CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: limpingping ที่ 02-12-2013 17:29:30

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 02-12-2013 17:29:30

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

**************************************************************


จะเริ่มลงนิยายเรื่องแรกในชีวิต  :mc4:
ก็ยังอ่อนหัด แต่ก็หวังกำลังใจจากทุก ๆ คน อยู่นะจ๊ะ :call:

และฝากเรื่องถัดไป เป็นเรื่องสั้น จบในตอนจ้า

Love Pill (เรื่องสั้นจบในตอน)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54901.msg3431750#msg3431750 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54901.msg3431750#msg3431750)

ใครคนนั้น ที่เกิดมาเพื่อเป็นของฉัน
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44491.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44491.0)



***************************************

(http://www.servcorp.co.th/media/8385/cwt-your-address.jpg)


แผนที่ 1 สะดุดรัก

ณ บริษัท นิวัฒนคร จำกัด มหาชน

วาทิน สุวรรณนิวัฒน์ รองกรรมการผู้จัดการ กำลังนั่งทำงานในห้องทำงานส่วนตัว โดยมีเลขาหน้าห้อง เอาเอกสารมากองเพิ่มให้

“คุณนิน่า ยังมีอีกเยอะมั๊ย ผมมีนัดไปรับ วิ ที่สนามบินเย็นนี้” ชายหนุ่มเปิด ๆ เอกสารผ่าน ๆ ก่อนจะหันไปมองเลขา

“ไม่มีแล้วค่ะ คุณวิ ปิดซัมเมอร์แล้วรึค่ะ” นิน่า จำได้ถึงน้องสาวของเจ้านาย ที่เห็นครั้งล่าสุดเมื่อปีที่แล้ว สาวน้อยหน้าตาสะสวย รูปร่างสูงโปร่งอย่างพี่ชาย เป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง และร่าเริง ไม่เจอกันเป็นปี คงจะกลายเป็นสาวสวยแล้วแน่นอน

“ใช่ครับ เห็นว่าจะมีเพื่อนมาพักด้วย จนกว่าจะเปิดเทอมใหม่” วาทินเปิดอ่าน พร้อมทั้งเซ็นชื่อรับรองในเอกสารไปพลาง

“ไม่เห็นเธอซะนาน คงน่ารักขึ้นเยอะเลยนะค่ะ.

ชายหนุ่ม มีท่าทีคิดนิดหนึ่ง ก่อนจะทำหน้าตาแบบลำบากใจในการจะตอบ เพราะจากการพบกับน้องสาว ครั้งล่าสุด เอิ่ม “น่ารัก เหรอ? .... คงใช้ได้เหมือนกันล่ะมั้ง”

เลขาสาว มองหน้าเจ้านายหนุ่มหล่อของเธอ ทำหน้าแปลก ๆ

“อ้อ คุณ วาทิน อีกเดี๊ยว ท่านประธาน จะพาลูกชายเพื่อนสนิท ท่าน มาแนะนำให้พนักงานรู้จักค่ะ เห็นว่าเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ อายุแค่ 27 เอง สาว ๆ กรี๊ดกันสนั่น เตรียมรอพบกันเลยล่ะค่ะ”

เลขาสาว เปลี่ยนเรื่องเป็นก๊อซซิป ที่กำลังเม้าส์กันสนั่นบริษัทเลยก็ว่าได้ แหม๋เพราะในบริษัท จะหาชายหนุ่ม หล่อ รวม หน้าที่การงานดี มีไม่มาก ในขณะที่ แม่เสือสาวโสด หิวโซ มีมากกว่า หลายเท่า อัตราการแข่งขันจึงถือว่าสูงมาก แล้วพอมีหน้าใหม่ที่มีทีท่าว่าจะเป็นตัวเก็งเข้ามา บรรดาสาว ๆ จึงเก็บข้อมูลกันสุดฤทธิ์.

“ฮะฮะ ถ้าเค้าหน้าตาอัปลักษณ์ล่ะ” วาทิน ขำ ๆ แซวเล่น เพราะเข้าใจความคิดของสาว ๆ ในบริษัทดี

“คุณวาทิน อย่าทำลายความฝันสาว ๆ ซิค่ะ” เลขาสาวมองค้อน (แหม๋ ตัวเองเล่นไม่สนใจสาว ๆ ในบริษัทเลย ควงแต่แม่พวก ไฮโซ ไม่ก็พวกดาราหน้าสวย งี่เง่า ปัญญาอ่อน เสียของ)

เสียงเอะอะ แว่ว ๆ มาจากทางห้องประธานบริษัท ทำให้ทั้งเจ้านาย และเลขา รู้เลยว่า คนที่กำลังกล่าวถึง มาแล้ว จึงเดินออกมาหน้าประตู เห็นกลุ่มคนรุมล้อม ท่านประธาน และชายหนุ่ม รูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลเข้มยาวละคอ สวมสูทสีเทา หันหลังให้ วาทินจึงแซว เลขาสาว “ดูดีนะ.... แต่พอหันหน้ามา ต้องไม่หล่อแน่เลย อาจจะตาติ่ จมูกบี้ ปากหนา....โอ๊ยยยย”

เลขาสาวตีแขนเจ้านายหนุ่มดังเพี๊ยะ “ยังไม่เลิกเล่นอีกนะค่ะ…ฮึ๊ย ด้านหลังยังดูดีขนาดนี้ หันมาต้อง .. เอ๊ะ เค้าหันมาแล้ว สงสัยจะมาที่ห้องนี้”

วินาทีที่ชายหนุ่มหันมา ให้เห็นหน้าชัด ๆ วาทินก็รู้สึก เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางใจ คนอะไรน่ารักขนาดนั้น ใบหน้าเรียวเล็ก ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ริมฝีปากสีสดแย้มยิ้มน้อย ๆ ท่าทางสุภาพ (ไม่ใช่เค้าไม่เคยเจอคนสวย คนหล่อ คนน่ารัก แต่ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าคนนี้ดูมีเสน่ห์ น่ารักตรงใจเค้ามาก)

“วาทิน เรากำลังจะไปหาเธอ พอดี นี่ขอแนะนำให้รู้จักคุณวาทิน รองกรรมการผู้จัดการ อ้อเค้าเป็นลูกชายผมเอง เค้าอายุมากกว่าเธอ แล้วนี้ คุณ ธารา จะมาทำงานกับเราในฐานะเลขา ของคุณ กรณ์ กรรมการผู้จัดการ ” วันชัย ผู้พ่อ แนะนำชายหนุ่มทั้งสองอย่างอารมณ์ดี เพราะ ธารา เป็นลูกชายของเพื่อนรัก ที่ฝากฝังมาให้ทำงานด้วย

ธารา รู้สึกประทับใจในรูปร่างหน้าตาของ วาทินเป็นอย่างมาก ทั้งดวงหน้าเข้ม นัยตาสีอ่อนดูน่าหลงใหล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากยกยิ้มนิด ๆ และรูปร่างสูงใหญ่ กว่าชาวเอเชียทั่วไป ธาราคิดถึงว่า เค้าต้องเข้ายิมเป็นประจำแน่ “สวัสดีครับ ผมธารา ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก และฝากเนี้อฝากตัวด้วยครับ คุณวาทิน” ธารายกมือไหว้ก่อน ในฐานะอ่อนวัยกว่า และในฐานะการงานที่ต่ำกว่า แต่วาทินกลับยืนนิ่ง ๆ มองหน้าธาราเขม็ง จนธาราเริ่มจะหุบยิ้ม

วาทิน มองตาค้าง จนท่านประธานต้องเรียกอีกครั้ง “อ๊ะ เอ่อ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ เอ่อ เรียกพี่ทินดีกว่าครับ เพราะพวกคุณพ่อเราก็สนิทกัน” สะดุ้งนิด ๆ แต่ก็กลับมารักษามาดหล่อไว้ได้ ก่อนจะยกมือรับไหว้ชายหนุ่ม และพยายามทำตัวสนิทสนมด้วยการขอให้ ธาราเรียกขานเขาด้วยชื่อเล่น

 “ช่าย ๆ พวกพ่อสนิทกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมแน่ะ ดีจริง ๆ ที่ พวกลูก ๆ ได้มาทำงานร่วมกัน ยังไง ๆ วาทินเราก็ช่วยดูแลน้องหน่อยนะ ตอนเที่ยงก็พาน้องไปทานข้าวด้วยล่ะ”  วันชัย รู้สึกกระชุ่มกระชวย เหมือนเห็นตนเอง และเพื่อนรักในวัยแรกเริ่มทำงานใหม่ ๆ ก็เริ่มคิดถึงเพื่อนรักน่าดู คิดไว้ว่ายังไง ๆ ตัองโทรนัดกันไปกินข้าวซะหน่อย เขาเคยคิดเสมอว่าถ้าทั้งคู่มีลูกชายลูกสาว ก็จะให้จับคู่แต่งงานกันอย่าง แน่นอน ซึ่งทั้งคู่ก็มีลูกชาย หญิง เหมือน ๆ กัน เพื่อนทั้งสองจึงตัดสินใจส่งเด็ก ๆ ให้อยู่ใกล้ ๆ กัน โดยส่งลูกสาวไปเรียนในต่างประเทศด้วยกัน เพื่อให้สนิทสนมกัน จะได้ง่าย ต่อการเกี่ยวดองกันต่อไป

“เอ้า ๆ ผมจะพาไปห้องทำงานของเธอกันดีกว่า ว่าแต่คุณพ่อเธอสบายดีเหรอ” “ครับ คุณพ่อสบายดี ท่านฝากของมาให้ท่านด้วยครับ” “อะไรกัน ทำเป็นคนไกลไปได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”  วาทินมองตามจนทุกคนเดินลับตาไป และคงค้างไว้จนเลขาสาว ถอนหายใจดัง ๆ “เฮ้อออออออ หล่อ น่ารักจัง คุณธารา” วาทินได้ยินเลขาสาวรำพึง รำพัน ก็เลยเริ่มคิดได้ว่า คู่แข่งคงไม่น้อยแน่ (โดนใจอย่างจัง ขอรับฝากทั้งเนื้อทั้งตัว ทั้งหัวใจเลยละกันนะครับ)[/b]

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kaew_ta ที่ 02-12-2013 17:41:59

จิ้ม คะ

จะรอนะคะมาต่อไวๆ

 :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 02-12-2013 20:06:24

 :mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองเรื่องใหม่

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 2 ขจัดเสี้ยนหนาม
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 05-12-2013 11:46:38

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f2/Infosys.Electronic.City.Cafeteria.JPG/250px-Infosys.Electronic.City.Cafeteria.JPG)


แผนที่ 2 ขจัดเสี้ยนหนาม

พักเที่ยง
“เป็นไงบ้างครับ น้องธารา วันแรกของการทำงาน” วาทินรีบรุดไปที่ห้องทำงานของธาราทันที เพื่อรับธาราไปทานข้าวเที่ยง ก่อนที่จะมีใครบังอาจมาตัดหน้า เมื่อไปถึงก็เห็น ร่างโปร่ง นั่งศึกษาแฟ้มงานเป็นจำนวนมากเพื่อทำความเข้าใจกับหน้าที่การงานที่จะเริ่มทำ

“ฮะ ฮะ ครับ ก็ยังไม่ค่อยเต็มร้อยครับ คงต้องใช้เวลาอีกซักพัก กว่าจะเข้าใจรายละเอียดของงาน”    ธาราหัวเราะฝืด ๆ เพราะยังไม่ค่อยเข้าใจวิธีการทำงานมากนัก นี่ก็นั่งดูตัวอย่างจากแฟ้มเก่า ๆ และมีการเทรนจากเลขา ของกรรมการวันชัยซึ่งจะมาในตอนบ่าย
“ …เอ่อพี่เรียกผมว่า น้ำก็ได้ครับ” ร่างโปร่งรู้สึกเขิน แปลก ๆ จากท่าทีของชายหนุ่มตรงหน้า ที่ให้ความสนิทสนมอย่างมาก

“ครับ น้องน้ำ  ...ว่าแต่อยากทานอะไรเป็นพิเศษมั๊ย อาหารอิตาลี ญี่ปุ่น จีน?”  ชายหนุ่มรับคำอย่างเอ็นดู ก่อนจะเสนอร้านอาหารสำหรับมื้อเที่ยง

“เอ่อ ที่นี่มีโรงอาหารมั๊ยครับพี่” บรรจงเก็บแฟ้มตรงหน้าไว้อย่างเป็นระเบียบก่อนที่จะ เดินเคียงคู่กันออกไปตามทางเดินของชั้น 10 เพื่อไปที่ลิฟต์

“มีครับ อยู่ชั้น 5?”  หันไปมองร่างโปร่งก่อนที่จะกดลิฟต์

“ผมว่าเราทานกันที่โรงอาหารดีกว่ามั๊ยครับ ผมเกรงใจพี่ทิน ไม่อยากให้ต้องลำบากพาผมออกไปข้างนอก” ความจริงด้วยความที่ยังไม่ค่อยสนิทใจกับ วาทิน ทำให้ไม่อยากออกไปทานอาหารกัน สองคนที่ร้านอาหาร เพราะคงจะประหม่าไม่น้อย สู้ทานกันในโรงอาหารดีกว่า คนเยอะดี

“ไม่ต้องเกรงใจ พี่เต็มใจครับ” รีบ ๆ บอกทันที ว่าเต็มใจ เพราะอยากอยู่กัน สองต่อสองมากกว่า

“แต่ผมอยากทานที่นี่มากกว่าครับ ผมเป็นคนใหม่ของที่นี่ ผมก็อยากทำความคุ้นเคยกับทุก ๆ คน ไว ๆ” พยายามหาเหตุผล ยังไง ๆ ก็รู้สึกว่าการอยู่สองต่อสองกับร่างสูง มันรู้สึกแปลก ๆ โดยเฉพาะสายตา วิบ ๆ วับ ๆ มันทำให้เขาเขิลไม่น้อย

“OK งั้นก็ไปกันเถอะ”  อื้อเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนจริง ๆ ถ้าเป็นคนอื่น ที่มาทางเส้นกรรมการใหญ่อย่างนี้ มีแต่จะกร่าง คับบริษัท ....เอาวะ ไม่เป็นไร วันนี้แค่วันแรก ตามใจน้องมันก่อน ยังไง ๆ ก็ ยังมีเวลาอีกมาก รับรองไม่พ้นมือพี่แน่ น้องน้ำ ฮึ ๆ

พอถึงชั้น 7 ประตูลิฟต์ก็เปิดออก วาทิน กับธารายืนหลบให้ผู้มาใหม่ก้าวเข้ามา
“อ้าว ว่าไงทิน”
“อ่อ เอก ดีเรื่อย ๆ นายล่ะ ไม่ออกไปหาลูกค้าเหรอ?” วาทินคุยอย่างคุ้นเคยกับ อนุชิต หรือเอก ผู้จัดการฝ่ายการตลาด ซึ่งที่จิรงทั้งสองเป็นเพื่อนเรียนมหาลัยกันมา

“ไปมาแล้ว แต่ตอนบ่ายก็ต้องไปอีกราย ..เอ๋ คนน่ารักข้าง ๆ นี่ใครกันอ่ะครับ? พูดไม่พูดเปล่า เอกจะเอื้อมมือมาขอจับมือ
“อ้อ นี่เลขาคนใหม่กรรมการกรณ์ คุณธารา” ไม่ใช่ธาราเป็นคนตอบ แต่เป็นวาทิน และยังยื่นมือไปจับแทน จนเอกหน้าเหวอ ธาราก็งง ๆ แต่ก็ยกมือไหว้ เอกรับใหว้ พร้อมยิ้มแห้ง ๆ

ลิฟต์เปิดทีชั้น 5 วาทินหลีกให้ธาราเดินนำออกไปก่อน แล้วเขากับเอกจึงเดินออกมา วาทินรีบล็อกคอเพื่อนรัก ก่อนจะพูดเบา ๆ ให้ได้ยินกัน 2 คน

“อย่ามายุ่ง คนนี้กูจองแล้ว”

“ห๊ะ อะไรวะ คนนี้ผู้ชายไม่ใช่เหรอ มึงมีรสนิยมอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” เอกตกใจไม่น้อยเพราะวาทินไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อน ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ร่ำรวย ทำให้มีคนเข้าหาไม่น้อย ทั้งชาย หญิง เกย์ ตุ๊ด ขนาดเคยทำให้ทอมเปลี่ยนใจมาแล้ว

“ก็ตั้งแต่ตอนนี้แหล่ะ คนนี้โดนใจเต็ม ๆ มึงไปกระจายข่าวได้เลย ใครกล้ามายุ่ง ระวังจะทำงานไม่เป็นสุข”
“โห ไอ้เหี้ย เล่นใช้อำนาจหน้าที่ในทางมิชอบนี่นา”
“ไม่รู้ล่ะ กูต้องกันไว้ก่อน”

ธาราหันมามองเพื่อนซี้ สองคนกอดคอคุยกัน ก็นึกอิจฉานิด ๆ เพราะเขาไม่มีเพื่อนสนิทขนาดที่จะกอดคอคุยกันได้

“คุณเอกไปทานด้วยกันมั๊ยครับ?”
“เอ่อ...ครับก็ดี...อุ๊บ..เอ่อไม่ดีกว่าครับผมมีนัดกินข้าวกับเพื่อน ๆ ไว้แล้ว ไปก่อนนะครับ” กำลังจะตกปากรับคำ มือของเพื่อนซี้ ก็จิ้มมาแรง ๆ ทีนึงข้างหลัง พร้อมสายตาพิฆาต ที่บอกว่า ถ้ามาขวางเวลากินข้าวอันแสนสุข มึงตาย!!!! ก่อนจะต้องรีบ ๆ ผละจากไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน ๆ แผนกการตลาดที่มากินอยู่ก่อนแล้ว

“คุณเอก ท่าทางเป็นคนสนุกสนานดี นะครับ”
“ก็เป็นฝ่ายการตลาดนี่นา มันคุยจ้อได้ทั้งวันเลยล่ะ อ้อมันมีเมียแล้ว”
ธารางง ๆ กับบทสนทนาที่ค่อนข้างแปลก ทำไมต้องบอกเขาด้วยว่าคุณเอกมีภรรยาแล้ว?????

ระหว่างนั่งทานอาหาร สายตาทุกคู่ในโรงอาหารก็จับจ้องมองแต่ สองหนุ่ม ระดับผู้บริหาร โดยเฉพาะสาว ๆ แทบจะปาดน้ำลายกันไม่ทัน เพราะ วาทินก็เป็นสุดหล่อ สุดฮอต ประจำบริษัทอยู่แล้ว นี่ยังมีเลขากรรมการคนใหม่ ดีกรี นักเรียนนอก หล่อสู้คุณวาทินไม่ได้ แต่น่ารักอย่างแรง

ธาราชักรู้สึกว่าตัวเอง คิดผิดที่มานั่งกินข้าวในโรงอาหาร เพราะสายตาที่มองมาอย่างอยากรู้อยากเห็น และสนใจ ทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วมใจในการทานอาหารพอสมควร ส่วนวาทิน กลับนั่งกินอย่างสบาย ๆ แต่จริง ๆ แล้วคอยมองรอบข้างเพื่อสแกนคู่แข่งไปในตัว อย่า ๆ อย่าได้คิดมาแข่งกับวาทิน สุวรรณนิวัฒน์ ถ้ายังอยากเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ห๊า ว่าผม ใช้อำนาจในทางมิชอบเหรอ ไม่นะ แต่ถ้าไม่ถูกใจผม ก็อีกเรื่อง (เอ่อนั่นแหล่ะที่เค้ากำลังว่านายอยู่)

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 3 พวกน้องสาวมาแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 09-12-2013 17:58:57

(http://www.talkystory.com/wp-content/uploads/2014/04/e0b8aae0b899e0b8b2e0b8a1e0b89ae0b8b4e0b899e0b8aae0b8b8e0b8a7e0b8a3e0b8a3e0b893e0b8a0e0b8b9e0b8a1e0b8b4.jpeg)


แผนที่ 3 พวกน้องสาวมาแล้วจ้า

ระหว่างมื้ออาหารเที่ยงวาทินก็ชวนคุยตลอด ก่อนจะเอ่ยชวน
“น้ำครับ เย็นนี้น้องมีโปรแกรมอะไรมั๊ย พอดีน้องสาวพี่ปิดซัมเมอร์ กลับมาบ้าน พี่ว่าจะไปรับ ที่สนามบิน แล้วยายวิเค้าอยากไปเที่ยวฉลองกัน”

“โอ๊ะ น้องสาวผมก็จะกลับมาบ้าน และผมก็ต้องไปรับที่สนามบินเหมือนกัน”
“อย่าบอกน่าว่า ไฟท์ XXXX ?”
“ใช่แล้วครับ...”

“งั้นเพื่อนที่บอกว่าจะมาค้างด้วยก็คือน้องสาวของน้องน้ำแน่เลย ดีจัง งั้นเลิกงานแล้วเราไปรับพวกน้อง พร้อม ๆ กัน นะ”

“แต่รถผม..”

“จอดไว้นี่แหล่ะ เดี๊ยวพี่ไปส่ง แล้วตอนเช้าพี่ไปรับมาทำงาน....... ไม่ต้องทำท่าคิดมาก พี่เต็มใจ เอ๊า ๆ รีบ ๆ กินได้แล้ว จะหมดพักเที่ยงแล้ว เดี๊ยวก็หักเงินเดือนซะนี่” สบโอกาส จึงรีบ ๆ พูดบังคับกลาย ๆ ไม่ให้ คนที่เล็งไว้ ได้มีโอกาส ปฏิเสธ แต่เพื่อไม่ให้ดูผิดสังเกต จึงต้องหยอดมุกล้อเล่น กันไก่ตื่น

“ฮ่า ๆ ผมไม่อยากถูกหักเงินเดือนตั้งแต่วันแรกที่มาทำงานหรอกครับ” ยิ้มกว้าง พร้อมยกมือขึ้นมาแปะหน้าผาก
(อ๊ายยยย อย่าน่ารักไปกว่านี้เลย แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้ว คนอะไรน่ารักสุด ๆ จะต้องจับให้อยู่ให้ได้เลยเตรียมตัวไว้เถอะครับน้อง)

ธารารู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาตะหงิด ๆ อย่างไม่ทราบสาเหตุ

*******************************
สนามบิน
ประตูผู้โดยสารขาเข้า สองหนุ่มยืนรอในส่วนที่ให้ผู้มารับรอ จนผู้โดยสารเที่ยวที่รอ ทยอย ๆ กันเดินออกมา วาทินเห็นวิทิตาเข็นกระเป๋าซึ่งมีจำนวนมากจนเหลือเชื่อ ออกมาพร้อมกับสาวน้อยอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน หน้าตาน่ารักมาก เดินตรงเข้ามาหา

“พี่ทิน สวัสดีค่ะ กลับมาแล้วค่ะ ฮะๆ”              /       “สวัสดีค่ะพี่น้ำ คิดถึงพี่จังเลย”
“สวัสดี ยัยวิ เป็นไงการเดินทางราบรื่นดีมั๊ย”     /      “ดีจ้า นุช ปากหวานนะ พึ่งจะเจอกันอาทิตย์ก่อนพี่จะกลับมานี่เอง”

“สบายมาก ๆ ค่ะ พี่คะนี่ วารีเพื่อนที่น้องบอกว่าจะมาพักกับเราค่ะ” วิทิตากอดคอเพื่อนรักมาแนะนำให้พี่ชาย สาวน้อยน่ารักยิ้มหวาน ยกมือขึ้นไหว้

“สวัสดีค่ะพี่วาทิน” โอ้ น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลย
“สวัสดีจ๊ะ ไม่ต้องมากพิธีหรอก เราคนกันเองทั้งนั้น” (ใช่จ้า อีกหน่อยพี่ก็จะเป็นพี่เขยเธอล่ะ)

”อ้าว นุช ทำไมไม่เห็นบอกพี่เลย บ้านเราก็มีจะไปรบกวนน้องวิทำไมอ่ะครับ?”
“เอ่อ ๆ ...นุช..คือว่า...” สาวน้อยอึก ๆ อัก ๆ เหลือบตามองเพื่อนรัก

“พี่น้ำค่ะ พอดีว่าเรามีการบ้าน เป็นรายงานที่ต้องทำร่วมกันค่ะ เลยคิดว่าอยู่ด้วยกันจะได้ทำการบ้านได้สะดวกกว่าค่ะ”  วิทิตา รีบเข้ามาออกหน้าอธิบาย

“แต่อยู่บ้านก็ไปมาหาสู่กันได้นี่นา เวลาติดต่อกันก็ผ่านทางเน็ทก็ได้นี่ครับ จะได้ไม่เป็นการรบกวน”
ธาราเกรงใจฝั่งของวาทิน ด้วยตัวเองก็พึ่งจะรู้จักกันวันนี้เอง ถึงพ่อของพวกเขาจะสนิทกัน แต่เขาเองเรียนอยู่ต่างประเทศตลอดจึงไม่ได้รูจักสนิทสนมอะไรกับวาทินมาก่อน

//พี่ทินค่ะ  ช่วยพูดหน่อยซิ// วิทิตากระแซะพี่ชายเพื่อขอความช่วยเหลือ ด้านวาทินเองก็เข้าใจ ว่าน้องสาวต้องการอะไร เพราะน้องสาวมีอะไรก็จะมาปรึกษาตลอด สองคนพี่น้องจึงไม่เคยมีความลับต่อกัน

“.....น้องน้ำครับ..... ไม่ต้องเกรงใจเลยครับ บ้านพี่ยินดีต้อนรับน้องนุช อยู่แล้ว พ่อเราก็สนิทกัน พ่อพี่ต้องดีใจมาก ๆ เลยที่ลูกสาวเพื่อนรักมาพักที่บ้าน หรือว่าถ้าน้ำเป็นห่วง พี่ก็อยากให้น้ำมาพักที่บ้านเราด้วยกันเลย” ยิ้มหล่อละลายใจ สบโอกาสล่ะ ใหน ๆ ก็ให้นุชมาอยู่ที่บ้านแล้ว เอาความห่วงใยน้องของคนพี่ หลอกล่อให้มาพักที่บ้านด้วยกันซะเลย (ฉลาดจริง ๆ เรานี่)

“เอ่อ ผม ...ผมว่าอย่าดีกว่าครับ ทั้งผมและน้อง...” เอ่อ....มันก็จริงที่พวกพ่อเราสนิทกันมาก แต่มันจะดีจริงเหรอ มีความรู้สึกว่ายิ้มของพี่ทิน ดูไม่น่าไว้ใจยังไงไม่รู้ (หรือเราจะคิดมากไปเอง)

“เอาอย่างที่พี่ว่านั่นแหล่ะ ไปพักบ้านพี่กันทั้งสองคนเลย .....พี่ไม่ยอมรับการปฏิเสธนะครับ และอีกอย่าง จากบ้านน้องมาที่บริษัท ก็ใช้เวลามากเกิน ถ้าพักบ้านพี่ จะสะดวกกว่ามากเลย” วาทินรีบ ๆ รวบรัด เพื่อไม่ให้ ธารามีโอกาสได้ปฏิเสธ

ธาราพยายามจะปฏิเสธ แต่ทั้งสามคน ไม่สนใจที่จะฟังเค้าเลย แถมยังเดินเข็นกระเป๋าออกไปตามทาง จนไปถึงที่จอดรถซึ่งตอนนี้มีรถตู้มาจอดข้าง ๆ โดยวาทินเรียกมาต่างหากเพื่อขนกระเป๋าสาว ๆ โดยเฉพาะ และอีกอย่าง พวกเขาจะได้ไปเที่ยวกันต่อ

“ว่าแต่ไม่เหนื่อยเหรอ สาว ๆ”
“ไม่เลยค่ะ ไม่ได้กลับเมืองไทยนาน อยากกินอาหารไทยรสแซ่บ ๆ อยากดิ้นอยากแดนซ์ มากเลย ฮะ ๆๆๆๆ” น้องสาวหัวเราะเสียงดัง ซะปากกว้าง วาทินได้แต่ส่ายหัว น้องสาวที่น่ารัก อย่างกับตุ๊กตาเมื่อตอนเด็ก ๆ ของเขา เปลี่ยนไปเยอะเลย ตอนนี้ ก็ยังน่ารัก ...เรียกสวยจัดดีกว่า รูปร่างสูงโปร่ง ตามแบบคนในครอบครัว แต่กิริยาที่แสดงออกมาซิ เฮ้อ ไม่อยากจะพูด แมนม๊ากกกก น้องพี่



(http://www.taladbaanteedin.com/media/kunena/attachments/91/%202_2012-11-26.jpg)

ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“เอานี้เลย นุช ลองชิมหมูคำหวานนี่ สุดยอด” วิทิตา ขมักเขม้นตักอาหารใส่จานของวารี ไม่ขาด สองคนคุยกันกระหนุงกระหนิง วาทินลอบมองก็อดจะยิ้มขำไม่ได้ เฮ้อ พ่อจะว่าอะไรมั๊ยน้า ถ้าบ้านเราจะไม่มีใครมีทายาทให้ท่านได้

“ผมเกรงใจจริง ๆ นะครับ พี่ทิน” ธารายังคงเอ่ย เพื่อจะปฏิเสธตามประสาคนขี้เกรงใจไม่หยุด

“ไม่เอาล่ะ อย่าพูดอีกเลย เอ้าลองปลาทอดน้ำปลานี่ดูเจ้านี้ พี่ คอนเฟริม หิ ๆ” กระวีกระวาดตักปลาใส่จานให้น้อง

TTTTTTTT
ขณะกำลังทานอาหารกันอย่างสนุกสนาน โทรศัพท์ของธาราก็ดังขึ้น “ขอตัวเดี๊ยวนะครับ….” ธาราลุกออกไปเพื่อคุยโทรศัพท์

“สงสัยพี่เมย์โทรมา”
“เมย์?” วาทินถามกลับคิ้วขมวดมุ่น

“อ้อ แฟนพี่น้ำคะ คบกันตั้งแต่สมัยเรียนที่ต่างประเทศ ตอนนี้กำลังทำด๊อกเตอร์อยู่ แต่เห็นว่าปีนี้ก็คงจะจบ แล้ว และคงมีแพลนจะแต่งงานกันหลังจากจบค่ะ” นุชอธิบาย ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม ด้วยสีหน้าเอือมละอา

วาทินถึงกับอิ้ง ไม่คิดมาก่อนว่าธาราจะมีแฟนแล้ว และถึงขนาดมีโครงการจะแต่งงานกัน ภายนอกยังคงรักษาท่าทีนิ่ง ๆ แต่ภายในใจกลับร้อนรุ่ม น้องสาวเองก็รู้สึกผิดสังเกตพี่ชายไม่น้อย กับกิริยาที่แสดงออกกับพี่น้ำ

“พี่ค่ะ ..ชอบพี่น้ำเหรอค่ะ?” ลองเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามพี่ชาย ตามประสาคนที่คุยกันได้ทุกเรื่อง

“หือ พูดอะไรพึ่งรู้จักกันไม่นานเอง” ยังไม่อยากจะยอมรับ เพราะได้ยินว่า อีกฝายมีแฟนแล้ว จึงต้องไว้ฟอร์มนิดหน่อย

“พี่ทินค่ะ ถ้าชอบพี่ชายหนูจริง ๆ หนูเชียร์พี่นะ เพราะหนูไม่ค่อยชอบพี่เมย์”
“ไมอ่ะ?” จ้องหน้าสาวน้อยน่ารักอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา จะสนับสนุนให้พี่ชายเป็นเกย์เหรอ

“เจ้ากี้เจ้าการอ่ะ ก็รู้ว่าเป็นคนเก่ง มีความั่นใจตัวเองสูง ไม่ค่อยไว้หน้าใครหรอก แล้วหนูก็คิดว่าเค้าไม่ได้รักพี่ชายหนูมากนักหรอก ถ้าพี่เค้าไม่ใข่ ธารา สิทธสุทธิพงศ์ “

“แล้วพี่ชายหนูรักเค้ารึเปล่า?”
“.......หนูไม่รุ้ค่ะ ก็พี่น้ำไม่เคยมีแฟนมาก่อน” นุชนิ่งคิด ก่อนที่จะตอบเพราะเธอเองก็ไม่แน่ใจ แต่ลึก ๆ ก็คิดว่าคงรักแหล่ะ ก็เห็นเคยบอกว่าชอบเค้าก่อนมาตั้งแต่สมัยเรียนที่เมืองไทยแล้ว

วงสนทนาต้องหยุดลง หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ ธาราก็กลับมานั่งกินต่อ ด้วยสีหน้ามีความสุข จนวาทินรู้สึกหงุดหงิด และหมั่นใส้ สาวเจ้าที่ยังไม่เคยแม้แต่พบกัน

(http://ed.files-media.com/ud/images/1/95/283090/339554_7ba6650236440fd2849bd23fa9870bea-620x392.gif)

U & I Pub
เสียงเพลงจังหวะแดนซ์ดังกระหึ่ม ไปทั่ว นักเที่ยวทั้งชายหญิง มากหน้า อาจเพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ พอทั้ง 4 คนเดินเข้าไป พนักงานก็เข้ามาจัดการเรื่องโต๊ะให้ เพราะวาทินจองไว้ก่อนแล้ว เดินไปจนถึงโต๊ะด้านใน ระหว่างทางก็มีหญิงสาวหลายนาง พยายามส่งสายตาให้วาทินเป็นระยะ ๆ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เค้าคงเล่นกับพวกหล่อนด้วย แต่เพราะตอนนี้ในหัวของชายหนุ่ม คิดแต่เรื่องของร่างบางที่เดินเคียงข้างกัน เค้ากำลังคิดว่าจะเอาอย่างไรดี เค้าก็ไม่ใช่คนดีอะไร แต่จะให้แย่งน้ำมาจากผู้หญิง มันก็ยังตะขิดตะขวงใจอยู่

“ว้าว คนเยอะมากเลยค่ะ เห็นแล้วตาลาย” นุชเอ่ยอย่างที่ใจคิด เพราะถึงวิจะบอกว่าไม่เหนื่อย แต่ตัวเธอนั้นก็รู้สึกเพลีย ๆ จากการเดินทางไม่น้อย

“พี่ทินเบียร์ พี่น้ำเบียร์ นุชเอาน้ำส้มนะ ส่วนของวิก็..เบียร์...” วิทิตาจัดการสั่งเครื่องดื่มให้ทั้งกลุ่ม “เอ๋ ทำไมของนุชได้น้ำส้มล่ะ”

“น้ำสัมนะดีแล้ว จำไม่ได้เหรอว่าที่กินเบียร์ไปครั้งหลังสุดมันเป็นไง” นุชนั่งนึก ก่อนที่จะมีริ้วรอยสีแดงระบายบนใบหน้า น้ำมองน้องสาว งงๆ แต่ก็ไม่ได้สอบถามอะไร สองสาวก็ยังคงคุยกันกระหนุงกระหนิง ซักพักก็ออกไปวาดลวดลาย วาทินคอยมอง ๆ ดูอยู่ เพราะมีสายตาหนุ่ม ๆ หลายคู่มองพวกน้องสาวอยู่ แต่คิดว่ายังไงยัยวิก็เอาอยู่ จึงหันมาคุยกัน

“พี่ทินมาเที่ยวบ่อยเหรอครับ “
“ก็เวลาว่าง ๆ ถามทำไมครับ?”
“ก็เห็น พี่สนิทกับพนักงานที่นี่ แล้ว ก็มีสาว ๆ หลายคนทักพี่”

“ที่นี่เพื่อนพี่มีหุ้นน่ะ แล้วมีสาว ๆ ทักพี่ด้วยเหรอไม่เห็นรู้ตัวเลย” ชายหนุ่มที่มัวแต่คิดถึงแต่เรื่องคนข้าง ๆ กับแฟน จนไม่ได้สนใจสาว ๆ ที่ทักทายมาตลอดทาง

“ว่าแต่ น้องน้ำมีแฟนแล้วรึครับ” อ๊า แค่พูดถึงก็รู้สึก จี๊ดขึ้นมา
“เอ่อ ...พี่ทราบได้ไงครับ....ยัยนุชละซิ” ยัยตัวดี บอกอะไรพี่เค้าไปบ้างเนี๊ยะ ก็ไม่ใช่ความลับอะไร แต่ก็แค่รู้สึก ไม่อยากให้พี่ทินรับรู้เท่านั้นเอง

“มีโครงการจะแต่งงานกันด้วยเหรอครับ” ถามเองก็เจ็บใจเอง ฮึ่ม
“ก็ ...  ผมก็คบกับเค้ามานานแล้ว ก็มีคิดไว้บ้างครับ แต่รอให้เค้าเรียนจบก่อนครับ” ไม่กล้าสบสายตาพี่เค้าเลยอ่ะ

“แล้วอยุ่ไกลกันอย่างนี้ไม่เป็นห่วงบ้างรึครับ” นั่นซิอยู่ไกล ๆ กัน เลิก ๆ กันไปเถอะน้อง
“ก็นิดหน่อยครับ แต่เมย์ เค้าเป็นคนไว้ใจได้ครับ....... แล้วเราก็รักกันมากด้วยครับ” พี่ครับ...ถ้าพี่จะจ้องหน้าผมซะขนาดนั้น พี่กินหัวผมเลยมั๊ยครับ (คนถามเค้าไม่รู้ตัวหรอกว่าเค้าจ้องเขม็งตั้งแต่คำถามแรกแล้ว)

ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกอิจฉา วาทินเริ่ม มีความคิดฝ่ายเลวเข้าครอบงำ  หรือว่าเค้าควรจะหักหาญน้ำใจ ทำให้ร่างบางเป็นของเค้าซะ แล้วให้ฝ่ายหญิงรับรู้ จะได้ตัดใจ เพราะผู้หญิงเค้ามีศักดิ์ศรี คงรับไม่ได้หรอกที่ว่าที่สามีตัวเองไปเป็นเมียชายอื่น ยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่าน ว่าเล้วจึงยกเบียร์ขึ้นดื่มรวดเดียวหมด แล้วสั่งเพิ่มให้ตัวเองต่อ ปรกติถ้าเป็นเหล้า ก็ถึงใหนถึงกัน แต่พอเป็นเบียร์ แล้วมันทำให้วาทิน เมาง่ายมาก

วาทินขอตัวเข้าห้องน้ำเพราะดื่มมากไป

ระหว่างนั่งรอ ธาราก็เห็นมีหนุ่ม ๆ 2 คนพยายามเต้น ๆ เข้ามาใกล้ๆ พวกน้อง

“น้องสาวจ๋าน่ารักจังเลย ขอเต้นด้วยคนซิจ๊ะ”
“....” นุชพยายามเบี่ยงตัวหลบหลังวิทิตา
“อย่ามายุ่งกับเรา” เอาตัวบังนุช พร้อมกันพยายามจะเดินออกมา
“อะไรกันคนสวย อยู่คุยกันก่อนซิจ๊ะ” ว่าพลางจับแขนของนุชไว้
“วิ!!!” นุชเรียกให้วิทิตาช่วย

วิทิตาหันมาเห็นรีบปัดมือชายหนุ่มออกจากแขนนุชทันที

“เฮ้ย อะไรกันจับนิดจับหน่อยไม่ได้หรอจ๊ะ”  “ว๊าวตาดุนะเราอ่ะ พวกเราอยากรู้จักแค่นั้นเอง” 2 หนุ่มยังพยายามตามตื้อ หนึ่งในนั้นยกมือขึ้นจะเชยคางของวิทิตา

หมับ

ธาราจับมือนายคนนั้นออก แล้วเข้าไปบังพวกน้อง 

2 หนุ่มชักสีหน้าไม่พอใจ แต่พอเห็นหน้าอีกฝ่ายชัด ๆ ก็ถึงกับร้อง “ว๊าว” “คนนี้ ก็น่ารักว่ะ “  “เฮ้ย ผู้ชายนี่หว่า”

“ขอโทษนะครับ ต่างคนต่างเที่ยวดีกว่ามั๊ยครับ” ธาราพยายามไกล่เกลี่ย
“อะไรละครับ ใหน ๆ ก็อยู่ในที่เดียวกันก็อยากจะทำความรู้จักไว้ ถ้าไงไปดื่มกับพวกผมมั๊ยครับ เราอยากจะทำความรู้จักพวกคุณ” พูดไม่พูดเปล่า เอามือจะโอบใหล่ธารา อีกคนก็ฉุดแขนวิทิตา

“ปล่อยนะ ไอ้พวกเวรนี่” วิทิตาด่าพร้อมกับผลักอกชายคนที่จับแขนจนเซล้มไปชนโต๊ะนักเที่ยวอีกกลุ่ม

“เอ๊ะ เฮ้ย ไรวะ ชวนดี ๆ ไม่ชอบ ชอบรุนแรงก็ไม่บอก” พอลุกขึ้นได้ก็ปรี่เข้ามาหมายจะทำร้ายหญิงสาว

“จะทำอะไรนะ” ธาราสะบัดตัวออกมาจะไปช่วยพวกน้อง แต่นอกจากไม่หลุดยังโดนล็อกแขนไว้ข้างหลังอีก “โอ๊ย ปล่อยนะโว๊ย”

“ดูอยู่เฉย ๆ ดีกว่าน่า เดี๊ยวก็ถึงคิวมึงแล้ว กูไม่เคยลองผู้ชายมาก่อนเลย แต่เห็นมึงแล้วมันน่าลองว่ะ”
“ไอ้สารเล....” ยังไม่ทันขาดคำ ก็มีหมัดลุ่นๆ ลอยผ่านธาราไปเข้าหน้าไอ้หนุ่มนั่นอย่างจัง จนมันกระเด็นไปชนโต๊ะ พร้อมทั้งเครื่องดื่มตกหล่น มาเต็มตัวมัน

“น้ำครับเป็นอะไรมั๊ย” วาทินจับไหล่ร่างบางพร้อมทั้งสำรวจทั่วร่าง
“พี่ทิน  พี่ทิน รีบ ๆ ไปช่วยพวกน้อง ๆ ก่อน”

“ไม่ต้องห่วงค่ะพี่น้ำ ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ” วิทิตาตอบกลับมาเสียงใส

ธาราอึ้งไปเลย เมื่อเห็นว่า ไอ้หนุ่มที่จะเข้าไปทำร้ายวิทิตา โดนลูกเตะของหญิงสาวเสยเข้าจนสลบเหมือด

“ไม่ต้องห่วงยัยวิหรอก ขานั้นเค้าเป็นกัปตันทีม เทควนโด้ ของมหาลัย”

หลังเกิดเหตุ คนของผับเข้ามาเคลียร์ ซึ่งคนในผับก็รู้ดีว่าวาทินเป็นใคร เรื่องจึงเรียบร้อย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และวาทินต้องการจะขอโทษนักเที่ยวคนอื่น ๆ ที่เกิดความวุ่นวาย จึง สั่งเหล้าเลี้ยงทุกโต๊ะ ทำให้ทุกคนเฮกันสนั่น พร้อมกับเข้ามาชนแก้ว กับวาทินเป็นว่าเล่น ซึ่งชายหนุ่ม ที่มึนเบียร์ไปพอสมควรแล้ว จึงยิ่งเมามากเข้าไปอีก วิทิตาเห็นพี่ชายลุกนี้ก็แปลกใจ เพราะวาทินไม่ค่อยจะเมาง่าย กอบกับเห็น วารีเริ่มหาว จึงขอให้ ธาราเป็นคนพยุงพี่ชาย และขับรถกลับบ้าน

*******************************
 :mew5: อา รู้สึกเงียบเหงาจัง ขอบคุณ 2 คอมเม้นที่เข้ามาจิ้มให้นะค่ะ :mew1: แต่ก็อยากได้รับคอมเม้น เพิ่มเติม
ว่าเรื่องที่แต่งเป็นไงบ้าง เพราะเป็นครั้งแรกเลยจริง ๆ เมื่อก่อนเขียนเป็นการ์ตูน
ยังไง ๆ ก็รบกวนแสดงความคิดเห็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ชอบ ไม่ชอบก็บอกกันได้  :bye2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 4 ค่ำคืนที่หวั่นไหว
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 15-12-2013 13:38:01

(http://2g.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12852021/E12852021-51.jpg)


แผนที่ 4 ค่ำคืนที่หวั่นไหว

หลังจากกลับมาถึงบ้าน

“อ๊ะ โชน โชน  เฮ้ยเหล้าอยู่หนายว๊ะ” ชายหนุ่มที่เมามายไม่ได้สติ ถูกธารา และนายมั่นคนสวนหิ้วปีกเข้ามาในตัวบ้าน

“พี่น้ำค่ะ ช่วยพาพี่ทินไปเก็บที่ห้องหน่อยค่ะ เมาไม่รู้เรื่องแล้ว” วิว่าอย่างขำ ๆ กับสภาพพี่ชายที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อย

“ไปนุช เราก็ไปนอนกันเถอะ เอ้าๆ หาวใหญ่แล้ว “ หลังจากแยกกันไป ธารา กับนายมั่น ก็พยุงวาทินไปถึงเตียง

“นายมั่นไปนอนเถอะ เดี๊ยวผมดูแลคุณวาทินเองครับ”
“ครับผม”

พอนายมั่นพ้นห้องไป ธาราจึงหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้วาทิน เมื่อโดนผ้าชุบน้ำเย็น ๆ สัมผัสทำให้วาทินเริ่มรู้สึกตัว แต่ก็มึนมาก แล้วก็เบลอ ๆ ลืมตามามองคนที่เช็ดตัวให้

“เอ่ออ น้องน้ำ ครับ ดื่ม ๆ “
“ไม่ดื่มแล้วครับพี่ทิน เรากลับบ้านกันแล้ว เมาไม่รู้เรื่องแล้วครับ”
“ม่ายมาวววว ใครมาววว มาดื่มกันต่อนะคร๊าบบบบ”
“ครับ ๆ ไม่เมาก็ไม่เมา แต่ไม่ดื่มแล้วล่ะครับ ดึกแล้วพี่พักผ่อนดีกว่าครับ”

“น้องน้ำไม่อยากดื่มกับพี่เหรอครับ หรือมีใครไม่ให้น้ำดื่มกับพี่ บอกพี่มาพี่จะไปจัดการมันเอ๊งงง”
“ไปกันใหญ่แล้วพี่ทิน ใครจะมาบงการน้ำครับ”

ขณะที่กำลังเช็ดหน้าเช็ดตา เช็ดแขนด้านนอก และพอเป็นแขนด้านในทำให้ธาราต้องค้อมตัวข้ามไปจับแขนด้านใน วาทินก็จับแขนธาราดึงลงมาบนที่นอน ยกร่างขึ้นคร่อมร่างบาง และกดข้อมือทั้งสองข้างจมลงไปกับเตียง พร้อมทั้งกดจูบลงมาอย่างรวดเร็ว จนธาราที่กำลังตะลึงตั้งตัวไม่ทัน

“อี้อออ ...” พอได้สติก็พยายามจะหนีแต่ก็ไม่สามารถจะสู้แรงคนตัวใหญ่กว่าได้ วาทินถอนจูบออกมา ธาราหายใจเหนื่อยหอบทั้งตกใจ รู้สึกร้อนไปทั่วใบหน้า ในขณะที่วาทินจ้องมองลงมาตาปรือหวานเยิ้ม

“น้ำครับ.....เป็นของพี่นะครับคนดี....”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 15-12-2013 14:40:53

โธ่ พี่ทินแรงจะเดินยังไม่มียังจะคิดทำมิดีมิร้ายน้องน้ำตั้งแต่วันแรก
อย่างงี้น้องน้ำซัดกลับไปเลยนะ ถึงจะเป็นรักแรกพบก็เถอะแต่ทำแบบนี้มันไม่ดีนะ
ยิ่งน้องน้ำมีแฟนแล้วด้วย เราต้องพยามแย่ง(อ่าว?)น้องน้ำมาอย่างลูกผู้ชายสิ
เพราะถ้าเมย์นิสัยไม่ดีจริง ๆ พี่ทินต้องเอาความดีชนะใจน้องน้ำได้แน่
ยิ่งงานนี้มีเหล่าน้องสาวเป็นกองหนุนอยู่ด้วยพี่ทินมีสิทธิ์อยู่แล้ว สู้ ๆ
รอติดตามเรื่องใหม่จ้า พระเอกดูเจ้าเล่ห์ดีค่ะขอให้รักนายเอกจริงนะ ที่สำคัญคงไม่ดราม่ามากใช่ไหมอะ
ปล. เพราะหน้าแรกยังขึ้นว่าเป็นตอน 1 อยู่มั่งคะ คนอ่านเลยไม่รู้ว่าอัพตอนใหม่แล้ว
 :pig4:   :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 15-12-2013 18:26:40

วันแรกก็จะเจอจับกดซะแล้ว
น้องน้ำจะรอดไหมเนี่ย ลุ้นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 15-12-2013 20:21:09

พี่ทินไม่ค่อยเท่าไรเลยนะคะนะ555555555555555

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 15-12-2013 22:54:45

เอ้ยเร็วไปไหมพี่ทิน
วันแรกก็จะโดนซะแล้วเหรอน้องน้ำ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 4 ค่ำคืนที่หวั่นไหว
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 16-12-2013 17:10:09

ขอบคุณสำหรับคนที่คอมเม้นเพิ่มเข้ามาจ้า  :pig4:
ส่วนน้องน้ำจะรอดหรือไม่ โปรตดิตตามตอนต่อไป  o18

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 4 ค่ำคืนที่หวั่นไหว (ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 18-12-2013 10:45:27

มาต่อให้แล้วจ้า ถ้าทำให้บางคนผิดหวังก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย (สปอย น้องน้ำรอด) :hao7:
*******************************

“น้ำครับ.....เป็นของพี่นะครับคนดี....”
“ไม่ ...พี่ทิน...อย่าครับ...”

ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อวาทินก็ทิ้งตัวลงมาทับร่างบาง ที่ตกใจเป็นอย่างมาก แต่จนแล้วจนเล่าก็ไม่มีการเคลื่อนไหวจากคนตัวโตด้านบน ธาราจึงรู้ว่าวาทินหลับไปอีกแล้ว



“เฮ๊ย อะไรอ่ะ มาทำให้ตกใจหมดเลย ไอ้ขี้เมาเนี๊ยะ”
“....”
วาทินรีบ ๆ ผลักคนข้างบนออก แล้วรีบ ๆ ยันตัวออกมายืนมองด้วยความสับสน พร้อมทั้งรู้สึกเลยว่าตัวเองต้องหน้าแดงมาก ๆ แน่ จนได้ยินคนที่หลับพึมพำบางอย่างจนร่างบางต้องเงี่ยหูฟังใกล้ๆ

“..อย่า..แต่ง..งาน..กับคน...อื่น..เลยครับน้ำ..”

พอได้ยินชัด ๆ และเริ่มคิดตามคำพูด ธาราก็แทบระเบิดตัวเองด้วยความร้อน นี่พี่ทินเมาแล้วมั่ว หรือว่าจริง ๆ แล้ว คิดอะไรกับเค้างั้นเหรอ แต่จากก๊อซซิปของสาว ๆ ในบริษัท (ขนาดไปแค่วันเดียวยังมีข่าวเข้ามาให้ได้ยินเลย) ก็พอจะจับใจความได้ว่า ชายหนุ่มที่กำลังหลับใหลอยู่ตรงหน้า มีสาว ๆ ควงไม่เคยซ้ำหน้า ก็แสดงว่าเค้าไม่ใช่เกย์แน่นอน แล้วอะไรล่ะคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ จะว่าคิดว่าเค้าเป็นหญิงสาวรึก็ไม่ใช่ เพราะพี่ทินเอ่ยเรียกชื่อเค้าออกมาเลย ไม่ผิดตัวแน่ แล้วเค้าล่ะ เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงรู้สึกซ่านในอกเช่นนี้ เค้าไม่ได้เป็นเกย์แน่นอน ก็เค้ากำลังจะแต่งงานหลังจากเมย์เรียนจบ แล้วก็พึ่งจะพบกับพี่ทินวันนี้วันแรก ต้องยอมรับว่าเค้าประทับใจในตัวชายหนุ่มตั้งแต่วินาทีแรกที่พบหน้าแล้ว แต่มันก็แค่นั้นเพราะคนหล่อดูดีขนาดนี้ ไม่ว่าใครได้พบเห็นก็ต้องรู้สึกอะไร ๆ.......บ้างล่ะ

“ไม่เอาล่ะ ฟุ้งซ่านใหญ่แล้วเรา ไปนอนก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” เอามือลูบหน้าที่ร้อนจัดของตัวเอง เมื่อคู่กรณีหลับไปแล้ว ก็ไม่รู้จะอยู่ต่อทำไม ว่าแล้วก็จัดแจงให้ชายหนุ่มนอนบนเตียงดี ๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้

“ราตรีสวัสดิ์ พ่อคนขี้เมา” กล่าวพร้อมกับเอานิ้วดีดจมูกโด่งเป็นสันเบา ๆ อย่างหมั่นใส้

ธาราเดินถอนหายใจออกจากห้องวาทิน เพื่อไปยังห้องรับรองแขกที่จัดเตรียมไว้ให้พร้อมทั้งชุดลำลองจำนวนหนึ่ง แต่คืนนี้ก็คงยากที่จะข่มตาให้หลับลงได้

********************************************
ก็อย่างที่ว่าแหล่ะ เมาขนาดนั้นจะมีปัญญาอาร๊ายไปทำมิดีมิร้ายน้องน้ำ :really2:
แต่คนอย่างพี่ทิน เป็นคนมีความมุ่งมั่น ถ้าจะเอาแล้วต้องเอาให้ได้แน่นอน
ขอแรงใจทุก ๆ คน ช่วยเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ด้วยนะจ๊ะ o13

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 22-12-2013 13:02:43

สั้นจริงไรจริง แหม ถึงคราวนี้พี่ทินจะสลบไสลไม่ได้สติไปซะก่อน
แต่ยังไม่วายละเมอให้น้องน้ำหวั่นไหวอีกนะพี่ทิน แกล้งหลับป่ะเนี่ย
ยังไงก็ขอให้พี่ทินรักจริง และเอาชนะใจน้องน้ำให้ได้ล่ะกันน๊า
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 5 สวนผลไม้ ระทึกใจ
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 22-12-2013 17:48:04

ฮะ ๆ หลังจากที่มีเสียงวิจารณ์ว่าสั้นจริง ไรจริง เลยลงสั้น ๆ ให้อ่านเล่น ๆ อีกตอน :impress2:
*******************************************

(http://www.teedinn.com/w_photo/pS1792007-11356.jpg)

แผนที่ 5 สวนผลไม้ ระทึกใจ

เช้าวันใหม่
แสงแดดยามสายที่สาดผ่านรอยแยกของผ้าม่าน เข้ามาในห้องนอนชายหนุ่ม ทำให้ห้องเริ่มสว่าง ร่างหนา ยกมือลูบหน้า เพื่อคลายอาการง่วงงุน พยุงตัวลุกขึ้น นั่งนิ่ง ๆ ซักพักก็เริ่มลุกไปอาบน้ำ เพียงไม่นานก็ลงมาที่ห้องนั่งเล่น ด้วยวันนี้เป็นวันเสาร์จึงไม่ต้องไปทำงาน วาทินแลเห็นร่างโปรงที่เค้านึกรักนั่งจิบชาชมสวนอยู่ด้านนอก ส่วนน้องสาว และเพื่อน แม่บ้านแจ้งว่ายังไม่ออกจากห้อง แถมให้ยกอาหารเช้าไปเสริฟในห้องด้วย คาดว่าคงไม่ออกจากห้องอีกนาน

“น้องน้ำครับ อรุณสวัสดิ์”
“.....อรุณสวัสดิ์ครับ...พี่ทิน”

วาทินสังเกตว่าเช้าวันนี้ น้ำมองเค้าแปลก ๆ เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็เหมือนไม่อยากจะพูด เอ๋หรือว่าเมื่อคืนเค้าคงไม่ได้ทำตัวทุเรศ หรือไม่สุภาพขณะเมามาย(ใช่มั๊ย?)

“พี่ต้องขอโทษ นะครับที่เมื่อคืนพี่เมามากเกินไป ปรกติพี่ไม่เคยเมาอย่างนี้” ต้องรีบแก้ตัวออกไปก่อน (คนเมา ทำอะไรก็ไม่ผิด)

“พี่..จำไม่ได้เหรอครับ..ว่าเมื่อคืน....”
“เมื่อคืน....พี่ทำอะไรให้น้องน้ำไม่พอใจรึเปล่าครับ ต้องขอโทษจริง ๆ “นั่นไงมันต้องมีอะไรแน่ ๆ (ว่าแต่อะไรล่ะ?) ไม่น่าเมามากขนาดนั้นเลย

“...จำไม่ได้ก็ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ” ธารา กระแทกเสียงใส่ ทำให้คนอื่นเค้านอนไม่ค่อยหลับทั้งคืน ตัวเองดันจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันน่าโมโหจริง ๆ แต่ถ้าพี่จำไม่ได้ ถึงคิดไปก็หัวเสีย ซะเปล่า เรื่องเมื่อคืนก็ช่างมันนึกซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น

“ว้า รู้สึกเหมือนทำอะไรผิดเลย เอางี้ พี่ไถ่โทษด้วยการพาน้องน้ำไป ทานข้าวเที่ยง แล้วก็แวะไปที่สวนผลไม้ของบ้านพี่ที่ชานเมืองเอามั๊ยครับ มีทั้งเงาะ มังคุด“

“จริงเหรอครับ ผมชอบมังคุดครับ เคยได้ยินว่าเด็ดมาจากต้น เนื้อมันจะขาวมากๆ ผมอยากเห็นครับ”

ด้วยความตื่นเต้น ทำให้ลืมเรื่องที่ขุ่นใจไปบ้าง แล้วก็อย่างที่คิดไว้ว่าในเมื่อวาทินจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ ก็ให้มันแล้ว ๆ ไป ก็แค่......จูบ........
ยิ่งคิดยิ่งเผลอมองตามริมฝีปากได้รูปที่กำลังเอื้อนเอ่ย วาจาออกมา จนอดที่จะเผลอจับริมฝีปากตนเองไม่ได้

สวนผลไม้
“ว้าวพี่ทินครับ มันขาวมากกกกกกกก ฮ่าๆๆ” ด้วยความที่โตในเมือง ไม่เคยเห็นสวนจริง ๆ จัง ๆ ทำให้ธาราดื่นเต้นกับทุกสิ่งที่ได้พบเจอ โดยเฉพาะมังคุดที่เขาชอบมากที่สุด เมื่อก่อนที่กินมังคุดเขาก็คิดว่าเนิ้อในมันขาวแล้ว แต่ยิ่งเก็บใหม่ ๆ จากต้นมันขาวจนไม่รู้จะหาอะไรมาเปรียบสวยจริง ๆ และเขาพึ่งรู้ว่านอกจากผลมันจะขาวมาก ๆ แล้ว กิ่งมันยังเหนียวมาก ขนาดคนงานตัวโต ๆ ยังขึ้นไปยืนบนกิ่งที่ไม่ใหญ่ไม่โตได้สบาย ๆ

“เก็บได้ตามชอบเลยครับ เอากลับไปฝาก พวกน้อง ๆ ด้วยเลย”

ธาราเก็บไปกินไป จนวาทินอดที่จะยิ้มเอ็นดูไม่ได้ ยิ่งเห็นปากอิ่มสีสวย ที่กำลังเคี้ยวมังคุดอย่างสนุกสนานยิ่งอยากลองกินมังคุดในปากงามนั่นว่าจะหวานซักเพียงใด

“แกะให้พี่กินบ้างซิครับ”
“อ่ะ ครับๆ” ว่าแล้วก็แกะมังคุดและยื่นให้ แต่แทนที่วาทินจะรับผลมังคุดกลับจับมือร่างบาง พร้อมทั้งโน้มหน้าลงมากินมังคุด มองๆ ดูเหมือนกำลังป้อนกันอยู่ ธาราหน้าขึ้นสี จะดึงมือออกก็ถูกจับไว้มั่น คนงานผ่านไปมาก็มอง ยิ่งทำให้เขาเขินอายมาก

“พี่ทินครับ.ปะ.ปล่อยมือผมก่อนครับ”

“ฮ๊ะ อ่อ ขอโทษที” จำใจต้องปล่อยมืออย่างเสียไม่ได้ มือนิ่ม ไม่นิ่มอย่างผู้หญิง แต่ก็จัดว่านิ่มถ้าเทียบกันกับผู้ชาย ได้สัมผัสมือแล้ว ใจก็นึกว่าถ้าได้สัมผัสส่วนอื่น ๆ คงรู้สึกดีไม่แพ้กันเป็นแน่

*****************************
ดีว่าอยู่ในสวนผลไม้ ไม่อย่างนั้น พี่ทินคงกินส่วนอื่นต่อจากมือไปแล้ว :z1:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 24-12-2013 18:57:11

พี่ทินจะกินอะไรอ่า จะกินน้องน้ำเหรอ อิอิ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 6 คู่เขย
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 25-12-2013 16:11:12

Merry Xmas & Happy New Year จ้า :mc1: :mc3: :mc2: ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรง เงินทองไหลมาเทมา คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนา :m9:
โดยเฉพาะคนที่เม้นให้ ขอให้มีความสุข สมหวัง ฉลองคริสมาส เที่ยวปีใหม่กันอย่างสนุกปลอดภัยนะจ๊ะ :m18:
ในวาระดิถีวันดี เลยมาอัพ ที่ทินกับน้องน้ำให้ได้อ่านกันต่อ แรก ๆ อาจจะไม่มีอะไรตื่นเต้น (ถึงหลัง ๆ ก็ไม่รู้จะมีอะไรตื่นเ้ต้นมั๊ย)
ก็คอยอ่านกันต่อไปนะจ๊ะ :m13:
**********************************************************************

(http://www.hiclasssociety.com/wp-content/uploads/2012/03/125.jpg)

แผนที่ 6 คู่เขย

บ้าน  ระหว่างรับประทานอาหารค่ำ
วันชัยหัวหน้าครอบครัวได้สั่งจัดสำรับชุดใหญ่เพื่อต้อนรับ ธารเพื่อนรัก และลูกชายลูกสาวของเพื่อน ในสวนสวยริมสระน้ำของบ้าน หลังจากมากันพร้อมหน้า ก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารกัน และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

“หล่อเหมือนพ่อสมัยหนุ่ม ๆ เลยนะหลานทิน พ่อเธอนะเป็นเดือนคณะเชียวนะ สาว ๆ งี้ติดกับเกลียว"
“ขอบคุณครับ ผมคิดว่าคุณลุงก็คงหล่อไม่แพ้คุณพ่อแน่เลยครับ“
“ฮะ ๆ ๆ ใช่แล้วลูก นี่แหล่ะคู่แข่งจีบสาวของพ่อเลย แรก ๆ แข่งกันแทบตาย สุดท้ายคนอื่นเอาไปกิน”

“ก็มัวแต่ขัดขากันเองอยู่นั้นแหล่ะ แต่หลานทินมีส่วนคล้ายแม่นิดเดียวเอง ผิดกับเจ้าน้ำ เหมือนแม่มากไป หน้าหวาน ดีว่าสูงหน่อย แต่ก็ยังโดนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงบ่อยๆ”

“คุณพ่อครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นซักหน่อย นี่ผมก็เริ่มมีกล้ามบ้างแล้วนะ” คุณพ่อครับ กรุณาอย่าเผาลูกตัวเองครับ ผมไม่ได้หน้าหวานนะ อย่างผมต้องเรียกหล่อใสสไตล์เกาหลี (คนเราก็นะ หลอกตัวเองก็ได้ด้วย)

“ขี้กล้ามละซิ  เอ่อว่าแต่หลานทินหุ่นดีมากเลยนะ”

“ผมชอบออกกำลังกายครับ อาทิตย์ นึงก็ซักครั้ง สองครั้ง”

“ว่าง ๆ ก็พาเจ้าลูกขี้กล้ามลุงไปด้วยซิ ฮะ ๆๆๆ เผื่อมันจะมีกล้ามจริงกับเค้าบ้าง”
ได้ฟังก็เจ็บจี๊ด  นี่ก็เป็นปมด้อยคาใจมาตลอด ขนาดว่ากินก็เยอะแล้ว ออกกำลังกายก็บ่อย แต่ร่างกายเค้าก็ยังไม่เห็นจะมีกล้ามเลย ยังคงผอมบางจนเอวเล็กกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก

“แล้วหลานทินมีแฟนมั๊ย”
“.....ยังไม่มีครับ” เหลือบมองไปที่ร่างโปร่งตรงข้าม สบตากันก่อนที่อีกฝ่ายจะหลบสายตา

“แล้ว คิดว่าน้องนุชน่ารักมั๊ย?”
“ครับ น้องน่ารักมากเลย เป็นกุลสตรีที่น่าถนุถนอมมากครับ” ได้กลิ่นตุ ๆ ล่ะ

“แล้วไม่คิดอยากจะรับน้องเป็นภรรยาเหรอ”

สิ้นคำเอ่ย ของธาร หลายเสียงก็ดังขึ้น

“ไม่ค่ะคุณพ่อ / อะไรนะครับ / หนูไม่เห็นด้วยค่ะคุณลุง  / ผมว่ามันยังเร็วไปครับพ่อ

ธารนิ่งอื้ง มองหน้าวันชัย งงกับปฏิกิริยาของพวกลูก ๆ เป็นอย่างมาก
“ไม่เร็วไปหรอก หมั้นกันไว้ก่อนก็ได้ พอนุชเรียนจบก็มาเป็นสะใภ้บ้านลุง” วิชับที่รู้สึกเอ็นดู ลูกสาวคนเล็กของเพื่อนรัก รีบ ๆ เสนอทางออก

“แต่คุณพ่อค่ะ นี่มันสมัยใหนแล้ว ไม่มีใครเค้าคลุมถุงชนหรอกค่ะ หนูไม่ยอมรับค่ะ” กลายเป็นวิทิตาที่แย้งขึ้นมาอย่างแข็งกร้าว

“วิ แกมีปัญหาอะไร? พ่อให้พี่แกหมั้นไม่ใช่ให้แกหมั้นซักหน่อย”

“แต่ หนู กับนุช.”

“วิ อย่าเถียงคุณพ่อซิ คุณพ่อครับ คุณลุงครับ ผมไม่รังเกียจที่จะรับน้องนุชเป็นภรรยาครับ” วาทินตอบรับเพราะในใจปรากฏแผน ๆ หนึ่งซึ่งคำนวณแล้วว่า เค้าจะต้องสมหวังกับลูกชายคุณลุงธารแน่ ๆ

“พี่ทิน...” วิทิตากระฟัดกระเฟียด มองหน้าพี่ชาย เขม็ง แต่ทันทีที่สบตากับ ก็เหมือนจะเข้าใจว่าพี่ชายต้องมีแผนอะไรบางอย่างแน่นอน ด้วยความที่เป็นพี่น้องที่รู้ใจกัน และไม่มีความลับต่อกัน ทำให้วิทิตาเชื่อในตัวพี่ชาย

“ก็แล้วไม่มีใครถามนุชเลยเหรอค่ะ...” สาวน้อยถามขึ้นมาอย่างตัดพ้อ เหมือนตัวเองไม่มีปากมีเสียงเป็นแค่ไม้ประดับ แต่ก็ต้องหยุดนิ่งเพราะมีมือนิ่มที่ใหญ่กว่ามากุมไว้ใต้โต๊ะ นุชหันไปมองวิ ก็เห็นแววตาบางอย่าง ทำให้สาวน้อยเงียบไป

“เอาเถอะ เรื่องนี้ก็ดู ๆ กันไปก่อน ยังไงหนูนุชก็พักที่นี่แล้ว เราก็ดูใจกันกับพี่เค้านะ ถ้าเข้ากันไม่ได้จริง ๆ ลุงก็ไม่บังคับหรอก ของอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับเจ้าตัว”

“แล้วพ่อน้ำล่ะ? สนใจมาเป็นเขยบ้านนี้มั๊ย? ใหน ๆ พวกเขาก็มีลูกชาย ลูกสาวอย่างล่ะคน ถ้าได้เกี่ยวดองกันทั้ง 2 คู่ คงยิ่งดีเป็น 2 เท่า

“ผม...” ธาราอึ้งไปนิด กับ หัวข้อใหม่ ซึ่งซ้ำกับหัวข้อเดิม แต่เปลี่ยนเป็นเขาที่ต้องรับบทนำ

“ก็ให้เหมือนคู่ของผมนั่นแหล่ะครับพ่อ ให้น้องน้ำพักที่นี่ด้วยกัน แล้วก็ลอง ๆ ดูใจกันกับยัยวิ ถ้าเข้ากันได้ เราก็คงได้เป็นคู่เขยกัน” วาทิน รีบออกตัวพูด เพื่อกันไม่ให้ ธารากล่าวถึงคนรัก เพราะมันจะขัดกับแผนของเขา ในขณะที่ ธารามองหน้าคนพูดอย่างไม่เข้าใจว่าคิดอะไรอยู่ก็ในเมื่อ วาทินรู้อยู่แล้วว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว ส่วนสองสาวนั่งมองหน้ากันสลับกับมองหน้าชายหนุ่มทั้งสอง

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 27-12-2013 00:53:42

พวกคุณพ่อๆเค้าจะเป็นลมไหมเนี่ย คือได้ดองอ่ะได้จริงๆทั้งสองคู่แหละ
เพียงแต่มันจะสลับคู่กันนะเซ่ กร๊ากกกกก คิดว่าน้องวิกับน้องนุชนี่น่าจะมีซัมติงกันใช่ป่ะคะ
ส่วนคู่พี่ทินกับน้องน้ำ อันนั้นชัดเจนอยู่แล้วเนอะ
แล้วอย่างนี้ตระกูลนี้เค้าจะมีทายาทสืบสกุลไหมเนี่ย ถ้ามีซักคู่ที่มีทายาทให้ได้ อีกคู่ก็คงไม่ต้องกดดันมาก
แต่ในเมื่อไม่มีใครจะมาทำหน้าที่ตรงนี้ ก็คงต้องฝ่าฟันอุปสรรคไปเยอะแน่ๆ
ไหนจะแฟนน้ำที่แพลนจะแต่งงานกันอีกล่ะ เหอๆ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 28-12-2013 13:41:50

แหม พี่ทินแผนสูงตลอด นี่ถ้าไม่บอกว่าจำไม่ได้จริง ๆ ยังไงก็คิดว่าแกล้งเมาตั้งแต่ตอนแรกนะเนี่ย
แล้วตอนที่แล้วแค่ได้แต๊ะอั๋งจับมือนิดหน่อยก็เอานะพี่ทิน (ทั้งที่จริง ๆ ทำมากกว่าจับมือไปแล้วดันจำไม่ได้ อิอิ)
ทำเอาน้องน้ำเขินจนไม่ทันได้เคืองเลยอะ แถมตอนนี้ยังเอาเรื่องคู่เขยมาเป็นโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดน้องน้ำอีก
แบบนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว(ใช่ป่าวหว่า)เลยอะ เพราะคู่สองน้องก็ได้อยู่ด้วยกันสมใจอีกคู่
เหลือแต่น้องน้ำนี่แหละจะยอมร่วมมือไหมนะกลัวแต่จะแอบหนีไปหาน้องเมย์ซะก่อนอะสิ
ยังไงพี่ทินก็สู้ ๆ นะ น้องน้ำหวั่นไหวแย้ว เอ่อแล้วเหล่าพ่อ ๆ นี่จะช็อคไหมนะลูก ๆ จับคู่กันสมใจจริง ๆ
แค่สลับกันไปนิด 555 รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4:  :L2:
ปล. Merry ไม่ทันก็ Happy New Year ล่วงหน้าแทนล่ะกันนะคะ มีความสุขสมหวังตลอดปีตลอดไปค๊า  :mc3: :mc2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 7 ก็แค่แฟน ทำไมจะแทรกแทนไม่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 03-01-2014 17:15:44

สวัสดีปีใหม่จ้า  :pig3: หวังว่าคง สนุกสนานกันทั่วหน้า ใครไป เค้าดาวน์ กันทีใหนบ้าง  :m18:
ก็ค่อย ๆ ดูกันไปว่าพี่ทินแกจะมีแผนอะไรมาทำให้ความรักของทุก ๆ คนสมหวัง รวมทั้งพวกคุณพ่อด้วย
สมหวังแน่  :mew4:
ยังไง ๆ ก็ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะ อากาศเย็นกว่าทุก ๆ ปีเลย อียิปต์ ยังมีหิมะตกเลย
ไม่แน่ว่าคำกล่าวที่ว่าหิมะจะตกในเมืองไทย อาจจะเป็นจริงซักวันก็ได้  :bye2:
**********************************************

(http://www.homeinidea.com/wp-content/uploads/2013/01/1248406324.jpg)

แผนที่ 7 ก็แค่แฟน ทำไมจะแทรกแทนไม่ได้

ภายในห้องพักของวิทิตา
“พี่ค่ะ ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงค่ะ ทำไมไปรับปากพวกคุณพ่ออย่างนั้น พี่ก็รู้ว่าน้องกับ นุช”  วิรีบถาม พี่ชายทันทีที่อยู่กันลำพังในห้องของเธอ

“พี่รู้ว่าพวกเธอรักกัน..” ด้วยความที่พี่น้องไม่มีความลับต่อกัน ทำให้รู้ว่าน้องสาวนั้นไม่ชอบผู้ชาย และตอนนี้ก็กำลังอินเลิฟ กับเพื่อนรักคือนุชมาตั้งแต่เรียน ม.ปลายแล้ว แล้วยิ่งไปเรียนด้วยกันที่ต่างประเทศนี่ ไม่ต้องพูดถึง เหมือนได้ใช้ชีวิตคู่รักอิสระเลยล่ะ

“พี่รู้แต่พี่ก็ยังจะรับปากพวกคุณพ่อ น้องไม่เข้าใจเลยว่าพี่คิดอะไรอยู่ หรือพี่มีแผนอะไรอยู่ค่ะ”
“ใช่แล้วล่ะ พี่มีแผน....พี่ขอพูดตรง ๆ เลยนะ พี่...พี่คิดว่าพี่ชอบ น้องน้ำ”

หญิงสาวได้ยินถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าพี่ชายเพลย์บอย เปลี่ยนผู้หญิงควงเป็นว่าเล่น จะหันมาสนใจผู้ชายด้วยกันได้ แต่พอลองพิจารณาดี ๆ ก็ ต้องยอมรับว่า พี่น้ำ เป็นคนน่ารัก ดูดี และมีเสน่ห์ ถ้าพี่ชายเธอจะหลงรักก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

“แต่พี่น้ำมีแฟนแล้วนะค่ะ พี่ก็รู้” เหล่ตามองพี่ชาย พร้อมทั้งยักใหล่

วาทินนิ่งไปชั่วครู่ จึงยกมือขึ้นเสยผม “เป็นแค่แฟน ยังไงก็เลิกกันได้”

“พี่ร้ายอ่ะ...” น้องสาวว่าพี่ชาย แบบไม่ค่อยจริงจัง

“ไม่ได้ร้ายโว้ย..แต่รักแล้วต้องสู้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล” ผลักหัวน้องสาวเบา ๆ เป็นการหยอกล้อกัน

“จริง ๆ หนูไม่สนใจแฟนของพี่น้ำหรอก ขอแค่ให้พวกหนูได้อยู่ด้วยกันก็พอ” ใช่ ใครจะเป็นจะตาย แล้วไง ใครสน แต่อย่ามายุ่งกับฉันเป็นพอ

“อื้อ ...ถ้าแผนของพี่สำเร็จ ไม่ใช่แค่พี่ เราทั้งคู่จะสมหวัง”

หลังจากได้ฟังแผนการคร่าว ๆ ของพี่ชาย วิทิตาก็เห็นด้วย เพราะมันจะทำให้เราพี่น้องสมหวังกันทั้งคู่ และยังสามารถอยู่กินกันได้อย่างเปิดเผย

“แต่หนูขอไปปรึกษากับนุชก่อนนะค่ะ ไม่รู้ว่านุชจะคิดยังไงกับวิธีการของพี่” ก่อนที่วาทินจะก้าวออกจากห้อง ก็ได้ยินเสียงทักจากน้องสาว

“แต่พี่ค่ะพี่พึ่งพบพี่น้ำไม่กี่วันพี่แน่ใจแล้วเหรอค่ะ ว่าไม่ใช่แค่หลง “

วาทินนิ่ง ๆ ฟังคำถามน้องสาว ใครว่าเขาไม่คิด คิดซิ คิดเยอะด้วย การที่จะรักกับผู้ชายด้วยกัน มันไม่ง่ายเลย ทั้งจากคนในครอบครัว คนรอบข้าง และสังคม ก่อนที่จะแน่ใจตนเองว่า ต้องการคนนี้แหล่ะ “ตอนแรกก็หลงนะ แต่ตอนนี้เริ่มรักแล้ว”

“เฮ้อ งั้นก็ขอเอาใจช่วยในความรักของพี่นะค่ะ หนูไปก่อนล่ะ จะไปนัดสังสรรค์เพื่อนเก่ากับนุช”

“งั้นก็ขับรถดี ๆ ล่ะ”


ในห้องพักของวาทิน เจ้าของห้องกำลังนั่งอ่านเอกสาร เพราะวันจันทร์ เขามีประชุม
ก๊อก ๆ ๆ

“เชิญครับ” กล่าวเชิญทั้ง ๆ ที่ยังก้มหน้าอ่านเอกสาร ก่อนที่จะเงยหน้ามามองผู้มาเยือน “อ้าวน้องน้ำ มีธุระอะไรกับพี่เหรอครับ”

“...พี่ทินครับ  ผม..” ร่างบางยังคงยืนพิงกรอบประตู ไม่ได้เดินเข้ามาในห้อง
“จะถามพี่เรื่องที่คุยกับพวกคุณพ่อใช่มั๊ยครับ” วาทินรู้อยู่แล้วว่า คนน่ารักของเขาเข้ามาทำไม

“ครับ ...พี่ก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว ทำไมยังเสนอทางเลือกให้พวกคุณพ่อมีความหวังอีกละครับ” ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ

“ฮะ ๆ ไม่ต้องวิตกไปหรอกครับ พี่ก็บอกคุณพ่อไปแล้วว่าถ้า น้องน้ำไปกันไม่ได้กับ ยัยวิ พวกพ่อก็คงไม่สามารถบังคับได้” ลุกจากกองเอกสารเดินเข้าไปใกล้ ๆ

“แต่..ผมกังวลว่าแฟนผมจะเข้าใจผิด เธอเป็นคนใจร้อน” พอพูดถึงเมย์ ทีไร เขาก็ไม่กล้าสบตาชายหนุ่มซักที

แค่ได้ยินร่างโปร่งพูดถึงคนรัก ก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา แต่ก็ต้องรักษาท่าทีไว้ เพื่อไม่ให้ไก่ตื่น แต่จากข้อมูลที่ได้ยินก็ทำให้ แผนบางอย่างผุดขึ้นมาในใจ

“อย่ากังวลเลยครับน้ำ ไม่นานมันก็จบแล้ว เธอไม่มีทางรู้แน่ ๆ แต่ผมก็เสียดายนะที่เราจะไม่ได้เกี่ยวดองกัน” ใช่น่าเสียดายที่เราจะไม่ได้เป็นแค่คู่เขยกัน

“ก็คงหวังว่ามันจะไม่นานครับ” ใช่มันไม่นานหรอก

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 7
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 05-01-2014 10:35:31

เอ๊ ที่มันไม่นานก็จบนี่เพราะพี่ทินมีแผนจะจู่โจมน้องน้ำอีกปะเนี่ย อิอิ คงไม่กล้าหรอกเดี๋ยวไก่ตื่นสิเนอะ
แต่พี่ทินดูมุ่งมั่นมากอะ นี่ถ้าน้องเมย์นิสัยดี ๆ ก็แอบสงสารเหมือนกันน๊า
ที่ต้องมาเจอคู่แข่งอย่างพี่ทิน ไม่สน ไม่แคร์ จะแทรกให้ได้ว่างั้น
ยังไงก็คบกันจนจะแต่งถ้าต้องเลิกกันน้องน้ำคงเสียใจแย่
แบบนี้พี่ทินก็คงต้องเตรียมแผนปลอบใจน้องน้ำด้วยอะจิ  อิอิ
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: เอ่อไม่มีแผน - แต่ขอความช่วยเหลือ help me please (T^T)/
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 07-01-2014 17:10:00

 จะทำให้ขึ้นตอนใหม่ นี่ทำไงอ่ะ เห็นขึ้นเป็นตอนที่ 1 ตลอดเลย ขอผู้รู้ช่วยบอกที :o11:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 8 สระส่วนตัว
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 09-01-2014 16:49:09

ขอบคุณทุก ๆ คนที่ติดตามอยู่นะค่ะ ตอนแรก มันก็เป็นเรื่องโครตสั้น (ที่คิดไว้ในหัว)[/shadow] :m28:
แต่พอเขียนไปเขียนมา ไหงมันยาวงี้ว้า :m29:
และก็ไม่ใช่แก้ตัวแทนพี่ทินนะ เพราะคนเรามันมีความเห็นแก่ตัวทั้งนั้นแหล่ะ รักเค้าแล้วก็อยากให้เค้ารักเราตอบ :interest:
แต่อย่าพึ่งด่วนสรุปว่าพี่ทิน ทำทุุกทางเพื่อให้ได้น้องน้ำมาไว้ในกำมือนะค่ะ (เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ :o9: อ้าว???)
รอลุ้นกันต่อไปว่า แผนการต่าง ๆ จะสำเร็จ เหมือนที่ทุก ๆ คนคิดหรือเปล่า
ขอกำลังใจติดตามกันต่อไปนะค่ะ โชคดีค่ะ o15


*************************************************

(http://www.weblogtheworld.com/wp-content/uploads/new-otani-pool-600x404.jpg?24bff9)

แผนที่ 8 สระส่วนตัว

ที่บริษัท
ธาราตั้งใจเรียนรู้งานกับ เลขาของกรรมการวันชัย จนกระทั่งเค้าสามารถทำเองได้หลายอย่างแล้ว และระหว่างวัน วาทินก็แวะเข้าไปคุย คอยชวนไปใหนมาใหนด้วยตลอด บางทีก็มีช่อดอกไม้มาให้ โดยอ้างว่า ของขวัญสำหรับการทำงานบ้าง ในโอกาสนั้น นี้บ้าง แรก ๆ ธาราก็รู้สึกแปลก ๆ ที่ได้รับช่อดอกไม้จากผู้ชาย จนพอได้บ่อยเข้าก็เริ่มชิน และลึก ๆ แล้วเขาก็พอใจที่ได้รับไม่น้อย ก็ดอกไม้สวย ๆ ใครล่ะจะไม่อยากได้...น่ะ

“น้ำครับ พี่ว่าเราแวะไปว่ายน้ำกันก่อนกลับไปทานอาหารค่ำที่บ้านดีมั๊ย พอดีเพื่อนพี่ เปิดสปอร์ตคลับใหม่ มันชวนหลายครั้งแล้ว”

“ก็ดีครับ ผมไม่ได้ออกกำลังกายนานแล้ว แล้วเราไม่ชวนพวกน้องๆ เหรอครับ”
“พี่ชวนแล้ว แต่เค้ามีนัดแล้วนะ” โกหกคำโต ใครจะอยากให้มีก้างขวางคอละ นี่เขาก็โทรไปจองบอกไอ้เพื่อนตัวดีให้มันปิดสระเพื่อเขาสองคนเท่านั้น แค่คิดว่าจะได้เห็นเรือนร่าง แล้วก็ผิวขาวเนียนใส ของน้ำ ก็ทำให้เขารู้สึกกระชุ่มกระชวยแล้ว นี่ไม่ได้หื่นนะ แต่ก็มีคิดบ้าง ก็ผมผู้ชายนี่นา

สปอร์ตคลับ
ทั้งคู่เดินเข้าไปตามทางจนออกมาที่สระว่ายน้ำในร่ม ซึ่งสามารถมองเห็นยอดตึกโดยรอบ

“เอ๋ ไม่เห็นมีใครเลย ครับ หรือว่าเค้าปิดสระ” สระสวยมาก รอบ ๆ มีต้นปาล์ม  มีเตียงผ้าใบกับโต๊ะเตี้ย ๆ อยู่โดยรอบ ผนังเป็นกระจกมองออกไปข้างนอก เป็นดวงไฟระยิบระยับดุจ อัญมณี ของค่ำคืนในเมืองหลวง แต่ ทำไมไม่มีใครเล่นน้ำ หรืออยู่บริเวณนี้เลย?

“อ๋อ เปล่าจ๊ะ สงสัยวันนี้ลูกค้าน้อยนะ ดีซิ เราจะได้เล่นกันเต็มที่ ไปเปลี่ยนชุดกันในห้องน้ำเถอะ”
ภายในห้อง ระหว่างที่ธารา กำลังถอดเสื้อ และกางเกง วาทินก็คอยมองอยู่อย่างลุ้น ๆ  รูปร่างโปร่งบาง หน้าท้องแบนราบ ช่วงขายาวเรียว ไรขนอ่อนสีทอง ผิวขาวเนียนน่าสัมผัสจนวาทินอดใจไม่ได้ที่จะยื่นมือไปแตะ

“เอ๊ะ อะไรครับพี่”

“ห๊ะ เอ่อ เอ่อเปล่า ๆ พี่แค่รู้สึกว่าผิวเรานี่มันดีจริง ๆ ใช้โลชั่นอะไรเหรอ?” สะตุ้ง จนต้องรีบชักมือกลับ แต่ก็ถามเรื่องโลชั่นกลบเกลื่อน

“อ้อก็ XXX ครับ หอมดีด้วย” ร่างบางยื่นแขนมาให้ดม อย่างไม่คิดอะไร วาทินโน้มหน้าลง พร้อมกับรั้งแขนเข้ามาสูดดม ใกล้ ๆ กับหัวไหล่ จนหน้าของทั้งสองใกล้กันมาก ธาราหน้าขึ้นสีเมื่อชายหนุ่มอีกคนยื่นหน้ามาดมที่หัวไหล่ จากหัวไหล่ก็ดมขึ้นไปถึงซอกคอ และเลยไปถึงแก้มนวล ธาราตะลึง ไม่กล้าไหวติง แต่ชั่วครูก็ได้สติ

“พี่ทินครับ ... เอ่อ ผมใช้แค่กับบอดี้เท่านั้นไม่ได้ใช้กับหน้าครับ”

เมื่อถูกทัก ร่างสูงก็ได้สติด้วยเช่นกัน จึงแยกตัวออกมาหน้าตาเหรอหรา แต่ก็ยังไวที่จะแก้ตัว
“อ้อเหรอ พี่ก็จะดมว่ามันหอมทั่วมั๊ยนะฮะๆๆ ” หอมไปทั้งตัวจริง ๆ

“เหรอครับ ไว้ผมจะให้พี่ลองใช้ครับ” หน้าร้อนวูบวาบไปหมด ไม่คิดว่าพี่เค้าจะหอมแก้มตัวเอง เขิลจนต้องหลบสายตามองไปอีกทาง

“ขอบคุณครับ” เกาหัวแกรก ๆ ก่อนที่จะพากันเดินออกมาที่สระ โดยต่างฝ่ายต่างไม่มีใครพูดอะไร

“แข่งกันมั๊ยครับพี่” เพื่อให้พ้นจากบรรยากาศนี้ ร่างโปร่งจึงต้องหาเรื่องอะไรมาคุย
“อย่าท้า พี่นี่ดีกรีนักกีฬาโรงเรียนเชียวนะ” ได้ผล บรรยากาศดี ๆ ที่คุ้นเคย เริ่มกลับเข้ามา

“อย่างนั้นก็ต้องลองกันหน่อยครับ ใครแพ้ต้องทำตามคนชนะด้วย”
“ได้เลย ไม่แพ้อยู่แล้ว” ถ้าชนะจะสั่งให้ทำอะไรดีนะ แค่คิดผมก็ฟินแล้ว

แต่ก็ต้องดับฝัน เพราะธาราว่ายได้เร็วกว่าและเป็นผู้ชนะ
“แพ้ได้ไงนี่ เสียชื่อกันพอดี” แตะขอบสระทีหลัง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะแพ้ ว่ากันตามสรีระแล้ว ไม่น่าจะแพ้ได้

“ผมคงไม่ได้บอกพี่ว่าผมเป็นนักว่ายน้ำของมหาลัย ฮะ ๆ จะให้พี่ทำอะไรดีน้า” ธารายิ้ม หัวเราะเยาะ พยักหน้าทำท่าทางกวน ๆ ซึ่งวาทิน ยิ่งอยากดึงเข้ามากอด

“ว่ามาเลยจะให้ทำอะไร “
“อะไรดีน้า อ๊าผมยังคิดไม่ออกเอาเป็นติดไว้ก่อนนะครับ”

“ติดนานไม่ดีนะ ระวังจะแกะไม่ออก” ยกยิ้มมุมปาก ทำตาหื่น ๆ
“พูดอะไรของพี่อ่ะ ฟังดูทะลึ่ง ๆ ” พี่บ้า อย่ามาพูดจาสองแง่สองง่ามนะ

“ถ้าได้ทำเอง จะเข้าขั้นลามกเลยล่ะ” พี่มันหน้าหื่นมากเลย
“เห้ย พี่ทินบ้า จะทำอะไรผม” วาทินไม่พูดเปล่า กระโจนเข้าไล่จับคนน้องอยู่ในน้ำ จนคนน้องต้องรีบว่ายหนี และก็เล่นไล่จับกันหัวเราะเสียงดังลั่นอยู่ในสระอย่างนั้นจนค่ำ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 8 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 12-01-2014 11:31:41

เล่นว่ายน้ำ ไล่จับกันจนค่ำสองต่อสองด้วย แล้วไงต่ออะคะ ตัดฉับเลยอะ
แหม เสียดายให้น้องน้ำชนะ อยากรู้จังถ้าพี่ทินชนะจะสั่งให้น้องน้ำทำไรน๊า
อิอิ คิดเองฟินเอง พี่ทินก็เจ้าเล่ห์ตลอด ตอนนี้นอกจากแอบหื่นลวนลามทางสายตา
ยังถึงเนื้อถึงตัวน้องน้ำด้วยอะ แต่ดูท่าน้องน้ำจะเริ่มเขินจนชินนิด ๆ แล้วล่ะนะ
ขนาดได้ดอกไม้จากพี่ทินบ่อย ๆ น้องน้ำยังไม่เอ๊ะใจบ้างเลยเหรอ
แบบนี้น้องเมย์คงได้เด้งเร็ว ๆ นี้แน่ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:
ปล.  :mew2: คนอ่านก็ไม่รู้วิธีเปลี่ยนตอนเหมือนกันอะคะ ถ้ายังไงลองไปแก้ ๆ ดูตั้งแต่ตอนลงกระทู้แรกดีไหม
ว่าจะเปลี่ยนตอนยังไงในหน้าแรก หรือไม่ก็ส่ง PM ถามคุณ Poes เลยก็ได้ค่ะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 9 คำขอเลิกจากคนไกล
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 13-01-2014 17:16:19

เอ่อ ก็ตอนสระส่วนตัวนี่นา ก็เลยให้เขาอยู่กันสองคนแบบเป็นส่วนตัว 5555 :angellaugh2:
จริง ๆ ต้องบอกว่า ก็เพิ่งเริ่มต้นเอง พี่ทินเขามีแผนการในใจแล้ว o8 ถ้าขืนบุ่มบ่ามไป จะเสียแผน
ยังไงก็ใจเย็น ๆ นะ อุณหภูมิจะค่อย ๆ ร้อนขึ้น ๆ :haun5: (เฮ้ย ใครปิดแอร์ว่ะ?)

*******************************************************
(http://ho.files-media.com/ud/content/love/imgs/1/31/91645/ll3-c-624x359.jpg)

แผนที่ 9 คำขอเลิกจากคนไกล

TTTTTTTt
เสียงโทรศัพท์ของธาราดังขึ้นเขายกขึ้นมาเห็นเบอร์ ก็นิ่งไปครู่นึง เพราะมันเป็นเบอร์ของเมย์ แฟนเขาเอง ปรกติเขาต้องโทรหากันแทบทุกวัน ไม่ว่าจะยุ่งขนาดใหนก็ตาม แต่3-4 วันนี้เขาลืมไปสนิทเลย ไม่ได้โทรไปหาเธอเลย ถ้าจะพูดให้ถูก ก็คือเค้าลืมเธอซะสนิทเลย เพราะวาทิน คอยมาอยู่ข้าง ๆ พูดคุย ชวนทำโน่น ทำนี่ ไปเที่ยว ไปออกกำลังกาย ไปช็อบปิ้งกับพวกสาว ๆ (ที่จริงไปเป็นเบ้คอยถือของให้สาว ๆ)

“หวัดดีจ้า เมย์”
[แต่เมย์ว่าไม่ดีคะ...] ปลายสายพูดกลับมาเสียงแข็ง

“...เอ่อ ผมรู้ว่าผมผิดที่ไม่ได้โทรหาเมย์เลย ผมพึ่งเข้าทำงาน ยังมีอะไรต้องเรียนรู้มากมาย ทำให้ยุ่งมากเลยในแต่ละวัน...”
[คงยุ่งมากจริง ๆ เลยนะคะ แค่ยกโทรศัพท์หาเมย์ยังไม่ได้เลย] เสียงน้อยใจส่งมาตามสาย ทำให้ชายหนุ่ม ถึงกับ ใจเสีย เพราะมันก็ถูกของเธอ เขาไม่ได้ยุ่งมากจนถึงขนาดแค่โทรหาเธอก็ไม่ได้ แต่เพราะเค้า ลืม

“อย่าน้อยใจนะ ผมสัญญาว่าต่อไปจะโทรหาเมย์ทุกวันเลยครับ”
[มีเวลาเหรอค่ะ] เสียงหญิงสาวยังแข็ง ๆ มันทำให้เขารู้สึกสะกิดใจในน้ำเสียงของหญิงสาว

“เอ่อ .... เมย์ มีอะไรหรือเปล่าครับ ผมรู้สึกว่าเมย์ไม่ได้แค่น้อยใจที่ผมไม่โทรหา”

ปลายเสียงเงียบไปก่อนที่จะเอ่ยออกมา
[...น้ำ..น้ำ...กำลัง..จะแต่งงานกับผู้หญิงที่เมืองไทยใช่มั๊ยค่ะ]

“เมย์เอาอะไรมาพูด ผมไม่ได้...” ยังไม่ทันที่จะอธิบายจบประโยค เมย์ก็ตวาดขึ้นมา
[หนังสือพิมพ์ลงข่าวให้ครึกโครม ว่าสองตระกูลใหญ่ตกลงใจให้ลูกชาย ลูกสาวของพวกเขาหมั้นกันเร็ว ๆ นี้ นี่ถ้าเพื่อนเมย์ไม่ส่งข่าวมาบอก น้ำก็ยังคิดจะปิดบังเมย์ใช่มั๊ยค่ะ]
“เมย์ ๆ ฟังผมอธิบายก่อน ผมไม่รู้เรื่องการหมั้นเลยนะ คงเป็นพวกคุณพ่อเป็นคนจัดการ”
[แล้วไงค่ะ น้ำก็คงจะบอกว่าขัดคุณพ่อน้ำไม่ได้ใช่มั๊ยค่ะ...น้ำทำอย่างนี้กับเมย์ได้ยังไง]
“เมย์ ๆ ผมรักเมย์นะ”
[รักเมย์ แต่น้ำกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอื่นนะเหรอค่ะ อย่าพูดอีกเลย เมย์รับไม่ได้]
“หมายความว่ายังไงอ่ะเมย์ เราสัญญาว่าจะแต่งงานกันนะ”
[เมย์รักน้ำนะ] ชายหนุ่มยิ้มออกมาได้
[แต่เมย์ขอเลิกกับน้ำ เพราะยังไง ๆ เมย์ก็คงไม่กลับไปสู้รบปรบมือเพื่อแย่งน้ำที่เมืองไทยแน่ ตอนนี้มีบริษัทยายักษ์ใหญ่เค้ายื่นขอเสนอให้เมย์ทำวิจัย ซึ่งเมย์คงไม่ได้กลับไปเมืองไทยอีกนาน]
“เมย์ ...เมย์ พูดอะไรออกมา แล้วสัญญาระหว่างเราล่ะ” ชายหนุ่มทวงถามสัญญา
[น้ำค่ะ น้ำถามตัวเองก่อนดีกว่า ว่าน้ำอยากแต่งกับเมย์จริง ๆ หรือมันเป็นแค่ความรับผิดชอบ เพราะเรามีอะไรกันแล้ว เมย์ไม่ใช่ไม่รู้ แต่พยายามไม่รับรู้ว่าที่น้ำคบกับเมย์ก็เพราะต้องการรับผิดชอบ เมย์ขอบคุณน้ำนะ แต่คงพอแล้วล่ะ]

หลังจากเมย์วางสายไป ธาราก็เพียรโทรกลับไป แต่อีกสายก็ปิดเครื่องไปแล้ว เขาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา ปล่อยโทรศัพท์หลุดมือลงบนโซฟา พร้อมทั้งครุ่นคิดว่าเกิดอะไรกับเขาและเมย์
เขายอมรับว่าที่จะแต่งงานกับเมย์ เพราะต้องรับผิดชอบที่เรามีอะไรกันแล้ว แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็ชอบเมย์มาตั้งแต่เรียนแล้ว เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก เก่ง มีความมั่นใจในตัวเอง ซึ่งเขาก็ดีใจมากที่เมย์ก็รักเขา เราวางแผนจะแต่งงานกัน ผมทำงานบริษัท เธอก็อาจจะเป็นอาจาร์ย หรือทำวิจัยในประเทศไทย

แล้วมันเกิดอะไรขึ้น กะแค่เรื่องหมั้น เมย์ถึงกับบอกเลิกเขา โดยไม่ฟังคำอธิบายจากปากเขาเลย เขาไม่เข้าใจเธอจริง ๆ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 9
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 14-01-2014 13:48:40

พี่ทินแอบร้ายผ่านสื่อเลยเหรอ ลงข่าวแบบนี้พวกพ่อ ๆ ก็เป็นแพะอะจิ
แต่ก็ถือว่าลงล็อค น้องเมย์ติดกับง่ายๆ เลยอะแสดงว่าไม่ได้รักน้องน้ำมากพอ
เจอข่าวแค่นี้ก็ขอเลิกซะแล้ว ถึงจะอยากรับผิดชอบแต่ถ้าน้องเมย์เค้าไม่แคร์ก็ปล่อยไปเถอะน้องน้ำ
คราวนี้น้องน้ำเลยโสดสมใจ งั้นพี่ทินก็ลุยจีบน้องได้เต็มที่แล้วสิ
เอ๊ หรือปัจจุบันก็ลุยเต็มที่แต่น้องน้ำยังไม่ค่อยรู้ตัวเองหว่า
รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :3123:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 9 คำขอเลิกจากคนไกล (ตอนต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 16-01-2014 15:44:55

งานนี้ ใครแพะ ใครรักจริง รักไม่จริง ต้องติดตามกันต่อไป :oni1:
ส่วนเรื่องลุยจีบ พี่ทินก็ลุยจริง ๆ จัง ๆ นั่นแหล่ะ :give2:
แต่น้องน้ำเค้าเป็นเด็กดี เป็นเด็กเรียน เชื่อฟังผู้ใหญ่ อยู่ในโอวาท
ไม่เคยเหลวไหล นอกลู่นอกทาง :m17:
ก็เลยดูจะไม่ค่อยทันพี่ทิน ที่สมัยเรียนก็คงจะแสบไม่น้อย :m14:
ก็ขอแรงเชียร์ พี่น้อง คนล่ะท้องคู่นี้ต่อนะจ๊ะ :a2:

***************************************
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น กะแค่เรื่องหมั้น เมย์ถึงกับบอกเลิกเขา โดยไม่ฟังคำอธิบายจากปากเขาเลย เขาไม่เข้าใจเธอจริง ๆ



“คุณธาราครับ เอกสารที่ผมขอไว้....”
“.....เอ่อ อะ อะไรนะครับ... อ้อ...นี่ครับ”

สะดุ้งจากภวังค์ เขากำลังอยู่ในการประชุมบริษัทนี่นา เก้ ๆ กัง ๆ หยิบเอกสารส่งให้ กรรมการกรณ์ ก่อนจะผงกหัวเป็นเชิงขอโทษที่เหม่อลอย แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับชายหนุ่มที่นั่งตรงกันข้าม



“...ไป ไปทานข้าวเที่ยงกัน พี่มีร้านซูชิอร่อย ๆ จะนำเสนอ”
“ครับ พี่ทิน ...เอ่อ ผมขอโทษครับ”
“เรื่อง ?”
“ก็ที่ผมเหม่อตอนประชุม....”
“...มีอะไรหรือเปล่า ปรึกษาพี่ได้นะ”
“.. ไม่ ไม่มีอะไรครับ”
“ไม่มีอะไรแล้วทำไมถึงเหม่อล่ะ”
“....”
“ไปกินข้าวกันเถอะ ถ้าไม่อยากบอกพี่ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าอยากปรึกษาอะไรล่ะก็ พร้อมรับฟังเสมอนะครับ” ยิ้มอบอุ่นแบบพี่ชายใจดี (ที่จริงหู และหางเดวิล กำลังกระดิก เพราะคาดว่ารู้ว่าเป็นเรื่องอะไร)

หลังจากสิ้นสุดมื้อเที่ยงด้วยซูชิสุดหรูอลังการ ในร้านอาหารญี่ปุ่นที่ดูสบาย ๆ ระหว่างกำลังจิบชา ธาราคิดว่าบางที วาทินอาจจะมีคำตอบให้กับความไม่เข้าใจของเขาก็ได้ จึงตัดสินใจปรึกษาออกไป
“พี่ทินครับ...”
“หือ..?”

“...คือ..พี่คิดว่า...เอ่อแบบว่าเป็นเรื่องของเพื่อนผมกับแฟนเค้าอ่ะครับ” อยากถามแต่ก็อาย อ้างว่าเป็นเรื่องของเพื่อนดีกว่า

“ครับ ว่าไงครับ” แอบขำในใจ น่ารักนะคนนี้ รีบบอกก่อนเลยว่าเป็นเรื่องเพื่อน
“เอ่อ เพื่อนผมกับแฟนเค้าอยู่ไกลกันน่ะครับ แล้ว แล้ว ...เรื่องเพี่อนจริง ๆ นะครับ” เผลออมยิ้ม

“คืออยู่ ๆ ผู้หญิงก็โทรมาบอกเลิก เพราะได้ยินแค่ข่าวลือว่าผม เอ๊ย เพื่อนผมกำลังจะหมั้น ทั้ง ๆ ที่ทั้งคู่กำลังจะแต่งงานกัน แต่เธอก็ไม่ฟังคำอธิบายอะไรเลย พี่คิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ แล้วเพื่อนผมควรทำไงดี?”

วาทินได้แต่คิดในใจว่า ก็ปล่อยผู้หญิงยะโส ที่เห็นแก่ความก้าวหน้า และชื่อเสียง ไปซิ แล้วถ้าอยากร้องให้ ก็มาซบกับอกพี่นี่

“ไม่รู้ซินะ เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของ คนสองคน....แล้วเพื่อนน้ำเค้ารู้สึกอย่างไรครับ?”
“....เค้าก็ อึ้งไปซิครับ ก็รักกันมาตั้งหลายปี วางแผนการแต่งงานกันแล้วด้วย”
“เสียใจมากมั๊ย?”
“มากครับ เพราะรักเค้ามาก”
“แล้วจะทำยังไงต่อไป?”
“ไม่ทราบครับ เพราะตอนนี้ยังมึน ๆ อยู่เลย ผม ไม่รู้ว่าเมย์คิดอะไรอยู่…….” พูดจบ ก็นึกขึ้นได้ว่าเป็นเรื่องเพื่อน แต่คิดว่าคงไม่ทันแล้ว พี่ทินฉลาดคงรู้แล้วว่าเป็นเรื่องของเขา

“พี่ก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของคนสองคนหรอกนะ แต่พี่บอกได้เลยว่า ถ้าเค้ารักน้ำเหมือนที่น้ำรักเค้า เค้าจะต้องฟังน้ำอธิบายก่อนแน่ และคงไม่ตัดใจง่าย ๆ เพียงแค่ข่าวการหมั้นหรอก”
“....”
“พี่ว่าถ้ายังไง ลองพูดคุยกันอีกซักครั้ง ถ้าเธอยังยืนกรานขอเลิก พี่คิดว่าน้ำคงต้องปล่อยเธอไป”
“ครับพี่ ขอบคุณครับ ผมจะลองคุยกับเธอ....ถ้าเธอยอมรับสายผมนะครับ”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 18-01-2014 19:51:56

แล้วน้องเมย์จะยอมรับสายน้องน้ำมั้ยนะ น่าสงสารน้องน้ำ โดนบอกเลิกซะงงกะชีวิตไปเลย
ยิ่งตอนนี้มาเลือกปรึกษาพี่ทินซะด้วย ไม่รู้น้องน้ำจะโทรไปให้น้องเมย์บอกเลิกซ้ำสองแล้วเศร้ากว่าเดิมรึป่าวอะสิ
ส่วนพี่ทินต้องแอบมีแผนอะไรอีกแน่  หรือว่าบริษัทยาที่ยื่นข้อเสนอให้น้องเมย์จะเกี่ยวอะไรกะพี่ทินด้วยรึเปล่าน๊า
อิอิ มองพี่ทินเจ้าเล่ห์สุด ๆ อะ  รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 10 น้อง คนนี้พี่ขอ
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 19-01-2014 16:42:19

โหย ถูกมองว่าเป็นคนเจ้าเล่ห์ซะแล้ว พี่ทิน  :try2:

"อะไรนะครับ ผมเหรอเจ้าเล่ห์? เข้าใจผิดแล้วล่ะครับ ผมออกจะตรงไปตรงมา :o
อยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ไ้ด้ เนี๊ยะก็รุกน้องน้ำจน เริ่มจะหน้ามืดแล้วนะครับ  :laugh3:
อ้อ ผมหมายถึงเหนื่อยครับอย่าเข้าใจผิด แต่ไม่ท้อนะครับ
ก็บอกแล้วว่าถ้าจะเอาต้องเอาให้ได้ สู้ตายครับผม" :a9:

ฟังพี่ทินแก้ตัวแล้วก็เริ่มงง ๆ ตกลงพี่ทินเป็นคนตรงไปตรงมาใช่มั๊ย? :m28:

****************************************************************
(http://img.kapook.com/image/love/iStock_000007522386XSmall.jpg)

แผนที่ 10 น้อง คนนี้พี่ขอ

“พี่เมย์ ไม่น่าทำกับพี่น้ำของหนูอย่างนี้เลย” นุชว่าอย่างหัวเสีย เมื่อได้รับข่าวจากวาทิน

“นุช อย่าไปว่าเค้าเลยครับ พี่คิดว่า ใคร ๆ ก็อยากก้าวหน้า มีชื่อเสียง กันทั้งนั้น”
“แต่ พี่ทินค่ะ มันบังเอิญจังเลยนะค่ะ” วิทิตา พูดเพราะรู้สึกทะแม่ง ที่อยู่ ๆ พี่เมย์ก็โทรมาขอเลิก ในจังหวะที่พี่ชายของเธอกำลังจะจับพี่น้ำให้อยู่มือ

“โลกนี้เกิดได้ด้วยความบังเอิญจ๊ะ สาวน้อย”

ไม่มีหรอกบังเอิญ มีแต่ตั้งใจให้เป็นต่างหาก ก็ผู้หญิงคนนี้ เป็นตัวขัดขวางแผนการของเขานี่นา ก่อนจะเริ่มแผน เขาจำเป็นต้องกำจัดเธอออกไปจากชีวิตน้ำก่อน
ง่าย ๆ เลย ข้อมูลจาก น้องนุช ทำให้หาตัว เมย์ไม่ยาก อาศัยสื่อหนังสือพิมพ์ กระพือข่าว 2 ตระกูลใหญ่ จะให้ลูกชาย ลูกสาว หมั้นกัน ไม่นานมันก็ถึงหู เมย์ แล้วให้ไอ้เพื่อนตัวดีที่อยู่ที่โน่น เป็นคนเข้าไปทำความรู้จัก และเริ่มส่งข้อมูล ลักษณะนิสัยใจคอ มาให้ ทำให้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้ซื่อสัตย์กับน้ำเลย เพราะเธอแสดงความสนใจเพื่อนผมจนออกนอกหน้า คงจะจริงตามที่นุชเคยพูด ว่าเพราะ น้ำคือ ‘ธารา สิทธสุทธิพงศ์’ นามสกุลนี้ ไม่ใช่เล็ก ๆ แต่คงเทียบกับลูกชายท่านทูตไม่ได้ แถมเธอยังเป็นคนที่ทะเยอทะยาน ผมเลยเอาการวิจัยของบริษัท ในเครือของบ้านผม เข้าล่อ แล้วเธอก็งับเหยื่อ ยังไงผมก็มีแต่ได้ บริษัท ได้งานวิจัย ถ้าดีก็ยิ่งดีใหญ่ แต่ถ้าแย่ ก็ค่อยเขี่ยเธอออกภายหลังก็ไม่เสียหายอะไร กว่าจะถึงตอนนั้นผมคงได้น้ำมาไว้ในมือแล้ว

“พี่ทินค่ะ หนูได้ฟังแผนการจาก วิแล้วค่ะ”
“แล้วน้องนุชคิดเห็นเป็นอย่างไรครับ?”

“ใจจริง ๆ หนูก็อยากจะเห็นด้วยน่ะค่ะ.... แต่หนูไม่แน่ใจ”
“เรื่อง?”
“พี่รักพี่หนูจริง ๆ เหรอค่ะ? แหม๋ ก็ใคร ๆ ก็รู้ ว่าพี่นะเจ้าชู้จะตาย ควงสาวสวยเป็นว่าเล่น ไม่เคยจริงจังกับใคร แล้วพี่ก็พึ่งเจอพี่น้ำแค่ไม่นานเอง ถ้าเกิดพี่แค่ชอบพี่น้ำเพราะความแปลกใหม่ หรืออะไรก็แล้วแต่ พอหมดความรู้สึกนี้ แล้วพี่หนูจะทำอย่างไรค่ะ?”

“นุชจ๋า พี่ไม่ปฏิเสธ เรื่องในอดีตพี่คงทำอะไรไม่ได้แล้ว ส่วนเรื่องที่พึ่งเจอกัน พี่บอกได้เลยว่า เวลาไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก ถ้าเราจะรักใครซักคน และพี่ไม่กล้าสัญญาหรอก แต่พี่บอกได้ในนาทีนี้เลยว่า ตลอดชีวิตนี้ พี่ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน คนนี้นะ พี่รักจริง แค่ไม่กี่วันใจพี่ก็ไม่อยู่ที่พี่แล้ว คอยแต่จะคิดถึง อยากเห็นหน้า อยากอยู่ใกล้ ๆ ตลอดเวลา พี่บอกได้เลย ว่าคนนี้คนเดียวตลอดชีวิต”

“แหม๋ ฟังซะเคลิ้มเลย พี่ทินนี่ปากหวาน เข้าใจเลยค่ะว่า ไมหญิงติดตรึม... แต่หนูต้องขอดูพี่น้ำก่อนได้มั๊ยค่ะ ถ้าพี่สามารถทำให้พี่น้ำรู้สึกอะไรกับพี่ได้ หนูจะยอมร่วมมือด้วยค่ะ”

“ไม่มีปัญหาครับ เจ้าหญิง กระผมจะกระชากหัวใจเจ้าชายมาได้แน่ หึ หึ”

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 11 สัมมนา พาใจหวั่นไหว
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 22-01-2014 10:54:58

(http://suporntip.com.12market.com/uppic_pt/ef/b4d396a5ee8a1616033375a72cd1c0ef.jpg)

แผนที่ 11 สัมมนา พาใจหวั่นไหว

ธารายังพยายามโทรหาเมย์ แต่ก็ยังติดต่อไม่ได้ จนเริ่มถอดใจ จะลางานไปหาก็คงไม่ดี เพราะพึ่งเข้าทำงาน แถมยังเป็นคนของประธานกรรมการอีก คงดูไม่ดีแน่ เกรงใจคุณลุงวันชัยด้วย

“น้ำครับ สุดสัปดาห์นี้ เราต้องไปสัมมนาที่ภูเก็ต น้องเตรียมของเสร็จรึยังครับ” เฮ้อ บวกกับพี่ทินนี่อีกคน ที่ขยั๊น ขยัน มากวน(ใจ)

“เอ่อ ก็น่าจะพร้อมแล้วน่ะครับ ว่าแต่ทำไมถึงเป็นผมล่ะครับ?” ก็เลขาพี่ทิน คือพี่นิน่า นี่นา
“อ๋อ นิน่า เค้าไม่ว่างนะ ...ไม? ไม่อยากไปกับพี่เหรอครับ”  พี่ไม่ต้องมายิ้มหล่อ ผมไม่ใช่ไม่อยากไป(กับพี่) ก็แค่สงสัย

“เปล่าครับ ผมยังไม่เคยไปภูเก็ตเลย เคยเห็นแต่ในรูป น้ำสวยมากเลยน่ะครับ” ผมอยู่เมืองไทยตอนเด็ก ๆ ก็จริง แต่ก็มีแต่เรียนกับเรียน จนแทบไม่ได้ออกไปไหนเลย โตหน่อยก็ไปเรียนต่อเมืองนอกตลอด

“เราไปสัมมนานะ ไม่ได้ไปเที่ยว” วาทิน แซวขำ ๆ อย่างไม่จริงจัง
“คร๊าบบบ ทราบแล้วคร๊าบ” 

วาทิน แอบยิ้มขำกับคำตอบแบบเด็ก ๆ ของธารา สัมมนาคราวนี้ต้องกระชับความสัมพันธ์กับน้องให้ได้เลย ก็อุตส่าห์ จ่ายเงินซื้อโปรแกรมทัวร์ญี่ปุ่น เซ่นนิน่า เพื่อเปิดทางให้เขาขอตัว น้ำมาเป็นเลขาไปสัมมนากับเขาที่ภูเก็ตแทนจนได้

ภูเก็ต วันสัมมนา
โรงแรมที่สัมมนาตั้งอยู่บริเวณหาดป่าตอง การสัมมนาอย่างเคร่งเครียด ดำเนินไปอย่างราบรื่น ทั้งวันจนจบ ทุกคนต่างแยกย้ายกันเข้าพักผ่อน เพื่อร่วมงานเลี้ยงตอนกลางคืนอีกรอบ

“เอ่อ พี่ครับ “
“หือ?”

“ไม ผมอยู่ห้องเดียวกับพี่อ่ะครับ?”
“หือ ...อ้าว แล้วไงล่ะ?” พี่อย่ามาทำหน้ามึน ผมอยากพักแยกอ่ะ

“ก็แบบว่า พี่จะได้มีเวลาเป็นส่วนตัวไงครับ” พูดไปอย่างนั้น แต่จริง ๆ เขาคงทำตัวไม่ถูกแน่ ที่ต้องอยู่ห้องเดียวกับพี่ชายคนนี้ เค้ายังไม่ลืมว่าพี่ทินเคยทำอะไรไว้ แถมด้วยสายตาที่มองมา อย่างมีความนัย นั่นอีก บอกตรง ๆ เขินมาก

“ไม่เลยจ้า พี่อยากอยู่กับน้ำจะตาย น่าเสียดายที่เป็นห้องเตียงคู่” พี่ครับ พี่หมายควมว่ายังไงครับ (ไม่กล้าถาม กลัวคำตอบ)

“ไปอาบน้ำ เดี๊ยวก็จะถึงเวลา งานเลี้ยงแล้ว”

วาทินให้น้ำอาบก่อน เพราะยังต้องจัดการงานบางอย่าง เพื่อหลังจากสัมนา เขาจะได้มีเวลา พาน้องไปเที่ยวดำน้ำ ดูประกาลัง

แกร๊ก   วาทินเงยหน้าจากเอกสารหลังได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก เขาคิดว่า น้องจะออกมาในสภาพใหนน้า เปิดท่อนบน เผยผิวขาวเนียน กับรูปร่างบอบบาง แล้วพันผ้าขนหนูผืนเล็ก ๆ ที่แทบจะปิดอะไรไม่ได้เลย (ปาดน้ำลายหน่อยพี่ทิน)

“อะไรกัน เสร็จแล้วเหรอ โหย แต่งตัวออกมาจากห้องน้ำเลย เหรอ อารายก๊าน กลัวพี่แอบดูเหรอ ผู้ชายด้วยกันกลัวอะไรครับ” โห๊ย สุดแสนเสียดาย เมื้อกี้ไม่ทันมองว่าน้องหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำด้วย

กลัวพี่นั่นแหล่ะ (ไม่พูดออกไปหรอก) “ตาพี่ไปอาบได้แล้วครับ”

วาทินหันมาหลิ่วตา และหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไป

“อารมณ์ดีจนน่าหมั่นใส้ ...เชอะ” ธาราบ่นกับตัวเอง เมื่อพี่ทินหายลับเข้าไปในห้องน้ำแล้ว จึงนั่งลงที่ขอบเตียงตัวที่อยู่ริมหน้าต่าง พออยู่คนเดียว จึงมีเวลามองรอบ ๆ ห้องนี้เป็นห้องพักธรรมดาทั่วไป เตียงคู่ นึกว่าคนระดับคุณวาทิน จะพักห้องสวีทซะอีก แต่ห้อง สวีทน่าจะดีกว่านะ เพราะอย่างน้อยก็มีพื้นที่ให้หลบให้แอบบ้าง ไม่เหมือนห้องนี้ เฮ้อ แล้วคืนนี้จะนอนหลับมั๊ยเนี๊ยะ

กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก จึงหันไปมอง

ชายหนุ่มออกจากห้องน้ำในสภาพ เปลือยท่อนบน ส่วนท่อนล่างก็พันผ้าขนหนูไว้หลวม ๆ มือก็เช็ดผมด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก แต่ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้ธาราถึงกับกลืนน้ำลาย รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ถึงเขาจะเคยเห็นรูปร่างของวาทิน มาแล้ว แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่า ชายหนุ่ม รูปร่างสูงใหญ่ กล้ามเนื้อแน่นซิกแพ็คเป็นลอนสวย ที่มีหยดน้ำเกาะพราว ดูเซ็กซี่ชะมัด

เอ๋!!!!!!!!!!! แล้วทำไมพี่ชายสุดเซ็กซี่ถึงเดินเข้ามาหาเขาล่ะ???

ไม่แค่นั้นยังมาหยุดยืนข้างหน้าเขาอีก (-/////-)

ไม่รู้จะเอาสายตาไปไว้ที่ใหนแล้วเนี๊ยะ หน้าก็ไม่กล้ามอง กลางตัวยิ่งแล้วใหญ่

เฮ้ยยยยย พี่จะก้มมาทำไม??????

“น้ำครับ” พี่คร๊าบบบบ อย่าเรียกชื่อผม ด้วยเสียงแหบพร่าอย่างน๊านนนนนนน

“คะ คะครับ...” หน้าร้อนวูบวาบ มือสั่น ใจสั่น แต่จำตัองเงยหน้าขึ้นมอง ซึ่งก็อยู่ห่างจากหน้าอีกคนแค่คืบ







“ช่วยเขยิบให้พี่หยิบเสื้อผ้าในกระเป๋าข้างหลังน้องหน่อยซิครับ”

........
.......
.......
แป่วววววววว หน้าแตกยับเยิน (เพล้งงงงง) o6

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 23-01-2014 05:30:21

555 พี่ทินอะ ตัวเองตั้งใจเดินเปลือยออกมาแกล้งยั่วน้องน้ำแน่ ๆ
ยังมาพูดให้น้องน้ำหน้าแตกซะอีก ระวังน้องน้ำจะเขินจนไม่กล้าเข้าใกล้นะพี่ทิน
กว่าจะมีคืนนี้ได้ขนาดลงทุนควักกระเป๋าเอาทริปญี่ปุ่นเข้าล่อเลขาคนสวยเลยเหรอเนี่ย
ป๋ามาก ๆ ทุ่มสุดตัวแบบนี้พี่ทินคงต้องรีบทำตัวดี ๆ ให้น้องน้ำหวั่นไหวให้ได้นะ รุกให้คุ้มซะล่ะพี่ทิน
ไหน ๆ ตอนที่แล้วก็รับสารภาพแบบตรงไปตรงมาว่าถึงเรื่องน้องเมย์จะแผนพี่แต่พี่เปล่าเจ้าเล่ห์นะ เอ๊ะยังไง
ไม่รู้ถ้าน้องน้ำได้ยินจะยอมเชื่อคำให้การของพี่ทินรึเปล่าอะสิ 555
รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 12 ถ้าไม่มีพรุ่งนี้พี่อยากทำอะไร?
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 26-01-2014 12:48:10

ลงสั้น ๆ มาก็หลายตอน ตอนนี้เอาไปเลยยาว ๆ  :z2:

ก็อย่างที่รู้กันว่าพี่ทินแกก็พยาย๊าม พยายาม ทำให้น้องน้ำสนใจ  :m19:
แต่น้องก็ไม่ใช่จะใสซื่อซะจนไม่รู้อะไร เพียงแต่ยังไม่แน่ใจตัวเอง เพราะก็รักเมย์มานาน :confuse:
แต่ดันมารู้สึก อะไร ๆ กันพี่ทินซะนี่ ( o4 จะไม่ให้รู้สึกได้ไง ก็พี่ทินเล่น ทั้งพูด ทั้งทำ จนผมสับสนไปหมดแล้ว)

ตอนนี้เปิดตัวดาวร้าย2 ตัวละครใหม่  :o9: มาดูกันว่าพวกเขาจะร้ายยังไง เอาใจช่วยพี่ทินน้องน้ำด้วยนะค่ะ :mew1:

***************************************************************
(http://healthfoodmenu.ran4u.com/userfiles/product-image7/8ee041cc-3c79-4d2b-a181-22c29930e432/resize_style2_20100726-172718-.jpg)

แผนที่ 12 ถ้าไม่มีพรุ่งนี้พี่อยากทำอะไร?

ภายในห้องจัดงานเลี้ยงรับรองตอนค่ำ จัดตกแต่งสถานที่อย่างงดงาม เพียบพร้อมไปด้วยอาหารนานาชาติ ทั้งไทย จีน ญี่ปุ่น และอาหารยุโรป บรรดาผู้เข้าร่วมสัมนา ต่างแต่งตัวอย่างหรูหรา แต่ก็ดูสบาย ๆ  เข้ากับสถานที่ที่จัดงาน วาทินอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงแสลค สีน้ำตาลอ่อน ส่วนธาราเองก็เป็นเชิ้ตสีขาว กางเกงสีฟ้าอ่อน ภายในงานสายตา หญิง ชาย หลายคู่มองมาที่ทั้งสองคน เพราะต่างรู้ดีว่า คนทั้งสองคือใคร นอกจากฐานะแล้ว ทั้งคู่ยังดูดี หล่อเหลา และ น่าหลงใหลเป็นอย่างมาก

“คุณวาทิน คุณธารา เป็นยังไงบ้างครับอาหารอร่อยมั๊ยครับ?”

อันดา กับ อนันตา ในฐานะเป็นเจ้าภาพจัดการสัมมนา และเป็นลูกชายและลูกสาว เจ้าของโรงแรม ซึ่งวาทินก็มองออกว่าอันดานั้นสนใจธาราอยู่ ส่วนอนันตา ก็สนใจเขาอยู่

“ครับ อร่อยมากเลย ครับ” จะเริ่มกร่อยก็ตั้งแต่พวกมึงเข้ามานี่แหล่ะ ได้แค่คิด แต่ก็ต้องยิ้มธุรกิจตอบกลับไป

“คุณวาทินค่ะ พรุ่งนี้ไม่มีการสัมมนา ให้ตาพาไปเที่ยวรอบเกาะนะค่ะ” สาวสวยผิวสีเข้ม แต่งหน้าจัด โฉบเฉี่ยว ท่าทางที่มั่นใจในตัวเอง ทำให้ธารารู้สึกไม่ดีเลย ก็เธอคนนี้เวลาคุยกัน ก็มักจะเกาะแขนเกาะไหล่พี่ทินอยู่เรื่อย

“นั่นซิครับ คุณธารา อยากไปเที่ยวรอบเกาะมั๊ยครับ ถ้าไม่ไปผมก็ยังมีอีกหลายที่จะนำเสนอนะครับ หรือว่าเดี๋ยวเอาเรือของผมออกไปเที่ยวเกาะกันก็ได้นะครับ” เฮ้ย อย่าเข้ามาใกล้น้องน้ำของกู วาทิน รู้สึกหงุดหงิด จี๊ดในหัว แต่ยังตีสีหน้านิ่ง ๆ พูดคุยตามปกติ

“เอ่อ พอดีผมมีโปรแกรมทัวร์ที่จองไว้แล้วนะครับ แต่ยังไงก็ขอขอบคุณที่ชวนนะครับ” วาทิน ปฎิเสธอย่างนิ่มนวล ถ้าไม่ติดว่ายังต้องติดต่อธุรกิจกัน คงเดินหันหลังให้แล้ว น่ารำคาญทั้งพี่ทั้งน้อง

“ว้า...แต่ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่โปรแกรมไปใหนบ้างค่ะ? ขอตาไปแจมด้วยได้มั๊ยค่ะ เดี๊ยวตาเป็นไกด์ให้ค่ะ” สาวสวยยังตื้อไม่เลิก เธอพอจะมองออกว่าวาทินให้ความสำคัญกับธารา เกินกว่าที่จะเป็นแค่เจ้านายกับเลขา จึงทำให้เธอไม่ชอบหน้าธาราเป็นอย่างมาก

“ดีเลยครับ เราไปกันหมดนี่แหล่ะ “ โว๊ย สลัดไม่หลุดอีก คนพี่หน้าม่อ คนน้องก็หน้าด้าน เมื่อเจอลูกตื้อ แบบไม่เกรงใจ (หน้าด้าน ๆ) วาทินจึงหมดทางปฏิเสธ

“คุณธารา ครับได้ยินว่าไม่เคยมาเที่ยวภูเก็ตเลยหรือครับ”
“ครับ ผมเรียนที่ต่างประเทศมาตลอด พึ่งจะได้กลับมาปีนี้เองครับ ยังไม่ได้เที่ยวไทยอีกหลายที่เลยครับ”

อันดาชวนธาราคุยตลอด จนแทบไม่สนใจวาทินเลย ทำให้วาทินยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก แต่ก็ยังคงทำหน้านิ่ง ๆ

“เอ่อ ให้ตาเรียกพี่ทินได้มั๊ยค่ะ เห็นคุณธาราเรียกอย่านี้” ออเซาะชายหนุ่ม แถมจิกตาไปทางธารา

“อ่อ... ครับ “ไม่ได้ครับ ผมอยากให้น้องน้ำเรียกคนเดียว อยากปฏิเสธใจจะขาด แต่ก็ต้องรับคำตามหน้าที่

“พี่ทินค่ะ แล้วพี่จะพักกี่วันเหรอค่ะ แล้วพรุ่งนี้จะไปใหนกันค่ะ?
“อือ อีก 2 วันครับ พรุ่งนี้ก็จะไปดำน้ำครับ”

“ว๊าว ดีจังเลย ตาไม่ได้ไปดำน้ำซักพักใหญ่แล้ว ครั้งหลังสุดก็ไปดำที่มัลดิฟ กับครอบครัว มันวิเศษมากเลยค่ะ น้ำทะเลที่นั่นใส สวยงามที่สุดเลยค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียง อวด ๆ

“ครับ สวยครับ ว่าแต่ถ้าเป็นน้ำทะเล ผมว่าภูเก็ต เกาะช้าง เสม็ด สิมิลัน ก็สวยไม่แพ้ มัลดิฟเลยนะครับ หรือคุณว่าไง” ไม่อยากจะคุย เมืองไทยนี่แหล่ะ สวยสุดแล้ว ยิ่งทะเลผั่งอันดามัน แล้วไม่ต้องพูดถึง สวยมาก ยกเว้นก็แต่ระบบจัดการดูแลทรัพย์กรธรรมชาติ จากหน่วยงานรัฐ ทำให้คิดว่าธรรมชาติของไทยในอนาคต น่าเป็นห่วง

“พี่เคยไปดำน้ำที่มัลดีฟแล้วหรือค่ะ”
“ก็ปีละครั้ง สองครั้งครับ แต่ก็ไปที่อียิปต์ สเปน อินโดนีเซีย และก็อีกหลายที่ครับ” ไม่ค่อยอยากจะเกทับหรอกนะ แต่หมั่นใส้เล็ก ๆ กับไอ้ท่าทีข่มชาวบ้านของหล่อนจริง ๆ แค่มัลดีฟ ไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

“ว๊าวจริงเหรอค่ะ ไว้วันหลังชวนตาไปด้วยซิค่ะ” ยิ่งได้ยินแทนที่หญิงสาวจะเหวอ กลับกระดี๊กระด๊า อยากเข้าใกล้ชายหนุ่ม รูปหล่อ มีสเน่ห์ ร่ำรวยคนนี้ เข้าไปอีก

วาทินหันไปอีกทางทำหน้าเซ็ง แต่ธาราที่กำลังมองมาแบบรู้สึกไม่ค่อยชอบหญิงสาวอย่างที่ไม่รู้ว่าทำไม ส่วนอันดาก็คุยน้ำไหลไฟดับ อวดนั่น อวดนี่ แรก ๆ ก็สนุกดี แต่หลัง ๆ ชักเยอะ เค้าอยากกลับห้องแล้วอ่ะ ว่าแล้วจึงหันไปส่งสายตากับวาทิน ซึ่งชายหนุ่มก็รู้สึกอยากสลัด สองศรีพี่น้องเต็มที

“พี่ทินค่ะ เราไปต่อกันที่บาร์ข้างล่างดีมั๊ยค่ะ หรือพี่อยากเข้าไปเที่ยวผับในเมือง” ยังไม่เลิกกระแซะ และพยายามดันหน้าอกมาโดนแขนชายหนุ่ม

“เอ่อคงต้องขอผ่านก่อนครับ เพราะพวกผมต้องไปพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวดำน้ำพรุ่งนี้ครับ” เฮ้อ ยั่วกันขนาดนี้ เราไปที่ห้องกันเลยมั๊ยครับน้อง เอ่อ พูดไปงั้นแหล่ะครับ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นแหล่ะ นอกจากร่างโปร่งที่กำลังส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาให้

“ว๊า น่าเสียดายจริง ๆ เลยค่ะ แต่ ก็ได้ค่ะ พบกันพรุ่งนี้เช้านะค่ะ” ถึงจะน่าเสียดายที่ต้องปล่อยชายหนุ่มไปก่อน แต่พรุ่งนี้เธอกะจัดเต็มกับบิกินี่อวดทรวดทรงองค์เอว จะเอาให้น้ำลายไหลเลย

“งั้นหลับฝันดีนะครับ คุณธารา พบกันพรุ่งนี้ครับ” โอ้ ไม่ได้พบหนุ่มน่ารัก ตรงสเป็ค แถมยังพ่วง รวยอีกต่างหาก มานานแล้ว ยังไง ๆ ต้องหาทางเอามาให้ได้

2 หนุ่ม รีบ ๆ ล่ำลา แล้วเดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง ธาราจะเดินไปที่ลิฟต์ แต่วาทินฉุดข้อมือไว้

“ยังเช้าไปที่จะนอน ไปย่ำราตรีกับพี่ก่อน”
“เอ๋ แต่เราต้องดำน้ำพรุ่งนี้นะครับ?”

“ไม่เป็นไรพึ่งจะ 2 ทุ่มเอง ยังมีเวลาเที่ยวแล้วกลับมาพักผ่อนยังทัน”
วาทินหัวเราะเสียงดัง ทำให้ธารา หัวเราะตาม แล้วรีบ ๆ เดินจับมือตามกันออกไปท่องราตรี


(http://mpics.manager.co.th/pics/Images/557000000183808.JPEG)

ป่าตองยามค่ำคืน คลาคล้ำไปด้วยนักท่องเที่ยวทั้งชาวยุโรป และเอเชีย เดินกันเต็มถนนบางลา ที่ปิดไว้ให้คนเดินตอนกลางคืนโดยเฉพาะ สองข้างทาง มีทั้งผับ บาร์ ร้านอาหาร ร้านรวงอื่น ๆ มากมาย แสงสี ยั่วยวนตาจาก ผับ บาร์ และสาว ๆ ทั้งแท้และเทียม ออกมาเต้นรูดเสาโชว์ลีลา ลวดลาย ยั่วยวนใจ เรียกสายตานักท่องเที่ยวทั้งชายและหญิง ให้แวะเข้าไปสัมผัส ระหว่างทางมีทั้งคนเอาสัตว์แปลก ๆ มาให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูปคู่ด้วย ทั้งอีกัวน่า งูเหลือม นกมาควอ (น่าสงสารอ่ะ ทำงานดึก ๆ ดื่น ๆ ค่าโอทีก็ไม่ได้ กินแรงสัตว์) มีคนขายของสารพัด ทั้งของกินของใช้ ดอกกุหลาย มาลัยมะลิ คนขายบางคนแต่งกายอย่างชาวเผ่าบนดอย พร้อมสินค้าจากทางเหนือ และก็มีคนชูป้าย คอยเรียกแขก

“ A Go Go A Go Go”  ตรงเข้ามาหาผม “เอ่อ .. อะไร ครับ ไม่ล่ะครับ” เอ๋มันคืออะไรอ่ะครับ? เป็นแต่แผ่นกระดาษขนาด A4 เคลือบ มีตัวหนังสือเยอะแยะ และรูปผู้หญิง

“พี่ทิน ที่เค้าเรียกเราเมื่อกี้ มันเป็นการแสดง หรืออะไรกันอ่ะครับ?” กระตุกมือพี่ทิน เพราะพี่ทินยังคงจับมือผมอยู่ ตอนแรกก็อาย แต่ก็ไม่เห็นมีใครให้ความสนใจคู่เราเลย ตอนนี้ก็เลยไม่อายมากแล้ว

“หึ ๆ อะไร ไม่รู้เหรอ?” พี่ครับ เลิกทำหน้าเหมือนผมซื่อบื้อ ได้มั๊ยครับ
“ชิ รู้จะถามเหรอครับ” เฮ้อ ก็อยากจะทำอวดรู้หรอกครับ แต่ก็ถือคติว่า อายครูบ่รู้วิชา (แล้วรู้มั๊ยนู๋ว่าเค้ามีต่อ อายสามีบ่มีบุตรนะจ๊า)

“ก็เป็นการแสดงของพวกผู้หญิง เกี่ยวกับเรื่องทางเพศน่ะ อยากดูมั๊ย”

ธาราหน้าขึ้นสี ถึงจะเคยมีอะไรกับผู้หญิง แต่ก็แค่กับเมย์ คนเดียว แล้วก็แค่ครั้งเดียวเอง เพราะเมย์ท่าทางไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ ส่วนเขาก็อยากจะรักษาเกียรติของเธอ

“ไม่ล่ะครับ...พี่อย่ามาทำหน้าล้อผม ผมรู้แล้วล่ะว่าอะไร”
“แล้วอะไรล่ะ...หรืออยากดูอันนี้มั๊ย?”

พูดไม่พูดเปล่าลากเขาไปดูป้ายที่ชาย?? อีกคนนึงถืออยู่ โดยรวมเหมือนกันหมด ผิดแต่นี่เป็นรูปผู้ชาย ถึงไม่ประสาแต่ ก็รู้ล่ะว่าอะไร

“ว๊ายพี่ชายรูปหล่อ ทั้งสอง สนใจจะเข้าไปดูเหรอฮ๊า วันนี้เป็นวันพิเศษ เราลดราคาให้รูปหล่อ ครึ่งนึงเล๊ย มา ม๊ะ มา มา” กรี๊ดดดดดดดดด อย่างหล่ออ่ะ คนสูงอ่ะน่ากิน คนนี้ก็น่ารัก อ๊ายยยยยยยยย ฟินอ่ะ

“ฮะ ๆ ๆ ไม่ครับ ขอบคุณ “ ธารารีบ ๆ ปฏิเสธ แล้วลาก พี่ชายตัวดี ที่กำลังหัวเราะชอบใจที่แกล้งเค้าให้อายได้


(http://3.bp.blogspot.com/-I7i3X1P7wbE/TVt4AiAIrjI/AAAAAAAAACg/aG3gO5We3Ks/s320/127587820714033784206258133054.jpg)

หลังจากแวะเวียนเข้าออกตามผับ บาร์หลายแห่ง นั่งดื่มนั่งฟังเพลง เต้นรำ ไม่คิดมาก่อนว่าพี่ทินจะเท้าไฟขนาดนี้ เห็นแล้วยังอายเลย วาดลวดลาย อย่างเท่ห์เลย แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะทุก ๆ ที่ มักมีชาย หญิงเข้ามาจีบ จนต้องรีบ ๆ หลบกันออกมา จนมาสุดบริเวณชายหาดที่ทอดยาวไปตามถนน แสงสลัว ๆ ตลอดทาง มีคู่รักหลายคู่ ทั้งชายหญิง และชาย..ชาย....เอ่อ แบบว่าตั้งกะเดินมาเห็นคู่เกย์ เยอะมากเลยอ่ะ แต่ละคู่ก็แสดงออกกันอย่างชัดเจน ทั้งกอด จูบ กันโดยไม่อายผู้คนที่เดินผ่านไปมา แล้วก็มีบ้างที่มองมาที่เราสองคน ไม่รู้ว่าเค้าจะคิดว่าเราเป็นคู่รักกันรึเปล่า

“สนุกมั๊ย”
“ครับ สนุกมากเลย ครับ ผมไม่เคยเที่ยวอย่างนี้มาก่อนเลย ทุกคนดูสนุกสนานกันจนเหมือนจะไม่มี
วันพรุ่งนี้เลย ฮ่ะ ฮะ” ปกติผมไม่พูดเป็นต่อยหอยอย่างนี้หรอกนะ ก็หลายแก้วเหมือนกัน รู้สึกมึน ๆ นิดหน่อย

“ถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้จริง ๆ เราจะทำอะไรกันดีล่ะ”
“อารายกัน พี่ทินก็ จะไม่มีพรุ่งนี้ได้งายอ่ะ แต่นะถ้าไม่มีจริง ๆ พี่จะทำอะไรอ่ะ”

 วาทินนิ่งมอง ร่างบางที่ตอนนี้เมาเยอะเลย(เจ้าตัวบอกนิดหน่อย) แก้มแดง ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ตาเยิ้มๆ ปากแดง ๆ น่ารักจริง ๆ ด้วย มองกี่ครั้งก็ยังน่ารัก อยากนั่งมองตลอดไปเลย คิดไปพลางก็ก้มหน้าลงชิดหน้าเนียนแก้มแดง สองมือประคองแก้มน้อย ริมฝีปากค่อย ๆ ประกบอย่างแผ่วเบา และนุ่มนวล จูบย้ำ ๆ ขบริมฝีปากล่างเบา ๆ ไม่ได้ลุกล้ำ ธาราถึงจะเมาแต่ก็ยังมีสติเบิกตาโต มองหน้าพี่ชายที่ก้มลงมาจูบเขาอย่างตกตะลึง ทำอะไรไม่ถูก

วาทินถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง อย่างเสียดาย เอามือเกลี่ยผมที่โดนลมพัดออกจากหน้าผากนวล เห็นปฏิกิริยาของคนน้องก็ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะกดจูบไปที่หน้าผากอีกครั้งอย่างช้า ๆ
“ก็คงจะทำอย่างนี้มั้ง.......ไป..กลับห้องเถอะได้เวลาเด็กดีนอนแล้ว”
ว่าพลางจูงมือร่างบางให้เดินเคียงกันไป

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 26-01-2014 14:22:58

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในชีวิิต ยังไงก็ขอขอบคุณ ทุก ๆ คนที่ติดตามอ่านอยู่ ผิดพลาดประการใด ก็ขอน้อมรับ และจะปรับปรุงให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป(ถ้าทำได้) สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด ขอให้เป็นกำลังใจกันตลอดไปนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ o13

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 27-01-2014 00:24:18

เอาแล้วสิน้องน้ำ พี่ทินทั้งพูด ทั้งทำโจ่งแจ้งแบบนี้ ไม่ต้องสับสนแล้วมั่ง
ถ้ายังไงสร่างเมาแล้วก็หาทางรับมือพี่ทินดีกว่า มือไวขนาดนี้จะพาน้องเข้านอนแบบปกติไหมน๊า อิอิ
แล้วตัวอิจฉานี่มาที 2 คนเลยเหรอค่ะ แบ่งสเป็คชัดเจนมากไม่มีเกี่ยง ไม่มีแย่งกันเลย
ขี้ตื้อแบบไม่อายซะด้วย ดูแล้วรับมือยากนะเนี่ย แถมยังมีเรื่องธุรกิจมาเกี่ยวอีก
งานนี้พี่ทินจะมีแผนดี ๆ กำจัดสองพี่น้องให้พ้นทางรักยังไงนะ
รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 13 พี่น้องมหาภัย
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 29-01-2014 17:59:39

ตอนนี้จะยาวหน่อย เลยแบ่งเป็น 2 ตอน
ต้องมาคอยเอาใจช่วย พี่ทินกับน้องน้ำ ว่าจะผ่านคู่พี่น้องตัวร้ายไปได้อย่างไร :serius2:

*****************************************************

(http://f.ptcdn.info/764/023/000/1411496988-IMG0698JPG-o.jpg)

แผนที่ 13 พี่น้องมหาภัย


“ฮ๊าววววววววว “
“เอ๊า ๆ หาวเข้าไป เมื่อคืนนอนไม่พอรึไง” เห็นคนน่ารักอ้าปากหาวยาวเชียว ก็อดจะทักไม่ได้ ก็รู้นะว่าคนที่กำลังนั่งกินอาหารเช้าภายในโรงแรม ระหว่างรอรถมารับไปทริปดำน้ำ นอนไม่พอแน่ ก็คงจะเขิน บวกระแวงนั่นแหล่ะ เห็นแกล้งหลับ แต่ขยับทั้งคืน อย่ากลัวไปเลยครับคนดี พี่คนนี้ยังไม่แปลงร่างเป็นหมาป่าตอนนี้หรอกจ้า พ่อลูกแกะน้อย มันยังไม่ถึงเวลา

“ก็นอนดึก ตื่นเช้านี่นา...” ตอบส่ง ๆ ไปงั้นแหล่ะ ก็เพราะใครล่ะ ที่ทำให้หลับไม่ลงอ่ะ เรื่องเมื่อคืนถึงผมจะเมา แต่ก็จำได้หมดทุกเหตุการณ์ โดยเฉพาะจูบเบา ๆ ของพี่ทิน ทำอย่างนี้อีกแล้ว เหมือน เล่น ๆ แต่ก็ดูจริงจัง ดูไม่ออกจริง ๆ คน ๆนี้

“พี่ทินขา ตามาแล้วค่ะ” “อรุณสวัสดิ์ครับ คุณธารา คุณวาทิน” มาแหล่ะ พี่น้องคู่ป่วน
“อรุณสวัสดิ์ครับ” “อรุณสวัสดิ์ครับ”

“หลับสบายมั๊ยครับเมื่อคืน?” อันดาไม่รีรอที่จะชวนธาราคุย
“ก็..ก็ดีครับ” ตอบกลับไม่เต็มเสียง แถมยังชำเลืองมองไอ้พี่ชายตัวแสบที่ทำให้เขานอนไม่ค่อยหลับ ยกยิ้มมุมปากนิ๊ดนึง

“พี่ทินขา พอกลับมาจากดำน้ำ เราไปดื่มกันที่บ้านตากันนะค่ะ” พูดไม่พูดเปล่า หญิงสาวในชุดบิกินี่ ที่มีผ้าคลุมใหล่บางเบา และกระโปรงเรียบรื่นบางเบาสีน้ำทะเล ทำให้หญิงสาวดูน่ามองไม่น้อย ถ้าไม่ติดว่ามีคนน่ารักอยู่เต็มหัวใจแล้ว การได้เล่นเกมส์ไล่จับกับเธอก็คงน่าสนใจไม่น้อย

“เอาไว้กลับมาค่อยว่ากันอีกทีดีกว่านะครับ ผมว่ารถมารับแล้วล่ะ ไปกันเถอะครับ”




(http://www.bloggang.com/data/pingworldwide/picture/1282121547.jpg)

ผมจองทริปดำน้ำกับบริษัท ที่เพื่อนผมแนะนำมา มีรถตู้มารับที่โรงแรม ไปส่งลงเรือที่ท่าเรืออ่าวฉลอง รถตู้วิ่งขึ้นสะพานที่ท่าเรือ เพื่อไปลงเรือ (หรือจะขึ้นรถรับส่งของท่าเรือ ก็เสียค่ารถคนละ 10บาท) เรือลำไม่ใหญ่มาก มีนักดำน้ำชายหญิงเป็นชาวต่างชาติประมาณ 10 คน ดีครับ ไม่อึดอัดดี

บนเรือมีอาหารเช้าง่าย ๆ พร้อมเครื่องดื่มบริการ มีผู้ดูแลทริป เป็นชาวต่างชาติ Mr.Jay เขาพูดไทยได้ดีเลยล่ะ ก็เค้าบอกผมว่าแต่งงานกับสาวไทย และอยู่เมืองไทยมา 13 ปีแล้ว เรือมี 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นส่วนของที่เตรียมอุปกรณ์ดำน้ำ และเคบิ้ลกัปตันเรือ

ตอนนี้ Jay เรียกลูกค้าทุกคนขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้า เพื่อฟังการสรุปทริปดำน้ำในแต่ละครั้ง เค้าเป็นคนคุยสนุก มุขเพียบ แล้วยังพูดได้ 5 ภาษาอีก 

ผมเรียนดำน้ำถึงระดับ Dive Master (เป็นระดับของใบอนุญาติดำน้ำ DM เป็นระดับสูง สามารถเป็นผู้นำการดำน้ำได้ แต่ไม่ถึงกับเป็นครูสอนดำน้ำ) แต่ผมไม่ได้คิดจะเอาดีด้านนี้ เลยไม่คิดจะต่ออายุบัตรซึ่งต้องจ่ายให้กับ PADI (องค์กรณ์ ที่ดูแลเกี่ยวกับกิจกรรมดำน้ำ) ทุก ๆ ปี ไม่แพงหรอกครับ แต่จะจ่ายทำไมถ้าไม่ได้ใช้

ส่วนน้องน้ำ(ของผม) Open Water (เป็นระดับแรกของใบอนุญาตดำน้ำ)10 ไดฟ์ (จำนวนครั้งที่ดำน้ำ).....อือ กำลังน่ารักเลย ร่างโปร่งอยู่ในชุดไลก้าสูทแขนยาวสีดำน้ำเงินเหลือง แนบไปกับผิวเนื้อ เผยให้เห็นรูปร่างบาง หน้าท้องแบนราบ กล้ามเนื้อไม่ต้องพูดถึง (ไม่มี) กางเกงขาสั้นของบิลลาบอง

ผมคงสุดจะแฮปปี้มากกว่านี้ ถ้าไม่มีแมงหวี่ที่กำลังเกาะแกะคนของผมอยู่ น่าลำคาญชิบ ที่จริงการจองทริปต้องจองล่วงหน้าอย่างน้อย 1 วัน แต่พี่น้องคู่นี้ มาขึ้นเรือตอนเช้า โดยยอมจ่ายเป็น 2 เท่าของราคาทริป ทำให้ทางบริษัทยอมลำบากอีกนิด จัดอุปกรณ์ และอาหารเพิ่มให้

“น้ำครับ พี่ว่าเราลงไปลองอุปกรณ์กันดีกว่า Jay บอกว่าอีกไม่นานก็ถึงจุดดำน้ำแรกแล้ว” อยากสลัดพี่น้องคู่นี้จะแย่ แต่บนเรือก็มีพื้นที่แค่นี้ จะเดินไปใหนก็เดินตามจริ๊ง ๆ

“ครับพี่ทิน”

“อ้อก็ดีครับไปกันเลย” โห๊ย กูไม่ได้ชวนมึง

“พี่ทินขา ดำบัดดี้กับตานะค่ะ ได้ยินว่าพี่เป็น Dive Master หรือค่ะ ตาก็พึ่งจบ Rescue มาน่าจะดำเข้ากันได้ดี” นี่ก็อีกคน ชาติก่อนเกิดเป็นปลิงรึไงว่ะ เกาะแข้งเกาะขาอยู่ได้

“แล้วพี่ชายคุณล่ะ”
“พี่อันดาพึ่ง Open Water 14 ไดฟ์ เอง” คนเก่งก็ต้องคู่กับคนเก่งซิค่ะ จะได้ดำน้ำสนุก

“งั้นผมคิดว่าคุณดำกับพี่คุณดีกว่า จะได้ดูแลพี่คุณด้วย”
“แต่ว่า...”

“น้ำพึ่ง 10 ไดฟ์เองครับ ไปกับผม ผมจะได้ดูแลเค้าได้”
“...” อึ้งไปเลย แทนที่ระดับใกล้เคียงกัน น่าจะจับคู่ดำน้ำกันได้สนุกกว่า แต่พี่ทินกลับเลือกที่จะดูแลคนที่ด้อยกว่า แล้วไอ้พี่อันดาก็ดันแค่ไม่กี่ไดฟ์ ถ้าไม่งั้นจะได้ฝากมันไปซะเลย เห็นบอกอยากได้ไอ้ขี้ก้างนั่นนี่นา พี่ทินก็เอาแต่ เอาใจมันอยู่นั่นแหล่ะ รู้สึกไม่ชอบหน้าไอ้คุณธาราอย่างแรง

ระหว่างอยู่ในเรือ หญิงสาวอยู่ในชุดบิกินี่ อวดทรวดทรง ที่มีมากไม่แพ้หญิงชาวต่างชาติ ซึ่งก็เรียกสายตาทั้งจากลูกค้าชาย และลูกเรือได้เป็นอย่างดี จึงไม่แปลกที่จะมีชายต่างชาติเข้ามาคุยด้วย แต่ด้วยความที่เขาเป็นชาวยุโรป พูดอังกฤษไม่ค่อยได้จึงทำให้การสื่อสารขัดข้อง

“อ้อ เค้าชมว่าคุณตาสวยน่ะครับ” ธาราบอกเพราะเห็นว่าหญิงสาวท่าทางไม่เข้าใจภาษาฝรั่งเศส
“ยุ่ง...” หญิงสาวหันมามองค้อน เพราะวาทินนั่งคุยกับ Jay อีกด้านบนเก้าอี้ จึงไม่ต้องแสร้งทำดี

“ไอ้ตา หยุดเลยนะ” อันดารีบดุน้องสาว
หญิงสาวแบะปาก แล้วลุกไปนั่ง่ข้างๆ วาทินคุยกับ Jay

“อย่าถือยัยตา เลยนะครับ ลูกรักพ่อ โดนตามใจตั้งแต่เด็ก”
“อ้อ ... ไม่หรอกครับ แต่ดูเธอไม่ค่อยชอบผม....” ไม่อยากบอกว่าผมก็ไม่ค่อยชอบเธอ หลัง ๆ ชักรู้แล้วล่ะ ว่าทำไมไม่ชอบ

“ฮะ ๆ ก็คงรู้สึกว่าคุณวาทิน เทคแคร์คุณมาก เลยอิจฉานะครับ”
“ไม่หรอกครับ พี่ทินเค้าเป็นคนใจดี กับใครเค้าก็ปฏิบัติแบบนี้แหล่ะครับ “ รีบหลบตา เพราะรู้ตัวเลยว่าหน้าต้องแดงแน่ ๆ ถึงจะบอกออกไปอย่างนั้น แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่า พี่ทินอาจจะคิดอะไรกับเขาแน่ ๆ แล้วเขาล่ะ?

อันดา เห็นอาการของร่างบางที่แก้ตัวออกมา จึงถามไปตรง ๆ

“เค้าจีบคุณ ล่ะซิ”
“ห๊า..เอ่อ ...ไม่ครับ คุณพูดอะไร เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ แค่คุณพ่อของเราสนิทกันเท่านั้นเองครับ” ยิ่งลนลาน จนแดงไปถึงหูแล้ว

“ไม่เห็นแปลกเลย สมัยนี้แล้ว และคุณก็น่ารักมาก...” ไม่ลืมที่จะหยอด
“ชมผมว่าหล่อดีกว่ามั๊ยครับ” ท่องเอาไว้ครับว่าผมหล่อ ทำไมใคร ๆ ชอบบอกว่าผมน่ารัก (ยังพยายามจะหลอกตัวเองต่อไป)

“ฮะ ๆ หล่อก็หล่อ ถ้าเค้าไม่ได้จีบคุณ” อันดาขยิบตาให้
“ขอผมจีบคุณได้มั๊ยครับ”
“...” อึ้งซิครับท่านผู้อ่าน ผมไม่เคยมีผู้ชายมาจีบเลยน่ะ ตลอดมาผมก็มีแต่เมย์เท่านั้น

“น้ำครับ มาทางนี้หน่อยซิครับ” วาทินสังเกตมาซักพักแล้ว อยากโดดถีบไอ้เหาฉลามให้ตกทะเลไปเลย แล้วหลัง ๆ เห็นน้ำทำหน้าแดง ๆ ท่าทางลนลาน คิดว่าจะต้องมีอะไรแน่ ต้องสกัดดาวรุ่ง

“อ่ะ ครับ” ระฆังช่วยพอดี หันมาขอตัวกับคุณอันดา แล้วรีบลุกไปนั่งอีกด้านของพี่ทิน เพราะคุณตาเค้ายึดไปฝั่งนึงแล้ว แถมยังจ้องผมเขม็ง

“Jay เค้าบอกว่า กระแสน้ำจะแรงหน่อยวันนี้ ยังไงก็อยู่ใกล้ ๆ พี่ไว้นะ”

“แหม๋ คุณ ธารา ดำน้ำยังไม่คล่องอีกเหรอค่ะ ตอนตา 10 ไดฟ์อ่ะ ตาลงไปที่ 30 เมตรได้แล้วน่ะค่ะ”
ไม่พลาดที่จะรีบข่มคู่แข่ง

“คุณตาครับ Open เค้าไม่อนุญาตให้ดำลึกขนาดนั้นนะครับ” Jay ติงขึ้นมาเป็นภาษาไทย
“เอ่อ ตาเรียน Advance course แล้วค่ะ”

“งั้นก็เทียบกับ น้ำไม่ได้หรอกครับ” วาทินรีบตอบกลับเพื่อปกป้องน้ำ ทั้งยังยื่นมือไปขยี้หัวคนน่ารักจนต้องทำหน้ายู่ใส่ เพราะรู้สึกว่าถูกทำเหมือนเป็นเด็ก ๆ

หญิงสาวรู้สึกเคืองที่ถูกหักหน้า แต่เคืองธารานะไม่ใช่วาทิน


*************************************

ยั๊ง ยังไม่จบแค่นี้ ความอิจฉาริษยาของอนันตา จะก่อให้เกิดอะไรอีกต้องติดตามช่วงหน้า o18

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 01-02-2014 15:38:43

โอ๊ย รำคาญแทน สงสารน้องน้ำด้วย เพราะยัยน้องตาเธอช่างไม่เก็บท่าทางเลย
แสดงตัวเป็นนางอิจฉามาก ๆ กล้าพอกันทั้งพี่น้อง ดีนะพี่ทินสกัดดาวรุ่งทัน
ถึงน้องน้ำจะไม่เล่นด้วยแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธเด็ดขาดหรอก
อย่างงี้พี่ทินต้องรีบ ๆ กำจัดน้องปลิงกะพี่เหาฉลามไปเร็ว ๆ นะ
แล้วตอนหน้าน้องตาเธอจะมีแผนอะไรมาแย่งพี่ทินอีกเนี่ย หวังว่าคงไม่ป่วนจนทริปดำน้ำเค้าล่มหรอกนะ
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 13 พี่น้องมหาภัย (ต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 01-02-2014 18:56:11

มาต่อให้แล้วนะ มาดูกันว่าหญิงสาวตัวร้าย วางแผนจะทำอะไรต่อ :angry2:
เอาใจช่วยพี่ทินกับน้องน้ำด้วยนะ  :monkeysad:


****************************************************

(http://2.bp.blogspot.com/-xq-Sywhh8gI/Tl3fFPA5oEI/AAAAAAAAAA0/xWOQ5kTMpAI/s1600/553000006522509.jpg)

แผนที่ 13 พี่น้องมหาภัย (ต่อ)


หญิงสาวรู้สึกเคืองที่ถูกหักหน้า แต่เคืองธารานะไม่ใช่วาทิน

เมื่อถึงจุดลงน้ำ ทุกคนก็จัดการสวมใส่อุปกรณ์ และเช็คความพร้อม ก่อนจะก้าวขายาว ๆ จากท้ายเรือ ลงน้ำ แล้วหันมาให้สัญญาณ OK ด้วยการเอามือข้างนึงยกขึ้นงอแขนและข้อมือมาจดที่ศรีษะ(หรือท่าบอกรักของเกาหลี แต่มือเดียว)

หลังจากแต่ละกลุ่มลงน้ำมาครบ ก็ดำลงใต้น้ำ วาทิน อนันตา และอันดา สามารถลงไปได้อย่างง่ายดาย แต่น้ำยังคงอยู่บริเวณผิวน้ำ หญิงสาวพยายามจะจับแขนวาทิน แต่เขาก็จับมือเธอออกอย่างสุภาพ พร้อมกับบอกให้ ทั้ง 2 ตาม Jay ล่วงหน้าไปก่อน แล้วขึ้นไป สังเกตสัญลักษณ์มือที่น้ำส่งมาว่ามีปัญหาเรื่องการเคลียร์หู (ปรับความดันอากาศในช่องหู) ชายหนุ่มใจเย็น ค่อย ๆ รอจนคนน่ารัก พร้อมจะลง แล้วจึงตามกลุ่มไป

น้ำทรงตัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เดี๊ยวลอย เดี๊ยวจม จนวาทินอดขำไม่ได้ เลยเอามือจับมือของคนน้อง ตอนแรกธาราก็พยายามเอามือออก แต่ก็จนใจเพราะพี่คนนี้จับซะแน่นเลย แต่ก็ดีเพราะช่วยพยุงเขาทำให้ดำน้ำได้ง่ายขึ้น ใต้ทะเลสีสันแปลกตา สัตว์ทะเลน่ารักน่าเอ็นดู บางตัวคงจะชินกับนักดำน้ำ นอกจากไม่ว่ายหนีแล้ว ยังว่ายเข้ามาอีก

อนันตา มองมาก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาริษยา เธอดำแยกออกมาแอบอยู่หลังกองหินเพื่อรอให้ 2 หนุ่มผ่านเธอไปก่อน  ตอนผ่านก็ไม่เห็นเพราะเธออยุ่สูงกว่า จน 2 หนุ่มผ่านไป เธอดำเข้าไปใกล้ด้านบนของ ธารา เอื้อมมือไปจับวาล์ว ถังอากาศของธารา และหมุนปิด ก่อนที่จะลอยตัวห่างออกไป แล้วอ้อมกองหินใต้ทะเลที่อุดมไปด้วย ปะการัง สีสันสวยงามจำนวนมาก เพื่อไปรวมกลุ่มกับคนอื่น

ดำน้ำ อยู่ดี ๆ วาทินรู้สึกว่ามือที่เขาจับอยู่บีบเขาซะแน่น จึงหันไปดู ก็เห็นว่า ธารากำลังสำลักน้ำ Regulator (สายท่อหายใจทางปาก) หลุดออกจากปาก และตกใจจะลอยตัวขึ้น ชายหนุ่มสติดี รีบ  รั้งร่างบางที่กำลังสำลัก ไว้ไม่ให้ลอยตัวขึ้น เขารีบหายใจทางปากเอาอากาศเข้าก่อนที่จะเอา Regulator ออกจากปากเขา รีบส่งเข้าปากคนที่กำลังตื่นตกใจ กดไล่อากาศออก จนธาราเริ่มที่จะหายใจได้ถึงแม้จะลำบากในการหายใจ แต่ก็หยุดตกใจแล้ว

วาทินคว้า Octopus (สายท่อหายใจสำรอง) ขึ้นมาเข้าปากหายใจ และทำสัญญาณว่าจะขึ้น วาทินล้วงเอา Balloon ปลดเชือกออก แล้วกดเอาอากาศเข้าไปจน Balloon บางส่วนลอยขึ้นไปเหนือน้ำ เพื่อแสดงตำแหน่งให้คนด้านบน และเรือรู้ว่าข้างใต้มีคนดำน้ำอยู่ วาทินพาธาราขึ้นมา 5 เมตร เพื่อทำ Safety stop 3 นาที (เป็นมาตรฐานความปลอดภัย ที่นักดำน้ำต้องหยุดอยู่นิ่ง ๆ 3 นาที หรือมากกว่านั้นถ้าจำเป็น ที่ระดับน้ำลึก 5 เมตร) เพราะเห็นร่างบางอาการดีขึ้นจึงตัดสินใจทำ

ครบ 3 นาที เรือก็มาจอดรออยู่ใกล้ๆ แล้ว ลูกเรือเมื่อเห็นทั้ง 2 ท่าทางไม่ค่อยดี เพราะขึ้นเร็วกว่าคนอื่น จึงโยนทุ่นไปให้วาทินจับ แล้วลากเข้ามาที่ท้ายเรือ
ขึ้นเรือมาได้วาทินก็ดูอาการของร่างบางที่หน้าซีด หายใจขัด ๆ เขาขอให้เอาอ๊อกซิเจน มาให้ธาราใช้ และต่อว่าคนเรือว่าอุปกรณ์ ไม่ดี มีปัญหา กัปตันเดินเข้าไปดูอุปกรณ์ของธาราก็ต้องแปลกใจที่ ถังอากาศของธาราปิดอยู่

“เฮ้ย ไอ้หมาน มึงไม่ได้เปิดวาล์ว ให้เค้าเหรอว๊ะ ไอ้นี้ทำไรไม่ระวังเลย” กัปตันหันไปต่อว่าเด็กเรือ

“ไม่นะพี่ลี ผมจำได้ของคนนี้ผมเปิดเองกับมือ” ใช่เขาจำได้ ก็คุณคนนี้ น่าตาน่ารักดี ทำให้เขาขยันเข้าไปคุยเล่นด้วย แล้วก่อนลงเขาก็เปิดวาล์วถังอากาศให้แล้วแน่นอน

“อะไรนะ ถังถูกปิดเหรอ” วาทินตกใจมากกับข้อมูลที่ได้รับทราบ เพราะเขาก็จำได้ว่าเปิดแล้ว ด้วยความเคยชินเขาจะเช็คอุปกรณ์ของบัตดี้เขาเสมอ ก่อนจะลงเขาได้เช็ควาล์วว่าเปิดแล้วแน่นอน

“กัปตัน เรียกเรือฉุกเฉินมารับพวกผมเข้าฝั่งด่วนเลยครับ แล้วติดต่อแชมเบอร์ (เป็นห้องปรับแรงดันใช้เพื่อรักษาโรคบางประเภท) ให้เค้าเตรียมมารับที่ท่าเรือด้วย ค่าใช้จ่ายทุกอย่างผมจ่ายเอง”

จนเรือแล่นไปรับคนอี่น ๆ ที่ลอยคอรอขึ้นเรือ หญิงสาวถลาเข้ามาดูผลงาน โดยมีอันดาตามมาด้วยความเป็นห่วงจริง ๆ เพราะน้องสาวบอกเขาแล้วเมื่อกำลังลอยตัวรอจะขึ้นมา เขาตกใจ และเป็นห่วงร่างบางมาก

“เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่ทิน? …;ว๊าย คุณธารา เป็นอะไรค่ะถึงกับต้องให้ออกซิเจนเลยเหรอค่ะ” หญิงสาวแสร้งถามด้วยความเป็นห่วง แต่ใจก็คิดว่า ตาย ๆ ไปได้ก็ดี ไอ้มารผจญ

Jay วิ่งเข้ามาดู และคุยกับกัปตัน ซึ่งกัปตันบออกว่าเรียกเรือเร็วมารับแล้ว

“คุณธารา เป็นยังไงบ้างครับ” อันดาถามอย่างเป็นห่วงด้วยใจจริง
“ตอนนี้คงไม่เป็นอะไรมาก แต่กันเหนียว ผมจะเข้าฝั่งเลย จะไปแชมเบอร์ให้หมอเช็คก่อน” วาทินเป็นคนตอบ สายตาก็จ้องมอง 2 พี่น้องอย่างระแวง

“อุ๊ย ท่าทางก็ไม่น่าจะติดเบน(เป็นโรคเกิดจากการดำน้ำ) นะค่ะ ต้องเข้าแชมเบอร์เลยเหรอค่ะ” อนันตา เหลือบมองด้วยสายตาดูถูก สำออย น้ำลึก แค่ 12 เมตร จะเป็นเบนได้ไง

“มีคนปิดวาล์ว ของน้ำ” พูดโดยไม่มองหน้า แต่ก็เห็นจากหางตาว่าหญิงสาวออกอาการมีพิรุธ ซึ่งเขาค่อนข้างแน่ใจอยู่แล้ว ว่าเป็นเธอคนนี้แน่นอน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนใจร้ายขนาดนี้ ถ้าพลาด อาจถึงตายได้

“เดี๋ยวค่าใช้จ่ายผมจะเป็นคนจัดการให้เองครับ ไม่ต้องห่วง” อันดาออกตัวรับผิดชอบ เพราะเป็นฝีมือของน้องสาวตัวเอง

“ไม่ต้องหรอกครับ นั่นมันเรื่องเล็ก แต่ผมขอพูดไว้เลย ถ้าน้ำเป็นอะไรขึ้นมาแม้เพียงน้อย เรื่องมันจะไม่จบง่าย ๆ แน่ “ ชายหนุ่มเงยหน้ามาสบตาอันดา อย่างเอาเรื่อง จนคนถูกมองต้องสะดุ้ง เพราะรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของผู้ชายตรงหน้า

ไม่ถึง 20 นาที เรือเร็วก็มาถึง วาทินอุ้มร่างที่อ่อนแรงของธาราลงเรือ โดยมีอันดาช่วยถือถังอ๊อกซิเจน ตามลงเรือไปด้วย

“พี่ทินขา ตาไปด้วยค่ะ”
หญิงสาวโถมเข้ามาจับแขนวาทิน ชายหนุ่ม สะบัดแขนออกทันที พร้อมทั้งจ้องหญิงสาวอย่างโกรธ ๆ

“ทำไมมองตาอย่างนั้น ....ตาไม่ได้ทำนะค่ะ” ร้อนตัวจนต้องแก้ตัวก่อน

“ยังไม่มีใครว่าเป็นคุณเลย อย่าทำเป็นร้อนตัวไปหน่อยเลย.....” วาทินเร่งให้คนเรือออกเรือเร็ว “แต่ถ้ารู้ว่าใครมันเป็นคนทำ ผมไม่เอามันไว้แน่” แล้วจึงหันมาจ้องตาหญิงสาว อย่างอาฆาต

พูดจบก็หันมาดูร่างบางที่ยังนอนอ่อนแรงอยู่ โดยไม่สนใจใครเลย พอถึงท่าเรือ รถฉุกเฉินของท่าเรืออ่าวฉลอง ก็มารออยู่ก่อนแล้ว วาทินอุ้ม ธารา ส่งที่รถฉุกเฉิน แล้วขึ้นตามไปด้วย อนันตา ทำท่าจะตามขึ้นไป แต่ อันดาฉุดน้องสาวไว้ไม่ให้ตามไป เพราะกลัวชายหนุ่มจะทำอะไรน้องสาวตน ถึงจะทำผิด แต่ก็เป็นน้อง




(http://www.phukethospital.com/Images/Room-Ward-3A-President-Suite-B-Zoom.jpg)

เพื่อความปลอดภัย วาทินจึงส่งธาราเข้าห้อง แชมเบอร์ หลังจากนั้นก็เข้าพักผ่อนในห้องพิเศษของโรงพยาบาล เนื่องจากความเพลีย ทำให้ธาราหลับไปในเวลาไม่นาน วาทินเดินมาดู ยื่นมือไปแตะหน้าผาก ใช้นิ้วปัดผมที่หน้าผากออกไปด้านข้าง แล้วก้มลงจูบหน้าผากเบา ๆ

เขายืนขื้นมองคนผู้เป็นที่รักนอนหลับอยู่อย่างรู้สึก เจ็บใจตัวเองที่อยู่ข้าง ๆ เขาแท้ ๆ ยังโดนยัยผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นเล่นงานได้ แต่ก็โชคดีที่อยู่ใกล้ ๆ เขาจึงช่วยได้ทัน คิดไปก็ยิ่งกลัว

กลัวว่าถ้าเขาไม่ได้จับมือนั้นไว้ อะไรจะเกิดขึ้น ไม่อยากจะคิด

ยิ่งคิดยิ่งแค้น เขาหยิบมือถือขึ้นมา กดเบอร์ โทรหาใครบางคน



ธาราค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาก คงเพราะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่เมื่อวาน ถึงจะผ่านเรื่องน่าตื่นเต้นมา แต่ก็ไม่ได้ทำให้ร่างบางรู้สึกเสียขวัญอะไรมาก เขาเคยเรียนมาแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะเกิดกรณีอากาศหมดขึ้นกับตัว สงสัยถังอากาศต้องมีปัญหาแน่ ๆ ดีว่าพี่ทินอยู่ใกล้ ๆ 

พลันสายตาก็มองไปที่โซฟาก็เห็นคนที่กำลังคิดถึงอยู่พอดี คนอะไรขนาดนอน ยังหล่อ เขาคิดเล่น ๆ ว่าถึงพี่ทินจะนอนอ้าปากหวอ น้ำลายยืด หัวยุ่งฟู แต่ก็คงต้องยังดูดีแน่เชื่อเถอะ ยิ่งพิศมอง พี่คนนี้ หัวใจของเขาก็รู้สึกจะเต็มตื้น รู้สึกอบอุ่น และปลอดภัยยามอยู่เคียงใกล้  แต่จนถึงนาทีนี้ก็ยังไม่รู้ว่าพี่ทินคิดกับเขาจริง ๆ หรือแค่เป็นนิสัยที่สนุกสนานเข้ากับคนง่าย ช่างเอาใจ แล้วเขาล่ะ? เขาคิดอย่างไรกับพี่ทิน ....เขา......







เขาปวดฉี่....(ขออภัยที่ต้องขัดความสำราญครับ (-_-1) \ แต่ผมคงต้องไปเข้าห้องน้ำก่อน)
พยายามลุกขึ้นมานั่งก่อน แล้วจึงวางเท้าลงพื้น แต่พอจะลุกขึ้น ก็เซจนต้องเกาะขอบเตียง

โครม !!! เตียงขยับไปชนโต๊ะ

“น้ำ ๆ เป็นอะไรครับ ลุกขึ้นมาทำไม?”  ชายหนุ่มสะดุ้ง เด้งตัวขึ้นมานั่งก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาประคอง

“ผมอยากเข้าห้องน้ำครับ”
“ทำไมไม่เรียกพี่”

“ผมไม่เป็นไรแล้วครับ”
“ดื้อนี่ ...ไม่เป็นไรได้ยังไง เห็นมั๊ยเนี๊ยะเดินก็จะไม่ไหว เดี๋ยวพี่ช่วย” เดินก็จะไม่ใหวก็ยังอวดเก่งอีก นะคนดีของพี่

“ช่วย?  ช่วยอะไรครับ”
“ก็ช่วยพาน้องเข้าห้องน้ำไง”

“อ๊ะ..ไม่ต้องครับ ผมเข้าเองได้ พี่ส่งผมแค่ประตูก็พอ” จะบ้าเหรอพี่ ผมไม่ต้องให้พี่ช่วยหรอก น่าอายจะตาย

“ให้พี่ช่วยดีกว่า เดี๋ยวเกิดเป็นลมเป็นแร้งไป.......ไม่ต้องอายหรอก ของน้องพี่เห็นหมดแล้วล่ะ ก็พี่เป็นคนเปลี่ยนชุดให้น้ำเองกับมือ หึ ๆ” อ้อ ไม่จริงหรอกครับ ผมตอแหล ก็คุณพยาบาลเขาไล่ผมออกมานอกฉากกั้นตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ เสียดายจริง ๆ ได้ยินเสียงคุณพยาบาลคิกคัก ๆ กันใหญ่ ก็ไม่รู้เฮฮาอะไรกัน

“...” อายมากกกกกกก ครับ พี่จะพูดขึ้นมาทำม๊ายยยย “พี่ทินครับ ผมไม่เป็นไรแล้วจริง ๆ ผมเข้าห้องน้ำคนเดียวได้ครับ” ปฏิเสธเสียงแข็ง และจริงจัง เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย

“...เอางั้นเหรอ” ชายหนุ่มพูดเบา ๆ เอานิ้วเกาคาง มองหน้าน้องที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อ อย่างรู้สึกเอ็นดู

ร่างบางรีบ ๆ ผละออกจากอ้อมแขนที่ประคองของพี่ชาย แล้วเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งไม่ลืมที่จะล๊อกลูกบิดประตูด้วย

(อ๊ายยยย อาย ๆ จะเอาหน้าไปใว้ที่ใหน พี่เค้าเห็นหมดเลยอ่ะ) หลังทำธุระเสร็จ ก็ยังนั่งก้มหน้าเอามือปิดหน้าอยู่บนฝาโถ เขาไม่อยากออกไป พบสายตาพี่ทินเลยอ่ะ มันน่าอายมาก ถ้าเป็นปกติเปลือยต่อหน้าผู้ชายคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้สึกอะไร แต่กับพี่ทินเค้ารู้สึกว่า ไม่ใช่แค่เปลือย แต่รู้สึกเหมือนถูกมองทะลุไปถึงใหนต่อใหน

แต่ยังไงก็ต้องเผชิญความเป็นจริง ค่อย ๆ แง้มประตูออกมา หึๆ พี่ทิน.......... พี่ทินไม่มีที่ยืนรึไง ถึงมายืนรอที่หน้าประตู

“น้ำครับ ทำไมเข้าไปนานจัง พี่เป็นห่วงนะ รู้สึกเป็นไงบ้างครับ” ยืนรอนานจนชักจะเป็นห่วง กำลังคิดจะทุบประตูเรียกอยุ่เชียว ร่างน้องก็ค่อย ๆ แง้มประตูออกมา หน้ายังแดง ๆ มีไข้รึเปล่านะ

“ไม่เป็นไรแล้วครับ รู้สึกดีด้วยซ้ำ ไม่เคยนอนนานขนาดนี้มาก่อนเลยครับ”

วาทินตะคองกอดจนร่างบางรับรู้ได้ถึงอ้อมกอดที่แน่นขึ้น
“พี่ดีใจจริง ๆ ที่น้องปลอดภัย ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครอง”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 02-02-2014 11:21:31

เพราะแผนร้ายของยัยน้องตา กลายเป็นทำให้พี่ทินได้ใกล้ชิดน้องน้ำกว่าเดิมอีก  อิอิ
นอกจากจะเป็นคนช่วย พี่ทินยังคอยเฝ้าดูแลอย่างดี แบบนี้ยิ่งได้ใจน้องน้ำเลยนะเนี่ย
แต่ที่บอกว่าเห็นอะไร ๆ ของน้องแล้วเนี่ย พูดเพื่อให้น้องได้อายเล่น ๆ หรือเผื่อน้องจะได้ระวังตัวน้อยลงกันแน่พี่ทิน 555
แล้วในเมื่อยัยน้องตากล้าทำร้ายน้องน้ำที่รักขนาดนี้ พี่ทินต้องเอาคืนให้หายแค้นเลยนะ
แต่จะจัดการยังไงให้สาสมและธุรกิจไม่เสียหายล่ะ รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า
 :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 14 ล้างแค้น 10 ปีสายเกินไป (ต้อง ณ บัดนาว)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 02-02-2014 21:50:27

จะได้เห็นดีกันล่ะ คนที่มาทำให้วาทินคนนี้โกรธ  :fire:
ทำใครไม่ทำยิ่งบังอาจมาทำกับน้องน้ำสุดที่รักของพี่ :กอด1:
งานนี้ไม่ใครก็ใครต้องแหลกกันไปข้างนึง :z6:

********************************************

(http://2.bp.blogspot.com/-j4ihnNXpbeE/Tvl0Y7qYRrI/AAAAAAAAACc/6jOxn_83vcs/s1600/8o98i.png)

แผนที่ 14 ล้างแค้น 10 ปีสายเกินไป (ต้อง ณ บัดนาว)

พอเวลาสาย ๆ อันดาหิ้วตระกร้าผลไม้ และช่อดอกไม้มาเยี่ยม โดยไร้เงาหญิงสาวคนน้อง

“คุณธาราครับ อาการเป็นอย่างไรบ้างครับ”

ธาราในชุดฟอร์มโรงพยาบาล  นั่งรอบนเตียงดูทีวี ไปพลาง ระหว่างวาทินลงไปที่ห้องการเงินเคลียร์ค่าใช้จ่าย เพราะหมออนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว

“ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ คุณอันดา ผมสบายดีแล้ว หมอพึ่งจะตรวจเสร็จบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแค่ตกใจ และร่างกายอ่อนเพลียเท่านั้นเอง และพี่ทินก็แวะลงไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายอยู่ครับ”

ชายหนุ่มมองร่างบางอย่างรู้สึกเสียใจจิรง ๆ น้องสาวของเขาทำเกินไปจริง ๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า ผู้ชายที่กล่าวอย่างอาฆาตคนนั้น จะทำอะไรบ้าง

ยัยตา ว่าจะตามเขามาด้วย แต่เขาไม่ให้มาเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะผิดจะถูก ก็เป็นน้อง พ่อคงไม่พอใจมากแน่ ๆ ถ้ารู้ว่าเขาปกป้องน้องไม่ได้
เขาเอากระเช้าและดอกไม้วางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ๆ เตียง

“...ผม...ขอโทษนะครับ”
“เอ๋..เรื่องอะไรหรือครับ ฮะๆๆ อย่าโทษตัวเองเลยครับ ผมดันเฮงได้อุปกรณ์ชำรุด แต่ก็โชคดีที่ไปกับพี่ทิน นับเป็นเรื่องตื่นเต้นที่ผมคงคุยได้อีกนานเลยครับ ฮะๆๆๆ”

“คุณวาทินไม่ได้บอกอะไรหรือครับ?”
“...บอกว่า?”

อันดารู้สึกหน่วง ๆ ที่ช่องท้อง เขาไม่เข้าใจวาทิน ว่าทำไมไม่บอก ธารา ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นฝีมือคนแกล้ง หรือเขาไม่อยากให้ธาราคิดมาก เป็นกังวล แต่ก็ดีไป อย่างน้อยเขาก็สามารถเข้าหน้าคนตรงหน้าได้

“ผม...ผมยังไรก็ต้องขฮโทษอยู่ดี...ในฐานะคนภูเก็ต”
“....” ฮ๊า เอางั้นเลยเหรอครับ แหะ ๆ ก็รู้สึกเป็นเกียรติ ที่ได้รับการขอโทษ จากคนภูเก็ต

เขาไม่ใช่คนดีอะไร ติดจะเลวด้วยซ้ำไป แต่ตั้งแต่ได้รู้จัก คนน่ารักตรงหน้า ไม่ใช่แค่น่ารัก ยังจิตใจดี มีอารมณ์ขัน กล้าหาญ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ เกือบถึงชีวิต ก็ยังยิ้มได้ ทำให้เขาอยากที่จะได้รับการยอมรับ อยากที่จะเป็นมากกว่าคนรู้จัก อันดาเอื้อมมือมาจับมือธารา ขึ้นมากุมไว้

“คุณธาราครับ ผมหวังว่าคุณจะยังมาเที่ยวภูเก็ตอีกนะครับ ผมจะรอ และคอยต้อนรับคุณอยู่เสมอ”
“ฮะๆ ๆ ขอบคุณครับ” หัวเราะอย่างแกน ๆ ค่อย ๆ ชักมือออกจาการจับกุม รู้สึกว่าคนนี้จะถึงเนื้อถึงตัวตลอด ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไร แต่รู้สึกว่ามันมากไปนะ

“หรือบางทีผมไปกรุงเทพฯ ผมก็อยากไปเจอคุณนะครับ ขอเบอร์มือถือที่สามารถติดต่อคุณได้มั๊ยครับ”
“....”

“อย่าห่วงครับไม่เอาไปทำเสน่ห์ หรอกครับ” อันดายกยิ้มล้อ เมื่อเห็นคนน่ารักทำหน้าระแวง
“ฮ่า ๆ ๆ ไม่ห่วงหรอกครับ ยินดีต้อนรับครับ” เกาหัวแกรก ๆ ใจจริงไม่ค่อยอยากให้เลย ผมไม่ชอบให้เบอร์ส่วนตัวกับใคร แต่เขาเป็นคู่ค้ากับที่บริษัท ถ้าปฏิเสธไป คงไม่ดีแน่

“โทรไปจีบก็ได้ หรือครับ”
“...พูดเล่นอีกแล้วนะครับ”

“ผมพูดจริง ทำจริง เสมอครับ ว่าแต่เบอร์อะไรครับ?” สายตาคม ยังคงจับจ้องจน ธารารู้สึกกระอักกระอ่วม

“คุณโทรตามนามบัตรที่ผมแจกในงานก็ได้ครับคุณอันดา”

เสียงเข้มที่ตอบแทรกบทสนทนา ทำให้ทั้ง 2 คนหันไปมองทางประตูหน้าห้อง ก็พบว่าวาทินยืนอยู่ที่ประตู อันดาถอยออกห่างจากคนที่อยู่บนเตียง พยายาฝืนสบตาชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าเข้ม แววตาดุดัน แต่ก็ไม่อาจทนได้นาน จนต้องหลบสายตา

“น้ำครับ เก็บของ แล้วเข้าไปเช็ดเนื้อเช็ดตัว เปลี่ยนเป็นชุดนี้เร๊วววว เราจะกลับกันแล้ว” ยังไม่กลับกรุงเทพฯ นะครับ จะพักที่โรงแรมต่ออีก 1 คืน เพราะไม่อยากให้น้ำขึ้นเครื่องบินหลังจากเข้า แชมเบอร์

น้ำว่าง่าย รับเสื้อผ้าแล้ว เดินหายเข้าไปจัดการแต่งเนื้อแต่งตัวในห้องน้ำ

วาทินส่งสัญญาณให้ อันดาตามออกมาที่ระเบียง แล้วปิดประตูกระจก

“คุณอันดา ผมขอพูดตรง ๆ เลยนะ ผมคงต้องยกเลิกสัญญาระหว่างบริษัทผม กับโรงแรมในเครือของพวกคุณ” เข้าเรื่องตรงประเด็นเลย ไม่อยากเยิ่นเย้อ

“ห๊ะ ว่าอะไรนะครับ” อันดาแทบไม่เชื่อหูในสิ่งที่เพิ่งจะได้ยิน

“ผมคงไม่สามารถไว้ใจ ร่วมงานกับคนของคุณได้” ไม่อยากแม้แต่จะเสวนาด้วย ได้ยินว่านายเอนกผู้พ่อเองก็ไม่ใช่ย่อย ร้ายกาจไม่ใข่เล่น ระดับเจ้าพ่อในจังหวัด

“แต่เราเป็นพันธมิตรกันมานานมากนะครับ ตั้งแต่สมัยคุณพ่อของเรา ผมว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ แน่ ที่คุณจะเป็นคนมาบอกเลิกสัญญา ผมคิดว่าเรื่องนี้ ต้องผ่านการประชุมจากคณะกรรมการก่อน” อันดาจากที่เกร็ง ๆ ก็เริ่มที่จะฉุน ๆ ที่อยู่ ๆ จะมาบอกเลิกสัญญากันง่าย ๆ เพราะแขกที่มาพักที่โรงแรมทั้งหมดในเครือ ประมาณ 80% เป็นลูกค้าของทางบริษัท ซึ่งในแต่ละปี ทำกำไรให้กับโรงแรมจำนวนมหาศาล

“ผมก็กำลังจะแจ้งให้คุณทราบอยู่นี่ไงว่า ผมได้แจ้งแก่คณะกรรมการบริษัทแล้ว และทุก ๆ ท่านก็ให้เป็นอำนาจของผมในการตัดสินใจ”

“คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ คุณจะเอาลูกค้าจำนวนมากนั้นไปพักที่ใหน” ชายหนุ่มว่าออกมาอย่างหัวเสีย แขกเยอะขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่กลุ่มโรงแรมในเครือของเขา จะมีใครสามารถรองรับได้อีก

“อย่าห่วงเลยครับ ผมติดต่อกับกลุ่มโรงแรม XXXX ไว้แล้ว คุณก็รู้ว่าโรงแรมในเครือนี้ รองรับลูกค้าของผมได้แน่นอน ..อ้อ คุณต้องรู้จักเค้าดีอยู่แล้ว” ใช่ยกเว้นก็แต่ไอ้กลุ่มคู่แข่งนี่แหล่ะ

“....” อันดากัดฟันแน่น เมื่อได้ยินชื่อเครือโรงแรมคู่แข่ง “ผมไม่ยอมรับการตัดสินใจของคุณหรอก ยังไง ผมต้องขอคุยกับกรรมการผู้จัดการใหญ่”

“คุยกับคุณพ่อผมเหรอ?...ผมว่าอย่าดีกว่า” ใช่อย่าดีกว่า จบที่ผมก็แค่นี้ แต่ถ้าถึงคุณพ่อ คงจบเห่กันทั้งตระกูล

“ทำไม”
“คุณคงไม่รู้ว่า น้ำเป็นใคร ...เค้าเป็นลูกชายเพื่อนสนิทคุณพ่อ และกำลังจะมาเป็นลูกเขยของท่าน ถ้าท่านรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ น้ำ ผมรับรองได้เลยว่าพวกคุณ เตรียมปิดโรงแรมได้เลย”

“คุณ...คุณไม่มีหลักฐาน จะมาปรักปรำ ตามันได้ยังไง” ถ้าไม่ยอมรับซะอย่าง ยังไงก็ไม่มีหลักฐาน ดีเลย จะได้ฟ้องพวกมันฐานผิดสัญญา

“หึ ๆๆ คนอย่างผมไม่พูดถ้าไม่มีหลักฐานหรอกนะครับ” ว่าพลางหยิบแผ่น ซีดี ออกมาจากกระเป๋าสะพาย

“นี่เป็นภาพวีดิโอ ที่เพื่อนนักดำน้ำในกลุ่มของเราในวันนั้นถ่ายได้ ผมคงไม่ต้องบอกนะครับว่าเป็นภาพอะไร”
อันดามองแผ่นซีดี ในมือชายหนุ่ม เหมือนถูกผีหลอก แต่อีกใจนึงก็ยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าจะมีการถ่ายเหตุการณ์ ได้จริง ๆ “ผมไม่เชื่อคุณหรอก ถ้ามีจริง ๆ เค้าคงโวยกันตั้งแต่อยู่ในเรือแล้ว”

“ก็เพราะเค้าไม่ได้ตั้งใจถ่ายนะซิครับ แต่เค้าพึ่งมาสังเกต หลังจากที่ต่อกับจอคอมพิวเตอร์แล้ว เป็นการถ่ายได้โดยบังเอิญ”

“ยังไงผมก็ไม่เชื่อ ไม่มีทางมีเรื่องบังเอิญแบบนี้แน่” ใช่มันไม่มีทางบังเอิญขนาดนั้นแน่ ไอ้หมอนี่มันต้องตุ๋นเขาอยู่แน่

“...” วาทินนิ่งหน้า แล้วหันไปมองในห้อง ก็เห็นว่าน้ำ เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ก้าวออกจากห้องน้ำ ก็มองหาพวกเขา ร่างบางยิ้มกว้าง เมื่อเห็นเราสองคนที่ ระเบียง

“พี่ทินครับ ผมเสร็จแล้วครับ....” โอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น ดูบรรยากาศไม่ค่อยดีเลย เขาคุยอะไรกันอ่ะ? เบรคขาเกือบไม่ทัน พี่ทินยังดูสบาย ๆ แต่ทำไมคุณอันดาหน้าซีด เป็นไก่ต้มเลย

“อ้อ เสร็จแล้วเหรอครับน้ำ ..พอดีเลย พี่อยากให้น้ำดูวีดีโอใต้น้ำที่ Jay ส่งมาให้พี่ เป็นฝีมือการถ่ายของคนฝรั่งเศสที่คุยกับน้ำนะครับ…เรามาดูพร้อม ๆ กันนะครับคุณอันดา” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม หันไปพูดกับคนที่กำลังเหงื่อตก หน้าซีด ผมรู้ว่าชายคนนี้คงไม่ต้องการให้ เด็กของผมรู้เรื่องนี้แน่ ท่าทางเขาสนใจน้ำไม่น้อย ก็แน่ล่ะ ขนาดเขาว่าเก๋า ๆ เจอน้ำไม่ถึงวันยังหลงหัวปักหัวปำ ยิ่งถ้าซีดี บันทึกสิ่งที่น้องสาวเขาได้ทำผิดไว้ด้วย คงไม่ต้องพูดถึง ถ้าฝ่ายเราจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

วาทินเดินไปที่เครื่องเล่น ซีดี ที่อยู่ข้างใต้ทีวี เปิดเครื่อง กดให้ช่องซีดี เลื่อนออกมา เอาแผ่นใส่ลงไป อันดามองทุก ๆ การกระทำของชายหนุ่มไม่วางตา เหงื่อยิ่งผุดออกมาทั้ง ๆ ที่อยู่ในห้องแอร์ ท่าทางมั่นอกมั่นใจของวาทิน ทำให้ตอนนี้เขาเริ่มจะคิดว่า ซีดีนี้ต้องเป็นของจริง ซึ่งมันจะเป็นหลักฐานขนาดเอาน้องสาวของเขาเข้าคุกได้

“คุณวาทิน” คนที่ตอนนี้เหงื่อแตกพลั่ก ปากตะโกนเรียกชื่อชายหนุ่มพร้อมทั้งจับมือหยุดยั้ง ไม่ให้กดปุ่มเริ่มเล่นซีดี

“ผม...ผม...” หน้าซีด ปากสั่น รู้สึกร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก

“คุณอันดา ผมคงไม่ต้องพูดอะไรมากไปกว่าที่กล่าวกับคุณไปแล้ว หวังว่าเราคงไม่ต้องเจอกันอีกนะครับ” พูดจบก็เอาแผ่นซีดี ออกมา คว้ากระเป๋า และดันแขน ร่างบางให้เดินออกมาจากห้อง

“เอ่อ ..พี่ทิน .... เอ่อ คุณอันดาครับ ลาก่อนครับ” น้ำ ค่อนข้างงง ๆ กับบทสนทนา ของทั้งคู่ แต่ก็รู้สึกว่าไม่ควรเข้าไปแทรก และก็ต้องรักษามารยาทในการบอกลา คุณอันดา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หันมามอง (จริง ๆ แล้วไม่ขยับเลยตั้งแต่พี่ทินพูดจบ)

ก่อนจะพ้นประตู วาทินหันกลับไปพูดอีกประโยค
“อ่อ ฝากความคิดถึง ถึงคุณอนันตาด้วยนะครับ การกระทำของเธอผมคงต้องมีสิ่งตอบแทน ให้สมกับการกระทำของเธอแน่”

อันดาถึงกลับทรุดลงกับพื้นห้อง ธาราเห็นแล้วก็ยิ่งตกใจ แต่พี่ทินก็บังคับให้เขาเดินต่อไป

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: tongtongtaa ที่ 02-02-2014 23:25:04

 :o8 อ่านรวดเดียว สนุกจุง มากต่ออีกเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 03-02-2014 21:29:34

โอ้โห การแก้แค้นของพี่ทิน ไม่ใช่ดุเดือดเฉพาะชื่อตอนสินะ 555  ถึงกะเลิกติดต่อธุรกิจด้วยเลยอะ
ทำเอาพี่อันดาทั้งอึ้ง ทั้งช็อคไปเลย จริง ๆ ก็แอบสงสารพี่อันดานิด ๆ นะเนี่ย
ไม่ได้ทำผิดอะไรแท้ ๆ (เอ๊ หรือจริง ๆ ผิดตั้งแต่คิดจีบน้องน้ำแล้วหว่า 555)
แต่ทำไงได้ไม่รู้จักสั่งสอนน้องสาวตัวเองนี่นะ กล้าทำร้ายคนอื่นเกือบถึงชีวิตแบบไม่คิดสำนึกเลยด้วย
ดีพี่ทินไม่ตามตำรวจมาช่วยเคลียร์ไม่งั้นยัยน้องตาตัวต้นเรื่องได้ติดคุกหายซ่าแน่
แล้วพี่ทินจะตอบแทนการกระทำของยัยน้องตายังไงให้หายแค้นละเนี่ย
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 15 ค่ำคืนนี้ มีเพียงเรา
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 05-02-2014 12:31:33

กราบขอบพระคุณงาม ๆ อีกครั้งซักครั้ง สำหรับผู้ติดตามอ่าน และผู้ที่ คอมเม้นต์ให้  :pig4:
เขียนไปถ้าไม่มีคนอ่านเลย ก็ไม่รู้จะเขียนไปทำไม ขอแค่ซักคนอ่านก็มีกำลังใจเขียนต่อแล้วจ้า  :monkeysad:
อ่า เลิกดราม่า ไม่ใช่ทางถนัด กลับมา ๆ  :laugh:
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก สบาย ๆ (ใครสบาย?)  o12
ส่วนเรื่องแก้แค้นน้องตาต้องให้พี่ทินเป็นคนตอบค่ะ (เอาตอบหน่อยพี่ทิน)  o11

"ตอนแรกผมวางแผนชั่ว ๆ ไว้เพียบเลยครับ  :interest: แต่พอมองหน้าน้องน้ำ  :impress: น้องปลอดภัยดี และคงไม่หวนกลับไปเจอตระกูลนี้อีก
บวกกับผม ก็มีน้องสาว และที่สำคัญผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ  :m19: ไม่รังแกผู้หญิงอยู่แล้ว (แต่พี่ค่ะ ตอนแรกบอกว่าคิดแผนชั่ว
ไว้เพียบไม่ใช่เหรอค่ะ  :m29: ) แค่คิดครับ แต่จากนั้นไม่นาน ผมได้ยินว่านายเอนก รีบส่งตัวลูกสาวไปต่างประเทศ ก็ไม่รู้จะรีบร้อน
ไปใหนเนอะ? ส่วนตัวคนพ่อก็ไม่ได้มาโวยวายอะไร คงเพราะกลัวทางเราจะเอาเรื่องเลยทำเป็นเงียบ ๆ ไป"  :z1:

ได้ฟังแล้วนะค่ะ ก็สุดแต่เวรกรรมของน้องตาล่ะกัน ทางนี้เขาบอกอโหสิให้ค่ะ  o13

*******************************************************

(http://travel.mthai.com/wp-content/uploads/2012/05/Candle-light-Dinner.jpg)

แผนที่ 15 ค่ำคืนนี้ มีเพียงเรา

เดินกันออกมาถึงรถที่เช่าเอาไว้ใช้ในภูเก็ต ระหว่างทางพี่ทินนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลยซักคำ เขาพยายาม จะสอบถามเรื่องราว

“พี่ทินครับ มีเรื่องอะไรกับคุณอันดาเหรอครับ?” ท่าทางที่คุณอันดาทรุดลงกับพื้น มันต้องมีเรื่องไม่ธรรมดาแน่

“หือ ไม่มีอะไรหรอกครับน้องน้ำ มันเป็นเรื่องทางธุรกิจครับ เอ่อว่าแต่หิวยัง เพื่อนพี่แนะนำร้านอาหารอร่อย ๆ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ” ไม่อยากให้น้องต้องเป็นกังวล เพราะคิดว่าพวกตระกูลนี้ คงไม่กล้าโผล่เข้ามาใกล้ ๆ พวกเขาอีกแล้ว

“........ครับ” เปลี่ยนเรื่องทันทีเลยนะพี่ทิน แต่ก็ไม่อยากเซ้าซี้เพราะถ้าเป็นเรื่องที่บอกผมได้พี่เค้าคงไม่ปิดบังผมหรอก ถึงจะคาใจก็เถอะ

วาทินลอบมองหน้าร่างบาง ระหว่างขับรถไปร้านอาหารในเมือง




ต้องถือว่าเขาโชคดี ที่อันดาหลงเชื่อเรื่อง ซีดี ....


ใช่ครับ ผมไม่มีหลักฐานอะไรเลย ซีดีนั้นก็เป็นแค่ซีดีเปล่า ที่ผมซื้อมาจากร้านค้าในโรงพยาบาล คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าต้องเปิดซีดี จริง ๆ ก็คงต้องหาเรื่องแก้ตัวกันไป สบายครับ ผมมันลื่นปลาไหลเรียกพ่ออยู่แล้ว ฮะๆๆๆ

หลังเสร็จจากอาหารมื้อเที่ยง ทั้งสองก็กลับโรงแรม แต่เป็นโรงแรมใหม่ โดยวาทินให้เหตุผลว่า ต้องการเปลี่ยนบรรยากาศ เพราะโรงแรมนี้มีหาดส่วนตัวแยกต่างหาก

ตอนแรกก็ว่าจะเข้าห้องพัก แต่พอเห็นห้องนันทนาการ ซึ่งมีโต๊ะสนุ๊กเกอร์ ตั้งอยู่ พี่ทินก็ออกอาการอยากแข่งกันขึ้นมา เราเลยขลุกอยู่ที่โต๊ะสนุ๊ก จนถึงเวลาอาหารค่ำ

พี่ทินและผมเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง แล้วไปทานอาหารค่ำกันที่ห้องอาหาร ที่จัดให้มีที่นั่งบนหาดทราย

“ดื่มให้กับอะไรดีครับน้ำ” พี่ทินยกแก้วไวน์ขึ้น แล้วยิ้มให้อย่างน่ามอง ภายใต้แสงจันทร์ แสงเทียน ทำให้พี่ทินยิ่งดูหล่อเหลา รอยยิ้มกระชากใจ ผมคิดว่าผู้หญิงคนใหนได้เห็น คงต้องระลายแน่ ...ไม่แน่ว่าคงผู้ชายด้วย(มั้ง) ถามว่าผมละลายมั๊ย ยังหรอกครับ แค่ร้อนวูบวาบ

“ดื่มให้กับ..ความระทึกใจของทริปนี้ดีมั๊ยครับ จนตอนนี้ผมยังตื่นเต้นอยู่เลยครับ” น้องน้ำยิ้มให้อย่างน่ารัก พร้อมทั้งยกแก้วไวน์มาชนกับผม ขนาดพูดเรื่องความเป็นตายของชีวิตตัวเอง ยังยิ้มได้ ถึงจะดูบอบบาง แต่ลึก ๆ แล้ว น้องเค้าเป็นคนเข้มแข็งน่าดู

“ไว้กลับไป เราไปเที่ยวใหนกันอีกดีมั๊ยครับ”
“ดีครับพี่ ผมยังอยากไปอีกหลาย ๆ ที่ ผมว่าที่เที่ยวในเมืองไทย น่าไปมากๆ เลยครับ”
“เทียบกับต่างประเทศมันก็ไม่เท่าไหร่ไม่ใช่เหรอ”

“ฮะ ๆ ไม่หรอกครับ ทุก ๆ แห่งในโลก ล้วนแต่มีเอกลักษณ์ เทียบกันคงไม่ได้ แต่ยังไงในฐานะคนไทย ผมก็คิดว่าเที่ยวไทยให้ครบก่อนดีกว่า ที่จะคิดไปเที่ยวต่างประเทศ” ยิ่งนานวันที่ได้รู้จัก ผมยิ่งรักน้องคนนี้ น่ารัก เป็นคนดี คิดดี จิตใจดี แย่แล้ว..................ผมคงหลงรักน้องมากจนมองไม่เห็นข้อเสียของน้องเลย (เป็นเอามาก)

“น่าเสียดายผมต้องเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อวาน จนเช้าวันนี้ เลยไม่ได้ไปเที่ยวใหนกันเลย” นั่นซิ ไม่งั้นตามโปรแกรมแล้ว วันนี้ จะได้ไปเที่ยวตามเกาะต่าง ๆ รอบ ๆ เกาะภูเก็ต แล้วก็ไปดูโชว์สารพัด ทั้ง งู ลิง ช้าง และ นางโชว์ พี่ทินบอกจะพาไปขับรถแข่ง ด้วย เสียดายจริง ๆ อ้อแต่บันจี้จัมพ์นี่ ผมขอผ่านครับ หวาดเสียว

“ฮะๆๆๆ ครั้งนี้เรามาทำงาน ไว้คราวหน้า พี่จะพามาเที่ยวจริง ๆ  จะพาตะลุยให้ทั่วเกาะเลย รวมทั้งเกาะน้อยใหญ่ บริเวณใกล้เคียงด้วย”

“ดีเลยครับ พี่ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อผมตลอดทริปเลยน่ะ สบายล่ะเรา มีเจ้ามือแล้ว” เที่ยวสบายจังตังค์อยู่ครบ ฮะๆๆๆ

“ให้พี่เลี้ยงดูเราตลอดชีวิตเลยก็ได้นะ” เข้าทางพี่ล่ะ ไม่เลี้ยงดูปูเสื่อล่ะคนระดับพี่ จะเลี้ยงดูปูบนเตียงเลย

ได้ยินพี่ชายตรงหน้าพูดขึ้นมา ก็ทำให้เขาต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที อายจนอยากจะหลบสายตาที่มองมา แต่ก็ไม่สามารถจะละสายตาจากดวงหน้าคมเข้มนั่นได้ วาทินเองก็จ้องมองดวงหน้าหวานแดงระเรื่อ ไม่วางตา จนรู้สึกอยากจะจูบคนน่ารักตรงหน้า แต่ก็ต้องห้ามใจเพราะมันยังไม่ถึงเวลา




บทสนทนาที่น่าขัดเขินผ่านไปแล้ว แต่ใจของผมก็ยังคงเต้นแรงไม่หยุด พี่ทินชวนไปเดินเล่นที่ชายหาด   ไม่เอาล่ะ พาลจะคิดถึงเมื่อคืนก่อนที่หาดป่าตอง แต่การตัดสินใจกลับเข้าห้องพัก ผมว่าผมคิดผิดยิ่งกว่าอีก

ห้องนี้เป็นห้องสวีทครับ ตอนมาเปลี่ยนเสื้อไม่ได้เข้าไปดูในห้องนอนเลยไม่รู้ ว่ามีแค่เตียงเดียว

ตอนนี้ผมนั่งอยู่คนเดียว พี่เค้าอาบน้ำอยู่ครับ ผมอาบน้ำแล้ว และเหมือนเดิม ผม แต่งตัวเสร็จออกมาจากห้องน้ำเลย ระหว่างรอพี่ทินอาบน้าผมก็เปิดทีวีดูไปพลาง ๆ แต่เชื่อเถอะครับ ไม่มีอะไรเข้าหัวผมเลย นอกจากเสียงหัวใจที่เต้นแรงของผมเอง

เอาไงดี ๆๆ.. ผมจะรีบ ๆ แกล้งหลับไปก่อนดีกว่ามั๊ย ....เอ่อ ไอเดียนี้ก็ดีนะ แกล้ง ๆ หลับไปจะได้ไม่ต้องรับมือกับบรรยากาศชวนเสียว ๆ นี้

ว่าแต่ผมจะนอนข้างใหนดี ไม่รู้พี่ทินเค้าอยากนอนด้านใหน....................... เฮ้ย!!! มันใช่เวลาที่ผมต้องมาห่วงเรื่องใครจะนอนข้างใหนเหรอ

ขณะที่กำลังตัดสินใจเลือกข้าง ก็ได้ยินเสียงน้ำหยุดไหล ผมว่าพี่ทินอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะ ตอนนี้ผมไม่อยากมองหุ่นเซ็กซี่หลังอาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ ของพี่ทินหรอก แค่นี้ก็หัวใจเต้นแรงจะแย่แล้ว ถ้ายังต้องทนมองพี่ทิน ผมคงหัวใจเต้นแรงจนหัวใจวายตายแน่

ไม่มีเวลาคิดอะไรมาก รีบล้มตัวลงนอนฝั่งด้านหน้าต่าง หันหลังให้อีกด้าน ดึงผ้านวมสีขาวเนื้อหนานุ่ม คลุมมาจนถึงคอ แล้วก็แกล้งหลับ

“น้ำครับ น้ำ.......อ้าว...หลับซะแล้ว” คงจะเพลีย เพราะพึ่งออกจากโรงพยาบาล แทนที่จะกลับมาพักผ่อน ดันพากันตะลอน ๆ ทั้งวัน

ชายหนุ่ม เช็ดผมที่เปียกด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก พลาง เดินมาทางหน้าต่าง เพื่อมองหน้าตอนหลับของคนน่ารักของเขา

“หลับฝันดีนะครับ คนดี” บอกราตรีสวัสดิ์ พร้อมทั้งโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มใส ของคนน่ารัก

เอ๊ะ ไหง คนหลับแล้ว แก้มขึ้นสีระเรื่อเชียว

“หึ ๆ ว้าแย่จังเล่นมาหลับต่อหน้าต่อตาพี่อย่างนี้ ถ้าโดนลักหลับจะมาว่าพี่ไม่ได้นะ” ว่าครับ พี่อย่าทำบ้า ๆ นะ ผมไม่ได้หลับจริงซะหน่อย


เตียงด้านหลังที่ยวบลงไป บ่งบอกว่าอีกคนขึ้นมาบนเตียงแล้ว ธาราก็ได้แต่นอนตัวเกร็งอยู่ครู่ใหญ่ แต่ก็เห็นเงียบ ๆ ไปก็คิดว่าพี่เขาคงหลับไปแล้ว ดีครับพี่ นอน ๆ กันซะที (ผมหมายถึงต่างคนต่างนอนนะครับ อย่าคิดลึก)

ชายหนุ่มรู้ล่ะว่า คนน่ารักของเขายังไม่ได้หลับ เท้าคางตะแคงมองดู เห็นนอนตัวเกร็งซะขนาดนั้น ก็ยิ่งนึกขำแกมเอ็นดู น้องคงรู้ตัวแล้วว่าผม รู้สึกอย่างไรกับเขา และที่น้องหวั่นไหวกับผม ก็เป็นสัญญาณที่ดี ค่อย ๆ รักพี่นะครับ พี่รอได้




แต่คืนนี้...การได้นอนใกล้ ๆ คนที่เรารักนี่ มันไม่ง่ายเหมือนที่ผมคิดในตอนแรกเลย กลิ่นหอม ๆ จากผิวกาย อีกทั้งอุณหภูมิของอีกฝ่าย เหมือนจะทำให้ผม....ร้อนขึ้น







เฮ้อ ข้างหลังนิ่งๆ ไปแล้ว พี่เค้าคงหลับไปแล้วแน่ ๆ...... ดีครับ ผมก็เริ่มง่วงแล้ว เปลือกตาที่หนัก ๆ กำลังจะปิดลง ก็ต้องเบิกตากว้างเพราะมีมือคนข้างหลังยื่นมาโอบเอว


หว๊า อะไรอ่ะ อยู่ ๆ พี่ทินก็เอามือมากอดเอวผม แล้วดึงผมเข้าไปจนหลังชนกับอกแกร่งของพี่เค้า จะดิ้นก็ไม่ได้ผมแกล้งหลับนี่นา อ๊ายยย ทำไงดีว้า


อึ๊ย อ๊ะ พี่อย่าไซร้ท้ายทอยผมเด๊ะ มันเสียวนะ


เฮ้ย แล้วพี่จะสอดมือเข้ามาในเสื้อผมทำม๊ายยยย


อ๊ายยยย อย่าลูบ !!!!!!!!!!! มันเสียวววววววววววววว



“โอ๊ยยยยยย ทนไม่ไหวแล้วนะ” ตะโกนออกมาสุดเสียงก่อนที่จะขืนตัวออก แล้วเด้งตัวออกมายืนข้างเตียง หายใจหอบเหนื่อย หน้าคงแดงเถือกแน่ๆ เลย ผมทำตาดุจ้องหน้าพี่ทิน แต่พี่เค้าไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านอะไรเลย ซ้ำยังหัวเราะตัวงอ เอาหน้าซุกไปกับหมอน......พี่เค้าแกล้งผม

“ฮะ ๆ ๆ อะไรกัน ลุกขึ้นมาทำไม ไม่หลับต่อล่ะ” แน๋ะ ยังขำไม่เลิก ไอ้พี่บ้า

“พี่อย่าเล่นอะไรบ้า ๆ นะ ถ้าพี่ทำอีกผมจะไปเปิดห้องใหม่” คว้าหมอนมากอดไว้ รู้สึกว่ามีอะไรในมือมันดูอุ่นใจดี

“เล่นอะไร เรานั่นแหล่ะ ทำไมต้องแกล้งหลับด้วย” ต้องทำเป็นขำกลบเกลื่อน อารมณ์ดิบ ที่กำลังก่อตัวขึ้น เกือบไปแล้วครับ ดีว่าน้องมันโวยซะก่อน ถ้ายังทำเป็นหลับ ผมคงหยุดตัวเองไม่ได้แน่

“.........” เงียบซิครับ จะให้ผมบอกพี่เค้าเหรอ ว่าที่แกล้งหลับเพราะว่าผมกลัวพี่เค้าจะทำอะไรผม

“อ่ะ ๆ ไม่เล่นแล้ว มานอนดี ๆ มา”
“......” ผมยังลังเล พี่เค้าล้มตัวนอน เอามือตบบนที่นอนข้าง ๆ เป็นการเรียก ยิ้มทั้ง ๆ ที่หลับตา ผมไม่มีทางเลือก จึงลงนั่งบนที่นอนเอาขาสอดเข้าไปในผ้าห่ม ผมนอนห่างจากพี่ทินจนเกือบจะสุดขอบเตียง ลอบมองพี่ทิน หน้าด้านข้าง จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีซีด แย้มนิด ๆ แต่ก็เห็นยังหลับตาอยุ่ ณ ตอนนี้ผมคิดว่าผมเริ่มคิดอะไรแปลก ๆ กับพี่ทินแล้วล่ะ

แต่ผมคงไม่สามารถรักพี่เค้าได้ เพราะผมยังมีเมย์ ถึงเธอจะโทรมาขอเลิก แต่เรามีอะไรกันแล้ว ผมคงไม่สามารถปฏิเสธความรับผิดชอบนี้ได้

“ยังไม่หลับอีกเหรอครับน้ำ”
“...ใกล้แล้วครับ” ตกใจนิดหน่อย นึกว่าพี่เค้าหลับไปแล้ว หันไปมองก็เห็นพี่ทินตะแคงนอนหันมามองผม

“ถ้ายังไม่ง่วง...เราหากิจกรรมทำกันดีมั๊ยครับ” สายตาพี่กรุ้มกริ่ม มากครับ
“พี่หยุดเลยนะ อย่าได้แม้แต่คิด ฮึ”

“อะไร พี่แค่จะชวนไปที่บาร์ หรือคาราโอเกะ นะ เราคิดว่าพี่ชวนไปทำอะไร” แกล้งผมอีกล่ะ ไม่ต้องมาทำเป็นชวนไปบาร์ ไปคาราโอเกะ ผมรู้ล่ะว่าพี่คิดอะไร ดูทำตาเข้าซิ

“.....”
“ฮะ ๆ ๆ นี่ขนาดเล่น ๆ ยังขวัญผวา ถ้าเจอของจริงไม่แย่เหรอ”

“พี่อย่าพูดอะไรเลยครับ มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ” สำนึกลึก ๆ ผมรู้ว่าผมยังมีสิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบอยู่ ไม่ว่าผมจะรู้สึกอะไรหรือไม่กับพี่ทิน แต่เมย์จะเป็นคนเดียวที่ผมจะแต่งงานด้วย

“ทำไมครับ ทำไมจะเป็นไปไม่ได้?
“เมื่อผมทำงานจนสามารถขอวันลาหยุดได้....ผมจะไปหาเมย์ครับ”

กึก
วาทินได้ยินชื่อที่ไม่คาดมาก่อน ว่าจะยังไม่จบ น้ำรักผู้หญิงคนนี้มากกว่าที่เขาคิด

“ผมตัดสินใจที่จะคุยกับเธออีกครั้งครับ ผมคิดว่ายังไง ๆ เราคงยังไม่ขาดกันหรอกครับ ก็เรารักกันมาตั้ง 5 ปีแล้ว” เหมือนผมพยายามเตือนตัวเอง

เจ็บร้าวในอกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่อยากเชื่อเลย เขากำลังจะเสียน้ำไปเหรอ? ไม่อยากได้ยินอะไรอีกเลย วาทินค่อย ๆหลับตาลง “ผู้หญิงที่ไม่เห็นค่าของน้ำ น้ำยังจะไปง้อเค้าอีกเหรอ”

“........ผม ...ยังไงผมก็รักเธอ” มันไม่ใช่เรื่องเธอเห็นค่าผมหรือเปล่า แต่เป็นเรื่องที่ผมต้องรับผิดชอบเธอ

เป็นอีกคำที่น้องทำให้ผมเจ็บแปร๊บที่หน้าอกด้านซ้าย เขาต้องเสียน้ำให้ผู้หญิงยะโสนั่นจริง ๆ เหรอ
ไม่ได้ล่ะ สงสัยคงต้องเริ่มดำเนินแผนการได้แล้วล่ะ บอกแล้วว่าคนอย่างวาทิน ไม่ยอมถอดใจง่าย ๆ หรอก ถ้าจะเอา ต้องเอาให้ได้

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 06-02-2014 21:07:45

แง น่าสงสารพี่ทิน ทำไมน้องน้ำพูดทำร้ายจิตใจพี่ทินแบบนี้ ตอนแรกก็เหมือนจะหวาน ๆ น่ารักเลยอะ
พอมาตอนท้ายมันจิ๊ดเลย พี่ทินอุตสาห์คิดว่าจัดการเสี้ยนหนามหัวใจหมดแล้วแท้ ๆ
น้องน้ำดันเป็นคนดีเกินเหตุ อยากรับผิดชอบคนที่เค้าไม่ได้สนใจให้รับสักนิด
แบบนี้พี่ทินคงต้องจัดการน้องเมย์ให้พ้นทางรักขั้นเด็ดขาดซะแล้ว ไม่งั้นต่อให้เริ่มหวั่นไหวกะพี่ทินแค่ไหน
น้องน้ำคงไม่ยอมรับรักพี่ทินแล้วทิ้งน้องเมย์แน่ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 16 แผนการเริ่มต้น
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 09-02-2014 14:44:49

โถ ๆๆๆๆ ได้คะแนนสงสารไปเต็มที่เลยพี่ทิน  :o12:
ส่วนน้องน้ำเป็นคนดีมีความรับผิดชอบก็ดันถูกว่าซะนี่ เฮ้อ  :mew2:
มาดูกันต่อดีกว่า ว่าแผนที่พี่ทินคิดเอาไว้
จะทำให้พี่เขาได้น้องน้ำมาไว้ในอ้อมกอดได้อย่างไร  :give2:
ได้ข่าว แว่ว ๆ ว่าพี่ทินจะยอมเผยแผนให้ได้รู้กันตอนนี้แหล่ะ :m26:

*********************************************************

(http://www.homeidea.in.th/wp-content/uploads/2013/02/%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%8A%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%B9-7.jpg)

แผนที่ 16 แผนการเริ่มต้น

หลังจากกลับมาจากสัมมนาที่ภูเก็ต ธารา วุ่นกับงานที่เยอะมาก ไม่รู้ว่ามาจากใหน เรื่องที่จะลาหยุดเพื่อไปหาเมย์ ดูจะเป็นไปไม่ได้เลย คงต้องเลื่อนไปก่อน

วาทิน โทรหาพวกน้อง ๆ เพื่อเตรียมตัวสำหรับแผนการ

“น้ำครับ พี่ขอโทษนะครับ พี่มีธุระต้องไปทำ แต่พี่จะให้คนขับรถไปส่งน้องที่บ้านก่อนครับ” พี่ทินเปิดประตูห้องทำงานผมเข้ามาบอกว่าเขามีธุระ ตั้งแต่ผมเข้ามาทำงานที่นี่ พี่ทินไม่เคยให้ผมกลับคนเดียวเลย นั่นหมายความว่านี่เป็นครั้งแรก

“เอ๋ อ้อ ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมขับรถกลับเองได้ครับ” ว้า อย่าทำหน้าหงอย ๆ อย่างนั้นซิครับคนดี พี่ใจไม่ดีเลย

“ไม่ได้ครับ...เอ่อไม่ดีหรอกครับ ให้คนขับรถให้ดีกว่า น้องพึ่งกลับมาไม่นาน ถนนหนทางในกรุงเทพฯ ก็วกวน ให้คนขับรถไปส่งให้ดีกว่าครับ” ไม่ได้นะครับน้อง พี่ห่วง ยังไงไปกับคนขับรถพี่จะได้ไม่ต้องกังวล

“ครับ ก็ได้ครับ ว่าแต่พี่จะไปใหนเหรอครับ? ปกติเวลาไปใหน มาใหนพี่เขาจะบอกผมทุกครั้งเสมอ

“ไปรับของนิดหน่อย ...อ้อได้เวลานัดแล้ว พี่ไปนะครับ เจอกันที่บ้านนะครับน้ำ”
ผมต้องรีบดำเนินตามแผน ไม่อยากปล่อยน้ำให้คลาดสายตาเลย แต่มันก็จำเป็นต่อแผนการของผม อยากรู้เหรอว่าผมมีแผนอะไร? ว่าจะไม่บอกนะ แต่เห็นว่าตามกันมาถึงนี่แล้ว บอกก็ได้ ผมจะแต่งงานกับน้องนุชครับ เพราะฉะนั้น ผมจะทำเป็นว่ารักกันดีกับน้องนุช ซึ่งทำให้ผมต้องห่างน้ำซักพัก ส่วนแผนการต่อไป ไว้จะค่อย ๆ บอกล่ะกัน บางคนอาจจะพอเดาแผนผมได้ แต่ขอบอกซะก่อน อย่ากะโตกกะตากไป ถ้ารู้ถึงหูน้ำล่ะก็ ผมไม่เอาคุณไว้แน่ (โอ้ มีขู่อ่ะ)

ณ บ้านสุวรรณนิวัฒน์
“สวัสดีค่ะ พี่น้ำ อ้าวแล้วพี่ทินล่ะค่ะ? นุชที่กำลังทำรายงานกับวิ ทักพี่ชายที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

“สวัสดีจ๊ะ ...เห็นพี่ทินบอกว่านัดรับของอะไรเนี๊ยะแหล่ะ” เป็นคำถามที่สะกิดใจ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ทินไปใหน
“พี่น้ำค่ะ นี่น้ำมะม่วงค่ะ วิทำเองเลยนะ เห็นว่าพี่น้ำชอบ” วิทิตาลุกไปเปิดตู้เย็นยกน้ำมะม่วง ของโปรดของธารา ที่ได้ข้อมูลจากนุช มาเสริฟ  แล้วอีกอย่าง เธอไม่ได้ทำเองหรอก ทำเป็นที่ใหนของแบบนี้ ไห้ตัดหญ้า ถางป่ายังง่ายกว่า นี่นุชเขาทำเอง

“ขอบคุณครับน้องวิ....อร่อยจัง น้องวิท่าทางจะเก่งงานครัวนะครับ” อื้ออร่อยจริง ๆ ชื่นใจ รสชาติเหมือนที่ชอบเลย

“แหะ ๆ ๆ ก็พอได้อยู่ค่ะ” พอได้แป๊ะอะไร เคยเข้าครัวก็แค่ช่วยล้างผัก ล้างจาน ขนาดไข่ดาว ถ้าไม่ไหม้ ก็กลายเป็นไข่กวนไปเลย อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง

“พี่ขอตัวขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ” ธาราวางแก้วน้ำมะม่วงที่ดื่มหมดแล้ว ก่อนจะขอตัวเพื่อขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

สองสาวมองตามพี่ชาย ขึ้นบันไดจนลับตา
“นี่เธอว่าพี่น้ำดูหงอย ๆ ไปมั๊ย?” วิเปิดฉากวิจารณ์ เพราะท่าทางของพี่ชายคนรัก ไม่ค่อยสดชื่นเหมือนทุกวัน

“นั้นซิ หรือเพราะพี่ทินไม่ได้ประกบเหมือนอย่างเคย นี่แหล่ะ แผนขั้นแรก เคยอยู่ใกล้ ๆ ตลอด พอไม่อยู่ก็ใจหาย” นุชก็เห็นเป็นเช่นนั้น ดูพี่ชายเธอซึม ๆ ไป ยิ่งคิดถึงแผนของพี่ทินก็ยิ่งลุ้น

“ตกลงนี่สนับสนุนให้พี่ชายเป็นเกย์ชัวร์ใช่มั๊ย?” วิทิตามองหน้าคนรัก อย่างเพลีย ๆ ถึงเธอจะชอบผู้หญิงด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรกับความรักแบบหญิงชาย

“เปล่า แต่ก็เห็นพี่ทินรักพี่น้ำซะขนาดนั้น ส่วนพี่น้ำก็ดูจะมีใจ บวกกับไม่อยากได้พี่เมย์เป็นพี่สะใภ้อ่ะ” นุชยิ้มเขิน ๆ ก็พี่ทินอ่ะ หล่อเท่ห์จะตาย เธออยากได้พี่ชายแบบนี้มานานแล้ว (ขอโทษค่ะพี่น้ำ ไม่ใช่พี่ไม่ดีนะ แต่อยู่กับพี่น้ำแล้วเหมือนอยู่กับพี่สาวเลย ยิ่งตอนเด็ก ๆ ไปใหนด้วยกันทีไร เพื่อนพ่อเพื่อนแม่ ทักทุกที ว่ามี ลูกสาว 2 คน เฮ้อ แถมบอกว่าคนพี่น่ารักกว่าด้วย)

“แล้วไม่สนับสนุน ให้ไปชอบผู้หญิงคนอื่นล่ะ?” ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลกใจ ยัยนุชตัวดี ดันมาคิดส่งเสริมให้พวกพี่ชาย เป็นเกย์ ซะงั้น

“ก็ซื่อ และแสนดีซะขนาดนี้ กลัวจะไม่ทันมารยาหญิงอ่ะ สู้อยู่ให้พี่ทินคุ้มครองดีกว่า” เอ่อ...........นุชจ๊ะ นี่เรากำลังพูดถึงพีชายเธออยู่ใช่มั๊ยเนี๊ยะ?

“คิดการณ์ไกลมากที่รัก แล้วไม่บอกแผนพี่น้ำตรง ๆ เลยจะไม่ง่ายกว่าเหรอ” นั่นซิ จะมานั่งวางแผนกันให้เหนื่อยทำไม ก็แค่บอกพี่น้ำให้ร่วมมือด้วย

“ไม่ได้หรอก พี่น้ำนะ ไม่ชอบโกหก โดยเฉพาะโกหกพ่อแม่ยิ่งไม่มีทาง” ก็พี่ชายเธอคนนี้น่ะ เป็นเด็กดี อยู่ในโอวาท และเชื่อฟังพ่อแม่มาก ไม่เคยเกะกะ เกเร หรือทำอะไรให้พวกท่านผิดหวังเลย แค่คิดว่าถ้าพี่เขารู้ว่าต้องโกหกพวกท่านตลอดไป พี่น้ำรับไม่ได้แน่

“เลยต้องใช้แผนลวง ให้ตกบ่วงรักแทนว่างั้น”

“ก็ถ้าตกกระไดพลอยโจนไปแล้ว ยังไงๆ ก็คงต้องยอม อิ๊ๆๆ” ยัยตัวดี ยังจะมาทำหน้าทะเล้นอีก น่ารักจริง ๆ เลย

สองสาวหยุดสนทนา เมื่อได้ยินเสียงเดินลงมาจากชั้นสอง ส่วนหน้าบ้านก็ได้ยินเสียงรถพี่ทินมาจอดเทียบ

พี่ทินเดินเข้ามาในบ้านพร้อมดอกกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่ ในขณะที่พี่น้ำก็เดินลงมาถึงพวกเราพอดี พี่ทินเดินยิ้ม ๆ ตรงเข้าไปหาพี่น้ำ
“เอ่อ กุหลายสวยจังครับพี่ทิน” ว๊าว ดอกโตมากเลย เยอะด้วย คงแพงน่าดู เอ๋วันนี้วันอะไรน้าพี่ทินถึงให้ช่อดอกไม้เรา?

“ครับ นี่เป็นพันธุ์ที่สั่งตรงจากเนเธอแลนด์เลยนะ “ ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะให้เราเนื่องในโอกาสอะไร

“เอ่อ ขอบ..” กำลังจะกล่าวขอบคุณ พร้อมทั้งยื่นมือออกไปรับ

“น้องนุชครับ พี่ให้ครับได้ยินว่าเดือนหน้าก็จะเป็นวันเกิดน้อง ตอนนั้นพวกน้องคงกลับไปเรียนแล้วพี่เลยอยากจะให้ก่อนล่วงหน้า” วาทินเห็นแล้วว่าธาราจะยื่นมือมารับดอกไม้ แต่เพราะแผนที่จะดำเนินต่อไป ทำให้เขาต้องทำใจแข็ง หันไปส่งดอกไม้ให้น้องนุชแทน ยิ่งมองหน้าน้ำ เขาก็ยิ่งใจแป้ว น้ำมีสีหน้าผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“ขอบคุณค่ะพี่ทิน” นุชรับช่อดอกไม้ มาสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ พร้อมทั้งยิ้มให้วาทินอย่างอ่อนหวาน

อ้าว ของนุชหรอกเหรอ เกือบหน้าแตกแล้วซิเรา ก็เห็นขยันเอาช่อดอกไม้มาให้เราอยู่เรื่อยนี่นา ถามว่าผิดหวังมั๊ย ก็ไม่นะ แค่....รู้สึกหวิว ๆ ยังไงไม่รู้

นุชชำเลืองมองพี่ชาย ก็เห็นท่าทางผิดหวังนิดหน่อย จึงกระซิบถามพี่ทิน
“พี่ค่ะ มันจะดีเหรอค่ะ ถ้าพี่น้ำเสียใจมาก ๆ หนูก็ไม่อยากทำตามแผนเลยนะค่ะ” กว่าแผนจะสำเร็จพี่หนูจะต้องช้ำใจกี่ครั้งกัน

“นุชครับ เชื่อพี่ ถ้าแผนเราสำเร็จ มันจะดีกับทุกฝ่าย” เก่งแต่ปากอะดิ อย่าว่าแต่น้องนุชเลย ขนาดพี่ยังใจแป้วเลย แค่เห็นสีหน้าน้องน้ำ ก็อยากเข้าไปจูบปลอบขวัญจริง ๆ

ระหว่างมื้อค่ำ ทั้ง 4 คนก็ร่วมรับประทานอาหารกันที่ระเบียง ช่วงนี้คุณพ่อไม่อยู่ไปดูงานที่ต่างประเทศ วาทินนั่งฝั่งเดียวกับ นุช และน้ำ นั่งฝั่งเดียวกับวิ

ชายหนุ่มคุยสนุกสนานกับสาวน้อยน่ารัก มีบ้างที่หันมาคุยกับคู่ฝั่งตรงข้าม แต่ก็น้อยมาก ทั้งเอาอกเอาใจ ตักอาหารใส่จานให้
“อร่อยมั๊ยจ๊ะ นี่พี่บอกพ่อครัวทำให้นุชเป็นพิเศษเลยนะ” ต้องเล่นให้สมบทบาทคนชอบพอกันหน่อย
“ขอบคุณค่ะ อร่อยมากเลย” ขอโทษนะจ๊ะวิ ถึงจะรักวิยังไง แต่มีคนหล่อ ๆ อย่างพี่ทินมาคอยเอาใจนี่มันเป็นอะไรที่ฟินมาก ๆ เลย

ธาราอดที่จะเหลือบตามอง คู่ตรงข้ามไม่ได้ ไม่ใช่เขารู้สึกอิจฉานะ แต่ทุกทีจะเป็นเขาที่พี่ทินจะคอย เอาอกเอาใจเขาตลอด คอยชวนคุย มีอะไรสนุก ๆ มาเล่าให้ฟังอยู่เรื่อย ตอนนี้รู้สึกเหมือนหัวใจมันเต้นหน่วง ๆ

วิเอง ก็ชำเลืองมองพี่ชาย กับคนรัก ก็นึกหมั่นใส้ นี่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นแผนนะ แม่คงหึงจนล้มโต๊ะไปแล้ว ก็เล่นกันสมบทบาทเหลือเกิน นั๊น มีเช็ดปากให้กันด้วย เห๊ย ว่าแล้วก็ยกขาแตะไปที่หน้าแข้งพี่ชายไม่แรง

“โอ๊ย”
“เป็นไรค่ะพี่ทิน” นุชถามด้วยเป็นห่วงจริง ๆ ก็อยู่ดี ๆ พี่ทินก็ร้องโอ๊ยขึ้นมา

“เปล่าจ๊ะยุงมันกัดพี่นะ” ยุงขึ้หึงซะด้วย
“หนูว่ากินกันอิ่มแล้วก็แยกย้ายดีกว่าค่ะ เดี๊ยวยุงจะกัดเอาอีก ไปนุช ไปทำรายงานต่อกันเถอะ”

“จ้า งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ เจ้าหญิงทั้งสองของพี่” วาทิน โบกมือให้ นึกขำ น้องสาวเขาเอง มันคงเป็นพันธุ์กรรมมั้ง ก็เหมือนกันซะขนาดนี้ ถ้ามีใครมาเจ๊าะแจ๊ะน้ำล่ะก็ผมไม่เอาไว้แน่

วิทิตาคว้าแขนคนรัก แล้วดันให้เดินออกจากระเบียง เพื่อจะกลับไปที่ห้อง ถึงจะรู้ว่าเป็นแผน แล้วอีกฝ่ายก็เป็นพี่ทิน แต่แค่คิดว่าผู้ชายคนอื่นจะมาถูกเนื้อต้องตัวนุช ก็ทำให้รู้สึกทนไม่ได้เลย แล้วอย่างนี้จะทนจนแผนสำเร็จได้มั๊ยเนี๊ยะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 09-02-2014 23:25:24

555 ไม่รู้แผนยั่วน้องน้ำของพี่ทินนี่จะใช้ได้ผลกะน้องน้ำหรือน้องวิมากกว่ากันนะ
ขนาดน้องวิรู้ยังอดหมั่นไส้ไม่ได้ สงสัยพี่ทินจะทุ่มเทเต็มที่แสดงได้สมบทบาทเกิ๊น แอบสงสารน้องน้ำเลยอะ
แล้วถึงน้องน้ำจะใจเต้นหน่วง ๆ แต่คนเรียบร้อยอย่างน้องน้ำจะกล้าแสดงอาการอะไรออกมาไหมนะ
กลัวแต่จะแอบน้อยใจแล้วเศร้าคนเดียวอะสิ ยิ่งถ้าน้องนุชดูมีความสุขและปลื้มพี่ทินมาก ๆ
น้องน้ำอาจจะยิ่งไม่กล้าแสดงออกเพราะคิดว่าน้องนุชก็แอบชอบพี่ทินเหมือนกันก็ได้
แล้วพี่ทินจะแต่งงานกะน้องนุชจริงเหรอ หรือแค่สร้างภาพปูทางสู่แผนต่อไปกันนะ
รอติดตามแผนการของพี่ทิน และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 17 ค่ำคืนที่พลิกผัน
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 12-02-2014 17:06:15

อยากบอกว่าที่ผมทำเนี๊ยะ ไม่ได้ต้องการจะยั่วให้น้องน้ำหึงหรอกนะครับ  o16
ผมแค่อยากให้ทุกคนเห็นว่าผมรักกันดีกับน้องนุช เวลาจะแต่งงานกันจะได้ไม่ดูผิดปกติ :laugh3:
ส่วนเรื่องยัยวิก็ไม่รู้มันจะหึงอะไร ยังไง ๆ พี่ก็รักน้ำคนเดียวนะจ๊ะคนดีของพี่ :impress2:

*************************************************

(http://rubkwan.files.wordpress.com/2010/02/534.jpg)

แผนที่ 17 ค่ำคืนที่พลิกผัน

พอสาว ๆ จากไป ก็เหลือเพียง สองหนุ่มนั่งกันเงียบ ๆ ธารารู้สึกแปลก ๆ เขาอยากจะลุกออกไป แต่อีกใจก็อยากนั่งอยู่กับพี่ชายคนนี้ ว้าวุ่นใจยังไงไม่รู้ เมื่อหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้จึงคิดว่า กลับเข้าห้องดีกว่า

“เอ่อ ผมก็ขอตัว...” จะบอกกล่าวขอตัว แต่ก็ไม่ได้สบตาอีกฝ่าย เพราะไม่รู้จะทำสีหน้าอย่างไร
“เดี๋ยวซิครับน้ำ อยู่ดื่มเป็นเพื่อนพี่ก่อน นี่พี่เพิ่งได้บรั่นดีมา” น้องทำท่าจะลุก ผมเลยรีบ ๆ ลุกขึ้นเดินเลียบโต๊ะ เอื้อมมือไปจับแขนน้องไว้

“แต่...” สุดท้ายก็ต้องหันไปสบตาพี่ทินจนได้ หัวใจสั่น ๆ
“นะครับ พี่ไม่มีเพื่อนดื่มด้วยเลย ก็มีแต่น้ำคนเดียวที่พี่อยากจะดื่มด้วย” ชายหนุ่มเดินเข้าไปโอบไหล่ คนน้องไว้ ไม่อยากปล่อยไปเลยคืนนี้ น้องมีทีท่าเศร้า ๆ หรือผมจะทำเกินไปนะ

“..ก็ได้ครับ” ได้ยินพี่เขาพูด ก็อดจะคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าพี่เขาให้ความสำคัญ รู้สึกหัวใจพองโต แล้วยังวงแขนที่โอบไหล่ ก็ให้ความรู้สึกร้อนวูบวาบ


ทั้งสองคนย้ายมานั่งดื่มกันที่โซฟาในห้องของวาทิน ผ่านไปซักพัก คนน่ารักของเขาก็เมาแอ๋ ก็เล่นดื่มเอา ๆ ผมก็ไม่ห้ามนะครับ ดีซะอีก เวลาน้องเมา ๆ คุยกันง่ายดี

“โผมคิดว่าพี่ซื้อดอกไม้ให้ผมซะอีก อึก” ธาราที่เมาขาดสติก็หลุดความในใจที่ค้างคาออกมา
“อยากได้เหรอครับ” ตอนนี้ผมย้ายมานั่งข้าง ๆ น้องที่โซฟาตัวยาวด้วยกันแล้วครับ แขนก็ทำเนียน ๆ พาดพนักพิงไปตามไหล่ของน้อง คนดีของผมเมาจนประคองตัวไม่อยู่แล้ว เลยนั่งซบกับอกผม

“...ก็พี่อ่ะชอบให้ดอกไม้โผมอยู่เรื่อย คิดอารายกับโผมรึเปล่า”
“คิดซิครับ แล้วน้ำล่ะครับคิดอะไรกับพี่บ้างมั๊ย”

“ม่ายรู้ครับ ก็เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน แถมเป็นลูกผู้ชายคนเดียวทั้งคู่ ผมว่าคุณพ่อไม่ปลื้มแหง๋ๆ”

ผมชอบจริง ๆ เวลาน้องน้ำเมามากๆ นี่ เขาพูดตรงดีครับ ยิ่งหน้าแดง ๆ ตาปรือ ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ยิ่งส่งให้น้องดูน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก กลิ่นกายหอม ๆ รวมกับกลิ่นบรั่นดี ทำให้ผมรู้สึกมีอารมณ์

พวกคุณคงคิดว่าผมเก่งที่ทนมาได้ถึงทุกวันนี้  ก็ไม่เชิงครับ ก็อาศัยเวลาน้องเมา ๆ นี่แหล่ะ แทะ ๆ เล็ม ๆ พอให้หายเครียด ว่าแล้วก็หอมแก้มน้องฟอดใหญ่

“อ๊ะ พี่หอมผมเหรอ?” ร่างโปร่ง ที่หน้าแดงอยู่แล้ว ยิ่งแดงขึ้นอีก เอามือลูบแก้มตัวเองเบา ๆ
“เปล่า เห็นแก้มแดง ๆนึกว่าร้อน พี่เลยเป่าให้” ชายหนุ่มหลุดยิ้มนิด ๆ คนน่ารักของเขา เมาจนแยกแยะอะไรไม่ออกแล้ว

“งั้นผมเป่าให้พี่บ้าง อื้อ”

เมื่อคิดว่าพี่เขาทำอะไรให้ ก็อยากจะทำตอบแทนด้วย แต่ยังไม่ทันจะจบคำ คนเมาไม่รู้เรื่อง ก็ถูกปิดปากด้วยปากของชายหนุ่ม เริ่มแรกด้วยจูบอย่างแผ่วเบา  ค่อย ๆ ใช้ลิ้นเลียริมฝีปากหวานล้ำให้ค่อย ๆ เผยอ ปากรับลิ้นร้อนที่ส่งเข้าไปสัมผัสลิ้นนุ่มที่ดูจะยังตื่น ๆ กับสิ่งแปลกปลอมที่รุกล้ำ ซักพักจำต้องถอนจูบเพื่อให้คนเมาได้มีโอกาสหายใจหายคอ “ฮ๊า ฮ๊า” คนเมาหายใจหอบอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ มือไม้อ่อนละทวย ชายหนุ่มจ้องมองอย่างพึงพอใจ แล้วจึงกดจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เพื่อดีกรีความเร่าร้อนยิ่งขึ้น ยิ่งได้รับการตอบสนองจากคนเมา ลิ้นร้อนส่งเข้าลุกล้ำทั่วทั้งโพรงปาก ลิ้นนุ่มก็เหมือนจะไม่ยอมแฟ้ส่งเรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัด ชายหนุ่มยิ่งส่งจูบที่เร่าร้อนรุนแรง จนคนเมาร้องคราง เอนหลังชนกับโซฟามือน้อยกำแขนของอีกฝ่ายแน่นขึ้น ตอนนี้ร่างหนาพลิกตัวมาคร่อมร่างบางอยู่บนโซฟา

“อื้อ..อา “ร่างบางครางออกมา เมื่อชายหนุ่มถอนจูบ แล้วเริ่มไซร้ไปตามซอกคอ แก้ม จมูก และเปลือกตา และเรื่อยลงมาที่ซอกคออีกครั้ง วาทินขบเม้มที่ติ่งหูเบา ๆ เรียกเสียงครางจากคนเมาได้ไม่น้อย

“อ๊ะ อ๊ะ” ร่างโปร่งรู้สึกเสียวซ่าน บิดตัวเร่า

ตอนนี้สติชายหนุ่มก็เหลือน้อยเต็มที จากที่คิดแค่จะแทะ ๆ เล็ม ๆ ดูท่าทางจะฉุดไม่อยู่ซะแล้ว

เอาว่ะ เปลี่ยนแผน ปล้ำน้องมันซะตรงนี้เลย ไม่ต้องรอทำตามแผนแล้ว น้ำครับพี่รักน้องนะครับ ถ้าเป็นของพี่แล้วพี่จะรับผิดชอบทุกอย่าง รักจริง ไม่มีทิ้งขว้าง










TTTTTTTTT
TTTTTTTTT
“ใครว๊ะ” แม่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ใครมันบังอาจโทรมาขัดจังหวะว่ะ

ตอนแรกก็ว่าจะไม่รับ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เกิดเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องฉุกเฉินจะทำยังไง จำต้องผละจากคนน่ารักที่นอนระทวย เสื้อผ้าหลุดรุ่ยอยู่ที่โซฟาอย่างเสียดาย

พอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาก็ต้องแปลกใจ

“เฮ๊ย ไอ้เชน มรึง แม่งโทรมาทำไมป่านนี้ว๊ะ ไม่รู้หรือไงว่าเมืองไทยมันกี่โมงกี่ยามเข้าไปแล้ว” ไอ้ลูกขี้ทูต มรึงจะโทรมาทำม๊ายยยย แถมเสือกโทรมาตอนกูกำลังจะเผด็จศึกน้องเนี๊ยะ

“ไอ้ Here รับโทรศัพท์ ก็ด่ากูเลยนะมรึง กูไม่มีเรื่องกูจะโทรมาดึกๆ ดื่น ๆ ทำซากมึงหรือว๊ะ”
“อะ ๆ ว่ามา ถ้าไม่เรื่องใหญ่จริง ๆ มรึงอ่ะโดนแน่”

“เอ๊อ กูอุตส่าช่วย แม่งกวนตีน อย่ารู้เลยมรึง แก้ปัญหาเอาเองล่ะกัน”
“เออๆๆ ไม่ว่าแล้ว ๆ คุณชาย เชนครับ กระผมอยากรู้ครับ ขอบคุณที่โทรมานะครับ”

“ยังทำเล่นอีกนะมรึง กูจะโทรมาจะบอกว่าแผนแตกแล้วเว๊ย”
“ห๊ะ แผนเหี้ยไรว๊ะ?

“ก็แผนแยกเมย์ออกจากน้องน้ำของมรึงไง เค้ารู้ความจริงแล้ว กูเสือกเปิดเมล์ทิ้งไว้ เขาเลยเห็นเมล์ที่กูคุยกับมึงเรื่องเค้านะซิ”







อ่า........ชิบหายล่ะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 17 ค่ำคืนที่พลิกผัน
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 14-02-2014 20:11:55

จ๊าก พลิกผันไปในทางที่แย่ซะด้วย คราวนี้น้องน้ำคงไม่ต้องหาเวลาไปเคลียร์กะน้องเมย์แล้วล่ะ
งานนี้น้องเมย์คงบินกลับมาทวงน้องน้ำคืนแน่เลยพี่ทิน เพราะงั้นอย่าหาว่าใจร้ายเลยนะน้องน้ำ
พี่ทินควรจัดการให้น้องน้ำตกเป็นของพี่ทินไปซะเลยดีมะ น้องน้ำจะได้ไม่มีหน้ากลับไปหาน้องเมย์ไง
เอ๊ มันดูชั่วร้ายไปป่าวหว่า เดี๋ยวกลายเป็นไม่ไปหาน้องเมย์แต่ก็โกรธเกลียดพี่ทินไปด้วยเลยอะดิ
แล้วอย่างงี้พี่ทินจะแก้ตัวกะน้องน้ำยังไงล่ะ เพราะน้องเมย์ต้องกลับมาฟ้องน้องน้ำแน่ว่าพี่ทินทำอะไรไว้บ้าง 
หรือพี่ทินจะยืดอกรับไปเลยว่าที่ทำเพราะรักน้องน้ำจริง ๆ และไม่อยากให้ได้แต่งกะผู้หญิงโลเลอย่างน้องเมย์ ดีล่ะ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:
Happy Valentine's Day จ้า  :L1:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 14-02-2014 20:53:44

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ สำหรับทุก ๆ คน นะค่ะ มีคู่ก็ขอให้รักกันยืด ไม่มีคู่ก็ขอให้ได้คู่ในเร็ววัน :mew1:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 18 พายุเข้า
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 16-02-2014 20:40:52

แหม๋ๆๆๆๆๆ กำลังจะเข้าทางพี่ทิน ดันมีโทรศัพท์ มาขัดจังหวะซะนี่ :sad4:
หลังรับสาย ดูพี่ทินเราจะเป๋ไปเลย  :serius2:
มาดูกันเถอะว่าพี่ทินจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์ฉุกเฉินนี้อย่างไร
สู้เขานะี่พี่ทิน :sad11:

*******************************************
(http://f.ptcdn.info/955/008/000/1377614622-star1-o.jpg)

แผนที่ 18 พายุเข้า

ภายในห้องประชุม ที่กำลังถกกันอย่างเคร่งเครียด ต่างฝ่ายต่างโต้เถียงกันถึง แคมเปญจัดการโรงแรมสำหรับซีซั่นหน้า โดยที่วาทินนั่งทำหน้านิ่งๆ ดูเหมือนเขากำลังตั้งใจฟังการประชุม แต่จริง ๆ แล้ว ใจของเขาไม่ได้อยู่ในที่ประชุมแห่งนี้เลย






สายจากไอ้เชน เรื่องเมื่อคืน ทำเอาเขาแทบไม่เป็นอันนอน






อ้อ....น้องน้ำปลอดภัยดีครับ หลังจากวางสายไอ้เชน ผมก็เริ่มสติแตก จนหมดอารมณ์ทำอะไรน้องแล้วล่ะครับ จัดการแต่งตัวน้องให้เรียบร้อย แล้วพาไปนอนที่เตียงผมนั่นแหล่ะครับ น้ำหลับสนิท หลับสบายถึงเช้าเลย ตื่นมาอย่างสดชื่น มาทำงานอย่างสดใส (อ๊า แสบตา)

นั่นไงครับ นั่งอยู่ข้างกรรมการกรณ์  หันมาส่งยิ้มหวานให้ผม แถมเมื่อเช้ายังเอ่ยขอบคุณผมที่ชวนเขาดื่มเมื่อคืน  “เหล้าอร่อยมากเลยครับ ไว้เราดื่มกันอีกนะครับพี่ทิน” เขาบอกว่าอย่างนั้น

ส่วนผมนะเหรอ หลังจากได้รับโทรศัพท์ จากไอ้เชน เพื่อนผมที่เป็นลูกชายท่านทูต ที่ให้ไปตกยัยเมย์ ว่าแผนที่ต้องการจะแยกเมย์ ออกจากน้องน้ำของผม แตกแล้ว เมย์รู้เรื่องแล้ว และเธอกำลังมาที่เมืองไทย เอาล่ะซิ เริ่มจะอยู่ไม่ติดล่ะ พยายามคิดกันกับไอ้เชน ว่าจะทำอย่างไงดี มันรีบเสนอจะกลับมาช่วยผมที่เมืองไทย ซึ่งผมก็เห็นดีด้วย เพราะตอนนี้ ผมไม่รู้เลยว่า ถ้าน้ำรู้ความจริง อะไรจะเกิดขึ้น

บ่ายแก่ ๆ ท่านประธานก็สั่งเลิกประชุม ทุกคนพากันเดินออกมาจากห้องประชุม วาทินจึงรีบรุดเข้าไปหาธารา

“น้ำครับ มากับพี่หน่อยซิครับ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“เอ่อ ... แต่ผมยังต้องสรุปรายงานการประชุมวันนี้ส่งให้คุณกรณ์นะครับ”   

“ไม่เป็นไร นิน่าจะทำแทนให้ รบกวนด้วยนะครับคุณนิน่า” หันไปบอกงานกับเลขาสาว ดึงกองเอกสารจากมือชายหนุ่ม ยัดใส่มือเลขาสาว พร้อมทั้งรีบดึงร่างบางให้ตามไปในห้องทำงานของเขา โดยไม่สนใจเลยว่านิน่าจะโวยวายประท้วงกับการยัดเยียดงานให้เธอ

เมื่อเข้ามาในห้องทำงานของผมแล้ว น้ำมีท่าทีงงเล็กน้อย แสดงว่า เมย์ ยังไม่ได้ติดต่อมา แล้วผมล่ะควรทำยังไงดี ...............สารภาพความจริงเลยดีมั๊ย (ขนาดนักโทษยอมสารภาพผิด ศาลยังลดความผิดให้ครึ่งหนึ่งเลย) หรือผมควรจะรอไอ้เชนก่อน

“พี่ทินมีธุระอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ?” พี่ทินมีท่าทีแปลกมาก ๆ วันนี้ ดูลุกลี้ลุกลนชอบกล
“เอ่อ น้ำครับ พี่...พี่มีเรื่องจะ....บอก” ช่วงกำลังสับสน ผมก็คิดว่าบอกไปบางส่วนน่าจะลดทอนความผิดลงไปได้บ้าง

“ครับ ?” น้องเอียงคอมอง ทำหน้าตาสงสัยได้น่ารักมาก เอ่อ มันใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนี้เหรอ
“คือ...ที่จริงแล้ว พี่....” พี่ทินเหมือนกำลังพยายามจะพูดอะไรซักอย่าง ผมก็รอลุ้นอยู่

TTTTTTTTTTTT

เกือบกรี๊ดแตก จนเสียลุกหล่อ เมื่อเสียงโทรศัพท์ของน้ำดังขัดจังหวะก่อนที่ผมจะสารภาพออกไป

“อ้อขอโทษนะครับ ขอผมรับสายก่อน คุณพ่อโทรเข้ามาครับ”
“อ๊ะ เชิญครับเชิญ” เฮ๊ย ตกใจแทบช็อก นึกว่าเมย์ โทรเข้ามา

“ครับพ่อ.....ครับ มีอะไรหรือครับ โทรหาผมแต่เช้า .....จริงเหรอครับ...ครับพ่อ ผมจะไปตอนเลิกงานครับ.......ขอบคุณครับพ่อ สวัสดีครับ”
“มีอะไรเหรอครับท่าทางตื่นเต้น แล้วเย็นนี้จะกลับไปที่บ้านเหรอครับ”

“ครับ พี่ต้องไม่เชื่อแน่เลย เมย์เธอกลับมาแล้วครับ ตอนนี้เธอไปหาผมที่บ้าน คุณพ่อเลยตามให้ผมกลับบ้านครับ” ธารายิ้มอย่างยินดี ก็เขาพยายามติดต่อเมย์ตลอด ไม่คิดเลยว่าเมย์จะเป็นฝ่ายมาหาเขาเองถึงที่นี่

ใช่ ไม่อยากจะเชื่อ (ม๊ายยยยยยยยยยจริงงงงงงงงง – เสียงตะโกนในใจลึก ๆ) ผมว่าหน้าผมคงซีดจนไม่มีสีเลือดเลยมั้ง ผมเพิ่งได้รับข่าวจากไอ้เชนเมื่อคืน บ่าย ๆ เมย์โผล่มาที่นี่แล้ว เรื่องมันเกิดเร็วมาก ยังตั้งรับไม่ทัน

“น้ำครับ พี่มีเรื่องจะบอ..” ไม่ได้การต้องรีบ ๆ สารภาพ (บางส่วน) ก่อน

“คุณวาทิน อยู่นี่เอง เราต้องไปพบกับคู่ค้ารายใหม่นะครับ เราไม่มีเวลาแล้วนะครับ ทางโน้นค่อนข้างเคร่งครัดเรื่องเวลา ไปกันเถอะครับ” เฮ๊ย มันอะไรกัน ไม่ใช่ในหนังนะ พอความจริงกำลังจะเปิดเผย ก็มักมีคนมาขัดขวาง เอาไงเอากันดีวะ หรือควรรอดูท่าที เมย์ก่อนดีกว่า ว่าเธอต้องการอะไร เพราะถ้าเธอจะมาแฉ ก็คงโทรมาบอกน้ำก่อนแล้ว

ถึงเรื่องมันจะเป็นแผนของผม ที่ต้องการจะแยกน้ำกับเธอ แต่ก็เป็นเพราะเธอทำตัวเองต่างหาก

“น้ำครับรอพี่ตอนเย็นนะครับ พี่จะไปบ้านน้องด้วย” ก่อนจะถูกพี่โน่ ฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ลากพี่ทินออกจากห้องทำงานไป พี่แกก็หันมาตะโกนบอกผมว่าจะไปบ้านผมด้วย เอ่อ พี่ครับ พี่จะอยากไปบ้านผมทำไมอ่ะ หรือว่าพี่อยากจะเจอเมย์ ผมไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของพี่ทินเท่าไหร่เลย (วัยรุ่นงง)

ณ บ้านสิทธสุทธิพงศ์

เหอะ ไม่อยากจะคุย แต่ผมไม่เคยกลัวอะไรมาก่อนเลยเลย ตอนสมัยเป็นวัยรุ่นก็กล้าบ้าบิ่น ซะจนเรื่องชื่อ นักเลงย่านใหนที่ว่าแน่ ๆ ก็ยังต้องยอมสยบให้กับวาทิน

แต่ตอนนี้ ฝ่ามือผมกำลังชื้น กว่าจะลงจากรถยนต์ที่เข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หรูได้ ก็กินเวลาไม่น้อย จนน้องน้ำต้องสะกิดให้ผมรู้สึกตัว แต่ละย่างก้าวที่เดินตามร่างบางเข้าไปในตัวบ้าน มันช่างยากเย็น นี่ผมกำลังเดินเข้าแดนประหารหรืออย่างไร

“สวัสดีครับคุณพ่อ”  / “สวัสดีครับคุณลุง” คุณลุงธาร เดินออกมารับที่หน้าประตูบ้าน ท่านยิ้มรับทันทีเมื่อเห็นว่าใครมากับลูกชายท่าน

“น้ำมาแล้วเหรอลูก  อ้าว หลานทินก็มาด้วย ดีเลย อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันนะ”

“พ่อครับ แล้วเมย์?...”

“เมย์อยู่นี่ค่ะน้ำ”

“เมย์”

หญิงสาว หน้าตาสะสวย ดวงหน้ารูปไข่ ผิวสวยใส ดวงตาไม่โตมากยาวรี บ่งบอกเชื้อสายจีน จมูกโด่งเชิดเล็กน้อย ริมฝีปากสีสวยสดแย้มยิ้ม โดยรวมแล้วเธอช่างดูสวยสง่าจริง ๆ

ถ้าผมไม่มีใครคนหนึ่งในใจ ผมคิดว่าผมอาจจะตกหลุมรักหญิงสาวที่ก้าวออกมาจากตัวบ้านอย่างแน่นอน แต่ละย่างก้าวของเธอบ่งบอกถึงความมั่นใจในตัวเอง

แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ ผมใจเต้นแรง เป็นเพราะตื่นตะลึง ผมต้องแข่งกับผู้หญิงคนนี้นะเหรอ? ผมเคยวาดภาพว่าเธอคงจะเป็นคนสวยที่ดูฉูดฉาด แต่ไม่เลย เธอดูน่ารัก นุ่มนวล สุภาพ งามสง่า.....ผมชักไม่แน่ใจแล้ว ว่าผมจะเป็นผู้ชนะ

“เมย์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมไม่ติดต่อมาก่อนผมจะได้ไปรับ” ธาราดีใจมากที่เห็นคนรัก รีบเดินเข้าไปจับมือจับแขนทั้งสองข้าง

“เพิ่งถึงเมื่อเช้านี่ล่ะค่ะ เมย์อยากมาเซอร์ไพรส์น้ำ” เมย์ที่สูงพอ ๆ กับน้ำ ยื่นหน้าไปหอมแก้มหนุ่มคนรัก

“งั้นคุณก็ทำสำเร็จแล้วล่ะ” น้ำยิ้มแก้มแทบปริ แล้วหอมแก้มเธอกลับ

“ว่าแต่...คุณคนนั้น?” เมย์ชำเลืองมองมาที่ผม ประหนึ่งพึ่งจะสังเกตเห็น ขอบอกว่า สะตอมากครับ ผมก็ยืนอยู่ข้าง ๆ น้ำนั่นแหล่ะครับเธอจะไม่เห็นผมตั้งแต่แรกได้อย่างไร (พี่ทินใจเย็น ๆ ฝ่ายโน้นเขาเป็นผู้หญิงนะ – เป็นผู้หญิงแล้วไงล่ะ)


“อ้อ..นี่พี่วาทินครับ เป็นเจ้านายของผม และเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของคุณพ่อ แล้วก็พี่ทินครับ นี่เมย์ครับ” น้ำที่ดูเหมือนจะลืมผมไปครู่หนึ่ง รีบ ๆ กระวีกระวาดแนะนำเราทั้งสองคน

“สวัสดีค่ะ พี่วาทิน” หญิงสาวยิ้มหวาน ยกมือไหว้อย่างอ่อนช้อย (อ้อ ไอ้พี่คนนี้นี่เอง เจ้าของแผนการ ชิส์ เกาะติดน้ำเลยนะ)
“ส..สวัสดีครับ คุณเมย์” ชายหนุ่มรับไหว้ รีบ ๆ ปรับสีหน้า (สวยสง่า น่าหลงใหล ไม่แปลกที่น้ำจะรักหล่อนมาก)

“เอ้า เด็ก ๆ อย่ามัวแต่ยืนคุยกันหน้าบ้าน ไป ๆ พ่อให้คนจัดโต๊ะอาหารไว้แล้ว”

ระหว่างมื้ออาหารค่ำที่บรรยากาศ สบาย ๆ ธาราคุยกับเมย์ หลายเรื่อง แต่ไม่ได้ถามถึงเรื่องที่ หญิงสาวโทรมาขอเลิก เพราะอยากคุยกันเป็นส่วนตัวมากกว่า หญิงสาวไม่ถือเป็นแขกแปลกหน้าสำหรับที่นี่ เพราะ น้ำเคยพาเธอมาที่บ้านหลายครั้งแล้ว และคนพ่อเองก็รับทราบว่าลูกชายเขามีแฟนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของลูก ถึงใจจริงจะอยากให้แต่งงานกับลูกสาวเพื่อนสนิทมากกว่า

ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากอาหารเลยวันนี้ ยิ่งมานั่งมอง ชายหนุ่มหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกำลังคุยกัน อย่างสนิทสนม คุณลุงธาร เองก็ท่าทางจะรู้เรื่องอยู่แล้วว่าเมย์เป็นแฟนกับลูกชายของท่าน แล้วแผนการที่ผมคิดไว้จะสำเร็จได้มั๊ยนะ?

แต่เดี๋ยวก่อน ก่อนที่ผมจะห่วงแผนในอนาคต ผมควรจะกังวลกับสถานการณ์ ตรงหน้านี้ดีกว่า เพราะเมย์ ไม่มีทีท่าอะไรเลย เธอพูดคุยเป็นปกติ บางคราก็หันมาพูดคุยกับผมบ้าง เธอคนนี้ดูจะไม่ธรรมดาแน่

“เอ่อ พวกเด็ก ๆ ตามสบายนะ พ่อคงต้องขอตัวล่ะ ชักง่วงแล้ว” คุณพ่อ(ตา) ขอตัวไปพักผ่อนหลังจากจบมื้อค่ำ แล้วพวกเราก็ย้ายมานั่งกันที่ระเบียงพูดคุยกันต่อ

“พี่วาทิน ค่ะได้ยินว่าพี่ชำนาญเรื่องโรงแรม และสถานที่ท่องเที่ยวมาก ถ้าเมย์จะขอปรึกษาจะเป็นการรบกวนมั๊ยค่ะ”
“ครับ ด้วยความยินดีครับ”

“เมย์ อยากไปเที่ยวใหนเหรอครับ ให้น้ำพาไปก็ได้”
“ทำเป็นพูดไป น้ำเองก็เพิ่งกลับมา รู้ที่ทางเหรอค่ะ”

“....” ก็จริงของเมย์ครับ ผมที่แทบไม่ได้อยู่เมืองไทยเลย จะไปรู้เรื่องที่ทางได้ยังไง

“ไม่เป็นไรครับ น้ำ พี่ยินดีให้คำปรึกษา ว่าแต่คุณเมย์ อยากไปเที่ยวใหนเหรอครับ”
“เมย์มีเวลาไม่มาก ขอกลับไปคิดก่อน แล้วเมย์จะโทรไปปรึกษานะค่ะ”

“เมย์ แล้วเมย์พักที่ใหน”
“โรงแรม XXXXXXX ค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะ” เหมาะเลย เขากำลังต้องการคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว
“ไม่เป็นไรค่ะ ให้พี่วาทินไปส่งเมย์ก็ได้ น้ำพักผ่อนเถอะค่ะดึกแล้ว จะได้ไม่ต้องเวียนไปเวียนมาด้วย”

“แต่”
“นั่นซิครับ น้ำวันนี้พักที่บ้านเถอะ ไม่ต้องห่วง คุณเมย์นะ พี่จะดูแลให้เธอถึงที่พักอย่างปลอดภัย หายห่วง” ผมรู้สึกได้ว่า เธอต้องการคุยกับผม เป็นการส่วนตัว

ธาราจำต้องยอมทำตาม เพราะไม่อยากทำให้หญิงสาวไม่พอใจ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ สองคนนี้ไปด้วยกันเลย ไม่ใช่ผมไม่ไว้ใจทั้งคู่ แต่ผมรู้สึกผิดอย่างไรไม่รู้





ระหว่างทางที่วาทินขับรถไปส่งเมย์ ทั้งคู่นั่งนิ่งเงียบมาตลอด เหมือนจะดูท่าทีอีกฝ่าย จนเป็นเมย์ที่ทนไม่ไหว พูดขึ้นมาก่อน

“พี่วาทิน รู้จัก พี่เชนใช่มั๊ยค่ะ”
“......” วาทินไม่ตอบ ต้องการดูสถานะการณ์ก่อน

“ต้องรู้จักอยู่แล้วนี่คะ ก็พวกพี่คุยกันทางเมล์นี่นา”
“.....” รู้อยู่แล้ว ยังมาแสแสร้ง ถามอีก

“พี่ทำไปเพราะอะไรค่ะ พี่เป็นเกย์? พี่ชอบน้ำ?”
วาทินสูดหายใจเข้าปอดก่อนจะเอ่ยตอบ
“มันก็อย่างที่คุณเมย์คิดนั่นแหล่ะครับ” ตายังมองตรงไปที่ถนน แต่ก็เหลือบมองหญิงสาว เพราะไม่รู้ว่าหล่อนต้องการอะไร



“งั้นเมย์ขอบอกเลยว่า พี่คงต้องตัดใจ”
“.....” วาทินหันขวับมาจ้องหญิงสาว แบบไม่เชื่อว่าเธอจะพูดประโยคนี้ออกมา ในเมื่อเธอบอกเลิกน้ำไปแล้ว

“เมย์ มาทวงคนของเมย์คืน พี่ก็รู้ น้ำเค้ารักเมย์”
“แล้วเมย์รักน้ำ?” ไม่ใช่ผมหลงตัวเอง แต่ผมมั่นใจว่าน้องเริ่มมีใจให้ผมแล้วแน่นอน

หญิงสาวหันควับมามองคนขับรถที่ตอนนี้หันกลับไปมองตรงที่ถนน

“ก็เพราะพี่ใช้วิธีสกปรก พี่วางกับดักเมย์” หญิงสาวตะวาด ใช้น้ำเสียงโกรธเกรี้ยว

“กับดัก หึ ๆ เข้าใจพูดนะ จริง ๆ พี่ไม่รู้หรอกว่าไอ้เชน มันทำอะไรไปบ้าง เพราะพี่ไม่ได้วางแผนอะไรกับมัน แค่ให้มันเข้าไปทำความรู้จักเมย์ เท่านั้น เพราะพี่อยากจะรู้ว่าเมย์ คู่ควรกับน้ำรึเปล่า” จริงครับ ก็ผมแค่อยากรู้จักผู้หญิงคนนี้ ว่าเธอจะรักน้ำจริง แท้แค่ใหน ข้อมูลและเรื่องราวต่าง ๆ ก็มาจากไอ้เชนล้วน ๆ

เมย์ก้มหน้ากัดฟันแน่น ใช่ สิ่งที่วาทินพูดมาถูกแล้ว เชนแค่เข้ามาทำความรู้จักเธอเท่านั้น แต่เป็นเธอเองที่ เผลอไผลไปกับชายคนนั้น ก็เขารูปหล่อ ในขณะที่น้ำก็หล่อ แต่ออกไปในแนวน่ารัก เขาเป็นลูกชายท่านทูต ในขณะที่น้ำร่ำรวย แต่ก็ไม่มีเกียรติเทียบเท่า และเขาอยู่ใกล้มือเอื้อม ในขณะที่น้ำจากเธอกลับเมืองไทยมาก่อน ถึงเราจะคุยกันทางโทรศัพท์ แต่ก็ไม่อาจทำให้เธอหายเหงาได้

เมย์ยังคงก้มหน้านิ่ง จนรถเลี้ยวเข้าไปจอดภายในโรงแรมที่หญิงสาวพัก

“ถึงยังไง ๆ เมย์ก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า น้ำเป็นของเมย์ และเราจะแต่งงานกัน” เมื่อรถจอดสนิท หญิงสาวหันมาพูดด้วยเสียงที่แข็งกร้าว ก่อนจะก้าวลงจากรถ แล้วปิดประตูคืนดังปัง

วาทินมองตามหญิงสาวจนเธอลับเข้าไปในโรงแรม ถึงยังไงเขาก็มีน้องสาว หญิงสาวคนเดียวมาพักโรงแรม ยังไงเขาก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี แต่จนแล้วจนรอด รถก็ไม่ได้เคลื่อนตัวออกจากที่เดิม ชายหนุ่มรู้สึกหมดแรง เขาอยากได้ยินเสียงน้ำ จึงยกโทรศัพท์ กดโทรออกไป มันออกจะดึกไปหน่อย ไม่รู้น้ำนอนรึยัง



“ครับ พี่ทิน” เสียงคนน่ารักรับสายหลังจากเสียงเรียกดังไม่กี่ครั้ง
“นอนรึยังครับน้ำ”นั่งมองเงาตัวเองในกระจกข้างคนขับ ไมวันนี้มึงดูโทรมจังวะ

“ยังครับ” เสียงน้องที่ได้ยินจากโทรศัพท์ รู้สึกว่าสั่นนิด ๆ

“ยังไม่หลับเพราะมัวแต่คิดถึงใครอยู่เหรอ” หยอดไป หวังจะได้ยินคำตอบอะไรก็ได้ แต่ให้ดี คิดถึงพี่นะครับ
“....” แต่ปลายเสียงกลับเงียบไป ใจพี่หาย น้องจะรู้มั๊ย

รอซักครู่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมานอกจากเสียงลมหายใจที่บอกว่าอีกคนยังฟังอยู่

“พี่ส่งคุณเมย์ ถึงโรงแรมเรียบร้อยแล้วนะครับ”
“...ครับ ขอบคุณครับพี่”

 “....” พอเป็นเรื่องของเธอคนนั้น น้ำกลับมามีเสียงอีกครั้ง น่าน้อยใจ

“พี่ทิน?” น้องคงงงว่าทำไมผมเงียบไป ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะจับจูบให้หายงงเลย ชอบทำให้พี่น้อยใจดีนัก


“พี่อยากไปรับน้ำกลับไปนอนที่บ้านเราจัง” ขนลุกนิด ๆ เมื่อได้ยินเสียงหล่อ ๆ ของพี่ทินอ้อนมา
“...” พี่ทินใช้คำว่าบ้านเรา มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมาก ผมอยากเห็นหน้าพี่ทินมากเลย ตอนนี้ แต่ผมก็อยากจะขอเวลาอยู่กับตัวเองซักพัก เพราะว่าผมรู้สึกสับสนมาก ที่เมย์กลับมาหาผม เธอ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมไม่เข้าใจเธอ แต่สิ่งสำคัญที่สุด ผมไม่เข้าใจตัวเอง ผมควรจะดีใจที่เมย์ มาหา แต่..............

“น้ำครับ ฟังพี่อยู่มั๊ย ....พี่ขอโทษนะ ที่พูดอะไรแปลก ๆ ไป น้ำไปนอนเถอะ พี่ก็กำลังจะกลับแล้ว”
“ครับ ขับรถดี ๆ นะครับพี่”

“ครับ ฝันดีนะครับ คนดี”
ธาราตัดสายทันทีที่วาทินพูดจบ เพราะตอนนี้หัวใจเขาเต้นแรงมาก คนดี คำ ๆ นี้ ทำให้เขานึกถึงค่ำคืนแรกที่พวกเขารู้จักกัน พี่ทินก็เรียกเขาอย่างนี้ ถ้าพี่เขาไม่หลับไปเสียก่อน ก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ยิ่งคิด ก็ยิ่งร้อนวูบวาบ คืนนี้เขาจะหลับลงหรือเปล่ายังไม่รู้ จะให้หลับฝันดีได้ยังไง ไอ้พี่ทินบ้า

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 18-02-2014 00:13:27

นึกว่าพี่ทินจะมีงานเข้าซะแล้ว ถึงตอนนี้พี่ทินจะแทบกริ๊ดอยู่หลายรอบ แต่ก็ยังถือว่ารอดไปได้
แล้วที่น้องเมย์ไม่รีบแจ้นไปฟ้องน้องน้ำ เพราะกลัวว่าน้องน้ำจะรู้ถึงความโลเลใจง่ายของตัวเองด้วยล่ะสิ
สงสัยต้องรอพี่เชนกลับมา ไม่แน่น้องเมย์อาจเป็นฝ่ายกลัวว่าพี่เชนจะเอาเรื่องไปบอกน้องน้ำก็ได้
แล้วถึงจะห่างกัน แต่แค่คำเดียวสั้น ๆ พี่ทินก็ทำให้น้องน้ำหวั่นไหววูบวาบ ไม่เป็นอันนอนซะแล้ว
อย่างงี้ต่อให้น้องเมย์จะมีแผนอะไร  พี่ทินก็ได้ใจน้องน้ำไปกว่าครึ่งแล้วล่ะเนอะ สู้ ๆ พี่ทิน
รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 18-02-2014 01:06:28

อย่าลืมลงกฎเล้าเน้อออออออ  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 19 เปิดศึกชิงนาย
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 19-02-2014 14:05:08

พี่วาทินฝากมาบอกว่า  :teach:"ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ ผมเองก็คิดว่างานจะเข้าซะแล้ว :sad3:
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าทำไมคุณเมย์ เธอยังไม่มาแฉผม กับน้องน้ำ :try2:
ก็ดีครับ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะมาไม้ใหน หรือมีแผนอะไรมาทวงคืนอีก
แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอก ยังไง ๆ น้องก็ต้องเป็นของผม  :laugh3:
เฮ้อ วันนี้ผมเหนื่อยมากเลยครับ ขอไปพักก่อน  :a12: พรุ่งนี้ยังต้องคิดหาทางรับมือกับฝ่ายโน้นอีก
ถึงเป็นผู้หญิง ผมก็ไม่อ่อนข้อให้หรอกครับ :m14: (คร้า เป็นสุภาพบุรุษมากค่ะพี่  :laugh5:)

********************************************************************

(http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2010/10/D9812562/D9812562-1.jpg)

แผนที่ 19 เปิดศึกชิงนาย

วันนี้ ผมรีบตื่นแต่เช้า เพื่อจะไปรับน้ำที่บ้าน แต่พอโทรไปน้องก็บอกว่า ถึงบริษัทแล้ว เอ่อ....... น้องครับ นี่มันเพิ่งจะ 7 โมงเช้าเองนะครับ น้องจะไปช่วยลุงยามเปิดบริษัทเหรอครับ

ทำให้ผมต้องรีบรุดไปที่บริษัททันที  เฮ๊ย !!!!! ทำไมวันนี้รถแม่งติดจังวะ ปกติเวลานี้ยังไม่ติดมากขนาดนี้นี่หว่า หรือจะเป็นลางอะไรรีเปล่า ตอนนี้ ไม่ว่า จะเห็น หมาขี้ แมวเยี่ยว จิ้งจกมองหน้า หรือตัวเอี๊ยอะไร ผมก็ผวาไปหมดแล้ว เพราะไม่รู้ว่าเมย์เขาคิดอะไรอยู่ เงียบจนน่ากลัว กลัวพายุเข้าหลังจากทะเลราบเรียบจริง ๆ

กว่าจะมาถึงบริษัท ก็เกือบจะได้เวลาทำงานแล้ว คุณนิน่าเจ้าเก่า ก็ทำงานดี๊ดี ไม่มีบกพร่อง เวลาเข้างานปุ๊บ ยกกองเอกสารมาปั๊บ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันดูเหมือนจะมีเอกสารเร่งด่วนอะไรนักหนาวันนี้ เยอะแยะไปหมด

โธ่เว๊ย แล้วอย่างนี้ผมจะหาเวลาที่ใหนไปหาน้องน้ำว่ะ







“พี่ทินครับ” ท่าจะเป็นเอามากกู หูแว่วได้ยินเสียงน้องเรียกชื่อ





“พี่ทินครับ...........” เงยหน้ามาอีกที.... อ้าว.... น้องมายืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผมแล้ว ตัวจริง เสียงจริง ไม่ได้หูแว่ว โดยปกติน้องไม่เคยมาหาผมที่ห้องทำงานของผมเลย ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เป็นผมเองที่ได้แต่วิ่งโร่ไปหาน้องทุกทีที่ว่าง

“เอ่อ ครับ มีธุระอะไรกับพี่เหรอครับน้ำ”
“......พี่ไม่ทานข้าวเหรอครับ?” อึ้งไปนิดนึงครับ จะมาหาพี่ทินนี่ ผมต้องมีธุระเหรอครับ ก็นี่มันเที่ยงกว่าแล้ว รออยู่ที่ห้องทำงานก็ไม่เห็นพี่ทินมาชวนไปทานข้าวซักที (ปกติไม่ถึงเที่ยงก็มารับทุกวัน)

“อ้าวเที่ยงแล้วเหรอครับ ขอโทษที งานด่วนมีมาเยอะมากเลยวันนี้” ร่างบางนิ่วหน้า ไม่เที่ยงแล้วครับพี่ นี่มันจะบ่ายแล้ว สงสัยคงออกไปข้างนอกไม่ได้แล้ว ต้องไปทานกันที่โรงอาหารนี่แหล่ะ

“อ้าว คุณธาราอยู่ที่นี่เอง ลิซโทรไปหาที่ห้องถึงไม่อยู่....มีคนมาขอพบค่ะ” อลิซ ผู้ช่วยฝ่ายประชาสัมพันธ์ มาตามคงโทรไปที่ห้องน้องแล้วไม่มีคนรับสาย ก็เค้ารู้กันทั้งบริษัทล่ะครับ ว่าผมกับน้องตัวติดกัน (อยากติดกันจริง ๆ จังเลย)

“ขอบคุณครับ” ธาราหันไปขอบคุณ
“ใครครับ คุณอลิซ” วาทินข้องใจว่าใครกันที่มาพบ ก็เพราะคนดีของเขาไม่ค่อยมีคนมาพบบ่อยนัก (รู้ทุกเรื่องว่ามีใครมาพบ ตอนใหน ยังไง ที่ใหน เพราะจ้างสายรายงานเป็นพิเศษ)

“สาวสวยค่ะ” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร บุกมาถึงบริษัทเลยนะแม่คุณ เหมือนจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ธารามีเจ้าของแล้ว




“น้ำค่ะ เมย์มาชวนไปทานข้าวค่ะ” ทันทีที่เราเดินเข้าไปในห้องรับรองของบริษัท คุณเมย์ก็ลุกขึ้นตรงเข้ามาหาน้ำทันที

“...น้ำเห็นเมย์เพิ่งมาเลยอยากให้เมย์พักผ่อนก่อน แล้วตอนเย็นหลังเลิกงานก็ว่าจะไปรับมาทานอาหารค่ำกัน” ธารายิ้มรับ และก็เป็นตามที่เขาพูด เพราะเห็นเธอมาเหนื่อย ๆ ก็อยากให้พักผ่อนก่อน ส่วนเขาก็ยังต้องทำงานในช่วงเช้าก่อนเหมือนกัน
 
“สบายมากค่ะ ไม่เหนื่อยเลย ว่าแต่เราจะไปทานอะไรกันดีคะ” หญิงสายยกยิ้ม ยกแขนโชว์กล้าม ถ้าไม่ติดอคติ ผมว่าเธอสวยน่ามองมาก

“เอ่อ น้ำกับพี่ทินกำลังจะไปทานอาหารกันพอดี”

“อ้าว พี่วาทิน สวัสดีค่ะ” หล่อนไม่เหยียบหัวผมก่อนค่อยทักล่ะ
“สวัสดีครับ คุณเมย์ พอดีเลย ผมนัดพวกน้องสาวไว้ด้วย เราไปทานข้าวกันเถอะครับ”

งานนี้ผมต้องการตัวช่วย จึงส่งไลน์ไปบอกพวกน้อง ๆ ให้ไปเจอกันที่ร้านอาหาร การอยู่กัน 3 คนกับ น้ำและหญิงสาว ทำให้ผมรู้สึกไม่มั่นใจ เพราะเมย์จะควบคุมเกมส์ เธอรู้จักน้ำดีกว่าผม

ภายในร้านอาหาร

ทันทีที่กลุ่มเราเดินเข้าไป สายตาทุกคู่หันมามองตาม เพราะทุกคนหน้าตาหล่อ สวย น่ารัก จนผู้ชายบางคนถึงกับมองจนคอหัน แต่ก็ต้องรีบหันกลับเพราะถูกแฟนพวกเขาดึงหู

วารีและวิทิตา ยกมือไหว้ พวกพี่ชาย และ(อดีต)แฟนพี่ชาย
“ไม่พบกันนานนะค่ะน้องนุช น้องวิ สบายดีมั๊ยค่ะ” เมย์รับไหว้พวกน้อง ๆ พร้อมทั้งไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ เพราะไม่เจอ สองสาวนานแล้วเหมือนกัน

“..ก็ดีค่ะ แล้วพี่เมย์ล่ะค่ะ” เป็นนุชที่ตอบ สายตาก็จ้องพินิจ (อดีต)แฟนพี่ชาย ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่าพี่เมย์สวยขึ้น เอ่อ น่าจะเรียกว่าเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลมากกว่าตอนคบกับพี่ชายของเธอ

“ดีมาก ๆ เลยจ๊ะ ยิ่งตั้งแต่ได้กลับมาเมืองไทย มาพบกับน้ำอีกครั้ง” สายตาของหญิงสาวมองตรงไปยังคนรัก ซึ่งอีกฝ่ายก็มองกลับมาเช่นกัน รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าหญิงสาว เพราะเธอมั่นใจว่า ใจของคนรักอยู่ที่เธอแน่นอน

“อะแอ่ม ....ที่พี่นัดพวกเธอมาด้วย เพราะคุณเมย์ อยากไปเที่ยวทะเล พี่เลยคิดว่าเราไปที่เกาะที่มีโรงแรมในเครือของบริษัท แถว ๆ เกาะช้างดีกว่า” วาทินพูดแทรก ขึ้นมาเพื่อจะลดบรรยากาศหวาน ๆ จนน่าเอียน ระหว่าง(อดีต)คู่รัก

“ดีเลยค่ะพี่ทิน วิไม่ได้ไปนานแล้ว คิดถึงที่นั้น น้ำทะเลสวยมาก ๆ นุชต้องชอบแน่ ๆ เลย”

“ใช่ครับ ทะเลเมืองไทยสวยจริง ๆ น้ำก็เพิ่งกลับมาจากไปสัมมนาที่ภูเก็ต” หนุ่มน่ารักพลันคิดถึงทะเลสวย ๆ ที่ภูเก็ต แล้วก็ยิ่งอยากจะไปเที่ยวทะเลอีก

“นั่นซินะครับ มันมีแต่เหตุการณ์ตื่นเต้นระทึกใจ” วาทินพูดให้สองแง่สองง่าม  แต่เมย์เหมือนจะเข้าใจ หญิงสาวชักสีหน้าเล็กน้อย แต่คนน่ารักของเขาดูจะคิดไปถึงเรื่องบางเรื่อง แก้มใสขึ้นสีระเรื่อ ทันที

“อ้อ น้องค่ะของซอสนี่เพิ่มหน่อยค่ะ” วิทิตาหันไปสั่ง ซอส ให้กับ นุชเพราะรู้ดีว่าคนรัก ไม่ว่ากินอะไร ซอสถ้วยเดียวไม่เคยพอ (ฉายาตัวกินซอส)
“ขอบใจจ๊ะวิ” สาวน้อยน่ารัก หันไปยิ้มให้คนรู้ใจ

“รู้ใจกันจริง ๆ สนิทกันดีเหมือนเดินเลยนะสองคนนี้” เมย์รู้จักกับวิทิตาผ่านทางนุช ในสายตาของหญิงสาว วิทิตาดูลุย ๆ ไม่นุ่มนิ่มเหมือนกับนุช ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามาคบกันได้ไง ไม่เหมือนกันเลยซักนิด

“ก็เรารักกันนี่ค่ะ” วิทิตายิ้มร่า พร้อมทั้งกอดคอคนรักโชว์ ซะเลย ไม่สนใจว่าใครจะเข้าใจว่าอย่างไร แต่เธอพร้อมจะประกาศให้โลกรู้ว่า รักคนในอ้อมกอดมากมายขนาดใหน

พรวด

แต่ดูเหมือนพี่ชายตัวดี จะไม่คิดอย่างนั้น น่าเกียดจริง ๆ พี่ทิน ดีว่าเป็นน้ำเปล่านะ พุ่งพรวดเกือบกระเด็นมาโดนแน่ะ


“เอ่อ....ขอโทษที.....สำลักน้ำลายตัวเองนะ” เอ่อ .....น้องวิครับ ออกสื่อเลยมั๊ย ถ้าจะประกาศซะโจ๋งครึ่มขนานนี้(ความจริงอิจฉาเล็ก ๆ)

“น้ำค่ะ ไปเป็นเพื่อนเมย์ ซื้อของสำหรับไปเที่ยวเกาะหน่อยซิค่ะ เมย์ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย” หญิงสาวเกาะแขนคนรัก พร้อมทั้งส่งสายตาอ้อน ๆ ไปให้

“......แต่ผมยังมีงานต้องไปทำต่อนะครับเมย์” ว่าพลางชำเลืองมองพี่ชายตรงข้ามที่ หน้าตาดูไม่ค่อยสบอารมณ์เอาซะเลย

“ไม่นานหรอกค่ะ พี่วาทินค่ะเมย์ขออนุญาต ขอตัวน้ำครึ่งวันนะค่ะ” ปากว่าอ้อนวอน แต่สายตาที่มองมาไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

“เอ่อ...” เอาไงดีว่ะ หล่อนดูเหมือนจะรู้ว่าเขาไม่มีทางปฏิเสธหล่อนแน่

“อุ๊ย พี่เมย์ค่ะ ให้นุช กับวิไปเป็นเพื่อนดีกว่ามั๊ยค่ะ พวกเราว่าง” น้องสาวตัวดี เอาศอกทุ้งเอวผมหน่อย ๆ เหมือนจะบอกว่าให้พวกหนูจัดการเอง เออดี ช่วยหน่อยเถอะน้อง

“นั่นซิครับเมย์ ไปกันแต่สาว ๆ คงจะสนุกกว่า และที่สำคัญน้ำยังมีประชุมค้างตอนเย็นด้วย”

“…..ก็ได้ค่ะ” ตอบรับอย่างเสียไม่ได้ จะดื้อดึงเอาตัวน้ำไปกับเธอก็คงไม่ดี เพราะยังไงพี่วาทิน ก็ยังมีศักดิ์เป็นเจ้านายของน้ำด้วย

หลังทานมื้อเที่ยงจบ สามสาวก็ไปช๊อบปิ้งกันโดย วาทินเรียกรถตู้ที่บ้านมาบริการ ส่วนตนเองและธารา ขับรถกลับไปที่ทำงาน

“เอ่อ พี่ทินครับ เย็นนี้ผมว่าจะพาเมย์ไปทานข้าว”
“อื้อเอาซิ เราจะไปร้านใหนกันดีครับ”
“เอ่อ...พี่ครับ ผมหมายถึง ผมกับเมย์”
“......”

“พี่ทินครับ ผมขอพาเมย์ไปทานข้าวนะครับ” มาคิดอีกที ทำไมผมจะต้องพูดเหมือนขออนุญาตพี่ทินด้วย

“ครับ........ก็ตามสบายครับ พี่ก็นึกว่าเราจะไปกันทั้งหมด ยังไงอย่ากลับดึกนะครับ เพราะพรุ่งนี้เราต้องออกกันแต่เช้า” ปากก็พูดอนุญาตไปอย่างนั้น แต่ในใจซิ ร้อนจนแทบอยากจะกระชากคนน่ารัก มาจูบหนัก ๆ ลงโทษที่คิดว่าเขาจะยอมให้ไปกันเมย์ง่าย ๆ นะเหรอ ไม่มีทาง

หลังจากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลย ธาราลอบชำเลืองมอง พี่ชายที่ปกติ ขี้เล่น ใจดี นิ่งเงียบไปอย่างน่าใจหาย สายตามองตรงไปที่ถนน นี่เขาสับสนอะไรอยู่ เขาพยายามติดต่อเมย์มาตลอด ทำไมเวลานี้ เมย์มาหาเขาถึงเมืองไทย ทำไมเขาถึงรู้สึกใจวูบหวิว บอกไม่ถูก




“เมย์ครับ ขอโทษนะครับ น้ำเพิ่งประชุมเสร็จ...”
“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่น้ำมารับเมย์ที่โรงแรมนะกี่โมงค่ะ”

“เอ่อ ไม่ใช่ครับเมย์ น้ำจะโทรมาบอกว่า กรรมการกรณ์ ต้องออกไปต้อนรับลูกค้าข้างนอก ท่านเลยวานให้ผมไปด้วย ...คิดว่าคืนนี้คงไม่ได้ไปรับเมย์ ไปทานข้าวแน่เลย เมย์หาอะไร ทานที่โรงแรมไปก่อนละกัน พรุ่งนี้น้ำจะไปรับตอน 6 โมงเช้านะครับ”

“....งั้นเหรอค่ะ ก็ได้ค่ะ........ว่าแต่น้ำไปกับคุณกรณ์ 2 คนเหรอค่ะ?” น้ำเสียงที่ฟังดูหงอยไป แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะก็เข้าใจว่าเป็นงาน

“อ้อ เปล่าครับ ไปกันหลายคน พี่ทินก็ไปด้วย”
“......”
“เมย์ครับ?”

“ค่ะ งั้นพบกันพรุ่งนี้นะค่ะ” หญิงสาวกัดฟันบอกคนรักออกไป แต่ในใจกลับร้อนรุ่ม เธอแน่ใจว่าการที่น้ำมารับเธอไม่ได้นั้น ไม่ใช่ความบังเอิญแน่ แต่เอาเถอะ เพราะอย่างไรก็ตาม น้ำเป็นคนดี มีความรับผิดชอบ เขาไม่มีทางจะทอดทิ้งเธอแน่

“น้ำครับ เสร็จรึยัง ไปกันได้แล้วครับ ทุก ๆ คนรออยู่”
“ครับพี่ทิน ...ผมเพิ่งโทรไปบอกเมย์ว่าไปรับเธอไม่ได้”

“โอ้ แย่จริง ใช่ ๆ น้ำบอกพี่แล้วนี่นาว่านัดกับเมย์ไว้ พี่ขอโทษที พี่ก็ลืมไป เอางี้ เดี๋ยวพี่รีบไปบอกคุณกรณ์ว่าน้ำไม่ว่างนะครับ” ตุ๊กตาทองต้องเป็นของผมแน่ครับ ก็ทั้งสีหน้า และน้ำเสียงที่สุดแสนจะสมบทบาท ผมเอาคุณกรณ์มาเป็นข้ออ้าง คนขยัน และขี้เกรงใจอย่างน้ำไม่มีทางปฏิเสธแน่

“ไม่ครับพี่ ไม่เป็นไร ผมไปได้ ยังไงพรุ่งนี้เราก็จะไปเที่ยวกันอยู่แล้ว” นั่นไง ผมบอกคุณแล้ว

“งั้นก็รีบไปกันเถอะครับ” ธาราที่กำลังเดินมุ่งไปข้างหน้า ไม่มีทางเห็นแน่ ว่าตอนนี้ ชายหนุ่มที่เดินตามหลังมา มีหน้าตากระหยิ่มยิ้มย่องขนาดใหน นี่ไม่รวม หู กับหางเดวิล ที่สะบัดไปมานะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 22-02-2014 15:08:10

โถ น่าสงสารน้องน้ำคนซื่อ(ที่สุดในเรื่องอะ) ถูกชิงตัวไปมาน้องน้ำยังไม่รู้อิโหน่อิเหน่
มีแต่นักแสดงตุ๊กตาทองอยู่รอบตัวทั้งนั้น แม้แต่สองสาวฝ่ายสนับสนุนพี่ทิน
อย่างงี้น้องเมย์ก็โดนรุมอะดิ (อิอิ สม) แต่น้องเมย์เธอคงไม่แคร์ เพราะยังไงแค่ออดอ้อนน้องน้ำก็ใจอ่อนล่ะ
แล้วอย่างที่ว่าถ้าไม่มีเหตุอะไรโอกาสที่น้องน้ำจะเป็นฝ่ายบอกเลิกน้องเมย์ก่อนคงเป็นไปได้ยาก
มันต้องมีตัวแปรแน่ ตอนนี้หวังพึ่งเพื่อนเชนของพี่ทินนะ ยังไงช่วยมาดึงน้องเมย์ไปทีเถอะ
เอ๊ หรือน้องเมย์จะยอมถอยถ้ารู้สึกว่าน้องน้ำไม่มีใจให้แล้วจริง ๆ
รอติดตามแผนการ(เจ้าเล่ห์)รัก ของพระเอกตุ๊กตาทองอย่างพี่ทิน และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า
 :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 20 แขกอีกคนที่คาดไม่ถึง
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 24-02-2014 16:30:00

ตอนนี้จะมี ตัวละครที่เคยมีมาแต่เสียง แต่ตอนนี้เขาจะเข้ามามีบทบาทอย่างที่คุณ ๆ อาจจะ คาดถึง :mew5:
มาติดตามปฏิบัติการล่อลวงน้องน้ำ ให้ตกหลุมรัก  :m3: (จนขึ้นมาไม่ได้) ของพี่ทินกันต่อดีกว่า

***************************************************

(http://www.hotelthailand.com/hotel-photos/phi-phi-islands/phi-phi-villa-resort/pic2-restaurant.jpg)

แผนที่ 20 แขกอีกคนที่คาดไม่ถึง

ทุกคนตื่นแต่เช้า เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางด้วยรถตู้ วาทินตื่นเช้าเป็นนิสัยจึงไม่ค่อย มีอาการง่วงมาก นั่งเบาะหน้า กับนายสน คนขับรถ หลังจากแวะรับเมย์ที่โรงแรมแล้ว รถตู้ก็วิ่งตรงสู่เป้าหมาย

ชายหนุ่มหันหลังไปมองก็เห็น พวกน้องสาวนั่งหลับหัวชนกัน มีผ้าห่มผืนหนาคลุมไว้ทั้งสองคน อื่อ....เตรียมพร้อมมากน้องพี่ ส่วนน้ำกับเมย์ ยังไม่หลับ นั่งคุยกันเบา ๆ นาน ๆ ทีน้ำก็จะเงยหน้ามามองเขาบ้าง พอสบตากันน้องจะหลบตาทันที ผิดกับเมย์ ที่พอมองมาก็จะจ้องเขาอย่างกับจะกินหัว

กว่าจะถึงโรงแรมที่เกาะ ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว วาทินติดต่อกับทางโรงแรมไว้ก่อนแล้ว พอไปถึงอาหารเที่ยงก็พร้อมเสริฟทันที ตัวห้องอาหารยื่นออกไปที่ชายหาด วันนี้อากาศไม่ค่อยร้อนมาก ลมทะเลพัดเอื่อย ๆ ตลอดเวลา วาทินนั่งที่หัวโต๊ะ ด้านขาวเขาคือน้ำ และเมย์ นั่งหันหน้าไปทางชายหาด ส่วนวิ กับนุช นั่งด้านซ้าย หันหน้าไปทางเข้าห้องอาหาร

“อาหารทะเลที่นี่สด อร่อยมากเลยค่ะพี่ทิน” นุชเจริญอาหาร เพราะอาหารทะเลที่หลากหลาย น่ากินสุด ๆ

“อร่อยก็กินเยอะ ๆ นะจ๊ะ นุชนะผอมเกินไปแล้ว ดูอย่างยัยวิซิ กินอย่างกับพายุ” ส่งยิ้มหวานให้ ว่าที่ (น้อง) เมีย ด้วยความเอ็นดู นุชดูตัวเล็ก บอบบางมากเลย ถ้าเทียบกับน้องสาวของเขาแล้ว

“พี่ทินอย่ามาว่าวินะ เดี๋ยวไปเล่นน้ำก็หมดแล้ว” วิทิตา ที่คอยแกะกุ้งแกะปูให้คนรักด้วย กินเองด้วย ว่าค้อนพี่ชายกลับมา

“เมย์ได้ข่าวว่าพี่วาทิน จะหมั้นกับน้องนุชหรือค่ะ”

“.......” การสนทนาชะงักลงทันที เมื่อหญิงสาวโพล่งขึ้นมา ทุกสายตาหันไปมองหญิงสาวด้วยต่างนา ๆ ความคิด

“เอ่อ....... จริง ๆ แล้ว .......ตอนนี้พวกเราอยู่ระหว่างศึกษาดูใจกันอยู่นะครับ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอนครับ” เอาละซิ ศัตรูหัวใจเริ่มเปิดฉากโจมตีแล้ว

“มันก็จริงนะค่ะ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน แต่ถ้าได้พี่ทินเป็นคู่ นุชคงน่าอิจฉาน่าดูเลย ยังไงเมย์ก็ยินดีล่วงหน้าเลยนะค่ะ” หญิงสาวพยายามตอกย้ำ ให้ธาราได้ยิน เพื่อให้เขาได้คิด

“อย่าเพิ่งรีบยินดีเลยครับคุณเมย์ ของอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับคนสองคน ที่มีความรักให้กัน ถ้าเรารักกันมากพอ เราจะฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ ไปด้วยกันได้แน่” หนอย เล่นตอกย้ำกันอย่างนี้เหรอ.......หันไปมองคนดี ก็เห็นว่าก้มหน้าก้มตากินอยู่ เหมือนจะไม่สนใจอะไร แต่ผมว่าน้องคงกำลังฟังอยู่

“....” ทุกคนเงียบฟังการโต้ตอบไปมาระหว่าง วาทิน กับเมย์ โดย นุชและวิ ลุ้นกันสุดตัว ส่วนน้ำซึ่งได้ฟังบทสนทนา ก็พลอยรู้สึก ใจหาย เขารักน้องสาวมาก อยากให้ได้คู่ครองที่ดี และปกป้องน้องเขาได้ ซึ่งพี่ทิน ก็ดีพร้อม และมีคุณสมบัติครบถ้วน แต่ทำไมใจของเขาถึงไม่รู้สึกอยากสนับสนุนความรักของน้องเลย.............หรือเพราะว่านุชยังเด็กเกินไป

“แล้ว จะแน่ใจได้อย่างไรค่ะว่ามันเป็นความรักจริง ๆ ไม่ใช่แค่หลง หรือกำลังเห่อของเล่น แปลก ใหม่” เมย์ยังไม่หยุดบทสนทนา เพื่อโจมตีต่อไป






“ก็ถ้าเลิกวิ่งหนี แล้วหันมามองดูด้วยหัวใจคุณก็จะรับรู้ได้ถึงความรักว่ามีอยู่จริง”

เสียงทุ้มที่สอดแทรกเข้ามา ทำให้คนทั้งโต๊ะหันไปมองทางเข้าห้องอาหาร หนุ่มหล่อ รูปร่างสูงใหญ่ ท่าทางสำรวย เดินเข้ามายืนด้านหลังเมย์ โดยสายตาจับจ้องไปที่หญิงสาว ตลอดเวลา

“เฮ้ย ไอ้เชน มาถึงนานยังว๊ะ” วาทินลุกไปตบบ่าตบไหล่เพื่อนรัก
“ฮ่าๆๆๆ ถึงก่อนมึงอีก กูไปเดินถ่ายรูปรอบ ๆ บริเวณมา พนักงานเพิ่งไปบอกว่าพวกมึงมาแล้ว กินไม่รอกูเลยนะ”

“เอ้า ๆ ว่ากูอีก อุตสาห์ชวนมา เอ่อ ขอแนะนำ นะครับ นี่เชน เพื่อนพี่ มันเพิ่งกลับมาเมืองไทย…แล้วนี่ ยัยวิ น้องกู มึงคงจำได้”

“จำได้ซิ แม่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบของพี่ โตขึ้นมาเป็นสาวสวยเชียวนะครับ” ยิ้มหล่อให้น้องสาวเพื่อน เห็นกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ตอนเด็ก ๆ สวยงามอย่างกับตุ๊กตา ไปใหนมาใหน มีแต่คนรุมล้อม แต่ฤทธิ์เดช เธอก็มีไม่น้อย ที่สำคัญทั้งซน ทั้งร้าย

“พี่เชนค่ะ ขอเถอะค่ะ ไปเรียนต่างประเทศหลายปี สำนวนยังยี่เกไม่เปลี่ยน” วิทิตา แซวเพื่อนพีชาย ที่สนิทกันดี เพราะเห็นกันมาตั้งแต่จำความได้ กลุ่มเพื่อนพี่ชาย ที่มีแต่คนหน้าตาดี มีฐานะ

“ฮ่ะๆๆๆ แรงส์นะเรา ว่าพี่อย่างนี้ หักคะแนนความสวย 10%” ชายหนุ่มหัวเราะร่า

“อย่ามัวแต่คุยกันเอง นี่น้องนุช เพื่อนรักยัยวิ และเป็นน้องสาวของ น้องน้ำ ทั้งคู่เป็นลูกของเพื่อนสนิทพ่อกูด้วย” เหมือนจะเน้นคำกลาย ๆ ให้เพื่อนรู้ว่าคนนี้ ห้ามจีบ เพราะเป็นน้องสะใภ้กู ซึ่งเชนเองก็รู้รสนิยมของน้องสาวเพื่อนรักดี

“สวัสดีครับ พี่เชน / สวัสดีค่ะ พี่เชน”
“ว๊าว น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลย” เหมือนที่กูบอกเลยใช่มั๊ย

“และสุดท้าย คุณ.....” วาทินขยับจะแนะนำเมย์

“คนนี้ไม่ต้องแนะนำหรอก กูรู้จักดี................ อ้อ ไม่ใช่ ต้องบอกว่า เรารู้จักกันดี ใช่มั๊ยครับ น้องเมย์” เชนเลื่อนเก้าอี้อีกด้านของเมย์ แล้วลงนั่งพร้อมทั้งหันไปมองหญิงสาว ที่ไม่ได้หันไปมองเขาเลย นับตั้งแต่เขาปรากฏกายขึ้น

“….อ้อ ไม่ต้องงงครับ ก็บ้านผมอยู่ใกล้มหาลัยที่เมย์เค้าเรียนอยู่ตอนนี้นะครับ” บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนทำให้คนทั้งโต๊ะ รวมทั้งธาราทำหน้าขมวดมุ่น เขาเลยต้องพูดอะไรต่อเพื่อกลบเกลื่อน

หญิงสาวไม่ตอบอะไร หันไปจ้องหน้าเชน ด้วยดวงตาวาวโรจน์ แล้วลุกขึ้นยืน “ขอโทษนะค่ะ เมย์อิ่มแล้ว รู้สึกเหนื่อยด้วย ขอตัวไปพักในห้องก่อนค่ะ พี่วาทินคะ เมย์พักห้องใหนค่ะ”

“เอานี่ครับกุญแจห้องคุณเมย์”  วาทินล้วงกระเป๋าสะพายหยิบกุญแจห้องพักส่งให้กับหญิงสาว
“เมย์พักกับใครค่ะ?” สาวสวยมองกุญแจก่อนที่จะถามตามที่สงสัย

“ของเมย์เป็นห้องเดี่ยวครับ” ชายหนุ่มตอบหน้านิ่ง
“อ้าวแล้วคนอื่นๆ ละค่ะ พักห้องล่ะคนหรือค่ะ?”

“วิพักกับนุช ........... ส่วนน้ำ.......ก็พักกับพี่ครับ”
“ทำไมไม่ให้เมย์พักกับน้ำล่ะค่ะ แล้วพี่ก็พักกับพี่เชน” เอาแล้วซิ ไอ้พี่วาทินจอมเจ้าเล่ห์ คิดจะแยกน้ำออกจากเธอล่ะซิ

“เอ่อ.....คงไม่เหมาะมั้งครับน้องเมย์” เป็นเชนที่ตอบคำถามแทน

“แล้วพี่เชนเกี่ยวอะไรด้วยละค่ะ” หันไปมองค้อนตาขวาง
“.......พี่เหรอ? พี่เกี่ยวสุด ๆ เลยล่ะ”

“ขืนให้นอนห้องเดียวกับไอ้ทิน คงฝันร้ายทั้งคืนแน่” ขวัญผวาล่ะซิไม่ว่า ถ้าไปแยกมันกับน้องน้ำสุดที่รักของมัน มันเล่นผมตายแน่

“เอ๋ หรือว่าพี่เชนก็โดน.....” อุ๊บ ปิดปากตัวเองเกือบไม่ทัน ธาราเกือบหลุดปากไปแล้วว่าโดนลวนลาม เหมือนกันเหรอ

นาทีนั้น ทั้งโต๊ะหันมามองผมกันหมดเลยอ่ะ .........เอาไงดีว๊า (ไม่รู้ตัวหรอกว่าตอนนี้หน้าแดงสุด ๆ ) ลนลานหันไปมองคนพี่เพื่อขอความช่วยเหลือ

“.....พี่.....พี่นอนดิ้นนะครับ น่าอายจัง” โฮ พี่ทินครับขอบคุณครับที่ช่วยกู้สถานการณ์

“งั้นเมย์ขอตัวก่อนนะคะ” ร่างน้อยชักสีหน้า ไม่พอใจ เพราะไม่มีใครสนใจหล่อนเลย กระทั่งน้ำยังไม่ได้หันมาสนใจเธอเลย (งอนแล้วนะย่ะ)

“เมย์ครับ เดี๋ยวน้ำไปส่ง” ธาราจะลุกไปส่งหญิงสาว แต่คเชน ลุกขึ้นก่อน และยกมือห้ามไว้

“น้องน้ำยังทานไม่เสร็จเลย ให้พี่ไปส่งดีกว่าห้องพี่อยู่ใกล้ๆ กัน พี่ก็ว่าจะไปพักก่อน วันนี้มากันเหนื่อย ๆ ก็ต่างคนต่างพักกันตามสบายละกัน พรุ่งนี้จะได้เอาเรือออกไปดำน้ำกัน”เชนกล่าวอย่างกับเป็นเจ้าของโรงแรม ก็เพราะเขามาที่นี่กับวาทินประจำ จนแทบจะสั่งพนักงานทั้งโรงแรมได้อยู่แล้ว เขารีบเสนอตัว เพราะประสงค์จะคุยกับหญิงสาวตามลำพัง แต่เมย์ไม่อยากคุยด้วยจึง รีบหันหลังเดินออกจากห้องอาหารไป

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 01-03-2014 14:11:51

พี่เชนนี่ท่าจะเป็นความหวังที่พึ่งพาได้นะเนี่ย มาแป๊บเดียวทำน้องเมย์ถอยทัพไปเลย
ไม่งั้นพี่ทินคงถูกน้องเมย์แหย่เรื่องน้องนุชอีกนาน เดี๋ยวน้องน้ำจะเศร้าไปกว่านี้
แล้วในเมื่อพี่เชนตามไปเคลียร์กะน้องเมย์ พี่ทินก็ได้อยู่กะน้องน้ำสองคนแล้วสิ
แถมพักห้องเดียวกันอีกแล้ว งั้นต้องเคลียร์เรื่องน้องนุชให้น้องน้ำสบายใจด้วยไหมน้า
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4:  :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 21 รักของเขา รักของเธอ และรักของเรา
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 01-03-2014 19:02:45

คงต้องมาดูกันซิว่า พี่เชน จะมาทำให้เรื่องดีขึ้น  หรือแย่ลง  :hao5:
แต่ที่แน่ ๆ พี่ทิน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพื่อนมาช่วย หรือมาให้ช่วย  :hao4: ก็ยังคงเดินหน้าต่อไป
ส่วนน้องน้ำเรา ตอนนี้ก็จะมีบทบู้ให้ซักนิด  :เฮ้อ: มาดูกันว่าจะบู้ขนาดใหน
เอาใจช่วยทุก ๆ คนให้ผ่านพ้นวิกฤต ความรัก กันด้วยนะจ๊ะ  :110011:

*******************************************************

(http://www.bloggang.com/data/prittyguide/picture/1341124786.jpg)

แผนที่ 21 รักของเขา รักของเธอ และรักของเรา

หญิงสาวก้าวเท้าเดินไปที่ห้องพักอย่างเร่งรีบ ไม่สนใจชายหนุ่มที่สาวเท้าตามมาติด ๆ พอถึงมุมปลอดคน คเชนคว้าตัวหญิงสาวเข้ามาแนบอก

“เมย์ ฟังพี่ก่อนนะครับ”
“ปล่อยเมย์ค่ะ พี่เชน เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว” ร่างน้อยดิ้นพรางทุบที่แขนที่อกของชายหนุ่ม

“มีซิ มีเยอะด้วย เมย์ช่วยฟังพี่อธิบายหน่อยได้มั๊ยครับ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายดิ้นไปมา คเชนจึงกอดรัดแน่นขึ้น เพราะอยากให้หญิงสาวในอ้อมกอดเย็นใจลงเพื่อจะได้พูดคุยกันด้วยสติ

“ไม่ค่ะ ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ความจริงมันปรากฏอยู่แล้ว เมย์มันโง่เองที่หลงเชื่อคำพี่” เมื่อสู้แรงไม่ได้ เธอจึงยกมือขึ้นปิดหู ไม่อยากได้ยินคำหลอกลวงอะไรอีกแล้ว

“ไม่นะ เอ่อไม่ซิ จริง ๆ ตอนแรก พี่ก็กะจะแค่เข้าไปทำความรู้จักเมย์ เพราะไอ้ทินมันวานมา”
“ใช่ซิค่ะ พวกพี่รวมหัวกันหลอกลวงเมย์”
“ไม่ใช่นะครับ ที่พี่ทำไปเพราะพี่รั..”





ธาราที่ร้อนใจ เป็นห่วง ที่เห็นคนรักมีท่าทีแปลก ๆ จึงรีบ ๆ ลุกตามมาเมื่อเสร็จสิ้นมื้ออาหาร โดยมีวาทินตามมาติด ๆ

ภาพที่เห็นตรงหน้า พี่เชนกำลังโอบกอดเมย์อยู่ ทำให้เขาเลือดขึ้นหน้า วิ่งเข้าไปดึงพี่เชนออกจากเมย์ แล้วผลักจนพี่เชนหงายลงไปนั่งที่พื้น (ขอโทษครับ ผมอยากต่อยมากครับ แต่ต่อยไม่เป็นจริง ๆ ก็คนมันไม่เคยทะเลาะวิวาทกับใครมาก่อนนี่นา)

พี่ทินวิ่งเข้ามาจับตัวผมใว้ ส่วนเมย์ก็ตกใจ ขอบตาปริ่มน้ำตา ยืนมองผมด้วยสายตาวิตกกังวล พี่เชนลุกขึ้นมา เขาไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองอะไร

“พี่เชน จะทำอะไร เมย์เป็นแฟนผมนะครับ”
“...........” พี่เชนยังไม่พูดอะไร เอาแต่หันไปมองเมย์

“น้ำ ๆ พาเมย์เข้าห้องหน่อยค่ะ” หยาดน้ำใส ไหลอาบแก้มนวล หญิงสาวที่หน้าตาตื่นตกใจ ผวาเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่ม แล้วลาก ๆ ให้ธาราที่ยังงง เข้าห้องไปกับเธอ







“โธ่โว๊ย กูกับเมย์ก็เป็น....” คเชน เมื่อเห็นเมย์ เกาะแขนหนุ่ม (อดีต) คนรัก แล้วหายกันเข้าไปในห้อง ก็หัวเสีย

“เฮ้ย ใจเย็น ๆ เว๊ย มาทางนี้ เข้าไปคุยกันที่ห้องกูก่อน แขกอื่น ๆ เริ่มออกมาดูกันแล้ว”  วาทินลากเพื่อนซี้ไปคุยกันที่ห้องของเขา ซึ่งอยู่อีกฝากของโรงแรม








“กูรักเค้า มึงได้ยินมั๊ย” คเชน แทบอยากตะโกนให้ก้องโลก ว่าเขารักหญิงสาวคนนั้นมากเพียงไร
“...เอ่อ...ชัดเจนมากเพื่อน” แต่มึงช่วยไปตะโกนให้ไกล ๆ หน้ากูหน่อยได้มั๊ย ไอ้ห่า

“เพราะมึงแหล่ะให้กูทำอะไรบ้า ๆ ก็ไม่รู้ ดูซิ ตอนนี้พูดอะไรไป เมย์ ก็ไม่เชื่อ ไม่ฟังกูอธิบายเลย” ชายหนุ่มเดินไปมา เหมือนหนูติดจั่น สติแตก ว่าโน้น ด่านี่มั่วไปหมด

“ไอ้เหี้ย มึงมาโทษอะไรกู กูแค่ให้มึงเข้าไปเก็บข้อมูล ส่วนที่เหลือ ก็มึงแหล่ะทำตัวเอง” วาทินที่ทนรำคาญไม่ใหว เลยยกขาถีบเพื่อนรักซะหน้าขมำ

“ก็ ก็ มึงไม่เคยเจอมึง ไม่รู้หรอก” คเชนที่ยังดราม่าไม่เลิก หันมาทำตาปริบ ๆ มอง จนวาทินรู้สึกว่ามึงมันนางเอ๊ก นางเอก อีเชน

“อะไรว่ะ” ทำหน้าเหม็นเบื่อกลอกตาไปมา ไอ้เชนมึงนี่เรื่องเยอะจริง ๆ
“รักแรกพบไง” ทำหน้าตาจริงจัง เดินเข้ามาจับไหล่เพื่อนรัก

“..............”

“ตอนได้รับข้อความจากมึง พอดีกูว่าง กูก็เลยแว๊บห้องแลปของมหาลัย ไปดูเป้าหมาย กะแค่ไปดู ไม่ได้หวังจะเก็บข้อมูลอะไรให้มึงหรอก...............…แม่ง แต่จุดใต้ตำตอ กูดันไปทักเขาเพื่อจะถามหาเขา.............วินาทีที่เมย์หันมา หัวใจกูเหมือนถูกกระชากอย่างแรง ผู้หญิงกูเจอมาเยอะแล้ว จะสวยขนาดใหน เซ็กซี่ขนาดใหน กูก็ผ่านมาหมดแล้วมึงก็รู้ แต่กูเหมือนได้เห็นภาพ ผู้หญิงคนนี้ ยืนเคียงข้างกูในอนาคต ในฐานะภริยานักการทูตเลยนะเว๊ย”

วาทินอึ้งไป 10 วิ.........ไม่เคยบ้านมึงซิไอ้ลูกขี้ทูต เขาเองก็เพิ่งผ่านประสบการณ์ รักแรกพบ จนต้องตะเกียกตะกายให้ได้เขามา ไม่ว่าจะด้วยเล่ห์ หรือด้วยกล

“มึงต้องช่วยกูนะเว๊ย กูรักเค้าจริง ๆ เรามีอะไรกันแล้วด้วย” คเชนถลามาจับเข่าเพื่อนที่นั่งอยู่ทีโซฟา ทำหน้าขอความเห็นใจสุดชีวิต (แต่ในความคิดของวาทิน ไม่ว่ามึงจะทำหน้าน่าสงสารยังไง ก็ดูกวนบาทาอยู่ดี)

“แล้วเค้ารักมึงมั๊ย?” คำถามที่ทำให้หัวใจตัวเองไหววูบเช่นกัน น้ำรักเขาบ้างมั๊ย?

“...ให้กูพูดเองมันเหมือนเข้าข้างตัวเองว่ะ แต่เค้ารักกูแน่นอน”
“มึงเอาอะไรมามั่นใจว่ะ”

“ก็มึงคิดดู ก่อนจะความแตก เธอยอมตกลงเป็นแฟนกูแล้วนะเว๊ย ถ้าเค้าหวังอะไรจากกู เค้าไม่เลิกกับกูง่าย ๆ หรอก มึงก็เห็น ผู้หญิงมากมาย พยายามจับกูน่าดู ขนาดรู้ว่ากูเอาเล่น ๆ แม่งยังยอมเลย” ใช่ครับ ไอ้เพื่อนลูกขี้ทูตของผม คนนี้ ประวัติเรื่องหญิงไม่ธรรมดา ขนาดดารา นางแบบ ระดับโลก แม่งยังคั่วมาแล้วเลย

“เธอก็ยอมมึงนี่นา” ใหนตอนบอกกูทางอีเมล์ มึงบอกเค้าอ่อยมึงก่อน

“ก็กูเพียรจีบเค้าอยู่นานเลย กว่าเค้าจะยอมรับรักกู”
“อ้าว เหี้ยล่ะ ไม่เห็นเหมือนที่มึงบอกกูเลย”

“ก็กูไม่อยากบอกมึงนี่ กูก็อยากให้มึงทำสำเร็จ ให้เธอเลิกกับแฟนให้ได้”
“….โห มึง ไอ้พระเอก ถ้าความไม่แตก กูก็เป็นผู้ร้ายคนเดียวเลยดิ กูว่าที่เค้ายอมคบมึง เพราะเค้าอยู่ห่างน้ำ คงจะเหงามากกว่า”

“กูก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น แต่...กูรักเค้ามาก ผู้หญิงคนนี้ ท่าทางมั่นใจในตัวเองสูง แต่กูรู้ดีว่าเค้าไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่แสดงออกหรอก เค้าเป็นคนน่าสงสาร น่าทะนุถนอม” สายตาของชายหนุ่ม เหม่อลอยไปยังหญิงอันเป็นที่รัก

“เฮ้อ ปวดหัว เออ ๆๆ เดี๋ยวกูจะช่วยมึง................. กูว่ามึงต้องการสถานที่ที่จะคุยโดย เมย์ไม่สามารถหนีไปใหนได้ว่ะ” เหมือนจะนึกอะไรดี ๆ ออก

“ไอ้ทิน เพื่อนรักกกกกกกกกกก กูรักมึงว่ะ กูกะแล้วว่ามึงต้องมีแผนการดี ๆ ก็มึงมันเจ้ากรม แผนการณ์นี่นา” แค่ได้ยินว่าเพื่อนจะช่วยก็แทบจะถลาเข้าไปกอดเพื่อนเลิฟ

“ไอ้เหี้ย ไปไกลๆ ตีนกูเลย ขนลุก” แต่อีกคนดูจะขนลุก จนต้องรีบ ๆ ยกเท้าขึ้นมากันมันเข้ามาใกล้

“แล้ว ไอ้เอก เป็นไงบ้างว่ะ” พอเริ่มคลายกังวล เพราะเพื่อนนักวางแผนประจำกลุ่มยอมช่วย ก็ทำให้เขาคิดไปถึงเพื่อนซี้ อีกคนหนึ่ง

“มัน สบายไปแล้ว เมีย 1 ลูก 3 ตอนนี้ ไม่มีเวลาให้เพื่อนแล้ว” มาเที่ยวก็ว่าจะชวนมันหรอก แต่ติดที่ลูก ๆ มันนี่ซิ ซนชิบ

“ไอ้เวรนี่มันเครื่องปั๊มลูกรึไงว่ะ 4 ปี 3 คน” คเชนหัวเราะก๊าก ก็ตอนได้ลูกคนแรก เขาไปเยี่ยมมันหน้าตาดูตื่นเต้นมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย ขนาดอุ้มลูกยังเกือบตก จนเมียมันบอกงดอุ้มลูกจนกว่าจะหายตื่นเต้น

“ฮะ ๆ มึง ก็อย่ายอมแพ้ล่ะ” วาทินหัวเราะ พลางตบไหล่เพื่อนรัก

“ว่าแต่กู แล้วมึงล่ะ พ่อมึงไม่ช็อกตายเหรอ ถ้ารู้ว่าพวกมึง คงไม่มีหลานให้แกแล้ว”
“............”

จริง ๆ ผมก็เริ่มคิดซักพักแล้ว เรื่องลูก............พ่อต้องอยากได้หลานแน่ ถ้าผมกับนุชแต่งงานกัน น่ากดดันจริง ๆ ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 03-03-2014 23:27:29

เอ่อ นั่นเรียกว่าบู้แล้วเหรอน้องน้ำ แค่ผลักให้ล้มเนี่ยนะ  555
แล้วรู้สึกพี่ทินจะมีภารกิจรอบด้านเลยนะ ไหนจะต้องพยายามเข้าหาน้องน้ำ 
กีดกันน้องเมย์  ผลักดันเพื่อนเชนให้สมหวังในรักแรกพบ (ซึ่งอันนี้ถ้าสำเร็จพี่ทินคงได้ผลประโยชน์เต็ม ๆ)
แล้วยังเพิ่มเรื่องหลานให้พ่ออีก ก็ถ้าแต่งกันปลอม ๆ จะมีลูกได้ไงละเนอะ
ในเมื่อปัญหารอบด้านแบบนี้ เจ้ากรมแผนการณ์อย่างพี่ทินคงต้องคิดหนัก
แต่ด้วยความเจ้าเล่ห์ที่มี(ชื่นชม)พี่ทินคงเอาอยู่สินะ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า
 :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 22 ความในใจของเมย์
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 07-03-2014 11:28:08

น้องน้ำขอกล่าว  :m13:"ผมผลักพี่เชนนี่ก็สุดกำลังแล้วนะครับ แต่พี่เค้าดูล้มไปเบา ๆ ประหนึ่งแค่เซเท่านั้น
ผมก็ผู้ชายนะครับ ออกกำลังกายก็ไม่ใช่น้อย แต่ทำไมดูจะไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเลย  :m21: (วัยรุ่นเซ็ง)"
พี่ทินขอกล่าว  :m19:"น้ำครับ ไม่ต้องห่วงนะครับมีอะไรพี่จะปกป้องดูแลน้องเองนะครับ  :try2:(เอ่อ พี่ทินเข้าเรื่องก่อน หยอดไว้ที่หลัง เผลอเป็นไม่ได้ ตาคนนี้) อ่อครับ ไม่ต้องห่วงนะครับทุก ๆ คน ไม่ว่าจะเป็นภารกิจใหนๆ วาทินซะอย่าง รับมือได้ครับ" :a2:

ส่วนตอนนี้ก็ เป็นเรื่องของน้องเมย์ล้วน ๆ  :o11: มาลองตามติดชีวิตเธอหน่อยเถอะว่าอะไรทำให้เธอเปลี่ยนใจ

ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะค่ะ :n1:


*************************************************************************





(http://www.scholarship.in.th/wp-content/uploads/2014/10/University-of-Sydney.jpg)

แผนที่ 22 ความในใจของเมย์

ภายในห้องของเมย์

เมย์ นั่งเงียบไม่พูดไมจา ก้มหน้าไม่ได้สบตา คนเคยรัก             



ใช่ เธอรักน้ำจริง ๆ ทำไมจะไม่รักล่ะ ก็เขาเป็นคนดี ใจดี เอาอกเอาใจ เธอเสมอ แถมหล่อ และรวยด้วย ...........ใครจะว่าฉันเห็นแก่เงินก็คงไม่ผิดซะทีเดียว ก็ทำไมละ ใคร ๆ ก็ต้องการเงินกันทั้งนั้นแหล่ะ พวกคุณนะมีเงินมีทอง มีกินมีใช้ ไม่เคยลำบากจะไปรู้อะไร

ชีวิตในวัยเด็กที่ สูญเสียพ่อ และแม่จากอุบัติเหตุ บ้านและเงินทอง ถูกญาติผ่ายพ่อ โกง ฮุบไปหมด แล้วเสือกไส ให้ฉันต้องไปอยู่ตามบ้านญาติฝ่ายแม่

ชักเห็นยุงบินมาแล้วซิ น้ำเน่าใช่มั๊ยล่ะ ชีวิตฉัน แต่ก็อยู่ได้ไม่เกินปีซักบ้าน ไม่มีเรื่องกับบรรดาผู้ปกครอง ก็ตีกันกับพวกลูกพี่ลูกน้อง

แต่ก็แค่นั้น ฉันไม่เอามาเป็นสาระในชีวิตหรอก ฉันพยายามตั้งใจเรียนเพื่อจะได้รับทุนการศึกษา รับทำงานพิเศษทุกอย่างเพราะต้องการเก็บเงิน เพื่อออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ฉันมุ่งมั่นทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาโดยตลอด

เจอทั้งคนดี คนเลว คนช่วยเหลือ คนหลอกลวง คนที่หวังประโยชน์ เอารัดเอาเปรียบจากฉัน แต่ฉันก็ยังประคองชีวิตรอดมาได้ จนได้มาพบกับน้ำ เขาเหมือนเจ้าชายจากนิทานเลยล่ะ หล่อ สุภาพ ใจดี ร่ำรวย ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาสนใจเด็กเรียน แว่นตาหนาเตอะอย่างฉัน ชีวิตก็ผลิกผันตั้งแต่ น้ำก้าวเข้ามา ทุกอย่างดีขึ้น ราบรื่น ฉันวาดแผนอนาคตว่า จะต้องแต่งงานกับน้ำแน่นอน





แต่......วันหนึ่ง น้ำหายไปจากชีวิตฉัน เขากลับไปทำงานที่เมืองไทย ฉันยังติดเรียนยังไม่จบ ตอนแรกฉันคิดว่าไม่เป็นไร แค่ปีกว่า ๆ ฉันก็จะจบแล้ว และจะกลับไปแต่งงานกับเขาที่เมืองไทย

แต่......................มันไม่จริงเลย ถึงเราจะโทรคุยกันเกือบทุกวัน แต่ได้ยินแค่เสียงไม่พอ ฉันเริ่มจิตตก คอยแต่คิดถึงตอนที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ขาดที่พึ่ง การมีน้ำอยู่ข้าง ๆ มาหลายปี ทำให้ภูมิคุ้มกัน ความโดดเดี่ยวที่เคยเข้มแข็งของฉันอ่อนแอลง ต้องผวาตื่นขึ้นมากลางดึกบ่อย ๆ เพื่อมาพบความจริงว่าฉันต้องอยู่คนเดียวโดดเดี่ยว ไม่มีน้ำอยู่ข้างกาย

เขายังอบอุ่น แต่อยู่ไกล จนช่วงหนึ่ง เสียงจากเมืองไทยหายไป.............ฉันคิดว่าเขาคงยุ่งกันงานใหม่ จึงไม่โทรไปกวน ...และรอ... รอ ........รอ

ระหว่างนั้น เพื่อนจากเมืองไทย ติดต่อมาทางเมล์ และได้แนบรูปจากนิตยสาร หนังสือพิมพ์ พาดข่าวที่ทำให้ฉันตาพร่ามัว “2 ตระกูลดัง เตรียมลั่นระฆังวิวาห์ ว่าที่คู่รักป้ายแดง” คนในรูป เป็นคนที่ฉันรัก ข้างกายเขา มีสาวสวย รูปร่างสูงโปร่ง งามสง่า ทั้งสองยิ้มให้แก่กันอย่างสดใส สมกันดั่งกิ่งทองใบหยก

ฉันไม่เชื่อ ๆ ฉันต้องได้ยินจากปากของน้ำ ว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงเหรอไม่ บางทีฉันอาจจะต้องกลับเมืองไทย







“คุณมินตรา อ้อ อยู่ที่นี่เอง ผ.อ. ให้มาตามครับ”
“อ่อ ค่ะขอบคุณค่ะ” ตอนนี้ใจฉันไม่อยู่ที่ตัวเองแล้ว ฉันอยากโทรหาน้ำ แต่ฉันต้องไปพบ ผ.อ.ก่อน ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า

ภายในห้องพักผ.อ.โครงการวิจัยของมหาวิทยาลัย นอกจาก ผ.อ.แล้ว ก็ยังมีชายต่างชาติวัยกลางคน หน้าตาดี ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ท่าทางเหมือนคนทำงานบริษัทใหญ่   ๆ ที่ใหนซักแห่ง นั่งอยู่อีกฝากของ ผ.อ.

“โอ้ คุณเมย์ มาแล้วเหรอ เชิญ ๆ ทางนี้ครับ”
“สวัสดีค่ะ ผ.อ. เรียกเมย์ มีอะไรจะให้เมย์ช่วยหรือค่ะ”

“เห็นมั๊ยครับ ผมบอกคุณแล้ว ว่าคุณมินตรา ขยันขันแข็ง ผมว่าเค้าเหมาะกันบริษัทคุณมากนะ อีริค”
“ครับ  น่าทึ่งจริง ๆ ไม่คิดว่าจะมีนักวิทยาศาสตร์ แสนสวย อยุ่ในห้องแล็ป ของมหาลัยเก่าแก่ อ้อ ขอโทษที่เสียมารยาท ผม อีริค เครช จากบริษัท XXXXXXX ครับ”

“ค่ะ ฉันมินตรา พรศิลา ค่ะ เรียกเมย์ ก็ได้ค่ะ ฉันรู้จักบริษัทคุณ มีห้องแล็ปใหญ่ ที่ทันสมัยที่สุด ในเมืองนี้”
“ขอบคุณที่ชมครับ”

“โอ้ อย่างนี้ก็คุยกันง่าย ๆ หน่อย เมย์ ทางบริษัท เขาต้องการหัวหน้านักวิจัย ของโครงการ XXXX ผมเห็นว่ามันเป็นโครงการที่คุณรับผิดชอบอยู่ และคุณก็ทำได้ดีมากด้วย ผมจึงเสนอให้คุณรับงานวิจัย ของบริษัท”

อะไรนะ เหมือนเสียง รอบ ๆ ตัวฉัน มันดังอยู่ไกล ๆ ตำแน่งหัวหน้างานวิจัย ของบริษัทXXXXXXX ไม่อยากจะเชื่อเลย มันยิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 เลย ว้าว

ฉันไม่ลังเลที่จะตอบรับงานทันที แต่หลังจากฟังระยะเวลาทำงานวิจัย และบวกกับที่ฉันยังต้องเรียนอีก ทำให้ฉันคงไม่สามารถกลับเมืองไทย ไปอีกหลายปีเลย แล้วฉันจะทำยังไงดี ฉันกับน้ำ จะทำยังไงดี










“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าห้องแล็ป 3 ไปทางใหนครับ” จังหวะที่กำลังเหม่อลอยคิดอะไรไปเรื่อย ๆ ก็มีเสียงทักดังมาจากข้างหลัง

“อ้อ ข้างหน้านี่แหล่ะค่ะ มีธุระอะไรเหรอค่ะ ฉันเป็นเจ้าของโครงการประจำแล็ป 3 ค่ะ”
คนไทยนี่นา เห็นแว๊บแรกนึกว่าลูกครึ่ง ไม่ค่อยได้เห็นคนไทยตัวสูงใหญ่ขนาดนี้ ว่าแต่ทำไมเขาถึงนิ่งไปล่ะ?

“คุณค่ะ ว่าไงค่ะมีอะไรกับ ฉันรึเปล่า”
เขาเหมือนจะสะดุ้งเล็ก ๆ ฉันพึ่งสังเกต อีกอย่างว่า เขานอกจากจะสูงใหญ่ รูปร่างเหมือนนักกีฬาแล้ว ยัง รูปหล่อมาก คิ้วเข้ม ๆ ของเขาส่งให้หน้าเขาดูเข้ม ดวงตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากไม่หนาไม่บาง สีส้มซีด ยิ่งเขามองมาตรง ๆ ยิ่งทำให้รู้สึกหน้าร้อนวาบ เขายังไม่พูดอะไร เอาแต่มอง

“ตกลง ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัวนะคะ” ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาสนใจคนอื่นหรอก ต้องรีบ ๆ โทรไปหาน้ำก่อน

“เอ่อ เดี๋ยว ครับเดี๋ยว คุณครับ ไปทานข้าวกับผมนะครับ”
“.................” เอิ่ม อะไรกันนี่ จีบฉันเหรอ? ไม่มั้ง ฉันไม่เคยเจอเขามาก่อนนี่นา

“เอ๊ย ไม่ใช่ ขอโทษครับ อย่าเข้าใจผมผิด ผม ผม สน สนใจ คุณ เอ๊ย งานวิจัยของคุณ อยากจะพูดคุยด้วยนะครับ ถ้าไม่รังเกียจ เชิญไปทานอาหารค่ำกับผมนะครับ”
“คุณ....”

“ผม คเชนท์ พุธทอนันตกุล ครับ”
“พุธทอนันตกุล เอ๋ นามสกุลท่านทูตนี่ค่ะ?”

“อ้อ ครับ ผมเป็นลูกชายท่าน เรียกผม เชนก็ได้ครับ”
“คงไม่ได้หรอกค่ะ” หญิงสาวตอบกลับเสียงนิ่ง ๆ

“อ้าว ทำไมล่ะครับ” เป็นชายหนุ่มซะอีกที่รู้สึกกังวล กลัวหญิงสาวไม่สานต่อไมตรี
“ก็คุณ อายุมากกว่าฉัน คงเรียกแต่ชื่อเฉย ๆ ไม่ได้หรอกค่ะ ให้ฉันเรียกคุณว่าพี่เชนนะค่ะ แล้วเรียกฉันว่าเมย์ค่ะ” พูดจบ รอยยิ้ม สดสวย น่ารัก ก็ปรากฏ ทำให้คเชนยิ่งตะลึงค้าง









เรื่องราวหลังจากนั้นไม่อยากจะนึกถึง พี่เชนเข้ามาในชีวิตฉันอย่างรวดเร็ว เขาน่ารัก อารมณ์ขัน ช่างเจรจา เขาทำให้ฉันคลายเหงา ไม่ผวาตื่นขึ้นมากลางดึกอีกเลย

จนวันที่มีงานที่สถานทูต เขาชวนฉันไปในงานเลี้ยงด้วย เขาดูเป็นคนละคนที่ฉันรู้จัก เขาดูเป็นผู้ใหญ่ สุขุม และน่านับถือ ตอนนี้ ฉันเริ่มที่จะหวั่นไหว ฉันยังโทรหาน้ำอยู่ แต่นาน ๆ ที ไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับข่าวการหมั้นเลย หรือเขาต้องการจะปิดบังฉัน จริง ๆฉันอยากจะถามเขาไปตรง ๆ เลย แต่ก็อยากให้เขาบอกกับฉันเองมากกว่า

พี่เชนแนะนำฉันกับทุก ๆ คนในงานว่าฉันเป็นคนพิเศษของเขา ทำให้ฉันเป็นที่สนใจของทุกคนในงานเลี้ยง และทุกคนก็ให้เกียรติฉัน พูดคุยเป็นกันเอง แม้แต่กับท่านทูต คุณพ่อของพี่เชน และคุณแม่ของพี่เชน ยังแสดงความเอ็นดูฉันเป็นอย่างมาก ท่านบอกฉันว่า พี่เชน บอกท่านแล้ว ว่าวันนี้จะพาใครคนหนึ่งมาให้พ่อกับแม่รู้จัก และท่านก็ไม่รังเกียจที่ฉันจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของท่าน

บอกตามตรง ฉันตื้นตันใจมาก เด็กกำพร้า ที่ไม่มีอะไรเลย ต้องต่อสู้ดิ้นรนตัวคนเดียวมาตลอด กลับได้รับการยอมรับ และให้เกียรติ

ฉันคิดเปรียบเทียบกับน้ำโดยไม่ตั้งใจ ใช่ ฉันรักน้ำ....แต่ฉันก็..คิดว่าฉันรักพี่เชนด้วย

ฉันพยายามคิดเรื่องน้ำ
เขาเป็นคนดี ใจดี น่ารัก เขาควรจะได้รับสิ่งที่ดีกว่าฉัน ลึก ๆ ฉันรู้ดีว่าเขา จะแต่งงานกับฉันเพราะ เราเผลอ มีอะไรกัน เขาเป็นคนมีความรับผิดชอบ เขาจึงเอ่ยปากจะแต่งงานกับฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขารักฉันแค่ใหน แต่เราไม่เคยมีอะไรกันอีกเลย หลังจากที่มีอะไรกันครั้งแรก ฉันคิดว่าเขาคงไม่ได้รักฉันหรอก เขาแค่ต้องการรับผิดชอบเท่านั้น ส่วนฉันที่รักเขาก็ปล่อยไปตามน้ำ

แต่ ณ วันนี้ พี่เชน ผู้ชาย ที่รักฉันจริง ๆ และฉันก็รักเขา รวมทั้ง งานวิจัยที่ฉันรักมากกำลังจะเริ่มต้นที่นี่ ฉันคงไม่ได้กลับเมืองไทยอีกหลายปี

ฉันควรปล่อยน้ำให้เป็นอิสระ
กว่าจะกดโทรออกได้ ฉันนิ่งคานิ้วอยู่ที่หน้าจอมาพักใหญ่ ๆ แล้ว ฉันอยากให้เค้าคิดว่าฉันขอเลิกกับเขา เพราะฉันได้งาน และรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงาน ทำให้เราไปด้วยกันไม่ได้ ฉันไม่กล้าบอกเขาว่าฉันมีคนรักใหม่แล้ว ฉันละอายใจเกินกว่าที่จะให้เขารู้ว่าฉันมันเป็นผู้หญิงหลายใจ

(หวัดดีจ้า เมย์) เสียงของเขายังนุ่มนวล และอบอุ่น ใจฉันเริ่มสั่น นี่ฉันต้องเลิกกับผู้ชายที่แสนดีคนนี้จริง ๆ เหรอ
“แต่เมย์ว่าไม่ดีคะ...” จำต้องพูดเสียงแข็ง เพื่อให้ง่ายต่อการตัดใจ

(...เอ่อ ผมรู้ว่าผมผิดที่ไม่ได้โทรหาเมย์เลย ผมพึ่งเข้าทำงาน ยังมีอะไรต้องเรียนรู้มากมาย ทำให้ยุ่งมากเลยในแต่ละวัน...) ที่จริง ข้อนี้ฉันเข้าใจเขาดีทีเดียว เพราะช่วงงานวิจัยเริ่มใหม่ ๆ ฉันก็ยุ่งมาก

“คงยุ่งมากจริง ๆ เลยนะคะ แค่ยกโทรศัพท์หาเมย์ยังไม่ได้เลย” แต่ก็พยายามทำเสียงน้อยใจส่งไป

(อย่าน้อยใจนะ ผมสัญญาว่าต่อไปจะโทรหาเมย์ทุกวันเลยครับ) ขอบตาเริ่มร้อน ชายแสนดีคนนี้ ฉันคงต้องปล่อยมือเขาไป

“มีเวลาเหรอค่ะ” ยังต้องทำเป็นเสียงแข็ง ๆ ข่มน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา

(เอ่อ .... เมย์ มีอะไรหรือเปล่าครับ ผมรู้สึกว่าเมย์ไม่ได้แค่น้อยใจที่ผมไม่โทรหา) แต่ก็ไม่ไหว น้ำตาหยดแรกไหลรินอาบแก้ม

ต้องหยุดกลั้นน้ำตา และหายใจเข้าเพื่อเรียกสติ
“...น้ำ..น้ำ...กำลัง..จะแต่งงานกับผู้หญิงที่เมืองไทยใช่มั๊ยค่ะ”

(มย์เอาอะไรมาพูด ผมไม่ได้...)

ฉันตะโกนออกไปเพื่อกลบเกลื่อนน้ำเสียงที่เริ่มจะสั่นเครือ
“หนังสือพิมพ์ลงข่าวให้ครึกโครม ว่าสองตระกูลใหญ่ตกลงใจให้ลูกชาย ลูกสาวของพวกเขาหมั้นกันเร็ว ๆ นี้ นี่ถ้าเพื่อนเมย์ไม่ส่งข่าวมาบอก น้ำก็ยังคิดจะปิดบังเมย์ใช่มั๊ยค่ะ”

(เมย์ ๆ ฟังผมอธิบายก่อน ผมไม่รู้เรื่องการหมั้นเลยนะ คงเป็นพวกคุณพ่อเป็นคนจัดการ) เรื่องนี้ฉันรู้ดี เขาไม่มีทางทอดทิ้งฉันหรอก

“แล้วไงค่ะ น้ำก็คงจะบอกว่าขัดคุณพ่อน้ำไม่ได้ใช่มั๊ยค่ะ...น้ำทำอย่างนี้กับเมย์ได้ยังไง”  ขอโทษนะน้ำ ที่ต้องทำเหมือน น้ำเป็นคนผิด เมย์ขอโทษ

(เมย์ ๆ ผมรักเมย์นะ) คำนี้ของน้ำ เมย์อยากให้มันเป็นมากกว่าความรับผิดชอบ

“รักเมย์ แต่น้ำกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอื่นนะเหรอค่ะ อย่าพูดอีกเลย เมย์รับไม่ได้”

(หมายความว่ายังไงอ่ะเมย์ เราสัญญาว่าจะแต่งงานกันนะ) นั่นไง ก็เพราะสัญญา เพราะความรับผิดชอบ น้ำก็เลยจะแต่งงานกับเมย์ น้ำไม่ได้รักเมย์จริง ๆ หรอก

“เมย์รักน้ำนะ…………….” น้ำ เมย์รักน้ำจริง ๆ นะ แต่เพราะรู้ว่าน้ำเป็นคนดี เมย์จึงไม่อยากยึดน้ำไว้กับความรับผิดชอบ

“แต่เมย์ขอเลิกกับน้ำ เพราะยังไง ๆ เมย์ก็คงไม่กลับไปสู้รบปรบมือเพื่อแย่งน้ำที่เมืองไทยแน่ ตอนนี้มีบริษัทยายักษ์ใหญ่เค้ายื่นขอเสนอให้เมย์ทำวิจัย ซึ่งเมย์คงไม่ได้กลับไปเมืองไทยอีกนาน”

(เมย์ ...เมย์ พูดอะไรออกมา แล้วสัญญาระหว่างเราล่ะ) สัญญาที่ไม่ได้เกิดจากความรัก มันก็เหมือน โซ๋ที่ล่ามขา เราทั้งคู่ไว้

“น้ำค่ะ น้ำถามตัวเองก่อนดีกว่า ว่าน้ำอยากแต่งกับเมย์จริง ๆ หรือมันเป็นแค่ความรับผิดชอบ เพราะเรามีอะไรกันแล้ว เมย์ไม่ใช่ไม่รู้ แต่พยายามไม่รับรู้ว่าที่น้ำคบกับเมย์ก็เพราะต้องการรับผิดชอบ เมย์ขอบคุณน้ำนะ แต่คงพอแล้วล่ะ” น้ำที่รัก ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ทุกอย่าง แต่มันคงถึงเวลาสิ้นสุดแล้ว เมย์ไม่อยากให้น้ำต้องรับผิดชอบอะไรอีก น้ำให้เมย์ มามากเกินกว่าจะต้องมารับผิดชอบอะไรเมย์อีกแล้ว ขอบคุณที่ดูแลเมย์มาตลอด

ฉันตัดสินใจปิดเครื่องหลังจากนั้น แล้วเปลี่ยนเบอร์โทร เพื่อไม่ให้น้ำติดต่อมาได้อีก

หลังจากนั้นไม่นาน พี่เชนชวนฉันไปเที่ยวที่บ้านพักตากอากาศของครอบครัวเขาที่สวิส ฉันคิดว่าครอบครัวเขาจะไปด้วย แต่เขาบอกว่าพวกท่านจะตามไปอีกวัน

จากบรรยากาศสุดโรแมนติก และไวน์ รสนุ่ม หลังมื้อเย็น ทำให้เรามีอะไรกันจนได้ รสรักของพี่เชน เร่าร้อน รุนแรง และยอดเยี่ยม ผิดกับน้ำ (ก็คงไม่แปลก เพราะเป็นครั้งแรกของทั้งคู่) ฉันยอมรับว่ามีความสุขมาก คืนนั้นกว่าพี่เชนจะยอมให้ฉันได้นอน ก็เกือบเช้า





ฉันตื่นขึ้นมาตอน 7 โมงเช้า มันเป็นความสามารถพิเศษของฉันที่ไม่ว่าจะนอนกี่โมงก็แล้วแต่ ฉันสามารถตื่น 7 โมงเช้าได้เสมอ กวาดตามองไปรอบ ๆ ไม่เห็นแม้เงาพี่เชน เขาคงอยู่ด้านนอก พอจะขยับก็รู้สึกปวดแสบช่วงล่าง เริ่มหายง่วง สำรวจตัวเองที่มีร่องรอยรักเมื่อคืนแล้วก็ยิ่งเขินอาย พี่เชนคนบ้า แล้วจะมองหน้าพี่เขายังไงล่ะน่าอายจริง ๆ เหมือนหญิงใจง่ายไปหรือเปล่านะเรา

สายตาเหลือบไปเห็นโน้ตบุ๊คของพี่เชน เปิดอีเมล์ทิ้งเอาไว้ แล้วพี่เชนไปไหนนะ
ใจไม่ได้คิดจะแอบดูแต่พอลุกจากเตียง ก็เข่าอ่อน จนเซถลาไปเกาะโต๊ะไว้  พอเริ่มตั้งตัวได้ก็มองเห็นชื่อตัวเองในข้อความในอีเมล์ของพี่เชน ก็ต้องขมวดคิ้ว

จากที่ไม่ได้คิดจะดูก็กลายเป็นตั้งใจอ่านไป

ไม่อยากจะเชื่อ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นแผนแยกฉันกับน้ำ ของพี่เชน กับเพื่อนของเขาที่ชื่อวาทิน





โลกของฉันแตกเป็นเสี่ยง ๆ




ทุกอย่างมืดดับลง

ได้ยินเสียงเรียกชื่อฉันแว่ว ๆ มาแต่ไกล ใคร ๆ เรียกฉัน คุณพ่อ คุณแม่ เรียกหนูใช่มั๊ยค่ะ?

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 08-03-2014 11:12:16

โถ ชีวิตรันทดของน้องเมย์ นึกว่าเป็นคุณหนูไฮโซแต่เกิดซะอีก
ก็น่าสงสารน้องเมย์ละนะ เหมือนถูกทิ้งให้เหงาคนเดียวกับอดีตที่เลวร้าย
แล้วน้องน้ำก็ไม่ค่อยได้ติดต่อ(เพราะพี่ทินสินะ) แถมเจอข่าวแต่งงานของน้องน้ำอีก
พอพี่เชนที่แสนเพอร์เฟคเข้ามา น้องเมย์ก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดาแหละนะ
แต่ในเมื่อน้องเมย์รู้ว่าน้องน้ำทำทุกอย่างแค่เพื่อรับผิดชอบ เพราะงั้นน้องเมย์ก็น่าจะปล่อยน้องน้ำไปนะ
เอ๊ หรือจริง ๆ อยากกลับมาแก้แค้นพี่ทินมากกว่ามาทวงน้องน้ำคืนหว่า
และในเมื่อน้องเมย์ก็รักพี่เชนเหมือนกัน ถ้าพี่เชนแสดงความจริงใจว่าร้กน้องเมย์จริง
น้องเมย์คงให้อภัยพี่เชนได้ไม่ยากหรอกเนอะ ขอแค่โอกาสให้พี่เชนได้อธิบายอะไร ๆ ให้น้องเมย์เข้าใจก่อนก็พอ
ซึ่งพี่ทินก็คงต้องช่วยพี่เชนหาโอกาสนั้นแหละนะ เพื่อความรักที่สดใสของพี่ทินด้วยล่ะ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 23 ความลับ ระหว่างความรัก
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 11-03-2014 09:33:56

ได้รู้ปูมหลังของน้องเมย์แล้ว ก็หวังว่า ทุก ๆ คน คงเห็นใจน้องเมย์บ้างนะค่ะ :mew6: ลองคิดว่าถ้าเป็นตัวเอง จะมีแรงฮึด
ฝ่าฟันอุปสรรค :a1: หันมาตั้งอกตั้งใจเรียน แทนที่จะมัวแต่โทษดิน โทษฟ้า ทำตัวเหลวแหลก :freeze: จนหมดอนาคตรึเปล่า

มาติดตามความรักของพวกเขา ว่าจะเป็นไปในทิศทางใดกันต่อไปเลยจ้า :ped149:


************************************************************************


(http://phuket.anantara.co.th/uploads/hotels/rooms/Phuket_Two_Bedroom_Family_Pool_Villa-195.jpg)

แผนที่ 23 ความลับ ระหว่างความรัก



“เมย์ ..เมย์ครับ เมย์เป็นอะไรรึเปล่าครับ”

เหมือนมีแสงวาบเข้ามาที่ดวงตา ฉันกลับสู่ปัจจุบัน น้ำเขย่าไหล่ฉันเบา ๆ ฉันไม่รู้ว่าเหม่อไปนานแค่ใหน เรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา ผุดขึ้นมาในความคิด นี่ฉันทำอะไรลงไป ฉันควรจะต้องเลือกน้ำใช่มั๊ย หรือมันจะสายไปแล้ว

“น้ำ ค่ะ ขอบคุณค่ะ เมย์ ไม่เป็นอะไรแล้ว ” หญิงสาวค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจ เธอรู้สึกดีเสมอ เมื่อมีน้ำอยู่ใกล้ๆ

“เมย์ ครับ น้ำอยากจะคุยกับเมย์ จริง ๆ จัง ๆ ได้มั๊ยครับ” น้ำยังคงมองมาด้วยสายตาที่คอยเป็นห่วงเป็นใยเธอเสมอ

“น้ำค่ะ ขอเวลาเมย์ อีกนิดได้มั๊ยค่ะ” แต่ ณ ขณะนี้ ฉันไม่พร้อมจะตอบคำถามหรือพูดคุยอะไรกับเขา เพราะ ตัวฉันเอง ยังหาคำตอบให้กับตัวเองยังไม่ได้เลย

“.....ก็ได้ครับ” น้ำก็ยังเป็นน้ำ แสนดี และยอมตามใจหล่อนเสมอ

“ขอเมย์พักผ่อนก่อนนะคะ เมย์รู้สึกเพลียมากเลย” ยัง ยังไม่ใช่ตอนนี้ หล่อนยังไม่พร้อมจะพูดความจริงกับธารา ยิ่งเห็นคเชนปรากฏตัวที่นี่ ก็ทำให้เธอสับสนมากพอแล้ว เธอต้องการเวลาอีกนิด เพื่อสะสาง หมอกจาง ๆ ในใจเธอ

“เมย์ต้องการอะไร ก็บอกนะครับ น้ำจะจัดการให้” เห็นสีหน้าสาวคนรักซีด ๆ ไป ท่าทางจะเพลียจริง ๆ เอาเถอะยังไม่ต้องรีบคุยก็ได้ ให้เธอได้พักผ่อนก่อนก็ดี

ธาราจัดแจงให้หญิงสาวได้เอนตัวลงนอนผักผ่อน เขาดึงผ้าห่ม มาห่มให้เธอ แล้วลูบผมเบา ๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง





“ขอบคุณค่ะ น้ำ ขอบคุณมาก…ไม่ว่าเมื่อไหร่ น้ำก็ใจดีกับเมย์เสมอ.” เมื่อประตูปิดลงอีกครั้ง น้ำตาเมย์ก็ยิ่งไหลออกมาเป็นทาง เขาช่างแสนดีขนาดนี้ เธอยังจะทำร้ายเขาลงได้อย่างไร เธอควรจะตัดสินใจอย่างไรดี













หลังจาก น้ำออกมาจากห้องของเมย์แล้ว เขาก็คิดประมวลเรื่องราว ไปต่าง ๆ นา ๆ โดยเฉพาะเกี่ยวกับพี่เชน เขาคิดว่า เมย์ กับพี่เชน ต้องมีเรื่องอะไรกันแน่ ๆ






วาทินที่คุยกันกับเพื่อนเสร็จแล้ว ก็เดินไปดูการจัดงานของทางโรงแรม เพราะกำลังจะมีงานแต่งงานใหญ่ ในวันมะรืน ซึ่งผู้จัดการโรงแรม เพิ่งมาบอกเขาเพราะต้องการให้วาทินเข้ามาดูแลแทน ใจอยากปฏิเสธ เพราะแค่มาเที่ยว แต่ก็เพราะต้องใช้เสียงสีเสียง ซึ่งตัวผู้จัดการบอกเขาไม่ถนัดด้านนี้เอาซะเลย กลัวจะทำออกมาไม่ได้ดี จะเป็นที่เสียหายแก่ทางโรงแรม

กว่าจะกลับมาที่ห้องพัก ก็ดึกมากแล้ว เข้ามาในห้องพบว่าน้ำได้หลับไปแล้ว เดินไปนั่งลงข้างเตียง มองคนน่ารักของเขา

“คนดีของพี่ ถ้าน้องรู้ความจริง น้องจะให้อภัยพี่มั๊ยครับ” หมายจะลูบแก้มใส แต่ก็ต้องชะงักมือเพราะ ดวงตากลมโต ลืมตาขึ้นมา

“ความจริง ๆ อะไรครับพี่” น้องลุกขึ้นนั่งช้า ๆ มองจ้องตาผมเหมือนต้องการความกระจ่าง

“....น้ำ ...ยังไม่หลับหรือครับ” ดวงตากลมโตที่มองจ้องมา ทำให้ต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาน้อง ทำเป็นเฉไฉลุกเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่ม

“หลับแล้วครับ แต่หลับไม่ลง พี่มีความจริงอะไรจะบอกผมมั๊ยครับ” พีทินมีพิรุธอ่ะ ไม่เคยหลบสายตากันมาก่อน ยังไงต้องรู้ให้ได้ คงไม่ใช่ว่า เป็นเรื่อง................





“........................” เอาละซิ ไอ้ทิน ดันพลั้งปากพูดออกไปซะแล้ว เอาไงดีว๊ะ หรือจะบอกความจริงเรื่องแผนรัก เพื่อจับคู่กับน้องดีว่ะ









“เรื่อง เมย์ กับพี่เชนใช่มั๊ยครับ” ต้องเป็นเรื่องนี้แน่ ๆ พี่ทินต้องรู้อะไรแน่เลย

“ห๊า” เฮ๊ยยยยยบยยยยยยยยยยยยย หัวใจแทบกระตุกออกมานอกอก นี่น้องเข้าใจว่าเป็นเรื่อง เมย์ กับไอ้เชนหรอกเหรอ (โฮ่ โล่งอก)

“เมย์ กับพี่เชนเขามีเรื่องอะไรกันใช่มั๊ยครับ”
น้องจ้องมองมาอย่างคาดคั้น โธ่เอ๊ย เรื่องนี้หรอกเหรอ นึกว่าจะรู้แผนการที่ ผมจ้องจะจับน้องให้อยู่มือ ซะอีก

“เอ่อ......แล้วคุณเมย์เธอว่าอย่างไรบ้างล่ะครับ” ตอบเป็นคำถามเพื่อเลี่ยงที่จะตอบ
“เมย์ บอกว่าขอเวลาให้เธออีกนิดครับ” ธาราถอนหายใจ เมื่อนึกถึงคำพูดของหญิงสาว

“จริง ๆ มันเป็นเรื่องของคุณเมย์ พี่คิดว่าคงไม่ดี ที่พี่จะพูดอะไรออกไป” จริงครับ เรื่องบางเรื่องต้องให้เจ้าตัวเค้าพูดเองครับ คนนอกพูดไปอาจจะกลายเป็นเรื่องอื่นไปได้ และที่สำคัญผมไม่อยากเป็นคนปรับความเข้าใจให้น้ำกับคุณเมย์หรอกครับ ถ้าทำให้แตกกันก็เป็นอีกเรื่อง (เลวอ่ะพี่ทิน)

“........” น้องนิ่งไปนิด ผมไม่รู้ว่าน้องคิดอะไรอยู่ แต่ผมไม่ชอบเลยที่น้องนิ่งเงียบไปอย่างนี้
“น้ำครับ ถ้ายังไม่ง่วง งั้นมาดื่มเป็นเพื่อนพี่มั๊ยครับ”

“....................”  น้องยิ่งนิ่งเงียบเข้าไปอีก





“ไม่ล่ะครับ ผมไม่อยากดื่ม” ชวนดื่มอีกแล้ว ไอ้พี่บ้านี่ ไม่เอาล่ะ พอเมาทีไร เปลืองเนื้อเปลืองตัวทุกที


“ทำไมล่ะครับ เห็นทุกที พี่ชวนดื่มไม่เคยเห็นเราปฏิเสธเลย” นั่นซิครับ เห็นน้ำเรียบร้อย ๆ อย่างนี้ น้องชอบเหล้ามาก จนไม่น่าเชื่อ ถึงจะคออ่อนก็เถอะ (ดีครับ ผมก็ชอบมอมเหล้าน้องประจำ)

“...ก็พอเมาทีไร.........”  หน้าเริ่มร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงตอนเขาเมา ก็พี่ทินอ่ะชอบ.............
“เมาทีไร?”  วาทินทวนคำเย้าน้อง แค่เห็นน้องหน้าแดง ก็รู้แล้วว่าน้องจะพูดอะไร

“เอาเป็นว่าวันนี้ไม่ดื่มครับ” ว่าเสร็จก็รีบ ล้มตัวลงนอน แล้วเอาผ้าห่มแพรขึ้นมาคลุมโปง

พี่อย่ามารุกผมอย่างนี้นะ ใครจะกล้าพูดล่ะว่า พอเมาทีไรถูกลวมลามทุกที พี่อย่าคิดว่าผมเมาจนจำอะไรไม่ได้นะ ถึงเช้าวันถัดมาจะทำตัวเป็นปกติ แต่ก็แค่แกล้งจำไม่ได้ เพราะอายที่จะพูดถึง แค่นี้หัวใจก็เต้นรัวอย่างกับกลองแล้ว

วาทินยิ้มขำ ๆ อย่างเอ็นดู น่ารักจริง ๆ เลยครับ คนดีของพี่ เขาวางแขนคร่อมร่างน้องที่คลุมโปงไว้ แล้วก้มลงกระซิบข้าง ๆ หู
“หลับฝันดี นะครับคนดี”



ขนลุก จนหัวใจหวิว พี่บ้า ทำไมชอบทำให้ผมว้าวุ่นใจอยู่เรื่อยเลยนะ ตกลงพี่จีบน้องผมจริง ๆ รึเปล่าเนี๊ยะ ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเอง แต่พี่ทำเหมือนจีบผมเลยอ่ะ นี่แค่คิดนะ หน้ายังร้อนฉ่า หัวใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นจนกลัวว่าพี่จะได้ยิน

กำลังพยายามทำให้ใจสงบ พี่บ้าก็ยังจะมากอดผมแน่น ลมหายใจร้อน ๆ ผ่านผิวผ้ามาโดนแก้ม พี่ครับ ตกลงพี่จะให้ผมนอนหลับลงได้ยังไง

“พี่ครับ เตียงพี่ก็มีจะมานอนเบียดผมทำไม” โวยเล็ก ๆ แล้วก็เริ่มดิ้นขลุกขลักใต้ผ้าห่ม

“ก็นอนคนเดียวมันหนาวนี่นา แล้วพี่ก็เริ่มชินที่จะมีน้ำมาให้พี่กอดก่อนนอน ไมอ่ะ เราก็นอนกันอย่างนี้มาหลายครั้งแล้วนะครับ” น้องพยายามดิ้นรนเล็ก ๆ อดจะขำไม่ได้ ผมเลยกอดแน่นเข้าไปอีก ตัวนุ่ม ๆ ดิ้นดุกดิ๊ก ๆ อยู่พักหนึ่งจึงหยุดดิ้น ดีครับน้อง ถ้าน้องยังดิ้นอยู่อย่างนี้ อะไร ๆ ของพี่ ที่ถูกบดเบียดมันจะพาลไม่ยอมนอนเอานะซิ

“................” ดิ้นไปก็ไม่เป็นผล พี่เขายิ่งกอดแน่นขึ้น ไม่เคยชนะพี่คนนี้ซักที ................แต่พี่ครับ..... อะไรซักอย่างมันทิ่มหลังผมอยู่.... เอ่อ.... ผมหวังว่าจะเป็นมือพี่นะครับ ไม่เอาแล้ว ข่มตาให้หลับไปเลยดีกว่า (น้องลืมไปมั๊ยว่าพี่ทินกอดน้องอยุ่ทั้งสองมือ)

อ่า ผมไม่ได้หื่นนะครับ แต่ผู้ชายคนใหนถ้านอนกับคนที่รักแล้วไม่อยากนี่ ก็เสื่อมสมรรถภาพทางเพศแล้วล่ะครับ แต่อย่าห่วงครับ ยังรับมือไหว ไม่ลุกมาปล้ำน้องตอนนี้หรอกครับ แต่ไม่นานหรอก ผมต้องได้น้องมาเคียงครองแน่







แต่ตอนนี้ ขอผมข่มตาให้หลับก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ ทุก ๆ คน

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 15-03-2014 19:22:09

แหม ไม่คิดว่าพี่ทินกะน้องน้ำจะได้มีตอนหวาน ๆ น่าร๊ากกกกอะ ให้ดูนะเนี่ย บรรยากาศออกจะตึงเครียด
แล้วตอนพี่ทินเผลอพูดจนน้องน้ำได้ยินแอบลุ้นให้พี่ทินสารภาพผิดก่อนอะ
เพราะคงดีกว่าถ้าน้องน้ำจะไปรู้จากคนอื่น ถึงน้องจะเริ่มมีใจแต่ยังไงต้องโกรธมากแน่
ยังไงก็ขอให้พี่เชนรีบสารภาพรักแล้วเอาตัวน้องเมย์กลับนอกไปเร็ว ๆ นะ
พี่ทินจะได้เอาน้องน้ำมาอยู่เคียงข้างไว ๆ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า
 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-03-2014 22:28:02

มาเปนกำลังใจให้อีกคนครับ

เรื่องสนุกมากๆ

แต่ยังไม่ถึงไหน คืออ่านไม่ถึงไหน นะครับ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 24 ลวงเธอด้วยความจริงใจ
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 16-03-2014 11:28:42

ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจนะค่ะ ทั้งคนเม้น คนไม่เม้น  :myeye:
ถึงสถานการณ์จะ ตึงเครียดยังไง :serius2: มันก็ต้องมีมุม งุ้งงิ้ง แก้เครียดบ้าง :-[
กว่าจะลงตัวกันทุกคู่ ก็ต้องฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิตกันไป :give2:
ตอนนี้ก็มาดูฝีมือพี่เชนบ้าง ว่าเอาอยู่ รึเปล่า :sad4:

*********************************************************

(http://images.thaiza.com/37/37_201008091112322..jpg)

แผนที่ 24 ลวงเธอด้วยความจริงใจ



เช้าวันรุ่งขึ้น ทุก ๆ คน ตื่นมาทานอาหารเช้า แล้วเตรียมตัวจะไปลงเรือเร็ว ที่ท่าเรือของโรงแรม
วาทินลงไปเช็คความพร้อมของเรือก่อนที่ทุกคนจะมาที่เรือ เขานัดแนะอะไรบางอย่างกับกัปตันเรือ

“พี่ทิน อรุณสวัสดิ์ค่ะ / ครับ” “อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน”

เชนกระโดดลงมาในเรือ น้ำก็จะกระโดดตาม แต่วาทินรีบ ๆ กุลีกุจอยื่นมือไปรับ น้ำหน้าขึ้นสีทันที หันมามองหน้าเมย์ เมย์เองก็กำลังจะลงเรือ เชนก็รีบ ๆ ยื่นมือไปรับ น้ำมองหน้าเชน แล้วก็มองหน้าเมย์ เมย์หน้าขึ้นสีทันทีเช่นกัน หญิงสาวหันซ้ายหันขวา ทำตัวไม่ถูก จึงยื่นมือไปให้วาทินรับลงเรือแก้เก้อ

พอขึ้นเรือมาได้เมย์ก็รีบ ๆ เดินเข้าไปด้านในเคบิน เชนจึงรีบ ๆ เดินตามไป

วาทินยังยื่นมือไปรับน้ำ และพวกน้องสาวลงมา

พอพร้อมก็เดินเครื่อง เรือเร็ววิ่งฝ่าบนเกลียวคลื่น ตรงไปบริเวณหมู่เกาะน้อยใหญ่ เพียงเวลาไม่นานก็ถึง จุดลงดำน้ำ ทุกคนเริ่ม มาเตรียมตัวเพื่อจะดำน้ำ

“เอ๋ แล้วอุปกรณ์ของเมย์ล่ะค่ะ?” ,มองดูอุปกรณ์ดำน้ำ ก็เหมือนจะไม่ครบคน
“อ้าว ? ก็ให้คนจัดให้แล้วนี่ครับ เฮ้ยคม จัดอุปกรณ์ไม่ครบหรือว่ะ” วาทินถามคนเรือ ด้วยน้ำเสียงดุ ๆ

“เอ่อ คุณทินครับ ขอโทษครับ ลูกน้องผมมันเข้าใจผิดครับ เอาอย่างนี้เดี๋ยวผมกลับเรือไปเอามาให้ครับ” กัปตันเรือ กล่าวขอโทษแทนลูกน้อง พร้อมทั้งเสอนจะกลับไปเอาอุปกรณ์ที่โรงแรมอีกรอบ ซึ่งก็ไม่น่าจะเสียเวลาเท่าไหร่

“อุ๊ย ไม่ต้องหรอกค่ะ เมย์ไม่ดำก็ได้ค่ะ จริง ๆ เมย์ก็ไม่ค่อยถนัดดำน้ำซักเท่าไหร่ เดี๋ยวขอขึ้นที่หาดนั้นดีกว่าค่ะ” หญิงสาว เกรงว่าจะเป็นการรบกวนทุกคน และยังจะทำให้คนเรือถูกตำหนิ จึงรีบ ๆ ห้ามไว้ พร้อมทั้งชี้มือไปที่เกาะใกล้ ๆ ที่มีหาดทรายขาวสวยทอดยาวอยู่เบื้องหน้า

หลายคนก็เสนอจะสละอุปกรณ์ให้เธอ แต่จะให้ใช้ของคนอื่นก็คงไม่ดี เธอเองก็ได้ไม่อยากจะลงดำน้ำซักเท่าไหร่ ดีแล้ว ไปเดินเล่น ๆ แก้เซ็งที่หาดดีกว่า

เมื่อเห็นว่า คงจะเปลี่ยนใจหญิงสาวไม่ได้แล้ว ทุกคนจึงลงน้ำกันไป

เรือออกจากจุดลงน้ำหลังจากทุกคนดำลงไปแล้ว ก็วิ่งตรงไปที่ชายหาด เมย์ก้าวลงจากเรือได้ ก็เดินเท้าเปล่าเตะทรายนุ่ม ๆ  ไปพลาง ก้มเก็บเปลือกหอย และเศษประกาลังหัก ๆ ไปพลาง เธอยังคงคิดไม่ตกว่าจะคุยกับน้ำอย่างไรดี











“ให้พี่เดินด้วยคนนะครับ เมย์”
“พี่เชน” เมย์หันไปมองก็พบว่าชายหนุ่ม เดินตามหลังมา เธอฮึดฮัด  จะหันหนีเดินหลบไปขึ้นเรือ ก็มองเห็นเรือแล่นออกไปจากชายหาดไปแล้ว

“หนีพี่ไม่ได้แล้วนะครับ พี่ว่าถึงเวลาที่เราจะต้องคุยกันซะที “ มองสีหน้าหญิงสาวที่ คิ้วขมวดมุ่น ยกสองมือขึ้นกุมขมับ เห็นว่าหมดทางหนีแล้ว เกือบจะยกยิ้ม แต่ต้องกลั้นไว้ เดี๋ยวจะพาลเสียการ

“........เมย์ไม่มีอะไรจะคุยค่ะ” ร่างน้อย ค่อย ๆ ถอยหลังออกทีละนิด

“แต่พี่มี พี่อธิบายได้นะสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น” ชายหนุ่มยังคงเดินเข้าไปหา
หญิงสาว จึงหันหลังจะหนี แต่ก็หยุดยืนนิ่ง ไม่รุ้จะเดินหนีไปทางใหนดี จะเข้าป่าก็กลัว จะลงน้ำเธอก็ว่ายน้ำไม่เก่ง ชายหนุ่ม เห็นเป็นโอกาสจะได้อธิบาย

“พี่ยอมรับนะครับ ....ว่าที่เมย์เห็นในอีเมล์พี่เป็นเรื่องจริง ......ไอ้ทินมันขอร้องพี่ให้ มาสอดส่องเมย์ เพราะมันชอบน้องน้ำ มันอยากรู้ว่าเมย์รักน้ำจริง หรือเปล่า”

ผมคงไม่ต้องมาประสบกับสถานการนี้ ถ้า เช้าวันหลังจากคืนอันแสนสุขของเรา ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าอย่างอิ่มเอมใจ นอนมองหญิงสาวที่ผมรัก เธอเป็นของผมทั้งกายและใจแล้ว ตอนนี้ผมอยากบอกใครซักคนจริง ๆ  และจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเพื่อนรักของผม คนที่เป็นดั่งกามเทพให้ผมได้มาพบกับเธอผู้นี้ ไม่รอช้าผมตรงไปเปิดโน้ตบุ๊คทันที พอเปิดเมล์ที่ไอ้ทินส่งมาล่าสุดได้ ก็พอดีมีโทรศัพท์เข้ามา ผมเห็นว่า เมย์เพิ่งจะหลับไปไม่นาน เลยประมาท ไม่คิดว่าเธอจะตื่นขึ้นมาเห็น จึงไม่ได้ปิดเมล์ก่อนออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก เรื่องราวหลังจากนั้นไม่อยากนึกถึง เมย์โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่ยอมฟังผมอธิบายเลย หนีผมกลับมาเมืองไทยแทบจะทันที

 
“แล้วไงค่ะ พี่ก็เลยมาเจอผู้หญิงใจง่ายที่ยอมนอนกับคนที่เพิ่งเจอไม่นาน คงสมใจพี่กับพี่ทินแล้วใช่มั๊ยค่ะ จะได้บอกน้ำว่าเมย์ เป็นผู้หญิงใจง่ายหลายใจ”

“เมย์ พี่ขอโทษ ไอ้ทินมันไม่ได้บอกให้พี่ทำอะไรนอกจากสอดแนมเมย์ แต่ที่พี่ทำไปทั้งหมดเพราะพี่รักเมย์นะ”

“อย่ามาพูดว่ารักเมย์ พี่เชนหลอกเมย์ หลอกให้เมย์...ฮือๆๆ” หันไปตะวาดเสียงดัง ไม่อยากได้ยินอีกแล้ว คำว่ารักที่มันไม่จริงใจ จนจำต้องกล้ำกลืนคำพูดที่ไม่อยากจะให้หลุดออกมา

เชนโอบกอดเมย์จากทางด้านหลัง หล่อนขืนตัวทันที แต่ก็สู้แรงชายหนุ่มไม่ได้ เชนพร่ำแต่คำรัก หญิงสาวก็เอาแต่ร่ำไห้ จนไหล่น้อย ๆ สั่นไหว

“พี่เก็บคำรักของพี่ไว้เถอะ เมย์ไม่เหมาะกับ คำ ๆ นั้นหรอก เมย์กลับมาเพื่อขอให้น้ำยกโทษให้เมย์”

 “เมย์ พี่ไม่ยอมให้เมย์ทำอย่างนั้นหรอก เมย์ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นอะไรต้องไปขอโทษน้องน้ำ  เป็นพี่ต่างหากที่ต้องขอโทษน้องน้ำ ที่พี่มาตกหลุมรักเมย์ จนห้ามใจตัวเองไม่ได้ ดึงดันทำทุกอย่างเพื่อแย่งเมย์มาเป็นของพี่”

“ไม่ใช่ เป็นเมย์ นั่นแหล่ะที่ใจง่าย ถ้าเมย์มั่นคงกับน้ำ ต่อให้ใคร ๆ ก็คงทำให้เมย์นอกใจไม่ได้” อ้อมกอดที่โหยหาและอบอุ่น ทำให้หญิงสาวยิ่งนึกเสียใจที่หลงรักเขาเสียมากมาย

“งั้นก็หมายความว่าพี่เป็นคนที่เมย์ รักกว่าน้ำซิ ใช่มั๊ย” ยิ่งฟังคนในอ้อมกอดตัดพ้อตัวเอง ยิ่งทำให้เขาเข้าใจได้ว่า เขาคือคนที่ทำให้หญิงสาวหวั่นไหว

“พี่อย่าพูดเข้าข้างตัวเอง ใครว่าเมย์รักพี่” เมย์หันมาค้อนให้ ขี้ตู่ ไม่ได้พูดว่ารักซักคำ ทำมาทึกทักเข้าข้างตัวเอง คนอะไร หลงตัว

กิริยาที่หญิงสาวค้อนให้เขา กลับดูน่ารักน่าใคร่ยิ่งนัก เขาเริ่มจะเข้าใจแล้วว่า จริง ๆ หล่อนไม่ได้โกรธเขาหรอก แต่หล่อนกำลังสับสนเพราะรักเขาที่คิดไปเองว่าเขากำลังหลอกหล่อนมากกว่า

“พี่ไม่สน พี่ตัดสินใจแล้ว เมย์ได้พี่แล้ว จะทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่ได้นะ พี่ไม่ยอม เมย์ต้องรับผิดชอบ ยังไงเมย์ก็ต้องแต่งงานกับพี่” ก้มลงหอมแก้มใส ฟอดใหญ่ ให้หญิงสาวตกใจหน้าขึ้นสีระเรื่อ

เชนฉวยจังหวะที่ร่างบางกำลังตะลึง ก้มลงอุ้มหญิงสาว ยกลอยขึ้นมาอย่างง่ายดาย  พอได้สติ ร่างน้อยก็เริ่มดิ้น

“ปล่อยเมย์ลง นะพี่เชน” กลัวตก ก็กลัว มือข้างหนึ่งจึงเกาะคอชายหนุ่ม ส่วนมืออีกข้างก็ไล่ทุบอกทุบไหล่ชายหนุ่มเป็นพัลวัน

“ไม่ปล่อยให้หนีไปใหนอีกแล้ว พี่รักเมย์ เมย์เป็นเมียของพี่แล้วนะ ยังไงเมย์ก็ต้องรักพี่” มือน้อย ๆ นิ่ม ๆ อย่างนี้ ทุบให้สุดแรงก็ไม่เจ็บหรอกครับ ดีใจครับ ในที่สุดก็ดูเหมือนเรื่องเข้าใจผิดจะได้รับการอธิบายซะที

“ปล่อยนะ คนบ้า จะพาเค้าไปใหน” ไอ้พี่บ้า อย่ามาพูดเองเออเองนะ ใครเป็นเมียพี่ย่ะ แก้ตัวไปก็ดูจะฟังไม่ขึ้น ก็เธอตอนนี้คงจะอายจนแดงไปทั้งตัวแน่

“พี่เตรียมห้องหอเอาไว้แล้ว ส่วนเรือจะกลับมารับเราพรุ่งนี้เช้า” ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาว เดินไปตามทางเดินหลังแนวป่า ซึ่งถ้ามองจากข้างนอกจะไม่เห็นเลย

“ไม่จริง น้ำต้องมาตามเมย์แน่” คนหายไปทั้งคน จะไม่มีใครตามหาเชียวเหรอ

“อย่าดูถูกไอ้ทินมัน เรื่องวางแผนการเนี่ยะเรื่องถนัดมันเลย รับรองน้ำไม่เอะใจหรอกว่าเมย์หายตัวไป” ใช่ครับ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่ ไม่มีอุปกรณ์ให้เมย์ จนกระทั่งหาทางนำเธอมาที่เกาะ อุตส่าพาเรือเข้าใกล้หน้าหาดเรียกความสนใจของเธอ ตอนทุกคนลงน้ำผมหลบอยู่ในห้องน้ำครับ เธอไม่ทันสังเกต ว่าผมไม่ได้ลงน้ำไปด้วย จนตามเธอลงมาที่เกาะเพื่อปรับความเข้าใจ รวมถึงที่เกาะนี้ยังเป็นส่วนของโรงแรม เป็นฮันนีมูนสวีท สำหรับคู่แต่งงานครับ ฮะ ๆ เรื่องต่อจากนี้คงเดาออกแล้วนะครับ

“พี่เชน ปล่อยเมย์นะ ไอ้พี่เชนบ้า”
เห็นว่าเสียรู้พวกผู้ชายเจ้าเล่ห์ จนได้ หญิงสาวยังตะโกน ด่าทอ ต่อไป โดยมีคเชน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ที่เขาคงต้องใช้โอกาสที่เพื่อนรัก จัดให้ ให้คุ้มค่า ง้อเมียนะไม่ยากหรอกพวกมึง ง้อยากนักก็ลากขึ้นเตียงก็เรียบร้อย

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 16-03-2014 22:59:37

แหม นอกจากโอกาสที่พี่ทินสร้างให้ ก็ต้องบอกว่าโชคดีที่น้องเมย์เธอมีใจอยู่แล้ว แผนการครั้งนี้เลยผ่านฉลุย 
แถมอยู่กันแค่สองคนยังไงน้องเมย์ก็หนีพี่เชนไปไหนไม่รอด ดีนะน้องน้ำไม่เสนอตัวจะอยู่ดูแลน้องเมย์
ไม่งั้นคงต้องวางแผนกันน้องน้ำอีกอะ  แล้วน้องเมย์หายไปทั้งคืนพี่ทินจะบอกน้องน้ำยังไงนะ
หรือจะสารภาพความจริงทั้งหมดไปเลย แต่อย่างงี้ก็เหมือนส่งเสริมให้น้องน้ำถูกแย่งแฟนอะสิ
ถ้าน้องน้ำยังรักน้องเมย์อยู่คงน่าสงสารน้องน้ำมากเลย ก็ขอให้พี่ทินทำสำเร็จนอกจากช่วยให้พี่เชนสมหวัง
ก็ขอให้น้องน้ำเข้าใจว่าสิ่งที่พี่ทินทำไปก็เพราะรักด้วยเถอะ รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปค๊า
 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 21-03-2014 15:33:30

พี่ทินขอกล่าว  o13 "โหย ระดับผมแล้ว ไม่วางแผนบนความไม่แน่นอนหรอกครับ ก็ดูท่าทีน้องเมย์ หลังจากไอ้เชน
ปรากฎตัวขึ้นแล้ว ฟันธงเลยครับ ว่าแค่งอนชัวร์  งานนี้จัดให้ไม่ยากครับ :oo1: งานยากนี่ น่าจะทางน้องน้ำมากกว่า
ผมผู้ชายเหมือนกัน ดูออกครับ ว่าน้ำรักน้องเมย์ไม่น้อยเลย แต่ทำไงได้ล่ะครับ ผมรักของผมแล้ว ไม่ยอมแพ้หรอกครับ" :a14:

เฮ้อ ขี้โม้เรื่อย พี่ทินนี่ จัดไปจัดมาถ้าไม่สำเร็จจะทำยังไงค่ะ  o16
ว่าแต่พี่ทินจะมีวิธีจัดการ ไม่ให้น้องน้ำรู้ได้ยังไงนะ ว่าน้องเมย์หายไปทั้งคืน o22
 :laugh:"อ้อ ไม่ยากครับ ผมก็.." พี่ทินค่ะ แค่ประโยคโปรยเรื่อง ไม่ต้องตอบค่ะ เดี๋ยวคนอ่านเค้าอ่านเองได้ (เหวี่ยงนิด ๆ) o18


********************************************************************************

(http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/10/W9787931/W9787931-11.jpg)

แผนที่ 25 น้องรัก รักน้อง


วันนี้ดำน้ำไม่ค่อยจะสนุกเลยครับ ผมเป็นห่วงเมย์ ที่อยู่บนเรือมาก พี่ทินก็คงสังเกตว่าผมไม่มีสมาธิในการดำน้ำเลย เขาส่งสัญญาณให้ พวกน้องๆ ดำน้ำกันเองต่อไป แล้ว เราสองคนก็ขึ้นมาบนผิวน้ำ

เมื่อขึ้นเรือมา ผมก็ไม่เห็นเมย์ เลยถามหา กัปตันบอกว่าเธอลงไปที่หาดครับ ผมอยากตามลงไป แต่พี่ทินได้รับการติดต่อด่วน จากทางโรงแรม เรื่องงานแต่งงานวันพรุ่งนี้ เขาเลยต้องรีบกลับเข้าฝั่งไปก่อน

“เดี๋ยวน้ำกลับไปกับพี่ก่อนนะครับ แล้วช่วยเป็นเลขาให้พี่หน่อยนะ เพราะมีอะไรให้ต้องจัดการเยอะมากเลย พี่ต้องขอโทษด้วยนะ มาเที่ยวแท้ ๆ แต่ก็ยังต้องให้มาช่วยงานอีก” พี่ทินหันมาบอกกล่าว พร้อมสีหน้า ลำบากใจ ผมรู้ครับว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัย และผมก็เต็มใจที่จะช่วย ติดอยู่ที่ว่าผมยังเป็นห่วงเมย์

“เอ่อ แล้วคนอื่น ๆ “ น้องไม่มีทางปฏิเสธผมหรอกครับ ผมรู้นิสัยเขาดี แค่หันไปมองที่หาด ผมก็รู้แล้วว่าเขาคงห่วงคุณเมย์

“อ่อ พอกัปตันส่งเราเสร็จแล้วก็จะเวียนกลับมารับทุกคนเอง พี่ขอโทษนะครับ รบกวนน้ำช่วยพี่หน่อยล่ะกันนะครับ” มีเหรอว่าพี่จะยอมปล่อยน้องไปอยู่กับคุณเมย์

“....ได้ครับ” คงต้องไปช่วยพี่ทินก่อนแล้วล่ะ ค่อยคุยกับเมย์หลังจากเสร็จงานก็ได้

เพราะเป็นงานแต่งงานของคนใหญ่คนโตในท้องถิ่น ทำให้งานใหญ่โตอลังการมาก สิ่งที่ต้องทำ จึงมีเยอะไปหมด แต่พี่ทินก็คล่องแคล้ว จัดการทุกอย่างได้อย่างยอดเยี่ยม กว่าจะเสร็จก็ดึกมากแล้ว ชักง่วงครับ แต่ ยังไงก็ต้องคุยกับเมย์ซะที

“น้ำครับ จะไปใหนครับ” ทันทีที่เห็นน้องเดินไปทางห้องพักของคุณเมย์ ผมจึงรีบเรียกน้องดักไว้ก่อน
“ผมจะไปหาเมย์ครับ”

“แต่พี่ว่ามันดึกมากแล้ว นะครับ เอาไว้พรุ่งนี้ ค่อยคุยกันดีกว่ามั๊ย พี่ว่าคุณเมย์ น่าจะหลับแล้วล่ะ”
“แต่....”

“ตามใจครับ แต่พี่ว่าถ้าเธออยากคุยอะไรกับน้ำวันนี้ เธอคงมาคุยแล้ว นี่เราไม่เห็นเธอเลยตั้งแต่กลับมา พี่ว่าเธออาจจะยังไม่พร้อมพูดคุยกับน้ำก็ได้”

“........” นั่นซิ ผมไม่เห็นเมย์เลย เห็นแต่พวกน้อง ๆ ถามดูก็บอกว่ากลับมาด้วยกัน ท่าทางเพลีย ๆ บอกว่าขอตัวไปพักผ่อน ผมคงต้องรอให้เธอพร้อมที่จะพูดคุยกับผม





วาทินยืนมอง ร่างโปร่งที่ยัง หันหน้าไปทางห้องของเมย์ ป่านนี้ไอ้เชนมันคงรวบหัวรวบหางไปแล้ว ก็มัน หมายมั่นจะคืนดีกับเมย์บนเตียงทั้งคืนนี่นา ไอ้หาดนั่นก็เป็นของโรงแรมของเขา เป็นส่วนของ ฮันนีมูน รีสอร์ท ไว้สำหรับคู่แต่งงานใหม่ไว้ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ บรรยากาศ ดีมาก เป็นส่วนตัว มีของกินของใช้ที่จำเป็นเตรียมไว้ให้หมดแล้ว ก็หวังว่ามันจะทำสำเร็จนะ
ส่วนผมก็ต้องมาคิดว่าจะรับมือกับน้ำยังไงถ้ารู้ว่า เมย์กับไอ้เชนเป็นอะไรกัน ผมรักน้องมาก เรื่องที่ทำให้เค้าเสียน้ำตาอย่างนี้ เลี่ยงได้ผมก็อยากจะเลี่ยง แต่ผมว่าครั้งนี้คงจะเลี่ยงยาก




“เอ๊ะ” กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ก็ต้องสะดุดกับคำอุทานของน้อง
“อะไรหรือครับ น้ำ” น้ำที่เดินตามหลังมา หยุดยืนหันมองไปทางชายหาด ซึ่งก็ค่อนข้างมืด เพราะจะมีคบเพลิงจุดไว้ เป็นระยะ ๆ แค่ช่วงหน้าหาดของห้องอาหารเท่านั้น

“นั่นพวกน้อง ๆ เรานี่ครับ ดึก ๆ แล้วยังจะไปเดินเล่นที่หาดทรายอีก มีอันตรายมั๊ยครับพี่ทิน” ถึงจะมืดไปนิด แต่แค่เห็นรูปร่างทั้งสองคน ก็มั่นใจว่าเป็นพวกน้อง ๆ แน่ ดึกแล้วยังจะออกมาเดินเล่นกันอีก

เกาะนี้มีแค่โรงแรมเดียว และพนักงานก็เป็นคนในพื้นที่ ที่ทำงานกันมานานแล้ว อันตรายนะไม่ห่วงหรอกครับ ห่วงแต่น้ำจะรู้ความจริงนี่แหล่ะครับ เฮ้อ ผู้หญิง 2 คน เดินจูงมือคุยกันกระหนุงกระหนิง มันดูน่ารักดีนะครับ น้ำก็ยังห่วงพวกน้อง ๆ อยู่ดี เราเลยเดินตามไปห่าง ๆ



“สวย ๆ อย่างน้องวินี่คงมีคนมาจีบเยอะซินะครับ”
“ห๊ะ อ่อ ก็มีเข้ามาเยอะนะ” จู่ ๆ น้ำก็จุดประเด็นนี้ขึ้นมา ไม่รู้ว่าคิดอะไรกับยัยวิหรือเปล่า

“เธอยังไม่มีแฟนหรือครับ”
“....ไม่รู้ซิไม่เห็นพูดถึงเลย” อย่าบอกนะครับว่าน้ำคิดอะไรกับน้องสาวพี่ ไม่ได้นะครับ นั่นนะเป็น (ว่าที่) น้องสามี นะครับ

“นั่นซิครับ ยัยนุชก็เหมือนกัน ป่านนี้แล้วยังไม่เคยได้ยินพูดถึงเรื่องแฟนเลย เจอกันทีไรก็ คุยถึงแต่น้องวิ เก่งอย่างนั้น ดีอย่างนี้ ท่าทางพวกเธอรักกันมากนะครับ” จากที่เมื่อก่อนที่ผมไม่เคยเจอน้องวิ มาก่อน ฟังแต่ ยัยนุชเล่าถึงเพื่อนรัก คนสวย คนเก่งคนนี้แล้ว พอเจอตัวจริง ก็ไม่ผิดไปจากที่น้องสาวผม ชื่นชมไว้เลย น้องวิเองก็กล่าวชื่นชมน้องสาวผม ไม่ขาดปาก ช่างเป็นมิตรภาพที่งดงามจริง ๆ


เอ่อ........ คำพูดที่เจือด้วยความจริงใจ และมาจากท่าทางสบาย ๆ ของน้ำ ทำเอาผมเกือบเดินสะดุดขาตัวเอง เรายังเดินตามพวกน้อง ๆ ห่าง ๆ




“เอ๋ น้องหยุดเดินแล้ว” ผมชี้ให้พี่ทินที่เดินเคียงกันมา แต่สายตามองแต่ผม เมื่อเห็นว่าพวกน้อง ๆ หยุดเดิน (พี่ครับ มองข้างหน้ามั่งก็ได้นะครับ)

ครับ พี่เห็นแล้วครับ แล้วยังเห็นอีกด้วยว่า วิมันเอามือไปจับแก้มของน้องนุช แถมยังค่อย ๆ ก้มหน้าลงไปหา ผมคิดว่าน้องคงจะจูบกันแน่ครับ

“เอ่อ น้ำครับ นั่นดาวตก ……...ว้าไม่ทันแล้ว” ไวเท่าความคิด ผมรีบ ๆเบี่ยงเบนความสนใจ พร้อมทั้งโอบไหล่น้องให้หันมาแล้วเดินไปอีกด้านนึง หางตาเหล่ไปมอง .......เฮ้อ.....น้องพี่ไม่จูบเปล่า เอามือสอดไปในกระโปงน้องนุชด้วย ไอ้พวกนี้นี่ ทำอะไรประเจิดประเจ้อ

“พี่ว่าเรากลับกันเถอะ ก็อย่างที่พี่บอกว่าที่นี่ปลอดภัยแน่นอนไม่ต้องห่วงพวกน้อง ๆ แล้วล่ะ เดี๋ยวซักพักก็คงจะกลับเข้าห้อง” เอ่อ พูดไปงั้นแหล่ะ ไม่รู้ว่าพวกน้อง ๆ จะจบลงที่ชายหาด หรือจะกลับห้อง แต่ถ้าเป็นผมนะ ลากลงไปกินในน้ำดีที่สุด (ตัวอะไรอ่ะพี่ทิน)

“......พี่ทินครับ ปล่อยผมได้แล้วครับ” ก็เห็นด้วยกับพี่นะครับ แต่พี่ครับ พี่จะช่วยปล่อยผมก่อนได้มั๊ยครับ มันเริ่มรู้สึกแปลก ๆ จน ร้อน ๆ ยังไงไม่รู้

“ไม่อ่ะ พี่หนาว ขอไออุ่นหน่อยนะครับ” พี่ทินไม่พูดเปล่ายื่นหน้ามาใกล้ จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ

ยิ่งเห็นน้องแดงไปทั้งหน้า ก้มหน้างุด ผมสบโอกาสเลยยิ่งโอบน้องมาแนบอก ผมต้องทนไปอีกนานแค่ใหนนะ กว่าจะได้น้องมาเคียงหมอน ไม่อยากรอแล้วล่ะ กลับไปกรุงเทพ ผมจะต้องรีบจัดการตามแผนที่ได้วางไว้

ก้มหน้าหอมผมนุ่ม ๆ หอม ๆ ของน้องเบา ๆ ท่าทางน้องยิ่งอายเข้าไปใหญ่ น่าเสียดายใกล้ล็อบบี้แล้ว ผมเลื่อนตัวออกมาอีกนิด แต่ยังคงโอบไหล่น้องอยู่ ทุกคนที่นี่รู้ว่าผมกับน้ำเป็นใคร ก็คงคิดไปว่า เป็นพี่เป็นน้องกัน โอบกันไม่ใช่เรื่องแปลก

แต่ตอนนี้ผมอยากเอาพี่เอาน้องแล้วซิ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 21-03-2014 15:38:10

ลงกฎที่replyแรกนะคะ
แก้ไขด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-03-2014 19:23:15

พี่ทินนี่จอมวางแผนจริงๆ
น้องน้ำจะรอดไหมเนี่ย อิอิ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 1 สะดุดรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 22-03-2014 20:26:37

และแล้วน้องน้ำคนซื่อ ก็ไม่ทันพี่ทินอีกจนได้ ทั้งเรื่องน้องเมย์ ทั้งเรื่องสองน้อง
ไม่รู้ถ้าน้องน้ำรู้ความจริงทั้งหมด จะโกรธทุกคนไหมนะ ที่เหมือนพากันหลอกน้องน้ำทุกคนเลยอะ
ก็ขอให้พี่ทินทำตามแผนได้สำเร็จได้น้องมาร่วมเรียงเคียงหมอนไว ๆ ก่อนโดนน้องจับได้ละกันน๊า
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 26 คำรักที่เธอไม่รู้
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 28-03-2014 18:18:12

เฮ้อ แล้วคิดเหรอว่าคนอย่างน้องน้ำจะทันพี่ทิน  :hao5:
มีแต่เรื่องให้ต้องคิดทั้งนั้น ถ้าสุดท้ายน้องน้ำรู้ความจริง จะเป็นยังไงบ้างน้า  :monkeysad:
ก. โกรธจนไม่ยอมรับรักพี่ทิน  :angry2:
ข.ไม่โกรธ แต่ไม่รับรัก  :undecided:
ค.โกรธ แต่รัก จึงอภัย o7
ง. โกรธ ถึงจะรัก แต่ต้องแก้เผ็ดบ้าง :o211:
จ อะไรอีกดีอ่ะ?  o12

ส่งคำตอบมานะ ถ้าถูกใจ ไว้นิยายจบจะมีรางวัลส่งไปให้ คริกๆๆๆๆ  :m3:

มาว่ากันตอนนี้ดีกว่า เรื่องราวความรัก 4 เส้า จะจบอย่างไร โปรดสดับอ่านกันเอาเอง :m23: (อ้าว แล้วที่เกริ่นมาทั้งหมดเพื่อ?)  :try2:



*************************************************************

(http://www.เกาะหมาก.th/images/lilawadee-speedboat-pier.jpg)

แผนที่ 26 คำรักที่เธอไม่รู้

ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า มองไปที่เตียงของน้อง ก็ไม่เห็นน้ำแล้ว มองไปในห้องน้ำก็ไม่มี

ก๊อกๆๆๆๆ

“คุณวาทินครับ เกิดเรื่องแล้วครับ” เสียงเคาะประตูรัว พร้อมกับเสียงเรียกจากพนักงานโรงแรม ทำให้ผม ตื่นเต็มตา
“มีเรื่องอะไรเหรอ” ผมรีบรุดไปเปิดประตู เพราะมันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ

“คุณเชน กับคุณน้ำ ทะเลาะกันใหญ่แล้วครับ”

ชิบหายล่ะ ผมเหมือนจะรู้เลยว่าเรื่องอะไร รีบแต่งตัวลวก ๆ แล้ววิ่งตามพนักงานไปที่ท่าเรือ มองเห็นน้ำดึงมือเมย์เข้ามาหา ส่วนคุณเมย์ก็มองหน้าไอ้เชนเหมือนให้ใจเย็น ๆ แต่ไอ้เชนมันก็คงจะหึงหวงเลยคว้าเอวเมย์ เข้ามากอดไว้แน่น น้ำจะเข้าไปผลักไอ้เชน แต่ผมไปถึงตัวน้ำก่อนจึงรั้งตัวน้ำไว้ได้

“น้ำ ๆ ครับใจเย็น ๆ “ น้องพยายามจะดิ้นให้หลุด แต่ก็จนใจเพราะสู้แรงผมไม่ได้ หายใจหอบเหนื่อยจนหยุดดิ้น

“พี่จะให้ผมใจเย็น ๆ ได้ยังไง พี่เชน พาแฟนผมหายไปทั้งคืน” เขาไม่มีทางจะรู้เรื่องนี้ได้เลย ถ้าเมื่อคืน ไม่ใช่เพราะ ความรู้สึกแปลก ๆ ที่พี่ทินหยิบยื่นให้ ทำให้นอนไม่ค่อยหลับ จนรุ่งสางเขาไม่ก็ไม่อยากนอนต่อแล้ว อยากออกไปเดินชมบรรยากาศยามเช้าที่ชายหาด มองไปก็เห็นพี่ทินหลับสนิท จึงไม่ได้ปลุกให้มาเดินด้วยกัน เช้า ๆ อากาศแจ่มใส สายลมเย็นๆ พัดผ่านผิวกายให้รู้สึกสดชื่น เดินไปเรื่อย ๆ ก็เห็นเรือเร็วของทางโรงแรม วิ่งกลับเข้าท่า ใจก็คิดว่าเป็นแขกมาใหม่ กำลังจะหันหลังกลับมาที่ห้อง แต่พอเรือจอดสนิทดี ชายหญิงคู่หนึ่งลงมาจากเรือ ชั่ววินาทีนั้นใจหายวาบ เมย์ กับพี่เชน ตอนแรกก็ตั้งสติคิดว่าเขาอาจจะออกไปใหนกันมา แต่ก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะทั้งสองอยู่ในชุดเครื่องแต่งกายของเมื่อวาน เท่านั้นก็ทำให้สติสัมปชัญญะขาดผึง ไม่ต้องถามอะไรแล้ว มันตีความได้อย่างเดียวว่าพวกเขาไม่ได้กลับมาเมื่อคืน พวกเขาอยู่ด้วยกันที่เกาะนั่นทั้งคืน
 
“น้ำใจเย็น ๆ ก่อน ฟังเมย์ก่อน” หญิงสาวพยายามเข้ามาเกลี่ยกล่อม
“แฟนใคร? นี่เมียกูโว๊ย” ไอ้เชนตัวดี เรื่องกำลังจะไปได้ดี แมร่งก็มาทำหวงไม่เข้าท่า

“หนอย ไอ้พี่เชน” น้ำเลยยิ่งโกรธเข้าไปอีก พยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของผม มือไม่ได้เท้าก็เตะถีบไปเรื่อย
“พี่เชน เงียบก่อนได้มั๊ย” เมย์หันไปดุ คเชน ส่งสายตาให้ฟังกันบ้าง ดูเหมือนจะได้ผล

“น้ำครับ คุยกันดี ๆ ก่อนนะครับ พี่ว่าน้ำฟังคุณเมย์ก่อนดีกว่า” ผมเห็นน้ำนิ่งไปนิด และดูท่าว่าคุณเมย์เองก็น่าจะจัดการปัญหาระหว่างเธอกับน้ำให้เรียบร้อยไปซักที จึงพยายามกล่อมน้ำอีกแรง

น้ำยังมีอาการฮึดฮัด สะบัดหน้าไม่สบตาใคร ผมปล่อยน้องเป็นอิสระ และบอกให้ทุก ๆ คนถอยออกมา เพื่อที่ว่าเขา 2 คนจะได้คุยกันเป็นการส่วนตัว ไอ้เชนทำท่าจะไม่ยอม แต่คุณเมย์ก็บอกให้ออกไปก่อนมันจึงยอม (มีแววกลัวเมียแล้วเพื่อนกู)



“น้ำ...น้ำรักเมย์มั๊ย” เมย์ยื่นมือขวาจับมือซ้ายของน้ำไว้ บีบเบา ๆ เพื่อให้คนที่กำลังโกรธอยู่ใจเย็นลง
“........” แม้อยากจะตอบว่ารัก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะตอนนี้ในหัวมันคิดอะไรไม่ออกเลย

“น้ำไม่ตอบเมย์ไม่เป็นไร แต่เมย์รักน้ำมากเลยนะ .........น้ำคงไม่รู้ ก็เมย์ เป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยแสดงออก......... ชีวิตเมย์ผ่านเรื่องราวต่อสู้ชีวิตมามาก เมย์ไม่เคยเล่าให้น้ำฟัง เพราะไม่อยากให้น้ำรังเกียจเมย์ ...........น้ำคงไม่รู้หลังจากน้ำกลับมาเมืองไทย เมย์เหงามาก ถึงจะโทรคุยกัน ก็ไม่รู้สึกว่าความเหงามันจะลดลงเลย ”

“เมย์ รักน้ำก่อนที่เราจะมีอะไรกันซะอีก คืนนั้นน้ำเมา.....แต่เมย์ไม่ได้เมาหรอก ถ้าจะขัดขืนน้ำ เมย์คงทำได้ไม่ยาก แต่เมย์ก็อยากเป็นของน้ำ เมย์อยากอยู่กับน้ำ ตลอดไป” สิ้นคำ หยดน้ำตาก็ไหลลงอาบแก้มนวล

“ก็อยู่ซิ ถ้าเมย์รักน้ำก็อยู่กับน้ำซิ” แค่เห็นน้ำตาหญิงคนรัก เขาก็ใจอ่อนยวบ ยกนิ้วโป้งขึ้นปาดน้ำตาจากสองแก้มนวล อย่างเบามือ

“คงไม่ได้แล้วล่ะ ก็ตอนนี้เมย์ รักพี่เชนแล้ว.......... พี่เชนไม่เหมือนน้ำเลยซักนิด เขาไม่ได้ให้อะไรเมย์ เหมือนที่น้ำเคยให้ ....แต่เขาสอนให้เมย์ทำ และทำไปพร้อม ๆ กันกับเขา...... ตอนเมย์โทรมาขอเลิกกับน้ำ ขอโทษนะที่ทำเหมือนน้ำเป็นคนผิด แต่เมย์ไม่อยากให้น้ำรู้ว่าเมย์เป็นผู้หญิงหลายใจ เมย์มีคนอื่นแล้ว” เธอเองก็ยกมือขึ้นจับมือข้างที่ปาดน้ำตาไว้นิ่ง ๆ สายตามองตรงไปบ่งบอกถึงการตัดสินใจที่แน่วแน่

“เมย์เป็นผู้หญิงหลายใจ เมย์ไม่ขอให้น้ำยกโทษให้เมย์หรอก แต่เมย์อยากให้น้ำรู้ว่า ที่เมย์ไม่เลือกน้ำไม่ใช่เพราะเมย์ไม่รักน้ำ แต่เพราะเมย์รักน้ำ เมย์จึงต้องปล่อยน้ำให้เป็นอิสระ จากความรับผิดชอบที่น้ำไม่ได้เป็นคนก่อ” เธอรวบมือสองข้างของเขาเข้าหากันก่อนจะปล่อยมือ

“เมย์ ไม่จริงเลย น้ำรักเมย์นะครับ ไม่ว่าจะมีเรื่องความรับผิดชอบเข้ามาเกี่ยวข้องหรือไม่ก็ตาม” ในใจผมสั่น ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร แต่ผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก กำลังจะจากผมไป

“แต่เรื่องนี้มันติดอยู่ในใจของเมย์มานานแล้ว ถึงมีหรือไม่มีพี่เชน เมย์ก็รู้ว่าซักวันหนึ่ง เราคงไปกันไม่ได้” นี่ก็เป็นเรื่องจริงอีกเรื่อง ที่ว่า ไลฟ์สไตล์ ของเราสองคนมักสวนทางกัน

“เมย์ แล้วเขารักเมย์มากมั๊ย” น้ำถามออกมาเสียงสั่น ฉันรู้ดีว่าน้ำก็ยังเป็นน้ำ ไม่ว่าฉันจะเป็นอย่างไร เขาห่วงใยฉันเสมอ

“....เมย์ไม่รู้ค่ะ ความรักเป็นแค่อารมณ์ วันนี้ใช่ พรุ่งนี้อาจไม่ใช่ก็ได้ แต่ เวลานี้เมย์มีความสุขมากเมื่ออยู่กับพี่เชน”

“...........”เมย์ก็ยังเป็นเมย์ เด็ดเดี่ยว และมุ่งมั่นเสมอ ตอนนี้ใจผมเริ่มสงบลงแล้ว ไม่ว่านาทีนี้เธอจะรักผมหรือไม่ แต่สิ่งที่ผมจะให้เธอได้คือความห่วงใยเสมอ

“น้ำค่ะ เมย์ว่าบางทีน้ำอาจจะรู้สึกอย่างนี้กับใครซักคน......รักไม่รักไม่รู้ แต่อยากอยู่กับคน ๆ นี้” สิ้นคำพูดของเมย์ ใบหน้าของพี่ทินก็ผุดขึ้นมาในหัวผมแทบจะทันที

“น้ำค่ะ...อวยพรให้เมย์ มีความสุขนะ เมย์ก็จะอวยพรให้น้ำมีความสุขด้วยเช่นกันค่ะ”
เมย์กอดน้ำเบา ๆ อย่างอ่อนโยน แต่มือของน้ำยังทิ้งอยู่ข้าง ๆ ตัว เขายังคงไม่อยากยอมรับกับความคิดที่ว่า เขาอยากอยู่กับวาทินมากกว่าที่จะยื้อเมย์ให้อยู่กับเขา




เรื่องดูเหมือนจะจบลงได้ ไอ้เชนไม่รอช้า รีบพาตัวคุณเมย์กลับทันที ประมาณกลัวคุณเมย์จะเปลี่ยนใจ













น้ำนั่งหันหลังนิ่ง ๆ ร้องไห้อยู่ในห้อง ไม่ได้ออกมาส่งคนทั้งสอง ผมที่นั่งมองไหล่น้อย ๆ ที่สั่นไหว เพียงแผ่ว ๆ ปราศจากเสียงร้องไห้ เสียงสะอื้น

เริ่มคิดนิดนึงว่า ผมโหดร้ายกับเขาทั้งคู่ไปรึเปล่า ผมแย่งน้ำมาจากคุณเมย์ ด้วยเล่ห์กล สารพัด โดยไม่คำนึงเลยว่า น้ำคิดอะไรกับผมหรือเปล่า ตอนนี้ผมก็ทำให้เขาเลิกกันได้สมใจแล้ว แต่น้องที่ร้องไห้อย่างโศกเศร้า ไม่มีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา ทำให้ผมรู้สึกสงสาร ผมไม่ได้พูดอะไรเพื่อปลอบในน้อง ยังคงนั่งมองเพียงด้านหลังของน้องเงียบ ๆ ผมคิดว่าเวลานี้ปล่อยเขาทำใจจะดีกว่าพูดปลอบใจเขา











เวลาผ่านไปนานแค่ใหนแล้วนะ ที่ผมนั่งร้องไห้อยุ่ตรงนี้ ตอนนี้ไม่มีน้ำตาอีกแล้ว แต่ผมก็ยังคงนั่งอยู่อย่างนั้น เมย์พูดถูก ถึงเราจะรักกัน แต่ เรามักจะมีหลายเรื่องที่เข้ากันไม่ค่อยได้ ซักวันหนึ่งเราก็คงจะต้องเดินกันไปคนล่ะทาง

น้ำออกไปส่งเมย์ไม่ได้ แต่น้ำก็ขอให้เมย์มีความสุข.....มีความสุขกับรักที่เมย์เชื่อมั่นนี้ ส่วนน้ำ ก็.............หันมองรอบตัว เห็นแต่พี่ทินที่คงจะอยู่เป็นเพื่อนผมตลอด คงเพลีย เลยหลับไปแล้ว ผมล้มตัวลงนอน หันไปทางพี่ทิน

“พี่ทินครับ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนในยามที่ผมไม่มีใครครับ....ผมรักพี่ครับ”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 26 คำรักที่เธอไม่รู้
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 30-03-2014 00:55:06

และแล้วน้องเมย์กะน้องน้ำก็จบกันด้วยความเข้าใจ ถ้าน้องน้ำได้บอกลาน้องเมย์จริง ๆ คงยิ่งน่าประทับใจมากเลย
แล้วถึงเรื่องน้องเมย์จะผ่านไปแต่ความผิดพี่ทินนี่น่าจะแค่เริ่มต้นนะ ถ้าน้องน้ำรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนที่พี่ทินวางไว้
ยังไงน้องน้ำก็คงยิ้มและให้อภัยพี่ทินทันทีไม่ได้หรอกมั่ง แบบนี้ต้องให้น้องน้ำวางแผนเอาคืนพี่ทินบ้างก็ดีนะ
เพราะฉะนั้น ตอบ ง. จ้า อิอิ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 26 คำรักที่เธอไม่รู้
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 30-03-2014 02:28:50

ขอเลือก ก.โกรธจนไม่รับรัก หรือไม่ก็ ง.รับรักแต่เอาคืน
จริงๆอยากเสนอให้แกล้งไม่รับรักและเอาคืนอย่างสาสม
คือเอาจริงๆถ้าเป็นเราคงทำใจลำบาก
เราว่าเป็นวิธีที่....มากที่ทำให้น้ำเลิกกับแฟน
้พราะมันจะทำให้เราไม่รู้เลยว่า สรุปที่ผ่านมาอะไรจริงอะไรหลอก
ความรู้สึกของทินจริงๆคืออะไร คำพูดไหนของทินที่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆบ้าง
เอาง่ายๆก็คือ ไม่อาจเชื่อใจผู้ชายคนนี้ได้อีกแล้วอ่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 26 คำรักที่เธอไม่รู้
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-03-2014 12:23:49

ยังก็สู้ๆนะจ๊ะ
บอกเลยตอนนี้มันหน่วงเนอะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 26 คำรักที่เธอไม่รู้
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 11-04-2014 11:02:34

วาทิน "โห๊ย  :a6:ไม่มีใครเข้าข้างผมเลย ที่ทำนี่ก็เพราะรักล้วน ๆ นะครับ  :กอด1: ถ้าไม่รักจริงหวังแต่ง ผมกินน้องไปนานแล้ว ก็มีโอกาสตั้งไม่รู้กี่หน"
ธารา "อะไรนะครับ จะให้ผมเอาคืนพี่ทินเหรอครับ  :o8: (ขณะพูดประโยคนี้น้องก็หน้าแดง เอิ่ม น้องค่ะ  :m12: เอาคืนในที่นี้หมายถึงแก้แค้นคืนคะ น้องคิดไปถึงใหน) เอ๊ย ไม่ใช่นะครับผมไม่ได้คิดอะไรทะลึ่ง ๆ นะครับ"  :m17:
วาทิน "จะเอาคืนได้ยังไงครับ พี่ยังไม่ได้เอาก่อนเลย งั้นมาให้พี่เอาก่อนนะ และน้ำจะได้เอาคืนพี่ไงครับ"  :oo1:(ว่าจบก็รีบ ๆ รวบคนน้องที่หน้าแดง ทำท่าจะชิ่งเข้าห้องไปเลย)


เฮ้อ ชักจะไปกันคนล่ะเรื่อง แต่ก็ขอบคุณนะค่ะที่ส่งความคิดเห็นมาให้ สรุปพี่ทินควรจะโดนมิใช่น้อยชิมิ?


**************************************************************





(http://sv6.postjung.com/picpost/data/81/81839-pic-19.jpg)


แผนที่ 27 งานหมั้น

พวกเรากลับมาจากไปเที่ยวกันได้ซักพักแล้วครับ งานผมก็ยังยุ่งเป็นปกติ ดีครับ มันทำให้ผมทำใจเรื่องเมย์ ได้มากขึ้นแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างดูเหมือนเรียบร้อยดี ...................เอ่อ ที่จริงก็ไม่เชิงซะทีเดียว .........พอคิดถึงคำที่ผมพูดออกไป ถึงแม้พี่ทินไม่ได้รับรู้ แต่มันก็ทำให้ผมเขินมาก ยิ่งเวลามองพี่ทิน ปากคอ มือไม้พาลจะไปไม่ถูกเลย

“ต๊าย จริงเหรอเธอ” แว่วยินเสียง พวกพี่สาวเลขา กรรมการท่านอื่น คุยกัน คาดว่าคงจะกำลังออกไปหาอะไรทานกัน

“ก็จริงนะซิ ข่าวนี้ คอมเฟริมส์แล้วจาก พี่นิน่าเชียวนะ” ตอนแรกก็ว่าจะไม่สนใจ แต่พอได้ยินชื่อเลขาประจำตัวพี่ทิน ก็หูผึ่งทันที

“ว๊าย น่าอิจฉาจัง ๆ  ...อ้าวคุณธารา ยินดีด้วยนะค่ะ” พี่โรส กับพี่ พัช เห็นผมก็กล่าวแสดงความยินดี ยินดีอะไร?

“เอ๋ ยินดีเรื่องอะไรครับ” หรือจะเป็นข่าวดีที่พี่ทินทำผลงานอะไรไว้อีก แล้วมายินดีกับผมทำไม?

“อ้าว อย่าบอกว่าคนในไม่รู้นะ” สองพี่สาว ทำหน้าตาเหมือนไม่เชื่อว่าผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ
“...เรื่อง?.”

“ก็ท่านประธานวันชัย ให้จัดเตรียมงานหมั้นนะซิค่ะ”
“หมั้น ใครกับใคร”

“อ้าว ก็คุณวาทิน กับคุณวารีไงค่ะ แหม๋เป็นพี่ชายไม่ทราบได้ไงค่ะ”
“.......”

“คุณธารา เป็นอะไรไปคะ”
“เอ่อ ขอโทษครับ ผมรู้สึกเพลีย ๆ นิดหน่อย ผมขอตัวนะครับ”

เรื่องราวที่ได้ยินมาทำให้ผมตัวชาไปหมด หัวใจกระตุกวูบ เหมือนกับถูกแช่แข็ง หน้าซีด มือไม้เย็นเฉียบ สั่นไปทั้งตัว หัวสมองเบลอ ขาวโพลนไปหมด.......................... พอรู้ตัวว่ารัก คน ๆนั้นก็กำลังจะกลายมาเป็นน้องเขยของผม นี่พระเจ้าเกลียดผมมากหรืออย่างไร ผู้หญิงที่ผมรัก ก็คิดว่าผมไม่ได้รักเขา ส่วนคนที่ผมรักอีกคน ก็จะกลายมาเป็นคนที่ผมแตะไม่ได้อีกแล้ว

“อ้าว น้ำครับมาอยู่ที่นี่เอง พี่ตามหาซะทั่ว”
“.......พี่ทิน” สะดุ้งสุดตัว ไม่คิดว่าพี่ทินจะโผล่มาตอนนี้ อ้อใช่ซิ นี่มันเวลาพักเที่ยงแล้วนี่นา คงจะมาชวนผมไปกินข้าว

“เอ๋ น้ำ ๆ เป็นอะไรรึเปล่า หน้าซีด ๆ “ ปกติน้องก็เป็นคนผิวขาวอยู่แล้ว แต่วันนี้ดูหน้าซีด ๆ หรือจะไม่สบาย คิดได้ก็ยิ่งเป็นห่วงจึงยกมือขึ้นหมายจะแตะหน้าผากวัดไข้

“..เปล่าครับ ผมไม่เป็นไร” มือพี่ทินยื่นมาจะแตะหน้าผาก พอรู้สึกตัวผมก็เบี่ยงตัวหลบจากมือพี่ทินเบา ๆ ไม่ให้รู้สึกไม่ดี

“ไม่เป็นไรได้ไง ใหนดูซิตัวร้อนรึเปล่า” ชายหนุ่ม อดเป็นห่วงหน้าตาซีดเซียว ของคนน้องไม่ได้ พยายามเดินเข้าหา และจะจับมือดูอุณหภูมิ

“ผมไม่เป็นอะไรจริง ๆ ครับ ขอตัวก่อน ผมต้องออกไปรับรองลูกค้ากับคุณกรณ์ครับ” เพราะความรู้สึกผิดต่อน้องสาวที่ตนเอง ดันไปหลงรัก คนรักของน้อง ทำให้ เขาปัดมือของวาทินออกทันที แล้วรีบเดินหนีออกมา










เราจะต้องเข้มแข็ง จะต้องยิ้มแสดงความยินดีกับน้องสาวของเรา ที่จะได้คนดี ๆ อย่างพี่ทินเป็นคู่ครอง ระหว่างนี้คงต้องหลบหน้าพี่ทิน กลับไปอยู่ที่บ้านก่อนดีกว่า ถ้าเจอกันก็คงไม่สามารถตัดใจได้แน่















แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจ พี่บ้า ที่ผ่านมามันคืออะไร คำพูดหวาน ๆ ดอกไม้ช่องาม รสจูบ อ้อมกอด ความอบอุ่น  อ่อนโยน มันเป็นแค่สำหรับพี่ชายของคนที่พี่รักงั้นเหรอ ................รับรู้ได้ถึงหยดน้ำตาที่ไหลมาอาบแก้ม ไม่เป็นไร เราต้องไม่เป็นไร ก็แค่อกหักอีกรอบ ไม่ตายหรอก ฮึก ๆ ก็แค่ขอร้องให้ให้มันผ่าน ๆ ไปให้ได้ เฝ้าแต่บอกตัวเองว่า เราต้องไม่เป็นไร ต้องไม่เป็นไร











หลังจากนั้นอีก 1 อาทิตย์ ท่านประธานก็จัดงานหมั้น ระหว่างลูกชายของท่าน กับ ลูกสาวของเพื่อนสนิทท่าน ที่โรงแรมในเครือ มีแขกแหลื่อมาร่วมงาน เป็นจำนวนมาก ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เหมาะสมราวนางฟ้ากับเทพบุตร พิธีจัดอย่างใหญ่โต มีแขกผู้ใหญ่มาเป็นสักขีพยานในการหมั้นครั้งนี้ สินสอดจำนวนมหาศาล ถูกนำมาตั้งโชว์ ผู้คนในงานต่างมีสีหน้าแช่มชื่น



ธาราจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวของน้องสาว วินาทีที่ประตูเปิดเข้าไป เขานึกไปถึง น้องสาวตัวเล็ก ๆ ที่แม่พึ่งคลอดออกมา น้องน้อยตัวแดง ๆ ร้องไห้จ้า พอพี่ชายเอามือเข้าไปใกล้ ก็คว้าหมับจับไว้ซะแน่น น้องน่ารักมาก เขาเฝ้ามองการเจริญเติบโตของน้องสาวอย่างเป็นห่วง และรักใคร่ คิดว่าซักวันก็คงจะส่งต่อมือน้อย ๆ นี้ให้กับผู้ชายที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของน้องในอนาคต




น้องนุชหันมามอง วันนี้น้องพี่สวยน่ารักที่สุด ยิ่งอยู่ในชุดไทยจักรีแล้ว ยิ่งดูงดงาม สวยสง่า น่ารัก ถึงเวลาแล้วซินะ วันที่พี่ต้องส่งมือน้องให้กับผู้ชายที่น้องรัก

“พี่น้ำค่ะ...” พี่ชายเดินเข้ามาแล้วไม่พูดอะไร เอาแต่มองและเหมือนจะเหม่อลอย หน้าของพี่น้ำดูไม่ค่อยร่าเริงเลย

“อ่อ ห๊า อะไรจ๊ะนุช” บ้าจริง มัวแต่เหม่อคิดไปถึงใหนกัน ได้เสียงน้องเรียกสติคืนมา

“เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ ท่าทางเหม่อ ๆ “
“เปล่า ๆ ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่แค่ ตะลึงที่เห็นน้องพี่ สวยน่ารักจริง ๆวันนี้” ธาราเดินเข้าไปใกล้ ยกมือขึ้นลูบหัวน้องสาวเบา ๆ อย่างเอ็นดู

พี่น้ำขา หนูจะดีใจมากกว่าถ้าวันนี้เป็นวันของหนูจริง ๆ เฮ้อ น่าสงสารพี่ชายจัง โดนหลอกอยู่คนเดียว ถ้าพี่รู้ความจริงว่าการจัดงานครั้งนี้เป็นแค่แผนการที่ หนูจะได้อยู่กับคนที่หนูรัก พี่จะโกรธหนูมั๊ยค่ะ

“นุชจ๊ะ เราไม่ใช่เด็กแล้ว ต่อไปต้องเคารพ และเชื่อฟังพี่เขานะ อย่าดื้อ”
“พี่น้ำค่ะ นุชแค่หมั้นค่ะยังไม่ได้แต่งงานซะหน่อย พูดอย่างกับหนูจะไปแต่งงานแน่ะ”
“ฮะ ๆ  พี่ก็ลืมไป”
“ช่วงนี้ พี่กลับไปอยู่บ้านตลอดเลย มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“อ้อ เปล่าจ๊ะ พี่แค่มีอะไรต้องทำที่บ้านนิดหน่อย แล้วพี่ก็ไม่ได้กลับบ้านนานแล้วเท่านั้นเอง”

เฮ้อ พี่ทินนี่ก็นะ จะทรมานพี่ชายหนูไปถึงใหนกัน บอก ๆ ไปซะก็น่าจะดี ลองติ้งต่างดูดีกว่า
“เอ่อ...พี่ค่ะ..... ถ้าพี่ต้องโกหกคุณพ่อคุณแม่ไปตลอดชีวิต พี่จะทำได้มั๊ยค่ะ”
“เอ๋..... อะไรนะ เอาอะไรมาพูดนะ โกหกบุพการีมันบาปนะ ไม่ทำหรอก ว่าแต่เป็นเรื่องอะไรเหรอ”
“อ้อ เปล่าค่ะ แค่ยกตัวอย่าง เอ่อ หนูว่าพิธีน่าจะเริ่มแล้ว เราออกไปกันเถอะค่ะ”





อีกด้านนึง ในห้องแต่งตัวของวาทิน วิทิตานั่งทำหน้าเซ็งๆ อยู่ที่โซฟา ดูพี่ชายเธอที่แต่งตัวเสร็จนานแล้ว นั่งเหมือนคนใจไม่อยู่กับตัว

“พี่ทินอ่ะ ใมไม่ให้วิไปอยู่เป็นเพื่อนนุชนะ” โหย เซ็ง ๆๆ ไม่รู้จะให้มาอยู่ทำไมห้องนี้ อยากไปอยู่กับนุชมากกว่า

“อยู่กับพี่นะดีแล้ว ไปทางโน้น เดี๋ยวไปทำรุ่มร่ามอะไรให้น้ำสงสัยเอาจะเสียแผน”
“โธ่เอ๊ย คำก็พี่น้ำสองคำก็พี่น้ำ รักซะขนาดนี้ยังทำให้เค้าร้องไห้อยู่ได้”

“อย่าพูดเหมือนพี่ไม่รู้สึกอะไรซิ นี่พี่ถึงต้องรีบ ๆ จัดงานหมั้นไง แล้วคืนนี้ หลังงานฉลองหมั้น เราคงบรรลุ แผนขั้นที่ 2 ได้”

“ค่ะ หนูจัดเตรียมสถานที่ไว้แล้ว ห้องสวีท ชั้นบนสุด จะไม่มีใครมารบกวนเรา”
“เหอะ ดูจะกระตือรือร้น กว่าพี่อีกนะ” ใช่ซี่ พวกเธอได้ประโยชน์ไปเต็ม ๆ เลยนี่ มีแต่พี่ที่ต้องวิ่งวุ่นทำทุกอย่างอยู่คนเดียว แถมยังต้องทำให้น้ำเสียใจหลายเรื่องอีก


“แหม๋ ก็แค่คิดว่าจะได้อยู่กับนุชตลอดไป วิก็แทบลอยแล้ว และวิเองก็หวังว่าพี่ทินกับพี่น้ำจะมีความสุขเหมือนเราสองคนนะค่ะ” อ๊ายยยยยย แค่คิดก็ฟินแล้ว
“ฮึๆๆ แน่นอน เอา ไปกันเถอะ ม่านเปิดแล้ว”





วันนี้น้องหน้าซีด ๆ ไป แต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่ ถึงพอมองสบตา จะคอยหลบสายตาอยู่ร่ำไป แต่ผมก็รู้ว่า น้ำมีใจให้ผมแน่นอน ขอโทษจริง ๆ ที่ต้องทำอะไรให้มันยุ่งยาก แต่มันจะดีกับเราในภายหลังนะครับคนดี
“พี่ทินครับ......... ฝากนุชด้วยนะครับ” วาทินเดินเข้าไปหา หยุดยืนอยู่หน้าคนน้องที่แค่เหลือบตามองเขาแว่บนึงก่อนที่จะก้มหน้าหลบสายตา

“......พี่รับฝากครับ” ยินดีรับทั้งพี่ทั้งน้องเลยจ๊ะ คนดี

ผมเคยคิดว่าไม่เป็นไร ๆ ............................แต่มันไม่จริงเลย สิ้นคำพี่ทินผม แทบลืมหายใจ หัวใจยังชาวาบ ผมคงต้องพยายาม ห่าง ๆ พี่ทิน เพื่อว่าผมจะได้ลืมรักครั้งนี้ให้ได้


พี่ทินดูหล่อเหลา ยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ในชุดสำหรับพิธี บรรจงยกแหวนหมั้น สอดใส่นิ้วนางของน้องนุช น้องก็ทำเช่นเดียวกัน จบด้วยการที่ทั้งสองหอมแก้มกัน แสงเฟรชจากช่างภาพต่างแข่งกันสว่างวาบ มันเป็นภาพที่บาดตาบาดใจผมมาก ขอบตาเหมือนจะร้อน ๆ เผลอกำมือจิกเล็บไปบนฝ่ามือโดยไม่รู้ตัว ไม่ ๆ  ผมไม่ร้องไห้หรอก น้องผมกำลังจะมีความสุขนี่นา




จนจบพิธี แขกเหรื่อต่างทยอยกันกลับ เจ้าภาพก็ต่างยังฉลองกันอยู่ แต่พอดึกมากเข้าก็ทยอยกันกลับเช่นกัน เหลือเพียง 2 คู่พี่น้อง ที่ตอนนี้ ธาราเมาฟุบหลับคาโต๊ะไปแล้ว

วาทินประคองผู้เป็นที่รัก ไปที่ห้องชั้นบนสุดของโรงแรมที่จัดเตรียมไว้สำหรับพักผ่อน  โดยมี 2 สาวตามมาติด ๆ ใจนึกอยากจะอุ้มขึ้นไปเลย แต่ก็กลัวจะเป็นขี้ปากพนักงานโรงแรม

“พี่ทิน แล้วยังไงต่อค่ะ” ก็พอจะรู้แผนการคร่าว ๆ แล้ว แต่ก็ยังต้องให้พี่ชายเป็นคนสั่งการอยู่ดี

“อือ พี่ว่ากว่าน้ำจะตื่นก็คงสาย ๆ พรุ่งนี้นั่นแหล่ะ พวกเธอสองคนไปนอนก่อนเถอะ เอาไว้เช้า ๆ พี่จะไปปลุก” วางคนเมาไม่รู้เรื่องลงบนเตียงใหญ่ เขาคอยมองอยู่ ก็กะจะมอมเหล้าน้องอยู่แล้ว แต่เท่าที่สังเกต น้องดื่มเยอะมาก เดี๋ยวยก ๆ น้องเลยเมาโดยไม่ต้องมอมเหล้าเลย ปกติน้องก็ตื่นได้หลังจากเมา แต่คงไม่ใช่ครั้งนี้ ดูจะเมามากกว่าปกติ พรุ่งนี้ยังไงก็ไม่ต้องไปทำงาน

“ก็ได้ค่ะ ก็ดีเหมือนกันนะนุชนะ ไปฮันนีมูนกันเถอะ” วิทิตายิ้มกว้าง เอามือโอบเอววารี ที่ตอนนี้ก็หน้าแดง เพราะเขิน แต่ก็ยังไม่วายเป็นห่วงพี่ชายที่เมาหมดสภาพ

“พี่ทินค่ะ ฝากดูแลพี่น้ำด้วยนะค่ะ”
“อย่าห่วงจ้า พี่จะดูแลเป็นอย่างดีเลยครับ”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 27 งานหมั้น
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-04-2014 11:15:13

 :-[   จะดูแลเป็นอย่างดี อิอิ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 27 งานหมั้น
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 11-04-2014 19:21:16

ยิ่งอ่านตอนนี้เรายิ่งเกลียดทินว่ะ เอาตรงๆ เล่นแรงเกินไปนะ
แล้วงี้ถ้าเค้ารู้ความจริงจะให้อภัยง่ายๆเราว่ามันคงไม่สมเหตุสมผลแล้วล่ะ
เพราะมันหลายเรื่องเกินที่จะรับไหว แต่ล่ะเรื่องก็มีแต่เรื่องที่มีผลกระทบต่อความรู้สึกทั้งนั้น
ถ้าจะยกโทษให้ง่ายๆก็ไปจองวัดบวชได้เลยจ๊ะ(ไม่ได้ประชดนะ จริงจริ๊งง) :katai1:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 27 งานหมั้น
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 11-04-2014 22:27:15

พี่ทินเล่นแรงจริงด้วย ถึงจะมีสองน้องร่วมสมรู้ร่วมคิดก็เถอะ
แต่คราวนี้นอกจากหลอกน้องน้ำ ยังหลอกแขกในงาน แล้วก็พวกพ่อ ๆ ด้วย
แล้วถึงจะหมั้นกันแล้วพี่ทินกะสองน้องจะหลอกทุกคนถึงเมื่อไหร่ล่ะ
ถ้าน้องน้ำรู้จะยอมเข้าใจและช่วยหลอกคนอื่น ๆ ไปด้วยงั้นเหรอ
แต่ตอนนี้แค่น้องน้ำคนเดียวพี่ทินก็คงอธิบายให้น้องฟังลำบากแล้วล่ะ
ทั้งแผนเก่า แผนใหม่ น้องน้ำต้องโกรธมากแน่ สงสัยใกล้จะต้องกินมาม่ากันแล้วแน่เลย  :ling3:
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 27 งานหมั้น
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 12-04-2014 00:32:05

สนุกมากครับ แล้วจะมาอ่านอีกนะครับ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 27 งานหมั้น
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 14-04-2014 11:47:47

วาทิน "เอ่อ  :hao5: อ่านคอมเม้นต์แล้วกลุ้มมมมมใจ ผมทำผิดตรงใหน เป็นคุณรักใคร จะไม่อยากให้เค้ารักตอบเหรอ (ชักพาลล่ะ)  :serius2:
ส่วนวิธีการมันก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน ผมใช้แผนการต่าง ๆ ก็จริง แต่ผลมันก็ไม่ได้เป็นตามที่ผมต้องการเสมอไป แต่ผมก็ยังฝ่าฟัน
เพื่อให้รักของผมสมหวังให้ได้ (เอาง่าย ๆ อธิบายมาทั้งหมดนั่นคือ จะเอาให้ได้ว่างั้นเถอะ พี่ทิน)  :mew5: แลัวไม่ต้องกังวลเรื่องเมื่อน้ำ
รู้ความจริงหรอก ผมว่าผมรับมือได้ (แน่ใจ๋?) เอาหน่า รับมือได้แหล่ะ ...มั้ง"  :m29:

ฟังพี่ทินแล้วก็น่าเห็นใจ (รึเปล่า) เอาเป็นว่ามาติดตามว่าพี่ทินจะเอาตัวรอดได้จากสถานการณ์ในอนาคตจริง ๆ หรือเปล่ากันดีกว่า

*************************************************************************



(http://talkaboutsex.thaihealth.or.th/sites/default/files/imagecache/content_img/pic%E0%B8%84%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%9A%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87.jpg)



แผนที่ 28 ค่ำคืนนี้ พี่สุขสำราญ



ส่งพวกน้อง ๆ ออกไปจากห้องแล้ว ผมจึงตามไปล็อกห้องไว้ เพื่อไม่ให้ใครเข้ามารบกวนได้ แล้วหันกลับมาสนใจคนเมาที่ หลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียง

“น้ำครับ เป็นของพี่จริง ๆ ซะทีนะครับ”




















แฮะ ๆๆ ล้อเล่นครับ อยากลองพูดประโยคนี้มานานแล้ว ได้แค่พูดนะครับ ไม่ได้ทำอะไรหรอก มันยังไม่ถึงเวลา

แต่ค่ำคืนนี้ ผมก็คงจะต้องผ่านไปให้ได้ครับ แม้ว่ามันจะชวนให้ระทึกใจทุกวินาที ที่คิดว่าจะได้จัดเตรียม ความพร้อมสำหรับแผนการในวันพรุ่งนี้

ถามว่าผมจะทำอะไรเหรอครับ ฮึ ๆ ไม่อยากบอกเลย ผมกำลังจะเปลื้องผ้าน้องครับ .......................ครับ ทุกคนได้ยินไม่ผิดครับ ตอนนี้ผมกำลังปลดเน็คไทน้องอยู่ ฮึๆๆ ดูซิ เมาหลับคอพับคออ่อนไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย ผิวขาว ๆ เนียน ๆ แดงระเรื่อ เพราะฤทฺธิ์แอลกอฮอล ริมฝีปากอิ่มสวย เผยอเล็กน้อย น่าลักหลับจังเลยเว๊ย (อ๊ายยยยยยยย)

อดไม่ได้ที่จะโน้มลงไปจูบน้อง ตอนแรกก็กะว่าจะแค่จูบเบา ๆ แต่ยิ่งลิ้มรสความหวานจากปากน้อง ผสมกับกลิ่นไวน์ นิด ๆ ทำเอาผมทำเกินเลยกว่าที่คิด ใช้ลิ้นดันให้ปากนุ่มเผยอยิ่งขึ้น ไล้เลียทั่วทั้งฟัน ลิ้นและโพรงปากของน้อง ถึงจะเมาแต่น้องก็ยังตอบสนอง ด้วยการคราง อือๆ อาๆ



“เฮ้ยยยยยยยยยยย ไอ้ทิน เย็นไว้มึง อุตส่าห์อดทนมาจนถึงนี่แล้ว จะมาตะบะแตกตอนนี้ได้ไงว่ะ” เงยหน้าผละจากจูบแสนหวาน แลบลิ้นเลียปากอย่างเสียดาย สะบัดหัวเพื่อเรียกสติ ใช่ อีกแค่นิดเดียว ๆ  เขาจะได้เป็นเจ้าของน้องทั้งตัวและหัวใจแล้ว



หันมาใส่ใจปลดเปลื้องชุดสูท ออก แล้วตามด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใน ค่อย ๆ ปลดกระดุมทีละเม็ด ผิวเนื้อขาว ๆ เรียบเนียนค่อย ๆ เผยออกมา หัวนมสีชมพูเล็ก ๆ ดูน่ารัก อดไม่ได้ที่จะลองเอามือลูบหน้าอกเนียนสวย สองนิ้วขยี้หัวนมน้องเบา ๆ  น้องบิดตัวไปมา คาดว่าคงจะเสียว ชักสนุก ถอดเสื้อเชิ้ตออกจากตัวน้อง ผิวขาว ๆ เนียน ๆ เหมือนมีมนต์สะกด ให้ก้มหน้าเข้าสูดดมกลิ่นกายที่หอมรัญจวน จากซอกคอ ลงลิ้นเลีย ลากมาจนถึงหน้าอก น้องครางฮือ บิดตัวหนี คงจะเสียวมาก




แต่ก็ได้ผลเสียงครางของน้อง เรียกสติผมกลับมาได้อีกครั้ง ถึงมันจะยากกว่าครั้งแรก ผมเริ่มจะคิดแล้วว่า ผมคงจะโรคจิตน่าดู นี่ผมกำลังทรมานตัวเองอยู่ไม่ใช่เหรอ โอ๊ย อยากปล้ำน้องจริง ๆ (ชักเครียด)




ทีนี้ก็มาถึงส่วนสำคัญล่ะ ผมค่อย ๆ บรรจงปลดเข็มขัด ถอนกางเกงตัวยาวออกมาจากขาน้อง สำเร็จแล้วครับ ตอนนี้น้องเหลือปราการด่านสุดท้ายของท่านชายอย่างเดียวแล้ว (ลุ้นซะเหนื่อย)







มีความจริงอีกข้อที่ไม่เคยมีใครรู้ แม้แต่ไอ้เอก เพื่อนสนิทของผม






ผมเคยนอนกับผู้ชายครับ ถึงจะแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ก็เรียกได้ว่ามีประสบการณ์พอสมควร ตอนนั้นเขาเข้ามาจีบ ผมก็เห็นเป็นของแปลกใหม่ เลยอยากลอง ก็เลย ไปโรงแรมกับเขา ถามว่าชอบมั๊ย? ......... ก็ดีครับ แต่ก็แค่ระบายความใคร่ ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย



แต่ขณะนี้ ที่ผมกำลังมองน้องที่สภาพเกือบจะเปลือยเปล่าตอนนี้ ความรู้สึกมันต่างกันมากจริง ๆ ผมรักคน ๆ นี้ รักทุก ๆ อย่างของเขา ไม่สนใจว่าเขาจะเป็นผู้ชาย แค่เห็นเขาผมก็อยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว (เผลอกลืนน้ำลายดัง เอื้อก)

อ้อ แล้วเพื่อให้บรรลุแผนขั้นที่ 2 ผมคงต้องทำอะไรบางอย่าง แต่ขอผมอุบไว้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้เช้าค่อยมาบอกให้รู้

ผมก้าวขึ้นคร่อมร่างเปลือยของน้อง เชยคางน้องมารับจูบที่หนักหน่วงเร่าร้อน อีกครั้ง มืออีกข้างก็ลูบไล้ไปทั่ว....................






















ไปนอนซิครับ ยังจะมานั่งดูอะไรอีก ก็บอกแล้วไง ว่าพรุ่งนี้จะบอก (แน่ะ ยังจะทำหน้าเหวออีก)

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 28 ค่ำคืนนี้ พี่สุขสำราญ
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 14-04-2014 19:14:05

ติดตามจ้าาา  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 28 ค่ำคืนนี้ พี่สุขสำราญ
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 15-04-2014 13:28:15

ค่ำคืนนี้สุขสำราญก่อนเช้ามาน้ำตานองหน้ารึเปล่าพี่ทิน (เปล่าแช่งแต่เหมือนแช่ง อิอิ)
คราวนี้วางแผนอะไรไว้อีกน๊า ถึงกะต้องจับน้องแก้ผ้าเลยเหรอ น่าสงสารน้องน้ำจัง
พี่ทินคงไม่เหมือนนางอิจฉาที่ตื่นเช้ามาบอกว่าถูกน้องปลุกปล้ำหรอกนะ
หรือจะบอกว่าน้องยั่วยวนจนห้ามใจไม่ไหว เผลอทำอะไรที่ทรยศคู่หมั้นอย่างน้องนุชไปซะแล้ว
เลยต้องเสียสละถอนหมั้น และขอรับผิดชอบน้องน้ำไปตลอดชีวิตรึเปล่า (อิอิ พยามเดามากอะ)
ไม่อยากนั่งหน้าเหวอรอนาน อยากรู้ไว ๆ จัง เช้ามาพี่ทินจะแสดงละครบทไหนหลอกน้องต่อไปหว่า
หวังว่าคราวนี้พี่ทินจะโดนน้องจับได้ ไล่ทัน บ้างนะ จะได้ไม่เอาเปรียบน้องเกินไปไงพี่ทิน อิอิ
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 29 แต่งงานกันนะ (ต้องรับผิดชอบด้วย)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 20-04-2014 13:11:05

ตอนนี้อาจจะสั้น ๆ ไปนิด แต่เป็นบทสรุปของแผนการเมื่อคืน
ถูกใจใคร ไม่ถูกใจใครก็ขออภัยมานะที่นี้นะเคอะ :hao7:



**********************************************************
(http://www.dmc.tv/images/00-iimage/570222-1.jpg)

แผนที่ 29 แต่งงานกันนะ (ต้องรับผิดชอบด้วย)

ปวดหัวจังเลย...............นั่นคือความรู้สึกแรกหลังจากลืมตาขึ้นมาในตอนเช้า เมื่อคืนจำได้ว่าผมเมามาก หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ชักคอแห้ง เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวจัง อย่างกับไปออกกำลังกายหนัก ๆ มาเลย






พอจะลุกขึ้นนั่งก็รู้สึกได้ว่าข้าง ๆ กายมีอีกคนนอนอยู่ คงจะเป็นพี่ทิน เมื่อคืนพี่เขาคงมานอนเป็นเพื่อนผม






เฮ้ย!!!!!  ก้มลงมองดูตัวเอง ก็ต้องตื่นเต็มตา สภาพผมที่เปลือยเปล่า แล้วก็ร่องรอยแดง ๆ ทั่วทั้งตัว เมื่อคืน คงไม่ใช่ว่าผมกับพี่ทิน......................



















“ฮ้าวววว อรุณสวัสดิ์ค่ะ ตื่นแล้วเหรอค่ะพี่น้ำ”
“เฮ๊ยยยยย น้องวิ” เหว๊อ ทำไมคนข้างกายผมถึงได้กลายเป็นน้องวิไปได้ แล้วสภาพน้องถึงไม่เห็นทั้งหมด เพราะมีผ้าห่มคลุมมาถึงไหล่ แต่ก็คงพอจะบอกได้ว่าคงจะไม่ได้ใส่อะไร ไม่ต่างอะไรกับผม

“น้อง..น้องวิ...เอ่อ..มันเกิดอะไรกันครับ นี่เรา....” อุ๊บ เกือบหลุดขำ หน้าพี่น้ำตอนนี้ดูไม่จืดเลย เดี๋ยวแดง เดี๋ยวซีด

“....พี่น้ำ พี่น้ำ จำไม่ได้เหรอค่ะ ว่าพี่ พี่......ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ” น้องวิน้ำตาไหลพราก พลิกตัวหันไปร้องห่มร้องไห้เป็นการใหญ่ โอ๊ย ให้ตายเถอะ นี่ผมทำอะไรลงไป ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ทำไม ๆ ผมเอาอีกแล้ว พลั้งพลาดไปเพราะความเมาอีกแล้ว

“น้องวิครับ พี่ขอโทษนะครับ อย่าร้องนะครับ” ใจอยากจะเข้าไปปลอบ แต่ก็ไม่กล้าแตะต้องตัวน้องวิ ได้แต่ลนลาน ทำอะไรไม่ถูกเลย

“ฮือๆๆๆๆ เมื่อคืนพี่น้ำเมามาก ส่วนพี่ทินกับนุชก็เหนื่อยจากงานพิธี วิเลยอาสามาดูแลพี่น้ำ แต่...แต่ ...ฮือ ๆๆ  ...........วิพยายามห้ามพี่น้ำแล้ว แต่ดูพี่น้ำไม่มีสติจะรับรู้เลย....... วิ ๆ สู้แรงพี่น้ำไม่ไหว เราสองคนจึง ........ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เฮ้อ ถ้าพี่น้ำตั้งสติคิดดี ๆ ก็คงจะรู้ว่ามันไม่จริงเลย เราที่เตะเสยคางผู้ชายตัวโตกว่าพี่น้ำซะกระเด็น มีเหรอจะสู้แรงพี่น้ำไม่ได้ น้ำตาเทียมยังทำงานได้ดีอยู่ พี่น้ำที่ตกใจจนลนลาน ไม่มีทางคิดได้แน่












ใช่แล้วค่ะ นี่เป็นแค่ฉากที่พี่ทินจัดไว้ เพื่อจับพี่น้ำให้มารับผิดชอบแต่งงานกับวิค่ะ ที่จริงเราไม่ได้มีอะไรกันหรอกค่ะ วิเพิ่งเข้ามาตอนเช้านี่เอง อ้อวิไม่ได้เปลือยเหมือนพี่น้ำนะค่ะ วิใส่เกาะอกอยู่ค่ะ จึงต้องคลุมผ้าห่มให้ถึงหัวไหล่ ส่วนร่องรอยทั่วตัวพี่น้ำ........... ก็เป็นฝีมือพี่ชายวิเองค่ะ (ตอนแรกบอกจะทำนิดเดียว แต่เท่าที่เห็นนี่ มันแทบจะเรียกว่าไม่มีที่ว่างเลยนะคุณพี่ เล่นเอานุชอายแทนจนไม่กล้ามาดูสภาพพี่ชายตัวเองเลย)

แล้วก็เป็นไปตามแผนค่ะ พี่น้ำคนซื่อ มีเหรอจะทันพวกเรา ก็ออกปากจะรับผิดชอบวิ และจะบอกพวกคุณพ่อว่าจะแต่งงานกับวิ โดยไม่ต้องมีการหมั้นเพราะไม่นานวิก็จะเรียนจบแล้ว แล้วเรื่องที่เรามีอะไรกัน(หลอก ๆ) ก็จะไม่บอกให้ใครรู้ เอาเป็นว่าเราคบหากันมาระยะหนึ่งแล้ว และเราก็รักกัน อยากแต่งงานกันก็พอ






วันนี้วิกับนุช ต้องกลับไปเรียนแล้วค่ะ พี่ชายทั้งสองมาส่งเราที่สนามบิน พี่น้ำน่าสงสารมาก ดูจะสลด ไปอย่างเห็นได้ชัด ผิดกับพี่ชายตัวดีของวิ ที่ระรื่นออกนอกหน้าจนน่าหมั่นใส้ ถึงตามแผนจะไปได้ด้วยดี แต่วิจะดูว่าพี่ชายตัวดี จะแก้ปมที่เขาผูกยังไง ถ้าต้องบอกความจริงกับพี่น้ำ

ตอนนี้ วิกับนุชคงต้องขอตัวกลับไปเรียนต่อค่ะ ไม่นานก็จะจบแล้ว ยังไงฝากดู ๆ แล ๆ พวกพี่ชายด้วยนะค่ะ ไปล่ะคะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 29 แต่งงานกันนะ (ต้องรับผิดชอบด้วย)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 20-04-2014 17:00:21

ทำไมทินมันถึงได้เลวแล้วเลวอีกขนาดนี้ พวกที่ร่วมมือก็ไม่มีจิตสำนึกกันเลยรึไง
เหมือนไม่มีหัวใจไม่แคร์ความรู้สึกน้ำกันเลยเหรอเล่นกับความรู้สึกคนเนี่ย
คือแต่ละอย่างที่เป็นแผนทินเนี่ยเราว่ามันเกินไปนะ คือถ้าเป็นเรารู้ความจริง
แม้จะบอกว่าทำเพราะรักแต่ก็คงทำใจยอมรับคบหาด้วยแน่ๆ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินไป
เหมือนทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ ไหนจะหลอกพ่อแม่อีก
ถ้าไม่เรียกว่าเลวกับน้ำก็ไม่รู้จะเรียกอะไร ถ้าพ่อแม่รู้ความจริงเค้าจะรู้สึกยังไง(อย่าบอกนะว่าพ่อแม่ก็ร่วมมือด้วย)
คือยังมองไม่เห็นทางสว่างเลยถ้าน้ำรู้ความจริงว่าจะลงเอยยังไง


ปล.อยากให้รู้ความจริงเร็วๆจัง และขอให้น้ำเอาคืนทุกคนให้หนักกเลยนะ เค้าเชียร์อยู่

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 29 แต่งงานกันนะ (ต้องรับผิดชอบด้วย)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 21-04-2014 20:36:08

เฮ้อ พี่ทินเพิ่มความซับซ้อนของแผนเข้าไปอีกขั้นเหรอเนี่ย ใช้ครบทั้งสองน้องเลยนะ
แล้วถึงจะเป็นแผนที่เอาไว้หลอกพ่อ พ่อ และคนทั้งโลก แต่ถ้าพี่ทินอยากได้น้องเป็นแฟน
ยังไงก็ต้องบอกความจริงกับน้องน้ำอยู่ดี แถมตอนนี้น้องน้ำต้องยอมแต่งงานเพื่อรับผิดชอบน้องวิ
ก็คงกำลังพยามตัดใจจากพี่ทินทั้งในฐานะน้องเขย และพี่เขย ? ให้เด็ดขาดอะนะ
ยังไงพี่ทินก็รีบ ๆ สารภาพบาปกะน้องซะนะ ก่อนน้องจับได้เอง หรือตัดพี่ทินออกจากใจได้จริง ๆ (อิอิ แอบแช่ง)
รอติดตาม และ บวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4:  :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 30 วันนี้ที่รอคอย
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 04-05-2014 00:31:12

ขอโทษที่หายไปพักใหญ่ค่ะ :mew6: งานหลวงเข้า เลยยุ่ง ๆ นิดหน่อย ตอนนี้จริง ๆ ก็ยังยุ่ง พิมพ์ไปง่วงไป ถ้าผิดพลาดประการไดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้จ้า

เรื่องราวเริ่ม ๆ จะค่อย ๆ เฉลย แผนการของพี่ทิน แต่ก็ยังไม่หมดนะ คนอย่างพี่ทิน ไม่ยอมบอกแผนหมดหรอก  o18
แต่จะประสบผลสำเร็จ หรือ มีปัญหาอะไรตามมา ก้ต้องขอแรงใจทุก ๆ ด้วยนะจ๊ะ
และพี่ทินฝากมาบอกว่า (ไม่กล้ามาเองกลัวถูกขว้างเปลือกทุเรียน)  :sad4: "ผมไม่ได้เลวนะครับ แค่ทำทุกอย่างตามหัวใจเท่านั้นครับ"

********************************************************************
(http://board.postjung.com/data/733/733951-topic-ix-0.jpg)


แผนที่ 30 วันนี้ที่รอคอย


“คุณธาราค่ะ”
“เอ่อ ๆ ครับ ๆ พี่นิน่า” มัวแต่เหม่อ ไม่ทันฟังว่าพี่นิน่าว่าอะไร

“ฮิ ๆ เหม่อลอยถึงคุณวิเหรือค่ะ นิน่าได้ยินเขาลือกันว่าคุณธารา ก็จะแต่งงานกับคุณวิ ยินดีด้วยนะค่ะ”
“...ครับ “

“ว่าแต่เข้าใจงานในส่วนของคุณวาทินแล้วใช่มั๊ยค่ะ ไม่ต่างกับคุณกรณ์หรอกค่ะ”

“ครับเข้าใจแล้วครับ ขอบคุณพี่นิน่ามากครับ” ใช่ครับ ตอนนี้ผมกลายมาเป็นเลขาพี่ทินแทนพี่นิน่า เพราะว่าพี่ทินบอกกับคุณลุงวันชัย ว่าผมซึ่งจะมาเป็นน้องเขย (หรือพี่เมีย) เอาเป็นว่าคู่เขยล่ะกันง่ายดี จำเป็นต้องศึกษางานเพื่อที่จะก้าวขึ้นมาบริหารบริษัทในอนาคต พี่ทินจึงต้องการจะเทรนงานผมด้วยตัวเอง ซึ่งทุก ๆ ฝ่ายก็เห็นดีเห็นงาม




ทำไมไม่มีใครถามผมบ้างว่าผมอยากให้พี่ทินเทรนมั๊ย คำตอบไม่ต้องคิดเลย ไม่ล่ะครับ ลำพังผมหลงรักพี่ทิน โดยที่พี่เขากำลังจะแต่งงานกับน้องสาวผมยังว่าแย่แล้ว ส่วนตัวผม ที่พลาดเผลอไปมีอะไรกับน้องวิอีก เพราะเมา เลยต้องรับผิดชอบจะแต่งงานกับน้องวิ ก็ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ตอนนี้บอกตรง ๆ ผมเข้าหน้าพี่ทินไม่ค่อยสะดวกใจเลย



“อ้าว คุณนิน่า ยังอยู่อีกเหรอครับ”
“....................” โห อดีตเจ้านายฉัน พูดจาไม่รักษาน้ำใจกันเลย ใช่ซี๋ เลขาเก่าก็ขึ้นสนิม มีหรือจะสู้เลขาใหม่หน้าตาจุ๋มจิ๋ม

“อ้าว ๆ ดูทำหน้าเข้า ไม่เอาหน่า คุณนิน่า ผมล้อเล่น คืนนี้ว่าจะไปฉลองตำแหน่งใหม่ให้คุณธารา คุณนิน่า สนใจจะไปแจมด้วยมั๊ยล่ะครับ”

“ไม่ล่ะค่ะ ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ เลขาเก๊าเก่า ขอตัวก่อนนะค่ะ” ว่าแล้วก็ทำเป็นสะบัดบ๊อบใส่ ให้อดีตเจ้านาย หัวเราะอย่างขำ ๆ แต่ด้วยความที่เป็นเจ้านายลูกน้องกันมานาน นิน่าดูออกว่าอดีตเจ้านายของเธอ มีจิตพิศวาส เลขาหนุ่มคนนี้เพียงไร แต่เธอไม่เข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของทั้งคู่เลย ก็ในเมื่อต่างก็จะแต่งงานกับน้องสาวของอีกคน แล้วอย่างนี้มันจะเป็นยังไงต่อล่ะนี่

“เอ่อ พี่ทินครับ ผมไม่.......” พีไม่เห็นถามผมซักคำเหรอครับว่าอยากจะไปด้วยมั๊ย (แต่มันเป็นงานเลี้ยงฉลองให้น้ำนะจ๊ะ)

“ห้ามปฏิเสธพี่นะครับ เราไม่ค่อยมีเวลาคุยกันเลยช่วงนี้ พี่รู้สึกเหมือนถูกหลบหน้า”
“......ไม่ได้หลบซะหน่อย” ใช่ไม่ได้หลบนะ แค่ต้องการเวลาทำใจ

“เอ่อ ก็ดีแล้วครับ งั้นพี่คงจะคิดไปเอง เอาเป็นว่าเลิกงานเราไปทานข้าวกันนะ”
“.......ครับ” เฮ้อ จำต้องรับคำ พี่มีทางอื่นให้ผมเลือกอีกเหรอครับ





......................ตกลงแล้วไม่เห็นว่าจะเป็นการเลี้ยงต้อนรับผมตรงใหนเลย เพราะไม่เห็นมีใครมาร่วมงานเลย มีแค่พี่ทินกับผม สองคนเอง


พี่ทินพาผมมาที่บาร์กึ่งร้านอาหารแห่งหนึ่งในโรงแรม ในเครือของบริษัท ผู้จัดการกุลีกุจอ มาต้อนรับ และจัดหาที่นั่งด้านในติดกับกระจกที่มองเห็นวิวยามค่ำคืนของกรุงเทพมหานคร แขกเหรื่อมีพอประมาณ บรรยากาศที่แสนโรแมนติก ทำให้มีแต่คนมาเป็นคู่ซะส่วนใหญ่

ระหว่างที่เดินเข้าไป ก็มีคนมองมาที่พวกเรา โดยเฉพาะสาว ๆ มองพี่ทิน กันตาเป็นมัน (ผมไม่ได้หึงนะ แค่บรรยายตามความรู้สึก) พอถึงที่โต๊ะ พี่ทินเลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่งแล้วเขาก็ไปนั่งฝั่งตรงข้าม อยากบอกว่าเขินมากครับ ก็พี่เค้าปฏิบัติกับผมเหมือนเป็นคู่รักกัน ผมไม่อยากคิดอะไรเข้าข้างตัวเองอีก เพราะความจริงเป็นเช่นไร ก็รู้กันดีอยู่


“น้ำครับ ช่วงนี้ น้องดูซูบ ๆ ไปนะ” น้องปกติก็รูปร่างผอมบางอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งดูบางเข้าไปใหญ่
“..ผมไม่ค่อยอยากอาหารครับ” กินอะไรไม่ค่อยลงครับ ใจมันหวิว ๆ ไม่อยากอาหารเลย

“ทำไมล่ะครับ?” พี่ทินอย่าถามมากได้มั๊ยครับ อยากให้ผมบอกว่าเป็นเพราะพี่หรือยังไง
“.....ไม่มีอะไรครับ ก็แค่ไม่อยากอาหาร” น้องตอบเหมือนเสียไม่ได้ ทั้งที่ยังหลบตาผม

“นี่รู้มั๊ยคนที่ชอบพูดว่าไม่มีอะไรนะ มันมีอะไรแน่นอนอยู่แล้ว ปรึกษาพี่ได้นะครับ” พี่ครับจะให้ผมปรึกษาอะไรครับ จะให้บอกว่าทำยังไงผมถึงจะเลิกรักพี่เหรอครับ
“พี่ทินเอาเวลาไปห่วงน้องนุชดีกว่ามั๊ยครับ” น้องหันมาค้อน มองผมตาเขียว

“อะไร หึงพี่เหรอ?” ไม่อยากเข้าข้างตัวเอง ผมว่าน้องหึงผมนะ

“พี่อย่าพูดบ้า ๆ ผมจะหึงพี่ทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”
“............” ถึงจะรู้ว่าคงทำให้น้องพูดว่ารักผมไม่ได้ง่าย ๆ แต่พอได้ยินคำว่า เราไม่ได้เป็นอะไรกัน มันก็ทำผมปรี๊ดได้เหมือนกัน ปากแข็งนักนะ ได้เดี๋ยวพี่จัดให้




อาหารและเครื่องดื่มถูกยกมาเสริฟ ทั้งสองทานกันไปเงียบ ๆ วาทินมองคนน้องที่ทำเป็นก้มหน้าก้มตากิน แต่ก็แค่เขี่ย ๆ ไม่ได้กินอะไรมาก ท่าทางเหมือนไม่อยากสบตาเขามากกว่า หลบได้หลบไปคืนนี้จะต้องรวบหัวรวบหางน้อง ให้เป็นของเขาซะ ต่อไปจะได้ไม่กล้าพูดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่คิดก็หัวใจพองโต อยากให้มื้ออาหารผ่านไปเร็ว ๆ จริง ๆ เลย

ธาราที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่อยากสบตาคนพี่ เพราะสายตาที่จ้องมาของพี่ทิน ทำให้เขาทำตัวไม่ถูก กลัวจะพาลใจอ่อน ยอมแพ้แก่ใจตัวเอง เขาต้องเข้มแข็ง ต้องตัดใจจากพี่ทินให้ได้ เขาไม่อยากเป็นมือที่สามของน้องสาวตัวเองหรอก

“พี่วาทิน”
เสียงสวย สดใสเรียกชายหนุ่มให้ ทั้งสองต้องเงยหน้าขึ้นมา พบกับสาวสวย หน้าตายิ้มแย้ม สดใส เธอน่าจะอายุไล่เลี่ยกับธารา

“อ้าว นัท...มาทานข้าวเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ นัท มากับ ท่านแม่ ท่านพ่อค่ะ ว่าแต่คุณคนนี้”

“อ้อ นี่คุณธาราครับ เราทำงานด้วยกัน พี่พาเขามาเลี้ยงฉลองตำแหน่งใหม่”
“โอ้ ยินดีด้วยนะคะ คุณธารา”

“...ขอบคุณครับ คุณ....”
“ณัณทวิมลค่ะ เรียกนัทเฉย ๆ ก็ได้”

“ครับคุณนัท งั้นเรียกผมว่าน้ำนะครับ”
“นัท นั่งก่อนซิ พี่ไม่เจอเรานานเลย”

“อย่ามาใส่ความนัทนะค่ะ ก็พี่วาทินอ่ะ ไม่ว่างตลอด ไม่โทรมาหาด้วย น่าน้อยใจจริง ๆ “

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่คงไม่ธรรมดาแน่ ท่าทางพูดจาสนิทสนมกันมาก ไม่เคยเห็นพี่ทินพูดคุยสนิทสนมกับผู้หญิงคนใหนเท่านี้มาก่อน ส่วนสาวน้อยเธอก็อ่อนช้อย น่ารัก

“อุ๊ย ขอโทษนะค่ะ เอาแต่พูดกับพี่วาทิน “ เชิญเถอะครับ คุยกันตามสบาย ไม่ต้องมาสนใจผม (คุยตั้งนานแล้ว เพิ่งนึกได้รีไง)

“ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณสองคนตามสบาย” ตอนนี้ในใจมันกรุ่น ๆ ยังไงไม่รู้ เหมือนมันยุกยิก ๆ ในใจ

“ได้ยินว่าพี่วาทินหมั้นแล้วเหรอค่ะ อะไรกัน ใหนบอกนัท ว่ารักนัทคนเดียว ทำไมไปหมั้นกับคนอื่นละค่ะ”
“.....” กำลังจะตักอาหารเข้าปาก ถึงกับต้องหยุดกึก กับคำพูดของคุณนัท สายตาก็จ้องไปที่พี่ทิน เขาไม่ได้มีท่าทีอะไร ยังคงนั่งนิ่ง ๆ สบาย ๆ สองมือของหญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มไว้ พร้อมทำท่าทางกระเง้ากระงอด

อะไรกัน คนเจ้าชู้  บอกรักคนเขาไปทั่ว พี่ทินนี่ แล้วทำไมใจผมมันถึงได้ร้อนรุ่มเพียงนี้

“ก็ตอนนั้น นัท ไม่สนใจพี่เลยนี่นา” แกล้ง ๆ พูด แล้วยิ้มหวาน ๆ ให้หญิงสาว หน้าแดงระเรื่อ แต่หางตาก็คอยชำเลืองมองคนน้อง อื่อเข้าท่าแฮะ กำลังต้องการตัวช่วยอยู่เชียว ดูซิทำหน้าอย่างยุ่งเชียว

“ใส่ร้ายนัทอีกแล้ว งั้นเรากลับมารักกันใหม่นะ พี่วาทิน แค่หมั้นเอง ถอนหมั้นแล้วมาแต่งกับนัทนะ” สาวสวยยิ้มกว้าง เธอเองก็เป็นอีกคนที่อยากครอบครองชายหนุ่มคนนี้เช่นกัน

“อือ เอาไงดีล่ะ” วาทินรู้ความคิดของนัทดี แต่เขาไม่ได้สนใจที่จะสานสัมพันธ์ต่อ แต่ก็ทำเป็นลังเล เพื่อจะดูปฏิกิริยาของคนน่ารักตรงหน้า

“ไม่ได้หรอกครับ” น้ำยืนขึ้น ตบโต๊ะ และพูดเสียงเข้ม
“...เอ๋ คุณน้ำ” นัทสะดุ้งสุดตัว ไม่คิดว่าอยู่ดี ๆ คนที่ท่าทางเรียบร้อยจะลุกขึ้นมาขึ้นเสียง

“พี่ทินหมั้นกับน้องสาวผมแล้ว และกำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ หวังว่าคุณคงไม่อับจนสิ้นหนทางจนต้องมาแย่งของ ๆ ใครหรอกนะครับ” รู้สึกหน้าร้อน ๆ ใจเต้นโครมคราม รู้สึกไม่พอใจผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก นี่ผมไม่ได้หึงพี่ทินนะครับ แต่ผมต้องปกป้องแทนน้องสาวผม

“อะไรกัน ทำไมมาว่านัท อย่างนี้ คุณไม่มีมารยาทเลย” หญิงสาวฉุนขึ้นมาในทันที ที่ถูกกล่าวหา ถึงแม้จะคิดอย่างนั้นจริง ๆ ก็เถอะ

“มารยาทผมมีครับ แต่คุณต่างหากที่ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร คนเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว ยังมาพูดจาอย่างนั้น ไม่รักนวลสงวนตัวเอาซะเลย”

“มันจะมากไปแล้วนะ” หญิงสาวยิ่งโกรธหน้าแดงก่ำ ยกมือจะตบหน้าธารา

วาทินลุกขึ้นหยุดมือของหญิงสาวไว้ได้ทัน
“พี่ทินครับ เรากลับกันเถอะครับ ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว” ยิ่งเห็นหญิงสาวเกาะเกี่ยวคนพี่ไว้ ก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น ขอย้ำว่าผมไม่ได้หึงพี่เขานะ แค่ดูแลแทนน้องผม

“ไม่นะคะ พี่วาทินต้องสะสางให้นัท ก่อน” นัทผวาเข้าไปซบวาทิน เพื่อเรียกร้องความสงสาร
“นัทครับ ปล่อยพี่เถอะครับ ก็อย่างที่น้ำบอกครับ พี่รักทางนี้มากคงไม่เลิกกันง่าย ๆ แน่” เขาใช้คำพูดที่ไม่เจาะจง เพราะจริง ๆ แล้วอยากบอกคนทั้งโลกว่ารักร่างโปร่งตรงหน้ามากแค่ใหน

“พี่วาทิน.......” ผมค่อย ๆ บรรจงดันหญิงสาวออกอย่างสุภาพ อย่างไรก็ดี ครอบครัวเขาก็ยังต้องอาศัยบารมีครอบครัวน้องนัทอยู่

“ขอตัวนะครับ นัท” ก่อนจะบอกลา และเดินตามน้ำที่เดินนำออกมาก่อนแล้ว (แว่ว ๆ เสียงกรี๊ดตามหลังมา)

ทั้งสองคนเดินขึ้นลิฟไปที่ชั้นที่จอดรถไว้ ระหว่างขับรถกลับ คนน้องไม่พูดไม่จา ทำหน้าตาไม่พอใจตลอด แต่อารมณ์ขุ่นมัวก็ยังไม่จาง ไม่เข้าใจเลย พี่ทินก็นะปล่อยให้ผู้หญิงอื่นมาเกาะแกะอยู่ได้

“พี่ทินครับ พี่หมั้นกับน้องผมแล้ว กรุณาหยุดโปรยเสน่ห์ พร่ำเพรื่อซะทีครับ” เสียงสั่น ๆ บอกกับพี่ทิน แต่ก็ไม่ได้หันไปมอง

“อะไรกัน เขาเข้ามาหาพี่เองต่างหาก” พี่ทินเองก็ตอบผม โดยไม่หันมามอง สายตามองตรงไปที่ถนน

“ก็ถ้าพี่ไม่เปิดโอกาสเขาจะเข้ามาได้เหรอครับ” เชอะ น่าหมั่นใส้ จริง ๆ
“พูดเหมือนหึงพี่เลย” พี่ทินหันมายักคิ้ว ยิ้มมุมปาก

“ใครหึงพี่ ผมแค่ปกป้องสิทธิ์ของยัยนุชเท่านั้นเอง” ขอย้ำเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ผมไม่ได้หึงนะครับ
“เฮ้อ ก็นุชอยู่ตั้งไกล เวลาพี่เหงา พี่คิดถึง จะทำยังไงดีล่ะครับ” อาศัยสถานการณ์ตามน้ำไปตามที่น้องพูดขึ้นมา

“............นั่นมันก็เป็นเรื่องของพี่นี่” คนเจ้าชู้ นุชไม่อยู่แค่ไม่นานก็เริ่มออกลายแล้ว ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห ถึงจะไม่รู้ว่ากำลังโมโหอะไรอยู่ก็เถอะ






“งั้นน้ำก็มาแทนนุชให้พี่ระหว่างที่นุชไม่อยู่ซิครับ...........ไม่งั้น......ถ้าพี่เหงา พี่ก็คงต้องไปหาใครซักคน” พูดยิ้ม ๆ ให้น้องหันมาจ้องตาเขียวปั๊ด ดูซิเจอไม้นี้จะตอบยังไง

“พี่อย่าพูดบ้า ๆ นะ ผมไม่เอาด้วยหรอก พี่คิดได้ไงผมเป็นพี่ชายคู่หมั้นพี่นะ แล้วผมก็กำลังจะแต่งงานกับน้องสาวของพี่ด้วย” น่าโมโหที่สุดพี่ทิน พูดอะไรออกมา อดที่จะแหนบแนมไม่ได้ คนอะไร ไม่มีสำนึกบ้างเลย

“งั้นพี่คงต้องหาใครซักคนมาเพื่อคลายเหงา” ดูซิยังปากแข็งอีกมั๊ย
“.......” พี่บ้า ทำไมชอบทำให้ผมต้องคิดมากอย่างนี้นะ

“เอ๊ะ พี่ครับ นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านผมนี่ครับ” ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ก็สังเกตว่าสองข้างทางแปลกไป

“แล้วใครบอกจะไปบ้านน้ำล่ะ พี่จะพาน้ำกลับบ้านเราต่างหาก” ไม่ปล่อยให้หนีหรอกครับคนดี

“พี่ทิน ผมไม่ไป ผมจะกลับบ้านผม เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วง” น้องเริ่มโวยวาย
“พี่โทรบอกคุณลุงธารแล้ว ว่าจะให้น้ำมาอยู่กับพี่เพื่อเรียนรู้งาน” ‘งานนี้โทรไปขออนุญาตกับพ่อเมียแล้วจริง ๆ ครับ





รถวิ่งเข้ามาจอดในบ้านเรียบร้อยแล้ว คนสวนรีบวิ่งมารับ แต่วาทินบอกให้ ไปนอน เขาไม่ต้องการอะไร ชายหนุ่มจับแขนคนน้องไว้ไม่ให้หนีไปใหน น้องพยายามแกะมือเขาแต่ก็สู้แรงไม่ได้ ร่างบางถูกบังคับให้เดินไปด้วยกันกับชายหนุ่ม

เจ็บแขน ก็เจ็บ แต่เจ็บที่ใจมากกว่า พี่ทินทำเหมือนเขาเป็นตัวแทนน้องสาว ใจเขาปวดร้าวมาก เพราะส่วนลึกแล้วก็รู้สึกยินดี ที่พี่ทินต้องการเขา อีกใจก็รู้สึกผิดต่อน้องสาว

วาทินพาร่างโปร่งเข้ามาในห้องได้ ก็เหวี่ยงไปบนเตียง พร้อมทั้งขึ้นคร่อมเอาสองมือกักน้องไว้บนเตียง โน้มหน้าลงซุกไซร้ที่ซอกคอ แล้วขบเบา ๆ ทำเอาร่างโปร่งเสียวสั่นสะท้าน

“อย่าครับพี่ทิน “ ร่างบางปัดป้อง และคว่ำตัวพยายามจะลุกขึ้น

“พี่รักน้ำนะครับ คนดี” วาทินไม่ปล่อยให้คนน้องได้ลุก เขากอดคนน่ารักจากด้านหลัง ทั้งยังพยายามซุกไซร้ไปตามซอกคอและหัวไหล่ขาวเนียน ส่วนมือก็ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวให้ ธารารู้สึกขนลุกซู่

“พี่ทิน พี่กำลังจะแต่งงานกับน้องสาวผมนะครับ” ธาราหดคอหนี แต่คนพี่ก็ตามมาจูบหน้าจูบตา ไล่มาตามจมูก จนมาขบเบา ๆ ที่ริมฝีปาก

“พี่ต้องแต่งงานกับนุช แต่พี่รักน้ำนะครับ” ตอนนี้น้องไมดิ้นแล้ว น้องพยายามพูดต่อรอง แต่นาทีนี้ผม มีสติเหลือน้อยเต็มทีด้วยความต้องการที่พุ่งพล่าน

“พี่ทำอย่างนี้ พวกน้อง ๆ จะเสียใจนะครับ” ธาราหันหน้าหนี น้ำตาเริ่มปริ่ม ๆ จะไหล

“อย่าห่วงเลย พวกเขาจะเข้าใจเรา” ผมประคองหน้าน้อง มาจูบซับน้ำตา พร้อมทั้งพร่ำบอก เพื่อให้น้องคลายกังวล

“พี่ครับ อย่าครับ ไม่ครับ ผมทำไม่ได้” น้องเริ่มจะขัดขืนอีกครั้ง


“น้ำรักพี่มั๊ยครับ” ผมถามเพราะอยากได้ยินคำว่ารักจากน้องซักที
“.....” พี่ทินถามคำถามที่ผมไม่รู้จะตอบได้มั๊ย ถึงผมจะรักพี่ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

“ไม่ตอบพี่จะเหมาว่าใช่นะครับ” น้องมีสีหน้าลังเล แต่ผมไม่มีลังเลแล้ว ผมต้องการน้อง และต้องได้เดี๋ยวนี้ ผมทนไม่ใหวแล้ว

“ถึงผมจะรักหรือไม่ แต่พี่ก็เป็นคนที่ผมเอื้อมไม่ถึงแล้ว” น้ำยกสองมือขึ้นมาปาดน้ำตา
“เอื้อมมาซิครับ แล้วน้องจะรู้ว่าพี่อยู่ใกล้แค่นี้เอง” พี่ทินจับมือผมขึ้นไปประทับที่หน้าอกด้านซ้ายของเขา สัมผัสบอกผมว่าหัวใจของพี่เขาเต้นเร็วมาก

“พี่ทิน อ๊า”
ร่างกายผมไม่ทำตามคำสั่งของผมเลย มันกลับปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสรัก สัมผัสที่พี่ทินมอบไห้ ทั้งเจ็บปวด เสียวซ่าน ไปทั้งตัว พี่ทินทั้งจูบทั้งขบไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย เรี่ยวแรงที่จะต่อต้านเหือดหายไปสิ้น ได้แต่นอนดิ้นบิดตัวไปมา รู้ทั้งรู้ว่ามันผิด แต่ก็หยุดไม่ได้ หัวใจมันร่ำร้องแต่คำว่ารักพี่ทิน ผมจะทำอย่างไรต่อไปดี

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 31 ข้าวใหม่ปลามัน
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 10-05-2014 01:25:33

ในที่สุดน้องน้ำก็เสร็จพี่ทินจนได้  :oo1: ถูกใจ ไม่ถูกใจใครก็ว่ากันไป
แต่ถูกใจพี่ทินฝุดๆ  :z1:


****************************************************
(http://www.adintrend.com/upload_img/c195626.jpg)

แผนที่ 31 ข้าวใหม่ปลามัน

แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านช่องม่านหน้าต่าง ลำแสงอ่อน ๆ สัมผัสกับแผ่นหลังขาวนวลเนียน เปลือยเปล่าของคนน่ารักของเขา น้องนอนคว่ำแต่หันหน้ามาทางเขา ดวงตาหลับพริ้ม ท่าทางเหนื่อยอ่อน เมื่อคืนด้วยความที่ผมคอยที่จะได้น้องมาเคียงกายมาตลอด  จึงทำให้ขาดความยับยั้งชั่งใจ รวบรัดน้อง ให้เป็นของผม โดยใช้กำลังบังคับ ร่างน้องบิดเร่าภายใต้ร่างของผม ช่างดูเย้ายวน ทุกอณูร่างกายหวานล้ำ จนอดชิมไปทั่วร่างไม่ได้ รสรักที่เร่าร้อนเมื่อคืนยังตราตรึง เสียงครางของน้องช่วงยวนใจ ทำให้สติผมกระเจิดกระเจิง น้องร้องครางให้พอ แต่ผมก็ยังไม่อาจหยุดความเร่าร้อนลงได้ กว่าผมจะปล่อยให้น้องได้นอนก็เกือบเช้า น้องหลับใหลไปในทันที แต่ผมยังไม่ได้นอนเลย ยังคงลืมตามองดู ร่างน้องที่ผมได้ทำรอยประทับตราจอง ทั่วร่าง อย่างรักใคร่

“น้ำครับ ต่อไปนี้น้องเป็นของพี่แล้วนะครับ คนดี พี่จะไม่มีวันปล่อยน้องไปอีกแล้ว” โน้มหน้าลงจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผาก แก้มนวล  และจบลงที่หัวไหล่ขาวเนียน

ถ้าไม่กลัวว่าน้องจะช้ำเกินไป ผมคงจะลุกล้ำ น้องอีกเป็นแน่ รู้สึกยังไม่พอ ยังอยากจะกกกอดน้องไว้ในอ้อมแขน ทั้งวันทั้งคืน ดวงใจของพี่



พอดีวันนี้เป็นวันเสาร์ ไม่ต้องไปทำงาน ผมจึงปล่อยให้น้องนอนต่อไป คุณพ่อก็เพิ่งกลับมาจากดูงานที่ต่างประเทศ ผมจึงดำเนินแผนการขั้นต่อไป









“คุณพ่อครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาครับ” วาทินเดินเข้าไปในห้องหนังสือ ซึ่งวันชัยกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่

“อ่าว ทินตื่นเช้านะเรา แล้ว น้ำล่ะ เห็นนายคง ว่าเมากันมาเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ” ใครว่าตื่นครับพ่อ ผมยังไม่ได้นอนเลย

“อ้อครับ เมื่อคืนน้องเมา ผมเลยให้นอนในห้องผมครับ เผื่อน้องต้องการอะไรผมจะได้ดูแลได้” ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ เมื่อคิดถึงคำคืนอันแสนหวาน

“เออ ๆ พี่น้องรัก ๆ กันไว้ ต่อไปจะได้ดูแลกัน” ขอรับคุณพ่อ กระผมจะทำตามคุณพ่อบอกทุกประการ กระผมจะรักน้องน้ำให้มาก ๆ และจะดูแลน้องไปตลอดชีวิตผมเลยครับ (เอ่อ พี่ทิน คุณพ่อคงไม่ได้หมายความตามทีพี่คิดมังค่ะ)

“ครับคุณพ่อ...........เอ่อ.....คุณพ่อครับ ผมอยากจะปรึกษาเรื่องเรือนหอครับ” วันชัยผู้พ่อได้ยินลูกชายพูดถึงเรือนหอก็ยิ่งเบิกบานใจ ตั้งอกตั้งใจฟังคำลูกชาย






เอาล่ะครับเรามาทบทวนแผนกันซักนิด แผนของผมไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ก็แค่ผมแต่งงานกับน้องนุช ส่วนน้ำก็แต่งงานกับยัยวิ ...............เริ่มมองออกแล้วใช่มั๊ยครับ............ เรา 4 คนก็จะได้อยู่ด้วยกัน แต่เพื่อให้ทุกอย่างบรรลุวัตถุประสงค์ ผมจึงต้องมาคิดถึงเรื่องการใช้ชีวิตของเรา 4 คนในอนาคต

ที่ดินของที่บ้านผมมีหลายแห่งครับ นี่ผมก็เลยมาขอที่ดินแถบชานเมือง 5 ไร่ จากคุณพ่อ เพื่อปลูกเรือนหอ ของเราทั้ง 4 คนครับ สร้างเป็น 2 หลัง บ้านแฝดติดกับเลยครับ ทำไมต้องติดกันเหรอครับ ก็เพราะมันจะมีห้องพิเศษ อยู่ระหว่างบ้านทั้งสองหลังนะซิครับ จริง ๆ มันเป็นห้องลับครับ แต่ผมก็ไว้ใจพวกคุณนะเลยบอกให้รู้ไว้ เราเข้าบ้านทางหน้าบ้านแต่ละคู่ แล้วก็ไปสลับกันในห้องพิเศษ





คุณพ่อตกลงแทบจะทันที แต่ท่านติงนิดหน่อยว่าอยู่ไกลท่านเกินไป ฮ่าๆๆ อยู่ใกล้มากไม่ได้ครับ เดี๋ยวความแตก แปลนบ้านผมจัดเตรียมไว้แล้วครับ คงจะเริ่มลงมือได้ในเร็ววัน และเสร็จทัน พวกน้อง ๆ กลับมาแน่ครับ










แสงจ้าที่ลอดเข้ามาบ่งบอก ว่าตอนนี้สายมากแล้ว ผมค่อย ๆ ลืมตามอง แสบตาจัง  กว่าจะตื่นได้เต็มตา ก็ซักพักใหญ่ ๆ แล้วเรื่องราวเมื่อคืนก็หลั่งไหลเข้ามา เหมือนมันเพิ่งจะเกิดขึ้น ตอนนี้มีความรู้สึกหลากหลายท่วมท้นเข้ามาในใจผม........

..........ผมมีอะไรกับพี่ทินแล้ว

มันช่างเป็นค่ำคืนที่ยาวนาน พี่ทินอ่อนโยน แต่ก็รุนแรงในบางที เราร่วมรักกันครั้งแล้วครั้งเล่า จนผมไม่ไหว แต่ร้องอ้อนวอนยังไง พี่ทินก็ยังไม่ยอมหยุด

“โอ๊ย เจ็บๆๆๆ” แค่จะขยับลุกนั่งก็ปวดร้าวช่วงล่าง อย่างกับไปโดนรถทับมาเลย ยิ่งมองร่องรอยจ้ำ ๆ ตามตัว หน้าผมก็ร้อนผ่าวจนแทบระเบิด นี่ผมจะเอาหน้าไปมองพี่ทินได้ยังไงกัน



“ตื่นแล้วรึครับ คนดี พอดีเลย พี่เตรียมอาหารมาให้แล้ว หรือจะไปอาบน้ำก่อนดีครับ”

“แว๊กกกกกกกกก  พี่อย่าเข้ามานะครับ” ไอ้พี่ทินบ้าไม่ปล่อยให้ผมได้มีเวลาเตรียมใจเลย อายจนต้องรีบเอาผ้าห่มคลุมโปง

“อ้าว ทำไมล่ะครับที่รัก?” ทันทีที่เห็นผม น้องก็ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงทั้งตัว เห็นแว๊บ ๆ หน้าน้องแดงมากเลย น่ารักจังเลย น้องคงจะอายผม อายทำไมครับน้อง พี่กับน้องนะไม่ใช่อื่นไกลกันแล้วนะครับ เห็นกันทุกซอกทุกมุมแล้วครับพี่น้อง

“บอกว่าอย่าเข้ามาก็อย่าเข้ามาซิครับ” ได้ยินเสียงพี่ทินวางถาดลงที่โต๊ะหัวเตียง แล้วนั่งลงบนเตียงข้าง ๆ เขา
“อายพี่เหรอครับ อายทำไมครับ เราไม่ใช่คนอื่นไกลกันแล้วนะครับ แล้วต่อไปอย่าพูดว่าเราไม่เกี่ยวข้องกันอีกนะครับ ไม่งั้นพี่จะลงโทษให้หนักเลย”
“.............”

เมื่อน้องไม่ยอมโผล่ออกมาจากผ้าห่ม ผมเลยโถมทับน้องทั้งตัว หึ ๆ ขนาดผ่านผิวผ้า ตัวยังนิ่ม กลิ่นกายน้องกระตุ้นอารมณ์ผมมาก

“ว่าไงครับ จะออกมาดี ๆ หรือจะให้พี่บุกเข้าไป” ไอ้พี่บ้า ไม่พูดเปล่า ยังเอาจมูกโด่ง ๆ มาไซร้ผมอีก

“ไม่ ยังไงก็ไม่ออก พี่ปล่อยผมนะ ผมอยากอยู่คนเดียว” วาทินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ขำก็ขำ เอ็นดูก็เอ็นดู

“ไม่ได้หรอกครับ น้องเป็นเมียของพี่แล้ว พี่คงไม่สามารถปล่อยน้องไว้คนเดียวได้” วาทินรวบตัวคนน่ารักของเขาไว้ในอ้อมกอดแน่น

“พี่อย่ามาพูดบ้า ๆ นะ มะ มะ เมียอะไรกัน ใครเป็นเมียพี่ ผมเป็นผู้ชายนะ”

“.........งั้นพี่คงต้องตอกย้ำความเป็นผัว ซักหน่อยแล้วมั้ง” น้องปฏิเสธเสียงสั่น โหยน้ำครับ พี่ได้น้องซะขนาดนั้น ถ้าไม่เรียกน้องว่าเมีย จะให้พี่เรียกอะไรครับ

“อ๊ะ พี่ทิน อย่ามุดเข้ามานะ อ๊า”

ฮ่า ๆ ขอเวลาปรับความเข้าใจกับเมียก่อนนะครับ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 31 ข้าวใหม่ปลามัน
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 10-05-2014 16:30:51

เอ๊ ข้าวใหม่ปลามันจริงเหรอ ดูน้องน้ำจะยังพยายามขัดขืนพี่ทินนะนั่น  :hao7:
ถึงสุดท้ายน้องน้ำจะเรียบร้อยโรงเรียนพี่ทินไปซะแล้วก็เถอะ พี่ทินหื่นอะ ไหนว่าจะถนอมน้อง 
นี่ขนาดไม่ได้วางแผน ยังได้น้องนัทมาเป็นตัวช่วย งานนี้เลยเข้าทางพี่ทินไปเลย
แต่น้องน้ำที่ยังไม่รู้ และคิดว่าตัวเองเป็นตัวแทนน้องนุช คงไม่ยอมรับความสัมพันธ์ผิด ๆ แบบนี้ไปตลอดแน่
ยังไงพี่ทินก็ต้องสารภาพกะน้องแหละนะ ไม่งั้นเรือนหอรอรักของพี่ทินน้องน้ำคงไม่ยอมไปใช้ห้องลับด้วยแน่
แล้วพ่อ พ่อ จะจับได้ตอนไหนนะ รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 32 หมดเวลาของคนคลายเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 14-05-2014 04:21:42

เรื่่องราวกำลังจะเข้าช่วง มาม่า  :o12:

ฮะๆๆๆ ล้อเล่น ไม่ถนัดต้มมาม่า แต่ก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้บ้าง  :hao6:


*************************************************************

(http://www.touronthai.com/gallery/photo/41002005/haddthampung12.jpg)



แผนที่ 32 หมดเวลาของคนคลายเหงา

ปัจจุบัน ผมมีความสุขมากครับ น้องอยู่ข้าง ๆ ผมตลอด ไม่ว่าเวลาทำงานหรือ เวลาส่วนตัว เราใช้ช่วงเวลาข้าวใหม่ปลามันกันอย่างคุ้มค่า นับวันผมยิ่งหลงรัก น้องมากขึ้นทุกที

“พี่ทินครับ ตารางงานวันนี้ ยกเลิกหมดเลยเหรอครับ?” ธาราที่เพิ่งรับเอกสารตารางงานใหม่ เดินเข้ามาในห้องทำงานของวาทิน กล่าวอย่างแปลกใจ เพราะช่วงนี้วาทินจะมีตารางนัดทุกวัน

“ใช่ครับน้ำ พีมีเซอร์ไพรส์” พี่ทินเงยหน้ามายกยิ้ม และยักคิ้วให้ ดูน่าหมั่นใส้มากเลยครับพี่
“....พี่มีแผนอะไรอีกครับ” น้องกอดอกหรี่ตามองผมด้วยหางตา

“มองพี่เลวร้ายอ่ะ” หลัง ๆ นี้ผมเริ่มรู้ตัวแล้วว่าพี่ทิน ไม่ใช่แค่ คนขึ้เล่น อบอุ่น ใจดี แค่นั้น จริง ๆ พี่เค้าร้ายไม่เบาทีเดียว
“แล้วมองเป็นอื่นได้ด้วยหรือครับ” ผมยิ้มขำ เอื้อมมือไปจับมือน้องให้เข้ามาใกล้ ๆ ที่ผมนั่งอยู่

“โห เดี๋ยวนี้ กล้าหือ” เมื่อก่อนหัวอ่อน ชี้ซ้ายก็ซ้าย ชี้ขวาก็ขวา พอเป็นเมียพี่นี่กล้าต่อปากต่อคำนะครับ บางทีก็ต้องยอมครับ ยอมเมียไม่เสียอะไรมีแต่ได้กับได้ ว่าแล้วก็กอดเอว ร่างบางให้มานั่งบนตัก

“พี่ทินอย่านะครับ นี่ที่ทำงานนะครับ” น้องพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็สู้แรงผมไม่ได้ ผมเอาหน้าซุกเข้าไปที่หน้าท้องเรียบบางของน้อง กัดเบา ๆ ผ่านผิวผ้า น้องครางเสียงหลง เห็นมั๊ยครับคุ้มค่าทุกนาที ไม่ต้องดูทีวีช่องใหนหรอกครับ เล่นเมียนี่ล่ะครับคุ้มจริง ๆ (ธารา : แต่ผมขาดทุนตลอดเลย ขอโวยหน่อยเถอะครับ)




เฮ้อ กว่าจะแกะพี่ทินออกมาได้ ผมก็ช้ำไปหมดทั้งตัวแล้ว ............ฮึ๊ย.....ยังมีหน้ามาส่งยิ้มหล่อละลายใจอีก ผมไม่หลงกลพี่หรอก (บอกตัวเองเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วจ๊ะน้ำ) แล้วนี่พี่จะขับรถพาผมไปใหนกันครับพี่

“เอ๊ะ เราจะไปใหนกันเหรอครับ นี่ทางออกนอกเมืองนี่นา” ตอนแรกมัวแต่นอยด์ เลยไม่ทันได้ดูทาง เมื่อครู่ยังเห็นเป็นตึกๆ อยู่เลย แต่ตอนนี้ จะหาบ้านซักหลังยังยากเลย

“พี่จะพาไป..........จริง ๆ เราก็เข้าเขตมาซักพักแล้วล่ะ”
“เขต? เขตอะไรครับ”

วาทินหันมายิ้มก่อนที่จะขับรถเข้าไปจอดหน้าบ้านแฝดหลังงาม
“นั่นไงครับ อณาจักรรักของเรา ขอต้อนรับสู่เรือนหอน้อยๆ ของเราครับคนดี”

บ้านแฝดสองชั้นตรงหน้า สีฟ้าเขียว ดูสบายตา มีอาณาบริเวณ เป็นสวนหย่อม และมีต้นใม้ใหญ่ให้ร่มเงา ใกล้ๆ ตัวบ้านก็มีชุดโต๊ะ และเก้าอี้ ทั้งสองหลังจัดแต่ง เหมือนกันราวกับกระจก มีรถคันหนึ่ง จอดอยู่ก่อนแล้ว

ทันทีที่ผมเดินลงจากรถ หัวใจของผมกระตุกวูบ นุชกับวิ วิ่งเข้ามากอดผม และพี่ทินแน่น















อ่า น้องผมกลับมาแล้ว......... เจ้าของพี่ทินกลับมาแล้ว............ ผมคงหมดหน้าที่คนรักชั่วคราว เพียงเท่านี้

“พี่ทิน พี่น้ำ คิดถึงจังเลยค่ะ” สองสาวยิ้มร่า ตื่นเต้นกับเรือนหอหลังงาม
“ว่าไงสาว ๆ มาถึงนานรึยัง” วาทินลูบหัวพวกน้องสาวอย่างเอ็นดู โดยไม่เฉลียวใจกับสายตาอีกคู่ที่จ้องมองมา

“พักใหญ่ ๆ แล้วค่ะ พี่ทินค่ะ มันยอดมากเลย บ้านสองหลังนี้ สวยน่าอยู่มาก ๆ เลยค่ะ” วิทิตา สำรวจบ้านสองหลังนี้มาพักใหญ่ ๆ แล้ว และเธอกับนุชก็ลงความเห็นว่ามันวิเศษมาก

“อยากจะมาอยู่เร็ว ๆ จังเลย แต่งงานกันพรุ่งนี้เลยดีมั๊ยค่ะ”
“ทะลึ่งล่ะยัยวิ กลับไปให้คุณพ่อชื่นใจก่อนเถอะ เรื่องแต่ง ยังไงก็ต้องแต่งแน่”

ธารายืนมองภาพตรงหน้า ที่ทั้ง 3 คน พูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน รู้สึกเหมือนแขนขาไม่มี เขาขยับตัวไม่ได้ จึงได้แต่ ยิ้ม




















ทันทีที่รถทั้งสองคัน เข้าจอดหน้าบ้านสุวรรณนิวัฒน์ พวกคุณพ่อก็ออกมารอที่หน้าประตูบ้านเลย เพราะวาทินโทรติดต่อบอกกับคุณพ่อไว้ก่อนแล้วว่าพวกเขากำลังจะกลับไปที่บ้าน

“ว่าไงพวกเด็ก ๆ กลับมากันแล้วเหรอ” วันชัยกล่าวต้อนรับลูก ๆ พร้อมทั้งอ้าแขนรับการโถมเข้ากอดจากลูกสาวสุดที่รัก

“มา ๆ เข้ามา พวกเธอสองคนนี่ กลับมาแล้วแทนที่จะมาบ้านก่อนไปเถลไถลที่ใหนมา” ธารเองถึงจะปากบ่น ๆ แต่ก็อ้าแขนรับลูกสาวคนเล็ก ที่อ้อนกอดเอวพ่อพร้อมทั้งเอาหน้าไซร้ท้องพ่อเล่น

“ขอโทษค่ะ แต่พวกเราไปเที่ยวฉลองเรียนจบกันที่กาญจนบุรีค่ะคุณลุง มันวิเศษมากเลยค่ะ ไปถึงสังขะบุรีเลยนะค่ะ” เป็นวิทิตาที่รีบๆ เล่าถึงเรื่องราวการท่องเที่ยวเพื่อฉลองเรียนจบของพวกเธอสองคน เพราะคิดว่าหลังจากนี้คงต้องวุ่นวายกับการเข้าสู่การทำงานจริง จึงอยากไปใช้เวลากันสองคนให้เต็มที่ก่อน

“อย่าว่าแต่พวกคุณพ่อเลยครับ ผมก็เพิ่งรู้เมื่อเช้าว่ากลับมากันตั้งหลายวันแล้ว” ก็พวกน้อง ๆ เพิ่งจะติดต่อเข้ามาเมื่อเช้า เขาจึงยกเลิกนัดในวันนี้ทั้งหมด เพื่อพาน้ำไปดูเรือนหอ พร้อม ๆ กันกับพวกน้อง ๆ

“มีของมาฝากเยอะแยะเลยค่ะ” นุชจูงมือพ่อตัวเอง และอีกมือก็ดึงให้วิทิตา ซึ่งยังมีวันชัยโอบไหล่ให้เดินตามเข้าไปในตัวบ้าน

“เอ่อ ผมขอตัวกลับห้องก่อนนะครับ อยากจะอาบน้ำแล้วครับ”  ธาราซึ่งนิ่งเงียบมานาน เดินตามทุกคนเข้าบ้าน และพูดบอกเบา ๆ เหมือนจะพูดกับตัวเอง วาทินที่ได้ยิน ก็คิดไปว่าน้ำคงจะเหนื่อยจากการเดินทาง และเพราะกำลังมีความสุขจนไม่ทันสังเกตความผิดปกติของธาราว่าเงียบลงไป

“นั่นซิ ธาร ปล่อยพวกเด็ก ๆ ไปก่อนเถอะ กลับมาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำอาบท่ากันก่อน ตอนค่ำจะมีงานเลี้ยงต้อนรับเราสองคน แต่งตัวให้สวย ๆ ล่ะเจ้าหญิงของพ่อ”




ทุกคนแยกย้ายกันกลับเข้าห้อง ไปอาบน้ำแต่งตัว

ธาราเมื่อเข้าไปในห้องได้ก็ถอนหายใจออกมา




หมดแล้วซินะ................. หน้าที่คนคลายเหงาให้พี่ทิน ก็ตัวจริงเขากลับมาแล้วนี่นา.......... แค่คิดก็เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่อก อึดอัดจนเหมือนจะหายใจไม่ออก..................... ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง พลางเอามือลูบไล้ที่นอนที่ว่างเปล่า........ ภาพอีกคนที่เคยมานอนบนเตียงนี้แทบจะทุกคืนปรากฏอย่างแจ่มชัด ............หยดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มนวล จนเปื้ยนผืนผ้าปูที่นอน

เขาไม่รู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไร ได้แต่นอนขดตัวคว้าหมอนมากอดไว้แน่น ร้องไห้ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเสียง ตอนนี้คิดได้อยู่อย่างเดียว................. ร้องไห้ให้พอ แล้วจะไม่ร้องอีก จะเข้มแข็ง จะไม่ทำให้น้องต้องเสียใจ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 32 หมดเวลาของคนคลายเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 14-05-2014 04:59:25

ทินนี่เป็นพระเอกที่เลวแสนเลวเลยจริงๆ เมื่อไหร่น้ำจะรู้ความจริงซักทีเนี่ยอึดอัดแล้วนะ
อยากอ่านตอนน้ำเอาคืนบ้าง อ่านยังไงเราก็ไม่อินถึงขนาดจะเชียร์ทิน+น้ำได้ลงเลยจริงๆ
ยิ่งคำพูดที่บอกจะหาคนมาคลายเหงาทั้งๆที่มีคู่หมั้นแล้ว
แม้จะเป็นแผนแต่เราก็เกลียดๆๆๆๆๆจนยากจะอภัยให้ได้อ่ะบ่องตรง คือถ้าน้ำรู้ความจริงแล้วไม่เอาคืน
และยังไปคบหรือให้อภัยได้ง่ายๆเนี่ย เชิญหาวัดไปบวชได้เลยเหอะ

ปล.ทินเป็นพระเอกที่เลวและเราเกลียดกว่าพวกตัวร้ายบางเรื่องซะอีกนะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 32 หมดเวลาของคนคลายเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 17-05-2014 18:18:16

โถ น้องน้ำ เสียใจขนาดนี้แสดงว่ายอมรับหน้าที่คนคลายเหงาให้พี่ทินด้วยความเต็มใจเลยสิ
แบบนี้ถ้ารู้ความจริง กะแผนการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดของพี่ทิน น้องน้ำจะโกรธพี่ทินไหมเนี่ย
ยังไงก็ต้องทำให้พี่ทินรู้สึกว่าการหลอกลวงเป็นสิ่งผิดบ้างนะ ให้พี่ทินผิดแผนซะบ้าง
คิดว่าอย่างน้อยพวกพ่อ ๆ ต้องเป็นคนช่วยต้มมาม่าด้วยแหละ อิอิ
รอติดตาม และ บวกบวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 33 อยากจะขอเวลาตั้งตัว
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 18-05-2014 16:16:28

ใคร  ๆ ที่รอจะดูพี่ทินผิดแผน ก็เตรียมเจอได้เลย  :katai2-1:
(คาดว่าจะเกือบทุกคน) :sad4:
ใจมันอยู่ข้างใน ไม่เผยใจ ก็ไม่มีใครล่วงรู้ได้
พี่ทินที่มัวแต่มีความสุขจนลืมเรื่องสำคัญไป กำลังจะได้รับผลของการกระทำของตัวเองแล้วจ้า :z3:


*******************************************************

(http://www.velamall.com/classifieds/img/l_128583840029.jpg)

แผนที่ 33 อยากจะขอเวลาตั้งตัว



พวกคุณพ่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของสองสาว ไม่ใหญ่โต แต่ก็ไม่จัดว่าเล็กนัก แขกเหรื่อส่วนใหญ่ก็เป็นคนรู้จักคุ้นเคยกันดี ทั้งเป็นการส่วนตัว และในแวดวงธุรกิจ รวมถึงพนักงานของบริษัทบางส่วนด้วย

ทุกคนต่างสนุกสนาม พูดคุยกัน ทั้งกิน ทั้งดื่ม กันอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีพวกเรา 4 คน เป็นตัวเอกของงาน มีคนแวะเวียนเข้ามาพูดคุยด้วยตลอดเวลา

ผมเองก็พูดคุยยิ้มแย้มกับทุก ๆ คน ..............แต่สายตามันคอยแต่จะมองไปทางพี่ทิน พี่เขาก็หันมามองผมเป็นระยะๆ สลับกับหันไปคุยกับพวกน้อง ๆ และแขกเหรื่อ









หัวใจผมเหมือนจะเต้นช้าลง ผมคิดว่าผมคงยืนต่อไปได้อีกไม่นาน












“ขอโทษนะครับ ผมขอตัวซักครู่” ธาราบอกขอตัวกับบรรดาแขกเหรื่อที่ล้อมรอบเขา




ผมค่อย ๆ เดินหลบออกจากงานเลี้ยง ขึ้นไปบนห้องนอน ......เฮ้อออออ..... ผมไม่เคยรู้สึกเหนื่อยขนาดนี้มาก่อนเลย............. อีกทั้งยังต้องทนดูภาพพี่ทินกับน้องนุช หยอกล้อกันอีก ..................มันรู้สึกเจ็บลึก ๆ ในอก



ก๊อกๆๆๆ

“น้ำครับ เปิดประตูให้พี่หน่อยครับ” หันไปคุยกับแขกในงานแป๊บเดียว หันมาอีกที น้ำหายไปใหนแล้วก็ไม่รู้ มองหาในงานก็ไม่มี เลยมาดูที่ห้องนี่แหล่ะ

“พี่ทิน” โหย พี่ครับ จะปล่อยผมดราม่าอีกซักพักก็ไม่ได้ ไม่รู้จะรีบมาทำไม ได้แต่เซ็งเล็ก ๆ ในใจ ลุกไปเปิดประตูห้องให้พี่ทิน ที่ยืนยิ้มกว้าง ก้าวเข้ามาในห้อง ดันประตูปิด แล้วรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้หลวม ๆ

“น้ำครับ เป็นอะไรรึเปล่า พี่เห็นหน้าซีด ๆ ตั้งแต่กลางวันแล้ว” ก้มลงหอมแก้มน้องเบา ๆ จะว่าไปก็คิดมาตั้งแต่เจอพวกน้อง ๆ แล้ว ว่าน้ำดูหน้าซีด ๆ แต่ด้วยความที่น้องก็ขาวอยู่แล้ว และแดดก็แรง เลยคิดว่า อาจจะเพราะร้อน (หรือว่าไม่ใช่ว้า)

“....เปล่าครับ ผมไม่เป็นอะไร” น้องก้มหน้า ซบไปกับอกของผม เลยมองไม่เห็นสีหน้าน้องตอนพูด

“เอาอีกแล้ว เปล่าทุกทีเลย แปลว่ามีอะไรแน่ๆ เลย คนดี มีอะไรก็บอกพี่ได้นะครับ” พี่ทินพูดด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ เชยคางให้ผมเงยหน้าขึ้นมา แล้วเอาจมูกโด่ง ๆ นั่นมาไซร้จมูกผม  ถ้าเป็นปกติผมจะชอบเวลาพี่เขาอ้อน ๆ และคลอเคลียอย่างนี้

“ไม่มีจริง ๆ ครับ พี่ออกมาอย่างนี้เค้าจะไม่หาว่าทิ้งแขกเหรอครับ” ผมจูบน้องเบา ๆ น้องหลับตาลงเอนตัวออกเล็กน้อยก่อนจะชายตาขึ้นมอง (น่ารักที่สุดเลยขอบอก)

“ช่างประไร ก็พี่เห็นน้ำหายไป ก็คิดไว้แล้วว่าต้องอยู่ที่ห้อง..... ว่าไงครับ มีอะไรจะปรึกษาพี่มั๊ยครับ คนดี” พี่ทินนี่ ช่างตื้อจริง ๆ นึกว่าลืม ๆ ไปแล้วซะอีก เอาไงดี ควรพูดกันตรง ๆ กับพี่เขาไปเลยจะดีกว่า

“ผม...ผมอยากจะกลับไปอยู่ที่บ้านครับ”
“บ้าน? บ้านใหนครับ?”

“บ้าน....บ้านของผมเองครับ”
“ทำไม”

“.........”

“น้ำครับ มองตาพี่ แล้วบอกพี่ซิครับ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงจะกลับไปอยู่บ้าน.... ไม่อยากอยู่กับพี่แล้วหรือครับ” เสียงของพี่ทินเข็งขึ้นมาทันที มือแกร่งจับไหล่ผมทั้งสองข้าง ตาจ้องมองตรงมาอย่างเคร่งเครียด

“พี่ครับ พี่จะให้ผมอยู่ทำไม ในเมื่อน้องนุชก็กลับมาแล้ว” ใช่แล้ว ตอนนี้ น้องผม คู่หมั้นพี่ก็กลับมาแล้ว พี่จะให้ผมอยู่ต่อไปเพื่ออะไร จะให้ผมทนมองดูพี่กับน้องนุชอีกต่อไปได้อย่างไร

“น้องนุช? น้องมาเกี่ยวอะไรด้วยครับน้ำ” น้องดิ้นจนหลุดจากการจับแขนของผม แต่ผมก็รีบ ๆ คว้าต้วน้องมากอดไว้แน่น ตอนนี้บอกตรง ๆ ไม่เข้าใจว่าน้องหมายความว่าอะไร

“จะไม่เกี่ยวได้ยังไงครับ พี่กำลังจะแต่งงานกับนุช นุชเป็นน้องสาวผมนะครับ พี่จะให้ผมมองหน้าน้องได้อย่างไร ที่แอบมีอะไรกับคู่หมั้นน้องสาว” น้องหันมาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ น้ำตาไหลอาบแก้มนวล เห็นแล้วก็ใจหายวาบ
 

เขาอึ้งไปนิด ไม่คิดว่าจะทำให้น้องคิดมากอย่างนี้ น้ำกัดปากแน่น กลั้นน้ำตาไว้ ดวงตาที่ปริ่มไปด้วยน้ำตายังจ้องมองเขาไม่กระพริบ เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตาน้อง เขาพลาดอะไรไปมั๊ย...............เขาควรจะบอกความจริงกับน้ำ เขาคิดว่ามันสมควรแก่เวลาแล้วที่เขาจะบอกความจริงให้น้ำได้รับรู้ ว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อจะให้พวกเราได้ครองรักกัน

“น้ำครับ รอพี่อยู่ที่นี่ก่อนนะครับ” ผมควรจะบอกความจริงให้น้องได้รู้ซักที แต่ก็ยังมีหน้าที่ต้องดูแลแขกเหรื่อให้งานเลี้ยงผ่านไปด้วยดีด้วย

“พี่จะไปใหนครับ” พี่ทินรวบมือผมขึ้นไปจุมพิตเบา ๆ จับมือผมไว้ แล้วเดินอ้อยอิ่งไปที่ประตู

“พี่จะต้องไปทำหน้าที่เจ้าภาพในงานนี้ให้จบก่อน แล้วพี่จะมาพร้อมกันกับพวกน้อง ๆ พี่มีอะไรจะบอกกับน้ำครับ รอพี่ที่นี่นะครับ งานจบแล้วพี่จะรีบขึ้นมา” ถึงจะอยากกอดน้องมากแค่ใหน แต่ผมก็มีหน้าที่ดูแลให้งานเลี้ยงผ่านไปด้วยความเรียบร้อย

วาทินดึงตัวคนน้อง เข้ามาอีกครั้ง บรรจงจูบหน้าผากน้องอย่างรักใคร่ เขาไม่น่าปล่อยให้เนิ่นนานขนาดนี้เลย น่าจะบอกความจริงไปตั้งแต่วันแรกที่ได้ตัวน้องแล้ว แต่ด้วยความอิ่มเอมใจ สุขล้น จนทำให้ลืมเรื่องนี้ไปสนิท






หลังจากคนพี่ลับออกไปจากห้อง ธารายิ่งเครียดเข้าไปอีก เพราะคิดไปเองว่า พี่ทินจะบอกพวกน้อง ๆ เรื่องความสัมพันธ์ของเขาทั้งสอง

“ไม่......ไม่ได้ ถ้าน้องรู้ พี่จะมองหน้าน้องได้อย่างไร.................. แอบมีอะไรกับคู่หมั้นของน้อง พี่รับไม่ได้แน่ที่จะต้องถูกน้องมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม .........แล้วยังคุณพ่อคุณแม่อีก ถ้าพวกท่านทราบ คงผิดหวัง และเสียใจมาก”




หนี คือคำ ๆ เดียวที่ผุดขึ้นมาในความคิดตอนนี้ แต่เขาจะหนีไปใหนล่ะ?  ที่นี่เขาไม่รู้จักใครดีพอที่จะไปขอพึ่งพิง หรือจะไปต่างประเทศ ไปใหนดีล่ะ?







TTTTTTTTTT
TTTTTTTT


อดจะสะดุ้งตกใจไม่ได้ เมื่ออยู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นมา ยกขึ้นมาดูก็เห็นเป็นเบอร์แปลก ๆ แต่ก็กดรับสาย

“ครับ..”
“น้ำ นี่เมย์เองนะ”

“เมย์ ”
“อื่อ ตอนนี้เมย์กับพี่เชน อยู่ภูเก็ตกัน ก็ได้ยินน้ำพูดตอนนั้นว่าสวย แล้วพี่เชนก็ไม่เคยไป ช่วงนี้เมย์กับพี่เชนว่างเลยตกลงมาเที่ยวกันจ๊ะ น้ำก็ชวนพวกพี่ทินมาเที่ยวที่นี่ด้วยกันซิ”

น้ำเสียงเมย์ ที่สดใส ทำให้ผมรู้ได้ว่าเธอมีความสุขดี ซึ่งผมก็ยินดีกับเธอด้วยใจจริง

“เมย์ครับ น้ำขออะไรซักอย่างนะครับ”
“หือ อะไรเหรอจ๊ะ?”

“น้ำจะไปหาเมย์ที่ภูเก็ตนะ แต่เมย์อย่าให้พี่เชน ติดต่อบอกพี่ทินนะครับว่าน้ำไปภูเก็ต”
“น้ำ? เกิดอะไรขึ้นอ่ะ”

“รับปากน้ำนะครับเมย์ ไม่อย่างนั้นน้ำคงต้องไปที่อี่น”
“อื้อ ๆ โอเค ๆ ไม่บอกก็ได้ มาหาเมย์เถอะนะ เมย์คิดถึงน้ำมากเลยจ๊ะ”
“ขอบคุณครับเมย์ น้ำก็คิดถึงเมย์มากครับ งั้นพรุ่งนี้เจอกันครับ”





เหมือนสวรรค์โปรด กำลังจนหนทาง เมย์ก็มาเสนอทางให้ทันที ผมไม่คิดจะหนีตลอดไปหรอกนะครับ แค่ขอที่หลบ พอให้ทำใจให้กล้าพอที่จะเผชิญกับปัญหาให้ได้ก่อน

ดูเวลาแล้ว ก็ไม่รีรอ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นชุดลำลอง รีบเก็บเสื้อผ้าข้าวของที่จำเป็นไม่มาก ขาดเหลืออะไรค่อยไปหาซื้อเอา ใส่กระเป๋าเป้แทนเพราะต้องการความสะดวก

เพราะมีงานเลี้ยงทำให้คนในบ้านไปอยู่หน้าบ้านซะส่วนใหญ่ มีแค่คนสวนที่ก็มัวแต่นั่งดูทีวีไม่สนใจอะไร ธาราจึงหลบออกมาทางประตูหลังบ้านได้ไม่ยาก เดินอีกนิดก็ถึงถนนใหญ่ แล้วจึงเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่สนามบิน
 









กว่างานจะเลิก ก็ดึกพอสมควร ส่งแขกเหรื่อกลับกันเป็นที่เรียบร้อย ดูแลให้คนจัดการเก็บกวาดซักครู่ จึงบอกให้พวกน้อง ๆ ตามกันไปที่ห้องของน้ำ

“พี่ทินค่ะ พี่จะบอกพี่น้ำว่ายังไงค่ะ? นุชที่เดินอยู่หลังสุด ถามขึ้นเพราะชักกลัว ๆ ว่าถ้าพี่ชายรู้ความจริง ว่าถูกหลอกอยู่คนเดียว จะโกรธขนาดใหน

“นั่นซิค่ะ พี่จะบอกแค่ว่า น้ำพี่มีความจริงจะบอก เพราะอยากให้เราทั้ง 2 คู่สมหวัง พี่จึงต้องโกหกน้ำ เหรอค่ะ” วิทิตา หันไปมองหน้าคนรักก็คิดเช่นเดียวกัน แต่ก็ไม่วายแขวะพี่ชายตนเองเล่น ๆ เพื่อคลายบรรยากาศเครียด ๆ ให้คนรัก

“ก็บอกไปตามความจริงซิครับ เลยต้องให้พวกเธอมาช่วยด้วยนี่ไง” วาทินไม่ค่อยมีทีท่ากังวลซักเท่าไหร่ ตามประสาคนมั่นใจตัวเอง เขาคิดว่าเขาจัดการได้

“แล้วถ้าพี่น้ำโกรธล่ะค่ะ” นุชยังรู้สึกหวั่น ๆ อยู่ดี ว่ามันจะไม่ราบรื่นอย่างที่วาทินบอกมา

“เรื่องโกรธไม่เป็นปัญหาครับ พี่เอาอยู่” วาทินเห็นท่าทางหวั่น ๆ ของนุช เป็นเรื่องขำ ๆ

“แหม๋ น่าหมั่นใส้ที่สุด รู้ค่ะว่าเอาอยู่ หื้ย ขอให้พี่น้ำโกรธไม่ยอมดีด้วย” วิทิตาที่หมั่นใส้พี่ชายตัวเอง บ่นขึ้นมา

“วิล่ะก็ ไปพูดอะไรอย่างนั้น ต้องช่วยกันกล่อมพี่น้ำซิ” ถึงจะใจเสีย แต่ก็ยังอยากให้เรื่องมันราบรื่นได้จริง ๆ

ก๊อกๆๆๆ
ก๊อกๆๆๆ

“เอ๋ หรือพี่น้ำจะหลับไปแล้ว นี่มันก็ดึกมากแล้วนะคะ” พี่ชายเคาะอยู่ซักพักแล้ว แต่ไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรตอบมาจากในห้องเลย

“นั่นซิค่ะพี่ทิน เอาไว้พรุ่งนี้เช้าดีกว่าค่ะ” นุชถอนหายใจ โล่งอก ที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับพี่ชายในคืนนี้

วาทินยิ้มนิด ๆ เขามีกุญแจ ถึงน้องจะหลับไปแล้ว ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้ แต่ยังไงเขาก็ต้องเข้าไปนอนด้วยกันกับน้องอยู่ดี จึงไขประตูเข้าไปในห้อง

ภายในห้องมืดและเงียบสนิท ไม่มีแม้เสียงทำงานของเครื่องปรับอากาศ ซึ่งนับเป็นสิ่งที่ผิดปรกติมาก พวกน้อง ๆ ทำท่าจะลาไปนอน แต่เขารั้งพวกน้องไว้ แล้วเดินไปเปิดไฟให้สว่างทั่วห้อง เดินเข้าไปดูในห้องนอน ห้องน้ำ รีบไปเปิดตู้เสื้อผ้า เขายกโทรศัพท์มากดโทรหาน้ำทันที แต่น้ำปิดเครื่องไปแล้ว

“บ้าจริง น้ำหายไปใหนนะ?” วาทินหัวเสีย ปาโทรศัพท์ลงบนเตียง ปกติเขาไม่มีทางหลุดมาดสุขุม ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบใหน

“อะไรค่ะพี่ทิน พี่น้ำไปใหนอ่ะค่ะ?” นุชวิ่งไปตามส่วนต่าง ๆ ของห้องเพื่อจะดูให้แน่ใจอีกครั้งว่า พี่ชายของเธอไม่ได้อยู่ในห้องแน่แล้ว

“ไม่รู้ครับ แต่พี่ว่าน้ำแอบหนีออกไปแน่เลย โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องไปแล้ว บ้าชิบ” วาทินยกสองมือขึ้นขย้ำหัวตัวเอง ทิ้งตัวนั่งอย่างหมดแรง

“เดี๋ยววิจะไปดูกล้องวงจรปิดให้ค่ะ”วิทิตา เห็นสภาพพี่ชาย ก็อดจะห่วงไม่ได้ จึงขันอาสาไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดให้




“พี่ทินทำใจดี ๆ ไว้ค่ะ พี่หนูไม่รู้จักใครที่นี่มากนักเราคงหาพี่น้ำไม่ยาก” ใช่พี่น้ำเพิ่งกลับมาไม่นาน แถมทำงาน และอยู่กับพี่ทินตลอด จึงไม่ค่อยได้คบหากับใคร
 
“โอ๊ย อะไรกัน หนีไปใหน หนีไปทำไม ทำไมไม่ฟังพี่อธิบายก่อน” วาทินตะโกนลั่นห้อง เอามือลูบหน้าตัวเอง โกรธที่น้องหนีไปโดยไม่ฟังก็โกรธ แต่เป็นห่วงน้องยิ่งกว่า





ซักพักวิทิตาก็วิ่งกลับมาที่ห้อง
“พี่ทินค่ะ ได้แล้วค่ะ พี่น้ำออกไปทางประตูหลัง นายสนมัวแต่ดูทีวีไม่ได้รู้อะไรเลย น่าไล่ออกนัก”

“นุชไปบอกพวกคุณพ่อก่อนนะค่ะ” วารี เป็นห่วงพี่ชายมาก จึงคิดว่าควรให้พวกพ่อๆ ช่วย และลุกขึ้นจะเดินออกไปจากห้อง

“อย่าครับนุช พี่ไม่อยากให้พวกท่านรู้ ไม่งั้นสิ่งที่เราทำกันมาจะสูญเปล่า” วาทินรีบ ๆ ลุกขึ้นมาห้ามนุชไว้ เพราะไม่ต้องการให้ความลับที่เตรียมกันมาจนถึงตอนนี้ต้องแตกกับพวกคุณพ่อ

“เอาอย่างนี้ ค่อย ๆ สืบไปเรื่อย ๆ แล้วทำตัวให้เป็นปรกติ” พอตั้งสติได้ วาทินก็กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง เขาเริ่มคิดเป็นลำตับ เพื่อตามหาตัวธารา

“พี่น้ำไม่อยู่จะไม่ผิดสังเกตรึค่ะ” นุชยังเป็นกังวลไม่เลิก

“...เอาเป็นว่า พี่กับพี่น้ำยื่นใบลาพักร้อนล่ะกัน เดี๋ยววิจัดการให้คุณนิน่า เข้ามาดูแลงานในช่วงที่พี่ไม่อยู่นะ”

“เอางั้นเหรอค่ะ ก็ได้ค่ะ แล้วพวกคุณพ่อล่ะค่ะ?”
“ก็บอกพวกท่านไปว่าพวกพี่ไปพักร้อนกันที่ต่างจังหวัดละกัน”

“หนูว่าเราลองเช็คตามโรงแรมในละแวกนี้ก่อนดีกว่าค่ะ เผื่อพี่เขาจะเข้าพัก”
“แล้วก็ไปเช็คที่สนามบินด้วยนะ วิมีเพื่อนในนั้นเดี๋ยววิให้ เค้าช่วยดูให้ด้วย”

“ขอบใจมากนะทั้งสองคน” มองน้องสองคนที่กระวีกระวาดช่วยกันคนละไม้คนล่ะมือ ก็เรียกกำลังใจเขากลับมาได้มากโข

“ไม่เป็นไรค่ะก็ มันเป็นผลประโยชน์ของเราทุกคนนี่ค่ะ และนั่นก็พี่ชายหนูด้วย”
“พี่ชายใจร้ายมากเลยที่ไม่บอกพี่น้ำแต่เนิ่น ๆ เนี๊ยะคงคิดแต่ว่าแย่งคนรักน้องสาวแน่ ๆ คงปวดใจน่าดู”

“โธ่วิ อย่าซ้ำเติมหน่า ใครมันจะไปรู้ ก็ไม่เคยเห็นน้ำมีทีท่าอะไรเลย” โหย เพิ่งจะมีกำลังใจขึ้นมา ตอนนี้เริ่มแป๊วไปอีกแล้วครับ น้อง ๆ พูดซะพี่ใจฝ่อหมดแล้ว

“พี่ทินไม่รู้อะไร ขานั้นเขาเก็บเก่งค่ะ ไม่ล้มก็ไม่บอกหรอกค่ะ” เฮ้ออออออ ยิ่งฟังน้องนุชพูด ผมก็ยิ่งรู้สึกผิด สิ่งที่ผมทำมันจะกระทบกระเทือนใจน้ำขนาดใหนนะ เพราะผมมีความสุข และคิดว่าน้องก็มีความสุขเช่นกัน น้ำไม่เคยปริปากพูดเรื่องนี้ให้ระแคะระคายเลย

“โธ่น้ำ หนีพี่ ไปอยู่ที่ใหน พี่ขอโทษ”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 33 อยากจะขอเวลาตั้งตัว
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 18-05-2014 16:53:12

สำหรับเรื่องนี้เราอยากกินมาม่าชมโตๆ แต่ขอเป็นของไอเชี่ยพี่ทินนะ
แม่มมาถึงขนาดนี้มันยังไม่สำนึกห่าเหวอะไรกับเค้าเลย ถึงแม้ว่าน้ำจะรู้ความจริง
เราก็ขอให้น้ำโกรธมากกกกกกกกกก จนไม่ยอมยกโทษให้ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องได้ง่ายๆ
อยากให้พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรู้และเกิดมาม่าชามใหญ่เราคงสะใจพิลึก ที่ทำอะไรไม่รู้จักคิดถึงสิ่งที่จะตามมา
เกลียดพระเอกเรื่องนี้ว่ะ ว่าพี่วุฒิจากบุพเพวายร้าย เลวแล้ว พี่ทินจากเรื่องนี้เลว(ระยำ)ซะยิ่งกว่าที่ทำอะไร
ไม่นึกถึงจิตใจและความรู้สึกของน้ำเลย ขอให้น้ำเอาคืนและดัดสันดารของอีตาทินหนักๆเลยนะ  :katai1:

ปล.หากเม้นท์นี้แรงต้องขออภัย พอดีอารมณ์มันพาไป อินจัดจนเก็บไว้ไม่อยู่!!!!!!!

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 33 อยากจะขอเวลาตั้งตัว
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 18-05-2014 18:20:37

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 33 อยากจะขอเวลาตั้งตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 18-05-2014 20:26:41

555 เสียงคร่ำครวญของพี่ทิน ไม่น่าเล้ย มัวแต่จะเป็นเจ้าบ้านที่ดี ต้อนรับคนนอก
แต่คนในแอบนี้ไปได้โดยละม่อมเลยนะ ทั้งที่เห็นน้องคิดมาก สับสนอยู่แท้ ๆ
ถ้าบอกความจริงน้องน้ำทันที ไม่แน่น้องอาจจะยอมเข้าใจ โดยไม่ต้องพึ่งสองน้องก็ได้
(แต่ไม่ได้ต้องให้พี่ทินผิดแผนบ้างซิเนอะ ) เพราะดูน้องจะรักและยอมพี่ทินมาก
ที่หนีก็ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เพราะรู้สึกผิดกะน้องนุช เป็นใครก็คงไม่กล้าสู้หน้าอะนะ
แต่ถ้าน้องน้ำรู้ว่าน้องนุชโอเคเป็นใจด้วย น้องน้ำอาจใจอ่อนได้ไม่ยาก(หรอกมั้ง)
แต่คนที่จะทำให้เป็นมาม่าชามโตอาจเป็นพ่อ ๆ มากกว่า นอกจากโดนลูก ๆ หลอกทั้งสองคน
ยังหมดสิทธิ์มีหลานทั้งสองบ้าน พ่อ ๆ จะยอมยังไงน๊า แต่ตอนนี้คงต้องรอให้พี่ทินตามน้องให้เจอก่อน
น้องเมย์เป็นตัวช่วยที่เข้ามาพอดี๊จริง ๆ แต่ระวังพี่เชนจะเป็นไส้ศึกนะน้องน้ำ เค้าเพื่อนกันวางแผนช่วยกันมาก็เยอะ
เอ๊ หรือแผนพี่ทินทั้งหมดจะแตกเพราะเพื่อนอย่างพี่เชนก็ได้นะ  อันนี้น้องคงโกรธหนักแน่ถ้ารู้จากคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ทิน
รอติดตาม และ บวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 34 ขอทำใจ ต่ออีกนิด
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 22-05-2014 21:34:18

ทุกคำติชม มีค่าเสมอค่ะ เพราะอยากรู้มุมมอง ของคนอ่านแต่ละคน ว่าคิดเห็นเป็นอย่างไรกับเรื่องนี้  :วู้วว1:
ฉะนั้น ไม่โกรธ ไม่ดราม่า ไม่ต้องห่วง วิจารณ์เต็มที่เลยจ้า
มุมมองของแต่ละคน เป็นตัวขับเคลื่อนให้สามารถเขียนเรื่องนี้จนจบได้
ไม่รู้จะกล่าวอะไรดี มีแต่คำว่า "ขอบคุณที่ติดตามค่ะ" :กอด1:

*********************************************************************

(http://www.usticasape.it/wp-content/gallery/varie/run-away.jpg)




แผนที่ 34 ขอทำใจ ต่ออีกนิด


ตอนนี้ผมอยู่บนเครื่องบินที่เพิ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าเมืองหลวง ผมชอบนั่งเครื่องบินตอนกลางคืนครับ แสงไฟเบื้องล่าง สว่างสุกสกาว ดั่งอัญมณี มองกี่ครั้ง ๆ ก็ไม่เคยเบื่อ.................... แต่ครั้งนี้ ทำไมผมมองแสงไฟสุกสกาว ไม่ชัดเลย แสงดูพร่าเลือน


“เอ่อ ท่านผู้โดยสารค่ะ รู้สึกไม่สบายรึเปล่าค่ะ”
“อ๊ะ.... เอ่อ เปล่านี่ครับ”

แอร์สาวไม่ได้กล่าวอะไรอีก ยังคงยิ้มและส่งผ้าเช็ดหน้าทิชชู่มาให้ แล้วจึงเดินกลับไปประจำหน้าที่ของเธอต่อไป................ อ้อ.. ผมกำลังร้องไห้อยู่นี่เอง น้ำตาใหลตอนใหนก็ไม่รู้ครับ มันรู้สึกตื้อ ๆ ไปหมด คิดอะไรไม่ออกจริง ๆ ผมอยากจะหายไปเลยครับ ไม่อยากกลับไปรับรู้ปัญหาอีกแล้ว


ไม่อยากให้น้องรู้ว่าผมแทงข้างหลังน้อง ไม่อยากให้พ่อแม่รู้ว่าผม เป็นคนไม่ดีแย่งคนรักของน้อง ผมไม่รู้ว่าพี่ทินจะจัดการอย่างไรกับปัญหานี้ ทิ้งผม แล้วไปแต่งงานใช้ชีวิตคู่อยู่กับนุช หรือทิ้งนุช แล้วมาอยู่กับผม......

ไม่ว่าจะเป็นทางใหนผมก็รับไม่ได้ซักทาง ตอนนี้คิดได้ทางเดียว ตามแบบฉบับนิยายน้ำเน่าไทย ตัวปัญหาอย่างผม ถ้าหายไปซะ ทุกอย่างก็จะลงตัว............................ แต่อย่าห่วงครับ ผมไม่ฆ่าตัวตายหรอกครับ ผมกลัวเจ็บ

เพียงไม่นานเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินนานาชาติภูเก็ต ผมไม่ได้บอกเมย์ว่าจะมาคืนนี้เลย กลัวว่าเธอจะเป็นห่วง ผมเลือกที่จะพักโรงแรมXXXXXXXXX ที่หาดกะรน ............ใช่ครับมันเป็นโรงแรมเดียวกันที่ผมกับพี่ทินเคยมาพักกันหลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาล คุณคงคิดว่าผมบ้าไปแล้ว อยากตัดใจแล้วยังจะมาพักที่ๆ เคยเป็นความทรงจำอีก ตอนนี้ผม เดียวดายมากครับ หันซ้าย หันขวา ก็ไม่รู้จักใครเลย พอคิดจะจองโรงแรม ผมก็คิดถึงแต่โรงแรมนี้จริง ๆ ครับ รู้แต่ว่าแค่คิดถึงก็อบอุ่นใจ ทุกสิ่งที่พี่ทินทำให้ผม มันเหมือนอากาศห่อหุ้มรอบตัวผม อบอุ่น อ่อนหวาน ชวนให้คะนึงหา



แต่นั่นจะไม่เป็นอุปสรรคครับ ผมต้องตัดใจให้ได้ เพื่อความสุขของน้องสาวคนเดียวของผม















เมื่อคืนแทบไม่ได้หลับเลยครับ คิดนั่นคิดนี่ทั้งคืน เลยลุกขึ้นมาเดินเล่น ที่หน้าหาด ลมทะเลพัดโชย ผ่านผิวเนื้อ ผมยกสองมือตบหน้าตัวเองเบา ๆ ใจอยากตะโกน ว่า “สู้โว๊ย” แต่คิดว่ามันไม่สุภาพ แถมยังมีฝรั่งเดินไปมา ไม่ใช่น้อย ประมาณว่าอายครับ เลยตะโกนในใจ เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจในการจะต่อสู้กับปัญหาต่อไป

หลังอาบน้ำเสร็จก็ไปทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารในโรงแรม อาหารเยอะมาก แต่กินไม่ลงจริง ๆ เลยแค่จิบ ๆ กาแฟ พราง ๆ ยังเช้าเกินกว่าที่จะไปหาเมย์

8.30 น. ผมขับรถที่เช่ามาจากสนามบิน เพื่อไปหาเมย์ที่โรงแรม XXXXXXXXX ซึ่งอยู่ที่แหลมพันวา ทางขึ้นโรงแรมชันน่าดู แต่ก็ขับขึ้นไปได้ครับ ทันทีที่เดินเข้าไปในล็อบบี้ ก็เห็นเมย์กับพี่เชนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว (ผมโทรบอกเธอตั้งแต่ออกจากโรงแรมของผมแล้วครับ)

“สวัสดีครับ พี่เชน ..หวัดดีจ้าเมย์” ธารา เดินเรื่อย ๆ เข้าไปหยุดยืนหน้าทั้งสองคน ยกมือไหว้คเชน และหันไปยิ้มทักอดีตคนรัก

“น้ำ คิดถึงจังเลยจ๊ะ” เมย์ที่ใจจดใจจ่อรอ เพราะเป็นห่วง หลังจากที่คุยกันเมื่อคืน น้ำเสียงน้ำฟังดูไม่ค่อยดีเลย ก็เข้าไปกอดน้ำแน่น

“อะแฮ่ม ๆๆๆ คิดถึงกันห่าง ๆ ก็พอ” คเชนตาแทบลุกเป็นไฟด้วยความอิจฉา ถึงเขาจะมั่นใจว่าเมย์รักเขา แต่ ถ้าเป็นแฟนเก่าคนนี้ ก็ไม่อยากให้เมย์เข้าใกล้มาก ไม่ประมาทเป็นดี ลุกขึ้นมายืนขวาง กอดเอวเมย์ซะแน่น

“พี่เชนค่ะ...... ไม่ต้องพูดเลย  ไปนั่งทางนู้นเลยค่ะ เมย์ จะคุยกัน กับน้ำสองคนค่ะ” เมย์ มองแบบเอือม ๆ ใส่คนรัก เพราะความขี้หึงแบบไม่ลืมหูลืมตาของชายหนุ่ม แกะมือที่เกาะเอวออก และชี้มือไปที่เก้าอี้

“แต่พี่...” คเชน ยังไม่ยอมแพ้ เรื่องอะไรจะปล่อยให้คุยกันกระหนุงกระหนิงสองคนว่ะ

“พี่เชนค่ะ” เมย์เสียงเข้ม ตาจ้องเขม็ง
“คร้าบบ” จนใจต้องยอมกลับไปนั่งรอที่เก้าอี้ครับ ได้ยินแว่ว ๆ ใครว่าผมกลัว ไม่มี๊ ไม่ครับ คนอย่างคเชน ผ่านสนามรักมาเยอะ แค่นี้นะ ...เรียกว่าให้เกรียติกันครับ (โห่ เสียงโห่จากรอบทิศ)


“น้ำมาคุยกันทางนี้เถอะจ๊ะ อย่าไปสนใจเค้าเลย เป็นซะอย่างนี้ ผู้ชายเข้าใกล้เมย์เป็นไม่ได้ ออกอาการอย่างกับหมาบ้า” หญิงสาวว่าไม่จริงจังนัก

ธาราอดจะขำกับอาการหูลู่หางตกของพี่เชนไม่ได้ ไม่พบกันไม่นานดูพี่เชนจะอยู่ในโอวาทเมียน่าดู

“เมย์ สบายดีซินะ ดูหน้าตาสดชื่นมากเลย พี่เชนเค้าดีกับเมย์มั๊ยครับ?”
“จ๊ะ เมย์สบายดี งานตอนนี้เพิ่งเริ่มเลยยังไม่ยุ่ง แต่กลับไปก็คงหัวฟูเลยล่ะ ฮ่ะๆ ๆ ........ส่วนพี่เชนเค้าดีกับเมย์มากเลยจ๊ะ ฮิๆๆ ก็อย่างที่น้ำเห็นนั่นแหล่ะ”

“ฮะๆๆ ได้ยินอย่างนี้ น้ำก็ดีใจ และยินดีด้วยนะครับ”

“น้ำ....มีอะไรรึเปล่า เกิดอะไรขึ้น....น้ำมีปัญหาอะไรกับพี่ทินรึเปล่า ถึงต้องปิดบังพี่ทินว่ามาที่นี่” เมย์ที่หยุดหัวเราะเอาดื้อ ๆ มองตรงมาด้วยสายตาที่เห็นห่วง
“................” ผมตั้งรับไม่ทัน เลยไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี

“น้ำ” เมย์เอื้อมมือมาจับมือผมที่อยู่บนโต๊ะ และเรียกอีกครั้ง
“.............” ผมกำลังพยายามเรียบเรียงคำพูด จริง ๆ ยังไม่รู้จะตอบคำถามเธออย่างไรดี




“น้ำรักพี่ทินใช่มั๊ย” จู่ ๆ เมย์ ก็ถามคำถามขึ้นมากลางปล้อง
“....เมย์” อดจะสะดุ้ง และลนลาน จนดูเหมือนมีพิรุธไม่ได้ (ก็คนมันไม่ถนัดโกหกนี่นา)

“........รัก..รักไปแล้วจริง ๆ ซินะ... ฮึ๊ย... ทำสำเร็จจนได้นะ พี่ทินคนเจ้าเล่ห์ ขโมยหัวใจน้ำของฉันไปซะได้ น่าเจ็บใจจริง ๆ” เมย์ค้างไป เพราะอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองคิด ไอ้พี่บ้านั่นทำให้น้ำหลงรักได้แล้วจริงๆ

“เมย์ ..คือ มันไม่ใช่อย่างที่เมย์คิดนะครับ เรา เอ๊ย ผมไม่ได้...ไม่ได้มีอะไรกันหรอกครับ .... แค่น้ำเกเรหนีงานมาเที่ยวเลย ไม่อยากให้พี่ทินรู้นะ” ตามประสาคนโกหกไม่เก่ง น้ำยังลน เหงื่อตก พยายามพูด ยิ้ม และหัวเราะแห้ง ๆ เพื่อกลบเกลื่อน

“น้ำจะหลอกใคร ก็หลอกได้ แต่ไม่ใช่กับเมย์ เรารู้จักกันมานานมากเลยนะ น้ำเป็นคนยังไงเมย์ย่อมรู้ดีที่สุด ไม่ต้องมาเฉไฉ บอกความจริงเมย์มาซะดี ๆ”
“.........”

“พี่ทินเขาหลอกน้ำใช่มั๊ย?” และเพราะรู้ดีว่าคงไม่ยอมเปิดปากคนปากแข็งได้ง่าย ๆ จึงต้องโยนหินถามทาง ด้วยคำถามที่ครางเครงใจ

“...เมย์รู้อะไรงั้นเหรอครับ” จากที่ก้ม ๆ หลบหน้าเมย์ ผมก็ต้องเงยมาจ้องหน้าเธอ เพราะคำถามของเธอมันแปลก ....หรือพี่ทินกำลังหลอกอะไรเขา

“น้ำเล่าให้เมย์ฟังก่อนซิคะ แล้วเมย์จะบอกน้ำว่าเมย์รู้อะไร” เมย์ยิ้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า   







ธารายกสองมือขึ้นลูบหน้า อย่างจนใจ จริง ๆ แล้วเขาก็อยากได้ใครซักคนเป็นที่ปรึกษา เลยจำต้องเล่าเรื่องราวให้ อดีตคนรักฟัง เขาอายมากเมื่อถูกต้อน จนต้องยอมบอกความจริงว่าเขามีอะไรกับพี่ทินแล้ว

“นี่น้ำก็กลุ้มใจมากเลย..... พี่ทินบอกจะคุยกันกับพวกน้อง ๆ แต่น้ำรับไม่ได้ที่จะต้องเผชิญหน้ากับนุช ถ้าน้องรู้คงเสียใจมาก และคงโกรธเกลียดพี่ชายคนนี้แน่ ๆ  ที่แอบไปทำอะไรลับหลังเธอ”


หญิงสาวรับฟังเรื่องราวต่าง ๆ จากปากธารา ก็สรุปได้ว่า ไม่ต่างจากที่เธอเข้าใจมากนัก แต่ก็มีบางเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ ............ทำไมพี่ทินที่พยายามแย่งน้ำไปจากเธอขนาดนั้น ถึงต้องแต่งงานกับน้องนุชด้วย เธอคิดว่ามันแปลก ๆ ต้องมี อะไรอีกที่น้ำเองก็ยังไม่รู้ และเธอคิดว่าพี่ทินคงพยายามจะอธิบายสิ่งนั้นให้น้ำ แต่น้ำดันหนีมาซะก่อน

“แล้วน้ำคิดจะทำอย่างไงต่อไปจ๊ะ จะหลบหน้าอยู่อย่างนี้ไปตลอดนะเหรอ”
“………………..ไม่รู้ซิ.......... ตอนนี้ยังคิดอะไรไม่ออกอ่ะ ขอหลบมาตั้งหลักก่อนละกัน”

เมย์มองดูอดีตคนรัก ที่หน้าตาหม่นหมอง ก็สงสารจับใจ คิดอยากจะช่วยเหลือ อยากจะแนะนำให้น้ำลองฟังพี่ทินอธิบายดู.........................แต่ ไม่ดีกว่า ด้วยเพราะลึก ๆ แล้วก็ยังเจ็บใจพี่ทินไม่หาย  เลยคิดว่าอยากจะแก้เผ็ดคนเจ้าเล่ห์ ให้รู้สำนึกซะบ้าง

“ไม่เป็นไรนะน้ำ เรามาช่วย ๆ กันคิด มันต้องมีทางออกซิ” เมย์กำมือผมแน่นขึ้น ทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้น อย่างน้อยผมก็ไม่ได้เผชิญปัญหาลำพัง

“ขอบใจนะเมย์ อย่าลืมเตือนพี่เชนไม่ให้บอกพี่ทินล่ะ” อย่าห่วง เมย์ไม่ยอมให้พี่เชนติดต่อพี่ทินแน่ งานนี้พี่ทินต้องโดน

“ว่าแต่ที่เมย์บอกว่าพี่ทินหลอกน้ำล่ะ?” เกือบลืมไปแล้ว
“อ้อ แฮะๆๆ ขอโทษจ๊ะ เมย์อำน้ำน่ะ ไม่งั้นน้ำคงไม่เล่าให้เมย์ฟังหรอก ไม่โกรธเมย์นะ ๆ” เฮ้อ ก็นึกว่ารู้อะไรมา แต่เอาเถอะ ที่เมย์ทำก็เพราะเป็นห่วงผมนี่นา

“น้ำไม่มาพักโรงแรมเดียวกับเมย์ล่ะ”
“ไม่ดีกว่า เมย์มาเที่ยวกับพี่เชน น้ำไม่อยากรบกวน”
“ ไม่เห็นจะรบกวนตรงใหนเลย งั้นไว้เย็น ๆ มาทานเข้าวกันนะ”
“ครับ งั้นน้ำไปก่อนนะ เจอกันตอนเย็น ครับ บาย”



ยืนมองส่งอดีตคนรักขับรถออกไปแล้ว จึงเดินกลับไปที่ล๊อบบี้ เห็นพี่เชน ซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตายกโทรศัพท์กด ๆ อยู่ มาแต่ไกล พอเงยหน้ามาก็ออกอาการมีพิรุธ

“พี่เชนค่ะ” น้องเมย์หรี่ตามอง แบมือมาตรงหน้าผม
“ครับ น้องเมย์” รู้ว่าน้องต้องการอะไร แต่ทำเป็นไก๋

“เอาโทรศัพท์มาค่ะ”
“.........”
“จะส่งมาดี ๆ หรือจะนอนกันคนละห้องค่ะ”

คเชน เจอคำขู่จากสุดที่รัก ก็รีบ ๆ กุลีกุจอส่งโทรศัพท์ให้หญิงสาวทันที โด่ ขอบอกอีกครั้งครับ ไม่ได้กลัวนะ แค่เกรงใจ อุตส่าหาเวลามาเที่ยวกัน เรื่องอะไรจะยอมนอนแยกห้อง

“ว่าแล้ว ยังไม่ได้ส่งใช่มั๊ยค่ะ ไอ้ข้อความนี่อ่ะ”
“ยังจ้า เพิ่งพิมพ์เสร็จ”

เมย์ ลบข้อความในไลน์ ที่พี่เชน กำลังจะส่งไปบอกเพื่อนเจ้าเล่ห์ให้รู้ว่าน้ำอยู่ที่ภูเก็ต
“เมย์ครับ พี่เข้าใจไอ้ทินมันนะครับ มันก็เหมือนกับพี่นั่นแหล่ะ ตอนที่ต้องตามเมย์มาเพื่ออธิบาย มันทรมานมากเลยนะครับ” คนทะเล้นอย่างพี่เชน เวลาจริงจัง ก็ดูน่าเชื่อถือไปอีกแบบ
“ดีค่ะ จะได้รู้สำนึกบ้าง แล้วไม่ต้องเปรียบเทียบกันค่ะ  เชอะ ของพี่นะไม่เห็นลำบากอธิบายตรงใหนเลย เอะอะอะไรก็รังแกเมย์ตลอด” แต่ด้วยความที่คบกันมาพักใหญ่แล้ว จึงรู้ว่า พีเชนเวอร์ชั่น จริงจัง น่ะ โครตของโครตตอแหลเลย

“ไม่นี่นา พี่ไปรังแกเมย์ตอนใหน ใส่ร้ายพี่อ่ะ” คเชนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ รวบตัวคนรักมาหอมแก้ม ฟอดใหญ่

“หยุดเลยนะพี่เชน อายเค้า” เมย์อายหน้าแดงเพราะทั้งสองอยุ่กันกลางล๊อบบี้ ยกมือตีแขนชายหนุ่ม
“อายทำไม ผัวเมียจะจู๋จี๋กัน” คเชนหัวเราะดังลั่น ก้มลงช้อนตัวคนรักมาอุ้มไว้ แล้วรีบ ๆ วิ่งกลับไปที่ ห้อง

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 34 ขอทำใจ ต่ออีกนิด
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 25-05-2014 02:24:59

โธ่ พี่ทิน แม้แต่พี่เชนสายสืบคนสำคัญก็ดันต้องเกรงใจภรรยาจนไม่กล้าขัดคำสั่งซะอีก
แบบนี้คงต้องหาทางอื่นสืบให้รู้ว่าน้องน้ำอยู่ไหน หรือไม่ก็รอจนกว่าน้องจะทำใจให้กล้าพอก่อนละเนอะ
แต่ไม่รู้กว่าจะถึงตอนนั้น น้องน้ำจะได้รู้ข้อมูลอะไรจากน้องเมย์เพิ่มอีกรึเปล่าอะสิ
ตอนนี้เลยกลายเป็นน้องเมย์ที่ได้เอาคืนพี่ทินแทนซะงั้น เพราะน้องน้ำดูแล้วจะใจอ่อนได้ง่าย ๆ
แถมเป็นคนที่หนีมาแต่ดูท่าจะทั้งลำบากตัว ทรมานใจกว่าพี่ทินคนต้นเรื่องรึป่าวเนี่ย
ยังไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ทินเป็นยังไงบ้าง แต่ถ้าน้องน้ำต้องทรมานไปด้วยแบบนี้ก็รีบ ๆ คืนดีกันเร็ว ๆ ละกัน
ไม่ใช่ใจอ่อนให้พี่ทินนะแต่สงสารน้องน้ำมากกว่า กลัวถึงเวลาจะไม่มีแรงเอาคืนพี่ทินให้สาสมอะสิ อิอิ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 35 หมาป่าแดนใต้ กะ ลูกแกะน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 28-05-2014 00:14:58

ฮึๆๆๆๆ งานนี้ใครได้ ใครเสีย ใครได้เอาคืน ใครได้แก้แค้น ต้องติดตามกันต่อไป เหอๆๆๆ (หัวเราะแบบโรคจิต)  :hao6:

โถๆๆๆ งานนี้สงสัยพี่ทินจะได้อานิสงฆ์  จากคนที่สงสารน้องน้ำ อยากให้กลับมาคืนดีกันเร็ว ๆ ซะนี่

รอก่อนนะเดี๋ยวตอนต่อไปพี่ทินถึงจะกลับมาเข้ากองถ่าย ตอนนี้หันมาเอาใจช่วยน้องน้ำดีกว่า  o22


****************************************************************

(http://4.bp.blogspot.com/-uFTOGDlC4D4/TenYy_eVaZI/AAAAAAAAAAk/JkZufKAXZ3w/s220/sheep_wolf.jpg)





แผนที่ 35 หมาป่าแดนใต้ กะ ลูกแกะน้อย

น้ำที่ไม่รู้จะไปใหน จึงขับรถกลับไปที่โรงแรม ไม่มีกะจิตกะใจจะอยากไปเที่ยวที่ใหนเลย ยิ่งเมื่อคืนนอนไม่พอ จึงคิดว่ากลับไปนั่ง ๆ นอน ๆ เล่นในห้องดีกว่า

ขณะที่กำลังจะเดินผ่านล๊อบบี้โรงแรม ก็เห็นใครคนหนึ่งที่ดูคุ้น ๆ ตา



“คุณธารา”
“..........คุณ....คุณอันดา”


“เป็นคุณจริง ๆ ด้วย ผมมองอยู่ตั้งแต่คุณเดินเข้ามาแล้ว ไม่กล้าทัก เดี๋ยวไม่ใช่คงได้หน้าแตก” อันดาที่มาติดต่องานที่โรงแรม คิดว่าตัวเองโชคดีอย่างไม่คาดฝันที่มาเจอ คนที่เขาเคยหมายปอง

“สวัสดีครับ คุณอันดา สบายดีมั๊ยครับ” คุณอันดาจะส่งมือมาทักทาย แต่ผมเองไม่ค่อยชอบการทักทายแบบฝรั่งซักเท่าไหร่ จึงชิงยกมือไหว้ไปก่อน ซึ่งก็เห็นว่าคุณอันดา กลับลำมารับไหว้ แทบไม่ทัน

“สบายดีครับ แล้วคุณล่ะ ....แล้วคุณมากับ......” ชายหนุ่มยิ้มกว้าง แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันที เมื่อนึกได้ว่า ข้างกายคนน่ารักคนนี้มักมีผู้ชายที่น่ากลัวคนนั้นเสมอ

“ผมสบายดีครับ .............อ้อ ผมมาเที่ยวพักผ่อน คนเดียวนะครับ” ท่าทางคุณอันดา เหมือนไม่ค่อยอยากเจอพี่ทินเท่าไหร่เลย ทำให้นึกไปถึงวันนั้นที่โรงพยาบาล จนบัดนี้ ผมก็ยังไม่รู้เลย ว่าพวกเขามีเรื่องอะไรกัน พอจะถาม พี่ทินก็จะบายเบี่ยงไปเรื่อย

“.....งั้นหรือครับ แล้วมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่โทรหาผมล่ะครับ จะได้ไปรับ จริง ๆ ไปพักที่โรงแรมของผมก็ได้นะครับ ผมจะรับรองเต็มที่เลย” เมื่อได้รู้ว่า ไม่มีผู้ชายน่ากลัวคนนั้นมาด้วย ก็กลับมาลิงโลดอีกครั้ง เพราะเขานั้น ปรารถนาในตัวธาราอยู่ไม่น้อย เป็นจังหวะดีที่จะได้ครอบครอง

“อย่าเลยครับ ผมเกรงใจ ที่สำคัญ ผมได้รับกิ๊ฟ วอเชอร์ จากที่โรงแรมนะครับ และเพิ่งมาถึงเมื่อคืนเอง” ตามประสาคนขี้เกรงใจ เขาอ้างเรื่องได้รับกิ๊ฟ วอเชอร์ เพื่อจะได้สะดวกปากในการบอกปัดคำชวน

“แล้วแผนสำหรับวันนี้?”
“....ยังไม่มีครับ ว่าจะนอนพักเล่น ๆ ทั้งวัน”

“ไม่ได้นะครับ มาภูเก็ตทั้งที จะมานอนได้ยังไง ไป ผมจะพาไปเที่ยวนะครับ เดี๋ยวจะเสียชื่อคนภูเก็ตหมด แขกมาแล้ว ให้นอนเล่นแต่ในโรงแรมได้ยังไงกัน” สบช่องรีบ ๆ คะยั้นคะยอให้ออกไปเที่ยวกับเขา เพื่อหาโอกาสเข้าหา

“ไม่เป็นไรจริง ๆ ครับ ผมไม่ได้ต้องการจะไปใหน” ธารายังพยายามจะปฏิเสธ เพราะนอกจากจะอยากพักผ่อนจริง ๆ แล้ว ยังมีเรื่องกลุ้ม ๆ จนไม่มีใจอยากไปใหนเลย

“ไม่ได้ ๆ มากับผม เดี๋ยวผมจัดโปรแกรมให้ครับ” ธาราที่ไม่ทันได้เอ่ยปฏิเสธอะไรอีก ก็ถูกดึงมือไปขึ้นรถของอันดา จนต้องจำใจยอมไปเที่ยวด้วยกัน

ขับรถออกมาไม่นาน เขาก็ถูกพาไปที่ลานแสดงช้าง ซึ่งต้องบอกว่าช้างตัวใหญ่ น่ากลัวมากครับ เพราะไม่คุ้นเคย ผิวหนังมันก็สาก ๆ ขนแข็ง ๆ งาแหลม ๆ นั่นอีก อ๊ายยยยยย อย่าเอางวงมาทางนี้

พอช้างมันเข้ามาใกล้ก็ตกใจจนถอยกรูดไปชนกับอันดาที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง

“ฮะๆๆ อะไรกัน เด็ก ๆ เขายังไม่กลัวขนาดคุณเลย อย่ากลัวซิครับ ดูนั่น พวกเด็ก ๆ ต่างชาติหัวเราะคุณกันใหญ่แล้ว” ฉวยโอกาส จับไปที่ไหล่คนขึ้กลัว

“... ไม่ได้กลัวครับ แค่ไม่คุ้นเคย” อ๊ายยยยยยยย ยิ่งถอย ก็เหมือนมันคอยจ้องตาอยู่

“งั้นก็ทำความคุ้นเคยอีกนิดนะครับ” อันดายิ้มขำ เขาไม่คิดว่าคนโต ๆ แล้ว จะกลัวช้างได้ขนาดนี้ ยิ่งหน้าตาเวลากลัว ๆ ช้างเข้ามาใกล้ ช่างดูน่ารัก ทำให้รู้สึกอยากแกล้งมากขึ้น

“ไม่ ๆ ๆ เอาครับ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ฮะๆๆๆ” ยิ่งขำกลิ้ง แค่เขาผลักนิดเดียว ร่างบางตรงหน้าก็ถลาเข้าไปเกาะงวงช้าง จนร้องซะลั่น






กว่าจะจบการแสดง ก็เล่นเอาสะบักสบอม คุณอันดานี่จริง ๆ ก็เป็นคนสนุกสนานดีเหมือนกัน แต่ติดจะขี้แกล้งไปหน่อย หลังจากนั้นเขาก็พาไปดูโชว์ลิง ฮะๆๆๆ อันนี้ไม่กลัวครับ ลิงน่ารักดี แสนรู้มากเลย

เสร็จจากดูโชว์ลิง ก็ไปต่อที่สนามยิงปืนด้านในครับ คุณอันดาบอกว่าเขาเป็นแชมป์ของจังหวัดเชียวนะ ก็เลยอยากจะโชว์ฝีมือให้ผมดู ไม่เลวครับ ยิงเข้าตรงกลางเป้าถึง 80% แล้วเขาก็คะยั้นคะยอให้ผมลองยิงดูบ้าง  ฮะ ๆๆ อย่าคิดว่าผมจะมีเซอร์ไพร์อะไรมาโชว์นะครับ ไม่เคยยิงมาก่อนเข้าซักนัดก็เก่งแล้ว นี่เข้าตั้ง 2 นัดแหน่ะ ถึงมันจะอยู่มุม ๆ กระดาษก็เถอะ (อย่างนี้ที่บ้านพี่เรียกไม่เข้าเป้านะจ๊ะ)


สนุกดีครับ สนุกจนลืมเรื่องที่กังวลอยู่ไปได้บางส่วนเลย เสร็จแล้ว คุณอันดาพามาทานมื้อเที่ยง ซึ่งจริง ๆ ก็บ่ายแก่ ๆ แล้ว ที่ร้านอาหารกันเอง 1 เป็นร้านอาหารชื่อดังในจังหวัด อยู่ติดกับอ่าวฉลองซึ่งเป็นท่าเรือที่ผมเคยมาขึ้นเรือไปดำน้ำกับพี่ทินไงครับ เราเลือกนั่งติดกำแพงริมหาด บรรยากาศดีมากครับ เขาสั่งอาหารมาหลายอย่างมากครับ ส่วนมากเป็นอาหารพื้นเมือง และอาหารทะเล

“กินเยอะ ๆ นะครับ ดูคุณผอมลงกว่าตอนที่เราเจอกันครั้งสุดท้ายซะอีก” ว่าพลางตักก้ามปูผัดผงกระหรี่ก้ามโตใส่ในชามคนน่ารัก

“ไม่นี่ครับน้ำหนักผมก็เท่าเดิม” ธารายิ้มน้อย ๆ ขอบคุณอันดาไปตามมารยาท จริง ๆ แล้ว มันดูน่ากินมาก ๆ เลย ถ้าไม่ใช่ในเวลาที่เขารู้สึกแย่อย่างนี้ ก็คงดีไม่น้อย

“ฮึๆๆ ดูตัวเองจะไปรู้อะไร นี่ครับน้ำพริกกุ้งเสียบ ของเค้าอร่อยจริง ๆ “
“ขอบคุณครับ.....แล้วคุณตาเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั๊ยครับ”

“.........เอ่อ ก็ดีครับ.....“ คุณอันดาชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อผมถามถึงน้องสาวของเขา ก็พอมาในสถานที่ที่เคยมาก็เลย นึกไปถึงน้องสาวของเขา เพราะไม่เห็นคุณอันดาจะกล่าวถึงน้องสาวให้ได้ยินเลย ปรกติเขาพูดถึงน้องสาวเขาบ่อย ๆ

“ไม่ชวนเธอมาทานด้วยกันล่ะครับ”
“ยัยตาอยู่ที่อเมริกาครับตอนนี้”

“อ้อ...ครับ” ผมรู้สึกเหมือนว่าจะมีประกายบางอย่างฉายในแววตาของคุณอันดา ก่อนที่เขาจะก้มลงไปกินอาหารในจานต่อ รู้สึกเหมือนเขาไม่อยากพูดถึงเท่าไหร่ ผมจึงไม่ซักถามอะไรต่อ


“แล้วทำไม คุณ...คุณวาทิน ไม่มาด้วยล่ะครับ”
“เอ่อ ช่วงนี้พี่ทินงานยุ่งครับ ลางานมาพร้อมกันไม่ได้”

“แล้ว...คุณวาทิน เขาไม่ได้เล่าเรื่องอุบัติเหตุคราวที่แล้วให้คุณฟังบ้างหรือครับ” แปลกใจอยู่ไม่น้อย ที่ไอ้วาทิน ไม่ได้เล่าความจริง เรื่องคราวนั้น ให้คุณธาราฟัง

“...หือ...อ้อ...เล่าครับ พี่ทินบอกว่าเกิดจากความบกพร่องของอุปกรณ์ดำน้ำครับ คิดๆ แล้วก็ยังตื่นเต้นอยู่เลยครับ ถ้าวันนั้นผมอยู่คนเดียวคงแย่แน่ ๆ”

“ดูเขาห่วงคุณมาก ไม่น่าจะปล่อยให้คุณมาคนเดียวได้” คุณอันดารวบช้อนส้อมวางลงข้างจาน ก่อนจะมองตรงมา

“.....เรา...เขายุ่งมากจริง ๆ ครับ” อุตส่าลืม ๆ เรื่องที่หนีมาได้บ้าง พอถูกตอกย้ำ ก็ยังกลับมา คิด และอึดอัดใจ ได้อย่างน่าประหลาดดีแท้

“ผมเห็นจากข่าวแล้ว เขาหมั้นกับน้องสาวคุณแล้วใช่มั๊ยครับ....ยินดีด้วยนะครับ”
 “...ขอบคุณครับ”

คำตอบของคุณธาราทำให้ ผมรู้ว่าเขาไม่ได้มาพักร้อนธรรมดาแน่ น่าจะหลบหน้านายวาทิน มามากกว่า ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่ามีเรื่องอะไรกัน ก็เห็นทั้งหวงทั้งห่วงซะขนาดนั้น แต่ดันไปหมั้นกับคนน้องซะนี่ ดูในรูป คนน้องก็น่ารักมาก หรือมันกะจะรวบทั้งพี่ทั้งน้อง ฮึ เรื่องดิ คืนนี้ ผมต้องจัดการให้คุณธาราเขาเป็นของผมให้ได้ เอาให้ไอ้วาทินมันคลั่งตายไปเลยถ้ารู้ความจริง จะถ่ายคลิปส่งไปให้มันดู คงสะใจชิบหายเลย

เรายังทำกิจกรรมกลางแจ้ง และเล่นเกมส์อะไรอีกหลายอย่าง จนเริ่มจะค่ำแล้ว มื้อเย็นคุณอันดาจะพาผม ไปทานอาหารที่โรงแรมของเขา ที่หาดป่าตอง ส่วนเมย์ก็โทรมาตาม แต่ผมบอกเธอไปว่าผมยังอยู่อีกหลายวัน อยากให้เธอได้ใช้เวลาอยู่กับพี่เชนก่อน แล้วพรุ่งนี้เราค่อยนัดกัน ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร

หลังทานมื้อค่ำกับเสร็จแล้ว คุณอันดาจะไปส่งผมที่โรงแรม ที่หาดกะรน แต่ก็มีโทรศัพท์เข้ามาเขาเลยขอตัวไปคุยอยู่ซักพัก เสร็จแล้วจึงเดินกลับเข้ามา

“คุณธารา พอดีลูกน้องผมเขาจะเอาเอกสารสำคัญมาให้ผมตอนนี้ที่โรงแรม เอ่อ รบกวนรออีกซักครู่นะครับ เดี๋ยวรับเอกสารแล้วผมจะไปส่ง”

“อ้อ ไม่เป็นไรครับ ผมกลับแท็กซี่ก็ได้ครับ”

“ไม่ได้ ๆ ผมไปรับมา ผมก็ต้องเป็นคนไปส่งซิครับ จะปล่อยให้คุณกลับเองได้ยังไง เสียมารยาทแย่ครับ” ใช่ ไม่ได้หรอกครับ อุตส่าพามาแล้วจะปล่อยกลับไปง่าย ๆ ได้ยังไง นี่ก็เตี๊ยมกันกับลูกน้องให้มันทำทีเป็นโทรเข้ามาเท่านั้นเอง

“แต่ ไม่เป็นไรจริง ๆ ครับ ผมกลับเองได้”
“ไม่ได้ครับ ครู่เดียวเท่านั้น ไปรอกันที่ห้องทำงานผมดีกว่า”

จนใจที่จะปฏิเสธ จึงเดินตามขึ้นลิฟต์ ไปชั้นบนสุดของโรงแรม ถึงจะบอกว่าเป็นห้องทำงาน แต่ดู ๆ แล้วมันก็เหมือน ๆ ห้องพักในโรงแรมห้องอื่น ๆ  เพราะมีเตียงขนาดใหญ่อยู่ที่มุมห้องด้านหนึ่ง แต่ก็มีโต๊ะทำงาน ที่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ พริ้นเตอร์ ตั้งอยู่อีกมุมด้านหนึ่ง คงใช้เป็นทั้งที่ทำงานและที่พักด้วย เขาเดินนำเข้าไปในห้องก่อน ส่วนผมยังรู้สึกลังเลที่จะเข้าห้องของคนอื่น จึงยืนรี ๆ รอ ๆ อยู่ที่หน้าประตู พอเห็นว่าผมยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าประตู เขาก็บอกให้ผมเข้ามาก่อน ผมไม่ค่อยชอบครับ ที่จะอยู่ในห้องตามลำพังกับคนที่ผมไม่คุ้นเคย ถึงเราจะเที่ยวกันมาทั้งวัน แต่ผมก็เพิ่งรู้จักเขาไม่นานนี่เอง  ผมเลยทำเป็นปิดประตู แต่ยังแง้มไว้ ไม่ดึงประตูปิดจนล็อก และเดินเข้ามาในห้อง

คุณอันดาก้ม ๆ เงยๆ หายเข้าไปหลังบาร์น้ำเล็ก ๆ ผมที่ไม่รู้จะทำอะไรก็ไปนั่งรอที่โซฟาตัวยาว หยิบหนังสือนิตยาสาร จากโต๊ะกระจกเตี้ย ๆ ด้านหน้าขึ้นมาอ่านรอ

“ไวน์หลังอาหารซักหน่อยครับ” อ่านไปได้ซักพัก คุณอันดาก็มาหยุดยืนตรงหน้า พร้อมยื่นแก้วไวน์ ที่มีน้ำสีทับทิม แวววาว มาให้แก้วหนึ่ง และถืออยู่ในมือเขาอีกแก้วหนึ่ง

“เอ่อ ขอบคุณครับ” ใจจริง ไม่อยากดื่มหรอกครับ แต่ก็รับมาถือไว้ตามมารยาท

“ห้องน่าสบายจังครับ” ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองรึเปล่า ว่าสายตาของคุณอันดามันดูวิบวับ ๆ จนรู้สึกกระอักกระอ่วมใจ ทำให้ต้องหาเรื่องอะไรมาพูดเพื่อไม่ให้อึดอัดไปมากกว่านี้

“อ้อห้องนี้เป็นห้องทำงานของผม และใว้ใช้พักผ่อนเวลาขึ้เกียจกลับบ้านนะครับ” เนียน ๆ ยกแขนวางพาดไปตามพนักพิง เอนตัวเข้าไปใกล้ จนได้กลิ่นกายหอมละมุน ยกแก้วยื่นเข้าไปใกล้

“ดื่มให้กับการพบกันอีกครั้งของเราครับ”
“ครับ ขอบคุณครับ”

อันดายกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม ตาก็ลอบมองชายหนุ่มคนข้าง ๆ ยกดื่มเช่นกัน ทั้งสองดื่มไปครึ่งแก้ว ก็วางบนโต๊ะกระจก ยิ่งพิศมอง ยิ่งต้องตา ตรงสเป๊คเขาทุกอย่างจริง ๆ ไวน์ที่ยกมาให้ก็ใส่ยานอนหลับไว้ หึ ๆๆ คืนนี้ล่ะ เขาจะเชยชมให้สมใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งคึก อยากจะกดคนตรงหน้าซะตอนนี้จริง ๆ

TTTTTTTTTT
TTTTTTTTTTT
“อ้อ ขอตัวไปคุยโทรศัพท์ซักครู่ครับ”

มองตามหลังคุณอันดาที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์ ที่ระเบียง ก็เผลอถอนหายใจ อยู่กับเขาก็สนุกดี เสียแต่เป็นคนช่างบังคับไปหน่อย อยากกลับไปนอนแล้วซิ ชักจะง่วงแล้ว ยกแก้วไวน์ที่เหลือครึ่งแก้วขึ้นมอง ยิ่งมอง ก็ยิ่งนึกไปถึง พี่ทินคนบ้า ที่ชอบมอมเหล้า แล้วแต๊ะอั๋งเขาอยู่เรื่อย แต่ก็ต้องหยุดคิด เพราะยิ่งคิดภาพความทรงจำดี ๆ ที่พี่ทินเคยมอบให้ มันก็ยิ่งบาดลึกในใจ ให้ยิ่งรู้สึกผิดที่ไปยุ่งกับคู่หมั้นของน้อง











อันดาที่คุยโทรศัพท์กับเพื่อนครู่ใหญ่ เสร็จแล้วก็เดินกลับเข้ามาเห็นธาราฟุบหลับหัวพาดไปกับพนักโซฟาแล้ว สายตาก็ไล่มองไปที่แก้วไวน์ที่ว่างเปล่า อย่างนี้กว่าจะตื่นก็เที่ยง ๆ พรุ่งนี้แหล่ะ ก็ใส่ยาไปมากกว่าปกตินี่นา ฮึ ๆ  คุณธาราที่น่ารัก ผมจะเอ็นดูคุณให้เต็มที่เลย

ยกยิ้มเหยียดมุมปากก่อนจะกระดกไวน์อีกครึ่งแก้วที่เหลือลงไป ลุกขึ้นไปเอากล้องถ่ายวีดีโอที่แอบถ่ายไว้ตั้งแต่ทั้งสองคนเข้ามาในห้องแล้ว มาขึ้นขาตั้ง ทำมุมให้ถ่ายไปที่เตียงนอน เดินมาอุ้มคนที่หลับเพราะฤทธิ์ยาไปวางไว้ที่เตียง ไม่ลืมจะหันไปสบตากับกล้องประหนึ่งจะสื่อสารถึงใครบางคนให้เจ็บใจเมื่อได้ดู

จัดการถอดเสื้อผ้าออกจากร่างคนที่หลับไม่ได้สติ จนเปลือยเปล่า

“คุณธารา คุณช่างดูเย้ายวนใจจริง ๆ ขนาดหลับยังน่าฟัดขนาดนี้ ถ้าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมา ผมขอแบบมีสติอีกชุดใหญ่ล่ะกัน ผมนะชอบกินปลาเป็น ๆ ฮึๆๆๆ”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 35 หมาป่าแดนใต้ กะ ลูกแกะน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 01-06-2014 15:03:29

 :sad4: แง อย่างงี้จะมัวโกรธพี่ทินอยู่ไม่ได้แล้ว น้องกำลังตกอยู่ในอันตรายพี่ทินรีบมาช่วยเร็ว ๆ นะ
ไม่คิดว่าจะมาเจอ ตอนเรื่องน้องสาวยังแอบสงสารไอ้คุณอันดานิด ๆ ว่าไม่รู้อิโหน่อิเหน่
มาตอนนี้ร้ายพอกันทั้งพี่ทั้งน้อง เจอกันวันเดียวกะรวบหัวรวบหางน้องซะแล้ว
แล้วพี่ทินจะมาช่วยน้องน้ำไว้ได้ทันไหมเนี่ย  :serius2: น้องอยู่ไหนพี่ทินรู้ยังไม่รุ
ขอให้คราวนี้พี่ทินใช้ความเจ้าเล่ห์หาน้องให้เจอไว ๆ และจัดการไอ้คุณอันดาให้กิจการล่มจมซะเลย(โหดไปป่าวหว่า)
กับน้องน้ำที่แสนซื่อยังทำได้ลงคอ อย่างงี้ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด
ถ้าพี่ทินมาช่วยน้องได้ทันจะยกโทษให้หมดเลย มาเร็ว ๆ นะพี่ทินนนนนน
รอติดตาม และบวกบวก เป็นกำลังใจให้และผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 35 หมาป่าแดนใต้ กะ ลูกแกะน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: Yukio4869 ที่ 03-06-2014 12:02:23

เวรกรรม !!!!! หนีมาดันเจอหมาป่าสะงั้น มาต่อไวๆนะ ลุ้นตัวโก่งเเล้วว ^^ จะช่วยทันไหมนะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 36 SOS ช่วยผมด้วย
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 03-06-2014 21:03:05

พี่ทินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  จะมาช่วยน้องน้ำทันมั๊ย โปรดติดตามต่อไป

แต่ที่แน่ ๆ พี่ทินฝากมาถามว่า (ไม่กล้ามาถามเอง กลัวโดนรุมสะกัม)  :m23:"ถ้าช่วยน้องน้ำทัน จะยกโทษให้หมดจริง ๆ ใช่มั๊ยครับ"
งานนี้ พี่ทินคงต้องพยายามตามหาน้องน้ำเต็มที่ เพราะนอกจากเป็นห่วงน้องมาก และยังได้รับการยกโทษจากคนอ่านอีก
คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม :m9:


***************************************************************

(http://lunghong.com/wp-content/uploads/2014/05/SOS-sand-530.jpg)




แผนที่ 36 SOS ช่วยผมด้วย

“พี่ทินค่ะ ได้ความแล้วค่ะ”
“ว่าไงบ้าง วิ?”

“พี่น้ำขึ้นเครื่องไปภูเก็ตเมื่อคืนค่ะ” วิทิตา ที่ใช้เส้นสายเพื่อนฝูงจนสามารถหารายชื่อผู้โดยสารเมื่อคืนมาได้ ทำให้รู้ว่า ธารา ขึ้นเครื่องบินไปจริง ๆ และจุดหมายปลายทางคือภูเก็ต

“ภูเก็ตเหรอ?” วาทินที่พยายามติดต่อตามโรงแรมต่าง ๆ เพื่อหาตัวคนรักทั้งคืนจนไม่ได้หลับได้นอน น้ำท่าไม่ได้อาบ หน้าตาอิดโรย แต่พอได้ข่าวจากน้องสาว ก็ดีใจ รู้สึกหัวใจพองโต


“ค่ะ แล้ววิยังเช็คให้ที่สนามบินภูเก็ตด้วยว่าพี่น้ำเช่ารถจากสนามบินขับไปเองค่ะ น่าเสียดายจริง ๆ เราเลยไม่รู้เลยว่าพี่น้ำไปพักที่ใหน” ตอนแรกก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ แต่พอดีเพื่อนคนที่ช่วยหารายชื่อมันแนะนำให้ลองติดต่อพวกรถรับส่ง รถเช่าแถวสนามบิน ว่ามีคนชื่อนี้มาใช้บริการหรือไม่ เผื่อเป็นรถรับส่งจะได้รู้จุดหมายปลายทาง แต่น่าเสียดาย พี่น้ำเช่ารถขับไปเอง ทำให้ไม่รู้ว่าจุดหมายคือที่ใหน แต่แค่ภูเก็ต คงไม่เกินความสามารถพี่ชายเธอแน่

“...ภูเก็ต....” ถ้าคิดถึงภูเก็ต ผมคิดถึงหลายสิ่ง หลายอย่าง ทั้งเรื่องที่ดี และเรื่องที่ไม่ดี โดยเฉพาะ มีคนชื่อ อันดา อยู่ที่นั่นด้วย................ หวังว่าน้ำจะไม่เจอกับไอ้หมอนี่นะ เพราะมันคงแค้นผมมาก ในหลาย ๆ เรื่อง ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วงคนรัก

“แล้วเราจะติดตามพี่น้ำยังไงล่ะค่ะ ถึงจะเป็นเกาะภูเก็ต แต่ก็กว้างใหญ่น่าดู” วารี ที่รู้สึกเป็นห่วงพี่ชายเป็นอย่างมาก จนไม่ได้หลับได้นอนเช่นกัน

“อย่าห่วงจ๊ะนุช พี่ต้องหาพี่ชายน้องพบแน่ .....วิจองตั๋วเที่ยวที่เร็วที่สุดให้พี่ไปภูเก็ตที” ไม่รอช้าเขาคว้าของที่จำเป็นไม่กี่ชิ้น เสื้อผ้าไปหาเอาข้างหน้า รีบคว้ากุญแจรถ แล้วขับรถไปสนามบินอย่างรีบเร่ง

ระหว่างขับรถ ก็คิดถึงลูกน้องที่ภูเก็ต คงต้องให้คนที่นั่นช่วยดูให้ก่อน รีบยกหูโทรหาไกรวิทย์ ลูกน้องที่อยู่ที่ภูเก็ต เพื่อให้ไปจับตาดู ไอ้อันดาไว้ก่อนดีกว่า ไม่ประมาทเป็นดี เผื่อมันเจอกับน้ำก่อน และไม่ลืมที่จะแนบรูปน้ำส่งไปด้วย เผื่อไกรวิทย์เจอน้ำด้วย

พอจอดรถในสนามบินได้ ก็รีบ ๆ วิ่งไปติดต่อรับตั๋วที่น้องสาวจองไว้ให้แล้ว ร้อนใจอยากจะหายตัวไปให้ถึงภูเก็ตเลยถ้าทำได้ เข้าไปนั่งบนเครื่อง ก็อยากจะเร่ง ๆ ให้กัปตันเอาเครื่องขึ้นซักที ถ้าเขามีปืนคงจะวิ่งไปจี้ให้กัปตันนำเครื่องขึ้นซะเดี๋ยวนี้เลย เฮ้อ ชักเริ่มจะฟุ้งซ่าน คิดว่าควรจะต้องปิดโทรศัพท์มือถือ แต่ก็มีเสียงบอกว่ามีข้อความเข้าจาก facebook  เขายกขึ้นมาดูก็ต้องแปลกใจ....... ไอ้เชน................ร้อยวันพันปีมันไม่เคยติดต่อผมทางเมสเสสของ facebook  เลยกดดูข้อความ

คนของมึงอยู่ภูเก็ต พักโรงแรมXXXXXXX
มารับไปด่วน
ก่อกวน คนจะฮันนีมูน (โรงแรมXXXX)

เห็นข้อความก็ยิ้มได้ รู้ที่พักของน้ำแล้ว ไอ้เชน ไอ้เพื่อนตัวดี คงกลัวถ่านไฟเก่าจะคุล่ะซิ ถ้าเจอตัวน้ำนะ จะสมนาคุณเพื่อนให้จุใจเลย

เครื่องบินใช้เวลาบินแค่ไม่ถึงชั่วโมง แต่ใจผมนั้นบินไปถึงภูเก็ตแล้วด้วยความเป็นห่วงน้ำ ผมไม่เคยนึกเลยว่าน้ำจะเข้าใจผิดมาตลอด เพราะอยู่ใกล้ชิดกัน เราก็รักกันดี ไม่เห็นว่าน้ำจะมีท่าทีคิดมากอะไร จึงคิดไปเองว่าน้ำคงจะดูออกว่าผมคิดกับเขาจริงจัง ส่วนผมกับน้องนุช ก็แทบจะคุยกันนับคำได้ เลยคิดไปเองว่าน้ำน่าจะเอะใจบ้างว่าผมกับน้องนุชเราไม่มีอะไรกัน

น้ำไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องราวทำนองนั้นออกมา ผมจึงไม่เฉลียวใจ อย่าบอกนะว่าคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเป็นชู้กับคู่หมั้นน้องสาวตัวเอง โธ่น้ำครับ พี่ขอโทษ จะให้พี่ทำอย่างไรน้องถึงจะยกโทษให้พี่ จริง ๆ แล้ว ถ้าบอกความจริงน้องไปตั้งแต่วันที่น้องเป็นของพี่ เรื่องเข้าใจผิดมันคงไม่เกิดขึ้น แต่เพราะมัวแต่อิ่มเอมใจ กับความสุข.จนไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้.................. แต่ตั้งแต่ที่น้ำหายตัวไป ใจพี่ก็หายไปด้วย กังวลต่าง ๆ นาๆ กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ กลัวน้ำจะลำบาก กลัวจะมีอันตราย ยิ่งรู้ว่าอยู่ที่ภูเก็ต ก็ยิ่งเป็นห่วง ถ้าไอ้อันดามันทำอะไรน้องแม้แต่รอยขีดข่วน พี่จะไม่ปล่อยมันไว้แน่













บ่ายโมง เครื่องลงจอดที่สนามบินนานาชาติภูเก็ต คนของไกรวิทย์ ก็มารับวาทินที่สนามบิน เขารีบมุ่งตรงไปโรงแรมXXXXXX ที่น้ำพักอยู่ มือก็กดโทรหาคนรักตลอด มีเสียงเรียก แต่น้ำก็ไม่ได้รับสาย

พอถึงโรงแรม พนักงานต้อนรับ ก็จำเขาได้ในทันที (ก็หล่อขนาดนี้ แถมยังให้ทิปเยอะอีกต่างหาก) จึงกล่าวทักทายก่อน
 
“สวัสดีค่ะคุณวาทิน สบายดีมั๊ยค่ะ?”
“ครับ ๆ สบายดี ผมอยากรู้ว่าคุณธารา พักอยู่ที่นี่ใช่มั๊ยครับ”

“ค่ะ ใช่ค่ะ..... แต่เอ๊ะ เมื่อเช้าหลังจากออกไปรอบนึง แล้วกลับเข้ามา ก็เห็นเจอเพื่อนค่ะ แล้วก็เห็นออกไปกับเพื่อนนะค่ะ”

“เพื่อน? ใครครับ เขาพักด้วยกันเหรอครับ?” ใจหายวาบ ไม่คิดว่าจะคลาดกันกับน้ำ และยิ่งได้ข้อมูลว่ามีอีกคนอยู่กับน้ำยิ่งร้อนใจ เพราะที่นี่น้ำไม่น่าจะรู้จักใคร จนถึงกับออกไปด้วยกันได้

“เปล่าค่ะ คุณธาราเข้าพักคนเดียวค่ะ เพื่อนเขาเพิ่งมาเจอกันที่ล๊อบบี้ค่ะ เอ่อ เดี๋ยวนะค่ะรู้สึกว่าเขาจะมาติดต่อกับฝ่ายการตลาด.....ปุ๊ๆ คนที่มาติดต่อเรื่องแขกกรุ๊ปยุโรป เมื่อเช้าชื่ออะไรอ่ะ?”

“อ้อ... คุณ อันดาเหรอ”

“...ชิ๊ส์.....” ทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ วาทินก็สาวเท้าออกมาที่รถอย่างรวดเร็ว เขาเข้ามานั่งในรถกดโทรศัพท์หาไกรวิทย์ทันที

“วิทย์ ได้เจอตัวนายอันดามั๊ย?” เขาพยายาม พูดให้ไม่ดูร้อนรนจนเกินไป เพราะไม่อยากจะกดดันลูกน้อง

“ไม่ครับคุณวาทิน ผมสวนกับเขา ผมเข้าไปที่โรงแรมของเขา แต่เขาออกมาแล้ว ตอนแรกผมก็ขับตามอยู่ แต่เพราะการจราจร ทำให้ตอนนี้ผมคลาดกับเขาแล้วครับ  ผมเลยให้ลูกน้องกระจายกันตามหาครับ”

“ดี ถ้าเจอตัวที่ใหนก็รีบรายงานผมทันที…… อ่อ...ให้ใครไปเฝ้าที่โรงแรมของนายอันดาด้วยเผื่อเขาจะกลับเข้าไป” ข้อมูลจากลูกน้องไม่ช่วยให้เขาสบายใจขึ้นเลย ยังพยายามโทรหาน้ำซึ่งเปิดเครื่องแล้วแต่ก็ไม่ยอมรับสาย..... จะทำยังไงดี .............................................อ่า ผมมีตัวช่วยนี่นา

“เราจะไปใหนครับคุณวาทิน”
“ไปโรงแรมXXXXXX เคปพันวา”











ทันทีที่รถของวาทินเข้าไปจอดในโรงแรม ชายหนุ่มก็ลงจากรถ เดินผ่านล๊อบบี้ไปที่สระว่ายน้ำ มองไปรอบ ๆ สระน้ำ ก็พบเป้าหมาย เขาเดินเข้าไปหาชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งอยู่ที่บาร์ข้างสระน้ำ

“มาพักผ่อนภูเก็ตไม่ชวนกันเลยนะครับคุณเมย์”

“คุณวาทิน.... มาได้ไงนี่...” สะดุ้งสุดตัว ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่ไม่อยากเจอที่สุดตอนนี้ เขามาที่นี่ได้ยังไง คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ เหมือนเขารู้อยู่ก่อนแล้วว่าพวกเราอยู่ที่นี่ หรือว่า....” ..พี่เชน...”

“เฮ๊ย อะไร ๆ ไม่เกี่ยวกับพี่นะครับ พี่ไม่รู้เรื่อง โทรศัพท์พี่เมย์ก็ยึดไปแล้ว พี่จะไปติดต่อมันได้ยังไงครับ” อย่ารับครับ ถ้าไม่มีหลักฐานคาหนังคาเขา ห้ามรับเด็ดขาด ถึงตายครับ

“นั่นซิก็ยังไม่ได้ส่งนี่นา....แต่พี่ก็อาจจะใช้วิธีอื่นบอกก็ได้นี่นา” ฉลาดจริง ๆ ที่รักของผม เธอพูดถูกครับ ความจริงคือว่า ระหว่างที่เมย์คุยกันน้ำ ผมก็แอบส่งข้อความหาไอ้ทินทาง Facebook ซึ่งปรกติผมไม่เคยติดต่อมันทางนั้นเลย เสร็จแล้วก็เข้า Line พิมพ์ข้อความทิ้งไว้ก่อน พอเห็นเมย์ส่งน้ำเสร็จ แล้วเดินกลับมา ผมก็ทำทีเป็นกำลังกดพิมพ์ข้อความ.....ที่เหลือก็อย่างที่คุณ ๆ รู้นั้นแหล่ะ แฮะๆๆๆ

“โธ่ เมย์ พี่ไม่ทำอะไรที่เมย์ไม่ให้ทำหรอกครับ” โอ๊ย อนาถได้อีกเพื่อนกู นี่มันกลัวเมียขนาดนี้เลยหรือว่ะ วาทินเห็นว่าถ้าเขาไม่ช่วย เพื่อนเชนอาจจนมุมจนต้องยอมรับสารภาพ

“ไม่เกี่ยวกับไอ้เชนหรอกครับคุณเมย์ ผมสืบได้เอง อย่าดูถูกเครือข่ายของผมซิครับ”

“มาทำไมค่ะ น้ำไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ผมยังไม่ได้ถามถึงน้ำเเลยนะครับ”

“....” อุ๊บ รีบ ๆ ยกมือขึ้นมาปิดปาก โธ่เอ๊ย เมย์ พลาดซะแล้ว

“คุณเมย์ครับที่ผมมาวันนี้ ผมจะมาขอโทษคุณเมย์ กับทุก ๆ สิ่งที่ผมได้ทำไว้กับคุณ”
“.....” อึ้งซิค่ะขอบอก ใครจะนึกว่าผู้ชาย ท่าทางมั่นอกมั่นใจ ยะโส เจ้าเล่ห์คนนั้น จะคุกเข่าลงกับพื้นแล้วก้มหัวขอโทษฉัน

“ผมขอโทษจากใจจริงครับ ผมไม่เคยคิดเลยว่าจาก แค่ที่ผมอยากใกล้ชิดกับน้ำ หลงรักน้ำ จะนำพาให้ทุกอย่างมันเดินมาถึงจุดนี้” ตอนนี้ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายก็ไม่มีความหมายครับ ถ้าไม่มีน้ำอยู่ข้าง ๆ ผมทำผิดกับทั้งน้ำและคุณเมย์ไว้มาก คิดว่าแค่คำขอโทษอาจไม่พอ แต่ผมก็อยากมาขอโทษเธอจริง ๆ

“......น้องเมย์ครับ อย่าโกรธไอ้ทินมันเลยนะครับ จริง ๆ แล้วมันก็เป็นความผิดของพี่ด้วย ไอ้ทินมันแค่บอกให้พี่ไปดูกับตาว่าเมย์เป็นคนยังไง รักน้ำจริงมั๊ย แค่นั้นเอง....... แต่หลังจากที่พี่พบเมย์ พี่ก็ส่งข้อมูลผิด ๆ ไปให้ไอ้ทิน เพราะพี่เองก็อยากให้เมย์ กับคุณน้ำ เลิกกับ” คเขนซึ่งก็อยากช่วยเพื่อน จึงลงมานั่งคุกเข่าด้วย

“ฮึ๊ย พวกพี่นี่ เมย์ไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาว่าแล้ว เห็นแก่ตัวที่สุดเลย เพื่อความรักของตัวเองแล้ว ก็สามารถทำลายความรักของคนอื่นได้” โอ๊ย แทนที่จะรู้สึกดีขึ้น ยิ่งฟังพี่เขนพูดยิ่งโมโห ผู้ชายสองคนนี้ เห็นแก่ตัวที่สุดเลย

“คุณเมย์ พูดไม่ผิดหรอกครับ............ ผมยอมรับครับว่าเห็นแก่ตัว ....แต่....ผมก็ได้พยายามพิสูจน์แล้ว ว่าน้ำก็รักผม ผมไม่ได้ฝืนใจน้ำ เรารักกัน และเพื่อให้ความรักของเราเดินไปได้ตลอดรอดฝั่ง ผมจึงจำต้องทำเรื่องยุ่งยากบางอย่าง เพื่อให้มันง่ายต่อเราทั้งคู่ในอนาคตครับ”

“คุณวาทิน คุณกำลังทำอะไรอยู่?” ได้ยินคำสารภาพของคุณวาทิน ก็คิดไปถึงเรื่องที่น้ำเล่าให้ฟัง ว่าเขาหนีมาก่อนที่จะได้รับฟังคำอธิบายอะไรบางอย่าง

“สิ่งที่ผมกำลังทำ เพื่อให้เราได้ครองรักกันก็คือ..................................”










หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราว และแผนการของผม ก็ดูคุณเมย์จะช๊อคไม่น้อย ยิ่งเรื่องที่ พวกน้องสาวก็มีส่วนรู้เห็น และเป็นผู้ร่วมรับผลประโยชน์ด้วย

“ถึงว่าซิ แม่สองคนนั่นถึง ตัวติดกับเป็นตังเม มาแต่ใหนแต่ไร เป็นแฟนกันนี่เอง”
“เมย์ คุณ โอเคมั๊ยที่รัก” เรื่องราวที่ได้รับรู้ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริง ๆ อาชักเวียนหัว เหมือนจะเป็นลม ดีว่าพี่เชน เข้ามาประคองไว้

“อยากได้ยาดมคะพี่เชน.... คุณวาทินวิธีการของคุณมันเท่ากับหลอกน้ำคนเดียวเลยนะคะ”
“ผมรู้ครับ แต่ผมก็พยายามชดเชยด้วยเวลาที่เราใช้ร่วมกัน”

“แล้วมันแทนกันได้เหรอค่ะ นี่น้ำคงคิดไปร้อยแปด ว่าตัวเองเป็นคนผิดที่ไปยุ่งกับคู่หมั้นน้องสาว”
“.......”

“คุณวาทิน คุณคิดว่าถ้าน้ำรู้ความจริง เขาจะยกโทษให้ง่าย ๆ เหรอค่ะ”
“.......” เมื่อก่อนคิดคร๊าบ แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจแล้ว

“เฮ้อ เมย์ไม่อยากจะเอาผิดอะไรคุณแล้วค่ะ เพราะตามความเป็นจริง เมย์เองก็มีส่วน ในการทำให้แผนการของคุณเดินไปได้.........ถ้าเมย์ไม่...พี่เชน” ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าถึง สิ่งที่คุณวาทิน กระทำต่อน้ำนั้น เลวร้ายในความรู้สึกของน้ำมากจริงๆ แต่อีกแง่หนึ่ง เขาก็เป็นคนที่ทุ่มเทเพื่อความรักอย่างไม่น่าเชื่อ และเขาก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขารักน้ำจริง ๆ และคิดวางแผนอนาคตไปถึงการครองคู่กันอย่างถาวร ไม่ใช่แค่รักกันฉาบฉวย

“ไม่อะไรครับน้องเมย์ พี่ไม่ได้ยิน” พี่เชนยังคงทำหน้าได้กวนโอ๊ยมาก

“รู้ค่ะว่าได้ยินไม่ต้องมาเย้าเมย์เลย คดีเก่ายังไม่สะสาง คดีใหม่จะทำยังไงค่ะ”
“ง่าย ๆ ครับ ลากขึ้นเตียง ล็อกห้อง 3 วัน 3 คืน จบข่าว” พูดไม่พูดเปล่า คเชนยัง ขโมยหอมแก้มคนรัก ฟอดใหญ่

“พี่เชน อีตาบ้า ไม่อายคุณวาทินเหรอไง” เมย์ที่หน้าแดง หันมาไล่ตีคนที่วิ่งหลบเป็นพัลวัน

“อายทำไม รักเมียเว๊ย” วิ่งไปก็ ตะโกนไป แล้วยังหันมาหลิ่วตาให้เพื่อนรัก ต้องกุมขมับกับความทะเล้นของมัน

“ตามสบายครับเพื่อนเชน...... ว่าแต่เมย์พอจะช่วยพี่ได้มั๊ยครับ น้ำเปิดโทรศัพท์แล้ว แต่เขาไม่ยอมรับสายพี่”

“....ถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่ช่วยหรอกค่ะ จะปล่อยให้อกแตกตายไปเลย ฮึ”

หญิงสาวยกโทรศัพท์ขึ้นกดเบอร์โทรหาธารา เพียงไม่นานเขาก็รับสาย เธอไม่ลืมที่จะเปิดสปีคเกอร์

(หวัดดีจ้าเมย์) แค่ได้ยินเสียงใส ๆ ของคนน่ารัก ก็แทบอยากกระโจนเข้าไปแย่งโทรศัพท์มาคุยเอง

“น้ำจ๋า มากินข้าวเย็นกัน” คุณเมย์คุยกับน้ำ แต่สายตามองมาที่ผม

(เออจริงซิ น้ำนัดกับเมย์ไว้นี่นา.....เอ่อ แต่ว่า ขอโทษทีนะ ไว้พรุ่งนี้ได้มั๊ย พอดีน้ำเจอเพื่อนคนภูเก็ต เค้าพาน้ำเที่ยวทั้งวันเลย และจะพาไปกินข้าว น้ำว่าจะปฏิเสธ แต่ก็ยังหาทางปฏิเสธไม่ได้เลย แต่เขาบอกว่ากินข้าวเสร็จก็จะไปส่งน้ำที่โรงแรมแล้ว) ใจชื้นขึ้น เมื่อรู้ว่าน้ำยังปลอดภัยจากไอ้อันดา

“ว้า แย่จัง เมย์อยากกินข้าวกับน้ำนี่นา บอกให้เขามากินกับเราก็ได้” ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก รู้จักใช้สถานการณ์ให้เป็นประโยชน์

(เดี๋ยวถามเขาก่อนนะ..................เขาบอกว่าเขายังมีงานต้องสะสางที่โรงแรมของเขา วันนี้คงไม่สะดวก ไม่เป็นไรเมย์ ไว้วันพรุ่งนี้ดีกว่าเนอะ เมย์กับพี่เชนเพิ่งมา น้ำอยากให้สองคนเป็นส่วนตัวกันก่อนดีกว่า ท่าทางพี่เชนยิ่งหึง ๆ น้ำอยู่ด้วย) หันไปสบตาเพื่อนเชน ด้วยสายตาโหด ๆ จนมันต้องไปหลบหลังเมีย เพราะมึงเลย

“อะๆๆ ก็ได้ ว่าแต่น้ำไปทานกันที่ใหนเหรอ” ยกนิ้วให้เธออีกครั้ง

(อ้อ โรงแรมของคุณอันดานะ แค่นี้ก่อนนะ ขอให้สนุกนะ หวัดดีจ้า) คุณเมย์วางสายแล้วหันมามองผม พร้อมยกไหล่


“ตามนั้นล่ะค่ะ”
“ขอบคุณมากครับ น้องเมย์ ไว้เสร็จเรื่องพี่จะส่งของขวัญไปตอบแทน และขอโทษครับ” วาทินพูดจบก็หันหลังจะรีบไปหาคนรักทันที

“ไม่ต้องการหรอกค่ะ แค่อย่าทำให้น้ำเสียใจอีกนะค่ะ ไม่งั้นเมย์ไม่ยอมจริงๆ  ด้วย”
“ไม่แล้วล่ะครับ พี่เข็ดแล้ว” หันมายิ้ม ให้อดีตคู่แข่งความรัก  ก่อนจะโบกมือลา



วาทินรีบรุดไปที่โรงแรมของอันดา โดยมีไกรวิทย์คอยเฝ้าสังเกตการณ์และแจ้งให้เขาทราบเป็นระยะๆ




แล้วนี่อะไร ไอ้การจราจรในภูเก็ตนี่มันยังไงกันนะ ต่างจังหวัดแท้ ๆ ทำไมรถมันติดมโหฬารอย่างนี้
“ไม่มีทางลัด หรือทางอื่นแล้วรึไงกัน”
“ไม่มีครับคุณวาทิน นี่ก็ทางไกล้ที่สุดแล้ว มันติดแค่ที่สี่แยกนี่แหล่ะครับ พ้นตรงนี้ไปก็วิ่งฉิวแล้วครับ”

ถ้าวิ่งไปได้เหมือนในซีรี่ย์เกาหลี เขาคงจะออกวิ่งไปแล้วล่ะ แต่นี่ยังดีที่ไกรวิทย์ คอยส่งข่าวมาเป็นระยะ ตอนนี้ทั้งคู่ยังนั่งรับประทานอาหารกันอยู่ ไม่เป็นไรไปทันแน่ จะให้ไกรวิทย์บุ่มบ่ามทำอะไรลงไปก็คงไม่ดี เพราะเป็นโรงแรมของนายอันดา พวกเขาคงมีไม่น้อย

ทันทีที่รถเริ่มแล่นได้ ไกรวิทย์ ก็แจ้งเข้ามาว่า น้ำเดินตามนายอันดาเข้าไปในลิฟต์ ซึ่งไกรวิทย์ก็ทำเนียนๆ ตามเข้าไปด้วย จนพบว่าทั้งสองเข้าไปในห้องพักห้องหนึ่งชั้นบนสุด ไกรวิทย์ ยังแจ้งอีกว่าเขาได้ยินทั้งสองคุยกัน ว่า นายอันดาจะเข้าไปเอาเอกสารหรือไปรอรับเอกสารก่อน แล้วจะพาคุณธารากลับไปส่งที่โรงแรม ยิ่งฟัง วาทินยิ่งร้อนรุ่ม ไอ้อันดามันต้องคิดอะไรไม่ซื่อแน่ ไม่งั้นไม่พาน้ำเข้าไปในห้องหรอก ไกรวิทย์ จะเข้าไกล้ห้องนั้นก็ไม่ได้ เพราะหลังจากทั้งสองคนเข้าไปแล้ว ก็มี พนักงานโรงแรม 2 คนเข้ามายืนเฝ้าที่ทางเดินหน้าห้องไว้












กว่าวาทินจะฝ่าการจราจรของป่าตองมาจนถึงโรงแรมของนายอันดาได้ ก็หลายนาทีอยู่ เขาให้ลูกน้อง 2 คนทำเป็นเมาและเริ่มทะเลาะวิวาทกันที่หน้าล๊อบบี้ พอทุกคนสนใจคู่วิวาท วาทินก็รึบ ๆ ขึ้นไปชั้นบนสุด ไปสมทบกับไกรวิทย์ ทั้งสองคนทำเป็นเมาแล้วเดินไปทางที่พนักงาน 2 คนเฝ้าอยู่ พอสบโอกาส ก็ทุบจนคนเฝ้าสลบไป โชคดีที่ประตูไม่ได้ล็อก ทั้งสองจึงบุกเข้าไป

วาทินต้องยืนตะลึง เมื่อพบกับภาพ ธาราที่นอนเปลือยเปล่า โดยมีอันดาทาบทับอยู่บนตัวในสภาพเดียวกัน

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 36 SOS ช่วยผมด้วย
เริ่มหัวข้อโดย: Yukio4869 ที่ 03-06-2014 23:18:55

อ่ะจ่ะอ่ะ !!!!!!  What !!!!!???? มันเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ?? ถึงจะช่วยน้ำได้และให้อภัย เเต่ก็ต้องคอยดูความประพฤติต่อไป. แต่ถ้าน้ำโดนอะไรไปเเล้ว อยากบอกประโยคเดียวว่า " ไอ้คุนทิน เเกไม่ตายดีแน่ หึหึหึ ตัดไอัทินน้อยใหัเเมวกิน หึหึหึ "  :fire: :m31:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 36 SOS ช่วยผมด้วย
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 07-06-2014 22:41:45

โห สุดยอดอะ เครือข่ายพี่ทินกว้างขวางดีจริง ตัวช่วยก็ฉลาดใช้ได้ทุกคน
ทึ่งพี่เชน ทำเป็นโดนน้องเมย์จับได้แต่จริง ๆ ส่งสัญญาณเรียบร้อย ฉลาดเหมาะสมกะน้องเมย์มาก ๆ
แล้วตามไปช่วยน้องทันแบบนี้ ก็ขอให้น้องยอมยกโทษให้พี่ทินเหมือนคนอ่านและน้องเมย์นะ
หวังว่าไอ่อันดาจะยังไม่ทันได้ทำอะไรน้องหรอกนะ อย่าลืมนะพี่ทินต้องจัดการไอ่อันดาให้หนัก ๆ ไปเลย
กล้ามาแตะต้องน้องน้ำคนซื่อของคนอ่านได้  เจอไอ่อันดาปุ๊บพี่ทินดูเป็นคนดีเลยอะ 555
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 36 SOS ช่วยผมด้วย
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 08-06-2014 20:54:29

อยากกระโดดถีบเอา teen ขยี้หน้าไอ้ทินจริงๆ คิดมาได้ว่าน้ำน่าจะรู้ว่ามันรักน้ำ ก็มรึงเล่นประกาศหมั้นกับน้องเขาแล้วควายที่ไหนจะเชื่อว่ามรึงรักเขา ทุเรศชิบ...ถึงช่วยน้ำได้ก็ไม่น่าอภัยเพราะมันเป็นต้นเหตุให้น้ำต้องมาเดือดร้อน อยากให้น้ำมีคนอื่นให้มันได้รับรู้ความรู้สึกที่คนรักเป็นของคนอื่นบ้าง เกลียดมันขอให้กรรมตามสนอง สาธุ.....

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แแผนที่ 37 ความจริงมีอยู่ว่า...........
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 12-06-2014 22:26:00

หายใจหายคอแทบไม่ทัน พี่ทิน ตกลงช่วยน้องน้ำได้รึเปล่า ๆๆๆๆๆ (เสียงสะท้อน) :serius2:

ฮะๆๆๆ เดี๋ยวรู้กัน แต่พี่เชนแกบอกว่า "เป็นแค่ตัวประกอบไม่คิดว่าจะมีเสียงชื่นชมผมด้วย  :mew1: ขอบคุณครับน้อง Lily teddy
ไม่อยากจะคุย (ก็คุยอยู่นี่ไง) คบไอ้ทินได้ ต้องล้ำลึกในความคิดครับ ไม่งั้นตามมันไม่ทัน เคยโดนมันปั่นหัวซะแทบบ้า"
ส่วนพี่ทินก็ฝากมาบอกอีกเช่นเคย (ยังไม่กล้าโผล่หน้ามา)   :hao5:"ทุก ๆ คน อย่าโกรธผมนะครับ ผมสำนึกผิดแล้ว
ไม่กล้าหลอกลวงน้ำอีกแล้วครับ ต่อไปตั้งใจว่าจะรุกตรง ๆ เลยครับ"
เริ่มเหมือนจะดีนะพี่ทิน ไหงตอนจบเห็นเปลือกทุเรียนลอยมาแต่ไกลเลย

*****************************************************************

(http://images.thaiza.com/34/34_20091030093256..jpg)




แผนที่ 37 ความจริงมีอยู่ว่า...........


วาทินนั่งหน้าเครียด มองธาราซึ่งหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ในห้องพิเศษของโรงพยาบาลเอกชน




















หวนนึกไปถึงตอนเข้าไปพบ ทั้ง 2 คนนอนเปลือยกาย ก่ายกอดกัน จึงบันดาลโทสะดึงไอ้อันดาขึ้นมาหมายจะต่อยให้หายแค้น.................................... แต่ก็พบว่า ไอ้อันดามันหลับใหลไม่ได้สติ หันไปมองน้ำที่นอนอยู่ ก็หลับใหลไม่ได้สติเช่นเดียวกัน




ยังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ก็มีสติพอที่จะหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้กับน้ำ น้องคอพับคออ่อน ยิ่งกังวลว่าน้องเป็นอะไรไปรึเปล่า เขาต้องการจะพาน้องออกไปจากที่นี่ก่อน ส่วนที่เหลือ ก็ให้ไกรวิทย์ จัดการเก็บกวาดต่อ

เขาอุ้มน้ำ ตอนลงลิฟต์มา พอถึงชั้นล่างก็ทำเป็นพยุงน้ำ เดินออกไป โดยไม่มีใครสนใจ เพราะพนักงานและแขกมัวแต่สนใจคนเมา 2 คนทะเลาะกัน และตำรวจปลอม ๆ ที่เขาจ้างมา


เขารีบพาน้ำไปหาหมอที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมน้องถึงหลับใหลไม่ได้สติเช่นนี้ หมอก็ให้แอดมิทเข้าห้องผู้ป่วย และผลจากการตรวจ หมอบอกว่าน้ำได้รับยากล่อมประสาทชนิดหนึ่ง คล้าย ๆ ยานอนหลับ แต่แรงกว่า โชคดีที่ได้รับในปริมาณไม่มาก จึงไม่มีอันตราย พอยาคลายฤทธิ์ก็จะฟื้นได้เอง



 
หลังจากหมอตรวจเสร็จ และออกจากห้องไปแล้ว ผมก็มายืนพินิจพิเคราะห์น้องอีกครั้ง............. ร่างกายน้องดูปกติดี มีแค่ร่องรอยที่คอและที่หน้าอกบ้างเล็กน้อย......................... ส่วนอื่น ๆ ไม่ได้ถูกล่วงเกิน.................. ผมยังไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ......ไอ้อันดามันวางยานอนหลับน้องน้ำพอจะเข้าใจได้ .......แล้วทำไมมันดันหลับไปด้วย คงไม่ใช่ว่ามันซื่อบื้อกินยาที่ตัวเองวางไปหรอกนะ







 TTTTTT
TTTTTTT

“ว่าไงวิทย์”
(คุณวาทินครับ มันอัดวิดีโอคุณธาราไว้ด้วยครับ)

“ส่งมาให้ผมได้มั๊ย”
(เดี๋ยวผมโหลดส่งไปให้ครับ ฮะๆๆ)

“ขำอะไร”
(ขอโทษครับ ....เดี๋ยวคุณดูเองดีกว่า แล้วจะให้ทำยังไงกับไอ้หมอนี่ดีครับ ผมให้พวกช่วยหิ้วมันมากักไว้ที่โกดังของเพื่อนผมแล้วตอนนี้)

“...........มันชอบอัดวิดีโอนักนี่....... งั้นแกก็ช่วยสงเคราะห์อัดวีดีโอให้มันหน่อยซิ.... เอาให้มันไม่กล้าโผล่มาให้ฉันเห็นหน้าอีกตลอดชีวิตเลยได้ยิ่งดี”
(ครับ)






ฮึ ไอ้อันดา ไอ้เศษสวะ คิดจะทำมิดีมิร้ายเมียกูเหรอ มึงอย่าคิดว่าจะอยู่ต่อไปได้อย่างสบายใจเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ครั้งที่แล้วไม่น่าปล่อยพวกมันไว้เลย น่าจะเล่นงานแม่งให้วอดวายตั้งแต่ตอนนั้น ซะก็ดี เหมือนตีงูไม่ตาย ให้มันมาแว้งกัดได้อีก

“ฮืออออ”
“น้ำ ๆ ครับ ฟื้นแล้วเหรอครับ” มือน้องที่กุมไว้ ขยับ จึงรู้ว่าน้องฟื้นแล้ว

“..น้ำ..ขอน้ำหน่อยครับ” ริมฝีปากบางสวย สีซีด เรียกหาน้ำดื่ม คงจะกระหายมาก
“เอานี่ครับ” เทน้ำใส่แก้ว เอาหลอดใส่ไว้เพื่อให้สะดวกในการดื่ม ประคองหลังให้น้องลุกมาดื่มน้ำ ท่าทางจะกระหายน้ำมาก ดื่มหมดแก้วเลย

“นี่ผมฝันไปใช่มั๊ยครับ....ทำไมพี่ทินมาอยู่ตรงนี้ล่ะ” ผมว่าน้องดูแปลก ๆ ตายังลอย ๆ เหม่อ ๆ
“หึๆๆ ตื่นหรือละเมอล่ะเนี๊ยะ คนดี นี่พี่ตัวจริงนะครับ” จูบหน้าผาก จูบเปลือกตา รับขวัญน้อง

“ไมพี่ทินในความฝันถึงดูโทรม ๆ จัง หัวก็ยุ่ง ไปทำอะไรมาครับ” น้องเอานิ้วจิ้มที่หน้าผม และที่หัวของผม หัวเราะคิกคัก จะไม่ให้โทรม ไม่ให้ยุ่งได้ยังไงครับน้อง ก็พี่ยังไม่ได้หลับได้นอนเลย วุ่นตามหาน้องตั้งแต่เมื่อคืน แต่จากที่เห็น ผมว่าน้องยังไม่ฟื้นดีหรอกครับ ..........นั่นไงหลับไปอีกแล้ว





TTTTTTTT
TTTTTT
“ครับ ว่าไง....ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลครับ....อ้าว....มาถึงแล้วเหรอ...............บอกให้เขามาส่งที่โรงพยาบาลเลย.............อ้อปลอดภัยแล้ว หมอมาตรวจแล้ว ไม่เป็นอะไรมากครับ.......... หลับอยู่.........อื้อๆๆ โอเค แล้วเจอกันครับ”

สองสาวตัวยุ่งมาถึงแล้ว นุชดูจะเป็นห่วงพี่ชายเธอมาก จนทนรอที่กรุงเทพไม่ไหว รีบจองตั๋วเครื่องบินตามผมมาติด ๆ









มองน้องที่หลับไหล ไม่รู้เรื่องรู้ราว นึกขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โชคดีจริง ๆ ที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับน้ำ ไม่งั้นพี่คงเสียใจมาก ที่เป็นต้นเหตุให้น้องต้องมาประสบเคราะห์กรรมครั้งนี้

“น้ำครับ คนดี ลืมตาตื่นขึ้นมาไว ๆ นะครับ พี่มีเรื่องจะบอก จะสารภาพผิด จะขอโทษ ก็ไม่รู้ว่าน้องจะยกโทษให้พี่มั๊ย แต่ยังไงน้องก็เป็นเมียพี่แล้ว พี่ไม่มีทางปล่อยน้องไปใหนแน่”



ซักพักก็มีเสียงสัญญาณว่ามีการส่งคลิปวีดีโอเข้ามาผมเห็นว่าน้ำยังคงหลับอยู่ ก็เลยไม่อยากจะเปิดคลิปในห้องให้มันมีเสียงดังรบกวน ประกอบกับอยากสูบบุหรี่ด้วยเลยเดินออกมานอกห้องคนไข้ เลี้ยวไปที่ทางบันไดหนีไฟ เปิดประตู ออกไปยืนนอกตัวตึก

ยกบุหรี่จุดไฟ สูดเข้าปอดเต็มที่ แล้วค่อย ๆ พ่นออกมา ก่อนที่จะเปิดคลิปที่ไกรวิทย์ส่งมาให้ดู
























กล้องถูกตั้งถ่ายไว้โดยนายอันดาซึ่งเข้ามาก่อนมากดถ่ายไว้
#เข้ามาซิครับคุณธารา มานั่งรอก่อน ไม่นานคนของผมก็จะเอาเอกสารมาให้แล้ว#

หลังจากนั้นน้ำก็เดินเข้ามาในเฟรม หันซ้าย หันขวาแล้วลงไปนั่งที่โซฟา หยิบหนังสือจากโต๊ะกระจกขึ้นมาดู ส่วนนายอันดาก้ม ๆ เงย ๆ ที่บาร์น้ำ เห็นขวดไวน์แว่บๆ และเห็นว่าเขาเอาของบางอย่างใส่ในแก้วใบหนึ่ง

#ไวน์หลังอาหารซักหน่อยครับ# นายอันดายื่นแก้วใบที่ใส่ยาให้น้ำ หนอย ไอ้ระยำ เดือดจนเกือบเผลอขว้างโทรศัพท์

การพูดคุยธรรมดาดำเนินไปเนิบๆ

ทั้งสองยกไวน์ขึ้นดื่ม ดื่มไปครึ่งแก้ว ก็วางบนโต๊ะกระจก วาทินสังเกตว่านายอันดาลอบมองน้ำของเขาเป็นระยะ ๆ และแอบยิ้มมุมปาก

หลังจากมีเสียงโทรศัพท์ ไอ้อันดามันก็เดินไปคุยที่ระเบียง น้ำมองตามหลังไอ้คุณอันดา ท่าทางง่วงนอน เห็นยกแก้วไวน์ที่เหลือครึ่งแก้วขึ้นมองนิ่งๆ น้ำยกมืออีกข้างที่ว่างอยู่ ขึ้นปาดที่ตา อีกมือก็วางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ














คงเพราะไม่ทันได้มอง แก้วไวน์ของน้ำที่จะวางลงที่โต๊ะ ก็ไปชนกับแก้วไวน์ของไอ้อันดา ล้มลง น้ำรีบ ๆ คว้าแก้วไว้ได้ แต่ไวน์ก็หกหมด รดลงไปบนพรมที่เท้าแล้ว น้ำเลิ่กลั่ก มองไปที่ระเบียง หันรีหันขวาง เขยิบตัวอีกนิดเพื่อจะเอาเท้าเหยียบรอยไวน์ที่หกลงบนพรม แล้วจัดแจงเทไวน์ที่มีอยู่ครึ่งหนึ่งในแก้วของตัวเองใส่แก้วของไอ้อันดาจนหมด ก่อนจะวางแก้วเปล่าของตัวเองลงข้าง ๆ แล้วหันไปหันมาที่ระเบียงอีกหลายครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ คอพับคออ่อนหลับไปในที่สุด


หลังจากนั้นไอ้อันดาก็เดินเข้ามา นั่งลงข้าง ๆ มองน้ำยิ้ม ๆ

แล้วยกแก้วไวน์ของตัวเอง กระดกที่เหลือเข้าปากไปจนหมด

 

“ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แมร่งโครตขำเลยว่ะ ไอ้เหี้ย เป็นไงล่ะมึง เจอยาตัวเองเข้าไป คิดไม่ถึงล่ะซี่”
หลังจากขำท้องคัดท้องแข็ง ก็ยกคลิปขึ้นมาดูต่อ เห็นมันลุกมาเอากล้องถ่ายวีดีโอที่แอบถ่ายไว้ออกมา มุมกล้องเปลี่ยนไปเป็นเตียงนอนนิ่ง ๆ คาดว่าคงใช้ขาตั้งกล้อง เห็นมันอุ้มน้ำมาวางไว้ที่เตียง ไอ้ห่า ยังมีหน้าหันมาสบตากับกล้องประหนึ่งจะสื่อสารถึงคนที่ได้ดูให้ต้องเจ็บใจ

ภาพมันจัดการถอดเสื้อผ้าออกจากตัวของน้ำ จนเปลือยเปล่า ทำเอายิ่งกรุ่นในใจ งานนี้กูจะทำให้มึงไม่ได้ผุดได้เกิดเลย ไอ้อันดา

#คุณธารา คุณช่างดูเย้ายวนใจจริง ๆ ขนาดหลับยังน่าฟัดขนาดนี้ ถ้าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมา ผมขอแบบมีสติอีกชุดใหญ่ล่ะกัน ผมนะชอบกินปลาเป็น ๆ ฮึๆๆๆ”#

ภาพหลังจากนั้น มันก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองจนเปลือยเปล่า...... ไอ้ห่า อันเล็กแค่นี้ยังกล้าโชว์นะมึง นั่นไงมันเริ่มจะหาวแล้ว เห็นมันขึ้นคร่อมน้ำและเริ่มซุกไซร้ต้นคอ และลามเลียมาถึงหน้าอก ซักพักมันก็ล้มทับร่างน้ำ แน่นิ่งไป คงจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยาของมันนั่นเอง ภาพหลังจากนั้นก็เหมือนกับที่ผมบุกเข้าไปเห็น ตอนเข้าไปช่วยน้ำ






ผมถึงกับทรุดตัวลงนั่งที่พื้นบันไดหนีไฟ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ น้ำโชคดีมากที่เรื่องราวมันกลับตาลปัดเช่นนี้ ไม่งั้นไอ้สัตว์นรกนั่น มันคงปู้ยี้ปู้ยำน้ำ ไม่เหลือชิ้นดีแล้ว ตอนนี้คิดในใจว่าถึงแม้ว่าน้ำจะต้องเสียท่าให้ไอ้อันดา ผมก็ไม่มีทางรังเกียจน้องแน่ มันเป็นอุบัติเหตุ น้ำไม่ได้เจตนาจะให้มันเกิด น้ำไม่รู้เรื่อง ผมไม่มีวันทำให้น้องต้องรู้สึกผิดแน่นอน

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 37 ความจริงมีอยู่ว่า...........
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 14-06-2014 23:52:40

ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ ขอขำไอ่อันดาด้วยคน  ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวจริง ๆ อย่างงี้เค้าเรียกกรรมติดจรวดสินะ
ส่วนน้องน้ำก็สุดยอดมาก มีการเทไวน์ที่เหลือของตัวเองให้เพราะกลัวไอ่อันดารู้ว่าทำไวน์หกด้วยอะ
เอ๊ เป็นเราจะตกใจแล้วรีบบอกไป  หรือแอบทำแบบน้องน้ำกันน๊า  555 แต่ก็ถือว่าโชคดีนะเนี่ย
ไม่งั้นพี่ทินคงไปช่วยน้องไม่ทันแน่ เพราะถึงพี่ทินจะไม่รังเกียจแต่น้องคงทำใจไม่ได้หรอก
ต่อไปก็ถึงกรรมของพี่ทินแล้วสินะ  ถ้าน้องมีสติ และรู้ความจริงทุกอย่างน้องจะรับได้ไหมนะ
ทั้งเรื่องน้องนุชกะน้องวิอีก ขอให้น้องรับได้ และให้อภัยทุกคนที่ช่วยกันหลอกน้องละกันนะ (หลายคนซะด้วย)
รอติดตาม และ บวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า   :pig4: :L2:
ปล. แหม พี่เชนก็ เป็นตัวประกอบที่ไหนค่ะ เป็นถึงเพื่อนพระเอกคนสำคัญเลยนะ
       ถ้าไม่มีพี่เชน พี่ทินคงต้องปวดหัวกะการแย่งน้องน้ำจากน้องเมย์อีกเยอะเลยอะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 38 ความลับไม่มีในโลก
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 19-06-2014 20:22:55

คำพุทธว่าไว้  :amen: "ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว" ยังใช้ได้อยู่ ถึงบางคนจะบอกว่า "ทำดีได้ดีมีที่ใหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"
แต่อยากบอกไว้ว่า กรรมมีจริง นะ อย่างน้อยก็ก็อยู่ในใจทุกคน ทำอะไรไว้ หลอกคนอื่นได้ทั้งโลก แต่ไม่สามารถหลอก
ตัวเองได้
เหมือนจะมีสาระ 5555 อ้อน้องน้ำบอกว่า"  :o8: อันที่จริง ถ้าในสถานะการณ์ปกติ ผมคงยอมรับผิด สารภาพเรื่องที่ทำไวน์หก
ดี ๆ แล้วล่ะครับ แต่ตอนนั้น ด้วยความที่รู้สึกประหม่า ที่ต้องอยู่ตามลำพังกับคนที่ไม่ค่อยคุ้นเคย และยังรู้สึกว่า สายตา
คุณอันดาที่มองมามันทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีอ่ะครับ ก็เลยแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าอย่างนั้น (ประมาณ สัญชาติญาณ
พาไปว่างั้น)"  :m23:


**************************************************************************



แผนที่ 38 ความลับไม่มีในโลก


เสียงพูดคุยกันเบา ๆ ของผู้หญิงสองคนทำให้ผมเริ่มที่จะตื่น

“ไม่เอาหน่านุช ไม่ร้องนะคนดี นั่นไงพี่น้ำไม่เป็นไรแล้ว หมอก็บอกแล้วว่าแค่หลับไปเพราะฤทธิ์ยา”
“ฮือๆๆๆ ไม่เอาแล้วล่ะ นุชไม่อยากหลอกพี่น้ำอีกแล้ว ดูซิคงเสียใจเพราะนึกว่าแย่งคนรักของน้องจนต้องหนีมา โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก ถ้าพี่น้ำเป็นอะไรไปจะทำยังไงล่ะ”

“อดทนหน่อยนะที่รัก พี่ทินบอกแล้วไง ว่าอีกไม่นานพวกเราก็จะแต่งงานกันแล้ว ถึงตอนนั้นเราก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปไง”
“นุชรักวิก็จริง แต่นุชก็รักพี่น้ำด้วย วิธีการของพี่ทิน ทำให้พี่น้ำเสียใจมากแค่ใหนก็ไม่รู้”

“หือ ดีว่าเป็นพี่น้ำนะ ถ้ากล้าบอกว่ารักคนอื่นอีกล่ะก็ จะทำโทษให้หนักเลย”
“บ้า นุชซีเรียสนะ ยังจะมาทำเป็นเล่นอีก”

“อะ ไม่เล่นก็ได้ แต่นุชจ๋า นุชไม่อยากอยู่กับวิตลอดไปเหรอ ถ้าเราไม่ทำอย่างนี้ คิดเหรอว่าเราจะได้อยู่ด้วยกัน ถ้าแค่นุชกับวิคู่เดียวก็ไม่เท่าไหร่ แต่นี่พี่ทินกับพี่น้ำอีก คิดว่าพ่อกับแม่ของเราจะยอมให้เราอยู่ด้วยกันเหรอ วิธีของพี่ทินจะดีกับเราทั้ง 2 คู่นะจ๊ะ”
“...นุชรักวิ นุชอยากอยู่กับวิตลอดไปอยู่แล้ว .................แต่นุชก็คิดว่า เราควรจะต้องบอกความจริงให้พี่น้ำรู้ได้แล้ว”










“พี่ว่าพี่พอจะรู้แล้วล่ะว่าความจริงมันเป็นยังไง”

“พี่น้ำ / พี่น้ำ” แม่สองสาวสะดุ้งกันสุดตัว หน้าซีด ทำตัวไม่ถูก เมื่อถูกจับได้

“...มึนหัวสุด ๆ ............ยิ่งได้ยินเรื่องที่พวกเธอคุยกัน พี่ก็ยิ่งมึนมากขึ้นไปอีก........ ไม่อยากคิดเลยว่า พี่จะถูกหลอกอยู่คนเดียว......... ขนาดน้องสาวของพี่ยังเข้าข้างคนอื่น” หลังจากเริ่มได้สติ ก็ยังไม่ได้ลืมตา แต่หูก็ได้ยินชัดเจนในสิ่งที่ พวกน้อง ๆ คุยกัน ............ไม่อยากเชื่อเลย พวกเขารักกัน .....แล้วไอ้งานหมั้นนั่น ก็แค่งานบังหน้า.................. ถ้าลองได้ตั้งสติคิดดี ๆ แล้ว ไอ้เรื่องที่ผมจะมีอะไรกับน้องวินี่ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ก็เธอดูจะแข็งแรงกว่าผมซะอีก มีเหรอว่าจะคว่ำผมตอนเมา ๆ ไม่ได้

“ฮีอๆๆๆ พี่น้ำ นุชขอโทษ นุชไม่ได้ตั้งใจจะหลอกพี่เลยค่ะ หนูขอโทษค่ะ ๆๆ” น้องนุชถลาเข้ามาจับมือผม คุกเข่าลงที่พื้นข้าง ๆ เตียง ปากก็พร่ำแต่ขอโทษ

“....” ตอนนี้ผมอึ้งจนแทบพูดอะไรไม่ออก

“....พี่น้ำค่ะ อย่าโกรธนุชเลยนะค่ะ ถ้าจะโกรธก็มาลงที่วิ กับพี่ทินเถอะค่ะ เราบังคับให้นุชร่วมมือด้วย ตอนแรกนุชก็ไม่เต็มใจนักกับวิธีการเช่นนี้ เพียงแต่ว่า......” น้องวิ เดินเข้ามายืนข้างหลังน้องนุช วางมือลงบนบ่าน้อย ๆ ที่กำลังสั่นเทา

“เพียงแต่ว่าอะไร” จบคำของน้องวิ นุชก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาผม

“ก็นุชเห็นท่าทีที่พี่น้ำ มีกับพี่ทินแล้ว ก็คิดว่าพี่คงชอบพี่ทินเหมือนกัน เลยตกลงร่วมมือด้วยอ่ะค่ะ”

เหมือนมีอะไรมากระแทกหน้า ได้ฟังน้องกล่าวก็ต้องฉุกคิด เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเขารักพี่ทินตอนใหน แต่เหมือนคนอื่น ๆ จะดูออกว่าเขารักพี่ทิน พอคิดมาถึงตรงนี้ ก็รู้สึกอายพวกน้องสาวขึ้นมาทันที นี่ไม่ใช่ว่า พวกน้อง ๆ รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่ทินหมดแล้วเหรอ

“นี่...นี่พวกเธอรู้แล้วเหรอว่าพี่....พี่กับพี่ทิน....” รู้สึกหน้าร้อนผ่าว ไม่กล้ามองหน้าพวกน้อง ๆ ตรง ๆ

“รู้? ...ได้กันแล้วนะเหรอค่ะ อ้อรู้นานแล้วค่ะ”

จากที่ว่าแค่อาย ๆ ตอนนี้หน้าระเบิดไปแล้วครับ ด้วยคำพูดของน้องวิ ที่ตรงทุกเม็ด ยิ่งเบือนหน้าไม่กล้าสบตาใคร......... น้ำตาพาลจะไหลให้ได้ เรื่องที่เขากังวล เครียดแทบตาย จริง ๆ แล้วมันเป็นแค่เรื่องแหกตา เรื่องที่สร้างขึ้นมาหรอกเหรอ

“พี่ทินเป็นตัวการ ใช่มั๊ย เล่าความจริงมาให้พี่ฟังทั้งหมดเลยนะ”
“เอ่อ......คือ” ทั้งสองคนหันมองหน้ากัน  อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ

“ถ้าจะไม่เล่าให้พี่ฟังจริง ๆ ................ก็เตรียมลาขาดกันได้เลย พี่จะบอกคุณพ่อ คุณแม่”
“โหย พี่น้ำอ่ะ ไม่เอานะค่ะ วิไม่ยอมแยกกับนุชเด็ดขาด” ใช่ คงต้องยอมเล่าแล้วล่ะ ถึงมันจะเหมือนเป็นการขายพี่ทินเพื่อผลประโยชน์ของวิก็เถอะ (ขอโทษ นะคะพี่ชาย)


















วาทินที่นั่งคิดอะไรซักพัก ก็ลุกขึ้น เดินกลับเข้ามาในห้องคนป่วย จึงเห็นว่าน้ำฟื้นแล้ว และมีพวกน้องสาวยืนกันอยู่ข้าง ๆ เตียง

“น้ำครับ ฟื้นแล้วเหรอ รู้สึกเป็นอย่างไรบ้างครับ”
“.........ผมยังรู้สึกปวดหัวอยู่เลย อยากจะพักครับ”

“งั้นก็นอนพักเถอะครับ พี่จะเฝ้าให้เอง”

“....เอ่อ พี่ทินค่ะ พี่ยังไม่ได้พัก ได้อาบน้ำอาบท่าเลย หนูว่าให้หนูกับวิอยู่ดูแลพี่น้ำก่อนดีกว่าค่ะ พี่ทินกลับไปอาบน้ำอาบท่า พักผ่อนซักนิด แล้วค่อยมาเปลี่ยนกับพวกหนูดีว่าค่ะ” ใจจริง ไม่อยากพูดประโยคนี้เลย เสียแต่ถูกพี่น้ำบังคับให้ไล่พี่ทินกลับไปก่อน เพราะเรายังไม่ทันได้เล่าเรื่องอะไร พี่ทินก็เข้ามาเสียก่อน

“เอ่อ เอางั้นเหรอ ก็ได้จ๊ะ งั้นดูแลพี่น้ำดี ๆ นะ พี่พักแป๊บเดียวเดี๋ยวพี่มา”






หลังจากพี่ทินออกจากห้องไปแล้ว พี่น้ำก็ลุกขึ้นมาคุยด้วยอีกครั้ง

“หมายความว่าพวกเธอสองคน เป็นแฟนกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วเหรอ”
“..ใช่ค่ะ หลังจากคุณพ่อพาไปให้รู้จักกัน วิก็ได้พบกับนุชเป็นครั้งแรก แต่เดิมวิก็ไม่ใช่ว่าจะชอบผู้หญิงหรอกนะค่ะ แต่ดันมีพี่ชายสุดหล่อ เลอเลิศ แบบพี่ทิน ทำให้ผู้ชายคนใหนก็ไม่เข้าตาซักที พอเจอนุชครั้งแรกก็ไม่ได้ปิ๊งเลยหรอกนะค่ะ ออกจะคิดว่าเป็นคุณหนูนุ่มนิ่มซะมากกว่า”

“อะไรนะคิดกับนุชแบบนั้นจริง ๆ เหรอ ใจร้ายอ่ะ”
“โอ๋ๆๆ ก็แค่แรก ๆ เท่านั้นแหล่ะ หลังจากนั้นก็เห็นแล้วนี่นาว่าหลงรักหัวปักหัวปำ ตามจีบซะขนาดนั้นแล้วไง”
“บ้า”

“อะแอ่มๆๆๆ ไปหวานกันที่อื่น พี่กำลังเครียด แล้วเคยคิดกันบ้างมั๊ยว่าถ้าพี่รู้ความจริง จะเป็นยังไง” เฮ้อ ยกมือกุมขมับ แม่สองสาวนี่ มาทำเป็นหวานกันจนน่าหมั่นใส้

“...........ก็ ก็พี่ทินบอก เอาอยู่”

“…..” ได้ฟังนุชพูด ก็ยิ่งอาย พี่บ้า คิดอะไรทะลึ่ง ๆ นี่คงคิดล่ะซิว่าผมหัวอ่อน เป็นของพี่แล้ว ไม่ว่าพี่ทำอะไรผิดผมก็จะยกโทษให้ ...........................ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก......... ถึงผมจะรักพี่แต่สิ่งที่พี่ทำไว้มันทำให้ผมเป็นทุกข์ทรมาน มากมายเหมือนกัน คอยดูเถอะผมจะตอบแทนคืนให้สาสมเลย




“สรุป คือ พี่กับวิ เราไม่ได้มีอะไรกันใช่มั๊ยครับ” หันไปมองน้องวิ ที่ก้มหน้า ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมา
“...ค่ะ............ไอ้ร่องรอยต่าง ๆ บนตัวพี่น้ำก็เป็นฝีมือพี่ทินล้วน ๆ ค่ะ วิแค่เข้าไปสวมรอยตอนเช้า”

ตายๆๆๆๆ ต้องหันหน้าหนีอีกรอบ เพราะแต่ละเรื่องที่ได้ยิน มันทำให้เขาอายมาก โดยเฉพาะเมื่อพวกน้อง ๆ รู้เห็นมาก่อนแล้วทุกอย่าง





“งั้นถ้าพี่ขออะไร จะช่วยพี่มั๊ย” ทำใจอยู่ซักพักกว่าจะเลิกอายหันมาพูดกับพวกน้อง ๆ
“...อะไรค่ะ” สองสาวประสานเสียงกัน มองผมตาแป๋ว

“พี่อยากแก้เผ็ดพี่ทิน คนเจ้าเล่ห์ ทำเหมือนคนอื่นเป็นแค่สิ่งของ จะจัดวางอย่างไรก็ได้ ฮึ่ม น่าโมโหที่สุดเลย” งานนี้ ยังไงก็ต้องเอาคืนให้ได้  ไอ้พี่ทินคนบ้า จะรู้บ้างมั๊ย ว่าผมเจ็บปวดใจ ทรมานขนาดใหน

“พี่ค่ะ แต่เพราะพี่ทินรักพี่น้ำมากนะค่ะ” น้องวิ ไม่ต้องมาเข้าข้างพี่ชายเธอเลย

“รักแล้วไงครับ รักแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ ทำไมไม่บอกกับพี่ตรง ๆ “
“ก็ถ้าบอกตรง ๆ พี่น้ำจะร่วมมือด้วยเหรอค่ะ”

“........ก็โกหก พ่อแม่มันไม่ดีนี่นา แต่...แต่ถ้าบอกกันตรง ๆ ก็อาจจะ........”

พูดอย่างไรดีล่ะ ก็ทำไมจะต้องหลอกกันด้วย ถ้าบอกกันดี ๆ ก็คงอาจจะยอมร่วมมือด้วย ยิ่งตอนที่รู้ว่ารักพี่ทินแล้ว และกำลังจะเสียพี่ทินไป มันรู้สึกแย่มาก แย่จนยากจะทำใจ ถ้าบอกกันก่อนก็จะได้ไม่ต้องนั่งอกตมหมองไหม้บ้าอยู่คนเดียว ยังไง ๆ ก็ยกโทษให้พี่ทินบ้าไม่ได้
















หลังจากธาราอาการดีขึ้น ทั้งหมดก็พากันขึ้นเครื่องบิน กลับกรุงเทพ ธารานิ่งเงียบตลอดทาง วาทินเองก็คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ส่วนพวกน้องสาวอยากจะบอกให้วาทินรู้ตัวว่าแผนแตกแล้ว แต่ก็ถูกสายตาดุ ๆ ของธาราปรามไว้ จนไม่กล้าพูดอะไร




เครื่องลงจอดที่สนามบินในเวลาไม่นาน พวกน้อง ๆ รอรับกระเป๋าเสร็จแล้ว พวกเราก็เดินเข็นรถสัมภาระออกมาจะไปขึ้นรถ ที่จอดไว้ตั้งแต่ตอนขาไปภูเก็ต................... วาทินสังเกตว่ามีรถมาจอดรอข้าง ๆ พร้อมคนขับอีกคัน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร




“ขอบคุณนะครับพี่ทิน ที่ได้ช่วยเหลือ และคอยดูแลผม ระหว่างที่อยู่ที่โรงพยาบาล.............. งั้นลากันตรงนี้เลยนะครับ สวัสดีครับ” ผมเป็นคนเรียกให้คนขับรถของที่บ้านผมมารับเอง ยิ้มหวานให้พี่ทิน ก่อนจะยกมือไหว้ เกือบหลุดขำที่พี่ทินงงจนอ้าปากค้าง
 
“ห๊า!!!!!......อะไรนะครับ น้ำ ๆ จะไปใหน” WTF กว่าจะเรียกสติกลับมา น้องน้ำ ก็ฉุดแขนน้องนุชขึ้นไปนั่งในรถอีกคันแล้ว ไวเท่าความคิดรีบคว้าประตูไว้ทันก่อนที่จะปิดลง

“ผมก็กลับบ้านของผม นะซิครับ แล้ว น้องนุชก็ต้องกลับไปกับผมด้วย สวัสดีอีกครั้งนะครับ” พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาจบ น้ำก็ดึงประตูปิดดังปัง  ก่อนที่รถจะออกตัววิ่งออกไปจากที่จอดรถทันที

“เฮ๊ย เดี๋ยวๆ ๆ รอก่อน อย่าเพิ่งไป น้ำ ๆๆ” เร็วมากจนผม ตั้งตัวไม่ทัน เฮ๊ย มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ

“ฮือๆๆๆๆ นุช ๆๆๆ พี่ทินอ่ะ เพราะพี่ทินคนเดียวเลย พี่บ้า” นี่ก็อีกคน วิ่งตามรถที่ออกไปแล้ว ได้ซักพักก็ต้องหยุด เพราะรถวิ่งหายลับไปแล้ว พอหันกลับมา ก็เอาแต่ร้องไห้เสียงดัง พร่ำแต่ตัดพ้อผม เฮ๊ย กูงง

“อ้าว อะไรกันว๊ะเนี๊ยะ เฮ๊ย งงไปหมดแล้ว”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 38 ความลับไม่มีในโลก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 21-06-2014 23:41:15

55555  :laugh3: ฮาพี่ทิน เป็นฝ่ายยืนงงอยู่คนเดียวบ้างละ  เพราะน้องดันรู้ความจริงจากคนอื่นก่อนจนได้
ถึงน้องจะดูโกรธแต่ไม่น่ารุนแรงเท่าไหร่(มั้ง) เพราะมีสองน้องร่วมอยู่ด้วย และยังไงน้องก็รักพี่ทินไปแล้วนี่
แต่ตอนนี้พี่ทินคงต้องเจอแผนเอาคืนของน้องบ้างแล้ว  ไม่รู้น้องมีแผนอะไรซะด้วย
แต่ที่น้องวิต้องวิ่งร้องไห้ตามน้องนุชนี่ก็น่าจะอยู่ในแผนด้วยแน่เลย  ไม่งั้นน้องนุชคงไม่ยอมตามน้องน้ำไปง่าย ๆ หรอก
อย่างงี้พี่ทินคงต้องตามไปง้อน้องถึงบ้านซะแล้วมั่ง เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีนะพี่ทิน
รอติดตาม และ บวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 38 ความลับไม่มีในโลก
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 30-06-2014 17:29:18

แจ้งข่าวกันนิดนึง อินเตอร์เน็ตที่บ้าน ใช้บ่ได้ คาดว่าน่าจะไม่กี่วัน (วันนี้วันที่ 2 ล่ะ) ขออภัยสำหรับผู้ที่ติดตามอยู่นะค่ะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 39 แผนใหม่ กับรักครั้งเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 03-07-2014 21:36:13

เฮ้อ กว่าจะกลับมาใช้เน็ตได้  :hao5:
อยากรู้จริง ๆ ว่ามีคนที่ติดตามเรื่องนี้จริง ๆ กี่คน  :a5:
ก็ไม่ใช่จะดราม่าอะไร แต่ก็เหมือนผู้เขียนทุก ๆ คน ที่อยากจะได้รับ เสียงตอบรับกลับมา
ว่าเรื่องนี้ชอบหรือไม่ชอบอย่างไร ส่วนเจ้าประจำที่คอมเม้นต์ให้มาตลอด ก็ขอขอบคุณมาก ๆ คะ  :m5:
เอาล่ะ มาติดตามกันต่อเถอะว่าน้องน้ำจะมีวิธีเอาคืน พี่ทินได้มั๊ยกันต่อดีกว่า

*********************************************************************





แผนที่ 39 แผนใหม่ กับรักครั้งเก่า


น้องสาวตัวดีเพิ่งบอกความจริงหลังจากสงบสติอารมณ์แล้วว่า น้ำรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว และโกรธผมมากด้วย........... อะไรกัน นี่จะไม่ฟังพี่อธิบายหน่อยเหรอ ..........ได้ไงกัน ยังไงน้องก็เป็นเมียพี่แล้วนะ ควรจะฟังพี่บ้างซิ ........พยายามโทรหาน้ำ ก็ไม่ยอมรับสาย โทรไปเบอร์น้องนุชก็บอกว่าพี่ชายเธอไม่อยากคุยด้วย โทรเข้าเบอร์บ้าน คนรับใช้ก็บอกคุณน้ำไม่อยากคุย จะไปหาที่บ้านก็คาดว่าคงจะไม่ได้พบหน้า ถึงจะร้อนใจอยากพบ อยากคุย อยากอธิบายมากเพียงใด แต่คงต้องรอพรุ่งนี้ ที่บริษัท ยังไงน้องก็ต้องมาทำงาน ……..เฮ้อ  แต่ก็ยังมีความหวังว่าน้ำจะยอมคุยด้วย เลยอดไม่ได้ที่จะโทรไปหาน้ำ และน้องนุช เป็นระยะ ๆ















บ้าน สิทธสุทธิพงศ์

“พี่น้ำค่ะ พี่ทินโทรมาอีกแล้ว บอกขอคุยนิดเดียว...” เฮ้อ พี่ทินนี่ความพยายามสูงจริง ๆ นับสายเมื่อกี้ก็คงร่วม  ๆ 30 สายแล้วมั๊ง

“...ไม่-คุย-เข้า-ใจ-มั๊ย” พี่น้ำพูดเน้นเป็นคำ ๆ   ค่ะหนูนะเข้าใจ แต่พี่ทินดูจะไม่เข้าใจนี่นา

“พี่น้ำอ่ะ พี่จะโกรธอะไรพี่ทินก็โกรธไปซิค่ะ แล้วมาลากน้องกลับมาด้วยทำไมอ่ะคะ” เรื่องมันรวดเร็วมากจนทำอะไรไม่ถูก อยู่ ๆ พี่น้ำก็ลากขึ้นรถของที่บ้าน แล้วให้รถออกทันที ไม่ทันได้เอ่ยคำล่ำลากับวิเลย แถมยังเห็นวิวิ่งตามรถมาด้วย แม้จะหันไปขอร้องอ้อนวอนให้พี่น้ำหยุดรถ แต่พี่น้ำก็ไม่สนใจ จนกลับมาถึงที่บ้าน พี่น้ำสั่งให้ รปภ ดูแลอย่างเข้มงวด ห้ามใครเข้าออกโดยไม่ได้รับอนุญาตจากพี่น้ำก่อน รวมทั้งตัวนุชเองด้วย

“อย่ามาทำเป็นพูดดี รวมหัวคนอื่นมาหลอกพี่ นี่ยังไม่นับรวม หลอกคุณพ่อคุณเม่ด้วยนะ” กำลังคิดว่าจะจัดการอย่างไรดีกับพี่ทิน และก็พวกน้อง ๆ จะบอกคุณพ่อคุณแม่ดีมั๊ย............. เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ค่อยคิดกัน รอพวกท่านกลับมาจากต่างประเทศพรุ่งนี้ก่อน

“ฮือๆๆ  พี่น้ำอ่ะ ก็นุชรักวินี่นา สมัยนี้ถึงจะก้าวหน้าไปมาก แต่ในสังคมระดับเราเขาก็ไม่ค่อยยอมรับคู่รักเพศเดียวกันหรอก พี่เองก็ยังต้องสืบทอดกิจการของคุณพ่อ พี่ทินเองก็เช่นกัน พี่ลองคิดดูซิคะ ถ้าคนเขาไม่เข้าใจ เขาก็มองว่าเราเป็นพวกวิปริตผิดเพศแค่นั้นแหล่ะ”

“...........” ฟังน้องพูด ผมก็คิดนะครับ ไม่ใช่ไม่คิด แต่ผมมองว่า ทุกปํญหามีทางออก และไม่ว่าสังคมจะมองเรายังไง แต่ถ้าคนในครอบครัว ยอมรับ ผมว่านั่นแหล่ะครับ เป็นเรื่องที่ถูกต้อง และเป็นความสุขที่แท้จริง

“พี่น้ำไม่รักพี่ทินแล้วเหรอค่ะ?”
“........ยัยนุช พอได้แล้วพี่ไม่อยากฟัง ไม่ต้องมากล่อมพี่ ยังไงก็ไม่ยกโทษให้ง่าย ๆ หรอก”

“พี่น้ำอ่ะ ยังไงน้องก็ไม่ยอมเลิกกับวิหรอก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยังไงก็จะอยู่กับวิ หนูรักวิ.......... พี่น้ำเองก็เหมือนกัน ถ้าไม่ได้อยู่กับพี่ทิน พี่น้ำรับได้เหรอค่ะ”


น้องยังตะโกนไล่หลังมา ผมไม่อยากต่อปากต่อคำแล้ว เพราะเหมือนน้องจะพูดถูก แต่จะให้ทำใจยกโทษให้ง่าย ๆ คงไม่ได้ ยังไงพี่ทินก็ต้องได้รับบทเรียนบ้าง เอาความรู้สึกคนอื่นมาเป็นของล่น เห็นเป็นเรื่องสนุกท้าทาย ทำอะไรไม่เคยนึกถึงใจผมเลย ตอนที่ทรมาน ใจมันเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เหมือนหัวใจจะหยุดเต้น



พอเข้ามาในห้องนอนได้ก็ล้มตัวลงบนที่นอน ที่ไม่ได้กลับมานอนนานมากแล้ว จำเกือบไม่ได้ว่าผ้าปูที่ใช้ประจำสีอะไร อยากจะนอนพัก หลับตาลง ......แต่ใจไม่ยอมทำตามสั่ง มันไม่เคยหยุดคิดถึงหน้าคนเจ้าแผนการเลย











คิดย้อนกลับไปถึงวันที่พบพี่ทินครั้งแรก ทันทีที่หันไป สบตา ความรู้สึกพิเศษบางอย่างกับผู้ชายคนนี้ก็ก่อตัวขึ้น ไม่เพียงแต่รูปลักษณ์ภายนอกที่ดูโดดเด่น แต่มาสะดุดตาที่ ดวงตาคมคู่นั้นที่จ้องมองมา จนรู้สึกวาบหวามในใจ

แล้วยังหลังจากนั้น พี่บ้าก็เข้ามาวนเวียนวุ่นวายรอบตัว ไม่เคยให้ผมได้มีเวลาเหงาที่ต้องอยู่ห่างจากเมย์เลย รวมทั้งนี่เป็นการทำงานครั้งแรกด้วย ก็ยิ่งประหม่าน่าดู แต่เพราะมีพี่ทินอยู่ข้าง ๆ  คอยช่วยเหลือ คอยดูแล ตลอดเวลาทำให้ทุกอย่างมันดู ผ่อนคลาย และราบรื่นไปหมด

พี่ทินเป็นคนสนุกสนาน อบอุ่น อ่อนโยน แต่ก็ยังมีบางมุมที่ทะลึ่ง ๆ ให้ต้องเขินอายอยู่เรื่อย ......ส่วนเรื่องที่เข้ามาจีบ จะว่าไม่รู้ก็ไม่ใช่ แต่ก็เพราะพี่บ้า ที่เอาแต่แต๊ะอั๋งตอนผมเมาอยู่เรื่อย ไม่เคยบอกว่ารักซักคำ หนำซ้ำยังได้ยินข่าวลือเรื่องคู่ควงสาว ๆ ของพี่ทิน จากพวกพี่ ๆ เลขา ก็ยิ่งทำให้ไม่อยากที่จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่บ้า จะมารักผู้ชายอย่างผมจริงจัง


แล้วตอนไปภูเก็ต ถ้าไม่ได้พี่ทินช่วยไว้ก็คงจะแย่ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ คุณอันดา กับน้องสาวของเขา  หน้าตาก็ดี มีชาติตระกูล แต่ไม่น่าจะใจร้าย ได้ถึงขนาดนั้นเลย

ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่าอุบัติเหตุคราวที่ไปดำน้ำที่ภูเก็ต เป็นฝีมือของคุณตา ใจหายครับ ตอนนั้นคิดแค่ว่าเป็นอุบัติเหตุ เลยไม่รู้สึกอะไรมาก แต่พอรู้ความจริง ก็ทำเอาหน้าซีดเลย ถ้าไม่ได้พี่ทินช่วยไว้ ก็คงจะแย่ แต่ก็ต้องบอกว่า ผมคงไม่จองเวรเธอแล้วล่ะครับ อ้อ ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนดีนะครับ แต่ตอนนี้คิดว่าเธอก็ได้รับผลจากการกระทำไปไม่น้อย พี่ทินบอกว่าหลังจากเกิดเรื่อง พ่อของเธอกลัวว่าทางเราจะเอาเรื่อง เลยส่งลูกสาวคนเล็ก ไปอยู่ที่อเมริกา ต่อมาก็ได้ยินมาว่า เธอไปติดหนุ่มฝรั่งจนไม่เป็นอันทำอะไร ผลาญเงินเลี้ยงฝรั่งไปวัน ๆ และโชคร้ายยิ่งกว่านั้น เธอติดเอดส์.........

ส่วนคุณอันดา ผมว่าพี่ทินก็เล่นแรงไป คนของพี่ทินพาเขาไปกักขังไว้ ....แล้วให้คนข่มขืนเขา โดยถ่ายวิดีโอไว้ด้วย ผมว่ามันเกินไป แต่พี่ทินบอกว่า นั่นยังน้อยไป พี่ไม่ฆ่ามันก็บุญแล้ว เพราะถ้าผมพลาดท่าเสียทีเขา ผมก็จะมีสภาพเดียวกันกับคุณอันดาตอนนี้.................. เพียงแค่คิด ผมก็ขนลุกขนพองแล้ว.............




ยิ่งคิดถึงพี่ทิน ตอนนี้ชักจะเริ่มใจอ่อนแล้วซิ

ผมรักพี่ทินจริงแท้แน่นอนครับ ในชีวิตไม่เคยคิดเลย ว่าตัวเองจะรักผู้ชายได้ กับเมย์ก็เป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่ง ผมห่วงใยเธอ ปรารถนาดีกับเธอ อยากเห็นเธอมีความสุข คิดว่าถ้าได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเธอคงจะสุขใจไม่น้อย แต่บางครั้งก็ต้องยอมรับว่ามีบางมุม ที่เราเข้ากันไม่ได้ แต่ตอนนี้เมย์ก็มีความสุขกับผู้ชายอีกคนที่เธอรัก และเขาก็รักเธอมาก(เข้าขั้นกลัวเมียเลยล่ะ)

เธอโทรมาหาผมตอนที่อยู่โรงพยาบาล และบอกผมว่า พี่ทินรักผมมาก มากจนยอมที่จะโกหกคนทั้งโลกเพื่อจะได้ใช้ชีวิตคู่กับผม ซึ่งเธอบอกว่าก่อนที่จะรู้เรื่องราวเธอเกลียดพี่ทินมาก แต่พอได้ฟัง ได้เข้าใจเธอก็ยอมรับว่าคงมีผู้ชายในโลกนี้ไม่กี่คนหรอกที่กล้าจะทำอย่างพี่ทิน เธอชื่นชมพี่ทิน และอยากให้ผม ยกโทษให้พี่ทิน






















แต่ไม่ใช่ยกโทษให้ง่าย ๆ ผู้ชายคนนี้ ต้องถูกดัดนิสัยบ้าง ต้องโดนเอาคืนซะบ้าง ฮ่าๆๆๆ สรุปก็คือที่ผมทำปั้นปึ่งใส่ทุกคน ผมกำลังหลอกทุกคนอยู่ครับ ก็ให้สิทธิผมได้หลอกคนอื่นบ้างซิ ผมถูกหลอกมาตลอดเรื่องเลยนี่นา คือเอาจริง ๆ ผมก็โกรธพี่ทินไม่ลงหรอก ก็ผู้ชายคนนี้ ทำอะไรให้ผมตั้งมากมาย และถ้าผมไม่รักเขา แผนของเขาก็ไม่มีทางจะสำเร็จได้หรอก ก็ต้องมาดูกันว่าจะทำให้พี่ทินสำนึกผิดบ้างได้มั๊ย แค่คิดถึงวันพรุ่งนี้ผมก็เริ่มจะสนุกแล้ว ผมว่าตอนพี่ทินคิดแผนการต่าง ๆ เขาก็คงรู้สึกสนุกเช่นเดียวกับผมนี่แหล่ะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 39 แผนใหม่ กับรักครั้งเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 03-07-2014 22:16:52

น้ำคิดถูกแล้วล่ะ แม้เราจะหายโกรธและยกโทษให้แล้ว
แต่ก็ต้องให้บทเรียนหนักๆกลับไปบ้าง ขอย้ำว่าต้องหนักๆ
ไม่ใช่ว่าเพื่อแก้แค้นอะไรนะ แต่เพื่อที่จะได้ไม่กล้าเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นแบบนี้อีก
คิดดูสิว่าถ้าน้ำต้องใช้ชีวิตกับทินคนเจ้าแผนการแบบนี้ ไม่ต้องอยู่ไปด้วยความระแวงตลอดว่า
อันไหนจริงอันไหนเป็นแผนหรอกเหรอ สมมุติทินแอบไปซุกกิ๊กไว้น้ำจะมีวันจับได้รึป่าวเหอะ
ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัวกว่าพวกตัวร้ายอีกอ่ะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 40 ปูทาง สร้างรักใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 15-07-2014 02:31:09

น้องน้ำกล่าว "ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่มีให้ผมนะครับ  :ped149: และอย่าห่วงครับ ยังไงก็จะหาทาง
จัดการกับพี่ทินให้ได้ (ถ้าทำได้นะครับ คนอย่างผมนี่คาดหวังได้มั๊ยน้า)" :m13:
โถๆๆๆๆ พ่อคุณ อ่อนซ๊ะ  :laugh: แล้วจะจัดการพี่เขาอยู่มั๊ยคะ น่าเป็นห่วงจริง ๆ แต่อย่างไรก็
ขอให้ทุก ๆ คน เป็นแรงใจให้น้องน้ำในภารกิจครั้งนี้ สู้ ๆ นะน้องน้ำ

*************************************************






แผนที่ 40 ปูทาง สร้างรักใหม่


วันนี้เป็นอีกวันที่ผมออกจากบ้านเช้ามาก เพราะอยากจะไปดักรอพบน้ำก่อนที่จะเริ่มทำงาน ยังไงน้องก็หนีผมไม่พ้นหรอก ก็เราทำงานด้วยกันนี่นา วันนี้ทางสะดวก รถไม่ติด ไม่มีแมวดำวิ่งตัดหน้ารถ หมาหน้าปากซอยไม่เห่าใส่ซักแอะ ทั้งที่ปกติเห่ากันให้ขรม จิ้งจกแถวบ้านสงบปากสงบคำ ไม่ทักผมซักตัว สรุปแล้วผมไม่กะวนกะวายอะไรมาก ก็เพราะรู้ว่าถ้าน้องได้ฟังผมอธิบาย ยังไง ๆ น้องก็ต้องให้อภัยผมแน่ นี่ผมวางแผนอ้อนเต็มที่ ง้อได้ก็จะลักพาตัวไปฮันนีมูนกันที่ใหนซักแห่งที่จะมีแค่เราสอง ฮึๆๆ แค่คิดก็ฟินแล้ว ฮะๆๆๆ




วาทินเปิดประตูห้องทำงานของเขาเข้าไปอย่างร่าเริง............แต่ก็ต้องสะดุดกึก เพราะคนที่เขาเจอ..........ไม่ใช่ธารา

“อ้าว คุณนิน่า มีธุระอะไรครับ” แม้จะพบนิน่าในห้องทำงานของเขา ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณวาทิน”
“ครับอรุณสวัสดิ์”

“ตั้งแต่วันนี้ ดิฉันจะมารับหน้าที่แทนคุณธาราค่ะ”
“อ้อๆ งั้นเหรอครับ มาแทนคุณธารานะครับ............................ห๊า ว่าไงนะครับ” ทันทีที่สมองประมวลผลทัน ก็ถึงกับเหวอ

“ได้ยินไม่ผิดแล้วค่ะ ตอนนี้คุณธาราไปช่วยงานเลขาของท่านประธานใหญ่ค่ะ” เหอะ เจ้านายฉัน อยู่ใกล้กันแค่นี้ไม่ต้องตะโกนก็ได้ มันเป็นคำสั่งสายฟ้าแลบ เมื่อเช้านี่เอง คุณธารา โทรเข้ามาตั้งแต่ยังแต่งหน้าคาอยู่เลย บอกให้สลับกันทำงาน เพราะต้องการเรียนรู้งานเพิ่มเติมกับท่านประธานวันชัย เอ่อ อันนี้ก็ไม่รู้ซินะ

ยังไม่ทันจบคำของคุณนิน่า ผมก็รีบรุดไปที่ห้องทำงานของคุณพ่อทันที เปิดเข้าไปโดยไม่เคาะประตู ก็เห็นน้ำ กำลังยืนจัดแฟ้มใส่บนชั้นอยู่

“น้ำครับพี่มี....” ก้าวยาว ๆ เข้าไปหาน้อง กำลังจะพูดถามไถ่ ก็เหลือบไปเห็นบุคคลที่  3 ในห้อง

“อ้าว วาทิน มาทำอะไรเหรอ” ว้า คุณพ่ออยู่ด้วย เลยพูดอะไรมากไม่ได้

“คุณพ่อ เอ๊ย ท่านประธานใหญ่” มือที่จะยื่นไปคว้ามือน้องต้องหดกลับมา แล้วหันไปคุยกับคุณพ่อ




น้ำหันไปจัดเอกสารต่อ ทำเหมือนไม่สนใจเขาเลย อ่า ท่าจะง้อไม่ง่ายอย่างที่คิดแล้วซิ

“อ้อ คุณธาราเขามาขอศึกษางานตรงนี้ เพราะอยากเรียนรู้งานที่หลากหลายนะ”
“...........” รู้เลยว่าน้องต้องการจะหลบหน้าผม เอาไงดีล่ะ



“น้ำครับเดี๋ยวเที่ยงพี่มารับไปทานข้าวนะครับ” ผมทำเป็นปรึกษางานกับคุณพ่อต่อ จนท่านกลับเข้าไปนั่งประจำที่ อ่านงานบนโต๊ะเงียบ ๆ ผมเลย หันมาคุยกับน้อง หวังจะชวนไปทานข้าวเที่ยงเพื่อปรับความเข้าใจ

“....อย่าลำบากเลยครับคุณวาทิน ตอนเที่ยงผมมีนัดทานอาหารกับคุณพ่อคุณแม่ผมแล้ว” น้องยังคงพูดจาห่างเหิน และไม่สบตาผม

“งั้นให้พี่ไปด้วยนะครับ” ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก (เขา(ใครว่ะ)ว่าไว้)

“....เอ่อ คุณวาทินครับ นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัวครับ” น้องจิกผมด้วยหางตา  แล้วก็หันกลับไปทำงานต่อ

“งั้นพี่ยิ่งต้องไปด้วยครับ เพราะพี่เป็นลูกเขย”
“……ของใครไม่ทราบครับ เป็นแค่คู่หมั้นกับน้องนุชเอง อย่ามาขี้ตู่”

“คู่หมั้นคงไม่สนิทแนบแน่นเท่ากับคนเป็นผัวหรอกครับ น้ำ”

ธาราหันขวับไปมองตาขวาง (แต่ในสายตาวาทิน กลับมองว่าน้องทำตาโตน่ารักดี)

“อย่ามาพูดจาหยาบคายนะคุณวาทิน”
“น้ำ ๆ พี่ขอโทษครับ ฟังพี่อธิบายก่อนได้มั๊ยครับคนดี”

“เก็บคำหวานของพี่ไว้เถอะ ผมเอียนมันเต็มทนแล้ว ขอตัวครับ ผมต้องทำงานต่อแล้ว” น้องยกแฟ้ม กระแทกแขนผม ก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณพ่อ  จบกันคุยอะไรตอนนี้ก็คงไม่ยอมรับฟังแน่




เช้านี้เข้าใกล้น้องไม่ได้เลย ไม่อยู่ติดกับคุณพ่อก็อยู่ติดกับคนอื่นตลอดเวลา เฮ้อ ผมอยากจะได้โอกาสอธิบายให้น้องฟังจริง ๆ ทำไงดีนะ















ณ ภัตคารอาหารบ้านสวน
“ขำอะไรเหรอลูก”
“ห๊า เปล่าครับคุณแม่ คุณแม่ครับ ลองทานจานนี้ดู เป็นเมนูเด็ดของร้านเลยนะครับ” อดจะขำพี่ทินวันนี้ไม่ได้ ดูพี่เขาก็มีความพยายามจะพูดคุยกับผม แต่ผมก็ไม่เปิดโอกาส ให้พี่ทินได้พูดอะไรเลย ดีสมน้ำหน้า จะได้รู้ซะบ้างว่าไม่ใช่ของตาย นึกจะทำอะไรก็ทำ ไม่คิดถึงใจกันเลย

“มาแปลกนะเรา อยู่ ๆ นัดพ่อกับแม่มาทานข้าว มีอะไรรึเปล่าลูก”
“....ทานให้เสร็จก่อนดีกว่าครับ”

“โอ๊ย ลูกคนนี้นี่ มีอะไรก็รีบ ๆ พูดเหอะ แม่กินไม่ลงหรอกถ้ายังไม่รู้เรื่อง”
“คุณก็ ไปเร่งลูก ถ้าเขาพร้อมเขาก็พูดเองแหล่ะ”

“ก็มันอยากรู้นี่นา....เกี่ยวกับเรื่องคนที่ลูกรักรึเปล่า”
“.......ครับ” เซ้นต์ของผู้หญิงนี่ดูถูกไม่ได้จริง ๆ

“นั่นใง ว่าแล้ว ลูกมีใครที่ไม่ใช่หนูวิใช่มั๊ย อยากพามาให้พ่อกับแม่รู้จักใช่มั๊ยจ๊ะ” ฮะ ๆ หลอกผู้ใหญ่ไม่ได้จริง ๆ ตอนที่ผมบอกกับพวกคุณพ่อคุณแม่ ว่าผมกับวิรักกัน และต้องการจะแต่งงานกัน ดูท่านแปลกใจมาก คงเพราะแทบไม่เคยเห็นผมมีท่าทีอะไรกับน้องวิมาก่อน แต่ท่านก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร คงคิดว่าครอบครัวเรายังไงก็อยากให้ดองกันอยู่แล้ว

“ครับ........ ไม่ใช่น้องวิครับ....แต่ก็เป็นคนที่คุณพ่อคุณแม่รู้จักดี”
“ใครอ่ะ ๆๆ” คุณแม่ดูกระตือรือร้นที่จะรู้ว่าผมรักใคร ส่วนคุณพ่อก็มีสีหน้าประหลาดใจไม่น้อย แต่ก็นิ่งๆ




“....คุณพ่อครับคุณแม่ครับ....ผมเป็นลูกชายที่ดีมาตลอดเลยใช่มั๊ยครับ ผมไม่เคยทำให้ทั้งสองท่านผิดหวังเลยใช่มั๊ยครับ” ผมเริ่มเกริ่นนำก่อนที่จะเข้าเนื้อหาจริง ๆ เพราะอยากจะให้พวกท่านได้ใช้เวลาคิด และทำใจ

“....น้ำ ลูกอยากจะบอกอะไร” สีหน้าคุณแม่ดูจะลำบากใจ คงคาดเดาได้จากคำพูดของผม ว่าเรื่องที่ผมจะพูดมันต้องมีอะไรซักอย่าง

“ถ้าวันหนึ่งผมไม่ได้ดั่งใจ จะทำให้ทั้งคุณพ่อคุณเม่ ผิดหวังมากมั๊ยครับ”
“.......” คุณพ่อกับคุณแม่นิ่งเงียบไป หันไปมองหน้ากันก่อนคุณแม่จะหันมา

“น้ำ พ่อกับแม่ไม่สามารถอยู่กับลูกไปได้ชั่วชีวิตหรอกนะจ๊ะ ซักวันหนึ่งก็ต้องตายจากไป แต่คนที่จะอยู่กับลูก คืนคนที่ลูกเลือก ถ้าเขาไม่เลวร้ายจนเกินไป แม่คิดว่าแม่รับได้จ๊ะ” ทั้งสองหันมองหน้ากันเหมือนขอความเห็น ก่อนที่คุณแม่จะพูดอะไรออกมาให้ผม ถึงกับตื้นตันในใจ กับความรักที่ทั้งสองมีให้

“......ถ้า...ถ้าคนที่ผมรักไม่ใช่ผู้หญิงล่ะครับ”
“............” คุณพ่อคุณแม่ดูอึ้งไปทันที

“ผู้ชายเหรอ” คุณพ่อถามด้วยเสียงแผ่ว เหมือนไม่แน่ใจว่าควรถามดีมั๊ย
“...ครับ...”

“ใคร?” คุณแม่ชะโงกตัวข้ามโต๊ะมาจ้องผมเขม็ง
“คนในบริษัทเราเหรอ” คุณพ่อจากที่นิ่ง ๆ ก็เริ่มจะลน

“...ไม่ใช่ครับ”
“ก็ลูกบอกว่าเป็นคนที่เรารู้จักดี” จากที่เริ่มถามช้า ๆ คุณแม่ก็หายใจเร็วขึ้น และน้ำเสียงคาดคั้นมากขึ้น


“ก่อนที่ผมจะบอกอะไร ผมอยากให้คุณพ่อคุณแม่อ่านกระดาษแผ่นนี้ให้จบก่อนครับ ผมได้เขียนเรื่องราวคร่าว ๆ โดยไม่ได้ระบุว่าใครเป็นใคร เพราะอยากให้คุณพ่อคุณแม่อ่านให้จบ จะได้เข้าใจสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อ และไม่ขย้ำมันทิ้งด้วยความโมโหซะก่อน” อาจจะดูตลก ๆ ที่ผมใช้วิธีนี้ในการจะสื่อสารกับพวกท่าน  ข้อความในนั้น ก็ประมาณ สูตรคณิตศาสตร์ A+B = C+D แล้ว สุดท้าย A+C = B+D อะไรทำนองนั้น ผมอยากให้ท่านทำความเข้าใจเรื่องราว ก่อนที่ผมจะบอกความจริงกับท่าน เพราะผมไม่แน่ใจว่า ถ้าผมพูดเองจากปาก พวกท่านอาจฟังไม่ครบ ไม่จบ และคงจะโกรธผมซะก่อน









ท่านทั้งสองรับกระดาษใบนั้น ไปอ่านเงียบ ๆ ข้อความไม่ยาวมากครับ 1 หน้ากระดาษเท่านั้น ผมพยายาม รวบรัดแผนการของพี่ทินให้สั้น และเข้าใจง่าย ผ่านไปประมาณ 5-6 นาที ทั้งสองท่านก็เงยหน้าขึ้นมาจากหน้ากระดาษ คุณแม่มองผมด้วยดวงตาที่สั่นไหว

“อย่าบอกนะว่า......” ดูเหมือนคุณแม่จะเข้าใจเรื่องราวแล้ว


“ครับ ตามที่ได้อธิบายไว้ในนั้น............. ผมกับพี่ทิน และน้องนุชกับน้องวิ เรารักกันครับ” นี่เป็นการตัดสินใจของผมที่จะบอกความจริงกับคุณพ่อคุณแม่ เพราะผมคงหาความสุขในชีวิตไม่ได้ ถ้าต้องคอยโกหก หรือปกปิดพวกท่าน แต่ถ้าพวกท่านรับไม่ได้ ไม่เข้าใจ ผมก็คงต้องทำใจ แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้หรอกครับ ผมต้องหาวิธี เพื่อให้ท่านยอมรับความรักของเราให้ได้ ไม่ว่าอย่างไร การยอมรับจากคนในครอบครัว ก็เป็นสิ่งสำคัญ


“คุณภา” “คุณแม่” ทั้งผม และคุณพ่อถลาเข้าไปรับร่างคุณแม่ที่เหมือนจะเป็นลมจนเกือบตกจากเก้าอี้

“.......คุณ ๆ เป็นไรมั๊ย เอายาดมมั๊ย”
“คุณแม่ครับ เป็นยังไงบ้างครับ”

“เป็นยังไงเหรอ แกถามมาได้ ฉันจะเป็นลม พวกแกเล่นอะไรกันเนี๊ยะ เห็นผู้ใหญ่เป็นหัวหลักหัวตอเหรอยังไง” คุณแม่ที่ดมยาจนเริ่มกลับมามีเรี่ยวแรง ก็ตวาดกลับเสียงดัง จนคนในร้านหันมามอง คุณพ่อต้องพยายามปลอบ และทำให้คุณแม่ยอมเบาเสียงลงได้

“ผม...ผมขอโทษครับ…แต่ก็อย่างที่อธิบาย น้องกับน้องวิรักกันมานานแล้ว ส่วนผม.............. เพราะพี่ทินเขาดีกับผมมาก และช่วยเหลือผมทุกอย่าง คงจะเป็นผมเอง ที่หลงรักพี่เขาก่อน” ผมใจเสียนะครับ ท่าทางคุณแม่จะไม่ยอมรับง่าย ๆ แน่ แต่ผมก็ยังคงต้องพยายามอธิบายให้ท่านเข้าใจ

“น้ำ ยังไงแม่ก็ไม่ยอมหรอกนะ แม่รับไม่ได้” เสียงคุณแม่ไม่ดัง แต่แข็งกร้าว

“คุณแม่ครับ ถ้าว่ากันตามจริง เราคงไม่คิดจะบอกให้พวกคุณพ่อคุณแม่ทราบ คงแอบ ๆ รักกัน แต่งงานกัน และแยกไปอยู่ด้วยกันต่างหาก ..................... แต่ผมรับไม่ได้ครับ....... โดยนิสัยของผมแล้ว การที่ต้องโกหกคุณพ่อคุณแม่ ผมคงไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้”

“....คุณภาใจเย็นๆ ก่อน ลูกพูดมาก็มีเหตุผล และการที่ลูกมาบอกเราตรง ๆ มันก็เท่ากับลูกได้แสดงถึงความเคารพเราแล้ว” คุณพ่อที่มองมานิ่ง ๆ นานแล้ว ก็แสดงความคิดเห็น ผมก็ไม่รู้ว่าคุณพ่อรับเรื่องนี้ได้มากแค่ใหน

“แต่คุณค่ะ แล้วเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ใหน ถ้าใคร ๆ รู้ว่าลูก ๆ เรา......”
“คุณภา ผมไม่สนใจคนอื่น หรอก อย่างที่คุณเพิ่งบอกลูกไปนั่นแหล่ะ เราคงอยู่กับลูกอีกไม่นาน แต่คนที่จะอยู่กับเขาคือคนที่เขาเลือก .....และจะว่าไปแล้ว ครอบครัว สุวรรณนิวัฒน์ ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ผมไม่หวังอะไรมาก ยังไรก็อยากดองกับบ้านนั้นอยู่แล้ว แค่อยากให้ลูกอยู่กับคนที่เขารัก และมีความสุข ซึ่งมันก็จะเป็นความสุขของเราคนเป็นพ่อแม่ด้วยนะคุณ”

คุณแม่มีท่าทีอ่อนลง ส่วนคุณพ่อก็หันมามองผม และยิ้มน้อย ๆ

“น้ำ พวกลูกแน่ใจในความรักแบบนี้แล้วเหรอ”
“.....ผม ไม่มีคำตอบที่แน่ชัดหรอกครับคุณพ่อ แต่จากประสบการณ์ของผม ผมอายุไม่ใช่น้อยแล้ว ความรักทุกรูปแบบ มีการเริ่มต้น มีจุดจบต่าง ๆ กันไปครับ แต่ผมมั่นใจในรูปแบบความรักของพวกผมครับ”


“งั้นคำถามสุดท้าย.....แล้วหลานแม่ล่ะ แม่จะได้มีโอกาสอุ้มหลานมั๊ย หรือลูกจะไปขอเด็กมาเลี้ยง”
“....คือจริง ๆ แล้ว พี่ทินเขายังมีแผนการสำหรับเรื่องลูกอีกนะครับ...คือว่า”

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 40 ปูทาง สร้างรักใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 24-07-2014 14:59:40

เครื่องคอม ฮาร์ดิส เสีย เรื่องที่แต่งไว้ก็ไม่ได้สำรองไว้ :sad4:
ต้องรอดูว่าช่างคอม จะช่วยอะไรได้บ้าง คงไม่เจอกันซักพักนะ :serius2:
แต่ก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปใหนนะจะกลับมาเร็ววัน :bye2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 40 ปูทาง สร้างรักใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 25-07-2014 22:20:34

 o13 จะรอนะคะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 41 รักน้องต้องมาขอ
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 29-08-2014 16:36:53

โหย หายไปนาน ไม่รู้ยังจะมีใครคิดถึงอยู่รึเปล่า  :sad4: กว่าคอมจะซ่อมเสร็จลุ้นแทบตาย งานหายไม่เป็นไร  :hao4:
นิยายที่แต่งไว้หาย กระอักเลือดแน่  :serius2: โชคดีช่างคอมกู้ข้อมูลมาได้
มาตามติด วิธีการเอาคืนของน้องน้ำกันต่อว่า จะดัดนิสัย พี่ทินและพวกน้องๆ ได้หรือไม่
ยังไงก้ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจพ่อแม่พี่น้องมิตรรักแฟนนิยายด้วยนะค่ะ  :mew1:


******************************************************



แผนที่ 41 รักน้องต้องมาขอ


เฮ้อ เหมือนยกภูเขาออกจากอก ไม่มีอะไรติดค้างในใจแล้วครับ ผมได้บอกให้พ่อกับแม่ทราบแล้ว ถึงท่านจะยังตะขิดตะขวงใจ แต่การที่ผมเป็นลูกชายที่ดีมาตลอด ไม่เคยต้องให้ท่านเดือดเนื้อร้อนใจ ก็ทำให้ท่านฟังสิ่งทีผมต้องการอธิบายได้ไม่ยาก ......อ่อ ผมบอกท่านให้เก็บเป็นความลับก่อนอย่าบอกใครแม้แต่น้องนุช ว่าพวกท่านทราบความจริงแล้ว

เหลือแต่ต้องจัดการกับพี่ทิน และพวกน้อง ๆ ก่อน รวมหัวกันหลอกผม จนกลุ้มแทบบ้า มันน่าโมโหจริง ๆ







“พี่น้ำค่ะ” หลังอาหารมื้อเที่ยงกับครอบครัวจบ ผมก็กลับเข้ามาที่บริษัท ระหว่างรอลิฟต์ ก็เจอน้องวิ ซึ่งดูเหมือนจะมารอพบผม

“อ้าว สวัสดีครับน้องวิ มาทำอะไรที่บริษัทเหรอครับ?” ฮึๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาด้วยเรื่องอะไร วิ่งมาชนปังตอเองเลย ดูซิว่าจะมาไม้ใหน

“พี่น้ำ...วิอยากพบนุชค่ะ เราไม่เคยห่างกันนานขนาดนี้มาก่อนเลย วิอยากพานุชไปทานข้าวก็ยังดี” น้องวิดูซูบไปนิด ก็ไม่ผิดกับน้องสาวผมที่บ้าน แต่แค่ไม่กี่วันเอง มีน้ำอดน้ำทนกันหน่อยซิครับน้อง ไม่ใช่พี่ใจร้าย แต่มันเป็นบทเรียนที่ต้องให้พวกน้อง ๆ ได้เรียนรู้บ้าง

“อ้าว แล้วมาบอกพี่ทำไม ไม่โทรหากันเองล่ะ โทรศัพท์ก็มีนี่ครับ” ผมไม่ได้ริบโทรศัพท์น้องไว้หรอกครับ มันไม่จำเป็น ถ้าน้องยังไม่เรียนรู้อะไรจากเรื่องที่เกิดด้วยตัวเอง สิ่งที่ผมจะทำมันก็คงไม่มีประโยชน์

“คือ.........หนูรู้ตัวนะค่ะ ว่าทำผิดกับพี่น้ำไว้มาก ก็เลยคิดว่าจะพบกับนุชได้ วิคงต้องให้พี่น้ำอนุญาตก่อนนะค่ะ”
“..........ทีอย่างนี้ทำเป็นรู้จักคิด”

“โธ่ พี่น้ำ อย่าพูดอย่างนี้ซิค่ะ หนูสำนึกผิดแล้วค่ะ”
“สำนึกผิดแล้วก็ทนให้ได้ซักเดือนล่ะกัน ถ้าไม่โทรหากัน ไม่แอบไปพบกันลับหลังพี่ พี่จะให้พวกเธอคบกัน”

“โอ๊ยยยยยย พี่น้ำตั้งเดือนเลยเหรอค่ะ ขอซักอาทิตย์ไม่ได้เหรอค่ะ”
“งั้นจบ”

“พี่น้ำอ่ะ ขอลดลงหน่อยได้มั๊ยค่ะ นะค่ะๆๆๆๆๆๆ”
“...45 วัน”

“พี่น้ำ”
“50 วัน”

“โฮ่ พี่น้ำอ่ะ ก็ได้ ๆ เดือนหนึ่งก็ได้ค่ะ แต่หนูขอโทรคุยกันก่อนที่จะเริ่มนับได้มั๊ยค่ะ”
“....แค่ครั้งเดียวนะ” น้องวิยิ้มแก้มแทบปริ รีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาสไลด์ ๆ กดยิ๊กๆ แล้ววิ่งไปนั่งคุยที่โซฟารับรองลูกค้า  ฮึๆ ในใจแอบอมยิ้ม ดูเอาเถอะน้องวิที่แสนจะแข็งแกร่ง ตอนนี้ เหมือนเด็กสาวที่กำลังมีความรัก ก็ดูน่ารักดี ............อ่อ ที่ผมบอกว่าครั้งเดียวนี่ผมก็ไม่ได้ระบุด้วยว่าให้เวลาเท่าไหร่.................................... หวังว่าน้องคงจะวางสายบ้างนะ







“อ้าว พี่นิน่า มีอะไรครับ” ช่วงบ่าย ท่านประทาน กับคุณคณิต เลขาท่าน มีประชุมข้างนอก ผมเลยอยู่โยงเฝ้าห้อง ก็กะว่าจะข่วยคุณคณิตพิมพ์งานที่ค้างอยู่ไปพลาง พอเข้ามาในห้องทำงานก็พบพี่นิน่า นั่งรออยู่แล้วที่เก้าอี้

“โอ่ คุณธารา กำลังรออยู่เลยค่ะ เนี๊ยะพี่หาแฟ้ม โครงการที่ 7 ไม่เจอค่ะ คุณไปไว้ที่ใหนล่ะค่ะ”
“เอ๋ ผมก็ไว้ที่ตู้โครงการที่ยังไม่เสร็จนี่ครับ”

“พี่หาดูแล้วไม่มีค่ะ”
“อะไรกันต้องมีซิครับ ผมเพิ่งเก็บเองเมื่อวาน จะหายไปใหนได้”

“พี่หาทั่วทั้งตู้แล้วจริง ๆ นะค่ะ ไม่เชื่อไปดูเองเลยค่ะ”
“…..ผมอยากไปช่วยดูให้นะครับ แต่ว่า.....พี่...คุณวาทิน....”

“อ้อคุณวาทิน ไม่อยู่หรอกค่ะ เพิ่งออกไปพบลูกค้าใหม่ค่ะ เห็นบอกว่าจะมีงานเลี้ยงต้อนรับคงไม่กลับเข้ามาที่บริษัทแล้วละค่ะ”

ได้ฟังก็เบาใจ ถึงผมจะทำเป็นโกรธพี่ทิน แต่ก็ไม่อยากเผชิญหน้าพี่เขาตรง ๆ หรอก กลัวจะหลุดให้พี่เขาจับได้ว่าผมแกลังโกรธ ในเมื่อไม่ต้องเผชิญหน้า ผมเลยคิดว่าคงต้องไปช่วยพี่นิน่าหาแฟ้มก่อน เพราะมันเป็นงานเร่งด่วน ที่ต้องจัดการภายในอาทิตย์นี้





เราเดินเข้าไปในห้องทำงานของพี่ทิน.......... ว่างเปล่า ไม่เห็นแม้เงาพี่ทิน  โล่งใจ ผมก็เลยรีบเดินเข้าไปที่ตู้เก็บแฟ้มโครงการที่ยังไม่เสร็จทันที

“นี่ไงครับ ก็อยู่นี่นา พี่นิน่า” ยังไม่ทันจะทำอะไร แค่เปิดตู้ ก็เห็นแฟ้มโครงการที่ 7 ทันที ยังไม่เอะใจ คิดแค่ว่าเจอก็ดีแล้ว หยิบออกมาจะหันไปส่งให้พี่นิน่า

“จับตัวได้แล้ว ฮะๆๆ”
“พี่ทิน” ตกใจหมดเลย แฟ้มหล่นไปกองอยู่ที่พื้น จู่ ๆ พี่ทินที่โผล่มาจากใหนก็ไม่รู้ เข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง แล้วเอาคางมาเกยใหล่ ก่อนจะยิ้มให้อย่างขี้เล่น รู้ตัวแล้วว่าถูกหลอก จะหันไปต่อว่าพี่นิน่า แต่ก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ฮึ่ม ทำกันได้นะพี่นิน่า




“ขอโทษนะค่ะ คุณธารา พี่ถูกบังคับ อย่าโกรธพี่นะค่ะ” หลบออกมาอย่างไว มายืนหอบอยู่หน้าประตูห้องทำงานคุณวาทิน ยกมือขึ้นพนมที่ตรงหน้า อย่าโกรธพี่เลยนะคะ คุณธารา ก็คุณวาทินเล่นบอกถ้าไม่ให้ความร่วมมือ ก็อย่าหวังโบนัสสิ้นปีเลย ได้ไงอ่ะ เนี๊ยะเพิ่งไปออกรถคันใหม่มา ก็หวังโบนัสนี่แหล่ะที่จะช่วยได้ อย่าโกรธพี่เลยน๊ะ พี่จำเป็นจริง ๆ





“ปล่อยผมนะครับพี่ทิน.....คุณวาทิน” จับตัวได้แล้ว คนดีของพี่ ก็บอกแล้วว่าหนีพี่ไม่พ้นหรอก

“เรียกพี่ทินเหมือนทุกครั้งซิครับคนดี” พี่บ้านี่ ยังไม่ถึงวันเลย หลอกผมอีกจนได้ นี่ไม่มีสำนึกเลยใช่มั๊ย

“คุณวาทิน ปล่อย” น้องยังพยายามดิ้น แต่ตัวบาง ๆ อย่างนี้ มีเหรอจะสู้แรงผมได้
“ไม่ครับ พี่ไม่ปล่อย น้ำครับฟังพี่อธิบายก่อนได้มั๊ยครับ” 

“คุณนี่ ยังจะวางแผนให้พี่นิน่าไปหลอกผมมาอีก ผมอุตส่าคิดว่าเราอยู่ห่าง ๆ กันซักพักน่าจะดีกว่า”
“ไม่ดีครับ ขาดน้ำไปแค่คืนเดียว ใจพี่เหมือนจะขาด น้ำครับ ยกโทษให้พี่นะครับ พี่ทำทุกอย่างไปเพราะพี่รักน้องมากจริง ๆ อยากให้เราได้ใช้ชีวิตคู่กันตลอดไป”

“พี่อย่ามาอ้างว่ารักผมนะ ถ้ารักผมจริง พี่คงไม่หลอกลวงผมหรอก พี่รู้มั๊ยว่าผมเจ็บเจียนตาย เสียใจ ช้ำใจขนาดใหน” มองน้ำตาไหลอาบแก้มนวล ใจพี่อ่อนยวบ ไม่เคยคิดเลยว่า แผนการที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับเรา จะดีแค่กับพี่คนเดียว แต่มันทำร้ายน้องอย่างไม่น่าให้อภัย

“พี่ขอโทษ ๆ พี่ผิดไปแล้วจริง ๆ ทำยังไงน้องถึงจะยกโทษให้พี่” น้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมาได้ ตอนแรกผมคิดว่าผมเข้มแข็งพอแล้วนะ กะจะเอาคืนพี่ทินให้สาสม แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ยังอ่อนไหว ให้พี่เขาเห็นจนได้

“....ฮึ่ม...อยากจะให้ผมยกโทษให้พี่เหรอครับ.........ง่าย ๆ ครับ พี่กล้าบอกให้คุณพ่อของพี่ไปขอ กับคุณพ่อคุณแม่ของผมมั๊ยครับ........ ถ้าพี่ทำได้ผมจะยอมยกโทษให้” ไอเดียอันนี้ผมคิดได้สด ๆ ร้อน ๆ เลยนะครับ เข้าทางผมเลย ถ้าพี่ทินกล้า ก็ดีไป แต่ถ้าไม่กล้า ผมคงต้องพิจารณาผู้ชายคนนี้ใหม่แล้ว ว่าผมสมควรฝากชีวิตไว้กับเขาหรือไม่

“........เอาจริงเหรอครับน้ำ” ข้อเสนอของน้อง ฟังดูตรงกันข้ามกับวิธิการของผมโดยสิ้นเชิง

“ผมพูดคำใหนคำนั้น” หันเอี้ยวหน้าไปย้ำหนักแน่นตามนั้น พี่บ้ายังกอดแน่นไม่ยอมปล่อย หน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ

“งัน.....งั้น ขอเวลาพี่นะครับ พี่คิดว่าคงจะมีแผนการดี ๆ ที่จะทำให้คุณพ่อพี่ไปขอน้องได้”
“....พี่ทิน..... เลิกซะทีเถอะครับ ไอ้แผนบ้า ๆ ของพี่น่ะ มันยังวุ่นวายไม่พออีกเหรอครับ พี่จะตรงๆ กับผมไม่ได้เลยเหรอครับ ....คิดว่าผมจะอยู่กับคนที่มีแผนการตลอดเวลาได้ยังไง” เสียดใจเหลือเกิน พี่บ้า ไม่คิดจะสำนึกบ้างเลย ว่าเพราะไอ้แผนบ้า ๆ ของพี่นั่นแหล่ะ ที่ทำให้ทุกอย่างมันวุ่ยวายไปหมด


“.......น้ำ” อึ้งไปเลยครับ ไม่เคยเห็นน้องตะหวาดอย่างนี้มาก่อน
 
“ผมไม่ได้บังคับพี่ แต่ถ้าพี่จะให้ผมยกโทษให้ก็ตามนั้นแหล่ะครับ ปล่อยผมได้แล้วครับ ผมจะกลับไปทำงานแล้ว........” ไงล่ะ ดูพี่ทินจะอึ้ง ๆ ไปเลย ไม่เคยเจอผมเวอร์ชั่นนี้ละซี๊ อย่าว่าแต่พี่ทินเลย ผมเองยังอึ้ง....... ไม่คิดว่าจะกล้าตะหวาดใส่พี่ทิน มันคงเหลืออดแล้วจริง ๆ



ตอนนี้ผมรู้สึกสับสน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี น้องยื่นข้อเสนอที่ไม่ง่ายเลย คุณพ่อของผมคงไม่ยาก แต่คุณพ่อคุณแม่ของน้องนี่ซิ  คุณลุงธารท่าทางใจดี อาจจะพอผ่านได้ แต่คุณป้าภานี่ ....ยิ่งคนนี้ลูกรักเค้าเลย มีหวังแพ่นกระบาลผมแน่เลย




“ก็บอกให้ปล่อยไงครับ ผมจะกลับไปทำงาน”


วงแขนที่กอดน้องไว้ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น ผมรักน้องคนนี้ รักมากจนไม่อยากจะคลายวงแขนปล่อยให้น้องจากไป ผมกอดน้องแน่นขึ้น เอาคางเกยที่ไหล่ด้านหลังน้อง สูดกลิ่นกายน้องเขาปอดเต็มที่



เอ่อ .........ทำเกินไปมั๊ยนะ คนมั่นใจในตัวเองอย่างพี่ทินดูหงอยลงไปถนัดตาเลย หรือผมควรจะใจอ่อนได้แล้ว





กำลังคิดเพลิน ๆ พี่ทินก็กดจมูกหอมแก้มผมฟอดใหญ่

“ฮ้า ชื่นใจ สู้เว๊ย........ ได้ ..พี่จะเข้าไปสู่ขอน้ำตรง ๆ กับท่านทั้งสองคน”

.....เอ่ออออ.......ขอถอนคำพูด ไอ้พี่บ้า ไม่เห็นจะสลดตรงใหนเลย หลอกกันอีกแล้ว


“แต่น้ำครับ พี่ขอมัดจำก่อนได้มั๊ยครับ พี่จะได้มีแรงสู้ต่อไป” พูดขอ แต่มือล้วงนำไปก่อนแล้ว น้องจะรู้มั๊ยว่ากอดน้องนาน ๆ แค่กลิ่นกายน้อง มันก็ทำพี่เตลิดไปไกล ยิ่งเมื่อคืนนอนหนาวคนเดียว ยิ่งเปลี่ยวใจ

“อย่านะ จับตรงใหนนะพี่ทิน อ๊า”




















ไอ้พี่ทินบ้า ไม่เห็นจะรู้สึกว่าพี่มันสำนึกผิดตรงใหนเลย กว่าจะสลัดหลุดมาได้ก็เปลืองตัวไปโขอยู่ คอยดูนะจะบอกให้พวกคุณพ่อคุณแม่ขู่ให้ตายเลย

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 41 รักน้องต้องมาขอ
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 30-08-2014 01:14:56

ช่วงเอาคืนของน้ำสินะ พี่ทินต้องสู้นะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 42 รักน้องต้องลุย
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 09-09-2014 10:56:37

อ๊า ใกล้จะจบแล้วนะ ไม่คิดเลยว่าจากที่คิดจะเขียนอะไรสั้น ๆ เล่น ๆ มันจะยาวและไกลจากที่ิเคยคิดไว้เลย :hao5:
เรื่องนี้แต่งสดเลย ไม่ได้เขียนไว้ในกระดาษก่อน แค่มีพล็อตเรื่อง และก็แต่งไปเรื่อย ๆ ตามสถานการณ์
แต่ก็สำเร็จจนได้  o13 ขอบคุณ ทุกๆ คน ที่ติดตาม แม้ไม่รู้ว่ามีก๊่คนก็เถอะ (เห็นแต่ยอดวิว แต่ไม่เห็นมาคอมเม้นต์เลย :z13:)
มาตามกันต่อว่าเรื่องมันจะจบแบบใหนนะ  :bye2:


***************************************************************





แผนที่ 42 รักน้องต้องลุย


“พี่จะคุยกับคุณพ่อ”
“ดีค่ะ วิก็จะคุยด้วย ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ถ้าจะต้องทนอยู่อย่างนี้ วิยอมให้คุณพ่อด่าดีกว่า” จู่ ๆ พี่ทินก็พรวดพาดเข้ามาในบ้าน และบอกจะคุยกับคุณพ่อ ซึ่งมันก็ตรงกับใจฉันที่ กำลังคิดว่ามันคงต้องถึงเวลาที่จะบอกความจริงให้คุณพ่อรู้แล้ว เพราะไม่รู้ว่าพี่น้ำจะยอมให้คบกับนุชจริง ๆ หรือเปล่า แต่ถ้าคุณพ่อยอมช่วย อะไร ๆ มันก็คงจะง่ายขึ้น



สองคนพี่น้องเห็นพ้องต้องกัน วาทินพยักหน้าให้น้องสาว เป็นเชิงเรียก ให้รีบรุดไปคุยกับนายวันชัยผู้เป็นพ่อทันที  ซึ่งนายวันชัย กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องรับแขก

“อ่าว สองคนพี่น้อง ไปใหนกันมารึ มากันพร้อมหน้าเชียว” คนพ่อได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาจึงเงยหน้าขึ้นมาดู ก็ต้องแปลกใจ เพราะลูก ๆ มากันพร้อมหน้า ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“คุณพ่อคะ วิอยากแต่งงานกับนุชค่ะ” ไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบเข้าเรื่องเลย

“แต่งกับหนูนุช อื้อ ก็แต่งซิ หมั้นกันแล้วนี่นา” วันชัยหัวเราะน้อย ๆ ขำลูกสาวที่ไม่รู้มาเร่งงานแต่งงานทำไม ไม่เห็นจะเกี่ยวกับตัวซักหน่อย แล้วหันไปสนใจหนังสือพิมพ์ด่อ

“ไม่ใช่กับพี่ทินค่ะคุณพ่อ....คุณพ่อดูปากวิชัด ๆ นะค่ะ วิ-จะ-แต่ง-งาน-กับ-นุช-ค่ะ” โอ๊ย อยากจะกรี๊ด คุณพ่อเหมือนฟังไม่เคลียร์ จับหนังสือลงมาเพื่อให้คุณพ่อได้มองหน้าวิตรง ๆ

ได้ผล ตอนนี้ดูคุณพ่อจะรับข้อมูลครบถ้วนแล้ว เพราะท่านถึงกับสตั้นไป 15 วินาที ก่อนที่จะลุกพรวดยืนขึ้น

“ยัยวิแกจะบ้าเหรอ นี่แกจะแย่งคนรักพี่ชายเหรอ”
“เปล่าครับคุณพ่อ คนรักของผมคือน้ำครับ” ผมรีบ ๆ แก้ความเข้าใจผิดของพ่อ

“แต่แกหมั้นกับหนูนุชแล้วนะ......ว่าแต่... น้ำ.. น้ำใหน?” นายวันชัยที่โกรธจนหน้าแดง  ชี้มือชี้ไม้ระหว่าง ลูกชายหญิง ก่อนจะหันมาถามวาทินอย่างงง ๆ

“น้ำลูกชายคุณลุงธาร นั่นแหล่ะครับ” พี่ทินยิ้มแหย๋ ๆ ให้คุณพ่อ
“ห๊า” แต่พ่อนอกจากจะไม่ยิ้มตอบ ยังตะคอกเสียงดังลั่น ก่อนจะยกมือกุมหน้าผากแล้วเซจะลัมลง

“คุณพ่อ / คุณพ่อ” สองคนพี่น้องรีบวิ่งเข้าไปประคองวันชัยผู้พ่อที่ออกอาการเป็นลม ให้นั่งลงดี ๆ ที่โซฟา วิทิตาวิ่งลนลานไปหยิบยาดมมาให้พ่อดม ๆ



“ไอ้ลูกบ้า พวกแกอย่ามาล้อพ่อเล่นนะ” วันชัยพอได้สติ ก็ปัดมือพวกลูก ๆ ออก มองหน้าพวกลูก ๆ ที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะเป็นการล้อเล่น

“ไม่ได้ล้อเล่นครับ พวกเราพูดจริง” กับคุณพ่อพูดไม่ยากครับ ท่านเป็นคนใจนักเลง พูดคุยด้วยเหตุและผล และที่สำคัญผมมีไม้เด็ด

คุณพ่อมีท่าทีฮึดฮัด สีหน้ายังไม่สู้ดี แต่ก็อย่างที่บอกท่านเป็นคนมีเหตุผล “งั้นแกอธิบายได้มั๊ยว่าเรื่องที่เกิดมาแล้วมันหมายความว่ายังไง ก็แกหมั้นกับหนูนุชแล้ว และน้ำเองก็บอกกับทั้งสองฝ่ายว่าจะแต่งงานกับยัยวิ”



วาทินนั่งคุกเข่าต่อหน้าบิดา วิทิตาเองก็รีบมานั่งคุกเข่าตามพี่ชาย วาทินพนมมือ และเริ่มเล่าเรื่องแผนการที่เขาเป็นคนคิดขึ้นมา....................












“คุณพ่อครับ เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของผมคนเดียวครับ ผมเป็นคนจัดฉากเรื่องราวทั้งหมด ก็เพราะว่า....ผมรักน้องน้ำครับ” ผมก้มกราบแทบเท้าคุณพ่อทันทีที่เล่าเรื่องจบ

“คุณพ่อขา ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษหนูด้วยเถอะค่ะ เพราะหนูก็ช่วยพี่ทินปกปิดทุกคน หนูรักนุชคะ หนูอยากใช้ชีวิตคู่อยู่กับนุชตลอดไปค่ะ” น้องก็ก้มลงกราบตามผม ก่อนจะเงยหน้ามามองคุณพ่อ ด้วยน้ำตาไหลอาบแก้ม

“.....เฮ๊ย ไมเกรนจะขึ้น นี่พ่อเลี้ยงลูกไม่ดีหรือ ถึงได้กลายเป็นแบบนี้กันไปหมด ฮ๊ะ” วันชัยชักคิดถึงภรรยาที่เสียไปตั้งแต่ที่คลอดลูกสาวคนเล็กได้ไม่นาน ผู้ชายคนเดียวเลี้ยงลูกสองคน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย หรือว่าจริง ๆ แล้ว แม่เป็นสิ่งที่จำเป็น น่าจะแต่งงานใหม่ซะตั้งแต่ตอนนั้นให้รู้แล้วรู้รอด  ฮ๊วย

“พ่อครับ ไม่ใช่พ่อเลี้ยงเรามาไม่ดี ถึงจะมีพ่อคนเดียว แต่พวกผมไม่เคยรู้สึกขาด พวกเรารักและเคารพพ่อมากนะครับ แต่เป็นเพราะผมเอง........ ผมไม่เคยรักใคร เหมือนกับที่รักน้ำ..ผมตกหลุมรักเขาตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกันที่บริษัทแล้วครับ..........อยากอยู่กับเขา อยากมีอนาคตร่วมกันกับเขา..........เรา...และเราก็เป็นของกันและกันแล้วนะครับ”

“ฮี๊ย ไอ้ทินๆๆๆๆๆ ไอ้ลูกเวร นี่แกแอบไปได้ลูกเค้าแล้วเหรอ โว๊ย แล้วฉันจะกล้าไปสู้หน้าไอ้ธารมันได้ยังไง” คุณพ่อแทบจะลุกมากินหัวผม ท่าทางท่านดูสับสน เหมือนไม่รู้ว่าโกรธผม หรือ จะละอายใจกับเพื่อนรักมากกว่ากัน

“พ่อครับ งั้นก็ไปสู่ขอน้ำให้ผมซิครับ”
“ไอ้ทิน ยังจะมาพูดอีก ที่พ่อบอกนี่สำนึกบ้างมั๊ยว่าทำผิด”

“พ่อครับ ผมสำนึกผิดแล้ว ผมจึงมาสารภาพกับพ่อนี่ไงครับ” ตอบพ่อเสียงอ่อย ๆ เหมือนจะตอแหล ถ้าไม่ใช่เพราะน้ำบีบบังคับ ผมคงยังไม่เปิดเผยเรื่องราวให้คุณพ่อรู้จนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม

“โธ่โว๊ย นี่ไม่ใช่แค่น้ำนะ ยังมีหนูนุชอีกคน พวกแกจะให้พ่อบากหน้าไปขอเค้านี่อะนะ เค้าจะไม่ไล่ตะเพิดออกมาเหรอห๊ะ”

“คุณพ่อครับ / คุณพ่อขา” สองพี่น้องพร้อมใจกับส่งสายตาวิงวอน ให้คนเป็นพ่อต้องอ่อนใจ

“โว๊ย ไม่ต้องมาส่งสายตาออดอ้อน เวลาก่อนจะทำละไม่รู้จักคิด แล้วแกคิดจะปิดบังพวกพ่อไปทั้งชาติเหรอยังไง” อารมณ์เสีย อยากจะแข็งใจโกรธ ก็โกรธไม่ลง ยังไงมันก็ลูกเรา

“.....จริง ๆ ผมคิดว่าจะรอจนเรามีลูกกันก่อนค่อยพามากราบขอขมา ปู่ย่าตายายนะครับ” ถึงตอนนั้นถ้าพวกท่านเห็นหน้าหลาน ขี้คร้านจะอ่อนเป็นขี้ผึ้ง

“เฮ๊ย อะไรนะหลานเหรอ พวกแกยังจะมีหลานให้ฉันได้อีกเหรอ” คุณพ่อจากที่เมินๆ ก็หันขวับมาทันที

“ครับ ....วาทินซะอย่าง สามารถครับ”
“ทำยังไงว่ะ?” ไม่ได้อวดนะครับ ระดับผมแล้ว ปัญหามีไว้พุ่งชน ถึงสีหน้าพ่อจะครึ่ง ๆ เหมือนไม่อยากจะเชื่อก็ตาม

“คือว่า..................”






หลังจากนั่งคุกเข่าสำนึกผิดกับน้องอยู่นาน พ่อก็เริ่มใจอ่อน โถ ลำพังผมเองพ่อไม่สนใจหรอก แต่ลูกสาวสุดที่รักเขานะซิ (กลัวลูกสาวเมื่อยว่างั้นเถอะ) ยัยวินี่แหล่ะไม้เด็ดของผมล่ะ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 43 ขันหมากมาแล้ว ๆ
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 29-09-2014 14:08:52

อีกตอนนึง ก็จบแล้วนะ ท่าทางจะแฮปปี้? รึเปล่าน้า อิ๊ๆ ติดตามกันต่อไป




(http://my.inlovephoto.com/07/d/441459-1/AE_048.jpg)



แผนที่ 43 ขันหมากมาแล้ว ๆ





วันนี้เราเลยยกขบวนขันหมากกันมาที่บ้าน สิทธสุทธิพงศ์ โดยคุณพ่อได้ติดต่อคุณลุงธารเอาไว้แล้ว เห็นโทรไปขอโทษขอโพย เป็นการใหญ่ ตอนนี้ผมรู้สึกผิดจริง ๆ แล้วครับ เพราะความคะนองนึกสนุก และทะนงตัว ทำให้ผมมองไม่เห็นแม้แต่บุพการี ว่าท่านจะทุกข์ร้อนจะเสียใจ ผิดหวังแค่ใหนกับสิ่งที่ผมได้ทำลงไป และยังคนที่ผมรักมากที่สุดอีก ว่าจะเสียใจแค่ใหนที่ถูกหลอกมาตลอด แต่นับจากวันนี้จะไม่มีอีกแล้ว ที่จะทำให้คนที่ผมรักตัองเจ็บปวดเสียใจ ยิ่งคิดยิ่งมีความสุข ผมไม่น่าโง่คิดแผนอะไรบ้าบอคอแตกเลย เรื่องง่าย ๆ บางทีก็เหมือนเส้นผมบังภูเขา ถ้าผมจีบเขาดี ๆ และเข้าทางคุณลุงคุณป้าตั้งแต่แรก ผมว่าผมกับน้ำคงได้รักกันไปนานแล้ว





ธารายืนมองขบวนขันหมากจากหน้าต่างชั้นสองของห้องตัวเอง ก็ยกยิ้มน้อยๆ รู้สึกดีใจ ที่เขาเลือกรักคนไม่ผิด พี่ทินไม่ใช่แค่คนที่มีดีแค่ที่ตาเห็น แต่เขาเป็นคนที่แข็งแกร่ง และสามารถจัดการกับปัญหาได้ดีทีเดียว กำลังมองเพลิน ๆ ก็ต้องหันกลับมาเพราะได้ยินเสียงฝีเท้ามายืนอยู่ใกล้ ๆ


“พี่น้ำค่ะ”
“หือ ว่าไงนุช”

“ตกลงนี่มันอะไรกันค่ะ หนูงงไปหมดแล้ว” น้องนุชมองมาที่ผมด้วยสีหน้างุนงง อย่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ผมไม่ได้บอกอะไรกับน้องเลยนี่นา ปลุกกันตั้งแต่เช้าตรู่ ให้ช่างแต่งหน้าทำผม เข้ามาจัดการ พร้อมให้ใส่ชุดสวย น้องถาม ก็บอกแค่ว่าบ้านเราจะมีงาน เลยต้องเตรียมแต่งตัวกันหน่อย

“...อะไรคืออะไรครับ??” ยิ้มขำหน้าน้อง แต่ก็ยังตีหน้าไม่รู้เรื่อง

“ทำไมอยู่ดี ๆ บ้านโน้นเค้าถึงยกขบวนกันมาสู่ขอพี่กับหนูล่ะค่ะ” น้องทำตาโตชี้มือชี้ไม้ไปทางขบวนขันหมากหน้าบ้านผ่านทางหน้าต่าง

“อ้าววิไม่ได้บอกเหรอ?” ผมก็ยังไม่ตอบ เลิ่กคิ้ว เหมือนกำลังฟังเรื่องเหลือเชื่อ

“ฮึ๊ ไม่ค่ะ ก็พี่อนุญาตให้โทรหาได้แค่ครั้งนั้นครั้งเดียว แล้วหลังจากนั้นวิก็ไม่ได้โทรหานุชอีกเลยค่ะ” น้องนุชส่ายหน้าพรึด ก่อนจะยู่ปาก ช่างน่าเอ็นดู

“อื้อ ใช้ได้ รักษาสัญญาดี อย่างนี้ลดโทษให้เร็วหน่อย” ยังไงผมก็รักน้อง เห็นน้องเป็นทุกข์ ผมจะสุขอยู่ได้อย่างไร

“พี่น้ำ พี่น้ำพูดจริง เหรอค่ะ หายโกรธนุชแล้วเหรอค่ะ” น้องยิ้มกว้าง สองมือเขย่าแขนผมอย่างอ้อน ๆ

“....ยัง..” น้องหน้าสลดทันที ตลกดี ได้แกล้งน้อง  “แต่... ก็ไม่มากพอที่พี่จะทนเห็นน้องพี่ นั่งอมทุกข์ทุกวันหรอกนะ” นั่นไง ยิ้มแล้ว

“ฮื้อๆๆ พี่น้ำ หนูรักพี่นะคะ ขอโทษที่ทำอะไรเหมือนหลอกลวงพี่นะคะ” ยิ้มได้แป๊บ ๆ ร้องไห้ซะแล้ว สองมือจับหน้าน้องที่น้ำตาไหลอาบแก้ม หยิบทิชชู่มาซับน้ำตา

“เอ้า ๆๆๆ จะร้องทำไมเนี๊ยะ เดี๋ยวที่แต่งหน้าไว้ก็หลุดหมดหรอก อยากเป็นหมีแพนด้ารึไงคะ”
“ก็ๆๆๆ หนูดีใจนี่น่า”

“ดีใจก็ยิ้มสวย ๆ ให้พี่ดูหน่อยซิคะ คนสวยของพี่” จับหน้าของน้องสาวให้อยู่นิ่ง ๆ ซับน้ำตาเบา ๆ
“พี่น้ำอ่ะ ขอบคุณนะค่ะ” น้องสาวยิ้มให้อย่างน่าเอ็นดู โผเข้ามากอดเหมือนเด็ก ๆ














พิธีการซึ่งจัดเป็นการภายในครอบครัว ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายนั่งคุยกันเบาๆ บนโซฟา คุณพ่อพยายามพูดคุยเพื่อให้บรรยากาศ คลายความตึงเครียด ระหว่างรอฝ่ายเจ้าสาว อย่างใจจดใจจ่อ  ผมและวิมองหน้ากัน ก่อนจะก้มลงกราบเท้าคุณพ่อและคุณแม่ของอีกฝ่าย คุณลุงธารไม่ค่อยจะออกอาการเท่าไหร่ แต่คุณป้าวรรภานี่ซิ….

“นี่พ่อทิน จริง ๆ ป้ายังไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ เธอนี่ช่างร้ายนัก มาล่อลวง มาทำให้ลูกชายป้า กลายเป็นแบบนี้.... ส่วนหนูวิก็ไม่ต้องยิ้มเยาะพี่ชายเราเลย.... เราก็เหมือนกัน ปิดบังมานานกว่าพี่เค้าอีก มันน่าจับมาตีนักเชียว”

คุณ(ว่าที่)แม่ยาย จิกตา ใช้พัดชี้หน้าคาดโทษ แถมยังดุเผื่อไปถึงยัยวิที่เห็นขำที่ผมโดนไปทีแรก จนหุบยิ้มแทบไม่ทัน โธ่คุณ(ว่าที่)แม่ยายครับ ต้องโทษลูกชายคุณแม่ต่างหาก ผมก็อยู่ของผมดีๆ มาได้ตั้งหลายปี ไม่เคยสนใจผู้ชายคนใหนซักคนเลย พอลูกแม่เข้ามา ทำเอาไปไม่ถูกเลย ตื่นก็คิดถึง หลับก็ฝันถึง ถ้าไม่ได้มาแนบกายคงร้อนรนจนอยู่ไม่ได้แน่ นี่ก็ใช้วิธีละมุนละม่อมแล้วนะครับ เป็นคนอื่นจับปล้ำไปแล้ว ไม่เสียเวลาวางแผนให้หลงรักก่อนหรอก(ขอโทษครับ เหมือนจะไม่สำนึก แต่ผมแค่คิดครับ สำนึกผิดแล้วจริง ๆ)
 
“คุณป้าขา วิกราบขอโทษจริง ๆ ค่ะ ตอนนั้นพวกหนูยังเด็ก สติปัญญายังด้อย ทำให้ทำอะไรไปไม่ทันคิด กลัวแต่จะไม่มีใครยอมรับความรักของเรา จึงได้แต่ปิดบังมาตลอด” น้องสาวผม ขยับไปใกล้ ๆ คุณ(ว่าที่)แม่ยาย ก้มกราบที่ตัก ดูท่านก็ไม่ได้ใจร้ายผลักไส แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการยินดีใดๆ

“คุณป้าครับ อย่าโทษน้อง ๆ เลยครับ ผมผิดเองครับ โตกว่าน้อง ๆ แต่ก็ยังทำอะไรไม่รู้จักคิด ทำให้เรื่องราววุ่นวายไปหมด แต่แค่ได้ยินว่าคุณลุงคุณป้ายอมจะยกน้องให้ ผมก็รู้สึกเป็นพระคุณมากแล้วที่ท่านทั้งสองยังเมตตาต่อความรักที่จริงใจของพวกเรา” ดูไม่ได้การ ต้องรีบส่งกำลังเสริม ช่วยน้องอ้อนต่อ เกิดท่านเปลื่ยนใจกลางอากาศ จะแย่เอา

“เฮ้อ คุณวันชัย สั่งสอนลูกกันยังไงเนี๊ยะ ช่างพูดช่างเจรจา ปากหวานทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ......... นี่เห็นแก่ว่าเราคบหาเป็นเพื่อนกันมานานหรอก ไม่งั้นไม่ยอมยกให้ง่าย ๆ หรอกนะ” คุณ(ว่าที่)แม่ยาย โบกพัด ไล่เรา สองพี่น้องที่ป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ แล้วหันไปค้อนพ่อแทน

“โอ๊ย คุณภา แค่นี้ผมกับลูก ๆ ก็ซาบซึ้ง มากแล้วครับ แค่คุณมีน้ำใจให้อภัยกับความไม่รู้สาของพวกเด็ก ๆ  และยอมให้พวกเขารักกันก็ไม่รู้จะกล่าวขอบคุณยังไงดีแล้ว .....แต่มาคิดอีกที มันก็ยังเป็นไปตามที่เราทั้งสองครอบครัวหวังไว้ไม่ใช่เหรอครับ” สุดยอด ครับ พ่อผม ๆ ว่าพวกผมช่างเจรจาแล้ว เจอพ่อผม ขั้นเทพขอบอก

“นั่นซิคุณภา เอาหน่ายังไง ๆ พวกเขาก็รักกันอย่างที่เราอยากให้เป็น ถึงมันจะสลับกันก็เถอะ” คุณ(ว่าที่)พ่อตา เหมือนจะช่วยเพื่อนพูดกล่อมภรรยา แต่ประโยคหลังก็เผลอถอนหายใจ หันมามองหน้าผมและน้องสาว

“ก็เพราะเห็นว่ารักกัน มีความจริงใจ กล้าเข้ามาสู่ขอตรง ๆ นี่แหล่ะถึงยอมยกโทษให้ ถ้ายังทำตัวลักกินขโมยกินแบบเดิม ให้จับได้เองล่ะก็ จะไม่ยอมให้อภัยเลย จะจับแยก แล้วหาคนมาให้แต่งงานด้วยซะให้เข็ด” เอ่อ ฟัง คุณ(ว่าที่)แม่ยายพูดแล้ว หัวใจจะวาย ดีที่เข้ามาสู่ขอตรง ๆ ตามที่น้ำบังคับ ไม่งั้น เรื่องมันต้องยุ่งเหยิงไปกว่านี้ เพราะผมไม่มีทางยอมให้น้ำไปเป็นของคนอื่นแน่

“โธ่ ๆ คุณ เรื่องมันก็แล้วไปแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันดี ฤกษ์ดี อย่าให้มีเรื่องขุ่นข้องหมองใจกันอีกเลย แล้วว่าแต่ใครไปตามน้ำกับนุชหน่อยจะได้ฤกษ์แล้ว” แทบกราบคุณ(ว่าที่)พ่อตา ใจผมฟูจนแทบลอย อยากเห็นหน้าคนน่ารักที่คิดถึงทุกลมหายใจ หลังจากบอกให้ผมมาสู่ขอ น้ำก็ยื่นใบลางาน ทำให้ไม่ได้เจอกันมาซักพักแล้ว โทรไปก็ไม่รับ คิดถึงจนไม่อยากจะรอฤกษ์เลย อยากบุกมาหาแต่คุณพ่อกับน้องวิก็บอกให้ใจเย็น ๆ ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงาม (แต่มีคนบอก น้ำขึ้นให้รีบตัก(ตวง))










คนไปตามหายไปซักพัก ก็กลับเข้ามาพร้อมกับน้องนุช ที่อยู่ในชุดไทยจักรีสีทอง เกล้าผม เรียบหรูดูสวยสง่า ยัยวิมองตาค้าง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ น้องเดินมานั่งอีกด้านพวกเรา กราบเท้าพวกคุณพ่อคุณแม่ อย่างอ่อนหวาน หันมายิ้มอาย ๆ ให้ฝั่งเรา......... แต่ดูเหมือนมีอะไรผิดปกติ

หัวข้อ: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 44 ลวงแผนรัก กับดักบ่วง (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 10-10-2014 22:02:26

จบแล้ว ๆ เย้  :m4: กว่าจะจบ ไม่เคยคิดว่าการเขียนนิยายซักเรื่องมันจะเหนื่อยขนาดนี้ เคยแต่อ่านของนักเขียนคนอื่น
สนุกมาก นึกว่าเค้าเก่งจังคงเหมือนมีสคลิปในหัว เขียนเรื่องราวได้เป็นฉาก ๆ แต่พอมาเขียนเอง ซึ้งเลย มันไม่ง่ายเลย
ขอบคุณนักเขียนท่านอื่น ๆ ที่เคยได้อ่านมา เป็นแรงบันดาลใจให้ลุกขึ้นมาเขียนบ้าง ถึงจะยังอ่อนด้อยประสบการณ์
แต่ก็จะพยายามปรับปรุงจ้า แล้วอย่าลืมติดตามเรื่องใหม่ด้วยนะ
Love Pill http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43868.0#lastPost (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43868.0#lastPost)

****************************************************************

(http://www.atsiam.com/upload/article/43/8b1d0634_27cc_af6c_8ef2_34a392fe758e.JPG)

แผนที่ 44 ลวงแผนรัก กับดักบ่วง (จบ)



“อ้าว แล้วน้ำล่ะครับ?” ผมที่มองน้องสองคนจับมือกัน ก็หันไปที่ประตูทางเข้า ก็ไม่เห็นร่างคนที่คิดถึงเลย ตอนแรกคิดว่าน้ำคงตามออกมาทีหลัง แต่นี่ก็ล่วงเลยมาซักพักแล้ว ยังไม่เห็นออกมาเลย

“เอ่อ นั่นซิ แล้วใครไปตามน้ำล่ะเนี๊ยะ” ลุงธารเองก็ดูจะแปลกใจที่น้ำยังไม่ปรากฏตัว

ซักพักเด็กรับใช้ในบ้านก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“คุณท่านค่ะ แย่แล้วค่ะ”

“อะไรยัยนิด วิ่งหน้าตื่นตะโกนซะเสียงดัง ไม่มีมารยาทเลย เดี๋ยวใครก็ว่าฉันไม่สั่งสอนเด็กในบ้านหรอก” คุณ(ว่าที่)แม่ยาย หันไปดุเด็กนิด ที่นอกจากจะวิ่งหน้าตื่นเข้ามายังตะโกนโหวกแหวก

“โอ๊ย คุณขา เย็นไม่ได้หรอกคะ”
“เออๆ แล้วมีอะไร ให้ไปตามคุณน้ำ แล้วคุณน้ำล่ะ”

“นั่นแหล่ะคะ ตอนหนูไปตามคุณน้ำบอกว่าให้ออกไปรอข้างนอกก่อน หนูก็รอ”
“พอ ๆ น้ำไม่ต้อง ขอเนื้อเลย” คุณ(ว่าที่)แม่ยาย กรอกตาไปมาอย่างเอือมๆ

“โธ่ ก็เนื้อมันอยู่ตรงนี้แหล่ะค่ะ ซักพักหนูก็รอนานแล้ว เลยเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ หนูเลยเปิดประตูเข้าไป.....” ปากบอกรีบ แต่ก็ยังเบรก ให้ทุกคนถลึงตามอง ว่ามันจะหยุดเล่าทำไม

“แล้ว แล้วยังไง” หลายเสียงถามขึ้นพร้อมกันอย่างเริ่มจะหงุดหงิด

“.....คุณน้ำหายไปค่ะ เหลือแต่จดหมายฉบับนี้” เด็กนิดหน้าเจื่อน ก่อนจะค่อย ๆ ยื่นซองจดหมายสีเหลืองนวลให้คุณลุงธาร

คุณ(ว่าที่)พ่อตารับจดหมายมา และหันมามองหน้าผม “เอา จ่าหน้าถึงพ่อทิน”

ผมที่ยังตามไม่ทัน กับสถานการณ์ มองหน้าคุณ(ว่าที่)พ่อตา ก่อนที่จะยื่นมือไปรับจดหมายมาเปิดอ่านอย่างงง ๆ













พี่ทินครับ

ขอบคุณครับที่ รับผิดชอบ พาผู้ใหญ่มาสู่ขอกันอย่างเป็นทางการ ผมหวังว่าน้องของเราคงมีความสุข ขณะที่พี่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ ผมคงออกจากบ้านไปแล้ว

พี่ไม่ต้องงง ว่าผมให้พี่มาขอแต่ผมไม่อยู่ เพราะผมไม่ได้พูดซักคำว่าให้พี่มาขอผมด้วย ผมยังโกรธอยู่นะครับ พี่ทำให้ผมเสียความรู้สึกมาก เจ็บปวดทรมาน เจียนตาย พี่จะรู้มั๊ย ใจจริงผมอยากจะให้พี่ได้รับรู้ความรู้สึกที่ต้องสูญเสียบ้าง

แต่ผมก็ทำไม่ลง ผมคงจะใจอ่อนเกินไป ครั้นจะให้ยกโทษให้ง่าย ๆ ก็กลัวพี่จะไม่รู้สำนึก ผมไม่รู้จะทำยังไงกับพี่ดี ตอนนี้ผมเลยคิดว่าอยากจะให้เราห่างกันซักพัก บางทีพี่อาจจะระลึกได้ว่าเรื่องราวระหว่างเรามันแค่พี่นึกสนุก อยากลองอะไรใหม่ ๆ และผมเองรักพี่จริงแค่ใหน หรือแค่เพียงหวั่นไหว

อย่าห่วงนะครับ ผมไม่ได้ไปใหนไกล แค่เป็นสถานนี่ที่ผมบอกรักพี่เป็นครั้งแรกเท่านั้น เพราะผมหวังว่าจะเป็นที่ๆ ผมได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองอีกครั้งว่า ผมพูดคำนั้นออกไปด้วยความรู้สึกอย่างไร

สุดท้ายนี้ ผมหวังว่าเมื่อเราพบกันอีกครั้ง เราจะแจ่มชัดในความรู้สึกของตัวเองทั้งคู่ ฝากอวยพรให้พวกน้อง ๆ ด้วยนะครับ

น้ำ






“พี่ทิน เกิดอะไรขึ้น” พี่ทินอ่านจดหมายนิ่ง ก่อนที่จะลุกพรวดพราดออกจากบ้าน บอกแค่ว่าจะรีบไปตามพี่น้ำ เพราะคงยังไปได้ไม่ไกล รีบไปที่รถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความตกใจของทุก ๆ คน  ดีว่าไม่ได้เอาจดหมายไปด้วย ทำให้ทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นุชก็มีท่าทางเป็นห่วง แต่คุณลุงคุณป้า กลับไม่มีท่าที กังวล คาดว่าท่านคงจะรู้ว่าพี่น้ำไปใหน เฮ้อนึกว่าจะจบเรื่องซะที ไม่รู้พี่ทินจะตามพี่น้ำทันมั๊ย จะรู้มั๊ยว่าพี่น้ำจะไปใหน ปวดหัว แต่ยังไงก็ขอให้พี่ทินตามพี่น้ำเจอ และปรับความเข้าใจกันได้ด้วยเถอะ เจ้าพระคู๊นนนนน












ผมขับรถอย่างสบายอารมณ์ ไปเรื่อย ๆ ปิดโทรศัพท์ก่อน ยังไม่ต้องใช้ เปิดเพลงรักเบา ๆ คลอ ฟังไปเรื่อยๆ อากาศดีจริง ๆ วันนี้ แดดไม่ร้อนมาก คาดว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงผมคงถึงที่หมาย 

หวนนึกไปถึงจดหมาย พี่ทินคงได้อ่านแล้ว จะรู้สึกอย่างไร จะทำอย่างไร ผมรักพี่ทิน ดีใจที่พี่เขาให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอทั้งน้องและผม นั่นแสดงว่าพี่เขารักผมจริง ๆ และพร้อมจะประกาศให้ผู้ใหญ่ได้รับรู้  แต่บทลงโทษพี่ยังไม่หมดแค่นี้หรอก............ยกโทษให้ง่าย ๆ พี่ก็ไม่รู้สำนึกซิ ยิ่งเป็นคนมั่นใจตัวเองสูงอยู่ คงคิดแต่ว่า ทุกอย่างควบคุมได้ มาเจอแบบนี้ ผมว่าพี่เขาก็คงได้คิดไม่น้อย

ไม่นานหรอกครับ แค่อาทิตย์เดียวก็กลับแล้ว แต่ก็อดจะหวั่นใจไม่ได้ ถ้าที่พี่เขาทำทุกอย่างเพราะผมบังคับให้พี่เขาทำล่ะ ถ้าพี่เขาหมดรักผมล่ะ หรือถ้ามีใครเข้ามาช่วงที่ผมไม่อยู่ล่ะ .........โอ๊ย เริ่มจะไม่ไหวล่ะ ความคิดด้านมืดเริ่มครอบงำ ไม่เอาๆ ต้องมั่นใจซิ ก็มาถึงขั้นนี้แล้วนี่นา จะมากลับลำตอนนี้เดี๋ยวพี่ทินจะยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่













ก้าวลงจากรถที่ฝากไว้ที่ท่าเรือ ลมทะเลกลิ่นเกลือ พัดมาประทะหน้า มองไปที่ท่าเรือ มาถึงเร็วไปหน่อย คงต้องเดินเล่น ๆ แถวนี้ไปก่อน เดินทอดน่อง ไม่ได้เร่งรีบไปใหน ป่านนี้พี่ทินจะเป็นยังไงบ้างนะ จะโกรธผมมั๊ยที่หนีมาอีกแล้ว ผมบอกพี่ในจดหมายว่าจะมาทบทวนความรู้สึกตัวเอง แต่ไม่ต้องทบทวนหรอก ผมคิดเรื่องนี้มามากพอแล้ว มองไม่เห็นเลยว่า ผมจะหวั่นไหว หรือคิดไปเองว่ารักพี่ทินตรงใหน แทบไม่ต้องคิดเลย ผมรักพี่ทินอย่างที่ไม่เคย รักใครมาก่อน ยอมรับเองยังอายเองเลย แล้วจะให้กล้าบอกรักพี่ทินได้ยังไง ได้แค่คิด และบอกยามพี่ทินหลับเท่านั้นแหล่ะ เคยได้ยินเขา(ใคร) บอกว่า รักใครให้บอกรักบ่อย ๆ เขาจะรักเราเอง ฮะ ๆ ไม่เคยคิดว่าผมจะมีมุมนี้กับเขา

“โอ๊ย”

กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ก็มีเด็กน้อยเดินมาชน จนล้มลง ร้องไห้จ้า
“โอ๋ ๆ ๆ ตัวเล็กเป็นไงบ้าง เจ็บตรงใหนบ้าง” ก้มไปอุ้มตัวน้อยมาโอ๋ ลูกใครเนี๊ยะ ร้องไห้ใหญ่เลย

“คุณแม่อยู่ใหนครับ ไม่ร้องนะไม่ร้อง มาพี่ซื้อขนมให้ แล้วต้องหยุดร้องนะ ชนนิดเดียว ไม่เจ็บนะ
ครับ” หันซ้ายหันขวา มองหาแม่เด็ก คงเป็นลูกชาวประมงแถบนี้

“ถ้าได้ หนม 2 ถุง หนูคงหยุดร้องได้” ตัวน้อยแต่ฉลาดช่างต่อรองขอ 2 ทำให้อดจะยิ้มเอ็นดูไม่ได้ เลยซื้อให้ซะเยอะเลย
“ว๊าย ไอ้หนู ไปกวนอะไรเค้า ขอโทษนะคุณ” แม่เด็กวิ่งมาจากร้านค้า ส่งตัวเล็กพร้อมถุงขนมให้คนแม่ ซึ่ง งงๆ

“แม่ หนมหนู ๆๆๆ” ตัวเล็กงอแงที่แม่ไม่ยื่นมือไปรับถุงขนม
“อ้อ นี่ของน้องครับ ผมไม่ระวังทำน้องเจ็บตัว อันนี้เป็นค่าทำขวัญครับ”

“อุ๋ย คุณ ไม่ต้องหรอก ไม่ต้องบอกก็รู้มันซุ่มซ่าม วิ่งชนเขาไปทั่วแหล่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ รับไว้เถอะครับ ผมอยากซื้อให้น้อง” ยัดเยียดใส่มือคนแม่ ไม่ยอมให้ปฏิเสธ

“ขอบคุณจ๊ะ ขอบคุณพี่เค้ารึยังเราอ่ะ” คนแม่บอกขอบคุณ แล้วหันไปถามตัวน้อย ให้แสดงมารยาท
“ขอบคุณคับ พี่น่ารักจังเลย” ตัวเล็กยกมือไหว้ ลวก ๆ แต่ยิ้มกว้างเห็นฟันหลอ

“ไอ้ลูกคนนี้นี่ ทะเล้นจริง ๆ ไปก่อนนะจ๊ะ” แม่เอ็ดลูกขำ ๆ ก่อนจะบอกลา

สองแม่ลูกเดินจากไปแล้ว แต่รอยยิ้มยังหลงเหลือบนใบหน้าผมอยู่ เด็กน้อยน่ารัก ผมชอบเด็ก ตอนเล็ก ๆ ก็ช่วยคุณแม่เลี้ยงน้องนุช เด็กเล็ก ๆ บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ช่างพูดช่างเจรจา ถ้าวันหนึ่งผมมีลูก.........กับพี่ทิน จะน่ารักขนาดใหน (คิดเองยังอายหน้าแทบไหม้  ฟู่ บ้าจริง ฟุ้งซ่านแล่ะ)

เดินกลับไปที่ท่าเรือ ใกล้เวลาที่เรือจากโรงแรมจะมารับแล้วล่ะ .....ครับ รู้ยังว่าผมจะไปใหน..............ก็โรงแรมที่เคยมาเที่ยวกันกับพี่ทิน พวกน้อง ๆ และก็เมย์ ไงครับ ผมโทรจองในชื่ออื่น พี่ทินไม่มีทางรู้แน่











“เฮ๊ย”
ตกใจกระโดดหลบแทบไม่ทัน จู่ ๆ ก็มีรถฟอร์จูนเนอร์สีดำวิ่งมาปาดหน้า เลยไป ขับรถภาษาอะไร เกิดชนคน บาดเจ็บหรือตายไปใครจะรับผิดชอบ ฟิลม์ติดกระจกดำสนิท ทำให้มองไม่เห็นหน้าคนขับ ว่าจะไม่เอาเรื่อง แต่ก็อยากเห็นหน้าคนขับซักหน่อย จะรีบไปใหนวะ แต่ทันทีที่รถจอดสนิท ประตูก็เปิดออกมาอย่างรวดเร็ว คนขับที่ลงมาทำเอาอ้าปากค้าง





“น้ำ น้ำครับ”
“......พี่ทิน” กว่าจะหายตกใจที่เห็นที่ทิน พี่เขาก็วิ่งเข้ามากอดไว้แน่น
“น้ำครับ อย่าหนีพี่ไปอีกเลย พี่สำนึกผิดทุกอย่างแล้วจริง ๆ กลับไปกับพี่นะ” คนตัวโตพูดรัว แทบไม่หายใจ กอดแน่นไม่ยอมปล่อย

“พี่ทิน ๆ ปล่อยผมก่อนครับ” พยายามแกะมือพี่ทินออก ก็ไม่เป็นผล
“ไม่ พี่ไม่ปล่อย เดี๋ยวก็จะหนีพี่ไปอีก” กว่าจะเจอลุ้นแทบตาย มาที่นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะได้เจอมั๊ย เสี่ยงดวงเอา เหยียบแทบมิดไมล์ ดีไม่เจอพ่อดักตรวจ

“ปล่อย ปล่อยก่อนครับ ไม่หนีไปใหนแล้วพี่” น้องพยายามต่อรองเพื่อให้ผมคลายอ้อมแขน ไม่อยากปล่อยอ่ะ กลัวจะหนีไปอีก

“ยังโกรธพี่อยู่อีกเหรอครับ พี่ขอโทษนะ พี่ยอมรับโทษทุกอย่างเลย แต่ขอร้องอย่าหนีพี่ไปเลยนะครับ คนดี” พี่บ้ารัดแน่น แล้วมาพูดอะไรก็ไม่รู้อยู่ข้างหูอยู่ได้ มันจั๊กกะจี้ ขนลุก

“พี่ทินครับ ปล่อยก่อน คนมองกันเต็มไปหมดแล้ว” น่าอายชะมัด คนมุงกันใหญ่เลย ตั้งแต่ที่รถพี่ทินวิ่งมาอย่างเร็ว แล้วจอดเสียงดังเอี๊ยด แถมวิ่งมากอดผมอีกต่างหาก บอกให้ปล่อยก็ไม่ปล่อย ต่างคนต่างมุงดูซุบซิบกันใหญ่

พี่ทินยอมปล่อยผมแต่ก็ยังจับมือผมไว้แน่น มองไปรอบ ๆ ส่งยิ้มให้บรรดาไทมุง ก่อนจะพูดให้ผมได้อายยิ่งขึ้น

“ขอโทษครับที่รบกวน มาตามง้อเมียครับ”
“เฮ้ย พี่ทิน ไปพูดอะไรอย่างนั้น” ผมอายแทบมุดดินหนี พี่บ้าพูดซะเสียงดัง ผมพยายามแกะมือพี่เขาออกอีกรอบ

“ก็พูดเรื่องจริงนี่นา เมียงอน หนีพี่มา เลยมาตาม...กลับไปกับพี่นะครับคนดี” พี่ทินหันมาส่งสายตาอ้อนวอน ผมเพิ่งจะได้เห็นสภาพพี่ทินชัด ๆ คนหล่อเนี๊ยบ...........................หายไป เหลือแค่ชายหน้าตาดี ที่ผมเผ้ากระเซิง หน้ามัน ปากซีด เสื้อผ้ายับเยิน

“....” ผมอายจนพูดอะไรไม่ออก คนมุงดูเยอะไปหมด พี่บ้าไม่อายบ้างรึไง พูดว่าเมีย ๆๆ อยู่ได้

“ไอ้น้อง ผัวอุตส่ามาตาม ผิดนิดผิดหน่อยก็ให้อภัยเขาเถอะ” ไทมุง 1 ตะโกนออกความเห็น เอ่อพี่ครับ ไม่ต้องเชียร์ก็ได้ครับ ไม่ใช่แข่งบอล

“ใช่ ๆ ผัวหล่อ ขนาดนี้จะไปหาที่ใหนได้” ไทยมุง 2 ป้าคนขายปลา ลุกจากร้านมาร่วมเชียร์ ไม่พอ ขยิบตา ทำปากงับส่งให้พี่ทิน

“ขอบคุณครับพี่ ๆ ป้า ๆ ผมผิดเองแหล่ะครับ ทำให้เค้าเสียใจมาเยอะ เนี๊ยะก็มาง้อให้กลับบ้านไปด้วยกัน” ไม่มีสลดครับ ได้กองเชียร์เพียบ น้องคงอายไม่กล้าพูดอะไรเลย ผมรอจังหวะเผลอจะรีบรวบตัวขึ้นรถ

“ฮ่ะๆๆ ผัวเมีย หนักนิดเบาหน่อย ก็ใจเย็น ๆ กลับไปเคลียร์กันที่บ้านเถอะพี่ชาย” ไทยมุง 3 ยกกำปั้นชูขึ้น เสมือนอยู่ในงานคอนเสริต สนับสนุนให้ครอบครัว สามัคคี

“โอเค ๆ กลับกันเถอะพี่ทิน ไปขึ้นรถเลยไป” ทนอายต่อไปไม่ไหวแล้ว ไอ้พี่ทินบ้า หน้าด้านพูดอะไรไม่อายชาวบ้านเลย ตัองตัดบทยอมขึ้นรถพี่ทิน ไม่อยากอยู่นานให้ได้อายมากกว่านี้ พี่บ้ายังมีหน้าไปยกมือไหว้ และยกมือผมขึ้นมาจูบ จนบรรดาไทมุงเฮกันสนุกสนาน











พี่ทินขับรถออกมาจากท่าเรือ พาผมไปพักที่โรงแรมที่อยู่ริมหาด ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว เมื่อได้ห้องเราก็วางของ ก่อนที่จะพากันไปหาอะไรรองท้อง อิ่มแล้วก็ออกมาเดินเล่น ที่ชายหาด ซึ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น พี่ทินจูงมือผมไม่ยอมห่าง ขนาดเวลากินก็แทบจะคนหนึ่งจับช้อน อีกคนจับส้อม ป้อนกันไป ป้อนกันมา หวานเว่อร์ จนพนักงานโรงแรมมองกันไม่วางตา

“น้ำครับ ยอมกลับไปกับพี่แล้วนะครับ น้อง ๆ โทรมาถามบอกเป็นห่วงมาก คุณพ่อคุณแม่ของเราก็บอกว่าให้พี่พาน้องกลับมาให้ได้ ไม่งั้นจะไม่ยอมยกน้ำให้ ซึ่งอันนี้พี่ยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้” พี่ทินคนเดิมกลับมาแล้ว หลังจากตามผมเจอ พี่เขาดูสีหน้าดีขึ้นมาก สายตาที่อ่อนล้า เริ่มกล้าแข็งขึ้น

“......ผมก็ไม่ได้หนีไปใหนซักหน่อย แค่อยากมาพักผ่อนเอง.... แล้วว่าแต่พี่รู้ได้ไงว่าผมมาที่นี่” น้องบอกเสียงอ้อมแอ้ม แล้วถามอย่างสงสัยว่าผมรู้ได้ไงว่า เขามาที่นี่

“ก็จากในจดหมายของน้ำ บอกว่าจะไปสถานที่ที่บอกรักพี่เป็นครั้งแรก ไงครับ” นั่นเป็นคำบอกใบ้คำเดียวที่ผมจับใจความได้

“เอ๊ะ พี่ไม่ได้หลับเหรอครับ พี่ได้ยินเหรอ” หน้าร้อนผ่าว ไม่คิดว่าในคืนที่คิดว่าพี่ทินหลับไปก่อนแล้ว เขาเผลอตัวสารภาพรักออกไป พี่เขาจะได้ยิน และรับรู้มาตลอดเลยเหรอ

“เปล่า พี่ยังไม่เคยได้ยิน น้ำบอกรักพี่จากปากซักครั้ง แต่พี่เสี่ยงมาที่นี่ก่อน เพราะว่าเราไปกันไม่กี่ที่เอง พี่กะว่าถ้าที่นี่ไม่พบพี่จะไปหาต่อที่ภูเก็ต” ตามนั้นแหล่ะครับ ก็แค่โชคดี ถ้าหาที่นี่ไม่อยู่ ก็ไปต่อที่อื่น ๆ ที่นึกได้ ว่าเคยไป

พี่ทินกุมมือผมทั้งสองมือขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบา ไม่เข้าใจตัวเองทำไมไม่ชินซักที หน้าร้อนผ่าวตลอด

“ไม่ต้องห่างกันเพื่อทบทวนอะไรหรอกครับ พี่มั่นใจว่าพี่รักน้ำตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอแล้วครับ พี่ไม่เคยมองผู้ชายคนใหนมาก่อนเลยนะครับ.... เนี๊ยะ....แค่ห่างกันแป๊บ ๆ พี่ก็ใจจะขาด ยกโทษให้พี่นะครับ พี่สำนึกผิดแล้วจริง ๆ พี่ไม่แก้ตัวใด ๆ ทั้งสิ้น ถ้าน้ำจะลงโทษพี่ พี่ก็จะยอมรับโทษทัณฑ์จากน้อง ไปชั่วชีวิตเลยครับ” พี่ทินเอามือทั้งสองข้างของผมไปแนบที่แก้ม สายตาจริงจังมองตรงมา ไม่เหลือสายตามั่นอกมั่นใจในตัวเอง หรือทำสายตากรุ่มกริ่มอีกต่อไป

“แล้วพี่ไม่รู้เลยหรือครับ ว่าผมเองก็ไม่เคยมองผู้ชายคนใหนมาก่อน ถ้า...ไม่รักพี่ผมคงไม่ยอม...” น้องหน้าขึ้นสีระเรื่อ หลุบสายตา ไม่มองหน้า

“พี่รู้ครับ ภูมิใจจังที่พี่เป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวของน้ำ ดีกันนะ พี่โทรบอกทุกคนที่บ้านแล้ว เขารอเรากลับไปทำพิธีให้เรียบร้อย” รวบมือน้องมาจุมพิตเบา ๆ น้ำยังคงอายหน้าแดง ไม่ยอมสบตา

“ก็บอกแล้วว่า ไม่ได้หนี ไม่ได้หนี แค่มาพักผ่อนเอง จบทริปก็กลับแล้ว ไม่เห็นต้องมาตามเลย” พี่ทินยังคงลวนลามมือของผมอย่างต่อเนื่อง พี่จะกินไปเลยมั๊ยครับถ้าจะจูบ ๆ งับ ๆ ขนาดนั้น

“อยู่ห่างตาพี่ พี่ก็เป็นห่วงนะซิ” พี่ครับ ไม่ต้องทำตัวแบ๊ว น่ารัก แก่แล้ว อายเด็ก พี่จะทำปากแบะ ๆ ทำไม

“ห่วงทำไม ไม่ใช่เด็ก ๆ ซักหน่อย” น้องทำปากยื่น น่ารัก

“ครับ พี่เคยเห็นแล้ว ไม่ใช่เด็กแล้ว” พูดไม่พูดเปล่า ยื่นหน้ามาใกล้ กระซิบเสียงพร่าข้างหู
“ทะลึ่งล่ะพี่” คนน่ารักว่ากลับมา ยกมือมายันหน้า ผละตัวออกมาเดินหนีไปอีกทาง

น้องคงเขินมาก เลยเดินขากับมือไปพร้อม ๆ กัน ดูน่ารักดี ผมรีบตามไป รวบตัวนุ่มหอม สวมกอดน้องไว้อย่างรักใคร่ น้ำเองตอนแรกก็ขัดขืน ดันผมออก แต่สุดท้ายก็ถอนหายใจ ก่อนจะกอดผมตอบ

“แต่งงานกันนะครับ เรือนหอของเรารอเจ้าของมันไปใช้บริการอยู่นะครับ” พี่ทินกอดไม่ปล่อย จนอ่อนใจ ก็ไม่ใช่อะไร ไม่ได้เล่นตัว ก็แค่เขินอ่ะ จริง ๆ ก็คิดถึงพี่เขามาก ห่างกันมาก็นานพอสมควร คิดถึงอ้อมกอดอบอุ่น คิดถึงทุก ๆ สัมผัส แต่ให้ตายก็ไม่บอกหรอก

“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ” น้องยอมกอดผมกลับ แค่นี้ก็มั่นใจว่าผมได้น้องกลับมาแล้วจริง ๆ แต่ก็ยังพูดให้ผมใจแป๊ว

“ไม่ปฏิเสธใช่มั๊ยครับ” ตบมุกตลก กันไว้ก่อน
“ขี้ตู่” น้องเงยหน้ามาต่อว่า เลยสบโอกาส ฉกจูบเบา ๆ งับปากบนล่าง สลับกัน ให้คนน่ารัก ที่ตอนแรกพยายามจะหลบ หันมาตอบรับรสสัมผัส จากเบา ๆ ก็เร่งระดับให้ร้อนแรงขึ้น บดเบียดจน ร่างบางระทวย





“รักนะครับ น้ำ รัก รักที่สุด” ริมฝีปากยังคลอเคลีย พร่ำบอกรัก
“..ผมก็รักพี่ครับ.... พี่ทิน” ได้ยินคำรักเต็ม ๆ จากริมฝีปากหวานฉ่ำ ยิ่งอิ่มอกอิ่มใจ หัวใจพองฟู








ถ้าเป็นในหนัง ตอนนี้กล้องคงแพนไปถ่ายในมุมสูง เห็นพระเอกนางเอกกอดกัน และมีคำว่าจบบริบูรณ์










แต่นี่ชีวิตจริงครับ ตั้งแต่วันนี้เราทั้งคู่ยังต้องดูแลและรักษาความรักของเราให้เจริญงอกงาม และอยู่ได้ตลอดรอดฝั่งให้ได้ ผมที่กอดน้องแน่น สูดกลิ่นกายที่แสนจะรักใคร่ อยากหัวเราะตัวเองจริง ๆ วางแผนลวงสารพัด เพื่อให้น้องตกบ่วงรักผม แต่ตอนนี้กลายเป็นผมเองที่ตกบ่วงที่ตัวเองลวงเอาไว้ จนหาทางขึ้นไม่ได้ ถ้าน้องไม่ให้อภัยผม ไม่รับรักผม ผมคงถูกบ่วงตัวเองรัดคอจนหายใจไม่ออกแน่ ผมจะรักษาความรักของเราเป็นอย่างดี ในสมกับความเหนื่อยยากกว่าที่เราจะได้อยู่คู่กัน น้ำครับพี่จะทำให้น้องรักพี่จนถอนตัวไม่ขึ้นเลย พี่สัญญา หึๆ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 44 ลวงแผนรัก กับดักบ่วง (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 22-10-2014 21:17:02

ว่าจะมีตอนพิเศษ แต่ไม่รู้จะมีใครอยากอ่านมั๊ยอ่ะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 44 ลวงแผนรัก กับดักบ่วง (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 06-11-2014 21:53:57

สุดท้ายแล้วก็คงไม่มีใครอยากรู้ว่าเรื่องราวในเวลาต่อมา  :hao5:
พวกพี่ทิน น้องน้ำ และ วิกับนุช เป็นอย่างไรกันต่อ
เฮ้อ ถ้าไม่มีใครตอบซักคนสิ้นปีนี้คงส่งไปอยู่ห้องนิยายจบแล้ว

 :กอด1: สุดท้าย สุขขีวันลอยกระทงทุก ๆ คนจ้า
ร่วมอธิฐานให้แม่น้ำลำคลอง ทะเล กลับมาแข็งแรง สดใสเหมือนในอดีตนะคะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - แผนที่ 44 ลวงแผนรัก กับดักบ่วง (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kor.korn ที่ 08-11-2014 22:28:19

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ ครับ :o8:

ดูสดใสดี ปกติผมมาทางสายดราม่า บังเอิญผ่านมาเจอเลยลองเข้ามาอ่านดู เพิ่งอ่านจบเมื่อคืนเอง :)

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 13-11-2014 01:45:53

ขอบคุณ ที่ยังมีคนคอมเม้นต์ให้ ดีใจคะที่ชมว่านิยายเรื่องนี้น่ารักคะ  :กอด1:
เรื่องนี้ตั้งใจอยุ่แล้วให้ น่ารัก ใส ๆ เบา ๆ
นี่เป็นของตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นเรื่องราวหลังจากนั้นอีกหลายปี
มาเอาใจช่วยพวกพี่ทิน น้องน้ำ วิ และนุช กันดีกว่า
จบแล้วจริง ๆ ขอบคุณทุก ๆ คนที่ติดตามคะ   :L1:

***************************************



ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา


คุณเคยตกหลุมรักมั๊ยครับ?


แล้วคุณเคยตกหลุมรักคน ๆ เดียว......ทุกวันมั๊ยครับ?


เมื่อก่อนผมไม่เคยเชื่อเรื่องรักแรกพบอะไรมุ้งมิ้งนี่หรอกครับ

จนได้มาเจอกับคน ๆ นี้

คนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่เคียงข้างผม ด้วยความอ่อนเพลีย จากสมรภูมิรัก เมื่อคืน ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ความหอมหวานจากร่างกายคน ๆ นี้ ไม่เคยจางหาย รักน้องเสมอนะครับ น้ำ

จะก้มลงจูบอรุณสวัสดิ์ น้อง ก็ต้องชะงัก เพราะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างตกใส่หลัง ไม่เสียเวลาสงสัย ก็มีเสียงจากด้านหลังตามมา



“พ่อทิน พ่อน้ำ ตื่น ได้แล้ว ๆ ๆๆ ๆๆ”

“พวกตัวป่วนมากวนทำไมแต่เช้าเนี๊ยะ” หัวเราะร่วนก่อนที่จะคว้าตัวแสบ ตัวป่วนทั้ง 2 ที่กลิ้ง ๆ อยู่บนหลังผม มากอดฟัดอย่างหมั่นเขี้ยว

“ฮ่าๆๆๆ พ่อทิน ไม่เอา ไม่เล่นแล้วจั๊กกะจี้” เด็กชายดันตัวมุดหนีออกมายืนข้างเตียงฝั่งของน้ำ

“พ่อน้ำขา ตื่นเถอะค่ะ เดี๋ยวพวกคุณตา กะคุณปู่ คุณย่า จะมาแล้ว” เด็กหญิงซึ่งตัวเล็กกว่ามากลุกไปทับบนตัวของน้ำและเขย่า ๆ จนน้ำงัวเงีย ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา ผมเผลอมอง แพขนตางามงอนขยับไหว เหมือนผีเสื้อกระพือปีก อย่างหลงใหล ไม่เคยหาเหตุผลได้เลยว่าผมหลงรักน้องที่ตรงไหน เพราะไม่ว่าตรงไหนของน้องผมก็ทำผมตกหลุมรักไปซะทุกที่

“ตื่นแล้วครับ นางฟ้าตัวน้อยของพ่อ มาให้พ่อจุ๊บก่อนเร้ว” น้ำขยับลุกขึ้น พลางสอดมือรับตัวน้อยผมยาวมัดแกละ มาหอมแก้มซ้ายขวา ให้เจ้าตัวหัวเราะร่วน

“ไม่ยอมอ่ะ ๆ พ่อน้ำ จุ๊บโน้ตด้วยๆ” ตัวแสบยืนด้านหลังโถมตัวเข้ามาหาน้ำบ้าง พร้อมทั้งจู๋ปากมาแต่ไกล

“พอเลย ไอ้แสบ คนนี้ของพ่อ พ่อจุ๊บได้คนเดียว” เอามือขวาดันปากจู๋ไอ้ตัวตีจนหงายหลัง แล้วคว้าตัวคนน่ารัก ที่กอดเจ้าหญิงน้อยไว้มากอดไว้ทั้งสองคน

“ไรอ่ะ ๆ ทียัยนัต ยังได้จุ๊บเลย” ตัวแสบโวยวายหน้ามู่ทู่

“ก็น้องเค้าเป็นลูกพ่อน้ำนี่ครับ แต่หนูอ่ะ ลูกพ่อ มาพ่อจุ๊บให้ มาม๊ะ” ผมคว้าตัวเจ้าตัวแสบมา ทำท่าจะจุ๊บ

“ไม่เอา ๆ ไม่อยากจุ๊บกับพ่อทิน คางสาก ๆ เจ็บ จาจุ๊บพ่อน้ำนี่นา” ไอ้ตัวดี ทำหน้ายี้ แถมยังดิ้นโวยวาย จนน้ำที่ขำจนหน้าแดง โน้มตัวเข้าไปหอมแก้มเจ้าตัวดี ให้ยิ้มแก้มแทบปริ ดีนะว่าเป็นแค่เด็ก และเป็นลูกของพ่อ ไม่งั้นพ่อถีบกระเด็นล่ะ มาก้อร่อก้อติกเมียพ่อเนี๊ยะ

“อุ๊ย พ่อทินคะ นัตบอกแล้วว่าให้กางมุ้งนอนก็ไม่เชื่อ”
“หือ ทำไมต้องกางละคะ”

“ก็ดูซิคะ ยุงกัดพ่อน้ำเต็มคอเลย แถวหน้าอกด้วย แดงไปหมดเลย ทำไมพ่อน้ำโดนกัดอยู่คนเดียวล่ะคะ พ่อทินไม่เห็นโดนเลย” จากความเป็นห่วงของนางฟ้าตัวน้อย ยังผลให้น้องน้ำ หน้าแดงแป๊ด รีบ ๆ เอามือกุมเสื้อขึ้นปกปิดร่องรอย จากสนามรักเมื่อคืน

“ก็เพราะพ่อน้ำของหนูหอมน่ากินไงคะ....อุ๊บ ตีพี่ทำไมเนี๊ยะ ฮ่าๆๆ” พี่บ้านี่ โกหกลูกไม่พอ ยังทำสายตาโลมเลียต่อหน้าลูกอีก หมั่นใส้ เลยดึงหมอนฟาดหน้าไปที ให้คนถูกตี แต่ไม่มีสำนึกหัวเราะร่า


“ไป ๆ ออกไปก่อนเลย ไปช่วยพวกแม่ ๆ เค้าก่อนไป พ่อ ๆ ขออาบน้ำก่อนเดี๋ยวตามไปครับ” ลุกขึ้นยืนได้ก็คว้าตัว สองตัวป่วน เอาไปไว้หน้าประตู แล้วปิดประตูตามหลัง ไม่วายได้ยินเสียงทุบประตู และเสียงบ่น งึมงำ ๆ หน้าประตู แต่ใครสนล่ะ

“พี่ทินครับ ให้พวกลูก  ๆ อยู่ก่อนก็ได้นี่นา ดูซิยังทุบประตูไม่หยุดอยู่เลย”
“ช่างเถอะ เดี๋ยวเหนื่อย ก็หยุดเองแหล่ะ  เมื่อคืนพี่ลืมล็อกห้องนะซิ เลยเข้ามาก่อกวนเราได้ตั้งแต่เช้า”

“แก่แล้วก็ขี้ลืมอย่างนี้แหล่ะ”
“หยาบคาย มาว่าพี่แก่ได้ยังไงครับน้ำ”

“จะ 40 แล้วไม่เรียกแก่เรียกไรอ่ะพี่ทิน”
“โกรธนะแค่ 38 เอง ฮึ่ม ต้องโดนทำโทษ มานี่เลยมา จะได้รู้ฤทธิ์คนไม่แก่ซะบ้าง” โหย มีน้ำโห ปรามาสพี่ว่าแก่ได้ไงน้องน้ำ สงสัยเมื่อคืนยังมีข้อกังขา งั้นเดี๋ยวพี่จัดให้อีกชุดตอนเช้าท่าจะดี

“นี่แนะ ทะลึ่งล่ะพี่ทิน อย่ามัวแต่เล่น ไป ๆ อาบน้ำเลย พวกคุณพ่อคุณแม่ จะมาถึงแล้ว” น้องหน้าขึ้นสีระเรื่อ น่ารักจริงคนนี้ ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว ไม่รู้จะมาเขินอะไรอีก พอผมไม่ปล่อย ก็แก้เขินด้วยการทำร้ายร่างกายผม ยอมให้คนเดียวนะขอบอก

“อาบด้วยกัน”
“ไม่เอา อย่าเล่น”

“ไม่ได้เล่น อาบ(เอา)จริง”
“เชื่อพี่ก็บ้าแล้วครับ เข้าไปก่อนเลยเร็ว ๆ ผมจะเก็บห้องก่อนครับ” พี่บ้า ทะลึ่งไม่เคยเปลี่ยน อาบพร้อมพี่ก็ไม่จบแค่อาบน้ำนะซิครับ รีบ ๆ ดันหลังพี่ทินให้เข้าห้องน้ำอย่างไว พี่ทินหัวเราะร่วน


เอ่อ.....พอหันมาดูสภาพห้อง...........เมื่อวานก่อนนอนมันยังเรียบร้อยดีอยู่เลยนี่นา แล้วตอนนี้ มันอะไรกัน เสื้อไปทาง กางเกงไปทาง หมอนบางใบกระจัดกระจายอยู่ตามพื้น ที่นอนยับยู่ยี่ รู้สึกหน้าร้อนผ่าว จากสภาพห้อง ทำให้นึกถึงค่ำคืนอันเร่าร้อน ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี พี่ทินยังคงความร้อนแรงอย่างไม่มีตก พี่บ้า ไม่คิดถึงสังขารบ้าง วันก่อนยังบ่นปวดเอวอยู่เลย ทีเมื่อคืนล่ะไม่มียั้ง อย่ามาบ่นปวดนั่นปวดนี่ให้ได้ยินนะ จะซ้ำให้ลุกไม่ขึ้นเลย พี่บ้า












“คุณตา คุณยาย คุณปู่ ครับ” / “คุณปู่ คุณย่า คุณตา ขา”
ทันทีที่รถสองคันวิ่งเข้ามาจอดในบริเวณ สวนภายในบ้าน ผู้อาวุโสทั้งสามลงมาจากรถ ยังไม่ทันเรียบร้อยดี เจ้าตัวป่วนก็วิ่งเข้าไปหา เหมือนลูกหมาลูกแมว ดูวุ่นวายไปหมด

“ไหน ๆ โน้ต กับ นัต มาให้ยายย่ากอดหน่อยลูก มามะ ยายย่ามีขนมมาฝากเพียบเลยนะ” คุณแม่ผมวางของได้ก็รวบพวกเจ้าตัวดีเข้าไปกอด ฟัดแก้มซ้าย ขวา คนละหลายที อย่างหมั่นเขี้ยว พวกเด็ก ๆ ก็หอมแก้ม ท่านอย่างเอาใจ รู้งานมากลูก ๆ พ่อ อ้อนเข้าไว้ ยายย่าจะได้เอ็นดู

“เอ้า เด็ก ๆ พาคุณยายย่า คุณตาปู่ ไปนั่งที่ซุ้มก่อนไป เดี๋ยวแม่ยกขนมออกไปวางให้.....วิ หยิบ จานกับช้อนที่ในครัวให้นุชหน่อยซิค่ะ”

“ได้จ้า แม่ครัวใหญ่ ...เออ พี่น้ำ มาช่วยวิยกลังน้ำแข็ง ไปวางที่ซุ้มหน่อยซิค่ะ”

“ไม่ต้อง ๆ น้ำ พี่ยกเอง น้ำไปดูพวกเด็ก ๆ กับพวกคุณพ่อคุณแม่เถอะครับ”

“หมั่นไส้ แค่นั้นพี่น้ำยกได้ล่ะหน่าพี่ทิน”

“พูดมากหน่า เมียพี่ พี่ห่วง”

“พี่ทิน พูดอะไรครับ ไม่อายน้องวิบ้าง”

“อายทำไม ยัยวิมันเห็นจนชินแล้วเนอะ”

“ค่า ชิน แล้ว ค่ะ คิกๆๆๆ”

ดูวุ่นวายกันดีนะครับ แต่เราก็มีชีวิตครอบครัว เหมือนคนทั่วไป และมีความสุขกันมาก ในเรือนหอหลังนั้นที่ผม สร้างขึ้นมา เพื่อเราทั้ง 4 คน ในที่สุดมันก็ได้ต้อนรับเจ้าของของมัน








ผมว่าได้ฤกษ์อธิบายความสัมพันธ์ ของครอบครัวเราแล้วล่ะครับ ผมว่าหลายคนคงสงสัยว่าเด็กสองคนเป็นเด็กที่พวกผมของมาเลี้ยงหรือมาจากใหน?





เฉลยครับ ทั้งโน้ต และนัต เป็นลูกของพวกเราจริง ๆ ครับ

ผมเคยต้องคิดหนัก ตอนที่ต้องโกหกทุกคนเรื่องของเราทั้ง 4 คน เพราะหลังจากแต่งงานกัน สิ่งที่จะตามมาก็คือลูก ในเมื่อผมกับน้ำ วิกับนุช คู่กันแล้วคงไม่มีทางมีลูกได้แน่ แต่ไม่ใช่ว่าจะมีไม่ได้ เพราะวิทยาการทางการแพทย์สมัยนี้ การจะมีลูกไม่ใช่เรื่องยาก ด้วยน้ำเชื้อจากผมรวมกับไข่ของน้องนุช เราก็ได้ผลมาเป็นเจ้าโน้ต และจากน้ำเชื้อของน้ำบวกไข่ของยัยวิ ผลคืนนางฟ้าตัวน้อย น้องนัต ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะตอนแรก ยัยวิไม่ยอมท่าเดียว ถ้าไม่ได้ไอ้ท่าทางกระตือรือร้นของน้องนุช และสายตาเป็นประกายวิงวอน พร้อมทั้งคำพูดว่า

“วิ มามีลูกกันเถอะ นุชอยากมีลูก แต่ก็อดจะกังวลไม่ได้ แต่ถ้าวิ ท้องเป็นเพื่อนนุช เราจะได้มีลูก ๆ ของเราพร้อม ๆ กัน มันคงเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดเลย ว่ามั๊ยค่ะ”

เล่นเอายัยวิ ปากสั่น ยอมรับปากทั้ง ๆ ที่หน้าซีด เหงื่อตก “กะ ก็ ก็ได้ จ้า ทะ ท้องก็ท้อง”

ของคู่ผม ครั้งแรกก็ได้ผล แต่คู่น้ำ ครั้งที่ สามจึงสำเร็จ เก้าเดือนต่อมา เด็กชาย วาทิส สุวรรณนิวัฒน์ น้องโน้ต ก็ถือกำเนิดขึ้น และผ่านไปอีกหลายเดือน เด็กหญิง วิธาดา สิทธสุทธิพงศ์ น้องนัต ก็ตามมาในปีเดียวกัน

พวกคุณพ่อคุณแม่ ดีใจกันยกใหญ่ จัดงานรับขวัญหลานอย่างเอิกเกริก แถมยังจะไม่ยอมให้พากันมาอยู่ที่เรือนหอ บอกว่าอยู่ไกลไม่สะดวก ยื้อกันอยู่นาน สุดท้ายก็ต้องยอม แต่พวกท่านก็มาดูหลานแทบจะทุกวันที่ว่าง จนตอนนี้ผมเสนอให้ท่านมาอยู่กับเราซะด้วยกัน ท่านก็บอกว่าขอเคียร์เรื่องต่าง ๆ ก่อน กว่าจะได้ฤกษ์ก็หลายปี นี่ก็กำลังสร้างบ้านให้ท่านอยู่ คาดว่าคงอีกไม่กี่เดือนคงเสร็จสมบูรณ์

ความสัมพันธ์ของเราทั้ง 4 มีแค่คนภายใน และที่สนิทชิดเชื้อกันเท่านั้นที่ทราบความจริง ส่วนคนภายนอก ก็จะมองว่าเราเป็นคู่เขย คู่สะใภ้ ที่รักใคร่กลมเกลียวกันดี ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด

“คิดอะไรอยู่ครับพี่ทิน” มัวแต่คิดจนเพลิน น้องเดินเข้ามาแตะเอวผมเบา ๆ
“...เปล่าครับ พี่...แค่มีความสุข แล้วน้ำล่ะครับ มีความสุขมั๊ย” ผมยกแขนโอบบ่าน้องไว้ ก้มลงหอมแก้มอย่างรักใคร่

“ครับพี่ ผมมีความสุขมาก ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ” น้องยิ้มหวาน ก่อนจะตอบให้ผมชื่นใจ แล้วซบหัวกับอกผมให้รู้สึกอบอุ่นไปถึงหัวใจ








“แฮ่มๆๆๆ คู่นั้นนะไม่ต้องมาโชว์หวานอะไรแถวนี้ ไม่อายลูกเต้าบ้างเลย ..เอ่อ ตาน้ำ พาหลานแม่ไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่เลย แม่จะพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวสวนสนุก” คุณแม่ยาย มาจากไหนไม่รู้ พูดเบรก ซะน้ำเขิน รีบผละจากอกผมแทบไม่ทัน

“อ้าว ใหนว่าเราจะไปอัมพวาไงครับ”

“ไม่ไปแล้วล่ะ พวกเด็ก ๆ อยากไปสวนสนุกนี่นา”
“คุณแม่ไม่เห็นต้องตามใจพวกเด็ก ๆ เลยครับ”

“เอาหน่า แม่ก็ไม่ได้ไปเที่ยวสวนสนุกนานแล้ว”
“สรุป...ตามใจหลานว่างั้น”

“ตามนั้นแหล่ะ ไป ๆ พวกเด็ก ๆ เร็ว ๆ นะ จะได้มีเวลาเล่นนาน ๆ”
“คร๊าบบบบ ค่ะ”

“เอ่อ พ่อทินมาทางนี้หน่อย แม่อยากคุยเรื่องโครงการ ที่เธอเสนออาทิตย์ที่แล้ว”
“อ้อ ครับ”



ผมที่ต้อนเด็ก ๆ ไปอาบน้ำหันมามอง คุณแม่ผม กับพี่ทินผู้ชายที่ผมรัก ตอนนี้ต้องบอกว่าขึ้นแท่นเป็นลูกเขยคนโปรดไปแล้วครับ

ตอนแรกคุณแม่ก็ไม่เชิงจะพอใจที่ผมกับพี่ทินรักกันหรอกครับ แต่ก็ต้องขอบคุณพี่ทินที่อดทน แสดงความจริงใจ และแสดงความสามารถในการบริหาร จนถูกอกถูกใจนายแม่เข้าอย่างจัง เดี๋ยวนี้ ไม่เรียกผมคุยแล้ว เรียกหาแต่พี่ทินตลอด ถึงผมจะเป็นผู้ช่วยพี่ทิน แต่ผมเป็นลูกชายคุณแม่นะครับ (แอบงอน  นิดนึง)
 
“พี่น้ำเดี๋ยวนุชพาไปเองคะ”
“ขอบคุณจ๊ะนุช แล้ว วิล่ะครับ”

“โดนพวกคุณพ่อลากไปขี่ม้าแล้วล่ะคะ”

“ฮ่าๆๆ แล้วนุชเป็นไงบ้างกับการเป็นอาจารย์สอนหนังสือ”
“โอ๊ย ปวดหัวคะ เด็กมัธยมสมัยนี้ ร้ายเหลือเกิน”
“แล้วน้องวิ ไม่ห่วงแย่หรือ เห็นว่ามีเด็กมาจีบนุชด้วยนี่”
“ข่าวไวนะค่ะ วิมาฟ้องละซิ”
“แล้ว ยังไง?”

“ไม่แล้วยังไงหรอกค่ะ ก็วินะซิลากพี่ทินไปยืนขู่ลูกศิษย์นุช อายแทบแย่”
“ฮ่าๆ  แต่ก็ได้ผลไม่ใช่เหรอ”
“ค่า พริบตาเดียว มีข่าวลือ ว่าคุณครู วารี มีสามีเป็น นักเลงโต กว่าจะแก้ความเข้าใจผิดได้ก็เหนื่อยมาก”

“งั้นฝากพวกเด็ก ๆ เลยแล้วกัน พี่ไปดูคุณแม่กับพี่ทินก่อนนะ”
“ค่ะ”

ต้อนพวกเด็ก ๆ ให้ไปอาบน้ำ กันแบบจับปูใส่กระด้ง หันไปมองพี่น้ำเดินไปทางซุ้มซึ่งคุณแม่กับพี่ทินกำลังคุยงานกันอยู่ ตอนนี้บริษัทเราก็ดำเนินงานร่วมกัน โดยมีพี่ทินเป็นกรรมการใหญ่ และพี่น้ำเป็นกรรมการ ช่วยงานพี่ทินอยู่ ตอนแรกพี่ทั้งสองต้องพิสูจน์ฝีมือให้ผู้ถือหุ้นยอมรับ กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ พี่ทั้งสองคนก็ทำงานกันหนักมาก ยิ่งตอนนี้ยิ่งเป็นที่ยอมรับของทุกฝ่าย ยิ่งต้องทำงานหนักมากขึ้น จนอดจะเป็นห่วงไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะหนักขนาดไหน ถ้าพี่เขาอยู่คู่กัน นุชว่าทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดีแน่

ส่วนวิก็ทำงานราชการ กระทรวงต่างประเทศ งานก็ไปได้สวย ตอนนี้ก็กำลังจะได้รับการโปรโมทเป็นหัวหน้าฝ่าย แต่เจ้าตัวบอกว่าจะไม่รับ เพราะชอบงานลุย ๆ มากกว่ามานั่งเฝ้าโต๊ะ

ตั้งแต่ที่เริ่มรักกับวิ ไม่เคยคิดเคยฝันเลย ว่าเราทั้งคู่จะมาได้ถึงจุดนี้ ถ้าไม่ได้พี่ทิน พี่น้ำ ลำพังตัวพวกเราคงจะหลบ ๆ ซ่อน ๆ รักกันต่อไป ตอนนี้มีความสุขมาก

“โอ๊ย เหนื่อยอ่ะ นุช ขอน้ำเย็น ๆ หน่อยซิ”
“อ้าวพวกคุณพ่อล่ะ?”

“อึดกันน่าดู ยังขี่ม้าไม่เลิกเลย นี่ยอมแพ้กลับมาก่อน ร้อน”

“เอานี่น้ำจ้ะ”
“ขอบคุณนะ ที่รัก”
“แม่จ๋าเสร็จแล้ว ๆ”

“ใหนมาให้แม่นุช ดมหน่อย อือหอมจัง พร้อมไปตะลุยแล้วใช่มั๊ย”
“แม่ ๆ ไปด้วยกันนะ”

“จ้า ไป ๆ คุณยายย่ารอแล้ว”

ภาพครอบครัวเรา ทำให้รู้สึกอบอุ่นใจ อยากให้ความสุขอย่างนี้อยู่กับเราตลอดไป แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดอยากให้คนที่เรารักมีความสุข ยิ่งเป็นความสุขที่เราร่วมกันสร้างแล้ว ยิ่งสุขสุดๆ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 07-12-2014 23:10:38

Happy family กันสุดๆ

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก   :impress2:

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-12-2014 18:41:33

เรื่องน่ารักดี
ไม่โกรธพี่ทินเลย  สงสัยเรามาโซ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: oiruop ที่ 10-01-2015 15:37:28

สนุกดีนะ

 :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 11-01-2015 11:46:21

 :กอด1: ขอบคุณที่ชมคะ เรื่องนี้ตั้งใจให้น่ารัก ใส ๆ อยู่แล้วคะ ยังไงก็ฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 16-02-2015 19:52:41

 :pig4:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 13-07-2015 00:11:00

เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกกค่ะ!!!!! :L1:
ถึงแม้พี่ทินจะเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการไปสักหน่อย(ก้ไม่หน่อยล่ะม้างงงง5555) แต่ก็น่ารักมากค่ะที่ยอมทำทุกอย่างเรื่องความรัก
ยิ่งน้องน้ำนี่แบบว่า......แอร๊ยยยยยยย :oni2: :oni2: ถ้าเราเป็นพี่ทินเราก้ทำ!!!! :m1:
ในสถานะการแบบนั้นเราว่าเราเข้าใจพี่ทินน้าาาา
คู่น้องๆนี่ก้รักกันได้มุ้งมิ้งมากกกกก  :กอด1: :angellaugh2:
 
สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณคนเขียนค่ะที่ได้เขียนเรื่องราวน่ารักๆมากให้ได้อ่านได้ติดตาม :pig4: :yeb:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 14-07-2015 02:44:42

รวดเดียวจบเลย หมั่นไส้พี่ทินมากกกกก ตอนพิเศษน่ารักดีค่ะ

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 01-08-2015 00:57:14

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ  :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 02-02-2016 14:51:27

ขอบคุณครับ สนุกมากเลย วาทินโคตรเจ้าเล่ห์

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: limpingping ที่ 03-02-2016 21:19:23

โหย มีคนว่าผมเจ้าเล่ห์ด้วย 5555  :z1: ออกตัวก่อนครับ อย่างผมเขาเรียก ใส ๆ  o18 ได้ใจน้องน้ำไปเลย

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 12-04-2018 09:36:18

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 17-04-2020 00:13:09

 :pig4:

หัวข้อ: Re: แผนลวง บ่วงรัก - ตอนพิเศษ เรื่องราวในเวลาต่อมา (จบสนิท ย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 15-03-2024 18:55:43

ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)


ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)


ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)