ตอนพิเศษคั่นเวลา หลังคืนแดงเดือดผีแดงกับหงส์ค่ะ (เราดูบอลบ้างนิดนึง...นิดเดียว 555)
มันเริ่มจากดูเดิ้ลแฝดรูปนี้ที่แปะทวีต
วาดเล่นหลังดูบอลค่ะ แล้วพอเห็นทวีตที่ตอบกลับมา ก็เลยทำให้เกิดความคิดแวบหนึ่งถึงเหตุการณ์ประมาณนี้ เขียนเล่นสั้น ๆ แปะทวีต เลยเอามาแปะเล้าด้วยเลย ////
(มิได้มีเจตนาข่มเหงทีมใดนะคะ แค่อยากเขียนถึงแฝดเฉย ๆ เชื่อเราเถอะ แฟนผีถ้าอ่านด้วยอย่าตื้บเราเลย Orz)
┤S i n c e r e├ Hat trick├
สองคนตรงนี้คือ
แกล้วกวี วานิชตระการกูล และ
ไกรกวิน ชลิตชานนท์พวกเขาเป็นแฝดกัน แม้จะใช้คนละนามสกุลเนื่องจากเหตุผลของทางบ้าน
พวกเขาหน้าตาเหมือนกัน (ต่างตรงไฝและอีกนิดหน่อยที่ทรงผม) รูปร่าง บุคลิก นิสัยคล้าย รูปแบบความคิดนับว่าใกล้เคียง ของที่ชอบก็ไม่ต่างเท่าไร ซื้ออะไรจัดเป็นแพ็คคู่อยู่เรื่อย อยากหาของขวัญให้กันไม่ต้องคิดมาก คนซื้อชอบอะไร คนรับก็ชอบอย่างนั้นนั่นละ
แต่ไม่รู้ทำไม เชียร์บอลคนละทีมตลอด! “อร๊ากก! ลูกโทษ! บ้าฉิบ!”
“…หุ~”
มันคือความเหมือนที่แตกต่างในคืนแดงเดือด มนุษย์เสื้อแดงผู้ไม่เกี่ยวกับการเมืองสองหน่อนั่งคู่กันหน้าโทรทัศน์ คนหนึ่งร้องโวยลั่นเมื่อทีมรักเสียลูกโทษ ส่วนอีกหนึ่งเพียงแต่นั่งอมยิ้มเงียบ ๆ แล้วรอลุ้นภาพถ่ายทอดสดบนจอด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย
“เว้ย! เจอร์ราร์ด!”
“อ๊ะ! เจอร์ราร์ด!”
พูดถึงพี่เจิดเหมือนกัน..แต่น้ำเสียงสองพี่น้องไปกันคนละเรื่อง
“เฮ่ย! ลูกโทษอีกแล้ว!”
“…ฮุ”
“นายอย่ายิ้มสิ!”
“…เอ๋…เปล่ายิ้มนี่”
พอเหมือนจะสงบสติอารมณ์และใกล้ปลงตกอีกสักหน่อยก็…
“ใบแดง! บ้าน่า ได้ไง!”
“….”
“วี..นายยิ้มอีกแล้ว”
“อะไรเล่า อย่าพาลสิเจ้าเด็กน้อย”
สกอร์ตอนนี้ยากที่อีกทีมจะตีเสมอ สุดท้ายก็จบแบบผู้ชมช้ำใจไปหนึ่ง และลั้ลลา(แบบเงียบ ๆ)ไปอีกหนึ่งแบบไม่พลิกล็อค ไกรกวินแฝดผู้น้องทำหน้ายุ่ง แต่ครู่เดียวก็จ๋อยสนิท เสื้อบอลทีมรักที่สวมอยู่เหมือนจะร้อนจนแทบทนยัดร่างต่อไปไม่ได้ ขณะที่แฝดพี่มาทำอมยิ้มใส่อย่างน่ารักผิดเวลา เสื้อบอลทีมตรงข้ามบนร่างกายอีกฝ่ายคล้ายกำลังเปล่งประกายวิ้ง ๆ
“วี”
“หือ?”
“มาปลอบฉันเลย”
แกล้วกวีเบิกตากว้าง มุมปากยังอมยิ้มน้อย ๆ ประสาแฟนหงส์กระพือปีก แต่ปากก็ปลอบน้องชายฝาแฝดออกมาสองพยางค์ถ้วน “โอ๋นะ…”
“โอ้ย..ไม่เอาแบบนี้”
“แบบไหน?”
“ก็นายโอ๋ไปยิ้มไปยิ้มอะ”
“อ้าว”
“อย่ายิ้มสิ”
“งั้นจะร้องไห้เป็นเพื่อนแป๊บนึงก็ได้นะ…ฮือออ เจ็บไหม?” ว่าพลางลูบหลังแฝดน้องป้อย ๆ เกิดจะพูดเยอะผิดวิสัยขึ้นมาเสียอย่างนั้น “ไม่เป็นไรนะ อยู่ข้างล่างได้ไม่หนาวมาก..เดี๋ยวฉันจะคอยดูแลนายจากแถว ๆ หัวตาราง”
“อร๊าก! วีใจร้ายอะ”
“ฮะ ๆ ๆ”
“สามประตู เอาคืนมาเลย”
“หา?”
ไกรกวินทำตาวิบวับ พลิกวิกฤติเป็นโอกาส แย้มรอยยิ้มกริ่มดูมีเลศนัย ย่างสามขุมด้วยท่าทางจงใจจนน่าขันเข้าหาพี่ชายฝาแฝด แต่แกล้วกวีผู้เป็นพี่รู้สึกไม่ค่อยมีอารมณ์จะขำด้วยอย่างไรพิกล
“วิน…อ๊ะ!”
พ่อน้องชายที่รักจุ๊บจัง ๆ บนหน้าผากหนึ่งครั้ง พุ่งเข้ามาเร็วจนเผลอหลับตาปี๋ เสร็จสมแล้วก็ประกาศสกอร์เสียงใส
“หนึ่ง!”
“..เล่นอะไ—-!”
ไม่ทันได้พูดจบก็ตามด้วยครั้งที่สอง ริมฝีปากเดิมโฉบเข้ามาไวกว่าเก่า วางแหมะลงบนปากเขาพอดิบพอดี แถมแช่ไว้นานจนจากหลับตาปี๋กลายเป็นตาค้างยังไม่ยอมถอย กว่าจะแยกก็ตอนโดนหยิกเข้าที่ต้นแขนแรง ๆ นั่นเอง
“อูย” มนุษย์ปากไวลูบแขนตัวเองป้อย ๆ แต่ยังรายงานผลต่อ “สอง!”
แค่เอาคืนสองแต้มแรกก็ทำเอาคุณพี่ยืนหน้าร้อนฉ่า บ่นตะกุกตะกักแล้วรีบหันหลังเตรียมหนี “พอ ๆ บอลจบแล้ว”
“ยังเลย”
“อะไรเล่า”
“บอลจบคนไม่จบอะ”
“พาลนี่”
“แต้มที่สามฉันล่ะ” ไกรกวินยังไม่เลิก ยืนทำตาละห้อยใส่พี่ชาย เอื้อมมือไปเกี่ยวเอวไว้อย่างเนียน ๆ
“ไม่เอาแล้ว”
“วีอะ…”
แฝดพี่เม้มปาก มองอีกฝ่ายที่ทำเสียงอ่อยอย่างน่าสงสารพร้อมส่งสายตาเหมือนลูกหมา…ไม่สิ…นี่มันลูกหมาชัด ๆ…
“…อะ…อะไร…ทำหน้าอย่างนั้น..”
“ทีมนายชนะแล้ว..ก็ปลอบฉันหน่อยไม่ได้หรือไง”
“…ก็…”
“น้ำใจนักกีฬาอะ”
ซะงั้นล่ะ!
แกล้วกวีถอนใจเฮือก โคลงศีรษะเบา ๆ แล้วหันกลับไปกอดคอน้องชายไว้หลวม ๆ ตัดสินใจว่าปลอบก็ปลอบ…แม้อดคิดไม่ได้ว่าแล้วไอ้ที่ผ่านมาไม่เรียกปลอบหรืออย่างไร
แต่ก็ได้คิดแค่แวบเดียวเท่านั้น เพราะที่เหลือมัวแต่ตกใจ เมื่อกอดอยู่ดี ๆ ตัวเองกลับถูกรวบเอวหมับแล้วโดนส่งด้วยแรงเหวี่ยงล้มไปนอนหงายบนโซฟาเฉย แถมแขนที่รัดอยู่ก็ไม่ยอมปล่อยเสียด้วยสิ
“วิน”
“ขอนะ..”
“อ๋า เดี๋ยวสิ!”
รีโมทโทรทัศน์หล่นบนพื้น ไกรกวินเอาเท้าตามไปเหยียบโดนปุ่มปิด ก่อนเสียงคนพากย์วิเคราะห์เกมที่เพิ่งจบลงจะเงียบไป ซึ่งก็ดี ขืนยังฟังอยู่อย่างนี้ช้ำใจตายชัก สู้มาขอแต้มคืนกับพี่ชายผู้น่ารักดีกว่า
“วิน…อืออ…” เขายิ้มกับมือไม้ที่รู้งานของตัวเอง สัมผัสร่างกายอีกฝ่ายไม่ทันไร เจ้าตัวก็ร้องครางออกมาเสียแล้ว
“..ชอบตรงนี้ไหม?…ชอบสินะ…”
แกล้วกวีหลับตาปี๋ เม้มปากจนเป็นเส้นตรง แก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ มือกำอกเสื้อเขาแน่น ท่าทางอย่างนั้นไม่ตอบก็เหมือนตอบ
“หุ~”
แฝดน้องหัวเราะเลียนเสียงแฝดพี่ตอนทีมตัวเองทำประตู แต่ตอนนี้ถึงเวลาเอาคืนนิดหน่อย
“…ยะ…อย่ามาหัวเราะแบบนั้นนะ”
“แบบไหน”
“..แบบ…นั้น…อ๊ะ!”
แม้ทีมรักพ่ายแพ้ แต่คืนนี้ไกรกวินทำแฮตทริก┤S i n c e r e├
*ปิดตากางนิ้วห่าง ๆ* /////
แก้คิดถึง พบกันตอนหน้าค่ะ ^^
หัวข้อ: ┤Sincere├ ตอนพิเศษ : Déjà Vu [หน้า 16]**คำเตือน - Twincest (แฝด x แฝด)* (อ่าน 225478 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก