seven ของเหยี่ยวจำแม่นจริงไรจริง
บวกและเป็ดขอบคุณ
***************************
จิระxจิระ
ตอน 29 มอร์นิ่ง
เก้าโมงเช้าบนเตียง ผมตื่นด้วยอาการ...
“อือ...”
อึน มึน โฮ และฟ้าเหลือง
ตัวหนักขยับไม่ได้ หมีควายนอนทับแขนขาล็อกร่างกายดิ้นไม่หลุด อวัยวะ 32 ประการอยู่บนฟูกครบถ้วน ตั้งแต่ย้ายนิวาสมาพำนักอยู่ที่นี่โจ๊กไม่เคยละเมอนอนดิ้นตกเตียงเลยสักครั้ง พัฒนาการดีขึ้นหรือเพราะฝรั่งกอดหนึบเป็นตุ๊กแกทั้งคืนมิทราบ
น่าจะอย่างหลัง
แขนยังล็อกคอ จมูกโด่งพ่นลมหายใจอ่อนๆ ใส่กระหม่อม ขายังก่ายทับเอวโจ๊กตามปกติ ตื่นมาเจอท่านี้ทุกที
เมื่อยหรือไม่เมื่อย เหนื่อยเราไม่เหนื่อยแต่ถ้านอนกลอกตาดูเพดานเรื่อยเปื่อยเช่นนี้ต่อไปตูคงเหน็บกินและอาจถึงขั้นเป็นง่อยตายคาอ้อมกอดเจ้าหมาใหญ่แน่ๆ
อย่ากระนั้นเลย โจ๊กยืดตัวบิดขี้เกียจเล็กน้อย งอแขนขาคู้ตัวเป็นเด็กเล็กๆ เอาเท้ายันก่อนกลิ้งหัวขึ้นไปหนุนแผ่นอกฟังเสียงตึก...ตัก...ของจิระอีกคนบ้างดีกว่า
หมาใหญ่ครางอือในลำคอเบาๆ อัตโนมัติวาดแขนรัดร่างโจ๊กเข้าอกแน่นหนักกว่าเดิมอีก
อืม...ชอบแฮะ หัวใจเต้นตุบข้างแก้ม ต่อเวลาทดเจ็บอีกละกัน อุอุ
...
จนโน่น...อีกชั่วโมงกว่าๆ ต่อมานอนอิ่มแปล้พอใจล่ะ
“...เยี่ยว...” ผมพึมพำธรรมชาติเรียกร้อง
ต้องระบุโค้ดคำสั่งเด็ดขาด ถ้าแค่ ‘ตื่น เช้าแล้ว’, ‘ปล่อย’, ‘จะลุก’, ‘เกะกะขยับออกไปที’ เอ่ยลอยๆ ไม่มีกิริยาอาการกำกับตุ๊กแกนามซากุระหงิจะไม่ละจากเนื้อตัวโจ๊กง่ายๆ ครับ
อย่าให้เล่าเลย (=”=) สงครามมวยปล้ำสู้รบกันทุกเช้า ไม่รู้เก็บกดมาจากไหน ตอนอยู่บ้านเก่าของผมไม่เห็นเป็นแบบนี้
(เล่าซ้ำคร่าวๆ ...
ช่วงฝรั่งไปอาศัยนอนบ้านโจ๊กมันไม่เคยแตะต้องลวนลามร่างกายกระผมเลย ยกเว้นเวลาแกล้งจูบเหม่งต่อหน้าธารกำนัล อันได้แก่ ตา น้าจอม เจ๊ พี่สมบัติและบรรดาหมาหมู่สี่ขาทุกเวลาเช้าเย็น 2-3 จุ๊บพอเป็นพิธีเท่านั้นไม่เกินนี้
อ้อ ถ้าอยู่ลำพังสองคนบนห้องก็แค่โอบเอวหลวมๆ ดึงนั่งตักกับหอมแก้มเบาๆ ราตรีสวัสดิ์ ไม่เคยนอนกอด ไม่เคยนัวเนียตัวติดเป็นตังเม อาจถีบผมตกเตียงตอนกลางคืนเสียด้วยซ้ำ...คิดว่า)
บ้านเปลี่ยนนิสัยหรือคนเปลี่ยนไป
แต่...
ชอบให้มันกอด
ชอบให้มันหอม
ชอบให้มันจูบ
ชอบให้มันบอกรัก ‘ผมรักคุณ’
ชอบให้มันพูดว่า ‘จิระของผม’
(>///////<) กิ๊วววววว ระเบิดเป็นโกโก้ครันช์!!!
