หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)

[limpingping]

ลงสั้น ๆ มาก็หลายตอน ตอนนี้เอาไปเลยยาว ๆ 

ก็อย่างที่รู้กันว่าพี่ทินแกก็พยาย๊าม พยายาม ทำให้น้องน้ำสนใจ 
แต่น้องก็ไม่ใช่จะใสซื่อซะจนไม่รู้อะไร เพียงแต่ยังไม่แน่ใจตัวเอง เพราะก็รักเมย์มานาน
แต่ดันมารู้สึก อะไร ๆ กันพี่ทินซะนี่ ( จะไม่ให้รู้สึกได้ไง ก็พี่ทินเล่น ทั้งพูด ทั้งทำ จนผมสับสนไปหมดแล้ว)

ตอนนี้เปิดตัวดาวร้าย2 ตัวละครใหม่  มาดูกันว่าพวกเขาจะร้ายยังไง เอาใจช่วยพี่ทินน้องน้ำด้วยนะค่ะ

***************************************************************


แผนที่ 12 ถ้าไม่มีพรุ่งนี้พี่อยากทำอะไร?

ภายในห้องจัดงานเลี้ยงรับรองตอนค่ำ จัดตกแต่งสถานที่อย่างงดงาม เพียบพร้อมไปด้วยอาหารนานาชาติ ทั้งไทย จีน ญี่ปุ่น และอาหารยุโรป บรรดาผู้เข้าร่วมสัมนา ต่างแต่งตัวอย่างหรูหรา แต่ก็ดูสบาย ๆ  เข้ากับสถานที่ที่จัดงาน วาทินอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงแสลค สีน้ำตาลอ่อน ส่วนธาราเองก็เป็นเชิ้ตสีขาว กางเกงสีฟ้าอ่อน ภายในงานสายตา หญิง ชาย หลายคู่มองมาที่ทั้งสองคน เพราะต่างรู้ดีว่า คนทั้งสองคือใคร นอกจากฐานะแล้ว ทั้งคู่ยังดูดี หล่อเหลา และ น่าหลงใหลเป็นอย่างมาก

“คุณวาทิน คุณธารา เป็นยังไงบ้างครับอาหารอร่อยมั๊ยครับ?”

อันดา กับ อนันตา ในฐานะเป็นเจ้าภาพจัดการสัมมนา และเป็นลูกชายและลูกสาว เจ้าของโรงแรม ซึ่งวาทินก็มองออกว่าอันดานั้นสนใจธาราอยู่ ส่วนอนันตา ก็สนใจเขาอยู่

“ครับ อร่อยมากเลย ครับ” จะเริ่มกร่อยก็ตั้งแต่พวกมึงเข้ามานี่แหล่ะ ได้แค่คิด แต่ก็ต้องยิ้มธุรกิจตอบกลับไป

“คุณวาทินค่ะ พรุ่งนี้ไม่มีการสัมมนา ให้ตาพาไปเที่ยวรอบเกาะนะค่ะ” สาวสวยผิวสีเข้ม แต่งหน้าจัด โฉบเฉี่ยว ท่าทางที่มั่นใจในตัวเอง ทำให้ธารารู้สึกไม่ดีเลย ก็เธอคนนี้เวลาคุยกัน ก็มักจะเกาะแขนเกาะไหล่พี่ทินอยู่เรื่อย

“นั่นซิครับ คุณธารา อยากไปเที่ยวรอบเกาะมั๊ยครับ ถ้าไม่ไปผมก็ยังมีอีกหลายที่จะนำเสนอนะครับ หรือว่าเดี๋ยวเอาเรือของผมออกไปเที่ยวเกาะกันก็ได้นะครับ” เฮ้ย อย่าเข้ามาใกล้น้องน้ำของกู วาทิน รู้สึกหงุดหงิด จี๊ดในหัว แต่ยังตีสีหน้านิ่ง ๆ พูดคุยตามปกติ

“เอ่อ พอดีผมมีโปรแกรมทัวร์ที่จองไว้แล้วนะครับ แต่ยังไงก็ขอขอบคุณที่ชวนนะครับ” วาทิน ปฎิเสธอย่างนิ่มนวล ถ้าไม่ติดว่ายังต้องติดต่อธุรกิจกัน คงเดินหันหลังให้แล้ว น่ารำคาญทั้งพี่ทั้งน้อง

“ว้า...แต่ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่โปรแกรมไปใหนบ้างค่ะ? ขอตาไปแจมด้วยได้มั๊ยค่ะ เดี๊ยวตาเป็นไกด์ให้ค่ะ” สาวสวยยังตื้อไม่เลิก เธอพอจะมองออกว่าวาทินให้ความสำคัญกับธารา เกินกว่าที่จะเป็นแค่เจ้านายกับเลขา จึงทำให้เธอไม่ชอบหน้าธาราเป็นอย่างมาก

“ดีเลยครับ เราไปกันหมดนี่แหล่ะ “ โว๊ย สลัดไม่หลุดอีก คนพี่หน้าม่อ คนน้องก็หน้าด้าน เมื่อเจอลูกตื้อ แบบไม่เกรงใจ (หน้าด้าน ๆ) วาทินจึงหมดทางปฏิเสธ

“คุณธารา ครับได้ยินว่าไม่เคยมาเที่ยวภูเก็ตเลยหรือครับ”
“ครับ ผมเรียนที่ต่างประเทศมาตลอด พึ่งจะได้กลับมาปีนี้เองครับ ยังไม่ได้เที่ยวไทยอีกหลายที่เลยครับ”

อันดาชวนธาราคุยตลอด จนแทบไม่สนใจวาทินเลย ทำให้วาทินยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก แต่ก็ยังคงทำหน้านิ่ง ๆ

“เอ่อ ให้ตาเรียกพี่ทินได้มั๊ยค่ะ เห็นคุณธาราเรียกอย่านี้” ออเซาะชายหนุ่ม แถมจิกตาไปทางธารา

“อ่อ... ครับ “ไม่ได้ครับ ผมอยากให้น้องน้ำเรียกคนเดียว อยากปฏิเสธใจจะขาด แต่ก็ต้องรับคำตามหน้าที่

“พี่ทินค่ะ แล้วพี่จะพักกี่วันเหรอค่ะ แล้วพรุ่งนี้จะไปใหนกันค่ะ?
“อือ อีก 2 วันครับ พรุ่งนี้ก็จะไปดำน้ำครับ”

“ว๊าว ดีจังเลย ตาไม่ได้ไปดำน้ำซักพักใหญ่แล้ว ครั้งหลังสุดก็ไปดำที่มัลดิฟ กับครอบครัว มันวิเศษมากเลยค่ะ น้ำทะเลที่นั่นใส สวยงามที่สุดเลยค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียง อวด ๆ

“ครับ สวยครับ ว่าแต่ถ้าเป็นน้ำทะเล ผมว่าภูเก็ต เกาะช้าง เสม็ด สิมิลัน ก็สวยไม่แพ้ มัลดิฟเลยนะครับ หรือคุณว่าไง” ไม่อยากจะคุย เมืองไทยนี่แหล่ะ สวยสุดแล้ว ยิ่งทะเลผั่งอันดามัน แล้วไม่ต้องพูดถึง สวยมาก ยกเว้นก็แต่ระบบจัดการดูแลทรัพย์กรธรรมชาติ จากหน่วยงานรัฐ ทำให้คิดว่าธรรมชาติของไทยในอนาคต น่าเป็นห่วง

“พี่เคยไปดำน้ำที่มัลดีฟแล้วหรือค่ะ”
“ก็ปีละครั้ง สองครั้งครับ แต่ก็ไปที่อียิปต์ สเปน อินโดนีเซีย และก็อีกหลายที่ครับ” ไม่ค่อยอยากจะเกทับหรอกนะ แต่หมั่นใส้เล็ก ๆ กับไอ้ท่าทีข่มชาวบ้านของหล่อนจริง ๆ แค่มัลดีฟ ไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

“ว๊าวจริงเหรอค่ะ ไว้วันหลังชวนตาไปด้วยซิค่ะ” ยิ่งได้ยินแทนที่หญิงสาวจะเหวอ กลับกระดี๊กระด๊า อยากเข้าใกล้ชายหนุ่ม รูปหล่อ มีสเน่ห์ ร่ำรวยคนนี้ เข้าไปอีก

วาทินหันไปอีกทางทำหน้าเซ็ง แต่ธาราที่กำลังมองมาแบบรู้สึกไม่ค่อยชอบหญิงสาวอย่างที่ไม่รู้ว่าทำไม ส่วนอันดาก็คุยน้ำไหลไฟดับ อวดนั่น อวดนี่ แรก ๆ ก็สนุกดี แต่หลัง ๆ ชักเยอะ เค้าอยากกลับห้องแล้วอ่ะ ว่าแล้วจึงหันไปส่งสายตากับวาทิน ซึ่งชายหนุ่มก็รู้สึกอยากสลัด สองศรีพี่น้องเต็มที

“พี่ทินค่ะ เราไปต่อกันที่บาร์ข้างล่างดีมั๊ยค่ะ หรือพี่อยากเข้าไปเที่ยวผับในเมือง” ยังไม่เลิกกระแซะ และพยายามดันหน้าอกมาโดนแขนชายหนุ่ม

“เอ่อคงต้องขอผ่านก่อนครับ เพราะพวกผมต้องไปพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวดำน้ำพรุ่งนี้ครับ” เฮ้อ ยั่วกันขนาดนี้ เราไปที่ห้องกันเลยมั๊ยครับน้อง เอ่อ พูดไปงั้นแหล่ะครับ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นแหล่ะ นอกจากร่างโปร่งที่กำลังส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาให้

“ว๊า น่าเสียดายจริง ๆ เลยค่ะ แต่ ก็ได้ค่ะ พบกันพรุ่งนี้เช้านะค่ะ” ถึงจะน่าเสียดายที่ต้องปล่อยชายหนุ่มไปก่อน แต่พรุ่งนี้เธอกะจัดเต็มกับบิกินี่อวดทรวดทรงองค์เอว จะเอาให้น้ำลายไหลเลย

“งั้นหลับฝันดีนะครับ คุณธารา พบกันพรุ่งนี้ครับ” โอ้ ไม่ได้พบหนุ่มน่ารัก ตรงสเป็ค แถมยังพ่วง รวยอีกต่างหาก มานานแล้ว ยังไง ๆ ต้องหาทางเอามาให้ได้

2 หนุ่ม รีบ ๆ ล่ำลา แล้วเดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง ธาราจะเดินไปที่ลิฟต์ แต่วาทินฉุดข้อมือไว้

“ยังเช้าไปที่จะนอน ไปย่ำราตรีกับพี่ก่อน”
“เอ๋ แต่เราต้องดำน้ำพรุ่งนี้นะครับ?”

“ไม่เป็นไรพึ่งจะ 2 ทุ่มเอง ยังมีเวลาเที่ยวแล้วกลับมาพักผ่อนยังทัน”
วาทินหัวเราะเสียงดัง ทำให้ธารา หัวเราะตาม แล้วรีบ ๆ เดินจับมือตามกันออกไปท่องราตรี




ป่าตองยามค่ำคืน คลาคล้ำไปด้วยนักท่องเที่ยวทั้งชาวยุโรป และเอเชีย เดินกันเต็มถนนบางลา ที่ปิดไว้ให้คนเดินตอนกลางคืนโดยเฉพาะ สองข้างทาง มีทั้งผับ บาร์ ร้านอาหาร ร้านรวงอื่น ๆ มากมาย แสงสี ยั่วยวนตาจาก ผับ บาร์ และสาว ๆ ทั้งแท้และเทียม ออกมาเต้นรูดเสาโชว์ลีลา ลวดลาย ยั่วยวนใจ เรียกสายตานักท่องเที่ยวทั้งชายและหญิง ให้แวะเข้าไปสัมผัส ระหว่างทางมีทั้งคนเอาสัตว์แปลก ๆ มาให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูปคู่ด้วย ทั้งอีกัวน่า งูเหลือม นกมาควอ (น่าสงสารอ่ะ ทำงานดึก ๆ ดื่น ๆ ค่าโอทีก็ไม่ได้ กินแรงสัตว์) มีคนขายของสารพัด ทั้งของกินของใช้ ดอกกุหลาย มาลัยมะลิ คนขายบางคนแต่งกายอย่างชาวเผ่าบนดอย พร้อมสินค้าจากทางเหนือ และก็มีคนชูป้าย คอยเรียกแขก

“ A Go Go A Go Go”  ตรงเข้ามาหาผม “เอ่อ .. อะไร ครับ ไม่ล่ะครับ” เอ๋มันคืออะไรอ่ะครับ? เป็นแต่แผ่นกระดาษขนาด A4 เคลือบ มีตัวหนังสือเยอะแยะ และรูปผู้หญิง

“พี่ทิน ที่เค้าเรียกเราเมื่อกี้ มันเป็นการแสดง หรืออะไรกันอ่ะครับ?” กระตุกมือพี่ทิน เพราะพี่ทินยังคงจับมือผมอยู่ ตอนแรกก็อาย แต่ก็ไม่เห็นมีใครให้ความสนใจคู่เราเลย ตอนนี้ก็เลยไม่อายมากแล้ว

“หึ ๆ อะไร ไม่รู้เหรอ?” พี่ครับ เลิกทำหน้าเหมือนผมซื่อบื้อ ได้มั๊ยครับ
“ชิ รู้จะถามเหรอครับ” เฮ้อ ก็อยากจะทำอวดรู้หรอกครับ แต่ก็ถือคติว่า อายครูบ่รู้วิชา (แล้วรู้มั๊ยนู๋ว่าเค้ามีต่อ อายสามีบ่มีบุตรนะจ๊า)

“ก็เป็นการแสดงของพวกผู้หญิง เกี่ยวกับเรื่องทางเพศน่ะ อยากดูมั๊ย”

ธาราหน้าขึ้นสี ถึงจะเคยมีอะไรกับผู้หญิง แต่ก็แค่กับเมย์ คนเดียว แล้วก็แค่ครั้งเดียวเอง เพราะเมย์ท่าทางไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ ส่วนเขาก็อยากจะรักษาเกียรติของเธอ

“ไม่ล่ะครับ...พี่อย่ามาทำหน้าล้อผม ผมรู้แล้วล่ะว่าอะไร”
“แล้วอะไรล่ะ...หรืออยากดูอันนี้มั๊ย?”

พูดไม่พูดเปล่าลากเขาไปดูป้ายที่ชาย?? อีกคนนึงถืออยู่ โดยรวมเหมือนกันหมด ผิดแต่นี่เป็นรูปผู้ชาย ถึงไม่ประสาแต่ ก็รู้ล่ะว่าอะไร

“ว๊ายพี่ชายรูปหล่อ ทั้งสอง สนใจจะเข้าไปดูเหรอฮ๊า วันนี้เป็นวันพิเศษ เราลดราคาให้รูปหล่อ ครึ่งนึงเล๊ย มา ม๊ะ มา มา” กรี๊ดดดดดดดดด อย่างหล่ออ่ะ คนสูงอ่ะน่ากิน คนนี้ก็น่ารัก อ๊ายยยยยยยยย ฟินอ่ะ

“ฮะ ๆ ๆ ไม่ครับ ขอบคุณ “ ธารารีบ ๆ ปฏิเสธ แล้วลาก พี่ชายตัวดี ที่กำลังหัวเราะชอบใจที่แกล้งเค้าให้อายได้




หลังจากแวะเวียนเข้าออกตามผับ บาร์หลายแห่ง นั่งดื่มนั่งฟังเพลง เต้นรำ ไม่คิดมาก่อนว่าพี่ทินจะเท้าไฟขนาดนี้ เห็นแล้วยังอายเลย วาดลวดลาย อย่างเท่ห์เลย แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะทุก ๆ ที่ มักมีชาย หญิงเข้ามาจีบ จนต้องรีบ ๆ หลบกันออกมา จนมาสุดบริเวณชายหาดที่ทอดยาวไปตามถนน แสงสลัว ๆ ตลอดทาง มีคู่รักหลายคู่ ทั้งชายหญิง และชาย..ชาย....เอ่อ แบบว่าตั้งกะเดินมาเห็นคู่เกย์ เยอะมากเลยอ่ะ แต่ละคู่ก็แสดงออกกันอย่างชัดเจน ทั้งกอด จูบ กันโดยไม่อายผู้คนที่เดินผ่านไปมา แล้วก็มีบ้างที่มองมาที่เราสองคน ไม่รู้ว่าเค้าจะคิดว่าเราเป็นคู่รักกันรึเปล่า

“สนุกมั๊ย”
“ครับ สนุกมากเลย ครับ ผมไม่เคยเที่ยวอย่างนี้มาก่อนเลย ทุกคนดูสนุกสนานกันจนเหมือนจะไม่มี
วันพรุ่งนี้เลย ฮ่ะ ฮะ” ปกติผมไม่พูดเป็นต่อยหอยอย่างนี้หรอกนะ ก็หลายแก้วเหมือนกัน รู้สึกมึน ๆ นิดหน่อย

“ถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้จริง ๆ เราจะทำอะไรกันดีล่ะ”
“อารายกัน พี่ทินก็ จะไม่มีพรุ่งนี้ได้งายอ่ะ แต่นะถ้าไม่มีจริง ๆ พี่จะทำอะไรอ่ะ”

 วาทินนิ่งมอง ร่างบางที่ตอนนี้เมาเยอะเลย(เจ้าตัวบอกนิดหน่อย) แก้มแดง ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ตาเยิ้มๆ ปากแดง ๆ น่ารักจริง ๆ ด้วย มองกี่ครั้งก็ยังน่ารัก อยากนั่งมองตลอดไปเลย คิดไปพลางก็ก้มหน้าลงชิดหน้าเนียนแก้มแดง สองมือประคองแก้มน้อย ริมฝีปากค่อย ๆ ประกบอย่างแผ่วเบา และนุ่มนวล จูบย้ำ ๆ ขบริมฝีปากล่างเบา ๆ ไม่ได้ลุกล้ำ ธาราถึงจะเมาแต่ก็ยังมีสติเบิกตาโต มองหน้าพี่ชายที่ก้มลงมาจูบเขาอย่างตกตะลึง ทำอะไรไม่ถูก

วาทินถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง อย่างเสียดาย เอามือเกลี่ยผมที่โดนลมพัดออกจากหน้าผากนวล เห็นปฏิกิริยาของคนน้องก็ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะกดจูบไปที่หน้าผากอีกครั้งอย่างช้า ๆ
“ก็คงจะทำอย่างนี้มั้ง.......ไป..กลับห้องเถอะได้เวลาเด็กดีนอนแล้ว”
ว่าพลางจูงมือร่างบางให้เดินเคียงกันไป

[limpingping]

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในชีวิิต ยังไงก็ขอขอบคุณ ทุก ๆ คนที่ติดตามอ่านอยู่ ผิดพลาดประการใด ก็ขอน้อมรับ และจะปรับปรุงให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป(ถ้าทำได้) สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด ขอให้เป็นกำลังใจกันตลอดไปนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ

[Lily teddy]

เอาแล้วสิน้องน้ำ พี่ทินทั้งพูด ทั้งทำโจ่งแจ้งแบบนี้ ไม่ต้องสับสนแล้วมั่ง
ถ้ายังไงสร่างเมาแล้วก็หาทางรับมือพี่ทินดีกว่า มือไวขนาดนี้จะพาน้องเข้านอนแบบปกติไหมน๊า อิอิ
แล้วตัวอิจฉานี่มาที 2 คนเลยเหรอค่ะ แบ่งสเป็คชัดเจนมากไม่มีเกี่ยง ไม่มีแย่งกันเลย
ขี้ตื้อแบบไม่อายซะด้วย ดูแล้วรับมือยากนะเนี่ย แถมยังมีเรื่องธุรกิจมาเกี่ยวอีก
งานนี้พี่ทินจะมีแผนดี ๆ กำจัดสองพี่น้องให้พ้นทางรักยังไงนะ
รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า 

[limpingping]

ตอนนี้จะยาวหน่อย เลยแบ่งเป็น 2 ตอน
ต้องมาคอยเอาใจช่วย พี่ทินกับน้องน้ำ ว่าจะผ่านคู่พี่น้องตัวร้ายไปได้อย่างไร

*****************************************************



แผนที่ 13 พี่น้องมหาภัย


“ฮ๊าววววววววว “
“เอ๊า ๆ หาวเข้าไป เมื่อคืนนอนไม่พอรึไง” เห็นคนน่ารักอ้าปากหาวยาวเชียว ก็อดจะทักไม่ได้ ก็รู้นะว่าคนที่กำลังนั่งกินอาหารเช้าภายในโรงแรม ระหว่างรอรถมารับไปทริปดำน้ำ นอนไม่พอแน่ ก็คงจะเขิน บวกระแวงนั่นแหล่ะ เห็นแกล้งหลับ แต่ขยับทั้งคืน อย่ากลัวไปเลยครับคนดี พี่คนนี้ยังไม่แปลงร่างเป็นหมาป่าตอนนี้หรอกจ้า พ่อลูกแกะน้อย มันยังไม่ถึงเวลา

“ก็นอนดึก ตื่นเช้านี่นา...” ตอบส่ง ๆ ไปงั้นแหล่ะ ก็เพราะใครล่ะ ที่ทำให้หลับไม่ลงอ่ะ เรื่องเมื่อคืนถึงผมจะเมา แต่ก็จำได้หมดทุกเหตุการณ์ โดยเฉพาะจูบเบา ๆ ของพี่ทิน ทำอย่างนี้อีกแล้ว เหมือน เล่น ๆ แต่ก็ดูจริงจัง ดูไม่ออกจริง ๆ คน ๆนี้

“พี่ทินขา ตามาแล้วค่ะ” “อรุณสวัสดิ์ครับ คุณธารา คุณวาทิน” มาแหล่ะ พี่น้องคู่ป่วน
“อรุณสวัสดิ์ครับ” “อรุณสวัสดิ์ครับ”

“หลับสบายมั๊ยครับเมื่อคืน?” อันดาไม่รีรอที่จะชวนธาราคุย
“ก็..ก็ดีครับ” ตอบกลับไม่เต็มเสียง แถมยังชำเลืองมองไอ้พี่ชายตัวแสบที่ทำให้เขานอนไม่ค่อยหลับ ยกยิ้มมุมปากนิ๊ดนึง

“พี่ทินขา พอกลับมาจากดำน้ำ เราไปดื่มกันที่บ้านตากันนะค่ะ” พูดไม่พูดเปล่า หญิงสาวในชุดบิกินี่ ที่มีผ้าคลุมใหล่บางเบา และกระโปรงเรียบรื่นบางเบาสีน้ำทะเล ทำให้หญิงสาวดูน่ามองไม่น้อย ถ้าไม่ติดว่ามีคนน่ารักอยู่เต็มหัวใจแล้ว การได้เล่นเกมส์ไล่จับกับเธอก็คงน่าสนใจไม่น้อย

“เอาไว้กลับมาค่อยว่ากันอีกทีดีกว่านะครับ ผมว่ารถมารับแล้วล่ะ ไปกันเถอะครับ”






ผมจองทริปดำน้ำกับบริษัท ที่เพื่อนผมแนะนำมา มีรถตู้มารับที่โรงแรม ไปส่งลงเรือที่ท่าเรืออ่าวฉลอง รถตู้วิ่งขึ้นสะพานที่ท่าเรือ เพื่อไปลงเรือ (หรือจะขึ้นรถรับส่งของท่าเรือ ก็เสียค่ารถคนละ 10บาท) เรือลำไม่ใหญ่มาก มีนักดำน้ำชายหญิงเป็นชาวต่างชาติประมาณ 10 คน ดีครับ ไม่อึดอัดดี

บนเรือมีอาหารเช้าง่าย ๆ พร้อมเครื่องดื่มบริการ มีผู้ดูแลทริป เป็นชาวต่างชาติ Mr.Jay เขาพูดไทยได้ดีเลยล่ะ ก็เค้าบอกผมว่าแต่งงานกับสาวไทย และอยู่เมืองไทยมา 13 ปีแล้ว เรือมี 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นส่วนของที่เตรียมอุปกรณ์ดำน้ำ และเคบิ้ลกัปตันเรือ

ตอนนี้ Jay เรียกลูกค้าทุกคนขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้า เพื่อฟังการสรุปทริปดำน้ำในแต่ละครั้ง เค้าเป็นคนคุยสนุก มุขเพียบ แล้วยังพูดได้ 5 ภาษาอีก 

ผมเรียนดำน้ำถึงระดับ Dive Master (เป็นระดับของใบอนุญาติดำน้ำ DM เป็นระดับสูง สามารถเป็นผู้นำการดำน้ำได้ แต่ไม่ถึงกับเป็นครูสอนดำน้ำ) แต่ผมไม่ได้คิดจะเอาดีด้านนี้ เลยไม่คิดจะต่ออายุบัตรซึ่งต้องจ่ายให้กับ PADI (องค์กรณ์ ที่ดูแลเกี่ยวกับกิจกรรมดำน้ำ) ทุก ๆ ปี ไม่แพงหรอกครับ แต่จะจ่ายทำไมถ้าไม่ได้ใช้

ส่วนน้องน้ำ(ของผม) Open Water (เป็นระดับแรกของใบอนุญาตดำน้ำ)10 ไดฟ์ (จำนวนครั้งที่ดำน้ำ).....อือ กำลังน่ารักเลย ร่างโปร่งอยู่ในชุดไลก้าสูทแขนยาวสีดำน้ำเงินเหลือง แนบไปกับผิวเนื้อ เผยให้เห็นรูปร่างบาง หน้าท้องแบนราบ กล้ามเนื้อไม่ต้องพูดถึง (ไม่มี) กางเกงขาสั้นของบิลลาบอง

ผมคงสุดจะแฮปปี้มากกว่านี้ ถ้าไม่มีแมงหวี่ที่กำลังเกาะแกะคนของผมอยู่ น่าลำคาญชิบ ที่จริงการจองทริปต้องจองล่วงหน้าอย่างน้อย 1 วัน แต่พี่น้องคู่นี้ มาขึ้นเรือตอนเช้า โดยยอมจ่ายเป็น 2 เท่าของราคาทริป ทำให้ทางบริษัทยอมลำบากอีกนิด จัดอุปกรณ์ และอาหารเพิ่มให้

“น้ำครับ พี่ว่าเราลงไปลองอุปกรณ์กันดีกว่า Jay บอกว่าอีกไม่นานก็ถึงจุดดำน้ำแรกแล้ว” อยากสลัดพี่น้องคู่นี้จะแย่ แต่บนเรือก็มีพื้นที่แค่นี้ จะเดินไปใหนก็เดินตามจริ๊ง ๆ

“ครับพี่ทิน”

“อ้อก็ดีครับไปกันเลย” โห๊ย กูไม่ได้ชวนมึง

“พี่ทินขา ดำบัดดี้กับตานะค่ะ ได้ยินว่าพี่เป็น Dive Master หรือค่ะ ตาก็พึ่งจบ Rescue มาน่าจะดำเข้ากันได้ดี” นี่ก็อีกคน ชาติก่อนเกิดเป็นปลิงรึไงว่ะ เกาะแข้งเกาะขาอยู่ได้

“แล้วพี่ชายคุณล่ะ”
“พี่อันดาพึ่ง Open Water 14 ไดฟ์ เอง” คนเก่งก็ต้องคู่กับคนเก่งซิค่ะ จะได้ดำน้ำสนุก

“งั้นผมคิดว่าคุณดำกับพี่คุณดีกว่า จะได้ดูแลพี่คุณด้วย”
“แต่ว่า...”

“น้ำพึ่ง 10 ไดฟ์เองครับ ไปกับผม ผมจะได้ดูแลเค้าได้”
“...” อึ้งไปเลย แทนที่ระดับใกล้เคียงกัน น่าจะจับคู่ดำน้ำกันได้สนุกกว่า แต่พี่ทินกลับเลือกที่จะดูแลคนที่ด้อยกว่า แล้วไอ้พี่อันดาก็ดันแค่ไม่กี่ไดฟ์ ถ้าไม่งั้นจะได้ฝากมันไปซะเลย เห็นบอกอยากได้ไอ้ขี้ก้างนั่นนี่นา พี่ทินก็เอาแต่ เอาใจมันอยู่นั่นแหล่ะ รู้สึกไม่ชอบหน้าไอ้คุณธาราอย่างแรง

ระหว่างอยู่ในเรือ หญิงสาวอยู่ในชุดบิกินี่ อวดทรวดทรง ที่มีมากไม่แพ้หญิงชาวต่างชาติ ซึ่งก็เรียกสายตาทั้งจากลูกค้าชาย และลูกเรือได้เป็นอย่างดี จึงไม่แปลกที่จะมีชายต่างชาติเข้ามาคุยด้วย แต่ด้วยความที่เขาเป็นชาวยุโรป พูดอังกฤษไม่ค่อยได้จึงทำให้การสื่อสารขัดข้อง

“อ้อ เค้าชมว่าคุณตาสวยน่ะครับ” ธาราบอกเพราะเห็นว่าหญิงสาวท่าทางไม่เข้าใจภาษาฝรั่งเศส
“ยุ่ง...” หญิงสาวหันมามองค้อน เพราะวาทินนั่งคุยกับ Jay อีกด้านบนเก้าอี้ จึงไม่ต้องแสร้งทำดี

“ไอ้ตา หยุดเลยนะ” อันดารีบดุน้องสาว
หญิงสาวแบะปาก แล้วลุกไปนั่ง่ข้างๆ วาทินคุยกับ Jay

“อย่าถือยัยตา เลยนะครับ ลูกรักพ่อ โดนตามใจตั้งแต่เด็ก”
“อ้อ ... ไม่หรอกครับ แต่ดูเธอไม่ค่อยชอบผม....” ไม่อยากบอกว่าผมก็ไม่ค่อยชอบเธอ หลัง ๆ ชักรู้แล้วล่ะ ว่าทำไมไม่ชอบ

“ฮะ ๆ ก็คงรู้สึกว่าคุณวาทิน เทคแคร์คุณมาก เลยอิจฉานะครับ”
“ไม่หรอกครับ พี่ทินเค้าเป็นคนใจดี กับใครเค้าก็ปฏิบัติแบบนี้แหล่ะครับ “ รีบหลบตา เพราะรู้ตัวเลยว่าหน้าต้องแดงแน่ ๆ ถึงจะบอกออกไปอย่างนั้น แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่า พี่ทินอาจจะคิดอะไรกับเขาแน่ ๆ แล้วเขาล่ะ?

