หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] รัก(เล่ห์)ร่อน...ของชายจรจัด [ตอนพิเศษ] UP++13/11/2014 P.61

[witch]

 

[Mayana]

น่ารักกกก...
 
 

[Rafael]

ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายนะคะ

[nittanid33333]

ไม่ค่อยอินกลับตอนจบเท่าไหร่ อาจจะเพราะอารมณ์หม่นๆจากฉากห้องใต้ดินด้วยเลยรู้สึกยังโกรธๆ ตี๋ใหญ่อยู่ ถึงเขาจะมีเหตุผมมารองรับการกระทำ แต่ก็ยังโกรธอะ คือเสียน้ำตาไปแล้วอะ ฮื่ออออ แต่ก็ขอบคุณนิยายๆดีอีกเรื่องหนึ่ง นักเขียนเก่งมาก เนื้อเรื่องไม่ค่อยยืดเยื่อจนน่าเบื่อ มีความกระชับ แบบต้องอ่านต่อจนจบเท่านั้นว่างไม่ลงจริงๆ ขอตอนพิเศษหน่อยก็ดีนะคะ 

[Sohso]

สนุกมากๆ

[snartza]

คงต้องเริ่มปลงแล้วล่ะ เป็นอย่างนี้ทุกทีที่อ่านนิยายดราม่า แต่ถ้าขืนเป็นอย่างนี้ตลอดคงได้เป็นโรคประสาทสักวัน

คือยอมรับเลยค่ะว่าขัดใจกับนายใหญ่มากๆ ที่ได้รักของเล็กมาง่ายดาย (ก็เล็กไม่เคยเลิกรักใหญ่นี่นะ ถอนหายใจ) สารภาพเลยว่าอยากให้เล็กเอาคืนแบบเชือดนิ่มๆ หน่อย โอ๊ย 

โดยพื้นฐานแล้ว ดิฉันอาจเป็นคนเห็นแก่ตัว รักแรง หึงแรง และยิ่งเรื่องคนรักนอกกายนี่จะรับไม่ได้สุดๆ (ถ้านอกกายแล้วนอกใจด้วยหรือเปล่านะ?) คือถึงจะรักก็ยังรักและเกลียดไปด้วย (เล็กคงไม่เป็นอย่างนี้ เพราะเล็กเป็นคนพื้นฐานจิตใจดี)

ดิฉันเข้าใจเรื่องหน้าที่และความจงรักภักดีของใหญ่นะคะ เพราะรู้ว่าวัฒนธรรมทางฝั่งจีนหรือฮ่องกงนั้นเขาจะเป็นอย่างนี้กันส่วนใหญ่ เขาจริงจังกับหน้าที่มากๆ และยิ่งในวงการอย่างนี้แล้ว เรื่องหัวใจต้องแยกไปเก็บไว้อีกส่วนเลยทีเดียว จะเอามายุ่งกับเรื่องงานไม่ได้เป็นอันขาด ก็เลยค่อนข้างจะยอมรับได้กับเรื่องความหัวอ่อนของใหญ่ที่มีต่อเฟยเฟิ่ง แต่สิ่งที่รับไม่ได้คือ การที่มีอะไรกับเฟยเฟิ่งโดยที่เล็กก็รับรู้ไปด้วย

คือ...เข้าใจนะคะว่า นายใหญ่มันไม่รู้ด้วยหรอกว่าตอนนั้นเล็กถูกขังไว้ในห้องด้วย ถ้ารู้ก็คงไม่ทำ แต่เพราะมันไม่รู้ไง ก็เลยจัดหนักให้นางเฟยเฟิ่งซะเต็มคราบ (ปวดใจโคตรๆ) และขณะที่จัดหนักนั้น น้องเล็กก็ได้ยินหมดทั้งเสียงคราง เสียงร้องอย่างสุขสม เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงการร่วมรักที่หนักหน่วง คนอ่านคนอื่นจะรู้สึกอย่างไรดิฉันไม่รู้ (รวมคนเขียนด้วยนะคะ) แต่สำหรับดิฉันแล้ว ถ้าให้ไปนอนใกล้ตายอยู่ตรงนั้น (คือถึงจะไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกันแต่ยังได้ยินเสียง) ซ้ำยังมาได้ยินเสียงของคนที่ตัวเองรักจนหมดหัวใจมาทำอะไรกับคนอื่นแบบนั้น แบบว่าได้ยินทุกการกระทำ (?) แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร กับเรามันคืออะไร ที่บอกว่ารักมันคืออะไร แล้วความเชื่อใจจะมีไว้ทำไม รักที่ทุ่มให้ไปกลับได้สิ่งที่ตอบแทนกลับมาเป็นแบบนี้? จินตนาการคนเรามันร้ายกาจนะคะ เล็กได้ยินเสียงการเสพสังวาสของใหญ่กับเฟยเฟิ่ง ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่า เล็กคงเห็นภาพในจินตนาการตัวเองเป็นอย่างไร ถึงใหญ่จะมีอะไรกับเฟยเฟิ่งเพราะต้องทำตาม "หน้าที่" (ทำเสียงดูถูก) แต่เล็กไม่ได้เห็นหน้าตาใหญ่ว่าเป็นอย่างไร ขณะกระทำสิ่งนั้น ดังนั้นเล็กก็คงคิดว่าใหญ่กำลังทำมันไปอย่างมีความสุข เจ็บปวดไหมเล็ก ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดก็คงจะทุเลาความเจ็บปวดนี้ไม่ได้ อยากจะทำอะไรก็ทำไม่ได้เพราะตัวเองโดนพิษและกำลังจะตาย นี่ถ้าให้ใหญ่มาเจอสถานการณ์เดียวกันกับเล็ก เช่น ให้เล็กมีอะไรกับพี่ชายของเฟยเฟิงโดยให้ใหญ่ได้รู้ได้ยินเสียงของการกระทำด้วย โดยที่ใหญ่เองขยับตัวไม่ได้ อยากจะรู้นักว่าจะรู้สึกอย่างไร อยากจะลุกขึ้นไปจับแยกออกจากกันไหม (เหมือนครั้งที่มาช่วยเล็กจากนายพชรอะไรนั่น) อยากจะฆ่าเจ้านายอีกคนของตัวเองให้ตายไหม คือตลอดที่รักกันมีแต่เล็กเท่านั้นที่เป็นฝ่ายตาม และเป็นคนบอกรักตลอด ใหญ่ไม่มีอะไรที่จะทำให้เชื่อได้เลย แล้วดิฉันคิดว่า ใหญ่คงไม่เคยได้รับความรู้สึกหรือประสบการณ์อย่างนั้นแน่นอน ต่อให้เขารู้สึกผิดหรืออะไรก็แล้วแต่จนแทบขาดใจบ้าง เช่นตอนที่รู้ว่าเล็กถูกส่งกลับเมืองไทยแล้ว เป็นต้น แต่นั่นก็เป็นความเจ็บปวดที่ต้องพรากจากคนรัก และห่วงว่าคนรักจะมีชีวิตรอดไหม แต่ใหญ่ไม่เคยรับรู้ถึงการนอกใจว่ามันเจ็บแค่ไหน (ไม่ว่าจะเป็นไปตามความจำเป็นบังคับหรือการตั้งใจนอกใจเองก็ตามที) ณ จุดนี้ คำขอโทษสักหมื่นล้านคำก็ทดแทนไม่ได้ เพราะมันได้เกิดขึ้นไปแล้ว และแก้ไขอะไรไม่ได้ คำบอกรักเท่าไรก็คงจะลบความรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเล็กไม่ได้หรอก 

เราเป็นเพียงคนอ่านจึงทำอะไรไม่ได้ ได้แต่อ่านและรับรู้ชะตากรรมของคนรักทั้งสอง และเจ็บปวดไปด้วย (คือจริงๆ ก็เคยเจอประสบการณ์อย่างนี้กับตัวเอง และทุกวันนี้ก็ยังเจ็บไม่หาย ตอนนั้นมันเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นให้ได้ - ไม่ใช่การเข้าไปยุ่งกับมาเฟียนะคะ แต่เป็นประสบการณ์รับรู้คนที่รักกำลังมีอะไรกับคนอื่น) ดังนั้นดิฉันจึงคิดว่าถ้าเรื่องนี้ถูกเขียนเป็นเรื่องยาวสักหนึ่งร้อยตอนจะสมเหตุสมผลกว่านี้ (อ้อนอยากอ่านยาวๆ 55+) และให้อีตาใหญ่ตามตื๊อรักจากเล็กจนสะบักสะบอมไปเลย (ตอนที่นายใหญ่มีอะไรกับผู้หญิงหน้าอกโตแล้วเล็กไปเห็นอย่างบังเอิญนั้นก็เจ็บปวดนะคะ อึ้งด้วย เพราะนึกไม่ถึง แต่ก็ให้อภัยเพราะว่าตอนนั้นใหญ่ยังไม่ได้รักเล็ก เขาเป็นผู้ชาย จะไปมีอะไรกับผู้หญิงก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แล้วตอนนั้นเล็กก็ยังไม่มีสิทธิ์ไปหึงไปหวง) หรือให้เฝ้ามองเล็กรักกับคนอื่นจนกระอักเลือดไปเลย หึหึ

ขอบคุณผู้เขียนสำหรับตอนพิเศษนะคะ คือต้องบอกไว้ก่อนว่าคุณเขียนดีค่ะ ถ้าไม่ดีคงไม่อินขนาดนี้ แต่เพราะดิฉันรู้สึกไม่ดีกับตัวพระเอกไปแล้ว ทำให้ความหวานของตอนพิเศษมันไม่เท่าไหร่ และการกระทำของใหญ่จึงดูว่างโหวง เอาจริงๆ ดิฉันคิดว่าเล็กควรได้ลงเอยกับใครที่ดีกว่านี้ แล้วตอนที่มาขอคืนดีน่ะ (ขออีกเถอะ) ใหญ่ได้คิดอะไรบ้างปะ? ทำไมเอาความรู้สึกคนมาเล่น? มันสนุก? หรือคิดว่าถ้าฉันลองเดินลงน้ำเหมือนจะฆ่าตัวตายแล้วจะเป็นการทำให้เล็กยกโทษให้ (ก็ยกโทษให้จริงๆ) แต่ดิฉันไม่ปลื้มเลยกับการเอาชีวิตตัวเองมาเป็นเดิมพัน ซ้ำยังดึงเอาชีวิตคนอื่นมาเล่นอีกด้วย คือมันมีวิธีการขอโทษและง้องอนมากมายกว่านี้ปะ? ทำไมต้องเดินลงทะเลแล้วใช้จุดอ่อนของเล็กมาใช้? นี่ถ้านายใหญ่คิดได้กว่านี้ดิฉันจะปรบมือให้เลยนะคะ มันเหมือนกับนายใหญ่กำลังคิดว่า รักของเล็กน่ะหรือ แค่ฉันแกล้งทำเป็นเดินลงทะเลไป เล็กก็จะยกโทษและหันกลับมารักฉันง่ายๆ เอง เหมือนไม่เห็นค่ากับความรู้สึกและความรักของเล็กเลยน่ะค่ะ เอาตรงๆ...เหมือนเห็นเล็กเป็นของตาย ว่างั้นก็ไม่ผิดนัก 

เอาล่ะ ด่าตัวละครเสร็จแล้ว ก็มาขอชื่นชมผู้เขียนบ้าง

อยากบอกว่า คุณเขียนดีจัง วางตัวละครได้ชัดเจน และไม่เคยหลุดคาแรกเตอร์ตัวละครเลย เล็กก็ยังเป็นเล็กที่จิตใจดี แต่ในขณะเดียวก็ใจเด็ดและทำใจเรื่องใหญ่ได้ในระหว่างหนึ่งปีที่ห่างกัน ซึ่งตรงนี้ต้องยกมือให้ ส่วนตัวละครที่ชื่อใหญ่ คุณก็บรรยายซะจนเขาน่าหลงใหลมากๆ (นี่แหละคือที่มาของความเกลียดของดิฉัน เพราะดิฉันเห็นแก่ตัว อยากให้เขามีสัมพันธ์กับเล็กแค่คนเดียว แต่นี่ดันไปมีอะไรกับใครเขาไปทั่ว เฮ้อ ดิฉันอาจจะเป็นพวกหัวโบราณก็ได้ ที่เห็นว่า การตอบสนองคนที่เข้ามาหาเรื่องเซ็กนั้น ยังไงก็ไม่น่าจะทำ เพราะเราควรมีอะไรกับคนที่เราคบหรือคนที่เรารักเท่านั้น แต่รู้สึกค่านิยมที่ว่าการมีเซ็กเกิดขึ้นได้เมื่อมีความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย แม้แต่ละคนจะมีคนรักอยู่แล้วก็ตามนั้นจะเพิ่มขึ้นในสังคมไทยปัจจุบัน)

ส่วนเฟยเฟิงนั้น ยอมรับจริงๆ ว่านางเป็นตัวร้ายที่ร้ายกาจจริงๆ ไม่ใช่แบบนางร้ายไทยที่กรี๊ดๆ แล้วก็ตบ แต่เป็นนางร้ายที่วางยาพิษกะฆ่าศัตรูหัวใจทิ้ง แล้วก็ยังขย่มผัวเขาให้เขาได้ยินอีก นางเลือดเย็นมากนะคะ (และยิ่งโหดร้ายมากขึ้นเมื่อผัวเขาก็ยอมเล่นด้วย)

เรื่องนี้เก็บเข้าไว้เป็นเรื่องที่ชอบอีกเรื่องเลยค่ะ และจะกลับมาอ่านอีกรอบ แต่คงต้องรอไปอีกสักระยะ เพราะยังทำใจไม่ได้ เอาไว้ภูมิต้านทานเข้มแข็งเมื่อไหร่ จะกลับมาอ่านอีก

ตอนนี้ขอไปอ่านเรื่องของคุณเรื่องอื่นๆ ก่อนนะคะ หวังว่าคงไม่ดราม่าร้ายกาจอย่างเรื่องนี้ ฮือๆๆ 

ปล. อยากได้หนังสือจังเลยค่ะ ไม่ทราบว่าจัดพิมพ์ออกมาแล้วหรือยัง?
ปปล. อ่านคอมเม้นท์หลายๆ อันแล้วก็เห็นด้วยตรงข้อที่ว่า อยากอ่านตอนพิเศษที่มีใหญ่หึงเล็กด้วย เอาแบบหึงให้กระอักเลือดไปเลยนะคะ (แต่เล็กต้องไม่รู้ตัวนะว่าทำให้ใหญ่หึง เพราะส่วนมากในเรื่องนั้น เล็กหึงก็จะหึงอยู่ฝ่ายเดียว แต่ใหญ่ไม่รู้เรื่องด้วย มันจึงทำให้เจ็บมากๆ ไงคะ ดังนั้นต้องให้ใหญ่หึงจนแทบตาย แต่เล็กดันไม่รู้ว่าหึง อยากอ่านอ่ะค่ะ)

ตายๆดีนะที่มาอ่านคอมเม้นก่อนไปอ่าน 2จิต2ใจว่าเราจะใจแข็งอ่านเรื่องนี้ไปจบมั้ยเลยมาหาอ่านกระแสตอบรับก่อน อูยยยยย ยาวๆเลย เป็นพล็อตนิยายที่เราชอบนะแบบพระเอกเลวไรงี้แต่ถ้าเลวขนาดโจ๊ะพรึมๆไปทั่วแถมนายเอกมาอยู่ในสถานการณ์รู้เห็นแบบนี้ เราขอเวลาทำใจแป๊บบบ ขอไปตั้งสติตั้งมั่นใหตัวเองเข้มแข็งก่อนแล้วค่อยมาอ่าน ตอนนี้จิ้มไว้ก่อนน๊าา

ว่าจะอ่าน เห็นพล็อตเรื่องน่าสนใจ แต่เจอคอมเม้นท์ละ ไปต่อไม่ไหวจริงๆ
รับไม่ได้จริงๆอ่า เรื่องนอกกาย (แถมนายเอกยังต้องรับรู้ด้วย) โอ้ !! wtf !!!

[เงาเดือน]

เป็นนิยายที่ดีมาก มีอยู่ช่วงนึงที่รับไม่ได้ ตอนใกล้ตายแล้วได้ยินคนรักมีไรกับคนอื่น เราไม่รู้นะแต่เป็นตัวเองคงกลับไปรักไม่ได้ ให้อภัยไม่ได้หรอก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอันได ทุกอย่างในเรื่องนี้สมเหตุสมผล เข้าใจการกระทำของตัวละคร แค่ส่วนตัวรับเรื่องแบบนั้นไม่ได้ แอบเชียให้พระเอกกับนายเอกไม่ต้องพบกันในหนึ่งปีนั้นแบบหายไปเลย

[lipure]

เรื่องนี้น่ารักมาก ดีใจ ที่เห็นนิยายดีๆ และมุมมองดีๆในสังคม เราเองก็เห็นคนจรจัด
สงสารเขา แต่ไม่กล้าคุยด้วยเพราะกลัว คนติดยา คนบ้า อาชญากรออกมาจากคุก กลัวโดนตามมาทำมิดีมิร้าย อาเมน

[Peony]

ชอบมาก

[Peony]

 

[Peony]

คือตรงใจมากค่ะ

คงต้องเริ่มปลงแล้วล่ะ เป็นอย่างนี้ทุกทีที่อ่านนิยายดราม่า แต่ถ้าขืนเป็นอย่างนี้ตลอดคงได้เป็นโรคประสาทสักวัน

คือยอมรับเลยค่ะว่าขัดใจกับนายใหญ่มากๆ ที่ได้รักของเล็กมาง่ายดาย (ก็เล็กไม่เคยเลิกรักใหญ่นี่นะ ถอนหายใจ) สารภาพเลยว่าอยากให้เล็กเอาคืนแบบเชือดนิ่มๆ หน่อย โอ๊ย 

โดยพื้นฐานแล้ว ดิฉันอาจเป็นคนเห็นแก่ตัว รักแรง หึงแรง และยิ่งเรื่องคนรักนอกกายนี่จะรับไม่ได้สุดๆ (ถ้านอกกายแล้วนอกใจด้วยหรือเปล่านะ?) คือถึงจะรักก็ยังรักและเกลียดไปด้วย (เล็กคงไม่เป็นอย่างนี้ เพราะเล็กเป็นคนพื้นฐานจิตใจดี)

ดิฉันเข้าใจเรื่องหน้าที่และความจงรักภักดีของใหญ่นะคะ เพราะรู้ว่าวัฒนธรรมทางฝั่งจีนหรือฮ่องกงนั้นเขาจะเป็นอย่างนี้กันส่วนใหญ่ เขาจริงจังกับหน้าที่มากๆ และยิ่งในวงการอย่างนี้แล้ว เรื่องหัวใจต้องแยกไปเก็บไว้อีกส่วนเลยทีเดียว จะเอามายุ่งกับเรื่องงานไม่ได้เป็นอันขาด ก็เลยค่อนข้างจะยอมรับได้กับเรื่องความหัวอ่อนของใหญ่ที่มีต่อเฟยเฟิ่ง แต่สิ่งที่รับไม่ได้คือ การที่มีอะไรกับเฟยเฟิ่งโดยที่เล็กก็รับรู้ไปด้วย

คือ...เข้าใจนะคะว่า นายใหญ่มันไม่รู้ด้วยหรอกว่าตอนนั้นเล็กถูกขังไว้ในห้องด้วย ถ้ารู้ก็คงไม่ทำ แต่เพราะมันไม่รู้ไง ก็เลยจัดหนักให้นางเฟยเฟิ่งซะเต็มคราบ (ปวดใจโคตรๆ) และขณะที่จัดหนักนั้น น้องเล็กก็ได้ยินหมดทั้งเสียงคราง เสียงร้องอย่างสุขสม เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงการร่วมรักที่หนักหน่วง คนอ่านคนอื่นจะรู้สึกอย่างไรดิฉันไม่รู้ (รวมคนเขียนด้วยนะคะ) แต่สำหรับดิฉันแล้ว ถ้าให้ไปนอนใกล้ตายอยู่ตรงนั้น (คือถึงจะไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกันแต่ยังได้ยินเสียง) ซ้ำยังมาได้ยินเสียงของคนที่ตัวเองรักจนหมดหัวใจมาทำอะไรกับคนอื่นแบบนั้น แบบว่าได้ยินทุกการกระทำ (?) แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร กับเรามันคืออะไร ที่บอกว่ารักมันคืออะไร แล้วความเชื่อใจจะมีไว้ทำไม รักที่ทุ่มให้ไปกลับได้สิ่งที่ตอบแทนกลับมาเป็นแบบนี้? จินตนาการคนเรามันร้ายกาจนะคะ เล็กได้ยินเสียงการเสพสังวาสของใหญ่กับเฟยเฟิ่ง ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่า เล็กคงเห็นภาพในจินตนาการตัวเองเป็นอย่างไร ถึงใหญ่จะมีอะไรกับเฟยเฟิ่งเพราะต้องทำตาม "หน้าที่" (ทำเสียงดูถูก) แต่เล็กไม่ได้เห็นหน้าตาใหญ่ว่าเป็นอย่างไร ขณะกระทำสิ่งนั้น ดังนั้นเล็กก็คงคิดว่าใหญ่กำลังทำมันไปอย่างมีความสุข เจ็บปวดไหมเล็ก ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดก็คงจะทุเลาความเจ็บปวดนี้ไม่ได้ อยากจะทำอะไรก็ทำไม่ได้เพราะตัวเองโดนพิษและกำลังจะตาย นี่ถ้าให้ใหญ่มาเจอสถานการณ์เดียวกันกับเล็ก เช่น ให้เล็กมีอะไรกับพี่ชายของเฟยเฟิงโดยให้ใหญ่ได้รู้ได้ยินเสียงของการกระทำด้วย โดยที่ใหญ่เองขยับตัวไม่ได้ อยากจะรู้นักว่าจะรู้สึกอย่างไร อยากจะลุกขึ้นไปจับแยกออกจากกันไหม (เหมือนครั้งที่มาช่วยเล็กจากนายพชรอะไรนั่น) อยากจะฆ่าเจ้านายอีกคนของตัวเองให้ตายไหม คือตลอดที่รักกันมีแต่เล็กเท่านั้นที่เป็นฝ่ายตาม และเป็นคนบอกรักตลอด ใหญ่ไม่มีอะไรที่จะทำให้เชื่อได้เลย แล้วดิฉันคิดว่า ใหญ่คงไม่เคยได้รับความรู้สึกหรือประสบการณ์อย่างนั้นแน่นอน ต่อให้เขารู้สึกผิดหรืออะไรก็แล้วแต่จนแทบขาดใจบ้าง เช่นตอนที่รู้ว่าเล็กถูกส่งกลับเมืองไทยแล้ว เป็นต้น แต่นั่นก็เป็นความเจ็บปวดที่ต้องพรากจากคนรัก และห่วงว่าคนรักจะมีชีวิตรอดไหม แต่ใหญ่ไม่เคยรับรู้ถึงการนอกใจว่ามันเจ็บแค่ไหน (ไม่ว่าจะเป็นไปตามความจำเป็นบังคับหรือการตั้งใจนอกใจเองก็ตามที) ณ จุดนี้ คำขอโทษสักหมื่นล้านคำก็ทดแทนไม่ได้ เพราะมันได้เกิดขึ้นไปแล้ว และแก้ไขอะไรไม่ได้ คำบอกรักเท่าไรก็คงจะลบความรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเล็กไม่ได้หรอก 

เราเป็นเพียงคนอ่านจึงทำอะไรไม่ได้ ได้แต่อ่านและรับรู้ชะตากรรมของคนรักทั้งสอง และเจ็บปวดไปด้วย (คือจริงๆ ก็เคยเจอประสบการณ์อย่างนี้กับตัวเอง และทุกวันนี้ก็ยังเจ็บไม่หาย ตอนนั้นมันเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นให้ได้ - ไม่ใช่การเข้าไปยุ่งกับมาเฟียนะคะ แต่เป็นประสบการณ์รับรู้คนที่รักกำลังมีอะไรกับคนอื่น) ดังนั้นดิฉันจึงคิดว่าถ้าเรื่องนี้ถูกเขียนเป็นเรื่องยาวสักหนึ่งร้อยตอนจะสมเหตุสมผลกว่านี้ (อ้อนอยากอ่านยาวๆ 55+) และให้อีตาใหญ่ตามตื๊อรักจากเล็กจนสะบักสะบอมไปเลย (ตอนที่นายใหญ่มีอะไรกับผู้หญิงหน้าอกโตแล้วเล็กไปเห็นอย่างบังเอิญนั้นก็เจ็บปวดนะคะ อึ้งด้วย เพราะนึกไม่ถึง แต่ก็ให้อภัยเพราะว่าตอนนั้นใหญ่ยังไม่ได้รักเล็ก เขาเป็นผู้ชาย จะไปมีอะไรกับผู้หญิงก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แล้วตอนนั้นเล็กก็ยังไม่มีสิทธิ์ไปหึงไปหวง) หรือให้เฝ้ามองเล็กรักกับคนอื่นจนกระอักเลือดไปเลย หึหึ

ขอบคุณผู้เขียนสำหรับตอนพิเศษนะคะ คือต้องบอกไว้ก่อนว่าคุณเขียนดีค่ะ ถ้าไม่ดีคงไม่อินขนาดนี้ แต่เพราะดิฉันรู้สึกไม่ดีกับตัวพระเอกไปแล้ว ทำให้ความหวานของตอนพิเศษมันไม่เท่าไหร่ และการกระทำของใหญ่จึงดูว่างโหวง เอาจริงๆ ดิฉันคิดว่าเล็กควรได้ลงเอยกับใครที่ดีกว่านี้ แล้วตอนที่มาขอคืนดีน่ะ (ขออีกเถอะ) ใหญ่ได้คิดอะไรบ้างปะ? ทำไมเอาความรู้สึกคนมาเล่น? มันสนุก? หรือคิดว่าถ้าฉันลองเดินลงน้ำเหมือนจะฆ่าตัวตายแล้วจะเป็นการทำให้เล็กยกโทษให้ (ก็ยกโทษให้จริงๆ) แต่ดิฉันไม่ปลื้มเลยกับการเอาชีวิตตัวเองมาเป็นเดิมพัน ซ้ำยังดึงเอาชีวิตคนอื่นมาเล่นอีกด้วย คือมันมีวิธีการขอโทษและง้องอนมากมายกว่านี้ปะ? ทำไมต้องเดินลงทะเลแล้วใช้จุดอ่อนของเล็กมาใช้? นี่ถ้านายใหญ่คิดได้กว่านี้ดิฉันจะปรบมือให้เลยนะคะ มันเหมือนกับนายใหญ่กำลังคิดว่า รักของเล็กน่ะหรือ แค่ฉันแกล้งทำเป็นเดินลงทะเลไป เล็กก็จะยกโทษและหันกลับมารักฉันง่ายๆ เอง เหมือนไม่เห็นค่ากับความรู้สึกและความรักของเล็กเลยน่ะค่ะ เอาตรงๆ...เหมือนเห็นเล็กเป็นของตาย ว่างั้นก็ไม่ผิดนัก 

เอาล่ะ ด่าตัวละครเสร็จแล้ว ก็มาขอชื่นชมผู้เขียนบ้าง

อยากบอกว่า คุณเขียนดีจัง วางตัวละครได้ชัดเจน และไม่เคยหลุดคาแรกเตอร์ตัวละครเลย เล็กก็ยังเป็นเล็กที่จิตใจดี แต่ในขณะเดียวก็ใจเด็ดและทำใจเรื่องใหญ่ได้ในระหว่างหนึ่งปีที่ห่างกัน ซึ่งตรงนี้ต้องยกมือให้ ส่วนตัวละครที่ชื่อใหญ่ คุณก็บรรยายซะจนเขาน่าหลงใหลมากๆ (นี่แหละคือที่มาของความเกลียดของดิฉัน เพราะดิฉันเห็นแก่ตัว อยากให้เขามีสัมพันธ์กับเล็กแค่คนเดียว แต่นี่ดันไปมีอะไรกับใครเขาไปทั่ว เฮ้อ ดิฉันอาจจะเป็นพวกหัวโบราณก็ได้ ที่เห็นว่า การตอบสนองคนที่เข้ามาหาเรื่องเซ็กนั้น ยังไงก็ไม่น่าจะทำ เพราะเราควรมีอะไรกับคนที่เราคบหรือคนที่เรารักเท่านั้น แต่รู้สึกค่านิยมที่ว่าการมีเซ็กเกิดขึ้นได้เมื่อมีความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย แม้แต่ละคนจะมีคนรักอยู่แล้วก็ตามนั้นจะเพิ่มขึ้นในสังคมไทยปัจจุบัน)

ส่วนเฟยเฟิงนั้น ยอมรับจริงๆ ว่านางเป็นตัวร้ายที่ร้ายกาจจริงๆ ไม่ใช่แบบนางร้ายไทยที่กรี๊ดๆ แล้วก็ตบ แต่เป็นนางร้ายที่วางยาพิษกะฆ่าศัตรูหัวใจทิ้ง แล้วก็ยังขย่มผัวเขาให้เขาได้ยินอีก นางเลือดเย็นมากนะคะ (และยิ่งโหดร้ายมากขึ้นเมื่อผัวเขาก็ยอมเล่นด้วย)

เรื่องนี้เก็บเข้าไว้เป็นเรื่องที่ชอบอีกเรื่องเลยค่ะ และจะกลับมาอ่านอีกรอบ แต่คงต้องรอไปอีกสักระยะ เพราะยังทำใจไม่ได้ เอาไว้ภูมิต้านทานเข้มแข็งเมื่อไหร่ จะกลับมาอ่านอีก

ตอนนี้ขอไปอ่านเรื่องของคุณเรื่องอื่นๆ ก่อนนะคะ หวังว่าคงไม่ดราม่าร้ายกาจอย่างเรื่องนี้ ฮือๆๆ 

ปล. อยากได้หนังสือจังเลยค่ะ ไม่ทราบว่าจัดพิมพ์ออกมาแล้วหรือยัง?
ปปล. อ่านคอมเม้นท์หลายๆ อันแล้วก็เห็นด้วยตรงข้อที่ว่า อยากอ่านตอนพิเศษที่มีใหญ่หึงเล็กด้วย เอาแบบหึงให้กระอักเลือดไปเลยนะคะ (แต่เล็กต้องไม่รู้ตัวนะว่าทำให้ใหญ่หึง เพราะส่วนมากในเรื่องนั้น เล็กหึงก็จะหึงอยู่ฝ่ายเดียว แต่ใหญ่ไม่รู้เรื่องด้วย มันจึงทำให้เจ็บมากๆ ไงคะ ดังนั้นต้องให้ใหญ่หึงจนแทบตาย แต่เล็กดันไม่รู้ว่าหึง อยากอ่านอ่ะค่ะ)

[Freezz]

ชอบมากเลยครับบ

[sk_bunggi]

 :katai2-

[TrebleBass]

เขียนดีนะคะ เนื้อเรื่องสนุก ชวนให้ติดตาม แต่บางจุดบางตอน อย่างตอนคืนดีกันเบาไปนิสนึง เหมือนโดนให้เราดึงดรามา แต่กลับมาสุขแบบไม่สุดค่ะ.   ขอบคุณที่เขียนและแต่งเรื่องนี้มานะคะ.   ได้เจอนายเอกคิดบวก และใจดี

[lostinthelight]

สนุกมากจริงๆค่ะ การดำเนินเรื่อง คาแร็กเตอร์ทุกตัวละคร บรรยากาศต่างๆคือน่ารักกกก ความรักของตี๋ใหญ่และคุณเล็กเป็นอะไรที่น่าประทับใจมาก ไม่คิดว่าคนเร่ร่อนแบบตี๋ใหญ่จะมารักกับคุณเล็กได้ เพราะความใจดีและความมีเมตตาของคุณเล็กแท้ๆ อ่านตอนแรกๆก็สงสัยนะว่าคนเร่ร่อนที่ไหนจะใส่สูทที่แท้ก็พื้นเพไม่ใช่คนธรรมดานี่เอง
ตอนเหตุการณ์ในฮ่องกงคือปวดใจจริงๆไม่คิดว่าความเจ็บปวดจากอดีตจะทำให้คุณเฟิ่งกลายเป็นคนที่มีความรู้สึกที่บิดเบี้ยวถึงขนาดต้องทำร้ายคนอื่น เป็นเรื่องที่ไม่น่าอภัยจริงๆ จงใจฆ่าชัดๆถึงแม้จะเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งก็เถอะ ถ้าคุณเล็กขอความช่วยเหลือไม่ทันนี่ถึงกับตายเลยนะ แถมพอรู้ความจริงจากปากใหญ่ก็ยังไปสงสารคุณเฟิ่งอีก มันจะมีซักกี่คนที่สงสารคนจงใจทำร้ายเราอะ อยากถามคุณเล็กว่าตอนตกลงมาจากสวรรค์เจ็บมั้ยคะ? 
อยากขอบคุณไรเตอร์ที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะถึงเราจะอ่านช้าไปหน่อย ถ้าเหนื่อย ท้อ หรือหมดกำลังใจก็สู้ๆนะคะ