...
...
“อืม...” ยักษ์ครางในลำคอไม่ลืมตาแต่เอาคางบดหน้าผมไปมาช้าๆ มือใหญ่ลูบหลังเบาๆ ไม่หยุดท่าทางไม่ปล่อยหรอกอาการแบบนี้
“เจฟลุก จะเข้าห้องน้ำ” ผมโอด เอาหัวไถอีกฝ่ายจนหงายตกหมอน
“...ฮึ...”
“เจฟครับ โจ๊กปวดเยี่ยว จะราดอยู่แล้ว ไม่ปล่อยจะฉี่รดที่นอนนะ”
“เหม็นโฉ่...ฟอด” ปากดุว่าแต่วงแขนรัดแน่นหนึบหนับพ่วงกดหอมหนักๆ แกล้งกันชัดเจน
“เออ นั่นแหละ เหม็นๆๆ” ผมเช็ดขี้ตาหมุนซ้ายขวารุนแรงใส่ลำคอแกร่งจนเจ้าตัวหลุดหัวร่อจั๊กกะจี้
“555”
“ได้เลย จัดให้ จุ๊บๆๆๆ” ขึ้นคร่อมระดมจูบหนักๆ ใส่แก้มสาก แนวคาง ลำคอ ลาดบ่า โปรโมชั่นแถมงับหัวนมเค็มๆ งึ่มงั่มเมามัน
“5555555” ดิ้นพล่านเป็นไส้เดือนกันเลยทีเดียว
(^0^) วะฮะฮ่า รู้จักโจ๊กจัดให้น้อยไป
“โอ๊ะโอ๋...” ผมเพิ่งชะอุ้ยรู้สึกวาบๆ กึ่งเสียท่าตงิด
“หึหึ” กูเกลียดเสียงหัวเราะจิตเช่นนี้นักหนา
“เจฟ...” ผมหน้าแดงถูกบีบก้นเปลือยเปล่า
โอเคแขนผมยังเดี้ยงแต่แค่เฝือกอ่อน ข้อศอกกับนิ้วสามารถใช้งานได้ตามปกติ สามารถมัดยางรัดผมให้ฝรั่งได้ งอศอกแกว่งแขนออกแรงได้นั่นไม่ใช่ประเด็น
ท่าโจ๊กคลานคร่อมนั่งบนเอวหมีควายเปลือย ลำกระโดงของมันชี้โด่เข้าร่องตูดโจ๊กต่างหากที่เป็นภัย ย้ำว่าผ้าห่มหลุดลุ่ยและเรา...โป๊
“ชิบ...” ผมหลุดอุทานพยายามคลานหนี เนื้อตัวไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว มิน่าถึงหวิวๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ไปไหน”
“ห้องน้ำ”
“อือหึ”
อือหึก็ปล่อยมือจากตูดขาวๆ ของตูสิวะ คั้นอยู่ได้เดี๊ยะจับงูเห่าฟาดหน้าสัก 2-3 ตุบ กระผมก็ลูกผู้ชายวัยเจริญพันธุ์นะขอรับ ของขึ้นบ้างไรบ้าง
“เจฟ...อา...” ผมเสียงสั่น
กลิ่มหอมเจืองจางจากร่างกายอีกฝ่ายช่างเย้ายวนนาสิก โจ๊กซบดมสิ้นเรื่องสิ้นราว มือหมีกางกรงเล็บนวดเอวและแผ่นหลังของผมเรื่อยๆ อีกข้างยังเคล้นคลึงลูกก้นไม่หยุด ปลายนิ้วลูบร่องรอยแยกปลุกไฟแล่นสปาร์คขนลุกวูบวาบด้วย (>///<) บ้าเอ๊ย
“แข็งแล้ว ทำยังไงดี” กระซิบร่ายเวทย์ทุ้มนุ่มข้างหู
“มึงนะ...” ผมหอบหายใจติดขัด หน้าแดงไม่กล้าเงยมอง
“พูดไม่เพราะต้องลงโทษ”
“อื๊อ...เจฟ”
ระทวยไปไม่เป็น ถูกจูบมุมปาก หอมแก้ม ไซ้คอ ฝ่ามือลูบไล้ร่างกายทุกตารางนิ้วขณะภาพในหัวฉายวูบวาบเข้ามาเป็นฉากๆ
