ไม่ว่าจะอ่านกี่รอบสำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้ ก็ยังประทับใจในความรัก ที่พวกเขามีให้กัน
ความรักไม่มีถูกหรือผิด มีแต่ใช่หรือไม่ใช่ก็เท่านั้นคนเราสร้างกฎเกณฑ์ขึ้นมาเพื่อทำให้เราอยู่ในสังคมอย่างดี แต่บางครั้งกฎเกณฑ์ต่างๆก็ไม่สามารถอธิบายบางเรื่องราวได้
แม้เราจะฝืนที่จะเดินตามที่คนอื่นเห็นเหมาะสมว่าดี
แต่ใจเรากลับต้องทนทุกข์ นั่นหรือคือหนทางที่ถูกต้อง
เมื่อคนสองคนรักกัน มีอะไรก็หันหน้าเข้าคุยกันนะครับ
อย่าให้คนอื่นมากำหนดชะตะคุณสองคนเลย นอกจากจะทำร้ายตัวคุณสองคนแล้ว
สุดท้ายมันก็จะย้อนกลับมาทำลายทุกๆคน
*****************************************************************************************************************
กุมภาพันธ์ ของปีเตอร์ คอป
[wma=300,50]http://f1.podcast.blog.webs-tv.net/upload2/new/e/e/a/eead8016b7c106b9153ec8acc1bbecfb.mp3[/wma]
*************************************************************
.............ขอให้รักเรานั้น....นิรันดร ภาค 2.(บทส่งท้าย )
ความรักของผมเกิดขึ้นเพียง 2 ครั้งในชีวิต
รักครั้งแรกของผมมาเร็วเกินไป….แต่รักครั้งสุดท้าย กลับมาสายเกินกว่าผมจะรู้ตัว
--------------------------------
“บาสหลับอยู่หรือเปล่า ตื่นสิ บีกลับมาแล้วนะ คิดถึงบีมั้ย”
ผมพูดประโยคนี้ต่อหน้าเจดีย์ซึ่งบรรจุอัฐิของบาส เพราะนับตั้งแต่บาสตายก็เป็นเวลา 5 ปีแล้วที่ผมจะมาหาเขาที่นี่ในทุกวันเกิดของเขาเพื่อมาเป่าเค้กให้กับผู้ชายคนนี้
“ใครอยู่ในนั้นเหรอคับ ทำไมคุณอาต้องมาทุกปีเลย”
คำถามเจื้อยแจ้วของเด็กผู้ชายคนหนึ่งถามขึ้น
“ก็คนรักของคุณอาเขาน่ะสิ เป็นคนที่คุณอาเขารักมากที่สุด”
ทีมพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“เหรอคับ”
เด็กน้อยตอบมาด้วยสีหน้างงๆ แต่ก็เลิกสนใจที่ถามต่อ แล้วก็บอกผมว่า
“งั้นบีขอไปเล่นตรงโน้นน๊า บีไม่ชอบอยู่ตรงนี้”
“ได้สิคับ แต่น้องบีอย่าไปเล่นไกลนะ ต้องให้คุณอามองเห็นนะครับ”
ผมตอบเด็กน้อยไปอย่างเอ็นดู
“คับ”
พูดจบเด็กน้อยคนนั้นก็วิ่งออกไปด้วยความร่าเริง ในขณะที่ทีมกลับกำลังยืนมองผมด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“เป็นอะไรไปอีกล่ะ”
ผมถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของเขา
“ก็บีไม่คิดจะปฏิเสธที่ทีมพูดเลยเหรอ”
“ปฏิเสธเรื่องอะไรล่ะ”
“ก็ที่ทีมบอกว่าคนที่อยู่ในนั้นเป็นคนที่บีรักมากที่สุด”
“ทีมก็พูดถูกแล้วนี่ บีจะต้องไปแก้ทำไม”
“อ้าว แล้วทีมล่ะ ?”
“ทีมก็เหมือนกันไง เหมือนกับที่บาสเขาเป็นนั่นแหละ ไม่มากไปกว่านั้น ไม่น้อยไปกว่านี้”
ผมยืนยันหนักแน่น
“อย่างนี้เขาเรียกคนหลายใจนี่”
“ไม่ได้หลายใจ บีก็มีใจเดียว แต่รัก 2 คน .....ไม่ได้เหรอ”
ผมแกล้งถามเขากลับ
“อืม ได้ เอางั้นก็ได้ งั้นทีมทำบ้างนะ”
ผมรู้ว่าเขาแกล้งแหย่ แต่เมื่อนึกถึงวีรกรรมความเจ้าชู้ของเขา ผมก็อดทำหน้างอนไม่ได้
“เฮ้ยบาส มึงดูสิว่ะ งอนอีกแล้ว ว่างๆมึงมาช่วยเข้าฝันบอกบีให้เลิกขี้งอนที กูง้อกันเหนื่อยแล้วว่ะ”
“ไม่ต้องขอให้บาสเขาช่วยหรอก ทีมเลิกเจ้าชู้ได้เมื่อไหร่ บีก็เลิกขี้งอนเมื่อนั้นแหละ”
“โธ่ ผู้ชายมันก็ต้องมีกันบ้าง จริงมั้ยว่ะบาส”
ทีมหันไปพูดกับเจดีย์ที่บรรจุอัฐิของบาสเหมือนจะหาพวก ในขณะที่ผมก็ได้แต่ยืนยิ้มเพราะผมรู้ดีว่าถ้าบาสเขามายืนอยู่ตรงนี้จริง ๆ...เขาจะเลือกเข้าข้างใคร
“คุณอาๆๆๆๆ”
เสียงเรียกแต่ไกลที่วิ่งใกล้เขามาจากลูกของทีมทำให้ผมรีบกลับไปมองเขาอย่างอ็นดู
“ทำไมครับ”
“คุณอาเสร็จหรือยังคับ บีหิวแล้ว”
“เสร็จแล้วคับ งั้นเดี๋ยวเราไปทานข้าวกันนะ วันนี้น้องบีจะกินอะไรดี เอาสุกี้มั้ย”
“ไม่อาวอ่ะ บีอยากกินฟูจีจีจีจี”
เด็กน้อยแกล้งลากเสียงยาวด้วยความน่ารักน่าชัง
“น้องบีอยากกินไข่ตุ๋นใช่มั้ยล่ะ ได้สิคับ เดี๋ยวอาพาไปกินนะ”
“เย้ ๆๆๆ แล้ววันนี้บีขอไปนอนกับคุณอาด้วยได้ป่าว”
“ทำไมล่ะครับ น้องบีก็มีห้องของตัวเองแล้วนี่”
“ก็บีไม่อยากนอนคนเดียว”
ผมยิ้มให้เด็กน้อยอย่างเอ็นดู แล้วค่อยๆคุกเขาลงไปนั่งคุยกับเขา
“บีโตแล้วนะคับ ไหนขออาดูหน่อยสิ เห็นมั้ย โตเป็นหนุ่มหล่อแล้วด้วย นอนคนเดียวได้แล้วน๊า”
หลังคำตอบของผม เด็กน้อยก็เริ่มทำหน้างอนๆ แล้วก็พูดออกมาอย่างไร้เดียงสาว่า
“ทีคุณพ่อก็โตแล้ว ทำไมยังนอนห้องเดียวกับคุณอาได้”
ในตอนนั้นเองที่ทีมเริ่มหันมามองแล้วทำเสียงดุ
“อ้าวไอ้นี่ ชักลามปามใหญ่แล้ว ไหน มาให้แตะทีซิ”
“อ๊า คุณอา ช่วยบีด้วย”
ในตอนนั้นผมได้แต่ยืนมองภาพของพ่อลูกที่วิ่งไล่จับกันอย่างมีความสุข พลางอดคิดไม่ได้ว่าขออย่าให้มีอะไรมาทำลายความสุขในครั้งนี้ของเราอีกเลย
ที่ผ่านมา...กระแสธารแห่งรักอันเชี่ยวกรากได้ถาโถมโหมกระหน่ำเข้าซ้ำเติมชีวิตของพวกเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนในที่สุดเราก็ต้องสูญเสียบาสไป
ส่วนผมกับทีม แม้จะเอาชีวิตรอดมาได้ แต่หัวใจของเราทั้งคู่ก็บอบช้ำอย่างหนักจนต้องใช้เวลานับแรมปีกว่าที่เราจะกลับมารักกันได้อีกครั้ง
หลังจากวันนั้นทั้งผมและทีมจึงพยายามทำนุรักษาความรักของเราให้มั่นคงแน่นหนาเพราะเราต่างรู้ดีว่า....ความรักของเราในครั้งนี้ได้แลกมาด้วยชีวิตของบาส
ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมกับทีมจึงสัญญาว่าเราจะไม่ยอมพลัดพรากจากกันอีก
ที่สำคัญในตอนนี้...เราทั้งคู่ยังได้รู้จักกับความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
ความรักที่ทำให้เราได้ช่วยกันอย่างเต็มกำลังที่จะเลี้ยงดูชีวิตน้อยๆ ชีวิตหนึ่งให้ได้เติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุข ดังนั้นผมจึงได้แต่หวังว่าโชคชะตาคงจะได้เห็นใจผมกับทีมบ้าง
ในตอนนั้นผมค่อยๆหันไปทางพระอุโบสถและก็พนมมือขึ้น พลางกล่าวคำอธิษฐานในใจอย่างมุ่งมั่นว่า....
ผมไม่ขอที่จะมีฐานะร่ำรวย หรือได้รับยศถาบรรดาศักดิ์ หรือต้องการทรัพย์สมบัติมีค่าใดๆ ในชีวิตนี้ผมอยากจะขอเพียงอย่างเดียวที่อยากจะให้สิ่งศักดิ์ได้ช่วยดลบันดาลให้มันเป็นจริง นั่นคือ....
..........ขอให้รักของเรานั้น.....นิรันดร…...
-----------------------จบบริบูรณ์----------------------
หัวข้อ: [novel] ขอให้รักเรานั้น...นิรันดร ครับ by นัทนที (อ่าน 245333 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก