ขุ่นพระ มาลงให้อีกตอนเป็นของขวัญให้เด็กๆ (ใช่หรอ??) จริงๆด้วย
ในที่สุดอิพระเอกมันก็ได้ใช้สิทธิ์บอกกล่าวความในใจกันออกมาบ้าง มิรู้จะสงสารรึอนาถใจกะอิเฮีัยดี
"...ถ้าสุดท้ายแล้วผลลัพธ์มันเป็นแบบนี้...แล้วที่ผ่านมา ผมทำไปเพื่ออะไร ผมทรมานตัวเองและทรมานปลื้มไปเพื่ออะไร มันจะดีกว่าไหมถ้าย้อนกลับไปเริ่มทุกอย่างใหม่ทั้งหมด..."
ช้าไปนะนาย... น่าจะคิดได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ได้รับการให้อภัยซะเคยตัว แก้ผ้าเอาหน้ารอด เอาแต่เฉพาะหน้าไว้ก่อน คิดแต่ว่าเค้ารักเค้าจะให้อภัย ...กรำ...
ณ จุดนี้ จิบอกว่าคุณคนแต่ง เขียนออกมาได้สมจริงอ่ะ คือคนปกติก็งี้แหล่ะ คิดถึงแต่ตัวเอง เอาตัวเองก่อน ที่มาม่ามันอืดขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ เพราะทุกคนในเรื่องคิดถึงแต่ตัวเองก็ว่าได้ ถ้าอิเฮียเห็นแก่น้อง (น้องปลื้มนะ ไม่ใช่อิน้องเปรม) อิเฮียไม่ควรจะให้เรื่องคลิปมาขู่ได้ ควรจะถือโอกาสนี้ พูดความจริง ขอโทษน้อง บอกแม่ แสดงความรับผิดชอบ ไรก็ว่าไป แมนๆอ่ะ (พระเอกส่วนใหญ่น่าจะเป็นงี้ แต่ในความเป็นจริงคงไม่ใช่) แต่ก็แอบเห็นแก่ตัวแรงไปหน่อยนะ กลัวความผิดถูกประจานซะลนลาน คิดไม่ได้ ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว ห่วงแต่ตัวเอง ลืมน้องไปเลย ...เศร้าแท้.. พระเอกเรา...
ส่วนอิเปรม ถ้ามันกล้าเอาฉากหนังเอวีของพี่ชายกะคนที่ตัวเองบอกว่ารัก ไปเปิดให้ขุ่นแม่ดู ก็เอาเหอะ ถ้ามันจะโรคจิตขนาดนั้นนะ ปล่อยมัน เกินเยียวยา จริงๆแล้ว ถ้าอิเฮียมันไม่ยอมให้ขู่ เน้นเอาความรัก ความสุขของปลื้ม มาพูดมาอธิบาย อิเปรมก็ไม่น่าไปไกลขนาดนั้น แต่ที่มันอาการหนักจนเอาผู้ชายมาทำกิ๊กให้เนี่ย เพราะมันเริ่มทำไปแล้วไง เริ่มแล้วก็ต้องไปต่อ ทำแล้วก็ต้องให้สุด ต้องเอาให้ได้อ่ะ จะให้อยู่ๆคิดได้กลับใจ คงไม่ใช่ สรุปเฮียมันห่วงตัวเองซะน้องมันก็เลยรู้สึกว่าควรแล้วที่มันทำงี้อ่ะดิ ถ้าเฮียไม่ยอมเพราะรักเพราะห่วงปลื้ม มันก็คงจบตั้งแต่ตรงนั้นแล้ว
(อิเฮียผิดอยู่ดี ฮาาาา)
อิเพื่อนพ้องประกอบฉากที่ปล่อยให้เป็นงี้ บอกได้คำเดียวว่าสิ้นคิด เพื่อนทั้งสองฝ่ายอ่ะแหล่ะ
อนึ่ง อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่ทำให้มาม่ามันอืดล้นหม้อคือ น้องปลื้มปริ่ม ที่มีลักษณะนิสัยคล้ายเหมือนเป็นลูกทาสแต่กำเนิด (ได้ข่าวว่ารวยอยู่ เป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาล) เจียมเนื้อเจียมตัวเว่อ คิดดูถูกตัวเองตลอดเว เยอะแยะมากมาย ไม่น่าเชื่อว่าช่วงเวลาที่ลำบากหลังออกจากบ้านมามันทำให้หนุ่มหล่อพ่อรวยมาตลอดชีวิต กลายเป็นเด็กกำพร้าวาสนาต่ำต้อยด้อยค่า ได้ขนาดนี้เลย
...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เม้นท์ยาวที่สุดเลย (จำนวนตัวอักษรเป็นค่าผกผันกะดีกรีความอิน) กดแสดงตัวอย่างทีไร ต๊กกะใจตัลล๊อดดด ว่า เย้ย ตรูเขียนยาวเง้เรย เอามารวมกันเป็นเรื่องสั้นได้แล้วเนี่ย (อาการหนักนะ) ให้เครดิตคนเขียน ณ จุดนี้ ว่ามันอินขนาดน้านนน
...หลังแอบหยอดคนเขียนไปหน่อยๆ.... ...เตงจะมาอีกทีวันจันทร์จิงอ่ะหรอ... ไม่เจอกันบ่ายๆเย็นๆวันอาทิตย์อีกซักหน่อยหรอออออ (เนียนๆ ได้คืบเอากิโล)
เขาจิรออ่านต่อนะ ขอบคุลสำหรับของขวัญวันเด็ก