6.
“ก็ดินบอกว่าขอโทษแล้วไง ทำไมพ่อจะต้องโกรธดินอีก”
“พ่อโกรธ เพราะดินทำให้พ่อเสียงาน”
“...” ผมไม่เข้าใจ เขาจะโกรธอะไรผมนักหนา
“เมื่อไหร่ดินถึงจะโตสักที”
“...” ผมทำหน้าหน่ายๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงกับโซฟา
“ครั้งนี้ดินทำเกินไปจริงๆ”
“...”
“พ่อจะลงโทษ” พูดแล้วจ้องตาผม “โดยการไม่คุยกับดิน จนกว่าดินจะรู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด”
“...”
“และสำนึก ว่าสิ่งที่ทำมันผิดแค่ไหน”
สำนึกงั้นเหรอ?
ไม่คุยกันงั้นเหรอ?
นี่เขาเห็นเรื่องงานสำคัญมากกว่าผมสินะ!
“เอาเลย” ผมลุกขึ้นยืน “ถ้าพ่อคิดว่าเรื่องงาน สำคัญกว่าความรู้สึกของดินก็เอาเลย”
“...”
“หรือถ้าพ่อจะเห็นว่าคนอื่นสำคัญกว่าดินก็ได้”
“ดิน”
“ผมไม่เคยมีความสำคัญกับพ่ออยู่แล้วนี่”
พูดจบก็เดินหนีขึ้นห้องทันที
“ดิน”
“ดิน”
ไม่ฟังอะไรเขาอีก ผมเดินเข้าห้อง..อาบน้ำ..แต่งตัว..แล้วหยิบหมอนกับผ้าห่มไปนอนอีกห้อง
“ดินจะไปไหน”
ผมไม่ตอบอะไร..แค่เดินผ่านเขามาเฉยๆ
“ดิน”
ปัง!
รีบปิดประตู..ก่อนที่เขาจะได้เห็นรอยยิ้มของผม
“ผมให้เวลาสิบนาที”
แค่สิบนาที..เดี๋ยวเขาก็ต้องมาง้อผม
.
.
“...”
พลิกตัวรอบที่เท่าไรก็ไม่รู้..แต่เขาก็ยังไม่ตามมา
“รีบๆ มาได้แล้ว”
ลุกขึ้นนั่ง..จ้องไปที่ประตู
“ทำไมยังไม่มาอีก”
“ผมจะโกรธจริงๆ แล้วนะ”
ผมล้มตัวลงนอนแรงๆ ก่อนจะใช้เท้าถีบหมอนข้างให้หล่นลงไป
.
.
ก๊อกๆ
ไม่ทันที่จะโมโหไปมากกว่านี้..เขาก็มาเคาะประตู
“ดิน” เขาเรียกแล้วเปิดประตูเข้ามา “นอนแล้วเหรอ”
ผมแกล้งหลับตาลง..น่าเสียดายที่นอนหันหลังให้ประตูเลยอดเห็นสีหน้าของเขาว่ามันดูกังวลแค่ไหน
“ดิน” รู้สึกถึงแรงยวบที่เตียง “ดิน”
เขาเอื้อมมือมาแตะเบาๆ ที่ไหล่ผม “พ่อรู้ว่าดินยังไม่นอน”
“...”
“ขอโทษ ที่ทำให้ดินรู้สึกแย่” ผมเผลออมยิ้มไปกับความน่ารักของเขา
“พ่ออยากให้ดินรู้ไว้นะ” เขานอนลงข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือมากอดผมเอาไว้ “ไม่มีใคร หรืออะไรในโลกนี้”
“...”
“ที่จะสำคัญไปมากกว่าดิน”
ผมรู้สิ..ทำไมผมจะไม่รู้ และรู้ดีด้วย..ว่าจะใช้ประโยชน์จากมันได้มากแค่ไหน
“ดีกันนะ” ผมรีบพลิกกลับไปคร่อมตัวเขาเอาไว้ “ดะ..ดิน”
“ผมเสียใจนะ”
“...” สีหน้าเขาดูหวาดๆ
“มันเหมือนกับว่าพ่อไม่รักดิน”
“ดิน..” เขาเรียกผมน้ำตาคลอ
“เหมือนทุกสิ่งสำคัญกับพ่อ”
“...”
“ยกเว้นดิน”
“ขอโทษ..” เขาลูบเบาๆ บนแก้มผม
“ดินรักพ่อนะ” ผมอาศัยช่วงจังหวะที่เขาเผลอ..ก้มลงไปจูบเขา
เคยมีคนบอกว่าผมฉลาด..รู้จักใช้เวลา และโอกาสได้อย่างเหมาะสม
“ยะ..อย่านะดิน” เขาจับมือผมที่กำลังสอดเข้าไปใต้เสื้อเขา
“พ่อรักดินไหม”
“ดะ..ดิน”
ตอนนี้เขากำลังสับสน..และรู้สึกผิดกับผม มันเป็นโอกาสที่ดีใช่ไหมล่ะ ?
“อื้อ..ดิน”
“ขอดินกอดพ่อได้ไหมครับ”
“ดิน..แฮ่กๆ”
ผมว่าเขาคงหมดแรง และสับสนเกินกว่าจะขัดขืนผมแล้วล่ะ
“ผมรักพ่อ..นะครับ”
ก้มลงไปจูบเขาอีกครั้ง ก่อนจะทำทุกอย่างที่ควรจะทำ ครั้งแรกของเรามันอาจจะไม่ดีนัก เพราะเขาไม่รู้สึกตัว แต่ครั้งนี้..ผมจะทำให้เขามีความสุข และยอมรับให้ได้สักที ว่าความสัมพันธ์ของเรา..มันมาไกลเกินกว่าคำว่า ‘พ่อกับลูก’ แล้ว
Ma-NuD_LaW
ขอโทษที่อัพช้าครับ 
แต่งหลายเรื่องก็งี้ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา
วันนี้รู้สึกมึนงง โดนทวงทีเดียวสามเรื่อง 
พรุ่งนี้วันเสาร์ เดี๋ยวทยอยใช้หนี้คนอ่าน 
+เป็ด 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
