4.
เพิ่งรู้ว่าการตามใจลูกทุกอย่างมันจะมีผลเสียแบบนี้
.
.
“ทำไมจะต้องแยกห้องนอนกัน”
“ก็ดินโตแล้ว จะมานอนห้องเดียวกับพ่อได้ยังไง”
“ดินไม่อยากแยก ยังไงดินก็ไม่แยก”
“งั้นพ่อจะไม่พูดกับดินแล้ว”
ตอนนั้นดินยอม เพราะกลัวผมจะไม่พูดด้วย
.
.
“พ่อน้ำเป็นเมียดินแล้ว”
“ผัวเมียเขาไม่แยกห้องนอนกันหรอก”
“...”
แต่วันนี้..ทำไมกลายเป็นผมเสียเองที่พูดอะไรไม่ออก
.
.
ผมนั่งมองเขาที่กำลังทยอยขนข้าวของ ในขณะที่หัวก็คิดหาทางออก
“ดินชอบห้องนี้เหรอ” เขาชะงักมือที่กำลังจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ แล้วหันมามองผม “งั้นดินอยู่ห้องนี้ก็ได้ เดี๋ยวพ่อย้ายไปห้องดินเอง”
“พ่ออย่ามาหาเรื่องหนีดินดีกว่า” ว่าแล้วหันกลับไปจัดเสื้อผ้าตัวเองต่อ “ดินชอบทุกห้องที่มีพ่อน้ำนั่นแหละ”
“ดิน”
“ถ้าพ่อยังไล่ดิน หรือคิดจะย้ายห้องอีก”
“...”
“ดินคงคิดออกแค่อย่างเดียว” เขาหันกลับมาสบตาผม “ว่าพ่อน้ำรังเกียจดิน”
“ดิน”
ทำไมเขาคิดอะไรแบบนั้น ทั้งที่ผมเองก็แค่ไม่อยากให้เกิดเรื่องอีก ผมไม่อยากให้เขาทำผิดเพราะผมเป็นพ่อเขา
“ยังไงดินก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆ”
“...”
“คงไม่แปลก ถ้าพ่อจะทิ้งดิน”
“ดิน”
ผมรีบเดินเข้าไปกอดเขา.. ไม่รู้ตัวจริงๆ ว่าทำให้ดินรู้สึกแย่ขนาดนั้น เขาเองยังเด็ก..เด็กเกินกว่าจะเข้าใจสิ่งที่ผมทำ
“ขอโทษนะ” ผมลูบหัวเขา “พ่อจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
ดินเป็นเด็กกำพร้า เขาต้องการความรัก บางทีผมคงลืมไป..ว่าคนที่เหงาและไม่มีใคร มันรู้สึกแย่ขนาดไหน
“พ่อน้ำอย่าไล่ดิน”
“ดินมีแค่พ่อน้ำคนเดียว”
“ถ้าไม่มีพ่อ ดินจะทำยังไง”
ทุกๆ คำพูดของเขา ทำให้ผมรู้สึกผิด
“พ่อขอโทษ”
ผมพยายามกอดเขาให้แน่นที่สุด..เพื่อทดแทนความเสียใจของเขา เพราะถึงเขาจะตัวโตและดูแข็งแรงมากแค่ไหน ผมก็มองข้ามความรู้สึกในจิตใจเขาไม่ได้
“มา..เดี๋ยวพ่อช่วย” บอกแล้วดึงเสื้อออกมาจากมือเขา
“ขอบคุณครับ” เขาส่งยิ้มมาให้
ทำไมผมรู้สึกเหมือนเห็นรอยยิ้มอะไรบางอย่าง..รอยยิ้มที่มันดูไม่ค่อยน่าไว้วางใจ จากคนที่เพิ่งร้องไห้ไปหมาดๆ ล่ะ หรือผมจะแค่คิดมากไปเอง ?
Ma-NuD_LaW
ลงช้า.. มัวแต่ไปลงตอนพิเศษของเมียน้อย 
+เป็ด ขอบคุณทุกความเห็นครับ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