เมื่อคืนถูกปิดประตูตีแมวหลังแปรงฟันเสร็จ จูบรสมินต์ดื่มด่ำปลุกอารมณ์เพศร้อนเป็นไฟ ผมร้องท้วงกลัวเสียเวอร์จิ้นมือใหญ่สาวจึงแค่สาวชักให้
เราผลัดกันแฮนด์ทูแฮนด์ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งจำไม่ได้ โจ๊กยินยอมยกธงขาวตั้งแต่เดอะเฟิร์สแล้ว
ไอ้บ้ากามตัวนี้มันหื่นอ่ะครับ ตายอดตายอยากมาจากไหนมิทราบ กระสุนเต็มคลังแสงมีเป็นล้านๆ ได้ แถมวิธีปลุกเร้าค่อดเชี่ยว น้ำแตกแล้วแยกทางใช้ไม่ได้กับหมอนี่ สะกิดยิกๆ ไม่ได้นอนทั้งคืน
(คนนี้ปลุกง่ายครับ จุดเสียวนับไม่ถ้วน หลับยังละเมอตอบสนองไม่รู้ตัว เราเมคเลิฟกันจนรุ่งสางแต่แมวน้อยไม่ถอย ถูกใจจริงๆ ; เจฟฟรี่)
คิดแล้วแค้น!!! โจ๊กเสร็จกับมือชาย ถามว่าอายไหม ถ้าอายคงไม่มีครั้ง 3-4-5 หรอก ครวญครางเรียกชื่อมันทั้งคืน
‘เจฟจ๋า’
‘เอาอีกเจฟ’
‘แรงๆ จะไม่ไหวแล้ว’
(x////x) อร้ายยยยย คัทๆๆๆๆๆๆ
...
...
“ไม่เอา จะเข้าห้องน้ำ!” ผมโวยวายดิ้นสุดตัว ทุบมือกับบ่ากว้างดังเปรี้ยง
“โอ๊ย!”
“อ้าวเป็นอะไร แค่นี้ร้อง”
“เจ็บ โดนเลยเห็นไหม”
“ไม่ สมน้ำหน้า”
ได้ทีรีบลุกหนีจากเตียงสำเร็จ กุมเป้าวิ่งโทงๆ เข้าห้องน้ำให้ไว แวบหางตาเห็นรอยแดงๆ ที่บ่าเหมือนรอยกัด ช่างหัวมันเถอะ
‘ไอ้บ้า ไอ้หื่น ไอ้เซ็กส์จัด’ ด่าไปจัดการธุระส่วนตัวไป
เคลิ้มเซ็กส์ซีนระห่ำ ดีที่มีสติไม่สูญเสียเอกราชให้ไอ้เกย์นั่น
ฉิบหาย อย่างนี้ผมก็กลายเป็นคู่เกย์กะเจ้าหัวแดงจริงๆ ล่ะสิ
‘อ๊ะๆ อย่ายิ้มเชียวไอ้โจ๊ก’
ด่าตัวเอง ปลื้มปริ่มปนฟินหัวใจเต้นแรง คล้ายมีออร่าสีชมพูจางๆ ระบายเต็มกระจกเงา เราฝันไปแหงแซะ
...
“ยิ้มอะไรคนเดียว รีบแปรงฟันซิครับคนเก่ง”
“อุ๊...แคกๆๆ” ตกใจฟองยาสีฟันเกือบเข้าคอ ล็อกประตูแล้วนี่หว่าเข้ามาได้อย่างไรวะ “เอ้าอาไอ” เข้ามาไม
“โป๊” แล้วก็ยิ้มๆ เลียปาก
“โอ๊วอ่อง” โป๊พ่อง
ผมค้อนลมฟ้าอากาศ เสไม่มองหน้าไหม้ของตนเองในกระจก ร่างสูงใหญ่ (และเปลือย) ตามเข้ามานุ่งผ้าเช็ดตัวให้ มัดปมเสร็จเรียบร้อยหากยังยืนซ้อนหลังวนมือลูบพุงเล่นไม่ไปไหน
ซิกส์แพ็กโจ๊กก็มีนะเออ ถึงมันจะเลือนๆ บ้างก็ตามที
“อืม...ชอบกลิ่นจิระของผมจัง เพิ่งตื่นนอน...ซู้ด!”
ฝังจมูกโด่งกับหลังคอ สูดดมดอมแถมๆ โคนผมสั้นเกรียนจุดอ่อนชวนสยิว เส้นผมสีแดงกระจายระเรี่ยบ่าผม น้องชายที่กึ่มๆ ยิ่งออกอาการตะเบ๊ะเคารพธงชาติหนักข้อ ซวยล่ะโจ๊กเอ๋ย
ชักแปรงแรงๆ เหงือกแทบหลุดกลบอาการ ร่างโย่งรองน้ำใส่แก้วก่อนโน้มกลั้วคอบ้วนปากผมถึงเห็นลาดไหล่มีรอยฟันเต็มๆ 2-3 รอย เช้ด!!!
“อื๊อ...!” ผมร้องสะกัดลมปราณแตกซ่านในอก
“บ้วนปากก่อนครับ” ยักษ์ใจดียื่นแก้วน้ำ มุมปากยกยิ้มเปื้อนเม็ดน้ำน่าจูบชะมัด
โค้งตัวลงบ้วนปากกับอ่างล้างหน้าแต่ทว่า โอ้บระเจ้าจ๊อด ตอร์ปิโดลำเบิ้มเข้าช่องแคบคานาโบลาของตูเต็มๆ ผมกัดปาก เขินน้องชายตั้งองศาฝืนผืนผ้าทิ่มเคาน์เตอร์เช่นกัน
กูไม่ได้บ้ากามแบบมึงนะไอ้ชั่ว
มือใหญ่ไม่ได้ปลดผ้าขนหนูออกแต่อย่างใด แค่ล้วงเข้ามาใต้ร่มผ้าแล้วก็ขยับๆๆ ผม...เอ่อ...หัวหมุนบรรยายไม่ถูก
“เชี่ยเจฟ อา...บอกว่าไม่ยังไงเล่า”
“นิดนึง”
“ไอ้...”
“น่านะครับ นิดนึง ไม่เข้าไปหรอก แค่ข้างนอกนะ”
“ข้างนอกไหน” ผมเผลอไผลหลงกล มีเวอร์ชั่นมากกว่าแฮนด์ทูแฮนด์ด้วยหรือ
“แบบนี้ไง...จุ๊บ...” บิดใบหน้าผมรับจุมพิต
จูบๆๆ แล้วก็จูบดูดติดริมฝีปากจนไร้เรี่ยวแรงพร้อมๆ กดความแข็งขืนลงทาบทับสะโพกด้านหลัง ไม่สอดใส่แต่ร่องขาอ่อนที่เสียดสีให้ความรู้สึก...สุดยอด
มือใหญ่รองรับของเราทั้งคู่พร้อมสาวชักบริการเต็มที่ ผมเสียววาบรั้งความอยากร่านไม่ไหว อ้อมแขนข้างปกติเหนี่ยวลำคอของเขาไว้เป็นหลักยึดจึงได้รอยดูดข้างคอเป็นรางวัล
อยากหลับตาหนีภาพอุจาดหากใบหน้าสองเราในกระจกช่าง...
“อา...เจฟ...”
“หึหึ”
ผมซี๊ดปากเสียวซ่าน หนีบขาชิดบีบความร้อนระอุเป็นไฟไว้ตรงกลาง ในใจอยากมากกว่านี้แต่กลั้นไว้ แอ่นกายรับแรงกระแทกที่กระหน่ำแทงดังผับๆ ก่อนปล่อยเสียงครางยาว ณ จุดสุดของเรา
6 เลขปีศาจ
...
...
ไม่มีเวลาสนใจกราฟิตี้ที่เคาน์เตอร์อ่าง ด้วย...
“เ-จ-ส-เ-ต-อ-ร์!” เสียงจากข้างนอกดังก้อง
“หือ?” ผมแต่งตัวออกจากห้องไปพบคู่มวยเด็ด เห็นเจฟเท้าเอวยืนประจันหน้าอยู่กับลูกชายตัวโปรด
“ฮ่อง!” เจสเตอร์เสียงใส
“555” ผมหัวเราะลืมฟ้าเหลืองหมดสิ้น
เจสเตอร์แลบลิ้นแดงแจ๋นั่งผึ่งพุงกลมๆ ของมันเงยมองเจ้านายแหงนคอตั้งบ่า ซากอารยธรรมเพียบ เศษทิชชู่โดนลากเป็นทาง กระดาษแมกาซีนถูกฉีกเป็นชิ้นๆ โต๊ะเล็กพร้อมเก้าอี้ชุดโซฟาเกือบทุกตัวมีรอยเขี้ยว
แจกัน ดอกไม้ต้นไม้และของแต่งบ้านทั้งหลายแหล่แตกหักเสียหายเกลื่อนกลาด หมอนอิงโดนหนักสุด ขนเป็ดปลิวว่อนขาวเต็มห้องครับ
“มึง ไอ้เจสเตอร์” พ่อมันว่า
“55555” ผมหัวเราะตัวโยน ยืนไม่ไหวต้องตะกายไปหาที่นั่งแถวนั้น
“เดย์เบดกูด้วยนะ ตัวตั้งแสนไอ้เชี่ย” เจ้านายมันเกาหัวพร้อมเดาะปลายเท้า พยักพเยิดให้ผมดูเดย์เบดสีดำโดนแทะไม่เหลือดี กลิ้งโค่โร่ขาชี้ฟ้าอยู่ข้างห้อง
“5555555555” โจ๊กเองจ้า
เจสเตอร์เคยสร้างวีรกรรมเขี้ยวน้ำนมก่อนหน้านี้แล้ว วันแรกผมมาอยู่ที่นี่ กำลังกินข้าวกับฝรั่ง มีเหยี่ยวและราเชลร่วมโต๊ะแล้วปอร์เช่ก็เข้ามาทักทาย วันนั้นเจสเตอร์ทำกระถางต้นไม้ล้ม แทะมุ้งลวดขาด
เจ้านายมันยังแขวะว่า ‘เกเรทำบ้านกูพังตั้งแต่วันแรกเชียวนะมึง ทั้งคนทั้งหมาเหมือนกันไม่มีผิด’ ตอนนั้นโจ๊กกำลังเห่อบ้านใหม่เลยไม่ได้สนใจว่าหมายถึงใคร คงหมายถึงเหยี่ยวมั้งคิดว่า
...
...
แล้วคุณจะรู้ว่าคนชื่อ จิระ เจฟเฟอร์สันน็อตหลุด
“ไอ้เจสเตอร์แม่ง...” กัดฟันกรอดๆ นั่งโต๊ะทานข้าว ตักข้าวผัดให้ผมแบบกระแทกๆ ไม่มองหน้ากลายร่างเป็นเด็กขี้โมโห
“พูดไม่เพราะ” ผมย้อน
“ดูมันซิ เบสดีไซน์ของตระกูลกลายเป็นเศษซาก ฟันน้ำนมด้วย สัตว์หน้าขนเอ๊ย”
“เอามาจากบ้านที่อังกฤษ?”
“ทั้งชุดเลย โต๊ะ ตู้อิงลิชโรสตัวนั้นด้วย”
“555” อ๋อใช่ ครอบครัวไมค์ไนท์ที่อังกฤษเก่งเรื่องเฟอร์นิเจอร์นี่นะ
“อย่าอยู่เลยมึง” กินไปบ่นไป เท้าเหยียบคอลูกหมาขยี้หยอกๆ ติดพื้นจนร้องเอ๋ง
“เฮ้ยๆ นั่นลูกชายเชียวนะ”
“ไอ้ลูกทรพีบังอาจทรยศกู วันนี้โดนแน่ อาบน้ำเจ็ดชั่วโคตรแถมวัคซีน 20 เข็ม ตายๆๆ แง่งๆ” ก้มลงไปทะเลาะกับหมา เจ้าเจสเตอร์กำลังเลียนมงั่มๆ ร้องงี๊ดง๊าดกระโดดหยองๆ จะเล่นด้วยซะงั้น
“55555” ผมสำลักข้าวผัดกุ้ง
...
...
อิ่มข้าวถึงได้ฤกษ์อพยพมาที่คลินิกข้างหน้า ผม เจฟ และปั๊ปปี้ลาบราดอร์เจ้าปัญหา ยักษ์วีนถอดเสื้อเหลือกางเกงบาสเกตบอลตัวเดียวออกแรงถูสระว่ายน้ำสุนัขเป็นบ้าเป็นหลัง
“ฮื่ย...ย๊าก!”
“ดีๆ โดนพี่เขาเปียกหมดแล้วเจฟ” ผมอภิสิทธิ์แขนเดี้ยงนั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
“เจฟฟรี่เป็นอะไรเสียงดัง ทุกทีไม่เคย เมื่อเช้าป้าพวงไม่ได้ยกข้าวไปให้หรือโจ๊ก” น้าจีน่าออกจากคลินิกรักษามาทักทายเราที่ส่วนฝากเลี้ยงด้านหลัง
“ได้แล้วครับ เพิ่งเมื่อกินเมื่อกี้ พอดีเจอเจ้าเจสเตอร์ก่อเรื่อง”
“ก่อเรื่องอะไร?” น้าจีน่าสนใจ
ผมกดมือถือโชว์ผลงานลูกชายหน้าขน น้าจีน่าหัวเราะลั่นล้อหลานชายให้เก็บกวาดเอง ฝรั่งเซย์โนไม่เอาช่วยบอกพี่คนงานเข้าไปเก็บกวาดด้วย
“ตู้ที่แจสเปอร์เพ้นท์ ไม่เอาไม่อยากเห็น” เจฟเด็กโข่งงอนไม่เลิก
“ฮิๆ ไม่ค่อยเห็นโหมดนี้นะเรา ก็ได้จะบอกป้าพวงเก็บเข้าไปให้แต่เอาบ่อใหญ่ด้วย ห้ามต่อ”
“Oh, My God!” เจฟทำตาโตทิ้งไม้กวาดดังแป๊ก “งานช้างเลยซิ”
“ฮิๆๆ”
“555” ผมกับน้าจีน่าสะใจ
ที่กำลังทำความสะอาดอยู่คือบ่อเล็กสูงแค่หัวเข่าสำหรับสุนัขพันธุ์เล็ก เช่น ชิสุ ชิวาว่า ปอม จำพวกหมากระเป๋าทั้งหลาย บ่อติดกันสูงเท่าเอวสำหรับหมาใหญ่ครับ เมื่อครู่มาทันสูบน้ำออกจากบ่อแต่ไม่ให้ผมช่วยเพราะกลัวเฝือกเปียกจึงได้แต่นั่งเล่นกับเจสเตอร์กับพวกหมาๆ ง่วนอยู่
“ไม่ค่อยเห็นเจฟฟรี่เป็นเด็กๆ แบบนี้นานแล้ว สงสัยเพราะมีโจ๊กมาอยู่ด้วยแน่เลย ตามสบายนะคะไม่ต้องเกรงใจ คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง”
“ครับ”
น้าจีน่าเล่าให้ฟังว่าสร้างบ้านหลังที่ผมซุกหัวนอนเนื่องจากตั้งใจจะอยู่เอง แต่ลูกสาวเข้าโรงเรียนย่านที่อยู่เดิม แรกจะปล่อยเช่าแล้วแต่ฝรั่งเปลี่ยนใจอยู่เมืองไทยจึงสบโอกาสพอดี
“ปู่กับย่าห่วงหลานไม่อยากให้ไปไหนเลยสร้างอีกหลังบังคับให้อยู่ด้วย ไม่ไกลมาก วันหลังไปเที่ยวบ้านน้ากัน ฮิๆ ดูทำเข้า” น้าจีน่าขำไม่หยุด
“เอลวิสชัดๆ” ผมปลงสังเวช หัวแดงจับด้ามไม้กวาดต้นโยกขาอย่างราชาเพลงร็อกแอนด์โรลล้อพวกเรา
“คอไปโดนอะไรมาเจฟฟรี่?” น้าจีน่าตาดีเดินไปดูใกล้ๆ
เสียววาบยกมือปิดคิสมาร์กทันที คอผมรอดมีสายผูกเฝือกบังอยู่ วันนี้สวมเสื้อยืดเพราะรอยดูดหมาดๆ แต่พลูบอยดันถอดเสื้อโชว์ บรรลัยล่ะ
จิระเป็นฝ่ายเสียหายควรได้รับสิทธิ์งอแงง้องแง้ง พาลเพโลให้ซากุระหงิตามใจ
นี่มันอะไรกัน เจสเตอร์ตัวเดียวแท้ๆ
“...(=”=)...” โจ๊กลุ้นระทึก
“แมวกัด”
“อ้อ แมว 32 ซี่ กี่รอยล่ะ 1-2-3-4” น้าจีน่าตีหลานชายเสียงดังเผียะ
“โอ๊ย!” ฝรั่งร้อง OUCH เสียงดัง
“ฝากด้วย ทีหลังเอาให้หนักกว่านี้นะโจ๊ก มีอะไรบอกน้า” น้าจีน่าส่ายหน้ายิ้มๆ เดินกลับคลินิกไป
“ครับผม” โจ๊กยิ้มแหย
“เป็นไงล่ะ”
“สระใหญ่ ให้ไว” ผมขึงตาชี้นิ้วบัญชาการ
*************มันเดย์
หัวข้อ: JIRA's JIRA ตอน 46-จบ- P.53>>>พิเศษ P.55 (29/9/2014) ขอบคุณเล่ม 2014 p.56 (อ่าน 385151 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก