท้ายเลยมะ ...... แต่ไม่ต้องก็ได้นะ แค่เมิง...แค่เปยใช้มือให้ก็ได้..แค่นี้ก็ดีใจจะแย่ละ”พูดแล้วหัวเราะเบาๆ



“......”



“หืมว่าไง”




“...ของเปย...ของเปยก็เป็นงี้แล้ว...ทำจนสุดคงไม่เป็นไร...เนอะ”มันว่างั้นหน้าโครตแดงเลย



โน้มตัวไปจูบมันเบาๆค่อยๆดันมันลงกับเตียง เอาลูบลูบขามันไปมาเลื่อนไปลูบไล้กลางลำตัวมันเบาๆปลุกเร้าอารมณ์ให้มันมากกว่านี้



“เปย กูจะเอานิ้วก่อนนะ” บอกมันที่หลับตาปี๋ไป ค่อยๆสอดนิ้วชี้เข้าไป แม่ง ไอ้เปยโครตเกร็งลย



“เปยอย่างเกร็งดิวะเดี๋ยวเจ็บนะ”บอกมันพลางไล่จูบตามซอกคอมันให้มันผ่อนคลายขึ้น



เริ่มสอดนิ้วที่สองหลังจากนิ้วแรกเข้าไปได้สำเร็จ เลื่อนนิ้วขึ้นลงเบาๆ ไอ้คนข้างล่างนี่ก็ร้องเจ็บๆจนกูต้องจูบมันเรื่อยๆ



แม่งโครตน่าสงสารเลยวะ ไอ้เปยมันตัวเล็กด้วยไง ตัวเล็กจนนี่หรอวะม.หก



“เปยถ้าไม่ไหวบอกนะ จะหยุดนะ โอเคไหม”ถามมันไป ได้คำตอบกลับมาคือการพยักหน้า



เริ่มรู้สึกเหมือนช่องทางจะคลายอก ใส่นิ้วที่สามไป ไอ้เปยก็ส่ายหน้าครางลูกเดียวเลย




โอ่ยยยยยยยยยยยย



เห็นแล้วมันอยากจับไอ้เนน้อยใส่แล้วกระแทกแรงเว๊ย



แต่กูทำแบบนั้นไม่ได้ไง






“เปย ไอ้เปย ของจริงละนะเว่ย ขอโทษว่ะไม่มีถุงยาง ครั้งหน้าจะซื้อเตรียมไว้” แอบเนียนเหมือนขอมีไรกับมันครั้งต่อไป มันเสือกพยักหน้ารับ ไอ้เปยเว่ยถึงเมิงแทบจะไม่มีสติแต่กูถือว่าเป็นการบอกกูว่าครั้งต่อไปก็ให้กูเอานะเว่ย กร๊ากก


จับของตัวเองรูดขึ้นลงสองสามครั้งก่อนจะจ่อตรงด้านหลังไอ้เปย ค่อยๆกดลงไปแต่เหมือนไอ้เปยเกร็งหนักกว่าเมื่อกี้อีก สุดท้ายก็ก็เอาออกมา ลองอยู่หลายครั้งแต่ก็แม่ง



“เจ็บมากไหมไอ้เปย ไม่ทำแล้วไหม สัญญาไม่โกรธๆ”บอกมันที่แทบจะร้องไห้ แถมด้วยการบอกไม่โกรธตบท้าย เพราะไอ้เปยมันจะกลัวกูโกรธเวลามันทำอะไรไม่ถูกใจ



“ไม่เอาอ่ะเน เปยไม่เกร็งแล้วๆ”มันว่างั้นพลางส่ายหน้าไปมา



“แม่งเปย แต่เมิงเจ็บนะเว่ย”



“เปยไม่เจ็บแล้วๆรับรองนะเนนะ เปยรักเนนะ” มันว่างั้น อดที่จะก้มลองไปหอมแก้มมันแรงๆไม่ได้


ลองจับของตัวเองก่อนจะดันเข้าไปใหม่ ครั้งนี้ดูง่ายกว่าเมื่อกี้เพราะไอ้เปยคงจะไม่เกร็งเท่าไหร่ แต่พอเหลือบไปมองหน้ามันเท่านั้นแหละ แม่งโครตน่าสงสารเลย กูรู้สึกเหมือนกำลังทำผิดอยู่เลยว่ะ



ก้มลงไปจูบมันให้หายเกร็งก่อนจะค่อยๆดันเอวเข้าไปเรื่อยๆ จากมือมันที่จิกหลังกูรู้เลยว่ามันเจ็บแค่ไหน แต่กูว่าต้องเจ็บกว่าที่กูเจ็บเพราะมันจิกหลายเท่าละวะ


กูว่าถ้าอยู่งี้ไอ้เปยเจ็บมากกว่าเก่าแน่




“เปยเจ็บหน่อยนะเว่ย”บอกมันพลางกระแทกแรงๆเข้ามาทีเดียว กูโครตเสียวแม่ง ผิดกับไอ้เปยตาค้างเลย มันดึงคอกูเข้าไปกอดโครตแรง
.
.
.
.
ตามมาด้วยเสียงร้องไห้มันลั่นห้อง มันกอดกูแบบไม่ยอมให้กูงอตัวขึ้นเลย แบบโครตแน่นอ่ะ เอาหน้าซบกับไหล่กูพลางร้องไห้ของมันไป ปากก็บอกเปยเจ็บๆ กุก็ได้แต่จูบซับน้ำตามันไป ตรงนั้นของมันก็โครตรัดกูเลย จนกูต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่งั้นกูไปก่อนแน่



จัดการทำการปลุกอารมณ์ไอ้เปยใหม่ตั้งแต่แรก เพราะมันตกใจปนเจ็บอะไรๆมันเลยหดหมด


หลังจากไอ้เปยเริ่มมีอารมณ์ร่วม ฟังได้จากเสียงครางมัน จึงเริ่มเขยิบตัวช้า จนกลายเป็นเร็วขึ้น เหมือนทั้งคืนกูไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงไอ้เปยที่เรียกชื่อกูไม่ขาด และมันก็คงเป็นเหมือนกูแต่ต่างกันตรงที่เรียกชื่อกูเป็นกูที่เรียกชื่อไอ้เปยมันแทน
กูก็ไม่รู้กูกับมันใช้เวลาไปกันเท่าไหร่ในคืนนั้นรู้อีกทีไอ้เปยก็สลบเหมือดไปแล้ว


ลงไปหยิบผ้าห่มที่กองอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสะบัดก่อนนะห่มไอ้เปยไว้ แล้วซุกตัวเข้าไปดึงไอ้เปยมากอด ร่างในอ้อมกอดกุดิ้นขลุกขลักเบา กูกระซิบไปบอกว่ากูเองมันถึงจะหยุดดิ้นแล้วหันมาซุกอกกู แม่งโครตน่ารักเลย จัดการหอมหัวมันไปเน้นๆ




อยากบอกว่ากูมีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกก



จะสำลักตายห่าอยู่แล้วเว่ยยยยยยยยยยย



กูว่ากูเป็นคนที่โชคดีมากคนหนึ่ง



เป็นคนโชคดีที่ได้เจอไอ้เปยเป็นอย่างแรก เพราะได้เจอมันความโชคดีอื่นๆเลยตามมา


กูไม่คิดจะเรียนจริงจรังเพราะยังไงกูก็ตัวคนเดียวอยู่แล้วกะจะอยู่ไปวันๆแต่ก็ต้องมาตั้งใจเรียนหน่อยอย่างน้อยให้ได้วิชาเพราะในอนาคตกูควรจะมีงานทำเพื่อไอ้เปย



กูไม่คิดจะเก็บตังค์เท่าไหร่เพราะเหตุผลเดิมนั่นแหละยังไงกูก็ตัวคนเดียวจะใช้ตังค์อะไรมากหาเช้ากินค่ำก็พอ อาจจะมีตังค์ให้ป้าณีที่อุตส่าห์เลี้ยงกุมาบ้าง แต่กูก็ต้องมาหางานทำเพราะกูอยากซื้อของที่ไอ้เปยอยากได้ให้มันบ้าง กูอยากมีเงินบ้างเพื่อไอ้เปยจะได้ไม่อายคนอื่น นี่ก็เพื่อไอ้เปย (ถึงแม้ตอนหลังตังค์จะมีบทบาทในการเป็นค่าสินสอดมันก็เหอะ)



กูไม่คิดจะมีบ้านเพราะกูคิดว่าอยู่หอไปเรื่อยๆก็ได้เพราะกูก็ตัวคนเดียว แต่ก็ต้องมาซื้อเพราะจะให้ไอ้เปยมาขลุกอยู่หอกับกูเรื่อยๆมันก็ไม่ใช่ เดี๋ยวไอ้เปยจะอายคนอื่น นี่ก็เพื่อไอ้เปย



สรุปทุกอย่างที่กูทำเพื่อมัน ถามว่ากูไม่ทำเพื่อตัวกูเองบ้างหรอไงวะ กูขอตอบเลยว่าสิ่งที่กูทำให้ไอ้เปย ไอ้เปยก็ทำให้กูกลับ
การเรียนที่กูทำเพื่อให้เปยสุดท้ายก็เป็นผลดีกับกูทำให้กูมีงาน เงินที่กูเก็บไว้ให้ไอ้เปยไอ้เปยก็เก็บไว้อย่างงั้นไม่ได้ใช้ บอกว่าไว้ใช้ยามฉุกเฉิน(สุดท้ายมันก็ให้กู) บ้านที่กูกลัวไอ้เปยน้อยหน้าคนอื่น สุดท้ายกูก็อยู่ด้วยแถมมีไอ้เปยมาอยู่ด้วยอีก เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยเนอะ


ไอ้เปยถึงมันจะดูเด็กแต่กูเชื่อว่าจริงแล้วมันก็โตแล้วแหล่ะแต่มันทำตัวแบบนั้นเฉยๆเพราะกูชอบบอกว่าน่ารัก


กูรู้ว่าไอ้เปยมันรักกูมาก ดูมันทำแต่ละอย่างดิ แทบหายใจเข้าออกเป็นกู(กูไม่ได้หลงตัวเองไปใช่มะ ห้าๆ)


แล้วทำไมกูจะไม่รักมันหล่ะ ก็ต้องรักดิ โครตรักมันเลยไอ้เปยอ่ะ


พูดง่ายๆคือถ้ากูไม่ได้เจอวันนั้นกูคงไม่ได้ดีในวันนี้ พูดเหมือนเวอร์ๆเนอะแต่มันเป็นเป็นงั้นมาแล้วว่ะ




กูว่ากูโชคดีว่ะ




โชคดีจริงๆนะเว่ย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อกี้กูได้ตั้งสี่น้ำแถมยังสดอีก
.
.
.
.
.
.
ถ้าไม่เรียกว่าโชคดีก็ไม่รู้จะเรียกว่าไรละ



กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


อะไรนะไม่เกี่ยวกันหรอ



ก็ไม่เกี่ยวดิเพราะมันไม่ใช่ตะขอ





เพราะไอ้เปยมันไม่ใช่ตะขอเลยไม่เกี่ยว



.
.
.
.
.
.




แต่ไอ้เปยมันเป็นหัวใจกู






จบ



จบแบบจริงๆละ


...........................................................................................



 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:


จบไปแล้วค่า  (ทาด๊าาาาาาาาาาาาาาา)



อุ๊ยตายเขินจุงเบยแต่งเอ็นซี แปลกๆไหมว่ากันได้นะคะ :ling1: :ling1:


เค้าแต่งมิเป็น มั่วทั้งเพแล้ว :katai1: :katai1:


ขอบคุณทุกคนจริงๆนะคะที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้แบบหาแก่นสารไม่ได้ แค่มีคนอ่านก็ดีใจจะแย่อยู่แล้วค่ะ :hao5:

ขอบคุณมากจริงๆนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:


ถ้ามีเรื่องใหม่จะมาบอกนะคะ(จะอ่านไหมอ่าา แง้) :hao5:



...........................................................................


แถมๆๆๆ




........................................................................

“โหลไอ้เชี่ยลิ่มตอนเมิงจะเอาแฟนเมิงเมิงทำไงวะ”
“ไม่รู้นะแฟนกูเป็นคนชวนขึ้นหอ กร๊ากกกกก ทำมะน้องเปยไม่ให้อะเด่ กร๊ากกกกกก”
“ตายซะ”
..........................................

“เชี่ยทีมถ้าเมิงอยากเอาใครทำไงวะ”
“ซื้อถุงยางไง”
“ไอ้สัสกวนตีน”
“กูเปล่ากวนกูพูดความจริง”
“เอ่อกูผิดเอง ถ้าสมมติเมิงมีถุงยางอยู่แล้วอ่ะจะทำไงต่อ”
“ก็ใส่ถุงยางดิวะ”
“กูขอให้มันรัดของเมิงตายไอ้สัส”

........................................

“เอ่อไอ่คุณต่อครับถ้าเมิงอยากมีอะไรกับแฟนจะทำยังไงครับ”
“รอมีหน้าที่การงานที่ดี ฐานะมั่นคง แต่งงานพร้อมมีครอบครัวครับ”
“กูว่าละต้องตอบงี้ แล้วถ้าเมิงแบบแต่งงานละอ่ะ”
“ก็คงไปหาฤกษ์ยามก่อนอะครับ”
นี่มึงจะมีอะไรกับแฟนรึจะสร้าบ้านว้ะ
แม่ง ไอ้เชี่ยต่อกวนตีนกูแน่เลย


..........................................

“ไอ้เปยถ้าเมิงอยากมีอะไรกับแฟนทำไงวะ”

“เน-__-”

“อะเมิงซื้อถุงยางละ”

“เน-__-”

“แม่งแต่งงานพร้อมที่จะมีครอบครัวละ”

“.........”

“โอ๊ย! เมิงตบหน้ากูทำไมว๊ะไอ้เปย”

.........................................................................



 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 21-03-2014 23:00:09
 :haun4: ทั้งหื่น ทั้งแอบฮา
ยังไงเนมันก็ฮาจริงๆนะ
และแล้วทั้งสองคนก็ใช้ชีวิตที่เรียบง่าย?ต่อไป
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: bb_b ที่ 21-03-2014 23:23:44
เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกดี  ฮาดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านเลยนะเนี่ย ที่ฝ่ายรุกเป็นคนเล่าเรื่อง ส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายรับซะมากกว่า
ขอบคุณนะครับที่เขียนนิยายสนุกๆ มาให้อ่าน  **แต่คำผิดเยอะมาก  5555**

 :L2:  :L2:  :L2:  :L2:

 :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:

 :really2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 21-03-2014 23:28:59
 :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 21-03-2014 23:43:24
ไม่อยากให้จบบบบบบบบบบบ :hao5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 21-03-2014 23:44:45
เนฮาจนหยดสุดท้ายจริงๆ แต่ชอบมากมาย ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 21-03-2014 23:54:53
เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกดี  ฮาดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านเลยนะเนี่ย ที่ฝ่ายรุกเป็นคนเล่าเรื่อง ส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายรับซะมากกว่า
ขอบคุณนะครับที่เขียนนิยายสนุกๆ มาให้อ่าน  **แต่คำผิดเยอะมาก  5555**

 :L2:  :L2:  :L2:  :L2:

 :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:

 :really2:



ขอโทษนะคะ. คำผิดเยอะมากจริงๆแบบอ่านกี่ครั้งก็เจอTT


เปิดคอมจะพยายามแก้นะคะ

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ทนอ่านแบบผิดๆi - i
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-03-2014 00:55:07
โฮๆๆๆ ร้องไห้ดีใจแทนไอ้เนมัน ในที่สุดก็มีวันนี้ เย้ๆๆ
ครอบครัวสุขสันต์เนอะ
แต่ไอ้เน เมิงนี่มันฮาจนหยดสุดท้ายจริงๆ กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณคนเขียนมากๆเจ้าค่ะ ถ้ายังไงขอตอนพิเศษตามเทศกาลบ้างก็ดีนะคะ
เช่น สงกรานต์ ปีใหม่ วันเด็ก วาเลนไทน์ ไรเงี้ย เนอะๆ
ขอบคุณอีกทีจ้าาาาา ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 22-03-2014 01:18:07
ฉลองให้กับเนและเปย

แต่ดูเหมือนเนจะได้เปรียบมากกว่านะ


 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น ตอนพิเศษยาว]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์--ตอนพิเศษ7.2 21.03.57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 22-03-2014 02:27:00
ตอนหื่นก็ยังฮา  คู่นี้มันน่ารักจริงๆนะ   :m1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 30-03-2014 21:39:34
และแล้วเราก็อยากเปิดเรื่องใหม่ :z10: :z10: :z10:


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด(กรี๊ดเพื่อ?)


 มึงมันเอาแต่ใจ(แต่กูก็ชอบ)

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41546.msg2663042;topicseen#msg2663042


เรื่องอาจคล้ายๆไอ้เน (ก็แต่งพร้อมๆกันแต่แต่งก่อน)

มาอ่านกันเยอะๆนะคะ :call: :call: :call: :call: :call: :call:


ปล.ฐานะดีกว่าไอ้เนนิดนึง (คือชอบคนจน(?)ห้าๆๆๆๆๆๆๆ)
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: bb_b ที่ 30-03-2014 21:49:54
จบแบบงงๆ
 :a5:  :a5:  :a5:  :a5:  :a5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 31-03-2014 10:18:24
จบแล้ว อย่างเป็นทางการช่ะ?
ชอบอ่ะ สนุกดีนะ ไม่เครียดดี 5555555
 ตามไปเรื่องใหม่ ฟิ้ววววววววว
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 03-05-2014 04:07:02
เปยน่ารักจังเลย  :mew1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 04-05-2014 00:14:48
สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวเลย
ตอนแรกว่าเนค่อนข้างเวิ่นๆนะ อ่านไปๆเออ มันตลกอ่ะ โคตรตลกเลย หัวเราะก๊ากหลายครั้ง
คนเขียนจังหวะดี มุขโดนมากค่ะ ชอบๆ
นานๆทีกลับมาอั๊พสเปอีกก็ได้น้า อยากเห็นพัฒนาการคนมีเมียหมองี้  :mew1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 04-05-2014 22:42:51
 :hao7:  น่าสงสารเปยยยยยยยย  5555555  มีแฟนทั้งทีแต่กามมมมม  อ่านจบล่าาา สนุกค่าาา ตลกความคิดเนมากก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: mm03 ที่ 05-05-2014 00:01:56
เราชอบเน ถึงจะเถื่อนๆ ฮาๆ ไปบ้าง
แต่รักน้องเปยจริงหวังแต่ง

รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 05-05-2014 20:40:45
สนุกจริงๆ สุดท้ายน้องเปยก็ยอมพี่เน ยอมๆไปเถอะรอมาซะขนาดนี้ 5555555555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: TaA G7 B1A4 ที่ 27-06-2014 21:02:01
ชอบอ่ะเรื่องนี้ สนุกมาก รักเนเปย :katai2-1: :mew1: :-[ :o8: :z2: :กอด1: :L2: :L1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 29-06-2014 13:42:48

สงกรานต์ สงกรานต์


หนักเว่ย


พยายามๆเอามือดันๆอะไรที่ทับตัวกูอยู่


มันอึดอัด


ร้อน


หนักเนื้อหนักตัว


ลืมตาขึ้นมอง ภาพมันเบลอๆ เหมือนไม่ค่อยชัด แต่ยังเห็นลางๆอยู่ แม่งก้อนหินทับตัวกู ก้อนโครตใหญ่
พยายามดันๆไอ้ก้อนหินนี่ออกไปจากตัว แม่งมาทับออกกูได้ยังไงวะซี่โครงกูหักหมด



รู้สึกอะไรเหนี๋ยวๆหยดๆมาแถวๆคอกู เปลี่ยนมือที่ดันๆก้อนหินมาป้ายน้ำที่หยด




แม่งเหนี๋ยวๆ


อะไรวะ


พยายามมองภาพให้ชัดขึ้นแต่ก็ยังรู้สึกเบลออยู่ดี


มองหินที่ทับตัวเองอยู่ แทบกรี๊ดแบบแต๋วแตกหลุดโลก


น้ำ


น้ำมาจากไหนไม่รู้ ไหลลงมาจากหินก่อนจะสาดมาเต็มๆหน้ากู ก่อนจะเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ แถมน้ำยังเพิ่มระดับสูงจนเกือบจะมิดหัวกู



ไอ้สัส


บ้าอะไรวะเนี่ย


ตอนนี้กูจมอยู่ใต้น้ำโดยยังมีไอ้หินเวรนี่ทับตัวทั้งตัวกูอยู่


มองซ้ายขวาได้ยินเสียงอะไรงึมงำๆเหมือนคนท่องบทสวดอะไรซักอย่าง นี่กูอยู่ที่ไหนวะ
เสียงสวดเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ กูเริ่มดิ้นเอาตัวรอด ไอ้หินควายนี่ก็ใครแม่งเอากาวมาติดกับหน้าอกกูป่ะวะ แม่งไม่ยอมหลุด



เว่ยยยย!! ! !


เหมือนกูแหกปากสุดเสียงแต่กลับไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมา แต่เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือทำไมกูรู้สึกว่าไอ้หินเวรตะไรเนี่ยมันกำลังกดทับน้องชายกูอยู่


นี่กูอยู่ที่ไหน แล้วเหี้ยอะไรวะเนี่ย


รู้สึกว่าแรงกดมันมากกว่าเดิมจนกูเจ็บโครตๆ



กูต้องเป็นหมันแน่เลย


"ไอ้เหี้ย!! !"เด้งตัวลุกจากที่นอน แต่ก็ต้องล้มกลับลงไปใหม่


ติดอะไรวะ


ส่ายหัวไปมาเรียกสติ


เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น มองไปรอบๆนี่ก็ห้องกูนี่หว่า 


ฝัน


ฝันหรอวะ


แต่ทำไมยังรู้สึกหนัก


ทำไมยังรู้สึกเหนี๋ยวๆแถวๆคอ


และ




ทำไมยังเจ็บน้องชายอยู่ว๊าาาาา




"ไอ้เชี่ยเปยยยยยยยย!! !" ไอ้ห่า ไอ้สัสเปย


แม่งงงง


ดันๆมันออกไปจากตัว พี่แกเล่นนอนทับกูทั้งตัว แต่เขยิบเท่าไหร่ก็ไม่กระดิก แถมไอ้เหนียวๆนั้น


อี๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ



น้ำลาย


สกปรกเอ๊ย


นอนน้ำลายไหล แถมยังมาไหลใส่คอกูเนี่ยนะ


"โอ๊ย!"ห่า น้องชายกู


 "ไอ้เปยตื่น ลุกเลยๆ สัสเปย!"พยายามดันตัวมันแรงๆ


สัสมากแม่งเอาเข่ามากดน้องชายกูไว้ กูอยากฆ่าเมิงไอ้เปย


กว่าจะทำการปลุกและเคลื่อนย้ายมันออกจากร่างกูก็กินเวลาไปนานโขเนื่องด้วยเมื่อคืนมันไปนี่มาไปเลี้ยงรุ่นสายมันกลับซะดึกดื่นแต่ไม่เมาเท่าไหร่มันไม่ค่อยดื่มแถมพี่ๆสายมันเป็นผู้หญิงส่วนใหญ่เลยตามใจมันเพาะมันน่ารักมั้ง

พอตื่นได้หายเมาขี้ตา แม่งก็ขอโทษกูใหญ่เลยเว่ย แม่งแต่กูโกรธกูงอน ทับกูอ่ะไม่ว่าเพราะทุกวันมันแทบจะนอนก่ายกูอยู่ละ แต่นี่มันแม่งทำร้ายร่างกายกูแถมจุดสำคัญอีก แถมฝันห่าไรไม่รู้น้ำในฝันกูก็คงเป็นน้ำลายไอ้เปยมัน



ฮึ่ยยยย



ซ้อมเมียซักทีกูคงไม่ผิดอะไรใช่มะ



แม่ง



เอ่อกูปากดีไปงั้นแหละ

ใครจะไปกล้าวะ


แต่โกรธนี่โกรธจริงนะ พวกเมิงก็เคยเหอะแบบแค่มีคนมาปลุกนี่ก็แทบอยากตบคนปลุกให้จมดินจะตายห่าละ แต่นี่ กูนี่ แม่งมาทับน้องชายกู ฝันว่าใส่เข่ากระสอบทรายหรอไงวะ กดซะก้นกูจมเข้าไปในที่นอน สัสมาก อย่าคิดว่ากูจะหายโกรธง่ายๆ โกรธจริงอะไรจริง อย่างที่บอกเมื่อคืนไอ้เปยกลับดึกกูก็รอมันดึกทำงานไปด้วย กว่าจะได้หลับ แม่ง


ไอ้ห่านี่ก็เดินตามกูอยู่ได้ เตะจมดินเลยหนิ (เออกูปากดีไปงั้นแหละ) คงรู้อ่ะกูโกรธ โกรธมากด้วย ก็กูเล่นลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำมันจะเดินตามเข้ามาเจอกูปิดประตูใส่หน้า หน้าหงายเลยดิมันอ่ะ จริงๆอาบน้ำพร้อมกันมันก็เรื่องปกติของกูกับไอ้เปย แต่อย่าคิดลึกอะไรมากกว่านั้นเลยกูไหว้ละ เพราะทุกวันนี้กูแทบจะบนบานกับเจ้าพ่อทุกหมู่เหล่าให้ไอ้เปยยอมกูอยู่ละ คือมันไม่ยอมมาก อย่างดีสามเดือนได้สองครั้งอ่ะ แม่งอนาจมากกูเคยสี่เดือนไม่มีอะไรเลย ตอนนี้กูจะกลายเป็นฤาษีละ(ว่าไปนั่น) แต่นั่นก็ดีอ่ะ มันไม่ง่ายดีกูชอบท้าทาย แบบถ้าได้ทีนี่กูขอจัดเต็มแบบถ้าเมิงง่วงหลับไปก่อนเลยเดี๋ยวพี่เนจัดการต่อเอง(กามมากกู)



เปิดประตูออกเจอไอ้เปยยืนอยู่หน้าประตูที่เดิม เดินผ่านมันไปเฉยๆ มันก็เดินตามกูเรื่อยๆ


"เปยขอโทษ"มันพูดขึ้น


"ไปแปรงฟันป่ะ เหม็นปาก"พูดจบไอ้เปยทำหน้าบึ้งก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป


แต่งตัวเสร็จเดินลงไปจัดการทำไข่ตุ๋นให้ไอ้เปยมัน ส่วนกูอุ่นลาบที่ซื้อมาเมื่อวานกิน

เอาอาหารตั้งๆบนโต๊ะซักแป๊ปไอ้เปยก็เดินลงมา มันมองหน้ากูเพื่อประเมินอารมณ์ก่อนจะนั่งลงตักข้าว มองหน้ากูไปด้วยพรางๆ


"รีบๆแดกไปป่ะ จะไปไหมเล่นน้ำเนี่ย ทิ้งแม่งอยู่บ้าน"พูดไป ตักข้าวเข้าปากไป


มันพยักหน้าก่อนจะก้มหน้าก้มตากิน

วันสงกรานต์เว่ย จริงๆกูก็ไม่ได้อะไรเล่นก็ได้ไม่เล่นก็ได้ กูเล่นมาตั้งแต่เด็กละเบื่อเป็นธรรมดาแล้วกูก็ไม่ใช่วัยรุ่นแบบเด็กๆละที่แบบเย่สงกานต์ๆ มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วเว่ย ชีวิตนี้ขอไม่มองใครอีกแล้วววว

.

.

.

.

.


"หูวววววว ก้นเป็นก้น นมเป็นนม วี๊ดวิ๊วๆสาวๆ"ผิวปากแซวกลุ่มวัยรุ่นหญิงที่เดินผ่านไป โดยมีไอ้ลิ่มผู้ที่แฟนอยู่ในบ้านโห่ฮิ๊วเป็นลูกคู่


หืม


เหมือนกูจะเคยพูดอะไรไว้ก่อนหน้านี้นะหรอ


กูความจำสั้นพวกเมิงก็รู้


หลงลืมกันบ้างเป็นธรรมดา


เมียไม่เห็นถือว่าปล่อยมันไป


กร๊ากกกก


มาเล่นน้ำหน้าบ้านเจนเมียไอ้ลิ่มมัน คู่นี้ใกล้แต่งแล้วเว่ยไอ้ลิ่มมาถามกูวันนั้นจะแต่งเลยดีมะบลาๆ กูต้องเตรียมหล่อเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวซะละ

บ้านเจนแฟนไอ้ลิ่มอยู่ในเมืองเว่ย แบบติดถนนใหญ่เลย คนเล่นเพียบมีรถผ่านตลอด

ส่วนไอ้เปยนู่นยืนสาดน้ำอยู่กับไอ้เด็กพุนู่น สนุกจริงลืมไปแล้วมั้งกูงอนอยู่เนี่ย แต่หายแล้วเหอะ เวลาผ่านไปกูก็หายๆเองอ่ะ ไอ้เปยมันไม่ได้ตั้งใจด้วยแหละ ตอนพามันมาเล่นที่นี่นะ กูคงทำหน้าหมามากจนพวกไอ้ลิ่มถามกันใหญ่ทะเลาะอะไรกันมา กูก็ไม่ได้ตอบไรแค่นั่งๆจิบเบียร์รอจนไอ้เปยมันลุกออกไปเล่นกับไอ้พุเลยเปิดปากเล่าให้พวกแม่งฟัง เสือกหัวเราะเยาะกูอีก โดยเฉพาะไอ้สัสทีมนะแทบจะลงไปดิ้นตายกับพื้น อะไรมันจะดูฮาและสีหน้าสะใจของพวกเมิงคืออ่าร๊ายยย


เพื่อนกูแม่ง


หยิบจิ้งหรีดทอดโยนเข้าปากเคี้ยวๆตาก็มองไอ้เปยสาดน้ำกับเด็กๆที่อยู่บนรถแล้วสาดลงมาเจอน้ำน้องเปยไปซี๊ดทุกคนขันเล็กๆหารู้ไม่ข้างในมีอะไร กร๊ากกก


ส่วนน้ำกูนี่ใครโดนเสียวทุกคน


ห๊ะ ไม่เกี่ยวหรอ


ห้าๆกูกามเองเหอะ โทษๆ


ไอ้เปยใส่กางเกงขาสั้นกันเสื้อยืดสีดำซึ่งใส่เสื้อแขนยาวสีดำไว้ข้างในอีกชั้น มันบอกกลัวดำ แล้วขาเมิงละเฮ่ย ส่วนไอ้เด็กตุ๊ดพุ(มันไม่ได้ตุ๊ดหรอกแต่กูเรียกเองหมั่นไส้อ่ะรู้จักป่ะ)ใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเหมือนกัน สลิดมากนะเมิงอ่ะ(กูไม่ด่าเมียกูอ่ะทำไมกร๊าก) ส่วนกูนี่มาแบบจัดเต็มชุดพร้อมกางเกงพร้อมแว่นพร้อม ชุดนี่เสื้อกล้ามข้างในเสื้อลายดอกข้างนอก กางเกงนี่บ๊อกเซอร์ลายตารางแถมใส่เลกกิ้งสีชมพูข้างใน เป็นไงเขาเรียกสไตร์เกาหลีเว่ยเคยเห็นป่ะที่นักร้องเกาหลีใส่เต้นอ่ะกางเกงแล้วมีเลกกิ้งข้างในนั่นแหละใช่เลย แค่ของกูมาแบบสีสันแสบทรวงกว่า ส่วนแว่นนี่แว่นตาว่ายน้ำเว่ย ลองจินตนาการชุดกูเท่ซะไม่มี (ไม่ใช่ไม่มีความเท่เว่ย เมิงอย่ามาเล่นมุข เจอกูสกัดดาวรุ่งก่อน) ถามว่ากล้าออกบ้านมาได้ไง ก็ขี่มอไซค์ออกมาไง ไอ้เปยรู้สึกจะชอบใจชุดกูใหญ่เห็นแอบถ่ายรูปไว้ ตอนนั้นคงยังไม่กล้าคุยกับกู กูโกรธมันอยู่ไง


กลับมาที่ปัจจุบัน ถามว่ามีใครมาบ้าง กู เปย ทีม ต่อ ลิ่ม เจน สาวๆเพื่อนเจน เพื่อนของเพื่อนเจน แฟนของเพื่อนเจน เพื่อนของแฟนเพื่อนเจน นั่นแหละใครเป็นใครกูยังรู้จักไม่หมด กูก็อยู่แค่หมู่พวกกูเนี่ยแหละ


หันหน้าไปบอกไอ้ลิ่มว่าขอออกไปยืดเส้นยืดสายหน่อย มันก็ผงกหัวให้ เดินไปหาไอ้เปยที่เล่นน้ำอย่างเมามันซึ่งตอนนี้มีใครมาเล่นด้วยเต็มเลย


"เป็นไง สนุกป่ะ"เดินไปยืนข้างหลังมันแล้วพูดขึ้น
ไอ้เปยหันมายิ้มแล้วเอาหลังมาอิงตัวกู นี่ถ้ากูตั้งตัวไม่ทันนี่มีหงายหลังหมู่นะเว่ย

"มาเล่นด้วยกันเน" เอามือดันมันออกก่อนจะเดินไปหาขันบ้าง ไม่ดิของกูต้องถังเลยเหอะที่เขาเอาไว้ใส่สังฆทานให้พระอ่ะ อย่างนั้นเลย พี่เนเน้นปริมาณขอบอกๆ


โครม!


สาดไปเต็มๆหลังไอ้เด็กพุ มันล้มหัวคว่ำเลยขันในมือปลิวออกไปกลางถนนแถมรถยังทับอีก ขอแผ่เมตตาให้ขันแป๊ป


กร๊ากกกก


ไอ้เปยหันมองกูก่อนจะวิ่งไปดึงไอ้เด็กพุขึ้น ไอ้ข้างในที่ได้ยินเสียงก็วิ่งออกมาแค่บางคน แต่พอเห็นไม่มีไรก็วิ่งกลับเข้าไป


"ไอ้เหี้ยเล่นง่าวมากสัสควาย"ไอ้พุสบถด่าแบบใส่อารมณ์ กูที่หัวเราะอยู่หยุดกึกเลย


"อะไรวะ ล้อเล่นเฉยๆเว่ย"พูดออกไปขำๆ แต่มันหันมามองแบบกูไม่ขำไอ้สัส ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน



อ้าว


อ้าว



อะไรวะ

เอามือถูหัวตัวเอง งงๆก่อนจะเดินไปหาไอ้เปย



"กูผิดเออ?"ถามไอ้เปยออกไป มันมองหน้ากูยื่นมือมากดจมูกกูแรงๆก่อนจะเดินตามไอ้เด็กพุเข้าไปข้างใน



เฮ่ย


อะไรวะ


คือขอเรียบเรียงสถานการณ์ก่อนรู้สึกมันจะเกิดขึ้นเร็วๆ คือกูออกมาเล่นด้วย กูสาดน้ำใส่ไอ้เด็กพุโดยที่มันไม่ทันตั้งตัว ก็แรงอ่ะ โอเคโครตแรงอ่ะขันปลิว มันหันมาโกรธกู แล้วมันเป็นโรคติดต่อหรอไงวะที่ไอ้เปยเมียกูต้องเหมือนจะโกรธๆกูตาม.



เอ่อออออ


ไม่ง้อเว่ย อย่าให้กูขุดเรื่องเมื่อเช้ามานะไอ้เปย


เล่นคนเดียว ซะเมื่อไหร่วะ กร๊ากกกก สาวๆเพื่อนของเจนแฟนไอ้ลิ่มเพียบ อาศัยบ้านข้างๆที่ตั้งลำโพงเต้นครับท่าน ลดโลกร้อนเว่ยใช้ของร่วมกัน เธอบางคนมาเต้นสีเล่นๆ ก็เล่นๆขำๆไปเขารู้กันหมดว่ากูมีเมียละ เจนแฟนไอ้ลิ่มแม่งป่าวประกาศออกสื่อสกัดดาวรุ่นเพื่อนตัวเองก่อนเลย แต่กูก็ไม่ได้คิดไรอ่ะเล่นด้วยขำๆเว่ย เธอพวกนั้นก็ไม่ได้คิดไรหรอก

มันมีนี่เด็กเต็มหลังรถเลย เด็กกำลังซนเลยสาดน้ำเข้าปากกู แถมยังปากหมาตะโกนลงมาหาว่ากูเป็นแว๊น โหน้องพี่เนี่ยวิศวกรภาคชุมชนเว่ย


กร๊ากกก


จัดการอุ้มไอ้เด็กหัวโจกลงมาจากรถเอาขามันหนีบเอวกูแล้วปล่อยมันห้อยหัว แม่งแหกปากเลย สะใจ ทำไม่กี่ทีก็ปล่อยมันลงแม่งเตะขากูก่อนไปอีกนะ ก่อนจะหันมาโบกมือบ๊ายบายกู


"เฮ่ยๆริอาจคบชู้ เด็กใหม่หรอวะ"เสียงเห่าหอนโหยหวนดังขึ้นข้างหลังกูพร้อมกับมือที่เอามาตบไหล่



สัสทีม


ไม่ได้ตอบไรมันแต่หันไปตบหัวแรงๆทีนึง


"ไอ้เด็กเวรนั่นเป็นไงบ้าง"ถามไอ้ทีมไป


"นั่งด่าเมิงยันชั่วโครตอยู่นั่นน่ะ"นั่นไง


พยักหน้าส่งๆให้มันก่อนจะดึงขวดเบียร์ในมือมันมากระดกก่อนส่งคืนแล้วเดินเข้าไปในบ้าน


มองหาไม่นานก็เจอนั่งอยู่หน้าทีวี กำลังก้าวขาเข้าบ้านเสือกมีคนมาสกัดดาวรุ่ง


"หยุดเลยเน ตัวเปียกห้ามเข้าบ้าน"เจนแฟนไอ้ลิ่มพูดขึ้น กรรรรรม


"โอ่ยแล้วเมื่อไหร่มันจะแห้งละจ๊ะน้องเจนคนสวยยยย"


"ตายซะ จะฟ้องเปย เมื่อกี้เจนเห็นนะเต้นกับใครอ่ะ"นั่นไงพวกเมิงเยอะจริงไอ้เปย


"โอเคครับคุณเจน กรุณาเรียกไอ้เด็กพุกับเมียเปยสุดรักของเนให้หน่อยได้ไหมครับคุณเจน"ถูกมองด้วยสีหน้าหน่ายๆกลับมา แต่สุดท้ายไอ้สองตัวนั่นก็ออกมา คนนึงทำหน้ามุ่ยอีกคนทำหน้าหมา กรรมโทษ ก็ไอ้พุมันหน้าหมาจริงนี่หว่า


กร๊ากกกก


อะไร กูไม่ได้สำนึกผิด?


ก็เอ่อไง


"โกรธหรอวะ ไม่เอาๆไม่โกรธเนอะ ขอโทษนะ"พูดแล้วเอื้อมมือไปลูบๆแก้มคนตรงหน้า


"ไอ้สัส ควายมาก"


"เน ผิดคนรึเปล่า  ต้องขอโทษพุดิ่ -*-"


"อ้าวเรอะ กร๊าก"ชักมือออกจากแก้มไอ้เปย หัวเราะขำๆ แต่ไอ้สองคนตรงหน้าไม่ขำด้วยนี่ดิ กรรรม

กระแอ่มเบาๆก่อนจะตีหน้าเป็นปกติ อะไรว้าเมียกูก็ไม่ใช่แถมยังต้องมาง้งมาง้อ แถมล้างสมองเมียกูเป็นโกรธกูอีก


"เอ่อๆ กูขอโทษ จบป่ะ"เอามือเกาท้ายทอยก่อนจะพูด แม่ง แปลกๆ


ไอ้เด็กพุมองหน้าก่อนจะขมุบขมิบปากอะไร ก็แค่นั้นแหละ อะไรของมันไม่รู้ก่อนจะเดินผ่านกูไม่วายเตะขากูเกือบหัก คนยิ่งขาลีบๆอยู่(ว่าไปนั่น)


ไอ้เปยเมียรักทำท่าจะเดินตามเพื่อนมันไปแต่ถูกกูล็อคคอไว้ก่อน แหม่ๆ ไม่ได้เลยนะคนนี้ ตามเขาตลอดๆ


"มานี่เลย ตัวแสบๆ ฮึ่ยย"ดึงๆมันเข้าหาตัว จัดการหอมแก้มมันแรงๆเสียงดังฟอดๆเลย มันก็ยันๆหน้ากูออกลูกเดียว ฮึ่ยหมั่นเขี้ยว


"ไปเลย ไอ้คนเต้นกับผู้หญิง"นั้นไงแอบดูกูตอนกูเล่นน้ำอะดิ


"แอบดูคนอื่นหรอห๊ะ"


"มันเห็นเองตะหาก มีตาไม่ใช่ไม่มีเหอะ" โหยวาจาดีนะเมิง ติดไอ้เด็กพุหรอ เดี๊ยะป๊ะ....โชว์ประชาชน


"ปะ ไปเล่นน้ำกันยังไม่มันส์เลย"หอมแก้มมันแรงๆอีกรอบ ดึงๆมันตามมา ปากไอ้เปยก็บ่นอะไรตลอดทางไม่รู้ จับปิดปากเลยหนิ


....................................................ง

ห้าๆๆๆๆๆ มันเรื่อยๆเนอะ แค่อยากแต่งเฉยๆ><

เหลืออีกพาร์ทนึง สงกรานต์อะนะคะ (ถึงจะไม่ค่อยเกี่ยวกับสงการนต์ก็เหอะ)

เอาเป็น วันวันหนึ่งของทั้งสองคนละกันนะคะ :hao7:

จะมีคนอ่านอยู่รึเปล่านะ ห้าๆ><

เดี๋ยวขอพิมพือีกพาร์ทก่อนนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- จบแล้วย้ายเลยค่ะ เรื่องใหม่ๆ><
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 29-06-2014 13:42:58
 :sad4: :sad4: :sad4:
ดีใจที่มีซำติงกันสักที
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 29-06-2014 14:23:07
รู้สึกสกิลความกวนของเนจะมากขึ้นนะ5555
ปล.ขอผิงปุ่นบ้างงง
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์
เริ่มหัวข้อโดย: karnalone ที่ 29-06-2014 20:14:28
กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะชื่อเรื่องมันดึงดูดมากกกกกกกกก  นานๆ ทีจะเจอพระเอกจนๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ชอบเรื่องมากค่ะ  อ่านไปนี่ฮามาก  ช่วงแรกๆ นี่สงสารปนอนาถ  เนเอ้ย อะไรมันจะขนาดนั้น
เปยน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ  เปยนี่มันเหมือนเป็นตัวนำโชคของเนเลยนะ
เปยว่าน่ารักแล้ว  แต่ชอบเนมากกว่าค่ะ  ชอบที่มันพยายามทุกอย่างเพื่อเปย ทำทุกอย่างเพื่อเปยจริงๆ
แถมเจอเปยก็เจอแต่เรื่องดีๆ ทั้งนั้น
ให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันไปนานๆ นะคะ
ชอบเรื่องนี้มาก อ่านแล้วมันฮา คลายเครียดมาก 
ปล.เน ต่อไปอย่าลืมสวัสดีแม่เปยนะ  ฮ่าๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 29-06-2014 20:33:39
กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะชื่อเรื่องมันดึงดูดมากกกกกกกกก  นานๆ ทีจะเจอพระเอกจนๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ชอบเรื่องมากค่ะ  อ่านไปนี่ฮามาก  ช่วงแรกๆ นี่สงสารปนอนาถ  เนเอ้ย อะไรมันจะขนาดนั้น
เปยน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ  เปยนี่มันเหมือนเป็นตัวนำโชคของเนเลยนะ
เปยว่าน่ารักแล้ว  แต่ชอบเนมากกว่าค่ะ  ชอบที่มันพยายามทุกอย่างเพื่อเปย ทำทุกอย่างเพื่อเปยจริงๆ
แถมเจอเปยก็เจอแต่เรื่องดีๆ ทั้งนั้น
ให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันไปนานๆ นะคะ
ชอบเรื่องนี้มาก อ่านแล้วมันฮา คลายเครียดมาก 
ปล.เน ต่อไปอย่าลืมสวัสดีแม่เปยนะ  ฮ่าๆๆๆๆๆ

ปลื้มค่ะพี่เนขายออก

ปล.พระเอกทุกเรื่องที่แต่งจนค่ะ มันเร้าใจ(?)ดี (ฮา)
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์(ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 29-06-2014 20:54:13

ผึ้ง  แตน  ต่อเว่ย! (กรรมมุขเก่าไป โทษๆ)



เล่นน้ำกันจนถึงบ่ายสี่ตัวนี่ยุ่ยหมดละ หลังๆกูคันขาเลยถอดไอ้เลกกิ้งสีชมพูออกเหลือแต่เสื้อลายดอกกับบ็อกเซอร์ ตอนแรกไอ้เปยถามใส่กางเกงในป่ะเนี่ย กูเลยจับมือมันมาขยำเป้ากู มองหน้ามันแล้วยักคิ้วให้ รู้ยังกูใส่ป่ะละ กร๊ากกก


ชอบมีแว๊นหน้าเหียกขี่รถกลับไปกลับมาให้ไอ้เปยสาดเล่นแบบไม่ต้องโบกให้จอดก็จอดอย่างเต็มใจ แหม่ะน่าหมั่นไส้จริง แต่เทศกาลปล่อยมันไป ทำไรก็ทำไมยังไงไอ้เปยของใครรู้อยู่แก่ใจกูและไอ้เปยมัน (เนี่ยยยย)


เพื่อนๆกูก็เล่นอย่างโง่ มีไปเต้น(โดยอาศัยเครื่องเสียงข้างบ้านเหมือนเดิน)กลางถนน เอาน้ำรดตัวเองกูจะบ้าตาย


แหน่ะ หันไปเจอไอ้คนข้างบ้านปะแป้งไอ้เปยอยู่ ไอ้เปยหันมาเจอกูมองอยู่รีบดันแขนคนนั่นออกเลย ก่อนจะพูดอะไรไม่รู้แล้ววิ่งมาหากู เปียกโชกอย่างกะลูกหมาตกน้ำ เอื้อมมือไปเช็ดน้ำบนหน้าให้มัน


"หนาวๆ เริ่มหนาวละ"พูดแล้วเอาตัวมาเบียดๆกู


"พักยกก่อนไหมดึกๆมาเล่นต่อเอาป่ะ"กอดคอก้มลงไปพูดข้างหู มันก็พยักหน้าหงึกหงัก


ตะโกนบอกไอ้พวกที่เล่นว่าขอเข้าไปพักก่อน พวกมันก็พยักหน้ารับแล้วหันไปเล่นต่อ


ตรงสนามหญ้าเล็กๆข้างๆบ้านปูเสื่อไว้อยู่ เจนแฟนไอ้ลิ่มคงเตรียมไว้ให้พวกที่อยากก๊งเหล้าตอนเย็นๆ เสร็จกูกับไอ้เปยดินั่งตรงนั้นแหละ


"หนาว ถอดเสื้อดิเปย"บอกมัน


เสื้อเปียกมันจะเหนี๋ยวๆใช่ป่ะไอ้เปยก็ถอดไม่ได้ กูเลยต้องเขยิบไปช่วยมันดึงๆออก


"เฮ่ยยย บัดสีที่สุดจะทำอะไรอายฟ้าดินบ้างเว่ย"ไอ้ลิ่มที่เดินมาพอดีพูดขึ้นพรางทำสีหน้าดัดจริตกะเทยแตกมากเพื่อนกู


ไม่ได้สนใจที่จะตอบมันแต่โยนเสื้อเปียกๆของไอ้เปยใส่หน้ามันแทน เสือกรับได้อีก


"เข้าบ้านไปเปลี่ยนชุดป่ะเดี๋ยวเป็นหวัด"พูดแล้วดันๆมันออก มันก็วิ่งเข้าบ้านไป


ไอ้ทีมที่เดินมาสมทบหอบหิ้วเบียร์กับกระติกน้ำแข็งมา มีเจนแฟนไอ้ลิ่มถือแก้วมาข้างๆ


"ยังไม่มืดเลยนะเว่ย"ถึงปากจะพูดงั้นแต่มือกูยื่นไปรับแก้วละ ห้าๆ


"นี่ครับวันนี้ผมขอโชว์ มือชงฝีมือดี น้องเจน จิตสัมพเวสีคร้าบบบ..แอ่ก เค้าเจ็บนะล้อเล่นเองๆ"กูกับไอ้ทีมหัวเราะก๊ากทันที สมน้ำไอ้ลิ่มมัน  โดนเจนตบหลังดังปั่กเลย


"เมิงกับเปยเป็นไงบ้าง"ไอ้ลิ่มเปิดประเด็นถามทันทีที่เบียร์เข้าปาก


"ไม่ได้เป็นไงแต่เป็นผัวกับเมีย ฮิ้ววว"หัวไปมองไอ้ทีมที่ดัดเสียงพูดก่อนจะตีมือกัน กร๊ากกูชอบคำตอบมัน


"แล้วเมิงกับเจนเป็นไงบ้าง"ถามไอ้ลิ่มมันกลับบ้าง


"ไม่ได้เป็นไรแต่เป็นผัวกับเมีย ฮิ้ววว..."ไอ้ทีมยังคงเล่นมุขเดิมแต่พอจะหันไปตีมือกับเจน เจอหน้าคุณเธอเข้าไป ไอ้ทีมเหมือนเป็นภาพถอยหลังกลับมากระดกเบียร์หน้านิ่งเหมือนเดิม


เอาเป็นว่าประเด็นนี้จบไป


ซักพักไอ้เปยก็ลงมา ตบๆให้มันมานั่งข้างๆ สั่งให้เจนแฟนไอ้ลิ่มชงให้มันอ่อนๆแก้ว


"เปยเด็กอยู่เลย เนทำไมเป็นคนงี้วะ"อ้าวเจนด่ากูทำไม


"เด็กป่ะคนนี้อ่ะหืม"ก้มหน้าไปถามมัน ถูกส่ายหัวกลับมา เอามือชี้ให้เจนดูยิ้มๆ เจนทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอก่อนจะยอมชงแล้วส่งมาให้ไอ้เปยแต่ถูกกูแย่งไปจิบๆก่อน โอเคผ่าน


นั่งกินกันไปซักพักคนก็เริ่มทะยอยเข้ามานั่งร่วม บางคนก็มานั่งแป๊ปๆแล้วขอกลับบางคนก็ขอกลับเลย สุดท้ายเหลือไม่ถึงยี่สิบ
ไอ้คนข้างๆกูก็แก้วเดียวยังไม่หมด ลดไปนิดเดียวเลย ช่างมันเหอะมันไม่ชอบดื่มอยู่ละ


"เปยคืนนี้ขอนะ"ก้มลงไปพูดแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเจอไอ้เปยหันขวับดิหันขวับ(คาดว่าคนในวงก็น่าจะหันขวับเหมือนกัน)


"ฮึ่ยยย พูดทุกวันไม่เบื่อหรอไง ขนาดเปยเป็นคนฟังยังเบื่อจะตายชัก"ว่าแล้วทำหน้างอ ฮึ่ยมันน่าจับเบียร์กรอกปากให้เมา


"ขนาดนั้น ไหนชักดิ๊"


มันมอองหน้า แลบลิ้นทำตาเหลือกก่อนจะทำท่าชักกระตุกตัวสามรอบ แล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจตัวมันเอง กูจะบ้าตาย แต่ก็ยิ้มๆไปกับมัน


"มั่วละเมิงไอ้เปย ชักมันต้องงี้"ว่าแล้วกำมือตัวเองหลวมๆเอาจ่อเป้าตัวเองแล้วเขยิบขึ้นลง พรางทำหน้าซี๊ดปาก อย่าถามกูไม่อายคนอื่นหรอ ไอ้ลิ่มกับไอ้ทีมคงชิน ส่วนเจนให้คิดว่ากูเมาละกัน แต่กูก็เริ่มไปละ


"เน-*-"


"ดูดิเปยๆ เนี่ยไงๆ ยังจะเบื่อจะตายชักอยู่มะ งั้นคืนนี้มาเบื่อจะตายชัก ชักให้กูเอามะ ซี๊ดๆเปยๆ น้องเปยครับ"เอาหน้าเข้าไปใกล้มันร้องข้างหู ถูกมือเล็กๆนั่นดันออกลูกเดียว


"ไอ้เหี้ยเนแม่งกามอย่างเถื่อน"ไอ้ทีมที่นั่งมองพวกกูมาตั้งนานพูดขึ้น ตามมาด้วยสายตาเชิงประนามกูอีกสองคู่


"น้องเปยทนอยู่กันคนหื่นกามแบบนี้ได้ไงเนี่ย"เจนพูดขึ้น


"โหเจน อย่าให้กูแฉๆ ไอ้ลิ่มอ่ะ"มองหน้าเธอยิ้มแบบล้อๆ หน้าแดงไปเป็นแทบ กร๊ากก


"เอิ้วเซ็งเว่ย มีแต่คนมีคู่ให้คนอื่นเขาล้อเขาแซว กูมันคนไม่มีคู่นี่เนอะ สวรรค์ทำแบบนี้ได้ยังไง"ไอ้คนไม่มีคู่คนเดียวในกลุ่มร้องโหยหวนเสียงดัง จะสงสารมันก็สงสาร ไอ้เด็กพุที่คอยให้ไอ้ทีมแกล้งดันขอตัวกลับก่อน ไอ้ทีมเลยไม่มีคู่เลย อดสู่แท้เหลา เหลา แบบเหลาดินสอ ถุ๊ย มุขแป่ก


"ไหนๆกี่โมงแล้วเน เนกี่โมงแล้ว"ไอ้สัสลิ่มร้องเสียงโครตดัจริตขึ้น น่าเอาขวดตบหัว


"ไปถามไอ้เนมันได้ยังไง ไม่รู้หรอนาฬิกามันหยุดเดินไปตั้งแต่เจอน้องเปยแล้ว เขิลจุงกะเบยยย"ไอ้ทีมที่กึ่มแบบได้ที่เป็นลูกคู่ตอบรับ


ได้แต่หัวเราะในลำคอเบาๆก้มมองข้อมือตัวเอง
.

.

.

กูไปสักมา สักรูปนาฬิกาแบบดิจิตอลเท่ๆเหมือนหุ่นยนต์เลยเวลาที่หน้าปัดเป็นเวลาที่กูขอไอ้เปยคบเป็นแฟนเมื่อหลายปีที่แล้ว เป็นไงเท่อะดิ กูก็ว่าเท่ "คนบ้าไรสักนาฬิกา"ช่างสักบอกกับกูงั้นแต่พอสักเสร็จเสือกภูมิใจขอถ่ายรูปเป็นแบบแปะ แต่กูปฏิเสธไป ไอ้ของแบบเนี้ยมีแค่กูคนเดียวก็พอ ตอนแรกไอ้เปยแม่งโง่ไม่สังเกตเห็นเว่ย แต่ตอนไปเที่ยวถามเวลากู กูเลยยื่นนาฬิกาข้อมือให้ดู สตั้นสิบวิเลยดิ ตรงหัวนาฬิกาเล็กๆที่จะเป็นยี่ห้อกูเขียนว่า'น้องเปย' (ช่างสักบอกมันจะลาวก็ตรงเนี้ย แต่กูไม่แคร์) เขินกันไปตามกันดิวะนะจุดๆนี้


อย่าว่างู้นงั้นเลยตอนนั่นนะ มีไรกันน่ะ(ที่นานๆจะได้ แบบโครตนาน)ไอ้เปยเว่ยชอบเอามือมาจับข้อแขนกูบางครั้งก็พยายามเอาหน้ามาซบๆข้อแขนกู น่ารักสาสสส คือกูต้องปวดแขนอีกข้างนิดนึงในการ.....รับน้ำหนัก และต่างๆ เพราะ อีกข้างน้องเปยเขาจอง ห้าๆ


กลับมาที่ปันจุบัจ ปัจจุบัน ไอ้เปยก็เขินตามสเต็ปเมียคนหล่อ ทำเอาไอ้พวกนี้ยิ่งล้อ


"ลิ่มไม่สักแบบเนบ้างอ่ะ"เจนแฟนลิ่มพูดขึ้น ทำเอาไอ้ลิ่มเหวอแดก มันเคยบอกอยากสักมังกรแต่กลัวเจ็บ


"ถ้าไอ้ลิ่มสักนะต้องสักลายฝ่ามือประทับหลังลงจำนวนครั้งที่โดนประทุษร้าย กร๊ากกกกก...เห่อๆ ขำๆน่ะ.."สัสทีมร้องขึ้น เจอสายตาคุณเจนเธอเข้าไป เงียบเลยทีเดียว


"แล้วน้องเปยไม่สักบ้างหรอค้าบบ"ไอ้ทีมถาม


ใครก็ได้หาไรมาอุดปากมันที พอเหล้าเข้าปากนี่พูดมากเชียว แต่พอไม่มีเหล้า....มันก็พูดมากอยู่ดี


กรรรรรรรรรม



"ไปเสี้ยมสอนน้องมัน"เจนพูดเสียงดุๆ


"กูไม่ให้ทำเองเหอะ เห็นกูทำจะทำบ้าง พวกเมิงรู้ไหมมันจะสักไร จะสักชื่อกูติดใต้ไหปลาร้า สัสมากเดี๋ยวเขาไม่รับทำงานหรอก"กูตอบกลับไปแทนไอ้เปย


"ฮิ๊วววน้องเปยแอบโรแมนติก"


"โรแมนติกกับผีดิ มันสักภาษาไทยเว่ย 'นฤพงษ์' เงี้ยติด จะบ้าตายพม่ามาก"พูดพลางเหลือบๆตามองไอ้คนนั่งข้างๆที่มองกูแบบจะกินเลือดกินเนื้อ เอามันมาแฉ อายอะดิเมิง สะใจกู


"ยังไม่ได้สัก...ซักหน่อย"มันตะโกนขึ้นมาแล้วค่อยๆแผ่วลง ทำเอาทั้งวงขำก๊าก


เอามือลูบหัวมันโยกไปมา เฮ่ออรักเว่ยคนเนี้ย


"เปยไปเล่นน้ำกันป่ะ"เด็กผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งมาเรียกมัน คาดเว่ ถุ้ย คาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนเจน


มันหันมามองหน้ากูเชิงขออนุญาติ ตอนนี้คงประมานทุ่มกว่าละ มองไปหน้าบ้าน คนเยอะผ่าน แสงเยอะผ่าน คนรู้จัก(ไอ้เปย)มาชวนผ่าน

สรุปแล้วพยักหน้าตอบมันไป


"เล่นดีๆอ่ะเมิงอย่าไปยืนกลางถนน"


"ไม่ยืนหรอกไม่ใช่ตำรวจซักหน่อย"ว่าแล้วมันก็วิ่งไปพร้อมกับเทอผู้นั้น เฮ่อเอากับมันดิ


ทีนี้ก็เหลือแต่ผู้ใหญ่ในวง(?) ไอ้ลิ่มซุบซิบอะไรกับเจนไม่รู้ก่อนเธอจะเดินออกไปพร้อมสำรับไพ่ในมือกลับมา โอ้รู้เลยๆ


"จัดไปอย่าให้เสีย"ไอ้ทีมว่าพลางล้วงกระเป๋าตังค์ออกมา


เฮ่อก็ไม่ได้อยากเล่นอะไรนักหรอกืการพนงพนันน่ะไม่ชอบเลยขอบอกไว้นะจุดๆนี้ พาชีวิตล่มจม ตั้งแต่เด็กยันโตน่ะไม่เคยเล่นและริลองเลยแม้แต่นิดเดียว
.

.

.

.


"กูขอสองขา" แต่เข้าเมืองตาหลิ่วอะนะต้องหลิ่วตาตาม มีคนเคยบอกไว้



ช่วยไม่ได้


กร๊ากกก






"เฮ่!!!!"


"โธ่เว่ยย เมิงมันโกงไอ้สัสทีม"


"ไอ้เชี่ยเน อย่าพูดหมาๆนะเว่ยยย เอามาเลยๆ"


โด่ไรวะ เชี่ยทีมแม่งโกงจริงๆนะเว่ย คิดดูดิกูเสียมาจะสิบกว่าตาละ ไอ้ได้ก็ได้อยู่แต่มันน้อยกว่าเสียไงว๊ะ! แม่ง!


"หมดตัวแล้วสัส"พูดแล้วโยนไพ่ในมือแบบหัวเสีย ไรวะ กึ่มๆเหล้าเหมือนกัน อารมณ์มันพาลเว่ย


"โด่วขี้แพ้นี่หว่าา"ไอ้ทีมยังไม่หยุดๆ


"พ่อเมิงตาย แม่ยายเมิงสิ้น"พูดแล้วถุ๋ยน้ำลายลงสนามหญ้าข้างๆ


ไอ้สัสพวกนั้นก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ


หัวเราะเข้าไปสำลักน้ำลายตายกูจะไปสมทบทุนตังค์ใส่ซองคอยดู


ลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไป ไอ้คนข้างหลังตะโกนโหวกแหวกจะเอาตังค์ เสียใจกูไม่มีก็ไม่ให้เว๊ย


นี่ก็มืดๆละ เดินออกไปหน้าบ้าน เจอน้องเปยเมียรักกำลังร้องเอิ๊กอ๊ากหัวเราะชอบใจอะไรไม่รู้ วิ่งหนีใครที่ไหนอีกละนั่น


"เฮ่ย ไอ้เปย!"ตัวกระตุกเลยกูแต่ใครมันจะไปทัน แม่งวิ่งๆอยู่เสือกลื่นน้ำล้มซะนี่ เจริญเมียกู อายไหมนั่น


เดินดุ่มๆเข้าไปแทรกคนที่พยุงเมียกูขึ้น ไอ้เปยหันไปขอบใจคนนั้นก่อนจะมองหน้ากูหัวเราะแห้งๆ


"เจ็บตัวตลอดๆ"พูดแล้งนั่งยองๆเอามือลูบๆขามัน เขรอะหมด เฮ่อ


"เปยไม่เห็นหนิ"


"ก็เอ่อดิ ถ้าเมิงเห็นก็มีตาอยู่ที่ตีนละครับน้อง"พูดจบไอ่เปยก็เอามือมาตบๆหัวกู เงยหน้ามอง ลามปามนะเมิงๆ มันก็หัวเราะชอบใจ


"จะเล่นอยู่ป่ะ เปียกเป็นลูกหมาตกถังข้าวสารเลย"


"ตกน้ำ!" ตามมาด้วยเสียงหัวเราะชอบใจของไอ้เปย


"ขออีกแป๊ปนะ"มันพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มจมูกกู ห้าๆน่ารักเว่ย


"ป่ะเดี๋ยวกูเล่นด้วย"ว่าแล้วดึงมันมายืนข้างถนน


ดึกๆรถเยอะแถมแต่ละคันแจ่มๆ สองข้างทางนี่เปิดแสงโร่เลยอย่างกะกลางวัน ไอ้บ้านข้างๆก็เปิดเพลงดีเหลือเกินค่าไฟเมิงจะมาเท่าไหร่วะ ตั้งแต่เช้ายันเย็นเลยนะนั่น วันอื่นเปิดอีกเปล่าไม่รู้


"เปย เต้นกันๆ"วักน้ำเรียกความสนใจจากไอ้เปย มันหันมามองก่อนจะหันไปสาดน้ำใส่รถมอไซค์ต่อ


ไอ่สาสเปยยยยยย



ตอนนี้รถในเมืองกำลังติดเลย รถใครไม่รู้กูปีนขึ้นไปเต้นบนนั้น ขย่มรถเขาแม่งเลย ผู้หญิงนี่แจ่มมาก เสื้อคอเว้า เสื้อคอเว้า

เสื้อคอเว้า

 เว้าอีก

 เว้าอีก

กรู๊ๆๆๆ

คุณเธอส่งแก้วเหล้ามาให้ จัดไปครับ พงกหัวรับมากระดก ชื่นจาย ก้มหน้าลงมองเจอไอ้เปยอยูาข้างล่างพอดี แน่ะๆมองกูงี้ๆ



"เน เปยกินหน่อย"แน่ะมาไม้ไหนเนี่ยเรา



กระดกเหล้าในมือให้หมดอมไว้ในปากพลางชี้ๆให้ไอ้เปยดู กูกินเข้าไปแล้วเว่ยยย ฮิ๊วววว


ถูกไอ่คนข้างหน้ากวักๆมือให้ก้มลงไปหาเลยก้มลง


อะไรวะ


อื้อหือออออออออออออออ


รู้เลยให้ก้มไปหาทำไม


หวานเลยๆ รสน้ำลายกับรสขมๆของเหล้ามันช่าง ช่างปะปา ช่างอ๊อกเหล็ก ถุ๊ย


ผละริมฝีปากออกก่อนจะกดลงบนแก้มนั่นแรงๆ


หมั่นเขี้ยวเว่ย หึงอ่ะดิเงี๊ย นานๆทีเป็นทีนะเนี่ย


หันไปมองหน้าผู้หญิงบนรถที่อึ้งค้าง ก่อนจะหัวเราะเอิ๊กอ๊าก นั้นไงเมาไม่แพ้กัน

กระโดดลงจากรถเดินไปหาไอ้เปยที่เล่นกับใครไม่รู้อยู่ ก้มลงไปกระซิบข้างหู

"ป่ะกลับ รออยู่นี่นะเดี๋ยวไปเอารถ" กดปากลงบนแก้มมันอีกทีนึง ห้าๆ มีความสุขเว่ย ไม่ต้องแคร์สายตาใครมันดึกแถมช่วงเทศกาลอีกเขาคงคิดว่าเมาๆกัน

เข้าไปบอกลาไอ้พวกนั้นแล้วขี่มอไซค์มาจ่อหน้ามัน โดนกระหน่ำน้ำพร้อมแป้งอีกกระตั่ก กูพวกเมิงเฟ่ยยยยยยเมื่อกี้ยังเล่นกับพวกเมิงอยู่เลย กูจะบ้าตาย


บอกให้ไอ้เปยรีบกระโดดขึ้นมาซ้อนเลย ยังไม่วายหันไปโบกมือบ๊ายบายกับไอ้พวกนั้นอีก


ขี่รถมาตลอดทางก็โดนมาตลอดทาง ทำไงได้ก็ต้องชะลอให้เขาสาด ไม่งั้นได้ล้มทั้งคนทั้งรถแน่ ถนนก็ลื่นแถมดึกแล้ว

ขี่ออกมาจากในเมืองก็มืดๆข้างทางไม่มีใครเล่นละเปลี่ยวโครต จริงๆไม่ขนาดนี้นะแต่บ้านแต่ละหลังคงเพลียจากตอนเช้ามั้งกูเดานะ ไม่รู้นะ แต่อยากบอกว่าโครตหนาว หนาวเหี้ยๆ ไอ้คนข้างหลังก็ท่าจะหนาวเบียดกูซะจนกูไปเขยิบไปนั่งบนแฮนด์รถอยู่ละ

ว่าไปนั่น


"หนาวหรอวะไอ้เปย"ถามออกไปทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่ละ

"ใช่ รีบๆขี่ดิเน หนาวๆ"

"รีบก็ยิ่งหนาวดิ กอดกูไว้ๆ"พูดแล้วเอื้อมมือไปดึงๆมือมัน มันก็ว่าง่ายนะ

"ยิ่งหนาวป่ะตัวกูก็เปียก"ถามมันออกไป

"ไม่ อุ่นใจๆ"พูดพร้อมกับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ

เอิ่มนะกูควรหัวเราะหรือเขินมะ คือมุขมันเก่ามาก เห่อๆ


ขี่ไปเรื่อยๆไอ้คนข้างหลังทำท่าจะหลับกูว่าน่ะ โถมน้ำหนักมาซะขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้ปลุกอะไรมัน มันคงเหนื่อยปล่อยมันไป เป็นไงกู หล่อเลย สามีที่ดีก็เงี้ย


ถึงบ้านไอ้เปยก็ยังหลับอยู่ ทำเอากูลงจากมอไซค์ไม่ได้
กระตุกไหล่แรงๆเพื่อปลุกมัน ได้ยินงึมงำๆห่าไรไม่รู้ เอิ้ววววว ถีบลงจากมอไซค์แล้วนะเว่ย (ว่าไปนั่น)


คือกูจะเปิดประตูรั้วครับคุณ ให้กูลุกไปมันก็หน้าคว่ำจูบเบาะดิวะ ปากเจ่อกันเลยทีเดียว เอาไว้เก็บไว้เจ่อเพราะกูจูบดีกว่า

สุดท้ายก็ได้อุ้มมันนั่นแหละวะ ไม่ดิให้มันขี่หลังมากกว่า กว่าจะเอาขึ้นได้ทุลักทุเลสัสๆ

แหม่ะ อยู่ในสภาวะทิ้งตัวเลยนะเมิง

แบกมันแถมยังต้องล้วงมืองมกุญแจรั้วในกระเป๋า  ต้องมาเข็นประตูให้เปิดอีก ลำบากงี้ครั้งหน้าต้องเปลี่ยนรั้วเป็นอัตโนมัติละกูว่านะ

พูดเหมือนรวย

รวยแต่เขือ อ่ะนะ

กร๊ากกกก


กว่าจะเสร็จแม่งกินเวลาไปครึ่งชั่วโมง ไหนจะเปิดบ้าน เอาไอ้ห่าเปยไปเก็บ(?)ไปเข็ญมอไซค์เข้าบ้าน ล็อคประตูรั้ว ล็อคบ้าน ไอ้เปยตัวก็เปียกแต่กูไม่รู้เอามันไปไว้ไหนเลยเอาไปไว้บนเตียง กลัวมันเจ็บหลังถ้านอนบนโซฟาอ่ะนะ กูคนดีแค่ไหนๆ


"เปย ไอ้เปยเว่ย ตื่นๆ"เอามือตบๆหน้ามัน

"ไอ้เปย มาอาบน้ำก่อน เดี๋ยวมานอนต่อ กูอุตส่าห์ยืดเวลานอนให้เมิงนะ" เหมือนกูคุยคนเดียว

แม่งคงเพลียมากเล่นทั้งวัน

เอาไงดีวะ เอาแบบเช็ดตัวให้เงี้ยหรอ ไม่เอาว่ะ อาบเองดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้หวัดแดรกอ่ะดิ


"เปยเว่ย! รำคาญละนะเว่ย"ยิ่งปลุกยิ่งอารมณ์ขึ้น กูก็หนาวๆแปลกๆด้วยหวัดแดรกนี่ตายเลยนะสัส-*-


ปลุกจนกว่ามันจะตื่นอ่ะ แม่งงัวเงียอีก เจริญ

ดึงๆมันเข้าห้องน้ำ มันก็ยืนมึนๆโซเซๆ ดึงๆเสื้อกับกางเกงมันออก รวมของกูด้วย จัดการเอาน้ำฉีดๆมัน โดนน้ำแล้วเหมือนจะตื่นๆ มองกูงงๆ


"งื่อ เปยง่วงอ่ะเน"ว่าแล้วก็ทำท่าจะโถมตัวมาอิงอกกู



ไอ้ห่าเปยยยย



เอามือยันๆมันไว้ เดี๋ยวลื่นห้องน้ำตายนี่ออกข่าวมันตลกนะเว่ย


สุดท้ายก็อาบกันอย่างทุลักทุเล มันจะเอนอิงกูลูกเดียว ได้ผลักมันยืน ซักแป๊ปก็เอาอีกละ ตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัวอีกละ


เดินไปปิดไฟก่อนจะล้มตัวลงนอน เมื่อกี้มองนาฬิกาก็ปาไปอีกวันละ ดีนะพรุ่งนี้มันยังหยุดวันสงกรานต์วันสุดท้ายอยู่ กูคงไม่ไปไหนเหอะ ขนาดวันนี้ยังเหนื่อยจะตายห่า


ก้มลงหอมหัวไอ้เปยแรงๆ หมั่นเขี้ยวเว่ย อยู่ดีๆพลิกมากอดกูเฉยเลย พยายามเอาหัวมาเกยอกกู แหน่ะ อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบเมื่อเช้าอีกนะเมิง คือทุกวันนี้มันแทบไม่ต้องใช้หมอนอ่ะ


แต่ถามว่าแล้วซื้อหมอนมาทำไม


ก็ไว้หนุนไง


หนุนหลังมันอ่ะนะ


กร๊ากกกกกกกก


อิอิ

อิอิพ่อง


.........................................

จบตอนพิเศษสงกรานต์ ห้าๆๆ อกจะเนื่อยๆ แถมมันเลยสงกรานต์มาห้าล้านปีละ (เฮ่ยพูดไปเรื่อยละ!)

รักคนอ่าน จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์(ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 29-06-2014 22:46:01
 :-[  น่ารักกรุบกริบตลอดเลยคู่นี้ เนยังกวน...ไม่เปลี่ยนเลยนะ มาๆ มาให้ตบรางวัลทีดิ๊   :beat:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์(ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: Donaldye ที่ 29-06-2014 23:12:49
เปยหึงน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก :z1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์(ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 29-06-2014 23:45:53
โอยยย ไอ้เนมันกวนว่ะ
ดีนะไม่โดนตรีนใครประทับมา 555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์(ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 03-07-2014 18:49:52
น่ารักก กกกก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์(ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 03-07-2014 21:59:03
มุ้งมิ้งม่ก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- สงกรานต์(ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 04-07-2014 15:39:41
สนุกมากๆค่ะ
ชอบๆๆ มาลงตอนพิเศษอีกนะคะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอลโลก ฮู่เล่
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 19-07-2014 23:13:21



บอลโลก บอลโลก ฮูเล่ ฮู่เล่ เฮ่ เฮ่ (เอคโค่)


.................................................

เหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนัง แม่งใกล้เวลาละรีบก้มหน้าดูแบบเครื่องจักรในมือก่อนจะโยงเส้นลากไปมา


วิบากกรรมอะไรของกูที่ต้องมาแก้งาน


งานกูก็ไม่ใช่


มันมีเด็กใหม่เพิ่งเข้ามาใหม่ หัวหน้าดันให้มันเป็นคนรับผิดชอบเครื่องจักรที่กำลังสั่งมาใหม่ เป็นที่ยกรถอ่ะ แต่ไอ้เด็กนี่เสือกวาดแผนผังประกอบมั่วเลย กูเนี่ยต้องมาตามเก็บตามกวาด


บ้านก็ไม่ได้กลับ


แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเท่าไหร่



ประเด็นมันอยู่ตรงที่



น้องเปยหรอ



อ๊ะๆไม่ใช่ๆ




บอลเว่ย!!



วันนี้มีคู่ที่กูจะดู!



สาสสสสสสส



คือนี่ปาไปจะเที่ยงคืนละไง บางคู่เริ่มแตะไปละเซ็งเลยแม่ง แต่คู่ที่กูหมายตานี่คืออเมริกากับโปตุเกสครับท่าน กูไม่ได้เชียร์ซักทีมอ่ะ แต่หมั่นไส้ไอ้เปยมัน CR7 อยู่นั่นแหละ ก็โรนัลโด้ไง คริสเตียนโน่ โรนัลโด้ เบอร์7 นี่ถ้าไอ้เปยเป็นผู้หญิงนะคนเขาคิดว่าใจแตกละ แม่งบ้าโรนัลโด้ น่ารำคาญ กูหึง? เอ่อก็มีส่วน แต่หมั่นไส้ไอ้โด้อะไรนั่นด้วยขี้เก๊กวุ๊ย


พนันกับน้องเปยไว้ครับถ้าโปตุเกสชนะเนี่ยต้องตามใจไอ้เปย ตามใจในที่นี้คือ ก็ตามใจอ่ะแหล่ะหิวน้ำไปเอาน้ำให้พูดง่ายๆคือเบ๊นั่นเอง-*-


แต่ถ้าอเมริกาชนะ หึหึ กูยังไม่ได้บอกมัน แต่กูคิดไว้ละ



ถ้าบอกไก่มันจะตื่น


กะจะขอมันเอาทั้งเดือน



หื่นอะไรกัน


อย่างกูนี่นะเรียกหื่น


ตั้งแต่วันสงกรานต์ได้มัน2ครั้งเหอะ



อนาถจิตไหมหล่ะ


เหลียวมองโทรศัพท์ที่ไอ้โปรแกรมแชทสีเขียวๆเด้งอยู่นั่นแหละ



กูทันสมัยกับเขาแล้วเว่ย มีลงมีไลน์ อยากได้ไอดีขอให้บอกๆ


กร๊ากก


แล้วใครมันจะไลน์มาได้ถ้าไม่ใช่ไอ้คนที่กูกล่าวถึงเมื่อกี้


โอ่ยคร้านจะกดตอบเสียเวลางานเดี๋ยวทำไม่เสร็จกันพอดี แผ่นสุดท้ายละเนี่ย



ไม่ตอบมากๆคุณพี่แกเล่นโทรมาเลย จะไม่รับก็กระไรอยู่ รับก็ได้วะ


"อยู่ไหนเน! ทำไมยังไม่กลับบ้าน ปะ.."


"โอ่ยทำงานอยู่เว่ยยยยย จะเสร็จแล้วครับที่รัก ไม่ได้มีกิ๊ก ไม่ได้ไปหาสาวอะไรที่ไหน find my phone ได้เลย หรือจะface time ก็สุดจะแล้วแต่"พูดดักทางมันไป ไม่ได้หรอกรายเนี้ยวันไหนกลับดึกจะมาเป็นสเต็ปเดิมๆเหมือนก๊อปคำพูดครั้งที่แล้ว แบบ อยู่ไหนเน! ทำไมยังไม่กลับบ้าน ไปไหน อยู่กับใคร บลาๆ

"กะ ก็เปยยังไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ร้อนตัวหรอ!"นั่นไงกูโดนอีก


"เอ้ ไอ้เปยเดี๋ยวเมิงจะโดนๆ ทำงานๆ เดี๊ยะป๊ะ"พูดไปงั้นแหละ แต่ปากกูกลับอมยิ้ม ไม่รู้ดิกูโรคจิตมั้งแบบไอ้เปยมันขี้หึงกว่าเก่ามาก ยิ่งนานวันยิ่งงี่เง่าหาเรื่องให้กูตลอดใส่ความเนี่ยที่หนึ่งเหรียญทองเลย ถ้าเป็นคู่อื่นอาจจะรำคาญไปละแต่กูกลับไม่ว่ะ
เอ่อยอมรับว่ารำคาญบางครั้งแถมยังคิดว่าไม่เชื่อใจหรอเคยคุยเรื่องนี้หลายรอบละมันก็พยักหน้าอือเอ่อแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมเหมือนตอนคุยกันไม่ได้เกิดขึ้น เอากับมันดิ่


"ฮื่อ ! .... ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวนี่แถมเนขี่มอไซค์กลางคืนอันตรายนะบอกให้เอารถยนต์ที่บ้านเปยมาใช้ไงพ่อเขาก็ให้"นั่นสรุปกูผิดอีก

แต่ก็นะที่มันบ่นๆอ่ะห่วงกูทั้งนั้น(กูไม่ได้เข้าข้างตัวเองเกินไปใช่ป่ะ)


"เดี๋ยวกลับละๆ"บอกมันไป


"อื่อ ระวังอเมริกาแพ้แน่! แบร่!"แหน่ะก่อนวางสายมีข่มๆ เดี๋ยวก็ได้รู้ใครกันแน่ที่จะแพ้



กูควรกินนมเปรี้ยวซื้อไข่ไก่เลยดีป่ะวะ กร๊ากกก


.......



"เฮ่ยยย ไอ้เปยตื่นๆ ไอ้เปย "เขย่าร่างที่นอนอยู่ข้างๆ มันงึมงำๆห่าไรไม่รู้ คนไรตื่นยากวะ



"ไม่ตื่นกูตบเลือดกลบปากนะเว่ย"


"งื่ออ เนไปดูก่อนเลย เดี๋ยวตามไปๆ" นั่นไงมันพูดตอบงัวเงียๆก่อนจะพลิกกายหนี


เว้ย ไม่ลุกไปเชียร์พร้อมกันมันจะสนุกอะไรวะ แล้วอีกอย่างจะพนันทำไม กูกลับบ้านเกือบตี2 กูยังตื่นได้เลยเนี่ย


"จะลุกไม่ลุก ไม่ลุกกูเอาเลือดกลบหว่างขาเมิงแทนนะเว่ย" ได้ผลไอ้เปยเด้งตัวลุกเลย มองหน้ากูขมวดคิ้ว ได้แต่หัวเราะก๊ากกลับไปให้


ถูกทำหน้ามุ่ยตอบกลับมา


แล้วไง ไอด๊อนแคร์


"โอ๊ยยย แบกไปหน่อยยย"พูดแบบยังตื่นไม่เต็มที่ เอาแขนกอดรอบคอกูจากข้างหลัง ขาเกี่ยวเอวกูพร้อม

นี่เมิงจะให้กูแบกขึ้นหลังไป


"มีขาเดินเองดิว๊ะ ถ้าถูกกูเอาจนเดินไม่ได้ค่อยว่าไปอย่างจะแบกไปทุกที่เลยนะ"ถึงปากจะว่างั้นแต่กูก็กระชับขามันก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง


พามันไปแปรงฟันก่อนแม่งเสือกไม่ยอมลงจากหลัง บ้วนน้ำทีนี่หัวไหล่กูไปหมด-*-


มันน่า.....


"โอ่ยยย กินไรมาวะไอ้เปย หนักหา... นี่ถ้ากลิ้งตกบันไดโทษเมิงเลยนะ"ปากบ่นไปงั้นแหละ(กูบ่นตลอดอ่ะ) กูไม่เดินให้ตกหรอก ไอ้คนบนหลังมีไม่ได้หนักอะไรขนาดนั้น ก็เฉยๆถ้าให้แบกเรื่อยๆก็ได้แต่ต้องมีพักบ้างถ้านานๆอ่ะนะ


"พูดมากน่าเน"พูดแล้วหัวเราะคิกคักๆ ก้มลงมาหอมแก้มกูฟอด


แหน่ะ


"แต๊ะอั๋งกูอีก ทำแบบนี้ไม่ต้องดูแล้วไหมบอลอ่ะ กลับขึ้นห้องไป โจ๊ะๆเลยมะเปย" พูดจบถูกคนข้างหลังปะทุร้ายโดยการตบเข้าเต็มๆบ้องหูเลย อย่าให้กูได้เอาคืนบ้างนะ ย้ำๆ เอาคืน เอาคืน



ทำไมกูหื่นว่ะ



เอ๊าก็เกิดอารมณ์ไงเลยต้องมาดูเตะบอลเนี่ย


ต้องให้เข้ากับการดูบอลหน่อยหน่อย


กรรมมุขแป่กๆ



อย่างที่บอก คืนนี้ไม่สิ เช้านี้ ตี5 อเมริกาเจอโปรตุเกส ได้แหกขี้ตาตื่นมาดู โดยมีสนธิสัญญากับน้องเปยเมียรัก


วางไอ้เปยลงบนโซฟา มันรีบวิ่งไปเปิดทีวีแล้วเปิดแอร์ คือไม่ได้เปิดไฟ ให้บรรยากาศไง


"รีบปลุกทำไมเห็นไหมยังวอร์มกันอยู่เลย"นั่นๆบ่นอีกๆ


"เอ่อบ่นทำไม ดีกว่ามาดูไม่ทัน"เอามือป้ายปากมันสายตาจับจ้องหน้าจอ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายทำสีหน้ายังไง


"นั่นๆ! พี่นกโดโด้ๆ "อยู่ดีๆไอ้คนข้างๆก็ตะโกนขึ้นมา


ตกใจหมดไอ้สัส



"เหอะนกโดโด้มันสูญพันธุ์ไปแล้ว"


"นี่ตัวสุดท้ายไง เท่ที่สุดเลย สู้เค้าพี่โด้"


"เมิงจะตะโกนทำไมไอ้เปย"


"เดี๋ยวส่งไปไม่ถึงพี่โด้"


"ส่งถึง กูให้กระเทยเอาเลย บราซิลนู่นนะเมิง"


"ถึงดิ่ ส่งทางใจ ส่งโดยจะ...อื้อ"เอามือปิดปากล็อคคอแล้วดึงแน่นๆแม่ง


รำคาญเว้ย


ตื่นมาได้ก็เสียงดัง


แถมมาโดโด้ นกโดโด้ โรนัลโด้อีก


อิโถ่ หล่อกว่ากูหน่อยเดียวทำเป็นเก๊ก หุ่นก็งั้นๆเหอะ


ก้มมองคนที่ดิ้นเอาเป็นเอาตายในอ้อมกอดกู

ฟัดซอกคอแม่ง

ฟอดดดด


"ไอ้เนบ้า ฮึ่ยยย"ดิ้นหลุดก็กระเถิบไปนั้นอีกมุมเลย

ยักคิ้วกวนๆไปให้มัน ถูกแลบลิ้นส่งกลับมา


"ไอ้ไม่หล่อ ไอ้เนไม่หล่อ สู้ CR7ก็ไม่ได้"โหปรี๊ดดิปรี๊ด ถูกเปรียบเทียบกับไอ้โรนัลโด้นั้นอีกแล้ว ได้แต่ชูนิ้วกลางไปให้ไอ้คนที่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ

เสียงเฮจากในทีวีเรียกความสนใจจากพวกกูทั้งสองคน เกมส์เริ่มแล้วเว่ย

วู่ กูซื้อไข่มาตุนไว้แล้วเว่ย
.
.
.
.
ได้ใช้แน่ๆ

แบบฟ้าเหลือง


กินไข่ต้มเพิ่มกำลังเงี้ย


เนอะ


เนอะ
.
.
.
.
.
.
.
อ้ายสาสสสสสสส


ไข่ต้มกูมลายหายไปกับตา


ฟายเหี้ยๆ ห้านาทีแรกอเมริกาเสียประตูให้ไอ้นานี่ นานู่น นานั่น นักแตะของโปรตุเกส


เหลียวไปมองไอ้คนที่กระโดดเย้วๆแทบจะไปดิ้นกลับพื้นแล้วเจ็บใจ อยากเข้าไปถีบ


"ดีใจไปเห้อ เขาอ่อนให้ ดูเชิงๆ"พูดขึ้นลอยๆ


"แพ้แล้วๆ"พูดแล้วหัวเราะชอบใจกระโดดมานั่งข้างๆกูเอาหัวซบอก

แหม่ะทีตอนแรกทำเป็นนั่งซะไกล

หันมองก่อนจะเอามือผลักๆออก ไอ้เชี่ยเปยก็เกร็งหัวเลย


"ไปไกลๆเลยไอ้เปย หยี๋ๆ"ว่าแล้วเอาเท้ายันๆมันออก ไอ้นี่ก็เหนี๋ยวจริงเอามือกอดเอวกูแน่นเลย เมิงไปเป็นผู้รักษาประตูแทนอเมริกาเลยมะ แม่งปล่อยให้ยิงเข้าได้ไงวะ


เอิ้วว

เซงงงงง
.
.
.

แล้วก็จบครึ่งแรกไปแบบ ไอ้เปยยังเกาะเอวกูไม่ปล่อย

อ้าวไม่ใช่ๆ

จบครึ่งแรกแบบโปรตุเกสนำ1-0

ไอ้คนที่ซบอกกูก็ชอบใจใหญ่เลย อารมณ์ดีไปหมด เดี๋ยะเมิงๆ ครึ่งหลังเดี๋ยวรู้เลย



"ไอ้เปย เมิงไปเอาน้ำกับขนมในตู้เย็นมาดิ๊ ขนมอยู่ในถุงบนโต๊ะอ่ะ"พูดแล้วดันๆมันให้ลุก ไอ้นี่ก็บ้าจี้ลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในครัว

ซักพักมันก็กลับมา


"สัสนี่ไม่เอาแก้วมาอีกเมิงจะให้กูออกไปซื้อหลอดมาปักหรอไง"


"ใช่ ไปเลย ไปซื้อเลย ไปเล้ยย" ไปเลยพ่อเมิงอ่ะกูประชดเว่ แม่งคนมันอารมณ์ดีได้ประตูเดียวเองโถ่ตบมือทีหลังดังกว่าเมิงรู้จักป่ะวะ


หัวเราะเว่ย!


ตึ่งโป๊ะ!


แน่ะมีการเล่นเองตบเอง
สุดท้ายก็เปิดฝากระดกเอาขี้เกียจเดินไปหยิบแก้ว



ครึ่งสองเริ่ม อเมริกาบุกมากกว่าเดิม ให้มันได้งี้ดิพวก นั่งกันก้นไม่ติดเบาะทั้งสองคน กูกับไอ้เปย มันหลายรอบไงจะพลาดๆไรเงี้ยๆ บอกได้คำเดียวว่ามันส์ ทำท่าจะตบเข่าฉาดหลายรอบละ



แล้วก็




"เฮ่!!!!"



"..."



"วู่ๆๆๆ เฮ่ๆ เข้าเเล้วเว่ย ไอ้เปยเมิงเห็นไหมๆ เมิงดูๆ เดี๋ยวมีรีเพลย์ นั้นไงๆเห็นไหม วู่!!"



เข้าแล้วเว่ย



เข้าเเล้วเว่ย



เมิงดูปากเนนะครับ



เข้า

แล้ว

เว่ย

!!


"แค่ลูกเดียวดีใจจะเป็นจะตาย"ไอ้คนตัวเล็กนั่งหน้าบูดอยู่ข้างๆพูดขึ้น ทำหน้าบูดทำไมไอ้หนู กินขนมหมดอายุมาหรอ กร๊ากก

เข้าใจความรู้สึกไอ้เปยเลย ตอนนี้อะไรก็มีความสุข อะไรก็ตลกไปหมดเลย

ไอ้เปยเอาขนมยัดปากกู กูสำลักยังตลกเลย ตลกที่ตัวเองสำลักขนม

คนห่าไรวะสำลักขนม

กูไง

กร๊ากกก



เอาแล้วไงแล้วก็เริ่มมันส์ขึ้น เสมอ1-1แล้วนี่หว่า กูกับไอ้เปยแทบจะเอาขนมแทงกันตาย นี่ถ้าขนมมันแหลมคงตายคนละหลายรอบ


"เดี๋ยวก็เข้าๆ เมิงเตรียมตัวแพ้เลย ไอ้อ่อน กากก"


"ว่าคนอื่นกาก เดี๋ยวเนก็แพ้ เตรียมตัวเป็นเบ๊เปยเลยจะให้ซักผ้าๆ"


ขอร้องเหอะหน้าที่นั้นกูทำมาตลอด-*-


เอากับมันดิ่


"เป็นไงพี่นกโดโด้เมิง ยิงเข้าซักลูกมะ ได้ครองบอลน้อยกว่านานี่อีก "


"เขาบอกเข่าพี่โด้ไม่ดี สงสัยคงเจ็บ น่าสงสารออก"


น่านนน


มีการแก้ตัวให้



มันน่า..



"เฮ่ยๆๆๆ สัส ไปแล้วๆๆ "กระโดดแล้วเอานิ้วชี้ๆไปตรงจอ



"ไม่ๆ ไม่เข้าๆ อย่านะ"



"ไปแล้วๆ วู่ๆ ฮะ...เฮ่!!!!"



เข้าไปอีกลูกอย่างสวยงาม



"เป็นไงไอ้เปย เข้าอีกลูกแล้ว รู้ซึ้งแล้วใช่มะ ห๊ะๆ"


พระเจ้าอยู่ทางเรามันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง


ไอ้เปยที่ตอนนี้จากหัวเราะมีความสุขในครึ่งแรกกลายเป็นหน้าบึ้งตาขวางเคี้ยวขนมตุ้ยๆเหมือนแค้นใครซักสิบชาติ


"กูชนะแล้วเว่ยน้องเปย ไม่ต้องดูแล้วจะหมดเวลาแล้วคร้าบบ"นั่งลงข้างๆคนทำหน้าบึ้ง เหยียดแขนขึ้นพาดพนักพิงเหมือนกอดมันกลายๆ



"ขี้โกง"


"ห๊ะอะไรนะ"


"ขี้โกง...บอกว่าขี้โกงไงๆๆ โรนัลโด้มันขาเจ็อยู่แถมแม่หมอของกาน่ายังเล่นคุณไสยใส่อีก เขาบอกแม่หมอกาน่าเดินผ่านแล้วดีดน้ำมันใส่ มันขี้โกงๆๆๆ"นั่นๆขี้แพ้ชวนตี


"บ่นไปเห้อ จะอเมริกาโกง กาน่าเล่นคุณไสย ไอ้โด้เจ็บขา ยังไงกูก็ชนะอยู่ละ มานี่มะ ป้อนขนมหน่อยสิจ๊ะน้องเปย ไอ้อ่อนเปย กร๊ากกก"พูดแล้วตบๆหน้าขาตัวเอง


"เกมส์ยังไม่จบ"

แหน่ะยังจะเถียงข้างๆคูๆ


"เกมยังไม่จบเมิงก็นีบศพทหารไว้รอเลยเชื่อกู เดี๋ยวก็ทดเวลาบาดเจ็บแล้ว ไม่ทันแล้วแหละ น้องเปย มานี่ซะดีๆ"

ไอ้เปยทำหน้างอกว่าเดิม ก่อนนะลุกมานั้งปุตรงหว่างขากู


เอ๊ะ บอกบนตักๆ แต่ตรงหว่างขาก็ได้ช่างมัน


"จำได้ป่ะพนันกันไว้อ่ะ กูขอเอาเมิงดิ่วะ "พูดขึ้นทันทีแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย


"องเอาอะไร ฮึ่ยย แต่เกมส์ยังไม่จบ"ยังจะมา


"ยังไม่จบห่าไร กองเชียร์เขาหง๋อยกันขนาดนั้นแล้ว แพ้เห็นๆ"



"....."


"นะ"


"ทำไมต้องเรื่องนี้อ่า ทำไมต้องหื่นตลอด" มันเริ่มงองแง เริ่มเลื้อยจะไหลลงจากโซฟา ต้องดึงตัวมันไว้เอามือกอดเอวล็อคไว้


"ไม่สงสารกูหรอ เนน้อยมันอยากอ่ะ กูน่าสงสารจะตายทำงานงกๆกลับมาบางทีเมียก็หลับไปละ หืม"พยายามหว่านล้อมเต็มที่


ไอ้เปยที่ตามองลูกกลมๆในทีวีแต่เชื่อเหอะหูมันฟังกูอยู่ ก็กูเล่นกระซิบข้างหูซะขนาดนี่


"แค่วันนี่?"


"เดือนนึง"


ขวับเลย


น้องเปยหันขวับเลย


"จะบ้าหรอ!"


"ไม่บ้า"พูดแล้วก้มลงจูบตามแนวลาดไหล่บาง
มันพยายามผลักหัวกูออก


"โอ้ยยย หยุดก่อนเน ไม่เอาวันนี้"หยุดก็บ้าแล้ว พรุ่งนี้วันไม่ใช่วันหยุดก็ไม่ใช่อุปสรรค์


"ถ้าทำวันนี้วันนี้วันเดียวนะ!"หยุดกึกเลยกู ขอสมองประมวลผลแป๊ป


ถ้าทำวันนี้


มีวันนี้วันเดียวนะ


ทำวันนี้วันเดียว


ยังไงวะ


"โอ๊ยยย ดูทำหน้าๆ เปยหมายถึงถ้าจะมีอะไรวันนี้ ไอ้เดือนนึงอะห้ามมีนะ"



อ้อออออ



เข้าใจละ


"เฮ่ย! ได้ไงวะ"


"ไม่รู้ ไม่สนอ่ะ"


อ้าวเฮ๊ยยยยย


ไอ้สัสเปย


ไอ้เชี่ยเปย


ไอ้กากเปย


ไอ้อ่อนเปย


เมิงมัน


เอาไงดีวะ ตอนนี้เนน้อยก็นะ จะทะลุกางเกงละ


วันนี้ก็ดีนะเว่ยแบบ วันนี้เสร็จๆไปเลย แต่วันอื่นไม่ได้


หรือวันอื่นๆทั้งเดือนได้แต่วันนี้อดใจเอา...




โอ๊ยย ได้ไงว๊าา อดเอาเนี่ยนะ


แต่วันอื่นมันได้จำนวนเยอะกว่าเห็นๆนะเว่ย



แต่ๆๆวันนี้ตอนนี้ยังเช้าอยู่ กูโทรลาหยุดเพื่อเอามันทั้งวัน


.

.

เอ่อน่าสน


แต่แม่งกูไม่ได้หมกมุ่นขนาดนั้นนะเว่ย(ที่ขนาดไม่หมกมุ่น)


"คิก ดู ดูทำหน้าเข้า เร็วๆน้าตอนนี้เลยก็ได้นะแต่วันอื่นอดนะเน"ไม่พูดเปล่าไอ้คนข้างหน้าเล่นหันหน้าเข้าหากูเอามือคล้องคอ ปากเล็กๆนั่นคลอเคลียอยู่แถวคางกูที่มีไรหนวดตอๆอยู่


อ้ายสาสเปยยยย


ไอ้ลูกหมาาาา


กูคิดหนักเว่ย พวกเมิงไม่เป็นกูไม่รู้หรอกว่ามันเครียด เครียดเหมือนดอกไม้ที่ปลูกไม่ขึ้น ผักกาดที่ถูกฉีดสารพิษ ปลาที่เกิดบนบก


อ๊ากกกกก


ไอ้เชี่ยเปย ไอ้สัสเปย กูไม่รู้จะเปรียบเมิงกับอะไรแล้ว ทั้งๆที่กูชนะเนี่ยนะทำไมกูต้องยอมมัน กูก็ยังงง ณ จุดๆนี้


ก้มลงมองไอ้คนบนตักที่มองหน้ากูอยู่ก่อนแล้ว

นี่หรอสีหน้าของคนแพ้


มันสีหน้าผู้ชนะชัดๆ



ไอ้สัสเปยยยยยยย!!!



"กูตัดสินใจละ วันนี้กูไม่เอาก็ได้ เชี่ยเปยไอ้เลว"พูดแล้วมองมันที่หัวเราะชอบใจยิ้มๆ



เฮ้ออออออ


แต่ก็นะใช่กูจะโกรธมัน



มันน่ารักเว่ยยย



(กูยังไม่เลิกหลง)



"แต่ของเนมันเป็นแบบนี้แล้วนะ"แล้วหัวเราะชอบใจ


"เดี๋ยวพึ่งแม่นางทั้งห้าเอา"


"ตลอดๆเน"


"แม่นางทั้งห้าของน้องเปยอ่ะนะ กร๊ากกก"



"ว่าไปนั่น"พูดแล้วเอาหน้าซบซอกคอกู มันหมายความว่ายางงายยยยยย




ลมหายใจร้อนๆ


ไหนจะมือนุ่มที่ถูหลังต้นคอกูอีก


ใครว่าไอ้เปยมันใสๆ


กูอยู่ด้วยมาจะห้าล้านกว่าปี(ว่าไปนั้น)


กูยังคิดแบบนั้นเลย



กร๊ากก


แล้วกูจะพูดทำเพื่อ


มันไม่รู่หรอกว่าแต่ละอย่างที่มันทำลงไป..




"เปย"



"อะไรหืมเน หนาวเนอะแอร์เย็นๆ เนอุ่นจังเลย"ว่าแล้วกระชับกอดแนนขึ้นอีก



ก้มหน้าลงไปหอมหูหอมแก้มมัน พลางเนียนๆดันๆมันให้นอนลงกับโซฟา เอาจมูกคลอเคลียๆแถวๆซอกคอ ก่อนจะไล่พรมจูบขึ้นมาจนถึงแก้มนิ่มๆของมัน มือลืมลูบๆเลื้อยๆเข้าไปใต้สาบเสื้อ แม่งผิวมันนี่ถ้าเหยียบแล้วหงายหลังเลยนะ





ก็ลื่นไง


กร๊ากกกกกก


ผิวแมร่งโครตลื่นมือเลย


เปลี่ยนริมฝีปากมากดจูบลงบนปากบางเบาๆ ดูดเม้มจนไอ้เปยแมร่งครางเบาๆตาม ก่อนจะย้ายมาจูบเปลืองตามัน..


เฮ่!!!!!


ขวับ!


โป๊ก!




"โอ๊ยยยสาสสส"



"ฮะ...เฮ่ยๆ เฮ่ๆ "





ไอ้สาสสส



เอามือจับคางตัวเองลูบไปมา




ไอ้เหี้ยโขกมาได้




ดีจะกูไม่กัดลิ้นตัวเองอ่ะ




เจ็บเหี้ยๆ




มองไอ้คนที่ไปกระโดดเหย๋งๆหน้าทีวี ก่อนจะกัดฟันลูบคางตัวเองต่อ




ไอ้เหี้ย





เหี้ยมากมายมหาศาล




คือกำลังเข้าได้เข้าเข็ม





โปรตุเกสเสือกเเตะเข้า




แตะเข้าตอนทดเวลาบาดเจ็บ




ไอ้เปยกระตุกลุกขึ้นไปเฮ หัวมันฟาดคางกูเต็มๆ




แต่มันเนี่ยดิ




ไม่เป็นอะไรเลย



หัวเมิงทำด้วยอะไรเอาอะไรมาประกอบ




แม่งงงง




ตอนนี้เลยกลายเป็นเสมอ2-2 แล้วอย่างกะในการ์ตูน เข้าประตูซักแป๊ป แป๊ปจริงๆกรรมการเป่านกหวีดหมดเวลา




ไอ้เปยเฮลั่นเลย




ไม่เฮได้ไงอ่ะ





พนันกลายเป็นโมฆะอ่ะดิ





สัสมาก





กูไม่น่ามาทฤษฎีเห็นผลระยะยาวห่าอะไรนั่นเลย




รู้งี้ตัดสินใจตามความรู้สึก(น้องชาย)ดีกว่า





อดดิวะกู





ดูปากเนนะครับ



อด



ไอ้



เน



อด



ครับ




จบ

.

..........................



ตอนเช้า



เปย:เนซื้อไข่ไก่มาไมเยอะแยะ แล้วนี่ไข่ไรอ่ะ

เน:ไข่ห่าน-*-

เปย:แล้วซื้อมาทำไมอ่ะ

เน:ซื้อมาให้เมิงถามมั้ง ไอ้สัส

เปย:เอ๊า มาด่าคนอื่นอีก เอาดีๆซื้อมาทำไมเยอะแยะนมเปรี้ยวอีก

เน:พี่เนคิดว่าน้องเปยอยากกินเลยซื้อมา ไข่ห่านต้มนมเปรี้ยวอ่ะเมิงรู้จักป่ะ-*-

เปย:ห๊ะเปยอยากกิน?...เย่เปยอยากกินๆ กินไข่ห่านต้มนมเปรี้ยว

เอ่ออออไอ้สัสเปยย


..........................................................................

