หัวข้อ: - รักชาชา - A kiss from milk tea : ตอนพิเศษ - Lost Star #2 : page 46 : 30/08/15

[kimhamwong]

ถึงจะจบแบบ happy แตมันหน่วง ๆ ยังไงบอกไม่ถูก
โฟล์ค นายหล่อมากกกกกก 

[Jploiiz]

ฟังเพลงถ่านไฟเก่าของพี่เบิร์ดไปด้วยในตอนท้ายๆ นี่สงสารโฟล์คมาก

[TiwAmp_90]

ไอน่ารัก ชอบมากๆเลย ขี้อ้อนอะไรอย่างนี้ 5555
 
อืมมม...ก็เข้าใจน้ำชานะ สับสนบ้างอะไรบ้าง
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางทีการถอยออกมา มันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว --- อืมมม คิดว่างั้นนะ .
ปล.อย่างโฟล์คเนี่ย เป็นประเภทคนรักในฝันเลยนะ
ปล2.บางทีก็อยากรู้ความคิดของเป๊ก, เดาไม่ออกเลยจริงๆ

[pim14]

อยากได้ตอนพิเศษจังเลยค่ะ อยากเห็นรักรีเทิร์นครั้งนี้มีโมเมนต์สวีทวี้ดวิ้วกันเยอะๆอ่ะ มีอีกหลายตัวละครที่สามารถแตกออกมาเป็นเรื่องได้อ่ะ แอบชอบเป๊กอ่ะค่ะ รอร้อรอนะคะ

[kyume]

สนุกมากเลยค่ะ เราอ่านรวดเดียวจบเลย 
อยากให้มีตอนพิเศษษ 

[Dark_Evil]

อินมาก ร้องไห้และยิ้มไปตามเรื่อง สนุกมากเลยคะ ทั้งอบอุ่น โรแมนติก เศร้าไปนิดๆ ชอบมากคะ

[mickeyz.min]

เรื่องของหัวใจใครจะรู้ดีที่สุดเท่าตัวเรา มันเป็นเรื่องแปลกเนอะ เลิกทั้งๆที่ยังรัก ก็เจ็บทั้งคู่อยุดี

[inhyung]

ละมุนมากกกกกกกก

ให้ความรู้สึกที่ชัดเจนดีจัง

[mucan99]

ขอบอกว่าซึ้งกินใจสุดๆๆๆ อย่ากัวไปเลยความรัก ฮิ้วววววววววววว

[Baruda]

 

[nongyo]

  สนุกมากเลยค่ะ เห็นชื่อคนเขียนเป็นคนเดวกะ ล่ารักฯ ก็เลยเข้ามาอ่าน
 

[mirin]

คิดถึงโฟล์คxน้ำชา อยากอ่านตอนพิเศษจัง

[shibuya]

สนุกมากกกกกก!!! น่ารักๆ 

[สายลมที่หวังดี]

อ่านแบบรวดเดียวจบ ตอนแรกดูชื่อเรื่อง "รักชาชา" กลัวเป็นแนวดราม่าเลยไม่ได้อ่าน แต่อ่านเจอคอมเม้นแนะนำนิยายเลยลองอ่านดู แรกๆเฮ้ยน่ารักอ่ะ ชอบพระเอกมากอ่านไปยิ้มกับไอแพดไปเหมือนคนบ้า พอมาท้ายๆร้องไห้เป็นชั่วโมงเลยจ้า ปกติไม่ได้อินกับนิยายจนร้องไห้ มีแค่บางเรื่องคือแบบสงสารพระเอกนายเอกมากบางคนเข้าใจว่าทำไมยังลืมกฤษ์ไม่ได้ ถ้าเป็นเรื่องจริงอย่าลืมนะว่ารักกะนมาก่อน รักกันมานาน กับโฟล์คเพิ่วรู้จัก ดีแล้วที่คนเขียนมีฉากให้เลิกกันเพราะให้รู้หัวใจตัวเอง  ฮึ่มๆๆทำให้ร้องไห้ได้นานมากถ้าอ่านตอนยังไม่จบป่านนี้ตายไปแล้ว 5555

ขอบคุณคนเขียนที่เขียนนิยายดีๆให้อ่าน เรื่องนี้สนุกมากๆค่ะ

[Ysolip]

    อ่านยังไม่จบเลยสติแตกไปก่อน 55 อ่านถึงแค่ตอนที่8รู้สึกพลาดยังไงไม่รู้ตอนแรกชอบชื่อเรื่องมากแต่ไม่ได้กดเข้ามา พอวันนี้กดเข้ามาอ่านแล้วแบบ เฮ้ยยยยย สนุกอ่ะค่ะ
เรื่องนี้แบบรักชาชาตามชื่อเรื่องจริงด้วยค่ะชอบความอึนๆของชา ชอบความน่ารักเกรียนกวนตีนอบอุ่นเข้าใจของโฟล์ค
ชอบความเป็นห่วงของกลุ่มเพื่อนชา ชอบที่โฟล์คเรียกชาว่าน้ำชาไม่รู้ทำไมอบอุ่นใจจริงๆ
ชาระวังไว้เถอะจะติดใจความเอาใจใส่ของโฟล์ค คือชอบความรู้สึกอย่างนี้อยู่มากๆนะคะค่อยๆพัฒนาไปทีละนิดๆ
โอ้ยอ่านไปนี่กลัวดราม่าด้วยไม่นะๆ ชอบพี่เตจังมือชงของเค้าา โฟล์คขี้อ้อนอ่ะ
ผู้หญิงพ.พานนี่ อยากรับอะไรแทนเสาวรสป่ะ?อยากขนคำด่าทั้งหมดมาสาดใส่หน้าเธอพูดเลย 
ตอนที่ส่งไอไลน์หาน้ำชาอ่ะตอนพรีเซนต์เฮ้ยยยยไอนี่น่ารักเลยน่ารักๆ
กฤตฏ์นี่ได้ข่าวบอกเลยน้ำชานี่จะไปแต่งงานก็ไปเถอะไปๆๆๆๆๆๆ อย่าทำแบบนี้ได้ป่ะ จบๆๆๆ เลิกมาทำให้น้ำชาเค้าหวั่นไหวซักที
จบตอนที่แปดแล้วแบบ ตามอีโมเลยค่ะคือแบบมันหน่วงมากเลย
เห็นใจชาแล้วก็ไม่โทษชาเลยนะคะ นับถือโฟล์คมากเลย เป็นผู้ชายที่ดีแบบมาก มาก มากก กอดพี่โฟล์คที กอดๆๆๆๆ

[kittisak Intarasarn]

ไคลี่ เขียนได้ดีและสนุกเหมือนเคย ผมตามมาจาก ล่ารัก แต่มีคำถาามในใจนิดดหนนน่อย  เพื่อนชายแท้ เป็ก กาย  ปอม รักและปกป้องน้ำชา ใช้ชีวิต กินนอนร่วมหัวจจมท้ายแบบนี้  ในชีวิตจริงมีแบบนี้ไหมครับ หรือผมจะได้พบเรื่องราวแบบนี้แค่ในนิยาย

ปล.เห็นไคลี่บอกว่าาา เขียนมาจากคาแรคเตอร์เพื่อนๆ

[kyliewonderland]

ไคลี่ เขียนได้ดีและสนุกเหมือนเคย ผมตามมาจาก ล่ารัก แต่มีคำถาามในใจนิดดหนนน่อย  เพื่อนชายแท้ เป็ก กาย  ปอม รักและปกป้องน้ำชา ใช้ชีวิต กินนอนร่วมหัวจจมท้ายแบบนี้  ในชีวิตจริงมีแบบนี้ไหมครับ หรือผมจะได้พบเรื่องราวแบบนี้แค่ในนิยาย

ปล.เห็นไคลี่บอกว่าาา เขียนมาจากคาแรคเตอร์เพื่อนๆ

เอาจริงๆมันก็ไม่น่าจะมีแก๊งค์ที่เป็นอะไรแบบนี้นะคะ 555 มุ้งมิ้งเกินเพื่อนชาย เอาจริงๆคือเพื่อนสนิทเราเป็นผู้ชาย เราว่าเวลาเขียนบางครั้งเราก็แทนตัวเองด้วยน้ำชา ซึ่งก็ไม่ใช่ว่าเราคือน้ำชานะ เดี๋ยวหมดจิ้น แต่เวลาเราเป็นเพื่อนผู้หญิง เพื่อนผู้ชายก็จะมีเส้นแบ่งความเอ็นดูให้น่ะค่ะ แต่กลุ่มผู้ชายด้วยกันก็มีนะคะ ที่คอยถามไถ่ ดูแลกัน

เราว่าในเรื่องเพราะน้ำชาเปิดตัวว่าเป็นเกย์ด้วยแหละ รวมถึงเปนคนอ่อนไหวอยู่แล้วน่ะค่ะ เพื่อนเราที่เป็นเกย์ก็มีนะ มักจะได้รับเส้นแบ่งความเอ็นดูจากพวกแมนๆเตะบอลครัชด้วย แต่ไม่เยอะเท่าน้ำชาหรอกมั้ง อันนี้มันเป็นนิยายเนาะ แพทเทิร์นมันเลยการ์ตูนหน่อยๆ555 แต่ชีวิตจริงเราว่ามันแล้วแต่กลุ่มอ่ะค่ะ สำหรับเรามันมี แต่มันไม่ได้เป็นแบบนี้100%ค่ะ เขียนmix ระหว่างหลายๆประสบการณ์นะ

แต่ไอ้กินนอน ร่วมหัวจมท้าย เพื่อนเรามันเปนนะ ขี้เกียจกลับบ้านก็กลับหอเพื่อน ช่วยกันทำงานปั่นงาน กินเหล้าไรงี้อ่ะค่ะ จริงๆพอพูดถึงก็นึกขึ้นได้ว่าส่วนใหญ่พวกเพื่อนเพศที่สามมักอยู่กะผู้หญิงเนอะ แต่ของเราถ้าเพื่อนที่แมนๆแต่เป็นเพศที่สามเขาก็ยังอยู่กะเพื่อนผู้ชายเตะบอลได้อ่ะค่ะ เขาidentifyตัวเองว่าเป็นไบเซ็กชวล55

ไม่รู้ตอบเคลียร์ไหม 555 ถามได้น้าา

[kyliewonderland]

Tattoo





ผมยืนกอดอกคนนอนงอขาเป็นกุ้งอยู่บนเตียงในร้านสักชื่อดังแห่งหนึ่ง ดวงตาคมสวยนั้นแดงก่ำ น้ำตาเอ่อคลอเต็มเบ้าตา นินกำหมัดแน่น ปากเผยอเหมือนจะพ่นคำผรุสวาทออกมาให้ได้ตลอดเวลา

โฟล์คยืนอยู่ข้างๆผม พี่หมี โตเกียวมือสักคนเก่งที่นินใช้บริการเป็นประจำทั้งขำทั้งส่ายหัว ไอ้นินอ้าปากหอบหายใจ แล้วพ่นความเจ็บปวดออกมาชุดใหญ่

"อีกเยอะไหมวะพี่หมี เจ็บจะตายห่าแล้วเนี่ย"

พี่หมีส่ายหัว หยุดอุปกรณ์สักแล้วยิ้มอย่างนึกขัน

"อีกนิดเดียว ก็ใครใช้ให้ไปกินเหล้ามาก่อนสักละวะ" พี่หมีว่า "นอนก็ไม่ยอมนอนมา เลือดมันก็เหลวงี้แหละ น้องก็สักมาจะทั้งตัวแล้วนี่"

"ก็สีข้าง มันเจ็บ..." นินโอด

"ทนอีกหน่อยน่ะ เดี๋ยวพี่ย้ำเส้นให้มันคมๆ จะได้เจ็บตัวทีเดียว"

"เจ็บ ไม่ไหวแล้ว"

ผมเห็นน้ำใสๆกลิ้งออกมาจากดวงตาของนิน มันนอนหอบหายใจ ตาแดงก่ำ พาลรู้สึกเจ็บไปด้วยเลยให้ตายเถอะ ไม่เคยรู้เลยว่ากว่าจะได้รอยสักมาสักรอยบนผิวละเอียดๆของนิน มันต้องผ่านความเจ็บปวดมามากแค่ไหน นนนินทร์เป็นพวกคลั่งไึคล้ศิลปะบนเรือนร่าง มันเคยบอกผมว่าบางครั้งบางอย่างที่มันอยากจะบอกให้โลกรู้ ก็ไม่มีวิธีใดที่ดีไปกว่า บอกมันผ่านความเจ็บปวด...

แต่คราวนี้ความเจ็บปวดของมันดูจะโง่เง่าไปเสียหน่อย...






"สีข้างเจ็บสุด"

ผมจ้องตาคนที่กำลังนั่งเขี่ยจานสปาเก็ตตี้ไม่พูดไม่จา ตรงหน้ามีแม้คบุ้ควางอยู่ นินจ้องข้อมูลบนหน้าจอเขม็ง มันนั่งชันขาด้วยท่าทางที่น่าดู ปากเคี้ยวหยับๆ

"กูเลยไม่กล้าทำสักที ป้อดสัดๆ"

"ทั้งๆที่มึงลายพร้อยมาทั้งตัวแล้วเนี่ยนะ" ผมถามกลับ วันนี้ห้องโฟล์คเย็นๆโดยไม่ต้องเปิดแอร์ ปลายปีอากาศดีแบบนี้แหละครับ ชวนนอนให้ตื่นสาย ถ้าไม่มีผู้ชายขี้เหวี่ยงทุบประตูโครมๆให้ตื่นก่อนน่ะนะ

"กูล้อเล่น" นินไหวไหล่ "ไหปราร้าก็เจ็บ" มันกระชากเสื้อเชิ้ตลายสก็อตออกให้ดู ตรงอกซ้ายมีรูปดอกซากุระสีน้ำเงินม่วงดูแปลกตา กลบร่องรอยรอยสักเก่าที่มันลงเส้นร่างเอาไว้ ผมนิ่งๆไม่แสดงความเห็นอะไร แต่นินมันก็จะพูดให้ฟังอยู่แล้ว

ครึ่งปีที่ผ่านมาผมสนิทกับนินมากขึ้น เรียกได้ว่ามีอะไรนินก็จะเล่าให้ผมฟังทั้งหมด จะว่าด้วยความคล้ายคลึงหรือความใกล้ชิดก็ไม่รู้ แต่ผมว่านินมีหลายอย่างที่เหมือนกันผม เหมือนเราสามารถเข้าใจกันและทำอะไรที่เหมือนๆกันได้ มันน่ารักนะ เป็นเพื่อนที่ใจๆกันเลยล่ะ นินเป็นพวกมีอะไรจะเก็บไว้ในใจไม่ได้ มันจะ go insane ขั้นสุด บางครั้งก็โทรมาร้องไห้กับผม งานไม่เสร็จ งานไม่เพอร์เฟ็กต์ ภัทรไม่สนใจ มีอย่างเดียวที่จะไม่ทำ ก็คือบอกสิ่งเหล่านั้นกับภัทรของมัน

จุดนี้ที่ผมว่ามันน่ารัก และการที่มันให้ใจผมมากขนาดนี้ ก็ทำให้เราสนิทกัน

"ลายเซ็นภัทร---" มันเงียบไป "ตอนกูจะสัก พี่หมีเขาก็ถามนะว่าเอาจริงหรือ"

"มันจะติดตัวไปตลอดชีวิต"

"แล้วตอนลงเส้นไปได้แค่รอบแรก กูก็บอกให้พี่หมีหยุด"

"แล้วก็ไม่กล้าทำต่อ--- โคตรเหี้ย อีกทีหนึ่งกูก็ไปสักทับแล้ว"

ผมพยักหน้ารับ ไอแดดอุ่นๆสาดลงที่ตัวนิน มันเม้มปากแน่น ตาเหมือนจะแดงๆ มันคงเจ็บปวดกับอะไรที่ไม่แน่นอนแล้วขึ้นๆลงๆของใจมันนั่นแหละ... ภัทรเองก็เหมือนกัน ผมกับโฟล์คไม่อยากสอดนักหรอก

เอาจริงๆตอนนี้ภัทรกับนินก็คบกันเรียกได้ว่าเปิดเผยแล้ว เขารู้กันทั้งคณะ ภัทรเองก็หวงนินห่วงนินอย่างกับอะไรดี แต่กับการสัก--- ไอ้นินมันก็ไม่ได้โง่นะ ที่จะจารึกใครสักคนที่ลงบนร่างกายตัวเอง ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นเช่นไร

"รอบนี้จะสักอะไร" ผมถาม โยนคอนเฟล็กกรอบเข้าปาก

นินไม่ตอบ มันผลักหน้าจอแมคบุ้คให้ผมดู ผมดึงเข้ามาใกล้ตัวแล้วถอนหายใจเบาๆ

"เอาจริงเหรอ"

"อืม นัดไว้พรุ่งนี้แล้ว" นินพยักหน้ารับพร้อมสูดลมหายใจ "ไปกับกูนะน้ำชา"

"ไปน่ะไปได้" ผมเงียบไปหนึ่งอึดใจ "แต่ไอ้รอยสักเนี่ยมันจะอยู่กับมึงไปทั้งชีวิตนะ"

"กูรู้มันบ้าบิ่นนะ" นินว่า "แต่กูก็จะทำให้ภัทรอยู่กับกูไปตลอดชีวิตเหมือนกันว่ะ"

ผมเงียบ ไม่แสดงท่าทีอะไรออกไป แต่มองหน้านนนินทร์เงียบๆ นินมันทำตัวเหมือนเด็กกลัวความผิด

"พี่หมีบอกกูว่า ถ้ากูทำไม่สำเร็จ เขาจะปรับกูห้าพัน"

"มึงคิดลายสักทับไว้ด้วยนะสักวัน"

"….."

"กูไม่ได้ขู่นะนิน วันนี้มึงทำได้ แต่ถ้าสักวันมึงคิดว่ามันไปไม่รอดแล้ว มึงก็ต้องลบมันไป" ผมว่า "เจ็บตัวซ้ำสองเลยนะเว้ย"

"กูรู้" นินพยักหน้าเบาๆ "แต่ก็คิดดีแล้ว ถ้าต้องสักทับสักวันก็ไม่เป็นไร"

"สักตรงไหน"

"ชายโครงซ้ายใต้อก"

ผมพยักหน้ารับ หลิ่วตามองมันยิ้มๆ "ใกล้หัวใจสุดเลยว่างั้น"

"อย่ามารู้ทันกูได้ไหมน้ำชา" มันยิ้มเขินๆ






หมึกสุดท้ายถูกจุดลงที่จุดเล็กๆท้ายลายเซ็นภัทร นินยังคงนอนตัวสั่นกระทั่งตอนที่พี่หมีเอาแอลกอฮอล์เช็ดทำความสะอาด มันเม้มปากหลับตาแน่น พี่หมีหัวเราะแล้วเดินไปหยิบพลาสเตอร์กันน้ำปิดแผลขนาดใหญ่ออกมา

จริงๆแล้วผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันเจ็บเพราะเป็นส่วนที่เจ็บ หรือเจ็บ เพราะมันเป็นลายมือของใครบางคน

"ถ่ายรูปไหม"

นินส่ายหัวพรึ่บ

"รักษาแผลแบบเดิมนะ" พี่หมีว่า "พี่คิดสองพัน"

"อืม" นินเจ็บจนพูดไม่ออก "โอ้ย ตอนนี้ยังเจ็บอยู่เลย"

"ก็กินเหล้ามาทำไม รู้ๆอยู่"

"น่าพี่" นินหน้ามุ่ย สวมเสื้อ ในขณะที่ผมกับโฟล์คก็เปิดประตูออกมานั่งรอด้านนอก พี่หมีตามออกมา รอนินแต่งตัว

พี่หมีนั่งประจำหน้าโน้ตบุ้คของเขา เจ้าของร้านสักเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ท้วม ตัดสกินเฮด เจาะหูเป็นราว ไว้หนวดเขี้ยว แต่ท่าทางอารมณ์ดี เขาหันมามองผมนิดหน่อยแล้วยิ้ม

"แล้วน้องไม่คิดจะสักบ้างเหรอ" พี่หมีถาม โฟล์คเลิกคิ้ว

"ผมคิดๆไว้แล้ว" โฟล์คว่า ผมเกือบยู่หน้า ผิวขาวๆแบบมันไม่ควรมีรอยอะไรแบบนี้เลย แต่ก็แล้วแต่มันล่ะนะ ร่างกายใครร่างกายมัน

"อีกสักพักน่ะครับ" ผมตอบบ้าง โฟล์คขมวดคิ้ว มันมองหน้าผม

"ไม่เคยบอกว่าจะสัก"

"ก็คิดเงียบๆบ้างไม่ได้หรือไง" ผมเถียง มันจ้องเขม็ง

"ไม่ได้" เผด็จการชะมัด

"ทีตัวเองยังไม่บอก" ผมท้วงบ้าง โฟล์คหน้ามุ่ย

ยังไม่ทันจะเถียงจบนินก็เดินออกมา มันเปิดกระเป๋าสตางค์แล้วยื่นเงินให้พี่หมี

"ขอบคุณนะพี่" มันว่า

"ดีขึ้นยัง" พี่หมีถามยิ้มๆ

"ก็แผลหลังสักทั่วไปอ่ะ ปวดๆแสบๆ แต่ตรงนี้เด็ดจริงว่ะ" นินบ่น

"ข้อมือน้องก็สักมาแล้ว"

"โธ่พี่" นินไม่ต่อความยาว มันยิ้มๆ "ไว้มาอุดหนุนอีกนะพี่หมี"

"ได้เลย ยังไงถ้ามีปัญหาแก้ได้ภายในสองเดือนเหมือนเดิม พี่รับผิดชอบให้ไม่ว่าความผิดใคร"

"โอ้ย แค่นี้ก็คิดผิดแล้วที่สักลายห่านี้เนี่ย" ยังสมเป็นนินเหมือนเดิม

เสียงโทรศัพท์นินดังขึ้นท่ามพลางพวกผมที่นั่งตาปริบๆ นินควานโทรศัพท์จากกระเป๋าหลังก่อนยิ้มแล้วกดรับ


"ว่าไงมึง" น้ำเสียงสดใสจนไม่ต้องเดาว่าเป็นใคร "กลับมาจากกาญฯแล้วเหรอ อืม อยู่สยาม..."

"กับชากับโฟล์ค ได้สิ...อืม...อืม..."

"เออน่า เดี๋ยวมาถึงก็รู้ อย่าเซ้าซี้น่าภัทร" มันหัวเราะเบาๆ


ในขณะนั้น โฟล์คก็สะกิดผมยิกๆ มันมองหน้าผมแบบหมาหงอยแล้วกระซิบถาม

"ตกลงจะสักรูปอะไร  ไม่เห็นเคยบอกเลย"

ผมเหลือบมองหน้ามันแล้วทำเมินแกล้งมันเล่นๆ

"น้ำชา..." หมาหงอยชะมัด

"แล้วมึงอ่ะ จะสักชื่อกูหรือไง" ผมถามมันกลับเล่นๆ โฟล์คหน้ามุ่ยหนัก

"อย่าใจร้ายดิ"

"มึงก็บอกก่อนดิวะ" ผมต่อรอง โฟล์คงุ้งงิ้งๆ ก่อนยกแขนข้างขวาผมขึ้น "ก็จะสักสัญลักษณ์ของ Volk Swagen ที่ข้อมือขวา จะได้เข้ากับชื่อกู"

ผมยิ้ม น่ารักชะมัดสักตัววีคู่ ผมดึงข้อมือขวามันขึ้นมาบ้าง "กูจะสักตัว T" ผมบอก "ตลกดีว่ะ ข้างเดียวกันเลย"

มันเลิกคิ้ว ยิ้ม แล้วเปลี่ยนใจ "ไม่เอาแล้ว กูเอาข้างซ้ายดีกว่า"

"ทำไมอ่ะ" ผมถาม

"ก็" โฟล์คเอื้อมมือข้างซ้ายของมันเกี่ยวมือผมเอาไว้ แล้วข้อมือเราก็ชนกันพอดี "เวลาจับมือกัน โฟล์คกับน้ำชาจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป"

ผมอึ้ง วินาทีถัดมาก็ยิ้มเขิน ด่ามันไปเบาๆ "บ้า…น้ำเน่ากว่าลายเซ็นภัทรอีก"

"งั้นเหรอ" โฟล์คถามยิ้มๆ ก่อนที่จะปล่อยมือผมเมื่อนินหันมาหาพวกเราหลังจากตัดสายไปแล้ว

"มึง ภัทรกำลังมา ชวนไปกินชาบูตรงราชเทวีเนี่ย ไปไหม" นินถาม หน้าตาดีใจผิดไม่มิด


บางครั้งนินก็ทำให้ผมได้รู้ว่า มนุษย์เราเรียนรู้ความรักผ่านความเจ็บปวด 


ผมหันไปมองหน้าโฟล์ค มันไม่ตอบอะไรแต่ก็ไม่ปฏิเสธ

"เอาดิ หิวแล้วเหมือนกัน" ผมว่า "แต่เดี๋ยวกูอยากจองคิวสักก่อน"

นินเลิกคิ้วฉงน "มึงจะสักเหรอชา"

"อืม" ผมตอบ มองหน้าโฟล์ค "สักกับโฟล์ค"

"เอาจริง"

"มั้ง" ผมยิ้มหน่อยๆ นินไม่ว่าอะไร ขอตัวออกไปดูดบุหรี่ โฟล์คมองหน้าผม เราตัดสินใจอยู่เสี้ยววินาทีแล้วจึงลุกจากโซฟาไปหาพี่หมีที่นั่งเล่นคอมฯอยู่ตรงโต๊ะทำงาน


เราจะเรียนรู้ความรักผ่านความเจ็บปวดไปพร้อมกัน.








FIN




สาวๆ (ส่วนใหญ่ในเพจคงเป็นสาวๆเนอะ) หรือหนุ่มๆในเพจนี้มีใครเป็นรอยสักไหมคะ แล้วสักลายอะไรตรงไหน ทำไปโดยมีจุดประสงค์อะไร มาเล่าสู่กันฟังเนอะ

นิน ชื่อจริงคือ นนนินทร์ (อ่านว่า นะ-นะ-นินทร์) เป็นอีกตัวละครที่เราชอบนะ เราว่าหลายๆคนคงอยากรักใครให้ได้แบบนิน รักแบบรักไปเลยไม่ต้องมีเหตุผลไม่ต้องมีเงื่อนไข นินเป็นไอดอลเรานะ5555

เราก็สัก 5555 เอาแบบบ้าบิ่นเลยนะ แต่ไม่ขอบอกนะว่าลายอะไร แต่เราสักในจุดที่เจ็บมากๆๆๆๆ โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ็บมากๆๆๆๆๆ จนกระทั่งพี่เจ้าของร้านบอกว่า ตรงนี้เป็นจุดที่เจ็บที่สุดหนึ่งในบรรดาสามสี่จุดของร่างกาย ผ่านมาสองสามปีแล้ว ก็ยังรักมัน และจะสักเพิ่มก่อนไปเรียนต่อแน่นอน

เอาง่ายๆเนอะ I love my body,my rights

ใครจะสักคิดดีๆเนอะ มันอยู่กับเราไปตลอดชีวิตเลย

[megatef4]

  ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค่ะ   คิดถึงน้ำชาอ่ะ T0T

[punthipha]

  ขอบคุณที่มีน้ำชามาให้จิบ คิดถึงอยู่

[mirin]

โฟล์คน้ำชาน่ารักเสมอ

[สายลมที่หวังดี]

แวะมาให้ฟินเล็กๆชอบอ่ะ

[PoPuAr]

แหม. หมั่นไส้ จูงมือกันไปสัก เจ็บก็เจ็บด้วยกัน

แต่นินเนี่ยสักเยอะเว่อ ตัวลายพร้อยหมดแล้วมั้ง

สำหรับเราไม่เคยคิิดจะสักเลย เพราะไม่ชอบและก็กลัวเจ็บ

[ไอ้หัวแห้ว]

อ้าว อ่านในเพจ ฮ่าๆ

เพิ่งเห็นว่าลงในนี้ด้วย

[mystery Y]

เรียนรู้ความรักผ่านความเจ็บปวด...คิดถึงโฟล์ค-ชาสุดๆ

[Shin Heeyoo]

มาสารภาพว่าอ่านชื่อนินว่า "นน-นิน" แหละ

สาววายรุ่นป้า ก็สักค่ะ มีอยู่ 5 จุด
จุดแรก เป็น แฟร์รี่ที่บั้นเอว
จุดที่สองเป็น สัญลักษณ์ราศีมีน (ปลาสองตัว) ที่หลังหัวไหล่ขวา
จุดที่สามเป็นโลโก้ KUKUMALU (หนู) ที่ใต้สะดือ
จุดที่สี่เป็นดอกไม้เล็กๆที่หน้าอกซ้าย (จุดนี้อยากสักทับมาก มันไม่ถูกใจ)
จุดที่ห้าเป็น "คนดีของฉันรึ" ภาษาอังกฤษ พาดตั้งแต่ไหล่ขวามาไหล่ซ้าย มีคนแซวว่าเหมือนสร้อยคอ เพราะยาวมาก

ทุกวันนี้ก็ร่ำๆอยากจะสักอยู่ตลอด
เหมือนกลายเป็นการเสพติดไปแล้ว
พยายามจะสักในร่มผ้า เพราะสังคมไทยมองคนทีสักว่าไม่ดี
แต่บางทีมันก็เป็นศิลปะนะ
นี่ก็โดนแม่กับยายบ่นตลอด แต่ก็แอบไปสักตลอด
เลือกลายไว้หลายลาย แต่ยังหาที่ลงไม่ได้
แต่ที่แน่ๆจะไม่สักใต้ราวนมเหมือนนินแน่นอน
เป็นคนจี้เส้นน่ะค่ะ แทนที่จะเจ็บ คงกลายเป็นหัวเราะจนคนสักด่าแทน
มีความตั้งใจอย่างหนึ่งนะว่าจะไม่มีวันสักชื่อคนอื่นบนตัวเราเด็ดขาด
อย่างที่คนเขียนบอกนั่นแหละค่ะ
รอยสักอยู่กับเราไปตลอดชีวิต
แต่คนๆนั้นจะอยู่กับเราไปตลอดรอดฝั่งมั้ย มันเสี่ยงนะ
สักแต่ละทีอาจจะเจ็บพอทนได้ แต่ตอนที่ลอกมันคันมากเหอะ
ขอไม่ทนทรมานซ้ำรอยเดิม ฮ่าๆๆๆ

โฟล์คลึกซึ้งอ่ะ ยอมย้ายข้างเพื่อให้ได้เคียงข้างกัน โว้วๆๆๆๆ เขินนนนน

[malula]

นินน่ารักนะ เป็นตัวของตัวเองดี
ส่วนโฟล์คกับน้ำชาก็รักกันหวานเวอร์ อิจฉามาก

[ข้าวเหนียวหมูปิ้ง]

ขอแบบโฟล์คสักคนได้ม้ายยยยยย 

[My_yunho]

 

[charmingmoon]

เราชอบรอยสักมาตั้งแต่สมัยมัธยม  แต่กว่าจะมาเริ่มสักจริง ๆ ก็ตอนทำงานแล้ว  รอยสักแรกเป็นรอยสักที่พี่ที่สนิทกันออกแบบให้  ตรงข้อเท้า  เป็นลายเส้นรูปแมว  เพราะเราชอบแมวมาก  สักแถวข้าวสารราคาบรรเจิดมาก  แต่ก็ได้รับคำชมตลอดว่าสวย  เพราะงั้นถือว่าคุ้ม  รอยสักที่สองกับสามมาพร้อมกัน เปลี่ยนเป็นร้านที่น้องสาวแนะนำ (และกลายเป็นร้านประจำจนถึงทุกวันนี้)  เป็นรอยสักรูปดอกกุหลาบ  หลังหู   สไตล์  old school  กับตรงสะโพก  เป็น motto  ประจำตัวเรา  "anomic life is my way" (ชีวิตไร้ระเบียบคือทางของเรา)  ที่ต่อมาคือหลังซีกขวา  เป็นนกยูงตัวใหญ่ยักษ์จนเกือบถึงเอว  เราชอบนกยูงนะ  สวย มีเสน่ห์  แต่ก็อันตราย  ที่ต่อมา  คือต้นขาขวา  ตอนนั้นอยากได้  dreamcatcher  เลยมานั่งปรึกษากับน้องที่สักให้  สรุปก็ได้เป็น  rose dreamcatcher  ที่ล่าสุดคือต้นขาซ้าย  คิดธีมอยู่นานมาก  สุดท้ายมาลวตัวที่ air balloon  ได้เป็นบอลลูน  ที่มีเชือกเป็นคำว่า "anomic" และมี qoute ที่เราชอบล้อมรอบบอลลูน "Today you are you that is truer than true. There is no one alive is youer than you" ที่ต่อไปกำลังเลือกอยู่เหมือนกัน  ทั้งที่ลง  ทั้งธีมด้วย
.
.
เราชอบสักมาก  แต่กว่าเราจะสักแต่ละครั้ง  เราเลือกแล้วเลือกอีก  และจะไม่มีวันสักชื่อหรือหน้าคนอื่นลงบนตัวเราเด็ดขาด  แต่ถ้ารักการสักจริง ๆ ก็ต้องทำใจให้ได้กับปากคน สายตาคน ความคิดคน  ซึ่งบางทีก็คือคนใกล้ตัวเราเองนี่แหละ  ต้องใจแข็ง ๆ ตั้งสติให้ดี  อย่าหวั่นไหวกับสิ่งเหล่านี้  มันเป็น deviant art  น้อยคนที่จะยอมรับศิลปะที่แลกมาด้วยความเจ็บปวดเหล่านี้ได้  เพราะฉะนั้นก่อนจะสักเลือกลายให้รอบคอบ  เลือกร้านสักที่ปลอดภัย  เลือกช่างสักที่จริงใจกับเรา  แนะนำเราได้  ห้ามเราได้  และยิ้มรับกับทัศนคติด้านลบที่คนอื่น ๆ มีให้กับเราให้ได้  แค่นั้นทุกอย่าง happy