เป็นอีกหนึ่งคนแล้วกันที่อ่านรวดเดียว คอมเม้นท์เป็นกำลังใจรวบยอดเลยแล้วกัน
คือแบบว่า ไม่ค่อยอ่านนิยาย เน้นเขียน (สกิลภาษาตัวเองเลยต่ำต้อยมาก) พูดแบบกันเองๆ เลยแล้วกันเนอะ
ชื่อเรื่องดีอ่ะ ไล่ชื่อเรื่องที่หน้าบอร์ด เรื่องนี่น่ากดเข้ามาอ่านสุดแล้ว มันดึงดูดจริงๆ 55555+ หรือเพราะรสนิยมนี้ก็ไม่รู้
เรื่องคร่าวๆ เดาได้แต่ตัวเองเขียนน่าอ่านอ่ะ อ่านได้แบบไหลมาก คือถ้ามีอีกสิบตอนก็คงอ่านได้ยาวๆ ทั้งที่ปกติเราเจออะไรสะดุดนิดนึงก็ปิดทิ้งแล้ว 5555 คือที่ตัวเองบอกว่าเขียนเรื่องแรก โห เรื่องแรกเขียนขนาดนี้ก็เจ๋งโคตรแล้วอ่ะ
ตอนเล่าถึงจังหวัดนครสวรรค์นี่เหมือนเป็นลูกทัวร์ของคนเขียนเลยนะ คือมันอินไซด์สุดๆ อย่างกับไปเดินอยู่ข้างๆคนเขียนอ่ะประมาณนั้นเลย อ่านไปแล้วรู้สึกว่า เห้ยดีอ่ะ! เขียนเก่งมากเลย อินมากทุกตอนอ่ะ ไม่อินแค่ฉากเอ็นซีแค่นั้นเอง
เราเก็บตอนที่ 19 ไว้อ่านพร้อมตอน 20 กลัวอึดอัดใจตาย
คือมาแนวมาเฟีย ถ้ามันดราม่าครบสูตรมาเฟีย คงจะจบแบบไม่แฮปปี้ที่สุด แต่ก็เข้าใจว่าชีวิตมันเป็นแบบนั้น รู้สึกสงสารคนเล็กอ่ะบ่องตง 55555+ คิดว่าใหญ่น่าจะตัดใจไม่อยาก แต่คนเล็กนี่ดิแบบ จิตใจอ่อนโยน เปราะบาง เอาแต่ใจแบบนิสัยลูกคนเล็กงั้น หูย ช้ำใจตายแน่ๆอ่ะ แต่คิดว่าคนเขียนคงจะปรานีไม่จบแบบทำร้ายตัวละครสุดรักของตัวเองหรอกจริงมะ ขนาดตี๋เล็กยังปล่อยมันไปไม่ได้เลย 555555555+ ถ้ามันตายเราคงเสียใจกว่าพระเอกตาย 55555555
ตอนจบเดายากจริง บางทีความรักอาจไม่เพียงพอเทียบกับคำว่ารับผิดชอบในหน้าที่
นิยายตัวเองนี่แบบตัดเรื่องความเพ้อฝัน แล้วอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริงแบบนี้ กลัวจิงๆจะจบหน่วงๆ หรืออาจจะจบแบบรถเสียหลักพลิกคว่ำแบบผิดคาด พระเอกกลับมาขายบะหมี่มันก็ยาก เฮ้อ คิดไม่ตกเลยทีเดียว หน่วงนะเนี่ย 5555
สุดท้าย ไม่ขออะไรมากไปกว่า ตอนจบแบบจิกหมอนนะ ถ้าไม่จิกกหมอน อาจจะจิกคอคนเขียนแทน // ลับมีด
แต่ถ้าจะจบแบบทำร้าย ก็อย่าร้ายมากนะ จิตใจอ่อนแอ TT
ปล. ไล่อ่านคอมเม้นท์แล้วรู้สึกดีมากที่ยังไม่อ่านตอน 19
ปล.2 เวิ่นมากไป ขอโทษด้วยน้า