ห้าๆมันว่างอ่ะเลยแต่ง  ความจริงแต่งไ้นานแล้วเหอะแต่ด้วยมรสุมที่รุมเร้า(โลม) ถุ๊ย มันคนละเล้าละ นี่มันเล้าไก่ (ยังจะเล่น)
โดยมรสุมที่รุมเร้า เลยทำให้ขี้เกียจ เฮ๊ยไม่ใช่ แค่ไม่มีเวลามาลง ห้าๆ

ใครดูบอลช่วงบอลโลกบ้างคะ เราเชียร์นี่เลย  โปรตุเกสกรี๊ดดๆๆ (บ้าละ) พี่นกโดโด้ โรนัลโด้ขา เฮียหล่อมากเลย ห้าๆ พอตกรอบเราก็หยุดดูทันทีเลย ห้าๆ


มันมีอีกตอนนึงที่แต่งเล่นๆไว้ ไว้ว่างๆมาลงให้นะคะ :hao7: :hao7:


(เหมือนตอนนี้จะไม่ค่อยสนุก ไอ้ี่เนมันหมดมุขละ เริ่มแก่สมองเริ่มไม่สั่งการ  :beat: :beat:)


ขอบคุณทุกคนอีกทีที่อ่านกันนะคะ :L1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอลโลก ฮู่เล่
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 21-07-2014 08:58:08
ตั้งใจจะเข้ามาอ่านอีกรอบหลังจากแวะไปอ่านเรื่องผิง-ปุ่นจบแล้ว
โชคดีเจอตอนพิเศษตอนใหม่ซะด้วย อ่านกันจุใจไปเลย

อยากบอกว่าเรื่องนี้สนุกมากกกกกกก ฮาและเกรียนสุดๆ
ชอบเนในความพยายาม (หื่น) ส่วนน้องเปยก็น่ารักมาก เป็นนิยายที่ชอบมาก ยกให้เป็น 1 ในใจเลยค่ะ

อยากอ่านช่วงที่น้องเปยเป็นนักศึกษาแพทย์มั้งอ่ะค่ะ ท่าทางคงมีคนมาชอบเพียบ
ส่วนเนก็ให้คงความจนต่อไปนะคะ ตาม concept ชื่อเรื่อง 555
อยากเห็นเนหึงมั้งค่ะ แวะมาลงตอนพิเศษอีกนะคะ ติดตามอ่านตลอดค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอลโลก ฮู่เล่
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 21-07-2014 14:45:26
^
^
^
โฮ่ ยังมีคนอ่านอยู่ //เลี้ยงฉลองแป๊ป (ฮา)

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอลโลก ฮู่เล่ 19/7/57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 29-07-2014 14:23:39
และแล้ว ก็มาอ่านตอนพิเศษจนทันอีกแล้ว   :oo1:  เปยน่ารักจ้งงงงง   :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอลโลก ฮู่เล่ 19/7/57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 29-07-2014 19:36:20
555 ไม่รู้จะขำหรือจะสงสารไอ้เนดี
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอลโลก ฮู่เล่ 19/7/57
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 17-08-2014 22:17:01
 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 18-08-2014 18:01:52


บอกรักผะอั๋ว
 :hao6: :hao6:

..........................................................................


"กูไม่มีตังค์ไม่จ่ายเว่ย!"ตะโกนขึ้นทำท่าจะลุกออกจากวง แต่ก็ถูกไอ้เพื่อนรักทั้งสองกดไหล่ให้นั่งลงที่เดิม



"รอบที่เท่าไหร่"ไอ้ทีมพูดขึ้น


"รอบที่23"ไอ้เชี่ยลิ่มขานตอบ


"รอบไรพวกเมิงงง"ขมวดคิ้วถาม พยายามแกะมือปลิงจากไหล่ทั้งสองข้างออก



"ก็รอบที่เมิงเบี้ยวตังค์ไง! อ่ายแสรดดดด!"


สัสเต็มหูกู


พวกเมิงไม่ต้องตะโกนใส่หูกูคนละข้างก็ได้


แหม่ะ


กงโกงอะไร



เขาเรียกพูดตามความจริง



ไม่มีเราก็บอกว่าไม่มี



ไม่มีเราก็บอกว่าไม่จ่าย



ไม่พูดให้ความหวังไง



เป็นไงคนดี ไม่โกหก



จะมาให้บอก ครั้งหน้าจ่ายอะไรแบบนี้



ไม่มี๊   


ไม่มีวันจ่าย



"สัสมาก เงินทองก็มี บ้านก็มี แถมเมียก็มี ยังเสือกสันดานเดิม ชอบไม่จ่ายเงิน -*-" ทำเป็นบ่นนะไอ้ลิ่ม


กู


ไม่


สะ


ทก


สะ

ท้าน



จัดการยักไหล่ไปแบบไม่หยี่ระ


ป๊าป!


สัสเต็มๆหัวกู


"ยักไหล่พ่องมึงอ่ะ"


"...."


"เงียบๆ เงียบหรอเมิง"


"....พวกคุณเป็นใครครับ"



"-*-"


"-"-"


ป๊าป!

"ใครบ้านเมียเมิงอ่ะ"


"สัส สมองกูกระทบกระทะ"


"กระทบกระเทย!"ไอ้ลิ่มตบมุข


"กระทบกะละมังเว่ย!"มีไอ้ทีมตามมาติดๆ


"กระทบกระเทือนครับ"


"เอ่อนั่นแหละ!/เอ่อนั่นแหละ!/เอ่อนั่นแหละ!"


"เอิ่ม นี่พวกคุณจะมาแสดงตลกกันหรือว่าอะไรกันแน่ครับ" ไอ้สัสต่อพูดขึ้นหน้าตาย คงจะเหลืออดกับพวกกู

ตลก

ตลกห่าไร

ดูปากเนนะครับ


กูไม่ใช่คนตลกเว่ย

จากบทสนทนาข้างต้นเป็ฯอันรู้ว่า..


วันนี้นัดรวมแก๊งหล่อ โฉด โหดแต่รักจริง  ได้ใครเป็นเมียแล้วชิ่ง วิวัฒนาการมาจากลิง
เป็นปลิงยามยากจน


มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยสี่คน อ้ายมีสี่คน สี่คน สี่คนอ้ายมาสี่คน ณ บ้านเจนแฟนลิ่มเจ้าเก่า แทบจะมาสิงสถิตทุกวันหยุด มีไอ้ต่อผู้บทน้อยมาแจมด้วย ออกแต่ละตอนนี่นับคำพูดมันได้เลย


ก็อย่างว่ามาเจอกันทั้งทีต้องมีรำลึกความหลังกันหน่อย


ความหลังเมื่อครั้นยังหนุ่มยังแน่น


เป่ากบ งี้


ดีดลูกแก้วงี้


พับรถกระดาษแล้วเป่าแข่งกันใครถึงเส้นชัยก่อนชนะงี้


ไม่อยากจะอวดกูอย่างเซียน


ฉายา

ปักษากระพือลั่นพสุธา  หัตถ์วายุพัก โหยเยอะแยะ  เดินผ่านเด็กที่ดีดลูกแก้วตามท่อน้ำเด็กหันมาเจอแทบร้องเป็นภาษาอาราบิก แล้วโกยอ้าวหนี

แต่นั่นมันอดูด เฮ่ย อดีต เฮ่ย ถูกแล้ว


กรรมแป่กโทษ


"ไอ้สัส เป่ารถเป๋ตกโต๊ะแล้วจะเบี้ยว มันเป๋รอบเดียวกูไม่ว่า นี่เป๋ทุกรอบ ขนาดคิดตาละ5บาทยังแม่งไม่มีจ่าย"


"กูเมาไง เมาแล้วขับก็เงี้ย รถตกเหวเลยพวกเมิงก็อย่าเมาแล้วขับอ่ะ กูกลับละเมียเปยรออยู่" ยกมือขึ้นโบก ทำท่าจะลุกแต่ก็ถูกสองมือนั่นกดลงที่เดิม


สัสไปเปิดคณะตลกเลยมะ


"กูบอกว่าไม่มีตังค์ไงวะ แค่5บาทเองเมิงจะเอาอะไรมาก หัวเสียแล้วนะเว่ย แต่5บาท มันเกินคำว่าเพื่อนหรอวะ เสียแรงที่คบมาเป็นสิบๆปี"


ป๊าป!


"แค่5บาทห่าไร เล่นมาจะยี่สิบตาละเมิงก็แพ้ตลอด แถมยังไม่จ่ายตั้งแต่ตาแรก ค่าเหล้าก็ไม่จ่าย น้ำแข็งก็ไม่จ่าย นี่ยังไม่รวมกับค่าหมูกะทะเมื่อเดือนที่แล้วที่เมิงให้กูออกให้ก่อนนะ อิโธ่แล้วทำมาพูด5บาทๆ กูขอกระทืบซักทีเหอะ เพื่อนก็เพื่อนว่ะ"พูดแล้วง้างมือทำท่าจะตบหัวกู


"อ๊ากก กลัวแล้วครับท่านทีม กระผมยอมแล้ว ยอมทำทุกอย่างแล้ว กระผมไม่มีซึ่งเงินตราจริงๆ ต้องเลี้ยงเมียที่ท้องแก่12เดือนอีก"


"เมียเมิงคนหรือช้างวะ-*-"


"ช้าง...ช้างเธอมอบ..ฮิ้ววว"


"ฮิ้วพ่อง ไม่ตลก"


"เอาไงกับไอ้กากเนดีวะ" เอ๊าว่ากูกากอีก


"อืม เอางี้ละกัน เมิงเคย เห็นคลิปบอกรักผัวป่ะวะ"ไอ้ลิ่มพูดขึ้นตัดบทสนทนากูกับไอ้ทีม

หันหน้ามองมันพลางขมวดคิ้ว คลิปบอกรักผัวไรวะ


"ทำหน้า ทำหน้าหมาเรื้อน งง เมิงนี่มันโลวคลาสขั้นแม็กซิมั่มจริงๆ จนแถมยังโลวเทคโนโลยี เขาดูกันจะครึ่งปีละ"

เอ๊าด่ากู พอดีกูไม่สันทันเรื่องเทคโนโลยีนี่หว่า  แต่กูก็เคยได้ยินนะเว่ย แว่วๆ แต่ไม่สนใจ


"นี่เมิงดูเลยๆ ใครถามอย่าบอกนะว่าเป็นเพื่อนกูบ้านนอกมากกกกก" มันยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า เขยิบตัวชะโงกดู






เหยดดดดดดด. มันเป็นอย่างงี้นี่เอง



แล้วมันเอาให้กูดูทำไมวะ?

.....................


ในบ้านกู



"เปย"


"หืม"แม่งขานตอบทั้งๆที่ตายังจ้องทีวี


"จริงๆแล้วกูเป็นคนที่มีอารมณ์ขันนะเว่ย"


"ยังไงอ่ะเน"นั่นไงหันมาสนใจกูละ แถมมีการรับมุขโดยการถามต่อแบบไม่เอ่ะใจ


"เอ่กอี้ เอ้ก เอ๊กก"


"-*-"


......แล้วก็หันไปสนใจทีวีต่อ


เอาไงต่อดีวะ


"เปย"


"หืม"


"เปย"


"อะไรเล่า"นั่นๆมีการกระชากเสียง


เดี๊ยะป๊ะ...


"เปย เมิงไม่อยากบอกรักผัวหรอวะ"พูดออกไปในที่สุด


มันแค่หันมามองแล้วหัวเราะ





"รักเน"


.
.
.
.


รักเน


พ่องตาย


 -/////-


กูเปล่าเขินเหอะสัส


ดื่มวีต้าแล้วไปนอนหลับฝันดีเหอะกู


ถุ๊ย!


ไม่ได้เว่ย


เอาใหม่ๆ


"เมิงเคยดูคลิปบอกรักผัวยัง"


"อ้อ เคยดูแล้ว พุเอาให้ดู นานแล้วหนิเน"พูดทั้งๆที่ตายังมองทีวี


เอาไงต่อดีวะ แม่ง


"ทำไมอ่ะ เนชอบหรอ นมใหญ่ดีนะ"มันหันมาพูดแล้วหัวเราะเบาๆ


"ไม่อ่ะ อยากจับของเมียมากกว่า"พูดแล้วทำหน้าหื่นๆใส่มันไป


"เฮ้อคนเรา มันก็ไม่พ้นแบบนี้อีก"พูดแล้วเหล่ตามองกูแบบดูแคลน


หน๋อย


ไอ้เปยยย


จัดการล็อคเอวมันแล้วดึงเข้ามา


ฟัดแก้มแม่ง


มันก็ได้แต่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ เอามือดันหน้ากูออกเป็นระวิงเลย บอกอะไรอ่ะเจ็บ ตอหนวดกูขูดแก้มมัน

หอบหายใจแฮก พลางมองหน้ามันยิ้มๆ


ไอ้เปยเอ้ยยย

เมิงนี่มัน


"อื้ออออ อะไรเนี่ยยยย"มันที่ถูกกูล็อคเอวอยู่หันมายิ้มแล้วดึงแก้มกูไปมา


"ถ่ายคลิปกันป่ะ"พูดแล้วมองหน้ามัน

ถูกขมวดคิ้วส่งกลับมา


"เนเล่นโซเซียลแคมหรอ สวัสดีชาวโชเชี่ยวแคม ห้าๆ เนลองออกเสียงโช โซ โชเชี่ย โซเซียว ..ซะ..แหวะะะ"

มองมันที่ทำหน้าเหย๋เกแล้วหัวเราะก๊ากแบบสะใจ

โซซ่งโซเซียลพ่อง เจอหัตถ์พิฆาตของกูป้ายลิ้นไปเสร็จทุกราย


"เป็นไงอร่อยมะ?"ทำหน้ากวนๆถามมันไป ถูกย่นจมูกตอบกลับมา เดี๊ยะป๊ะดึงดั้งหัก เอาให้แยกไม่ออกเลยคนไหนเปยคนไหนพี่หม่ำ (กรรมขอโทษ กูจะไม่อ้างอิงบุคคลที่สามอีก)


"มะ ถ่ายคลิปกันๆ"ดึงไอ้เปยมานั่งตักดีๆ ยัดมือถือเข้าไปในมือมันเหมือนบังคับกลายๆ


"แหน่ะ คิดอะไรพิเรนๆอีกแล้วรึเปล่าคนนี้"


"เปล่าเหอะ ทำขำๆน่าตามกระแสหน่อยๆ กูปิดทีวีนะ"หยิบรีโมทแล้วกดปิด


"ตามอะไรเล่ากระแสมันหมดไปนานแล้วเหอะ"


"เอ่ออพูดมากว่ะเดี๋ยวเจอเอาจิ้งจกยัดปาก เร็วชูโทรศัพท์ขึ้น เปิดกล้องหน้าดิ่ว้ะ เอ่อ"


"เปยไม่รู้เขาพูดว่าอะไรอ่ะ"มันเริ่มร้องครวญครางจะไหลลงกับพื้นตามสเต็ป
ได้ล็อคเอวมันแล้วดึงขึ้นมานั่งดีๆ จัดมุมกล้องดึงแขนมันให้ชูออกไป ไอ้เปยแม่งก็ให้ความร่วมมือเต็มที่โดยการตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัวแบบเต็มรูปแบบ


"เฮ่ย ไอ้เชี่ยเปย เมิงลองนั่งด้วยไขสันหลังของตัวเองดิ๊"ชักน้ำเสียงให้รู้ว่าเริ่มอารมณ์ไม่ดี


"เปยง่วง เปยเริ่มรู้สึกปวดหลังจังเลยเน"ว่าแล้วก็อิงกูแบบเต็มที่ระดับอัพเกรดสูงสุดแทบจะจมไปในอกกู


ไอ้สัสเปยยยย


"เปยจะเอาดีๆ หรือจะโดนเอาแบบดีๆ"ก้มไปกระซิบข้างหู


"ถ่ายก็ได้ฮึ่ยยย"ว่าแล้วก็ชูโทรศัพท์ขึ้นทั้งๆที่อิงอกกูอยู่


"ปิ๊งป่องนี่เปยเอง ส่วนนั้นเนเอง ทำไมเปยต้องมาถ่ายอะไรแบบนี้ด้วยอ่ะเน "



"สัสเปยมันไม่ได้พูดอย่างงี้เว่ย"กระซิบเบาๆข้างหูมัน



ไอ้สัสเปย



ไอ้เชี่ย



"ไม่เห็นต้องถ่ายคลิปเลย รักเนอยู่แล้ว เนอะ รักเนจังเลย"ว่าแล้ววางดึงมือกูที่ล็อคเอวมันอยู่ขึ้นมาจูบถี่ๆทำเสียงฟอดๆแบบเวอร์ๆ



เฮ่ยมันชักจะไม่ใช่ละ สรุปเมิงเคยดูคลิปมันจริงรึเปล่าวะกูเริ่มสงสัย


"นี่ไงมือนี่ไงที่ทำกับข้าวให้เปยกิน ถึงแม้จะมีแต่ไข่ก็เหอะ"ว่าแล้วเอาจมูกมาถูๆกับมือกู


"เดี๋ยวนี้มีหมูแล้วเว่ย เมื่อวานกินหมูทอดไงวะ"ตอบมันกลับไปพลางหัวเราะในลำคอ



เฮ่ออ



เอากับมันดิวะ



"มือนี้ไงที่ชอบเล่นนักไอ้การพนันเนี่ย หืมๆ แล้วทำไมมือไม่ขลังเลย เล่นแล้วเสียตลอดๆ"มันดึงมือกูขึ้นมาตรงระดับสายตามันแล้วพูดเหมือนพูดกับมือกูไงงั้น หลังก็เอนพิงเต็มๆหน้าอกกู



เอิ้วววววววว



เมียกูไปละ


"มือที่จับมือเปยไว้ มือที่กอดเปย อิจฉาเปยอ่ะดิ แบร่ เปยไม่ให้หรอก"พูดแล้วไล่จูบข้อนิ้วกูทีละข้อ


 อมยิ้มกับคำพูดของไอ้คนที่พิงอกอยู่


อะไรวะแม่ง


แบบนี้ก็ไม่เลวนี่หว่า


น่ารักหา.....


นั่นๆมีการมองกล้องแล้วเอามือกูไปถูๆแก้มตัวเองด้วยนะ


อดใจไม่ไหวก้มลงไปหอมซอกคอมันแรงๆดังฟอด








"เป็นไงไอ้สัสเมียกู" พูดพลางกดหยุดคลิป เอาโทรศัพท์เก็บเข้ากระเป๋าหลังกางเกง

ตามมาด้วยเสียงโห่ไล่ โห่ข่มเสียงอ้วกและมีสารพัดเสียง


"แหวะๆๆๆๆๆๆๆ กูอยากจะเอาตีนล้วงคอตัวเองเอาอาหารออกมาจริงๆ น้องเปยดูหน้ามืดตามัวมาก ถามจริงเมิงเล่นของไรใส่น้องเขาเปล่าวะ"ไอ้ลิ่มเพื่อนรักพูดขึ้นสายตามองกูมาแบบเหยียดๆ


"ให้ช้างลืมโขลง..."


"ให้โขลงลืมไพร   ถุ๊ย ไอ้หลอกลวงผู้เยาว์ ไอ้เล่นคุณไสย ไอ้ๆๆ แหวะ ไอ้สัสป้ายมาได้มือแม่งจับอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ ไอ้เหี้ย" เอ๊าก็เมิงพูดมากเอง เจอกูเอามือป้ายปากเลย


"คือกูว่าคลิปนี่มันจะน่ารักมากถ้าไม่มีเมิงก้มลงมากระซิบอะไรตอนแรก แล้วก้มมาหอมแก้มน้องเปยมันตอนสุดท้าย คนห่าไรว่ะหน้าตาย่ำแย่ปานแย้ลืมหลุมเสือกมีเมียน่ารัก"นั่นปากหรอวะไอ้ลิ่ม แต่ใครแคร์เรื่องไม่จริงละวะ


กร๊ากกกกกก


"อิจฉากูก็บอกมาเหอะว๊ะ แล้วนี่ไงกูถ่ายมาให้ดูละคลิปบอกรักผัวเนี่ย กูไม่ต้องจ่ายแล้วนะหนี้ที่ค้างๆอ่ะ"ถามจุดมุ่งหมายที่แท้จริงออกไป


"แม่งสถุนมาก กูจะฟ้องน้องเปย"



"เอ่อฟ้องไปดิ"กระตุกยิ้มส่งไปให้แบบเย้ยๆ


"เอ้อออ ได้ทีขี่แพะไล่เลยนะเมิง คลิปก็ไม่เหมือนต้นฉบับพวกกูยังไม่ว่าอะไรซักแอ่ะ"


"บ่นๆ บ่นเข้าไปเหอะ กูไม่สนเว่ย ถือว่ากูทำมาให้ดูแล้วนะ"พูดแล้วหัวเราะดังๆ ถูกมองด้วยสายตาหน่ายๆกลับมาทันที


เอ๊า


อะไรวะ



อาการอย่างงี้เขาเรียกว่าอะไรนะ


อ้อ


ขี้อิจฉานี่เอง



กร๊ากกกก




...........................................

ทาด๊าาาา

มาแบบป่วงๆ จริงๆตอนนี้แต่งไว้นานแล้วแหละประมาณเดือนที่แล้ว(ฮา)

ไม่รู้มีคนอ่านอยู่ไหม แต่ไหนๆก็แต่งมาละเลยเอาลงๆไปเหอะ (ฮา)

ขอบคุณคนที่อ่านอยู่นะคะ(จะมีไหม) :z3: :z3:

จุ๊บๆ จุบุ จิบิ จ๊ะบ่ะ อิอิ  (กรรม  :z10: :z10:)














หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 18-08-2014 18:43:17
น่ารักจริงๆคู่นี้ มาอีกนะ รักคนเขียน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 18-08-2014 19:12:02
ป่วงได้อีก  :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 19-08-2014 05:13:36
เน มันฮาว่ะ นี่เอ็งเรียนจบ ทำงานแล้วจริงๆอ่ะ 5555

ขอบคุณค่ะ แล้วเอามาลงอีกนะค๊าาาาา  ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-08-2014 16:05:53
เนนนนน    เวิ่นเว้อไม่เปลี่ยนเล้นยยยย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-08-2014 19:56:03
ไม่มีใครแย่งเนจากเปยหรอกจ้า
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 19-08-2014 21:21:47
อิพี่เนกับน้องเปย คิดถึงๆๆๆๆๆ คู่นี้ น่ารักเหมือนเดิมเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 19-08-2014 22:33:37
รักเน่จัง กร๊ากกกกกก น้องเปยน้าร้ากไปไหน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 20-08-2014 08:35:29
พี่เนนี่ประมาณอยากโชว์ว่าเมียรักเมียหลงเน้อ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-08-2014 19:27:03
ประทับใจในความรักของทั้งคู่มากเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: mm03 ที่ 20-08-2014 20:52:57
บอกรักแบบเปย ดีกว่าในคลิปอีกเนอะเน่เนอะ
อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 20-08-2014 21:32:25
มีตังแล้วก็จ่ายเพื่อนไปดิ ลูกเพ้ จะมัวพิรี่พิไรอะไรอยู่
แต่แบบนี้ก็ดีนี้ก็ดีนะ เปยน่าร๊ากกกกก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 20-08-2014 23:31:15
เนื้อเรื่องน่ารักมากค่ะ อ่านรวดเดียวยาวจนจบเลย น้องเปยน่ารักสุดๆ ส่วนพี่เนก็ป่วงตั้งแต่ต้นจน :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: RnSoMzZ9 ที่ 21-08-2014 00:14:58
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด พี่เนคือผู้ชายในฝัน กวนตีนและหื่นแบบนี้แหละชอบนักแล

แต่อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลย น้องเปยน่ารักหรอกนะ จะยอมยกให้ก็ได้ อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-08-2014 00:25:57
กรี๊ดชอบตู่นี้ 55 พี่เนป่วนมาก เปยก็น่ารักน่ากัดแก้มมาก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 21-08-2014 09:12:42
กรี๊ดดดดดด พี่เนกะน้องเปยกลับมาแล้ว
น้อยเปยบอกรักน่ารักมากๆๆๆ ยังงี้จะไม่ได้พี่เนหลงได้ไงเนอะ
อยากเห็น nc หวานๆของคู่นี้มั้งค่า
ลงตอนพิเศษอีกเยอะๆนะคะ คนเขียนไม่ต้องกลัวไม่มีคนอ่านค่ะ
เห็นมั้ยคนรักพี่เนกะน้องเปยเยอะเลย.....

+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 22-08-2014 07:36:35
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย นฤพงศ์ เราชอบนายว่ะ  ตอนแรกๆนะยอมรับว่ารำคาญแกเวิ่นอะไรเยอะแยะ :a5:
อ่านไปเรื่อยๆเริ่มสงสารเมียเด็กไม่ให้ชื่นใจ 55555  แต่ว่านะยอมรับใจพี่เนจริงๆ คบน้องด้วยใจล้วนๆ o13     
>>>>>ถึงคนเขียน ไหนๆ คุณนฤพงศ์(คนอ่าน)ก็รอคอยกันมานานแสนนาน รบกวนจัดของหวานหนักๆให้สักตอนสองตอนเถอะค่ะ :mew2: :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: mjpnta ที่ 02-09-2014 10:43:06
น้องเปยน่ารักตลอดกาลจริงๆ มันเขี้ยวววงวๆๆๆ มีแฟนงี้รักตาย
ตามอ่านอยู่เสมอนะคะฮี่ๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 02-09-2014 20:17:11
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย นฤพงศ์ เราชอบนายว่ะ  ตอนแรกๆนะยอมรับว่ารำคาญแกเวิ่นอะไรเยอะแยะ :a5:
อ่านไปเรื่อยๆเริ่มสงสารเมียเด็กไม่ให้ชื่นใจ 55555  แต่ว่านะยอมรับใจพี่เนจริงๆ คบน้องด้วยใจล้วนๆ o13     
>>>>>ถึงคนเขียน ไหนๆ คุณนฤพงศ์(คนอ่าน)ก็รอคอยกันมานานแสนนาน รบกวนจัดของหวานหนักๆให้สักตอนสองตอนเถอะค่ะ :mew2: :กอด1: :pig4:


หวานหนักๆนี่คือต้องใช้สมองอย่างแรงเลยนะคะ ถ้าป่วงอย่างหนักนี่ของถนัด(ฮา)

คือตอนนี้แต่งแล้วลบหลายรอบมาก จะพยายาด เฮ้ย! พญายม เฮ้ย! พยาบาท เฮ้ย! พยายาม เฮ้ย! ถูกแล้ว! ตึ่งโป๊ะ!


55555555555555555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 02-09-2014 21:05:16
55555555555555555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 08-09-2014 10:55:46
ยิ่งอ่านเปยยิ่งดูน่ารักอ่าาาา   :impress2:  ส่วนเน   :ruready  ยังกวนประสาทเหมือนเดิมนะแกนะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: rainbow67 ที่ 08-09-2014 22:46:29
เหมาะกับเนและน้องเปยมาก

http://www.youtube.com/v/iJGz3qbaE_A?version=3&amp;hl=en_US&amp;rel=0" type=
Song Credit: คนไม่เอาถ่าน by Big Ass
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 09-09-2014 23:37:58
หวานหนักๆนี่คือต้องใช้สมองอย่างแรงเลยนะคะ ถ้าป่วงอย่างหนักนี่ของถนัด(ฮา)

คือตอนนี้แต่งแล้วลบหลายรอบมาก จะพยายาด เฮ้ย! พญายม เฮ้ย! พยาบาท เฮ้ย! พยายาม เฮ้ย! ถูกแล้ว! ตึ่งโป๊ะ!


55555555555555555
               
คนเขียนเอาไรมาให้ อ่านแล่วก็ Fin ท้างน้านนนน :heaven
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บอกรักผะอั๋ว:x 18/8/57
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 10-09-2014 00:32:31
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน แบบว่าน้องเปยน่ารักมากกกก อิเนกวนตีนมากกกกก 5555555 
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 12-09-2014 20:15:13
 :mew3: :mew3: :hao3:


นี่เปยเองนะ เปยขอเล่าบ้างเนอะ จะมาตอบดีกว่า ตอบแบบหลายคนคงสงสัยว่าตอนนี้ๆเปยรู้สึกอะไรยังไงดีกว่าเนอะ


แต่เปยขอออกตัวก่อนเลยนะ เนมันชอบเล่าไปเรื่อย! เล่าอะไรไม่รู้ไม่มีแก่นสาร ไม่มีสาระ มีแต่ความหล่อของเน555

บางตอนนะ อย่างตอนที่เปยบอกจะไปสักชื่อเน 'นฤพงษ์' อะไรนั่นน่ะ เปยล้อเล่นเหอะ! ใครจะไปสักเล่า........อายตายเลย.....
เนต้องมองด้วยสายตาแปลกๆแน่เลย แค่เปยคิดตัวก็แทบจะระเบิดแล้ว! แถมยังมีชื่อเนอยู่บนตัวเปยเงี้ย โหย//////


ถามเรื่องนาฬิกายี่ห้อน้องเปยที่สักอยู่ที่ข้อมือเน
.
.
.
.
เรื่องนั้นก็นะ
.
.
.
.
.
ชอบสิถามได้/////.
ตอนแรกไม่เห็นหรอกๆ เปยตาไม่ดี55 แต่พอเห็นเท่านั้นแหละ...ถ้าเขินจนตัวแทบแตกมีจริงเปยคงตายวันละล้านรอบ พอเปยรู้นะว่ามันมีอยู่ที่ข้อแขนเนนะ เปยก็จะชอบมองอ่ะ แบบเนนั่งอยู่เฉยๆเปยก็จะเหลือบมองข้อมือละ55


แล้วก็นะ

ทำไมถึงชอบเน?


ไม่ได้ชอบนะ!

เปยไม่ได้ชอบ!



แต่เปยรักเลยคนนั้นน่ะ!

ทำไมไม่รู้ มีดีอะไรก็ไม่รู้คือเห็นครั้งแรกหน้าโรงเรียนที่เปยเรียนไง ขี่มอไซค์ผ่าน แล้วก็เห็นทุกวันไง เปยจำเวลาได้เหอะมากี่โมง บางวันมาสายก็ชะเง้อหากันหน่อย นั่นแหละก็คงจะชอบคนที่ขี่มอไซค์นั่นแน่เลย ตอนนั้นเปยคิดอย่างงั้น แต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจตัวเองนะเปยอ่ะ จนวันนึงเนมันขอคบนั่นแหละ รู้เลยตอนนั้นอ่ะ ใจเปยแทบทะลุไปกระแทกวงแหวนดาวเสาร์อ่ะคิดดู สรุปอัตโนมัติเลยชอบแน่ๆ


จากชอบก็กลายเป็นรักเลยนะ เนชอบเล่นมุขอะ มุขแบบอะร๊ายยยยยย ทำไมเนพูดไปเรื่อยแบบนี้ ชอบให้ตบมุข เป็นบ้าอะไรไม่รู้ถ้าเปยไม่ตบมุขนะ เนก็จะตบมุขตัวเองเอง ก็น่ารักดี55

เรื่องทะเลาะก็ไม่ค่อยนะ แทบจะไม่มีเลย เนมันไม่ค่อยโกรธ เป็นแบบโกรธยากหายเร็ว ส่วนเปยก็นะโกรธเนได้ไม่นานหรอก เปยกลัวเนกลายเป็นโกรธเปยแทน55 แล้วอีกอย่างเปยว่ามันเสียเวลา เนอะ ทะเลาะกันเสียเวลาเปล่า



ทำไมไม่ค่อยให้เนมีอะไรด้วย


อืมมมมมม


....ก็ไม่ได้ไม่ให้ซักหน่อย เปยก็ให้เหอะ ไม่ได้ให้น้อยด้วย....แค่นานๆครั้ง
.
.
จะบ้าหรอให้เยอะทำไมเล่า งานการก็มีทำ มัวแต่เรื่องนี้ก็ไม่อันทำอะไร ยิ่งเนมันชอบหื่นอ่ะจะโยงเข้าเรื่องนี้ตลอดเลย แต่ก็คงขำๆอีกนั่นแหละ เนมันรู้ว่าถ้ามันจะทำจริงๆยังไงเปยก็ยอม ดูขัดแย้งกับที่พูดๆมาข้างบนเนอะ ก็ทำไงได้อ่ะ เปยรักเนหนิ 555


เหมือนเปยรักเนแบบโงหัวไม่ขึ้นเลยเนอะ


แต่เปยว่าไม่นะ


ไม่ได้เหมือนแต่มันใช่เลย55555


แต่ความรู้สึกมันตั้งแต่คบกันตอนแรกเลยนะ แบบรู้สึกแบบนี่ตั้งแต่สองสามสัปดาห์แรกที่คบกันจนถึงตอนนี้ ปัจจุบันนี้ เปยก็ยังรู้สึกแบบเดิมกับเนอยู่นะ เดินจับมือ เปยแทบจะเข่าทรุดให้เนลากไปตลอดทาง555(เวอร์ละ)


ทำไมเปยดูหลงเนจัง โดนของหรอ?


ใช่โดนของ ของใหญ่ไง ของเนใหญ่

กร๊ากกกกกก

อุ่ยหลุดๆ


เอาใหม่ๆ


ใช่ เปยโดนของเน ของใหญ่ด้วยแหละ555

แต่จะทำไงได้เนทั้งหล่อ เท่ สาวๆติดเยอะ ตั้งแต่นี้ไปเปยคงให้เนมีอะไรๆด้วยเยอะขึ้นหน่อยแหละ

แล้วก็นะ...


"เนทำไรอ่ะ"


"ห๊ะเปล่าๆ"


"พิมพ์อะไรในโน๊ตบุ๊กอะเน เปยดูหน่อย"


"เปล่าๆๆเว่ย เมิงจะไปไหนก็ไปเลยป่ะ"


"เปล่าอะไร ก็เปยพิมพ์อะไรทิ้งไว้อยู่อ่ะ ที่เนบอกให้มาพิมพ์อ่ะ"


"ก็เอ่อไง.. ก็กูกดโพสต์ให้ไง กูเปล่ายุ่งเหอะ กะจะดูหนังโป๊เนี่ย"


"แหน่ะพูดงี้ต้องแอบพิมพ์อะไรเพิ่มแน่เลย เอามาเลย ให้เปยดูเลย เน...เน! หนีไปเลยนะ ถ้าเนไม่มีพิรุธขนาดนี้ เปยก็ไม่อยากดูหรอก มันมีพิรุธเห็นๆอ่ะ"


"บ่นๆ เอ๊ะ ไม่ให้ผ่านไปหรอก กร๊ากกก "


"เน-"-"


"ว่าไงเมีย"


"ฮึ่ยยยยยยยยย เนพิมพ์อะไรเอามาดูเลย!"


"ฮึ่ยๆ ฮึ่ยแป๊ะเมิงดิ่ แล้วเมิงจะดิ้นทำไมห๊ะไอ้เปย เจ้าเข้าหรอเมิง"


"ไม่ใช่นะ! ทำไมเนชอบทำนิสัยแบบนี้เนี่ย"


"ทำไร กูทำไร แค่พิมพ์เพิ่มไปว่า 'รักน้องเปย' แค่นี้เอง"


"จริงนะ"


"เอ่อจริงดิ่ ไม่จริงให้กูหล่อลากตับไตไส้พุงเลย"



"ฮึ่ยยยคนเราเนอะ  รักเนด้วยเหมือนกัน "



"อะไรๆ มากอดกูทำไม ไปๆ ไปกินข้าวป่ะ เดี๋ยวพี่เนพาไปเลี้ยง อยากกินอะไร"



"เปลี่ยนเรื่องตลอดๆ"


"จะกินไหมห๊ะ จะกินไหม นานๆกูจะพาออกไปกินข้างนอก"


"เปยอยากกินไก่ เคเอฟซี"


"โอเค เคเอฟซี ป่ะๆ เอามือเมิงออกจากเอวกูก่อน  เอิ้วววไอ้เปย  เอ่อถ้าเมิงจะเอางี้ อย่าให้กูเห็นนะว่าเดินในห้างเมิงไม่กอดกูงี้อ่ะจะตบให้คว่ำเลย"


"ปากดีตลอดเลยคนนี้"


"เอ่อดิ่ปากดีนิ ตอนนั้นปากนี้รึเปล่าวะทำเอาใครไม่รู้ดิ้นเป็นปลาถูกทุบหัววะ"


"ดูเปรียบเทียบเข้าเปยเป็นคนนะ"


"อ้าวนึกว่าเป็นเมียกู"


กร๊ากกกกกกก


"คนแก่พูดไปเรื่อยละ"


แก่พ่องงงงงงงงง

.
.
.
.
หืม

อะไร


จบละเหอะ


ความในใจไอ้เปยไง


จบเลี้ยวววว


อะไรใครพิมพ์


ใครพิมพ์


ข้างบนนั่นนะไอ้เปยพิมพ์เหอะ มันก็บอกหยกๆว่ามันพิมพ์ กูเเค่ไปดูเฉยๆไง
.
.
.
เอ๊ะกูบอกว่าไอ้เปยก็ไอ้เปยดิ่วะจะเป็นกูพิมพ์ได้ไง
.
.
.
รูปแบบการคุยก็ไอ้เปยชัดๆ ไอ้แทนตัวเองว่า เปยๆนั่นน่ะ
.
.
.
จะเป็นกูได้ยังง๊ายยยย


กร๊ากกกกกกก




แต่ไอ้เปยก็แม่งโง่เหมือนเดิมเลยวะ ไม่รู้สมองประมวลผลอะไรยังไง แปลกๆไงไม่รู้วุ๊ย  :z3: :z3:


.........................................................................

อะไรก็ไม่รู้ ห้าๆๆๆ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

เปยน่ารักไหม เปยน่ารักไหม เนหล่อไหม เนหล่อไหม ห้าๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 12-09-2014 21:39:36
บ๊องทั้งเปยทั้งเน555555555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: ปลายไผ่ ที่ 12-09-2014 21:44:53
เปยน่ารัก

เนชอบเล่นมุกแป๊กอ่ะ

บางมุกเกือบขำล่ะนะอีกนิดเดียว :jul3:

แต่ก็ไม่ขำแบบนี้เค้าเรียก

"มุกไม่ฮา พาคนเครียด"

กร๊ากกกกกกๆๆๆๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-09-2014 22:43:38
เนมันหล่อเหรอ ให้ตายเถอะ 
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 13-09-2014 07:56:27
สรุปว่าเปยนะ 55555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-09-2014 07:59:44
 :z2:  เนเอ๊ยยย...
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 13-09-2014 09:49:13
น้องเปยฮา...ติงต๊อง แต่ก็น่ารัก ใสๆ?
ส่วนเน เท่และหน้าตาหล่อ (อันนี้จริงรึเปล่าไม่รู้)
แต่ที่สำคัญที่สุดนะ อ่านจบแล้วรู้เลยว่าใจนายมันหล่อมาก...........หล่อที่สุด
สมกับที่น้องเปยรักจริง ๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 13-09-2014 12:21:49
เปยน่ารัก เนย์กวนประสาท เหมาะสมๆ   :impress2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 13-09-2014 12:37:53
น้องเปยน่ารักกกกกก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 13-09-2014 21:21:39
 :m20:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 13-09-2014 21:35:18
โอ้ยน่ารักกกก ชอบบบบบ เปยน่ารักมากกกก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 13-09-2014 22:05:11
ไอ้พี่เนนี่เกรียนตลอด
ส่วนเปยก็น่ารักตลอด 55+
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 13-09-2014 22:48:57
 :m20: :pigha2: คู่ฮาคู่เฮี้ยน มาพอให้หายเหงา   อิอิ   สรุป พี่เน  มันหล่อเนอะ!  55555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 14-09-2014 16:45:05
สมแล้วที่มันอยู่ด้วยกันได้  ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เปยเองนะ 12/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 14-09-2014 19:19:49
 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ใครว่าข้าไม่หล่อ 16/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 16-09-2014 13:06:54
แหน่ะๆ กูว่าแล้วววว กูว่าเลี้ยววววววววววววว

สบประมาทกู

มีการสบประมาทกู

'เนมันหล่อเหรอ ให้ตายเถอะ'

ถ้าเห็นหน้ากูแล้วอาจตายได้ หล่อบรรลัยโลกา หล่อเพชรฆาตอ่ะเคยได้ยินป่ะ

'เน เท่และหน้าตาหล่อ (อันนี้จริงรึเปล่าไม่รู้)'

จริงครับกูคอนเฟิร์ม ฟันเฟิร์ม หุ่นเฟิร์ม หน้าตาเฟิร์ม





พวกเมิงนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว

ถ้ากูไม่หล่อไอ้ห่าเปยจะหวงหรอ

เนี่ยยยยยยยยยยยยยยย

..............

กู:ลิ่มๆ กูหล่อไหมวะ
ลิ่ม: -"- ไม่
กู:สาสสเอาดีๆไม่ขำๆนะ เมิงจำไม่ได้หรอตอนปวช.2 น้องนีน่ากับน้องจุ๊บจิ๊บแย่งกูกันอ่ะ แล้วตอนไปกินที่ร้านพี่รหัสเมิงอ่ะที่ดาวกับน้องขิมแม่งเอาเหล้าราดหน้ากันไงเมิง
ลิ่ม: อื้อ จำไม่ได้ เขาร้อนกันเปล่าวะเลยราดหน้าอ่ะ
กู:กูขอตัดเพื่อนกับเมิง ณ บัดนาว


..................

กู:คุณทีมครัช กูหล่อไหมครัชสำหรับกูเมิงหล่อมากเลยนะครัช
ทีม:หึ เมิงก็หล่อครัชไอ้ห่าเน หล่อเหมือนกันเลยสมแล้วที่เป็นเพื่อนกันนะ
กู:เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเลี้ยงเหล้านะครัช
ทีม:กูดูดีๆแล้วเมิงหล่อกว่านิชคุณอีกนะครัชเนี่ย
กู:ของมันแน่อยู่แล้ว ตอนแรกกูไปเดบิ้วแล้วแหละเข้ารอบพร้อมนิชคุณเลยแต่กูอยากโฟกัสเรื่องเรียนมากกว่าไง เลยให้นิชคุณเขาไปเหอะ


เนี่ยยยยยเป็นไงๆๆ มีคนบอกกูหล่อ กร๊ากก

.........


กู:ไอ้ห่าต่อ หน้าตากูเป็นไงบ้างวะ
ต่อ:ก็ไม่ได้มีตรงไหนพิการหนิครับ
กู:เดี๊ยกูป๊ะ...เลยหนิ กูหมายถึงกูหล่อมะ
ต่อ:ก็ดีหนิครับ หน้าตาไม่ได้ย่ำแย่
กู: ขอคำเดียว หล่อ ไม่หล่อ
ต่อ:ระหว่างหล่อและไม่หล่อครับ
กู:กวนตีนกูๆๆๆ ทำไมมีแต่คนชอบกวนตีนกูวะ

.................

กู:เจนกูหล่อป่ะวะ
เจน:อยู่ดีๆมาถามทำไมเนี่ย น้องเปยไปมีแฟนใหม่หรอ
กู:เดี๊ยะกูป๊ะฟ้องไอ้ลิ่มเลยหนิ
เจน:ฟ้องไรลิ่ม!?
กู:กูจะกุเรื่องขึ้นมาว่าเมิงชอบตบหัวแมวที่เลี้ยงไว้
เจน:ไอ้เน ไอ้ห่าโครตเลวเลย
กู:งั้นตอบมาว่ากูหล่อไม่หล่อ เร็ว
เจน:เอ่อ เมิงหล่อ หล่อเหมือนคนไปทำศัลยกรรมแล้วถูกรถสิบล้อชนอ่ะ


ไอ้เชี่ยเจนแฟนไอ้ลิ่มมมมมมมมมมมมมมม



แม่งเซาะซ้ำกรรมซัดจริงๆชีวิตกู มีเพื่อน เพื่อนก็แม่งไม่รักดี แฟนเพื่อนก็แม่งนิสัยไม่ดี

คงมีแต่เมียรักนี่แหละที่รักกูจริง

รับรองคำตอบไม่ทำให้กูผิดหวัง


กู:เปยกูหล่อป่ะวะ
เปย:ทำไมถามอย่างงั้นอ่ะ
กู:เอาน่าแค่อยากรู้
เปย:แน่ะ ถามทำไม ไปชอบใคนที่ไหน เนไปชอบใครๆๆ จะทิ้งเปยหรอ ไอ้เนๆๆ
กู:สาสสสสสเดี๊ยะกูป๊ะตบแล้วเอาให้หายบ้าเลยหนิ กูแค่ถามเฉยๆ กูอยากรู้เฉยๆ
เปย:จริงนะ
กู:ไม่จริงมั้ง เอิ้ว
เปย:ง่าา เชื่อแล้วๆ อย่าโกรธเปยนะๆ เนหล่อที่สุดเลยนะ หล่อที่สุดของเปยเลยเนอะ

สาสสสหล่อที่สุดของเมิงแปลว่าแค่สำหรับเมิงดิ่
วะงั้นอ่ะ


เปย:อย่าหล่อเลยนะ เดี๋ยวมีคนมาแย่งเปยนะ ไม่เอาด้วยหรอก ฮึ่ย
กู:กูควรดีใจป่ะวะ
เปย:ถึงเนจะเป็นยังไงไม่เห็นเป็นไรเลย เนโดนรถสิบล้อชนแล้วดั้งหัก ตาบอดเปยก็ยังรักเนนะ คุณหมอเปยจะรักษาเนเองนะ
กู:นี่เมิงแช่งกูสัส
เปย:ไม่ได้แช่งๆ ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยอ่ะเน
กู:ก็กูหล่อ จริงๆแล้วกูหล่อไง
เปย:นี่แคร์ทุกคนเลยหรอเน ถ้าเขาบอกเนไม่หล่อก็จะเสียใจหรอ นี่ไงเปยบอกเนหล่อแล้ว ดีใจนะซะนะ แค่เปยคนเดียวดิ่ สนใจแค่คำพูดเปยคนเดียวน้า รักเนที่สุดเลย หล่อที่สุดในโลกเลยคนเนี้ย อย่าให้ใครเห็นความหล่อของเนเลยนะเดี๋ยวเขารักเนเหมือนเปย แต่เปยไม่มีวันแพ้ใครหรอก รักมากกว่าอีกเนอะ


.
.
.
แม่งงง
.
.
.
เป็นแค่ไอ้เปย ไอ้ปัญญาอ่อนเปย


ทำเอากูน้ำผัวของยายพ่อของแม่จะไหล





น้ำตาๆๆ กูบอกเผื่อใครไม่เก็ตมุข

ตึ่งโป๊ะ



สรุปแล้วจบนะครัชทุกคน

กูขอหล่อแค่ในใจน้องเปยนะครัช

ครัช

ครัช

แล้วกูจะครัชอีกนานไหม

แม่งเดี๋ยวนี้คนเขาใช้เกียร์ออโต้หันหมดเเล้วสัส

ตึ่งโป๊ะ
.......................

ไม่มาต่อไม่ได้เนมันเดือดร้อน(ฮา)
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ใครว่าข้าไม่หล่อ 16/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 16-09-2014 20:07:59
มุขเนมันลึกซึ้งมาก ถ้าไม่เฉยต้องอ่านซ้ำสักสิบรอบถึงจะเข้าใจ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ใครว่าข้าไม่หล่อ 16/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 16-09-2014 20:21:39
เออ! เชื่อแล้วว่า แกหล่อจริง นฤพงศ์!!! เล่นมา 'ฟัน' เฟิร์ม ด้วยตัวเองขนาดนี้ เชื่อก็ได้วะ  :jul3:
ถ้าจะให้เชื่อหมดใจต้องเอารูปมาโชว์ ให้ไวๆ เร็วด้วยๆ  :katai3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ใครว่าข้าไม่หล่อ 16/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-09-2014 20:38:29
 :laugh:  เชื่อแล้วๆว่าเนหล่อมาก (ในสายตาเปย)
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ใครว่าข้าไม่หล่อ 16/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 16-09-2014 20:38:53
เนมันบ้าาาาาาาาาาาาาาา
มันไม่ใช่คนธรรมดา 555  ^▽^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ใครว่าข้าไม่หล่อ 16/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 16-09-2014 20:50:06
 :katai2-1:  เนย์ แกนี่ก็จะหล่อให้ได้เลยเนาะ  :laugh: เอาน่าหล่อในใจเปยก็พอ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ใครว่าข้าไม่หล่อ 16/9/57
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 17-09-2014 07:49:15
แหม่ จะหล่อให้ได้เลยนะ 5555555

ฮาตรงไปถามบรรดาเพื่อนๆนี่แหละ  กร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 04-11-2014 17:13:22
เคยรำคาญอะไรมากๆป่ะ

รำคาญจนอยากแทรกแผ่นดินหนี


รำคาญจนอยากจะเอาเงินในบัญชีทั้งหมดไปให้หมอศัลยกรรมเย็บปาก

แต่ก็ทำไม่ได้


นั่นก็ใช่ เพราะกูไม่(ค่อย)มีตังค์

แต่ประเด็นหลักมันน่ะ


เพราะนั่นน่ะเมียกู

-*-


"ลอย ลอย กระทง ลอย ลอย กระทง ลอยกระทงกันแล้ววว ลอยกระทงกันแล้วนะเน"

"อื่อ กูรู้ๆ"

"ได้ยินม้ายย ลอยกระทงอ่ะ ขอเชิญน้องเนออกมารำวง"

"ได้ยินแล้วๆ"

"รำวงวันลอยกระทง รำวงวันลอยกระทง ฝนจะส่งให้เราสุขใจ ฝนจะส่งให้เราสุขใจ"

"เมิงไปร้องไกลๆได้ป่ะ กูขอละ กูไหว้ละ อ่ะกูกราบเลยนะที่รักนะ หรือจะให้กูเช่าห้องคาราโอเกะให้เลยไหม กูข้อขอเมิงเลยนะเปยนะ ช่วยอยู่เงียบๆหน่อยนะที่รักนะ กูจะทำงาน ดูปากกูนะ กูจะทำงาน!"

นั่นไงพูดจบบึนปากใส่กูอีก ให้มันได้งี้ดิ่

ตามเคยละวะเอางานมาทำบ้าน ไอ้เปยก็เรียกร้องความสนใจตามเคย เมิงไม่ไปอ่านตำรงตำราบ้างวะ มาล้อมหน้าล้อมหลังกูอยู่นั่นแหละ

วู้

เรื่องของเรื่องคือมันอยากไปเที่ยวลอยกระทง งานลอยกระทงอะ แต่วันนั้นเผอิ๊ญเผอิญกูได้อยู่กะดึกไงเมิง จะบ้าตาย จะสลับเวรกับใครอ่ะ ใครจะยอมอ่ะ เขาก็อยากไปเที่ยวกับแฟนกับพ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายเหลนหลานกิ๊กชู้และอีกหลายๆอย่าง

ถามว่ากูอยากไปไหมก็เฉยๆว่ะ ไปกับไอ้เปยแม่งทุกปีละ ไอ้เปยแม่งก็งี้ทุกปีเหมือนกรอภาพซ้ำไปซ้ำมา-*-

"ไปอ่านหนังสือป่ะเมิงอ่ะ"ออกปากไล่มันทั้งๆที่สมองยังคิดอยู่กับงานตรงหน้า

"....เอ้อ! แล้วตอนช่วงเปยสอบอย่ามาหาว่าเปยอ่านแต่หนังสือแล้วไปสนในเนละกัน"เสียงประตูปิดโครมตามมาหลังพูดจบ

-*-


สัสเปยเมิงเดินออกไปไหน เมิงจะเดินออกจากห้องนอนไปไหนครับ


เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆ ได้ยินไอ้เปยมันงึมงำๆประมาณว่าแล้วมันจะออกไปไหนของมัน


เอ่อดิ่วะหนังสงหนังสือแม่งอยู่ในห้องหมด
ก็เมิงใช้ห้องเดียวกับกูอ่ะ ไอ้สัส จะออกไปไหนของเมิงวะ


...............

เอามือนวดลูกตาหมุนๆไปมา ปวดผัวของยายเว้ย(ตา กูบอกให้เผื่อไม่เก็ทมุข ทั้งๆที่เป็นมุขเก่าที่กูเคยเล่นไปแล้วรอบนึง) เหมือนล้าๆไงไม่รู้ว่ะ สงสัยจ้องนานเกิน

ถามถึงไอ้เปย นู่นไง บนเตียงอ่านหนังสือกิ๊กก๊อกๆซักพักก็หลับไปละรายนั้นน่ะ เหนื่อยมันอาะดิ่แหกปากมาหลายชั่วโมงละ

เฮ้อออออ

กี่ปีละวะครบกัน 7ปีดิ่ 7ปีมั้ง อื่อ7ปี ก็ตั้งแต่มันม.2อ่ะ ตอนนี้ปีสอง ห๊ะอะไรนะกูแก่แล้ว แก่ห่าไร26หยกๆ27หย่อนๆอยู่เลย วัยกำลังขบเผาะ

7ปีคนเป็นแฟนจะเลิกกัน

อะไรเมิงความเชื่ออะไรเมิง

อาถรรพ์หมายเลข7 โธ่

ก็กูไม่เชื่ออ่ะ เลิกกันใช้เลข7ตัดสินหรอไงวะ ใช้ตัวเองและคู่ครองสิเว่ย คนเหี้ยไรจะเลิกกันใช้เลข7ตัดสิน-*-

พับๆงานบนโต๊ะให้เป็นระเบียบดีๆ เดินปัดๆผมไปหาไอ้คนบนเตียง

แม่งดูมันนอนดิ๊งอเป็นกุ้งเลย  ได้จัดท่านอนให้มันใหม่ให้นอนดีๆ ก่อนจะเอาผ้าห่มห่มมัน ยืนมองมันนิ่งก่อนจะยิ้มออกมา คงเหนื่อยมันอ่ะดิ่ไอ้เปยอ่ะ แหกปากร้องมาสองสามวันละไง เฮ้อเมียกู

เดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวนอนข้างๆมัน ดึงๆมันมากอดเบาๆตัวแม่งนุ่มๆเหมือนเด็กเลย

.........................

กู:ลอยกระทงไปไหน
เหี้ยลิ่ม:ไปลอยกระทงไง
กู:ไม่ตลก-"-
เหี้ยลิ่ม:ใครให้ตลกอ่ะ
กู:เอาดีๆ-"-
เหี้ยลิ่ม:ไปกับบ้านเจน เมิงทำไม
กู:ไม่ทำไมอ่ะ แต่อยากทำเมีย
เหี้ยลิ่ม:เหยดดด เหยดเลย เหยดเลย
กู:เหยดได้ก็ดีดิ่

..........................
กู:ลอยกระทงไปไหน
เหี้ยทีม:ไปลอ...
กู:ลอยกระทงไปที่ไหน-*-
เหี้ยลิ่ม:เล่นประทัดกับเด็กแถวบ้าน
กู:อ่าๆ ไว้กูโทรหาใหม่

..........................
กู:ไปลอยกระทงที่ไหน
เหี้ยต่อ:แม่น้ำครับ
กู:แม่เมิงไม่ได้ชื่อจันหรอวะ
เหี้ยต่อ:ถ้าคุณเนจะโทรมากวนประสาทผมขอวาง

แล้วมันก็วางไป

เมิงดู เมิงดูใครกันแน่ที่กวนประสาท


แม่น้ำพ่อง



"เปย"เรียกมันในตอนเช้าที่กูกำลังเก็บเอกสารใส่กระเป๋า

"อะไรเนผู้ไม่ไปลอยกระทงกับแฟนเปย"นั่นไงโดนอีกละกู

"กูไม่ได้ไม่ไป เข้าใจไหมว่ามันมีงานๆ ไม่มีกูก็ไปไง"

"เปยก็ไม่ได้ว่าอะไรไง"โหพูดมาได้ว่าไม่ว่าอะไร

"แล้วที่เมิงบ่นๆอยู่นี่เขาเรียกว่าอะไร"

"หว่านล้อมให้เนไปลอยกระทง"

"หว่านล้อมนี่คือหว่านเมล็ดพืชให้เป็นวงกลมป่ะ แบบล้อมอะไรบางอย่างอยู่เงี้ย"

"-*-ไม่เห็นตลกเลยเน"

"เอ๊าแล้วใครบอกกูเล่นมุข เงียบๆ เมิงเงียบเลย คืออยากไปใช่มะไอ้ลอยกระเทยลอยกระทงเนี่ย ไปกับไอ้ทีมมะ มันจะไปเล่นประทัดกับเด็กๆในหมู่บ้านมัน เมื่อกี้กูโทรไปถามมันละ"พูดจบไอ้เปยถลึงตาใส่กูเลยดิ่

"เลยฮาลวีนมาแล้วเมิงจะทำตาถลนทำไมสัสเปย หรือเมิงจะลอยกระทงออนไลน์เอาก็ได้นะ"

"ฮึ่ยยยยยยยย !!"มันพูดแล้วกระทืบเท้าข้างเดียวถี่ๆ

เชี่ย!

เกือบย่ำมดตาย

แต่มดเจ้ากรรมก็ตายจนได้เพราะไอ้เปยมันย่ำถี่
-*-

"เอ๊าๆ กระทืบให้พอ เสร็จแล้วล็อคประตูบ้านด้วยอ่ะ"พูดจบทำท่าจะหันหลังแต่ก็พลิกตัวหันกลับไปหาไอ้เปยอีกรอบ

"เปย มาจูบที"บอกมันหน้าตาย

ไอ้เปยมองหน้ากูแบบค้อนๆแต่ก็ยอมเดินมาเขย่งขาเอามือจับแก้มกูแล้วกดจูบเบาๆก่อนผละออกมามองหน้ากู

ก้มหน้าลงสูดหายใจแรงๆที่ซอกคอมัน
"หอม"

"แหวะ หยั่งกะโรคจิตแหน่ะคนเรา"มันพูดแล้วย่นจมูก ทำตัวเหมือนเมื่อกี้ไม่ได้งอนกูเรื่องไปลอยกระทง


แหม่ะ เมียคนโรคจิตมันไม่น่าแหวะกว่าหรอ
ทำเป็นพูด


..............

ยอมรับเลยอย่างที่เห็น เวลามันไม่ค่อยมี ถึงมีก็ไม่ตรงกัน ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเองไง กูก็โตแล้วที่ต้องรับผิดชอบหน้าที่การงาน ไอ้เปยก็โตแล้วที่จะรู้ว่าต้องทำตัวไงอะไรยังไงเข้าใจอะไรง่ายๆ

อย่างเรื่องนี้มันก็เข้าใจแหละ แต่มันก็เจ๊อะแจ๊ัๆตามประสามันอ่ะ

สงสารไหม สงสารดิ่วะแฟนกูอ่ะ แฟนกู แต่มันต้องเข้าใจไง

ถ้ามันไปเที่ยวกับเพื่อนถามว่าโกรธไหม ก็ไม่อ่ะ
ดีซะอีกมันจะได้ไม่เหงา

แล้วที่กูโทรหาเพื่อนกูเพื่อเสนแให้ไอ้เปยไปเที่ยวด้วยไม่ใชาเพราะกูสงสารมันที่ไม่มีเพื่อนหรอกหรอ กูไม่ได้อยากผลักภาระแบบที่ใครๆคิดหรอกนะ แค่ไม่อยากให้มันเหงา

หรือเป็นเพราะเวลามันไม่ตรงกันวะกูเลยกลายเป็นแบบนี้ หลายๆอย่างกูก็เปลี่ยนไปตามน้องของพ่อยุไง

.
.
.
อายุ

กร๊ากกกก

เห็นมะกูเปลี่ยนไป มุขกูล้ำขึ้น กูได้ยินพวกเมิงหัวเรากันระนาวเลยว่ะ


ไม่ตลกกี่คน กูจะข่มขืนไอ้เปยตามจำนวนคนไม่ตลกเลยหนิ

กูได้เปรียบอะไร๊ เสียเปรียบดิ่เพราะพวกเมิงตลกกันไง กร๊ากก


กรรมกูเครียดอยู่โทษๆ

..........................

แล้ววันลอยกระทงก็มาถึง

ไอ้เปยของพวกเมิงหง๋อยเลยดิ่ทีนี้

มันบอกกูเย็นๆมันจะไปปล่อยโคมกับเพื่อนมันที่คณะรวดลอยกระทงด้วยกลับมาประมาณสองทุ่ม

แหน่ะ กลับไม่ค่อยดึกงี้ หวังกูกลับมาลอยกระทงด้วยอ่ะดิ่เมียกูอ่ะ สงสารว่ะ
หอมหัวมันแรงๆทีนึงก่อนจะออกไปทำงานตอนสามโมงเย็น

เริ่มเห็นเขาตั้งร้านกระทงกันตามแนวฟุตบาท ตามข้างแม่น้ำ เฮ่อ เปยเอ้ยกูขอโทษว่ะ
.
.
.
.
แหงนมองนาฬิกาเป็นช่วงๆปาไปห้าทุ่มกว่าละ
ถึงปากกูจะพูดๆไปตอนแรก แต่ยังก็ห่วงไอ้เปยอยู่ดีละวะ มันไลน์มาบอกกูตอนสองทุ่มกว่าๆว่าถึงบ้านแล้ว รอยู่ข้างล้างนะ

นั่นไงมันยังไม่ลดละความพยายาม

ซักพักมันก็ส่งรูปกระทงมาให้ดู เป็นกระทงธรรมๆดาๆเบสิกๆมันบอกทำกับเพื่อนที่คณะแล้วเหลือเลยเอามา

ไอ้เปยเอ้ยยยยใครไม่รู้ความหมายก็ไปเปิดพจนานุกรมซะ ถุ๊ย! คนละความหมายเว่ย (กูว่าพวกเมิงไม่เก็ทมุขนี้แน่เลยว่ะ) คือเวลาเมิงไม่รู้ความหมายก็เปิดพจนานุกรมใช่ป่ะ แต่นี่มันเป็นความหมายเปรียบเทียบไง จริงๆต้องใครไม่รู้ความหมายก็โง่ละ แต่กูเล่นมุขว่าใครไม่รู้'ความหมาย'ก็ไปเปิดพจนานุกรมซะ

เข้าใจยัง

ถ้ายังไม่เข้าใจก็เรื่องของเมิงเพราะขนาดกูเล่นเองยัง งง เองเลย

แตนนะ
.
.
ต่อนะ(เผื่อไม่เข้าใจกูแก้มุขให้ แต่พวกเมิงอ่านกูหลายรอบละน่าจะเข้าใจ แบบกูเข้าไปอยู่ในใจงี้)

กูก็ได้แต่ตอบมันกลับไปว่า นอนห่มผ้าด้วยนะ

บอกเป็นนัยๆด้วยอ่ะเมิง ว่าไม่ต้องรอ

ดูกูเป็นพระเอกที่ไม่ดีมากๆเลยเนอะ

ก็จะให้ทำไงอ่ะ ให้กูโดดงาน ให้กูไปขอลางานหัวหน้างี้หรอ อยู่กับความเป็นจริงหน่อยดิวะ กูก็อยากให้ไอ้เปยอยู่กับความเป็นจริงเหมือนกัน

กูผิดหรอว๊า!



กว่าจะทำงานเสร็จปาไปเที่ยงคืนครึ่ง ไม่เอากุญแจตึกให้กูแล้วให้กูปิดเลยหล่ะ
 
ในออฟฟิสอะไฟปิดเกือบหมดละแต่ในโรงงานนี่คนที่กะกลางคืนมีถมไป วันนี้กูมาทำในออฟิศไง ไม่ได้ไปตรวจเครื่องไง

โบกมือลาพี่ยามก่อนจะขี่รถออกมา
บนถนนรถไม่ค่อยมี กูบิดรถอย่างแรง อะไรในใจๆตะหงิดๆว่าเปยมันยัง นั่นแหละ รออยู่แน่ๆ

ถ้ากูเดาผิดก็ถือว่ากูไม่ได้พูดละกัน

นั่นไงไฟในบ้านยังเปิดอยู่ หยิบกุญแจมาไขประตูรั้ว จูงมอไซค์เข้ามาก่อนจะล็อคเหมือนเดิม

เดินไปเปิดประตูบ้าน อ้าวเสือกล็อคอีก เคาะเรียกไอ้เปยแต่ข้างในกลับเงียบ ลองเอามือป้องกระจกดู เหมือนจะเป็นอะไรปูดๆอยู่บนโซฟา


หลับแน่เลยวะ


สุดท้ายก็เอากุญแจออกมาไขประตูเอง

ทำไมกูไม่ไขตั้งแต่แรก


เอ๊า มันเรื่องของกูมะ

กร๊ากกก

กรรมกวนตีนโทษๆ


จัดการล็อคประตูเหมือนเดิมก่อนจะเดินไปหาไอ้เปยมัน


ยืนมองร่างผอมๆของมันที่นอนขดอยู่บนโซฟา บนโต๊ะเป็นกระทงที่มันถ่ายไปให้กูดูเมื่อเย็น

ยิ้มน้อยๆก่อนจะเอามือเกี่ยวผมมันทัดหู ก้มหน้าลงหอมหัวมันเบาๆ

รักมันว่ะ

อยู่ดีๆคำนี้ก็เข้ามาในหัวพร้อมกับความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัว เอามือไล้แก้มมันเบาๆก่อนจะเดินผละออกไปชั้นบน เอาของวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะไปจัดการอะไรตามที่คิดไว้เมื่อกี้จนเสร็จ

สุดท้ายก็เดินกลับไปหาไอ้ตัวต้นเหตุ แหม่ะทำเป็นบอกจะรอลอยกระทง ตอนนี้ยังหลับไม่ตื่นเลยเนี่ยคนเรา

ไปนั่งยองๆอยู่หน้าไอ้เปยมัน เอานิ้วเขี่ยๆจมูกเล็กๆนั้นเบาๆ มันย่นๆแต่ไม่ได้ตื่น หัวเราะเบาๆในลำคอ

นานเหมือนกันนะ ไม่ได้มานั่งมองหน้ามันอย่างงี้ อย่างที่บอกไปตอนแรกไง เวลามันไม่ตรงกันน่ะนะ

"เปย"เรียกมันด้วยน้ำเสียงแบบที่มันไม่ค่อยจะได้ยินกูเรียก

"เปย จะนอนอยู่นี่หรอ"พูดแล้วเอามือจิ้มๆปากมันเบาๆ มันสบัดหน้าหนี ลืมตามองกูก่อนจะตะแคงหน้าหนี

"แป๊ปน่าเน...เน..หืมเน!"มันว่าก่อนจะพลิกตัวขึ้นนั่งหันมามองกูอีกรอบ

"ก็กูไง"

"เนมาแล้ว ป่ะลอยกระทงๆนี่ไงกระทงอะ!"มันพูดแล้วดึงๆกูให้ดูกระทง

"นี่ก็พึ่งจะสองทุ่...สอง...ตีหนึ่ง..."มันค้างมองนาฬิกาอยู่อย่างงั้น ก่อนจะหันมามองหน้ากู

"ก็ตีหนึ่งไง ขึ้นไปนอนไหวไหม หรือให้อุ้ม"แซวมันกลับไปทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นด้วย


"กระทงเปยอะ"มันพูดเสียงแผ่ว มองหน้ากูแบบอ้อนวอน

"ก็เอาวางไว้นี่แหละมดไม่ขึ้นหรอก"ยังคงเล่นติดตลกต่อไป ทำเป็นไม่สนใจสายตาที่มันส่งมา

"กระทงเปยหล่ะ"

"เมิงจะพูดซ้ำทำไมเนี่ย"

"...เนบ้า"มันพูดเสียงเบา

"หืม?"

"..เนบ้า..บ้าที่สุดเลย..บ้าบอ..ผีบ้า บ้า"มันพูดกำมือ

"อะไรเมเนี่ยเปย"ถามมันไปทั้งๆที่รู้ เอามือเกลี่ยปอยผมมันออกจากหน้าขาวๆที่ตาเริ่มแดง แต่กลับโดนกำปั้นน้อยๆนั่นทุบดังอักที่อก

"เนบ้า...นิสัยไม่ดี..อึก..ไม่คิดถึงใจ..ใจเปยเลย..ทำไมทำแบบนี้กับเปย"มันเริ่มฟูมฟาย เอามือจิกเสื้อกูแน่น


เอ๊าอารมณ์เปลี่ยนอย่างเร็ว

"ร้องทำไม ร้องทำไมหืมเปย"เอื้อมมือไปลูบหัวมันรั้งให้มาซบอกกู

"ทั้งๆที่น่าจะรู้..ฮึกน่าจะรู้ ..เปย..เปยอยากลอยกระทงกับเน...เนก็กลับดึก..เปยก็รู้ ก็รู้ว่าทำงาน..ฮึก..อย่าโกรธเปย อย่าโกรธเปยนะ" มันเริ่มพูดไม่รู้เรื่องอยู่กับอกกู

หอมหัวมันเบาๆถามมันกลับไปทำไมกูต้องโกรธมัน มันตอบกลับประมาณว่าเพราะกูจะรำคาญมันทั้งๆที่มันรู้ว่ากูมีงานแต่มันยังจะทำตัวแบบนี้

โธ่เอ้ยน้องเปยของพี่เน

กอดมันแน่นๆก่อนจะอุ้มมันขึ้นมาแนบอก มันก็กำเสื้อกูหลับหูหลับตาสะอึกสะอื้น

เดินเข้าไปในครัวหยิบของที่กูเตรียมไว้เมื่อกี้ขึ้นมาแบบทุลักทุเลเพราะอุ้มไอ้เปยอยู่ ไอ้นี่ก็ไม่รู้เรื่องอะไรเล้ย ก่อนจะเดินไปข้างนอกบ้าน

"เปย หยุดร้องไห้"

แหน่ะยังซื้ดขี้มูกอยู่

"เปยไม่ร้องแล้วๆ เดี๋ยวตุ๊กแกได้ยินจะกินตับนะ"พูดขำๆกับมัน ได้ยินมันหัวเราะเบาๆบ่นว่าบ้า แต่มันก็หยุด

"พูดง่ายอย่างี้ตุ๊กแกไม่กินละตับนะ แต่พี่เนจะกินตับแทนอ่ะดิ"พูดหยอกมันไปก่อนจะปล่อยมันยืนกับพื้น

"กามอีกละ"มันว่าแล้วซื้ดขี้มูกอีกที ตามองซ้ายขวาแบบงงๆ

"อ้าวมาข้างนอกทำไมอ่ะ...จะไปลอยกระทงหรอ ไม่ทันแล้วมั้งเน"มันยิ้มแบบฝืนๆเอามือป้ายตาตัวเองปอยๆ

"ไม่ลอยแล้วจริงอ่ะ"

"...อื่อไม่ลอยแล้ว เนเหนื่อยเนทำงาน เพิ่งคิดไดิตอนร้องไห้เมื่อกี้"มันพูดแล้วหัวเราะแห้ง

"ก็ลอยมันนี่แหละกระทงหน่ะ"พูดจบแล้วไม่ปล่อยให้มันงง ยื่นขนมปังแผ่นให้มัน มันงงๆแต่ก็รับไป

"ไม่หิวอ่ะเน"

"ไม่ได้ให้เมิงกิน นู่นในน้ำนู่น"บุ้ยปากไปในอ่างปลาที่ใหญ่พอคนเข้าไปได้คนนึง

"ไม่ได้ลอยกระทงก็ให้อาหารปลาแทนละกันเนอะ"พูดแล้วยิ้มๆให้ไอ่เปยก่อนจะโยนขนมปังทั้งแผ่นลงไปในบ่อปลา

แมร่งรุมตอดกันแบบอดยากเลยปลาใครวะเนี่ย

อ๋อปลากูเองเผอิญกูเลี้ยงแบบอยากให้หาอาหารเองต่อสู้กับโลกอันโหดร้ายเงี้ย เปล่างกเงินค่าอาหารปลานะเว่ย

ไอ้เปยมิงหน้ากูยิ้มๆทั้งคราบน้ำตาก่อนจะฉีกๆขนมปังแผ่นให้ปลา

ไอ้เปยที่เมิงทำไมไม่ลอยทั้งแผ่นวะจะได้เหมือนกระทงไง แต่ช่างเมิงเหอะ

มันให้ของมันจนหมดสุดท้ายก็มายืนข้างๆกู

"กินใหญ่เลย สงสัยจะหิวเนอะ"พูดแล้วเอามือมากอดแขนกู

"ใครหล่ะเจ้าของไม่ดูแล"

"แล้วใครละบอกเปยว่าให้มันกินตะไคร่น้ำเอง" แหน่ะมียอกย้อน

"แล้วเมื่อกี้อธิฐานอะไร"เปลี่ยนเรื่องถามมันออกไป

"อธิฐานอะไรอะไร?"มองหน้ากูแบบงงๆ

"เอ๊าก็กระทงขนมปังไงวะ"

"เอ๊า! แล้วไม่บอกเปยอ่ะ เปยนึกว่าให้มาให้อาหารปลาเฉยๆ!"

เอ๊า

เอากับเมิงดิไอ้เปย

มันทำท่าจะเข้าไปในบ้านจะไปเอาขนมปังมาใหม่แต่กูบอกว่ามันหมดไปแล้ว ทำหน้าบึ้งเลยดิรายนั้นอ่ะ

"อะไรเมิงอีกเนี่ย"

"ก็อยากลอยกับเนๆๆ"มันแหกปากพูด ได้เอามืออุดปากมันไว้ก่อนที่ข้างบ้านจะโยนของลงมาแบบในหนัง

"ทำไมต้องลอยกับกูละหืม"

"ก็จะได้อยู่ด้วยกันไง"

"แล้วตอนนี่ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอเปย"พูดแล้วเอามือลูบแก้มมันเบาๆรู้ได้เลยว่ามันพองแก้ม

"ขอโทษนะที่ลางานมาลอยกระทงด้วยไม่ได้ ให้ได้แค่นี้แหละเปย ไม่ดีเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้แย่ซักทีเดียว..มั้งนะ มันอาจจะเป็นแบบนี้ทุกลอยกระทง หรืออาจจะงานเทศกาลอื่นๆ อยากถามว่าทนได้ไหม ทนได้ไหมกับหน้าที่นี้ที่ต้องรอกู"พูดจบจ้องตามันที่หลบตาก่อนก่อนจะเปลี่ยนมาจ้องตากูด้วยสายตามาดมั่นอีกรอบ

".....เปยขอโทษ ทำให้เนคิดมาก"มันพูดแล้วเดินเข้ากอดกูแน่น

"ไม่เห็นเป็นไรเลยเน เมื่อก่อนเนรอเปยได้ยังไง เปยก็รอเนได้อย่างงั้นแหละเนอะ แค่น้อยใจเฉยๆ"มันพูดแล้วโยกตัวไปมาเหมือนปลอบกู ทั้งๆที่กูดิ่ต้องปลอบมัน ผิดหน้าที่แล้วมั้งน้อง


"เดี๋ยวพรุ่งนี้วันหยุดพาไปสวนสัตว์เอามะ"พูดทั้งๆที่ไอ้เปยรัดอยู่อย่างงั้น

รู้สึกได้ถึงหัวเล็กๆที่พยักหน้าอยู่กับอก


"เปยอยากให้อาหารจีราฟ"

"แค่นั้นหรอ"

"ให้ถั่วฝักยาวไง จีราฟชอบ"

"ครับๆ"

"อยากลูบหัวช้าง แปร๊น"มันพูดแล้วหัวเราะ

"ไปไหนอีกหืม"

"...ไป...ไปทุกที่ที่มีเนอยู่"อดยิ้มไม่ได้กับคำพูดของมัน

"วันนี้ขอโทษจริงๆนะเปย ขอโทษนะครับทักรี่"

"หืม..ทักรี่?"มันพูดแล้วเหงยหน้าที่ซบกับอกมองกู

"ก็...ที่รัก..ไง"ตอบมันกลับไปพลางก้มลงจุ๊บปากมันเบาๆ มันก็ดิ้นๆทั้งๆที่มือกอดเอวกูบอกเขินๆอะไรไม่รู้มัน


ทำเป็นไม่เคยไม่ได้ แหม่ะ


"ขอบคุณสรวงสวรรค์ที่เราได้เจอกัน ขอบคุณคนคนนั้นที่ทำให้เปยได้พบเน ขอบคุณทุกเรื่องราว ที่ทำให้เปยนั้นได้เจอ เนสุดที่รัก....รักที่สุด"มันร้องเบาๆแล้วซุกหน้าส่ายกับอกกูไปมา

"รักเนที่สุด เปยรักเนที่สุดเลย"

แม่ง


ไอ้เปย

เมิงนี่มัน....

-////-


เป็นแค่ไอ้เปยแท้ๆ

......................

แถมๆ

กู:อยากให้อาหารจีราฟใช่มะเปย
ไอ้เปย:อื่มถั่วฝักยาว
กู:อยากลูบหัวช้างด้วย?
ไอ้เปย:ช่าย มันมีขนแข็งๆยาวๆอ่ะจั๊กจี้ดี//หัวเราะ
กู:ลูบของกูก่อนมะช้างอ่ะ ตรงหัวเลยก็ได้
ไอ้เปย:เน-*-
กู:หัวช้างไงๆ
ไอ้เปย:เนยังไม่หยุด-*-
กู:มีข..
ไอ้เปย:เน! ไปตายซะ
....................................



ครึมอกครึ้มใจอยากแต่งมีใครคิดถึงชีวิตอันเรียบง่ายของคู่นี้บ้างคะเนี่ย

มุขมันไม่ฮาอ่าาาา(ก็ได้ฮาตั้งแต่แรกแล้ว กร๊าก)
ก็มันไม่ได้เขียนนานไง คิดถึงคนอ่านทุกคนเลยนะคะ

ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนบอกนะคะ>< เราพิมพ์ในโทรศัพท์(ที่แสนอืด)น่ะค่ะ555

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและทุกคอมเม้นนะคะเป็นกำลังใจให้คนแต่งตลอดมา เย่ๆดีใจ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-11-2014 17:37:56
 :katai2-1:   :mew1:  ชอบตอนพิเศษจัง เพราะมักจะมาในโอกาสพิเศษแบบนี้อะ
เจ็ดปีมันแค่เริ่มต้น ต้องสู้ๆนะเน
ขอบคุณคนเขียนจ้า
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 05-11-2014 07:53:01
:katai2-1:   :mew1:  ชอบตอนพิเศษจัง เพราะมักจะมาในโอกาสพิเศษแบบนี้อะ
เจ็ดปีมันแค่เริ่มต้น ต้องสู้ๆนะเน
ขอบคุณคนเขียนจ้า
กรี๊ดยังมีคนอ่านอยู่
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 05-11-2014 09:23:10
คิดถึงพี่เนกะน้องเปยจังเลยค่ะ ดีใจที่มีตอนพิเศษมาให้อ่านอีกเรื่อยๆ
แต่เนใจร้ายกะเปยจังเลย แกล้งเปยตลอดๆ
อยากเห็นเนหึงเปยบ้างจังค่ะ เหมือนเปยเป็นฝ่ายง้อฝ่ายยอมก่อนตลอดเลย
รออ่านตอนใหม่อีกนะคะ...



เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 05-11-2014 16:04:41
คิดถึงไอ้เปยกะเนจัง
ขอบคุณคนเขียนนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: mjpnta ที่ 05-11-2014 21:22:44
ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะฮะ คิดถึงๆๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-11-2014 14:44:03
ปล่อยมุขทุกบรรทัด
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 06-11-2014 19:33:31
คู่นี้นี่แหม่  ต่างฝ่ายต่างห่วงกันนะ แต่ตลกมุขไม่ฮาพาคนอ่านเคลียดของเนอ่ะ มีบอกจะข่มขืนเนตามจำนวนคนที่ไม่ฮาอีกนะ ผลประโยชน์เข้าตัวเองสุดๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 07-11-2014 00:01:11
มุขแต่ละมุขของเฮียนี่เห็นแล้วเพลีย
บอกไว้เลยนะเฮีย มุขไม่ฮาพาเครียด 55+
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 07-11-2014 09:50:09
โอ๊ย สนุกค่ะ ขำตลอด รักกับพี่มีทุกอย่างจริงๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-11-2014 11:17:19
มุกไม่ฮาพาเคลียด
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 07-11-2014 11:23:45
คู่นี้ น่าเป็นคู่รักตัวอย่างเลยนะ ปลื้มอะ รักน้องเปยสุดๆๆๆ ส่วนอิพี่เน ไปคิดมุขฮาๆ มาก่อนแล้วกันนะ 5555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 07-11-2014 12:11:45
กามมมมตลอดอะเน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 07-11-2014 14:57:39
   " น้องเปยของพี่เน "  แหวะๆๆๆๆ  ใช้คำพูดไม่คำนึงถึงหนังหน้าเลยเหอะ เน

เหมือนจะเฮฮากับมุขมึนๆนะตอนนี้  แต่เราว่า นฤพงศ์ คิดมาก แบบซีเครียสๆนะ

เนื่องด้วยหน้าที่การงานทำให้ไม่มีเวลาให้น้องเท่าที่ควรอะ  เอาใจช่วยแกนะ พี่เน

อย่างที่น้องบอกแหละ อยู่กันมาตั้ง 7 ปีละ  น้องเข้าใจและรักพี่เนมาก

เมื่อก่อนพี่รอ(แอ้ม)น้องได้  ตอนนี้น้องก็รอพี่ได้ เหตุผลเพราะ รักล้วนๆ


จากบทสนทนาสุดท้าย  คาดว่า น้องอาจไม่ต้องถ่อ ไปให้อาหารจีราฟ  จับหัวช้าง ถึงสวนสัตว์

เพราะ จีราฟ กับ ช้าง ที่บ้าน แลดูหิวโซ ต้องการ ตับ เอ้ย! อาหารด่วน!!! กร๊ากกกก  :m25:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 30-11-2014 22:40:17
 :กอด1: อร๊ายยยย น่าร๊ากกกก ฝุดๆไปเล้ยยยยยย >♡<
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- ไอ้เปยอยากลอยกระทง 4/11/57
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 30-11-2014 23:25:44
อุ๊ต่ะ...ผ่านมานานเพิ่งเห็น
น่ารักเสมอสองคนนี้ มันดูดิบๆห่ามๆแต่จริงใจอ่ะ น้ำตาซึมด้วย
ขอบคุณมากๆ ว่างๆต่ออีกนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 02-12-2014 20:29:51
เวลาหึงไอ้เปย

สิ่งที่พ่อ(เปย)คิด

"นี่ใคร!"กระชากแขนไอ้เปยแรงๆ

"เพื่อนเปย มันไม่มีอะไรจริงๆนะเน"พยายามแกะแขนออกน้ำตานองหน้า

"กูไม่เชื่อ! เมิงจะเอางี้กับกูใช่มะ! ได้! ได้!"บีบปากไอ้เปย

"เน เปยเจ็บ อย่าทำอะไรเปยเลยนะ"ร้องห่มร้องไห้น้ำตานองเป็นสายเลือดทะลักลงทะเลจีนใต้

"ทำตัวแบบนี้คงรู้นะว่าต้องเจออะไร!"ลากโซ่ล่ามช้างเข้ามา


........
เวลาหึงไอ้เปย

สิ่งที่แม่(เปย)คิด

"น้องเปยครับนี่ใครครับ"เขยิบไปนั่งข้างๆโชว์คนในโทรศัพท์ให้เปยดู

"อ๋อนี่เพื่อนเปยเองครับพี่เน"หันไปยิ้มให้เอาหัวอิงไหล

"เพื่อนแน่นะ พี่จะเชื่อเปยละกันแต่อย่าถ่ายใกล้ชิดกันขนาดนี้นะครับพี่หึง"บีบจมูกอีกคนส่ายไปมา

............
เวลาหึงไอ้เปย

สิ่งที่พุคิด

"เปยนี่ใคร!"ย่างปลา ถุ๊ย! ย่างสามขุมเข้ามาหา

"ก็บอกว่าเพื่อนไงเน จะอะไรนักหนา!"ทำหน้ารำคาญ

"ก็ทำไมแค่เพื่อนต้องถ่ายชิดกันขนาดนี้หล่ะ"เสียงอ่อนลงทันที

"จะให้เปยไปยืนตรงกำแพงเมืองจีนแล้วเพื่อนเปยยืนบนหอไอเฟลเลยมะงั้นอ่ะ!"

"ก็เนแค่...หะ..หึ..ง"

"หุบปากได้แล้วเนรำคาญไปไกลๆเปยป่ะ!"

"ดะ..เดี๋ยวเปย..เนขอโทษ..เปยอย่าทำโทษเน อย่างเง้"


.............

เวลาหึงไอ้เปย

สิ่งที่บรรดาเพื่อนๆ(ไอ้เน)คิด

"เปยนี่ใครงุงิ"ทำหน้าปัญญาอ่อนเดินเข้ามาหาไอ้เปยที่นั่งถักนิตติ้งอยู่

"อ๋อเพื่อนเปยเองแหละอิอิ"หัวเราะเหมือนเจ้าเข้าทรงแล้วไปชักดิ้นชักงอบนเตียง

"ถ่ายงี้กูหึงนะเว่ยกิกิ"ก้มลงไซร้ซอกคอไอ้เปย

"อิอิเอิ้กๆ เนบ้าๆเปยเขินนะ"ทำตัวเป็นเด็กน้อยน่าเย.....

"ต้องถูกลงโทษครัช"
...............

แต่ความจริงแล้ว
.
.
.
มันเป็นแบบไหนกันวะ


........................

กร๊ากกก

ไม่มีอะไรมากแค่อยากมาป่วงๆแค่นี้

เล่นในโทรศัพท์อาจมีพิมพ์ตกหล่นบ้างนะคะ>
เค้าจะไปปฏิบัติธรรมที่สำนักแม่ชีแหละตัวเอง จะเอาพี่เนไปขัดเกลาด้วยละกันนะคะ 55
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-12-2014 20:53:13
 :laugh:    ได้อีกนะเน
จะสงบไหมคะ แต่ก็พยายามเข้านะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 02-12-2014 21:00:14
โอ้ยยยย อิคู่รักปัญญาอ่อน พ่ิ แม่ เพื่่อน ก็พอกัน ฮาได้อีกกกกกห 55555555 ชอบมากกก ขอตอนพิเศษบ่อยๆ นะคะ 555555555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 03-12-2014 00:18:03
กำลังคิดถึงคู่รักติงต๊องอยู่พอดีเลย :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 03-12-2014 08:20:57
ว่าพี่เนปัญญาอ่อนแล้วนะ บรรดาพ้องเพื่อนและคนรอบข้างติ๊งต๊องไม่ต่างกัน
แล้วเรื่องจิงเวลาเนหึงเปยจะเป็นยังไงนะ อยากรู้ค่า
แวะมาลงอีกนะคะ ครั้งหน้าขอตอนยาวๆๆๆๆๆ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-12-2014 12:47:24
 :pigha2:
พ่อมองว่าโหด .........
นึกภาพไม่ออกจริงๆ
คนอื่นยังพอมีเค้า
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 03-12-2014 17:51:27
ว่าไอ้เนไอ้เปยมันฮาแล้วนะ แต่สู้คนเขียนไม่ได้ คนเขียนฮากว่า กร๊ากกกกกกกกกกก ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 04-12-2014 21:25:49
 :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 04-12-2014 23:48:17
เป็นแบบที่พุคิดดีกว่า อยากเห็นน้องเปยโหดบ้าง 5555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เวลาหึงไอ้เปย 2/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 20-12-2014 19:54:46
หึงแบบเพื่อนเนคิดก็เหมาะกับคู่นี้ดี

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เนสายโหด 24/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 24-12-2014 09:03:18
เนสายโหด


เห่อะ


ทำไมชอบว่ากูจังห๊ะ

ว่าทุกวัน

ถ้าไม่ว่าซักคำนี่พวกเมิงจะตายมะ

แบบ

เหยดดกวันนี้ไม่ได้ว่าไอ้เน ตายแป๊ป


สบประมาทนี่ที่หนึ่ง

'สาบานว่าไอ้เนมันทำงานแล้ว?'

'เนแม่งปัญญาอ่อน'

'กลัวเมีย'

'เมียกับมันนี่ตกลงใครเด็กใครผู้ใหญ่วะ'

'ไม่หล่อเมียน่ารัก'

บางทีก็ยุ่งกับรูปร่างหน้าตากูจ๊างงง


'นี่แขนเมิงหรือตะเกียบวะ'

'เล็บเมิงจะไว้ไว้ฟ้อนผีหรอไงสัส'

'นี่ขนหน้าแข้งหรือป่าดิบชื้น กูถามหน่อยเหอะ'



'เมิงอย่าทำหน้าแหได้ป่ะ' (พวกเมิงรู้จักมะ หน้าแหคือหน้าที่เอาไว้จับปลาอ่ะ แบบโยนหน้าลงน้ำแล้วได้ปลาเลย ถุ๊ย! คนละแห)

เกร็ดความรู้จากพี่เน

แห ตามปกติแปลว่าที่จับปลา

แห ในภาษาเหนือมีอีกความหมาย เอาไว้บ่งบอกลักษณะใบหน้า ประมาณกวนตีน กวนโอ๊ย หื่น มันแปลได้หลายความหมายว่ะ

ตัวอย่างเช่น

เอ:เหย๋ดแม๋ เหนี๋ยวไก่ ถุ๊ย! นั่นมันใต้ละ

เอาใหม่ๆ

เอ:บ่าห่านี่ แป๋งหน้าแหหาป้อคิงก้า ไข้โดนยอกก่ะบ่ะ

แปลโดนเนทรานสะเหลด: ไอ้นี่ ทำหน้ากวนตีนหาพ่อคุณหรอ อยากโดนต่อยใช่มะ


เห็นมะกูก็มีประโยชน์ แล้วพวกเมิงก็ชอบว่ากูกัน เพื่อนกูด้วยแหละ

เพราะฉนั้นกูจะแสดงให้ทุกคนเห็น!

ต่อจากนี่ไปพวกเมิงจะต้องเรียกกูว่า....








"เนสายโหด?"

"ช่ายย เนสายโหด"

"โห โหดมากเลยเนอะคนนี้อ่ะ"มันพูดแล้วกอดเอวกู

"โหดไม่โหดแต่ของโปรดคือตับเด็กอ่ะ"พูดจบไอ้เปยรีบผล่ะหน้าออกจากอกกูเลยดิ่

"ตลอดดดดดดด"

"หลอดนี่คือหลอดชามุกหรือหลอดอะไร"


"หลอดที่คือท่านลอร์ดตะหาก โอ๊ย! ตบหัวเปยทำไมอ่ะ"มันพูดแล้วเอามือกุมหัว

"ต่อมุขหา...เมิงหรอ ตบดิ่มุขกูอ่ะ"ลืมหน้าที่ตัวเองซะละไอ้เปย

"นิดเดียวเอง"ยังไม่หยุดเอามือลูบหัวตัวเอง

"เมิงคิดถึงหัวอกคนเล่นมุขดู กว่าเขาจะคิดมุขแต่ละมุขออกเนี่ยมันนานแค่ไหน แล้วเสือกไม่มีคนตบอีกนะ เพราะคนตบไงเลยทำให้ตลก เพราะฉนั้นนิดเดียวก็ไม่ได้ กูใคร!?"


"เนสายโหด....มะเอาใหม่ๆอีกรอบๆนะ"มันว่าสะบัดหัวไปมา

"เมิงอย่ามาๆ มีแค่ครั้งเดียวแค่นั้นแหละ เพราะกูคือ!?"

"เนสายโหด"มันพูดต่อแบบรู้งาน

เนี่ยยยย

"ดีมากๆ"พูดแล้วลูบหัวมันแรงๆมันเหงยหน้ารับ อดไม่ได้จะก้มลงไปดูดปากมัน


"เมิงจงทำตามที่กูบอกะไอ้เปย อย่าหือด้วย เพราะเมิงจะเจอดี เพราะกูคือ.."
.
.
.
.
.

"เนสายโหด?"


"ช่ายยยยยยยยย"

"เมิงซักจะฟุ้งซ่านละ เมาแล้วป่ะเนี่ย"ไอ้ลิ่มพูดขำๆส่ายหัวไปมา

"มงเมาห่าไร กูใคร กูใคร!?"เพิ่งกระดกได้สองอึกเมาก็บ้าละ

"เน-*-"ไอ้เหี้ยทีมตอบ

"เนห่าไร ต่อให้จบๆ"

"เน....เนหมาว้อ"ตามมาด้วยเสียงหัวเราะก๊ากของบรรดาพวกเหี้ยๆ

.
.
.
.
.
.

"หน๋ายยย เนสายโหดดด คายย"ไอ้ลิ่มที่หน้าซุกขอบโต๊ะพูดขึ้นงอมแงม

เมาแล้วนะเมิงน่ะ

ดูกูนี่กระดกกี่แก้วมีไหมเมานะ

ไม่

ไม่มีเลยเหอะ

นั่นใครนั่งอยู่ตรงข้ามกู ก็ไอ้ลิ่มไง

นั่นใครนั่งอยู่ข้างๆไอ้ลิ่ม  ก็แฝดไอ้ลิ่มไง


โว๊ะ! แฝดไอ้ลิ่มทั้งแถวเลยเว้ย

แม่เมิงท้องไงวะนั่น

กร๊ากกกก


"กูเองงง เนสายโหดดด"ลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้พลางยกมือขึ้นหลับตายิ้ม

"หน๋ายยย มาเจอกูหน่อยมะ เนสายโหด  กูนี่! กูนี่! ทีมสายใยแห่งรักกกกก"


ฮิ้วววววววว

ตามมาด้วยเสียงหมาหอน

"พวกเมิงรู้ป่าว๊า"

"ม่ายรู้"

"เนสายโหด เห็นโหดๆแบบนี้นี่ รักใครรักจริงนะเว้ยยย "ไอ้ลิ่มพูดขึ้น มันเริ่มไปเรื่อยละ คือตอนแรกก็ขำๆกับชื่อกู แต่พอเริ่มเมาเสือก อือเออไปกับชื่อกูอีก

"ใครว๊าๆ"ทุกคนร้องถามขึ้นแบบเมาๆ

"เพลงนี้ๆไง เธอมักจะถามฉันเป็นประจำว่าเธอน่ะรักฉันไหม"ไอ้ทีมร้องขึ้น

"รักม้าที่สุดในโลก!"

"ลา!"

"ล่อ!"

"อียอร์!"

"อียอร์แม่งก็คือลาเหมือนกันแหละวะ!"


-*-

พ่องเมิงดิ่ๆๆ พวกมันแม่งเมาละ พูดแม่งไม่รู้เรื่อง    ให้กูตอบนี่

เพลงนี้มันเพลง

หมีพูห์

พิกแลต

ไม่ใช่อียอร์

แต่มันคืนเพื่อนของอียอร์ในป่าร้อยเอเคอร์

นี่ถ้าดิซซี่ มาไทยก็จะชื่อว่า จานซี่


เอ๊าๆๆ ตามมุขไม่ทันอ่ะดิ่

ดิซภาษาอังกิษแปลว่าไรในภาษาไทยอ่ะ ก็จานไง

กร๊ากกก

อ่อนๆๆๆ

สู้เนสายโหดก็ไม่ได้

กูโหดนะเว่ย

จริงๆแล้วโพล ในเรื่องเทเลทับบี้ ชื่อเต็มๆคือ
ลิโพ หรือ หนองโพ นมวัวแดง
.
.
.
.
.


"มอออออ"กูเป็นวัว

"เน เมาแล้ว" โว๊ะตบแก้มวัวทำไม กูใคร กูวัวสายโหดเว้ย


"โหดดด กู โหดดดด  หูดดด เป็นหูดด หูดโหด กูไม่มีหูดก็ไม่โหดอ่ะดิ่ เอิ่ก"

"อื้อหือเน อย่าเพิ่งนอนลุกก่อนขึ้นบันไดๆ"

"เอิ่กกก  เชี่ยยยย กรดไหลย้อย"

"โอ๊ย เรอใส่หน้าเปยทำไม เน เมาแล้ว โครตเมาเลย ลืมตาก่อน อย่านอน นอนตรงนี้ไม่ได้นะ"

"....แจ่บ"

"ทีหลังไม่ต้องเลยนะไปกินไปดื่มเนี่ย  แถมไปพนันบอลอะไรอีก ตังค์ก็ไม่พกไปรู้ไหมใครต้องตามไปจ่ายๆ ก็เปยไง"

หนวกหูว่ะใครแม่งบ่นแถวนี้ เป็นเมียจะจับเหยดแม่ง

"คายว้าา"

"โอ่ยยเปยไง ทำตัวดีๆดิ๊เดินไม่ถนัด"

เปย?

เปยเมียเนสายโหดอะนะ


ก็เมียนี่หว่า

ก็ใช่ไง

ก็อย่างที่บอก

เนสายหูด ถุ๊ย! โหด คำไหนคำนั้น

เป็นเมียจะจับเหยดแม่ง

................................

"โอ่ย ปวดหัว"พูดงึมงำๆพยามยามลืมตา

ปวดหัวอย่างเดียวไม่พอยังปวดหลังอีก อะไรกันวะ

แล้วนี่ทำไมกูนอนถอดเสื้อวะ

.
.
.

เหยดดดดด

กูจำได้ละ

สัสเอ้ย

กูเมาแล้วกูร้อนนี่เอง

วู่



เข้าไปอาบน้ำแม่งโครตแสบหลังอ่ะ จับๆเสียวๆแสบๆ ลองส่องกระจกดูแต่แม่งมองไม่ถนัดอีก กูไปโดนอะไรขูดวะ เมาแล้วเดินตกบันได้งี้ แม่งใครเมาแล้วเดินตกบันไดแม่งโครตโง่อ่ะ


อย่างกูนะเมาขนาดไหนวิ่งลงบันไดสบายกระโดดลงทีละ2ขั้นยังไดเลยยย

แถมเพิ่งมาเห็นตรงข้อมือที่สักนาฬิกาเป็นเหมือนรอยฟันจางๆ พอเห็นว่าเป็นรอยก็เริ่มเจ็บจี๊ดๆขึ้นมา
.
.
ใครด่าสำออย

อย่าบอกว่าพวกเมิงไม่เคย

เป็นแผลเงี้ย ไม่รู้กูก็ไม่เจ็บ แต่พอรู้ว่าเป็นแผลเท่านั้นแหละเสือกเจ็บเฉยเลย


ไม่ทันได้คิดว่ารอยฟันมาจากไหนก็ได้ยินเสียงอะไรกุกกักๆอยู่นอกห้องน้ำ
ไอ้เปยแน่เลย วันนี้มันมีเรียนแค่ตอนเช้า สงสัยจะกลับมาละ จัดการเรียกให้มันเอาผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย ลืมเอาเข้ามาดิ่กูอะ เดี๋ยวจะสอบถามเรื่องรอยฟันนี่ด้วย จำได้ว่าไม่ได้เลี้ยงให้อดๆอยากๆนะ

....

อ้าวเรียกไปแล้วเสือกเงียบอีก

"ไอ้เปยเมิงได้ยินกูมะ"

"..."
.
.
.
.
"...เปย.."
.
.
.
.
ยะ

เหยดแม่ง

กูคิดถึงหนังผีหนังสยองขวัญขึ้นมาทันทีกลางวันแสกๆสัส

ไม่มีใครตอบ แล้วเสียงกุกกักนั่นหล่ะ


แต่เหอะ

อย่างกูเนี่ยนะจะกลัว อิโธ่ มาก็มาดิ่

ถ้าเป็นผู้หญิงจะจับเย..แม่ง
แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็ไม่น้อยหน้าผู้หญิง จับเย..แม่งเหมือนกัน

อย่างกูมันต้องทำอะไรที่กล้าหาญๆ
.
.
.
.
"ไอ้เปยเว่ย!!!!!!! กูอยู่ในห้องน้ำ!!!!!! มาหากูหน่อย!!!!"

ตะโกนจบได้ยิ่งเสียงเท้าวิ่งตึกตักๆขึ้นมา เสียงเปิดประตูห้องโครมก่อนประตูห้องน้ำจะเปิดออก(กูไม่เคยจะล็อคประตูเวลาอาบน้ำ พวกเมิงจะเปิดเข้ามาดูก็ได้นะถ้าอยากเห็นของใหญ่ กร๊ากกก)

มันทำหน้าลึกลักมองซ้ายขวาแบบตื่นๆก่อนจะมาหยุดหน้ากู

"ผ้าเช็ดตัวกูอ่ะ"เข้าประเด็นเลย



อะไร

กูเรียกมันมาเอาผ้าเช็ดตัวไง กลัวผีห่าไร มั่วแล้ว

"ก็เนี่ย"มันพูดแล้วชี้ที่พื้นหน้าห้องน้ำหน้าตาเฉย

ตามภาพที่กูเห็นนะผ้าเช็ดตัวแม่งกองขมวดๆอยู่ข้างๆตีนไอ้เปย วางทับผ้าเช็ดเท้าอยู่

ไอ้

เชี่ย

เปยยยยยยย

"งั้นคนที่เข้ามาตอนแรกก็เมิงอ่ะดิ่"มันพยักหน้า

"แล้วเอามาวางไว้งี้ได้ไงกูเอาเช็ดตัวเช็ดหน้านะเว่ย"แม่งต้องให้สอน

มันไม่ตอบอะไรกลับทำท่าจะหันหลังเดินออกไปจนกลายเป็นกูต้องคว้าแขนมันไว้(สัสเมิงอย่าเล่นมุขว่ามันเป็นพืชที่อยู่ใต้ดินไม่มีแขน)

"จะไปไหนไอ้เปย"

"...."

"อย่างงี้ต้องลงโทษ"ก้มหน้าลงเป่าหูมันหยอกๆ

"....."เสือกสะบัดหน้าหนีกูอีก

"เป็นอะไรเมิงห๊ะ?"ถามมันออกไป

"..."เสือกไม่ตอบแต่พยายามบิดข้อมือออก

"เป็นอะไรไอ้เปย"เขยิบตัวเข้าไปหามันมากขึ้น

เริ่มรู้สึกถึงความแปลกของคนตรงหน้า มันเห็นได้ชัดไงเพราะไอ้เปยมันก็นะอย่างที่รู้ๆ นานๆที(โครตนาน)มันจะทำตัวแบบนี้ซึ่งพนันได้เลยว่า



แม่งโกรธกู


ชัวร์


เนฟันแล้วทิ้ง

ถุ๊ย!

เนฟันหน้า

ถุ๊ย

เนฟันดาบ(กับไอ้เปย)

ถุ๊ย!


พอเหอะ-*-

"ไอ้เปยเป็นไร โกรธไรกู"ดึงคนตรงหน้าเข้ามาจนแผ่นหลังบางชนอกกู

"....."

"เปย โกรธที่กูกลับดึกหรอ"ก้มหน้าลงหวังเอาหน้าซุกคออ้อนมันแต่ถูกมือเล็กๆนั่นดันออกก่อนเจ้าของร่างจะเริ่มดิ้นไปมา

"เฮ่ยๆเป็นไรๆ นิ่งๆดิวะ"พยายามจับมันให้อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวแม่งลื่นห้องน้ำตายยกคู่ แต่กูอนาถสุดไม่ได้ใส่เสื้อผ้า

"อื้อออ ปล่อยนะ"มือนึงดันหน้ากูอีกมือก็พยายามแกะมือกูที่เกี่ยวเอวมันไว้

"ปล่อยไรเมิง กูถามว่าเป็นอะไร ไอ้เปยอยู่นิ่งๆดิ่วะ โอ๊ย! นิ้วแทงตา สัสนี่ กูบอกว่าอยู่นิ่งๆ"แม่งเป็นบ้าไรมันวะ บ้าเงียบด้วยนะ มันเอานิ้วแทงตากู ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจไม่รู้หรอก แต่ก็ทำให้มันสะบัดกูหลุดละกัน

ยืนหอบกันอยู่คนลั่ฃประตู
.
.
.
.

"..ไปตายซะ"มันพูดปนหอบ

คิ้วกระตุกเลยดิ่กูอ่ะ

"เมิงว่าไรนะ ไปปาย อยากไปปายหรอวะ"หัวเราะตอบกลับไป แต่ไร้วี่แววการตบมุขของอีกคน


"เนนั้นแหละไปไหนก็ไปเลย ไป..ไปตายซะ! " ชัดเลย ชัดเลยเต็มสองหู เหมือนเมื่อกี้ที่อารมณ์ดีๆมันดับวูบลงเลย เข้าใจอารมณ์ผู้หญิงมีประจำเดือนเลยกูอ่ะ

นี่ไล่กูหรอไอ้เปย

ไหนจะหน้าตาที่ดูกล้าๆกลัวๆแต่เอาจริงนั่นอีก
อะไรวะกูงงเลยขอบอก

"อะไรเปย เป็นอะไรวะ มานี่มะ มาเร็ว มีไรพูดมา้ดี๋ยวอธิบายให้"พูดพลางกวักมือเรียกคนตรงหน้าที่ยืนหน้านิ่ง

....

อะไรวะ

"ไอ้เปย อะไรวะ ถ้าเมิงยังทำตัวแบบนี้นะ..."ขู่ออกไปเพราะมันจะต้องเข้ามากอดกูร้องห่มร้องไห้ไม่ให้กูโดรธมันแน่ๆ คิดแล้วอดฟินไม่ได้55

"..."มันไม่ตอบอะไรแต่หันหลังแล้วเดินออกไปแทนปิดประตูดังปัง


.
.
.
.
ห่ะ

อะไรวะ

กูงง

พวกเมิงก็คงงงเหมือนกัน



ก้มลงหยิบผ้าเช็ดตัวที่มันวางไว้กับพื้นเมื่อกี้ขึ้นมาพันรอบเอวก่อนจะเดินงงๆไปแต่งตัว


....................


"ไอ้เปยเอาน้ำโค้กในตู้มาดิ้ สมองแม่งไม่แล่นเลยขอซักกรึบๆ"เรียกมันที่นั่งเขียนอะไรอยู่บนโต๊ะหน้าทีวีแต่กูนั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานห่างจากมันเล็กน้อย

"......"

"ไอ้เปย"

"...."

ฮ่อลลลลลลลลลลล

เป็นงี้มาได้หลายชั่วโมงละ กูก็จนใจและจนปัญญาจริงๆ

ทุกทีนะเวลามันโกรธหรืองอน ก็อย่างที่รู้มันยังมาคลอเคลียมาทำดีกับกูอยู่ แต่นี่รูเลยว่าพยายาม ใช่พยายาม พยายามมากที่จะเมินกู

กูแม่งไปทำไรร้ายแรงไว้วะ


สุดท้ายกูก็ได้ลุกไปเอาน้ำเองแต่ไม่วายเดินไปหาไอ้เปยก่อนจะก้มลงแกล้งสูดลมตรงคอมันแรงๆ ถูกหันมาตบหน้าดังแปะอย่างไวอ่ะ ตานี่จะถลนออกจากเบ้าละ

"มีไรก็พูดมา แล้วจะง้อถูกได้ไงวะ"พูแล้วโยกหัวมันไปมาแต่ก็เหมือนเดิมถูกสบัดออก


เฮ่ออออ

มันดีเดี๋ยวมันก็มาเองอ่ะ
.
.
.
.
.
ซะเมื่อไหร่หล่ะ-*-

จนตอนนี้ ณ เวลาหนึ่งโยนของจากด้านบนลงแรงๆ(หนึ่งทุ่มไอ้สัส)มันก็ยังเมินกู เวลากูเข้าไปคุยด้วยมันก็จะมองกูด้วยสายตาอาฆาตอีก กูจะบ้าตาย


เข้าใจมะว่าไม่รู้ถูกงอนถูกโกรธเรื่องอะไร แล้วมันจะไปง้อไปอธิบายอะไรได้ไหมหล่ะ แล้วอีกอย่างกูก็ไม่ใช่คนขี้เซ้าซี้ด้วย ถ้าเป็นคนอื่นนะกูแม่งปล่อยแห้งตายละ แต่นี่แฟนกูไง กูเลยต้องมานั่งคิดเนี่ย แต่ก็คิดไม่ออก จะโทรหาเพื่อนกูเพื่อถามเดี๋ยวแม่งเยาะเย้ยกูอีก
.
.
.
งั้นก็โทรหาเพื่อนไอ้เปยดิ่วะ
สมองส่วนที่ฉลาดที่สุดร้องบอกกู
.
.
เอ่อว่ะ! เพื่อนไอ้เปย
.
.ก็
.
.
.
....ไอ้เด็กพุ


ให้ตายก็0 2 3 4 5 6 7 8 9

งงอ่ะดิ่


ก็ไม่มีวันไงสัส
.
.
.
.
.
.
"อื่มใช่..เปยเหมือนจะโกรธกู"


"กูไม่รู้ จะรู้ไหววะ เมื่อวาน ก็เมื่อวานก็แค่ไปกินเหล้า"

"กูไปนอนกับกะหรี่พ่อเมิงอ่ะ กูเตะไข่แตก ไอ้เปยพากลับเว่ยเห็นภาพเลือนๆ กูบอกว่าไอ้เปยก็ไอ้เปยดิ่วะพอๆเรื่องนี้ แล้วไอ่เปยมันเล่าไรให้เมิงฟังมะ มันบอกอยากเลิกกับกูพ่องอ่ะอันนี้เมิงแต่งเองชัดๆอิเด็กดอกอย่าให้กูอยู่ใกล้นะจะจับไปให้ช่างก่อสร้างประเทศเพื่อนบ้านเหยดแม่ง..."สัสวางหูใส่กูอีก


อะไร

ก็โทรหาไอ้พุไง


ก็ในโทรศัพท์มีเบอร์มันคนเดียวเห้อะ

แต่สรุปก็ไม่ได้ความอะไร เปลืองตังค์กูสัสๆ

เอ่อไม่เปลืองๆ กูยิงแล้วให้มันโทรกลับนี่หว่า
กร๊ากกกกก

หันหลังกลับเสือกเจอไอ้เปยยืนหน้านิ่งอยู่

ยะ

เหยด

"พูดเสียงดัง รำคาญ"มันพูดแค่นี้แล้วเดินออกไป


ถ้าเป็นในการ์ตูนคงจะมีอีกกาบินผ่านหลังกูตามด้วยเสียง

หงิด หงิด หงิด

อ่าร๊ายยยยยยยยย

..............................

สอบเสร็จแล้ว ทำไม่ทันวิชาญี่ปุ่น(แง้ ร้องไห้ออกห้องสอบ) อารมณ์มันเศร้าอารมณ์มันซึม ไม่มีอารมณ์เล่นมุข มุขไอ้เนมันเลยแป่ก!(โยนความผิดให้เลย55)

ทำไมตอนนี้ไอ้เปยมันโกรธไรเนอ่ะให้ทายๆ

ขอทายด้วยว่า เนมันเป็นวัวร้องมอออ ไอ้เปยเลยโกรธ

กร๊ากกกก

ปล.เราลงแต่งในโทรศัพท์ผิดพลาดยังยังบอกได้นะคะ>
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เนสายโหด 24/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-12-2014 09:13:05
 :z2:  สงสัยว่าสายโหดจะไม่รุ่งนะคะพี่เน น้องเปยไม่ปลื้ม

อันนี้จัดว่าโดนมาก "โหดไม่โหดแต่ของโปรดคือตับเด็กอ่ะ"
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เนสายโหด 24/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 24-12-2014 10:02:48
น้องเปยคนน่ารักเป็นไรอ่ะ คงไม่ใช่เพราะเอือมมุกของเนแน่ๆ
เดาว่าตอนเนเมาคงเรื้อนจนน้องเปยทนไม่ได้แหงๆ
แต่ไม่รู้ว่าไปทำวีรกรรมอะไรให้โดนโกธรขนาดนั้น
รีบมาเฉยๆไวๆนะคะ คนอ่านอยากรู้จะแย่แล้ว
ว่าแต่ไม่ค่อยมีฉาก nc เลยน๊า ห่างเหินๆๆๆๆๆๆ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เนสายโหด 24/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 24-12-2014 11:25:40
เนมันเมาแล้วปล้ำเปยอ่ะดิ555 :z1: :z1: แสบๆที่หลังก็เปยข่วน รอยฟันที่แขนก็คงเป็นเปยกัด 555 รอคนเขียนมาเฉลยนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เนสายโหด 24/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 25-12-2014 02:25:21
รออ่านว่าจะง้อยังไง ไอ่เนน้าไอ่เน  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เนสายโหด 24/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 25-12-2014 09:53:52
น้องเปยคนน่ารักเป็นไรอ่ะ คงไม่ใช่เพราะเอือมมุกของเนแน่ๆ
เดาว่าตอนเนเมาคงเรื้อนจนน้องเปยทนไม่ได้แหงๆ
แต่ไม่รู้ว่าไปทำวีรกรรมอะไรให้โดนโกธรขนาดนั้น
รีบมาเฉยๆไวๆนะคะ คนอ่านอยากรู้จะแย่แล้ว
ว่าแต่ไม่ค่อยมีฉาก nc เลยน๊า ห่างเหินๆๆๆๆๆๆ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^


NC.....หึหึ ห้าๆ กร๊ากๆ <<แกต้องการสื่ออะไร
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- เนสายโหด 24/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-12-2014 16:44:36
เมาปล้ำป่ะ   :haun4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 29-12-2014 20:42:59
เนสายโหด


เนบอกเปยว่าให้เรียกแบบนี้ซึ่งเปยคิดว่าไม่เห็นเหมาะเลย
.
.
.
เรียกที่รักเหมาะกว่าเยอะ>\\\<

555ติดมุขเสี่ยวเนมันมาไง

เนบอกว่าจะไปกินเหล้ากับพวกพี่ทีม

กินเหล้าอีกละอร่อยตรงไหนไม่ชอบมากเลยแต่จะไปขัดใจอะไรเนสายโหดเขาได้ ขัดใจนี่เขาเอาถึงตาย ตายคาใจ เปยอะนะตายคาใจ

5555

อารมณ์ดี ช่ายยย ชีวิตแฮปปี้อารมณ์ดี

แล้วมันน่าจะดีต่อไปถ้าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นซะก่อน




จำได้ว่าใครไม่รู้โทรมาบอกให้มารับเนกลับ แถมเอาตังค์มาจ่ายค่าพนันบอลด้วย

อีกละพนันบอล แต่ทำไงได้ก็ได้ขับรถไปรับอะดิ่ ถ้าเคยเห็นคนเมาอย่างหมาก็น่าจะคิดสภาพเนออก อะไรจะขนาดนั้นเนี่ย นานๆเป็นทีก็เถอะ

เป็นว่าเนพนันไทยเนี่ยแหละแต่มาเลเชียเขายิงได้มากกว่าในแมทนั้นไงถึงไทยจะชนะเพราะคะแนนรวมแต่ยังไงเนก็ต้องจ่ายเพราะดันเล่นเป็นลูก-*-

ได้ลากเนขึ้นรถแบบทุกลักทุเล ดีนะพี่เจ้าของร้านมาช่วย ส่วนคนอื่นๆแฟนๆเขาก็มารับนั่นแหละ สรุปเละทั้งกลุ่ม

ไอ้ด่านหินมันอยู่ตรงพาเข้าบ้านเนี่ยแหละ ได้ฉุดกระชากลากดึงล้มลุกคลุกคลานมีหมด สภาพอ่ะดูไม่ได้เลย แถมเนยังอ้วกอีกดีนะรู้เลยพยายามให้เนโก่งตัวอ้วกตรงชานบรรไดนั่นแหละ อนาถมากแฟนเปยอ่ะ ตอนแรกจะให้เนตื่นเช้ามาแล้วมาเช็ดเอง แต่ทิ้งเนไว้ตรงนั้นแล้วเช็ดก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันแข็งทำความสะอาดลำบากอีก55
.
.
.
"มอออออ"อยู่ดีๆเนก็ร้องขึ้นมา

อะไรอ่า

"เน เมาแล้ว"ตบแก้มเนแปะๆ


"โหดดด กู โหดดดด  หูดดด เป็นหูดด หูดโหด กูไม่มีหูดก็ไม่โหดอ่ะดิ่ เอิ่ก"


"อื้อหือเน อย่าเพิ่งนอนลุกก่อนขึ้นบันไดๆ" พยายามพยุ่งร่างที่ใหญ่กว่าขึ้น เอาแขนเนพาดคอตัวเอง


"เอิ่กกก  เชี่ยยยย กรดไหลย้อย"


"โอ๊ย เรอใส่หน้าเปยทำไม เน เมาแล้ว โครตเมาเลย ลืมตาก่อน อย่านอน นอนตรงนี้ไม่ได้นะ"ทำไมมันหนักงี้เปยก็ไม่รู้ นี่แบบจะไม่ให้ความร่วมมือเลยใช่ไหมเนี่ย

"....แจ่บ"

"ทีหลังไม่ต้องเลยนะไปกินไปดื่มเนี่ย  แถมไปพนันบอลอะไรอีก ตังค์ก็ไม่พกไปรู้ไหมใครต้องตามไปจ่ายๆ ก็เปยไง"อดเทศน์คนอายุเยอะกว่าไม่ได้ทั้งๆที่รู้เนคงไม่รู้เรื่องหรอก


"คายว้าา"น้ำเสียงยานครางร้องขึ้น
มันน่าถามไหมเนี่ย

"โอ่ยยเปยไง ทำตัวดีๆดิ๊เดินไม่ถนัด"เหมือนเนจะหยุดกึกแล้วหันมามองหน้าเปย


...ทำไมอ่ะ

"เปย"

"อื่อเปยเอง ทีนี้ก็ให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่หน่อยนะ"พูดจบไม่ทันได้ก้าวขึ้นบันไดอีกขั้นกลับถูกพลักลงจนหลังกระแทกบันไดดังอัก จุกเลยดิ่

"จะล้มทำไมไม่บอกเล่า เจ็บนะ"บ่นเบาๆกับร่างที่ล้มทับอยู่

คนข้างบนลืมตาขึ้นดูปรือๆก่อนจะกดจูบลงมา พยายามดิ้นหนีแต่เนก็กดขาสองข้างเปยไว้

อะไรอ่ะ!

"นะ..เน..อื้อ..ไม่เอา"พยายามเบี่ยงคอหนีริมฝีปากที่ซุกไซร้คอไปมามือก็พยายามดันหน้าเนออก

"เนไม่เอา เมาแล้วเนี่ย..อื้ออ..ลุกออกไป..อื้อ"เสียงร้องขาดๆหายๆเพราะถูกจูบเรื่อยๆ มือสองข้างเริ่มเรื้อเข้าไปในเสื้อ แหน่ะตอยแรกขำๆตอนนี้เริ่มขำไม่ออกละ

"เปย...ฟอดด..เปย"เนงึมงำๆอยู่แต่ชื่อเปยซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับจูบทั่วใบหน้ากับลำคอ

ถูกดูดตรงลำคอพอให้เจ็บจี๊ดๆ

ถามว่าเสียวไหม เสียวสิ แต่มันไม่ใช่ ไม่ชอบ

สุดท้ายเนก็ไม่ฟังจนเราสองคนเหลือแค่เสื้อคนละตัว

พยายามตบหน้าเนก็แล้วกัดแขนก็แล้วเนก็เหมือนไม่ได้สติเลย หน้าตาก็ไปแล้วมากเหมือนชาตินี่สติจะไม่มาแล้วอดอยากปากแห้งหื่นกระหายมากตาปรือๆเหมือนทำไปโดยสัญชาตญาณล้วนๆกับลมหายใจที่เหม็นเหล้านั่นอีด

แต่เหมือนความเคยชินเนอมๆนิ้วตัวเองก่อนจะใส่เข้ามาข้างในแต่มันก็แค่แป๊ปเดียวเอง เนคงทนไม่ไหวเพราะตอนเนเอาเข้ามาร้องเสียงดังมาก บ่นว่าเจ็บก็ฟังซะที่ไหนเล่า

"ไอ้เปย ฮื่อ เมิงนี่มัน โครตรัดกูเลย ว่ะ"เนพูดติดๆขัดๆเหมือนคนอารมณ์กู่ไม่กลับแถมยังหายใจแรงอีก

จิกเล็บลงบนหลังเนทุกครั้งที่เนสวนตัวเข้ามาแรงๆบางครั้งก็ต้องกัดข้อมือเนเพราะมันเจ็บมาก

"ฮื่ออ ไอ้เปย"เนคำรามในลำคอเหมือนจะเสียวมาก แล้วเปยเล่า!

"เน อย่ากดแรง..อื้อ..เจ็บหลัง..หลังจะหักแล้ว.."

ถามว่ามีอารมณ์ร่วมไหมมันก็ต้องตอบตามความจริงว่ามี(หยุดหัวเราะเลยนะ) ก็นี่เนนะไม่ใช่ใครที่ไหนเลย
แล้วมีความสุขไหมมันแค่ครึ่งเดียวเพราะมันคือเนอีกนั่นแหละก็ต้องมีความสุขแต่มันไม่ชอบ มันเจ็บ เจ็บหลังยังไม่เท่าไหร่แต่ตรงนั้นดิ่....

เนไม่เคยทำรุนแรงเพราะเปยไม่ชอบมันเจ็บ..เจ็บมากๆด้วย เนไม่มาเป็นเปยไม่รู้หรอก เคยพูดแบบนี้ออกไปหลังจากที่เนทำแรงกว่าปกติ หง๋อยเลยดิ่เนอ่ะ ก็คิดนะเปยให้ไม่ได้ขนาดนั้นให้ทุกวันก็ไม่ได้ นานๆครั้งทีก็โอเค เปยไม่ชอบให้เนทำท่าอะไรแปลกๆ ไม่ชอบให้ทำเยอะแค่ครั้งนึงหนึ่งครั้งก็พอแต่เหมือนเนจะไม่พอทุกครั้งแต่ก็ยอม


พอมาคิดแบบนี้น้ำตามันก็พานจะไหลออกมาเพราะเปยเป็นแบบที่พูดมาตอนแรกรึเปล่าเนเลยเป็นแบบนี้ เนเหมือนเก็บกด เหมือนอยากระบายทุกสิ่งทุกอย่างลงบนตัวเปย รอยต่างๆพรุ่งนี้ก็คงเด่นชัดบนตัว คงต้องไปหาอะไรมาทาปิดไว้แล้ว


สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ยอมรับมันไว้ทั้งหมด ก็เหมือนที่แม่เปยเคยบอกว่าถ้าเนจะทำยังไงเปยก็ยอมอยู่แล้ว ก็จริงนั่นแหละก็ต้องยอม ในเมื่อเนไม่ฟังเหมือนทุกครั้งก็ต้องยอม

สุดท้ายก็วาดมือขึ้ยกอดรอบคอคนที่อยู่ข้างบน

...............

ตื่นมาอีกทีตอนเช้าในอ้อมกอดเน พยายามยันตัวเองขึ้นนั่งๆทั้งๆที่ยังอยากนอนต่อแต่ก็ต้องไปส่งงานอาจารย์ตอนเช้าทั้งๆที่เป็นวันเสาร์

ขึ้นมาบนห้องได้ยังไง?

เนอุ้มขึ้นมา ทีงี้มีแรงเลยนะ

ช่ายย มันไม่ได้จบแค่ตรงบันไดหรอก แต่ชั่งมันเถอะน่า

พูดถึงตอนเดินแต่ละก้าวรู้สึกถึงอะไรที่อยู่ในร่างกายไหลออกมาเลย ขานี่สั่นเลย

ขอข้ามตอนนี้นะอายยิ่งกว่าเล่าตอนมีไรกันอีก///.

..............

คงจะเดินแปลกๆไปหาพุเลยถูกมองแปลกๆตั้งแต่หัวจรดเท้า

"เรียกกูมาทำไม"พุถามแต่ยังไม่หยุดมองแปลก

เลยเล่าให้พุฟัง คนใจเด็ดแบบพุแทบจะกระโดดขึ้นรถไปด่าเน

ป๊าป!

"โอ๊ย! อย่าตบหลังเจ็บ"

"ทีงี้มาบ่นเจ็บ เมื่อคืนไม่เจ็บเลยเนอะซาดิสม์หรอไงชอบนอนตรงซี่บันได"

สุดท้ายก็บอกให้พุเรียกพี่มีนที่เป็นญาติมาให้หน่อยมาช่วยลบๆไอ้ลอยที่คอนี่หน่อย ให้มันจางกว่านี้นิดนึงก็ยังดี

ถูกพี่มีนทาอะไรตรงคอเยอะแยะก็ไม่รู้แถมยังชอบมองยิ้มๆมันก็เขินดิ่55

หลังจากเข้าไปเช็คชื่อแล้วส่งงานอาจารย์เสร็จก็ถูกพุที่นั่งรออยู่ข้างนอกลากออกไปคุย


"เปยจะยอมมันทำไมอ่ะ จะเตะจะต่อยตอนนั้นก็ได้ไอ้ห่าเนมันไม่โกรธหรอกแถมตอนมันรู้ว่าทำไรลงไปอาจกลายเป็นหมาเรื้อนหง๋อยเลยก็ได้ แล้วดูสภาพตัวเองดิ๊เปย เดินให้ขาหุบๆยังทำไม่ได้เลย อย่าไปยอมมันเยอะเกินเข้าใจไหม รู้ว่ารักแต่อะไรที่เราไม่ชอบอะคนที่เขารักเราเขาก็พร้อมจะไม่ทำอย่างงั้นอยู่แล้ว ถึงแม้จะบอกว่าเมาก็เถอะ ถ้ามันรู้ว่าเมาแล้วได้แบบนี้ครั้งหน้าอาจจะแกล้งเมาก็ได้แบบนี้มันดีแล้วหรอเปยบางครั้งความรักมันก็ไม่ใช่การยอมนะ"ร่ายมาซะยาว ทำไงได้ก็ได้แต่ทำหน้าเจือนกลับไป

พุบอกพุรู้ว่าเนไม่ใช่คนแบบนี้แต่เปยก็ควรกันไว้ดีกว่าแก้ควรทำให้เนรู้ว่าเปยไม่ชอบแบบนี้ พุบอกแบบนี้ก่อนจะกลับไป

ตลอดทางเปยก็คิดวนไปมานะ คิดว่าว่าช่างมันเถอะเนอ่ะกลับไปบ้านเนก็จะมาขอโทษเปยเองแล้วเปยก็จะยกโทษให้ง่ายๆ ตลอดๆอ่ะเปยอ่ะ
.
.
.
.
.

กลับบ้านไปเนเรียกให้เอาผ้าเช็ดตัวไปให้เลยเอาไปแขวนไว้หน้าประตู แต่ใครจะรู้ว่ามันจะเลื่อนลงมาตกเล่า
เนตะโกนเรียกชื่อเสียงดังนึกว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เรียกเปยมาว่าเรื่องผ้าเช็ดตัวเนี่ยนะแล้วยังเหมือนจะะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้อีกจนทำให้ความโกรธ น้อยใจต่างๆนานาก่อขึ้นในใจทั้งๆที่เปยจำได้ทุกความเจ็บ...

มันทำให้เปยคิดถึงคำพูดพุ

เปยควรจะทำให้เนรู้ว่าเปยไม่ชอบ



..............

ไม่มีใครเดาถูกเลยว่าน้องเปยโกรธเพราะอะไร มีแต่ใกล้เคียงๆ

สรุปมันโกรธเพราะเนจำไม่ได้

ไอ้เรื่องที่ไอ้เนมันกดขี่ข่มขืน(ฮา)เปยมันไม่โกรธหรอก มันนักของมัน ผีบ้าเนอะแต่ดันโกรธอะไรไม่รู้

ขอบคุณทุกกำลังใจทุกคอมเม้นต์นะคะ มันช่วยเราได้มากจริงๆ TT TT
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-12-2014 20:56:07
 :oo1: แบบนี้นี่เอง
เนมันรั่วเกิ๊นแถมเมาแล้วหื่นด้วยดีนะที่เป็นเปย แถมจำอะไรไม่ได้อีก
ต้องคุยกันนะจ๊ะ รื้อฟื้นความทรงจำที่หายไปด้วย

ขอบคุณที่มาต่อจ้า :katai2-1: 
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 30-12-2014 08:17:39
โธ่...น่าสงสารน้องเปย ท่าทางจะไม่ชอบเรื่องแบบนี้จิงๆเนอะ
นานๆพี่เนจะได้โอกาสสักทีเลยจัดหนักซะน้องเกือบโกธรแล้ว
งอนเนมันไปนานๆเลย อยากลืมดีนัก 5555


ขอบคุณสำหรับ NC เบาๆ หลังจากห่างเหินมานานค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 30-12-2014 14:56:57
เปยโหดใส่เนนี่เป็นอะไรที่แปลกใหม่มากๆ :laugh:

สมหน้าหมาเน หึหึหึ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-12-2014 23:24:53
โอ๋ๆ เปยน้อย เดี๋ยวเนมันก็นึกออกน๊า
อย่าโกรธเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 31-12-2014 07:49:31
**********ทุกคนคะ***********


********ตอนต่อไปนานหน่อยนะคะ******


*******เราโดนรถชน******


*********ขอพักฟื้นหน่อยนะเจ้าคะ******
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-12-2014 08:22:24
หายไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- (เมีย)เนสายโหด(กว่า)29/12/2557
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 10-01-2015 16:30:21
เปย ซ้อม เนให้หนักๆเลย ทำงี้ได้ไง เมาแล้วซ่า ตบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :beat:

ขอให้คนแต่งหายเร็วนะคะ เป็นอะไรมากหรือเปล่า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 05-02-2015 18:48:41
อื่อ

มาถึงตอนนี้ก็พอรู้แล้วแหละว่าโดนงอนอยู่



ไม่รู้ก็เรียกกูวัวดินเหอะ


Ex.1

"ไอ้เปยเย็นนี้ไปกินข้าวข้างนอกป่าว"

"...."

"สัสนี่"

"เงียบๆไปเลยนะ ทำงานอยู่"


Ex.2

กูเดินเข้าไปกอดเสือกใส่ศอกเต็มคางกู มันคงตกใจด้วยแหละ แต่คนมันเคยๆอะไรจะตกใจปานนั้น ไม่ขอโทษกูด้วยนะ เจริญ


ก็ผ่านมา3-4วันละ โดนแบบนั้นตลอด บนเตียงยังไม่ให้กูกอดเลย แค่กอดเองนะเว่ย!


บางครั้งแอบเห็นแม่งยืนร้องไห้

อะไรวะ???????

มันมีแต่คำนี้ในหัวกู

ใครผิด

กูหรอ กูผิดอะไรยังจำไม่ได้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำแล้วจะให้ไปขอโทษอะไรยังไง ก็กูไม่รู้ไง ก็บอกกูดิ่ บอกกูดิ่วะ กูไม่ได้ตรัสรู้ชอบได้โดยตัวกูเองนะเว่ย

นับวันมันโกรธ งอน กูยิ่งโกรธ จนกลายเป็นไม่พูด

อึดอัดมะ

เอ่อ มากเหอะ

ทำไงได้แม่งทำกับกูงี้ก่อนอ่ะ มันก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วที่ต้องตามใจ

ถามบรรดาเพื่อนพี่น้อง แม่งเสือกถามกูกลับว่ากูไปทำไรมันรึเปล่า กูคุยกับใครแล้วมันเข้าใจผิดเปล่า แม่งแต่ละการคาดคะเน กูแม่งจำไม่ได้ว่าเคยทำงั้นตอนไหน ไอ้พี่ขุนเสือกบอกว่าอาจเพราะจำไม่ได้นั่นแหละไอ้เปยเลยโกรธ

"เฮ่ออออออ"

"เมิงถอนหายใจจนเสาโรงงานยุบหมดละ"ใครจะพูดอีกหล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้พี่ขุน

"เอ่อ ให้มันยุบทับผมตายเลย ไอ้เปยมันจะได้รู้สึก"

"มันจะทับกูตายและคนอีกหลายหมื่นด้วยไงที่กูเป็นห่วง-*-"

"...."

"ยังไม่คืนดีกันอีก"แม่งเห็นแล้วยังจะถาม

"ยังไม่รู้เลยโกรธไรกันจะคืนดีได้ไง"ตอบเสร็จพี่มันเดินมาตบบ่าบอกสู้ๆนะเว่ยก่อนจะเดินออกไปทำงานของตัวเองต่อทิ้งกูไว้คนเดียว

...............................


คีบมาม่าเข้าปากพร้อมกับสายตาที่จ้องมองทีวี
.
.
.
.
"เฮ่ย!ไอ้เปยเปลี่ยนช่องทำไมวะ"ร้องขึ้นทันทีที่ไอ้คนนั่งแดกมาม่าข้างๆกดรีโมทเปลี่ยน

"จะดูหนัง"มันพูดเรียบๆ

"ก็ขึ้นไปดูข้างบนดิ่วะหนังปัญญาอ่อนแย่งผู้ชายเนี่ย กูขอดูบอลแป๊ปดิ่"พูดจบมันก็ไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนให้กู จะเอามือไปดึงรีโมทจากมันก็เล่นมองหน้ากูซะ

"ไอ้เปย จะเปลี่ยนไม่เปลี่ยนเมิงอ่ะ"

"ก็จะดูหนัง"

"ไปดูข้างบน"

"กินมาม่าอยู่ เดี๋ยวหก"แม่งดูดิ ไอ้เปยของพวกเมิงแม่งเถียงกู

"ไรวะ"วางช้อนเสียงดังเคร้งก่อนจะยกเดินออกมา ยิ่งคุยยิ่งอารมณ์เสียว่ะ

โครตไม่น่ารักเลยไอ้เปยอ่ะ

ไม่น่ารักแบบไม่ น่า-รัก แต่มันรักไปแล้วไง ทำไงได้

กูว่ามาทำให้มันจบๆเหอะว่ะ

เดินไปหาไอ้เปยที่นั่งอยู่กระชากจานที่มันถืออยู่ออกมา ดีนะมันกินแห้งไม่งั้นน้ำกระฉอก

มันขมวดคิ้วมองหน้ากู

"เอาส้อมเมิงมานี่ แล้วรอกูอยู่นี่ อย่าให้กูกลับมาแล้วเห็นว่าไม่อยู่"พูดจบเดินออกมาเอาเสดอาหารเทๆก่อนจะจัดการล้างทั้งของกูและมัน

เดินกลับมาอีกทีแทบอยากเตะทีวีทิ้งแม่งหายไปไหนไม่รู้เสือกเปิดทีวีทิ้งไว้อีก

ไอ้เปย

ไอ้สัสเปย

เดี๋ยวเมิงได้รู้

เนสายโหดไม่ได้โหดแต่ชื่อนะเมิง

กูก็มีวิธีของกูรับรองเมิงไม่เหลือแน่

...................

"เปย"เดินเข้าห้องมาได้ก็เรียกมันเลย เสือกคลุมโปงเนียนไม่ตอบด้วยนะ

"ไอ้เปย จะลุกขึ้นมาคุยดีๆมะ เอาให้เคลียร์เลย"เดินไปนั่งบนเตียงข้างๆมันที่คลุมโปงอยู่

"......"

"สัสเปยอยากให้กูด่าเมิงมะ อยากให้ด่ามะ รับรองลูกคนข้างบ้านเกิดกูก็ยังด่าไม่จบอ่ะ"

"......"

"เมิงคิดว่าที่เมิงทำอยู่เนี่ยดีแล้วหรอ กูถามหน่อยดิ๊?!"

"......"มันยังคงเงียบ ได้ยินแต่ลมหายใจมัน

"เป็นอะไรถามหน่อยเป็นอะไร?!  3-4วันละ เรียกร้องความสนใจเอ่อ?? หรือมีใครเป่าหูไรมาให้ทำ ไอ้ห่าพุหรอไง เสือกจริง ห๊ะ? กูถามอ่ะตอบดิ่"พูดแล้วเอามือผลักๆไอ้เปยที่นอนคลุมโปงอยู่


".....ฮ..."

"ร้องไห้ ร้องไม?! เมิงเมินกูกูยังไม่ร้องเลย แล้วกูมาพูดกับเมิงนิดๆหน่อยๆนี่ร้อง....เปิดออกมาเลยไอ้ผ้าห่มเนี่ย ลุก กูบอกให้เปิดไง"พยายามดึงๆผ้าห่มออก แม่งนอนทับไว้

"ไอ้เปยเมิงซักจะพู..."

"จะอยู่..ฮึก..คนเดียว"

"ห๊ะ?"

"เปยอยากจะอยู่คนเดียว!"มันตะโกนขึ้นมา

"คนเดียวห่าไรเมิง"

"ฮึก...ฮือ..ออกไป"มันร้อง

"ออกไปห่าไร"

"......"

"ได้ข่าวว่านี่บ้านกูนะครับน้องเปย"พูดจบนี่ไอ้เปยปล่อยโฮเลยดิ่ แต่แม่งก็ไม่ยอมออกจากผ้าห่มเหมือนเดิม

"เมิงจะออกมาไม่ออก ถ้าไม่ออกอย่าให้กูเห็นว่าออกมานะ จะตบให้เป็นเอ๋อเลย"พูดจบมันก็ร้องไห้อยู่แต่พยายามเก็บเสียงสะอื้นไว้

.
.
.
เฮ้อ
.
.
.
.
.
"แล้วก็ไม่ต้อมากอดกูเลยนะถ้ายังไม่..."พูดไม่ทันจบแม่งลุกพรวดขึ้นมากอดเฉยเลย ดีนะกูตั้งตัวทัน ไม่งั้นตกเตียงพิการแน่

มันกอดกู..รัดเลยมากกว่า
ร้องไห้กับอกกู
พยายามดึงมือกูขึ้นมากอดมันตอบ

เฮ้อ

ไอ้เปยเอ้ยไอ้เปย เมิงควรไปฝึกการงอนมาใหม่นะ คิดว่ากูไม่รู้หรอว่าต้องทำไงอ่ะ

แกล้งด่ามันนั่นแหละ ในเมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ก็ต้องไม้แข็งละวะ

"ฮึก..กอด..กอดเปย..ฮือ"

"เนกอดเปย.."มันพูดซ้ำไปซ้ำมา วกไปวนมา ดึงแขนกูขึ้นไปกอดตัวมันเอง แต่กูแกล้งทำแขนอ่อนปวกเปียกหล่นแผละๆ สะใจ งอนดีนัก

"นิสัย..ฮึก..นิสัยไม่ดี..เนนิสัยไม่ดี"มันฟูมฟาย

"กูทำไร นิสัยไม่ดีอะไรเมิง กูพูดกับเมิงทุกวัน พยายามง้อถามทึกวัน นี่กูยนิสัยไม่ดีอีก ถ้ากูไม่พูดด้วยนี่กูไม่กลายเป็น เลวขั้นแมกซิมั่มหรอวะ"แค่นหัวเราะเบาๆ

"....ฮึก.ฮะ...."

"เอ้า ร้องเข้าไปสำลักน้ำลายตายกูจะไปหาเมียใหม่ เอาแบบเมิงตายปุ๊ปกูไปเอาเมียใหม่เลยเป็นไง"พูดจบไอ้เปยกระชากหัวออกจากอกกู มองกูเขม็งเลย


แป๊ะ!

เสียงแรกผ่านไป และตามมาอีกหลายเสียง หลายรอบ

แม่งตบหน้ากู!!

มันไม่ได้ตบแบบเต็มมือไงตบแบบเฉียดๆไง มันจะเจ็บๆแสบๆ ซี๊ดเลยดิ่กู

รีบเอามือคว้าข้อมือมันรวบไว้กระชากแรงๆให้มันรู้ตัว

เสือกร้องไห้อีก

เอากับมันดิ่ จะรู้เรื่องกันไหมชาตินี่ คือหยุดพูดก็ร้องไห้ หยุดร้องก็ตีกู หยุดตีเสียงร้อง


เปลี่ยนมาร้องครางแทนมะ

.
.
.
ร้องคราง
.
.
คราง
.
.
เหมือนเสียงพร้อมภาพขนาด360แว๊บเข้ามาในหัว  ภาพมันขาดๆหายๆเสียงร้องของใครบางคนที่คุ้นเคย..เฮ้ย...

ปึก!

เชี่ยยยยยย

ไอ้เปยของพวกเมิงเอาหมัดตบหัวกู

โกรธดิ่โกรธดิ่

ปี๊ดเลย

"....."

"....."

"....."

"..ปะ..เปย..ฮึก...ขอ..ขอโทษ.."

"....."ปล่อยมืออีกข้างของมันออกก่อนจะผลักหัวมันแรงๆแล้วลุกออกไปนั่งขอบเตียง


"...เป็นอะไรไปวะ"

"..เปย..."

"กูกับเมิงเป็นอะไรกันไปวะ มีอะไรทำไมเมิงไม่พูด ให้กูมารู้เองหรอ กูผิดอะไรกูไม่รู้แล้วอยู่ดีๆจะให้กูพูดขอโทษหรอวะ มันใช่หรอไอ้เปย ไม่ใช่กูไม่อยากพูดกูทิฐิอะไรนะ แต่แค่กูรู้ว่าผิดอะไรกูก็พร้อมจะขอโทษ...."

"...บอกกูดิวะได้ไหม"หันไปมองไอ้เปยที่นั่งน้ำตานองหน้า แม่งเปื้อนไปหมดน้ำมูกด้วยไหมนั่น

มันพยักหน้าพร้อมๆกับเอามือป้ายหน้าป้ายตา
แขนบางๆของมันจับชายเสื้อก่อนจะดึงขึ้นออกจากหัว

เฮ้ย!!

ไม่ใช่แล้วมั้ง

"คือตอนนี้ไม่เหมาะมั้งเปย..."

"...."

"กูว่าเราควรคุยให้เคลียร์ๆก่อนนะ แล้วต่อจากนั้น..จะแบบนี้กูก็มะ.....เชี่ยยยย"

"...."มันไม่พูดอะไรเหมือนเดิมแต่ภาพตรงหน้ากูนี่ดิ่

รอยแดงๆตามตัวมันโครตน่ากลัวอ่ะไหนจะตรงเอวคอดๆที่เป็นรอยจ้ำๆสีม่วงๆ คาดว่าน่าจะช้ำมานาน แค่เห็นกูยังเจ็บเลย แล้วคนที่โดนจริงๆละวะ

"ไอ้ห่า..ใคร..ใครทำอะไร..เมิงวะ"ไม่รู้ว่าเสียงพูดกูตะกุกตะกักแค่ไหน

ภาพที่กูเห็นเมื่อกี้เหมือนย้อยกลับมาฉายอีกรอบ ครั้งนี่ระดับภาพอยู่ที่960 แขนเรียวที่ถูกกดลงกับพื้น....บันได เอวคอดที่ถูกมือที่กูโครตจะคุ้นบีบแรงๆ

เอื้อมมือไปกระตุกมือมันเบาๆให้หันหลัง มันก็หันอย่างว่าง่าย

รอยเขียวๆม่วงๆพาด3-4รอยเป็นทางยาวไล่ลงมาตามความยาวหลัง

เอามือลูบตามรอยนั่นเบาๆไอ้เปยเหมือนจะกระตุกไปนิด

"ยัง..ยังเจ็บอยู่ไหม"เห็นมันพยักหน้าเบาๆ

"ทำไมไม่บอกกู"พูดเสียงเบาอีกรอบ
มันแค่ส่ายหัวไปมากลั้นเสียงสะอื้นไว้

"กูทำเมิงหรอ"

"......"

"เมิงสมยอมไหม...หรือกูบังคับเมิง"

"..เปยยอม..ยอมเอง..ฮึก"

.
.
.
.
"ขอโทษ"
.
.
.
มันพยักหน้าเบาๆอีกรอบ


ก้มลงจูบซับน้ำตามันไล่มาเรื่อยๆถึงแนวลาดไหล่

"กูขอโทษ ยกโทษให้กูนะ"มันพยักหน้าตอบแทบจะทันที


แม่งเอ้ยยยย!!!

ฉากทุกฉาก แบบ ทุกๆฉากทุกตอนมันคอยตอกย้ำ กูแม่ง....

กว่าไอ้เปยจะหยุดร้องไห้รอบที่ล้านก็กินเวลาไปโข ระหว่างร้องมันก็ฟูมฟายออกมาหมดมันคิดอะไรยังไง ทำไมโกรธกู

มันโกรธที่กูจำเรื่องนั้นไม่ได้ แต่พอนานวันๆมันกลับกลายเป็นยิ่งน้อยใจกู ที่ยังไม่รู้ตัว

มันโกรธที่กูจำไม่ได้!

เชี่ย!!!

เรื่องนี้เนี่ยนะ

แต่มันไม่ว่ากูเลยที่กูทำอย่างงั้นกับมัน

ที่กูเมากลับมา

ที่กูรุนแรงกับมันยังไง

ที่กูกดมันจนหลังเป็นรอยบันได

แม่งง กูรู้เลย กูโครตเลวอ่ะ



"เมิงจะทำให้กูตกหลุมรักเมิงอีกกี่รอบวะ"พูดเบาๆระหว่างทายานวดให้ไอ้เปยที่ฟุบนอนคว่ำ


"...หลายรอบ"มันตอบ เสือกได้ยินอีกนะ

"หายโกรธละเนอะ"

เสือกส่ายหัว-*-

"ก็เมื่อกี้เมิงยังพยักหน้า!"

"ตอนไหน"

"ตอนนน..เมื่อกี้ใครร้องไห้วะ เหมือนผีบ้าเลย เปย..ฮึก..เปย"

"เน!"หันขวับเลยมันอ่ะ ตายังแดงก่ำอยู่เลย

"ครับๆ"หัวเราะเบาๆ

"ทำไมนิสัยไม่ดีแบบนี้ๆ"

"ไม่ดีแล้วรักรึเปล่าวะ"พูดยิ้มๆให้มัน

"โหยยังต้องถาม ใครเขาโดนแฟนตัวเองทำงั้นแล้วหายโกรธเร็วแบบนี้บ้างหล่ะ"

"สาบานว่าเร็วแล้ว? 5วันเนี่ยนะ"

"เปยหมายถึงตอนง้อ พูดแค่ขอโทษๆแค่เนี้ย"

"ผิดที่เมิงรักกูเอง ใจอ่อนง่ายเอง"

"แหวะ หลงตัวเอง"

"ใช่หลงตัวเอง ตัวเองนั่นแหละ"

"....ฮึ่ยยย/////"มันเอามือปิดหน้าแล้วดิ้นไปมาบนที่นอน

หัวเราะเบาๆขณะล้มตัวนอนทับคนข้างล่าง แอบสูดลมหายใจซอกคอมันแรงๆ


"อื้ออ หนัก"มันพูดเขยิบตัวยุกยิก

"ขอโทษนะเปย"

"อื้อ พูดอยู่ได้ รู้แล้วๆ ทีหลังอย่าลืมอีกนะทำอะไรไว้"มันว่าเอามือลูบหลังกูไปมาเหมือนกูเป็นเด็ก

"แปลว่าทำได้แต่ห้ามลืม"

"ว่าละว่าต้องพูดงี้"

"กูก็ว่าแล้วว่าเมิงต้องรู้"พูดแล้วหอมแก้มมันถี่ๆ

"ก็หื่นแบบเนี้เดาทางไม่ยาก"



"ทำไมไม่โกรธที่กูทำแบบนั้นกับเมิง"

"ก็โกรธไง ใครบอกไม่โกรธ"

"ไม่ๆกูหมายถึงเมิงโกรธเรื่องที่กูลืมมากกว่าเรื่องที่กูทำแบบนั้นไง"

"..รักเนนะ"

"อ้าวเฮ้ย ไม่ตอบคำถามแต่เสือกบอกรักเนี่ยนะ เมิงนี่มัน"โงหัวขึ้นมองหน้ามันขำๆ

"ก็นั่นแหละคำตอบ"

"....."


เหยดดดดดดด

ไอ้เปยยย

เมิงเป็นแค่ไอ้เปยแท้ๆ

เป็นแค่เมียกูแท้ๆ

เป็นแค่ไอ้ที่หัวเราะไปวันๆแท้ๆ

.....................................


จบ จบจริงๆ จูนบริบบ จบบริบูรณ์



.......................................

อยากแถมนิดหน่อย สมัยยังเอ๊าะๆกันอยู่

เพิ่งคบกันงี้ ไอ้เปยยังเรียกไอ้เนว่าพี่อยู่เล้ย

.
.
.

.
.
.
.

"พี่เนทำไรอ่ะ"

"สูบบุหรี่"พูดจบมันขมวดคิ้วเลยดิ่

"สูบทำไม เอามานี่เลย"มันพูดทำท่าทีจะเอื้อมมือไปคว้า หลบวืดทันทีดิ่

"เชี่ยเล่นไรวะเดี๋ยวไฟโดนมือ"รีบเอาบุหรี่จี้ๆดินในกระถางต้นไม้แถวนั้น

"ก็พี่เนสูบบุหรี่"

"ก็มันติด"

"ก็เลิกซิ"มันว่าเอามือมากอดเอวกู หัวนี่แค่อกกูอ่ะ พ่อลูกเลยมะ

"ยากว่ะ ตั้งแต่ม.4ละเมิง"หอมหัวมันเบาๆ มันรีบเอามือตะคุบหัวตัวเอง

กลัวหัวเหม็นมันว่างั้น

เอามือสอดเข้าใต้รักแร้มันยกตัวมันขึ้นนั่งบนคานระเบียง

"เฮ่ยเล่นอะไร!"

"ตัวหนักนะเมิงเนี่ยถ้าข้อมือกูหักนี่เอามือเมิงมาชักให้กูเลยนะ กร๊ากกก"

"กามอีกละ-*-"มันว่าแล้วทำท่าจะลงแต่กูกั้นไว้ก่อน

"ไม่ให้เมิงตกหรอก"พูดจบประกบจูบมันใช้มือดันหลังมันไว้ไม่ให้ตกลงไป

"อื้อออ เหม็นบุหรี่"มันเอามือมันมาปิดปากตัวเองไว้ มีหรือกูจะหยุดจูบมือมันแม่ง จูบถี่ๆจนมันหัวเราะเบาๆ

"เลิกไม่ได้หรอ"

"?"

"บุหรี่หน่ะ "พูดจบมีการอ้อนหอมแก้มกู

ฮึ่ยยย มันน่ารักกกกกกกกกกกก
 
ข้าวใหม่ ปลามัน ไงเมิง

"กูบอกแล้วไงยาก"พยายามไม่มองตามัน เชี่ยเดี๋ยวกูใจอ่อนไง ชอบอ้อน

"นะ เปยขอนะพี่"

"เมิงไม่ชอบก็อย่าอยู่ใกล้กูตอนกูสูบดิวะ"

"แต่มันไม่ดีกับ..."

"ตกลงตามนั้นกูจะไม่สูบตอนอยู่ใกล้เมิงโอเค้? โอเคไม่โอเค ก็ได้เวลากลับบ้านเมิงละ ป่ะไอ้เสือ"

หันหลังให้มันดระโดดขึ้นขี่ หนักไหมหนักดิ่ ไม่ใช่เด็กทารกนะเมิง แต่ถ้าเทียบกันเด็กม.2ก็ถือว่าเบากว่าเกณฑ์ละวะ

แล้วตั้งแต่วันที่รับปากกับไอ้เปยว่าจะไม่สูบบุหรี่เวลาอยู่ใกล้ๆมันก็ทำให้กูเหมือนตกนรกทั้งเป็น

ในห้องน้ำ

"เมิงจะตามกูเข้ามาไมว้าา"

"เปยจะล้างหน้า"

"ก็รอกูออกไปก่อนดิ่ จะดูน้องชายกูหรอ"

"อ่ะเปยหลับตาละไม่เห็น"


อยู่นอกระเบียง

"กูจะยืนรับลมเมิงออกมาไม"

"ขอยืนด้วยคนนะพี่เน"กอดเอวกูอีก


คือมันตามกูทุกที่เวลาเราอยู่ด้วยกันไง ไม่ใช่ว่ามันขาดกูไม่ได้นะ แต่แม่งกวนตีนกลัวกูสูบบุหรี่ ตามกูจนเวลากูอยู่ที่อื่น อาทิ วิทยาลัยกู อู่รถ กูหลอนไม่กล้าสูบเลยคิดดู

มันทำจนกูเลิกได้อ่ะ โครตเก่งไอ้เปยของพวกเมิง


.
.
.
.
ตั้งแต่อะดูด(มุขเก่าเล่นใหม่)ถึงปัจจุบันทำให้กูเยอะขนาดนี่


จะไม่ให้กูรักมันได้ไงวะ

<3<3<3<3

------------------------------------------

จบแล้วค่ะจบจริงแบบไม่มาต่อแล้ว 555

ตอนนี้ขอโทษด้วยนะคะอาจจะไม่ดีเท่าตอนอื่นๆ มันขี้เกียจมากๆเลยนี่ยอมรับเลย 555 และขอโทษจากใจจริงที่มาจ่อช้ามากๆๆๆๆๆ จะบอกว่าเเตให้จบๆก็ว่าได้(เก๊าขอโทษษษ) ม้งมุขไม่ต้องพูดถึงไม่มีและคิดไม่ออก คือคือจุดประสงค์ที่แต่งเรื่องนี้คือเครียดข้อสอบ มช. ที่ต้องอ่าน แต่พอสอบติดแล้วมันก็แบบ...เฮ้ออออสบาย เล่นกีตาร์บ้าง แกะคอร์ดบ้าง อ่านการ์ตูนบ้าง  ไปหลีผู้ชาย(ญี่ปุ่นบ้าง)55 บวกกับอุบัติเหตุรถชน ที่ตอนนี้ยังเจ็บก้นอยู่(แน่ใจว่ารถชน?)

สรุปเรื่องนี้ก็จบแบบจริงจังแล้วนะคะ ขอขอบคุณจริงๆขอบคุณจากใจ ขอบคุณมากจริงๆ ทุกคนที่ติดตามอ่านไม่ว่าใหม่หรือเก่านะคะ เป็นกำลังใจในการแต่งอย่างมากเลยคะ ถ้าเราพิมพ์ผิด(ที่เยอะมาก) หรือบางตอนที่ไม่ดีตรงไหนก็ ขออภัยนะคะ  ขอบคุณมากจริงๆคะ

รักทุกคนน้าาาาาา ><

เนก็รักทุกคน เปยก็รักทุกคนน้า



 :L1: :L1:





 
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-02-2015 18:57:18
 :mew1:  รักเนรักเปยจ้า ดีแล้วล่ะที่ดีกันจนได้ ห้ามเนกินเหล้าด้วยเลย ไหนๆก็เลิกบุหรี่ได้แล้ว

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 06-02-2015 09:24:57
อยากจะร้องกรี๊ดดีใจที่คนเขียนมาต่อเรื่องนี้ เสียดายเป็นตอนจบซะแล้ว
สนุกมากกกกกกกกกกก อยากเติม ก สักล้านตัวให้เน-เปย
ที่คนเขียนบอกว่าตอนนี้อาจไม่ดีเท่าตอนอื่นๆ แต่เรากับชอบตอนนี้มากที่สุดอ่ะ
พอเนมันไม่มีมุก เริ่มจริงจังบ้าง หวานบ้าง กลับทำให้มีเสน่ห์ขึ้นเยอะ ปกติติ๊งต๊องเกิ๊นนน

คนเขียนจะมีเรื่องใหม่อีกป่ะคะ ส่งข่าวบ้างน๊า จะตามไปอ่านค่ะ
แล้วเรื่องผิง-ปุ่นจะมาต่อมั้ยคะ (แอบทวงข้ามเรื่อง)


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 06-02-2015 14:36:23
น้องเปย ยกโทษให้อิพี่เน ง่าย ไปนะ น่าจะตบ เข่า ศอก ซะ 3-4 รอบ  :laugh:  :laugh:  :laugh:

ดีใจกับอิพี่เน นะเนี่ย ได้น้องเปย แสนดีเป็นแฟน  :heaven
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-02-2015 22:53:17
  :dont2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 16-02-2015 00:17:59
 :pig4: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 21-02-2015 22:33:18
สนุกครับ ฮามาก ๆ เลยครับ

ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 21-02-2015 23:35:56
รักคู่นี้สุดๆ ยินดีด้วยนะคะที่สอบติด^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: mjpnta ที่ 24-03-2015 23:56:21
รักพี่เนกับน้องเปยนะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้นะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 27-03-2015 11:01:43
อ่านจบแล้วววว เจอมุขพี่เนบางทีก็แบบ เอ่อะ... :hao4:  ขออ่านอีกรอบนะ5555555555555555
ชอบมาก เป็นพระเอกที่หลงตัวเองสุด 5555
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ ตอนพิเศษยาวจริงๆ 5555555 :katai3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 03-04-2015 10:19:28
สนุกค่ะฮามากเนนี่นอกจากจะจ๊นจนมันยังกวนด้วย555

น้องเปยก็ออกแนวชอบมโนไปยันดาวอังคารแต่น่ารักมากมายขนาดเนมันท้้งจนทั้งกวนตีนขี้บ่น

น้องเปยยังรักยังหลงเกาะหนึบตลอดเวลา :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- บทส่งท้ายจบจริงจบจัง 5/2/2558
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 09-04-2015 00:26:32
กรี๊ดดดดด  ก็ว่าแล้วทำไมเนกับเปยไม่ผ่านสายตาเค้าเลยว้าาา
ที่แท้ก็ถูกย้ายมาห้องเรื่องสั้นนี่เอง ดีจังที่หาเจอ ^^

ชอบเนกับเปยมาก ขอบคุณที่ให้ความสุขกับคนอ่านนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 09-04-2015 08:59:10

.........................................................

กะจะไม่มาต่อละแบบปิดร้างเลย ร้างแบบ ล้างรถ ล้างจาน #ตึ่งโป๊ะ

แต่มันอดใจไม่ไหว(เมื่อใกล้เธอ เมื่อเจอก็เริ่มสั่น มันต้องการตกเป็นของเธอ  :hao7:)

เนื่องด้วยเมื่อคืนไม่มีอะไรทำเลยนั่งวาดรูป(ฝีมือกากๆ) วาดไปวาดมา เฮ้ยนี่มันเปยกับเนนี่หว่า(มโนไปเองล้วนๆ :katai1:)

ก็เอามา(อวด)(โชว์)ให้ดู :-[

........................................................

(http://upload.siamza.com/file_upload/modify/090415/1874650.jpg)



เน:เปยกูขอหน่อยดิว๊าาาา

เปย:บอกว่าไม่ให้ๆไง //กระทืบเท้า

เน:ไรว๊ะ จะเดือนแล้วนะเว้ย! ไม่สงสารกูบ้างหรอ

เปย:ก็มันจ็บ แล้วไม่สงสารเปยบ้างหรอไง

เน:กูจะทำเบาๆ รับลองฟินกระจาย //ไซร้คอ

เปย:ฮึ่ยยย//เอามือตบหน้าไอ้เนรัวๆ

เน:อื้อออออ//ดึงมือที่ตบหน้ามาลูบเป้าตัวเอง

.................................แล้วก็เสร็จไอ้เนไปตาระเบียบ...........................................ง

เปย:.....//นอนหอบหนัก

เน:เฮ่อออ ได้ปลดปล่อย สบายเว้ย //หอมแก้มอีกคน

เปย:ฮึ่ย..ไปเลยนะไม่ต้องมาหอมมากอด//ดันออกห่าง

เน:ครับๆ//ยกมือขึ้นยอมแพ้

เปย:คืนนี้ก็ไม่ต้องมากอดเลย! //หันหลังหนีเอาผ้าห่มคลุมหัว

ตกดึก......


ก็ตามภาพ

กร๊ากกกกก ไอ้เปยยยย ไม่ให้เค้ากอดแต่ไปกิดเค้าเองง  เริสไหมหล่ะ :katai2-1: :katai2-1:



......................................................................


(http://upload.siamza.com/file_upload/modify/090415/1874663.jpg)




อันนี้คิดโมเม้น ไม่ค่อยออก ไอ้ที่เขียนอยู่ในั้นก็ไม่ฮาอีก(นี่จะเอาฮาอย่างเดียว?)


ไอ้เนมันแย่งไอติมไอ้เปยกินอ่ะ มันบอกกินไอติมนี่ให้เปลืองตังค์ทำไม ถ้าอยากกินขอของมันดีๆก็ได้ ฟรี แถม อร่อย(?)


....................................................

...
“ฮึ่ยเน อย่าดิ่”มันพูดพลางเบี่ยงคอหลบ สายตาก็จับจ้องไอ้จอแบนๆที่มีคนวี๊ดว๊ายๆอยู่ในนั้น

ฟอดดดด

“อื้อออ ไปอยู่ที่ไหนก็ได้แป๊ปนึงป่ะ คนจะดูหนัง”มันหดคอหนีแบบไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่

“อยากอยู่ใกล้ๆ ร๊ากกกเมีย”

“ก็อยู่แล้วกวนเงี้ย”พยายามปัดมือปลาหมึกกู

 “ก็เมิงเรียกให้กูมาดูเป็นเพื่อนเองนะ”

“ก็ดูเฉยๆดิ่เน ยุ่งแบบนี้ไปนอนเลยป่ะ”

อะไรว๊ะ

มันสนุกตรงไหนเนี่ยไอ้หนังเนี่ยห๊ะ กูอยากรู้มากๆเลยช่วยบอกกูที ไอ้แย่งผัวคนอื่นไปมาๆเนี่ย ไอ้ห่านี่ก็ชอบเหลือเกิน ไม่มีอะไรยับยั้งการดูของมันได้อ่ะ เรื่องนี้โฆษณาออกก็แม่งเปลี่ยนไปดูอีกช่องละ พออีกช่องโฆษณาก็เปลี่ยนมาดูช่องเดิมที่โฆษณาจบนานละ แต่เสือกยังดูรู้เรื่องเนี่ยดิ่ เชื่อมันเลย

“ธีคะ ธีต้องจัดการนังนี่..เอ้ย..ยาดาให้บุ๋มนะคะ มันพยายามจะทำร้ายบุ๋ม”
“นี่ยาดาฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้”

“....พระเอกแม่งแดกรากข้าวเป็นอาหารหลักหรอไงวะ โง่ดักดานชิบหาย”

“ฮึ่ย เงียบ”มันงึมงำ กอดเข่าเอาคางวางไว้บนนั้น

“อิบุ๋มแม่งร้ายว่ะ แม่งกูจับเ_ดให้เงียบแล้วมาข่มขืนอินางเอกต่อเอาจนแม่งร้ายตามอิบุ๋มเลย”

“เน เงียบได้ป่ะ”เหลือบตามามองกูแว๊บนึง

“ก็เมิงไม่สนใจกู ได้ข่าวอีกสองอาทิตย์สอบ เมิงจะเอาไหมคะแนนเนี่ยห๊ะๆ”

“เดี๋ยวจบนี่ก็อ่าน”

“อ่านห่าไร หนังจบปาไปสี่ทุ่ม เอาเวลาอ่านมาให้กูเอาดีกว่า”ว่าแล้ววิญญาณไส้เดือนเริ่มเข้าสิงมือกูชอนไชเข้าใต้สาปเสื้อไอ้เปย มันก็ดิ้นเลยดิ่เอาหมอนปาใส่กูเต็มๆหน้าเลย

หน๋อยทำร้ายช้างเท้าหน้าอย่างกูหรอ เดี๋ยวเมิงได้โดน..

ขย้ำ!!


หมับ!เอื้อมมือไปคว้ารีโมทในมือมันมาเร็วๆก่อนจะกดปิดทีวี หันมามองกูพ่อของแม่เขียวเลยดิ่มันอ่ะ(กูคงไม่ต้องแปลมุขละ สกิลพวกเมิงน่าจะอัพกันแล้วแหละ)
“เน เอามา”มันพูดหน่ายๆ

“ไม่  มาจุ๊บๆก่อนเร็ว จุ๊บปากกูๆ”

“เน”มันเอื้อมมือมาหมายจะคว้าแต่หวืดเพราะกูหลบทัน

“ฮึ่ยยยยยยยย!”มันเริ่มเอามือทุบโซฟาที่เดิมรัวๆเหมือนคนเอาแต่ใจแล้วไม่ได้ของที่ต้องการ


“เน! ไม่สนุกนะ”กระโดดจะเข้ามาคลุกวงในกับกูแต่ก็เหมือนเดิมกูหลบทัน กระโดดไปนั่งที่ว่างที่เหลือ มันก็ไม่ยอมกระโจนมาจะแย่งรีโมทในมือกูต่อ กูรู้อยู่ละว่าต้องมีรอบสอง จัดการดึงยางยืดกางเกงบอลขึ้นก่อนจะยัดรีโมทเข้าไปในนั้น

“......”

“.....”
“เนนนนนนนนนนนนนนนนนน!”

“อยากได้ก็หยิบเอาดิ่”ยกมือขึ้นประสานกันไว้กลังหัว เอนหลังนอนมองมันที่ลุกขึ้นยืนมองเป้ากูหรือที่สิงสถิตของรีโมทสลับกับหน้ากู

ไม่รู้แม่งจะอายทำไมของมันเคยๆอยู่แล้ว หรือเคยแต่ไม่คุ้นชินวะไงแต่นานๆได้ทำความรู้จัก
งี้ต้องให้มันได้ทำความรู้จักบ่อยๆซะแล้ว (พูดเหมือนตัวเองสามารถทำงั้นได้อ่ะกู)

“ทำไมเป็นคนแบบเนี้ยไม่เข้าใจ โตก็โตแล้วชอบเล่นอะไรเป็นเด็ก”

“ทำไมเป็นคนแบบนี้ ไม่เข้าใจจิมๆเบย โตก็โตแล้วชอบเล่นมีเมียเป็นเด็ก”แกล้งทำเสียงเล็กเสียงน้อยตาม

“เน ถ้ายังไงเลิกทำตัวงี้นะ”

“เน ถ้ายังไม่เลิกทำตัวงี้น๊ะ...เมิงจะทำไม?....เปยจะปล้ำเนจริงๆด้วย...หรอ?”เลิกคิ้วกวนๆถามมันไป

“บอกให้เอารีโมทมา”

“ไปดูย้อนหลังในเน็ตเอาดิ่วะ..ตอนนี้เมิงมาชูปี้ดูปั๊ปกับกูดีกว่า ห้า ห้า ..หะ..เฮ้ยยยย สัสนี่!”ไอ้เปยแม่งเงื้องกำปั้นแล้วทุบมาเน้นๆตรงหว่างขากู

ปึก!

สัส! เสียวแว๊บเหี้ยๆ ความเสียวแบบแล่นปรี๊ดขึ้นไขสันหลังเลย

“ไอ้สัส ดีนะหลบทัน”โครตดีอ่ะกระตุกถอยหลังได้ทัน ไม่ทันนี่คือสูญพันธุ์อย่างเดียว

“....”

“คิดว่าถ้าตั้งใจให้โดนมันจะพลาดหรอไง”แหม่ะปากคอเราะร้ายจริงๆว่ะ ยิ่งโตปากยิ่ง...มันน่า....

“แล้วเมิงมาโกรธกูทำไมเนี่ยกูดิ่ต้องโกรธเมิงเป็นคนอื่นโดนเมียจะทุบมังกรแม่งตบเมียละ นี่กูอะไร คุยปกติครับ แถมรักและเทิทูนเหมือนเก่า”

“ก็เอารีโมทมาซักทีสิ”ดูแม่งทำหน้าตาไม่พอใจ เดี๊ยะป๊ะเอารีโมทตบหน้าหงาย

“โอ๊ยกูว่าแค่เมิงมายิกๆเอารีโมทกับกูเนี่ย ป่านนี้หนังแม่งจบหมดละ พระเอกแม่งทำน้องนางเอกท้องจบ”พูดแล้วล้วงรีโมทออกมาจากกางเกงก่อนจะโยนเบาๆบนมือ

“น้องนางเอกเป็นผู้ชาย”แม่งยังจะมาต่ออีก เชื่อมันเลย

เล่นเกมส์จ้องตากันจนเป็นกูที่เป็นฝ่ายกรอกตาไปมาแล้วกดเปิดทีวีเหมือนเก่า

“แค่นี้ก็หมดเรื่อง”มันพูดก่อนจะกระแทกก้นลงมานั่งโซฟาแรงๆ

แม่งเซ็งเลย เมียก็สนใจแต่ทีวี

ก็นั่งกอดอกมองดูคนในทีวีแว๊ดๆใส่กัน คนนึงก็แสดงความโง่ อีกคนก็แสดงความดี อีกคน ความกาก ดูแล้วเซ็งหนักกว่าเดิมอีก

รู้สึกได้ถึงสายตาคนข้างๆที่คอยเหลือบๆมามองเป็นระยะ

เหอะ กูหยิ่ง ไม่มองตอบหรอก
.
.
.
.
.
.
“ก็ดูด้วยกันก็ไม่เห็นเป็นไรเลย”มันพูดพลางเขยิบมาติดดูเอนหัวมาอิงไหล่กู

“.......”


“เปยก็อยู่นี่ไง ไม่ได้สนใจละครมากกว่าเนนะ”แหน่ะมีการกอดแขนกู แต่ตาอ่ะจ้องทีวีนะเมิง
.
.
.
ก็นะ นั่งเฉยๆให้มันกอดแขน

ทำไงได้ละวะ เมียเอ่ยปากขอทั้งทีสุภาพบุรุษอย่างกูจะปฏิเสธได้ยังไงอ่ะ

กูนี่อยากฆ่าผู้กำกับหนังทิ้ง เมิงทำให้เมียกูเป็นคนสองจิตสองใจ อยากเก็บเอาไว้ทั้งสองคน-*-


..........................................................


“เน มากินข้าว”

“เอ่อ เดี๋ยวๆ จะโฆษณาละ”

“เน ไม่มากินก่อนแล้วนะ-*-”

“ยกมากินหน้าทีวีดิ่ว๊ะ พระเอกแม่งกำลังหายโง่กูรู้สึกว่าละสายตาไม่ได้”

“ไม่ต้องเลย ปิดเดี๋ยวนี้เลย”

“ไอ้ห่า กูฮาแม่พระเอก ห้าๆ”

“-*-”

“เปยเมิงมาดูนี่ดิ่ๆ ”

“-*-”

“กูรู้ตอนนี้เมิงทำหน้ายังไง อีกแป๊ปเว้ยเดียวหนังจบกูไปกินแน่”

.
.
.
.
.
.
หลังจากนั้นที่บ้านของสองคนก็ไม่มีใครที่ไปเที่ยวหาเห็นว่ามีทีวีอยู่ในบ้านอีกต่อไป

อาเมน

.......................................................


แต่งมาลงอีกจนได้ แต่นี่มันนิดเดียวจริงๆนะ :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-04-2015 09:57:39
 :o8:  คิดถึงเค้าล่ะซี่
ขอบคุณนะคะ อยากกอดเปยน้อยอ่า   :กอด1: 
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 09-04-2015 11:38:10
รักและคิดถึงคู่นี้มากๆๆๆ อ่านไป 2-3 รอบแระ ชอบมาก 555
สกิลความเกรียนกะความหื่นพี่เนไม่มีลดลงเลย สงสารน้องเปยจิง
ไว้มาลงตอนพิเศษอีกนะคะ นานๆมาทีก็ยังดีให้คลายความคิดถึงอ่ะ


+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 10-04-2015 02:40:24
เนมันตลกเข้าเส้นล่ะ  -_-;;
น้องเปยก็น่ารัก ง๊องแง๊งๆ
เออ เอ็งสองคนอยู่กันได้ เหมาะแล้วๆ  555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-04-2015 11:35:02
 :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: DKTime ที่ 09-05-2015 08:10:15
เป็นนิยายน่ารักดี เป็นความสัมพันธ์ที่ดูรวดเร็ว
แต่เรากลับคิดว่า เป็นนิยายที่เขียนให้คนอ่านเห็นพัฒนาการของเนอ่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 15-06-2015 16:05:03
น่ารักมากเลยค่ะเรื่องนี้ แล้วเนก็อย่าลืมหาเงินจ่ายค่าสินสอดให้ครบด้วยนะ ฮ่าๆๆ :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 17-06-2015 16:41:16
คิดถึงคู่นี้จริงๆ เลย  :man1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 02-07-2015 16:09:31
5555 ชอบๆๆๆๆๆ ฝุดๆ ไม่ว่ากี่ตอนก็ชอบบบบบ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 02-07-2015 20:17:03
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: kpHJstdy ที่ 05-07-2015 22:41:00
เพิ่งเคยมาอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก สนุกมากกกก ตลกกับการตบมุขของอิพี่เน คือแบบ มุขแต่ละอัน ทั้งเสื่อมทั้งบ้าทั้งฮา น้องเปยน่ารักกกกกกกก  ไม่น่ามาหลงคนอย่างพี่เนเลย 55555555555555 แต่น้องเปยก็รักของเขานี่สิ  แตาอิพี่เนก็มีมุมน่ารักๆนะ แม้จะน้อยมาก ชอบมาเลยค่ะ  คนแต่งแต่งตลกมาก บางมุขอ่านแล้วแบบ อหหหห 555555555 แถมไอ้พี่เนอย่างกามมมม กามแบบโครต แต่น้องเปยก็ไม่ค่อยยอมอยู่ดี สมน้ำหน้า 555555555555555555 
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: Raccoooon ที่ 18-07-2015 20:23:35
แง้งงงง เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ไงงงง
แงงงน่ารักมากค่ะ เปยน่ารักมากกกกกกกกกกก ฮืออออออออ อิจฉาอิพี่เน 5555555
ชอบเปยมากๆตอนที่เนโยนหนังสือใส่แล้วเปยเข้ามากอด อ่ะโหยยยยย
คือหนูเป็นคนดีมากจริงๆ จะมีสักกี่คนที่ระงับอารมณ์ตัวเองได้ขนาดนี้อ่ะ ฮืออออออ ประทับใจมาก555
ตอนนี้ยังอ่านตอนพิเศษไม่จบค่ะแต่สนุกมากเลยแวบมาเม้นก่อนเดี๋ยวลืม5555555555
เนก็น่ารัก เป็นคนไม่ตลกจริงๆเชื่อแล้ว55555555555555555555555
เรื่องนี้น่ารักมากๆค่ะ ชอบมากอ้ะ ฮืออออออ :hao5: :hao5:
สนุกๆๆๆๆ
ขอตัวแวบไปอ่านต่อละนะคะ 5555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-07-2015 22:35:47
 :pig4: เป็นคู่รักที่ติงต๊องบวกฮามากแต่ชอบเปยน่ารักจริงๆ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 29-07-2015 23:00:54
เรื่องยาวเถอะ พลีส~
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 21-09-2015 00:03:22
คิดถึงเปย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: Raccoooon ที่ 16-03-2016 22:04:21
คิดถึงเรื่องนี้จนกลับมาอ่านใหม่อีกรอบ ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: modisvip ที่ 29-04-2016 18:56:53
เพิ่งเห็นเรื่องนี้ เนเกรียนได้อีก เปยน่ารัก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]--รักกับพี่มีทุกอย่างยกเว้นตังค์-- โมเม้นนิดหน่อย+รูป 9/4/2558
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 24-07-2019 00:50:05
ขอบคุณนะคะ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
ชอบน้องเปยเองมากอะ คนอะไรน่ารักที่สุด