อันดา เห็นอาการของร่างบางที่แก้ตัวออกมา จึงถามไปตรง ๆ

“เค้าจีบคุณ ล่ะซิ”
“ห๊า..เอ่อ ...ไม่ครับ คุณพูดอะไร เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ แค่คุณพ่อของเราสนิทกันเท่านั้นเองครับ” ยิ่งลนลาน จนแดงไปถึงหูแล้ว

“ไม่เห็นแปลกเลย สมัยนี้แล้ว และคุณก็น่ารักมาก...” ไม่ลืมที่จะหยอด
“ชมผมว่าหล่อดีกว่ามั๊ยครับ” ท่องเอาไว้ครับว่าผมหล่อ ทำไมใคร ๆ ชอบบอกว่าผมน่ารัก (ยังพยายามจะหลอกตัวเองต่อไป)

“ฮะ ๆ หล่อก็หล่อ ถ้าเค้าไม่ได้จีบคุณ” อันดาขยิบตาให้
“ขอผมจีบคุณได้มั๊ยครับ”
“...” อึ้งซิครับท่านผู้อ่าน ผมไม่เคยมีผู้ชายมาจีบเลยน่ะ ตลอดมาผมก็มีแต่เมย์เท่านั้น

“น้ำครับ มาทางนี้หน่อยซิครับ” วาทินสังเกตมาซักพักแล้ว อยากโดดถีบไอ้เหาฉลามให้ตกทะเลไปเลย แล้วหลัง ๆ เห็นน้ำทำหน้าแดง ๆ ท่าทางลนลาน คิดว่าจะต้องมีอะไรแน่ ต้องสกัดดาวรุ่ง

“อ่ะ ครับ” ระฆังช่วยพอดี หันมาขอตัวกับคุณอันดา แล้วรีบลุกไปนั่งอีกด้านของพี่ทิน เพราะคุณตาเค้ายึดไปฝั่งนึงแล้ว แถมยังจ้องผมเขม็ง

“Jay เค้าบอกว่า กระแสน้ำจะแรงหน่อยวันนี้ ยังไงก็อยู่ใกล้ ๆ พี่ไว้นะ”

“แหม๋ คุณ ธารา ดำน้ำยังไม่คล่องอีกเหรอค่ะ ตอนตา 10 ไดฟ์อ่ะ ตาลงไปที่ 30 เมตรได้แล้วน่ะค่ะ”
ไม่พลาดที่จะรีบข่มคู่แข่ง

“คุณตาครับ Open เค้าไม่อนุญาตให้ดำลึกขนาดนั้นนะครับ” Jay ติงขึ้นมาเป็นภาษาไทย
“เอ่อ ตาเรียน Advance course แล้วค่ะ”

“งั้นก็เทียบกับ น้ำไม่ได้หรอกครับ” วาทินรีบตอบกลับเพื่อปกป้องน้ำ ทั้งยังยื่นมือไปขยี้หัวคนน่ารักจนต้องทำหน้ายู่ใส่ เพราะรู้สึกว่าถูกทำเหมือนเป็นเด็ก ๆ

หญิงสาวรู้สึกเคืองที่ถูกหักหน้า แต่เคืองธารานะไม่ใช่วาทิน


*************************************

ยั๊ง ยังไม่จบแค่นี้ ความอิจฉาริษยาของอนันตา จะก่อให้เกิดอะไรอีกต้องติดตามช่วงหน้า

[Lily teddy]

โอ๊ย รำคาญแทน สงสารน้องน้ำด้วย เพราะยัยน้องตาเธอช่างไม่เก็บท่าทางเลย
แสดงตัวเป็นนางอิจฉามาก ๆ กล้าพอกันทั้งพี่น้อง ดีนะพี่ทินสกัดดาวรุ่งทัน
ถึงน้องน้ำจะไม่เล่นด้วยแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธเด็ดขาดหรอก
อย่างงี้พี่ทินต้องรีบ ๆ กำจัดน้องปลิงกะพี่เหาฉลามไปเร็ว ๆ นะ
แล้วตอนหน้าน้องตาเธอจะมีแผนอะไรมาแย่งพี่ทินอีกเนี่ย หวังว่าคงไม่ป่วนจนทริปดำน้ำเค้าล่มหรอกนะ
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า 

[limpingping]

มาต่อให้แล้วนะ มาดูกันว่าหญิงสาวตัวร้าย วางแผนจะทำอะไรต่อ
เอาใจช่วยพี่ทินกับน้องน้ำด้วยนะ 


****************************************************



แผนที่ 13 พี่น้องมหาภัย (ต่อ)


หญิงสาวรู้สึกเคืองที่ถูกหักหน้า แต่เคืองธารานะไม่ใช่วาทิน

เมื่อถึงจุดลงน้ำ ทุกคนก็จัดการสวมใส่อุปกรณ์ และเช็คความพร้อม ก่อนจะก้าวขายาว ๆ จากท้ายเรือ ลงน้ำ แล้วหันมาให้สัญญาณ OK ด้วยการเอามือข้างนึงยกขึ้นงอแขนและข้อมือมาจดที่ศรีษะ(หรือท่าบอกรักของเกาหลี แต่มือเดียว)

หลังจากแต่ละกลุ่มลงน้ำมาครบ ก็ดำลงใต้น้ำ วาทิน อนันตา และอันดา สามารถลงไปได้อย่างง่ายดาย แต่น้ำยังคงอยู่บริเวณผิวน้ำ หญิงสาวพยายามจะจับแขนวาทิน แต่เขาก็จับมือเธอออกอย่างสุภาพ พร้อมกับบอกให้ ทั้ง 2 ตาม Jay ล่วงหน้าไปก่อน แล้วขึ้นไป สังเกตสัญลักษณ์มือที่น้ำส่งมาว่ามีปัญหาเรื่องการเคลียร์หู (ปรับความดันอากาศในช่องหู) ชายหนุ่มใจเย็น ค่อย ๆ รอจนคนน่ารัก พร้อมจะลง แล้วจึงตามกลุ่มไป

น้ำทรงตัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เดี๊ยวลอย เดี๊ยวจม จนวาทินอดขำไม่ได้ เลยเอามือจับมือของคนน้อง ตอนแรกธาราก็พยายามเอามือออก แต่ก็จนใจเพราะพี่คนนี้จับซะแน่นเลย แต่ก็ดีเพราะช่วยพยุงเขาทำให้ดำน้ำได้ง่ายขึ้น ใต้ทะเลสีสันแปลกตา สัตว์ทะเลน่ารักน่าเอ็นดู บางตัวคงจะชินกับนักดำน้ำ นอกจากไม่ว่ายหนีแล้ว ยังว่ายเข้ามาอีก

อนันตา มองมาก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาริษยา เธอดำแยกออกมาแอบอยู่หลังกองหินเพื่อรอให้ 2 หนุ่มผ่านเธอไปก่อน  ตอนผ่านก็ไม่เห็นเพราะเธออยุ่สูงกว่า จน 2 หนุ่มผ่านไป เธอดำเข้าไปใกล้ด้านบนของ ธารา เอื้อมมือไปจับวาล์ว ถังอากาศของธารา และหมุนปิด ก่อนที่จะลอยตัวห่างออกไป แล้วอ้อมกองหินใต้ทะเลที่อุดมไปด้วย ปะการัง สีสันสวยงามจำนวนมาก เพื่อไปรวมกลุ่มกับคนอื่น

ดำน้ำ อยู่ดี ๆ วาทินรู้สึกว่ามือที่เขาจับอยู่บีบเขาซะแน่น จึงหันไปดู ก็เห็นว่า ธารากำลังสำลักน้ำ Regulator (สายท่อหายใจทางปาก) หลุดออกจากปาก และตกใจจะลอยตัวขึ้น ชายหนุ่มสติดี รีบ  รั้งร่างบางที่กำลังสำลัก ไว้ไม่ให้ลอยตัวขึ้น เขารีบหายใจทางปากเอาอากาศเข้าก่อนที่จะเอา Regulator ออกจากปากเขา รีบส่งเข้าปากคนที่กำลังตื่นตกใจ กดไล่อากาศออก จนธาราเริ่มที่จะหายใจได้ถึงแม้จะลำบากในการหายใจ แต่ก็หยุดตกใจแล้ว

วาทินคว้า Octopus (สายท่อหายใจสำรอง) ขึ้นมาเข้าปากหายใจ และทำสัญญาณว่าจะขึ้น วาทินล้วงเอา Balloon ปลดเชือกออก แล้วกดเอาอากาศเข้าไปจน Balloon บางส่วนลอยขึ้นไปเหนือน้ำ เพื่อแสดงตำแหน่งให้คนด้านบน และเรือรู้ว่าข้างใต้มีคนดำน้ำอยู่ วาทินพาธาราขึ้นมา 5 เมตร เพื่อทำ Safety stop 3 นาที (เป็นมาตรฐานความปลอดภัย ที่นักดำน้ำต้องหยุดอยู่นิ่ง ๆ 3 นาที หรือมากกว่านั้นถ้าจำเป็น ที่ระดับน้ำลึก 5 เมตร) เพราะเห็นร่างบางอาการดีขึ้นจึงตัดสินใจทำ

ครบ 3 นาที เรือก็มาจอดรออยู่ใกล้ๆ แล้ว ลูกเรือเมื่อเห็นทั้ง 2 ท่าทางไม่ค่อยดี เพราะขึ้นเร็วกว่าคนอื่น จึงโยนทุ่นไปให้วาทินจับ แล้วลากเข้ามาที่ท้ายเรือ
ขึ้นเรือมาได้วาทินก็ดูอาการของร่างบางที่หน้าซีด หายใจขัด ๆ เขาขอให้เอาอ๊อกซิเจน มาให้ธาราใช้ และต่อว่าคนเรือว่าอุปกรณ์ ไม่ดี มีปัญหา กัปตันเดินเข้าไปดูอุปกรณ์ของธาราก็ต้องแปลกใจที่ ถังอากาศของธาราปิดอยู่

“เฮ้ย ไอ้หมาน มึงไม่ได้เปิดวาล์ว ให้เค้าเหรอว๊ะ ไอ้นี้ทำไรไม่ระวังเลย” กัปตันหันไปต่อว่าเด็กเรือ

“ไม่นะพี่ลี ผมจำได้ของคนนี้ผมเปิดเองกับมือ” ใช่เขาจำได้ ก็คุณคนนี้ น่าตาน่ารักดี ทำให้เขาขยันเข้าไปคุยเล่นด้วย แล้วก่อนลงเขาก็เปิดวาล์วถังอากาศให้แล้วแน่นอน

“อะไรนะ ถังถูกปิดเหรอ” วาทินตกใจมากกับข้อมูลที่ได้รับทราบ เพราะเขาก็จำได้ว่าเปิดแล้ว ด้วยความเคยชินเขาจะเช็คอุปกรณ์ของบัตดี้เขาเสมอ ก่อนจะลงเขาได้เช็ควาล์วว่าเปิดแล้วแน่นอน

“กัปตัน เรียกเรือฉุกเฉินมารับพวกผมเข้าฝั่งด่วนเลยครับ แล้วติดต่อแชมเบอร์ (เป็นห้องปรับแรงดันใช้เพื่อรักษาโรคบางประเภท) ให้เค้าเตรียมมารับที่ท่าเรือด้วย ค่าใช้จ่ายทุกอย่างผมจ่ายเอง”

จนเรือแล่นไปรับคนอี่น ๆ ที่ลอยคอรอขึ้นเรือ หญิงสาวถลาเข้ามาดูผลงาน โดยมีอันดาตามมาด้วยความเป็นห่วงจริง ๆ เพราะน้องสาวบอกเขาแล้วเมื่อกำลังลอยตัวรอจะขึ้นมา เขาตกใจ และเป็นห่วงร่างบางมาก

“เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่ทิน? …;ว๊าย คุณธารา เป็นอะไรค่ะถึงกับต้องให้ออกซิเจนเลยเหรอค่ะ” หญิงสาวแสร้งถามด้วยความเป็นห่วง แต่ใจก็คิดว่า ตาย ๆ ไปได้ก็ดี ไอ้มารผจญ

Jay วิ่งเข้ามาดู และคุยกับกัปตัน ซึ่งกัปตันบออกว่าเรียกเรือเร็วมารับแล้ว

“คุณธารา เป็นยังไงบ้างครับ” อันดาถามอย่างเป็นห่วงด้วยใจจริง
“ตอนนี้คงไม่เป็นอะไรมาก แต่กันเหนียว ผมจะเข้าฝั่งเลย จะไปแชมเบอร์ให้หมอเช็คก่อน” วาทินเป็นคนตอบ สายตาก็จ้องมอง 2 พี่น้องอย่างระแวง

“อุ๊ย ท่าทางก็ไม่น่าจะติดเบน(เป็นโรคเกิดจากการดำน้ำ) นะค่ะ ต้องเข้าแชมเบอร์เลยเหรอค่ะ” อนันตา เหลือบมองด้วยสายตาดูถูก สำออย น้ำลึก แค่ 12 เมตร จะเป็นเบนได้ไง

“มีคนปิดวาล์ว ของน้ำ” พูดโดยไม่มองหน้า แต่ก็เห็นจากหางตาว่าหญิงสาวออกอาการมีพิรุธ ซึ่งเขาค่อนข้างแน่ใจอยู่แล้ว ว่าเป็นเธอคนนี้แน่นอน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนใจร้ายขนาดนี้ ถ้าพลาด อาจถึงตายได้

“เดี๋ยวค่าใช้จ่ายผมจะเป็นคนจัดการให้เองครับ ไม่ต้องห่วง” อันดาออกตัวรับผิดชอบ เพราะเป็นฝีมือของน้องสาวตัวเอง

“ไม่ต้องหรอกครับ นั่นมันเรื่องเล็ก แต่ผมขอพูดไว้เลย ถ้าน้ำเป็นอะไรขึ้นมาแม้เพียงน้อย เรื่องมันจะไม่จบง่าย ๆ แน่ “ ชายหนุ่มเงยหน้ามาสบตาอันดา อย่างเอาเรื่อง จนคนถูกมองต้องสะดุ้ง เพราะรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของผู้ชายตรงหน้า

ไม่ถึง 20 นาที เรือเร็วก็มาถึง วาทินอุ้มร่างที่อ่อนแรงของธาราลงเรือ โดยมีอันดาช่วยถือถังอ๊อกซิเจน ตามลงเรือไปด้วย

“พี่ทินขา ตาไปด้วยค่ะ”
หญิงสาวโถมเข้ามาจับแขนวาทิน ชายหนุ่ม สะบัดแขนออกทันที พร้อมทั้งจ้องหญิงสาวอย่างโกรธ ๆ

“ทำไมมองตาอย่างนั้น ....ตาไม่ได้ทำนะค่ะ” ร้อนตัวจนต้องแก้ตัวก่อน

“ยังไม่มีใครว่าเป็นคุณเลย อย่าทำเป็นร้อนตัวไปหน่อยเลย.....” วาทินเร่งให้คนเรือออกเรือเร็ว “แต่ถ้ารู้ว่าใครมันเป็นคนทำ ผมไม่เอามันไว้แน่” แล้วจึงหันมาจ้องตาหญิงสาว อย่างอาฆาต

พูดจบก็หันมาดูร่างบางที่ยังนอนอ่อนแรงอยู่ โดยไม่สนใจใครเลย พอถึงท่าเรือ รถฉุกเฉินของท่าเรืออ่าวฉลอง ก็มารออยู่ก่อนแล้ว วาทินอุ้ม ธารา ส่งที่รถฉุกเฉิน แล้วขึ้นตามไปด้วย อนันตา ทำท่าจะตามขึ้นไป แต่ อันดาฉุดน้องสาวไว้ไม่ให้ตามไป เพราะกลัวชายหนุ่มจะทำอะไรน้องสาวตน ถึงจะทำผิด แต่ก็เป็นน้อง






เพื่อความปลอดภัย วาทินจึงส่งธาราเข้าห้อง แชมเบอร์ หลังจากนั้นก็เข้าพักผ่อนในห้องพิเศษของโรงพยาบาล เนื่องจากความเพลีย ทำให้ธาราหลับไปในเวลาไม่นาน วาทินเดินมาดู ยื่นมือไปแตะหน้าผาก ใช้นิ้วปัดผมที่หน้าผากออกไปด้านข้าง แล้วก้มลงจูบหน้าผากเบา ๆ

เขายืนขื้นมองคนผู้เป็นที่รักนอนหลับอยู่อย่างรู้สึก เจ็บใจตัวเองที่อยู่ข้าง ๆ เขาแท้ ๆ ยังโดนยัยผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นเล่นงานได้ แต่ก็โชคดีที่อยู่ใกล้ ๆ เขาจึงช่วยได้ทัน คิดไปก็ยิ่งกลัว

กลัวว่าถ้าเขาไม่ได้จับมือนั้นไว้ อะไรจะเกิดขึ้น ไม่อยากจะคิด

ยิ่งคิดยิ่งแค้น เขาหยิบมือถือขึ้นมา กดเบอร์ โทรหาใครบางคน



ธาราค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาก คงเพราะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่เมื่อวาน ถึงจะผ่านเรื่องน่าตื่นเต้นมา แต่ก็ไม่ได้ทำให้ร่างบางรู้สึกเสียขวัญอะไรมาก เขาเคยเรียนมาแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะเกิดกรณีอากาศหมดขึ้นกับตัว สงสัยถังอากาศต้องมีปัญหาแน่ ๆ ดีว่าพี่ทินอยู่ใกล้ ๆ 

พลันสายตาก็มองไปที่โซฟาก็เห็นคนที่กำลังคิดถึงอยู่พอดี คนอะไรขนาดนอน ยังหล่อ เขาคิดเล่น ๆ ว่าถึงพี่ทินจะนอนอ้าปากหวอ น้ำลายยืด หัวยุ่งฟู แต่ก็คงต้องยังดูดีแน่เชื่อเถอะ ยิ่งพิศมอง พี่คนนี้ หัวใจของเขาก็รู้สึกจะเต็มตื้น รู้สึกอบอุ่น และปลอดภัยยามอยู่เคียงใกล้  แต่จนถึงนาทีนี้ก็ยังไม่รู้ว่าพี่ทินคิดกับเขาจริง ๆ หรือแค่เป็นนิสัยที่สนุกสนานเข้ากับคนง่าย ช่างเอาใจ แล้วเขาล่ะ? เขาคิดอย่างไรกับพี่ทิน ....เขา......







เขาปวดฉี่....(ขออภัยที่ต้องขัดความสำราญครับ (-_-1) \ แต่ผมคงต้องไปเข้าห้องน้ำก่อน)
พยายามลุกขึ้นมานั่งก่อน แล้วจึงวางเท้าลงพื้น แต่พอจะลุกขึ้น ก็เซจนต้องเกาะขอบเตียง

โครม !!! เตียงขยับไปชนโต๊ะ

“น้ำ ๆ เป็นอะไรครับ ลุกขึ้นมาทำไม?”  ชายหนุ่มสะดุ้ง เด้งตัวขึ้นมานั่งก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาประคอง

“ผมอยากเข้าห้องน้ำครับ”
“ทำไมไม่เรียกพี่”

“ผมไม่เป็นไรแล้วครับ”
“ดื้อนี่ ...ไม่เป็นไรได้ยังไง เห็นมั๊ยเนี๊ยะเดินก็จะไม่ไหว เดี๋ยวพี่ช่วย” เดินก็จะไม่ใหวก็ยังอวดเก่งอีก นะคนดีของพี่

“ช่วย?  ช่วยอะไรครับ”
“ก็ช่วยพาน้องเข้าห้องน้ำไง”

“อ๊ะ..ไม่ต้องครับ ผมเข้าเองได้ พี่ส่งผมแค่ประตูก็พอ” จะบ้าเหรอพี่ ผมไม่ต้องให้พี่ช่วยหรอก น่าอายจะตาย

“ให้พี่ช่วยดีกว่า เดี๋ยวเกิดเป็นลมเป็นแร้งไป.......ไม่ต้องอายหรอก ของน้องพี่เห็นหมดแล้วล่ะ ก็พี่เป็นคนเปลี่ยนชุดให้น้ำเองกับมือ หึ ๆ” อ้อ ไม่จริงหรอกครับ ผมตอแหล ก็คุณพยาบาลเขาไล่ผมออกมานอกฉากกั้นตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ เสียดายจริง ๆ ได้ยินเสียงคุณพยาบาลคิกคัก ๆ กันใหญ่ ก็ไม่รู้เฮฮาอะไรกัน

“...” อายมากกกกกกก ครับ พี่จะพูดขึ้นมาทำม๊ายยยย “พี่ทินครับ ผมไม่เป็นไรแล้วจริง ๆ ผมเข้าห้องน้ำคนเดียวได้ครับ” ปฏิเสธเสียงแข็ง และจริงจัง เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย

“...เอางั้นเหรอ” ชายหนุ่มพูดเบา ๆ เอานิ้วเกาคาง มองหน้าน้องที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อ อย่างรู้สึกเอ็นดู

ร่างบางรีบ ๆ ผละออกจากอ้อมแขนที่ประคองของพี่ชาย แล้วเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งไม่ลืมที่จะล๊อกลูกบิดประตูด้วย

(อ๊ายยยย อาย ๆ จะเอาหน้าไปใว้ที่ใหน พี่เค้าเห็นหมดเลยอ่ะ) หลังทำธุระเสร็จ ก็ยังนั่งก้มหน้าเอามือปิดหน้าอยู่บนฝาโถ เขาไม่อยากออกไป พบสายตาพี่ทินเลยอ่ะ มันน่าอายมาก ถ้าเป็นปกติเปลือยต่อหน้าผู้ชายคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้สึกอะไร แต่กับพี่ทินเค้ารู้สึกว่า ไม่ใช่แค่เปลือย แต่รู้สึกเหมือนถูกมองทะลุไปถึงใหนต่อใหน

แต่ยังไงก็ต้องเผชิญความเป็นจริง ค่อย ๆ แง้มประตูออกมา หึๆ พี่ทิน.......... พี่ทินไม่มีที่ยืนรึไง ถึงมายืนรอที่หน้าประตู

“น้ำครับ ทำไมเข้าไปนานจัง พี่เป็นห่วงนะ รู้สึกเป็นไงบ้างครับ” ยืนรอนานจนชักจะเป็นห่วง กำลังคิดจะทุบประตูเรียกอยุ่เชียว ร่างน้องก็ค่อย ๆ แง้มประตูออกมา หน้ายังแดง ๆ มีไข้รึเปล่านะ

“ไม่เป็นไรแล้วครับ รู้สึกดีด้วยซ้ำ ไม่เคยนอนนานขนาดนี้มาก่อนเลยครับ”

วาทินตะคองกอดจนร่างบางรับรู้ได้ถึงอ้อมกอดที่แน่นขึ้น
“พี่ดีใจจริง ๆ ที่น้องปลอดภัย ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครอง”

[Lily teddy]

เพราะแผนร้ายของยัยน้องตา กลายเป็นทำให้พี่ทินได้ใกล้ชิดน้องน้ำกว่าเดิมอีก  อิอิ
นอกจากจะเป็นคนช่วย พี่ทินยังคอยเฝ้าดูแลอย่างดี แบบนี้ยิ่งได้ใจน้องน้ำเลยนะเนี่ย
แต่ที่บอกว่าเห็นอะไร ๆ ของน้องแล้วเนี่ย พูดเพื่อให้น้องได้อายเล่น ๆ หรือเผื่อน้องจะได้ระวังตัวน้อยลงกันแน่พี่ทิน 555
แล้วในเมื่อยัยน้องตากล้าทำร้ายน้องน้ำที่รักขนาดนี้ พี่ทินต้องเอาคืนให้หายแค้นเลยนะ
แต่จะจัดการยังไงให้สาสมและธุรกิจไม่เสียหายล่ะ รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า
 

[limpingping]

จะได้เห็นดีกันล่ะ คนที่มาทำให้วาทินคนนี้โกรธ 
ทำใครไม่ทำยิ่งบังอาจมาทำกับน้องน้ำสุดที่รักของพี่
งานนี้ไม่ใครก็ใครต้องแหลกกันไปข้างนึง

********************************************



แผนที่ 14 ล้างแค้น 10 ปีสายเกินไป (ต้อง ณ บัดนาว)

พอเวลาสาย ๆ อันดาหิ้วตระกร้าผลไม้ และช่อดอกไม้มาเยี่ยม โดยไร้เงาหญิงสาวคนน้อง

“คุณธาราครับ อาการเป็นอย่างไรบ้างครับ”

ธาราในชุดฟอร์มโรงพยาบาล  นั่งรอบนเตียงดูทีวี ไปพลาง ระหว่างวาทินลงไปที่ห้องการเงินเคลียร์ค่าใช้จ่าย เพราะหมออนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว

“ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ คุณอันดา ผมสบายดีแล้ว หมอพึ่งจะตรวจเสร็จบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแค่ตกใจ และร่างกายอ่อนเพลียเท่านั้นเอง และพี่ทินก็แวะลงไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายอยู่ครับ”

ชายหนุ่มมองร่างบางอย่างรู้สึกเสียใจจิรง ๆ น้องสาวของเขาทำเกินไปจริง ๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า ผู้ชายที่กล่าวอย่างอาฆาตคนนั้น จะทำอะไรบ้าง

ยัยตา ว่าจะตามเขามาด้วย แต่เขาไม่ให้มาเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะผิดจะถูก ก็เป็นน้อง พ่อคงไม่พอใจมากแน่ ๆ ถ้ารู้ว่าเขาปกป้องน้องไม่ได้
เขาเอากระเช้าและดอกไม้วางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ๆ เตียง

“...ผม...ขอโทษนะครับ”
“เอ๋..เรื่องอะไรหรือครับ ฮะๆๆ อย่าโทษตัวเองเลยครับ ผมดันเฮงได้อุปกรณ์ชำรุด แต่ก็โชคดีที่ไปกับพี่ทิน นับเป็นเรื่องตื่นเต้นที่ผมคงคุยได้อีกนานเลยครับ ฮะๆๆๆ”

“คุณวาทินไม่ได้บอกอะไรหรือครับ?”
“...บอกว่า?”

อันดารู้สึกหน่วง ๆ ที่ช่องท้อง เขาไม่เข้าใจวาทิน ว่าทำไมไม่บอก ธารา ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นฝีมือคนแกล้ง หรือเขาไม่อยากให้ธาราคิดมาก เป็นกังวล แต่ก็ดีไป อย่างน้อยเขาก็สามารถเข้าหน้าคนตรงหน้าได้

“ผม...ผมยังไรก็ต้องขฮโทษอยู่ดี...ในฐานะคนภูเก็ต”
“....” ฮ๊า เอางั้นเลยเหรอครับ แหะ ๆ ก็รู้สึกเป็นเกียรติ ที่ได้รับการขอโทษ จากคนภูเก็ต

เขาไม่ใช่คนดีอะไร ติดจะเลวด้วยซ้ำไป แต่ตั้งแต่ได้รู้จัก คนน่ารักตรงหน้า ไม่ใช่แค่น่ารัก ยังจิตใจดี มีอารมณ์ขัน กล้าหาญ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ เกือบถึงชีวิต ก็ยังยิ้มได้ ทำให้เขาอยากที่จะได้รับการยอมรับ อยากที่จะเป็นมากกว่าคนรู้จัก อันดาเอื้อมมือมาจับมือธารา ขึ้นมากุมไว้

“คุณธาราครับ ผมหวังว่าคุณจะยังมาเที่ยวภูเก็ตอีกนะครับ ผมจะรอ และคอยต้อนรับคุณอยู่เสมอ”
“ฮะๆ ๆ ขอบคุณครับ” หัวเราะอย่างแกน ๆ ค่อย ๆ ชักมือออกจาการจับกุม รู้สึกว่าคนนี้จะถึงเนื้อถึงตัวตลอด ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไร แต่รู้สึกว่ามันมากไปนะ

“หรือบางทีผมไปกรุงเทพฯ ผมก็อยากไปเจอคุณนะครับ ขอเบอร์มือถือที่สามารถติดต่อคุณได้มั๊ยครับ”
“....”

“อย่าห่วงครับไม่เอาไปทำเสน่ห์ หรอกครับ” อันดายกยิ้มล้อ เมื่อเห็นคนน่ารักทำหน้าระแวง
“ฮ่า ๆ ๆ ไม่ห่วงหรอกครับ ยินดีต้อนรับครับ” เกาหัวแกรก ๆ ใจจริงไม่ค่อยอยากให้เลย ผมไม่ชอบให้เบอร์ส่วนตัวกับใคร แต่เขาเป็นคู่ค้ากับที่บริษัท ถ้าปฏิเสธไป คงไม่ดีแน่

“โทรไปจีบก็ได้ หรือครับ”
“...พูดเล่นอีกแล้วนะครับ”

“ผมพูดจริง ทำจริง เสมอครับ ว่าแต่เบอร์อะไรครับ?” สายตาคม ยังคงจับจ้องจน ธารารู้สึกกระอักกระอ่วม

“คุณโทรตามนามบัตรที่ผมแจกในงานก็ได้ครับคุณอันดา”

เสียงเข้มที่ตอบแทรกบทสนทนา ทำให้ทั้ง 2 คนหันไปมองทางประตูหน้าห้อง ก็พบว่าวาทินยืนอยู่ที่ประตู อันดาถอยออกห่างจากคนที่อยู่บนเตียง พยายาฝืนสบตาชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าเข้ม แววตาดุดัน แต่ก็ไม่อาจทนได้นาน จนต้องหลบสายตา

“น้ำครับ เก็บของ แล้วเข้าไปเช็ดเนื้อเช็ดตัว เปลี่ยนเป็นชุดนี้เร๊วววว เราจะกลับกันแล้ว” ยังไม่กลับกรุงเทพฯ นะครับ จะพักที่โรงแรมต่ออีก 1 คืน เพราะไม่อยากให้น้ำขึ้นเครื่องบินหลังจากเข้า แชมเบอร์

น้ำว่าง่าย รับเสื้อผ้าแล้ว เดินหายเข้าไปจัดการแต่งเนื้อแต่งตัวในห้องน้ำ

วาทินส่งสัญญาณให้ อันดาตามออกมาที่ระเบียง แล้วปิดประตูกระจก

“คุณอันดา ผมขอพูดตรง ๆ เลยนะ ผมคงต้องยกเลิกสัญญาระหว่างบริษัทผม กับโรงแรมในเครือของพวกคุณ” เข้าเรื่องตรงประเด็นเลย ไม่อยากเยิ่นเย้อ

“ห๊ะ ว่าอะไรนะครับ” อันดาแทบไม่เชื่อหูในสิ่งที่เพิ่งจะได้ยิน

“ผมคงไม่สามารถไว้ใจ ร่วมงานกับคนของคุณได้” ไม่อยากแม้แต่จะเสวนาด้วย ได้ยินว่านายเอนกผู้พ่อเองก็ไม่ใช่ย่อย ร้ายกาจไม่ใข่เล่น ระดับเจ้าพ่อในจังหวัด

“แต่เราเป็นพันธมิตรกันมานานมากนะครับ ตั้งแต่สมัยคุณพ่อของเรา ผมว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ แน่ ที่คุณจะเป็นคนมาบอกเลิกสัญญา ผมคิดว่าเรื่องนี้ ต้องผ่านการประชุมจากคณะกรรมการก่อน” อันดาจากที่เกร็ง ๆ ก็เริ่มที่จะฉุน ๆ ที่อยู่ ๆ จะมาบอกเลิกสัญญากันง่าย ๆ เพราะแขกที่มาพักที่โรงแรมทั้งหมดในเครือ ประมาณ 80% เป็นลูกค้าของทางบริษัท ซึ่งในแต่ละปี ทำกำไรให้กับโรงแรมจำนวนมหาศาล

“ผมก็กำลังจะแจ้งให้คุณทราบอยู่นี่ไงว่า ผมได้แจ้งแก่คณะกรรมการบริษัทแล้ว และทุก ๆ ท่านก็ให้เป็นอำนาจของผมในการตัดสินใจ”

“คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ คุณจะเอาลูกค้าจำนวนมากนั้นไปพักที่ใหน” ชายหนุ่มว่าออกมาอย่างหัวเสีย แขกเยอะขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่กลุ่มโรงแรมในเครือของเขา จะมีใครสามารถรองรับได้อีก

“อย่าห่วงเลยครับ ผมติดต่อกับกลุ่มโรงแรม XXXX ไว้แล้ว คุณก็รู้ว่าโรงแรมในเครือนี้ รองรับลูกค้าของผมได้แน่นอน ..อ้อ คุณต้องรู้จักเค้าดีอยู่แล้ว” ใช่ยกเว้นก็แต่ไอ้กลุ่มคู่แข่งนี่แหล่ะ

“....” อันดากัดฟันแน่น เมื่อได้ยินชื่อเครือโรงแรมคู่แข่ง “ผมไม่ยอมรับการตัดสินใจของคุณหรอก ยังไง ผมต้องขอคุยกับกรรมการผู้จัดการใหญ่”

“คุยกับคุณพ่อผมเหรอ?...ผมว่าอย่าดีกว่า” ใช่อย่าดีกว่า จบที่ผมก็แค่นี้ แต่ถ้าถึงคุณพ่อ คงจบเห่กันทั้งตระกูล

“ทำไม”
“คุณคงไม่รู้ว่า น้ำเป็นใคร ...เค้าเป็นลูกชายเพื่อนสนิทคุณพ่อ และกำลังจะมาเป็นลูกเขยของท่าน ถ้าท่านรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ น้ำ ผมรับรองได้เลยว่าพวกคุณ เตรียมปิดโรงแรมได้เลย”

“คุณ...คุณไม่มีหลักฐาน จะมาปรักปรำ ตามันได้ยังไง” ถ้าไม่ยอมรับซะอย่าง ยังไงก็ไม่มีหลักฐาน ดีเลย จะได้ฟ้องพวกมันฐานผิดสัญญา

“หึ ๆๆ คนอย่างผมไม่พูดถ้าไม่มีหลักฐานหรอกนะครับ” ว่าพลางหยิบแผ่น ซีดี ออกมาจากกระเป๋าสะพาย

“นี่เป็นภาพวีดิโอ ที่เพื่อนนักดำน้ำในกลุ่มของเราในวันนั้นถ่ายได้ ผมคงไม่ต้องบอกนะครับว่าเป็นภาพอะไร”
อันดามองแผ่นซีดี ในมือชายหนุ่ม เหมือนถูกผีหลอก แต่อีกใจนึงก็ยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าจะมีการถ่ายเหตุการณ์ ได้จริง ๆ “ผมไม่เชื่อคุณหรอก ถ้ามีจริง ๆ เค้าคงโวยกันตั้งแต่อยู่ในเรือแล้ว”

“ก็เพราะเค้าไม่ได้ตั้งใจถ่ายนะซิครับ แต่เค้าพึ่งมาสังเกต หลังจากที่ต่อกับจอคอมพิวเตอร์แล้ว เป็นการถ่ายได้โดยบังเอิญ”

“ยังไงผมก็ไม่เชื่อ ไม่มีทางมีเรื่องบังเอิญแบบนี้แน่” ใช่มันไม่มีทางบังเอิญขนาดนั้นแน่ ไอ้หมอนี่มันต้องตุ๋นเขาอยู่แน่

“...” วาทินนิ่งหน้า แล้วหันไปมองในห้อง ก็เห็นว่าน้ำ เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ก้าวออกจากห้องน้ำ ก็มองหาพวกเขา ร่างบางยิ้มกว้าง เมื่อเห็นเราสองคนที่ ระเบียง

“พี่ทินครับ ผมเสร็จแล้วครับ....” โอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น ดูบรรยากาศไม่ค่อยดีเลย เขาคุยอะไรกันอ่ะ? เบรคขาเกือบไม่ทัน พี่ทินยังดูสบาย ๆ แต่ทำไมคุณอันดาหน้าซีด เป็นไก่ต้มเลย

“อ้อ เสร็จแล้วเหรอครับน้ำ ..พอดีเลย พี่อยากให้น้ำดูวีดีโอใต้น้ำที่ Jay ส่งมาให้พี่ เป็นฝีมือการถ่ายของคนฝรั่งเศสที่คุยกับน้ำนะครับ…เรามาดูพร้อม ๆ กันนะครับคุณอันดา” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม หันไปพูดกับคนที่กำลังเหงื่อตก หน้าซีด ผมรู้ว่าชายคนนี้คงไม่ต้องการให้ เด็กของผมรู้เรื่องนี้แน่ ท่าทางเขาสนใจน้ำไม่น้อย ก็แน่ล่ะ ขนาดเขาว่าเก๋า ๆ เจอน้ำไม่ถึงวันยังหลงหัวปักหัวปำ ยิ่งถ้าซีดี บันทึกสิ่งที่น้องสาวเขาได้ทำผิดไว้ด้วย คงไม่ต้องพูดถึง ถ้าฝ่ายเราจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

วาทินเดินไปที่เครื่องเล่น ซีดี ที่อยู่ข้างใต้ทีวี เปิดเครื่อง กดให้ช่องซีดี เลื่อนออกมา เอาแผ่นใส่ลงไป อันดามองทุก ๆ การกระทำของชายหนุ่มไม่วางตา เหงื่อยิ่งผุดออกมาทั้ง ๆ ที่อยู่ในห้องแอร์ ท่าทางมั่นอกมั่นใจของวาทิน ทำให้ตอนนี้เขาเริ่มจะคิดว่า ซีดีนี้ต้องเป็นของจริง ซึ่งมันจะเป็นหลักฐานขนาดเอาน้องสาวของเขาเข้าคุกได้

“คุณวาทิน” คนที่ตอนนี้เหงื่อแตกพลั่ก ปากตะโกนเรียกชื่อชายหนุ่มพร้อมทั้งจับมือหยุดยั้ง ไม่ให้กดปุ่มเริ่มเล่นซีดี

“ผม...ผม...” หน้าซีด ปากสั่น รู้สึกร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก

“คุณอันดา ผมคงไม่ต้องพูดอะไรมากไปกว่าที่กล่าวกับคุณไปแล้ว หวังว่าเราคงไม่ต้องเจอกันอีกนะครับ” พูดจบก็เอาแผ่นซีดี ออกมา คว้ากระเป๋า และดันแขน ร่างบางให้เดินออกมาจากห้อง

“เอ่อ ..พี่ทิน .... เอ่อ คุณอันดาครับ ลาก่อนครับ” น้ำ ค่อนข้างงง ๆ กับบทสนทนา ของทั้งคู่ แต่ก็รู้สึกว่าไม่ควรเข้าไปแทรก และก็ต้องรักษามารยาทในการบอกลา คุณอันดา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หันมามอง (จริง ๆ แล้วไม่ขยับเลยตั้งแต่พี่ทินพูดจบ)

ก่อนจะพ้นประตู วาทินหันกลับไปพูดอีกประโยค
“อ่อ ฝากความคิดถึง ถึงคุณอนันตาด้วยนะครับ การกระทำของเธอผมคงต้องมีสิ่งตอบแทน ให้สมกับการกระทำของเธอแน่”

อันดาถึงกลับทรุดลงกับพื้นห้อง ธาราเห็นแล้วก็ยิ่งตกใจ แต่พี่ทินก็บังคับให้เขาเดินต่อไป

[tongtongtaa]

 : อ่านรวดเดียว สนุกจุง มากต่ออีกเร็วๆนะ

[Lily teddy]

โอ้โห การแก้แค้นของพี่ทิน ไม่ใช่ดุเดือดเฉพาะชื่อตอนสินะ 555  ถึงกะเลิกติดต่อธุรกิจด้วยเลยอะ
ทำเอาพี่อันดาทั้งอึ้ง ทั้งช็อคไปเลย จริง ๆ ก็แอบสงสารพี่อันดานิด ๆ นะเนี่ย
ไม่ได้ทำผิดอะไรแท้ ๆ (เอ๊ หรือจริง ๆ ผิดตั้งแต่คิดจีบน้องน้ำแล้วหว่า 555)
แต่ทำไงได้ไม่รู้จักสั่งสอนน้องสาวตัวเองนี่นะ กล้าทำร้ายคนอื่นเกือบถึงชีวิตแบบไม่คิดสำนึกเลยด้วย
ดีพี่ทินไม่ตามตำรวจมาช่วยเคลียร์ไม่งั้นยัยน้องตาตัวต้นเรื่องได้ติดคุกหายซ่าแน่
แล้วพี่ทินจะตอบแทนการกระทำของยัยน้องตายังไงให้หายแค้นละเนี่ย
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า

[limpingping]

กราบขอบพระคุณงาม ๆ อีกครั้งซักครั้ง สำหรับผู้ติดตามอ่าน และผู้ที่ คอมเม้นต์ให้ 
เขียนไปถ้าไม่มีคนอ่านเลย ก็ไม่รู้จะเขียนไปทำไม ขอแค่ซักคนอ่านก็มีกำลังใจเขียนต่อแล้วจ้า 
อ่า เลิกดราม่า ไม่ใช่ทางถนัด กลับมา ๆ 
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก สบาย ๆ (ใครสบาย?) 
ส่วนเรื่องแก้แค้นน้องตาต้องให้พี่ทินเป็นคนตอบค่ะ (เอาตอบหน่อยพี่ทิน) 

"ตอนแรกผมวางแผนชั่ว ๆ ไว้เพียบเลยครับ  แต่พอมองหน้าน้องน้ำ  น้องปลอดภัยดี และคงไม่หวนกลับไปเจอตระกูลนี้อีก
บวกกับผม ก็มีน้องสาว และที่สำคัญผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ  ไม่รังแกผู้หญิงอยู่แล้ว (แต่พี่ค่ะ ตอนแรกบอกว่าคิดแผนชั่ว
ไว้เพียบไม่ใช่เหรอค่ะ  ) แค่คิดครับ แต่จากนั้นไม่นาน ผมได้ยินว่านายเอนก รีบส่งตัวลูกสาวไปต่างประเทศ ก็ไม่รู้จะรีบร้อน
ไปใหนเนอะ? ส่วนตัวคนพ่อก็ไม่ได้มาโวยวายอะไร คงเพราะกลัวทางเราจะเอาเรื่องเลยทำเป็นเงียบ ๆ ไป" 

ได้ฟังแล้วนะค่ะ ก็สุดแต่เวรกรรมของน้องตาล่ะกัน ทางนี้เขาบอกอโหสิให้ค่ะ 

*******************************************************



แผนที่ 15 ค่ำคืนนี้ มีเพียงเรา

เดินกันออกมาถึงรถที่เช่าเอาไว้ใช้ในภูเก็ต ระหว่างทางพี่ทินนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลยซักคำ เขาพยายาม จะสอบถามเรื่องราว

“พี่ทินครับ มีเรื่องอะไรกับคุณอันดาเหรอครับ?” ท่าทางที่คุณอันดาทรุดลงกับพื้น มันต้องมีเรื่องไม่ธรรมดาแน่

“หือ ไม่มีอะไรหรอกครับน้องน้ำ มันเป็นเรื่องทางธุรกิจครับ เอ่อว่าแต่หิวยัง เพื่อนพี่แนะนำร้านอาหารอร่อย ๆ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ” ไม่อยากให้น้องต้องเป็นกังวล เพราะคิดว่าพวกตระกูลนี้ คงไม่กล้าโผล่เข้ามาใกล้ ๆ พวกเขาอีกแล้ว

“........ครับ” เปลี่ยนเรื่องทันทีเลยนะพี่ทิน แต่ก็ไม่อยากเซ้าซี้เพราะถ้าเป็นเรื่องที่บอกผมได้พี่เค้าคงไม่ปิดบังผมหรอก ถึงจะคาใจก็เถอะ

วาทินลอบมองหน้าร่างบาง ระหว่างขับรถไปร้านอาหารในเมือง




ต้องถือว่าเขาโชคดี ที่อันดาหลงเชื่อเรื่อง ซีดี ....


ใช่ครับ ผมไม่มีหลักฐานอะไรเลย ซีดีนั้นก็เป็นแค่ซีดีเปล่า ที่ผมซื้อมาจากร้านค้าในโรงพยาบาล คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าต้องเปิดซีดี จริง ๆ ก็คงต้องหาเรื่องแก้ตัวกันไป สบายครับ ผมมันลื่นปลาไหลเรียกพ่ออยู่แล้ว ฮะๆๆๆ

หลังเสร็จจากอาหารมื้อเที่ยง ทั้งสองก็กลับโรงแรม แต่เป็นโรงแรมใหม่ โดยวาทินให้เหตุผลว่า ต้องการเปลี่ยนบรรยากาศ เพราะโรงแรมนี้มีหาดส่วนตัวแยกต่างหาก

ตอนแรกก็ว่าจะเข้าห้องพัก แต่พอเห็นห้องนันทนาการ ซึ่งมีโต๊ะสนุ๊กเกอร์ ตั้งอยู่ พี่ทินก็ออกอาการอยากแข่งกันขึ้นมา เราเลยขลุกอยู่ที่โต๊ะสนุ๊ก จนถึงเวลาอาหารค่ำ

พี่ทินและผมเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง แล้วไปทานอาหารค่ำกันที่ห้องอาหาร ที่จัดให้มีที่นั่งบนหาดทราย

“ดื่มให้กับอะไรดีครับน้ำ” พี่ทินยกแก้วไวน์ขึ้น แล้วยิ้มให้อย่างน่ามอง ภายใต้แสงจันทร์ แสงเทียน ทำให้พี่ทินยิ่งดูหล่อเหลา รอยยิ้มกระชากใจ ผมคิดว่าผู้หญิงคนใหนได้เห็น คงต้องระลายแน่ ...ไม่แน่ว่าคงผู้ชายด้วย(มั้ง) ถามว่าผมละลายมั๊ย ยังหรอกครับ แค่ร้อนวูบวาบ

“ดื่มให้กับ..ความระทึกใจของทริปนี้ดีมั๊ยครับ จนตอนนี้ผมยังตื่นเต้นอยู่เลยครับ” น้องน้ำยิ้มให้อย่างน่ารัก พร้อมทั้งยกแก้วไวน์มาชนกับผม ขนาดพูดเรื่องความเป็นตายของชีวิตตัวเอง ยังยิ้มได้ ถึงจะดูบอบบาง แต่ลึก ๆ แล้ว น้องเค้าเป็นคนเข้มแข็งน่าดู

“ไว้กลับไป เราไปเที่ยวใหนกันอีกดีมั๊ยครับ”
“ดีครับพี่ ผมยังอยากไปอีกหลาย ๆ ที่ ผมว่าที่เที่ยวในเมืองไทย น่าไปมากๆ เลยครับ”
“เทียบกับต่างประเทศมันก็ไม่เท่าไหร่ไม่ใช่เหรอ”

“ฮะ ๆ ไม่หรอกครับ ทุก ๆ แห่งในโลก ล้วนแต่มีเอกลักษณ์ เทียบกันคงไม่ได้ แต่ยังไงในฐานะคนไทย ผมก็คิดว่าเที่ยวไทยให้ครบก่อนดีกว่า ที่จะคิดไปเที่ยวต่างประเทศ” ยิ่งนานวันที่ได้รู้จัก ผมยิ่งรักน้องคนนี้ น่ารัก เป็นคนดี คิดดี จิตใจดี แย่แล้ว..................ผมคงหลงรักน้องมากจนมองไม่เห็นข้อเสียของน้องเลย (เป็นเอามาก)

“น่าเสียดายผมต้องเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อวาน จนเช้าวันนี้ เลยไม่ได้ไปเที่ยวใหนกันเลย” นั่นซิ ไม่งั้นตามโปรแกรมแล้ว วันนี้ จะได้ไปเที่ยวตามเกาะต่าง ๆ รอบ ๆ เกาะภูเก็ต แล้วก็ไปดูโชว์สารพัด ทั้ง งู ลิง ช้าง และ นางโชว์ พี่ทินบอกจะพาไปขับรถแข่ง ด้วย เสียดายจริง ๆ อ้อแต่บันจี้จัมพ์นี่ ผมขอผ่านครับ หวาดเสียว

“ฮะๆๆๆ ครั้งนี้เรามาทำงาน ไว้คราวหน้า พี่จะพามาเที่ยวจริง ๆ  จะพาตะลุยให้ทั่วเกาะเลย รวมทั้งเกาะน้อยใหญ่ บริเวณใกล้เคียงด้วย”

“ดีเลยครับ พี่ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อผมตลอดทริปเลยน่ะ สบายล่ะเรา มีเจ้ามือแล้ว” เที่ยวสบายจังตังค์อยู่ครบ ฮะๆๆๆ

“ให้พี่เลี้ยงดูเราตลอดชีวิตเลยก็ได้นะ” เข้าทางพี่ล่ะ ไม่เลี้ยงดูปูเสื่อล่ะคนระดับพี่ จะเลี้ยงดูปูบนเตียงเลย

ได้ยินพี่ชายตรงหน้าพูดขึ้นมา ก็ทำให้เขาต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที อายจนอยากจะหลบสายตาที่มองมา แต่ก็ไม่สามารถจะละสายตาจากดวงหน้าคมเข้มนั่นได้ วาทินเองก็จ้องมองดวงหน้าหวานแดงระเรื่อ ไม่วางตา จนรู้สึกอยากจะจูบคนน่ารักตรงหน้า แต่ก็ต้องห้ามใจเพราะมันยังไม่ถึงเวลา




บทสนทนาที่น่าขัดเขินผ่านไปแล้ว แต่ใจของผมก็ยังคงเต้นแรงไม่หยุด พี่ทินชวนไปเดินเล่นที่ชายหาด   ไม่เอาล่ะ พาลจะคิดถึงเมื่อคืนก่อนที่หาดป่าตอง แต่การตัดสินใจกลับเข้าห้องพัก ผมว่าผมคิดผิดยิ่งกว่าอีก

ห้องนี้เป็นห้องสวีทครับ ตอนมาเปลี่ยนเสื้อไม่ได้เข้าไปดูในห้องนอนเลยไม่รู้ ว่ามีแค่เตียงเดียว

ตอนนี้ผมนั่งอยู่คนเดียว พี่เค้าอาบน้ำอยู่ครับ ผมอาบน้ำแล้ว และเหมือนเดิม ผม แต่งตัวเสร็จออกมาจากห้องน้ำเลย ระหว่างรอพี่ทินอาบน้าผมก็เปิดทีวีดูไปพลาง ๆ แต่เชื่อเถอะครับ ไม่มีอะไรเข้าหัวผมเลย นอกจากเสียงหัวใจที่เต้นแรงของผมเอง

เอาไงดี ๆๆ.. ผมจะรีบ ๆ แกล้งหลับไปก่อนดีกว่ามั๊ย ....เอ่อ ไอเดียนี้ก็ดีนะ แกล้ง ๆ หลับไปจะได้ไม่ต้องรับมือกับบรรยากาศชวนเสียว ๆ นี้

ว่าแต่ผมจะนอนข้างใหนดี ไม่รู้พี่ทินเค้าอยากนอนด้านใหน....................... เฮ้ย!!! มันใช่เวลาที่ผมต้องมาห่วงเรื่องใครจะนอนข้างใหนเหรอ

ขณะที่กำลังตัดสินใจเลือกข้าง ก็ได้ยินเสียงน้ำหยุดไหล ผมว่าพี่ทินอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะ ตอนนี้ผมไม่อยากมองหุ่นเซ็กซี่หลังอาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ ของพี่ทินหรอก แค่นี้ก็หัวใจเต้นแรงจะแย่แล้ว ถ้ายังต้องทนมองพี่ทิน ผมคงหัวใจเต้นแรงจนหัวใจวายตายแน่

ไม่มีเวลาคิดอะไรมาก รีบล้มตัวลงนอนฝั่งด้านหน้าต่าง หันหลังให้อีกด้าน ดึงผ้านวมสีขาวเนื้อหนานุ่ม คลุมมาจนถึงคอ แล้วก็แกล้งหลับ

“น้ำครับ น้ำ.......อ้าว...หลับซะแล้ว” คงจะเพลีย เพราะพึ่งออกจากโรงพยาบาล แทนที่จะกลับมาพักผ่อน ดันพากันตะลอน ๆ ทั้งวัน

ชายหนุ่ม เช็ดผมที่เปียกด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก พลาง เดินมาทางหน้าต่าง เพื่อมองหน้าตอนหลับของคนน่ารักของเขา

“หลับฝันดีนะครับ คนดี” บอกราตรีสวัสดิ์ พร้อมทั้งโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มใส ของคนน่ารัก

เอ๊ะ ไหง คนหลับแล้ว แก้มขึ้นสีระเรื่อเชียว

“หึ ๆ ว้าแย่จังเล่นมาหลับต่อหน้าต่อตาพี่อย่างนี้ ถ้าโดนลักหลับจะมาว่าพี่ไม่ได้นะ” ว่าครับ พี่อย่าทำบ้า ๆ นะ ผมไม่ได้หลับจริงซะหน่อย


เตียงด้านหลังที่ยวบลงไป บ่งบอกว่าอีกคนขึ้นมาบนเตียงแล้ว ธาราก็ได้แต่นอนตัวเกร็งอยู่ครู่ใหญ่ แต่ก็เห็นเงียบ ๆ ไปก็คิดว่าพี่เขาคงหลับไปแล้ว ดีครับพี่ นอน ๆ กันซะที (ผมหมายถึงต่างคนต่างนอนนะครับ อย่าคิดลึก)

ชายหนุ่มรู้ล่ะว่า คนน่ารักของเขายังไม่ได้หลับ เท้าคางตะแคงมองดู เห็นนอนตัวเกร็งซะขนาดนั้น ก็ยิ่งนึกขำแกมเอ็นดู น้องคงรู้ตัวแล้วว่าผม รู้สึกอย่างไรกับเขา และที่น้องหวั่นไหวกับผม ก็เป็นสัญญาณที่ดี ค่อย ๆ รักพี่นะครับ พี่รอได้




แต่คืนนี้...การได้นอนใกล้ ๆ คนที่เรารักนี่ มันไม่ง่ายเหมือนที่ผมคิดในตอนแรกเลย กลิ่นหอม ๆ จากผิวกาย อีกทั้งอุณหภูมิของอีกฝ่าย เหมือนจะทำให้ผม....ร้อนขึ้น







เฮ้อ ข้างหลังนิ่งๆ ไปแล้ว พี่เค้าคงหลับไปแล้วแน่ ๆ...... ดีครับ ผมก็เริ่มง่วงแล้ว เปลือกตาที่หนัก ๆ กำลังจะปิดลง ก็ต้องเบิกตากว้างเพราะมีมือคนข้างหลังยื่นมาโอบเอว


หว๊า อะไรอ่ะ อยู่ ๆ พี่ทินก็เอามือมากอดเอวผม แล้วดึงผมเข้าไปจนหลังชนกับอกแกร่งของพี่เค้า จะดิ้นก็ไม่ได้ผมแกล้งหลับนี่นา อ๊ายยย ทำไงดีว้า


อึ๊ย อ๊ะ พี่อย่าไซร้ท้ายทอยผมเด๊ะ มันเสียวนะ


เฮ้ย แล้วพี่จะสอดมือเข้ามาในเสื้อผมทำม๊ายยยย


อ๊ายยยย อย่าลูบ !!!!!!!!!!! มันเสียวววววววววววววว



“โอ๊ยยยยยย ทนไม่ไหวแล้วนะ” ตะโกนออกมาสุดเสียงก่อนที่จะขืนตัวออก แล้วเด้งตัวออกมายืนข้างเตียง หายใจหอบเหนื่อย หน้าคงแดงเถือกแน่ๆ เลย ผมทำตาดุจ้องหน้าพี่ทิน แต่พี่เค้าไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านอะไรเลย ซ้ำยังหัวเราะตัวงอ เอาหน้าซุกไปกับหมอน......พี่เค้าแกล้งผม

“ฮะ ๆ ๆ อะไรกัน ลุกขึ้นมาทำไม ไม่หลับต่อล่ะ” แน๋ะ ยังขำไม่เลิก ไอ้พี่บ้า

“พี่อย่าเล่นอะไรบ้า ๆ นะ ถ้าพี่ทำอีกผมจะไปเปิดห้องใหม่” คว้าหมอนมากอดไว้ รู้สึกว่ามีอะไรในมือมันดูอุ่นใจดี

“เล่นอะไร เรานั่นแหล่ะ ทำไมต้องแกล้งหลับด้วย” ต้องทำเป็นขำกลบเกลื่อน อารมณ์ดิบ ที่กำลังก่อตัวขึ้น เกือบไปแล้วครับ ดีว่าน้องมันโวยซะก่อน ถ้ายังทำเป็นหลับ ผมคงหยุดตัวเองไม่ได้แน่

“.........” เงียบซิครับ จะให้ผมบอกพี่เค้าเหรอ ว่าที่แกล้งหลับเพราะว่าผมกลัวพี่เค้าจะทำอะไรผม

“อ่ะ ๆ ไม่เล่นแล้ว มานอนดี ๆ มา”
“......” ผมยังลังเล พี่เค้าล้มตัวนอน เอามือตบบนที่นอนข้าง ๆ เป็นการเรียก ยิ้มทั้ง ๆ ที่หลับตา ผมไม่มีทางเลือก จึงลงนั่งบนที่นอนเอาขาสอดเข้าไปในผ้าห่ม ผมนอนห่างจากพี่ทินจนเกือบจะสุดขอบเตียง ลอบมองพี่ทิน หน้าด้านข้าง จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีซีด แย้มนิด ๆ แต่ก็เห็นยังหลับตาอยุ่ ณ ตอนนี้ผมคิดว่าผมเริ่มคิดอะไรแปลก ๆ กับพี่ทินแล้วล่ะ

แต่ผมคงไม่สามารถรักพี่เค้าได้ เพราะผมยังมีเมย์ ถึงเธอจะโทรมาขอเลิก แต่เรามีอะไรกันแล้ว ผมคงไม่สามารถปฏิเสธความรับผิดชอบนี้ได้

“ยังไม่หลับอีกเหรอครับน้ำ”
“...ใกล้แล้วครับ” ตกใจนิดหน่อย นึกว่าพี่เค้าหลับไปแล้ว หันไปมองก็เห็นพี่ทินตะแคงนอนหันมามองผม

“ถ้ายังไม่ง่วง...เราหากิจกรรมทำกันดีมั๊ยครับ” สายตาพี่กรุ้มกริ่ม มากครับ
“พี่หยุดเลยนะ อย่าได้แม้แต่คิด ฮึ”

“อะไร พี่แค่จะชวนไปที่บาร์ หรือคาราโอเกะ นะ เราคิดว่าพี่ชวนไปทำอะไร” แกล้งผมอีกล่ะ ไม่ต้องมาทำเป็นชวนไปบาร์ ไปคาราโอเกะ ผมรู้ล่ะว่าพี่คิดอะไร ดูทำตาเข้าซิ

“.....”
“ฮะ ๆ ๆ นี่ขนาดเล่น ๆ ยังขวัญผวา ถ้าเจอของจริงไม่แย่เหรอ”

“พี่อย่าพูดอะไรเลยครับ มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ” สำนึกลึก ๆ ผมรู้ว่าผมยังมีสิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบอยู่ ไม่ว่าผมจะรู้สึกอะไรหรือไม่กับพี่ทิน แต่เมย์จะเป็นคนเดียวที่ผมจะแต่งงานด้วย

“ทำไมครับ ทำไมจะเป็นไปไม่ได้?
“เมื่อผมทำงานจนสามารถขอวันลาหยุดได้....ผมจะไปหาเมย์ครับ”

กึก
วาทินได้ยินชื่อที่ไม่คาดมาก่อน ว่าจะยังไม่จบ น้ำรักผู้หญิงคนนี้มากกว่าที่เขาคิด

“ผมตัดสินใจที่จะคุยกับเธออีกครั้งครับ ผมคิดว่ายังไง ๆ เราคงยังไม่ขาดกันหรอกครับ ก็เรารักกันมาตั้ง 5 ปีแล้ว” เหมือนผมพยายามเตือนตัวเอง

เจ็บร้าวในอกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่อยากเชื่อเลย เขากำลังจะเสียน้ำไปเหรอ? ไม่อยากได้ยินอะไรอีกเลย วาทินค่อย ๆหลับตาลง “ผู้หญิงที่ไม่เห็นค่าของน้ำ น้ำยังจะไปง้อเค้าอีกเหรอ”

“........ผม ...ยังไงผมก็รักเธอ” มันไม่ใช่เรื่องเธอเห็นค่าผมหรือเปล่า แต่เป็นเรื่องที่ผมต้องรับผิดชอบเธอ

เป็นอีกคำที่น้องทำให้ผมเจ็บแปร๊บที่หน้าอกด้านซ้าย เขาต้องเสียน้ำให้ผู้หญิงยะโสนั่นจริง ๆ เหรอ
ไม่ได้ล่ะ สงสัยคงต้องเริ่มดำเนินแผนการได้แล้วล่ะ บอกแล้วว่าคนอย่างวาทิน ไม่ยอมถอดใจง่าย ๆ หรอก ถ้าจะเอา ต้องเอาให้ได้

[Lily teddy]

แง น่าสงสารพี่ทิน ทำไมน้องน้ำพูดทำร้ายจิตใจพี่ทินแบบนี้ ตอนแรกก็เหมือนจะหวาน ๆ น่ารักเลยอะ
พอมาตอนท้ายมันจิ๊ดเลย พี่ทินอุตสาห์คิดว่าจัดการเสี้ยนหนามหัวใจหมดแล้วแท้ ๆ
น้องน้ำดันเป็นคนดีเกินเหตุ อยากรับผิดชอบคนที่เค้าไม่ได้สนใจให้รับสักนิด
แบบนี้พี่ทินคงต้องจัดการน้องเมย์ให้พ้นทางรักขั้นเด็ดขาดซะแล้ว ไม่งั้นต่อให้เริ่มหวั่นไหวกะพี่ทินแค่ไหน
น้องน้ำคงไม่ยอมรับรักพี่ทินแล้วทิ้งน้องเมย์แน่ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า 

[limpingping]

โถ ๆๆๆๆ ได้คะแนนสงสารไปเต็มที่เลยพี่ทิน 
ส่วนน้องน้ำเป็นคนดีมีความรับผิดชอบก็ดันถูกว่าซะนี่ เฮ้อ 
มาดูกันต่อดีกว่า ว่าแผนที่พี่ทินคิดเอาไว้
จะทำให้พี่เขาได้น้องน้ำมาไว้ในอ้อมกอดได้อย่างไร 
ได้ข่าว แว่ว ๆ ว่าพี่ทินจะยอมเผยแผนให้ได้รู้กันตอนนี้แหล่ะ

*********************************************************



แผนที่ 16 แผนการเริ่มต้น

หลังจากกลับมาจากสัมมนาที่ภูเก็ต ธารา วุ่นกับงานที่เยอะมาก ไม่รู้ว่ามาจากใหน เรื่องที่จะลาหยุดเพื่อไปหาเมย์ ดูจะเป็นไปไม่ได้เลย คงต้องเลื่อนไปก่อน

วาทิน โทรหาพวกน้อง ๆ เพื่อเตรียมตัวสำหรับแผนการ

“น้ำครับ พี่ขอโทษนะครับ พี่มีธุระต้องไปทำ แต่พี่จะให้คนขับรถไปส่งน้องที่บ้านก่อนครับ” พี่ทินเปิดประตูห้องทำงานผมเข้ามาบอกว่าเขามีธุระ ตั้งแต่ผมเข้ามาทำงานที่นี่ พี่ทินไม่เคยให้ผมกลับคนเดียวเลย นั่นหมายความว่านี่เป็นครั้งแรก

“เอ๋ อ้อ ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมขับรถกลับเองได้ครับ” ว้า อย่าทำหน้าหงอย ๆ อย่างนั้นซิครับคนดี พี่ใจไม่ดีเลย

“ไม่ได้ครับ...เอ่อไม่ดีหรอกครับ ให้คนขับรถให้ดีกว่า น้องพึ่งกลับมาไม่นาน ถนนหนทางในกรุงเทพฯ ก็วกวน ให้คนขับรถไปส่งให้ดีกว่าครับ” ไม่ได้นะครับน้อง พี่ห่วง ยังไงไปกับคนขับรถพี่จะได้ไม่ต้องกังวล

“ครับ ก็ได้ครับ ว่าแต่พี่จะไปใหนเหรอครับ? ปกติเวลาไปใหน มาใหนพี่เขาจะบอกผมทุกครั้งเสมอ

“ไปรับของนิดหน่อย ...อ้อได้เวลานัดแล้ว พี่ไปนะครับ เจอกันที่บ้านนะครับน้ำ”
ผมต้องรีบดำเนินตามแผน ไม่อยากปล่อยน้ำให้คลาดสายตาเลย แต่มันก็จำเป็นต่อแผนการของผม อยากรู้เหรอว่าผมมีแผนอะไร? ว่าจะไม่บอกนะ แต่เห็นว่าตามกันมาถึงนี่แล้ว บอกก็ได้ ผมจะแต่งงานกับน้องนุชครับ เพราะฉะนั้น ผมจะทำเป็นว่ารักกันดีกับน้องนุช ซึ่งทำให้ผมต้องห่างน้ำซักพัก ส่วนแผนการต่อไป ไว้จะค่อย ๆ บอกล่ะกัน บางคนอาจจะพอเดาแผนผมได้ แต่ขอบอกซะก่อน อย่ากะโตกกะตากไป ถ้ารู้ถึงหูน้ำล่ะก็ ผมไม่เอาคุณไว้แน่ (โอ้ มีขู่อ่ะ)

ณ บ้านสุวรรณนิวัฒน์
“สวัสดีค่ะ พี่น้ำ อ้าวแล้วพี่ทินล่ะค่ะ? นุชที่กำลังทำรายงานกับวิ ทักพี่ชายที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

“สวัสดีจ๊ะ ...เห็นพี่ทินบอกว่านัดรับของอะไรเนี๊ยะแหล่ะ” เป็นคำถามที่สะกิดใจ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ทินไปใหน
“พี่น้ำค่ะ นี่น้ำมะม่วงค่ะ วิทำเองเลยนะ เห็นว่าพี่น้ำชอบ” วิทิตาลุกไปเปิดตู้เย็นยกน้ำมะม่วง ของโปรดของธารา ที่ได้ข้อมูลจากนุช มาเสริฟ  แล้วอีกอย่าง เธอไม่ได้ทำเองหรอก ทำเป็นที่ใหนของแบบนี้ ไห้ตัดหญ้า ถางป่ายังง่ายกว่า นี่นุชเขาทำเอง

“ขอบคุณครับน้องวิ....อร่อยจัง น้องวิท่าทางจะเก่งงานครัวนะครับ” อื้ออร่อยจริง ๆ ชื่นใจ รสชาติเหมือนที่ชอบเลย

“แหะ ๆ ๆ ก็พอได้อยู่ค่ะ” พอได้แป๊ะอะไร เคยเข้าครัวก็แค่ช่วยล้างผัก ล้างจาน ขนาดไข่ดาว ถ้าไม่ไหม้ ก็กลายเป็นไข่กวนไปเลย อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง

“พี่ขอตัวขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ” ธาราวางแก้วน้ำมะม่วงที่ดื่มหมดแล้ว ก่อนจะขอตัวเพื่อขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

สองสาวมองตามพี่ชาย ขึ้นบันไดจนลับตา
“นี่เธอว่าพี่น้ำดูหงอย ๆ ไปมั๊ย?” วิเปิดฉากวิจารณ์ เพราะท่าทางของพี่ชายคนรัก ไม่ค่อยสดชื่นเหมือนทุกวัน

“นั้นซิ หรือเพราะพี่ทินไม่ได้ประกบเหมือนอย่างเคย นี่แหล่ะ แผนขั้นแรก เคยอยู่ใกล้ ๆ ตลอด พอไม่อยู่ก็ใจหาย” นุชก็เห็นเป็นเช่นนั้น ดูพี่ชายเธอซึม ๆ ไป ยิ่งคิดถึงแผนของพี่ทินก็ยิ่งลุ้น

“ตกลงนี่สนับสนุนให้พี่ชายเป็นเกย์ชัวร์ใช่มั๊ย?” วิทิตามองหน้าคนรัก อย่างเพลีย ๆ ถึงเธอจะชอบผู้หญิงด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรกับความรักแบบหญิงชาย

“เปล่า แต่ก็เห็นพี่ทินรักพี่น้ำซะขนาดนั้น ส่วนพี่น้ำก็ดูจะมีใจ บวกกับไม่อยากได้พี่เมย์เป็นพี่สะใภ้อ่ะ” นุชยิ้มเขิน ๆ ก็พี่ทินอ่ะ หล่อเท่ห์จะตาย เธออยากได้พี่ชายแบบนี้มานานแล้ว (ขอโทษค่ะพี่น้ำ ไม่ใช่พี่ไม่ดีนะ แต่อยู่กับพี่น้ำแล้วเหมือนอยู่กับพี่สาวเลย ยิ่งตอนเด็ก ๆ ไปใหนด้วยกันทีไร เพื่อนพ่อเพื่อนแม่ ทักทุกที ว่ามี ลูกสาว 2 คน เฮ้อ แถมบอกว่าคนพี่น่ารักกว่าด้วย)

“แล้วไม่สนับสนุน ให้ไปชอบผู้หญิงคนอื่นล่ะ?” ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลกใจ ยัยนุชตัวดี ดันมาคิดส่งเสริมให้พวกพี่ชาย เป็นเกย์ ซะงั้น

“ก็ซื่อ และแสนดีซะขนาดนี้ กลัวจะไม่ทันมารยาหญิงอ่ะ สู้อยู่ให้พี่ทินคุ้มครองดีกว่า” เอ่อ...........นุชจ๊ะ นี่เรากำลังพูดถึงพีชายเธออยู่ใช่มั๊ยเนี๊ยะ?

“คิดการณ์ไกลมากที่รัก แล้วไม่บอกแผนพี่น้ำตรง ๆ เลยจะไม่ง่ายกว่าเหรอ” นั่นซิ จะมานั่งวางแผนกันให้เหนื่อยทำไม ก็แค่บอกพี่น้ำให้ร่วมมือด้วย

“ไม่ได้หรอก พี่น้ำนะ ไม่ชอบโกหก โดยเฉพาะโกหกพ่อแม่ยิ่งไม่มีทาง” ก็พี่ชายเธอคนนี้น่ะ เป็นเด็กดี อยู่ในโอวาท และเชื่อฟังพ่อแม่มาก ไม่เคยเกะกะ เกเร หรือทำอะไรให้พวกท่านผิดหวังเลย แค่คิดว่าถ้าพี่เขารู้ว่าต้องโกหกพวกท่านตลอดไป พี่น้ำรับไม่ได้แน่

“เลยต้องใช้แผนลวง ให้ตกบ่วงรักแทนว่างั้น”

“ก็ถ้าตกกระไดพลอยโจนไปแล้ว ยังไงๆ ก็คงต้องยอม อิ๊ๆๆ” ยัยตัวดี ยังจะมาทำหน้าทะเล้นอีก น่ารักจริง ๆ เลย

สองสาวหยุดสนทนา เมื่อได้ยินเสียงเดินลงมาจากชั้นสอง ส่วนหน้าบ้านก็ได้ยินเสียงรถพี่ทินมาจอดเทียบ

พี่ทินเดินเข้ามาในบ้านพร้อมดอกกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่ ในขณะที่พี่น้ำก็เดินลงมาถึงพวกเราพอดี พี่ทินเดินยิ้ม ๆ ตรงเข้าไปหาพี่น้ำ
“เอ่อ กุหลายสวยจังครับพี่ทิน” ว๊าว ดอกโตมากเลย เยอะด้วย คงแพงน่าดู เอ๋วันนี้วันอะไรน้าพี่ทินถึงให้ช่อดอกไม้เรา?

“ครับ นี่เป็นพันธุ์ที่สั่งตรงจากเนเธอแลนด์เลยนะ “ ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะให้เราเนื่องในโอกาสอะไร

“เอ่อ ขอบ..” กำลังจะกล่าวขอบคุณ พร้อมทั้งยื่นมือออกไปรับ

“น้องนุชครับ พี่ให้ครับได้ยินว่าเดือนหน้าก็จะเป็นวันเกิดน้อง ตอนนั้นพวกน้องคงกลับไปเรียนแล้วพี่เลยอยากจะให้ก่อนล่วงหน้า” วาทินเห็นแล้วว่าธาราจะยื่นมือมารับดอกไม้ แต่เพราะแผนที่จะดำเนินต่อไป ทำให้เขาต้องทำใจแข็ง หันไปส่งดอกไม้ให้น้องนุชแทน ยิ่งมองหน้าน้ำ เขาก็ยิ่งใจแป้ว น้ำมีสีหน้าผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“ขอบคุณค่ะพี่ทิน” นุชรับช่อดอกไม้ มาสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ พร้อมทั้งยิ้มให้วาทินอย่างอ่อนหวาน

อ้าว ของนุชหรอกเหรอ เกือบหน้าแตกแล้วซิเรา ก็เห็นขยันเอาช่อดอกไม้มาให้เราอยู่เรื่อยนี่นา ถามว่าผิดหวังมั๊ย ก็ไม่นะ แค่....รู้สึกหวิว ๆ ยังไงไม่รู้

นุชชำเลืองมองพี่ชาย ก็เห็นท่าทางผิดหวังนิดหน่อย จึงกระซิบถามพี่ทิน
“พี่ค่ะ มันจะดีเหรอค่ะ ถ้าพี่น้ำเสียใจมาก ๆ หนูก็ไม่อยากทำตามแผนเลยนะค่ะ” กว่าแผนจะสำเร็จพี่หนูจะต้องช้ำใจกี่ครั้งกัน

“นุชครับ เชื่อพี่ ถ้าแผนเราสำเร็จ มันจะดีกับทุกฝ่าย” เก่งแต่ปากอะดิ อย่าว่าแต่น้องนุชเลย ขนาดพี่ยังใจแป้วเลย แค่เห็นสีหน้าน้องน้ำ ก็อยากเข้าไปจูบปลอบขวัญจริง ๆ

ระหว่างมื้อค่ำ ทั้ง 4 คนก็ร่วมรับประทานอาหารกันที่ระเบียง ช่วงนี้คุณพ่อไม่อยู่ไปดูงานที่ต่างประเทศ วาทินนั่งฝั่งเดียวกับ นุช และน้ำ นั่งฝั่งเดียวกับวิ

ชายหนุ่มคุยสนุกสนานกับสาวน้อยน่ารัก มีบ้างที่หันมาคุยกับคู่ฝั่งตรงข้าม แต่ก็น้อยมาก ทั้งเอาอกเอาใจ ตักอาหารใส่จานให้
“อร่อยมั๊ยจ๊ะ นี่พี่บอกพ่อครัวทำให้นุชเป็นพิเศษเลยนะ” ต้องเล่นให้สมบทบาทคนชอบพอกันหน่อย
“ขอบคุณค่ะ อร่อยมากเลย” ขอโทษนะจ๊ะวิ ถึงจะรักวิยังไง แต่มีคนหล่อ ๆ อย่างพี่ทินมาคอยเอาใจนี่มันเป็นอะไรที่ฟินมาก ๆ เลย

ธาราอดที่จะเหลือบตามอง คู่ตรงข้ามไม่ได้ ไม่ใช่เขารู้สึกอิจฉานะ แต่ทุกทีจะเป็นเขาที่พี่ทินจะคอย เอาอกเอาใจเขาตลอด คอยชวนคุย มีอะไรสนุก ๆ มาเล่าให้ฟังอยู่เรื่อย ตอนนี้รู้สึกเหมือนหัวใจมันเต้นหน่วง ๆ

วิเอง ก็ชำเลืองมองพี่ชาย กับคนรัก ก็นึกหมั่นใส้ นี่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นแผนนะ แม่คงหึงจนล้มโต๊ะไปแล้ว ก็เล่นกันสมบทบาทเหลือเกิน นั๊น มีเช็ดปากให้กันด้วย เห๊ย ว่าแล้วก็ยกขาแตะไปที่หน้าแข้งพี่ชายไม่แรง

“โอ๊ย”
“เป็นไรค่ะพี่ทิน” นุชถามด้วยเป็นห่วงจริง ๆ ก็อยู่ดี ๆ พี่ทินก็ร้องโอ๊ยขึ้นมา

“เปล่าจ๊ะยุงมันกัดพี่นะ” ยุงขึ้หึงซะด้วย
“หนูว่ากินกันอิ่มแล้วก็แยกย้ายดีกว่าค่ะ เดี๊ยวยุงจะกัดเอาอีก ไปนุช ไปทำรายงานต่อกันเถอะ”

“จ้า งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ เจ้าหญิงทั้งสองของพี่” วาทิน โบกมือให้ นึกขำ น้องสาวเขาเอง มันคงเป็นพันธุ์กรรมมั้ง ก็เหมือนกันซะขนาดนี้ ถ้ามีใครมาเจ๊าะแจ๊ะน้ำล่ะก็ผมไม่เอาไว้แน่

วิทิตาคว้าแขนคนรัก แล้วดันให้เดินออกจากระเบียง เพื่อจะกลับไปที่ห้อง ถึงจะรู้ว่าเป็นแผน แล้วอีกฝ่ายก็เป็นพี่ทิน แต่แค่คิดว่าผู้ชายคนอื่นจะมาถูกเนื้อต้องตัวนุช ก็ทำให้รู้สึกทนไม่ได้เลย แล้วอย่างนี้จะทนจนแผนสำเร็จได้มั๊ยเนี๊ยะ

[Lily teddy]

555 ไม่รู้แผนยั่วน้องน้ำของพี่ทินนี่จะใช้ได้ผลกะน้องน้ำหรือน้องวิมากกว่ากันนะ
ขนาดน้องวิรู้ยังอดหมั่นไส้ไม่ได้ สงสัยพี่ทินจะทุ่มเทเต็มที่แสดงได้สมบทบาทเกิ๊น แอบสงสารน้องน้ำเลยอะ
แล้วถึงน้องน้ำจะใจเต้นหน่วง ๆ แต่คนเรียบร้อยอย่างน้องน้ำจะกล้าแสดงอาการอะไรออกมาไหมนะ
กลัวแต่จะแอบน้อยใจแล้วเศร้าคนเดียวอะสิ ยิ่งถ้าน้องนุชดูมีความสุขและปลื้มพี่ทินมาก ๆ
น้องน้ำอาจจะยิ่งไม่กล้าแสดงออกเพราะคิดว่าน้องนุชก็แอบชอบพี่ทินเหมือนกันก็ได้
แล้วพี่ทินจะแต่งงานกะน้องนุชจริงเหรอ หรือแค่สร้างภาพปูทางสู่แผนต่อไปกันนะ
รอติดตามแผนการของพี่ทิน และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า 

[limpingping]

อยากบอกว่าที่ผมทำเนี๊ยะ ไม่ได้ต้องการจะยั่วให้น้องน้ำหึงหรอกนะครับ 
ผมแค่อยากให้ทุกคนเห็นว่าผมรักกันดีกับน้องนุช เวลาจะแต่งงานกันจะได้ไม่ดูผิดปกติ
ส่วนเรื่องยัยวิก็ไม่รู้มันจะหึงอะไร ยังไง ๆ พี่ก็รักน้ำคนเดียวนะจ๊ะคนดีของพี่

*************************************************



แผนที่ 17 ค่ำคืนที่พลิกผัน

พอสาว ๆ จากไป ก็เหลือเพียง สองหนุ่มนั่งกันเงียบ ๆ ธารารู้สึกแปลก ๆ เขาอยากจะลุกออกไป แต่อีกใจก็อยากนั่งอยู่กับพี่ชายคนนี้ ว้าวุ่นใจยังไงไม่รู้ เมื่อหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้จึงคิดว่า กลับเข้าห้องดีกว่า

“เอ่อ ผมก็ขอตัว...” จะบอกกล่าวขอตัว แต่ก็ไม่ได้สบตาอีกฝ่าย เพราะไม่รู้จะทำสีหน้าอย่างไร
“เดี๋ยวซิครับน้ำ อยู่ดื่มเป็นเพื่อนพี่ก่อน นี่พี่เพิ่งได้บรั่นดีมา” น้องทำท่าจะลุก ผมเลยรีบ ๆ ลุกขึ้นเดินเลียบโต๊ะ เอื้อมมือไปจับแขนน้องไว้

“แต่...” สุดท้ายก็ต้องหันไปสบตาพี่ทินจนได้ หัวใจสั่น ๆ
“นะครับ พี่ไม่มีเพื่อนดื่มด้วยเลย ก็มีแต่น้ำคนเดียวที่พี่อยากจะดื่มด้วย” ชายหนุ่มเดินเข้าไปโอบไหล่ คนน้องไว้ ไม่อยากปล่อยไปเลยคืนนี้ น้องมีทีท่าเศร้า ๆ หรือผมจะทำเกินไปนะ

“..ก็ได้ครับ” ได้ยินพี่เขาพูด ก็อดจะคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าพี่เขาให้ความสำคัญ รู้สึกหัวใจพองโต แล้วยังวงแขนที่โอบไหล่ ก็ให้ความรู้สึกร้อนวูบวาบ


ทั้งสองคนย้ายมานั่งดื่มกันที่โซฟาในห้องของวาทิน ผ่านไปซักพัก คนน่ารักของเขาก็เมาแอ๋ ก็เล่นดื่มเอา ๆ ผมก็ไม่ห้ามนะครับ ดีซะอีก เวลาน้องเมา ๆ คุยกันง่ายดี

“โผมคิดว่าพี่ซื้อดอกไม้ให้ผมซะอีก อึก” ธาราที่เมาขาดสติก็หลุดความในใจที่ค้างคาออกมา
“อยากได้เหรอครับ” ตอนนี้ผมย้ายมานั่งข้าง ๆ น้องที่โซฟาตัวยาวด้วยกันแล้วครับ แขนก็ทำเนียน ๆ พาดพนักพิงไปตามไหล่ของน้อง คนดีของผมเมาจนประคองตัวไม่อยู่แล้ว เลยนั่งซบกับอกผม

“...ก็พี่อ่ะชอบให้ดอกไม้โผมอยู่เรื่อย คิดอารายกับโผมรึเปล่า”
“คิดซิครับ แล้วน้ำล่ะครับคิดอะไรกับพี่บ้างมั๊ย”

“ม่ายรู้ครับ ก็เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน แถมเป็นลูกผู้ชายคนเดียวทั้งคู่ ผมว่าคุณพ่อไม่ปลื้มแหง๋ๆ”

ผมชอบจริง ๆ เวลาน้องน้ำเมามากๆ นี่ เขาพูดตรงดีครับ ยิ่งหน้าแดง ๆ ตาปรือ ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ยิ่งส่งให้น้องดูน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก กลิ่นกายหอม ๆ รวมกับกลิ่นบรั่นดี ทำให้ผมรู้สึกมีอารมณ์

พวกคุณคงคิดว่าผมเก่งที่ทนมาได้ถึงทุกวันนี้  ก็ไม่เชิงครับ ก็อาศัยเวลาน้องเมา ๆ นี่แหล่ะ แทะ ๆ เล็ม ๆ พอให้หายเครียด ว่าแล้วก็หอมแก้มน้องฟอดใหญ่

“อ๊ะ พี่หอมผมเหรอ?” ร่างโปร่ง ที่หน้าแดงอยู่แล้ว ยิ่งแดงขึ้นอีก เอามือลูบแก้มตัวเองเบา ๆ
“เปล่า เห็นแก้มแดง ๆนึกว่าร้อน พี่เลยเป่าให้” ชายหนุ่มหลุดยิ้มนิด ๆ คนน่ารักของเขา เมาจนแยกแยะอะไรไม่ออกแล้ว

“งั้นผมเป่าให้พี่บ้าง อื้อ”

เมื่อคิดว่าพี่เขาทำอะไรให้ ก็อยากจะทำตอบแทนด้วย แต่ยังไม่ทันจะจบคำ คนเมาไม่รู้เรื่อง ก็ถูกปิดปากด้วยปากของชายหนุ่ม เริ่มแรกด้วยจูบอย่างแผ่วเบา  ค่อย ๆ ใช้ลิ้นเลียริมฝีปากหวานล้ำให้ค่อย ๆ เผยอ ปากรับลิ้นร้อนที่ส่งเข้าไปสัมผัสลิ้นนุ่มที่ดูจะยังตื่น ๆ กับสิ่งแปลกปลอมที่รุกล้ำ ซักพักจำต้องถอนจูบเพื่อให้คนเมาได้มีโอกาสหายใจหายคอ “ฮ๊า ฮ๊า” คนเมาหายใจหอบอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ มือไม้อ่อนละทวย ชายหนุ่มจ้องมองอย่างพึงพอใจ แล้วจึงกดจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เพื่อดีกรีความเร่าร้อนยิ่งขึ้น ยิ่งได้รับการตอบสนองจากคนเมา ลิ้นร้อนส่งเข้าลุกล้ำทั่วทั้งโพรงปาก ลิ้นนุ่มก็เหมือนจะไม่ยอมแฟ้ส่งเรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัด ชายหนุ่มยิ่งส่งจูบที่เร่าร้อนรุนแรง จนคนเมาร้องคราง เอนหลังชนกับโซฟามือน้อยกำแขนของอีกฝ่ายแน่นขึ้น ตอนนี้ร่างหนาพลิกตัวมาคร่อมร่างบางอยู่บนโซฟา

“อื้อ..อา “ร่างบางครางออกมา เมื่อชายหนุ่มถอนจูบ แล้วเริ่มไซร้ไปตามซอกคอ แก้ม จมูก และเปลือกตา และเรื่อยลงมาที่ซอกคออีกครั้ง วาทินขบเม้มที่ติ่งหูเบา ๆ เรียกเสียงครางจากคนเมาได้ไม่น้อย

“อ๊ะ อ๊ะ” ร่างโปร่งรู้สึกเสียวซ่าน บิดตัวเร่า

ตอนนี้สติชายหนุ่มก็เหลือน้อยเต็มที จากที่คิดแค่จะแทะ ๆ เล็ม ๆ ดูท่าทางจะฉุดไม่อยู่ซะแล้ว

เอาว่ะ เปลี่ยนแผน ปล้ำน้องมันซะตรงนี้เลย ไม่ต้องรอทำตามแผนแล้ว น้ำครับพี่รักน้องนะครับ ถ้าเป็นของพี่แล้วพี่จะรับผิดชอบทุกอย่าง รักจริง ไม่มีทิ้งขว้าง










TTTTTTTTT
TTTTTTTTT
“ใครว๊ะ” แม่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ใครมันบังอาจโทรมาขัดจังหวะว่ะ

ตอนแรกก็ว่าจะไม่รับ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เกิดเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องฉุกเฉินจะทำยังไง จำต้องผละจากคนน่ารักที่นอนระทวย เสื้อผ้าหลุดรุ่ยอยู่ที่โซฟาอย่างเสียดาย

พอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาก็ต้องแปลกใจ

“เฮ๊ย ไอ้เชน มรึง แม่งโทรมาทำไมป่านนี้ว๊ะ ไม่รู้หรือไงว่าเมืองไทยมันกี่โมงกี่ยามเข้าไปแล้ว” ไอ้ลูกขี้ทูต มรึงจะโทรมาทำม๊ายยยย แถมเสือกโทรมาตอนกูกำลังจะเผด็จศึกน้องเนี๊ยะ

“ไอ้ Here รับโทรศัพท์ ก็ด่ากูเลยนะมรึง กูไม่มีเรื่องกูจะโทรมาดึกๆ ดื่น ๆ ทำซากมึงหรือว๊ะ”
“อะ ๆ ว่ามา ถ้าไม่เรื่องใหญ่จริง ๆ มรึงอ่ะโดนแน่”

“เอ๊อ กูอุตส่าช่วย แม่งกวนตีน อย่ารู้เลยมรึง แก้ปัญหาเอาเองล่ะกัน”
“เออๆๆ ไม่ว่าแล้ว ๆ คุณชาย เชนครับ กระผมอยากรู้ครับ ขอบคุณที่โทรมานะครับ”

“ยังทำเล่นอีกนะมรึง กูจะโทรมาจะบอกว่าแผนแตกแล้วเว๊ย”
“ห๊ะ แผนเหี้ยไรว๊ะ?

“ก็แผนแยกเมย์ออกจากน้องน้ำของมรึงไง เค้ารู้ความจริงแล้ว กูเสือกเปิดเมล์ทิ้งไว้ เขาเลยเห็นเมล์ที่กูคุยกับมึงเรื่องเค้านะซิ”







อ่า........ชิบหายล่ะ

[Lily teddy]

จ๊าก พลิกผันไปในทางที่แย่ซะด้วย คราวนี้น้องน้ำคงไม่ต้องหาเวลาไปเคลียร์กะน้องเมย์แล้วล่ะ
งานนี้น้องเมย์คงบินกลับมาทวงน้องน้ำคืนแน่เลยพี่ทิน เพราะงั้นอย่าหาว่าใจร้ายเลยนะน้องน้ำ
พี่ทินควรจัดการให้น้องน้ำตกเป็นของพี่ทินไปซะเลยดีมะ น้องน้ำจะได้ไม่มีหน้ากลับไปหาน้องเมย์ไง
เอ๊ มันดูชั่วร้ายไปป่าวหว่า เดี๋ยวกลายเป็นไม่ไปหาน้องเมย์แต่ก็โกรธเกลียดพี่ทินไปด้วยเลยอะดิ
แล้วอย่างงี้พี่ทินจะแก้ตัวกะน้องน้ำยังไงล่ะ เพราะน้องเมย์ต้องกลับมาฟ้องน้องน้ำแน่ว่าพี่ทินทำอะไรไว้บ้าง 
หรือพี่ทินจะยืดอกรับไปเลยว่าที่ทำเพราะรักน้องน้ำจริง ๆ และไม่อยากให้ได้แต่งกะผู้หญิงโลเลอย่างน้องเมย์ ดีล่ะ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า 
Happy Valentine's Day จ้า 

[limpingping]

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ สำหรับทุก ๆ คน นะค่ะ มีคู่ก็ขอให้รักกันยืด ไม่มีคู่ก็ขอให้ได้คู่ในเร็ววัน

[limpingping]

แหม๋ๆๆๆๆๆ กำลังจะเข้าทางพี่ทิน ดันมีโทรศัพท์ มาขัดจังหวะซะนี่
หลังรับสาย ดูพี่ทินเราจะเป๋ไปเลย 
มาดูกันเถอะว่าพี่ทินจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์ฉุกเฉินนี้อย่างไร
สู้เขานะี่พี่ทิน

*******************************************


แผนที่ 18 พายุเข้า

ภายในห้องประชุม ที่กำลังถกกันอย่างเคร่งเครียด ต่างฝ่ายต่างโต้เถียงกันถึง แคมเปญจัดการโรงแรมสำหรับซีซั่นหน้า โดยที่วาทินนั่งทำหน้านิ่งๆ ดูเหมือนเขากำลังตั้งใจฟังการประชุม แต่จริง ๆ แล้ว ใจของเขาไม่ได้อยู่ในที่ประชุมแห่งนี้เลย






สายจากไอ้เชน เรื่องเมื่อคืน ทำเอาเขาแทบไม่เป็นอันนอน






อ้อ....น้องน้ำปลอดภัยดีครับ หลังจากวางสายไอ้เชน ผมก็เริ่มสติแตก จนหมดอารมณ์ทำอะไรน้องแล้วล่ะครับ จัดการแต่งตัวน้องให้เรียบร้อย แล้วพาไปนอนที่เตียงผมนั่นแหล่ะครับ น้ำหลับสนิท หลับสบายถึงเช้าเลย ตื่นมาอย่างสดชื่น มาทำงานอย่างสดใส (อ๊า แสบตา)

นั่นไงครับ นั่งอยู่ข้างกรรมการกรณ์  หันมาส่งยิ้มหวานให้ผม แถมเมื่อเช้ายังเอ่ยขอบคุณผมที่ชวนเขาดื่มเมื่อคืน  “เหล้าอร่อยมากเลยครับ ไว้เราดื่มกันอีกนะครับพี่ทิน” เขาบอกว่าอย่างนั้น

ส่วนผมนะเหรอ หลังจากได้รับโทรศัพท์ จากไอ้เชน เพื่อนผมที่เป็นลูกชายท่านทูต ที่ให้ไปตกยัยเมย์ ว่าแผนที่ต้องการจะแยกเมย์ ออกจากน้องน้ำของผม แตกแล้ว เมย์รู้เรื่องแล้ว และเธอกำลังมาที่เมืองไทย เอาล่ะซิ เริ่มจะอยู่ไม่ติดล่ะ พยายามคิดกันกับไอ้เชน ว่าจะทำอย่างไงดี มันรีบเสนอจะกลับมาช่วยผมที่เมืองไทย ซึ่งผมก็เห็นดีด้วย เพราะตอนนี้ ผมไม่รู้เลยว่า ถ้าน้ำรู้ความจริง อะไรจะเกิดขึ้น

บ่ายแก่ ๆ ท่านประธานก็สั่งเลิกประชุม ทุกคนพากันเดินออกมาจากห้องประชุม วาทินจึงรีบรุดเข้าไปหาธารา

“น้ำครับ มากับพี่หน่อยซิครับ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“เอ่อ ... แต่ผมยังต้องสรุปรายงานการประชุมวันนี้ส่งให้คุณกรณ์นะครับ”   

“ไม่เป็นไร นิน่าจะทำแทนให้ รบกวนด้วยนะครับคุณนิน่า” หันไปบอกงานกับเลขาสาว ดึงกองเอกสารจากมือชายหนุ่ม ยัดใส่มือเลขาสาว พร้อมทั้งรีบดึงร่างบางให้ตามไปในห้องทำงานของเขา โดยไม่สนใจเลยว่านิน่าจะโวยวายประท้วงกับการยัดเยียดงานให้เธอ

เมื่อเข้ามาในห้องทำงานของผมแล้ว น้ำมีท่าทีงงเล็กน้อย แสดงว่า เมย์ ยังไม่ได้ติดต่อมา แล้วผมล่ะควรทำยังไงดี ...............สารภาพความจริงเลยดีมั๊ย (ขนาดนักโทษยอมสารภาพผิด ศาลยังลดความผิดให้ครึ่งหนึ่งเลย) หรือผมควรจะรอไอ้เชนก่อน

“พี่ทินมีธุระอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ?” พี่ทินมีท่าทีแปลกมาก ๆ วันนี้ ดูลุกลี้ลุกลนชอบกล
“เอ่อ น้ำครับ พี่...พี่มีเรื่องจะ....บอก” ช่วงกำลังสับสน ผมก็คิดว่าบอกไปบางส่วนน่าจะลดทอนความผิดลงไปได้บ้าง

“ครับ ?” น้องเอียงคอมอง ทำหน้าตาสงสัยได้น่ารักมาก เอ่อ มันใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนี้เหรอ
“คือ...ที่จริงแล้ว พี่....” พี่ทินเหมือนกำลังพยายามจะพูดอะไรซักอย่าง ผมก็รอลุ้นอยู่

TTTTTTTTTTTT

เกือบกรี๊ดแตก จนเสียลุกหล่อ เมื่อเสียงโทรศัพท์ของน้ำดังขัดจังหวะก่อนที่ผมจะสารภาพออกไป

“อ้อขอโทษนะครับ ขอผมรับสายก่อน คุณพ่อโทรเข้ามาครับ”
“อ๊ะ เชิญครับเชิญ” เฮ๊ย ตกใจแทบช็อก นึกว่าเมย์ โทรเข้ามา

“ครับพ่อ.....ครับ มีอะไรหรือครับ โทรหาผมแต่เช้า .....จริงเหรอครับ...ครับพ่อ ผมจะไปตอนเลิกงานครับ.......ขอบคุณครับพ่อ สวัสดีครับ”
“มีอะไรเหรอครับท่าทางตื่นเต้น แล้วเย็นนี้จะกลับไปที่บ้านเหรอครับ”

“ครับ พี่ต้องไม่เชื่อแน่เลย เมย์เธอกลับมาแล้วครับ ตอนนี้เธอไปหาผมที่บ้าน คุณพ่อเลยตามให้ผมกลับบ้านครับ” ธารายิ้มอย่างยินดี ก็เขาพยายามติดต่อเมย์ตลอด ไม่คิดเลยว่าเมย์จะเป็นฝ่ายมาหาเขาเองถึงที่นี่

ใช่ ไม่อยากจะเชื่อ (ม๊ายยยยยยยยยยจริงงงงงงงงง – เสียงตะโกนในใจลึก ๆ) ผมว่าหน้าผมคงซีดจนไม่มีสีเลือดเลยมั้ง ผมเพิ่งได้รับข่าวจากไอ้เชนเมื่อคืน บ่าย ๆ เมย์โผล่มาที่นี่แล้ว เรื่องมันเกิดเร็วมาก ยังตั้งรับไม่ทัน

“น้ำครับ พี่มีเรื่องจะบอ..” ไม่ได้การต้องรีบ ๆ สารภาพ (บางส่วน) ก่อน

“คุณวาทิน อยู่นี่เอง เราต้องไปพบกับคู่ค้ารายใหม่นะครับ เราไม่มีเวลาแล้วนะครับ ทางโน้นค่อนข้างเคร่งครัดเรื่องเวลา ไปกันเถอะครับ” เฮ๊ย มันอะไรกัน ไม่ใช่ในหนังนะ พอความจริงกำลังจะเปิดเผย ก็มักมีคนมาขัดขวาง เอาไงเอากันดีวะ หรือควรรอดูท่าที เมย์ก่อนดีกว่า ว่าเธอต้องการอะไร เพราะถ้าเธอจะมาแฉ ก็คงโทรมาบอกน้ำก่อนแล้ว

ถึงเรื่องมันจะเป็นแผนของผม ที่ต้องการจะแยกน้ำกับเธอ แต่ก็เป็นเพราะเธอทำตัวเองต่างหาก

“น้ำครับรอพี่ตอนเย็นนะครับ พี่จะไปบ้านน้องด้วย” ก่อนจะถูกพี่โน่ ฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ลากพี่ทินออกจากห้องทำงานไป พี่แกก็หันมาตะโกนบอกผมว่าจะไปบ้านผมด้วย เอ่อ พี่ครับ พี่จะอยากไปบ้านผมทำไมอ่ะ หรือว่าพี่อยากจะเจอเมย์ ผมไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของพี่ทินเท่าไหร่เลย (วัยรุ่นงง)

ณ บ้านสิทธสุทธิพงศ์

เหอะ ไม่อยากจะคุย แต่ผมไม่เคยกลัวอะไรมาก่อนเลยเลย ตอนสมัยเป็นวัยรุ่นก็กล้าบ้าบิ่น ซะจนเรื่องชื่อ นักเลงย่านใหนที่ว่าแน่ ๆ ก็ยังต้องยอมสยบให้กับวาทิน

แต่ตอนนี้ ฝ่ามือผมกำลังชื้น กว่าจะลงจากรถยนต์ที่เข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หรูได้ ก็กินเวลาไม่น้อย จนน้องน้ำต้องสะกิดให้ผมรู้สึกตัว แต่ละย่างก้าวที่เดินตามร่างบางเข้าไปในตัวบ้าน มันช่างยากเย็น นี่ผมกำลังเดินเข้าแดนประหารหรืออย่างไร

“สวัสดีครับคุณพ่อ”  / “สวัสดีครับคุณลุง” คุณลุงธาร เดินออกมารับที่หน้าประตูบ้าน ท่านยิ้มรับทันทีเมื่อเห็นว่าใครมากับลูกชายท่าน

“น้ำมาแล้วเหรอลูก  อ้าว หลานทินก็มาด้วย ดีเลย อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันนะ”

“พ่อครับ แล้วเมย์?...”

“เมย์อยู่นี่ค่ะน้ำ”

“เมย์”

หญิงสาว หน้าตาสะสวย ดวงหน้ารูปไข่ ผิวสวยใส ดวงตาไม่โตมากยาวรี บ่งบอกเชื้อสายจีน จมูกโด่งเชิดเล็กน้อย ริมฝีปากสีสวยสดแย้มยิ้ม โดยรวมแล้วเธอช่างดูสวยสง่าจริง ๆ

ถ้าผมไม่มีใครคนหนึ่งในใจ ผมคิดว่าผมอาจจะตกหลุมรักหญิงสาวที่ก้าวออกมาจากตัวบ้านอย่างแน่นอน แต่ละย่างก้าวของเธอบ่งบอกถึงความมั่นใจในตัวเอง

แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ ผมใจเต้นแรง เป็นเพราะตื่นตะลึง ผมต้องแข่งกับผู้หญิงคนนี้นะเหรอ? ผมเคยวาดภาพว่าเธอคงจะเป็นคนสวยที่ดูฉูดฉาด แต่ไม่เลย เธอดูน่ารัก นุ่มนวล สุภาพ งามสง่า.....ผมชักไม่แน่ใจแล้ว ว่าผมจะเป็นผู้ชนะ

“เมย์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมไม่ติดต่อมาก่อนผมจะได้ไปรับ” ธาราดีใจมากที่เห็นคนรัก รีบเดินเข้าไปจับมือจับแขนทั้งสองข้าง

“เพิ่งถึงเมื่อเช้านี่ล่ะค่ะ เมย์อยากมาเซอร์ไพรส์น้ำ” เมย์ที่สูงพอ ๆ กับน้ำ ยื่นหน้าไปหอมแก้มหนุ่มคนรัก

“งั้นคุณก็ทำสำเร็จแล้วล่ะ” น้ำยิ้มแก้มแทบปริ แล้วหอมแก้มเธอกลับ

“ว่าแต่...คุณคนนั้น?” เมย์ชำเลืองมองมาที่ผม ประหนึ่งพึ่งจะสังเกตเห็น ขอบอกว่า สะตอมากครับ ผมก็ยืนอยู่ข้าง ๆ น้ำนั่นแหล่ะครับเธอจะไม่เห็นผมตั้งแต่แรกได้อย่างไร (พี่ทินใจเย็น ๆ ฝ่ายโน้นเขาเป็นผู้หญิงนะ – เป็นผู้หญิงแล้วไงล่ะ)


“อ้อ..นี่พี่วาทินครับ เป็นเจ้านายของผม และเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของคุณพ่อ แล้วก็พี่ทินครับ นี่เมย์ครับ” น้ำที่ดูเหมือนจะลืมผมไปครู่หนึ่ง รีบ ๆ กระวีกระวาดแนะนำเราทั้งสองคน

“สวัสดีค่ะ พี่วาทิน” หญิงสาวยิ้มหวาน ยกมือไหว้อย่างอ่อนช้อย (อ้อ ไอ้พี่คนนี้นี่เอง เจ้าของแผนการ ชิส์ เกาะติดน้ำเลยนะ)
“ส..สวัสดีครับ คุณเมย์” ชายหนุ่มรับไหว้ รีบ ๆ ปรับสีหน้า (สวยสง่า น่าหลงใหล ไม่แปลกที่น้ำจะรักหล่อนมาก)

“เอ้า เด็ก ๆ อย่ามัวแต่ยืนคุยกันหน้าบ้าน ไป ๆ พ่อให้คนจัดโต๊ะอาหารไว้แล้ว”

ระหว่างมื้ออาหารค่ำที่บรรยากาศ สบาย ๆ ธาราคุยกับเมย์ หลายเรื่อง แต่ไม่ได้ถามถึงเรื่องที่ หญิงสาวโทรมาขอเลิก เพราะอยากคุยกันเป็นส่วนตัวมากกว่า หญิงสาวไม่ถือเป็นแขกแปลกหน้าสำหรับที่นี่ เพราะ น้ำเคยพาเธอมาที่บ้านหลายครั้งแล้ว และคนพ่อเองก็รับทราบว่าลูกชายเขามีแฟนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของลูก ถึงใจจริงจะอยากให้แต่งงานกับลูกสาวเพื่อนสนิทมากกว่า

ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากอาหารเลยวันนี้ ยิ่งมานั่งมอง ชายหนุ่มหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกำลังคุยกัน อย่างสนิทสนม คุณลุงธาร เองก็ท่าทางจะรู้เรื่องอยู่แล้วว่าเมย์เป็นแฟนกับลูกชายของท่าน แล้วแผนการที่ผมคิดไว้จะสำเร็จได้มั๊ยนะ?

แต่เดี๋ยวก่อน ก่อนที่ผมจะห่วงแผนในอนาคต ผมควรจะกังวลกับสถานการณ์ ตรงหน้านี้ดีกว่า เพราะเมย์ ไม่มีทีท่าอะไรเลย เธอพูดคุยเป็นปกติ บางคราก็หันมาพูดคุยกับผมบ้าง เธอคนนี้ดูจะไม่ธรรมดาแน่

“เอ่อ พวกเด็ก ๆ ตามสบายนะ พ่อคงต้องขอตัวล่ะ ชักง่วงแล้ว” คุณพ่อ(ตา) ขอตัวไปพักผ่อนหลังจากจบมื้อค่ำ แล้วพวกเราก็ย้ายมานั่งกันที่ระเบียงพูดคุยกันต่อ

“พี่วาทิน ค่ะได้ยินว่าพี่ชำนาญเรื่องโรงแรม และสถานที่ท่องเที่ยวมาก ถ้าเมย์จะขอปรึกษาจะเป็นการรบกวนมั๊ยค่ะ”
“ครับ ด้วยความยินดีครับ”

“เมย์ อยากไปเที่ยวใหนเหรอครับ ให้น้ำพาไปก็ได้”
“ทำเป็นพูดไป น้ำเองก็เพิ่งกลับมา รู้ที่ทางเหรอค่ะ”

“....” ก็จริงของเมย์ครับ ผมที่แทบไม่ได้อยู่เมืองไทยเลย จะไปรู้เรื่องที่ทางได้ยังไง

“ไม่เป็นไรครับ น้ำ พี่ยินดีให้คำปรึกษา ว่าแต่คุณเมย์ อยากไปเที่ยวใหนเหรอครับ”
“เมย์มีเวลาไม่มาก ขอกลับไปคิดก่อน แล้วเมย์จะโทรไปปรึกษานะค่ะ”

“เมย์ แล้วเมย์พักที่ใหน”
“โรงแรม XXXXXXX ค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะ” เหมาะเลย เขากำลังต้องการคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว
“ไม่เป็นไรค่ะ ให้พี่วาทินไปส่งเมย์ก็ได้ น้ำพักผ่อนเถอะค่ะดึกแล้ว จะได้ไม่ต้องเวียนไปเวียนมาด้วย”

“แต่”
“นั่นซิครับ น้ำวันนี้พักที่บ้านเถอะ ไม่ต้องห่วง คุณเมย์นะ พี่จะดูแลให้เธอถึงที่พักอย่างปลอดภัย หายห่วง” ผมรู้สึกได้ว่า เธอต้องการคุยกับผม เป็นการส่วนตัว

ธาราจำต้องยอมทำตาม เพราะไม่อยากทำให้หญิงสาวไม่พอใจ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ สองคนนี้ไปด้วยกันเลย ไม่ใช่ผมไม่ไว้ใจทั้งคู่ แต่ผมรู้สึกผิดอย่างไรไม่รู้





ระหว่างทางที่วาทินขับรถไปส่งเมย์ ทั้งคู่นั่งนิ่งเงียบมาตลอด เหมือนจะดูท่าทีอีกฝ่าย จนเป็นเมย์ที่ทนไม่ไหว พูดขึ้นมาก่อน

“พี่วาทิน รู้จัก พี่เชนใช่มั๊ยค่ะ”
“......” วาทินไม่ตอบ ต้องการดูสถานะการณ์ก่อน

“ต้องรู้จักอยู่แล้วนี่คะ ก็พวกพี่คุยกันทางเมล์นี่นา”
“.....” รู้อยู่แล้ว ยังมาแสแสร้ง ถามอีก

“พี่ทำไปเพราะอะไรค่ะ พี่เป็นเกย์? พี่ชอบน้ำ?”
วาทินสูดหายใจเข้าปอดก่อนจะเอ่ยตอบ
“มันก็อย่างที่คุณเมย์คิดนั่นแหล่ะครับ” ตายังมองตรงไปที่ถนน แต่ก็เหลือบมองหญิงสาว เพราะไม่รู้ว่าหล่อนต้องการอะไร



“งั้นเมย์ขอบอกเลยว่า พี่คงต้องตัดใจ”
“.....” วาทินหันขวับมาจ้องหญิงสาว แบบไม่เชื่อว่าเธอจะพูดประโยคนี้ออกมา ในเมื่อเธอบอกเลิกน้ำไปแล้ว

“เมย์ มาทวงคนของเมย์คืน พี่ก็รู้ น้ำเค้ารักเมย์”
“แล้วเมย์รักน้ำ?” ไม่ใช่ผมหลงตัวเอง แต่ผมมั่นใจว่าน้องเริ่มมีใจให้ผมแล้วแน่นอน

หญิงสาวหันควับมามองคนขับรถที่ตอนนี้หันกลับไปมองตรงที่ถนน

“ก็เพราะพี่ใช้วิธีสกปรก พี่วางกับดักเมย์” หญิงสาวตะวาด ใช้น้ำเสียงโกรธเกรี้ยว

“กับดัก หึ ๆ เข้าใจพูดนะ จริง ๆ พี่ไม่รู้หรอกว่าไอ้เชน มันทำอะไรไปบ้าง เพราะพี่ไม่ได้วางแผนอะไรกับมัน แค่ให้มันเข้าไปทำความรู้จักเมย์ เท่านั้น เพราะพี่อยากจะรู้ว่าเมย์ คู่ควรกับน้ำรึเปล่า” จริงครับ ก็ผมแค่อยากรู้จักผู้หญิงคนนี้ ว่าเธอจะรักน้ำจริง แท้แค่ใหน ข้อมูลและเรื่องราวต่าง ๆ ก็มาจากไอ้เชนล้วน ๆ

เมย์ก้มหน้ากัดฟันแน่น ใช่ สิ่งที่วาทินพูดมาถูกแล้ว เชนแค่เข้ามาทำความรู้จักเธอเท่านั้น แต่เป็นเธอเองที่ เผลอไผลไปกับชายคนนั้น ก็เขารูปหล่อ ในขณะที่น้ำก็หล่อ แต่ออกไปในแนวน่ารัก เขาเป็นลูกชายท่านทูต ในขณะที่น้ำร่ำรวย แต่ก็ไม่มีเกียรติเทียบเท่า และเขาอยู่ใกล้มือเอื้อม ในขณะที่น้ำจากเธอกลับเมืองไทยมาก่อน ถึงเราจะคุยกันทางโทรศัพท์ แต่ก็ไม่อาจทำให้เธอหายเหงาได้

เมย์ยังคงก้มหน้านิ่ง จนรถเลี้ยวเข้าไปจอดภายในโรงแรมที่หญิงสาวพัก

“ถึงยังไง ๆ เมย์ก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า น้ำเป็นของเมย์ และเราจะแต่งงานกัน” เมื่อรถจอดสนิท หญิงสาวหันมาพูดด้วยเสียงที่แข็งกร้าว ก่อนจะก้าวลงจากรถ แล้วปิดประตูคืนดังปัง

วาทินมองตามหญิงสาวจนเธอลับเข้าไปในโรงแรม ถึงยังไงเขาก็มีน้องสาว หญิงสาวคนเดียวมาพักโรงแรม ยังไงเขาก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี แต่จนแล้วจนรอด รถก็ไม่ได้เคลื่อนตัวออกจากที่เดิม ชายหนุ่มรู้สึกหมดแรง เขาอยากได้ยินเสียงน้ำ จึงยกโทรศัพท์ กดโทรออกไป มันออกจะดึกไปหน่อย ไม่รู้น้ำนอนรึยัง



“ครับ พี่ทิน” เสียงคนน่ารักรับสายหลังจากเสียงเรียกดังไม่กี่ครั้ง
“นอนรึยังครับน้ำ”นั่งมองเงาตัวเองในกระจกข้างคนขับ ไมวันนี้มึงดูโทรมจังวะ

“ยังครับ” เสียงน้องที่ได้ยินจากโทรศัพท์ รู้สึกว่าสั่นนิด ๆ

“ยังไม่หลับเพราะมัวแต่คิดถึงใครอยู่เหรอ” หยอดไป หวังจะได้ยินคำตอบอะไรก็ได้ แต่ให้ดี คิดถึงพี่นะครับ
“....” แต่ปลายเสียงกลับเงียบไป ใจพี่หาย น้องจะรู้มั๊ย

รอซักครู่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมานอกจากเสียงลมหายใจที่บอกว่าอีกคนยังฟังอยู่

“พี่ส่งคุณเมย์ ถึงโรงแรมเรียบร้อยแล้วนะครับ”
“...ครับ ขอบคุณครับพี่”

 “....” พอเป็นเรื่องของเธอคนนั้น น้ำกลับมามีเสียงอีกครั้ง น่าน้อยใจ

“พี่ทิน?” น้องคงงงว่าทำไมผมเงียบไป ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะจับจูบให้หายงงเลย ชอบทำให้พี่น้อยใจดีนัก


“พี่อยากไปรับน้ำกลับไปนอนที่บ้านเราจัง” ขนลุกนิด ๆ เมื่อได้ยินเสียงหล่อ ๆ ของพี่ทินอ้อนมา
“...” พี่ทินใช้คำว่าบ้านเรา มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมาก ผมอยากเห็นหน้าพี่ทินมากเลย ตอนนี้ แต่ผมก็อยากจะขอเวลาอยู่กับตัวเองซักพัก เพราะว่าผมรู้สึกสับสนมาก ที่เมย์กลับมาหาผม เธอ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมไม่เข้าใจเธอ แต่สิ่งสำคัญที่สุด ผมไม่เข้าใจตัวเอง ผมควรจะดีใจที่เมย์ มาหา แต่..............

“น้ำครับ ฟังพี่อยู่มั๊ย ....พี่ขอโทษนะ ที่พูดอะไรแปลก ๆ ไป น้ำไปนอนเถอะ พี่ก็กำลังจะกลับแล้ว”
“ครับ ขับรถดี ๆ นะครับพี่”

“ครับ ฝันดีนะครับ คนดี”
ธาราตัดสายทันทีที่วาทินพูดจบ เพราะตอนนี้หัวใจเขาเต้นแรงมาก คนดี คำ ๆ นี้ ทำให้เขานึกถึงค่ำคืนแรกที่พวกเขารู้จักกัน พี่ทินก็เรียกเขาอย่างนี้ ถ้าพี่เขาไม่หลับไปเสียก่อน ก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ยิ่งคิด ก็ยิ่งร้อนวูบวาบ คืนนี้เขาจะหลับลงหรือเปล่ายังไม่รู้ จะให้หลับฝันดีได้ยังไง ไอ้พี่ทินบ้า

[Lily teddy]

นึกว่าพี่ทินจะมีงานเข้าซะแล้ว ถึงตอนนี้พี่ทินจะแทบกริ๊ดอยู่หลายรอบ แต่ก็ยังถือว่ารอดไปได้
แล้วที่น้องเมย์ไม่รีบแจ้นไปฟ้องน้องน้ำ เพราะกลัวว่าน้องน้ำจะรู้ถึงความโลเลใจง่ายของตัวเองด้วยล่ะสิ
สงสัยต้องรอพี่เชนกลับมา ไม่แน่น้องเมย์อาจเป็นฝ่ายกลัวว่าพี่เชนจะเอาเรื่องไปบอกน้องน้ำก็ได้
แล้วถึงจะห่างกัน แต่แค่คำเดียวสั้น ๆ พี่ทินก็ทำให้น้องน้ำหวั่นไหววูบวาบ ไม่เป็นอันนอนซะแล้ว
อย่างงี้ต่อให้น้องเมย์จะมีแผนอะไร  พี่ทินก็ได้ใจน้องน้ำไปกว่าครึ่งแล้วล่ะเนอะ สู้ ๆ พี่ทิน
รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า 

[MK]

อย่าลืมลงกฎเล้าเน้อออออออ  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[limpingping]

พี่วาทินฝากมาบอกว่า  "ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ ผมเองก็คิดว่างานจะเข้าซะแล้ว
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าทำไมคุณเมย์ เธอยังไม่มาแฉผม กับน้องน้ำ
ก็ดีครับ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะมาไม้ใหน หรือมีแผนอะไรมาทวงคืนอีก
แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอก ยังไง ๆ น้องก็ต้องเป็นของผม 
เฮ้อ วันนี้ผมเหนื่อยมากเลยครับ ขอไปพักก่อน  พรุ่งนี้ยังต้องคิดหาทางรับมือกับฝ่ายโน้นอีก
ถึงเป็นผู้หญิง ผมก็ไม่อ่อนข้อให้หรอกครับ (คร้า เป็นสุภาพบุรุษมากค่ะพี่  )

********************************************************************



แผนที่ 19 เปิดศึกชิงนาย

วันนี้ ผมรีบตื่นแต่เช้า เพื่อจะไปรับน้ำที่บ้าน แต่พอโทรไปน้องก็บอกว่า ถึงบริษัทแล้ว เอ่อ....... น้องครับ นี่มันเพิ่งจะ 7 โมงเช้าเองนะครับ น้องจะไปช่วยลุงยามเปิดบริษัทเหรอครับ

ทำให้ผมต้องรีบรุดไปที่บริษัททันที  เฮ๊ย !!!!! ทำไมวันนี้รถแม่งติดจังวะ ปกติเวลานี้ยังไม่ติดมากขนาดนี้นี่หว่า หรือจะเป็นลางอะไรรีเปล่า ตอนนี้ ไม่ว่า จะเห็น หมาขี้ แมวเยี่ยว จิ้งจกมองหน้า หรือตัวเอี๊ยอะไร ผมก็ผวาไปหมดแล้ว เพราะไม่รู้ว่าเมย์เขาคิดอะไรอยู่ เงียบจนน่ากลัว กลัวพายุเข้าหลังจากทะเลราบเรียบจริง ๆ

กว่าจะมาถึงบริษัท ก็เกือบจะได้เวลาทำงานแล้ว คุณนิน่าเจ้าเก่า ก็ทำงานดี๊ดี ไม่มีบกพร่อง เวลาเข้างานปุ๊บ ยกกองเอกสารมาปั๊บ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันดูเหมือนจะมีเอกสารเร่งด่วนอะไรนักหนาวันนี้ เยอะแยะไปหมด

โธ่เว๊ย แล้วอย่างนี้ผมจะหาเวลาที่ใหนไปหาน้องน้ำว่ะ







“พี่ทินครับ” ท่าจะเป็นเอามากกู หูแว่วได้ยินเสียงน้องเรียกชื่อ





“พี่ทินครับ...........” เงยหน้ามาอีกที.... อ้าว.... น้องมายืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผมแล้ว ตัวจริง เสียงจริง ไม่ได้หูแว่ว โดยปกติน้องไม่เคยมาหาผมที่ห้องทำงานของผมเลย ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เป็นผมเองที่ได้แต่วิ่งโร่ไปหาน้องทุกทีที่ว่าง

“เอ่อ ครับ มีธุระอะไรกับพี่เหรอครับน้ำ”
“......พี่ไม่ทานข้าวเหรอครับ?” อึ้งไปนิดนึงครับ จะมาหาพี่ทินนี่ ผมต้องมีธุระเหรอครับ ก็นี่มันเที่ยงกว่าแล้ว รออยู่ที่ห้องทำงานก็ไม่เห็นพี่ทินมาชวนไปทานข้าวซักที (ปกติไม่ถึงเที่ยงก็มารับทุกวัน)

“อ้าวเที่ยงแล้วเหรอครับ ขอโทษที งานด่วนมีมาเยอะมากเลยวันนี้” ร่างบางนิ่วหน้า ไม่เที่ยงแล้วครับพี่ นี่มันจะบ่ายแล้ว สงสัยคงออกไปข้างนอกไม่ได้แล้ว ต้องไปทานกันที่โรงอาหารนี่แหล่ะ

“อ้าว คุณธาราอยู่ที่นี่เอง ลิซโทรไปหาที่ห้องถึงไม่อยู่....มีคนมาขอพบค่ะ” อลิซ ผู้ช่วยฝ่ายประชาสัมพันธ์ มาตามคงโทรไปที่ห้องน้องแล้วไม่มีคนรับสาย ก็เค้ารู้กันทั้งบริษัทล่ะครับ ว่าผมกับน้องตัวติดกัน (อยากติดกันจริง ๆ จังเลย)

“ขอบคุณครับ” ธาราหันไปขอบคุณ
“ใครครับ คุณอลิซ” วาทินข้องใจว่าใครกันที่มาพบ ก็เพราะคนดีของเขาไม่ค่อยมีคนมาพบบ่อยนัก (รู้ทุกเรื่องว่ามีใครมาพบ ตอนใหน ยังไง ที่ใหน เพราะจ้างสายรายงานเป็นพิเศษ)

“สาวสวยค่ะ” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร บุกมาถึงบริษัทเลยนะแม่คุณ เหมือนจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ธารามีเจ้าของแล้ว




“น้ำค่ะ เมย์มาชวนไปทานข้าวค่ะ” ทันทีที่เราเดินเข้าไปในห้องรับรองของบริษัท คุณเมย์ก็ลุกขึ้นตรงเข้ามาหาน้ำทันที

“...น้ำเห็นเมย์เพิ่งมาเลยอยากให้เมย์พักผ่อนก่อน แล้วตอนเย็นหลังเลิกงานก็ว่าจะไปรับมาทานอาหารค่ำกัน” ธารายิ้มรับ และก็เป็นตามที่เขาพูด เพราะเห็นเธอมาเหนื่อย ๆ ก็อยากให้พักผ่อนก่อน ส่วนเขาก็ยังต้องทำงานในช่วงเช้าก่อนเหมือนกัน
 
“สบายมากค่ะ ไม่เหนื่อยเลย ว่าแต่เราจะไปทานอะไรกันดีคะ” หญิงสายยกยิ้ม ยกแขนโชว์กล้าม ถ้าไม่ติดอคติ ผมว่าเธอสวยน่ามองมาก

“เอ่อ น้ำกับพี่ทินกำลังจะไปทานอาหารกันพอดี”

“อ้าว พี่วาทิน สวัสดีค่ะ” หล่อนไม่เหยียบหัวผมก่อนค่อยทักล่ะ
“สวัสดีครับ คุณเมย์ พอดีเลย ผมนัดพวกน้องสาวไว้ด้วย เราไปทานข้าวกันเถอะครับ”

งานนี้ผมต้องการตัวช่วย จึงส่งไลน์ไปบอกพวกน้อง ๆ ให้ไปเจอกันที่ร้านอาหาร การอยู่กัน 3 คนกับ น้ำและหญิงสาว ทำให้ผมรู้สึกไม่มั่นใจ เพราะเมย์จะควบคุมเกมส์ เธอรู้จักน้ำดีกว่าผม

ภายในร้านอาหาร

ทันทีที่กลุ่มเราเดินเข้าไป สายตาทุกคู่หันมามองตาม เพราะทุกคนหน้าตาหล่อ สวย น่ารัก จนผู้ชายบางคนถึงกับมองจนคอหัน แต่ก็ต้องรีบหันกลับเพราะถูกแฟนพวกเขาดึงหู

วารีและวิทิตา ยกมือไหว้ พวกพี่ชาย และ(อดีต)แฟนพี่ชาย
“ไม่พบกันนานนะค่ะน้องนุช น้องวิ สบายดีมั๊ยค่ะ” เมย์รับไหว้พวกน้อง ๆ พร้อมทั้งไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ เพราะไม่เจอ สองสาวนานแล้วเหมือนกัน

“..ก็ดีค่ะ แล้วพี่เมย์ล่ะค่ะ” เป็นนุชที่ตอบ สายตาก็จ้องพินิจ (อดีต)แฟนพี่ชาย ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่าพี่เมย์สวยขึ้น เอ่อ น่าจะเรียกว่าเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลมากกว่าตอนคบกับพี่ชายของเธอ

“ดีมาก ๆ เลยจ๊ะ ยิ่งตั้งแต่ได้กลับมาเมืองไทย มาพบกับน้ำอีกครั้ง” สายตาของหญิงสาวมองตรงไปยังคนรัก ซึ่งอีกฝ่ายก็มองกลับมาเช่นกัน รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าหญิงสาว เพราะเธอมั่นใจว่า ใจของคนรักอยู่ที่เธอแน่นอน

“อะแอ่ม ....ที่พี่นัดพวกเธอมาด้วย เพราะคุณเมย์ อยากไปเที่ยวทะเล พี่เลยคิดว่าเราไปที่เกาะที่มีโรงแรมในเครือของบริษัท แถว ๆ เกาะช้างดีกว่า” วาทินพูดแทรก ขึ้นมาเพื่อจะลดบรรยากาศหวาน ๆ จนน่าเอียน ระหว่าง(อดีต)คู่รัก

“ดีเลยค่ะพี่ทิน วิไม่ได้ไปนานแล้ว คิดถึงที่นั้น น้ำทะเลสวยมาก ๆ นุชต้องชอบแน่ ๆ เลย”

“ใช่ครับ ทะเลเมืองไทยสวยจริง ๆ น้ำก็เพิ่งกลับมาจากไปสัมมนาที่ภูเก็ต” หนุ่มน่ารักพลันคิดถึงทะเลสวย ๆ ที่ภูเก็ต แล้วก็ยิ่งอยากจะไปเที่ยวทะเลอีก

“นั่นซินะครับ มันมีแต่เหตุการณ์ตื่นเต้นระทึกใจ” วาทินพูดให้สองแง่สองง่าม  แต่เมย์เหมือนจะเข้าใจ หญิงสาวชักสีหน้าเล็กน้อย แต่คนน่ารักของเขาดูจะคิดไปถึงเรื่องบางเรื่อง แก้มใสขึ้นสีระเรื่อ ทันที

“อ้อ น้องค่ะของซอสนี่เพิ่มหน่อยค่ะ” วิทิตาหันไปสั่ง ซอส ให้กับ นุชเพราะรู้ดีว่าคนรัก ไม่ว่ากินอะไร ซอสถ้วยเดียวไม่เคยพอ (ฉายาตัวกินซอส)
“ขอบใจจ๊ะวิ” สาวน้อยน่ารัก หันไปยิ้มให้คนรู้ใจ

“รู้ใจกันจริง ๆ สนิทกันดีเหมือนเดินเลยนะสองคนนี้” เมย์รู้จักกับวิทิตาผ่านทางนุช ในสายตาของหญิงสาว วิทิตาดูลุย ๆ ไม่นุ่มนิ่มเหมือนกับนุช ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามาคบกันได้ไง ไม่เหมือนกันเลยซักนิด

“ก็เรารักกันนี่ค่ะ” วิทิตายิ้มร่า พร้อมทั้งกอดคอคนรักโชว์ ซะเลย ไม่สนใจว่าใครจะเข้าใจว่าอย่างไร แต่เธอพร้อมจะประกาศให้โลกรู้ว่า รักคนในอ้อมกอดมากมายขนาดใหน

พรวด

แต่ดูเหมือนพี่ชายตัวดี จะไม่คิดอย่างนั้น น่าเกียดจริง ๆ พี่ทิน ดีว่าเป็นน้ำเปล่านะ พุ่งพรวดเกือบกระเด็นมาโดนแน่ะ


“เอ่อ....ขอโทษที.....สำลักน้ำลายตัวเองนะ” เอ่อ .....น้องวิครับ ออกสื่อเลยมั๊ย ถ้าจะประกาศซะโจ๋งครึ่มขนานนี้(ความจริงอิจฉาเล็ก ๆ)

“น้ำค่ะ ไปเป็นเพื่อนเมย์ ซื้อของสำหรับไปเที่ยวเกาะหน่อยซิค่ะ เมย์ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย” หญิงสาวเกาะแขนคนรัก พร้อมทั้งส่งสายตาอ้อน ๆ ไปให้

“......แต่ผมยังมีงานต้องไปทำต่อนะครับเมย์” ว่าพลางชำเลืองมองพี่ชายตรงข้ามที่ หน้าตาดูไม่ค่อยสบอารมณ์เอาซะเลย

“ไม่นานหรอกค่ะ พี่วาทินค่ะเมย์ขออนุญาต ขอตัวน้ำครึ่งวันนะค่ะ” ปากว่าอ้อนวอน แต่สายตาที่มองมาไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

“เอ่อ...” เอาไงดีว่ะ หล่อนดูเหมือนจะรู้ว่าเขาไม่มีทางปฏิเสธหล่อนแน่

“อุ๊ย พี่เมย์ค่ะ ให้นุช กับวิไปเป็นเพื่อนดีกว่ามั๊ยค่ะ พวกเราว่าง” น้องสาวตัวดี เอาศอกทุ้งเอวผมหน่อย ๆ เหมือนจะบอกว่าให้พวกหนูจัดการเอง เออดี ช่วยหน่อยเถอะน้อง

“นั่นซิครับเมย์ ไปกันแต่สาว ๆ คงจะสนุกกว่า และที่สำคัญน้ำยังมีประชุมค้างตอนเย็นด้วย”

“…..ก็ได้ค่ะ” ตอบรับอย่างเสียไม่ได้ จะดื้อดึงเอาตัวน้ำไปกับเธอก็คงไม่ดี เพราะยังไงพี่วาทิน ก็ยังมีศักดิ์เป็นเจ้านายของน้ำด้วย

หลังทานมื้อเที่ยงจบ สามสาวก็ไปช๊อบปิ้งกันโดย วาทินเรียกรถตู้ที่บ้านมาบริการ ส่วนตนเองและธารา ขับรถกลับไปที่ทำงาน

“เอ่อ พี่ทินครับ เย็นนี้ผมว่าจะพาเมย์ไปทานข้าว”
“อื้อเอาซิ เราจะไปร้านใหนกันดีครับ”
“เอ่อ...พี่ครับ ผมหมายถึง ผมกับเมย์”
“......”

“พี่ทินครับ ผมขอพาเมย์ไปทานข้าวนะครับ” มาคิดอีกที ทำไมผมจะต้องพูดเหมือนขออนุญาตพี่ทินด้วย

“ครับ........ก็ตามสบายครับ พี่ก็นึกว่าเราจะไปกันทั้งหมด ยังไงอย่ากลับดึกนะครับ เพราะพรุ่งนี้เราต้องออกกันแต่เช้า” ปากก็พูดอนุญาตไปอย่างนั้น แต่ในใจซิ ร้อนจนแทบอยากจะกระชากคนน่ารัก มาจูบหนัก ๆ ลงโทษที่คิดว่าเขาจะยอมให้ไปกันเมย์ง่าย ๆ นะเหรอ ไม่มีทาง

หลังจากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลย ธาราลอบชำเลืองมอง พี่ชายที่ปกติ ขี้เล่น ใจดี นิ่งเงียบไปอย่างน่าใจหาย สายตามองตรงไปที่ถนน นี่เขาสับสนอะไรอยู่ เขาพยายามติดต่อเมย์มาตลอด ทำไมเวลานี้ เมย์มาหาเขาถึงเมืองไทย ทำไมเขาถึงรู้สึกใจวูบหวิว บอกไม่ถูก




“เมย์ครับ ขอโทษนะครับ น้ำเพิ่งประชุมเสร็จ...”
“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่น้ำมารับเมย์ที่โรงแรมนะกี่โมงค่ะ”

“เอ่อ ไม่ใช่ครับเมย์ น้ำจะโทรมาบอกว่า กรรมการกรณ์ ต้องออกไปต้อนรับลูกค้าข้างนอก ท่านเลยวานให้ผมไปด้วย ...คิดว่าคืนนี้คงไม่ได้ไปรับเมย์ ไปทานข้าวแน่เลย เมย์หาอะไร ทานที่โรงแรมไปก่อนละกัน พรุ่งนี้น้ำจะไปรับตอน 6 โมงเช้านะครับ”

“....งั้นเหรอค่ะ ก็ได้ค่ะ........ว่าแต่น้ำไปกับคุณกรณ์ 2 คนเหรอค่ะ?” น้ำเสียงที่ฟังดูหงอยไป แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะก็เข้าใจว่าเป็นงาน

“อ้อ เปล่าครับ ไปกันหลายคน พี่ทินก็ไปด้วย”
“......”
“เมย์ครับ?”

“ค่ะ งั้นพบกันพรุ่งนี้นะค่ะ” หญิงสาวกัดฟันบอกคนรักออกไป แต่ในใจกลับร้อนรุ่ม เธอแน่ใจว่าการที่น้ำมารับเธอไม่ได้นั้น ไม่ใช่ความบังเอิญแน่ แต่เอาเถอะ เพราะอย่างไรก็ตาม น้ำเป็นคนดี มีความรับผิดชอบ เขาไม่มีทางจะทอดทิ้งเธอแน่

“น้ำครับ เสร็จรึยัง ไปกันได้แล้วครับ ทุก ๆ คนรออยู่”
“ครับพี่ทิน ...ผมเพิ่งโทรไปบอกเมย์ว่าไปรับเธอไม่ได้”

“โอ้ แย่จริง ใช่ ๆ น้ำบอกพี่แล้วนี่นาว่านัดกับเมย์ไว้ พี่ขอโทษที พี่ก็ลืมไป เอางี้ เดี๋ยวพี่รีบไปบอกคุณกรณ์ว่าน้ำไม่ว่างนะครับ” ตุ๊กตาทองต้องเป็นของผมแน่ครับ ก็ทั้งสีหน้า และน้ำเสียงที่สุดแสนจะสมบทบาท ผมเอาคุณกรณ์มาเป็นข้ออ้าง คนขยัน และขี้เกรงใจอย่างน้ำไม่มีทางปฏิเสธแน่

“ไม่ครับพี่ ไม่เป็นไร ผมไปได้ ยังไงพรุ่งนี้เราก็จะไปเที่ยวกันอยู่แล้ว” นั่นไง ผมบอกคุณแล้ว

“งั้นก็รีบไปกันเถอะครับ” ธาราที่กำลังเดินมุ่งไปข้างหน้า ไม่มีทางเห็นแน่ ว่าตอนนี้ ชายหนุ่มที่เดินตามหลังมา มีหน้าตากระหยิ่มยิ้มย่องขนาดใหน นี่ไม่รวม หู กับหางเดวิล ที่สะบัดไปมานะ

[Lily teddy]

โถ น่าสงสารน้องน้ำคนซื่อ(ที่สุดในเรื่องอะ) ถูกชิงตัวไปมาน้องน้ำยังไม่รู้อิโหน่อิเหน่
มีแต่นักแสดงตุ๊กตาทองอยู่รอบตัวทั้งนั้น แม้แต่สองสาวฝ่ายสนับสนุนพี่ทิน
อย่างงี้น้องเมย์ก็โดนรุมอะดิ (อิอิ สม) แต่น้องเมย์เธอคงไม่แคร์ เพราะยังไงแค่ออดอ้อนน้องน้ำก็ใจอ่อนล่ะ
แล้วอย่างที่ว่าถ้าไม่มีเหตุอะไรโอกาสที่น้องน้ำจะเป็นฝ่ายบอกเลิกน้องเมย์ก่อนคงเป็นไปได้ยาก
มันต้องมีตัวแปรแน่ ตอนนี้หวังพึ่งเพื่อนเชนของพี่ทินนะ ยังไงช่วยมาดึงน้องเมย์ไปทีเถอะ
เอ๊ หรือน้องเมย์จะยอมถอยถ้ารู้สึกว่าน้องน้ำไม่มีใจให้แล้วจริง ๆ
รอติดตามแผนการ(เจ้าเล่ห์)รัก ของพระเอกตุ๊กตาทองอย่างพี่ทิน และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า
 

[limpingping]

ตอนนี้จะมี ตัวละครที่เคยมีมาแต่เสียง แต่ตอนนี้เขาจะเข้ามามีบทบาทอย่างที่คุณ ๆ อาจจะ คาดถึง
มาติดตามปฏิบัติการล่อลวงน้องน้ำ ให้ตกหลุมรัก  (จนขึ้นมาไม่ได้) ของพี่ทินกันต่อดีกว่า

***************************************************



แผนที่ 20 แขกอีกคนที่คาดไม่ถึง

ทุกคนตื่นแต่เช้า เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางด้วยรถตู้ วาทินตื่นเช้าเป็นนิสัยจึงไม่ค่อย มีอาการง่วงมาก นั่งเบาะหน้า กับนายสน คนขับรถ หลังจากแวะรับเมย์ที่โรงแรมแล้ว รถตู้ก็วิ่งตรงสู่เป้าหมาย

ชายหนุ่มหันหลังไปมองก็เห็น พวกน้องสาวนั่งหลับหัวชนกัน มีผ้าห่มผืนหนาคลุมไว้ทั้งสองคน อื่อ....เตรียมพร้อมมากน้องพี่ ส่วนน้ำกับเมย์ ยังไม่หลับ นั่งคุยกันเบา ๆ นาน ๆ ทีน้ำก็จะเงยหน้ามามองเขาบ้าง พอสบตากันน้องจะหลบตาทันที ผิดกับเมย์ ที่พอมองมาก็จะจ้องเขาอย่างกับจะกินหัว

กว่าจะถึงโรงแรมที่เกาะ ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว วาทินติดต่อกับทางโรงแรมไว้ก่อนแล้ว พอไปถึงอาหารเที่ยงก็พร้อมเสริฟทันที ตัวห้องอาหารยื่นออกไปที่ชายหาด วันนี้อากาศไม่ค่อยร้อนมาก ลมทะเลพัดเอื่อย ๆ ตลอดเวลา วาทินนั่งที่หัวโต๊ะ ด้านขาวเขาคือน้ำ และเมย์ นั่งหันหน้าไปทางชายหาด ส่วนวิ กับนุช นั่งด้านซ้าย หันหน้าไปทางเข้าห้องอาหาร

“อาหารทะเลที่นี่สด อร่อยมากเลยค่ะพี่ทิน” นุชเจริญอาหาร เพราะอาหารทะเลที่หลากหลาย น่ากินสุด ๆ

“อร่อยก็กินเยอะ ๆ นะจ๊ะ นุชนะผอมเกินไปแล้ว ดูอย่างยัยวิซิ กินอย่างกับพายุ” ส่งยิ้มหวานให้ ว่าที่ (น้อง) เมีย ด้วยความเอ็นดู นุชดูตัวเล็ก บอบบางมากเลย ถ้าเทียบกับน้องสาวของเขาแล้ว

“พี่ทินอย่ามาว่าวินะ เดี๋ยวไปเล่นน้ำก็หมดแล้ว” วิทิตา ที่คอยแกะกุ้งแกะปูให้คนรักด้วย กินเองด้วย ว่าค้อนพี่ชายกลับมา

“เมย์ได้ข่าวว่าพี่วาทิน จะหมั้นกับน้องนุชหรือค่ะ”

“.......” การสนทนาชะงักลงทันที เมื่อหญิงสาวโพล่งขึ้นมา ทุกสายตาหันไปมองหญิงสาวด้วยต่างนา ๆ ความคิด

“เอ่อ....... จริง ๆ แล้ว .......ตอนนี้พวกเราอยู่ระหว่างศึกษาดูใจกันอยู่นะครับ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอนครับ” เอาละซิ ศัตรูหัวใจเริ่มเปิดฉากโจมตีแล้ว

“มันก็จริงนะค่ะ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน แต่ถ้าได้พี่ทินเป็นคู่ นุชคงน่าอิจฉาน่าดูเลย ยังไงเมย์ก็ยินดีล่วงหน้าเลยนะค่ะ” หญิงสาวพยายามตอกย้ำ ให้ธาราได้ยิน เพื่อให้เขาได้คิด

“อย่าเพิ่งรีบยินดีเลยครับคุณเมย์ ของอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับคนสองคน ที่มีความรักให้กัน ถ้าเรารักกันมากพอ เราจะฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ ไปด้วยกันได้แน่” หนอย เล่นตอกย้ำกันอย่างนี้เหรอ.......หันไปมองคนดี ก็เห็นว่าก้มหน้าก้มตากินอยู่ เหมือนจะไม่สนใจอะไร แต่ผมว่าน้องคงกำลังฟังอยู่

“....” ทุกคนเงียบฟังการโต้ตอบไปมาระหว่าง วาทิน กับเมย์ โดย นุชและวิ ลุ้นกันสุดตัว ส่วนน้ำซึ่งได้ฟังบทสนทนา ก็พลอยรู้สึก ใจหาย เขารักน้องสาวมาก อยากให้ได้คู่ครองที่ดี และปกป้องน้องเขาได้ ซึ่งพี่ทิน ก็ดีพร้อม และมีคุณสมบัติครบถ้วน แต่ทำไมใจของเขาถึงไม่รู้สึกอยากสนับสนุนความรักของน้องเลย.............หรือเพราะว่านุชยังเด็กเกินไป

“แล้ว จะแน่ใจได้อย่างไรค่ะว่ามันเป็นความรักจริง ๆ ไม่ใช่แค่หลง หรือกำลังเห่อของเล่น แปลก ใหม่” เมย์ยังไม่หยุดบทสนทนา เพื่อโจมตีต่อไป






“ก็ถ้าเลิกวิ่งหนี แล้วหันมามองดูด้วยหัวใจคุณก็จะรับรู้ได้ถึงความรักว่ามีอยู่จริง”

เสียงทุ้มที่สอดแทรกเข้ามา ทำให้คนทั้งโต๊ะหันไปมองทางเข้าห้องอาหาร หนุ่มหล่อ รูปร่างสูงใหญ่ ท่าทางสำรวย เดินเข้ามายืนด้านหลังเมย์ โดยสายตาจับจ้องไปที่หญิงสาว ตลอดเวลา

“เฮ้ย ไอ้เชน มาถึงนานยังว๊ะ” วาทินลุกไปตบบ่าตบไหล่เพื่อนรัก
“ฮ่าๆๆๆ ถึงก่อนมึงอีก กูไปเดินถ่ายรูปรอบ ๆ บริเวณมา พนักงานเพิ่งไปบอกว่าพวกมึงมาแล้ว กินไม่รอกูเลยนะ”

“เอ้า ๆ ว่ากูอีก อุตสาห์ชวนมา เอ่อ ขอแนะนำ นะครับ นี่เชน เพื่อนพี่ มันเพิ่งกลับมาเมืองไทย…แล้วนี่ ยัยวิ น้องกู มึงคงจำได้”

“จำได้ซิ แม่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบของพี่ โตขึ้นมาเป็นสาวสวยเชียวนะครับ” ยิ้มหล่อให้น้องสาวเพื่อน เห็นกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ตอนเด็ก ๆ สวยงามอย่างกับตุ๊กตา ไปใหนมาใหน มีแต่คนรุมล้อม แต่ฤทธิ์เดช เธอก็มีไม่น้อย ที่สำคัญทั้งซน ทั้งร้าย

“พี่เชนค่ะ ขอเถอะค่ะ ไปเรียนต่างประเทศหลายปี สำนวนยังยี่เกไม่เปลี่ยน” วิทิตา แซวเพื่อนพีชาย ที่สนิทกันดี เพราะเห็นกันมาตั้งแต่จำความได้ กลุ่มเพื่อนพี่ชาย ที่มีแต่คนหน้าตาดี มีฐานะ

“ฮ่ะๆๆๆ แรงส์นะเรา ว่าพี่อย่างนี้ หักคะแนนความสวย 10%” ชายหนุ่มหัวเราะร่า

“อย่ามัวแต่คุยกันเอง นี่น้องนุช เพื่อนรักยัยวิ และเป็นน้องสาวของ น้องน้ำ ทั้งคู่เป็นลูกของเพื่อนสนิทพ่อกูด้วย” เหมือนจะเน้นคำกลาย ๆ ให้เพื่อนรู้ว่าคนนี้ ห้ามจีบ เพราะเป็นน้องสะใภ้กู ซึ่งเชนเองก็รู้รสนิยมของน้องสาวเพื่อนรักดี

“สวัสดีครับ พี่เชน / สวัสดีค่ะ พี่เชน”
“ว๊าว น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลย” เหมือนที่กูบอกเลยใช่มั๊ย

“และสุดท้าย คุณ.....” วาทินขยับจะแนะนำเมย์

“คนนี้ไม่ต้องแนะนำหรอก กูรู้จักดี................ อ้อ ไม่ใช่ ต้องบอกว่า เรารู้จักกันดี ใช่มั๊ยครับ น้องเมย์” เชนเลื่อนเก้าอี้อีกด้านของเมย์ แล้วลงนั่งพร้อมทั้งหันไปมองหญิงสาว ที่ไม่ได้หันไปมองเขาเลย นับตั้งแต่เขาปรากฏกายขึ้น

“….อ้อ ไม่ต้องงงครับ ก็บ้านผมอยู่ใกล้มหาลัยที่เมย์เค้าเรียนอยู่ตอนนี้นะครับ” บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนทำให้คนทั้งโต๊ะ รวมทั้งธาราทำหน้าขมวดมุ่น เขาเลยต้องพูดอะไรต่อเพื่อกลบเกลื่อน

หญิงสาวไม่ตอบอะไร หันไปจ้องหน้าเชน ด้วยดวงตาวาวโรจน์ แล้วลุกขึ้นยืน “ขอโทษนะค่ะ เมย์อิ่มแล้ว รู้สึกเหนื่อยด้วย ขอตัวไปพักในห้องก่อนค่ะ พี่วาทินคะ เมย์พักห้องใหนค่ะ”

“เอานี่ครับกุญแจห้องคุณเมย์”  วาทินล้วงกระเป๋าสะพายหยิบกุญแจห้องพักส่งให้กับหญิงสาว
“เมย์พักกับใครค่ะ?” สาวสวยมองกุญแจก่อนที่จะถามตามที่สงสัย

“ของเมย์เป็นห้องเดี่ยวครับ” ชายหนุ่มตอบหน้านิ่ง
“อ้าวแล้วคนอื่นๆ ละค่ะ พักห้องล่ะคนหรือค่ะ?”

“วิพักกับนุช ........... ส่วนน้ำ.......ก็พักกับพี่ครับ”
“ทำไมไม่ให้เมย์พักกับน้ำล่ะค่ะ แล้วพี่ก็พักกับพี่เชน” เอาแล้วซิ ไอ้พี่วาทินจอมเจ้าเล่ห์ คิดจะแยกน้ำออกจากเธอล่ะซิ

“เอ่อ.....คงไม่เหมาะมั้งครับน้องเมย์” เป็นเชนที่ตอบคำถามแทน

“แล้วพี่เชนเกี่ยวอะไรด้วยละค่ะ” หันไปมองค้อนตาขวาง
“.......พี่เหรอ? พี่เกี่ยวสุด ๆ เลยล่ะ”

“ขืนให้นอนห้องเดียวกับไอ้ทิน คงฝันร้ายทั้งคืนแน่” ขวัญผวาล่ะซิไม่ว่า ถ้าไปแยกมันกับน้องน้ำสุดที่รักของมัน มันเล่นผมตายแน่

“เอ๋ หรือว่าพี่เชนก็โดน.....” อุ๊บ ปิดปากตัวเองเกือบไม่ทัน ธาราเกือบหลุดปากไปแล้วว่าโดนลวนลาม เหมือนกันเหรอ

นาทีนั้น ทั้งโต๊ะหันมามองผมกันหมดเลยอ่ะ .........เอาไงดีว๊า (ไม่รู้ตัวหรอกว่าตอนนี้หน้าแดงสุด ๆ ) ลนลานหันไปมองคนพี่เพื่อขอความช่วยเหลือ

“.....พี่.....พี่นอนดิ้นนะครับ น่าอายจัง” โฮ พี่ทินครับขอบคุณครับที่ช่วยกู้สถานการณ์

“งั้นเมย์ขอตัวก่อนนะคะ” ร่างน้อยชักสีหน้า ไม่พอใจ เพราะไม่มีใครสนใจหล่อนเลย กระทั่งน้ำยังไม่ได้หันมาสนใจเธอเลย (งอนแล้วนะย่ะ)

“เมย์ครับ เดี๋ยวน้ำไปส่ง” ธาราจะลุกไปส่งหญิงสาว แต่คเชน ลุกขึ้นก่อน และยกมือห้ามไว้

“น้องน้ำยังทานไม่เสร็จเลย ให้พี่ไปส่งดีกว่าห้องพี่อยู่ใกล้ๆ กัน พี่ก็ว่าจะไปพักก่อน วันนี้มากันเหนื่อย ๆ ก็ต่างคนต่างพักกันตามสบายละกัน พรุ่งนี้จะได้เอาเรือออกไปดำน้ำกัน”เชนกล่าวอย่างกับเป็นเจ้าของโรงแรม ก็เพราะเขามาที่นี่กับวาทินประจำ จนแทบจะสั่งพนักงานทั้งโรงแรมได้อยู่แล้ว เขารีบเสนอตัว เพราะประสงค์จะคุยกับหญิงสาวตามลำพัง แต่เมย์ไม่อยากคุยด้วยจึง รีบหันหลังเดินออกจากห้องอาหารไป

[Lily teddy]

พี่เชนนี่ท่าจะเป็นความหวังที่พึ่งพาได้นะเนี่ย มาแป๊บเดียวทำน้องเมย์ถอยทัพไปเลย
ไม่งั้นพี่ทินคงถูกน้องเมย์แหย่เรื่องน้องนุชอีกนาน เดี๋ยวน้องน้ำจะเศร้าไปกว่านี้
แล้วในเมื่อพี่เชนตามไปเคลียร์กะน้องเมย์ พี่ทินก็ได้อยู่กะน้องน้ำสองคนแล้วสิ
แถมพักห้องเดียวกันอีกแล้ว งั้นต้องเคลียร์เรื่องน้องนุชให้น้องน้ำสบายใจด้วยไหมน้า
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า   

[limpingping]

คงต้องมาดูกันซิว่า พี่เชน จะมาทำให้เรื่องดีขึ้น  หรือแย่ลง 
แต่ที่แน่ ๆ พี่ทิน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพื่อนมาช่วย หรือมาให้ช่วย  ก็ยังคงเดินหน้าต่อไป
ส่วนน้องน้ำเรา ตอนนี้ก็จะมีบทบู้ให้ซักนิด  มาดูกันว่าจะบู้ขนาดใหน
เอาใจช่วยทุก ๆ คนให้ผ่านพ้นวิกฤต ความรัก กันด้วยนะจ๊ะ 

*******************************************************



แผนที่ 21 รักของเขา รักของเธอ และรักของเรา

หญิงสาวก้าวเท้าเดินไปที่ห้องพักอย่างเร่งรีบ ไม่สนใจชายหนุ่มที่สาวเท้าตามมาติด ๆ พอถึงมุมปลอดคน คเชนคว้าตัวหญิงสาวเข้ามาแนบอก

“เมย์ ฟังพี่ก่อนนะครับ”
“ปล่อยเมย์ค่ะ พี่เชน เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว” ร่างน้อยดิ้นพรางทุบที่แขนที่อกของชายหนุ่ม

“มีซิ มีเยอะด้วย เมย์ช่วยฟังพี่อธิบายหน่อยได้มั๊ยครับ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายดิ้นไปมา คเชนจึงกอดรัดแน่นขึ้น เพราะอยากให้หญิงสาวในอ้อมกอดเย็นใจลงเพื่อจะได้พูดคุยกันด้วยสติ

“ไม่ค่ะ ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ความจริงมันปรากฏอยู่แล้ว เมย์มันโง่เองที่หลงเชื่อคำพี่” เมื่อสู้แรงไม่ได้ เธอจึงยกมือขึ้นปิดหู ไม่อยากได้ยินคำหลอกลวงอะไรอีกแล้ว

“ไม่นะ เอ่อไม่ซิ จริง ๆ ตอนแรก พี่ก็กะจะแค่เข้าไปทำความรู้จักเมย์ เพราะไอ้ทินมันวานมา”
“ใช่ซิค่ะ พวกพี่รวมหัวกันหลอกลวงเมย์”
“ไม่ใช่นะครับ ที่พี่ทำไปเพราะพี่รั..”





ธาราที่ร้อนใจ เป็นห่วง ที่เห็นคนรักมีท่าทีแปลก ๆ จึงรีบ ๆ ลุกตามมาเมื่อเสร็จสิ้นมื้ออาหาร โดยมีวาทินตามมาติด ๆ

ภาพที่เห็นตรงหน้า พี่เชนกำลังโอบกอดเมย์อยู่ ทำให้เขาเลือดขึ้นหน้า วิ่งเข้าไปดึงพี่เชนออกจากเมย์ แล้วผลักจนพี่เชนหงายลงไปนั่งที่พื้น (ขอโทษครับ ผมอยากต่อยมากครับ แต่ต่อยไม่เป็นจริง ๆ ก็คนมันไม่เคยทะเลาะวิวาทกับใครมาก่อนนี่นา)

พี่ทินวิ่งเข้ามาจับตัวผมใว้ ส่วนเมย์ก็ตกใจ ขอบตาปริ่มน้ำตา ยืนมองผมด้วยสายตาวิตกกังวล พี่เชนลุกขึ้นมา เขาไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองอะไร

“พี่เชน จะทำอะไร เมย์เป็นแฟนผมนะครับ”
“...........” พี่เชนยังไม่พูดอะไร เอาแต่หันไปมองเมย์

“น้ำ ๆ พาเมย์เข้าห้องหน่อยค่ะ” หยาดน้ำใส ไหลอาบแก้มนวล หญิงสาวที่หน้าตาตื่นตกใจ ผวาเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่ม แล้วลาก ๆ ให้ธาราที่ยังงง เข้าห้องไปกับเธอ







“โธ่โว๊ย กูกับเมย์ก็เป็น....” คเชน เมื่อเห็นเมย์ เกาะแขนหนุ่ม (อดีต) คนรัก แล้วหายกันเข้าไปในห้อง ก็หัวเสีย

“เฮ้ย ใจเย็น ๆ เว๊ย มาทางนี้ เข้าไปคุยกันที่ห้องกูก่อน แขกอื่น ๆ เริ่มออกมาดูกันแล้ว”  วาทินลากเพื่อนซี้ไปคุยกันที่ห้องของเขา ซึ่งอยู่อีกฝากของโรงแรม








“กูรักเค้า มึงได้ยินมั๊ย” คเชน แทบอยากตะโกนให้ก้องโลก ว่าเขารักหญิงสาวคนนั้นมากเพียงไร
“...เอ่อ...ชัดเจนมากเพื่อน” แต่มึงช่วยไปตะโกนให้ไกล ๆ หน้ากูหน่อยได้มั๊ย ไอ้ห่า

“เพราะมึงแหล่ะให้กูทำอะไรบ้า ๆ ก็ไม่รู้ ดูซิ ตอนนี้พูดอะไรไป เมย์ ก็ไม่เชื่อ ไม่ฟังกูอธิบายเลย” ชายหนุ่มเดินไปมา เหมือนหนูติดจั่น สติแตก ว่าโน้น ด่านี่มั่วไปหมด

“ไอ้เหี้ย มึงมาโทษอะไรกู กูแค่ให้มึงเข้าไปเก็บข้อมูล ส่วนที่เหลือ ก็มึงแหล่ะทำตัวเอง” วาทินที่ทนรำคาญไม่ใหว เลยยกขาถีบเพื่อนรักซะหน้าขมำ

“ก็ ก็ มึงไม่เคยเจอมึง ไม่รู้หรอก” คเชนที่ยังดราม่าไม่เลิก หันมาทำตาปริบ ๆ มอง จนวาทินรู้สึกว่ามึงมันนางเอ๊ก นางเอก อีเชน

“อะไรว่ะ” ทำหน้าเหม็นเบื่อกลอกตาไปมา ไอ้เชนมึงนี่เรื่องเยอะจริง ๆ
“รักแรกพบไง” ทำหน้าตาจริงจัง เดินเข้ามาจับไหล่เพื่อนรัก

“..............”

“ตอนได้รับข้อความจากมึง พอดีกูว่าง กูก็เลยแว๊บห้องแลปของมหาลัย ไปดูเป้าหมาย กะแค่ไปดู ไม่ได้หวังจะเก็บข้อมูลอะไรให้มึงหรอก...............…แม่ง แต่จุดใต้ตำตอ กูดันไปทักเขาเพื่อจะถามหาเขา.............วินาทีที่เมย์หันมา หัวใจกูเหมือนถูกกระชากอย่างแรง ผู้หญิงกูเจอมาเยอะแล้ว จะสวยขนาดใหน เซ็กซี่ขนาดใหน กูก็ผ่านมาหมดแล้วมึงก็รู้ แต่กูเหมือนได้เห็นภาพ ผู้หญิงคนนี้ ยืนเคียงข้างกูในอนาคต ในฐานะภริยานักการทูตเลยนะเว๊ย”

วาทินอึ้งไป 10 วิ.........ไม่เคยบ้านมึงซิไอ้ลูกขี้ทูต เขาเองก็เพิ่งผ่านประสบการณ์ รักแรกพบ จนต้องตะเกียกตะกายให้ได้เขามา ไม่ว่าจะด้วยเล่ห์ หรือด้วยกล

“มึงต้องช่วยกูนะเว๊ย กูรักเค้าจริง ๆ เรามีอะไรกันแล้วด้วย” คเชนถลามาจับเข่าเพื่อนที่นั่งอยู่ทีโซฟา ทำหน้าขอความเห็นใจสุดชีวิต (แต่ในความคิดของวาทิน ไม่ว่ามึงจะทำหน้าน่าสงสารยังไง ก็ดูกวนบาทาอยู่ดี)

“แล้วเค้ารักมึงมั๊ย?” คำถามที่ทำให้หัวใจตัวเองไหววูบเช่นกัน น้ำรักเขาบ้างมั๊ย?

“...ให้กูพูดเองมันเหมือนเข้าข้างตัวเองว่ะ แต่เค้ารักกูแน่นอน”
“มึงเอาอะไรมามั่นใจว่ะ”

“ก็มึงคิดดู ก่อนจะความแตก เธอยอมตกลงเป็นแฟนกูแล้วนะเว๊ย ถ้าเค้าหวังอะไรจากกู เค้าไม่เลิกกับกูง่าย ๆ หรอก มึงก็เห็น ผู้หญิงมากมาย พยายามจับกูน่าดู ขนาดรู้ว่ากูเอาเล่น ๆ แม่งยังยอมเลย” ใช่ครับ ไอ้เพื่อนลูกขี้ทูตของผม คนนี้ ประวัติเรื่องหญิงไม่ธรรมดา ขนาดดารา นางแบบ ระดับโลก แม่งยังคั่วมาแล้วเลย

“เธอก็ยอมมึงนี่นา” ใหนตอนบอกกูทางอีเมล์ มึงบอกเค้าอ่อยมึงก่อน

“ก็กูเพียรจีบเค้าอยู่นานเลย กว่าเค้าจะยอมรับรักกู”
“อ้าว เหี้ยล่ะ ไม่เห็นเหมือนที่มึงบอกกูเลย”

“ก็กูไม่อยากบอกมึงนี่ กูก็อยากให้มึงทำสำเร็จ ให้เธอเลิกกับแฟนให้ได้”
“….โห มึง ไอ้พระเอก ถ้าความไม่แตก กูก็เป็นผู้ร้ายคนเดียวเลยดิ กูว่าที่เค้ายอมคบมึง เพราะเค้าอยู่ห่างน้ำ คงจะเหงามากกว่า”

“กูก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น แต่...กูรักเค้ามาก ผู้หญิงคนนี้ ท่าทางมั่นใจในตัวเองสูง แต่กูรู้ดีว่าเค้าไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่แสดงออกหรอก เค้าเป็นคนน่าสงสาร น่าทะนุถนอม” สายตาของชายหนุ่ม เหม่อลอยไปยังหญิงอันเป็นที่รัก

“เฮ้อ ปวดหัว เออ ๆๆ เดี๋ยวกูจะช่วยมึง................. กูว่ามึงต้องการสถานที่ที่จะคุยโดย เมย์ไม่สามารถหนีไปใหนได้ว่ะ” เหมือนจะนึกอะไรดี ๆ ออก

“ไอ้ทิน เพื่อนรักกกกกกกกกกก กูรักมึงว่ะ กูกะแล้วว่ามึงต้องมีแผนการดี ๆ ก็มึงมันเจ้ากรม แผนการณ์นี่นา” แค่ได้ยินว่าเพื่อนจะช่วยก็แทบจะถลาเข้าไปกอดเพื่อนเลิฟ

“ไอ้เหี้ย ไปไกลๆ ตีนกูเลย ขนลุก” แต่อีกคนดูจะขนลุก จนต้องรีบ ๆ ยกเท้าขึ้นมากันมันเข้ามาใกล้

“แล้ว ไอ้เอก เป็นไงบ้างว่ะ” พอเริ่มคลายกังวล เพราะเพื่อนนักวางแผนประจำกลุ่มยอมช่วย ก็ทำให้เขาคิดไปถึงเพื่อนซี้ อีกคนหนึ่ง

“มัน สบายไปแล้ว เมีย 1 ลูก 3 ตอนนี้ ไม่มีเวลาให้เพื่อนแล้ว” มาเที่ยวก็ว่าจะชวนมันหรอก แต่ติดที่ลูก ๆ มันนี่ซิ ซนชิบ

“ไอ้เวรนี่มันเครื่องปั๊มลูกรึไงว่ะ 4 ปี 3 คน” คเชนหัวเราะก๊าก ก็ตอนได้ลูกคนแรก เขาไปเยี่ยมมันหน้าตาดูตื่นเต้นมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย ขนาดอุ้มลูกยังเกือบตก จนเมียมันบอกงดอุ้มลูกจนกว่าจะหายตื่นเต้น

“ฮะ ๆ มึง ก็อย่ายอมแพ้ล่ะ” วาทินหัวเราะ พลางตบไหล่เพื่อนรัก

“ว่าแต่กู แล้วมึงล่ะ พ่อมึงไม่ช็อกตายเหรอ ถ้ารู้ว่าพวกมึง คงไม่มีหลานให้แกแล้ว”
“............”

จริง ๆ ผมก็เริ่มคิดซักพักแล้ว เรื่องลูก............พ่อต้องอยากได้หลานแน่ ถ้าผมกับนุชแต่งงานกัน น่ากดดันจริง ๆ ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี

[Lily teddy]

เอ่อ นั่นเรียกว่าบู้แล้วเหรอน้องน้ำ แค่ผลักให้ล้มเนี่ยนะ  555
แล้วรู้สึกพี่ทินจะมีภารกิจรอบด้านเลยนะ ไหนจะต้องพยายามเข้าหาน้องน้ำ 
กีดกันน้องเมย์  ผลักดันเพื่อนเชนให้สมหวังในรักแรกพบ (ซึ่งอันนี้ถ้าสำเร็จพี่ทินคงได้ผลประโยชน์เต็ม ๆ)
แล้วยังเพิ่มเรื่องหลานให้พ่ออีก ก็ถ้าแต่งกันปลอม ๆ จะมีลูกได้ไงละเนอะ
ในเมื่อปัญหารอบด้านแบบนี้ เจ้ากรมแผนการณ์อย่างพี่ทินคงต้องคิดหนัก
แต่ด้วยความเจ้าเล่ห์ที่มี(ชื่นชม)พี่ทินคงเอาอยู่สินะ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า
 

[limpingping]

น้องน้ำขอกล่าว  "ผมผลักพี่เชนนี่ก็สุดกำลังแล้วนะครับ แต่พี่เค้าดูล้มไปเบา ๆ ประหนึ่งแค่เซเท่านั้น
ผมก็ผู้ชายนะครับ ออกกำลังกายก็ไม่ใช่น้อย แต่ทำไมดูจะไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเลย  (วัยรุ่นเซ็ง)"
พี่ทินขอกล่าว  "น้ำครับ ไม่ต้องห่วงนะครับมีอะไรพี่จะปกป้องดูแลน้องเองนะครับ  (เอ่อ พี่ทินเข้าเรื่องก่อน หยอดไว้ที่หลัง เผลอเป็นไม่ได้ ตาคนนี้) อ่อครับ ไม่ต้องห่วงนะครับทุก ๆ คน ไม่ว่าจะเป็นภารกิจใหนๆ วาทินซะอย่าง รับมือได้ครับ"

ส่วนตอนนี้ก็ เป็นเรื่องของน้องเมย์ล้วน ๆ  มาลองตามติดชีวิตเธอหน่อยเถอะว่าอะไรทำให้เธอเปลี่ยนใจ

ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะค่ะ


*************************************************************************







แผนที่ 22 ความในใจของเมย์

ภายในห้องของเมย์

เมย์ นั่งเงียบไม่พูดไมจา ก้มหน้าไม่ได้สบตา คนเคยรัก             



ใช่ เธอรักน้ำจริง ๆ ทำไมจะไม่รักล่ะ ก็เขาเป็นคนดี ใจดี เอาอกเอาใจ เธอเสมอ แถมหล่อ และรวยด้วย ...........ใครจะว่าฉันเห็นแก่เงินก็คงไม่ผิดซะทีเดียว ก็ทำไมละ ใคร ๆ ก็ต้องการเงินกันทั้งนั้นแหล่ะ พวกคุณนะมีเงินมีทอง มีกินมีใช้ ไม่เคยลำบากจะไปรู้อะไร

ชีวิตในวัยเด็กที่ สูญเสียพ่อ และแม่จากอุบัติเหตุ บ้านและเงินทอง ถูกญาติผ่ายพ่อ โกง ฮุบไปหมด แล้วเสือกไส ให้ฉันต้องไปอยู่ตามบ้านญาติฝ่ายแม่

ชักเห็นยุงบินมาแล้วซิ น้ำเน่าใช่มั๊ยล่ะ ชีวิตฉัน แต่ก็อยู่ได้ไม่เกินปีซักบ้าน ไม่มีเรื่องกับบรรดาผู้ปกครอง ก็ตีกันกับพวกลูกพี่ลูกน้อง

แต่ก็แค่นั้น ฉันไม่เอามาเป็นสาระในชีวิตหรอก ฉันพยายามตั้งใจเรียนเพื่อจะได้รับทุนการศึกษา รับทำงานพิเศษทุกอย่างเพราะต้องการเก็บเงิน เพื่อออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ฉันมุ่งมั่นทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาโดยตลอด

เจอทั้งคนดี คนเลว คนช่วยเหลือ คนหลอกลวง คนที่หวังประโยชน์ เอารัดเอาเปรียบจากฉัน แต่ฉันก็ยังประคองชีวิตรอดมาได้ จนได้มาพบกับน้ำ เขาเหมือนเจ้าชายจากนิทานเลยล่ะ หล่อ สุภาพ ใจดี ร่ำรวย ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาสนใจเด็กเรียน แว่นตาหนาเตอะอย่างฉัน ชีวิตก็ผลิกผันตั้งแต่ น้ำก้าวเข้ามา ทุกอย่างดีขึ้น ราบรื่น ฉันวาดแผนอนาคตว่า จะต้องแต่งงานกับน้ำแน่นอน





แต่......วันหนึ่ง น้ำหายไปจากชีวิตฉัน เขากลับไปทำงานที่เมืองไทย ฉันยังติดเรียนยังไม่จบ ตอนแรกฉันคิดว่าไม่เป็นไร แค่ปีกว่า ๆ ฉันก็จะจบแล้ว และจะกลับไปแต่งงานกับเขาที่เมืองไทย

แต่......................มันไม่จริงเลย ถึงเราจะโทรคุยกันเกือบทุกวัน แต่ได้ยินแค่เสียงไม่พอ ฉันเริ่มจิตตก คอยแต่คิดถึงตอนที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ขาดที่พึ่ง การมีน้ำอยู่ข้าง ๆ มาหลายปี ทำให้ภูมิคุ้มกัน ความโดดเดี่ยวที่เคยเข้มแข็งของฉันอ่อนแอลง ต้องผวาตื่นขึ้นมากลางดึกบ่อย ๆ เพื่อมาพบความจริงว่าฉันต้องอยู่คนเดียวโดดเดี่ยว ไม่มีน้ำอยู่ข้างกาย

เขายังอบอุ่น แต่อยู่ไกล จนช่วงหนึ่ง เสียงจากเมืองไทยหายไป.............ฉันคิดว่าเขาคงยุ่งกันงานใหม่ จึงไม่โทรไปกวน ...และรอ... รอ ........รอ

ระหว่างนั้น เพื่อนจากเมืองไทย ติดต่อมาทางเมล์ และได้แนบรูปจากนิตยสาร หนังสือพิมพ์ พาดข่าวที่ทำให้ฉันตาพร่ามัว “2 ตระกูลดัง เตรียมลั่นระฆังวิวาห์ ว่าที่คู่รักป้ายแดง” คนในรูป เป็นคนที่ฉันรัก ข้างกายเขา มีสาวสวย รูปร่างสูงโปร่ง งามสง่า ทั้งสองยิ้มให้แก่กันอย่างสดใส สมกันดั่งกิ่งทองใบหยก

ฉันไม่เชื่อ ๆ ฉันต้องได้ยินจากปากของน้ำ ว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงเหรอไม่ บางทีฉันอาจจะต้องกลับเมืองไทย







“คุณมินตรา อ้อ อยู่ที่นี่เอง ผ.อ. ให้มาตามครับ”
“อ่อ ค่ะขอบคุณค่ะ” ตอนนี้ใจฉันไม่อยู่ที่ตัวเองแล้ว ฉันอยากโทรหาน้ำ แต่ฉันต้องไปพบ ผ.อ.ก่อน ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า

ภายในห้องพักผ.อ.โครงการวิจัยของมหาวิทยาลัย นอกจาก ผ.อ.แล้ว ก็ยังมีชายต่างชาติวัยกลางคน หน้าตาดี ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ท่าทางเหมือนคนทำงานบริษัทใหญ่   ๆ ที่ใหนซักแห่ง นั่งอยู่อีกฝากของ ผ.อ.

“โอ้ คุณเมย์ มาแล้วเหรอ เชิญ ๆ ทางนี้ครับ”
“สวัสดีค่ะ ผ.อ. เรียกเมย์ มีอะไรจะให้เมย์ช่วยหรือค่ะ”

“เห็นมั๊ยครับ ผมบอกคุณแล้ว ว่าคุณมินตรา ขยันขันแข็ง ผมว่าเค้าเหมาะกันบริษัทคุณมากนะ อีริค”
“ครับ  น่าทึ่งจริง ๆ ไม่คิดว่าจะมีนักวิทยาศาสตร์ แสนสวย อยุ่ในห้องแล็ป ของมหาลัยเก่าแก่ อ้อ ขอโทษที่เสียมารยาท ผม อีริค เครช จากบริษัท XXXXXXX ครับ”

“ค่ะ ฉันมินตรา พรศิลา ค่ะ เรียกเมย์ ก็ได้ค่ะ ฉันรู้จักบริษัทคุณ มีห้องแล็ปใหญ่ ที่ทันสมัยที่สุด ในเมืองนี้”
“ขอบคุณที่ชมครับ”

“โอ้ อย่างนี้ก็คุยกันง่าย ๆ หน่อย เมย์ ทางบริษัท เขาต้องการหัวหน้านักวิจัย ของโครงการ XXXX ผมเห็นว่ามันเป็นโครงการที่คุณรับผิดชอบอยู่ และคุณก็ทำได้ดีมากด้วย ผมจึงเสนอให้คุณรับงานวิจัย ของบริษัท”

อะไรนะ เหมือนเสียง รอบ ๆ ตัวฉัน มันดังอยู่ไกล ๆ ตำแน่งหัวหน้างานวิจัย ของบริษัทXXXXXXX ไม่อยากจะเชื่อเลย มันยิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 เลย ว้าว

ฉันไม่ลังเลที่จะตอบรับงานทันที แต่หลังจากฟังระยะเวลาทำงานวิจัย และบวกกับที่ฉันยังต้องเรียนอีก ทำให้ฉันคงไม่สามารถกลับเมืองไทย ไปอีกหลายปีเลย แล้วฉันจะทำยังไงดี ฉันกับน้ำ จะทำยังไงดี










“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าห้องแล็ป 3 ไปทางใหนครับ” จังหวะที่กำลังเหม่อลอยคิดอะไรไปเรื่อย ๆ ก็มีเสียงทักดังมาจากข้างหลัง

“อ้อ ข้างหน้านี่แหล่ะค่ะ มีธุระอะไรเหรอค่ะ ฉันเป็นเจ้าของโครงการประจำแล็ป 3 ค่ะ”
คนไทยนี่นา เห็นแว๊บแรกนึกว่าลูกครึ่ง ไม่ค่อยได้เห็นคนไทยตัวสูงใหญ่ขนาดนี้ ว่าแต่ทำไมเขาถึงนิ่งไปล่ะ?

“คุณค่ะ ว่าไงค่ะมีอะไรกับ ฉันรึเปล่า”
เขาเหมือนจะสะดุ้งเล็ก ๆ ฉันพึ่งสังเกต อีกอย่างว่า เขานอกจากจะสูงใหญ่ รูปร่างเหมือนนักกีฬาแล้ว ยัง รูปหล่อมาก คิ้วเข้ม ๆ ของเขาส่งให้หน้าเขาดูเข้ม ดวงตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากไม่หนาไม่บาง สีส้มซีด ยิ่งเขามองมาตรง ๆ ยิ่งทำให้รู้สึกหน้าร้อนวาบ เขายังไม่พูดอะไร เอาแต่มอง

“ตกลง ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัวนะคะ” ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาสนใจคนอื่นหรอก ต้องรีบ ๆ โทรไปหาน้ำก่อน

“เอ่อ เดี๋ยว ครับเดี๋ยว คุณครับ ไปทานข้าวกับผมนะครับ”
“.................” เอิ่ม อะไรกันนี่ จีบฉันเหรอ? ไม่มั้ง ฉันไม่เคยเจอเขามาก่อนนี่นา

“เอ๊ย ไม่ใช่ ขอโทษครับ อย่าเข้าใจผมผิด ผม ผม สน สนใจ คุณ เอ๊ย งานวิจัยของคุณ อยากจะพูดคุยด้วยนะครับ ถ้าไม่รังเกียจ เชิญไปทานอาหารค่ำกับผมนะครับ”
“คุณ....”

“ผม คเชนท์ พุธทอนันตกุล ครับ”
“พุธทอนันตกุล เอ๋ นามสกุลท่านทูตนี่ค่ะ?”

“อ้อ ครับ ผมเป็นลูกชายท่าน เรียกผม เชนก็ได้ครับ”
“คงไม่ได้หรอกค่ะ” หญิงสาวตอบกลับเสียงนิ่ง ๆ

“อ้าว ทำไมล่ะครับ” เป็นชายหนุ่มซะอีกที่รู้สึกกังวล กลัวหญิงสาวไม่สานต่อไมตรี
“ก็คุณ อายุมากกว่าฉัน คงเรียกแต่ชื่อเฉย ๆ ไม่ได้หรอกค่ะ ให้ฉันเรียกคุณว่าพี่เชนนะค่ะ แล้วเรียกฉันว่าเมย์ค่ะ” พูดจบ รอยยิ้ม สดสวย น่ารัก ก็ปรากฏ ทำให้คเชนยิ่งตะลึงค้าง









เรื่องราวหลังจากนั้นไม่อยากจะนึกถึง พี่เชนเข้ามาในชีวิตฉันอย่างรวดเร็ว เขาน่ารัก อารมณ์ขัน ช่างเจรจา เขาทำให้ฉันคลายเหงา ไม่ผวาตื่นขึ้นมากลางดึกอีกเลย

จนวันที่มีงานที่สถานทูต เขาชวนฉันไปในงานเลี้ยงด้วย เขาดูเป็นคนละคนที่ฉันรู้จัก เขาดูเป็นผู้ใหญ่ สุขุม และน่านับถือ ตอนนี้ ฉันเริ่มที่จะหวั่นไหว ฉันยังโทรหาน้ำอยู่ แต่นาน ๆ ที ไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับข่าวการหมั้นเลย หรือเขาต้องการจะปิดบังฉัน จริง ๆฉันอยากจะถามเขาไปตรง ๆ เลย แต่ก็อยากให้เขาบอกกับฉันเองมากกว่า

พี่เชนแนะนำฉันกับทุก ๆ คนในงานว่าฉันเป็นคนพิเศษของเขา ทำให้ฉันเป็นที่สนใจของทุกคนในงานเลี้ยง และทุกคนก็ให้เกียรติฉัน พูดคุยเป็นกันเอง แม้แต่กับท่านทูต คุณพ่อของพี่เชน และคุณแม่ของพี่เชน ยังแสดงความเอ็นดูฉันเป็นอย่างมาก ท่านบอกฉันว่า พี่เชน บอกท่านแล้ว ว่าวันนี้จะพาใครคนหนึ่งมาให้พ่อกับแม่รู้จัก และท่านก็ไม่รังเกียจที่ฉันจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของท่าน

บอกตามตรง ฉันตื้นตันใจมาก เด็กกำพร้า ที่ไม่มีอะไรเลย ต้องต่อสู้ดิ้นรนตัวคนเดียวมาตลอด กลับได้รับการยอมรับ และให้เกียรติ

ฉันคิดเปรียบเทียบกับน้ำโดยไม่ตั้งใจ ใช่ ฉันรักน้ำ....แต่ฉันก็..คิดว่าฉันรักพี่เชนด้วย

ฉันพยายามคิดเรื่องน้ำ
เขาเป็นคนดี ใจดี น่ารัก เขาควรจะได้รับสิ่งที่ดีกว่าฉัน ลึก ๆ ฉันรู้ดีว่าเขา จะแต่งงานกับฉันเพราะ เราเผลอ มีอะไรกัน เขาเป็นคนมีความรับผิดชอบ เขาจึงเอ่ยปากจะแต่งงานกับฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขารักฉันแค่ใหน แต่เราไม่เคยมีอะไรกันอีกเลย หลังจากที่มีอะไรกันครั้งแรก ฉันคิดว่าเขาคงไม่ได้รักฉันหรอก เขาแค่ต้องการรับผิดชอบเท่านั้น ส่วนฉันที่รักเขาก็ปล่อยไปตามน้ำ

แต่ ณ วันนี้ พี่เชน ผู้ชาย ที่รักฉันจริง ๆ และฉันก็รักเขา รวมทั้ง งานวิจัยที่ฉันรักมากกำลังจะเริ่มต้นที่นี่ ฉันคงไม่ได้กลับเมืองไทยอีกหลายปี

ฉันควรปล่อยน้ำให้เป็นอิสระ
กว่าจะกดโทรออกได้ ฉันนิ่งคานิ้วอยู่ที่หน้าจอมาพักใหญ่ ๆ แล้ว ฉันอยากให้เค้าคิดว่าฉันขอเลิกกับเขา เพราะฉันได้งาน และรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงาน ทำให้เราไปด้วยกันไม่ได้ ฉันไม่กล้าบอกเขาว่าฉันมีคนรักใหม่แล้ว ฉันละอายใจเกินกว่าที่จะให้เขารู้ว่าฉันมันเป็นผู้หญิงหลายใจ

(หวัดดีจ้า เมย์) เสียงของเขายังนุ่มนวล และอบอุ่น ใจฉันเริ่มสั่น นี่ฉันต้องเลิกกับผู้ชายที่แสนดีคนนี้จริง ๆ เหรอ
“แต่เมย์ว่าไม่ดีคะ...” จำต้องพูดเสียงแข็ง เพื่อให้ง่ายต่อการตัดใจ

(...เอ่อ ผมรู้ว่าผมผิดที่ไม่ได้โทรหาเมย์เลย ผมพึ่งเข้าทำงาน ยังมีอะไรต้องเรียนรู้มากมาย ทำให้ยุ่งมากเลยในแต่ละวัน...) ที่จริง ข้อนี้ฉันเข้าใจเขาดีทีเดียว เพราะช่วงงานวิจัยเริ่มใหม่ ๆ ฉันก็ยุ่งมาก

“คงยุ่งมากจริง ๆ เลยนะคะ แค่ยกโทรศัพท์หาเมย์ยังไม่ได้เลย” แต่ก็พยายามทำเสียงน้อยใจส่งไป

(อย่าน้อยใจนะ ผมสัญญาว่าต่อไปจะโทรหาเมย์ทุกวันเลยครับ) ขอบตาเริ่มร้อน ชายแสนดีคนนี้ ฉันคงต้องปล่อยมือเขาไป

“มีเวลาเหรอค่ะ” ยังต้องทำเป็นเสียงแข็ง ๆ ข่มน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา

(เอ่อ .... เมย์ มีอะไรหรือเปล่าครับ ผมรู้สึกว่าเมย์ไม่ได้แค่น้อยใจที่ผมไม่โทรหา) แต่ก็ไม่ไหว น้ำตาหยดแรกไหลรินอาบแก้ม

ต้องหยุดกลั้นน้ำตา และหายใจเข้าเพื่อเรียกสติ
“...น้ำ..น้ำ...กำลัง..จะแต่งงานกับผู้หญิงที่เมืองไทยใช่มั๊ยค่ะ”

(มย์เอาอะไรมาพูด ผมไม่ได้...)

ฉันตะโกนออกไปเพื่อกลบเกลื่อนน้ำเสียงที่เริ่มจะสั่นเครือ
“หนังสือพิมพ์ลงข่าวให้ครึกโครม ว่าสองตระกูลใหญ่ตกลงใจให้ลูกชาย ลูกสาวของพวกเขาหมั้นกันเร็ว ๆ นี้ นี่ถ้าเพื่อนเมย์ไม่ส่งข่าวมาบอก น้ำก็ยังคิดจะปิดบังเมย์ใช่มั๊ยค่ะ”

(เมย์ ๆ ฟังผมอธิบายก่อน ผมไม่รู้เรื่องการหมั้นเลยนะ คงเป็นพวกคุณพ่อเป็นคนจัดการ) เรื่องนี้ฉันรู้ดี เขาไม่มีทางทอดทิ้งฉันหรอก

“แล้วไงค่ะ น้ำก็คงจะบอกว่าขัดคุณพ่อน้ำไม่ได้ใช่มั๊ยค่ะ...น้ำทำอย่างนี้กับเมย์ได้ยังไง”  ขอโทษนะน้ำ ที่ต้องทำเหมือน น้ำเป็นคนผิด เมย์ขอโทษ

(เมย์ ๆ ผมรักเมย์นะ) คำนี้ของน้ำ เมย์อยากให้มันเป็นมากกว่าความรับผิดชอบ

“รักเมย์ แต่น้ำกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอื่นนะเหรอค่ะ อย่าพูดอีกเลย เมย์รับไม่ได้”

(หมายความว่ายังไงอ่ะเมย์ เราสัญญาว่าจะแต่งงานกันนะ) นั่นไง ก็เพราะสัญญา เพราะความรับผิดชอบ น้ำก็เลยจะแต่งงานกับเมย์ น้ำไม่ได้รักเมย์จริง ๆ หรอก

“เมย์รักน้ำนะ…………….” น้ำ เมย์รักน้ำจริง ๆ นะ แต่เพราะรู้ว่าน้ำเป็นคนดี เมย์จึงไม่อยากยึดน้ำไว้กับความรับผิดชอบ

“แต่เมย์ขอเลิกกับน้ำ เพราะยังไง ๆ เมย์ก็คงไม่กลับไปสู้รบปรบมือเพื่อแย่งน้ำที่เมืองไทยแน่ ตอนนี้มีบริษัทยายักษ์ใหญ่เค้ายื่นขอเสนอให้เมย์ทำวิจัย ซึ่งเมย์คงไม่ได้กลับไปเมืองไทยอีกนาน”

(เมย์ ...เมย์ พูดอะไรออกมา แล้วสัญญาระหว่างเราล่ะ) สัญญาที่ไม่ได้เกิดจากความรัก มันก็เหมือน โซ๋ที่ล่ามขา เราทั้งคู่ไว้

“น้ำค่ะ น้ำถามตัวเองก่อนดีกว่า ว่าน้ำอยากแต่งกับเมย์จริง ๆ หรือมันเป็นแค่ความรับผิดชอบ เพราะเรามีอะไรกันแล้ว เมย์ไม่ใช่ไม่รู้ แต่พยายามไม่รับรู้ว่าที่น้ำคบกับเมย์ก็เพราะต้องการรับผิดชอบ เมย์ขอบคุณน้ำนะ แต่คงพอแล้วล่ะ” น้ำที่รัก ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ทุกอย่าง แต่มันคงถึงเวลาสิ้นสุดแล้ว เมย์ไม่อยากให้น้ำต้องรับผิดชอบอะไรอีก น้ำให้เมย์ มามากเกินกว่าจะต้องมารับผิดชอบอะไรเมย์อีกแล้ว ขอบคุณที่ดูแลเมย์มาตลอด

ฉันตัดสินใจปิดเครื่องหลังจากนั้น แล้วเปลี่ยนเบอร์โทร เพื่อไม่ให้น้ำติดต่อมาได้อีก

หลังจากนั้นไม่นาน พี่เชนชวนฉันไปเที่ยวที่บ้านพักตากอากาศของครอบครัวเขาที่สวิส ฉันคิดว่าครอบครัวเขาจะไปด้วย แต่เขาบอกว่าพวกท่านจะตามไปอีกวัน

จากบรรยากาศสุดโรแมนติก และไวน์ รสนุ่ม หลังมื้อเย็น ทำให้เรามีอะไรกันจนได้ รสรักของพี่เชน เร่าร้อน รุนแรง และยอดเยี่ยม ผิดกับน้ำ (ก็คงไม่แปลก เพราะเป็นครั้งแรกของทั้งคู่) ฉันยอมรับว่ามีความสุขมาก คืนนั้นกว่าพี่เชนจะยอมให้ฉันได้นอน ก็เกือบเช้า





ฉันตื่นขึ้นมาตอน 7 โมงเช้า มันเป็นความสามารถพิเศษของฉันที่ไม่ว่าจะนอนกี่โมงก็แล้วแต่ ฉันสามารถตื่น 7 โมงเช้าได้เสมอ กวาดตามองไปรอบ ๆ ไม่เห็นแม้เงาพี่เชน เขาคงอยู่ด้านนอก พอจะขยับก็รู้สึกปวดแสบช่วงล่าง เริ่มหายง่วง สำรวจตัวเองที่มีร่องรอยรักเมื่อคืนแล้วก็ยิ่งเขินอาย พี่เชนคนบ้า แล้วจะมองหน้าพี่เขายังไงล่ะน่าอายจริง ๆ เหมือนหญิงใจง่ายไปหรือเปล่านะเรา

สายตาเหลือบไปเห็นโน้ตบุ๊คของพี่เชน เปิดอีเมล์ทิ้งเอาไว้ แล้วพี่เชนไปไหนนะ
ใจไม่ได้คิดจะแอบดูแต่พอลุกจากเตียง ก็เข่าอ่อน จนเซถลาไปเกาะโต๊ะไว้  พอเริ่มตั้งตัวได้ก็มองเห็นชื่อตัวเองในข้อความในอีเมล์ของพี่เชน ก็ต้องขมวดคิ้ว

จากที่ไม่ได้คิดจะดูก็กลายเป็นตั้งใจอ่านไป

ไม่อยากจะเชื่อ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นแผนแยกฉันกับน้ำ ของพี่เชน กับเพื่อนของเขาที่ชื่อวาทิน





โลกของฉันแตกเป็นเสี่ยง ๆ




ทุกอย่างมืดดับลง

ได้ยินเสียงเรียกชื่อฉันแว่ว ๆ มาแต่ไกล ใคร ๆ เรียกฉัน คุณพ่อ คุณแม่ เรียกหนูใช่มั๊ยค่ะ?

[Lily teddy]

โถ ชีวิตรันทดของน้องเมย์ นึกว่าเป็นคุณหนูไฮโซแต่เกิดซะอีก
ก็น่าสงสารน้องเมย์ละนะ เหมือนถูกทิ้งให้เหงาคนเดียวกับอดีตที่เลวร้าย
แล้วน้องน้ำก็ไม่ค่อยได้ติดต่อ(เพราะพี่ทินสินะ) แถมเจอข่าวแต่งงานของน้องน้ำอีก
พอพี่เชนที่แสนเพอร์เฟคเข้ามา น้องเมย์ก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดาแหละนะ
แต่ในเมื่อน้องเมย์รู้ว่าน้องน้ำทำทุกอย่างแค่เพื่อรับผิดชอบ เพราะงั้นน้องเมย์ก็น่าจะปล่อยน้องน้ำไปนะ
เอ๊ หรือจริง ๆ อยากกลับมาแก้แค้นพี่ทินมากกว่ามาทวงน้องน้ำคืนหว่า
และในเมื่อน้องเมย์ก็รักพี่เชนเหมือนกัน ถ้าพี่เชนแสดงความจริงใจว่าร้กน้องเมย์จริง
น้องเมย์คงให้อภัยพี่เชนได้ไม่ยากหรอกเนอะ ขอแค่โอกาสให้พี่เชนได้อธิบายอะไร ๆ ให้น้องเมย์เข้าใจก่อนก็พอ
ซึ่งพี่ทินก็คงต้องช่วยพี่เชนหาโอกาสนั้นแหละนะ เพื่อความรักที่สดใสของพี่ทินด้วยล่ะ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า 

[limpingping]

ได้รู้ปูมหลังของน้องเมย์แล้ว ก็หวังว่า ทุก ๆ คน คงเห็นใจน้องเมย์บ้างนะค่ะ ลองคิดว่าถ้าเป็นตัวเอง จะมีแรงฮึด
ฝ่าฟันอุปสรรค หันมาตั้งอกตั้งใจเรียน แทนที่จะมัวแต่โทษดิน โทษฟ้า ทำตัวเหลวแหลก จนหมดอนาคตรึเปล่า

มาติดตามความรักของพวกเขา ว่าจะเป็นไปในทิศทางใดกันต่อไปเลยจ้า


************************************************************************




แผนที่ 23 ความลับ ระหว่างความรัก



“เมย์ ..เมย์ครับ เมย์เป็นอะไรรึเปล่าครับ”

เหมือนมีแสงวาบเข้ามาที่ดวงตา ฉันกลับสู่ปัจจุบัน น้ำเขย่าไหล่ฉันเบา ๆ ฉันไม่รู้ว่าเหม่อไปนานแค่ใหน เรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา ผุดขึ้นมาในความคิด นี่ฉันทำอะไรลงไป ฉันควรจะต้องเลือกน้ำใช่มั๊ย หรือมันจะสายไปแล้ว

“น้ำ ค่ะ ขอบคุณค่ะ เมย์ ไม่เป็นอะไรแล้ว ” หญิงสาวค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจ เธอรู้สึกดีเสมอ เมื่อมีน้ำอยู่ใกล้ๆ

“เมย์ ครับ น้ำอยากจะคุยกับเมย์ จริง ๆ จัง ๆ ได้มั๊ยครับ” น้ำยังคงมองมาด้วยสายตาที่คอยเป็นห่วงเป็นใยเธอเสมอ

“น้ำค่ะ ขอเวลาเมย์ อีกนิดได้มั๊ยค่ะ” แต่ ณ ขณะนี้ ฉันไม่พร้อมจะตอบคำถามหรือพูดคุยอะไรกับเขา เพราะ ตัวฉันเอง ยังหาคำตอบให้กับตัวเองยังไม่ได้เลย

“.....ก็ได้ครับ” น้ำก็ยังเป็นน้ำ แสนดี และยอมตามใจหล่อนเสมอ

“ขอเมย์พักผ่อนก่อนนะคะ เมย์รู้สึกเพลียมากเลย” ยัง ยังไม่ใช่ตอนนี้ หล่อนยังไม่พร้อมจะพูดความจริงกับธารา ยิ่งเห็นคเชนปรากฏตัวที่นี่ ก็ทำให้เธอสับสนมากพอแล้ว เธอต้องการเวลาอีกนิด เพื่อสะสาง หมอกจาง ๆ ในใจเธอ

“เมย์ต้องการอะไร ก็บอกนะครับ น้ำจะจัดการให้” เห็นสีหน้าสาวคนรักซีด ๆ ไป ท่าทางจะเพลียจริง ๆ เอาเถอะยังไม่ต้องรีบคุยก็ได้ ให้เธอได้พักผ่อนก่อนก็ดี

ธาราจัดแจงให้หญิงสาวได้เอนตัวลงนอนผักผ่อน เขาดึงผ้าห่ม มาห่มให้เธอ แล้วลูบผมเบา ๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง





“ขอบคุณค่ะ น้ำ ขอบคุณมาก…ไม่ว่าเมื่อไหร่ น้ำก็ใจดีกับเมย์เสมอ.” เมื่อประตูปิดลงอีกครั้ง น้ำตาเมย์ก็ยิ่งไหลออกมาเป็นทาง เขาช่างแสนดีขนาดนี้ เธอยังจะทำร้ายเขาลงได้อย่างไร เธอควรจะตัดสินใจอย่างไรดี













หลังจาก น้ำออกมาจากห้องของเมย์แล้ว เขาก็คิดประมวลเรื่องราว ไปต่าง ๆ นา ๆ โดยเฉพาะเกี่ยวกับพี่เชน เขาคิดว่า เมย์ กับพี่เชน ต้องมีเรื่องอะไรกันแน่ ๆ






วาทินที่คุยกันกับเพื่อนเสร็จแล้ว ก็เดินไปดูการจัดงานของทางโรงแรม เพราะกำลังจะมีงานแต่งงานใหญ่ ในวันมะรืน ซึ่งผู้จัดการโรงแรม เพิ่งมาบอกเขาเพราะต้องการให้วาทินเข้ามาดูแลแทน ใจอยากปฏิเสธ เพราะแค่มาเที่ยว แต่ก็เพราะต้องใช้เสียงสีเสียง ซึ่งตัวผู้จัดการบอกเขาไม่ถนัดด้านนี้เอาซะเลย กลัวจะทำออกมาไม่ได้ดี จะเป็นที่เสียหายแก่ทางโรงแรม

กว่าจะกลับมาที่ห้องพัก ก็ดึกมากแล้ว เข้ามาในห้องพบว่าน้ำได้หลับไปแล้ว เดินไปนั่งลงข้างเตียง มองคนน่ารักของเขา

“คนดีของพี่ ถ้าน้องรู้ความจริง น้องจะให้อภัยพี่มั๊ยครับ” หมายจะลูบแก้มใส แต่ก็ต้องชะงักมือเพราะ ดวงตากลมโต ลืมตาขึ้นมา

“ความจริง ๆ อะไรครับพี่” น้องลุกขึ้นนั่งช้า ๆ มองจ้องตาผมเหมือนต้องการความกระจ่าง

“....น้ำ ...ยังไม่หลับหรือครับ” ดวงตากลมโตที่มองจ้องมา ทำให้ต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาน้อง ทำเป็นเฉไฉลุกเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่ม

“หลับแล้วครับ แต่หลับไม่ลง พี่มีความจริงอะไรจะบอกผมมั๊ยครับ” พีทินมีพิรุธอ่ะ ไม่เคยหลบสายตากันมาก่อน ยังไงต้องรู้ให้ได้ คงไม่ใช่ว่า เป็นเรื่อง................





“........................” เอาละซิ ไอ้ทิน ดันพลั้งปากพูดออกไปซะแล้ว เอาไงดีว๊ะ หรือจะบอกความจริงเรื่องแผนรัก เพื่อจับคู่กับน้องดีว่ะ









“เรื่อง เมย์ กับพี่เชนใช่มั๊ยครับ” ต้องเป็นเรื่องนี้แน่ ๆ พี่ทินต้องรู้อะไรแน่เลย

“ห๊า” เฮ๊ยยยยยบยยยยยยยยยยยยย หัวใจแทบกระตุกออกมานอกอก นี่น้องเข้าใจว่าเป็นเรื่อง เมย์ กับไอ้เชนหรอกเหรอ (โฮ่ โล่งอก)

“เมย์ กับพี่เชนเขามีเรื่องอะไรกันใช่มั๊ยครับ”
น้องจ้องมองมาอย่างคาดคั้น โธ่เอ๊ย เรื่องนี้หรอกเหรอ นึกว่าจะรู้แผนการที่ ผมจ้องจะจับน้องให้อยู่มือ ซะอีก

“เอ่อ......แล้วคุณเมย์เธอว่าอย่างไรบ้างล่ะครับ” ตอบเป็นคำถามเพื่อเลี่ยงที่จะตอบ
“เมย์ บอกว่าขอเวลาให้เธออีกนิดครับ” ธาราถอนหายใจ เมื่อนึกถึงคำพูดของหญิงสาว

“จริง ๆ มันเป็นเรื่องของคุณเมย์ พี่คิดว่าคงไม่ดี ที่พี่จะพูดอะไรออกไป” จริงครับ เรื่องบางเรื่องต้องให้เจ้าตัวเค้าพูดเองครับ คนนอกพูดไปอาจจะกลายเป็นเรื่องอื่นไปได้ และที่สำคัญผมไม่อยากเป็นคนปรับความเข้าใจให้น้ำกับคุณเมย์หรอกครับ ถ้าทำให้แตกกันก็เป็นอีกเรื่อง (เลวอ่ะพี่ทิน)

“........” น้องนิ่งไปนิด ผมไม่รู้ว่าน้องคิดอะไรอยู่ แต่ผมไม่ชอบเลยที่น้องนิ่งเงียบไปอย่างนี้
“น้ำครับ ถ้ายังไม่ง่วง งั้นมาดื่มเป็นเพื่อนพี่มั๊ยครับ”

“....................”  น้องยิ่งนิ่งเงียบเข้าไปอีก





“ไม่ล่ะครับ ผมไม่อยากดื่ม” ชวนดื่มอีกแล้ว ไอ้พี่บ้านี่ ไม่เอาล่ะ พอเมาทีไร เปลืองเนื้อเปลืองตัวทุกที


“ทำไมล่ะครับ เห็นทุกที พี่ชวนดื่มไม่เคยเห็นเราปฏิเสธเลย” นั่นซิครับ เห็นน้ำเรียบร้อย ๆ อย่างนี้ น้องชอบเหล้ามาก จนไม่น่าเชื่อ ถึงจะคออ่อนก็เถอะ (ดีครับ ผมก็ชอบมอมเหล้าน้องประจำ)

“...ก็พอเมาทีไร.........”  หน้าเริ่มร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงตอนเขาเมา ก็พี่ทินอ่ะชอบ.............
“เมาทีไร?”  วาทินทวนคำเย้าน้อง แค่เห็นน้องหน้าแดง ก็รู้แล้วว่าน้องจะพูดอะไร

“เอาเป็นว่าวันนี้ไม่ดื่มครับ” ว่าเสร็จก็รีบ ล้มตัวลงนอน แล้วเอาผ้าห่มแพรขึ้นมาคลุมโปง

พี่อย่ามารุกผมอย่างนี้นะ ใครจะกล้าพูดล่ะว่า พอเมาทีไรถูกลวมลามทุกที พี่อย่าคิดว่าผมเมาจนจำอะไรไม่ได้นะ ถึงเช้าวันถัดมาจะทำตัวเป็นปกติ แต่ก็แค่แกล้งจำไม่ได้ เพราะอายที่จะพูดถึง แค่นี้หัวใจก็เต้นรัวอย่างกับกลองแล้ว

วาทินยิ้มขำ ๆ อย่างเอ็นดู น่ารักจริง ๆ เลยครับ คนดีของพี่ เขาวางแขนคร่อมร่างน้องที่คลุมโปงไว้ แล้วก้มลงกระซิบข้าง ๆ หู
“หลับฝันดี นะครับคนดี”



ขนลุก จนหัวใจหวิว พี่บ้า ทำไมชอบทำให้ผมว้าวุ่นใจอยู่เรื่อยเลยนะ ตกลงพี่จีบน้องผมจริง ๆ รึเปล่าเนี๊ยะ ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเอง แต่พี่ทำเหมือนจีบผมเลยอ่ะ นี่แค่คิดนะ หน้ายังร้อนฉ่า หัวใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นจนกลัวว่าพี่จะได้ยิน

กำลังพยายามทำให้ใจสงบ พี่บ้าก็ยังจะมากอดผมแน่น ลมหายใจร้อน ๆ ผ่านผิวผ้ามาโดนแก้ม พี่ครับ ตกลงพี่จะให้ผมนอนหลับลงได้ยังไง

“พี่ครับ เตียงพี่ก็มีจะมานอนเบียดผมทำไม” โวยเล็ก ๆ แล้วก็เริ่มดิ้นขลุกขลักใต้ผ้าห่ม

“ก็นอนคนเดียวมันหนาวนี่นา แล้วพี่ก็เริ่มชินที่จะมีน้ำมาให้พี่กอดก่อนนอน ไมอ่ะ เราก็นอนกันอย่างนี้มาหลายครั้งแล้วนะครับ” น้องพยายามดิ้นรนเล็ก ๆ อดจะขำไม่ได้ ผมเลยกอดแน่นเข้าไปอีก ตัวนุ่ม ๆ ดิ้นดุกดิ๊ก ๆ อยู่พักหนึ่งจึงหยุดดิ้น ดีครับน้อง ถ้าน้องยังดิ้นอยู่อย่างนี้ อะไร ๆ ของพี่ ที่ถูกบดเบียดมันจะพาลไม่ยอมนอนเอานะซิ

“................” ดิ้นไปก็ไม่เป็นผล พี่เขายิ่งกอดแน่นขึ้น ไม่เคยชนะพี่คนนี้ซักที ................แต่พี่ครับ..... อะไรซักอย่างมันทิ่มหลังผมอยู่.... เอ่อ.... ผมหวังว่าจะเป็นมือพี่นะครับ ไม่เอาแล้ว ข่มตาให้หลับไปเลยดีกว่า (น้องลืมไปมั๊ยว่าพี่ทินกอดน้องอยุ่ทั้งสองมือ)

อ่า ผมไม่ได้หื่นนะครับ แต่ผู้ชายคนใหนถ้านอนกับคนที่รักแล้วไม่อยากนี่ ก็เสื่อมสมรรถภาพทางเพศแล้วล่ะครับ แต่อย่าห่วงครับ ยังรับมือไหว ไม่ลุกมาปล้ำน้องตอนนี้หรอกครับ แต่ไม่นานหรอก ผมต้องได้น้องมาเคียงครองแน่







แต่ตอนนี้ ขอผมข่มตาให้หลับก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ ทุก ๆ คน

[Lily teddy]

แหม ไม่คิดว่าพี่ทินกะน้องน้ำจะได้มีตอนหวาน ๆ น่าร๊ากกกกอะ ให้ดูนะเนี่ย บรรยากาศออกจะตึงเครียด
แล้วตอนพี่ทินเผลอพูดจนน้องน้ำได้ยินแอบลุ้นให้พี่ทินสารภาพผิดก่อนอะ
เพราะคงดีกว่าถ้าน้องน้ำจะไปรู้จากคนอื่น ถึงน้องจะเริ่มมีใจแต่ยังไงต้องโกรธมากแน่
ยังไงก็ขอให้พี่เชนรีบสารภาพรักแล้วเอาตัวน้องเมย์กลับนอกไปเร็ว ๆ นะ
พี่ทินจะได้เอาน้องน้ำมาอยู่เคียงข้างไว ๆ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า