หัวข้อ: ถ้าให้รักก็อย่าร้าย ตอนที่ 30 (จบ) up 29/6/2015 p.22

[เคียงใจ]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0




___________________________________________________________________

ตามทวงนิยายได้ที่นี่ค่ะ
@ แฟนเฟซ Magicz    สำหรับพูดคุย เม้าส์มอยหอยสังข์และลงโมเม้นท์ค่ะ


- Don't be Naughty คุณน่ะเมียผมครับ  
- พี่ขอร้อง น้องอย่ายั่ว  



________________________________________________________________________________________


        ถ้าให้รักก็อย่าร้าย Intro


กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...


ผมเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกจากเรือนแรก ก็เอื้อมไปกดปิดเรือนที่สองต่อ ก่อนจะโยนไปที่ว่างข้างตัว ผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้สองเรือนถ้าไม่ตั้งไว้สองเรือนผมไม่ตื่นแน่นอนครับ

ตอนนี้เวลาแปดโมงครึ่งแล้วผมมีเรียนเก้าโมงเช้า  พอนึกได้ก็รีบเด้งตัวจากที่นอนวิ่งไปกระชากผ้าขนหนูที่ราวแขวนผ้าข้างตู้ก่อน ก่อนเข้าห้องน้ำไปวิ่งผ่านน้ำอีกทีครับ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกสายไม่ได้ครับ ผมยังไม่อยากเด่น


หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็รีบวิ่งมาที่ม. ตอนนี้ผมหยุดมองป้ายคณะที่เขียนว่าศิลปกรรมศาสตร์นิดนึงก่อนเดินผ่านไป ก็มันไม่ใช่คณะผม แค่ผมอาศัยเป็นทางผ่านแล้วไอ้หลอดสีอันใหญ่ๆที่อยู่หน้าคณะก็สวยดีผมเลยหยุดมองก่อนเดินผ่านคณะนี้ไปทางด้านหลัง มีสะพานข้ามคลองเล็กๆเชื่อมไปสู่คณะของผมครับ แต่ถ้าเอารถยนต์มาต้องอ้อมไกลมาก



แล้วผมก็มาถึงคณะที่ชื่อว่าวิศวกรรมศาสตร์ ไอ้คณะนี้แหละครับคณะที่ผมจะต้องเรียนถึง 4 ปี เป็นคณะในฝันของผมเลยนะ ผมอยากเรียนวิศวะไฟฟ้า แต่...แต่ไม่ใช่ที่นี่

ตอนผมยื่นคะแนนสอบผมเลือกแค่ที่เดียวเพราะคิดว่ายังไงก็ติดแน่ๆ เพราะเป็นมหาลัยในต่างจังหวัดคะแนนไม่ค่อยสูงเท่าไหร่ แต่พ่อผมบังคับให้เลือกที่นี่ไว้อีกที่ 

และสุดท้ายอะไรที่เราไม่อยากได้เรามักได้มันมาเสมอ ผมไม่ติดที่ตัวเองเลือกแต่ดันมาติดที่กรุงเทพฯ ที่พ่อให้ผมเลือกสำรองไว้ แต่ยังดีที่เป็นวิศวะปีหนึ่งต้องเรียนรวมไปก่อนครับเพราะทุกสาขาเรียนพื้นฐานเหมือนกัน มาแยกภาควิชาตอนปีสองอีกที
ผมเปิดประตูห้องเรียนเข้าไปเห็นคนนั่งกระจายตัวอยู่เป็นหย่อมๆ


เอ้ย! คนครับไม่ใช่ความกดอากาศ ผมเริ่มมองหาเพื่อน และในที่สุดก็เล็งไอ้แว่น หน้าซื่อๆ ตัวขาวๆ สูงกว่าผมนิดหน่อย ตอนนี้มันนั่งอยู่คนเดียวครับ ผมกะว่าไอ้นี่แหละที่จะเป็นเพื่อนเลิฟของผม เมื่อผมล็อคเป้าหมายได้แล้วก็เดินเข้าไปทำความรู้จักซะหน่อย


“หวัดดีแว่น เราชื่อวีนะ นายชื่ออะไร” เป็นไงครับผมทักทายได้เป็นที่หน้าประทับใจไหม ไอ้แว่นเงยหน้าจากหนังสือที่อ่านแล้วมองหน้าผมนิดนึงก่อนตอบ

“ ดี กูชื่อแบต มึงชื่อแปลกดีว่ะ วีนะ” ไอ้เชี้ยแว้นมันกวนตีนผม หรือมันซื่อจริงวะ เมื่อมันไม่ชอบการพูดสุภาพของผม ผมก็คงต้องแสดงบุคลิกที่ไม่ใช่ตัวเอง แต่ทำมาทั้งชีวิตซะหน่อย

“มึงกวนตีนกูรึไง ไอ้แว่น กูชื่อวี มึงแบต อืมก็โอเคถือว่าหลังจากนี้มึงเป็นเพื่อนกูแล้วนะ” ผมพูดเสร็จนั่งลงข้างมันเลยครับ ดูท่าว่ามันจะกวนตีนพอตัว ไม่ได้ติ๋มอย่างที่ผมคิดซะแล้ว แต่ไม่เป็นไรในเมื่อผมเลือกมันแล้วมันก็ต้องเป็นเพื่อนผม

“กูบอกรึยังว่าอยากเป็นเพื่อนกับมึง” มันถามก่อนทำหน้าอ้อนตีนครับ

“ยัง แต่กูให้เป็น มึงไม่ต้องขอกูให้เป็นเลย” ผมพูดพร้อมเอามือตบไหล่มัน 2 ทีดังปุปุ มันก็เหลือบตามามองแต่ไม่พูดอะไรก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ ผมก็ก้มตามไปดูว่ามันอ่านหนังสืออะไรตั้งแต่เปิดเทอม

หนังสือการ์ตูนครับ กูนึกว่าอ่านหนังสือก่อนเข้าเรียน ผมเริ่มคิดใหม่ดีไหมวะเรื่องที่จะเป็นเพื่อนมัน ตอนแรกว่าจะอาศัยให้มันช่วยทำงานซะหน่อยแต่ดูจากคำพูดและหนังสือที่มันอ่าน มันคงช่วยผมไม่ได้แล้ว




ไม่นานวิชาแรกของเทอมก็เริ่มขึ้นด้วยวิชาแคลคูลัส 1 ครับ วิชานี้ไม่ยากเท่าไหร่พอเข้าใจอยู่บ้าง แต่ไอ้วิชาช่วงบ่ายนี่สิ วิชา Drawing เป็นวิชาที่แค่ฟังก็เครียดเป็นวิชาปราบเซียนอย่างผมเลย

เมื่อก่อนผมไม่รู้ว่าต้องเรียนไอ้วิชาวาดแบบ เขียนแบบนี่ด้วย พอลงทะเบียนเรียนเท่านั้นครับ เงิบเลย ผมถึงต้องเล็งไอ้แว่นเป็นตัวช่วย เข้าเรียนคาบแรกอาจารย์หนวดก็สั่งงานเลย


“เฮ้ยแว่น มึงวาดรูปเก่งป่าววะ” ผมถามไอ้แว่นหลังจากหมดคาบบ่าย

“ถามโง่ๆ ถ้าเก่งกูคงเรียนสิกำแล้วดิ” ไอ้เชี้ยกวนตีนกูตลอด แล้วไอ้สิกำที่มันว่าคือคณะศิลปกรรมนั่นแหละครับเด็กที่ม.เรียกสั้นๆว่าสิกำ

“สัส! กูแค่หมายถึงวิชา Drawing กูวาดไม่เป็นมึงเอามาให้กูลอกมั่งดิเวลาเสร็จแล้ว” ผมชัดเจนครับ ถ้าจะลอกก็บอกเลย ไม่มีอ่ะที่ว่าขอดูนงดูแนว


“เอ่อ ถ้ากูเสร็จนะจะให้ลอก แต่ปกติงานกูเสร็จก่อนส่งแบบตีนเหยียบเส้นยาแดงหว่ะ” มันตอบพร้อมยักคิ้วหน้าที่ว่ากวนอยู่แล้วยิ่งกวนใหญ่เลยครับ ไอ้แว่นนี่จริงๆก็หน้าตาดีนะครับ แต่มันใส่แว่นเลยดูไม่ค่อยออกเพราะแว่นมันบดบังความหล่อ

แต่ความหล่อมันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือมันฉลาดพอจะเป็นเพื่อนผมหรือป่าว ที่ผมชอบคบคนฉลาดก็เพราะผมไม่ต้องทำตัวฉลาดไงเดียวเวลามีปัญหามันก็ทำเอง แล้วผมก็อยู่เฉยๆ ไงความคิดของผมชั่งเหมาะกับคนขี้เกียจอย่างผมจริงๆ


       ---- โปรดติดตามตอนต่อไป ----

เรื่องนี้คิดว่าคงจะเป็นเรื่องสั้นนะคะ เพราะเรื่องยาวยังไม่จบเลยเนอะ >_<

[หมอตัวเปียก]

  จิ้มๆ ฉลองเรื่องใหม่ แต่คิมนาวยังไม่ไปไหนเลยนะคนเขียนครับ

[teatimes]

น่าสนุกจัง  ติดตามๆ

[เคียงใจ]

    ถ้าให้รักก็อย่าร้าย  ตอนที่ 1

“ไอ้หน้าขาว กูไม่ได้ชื่อแว่น” ไอ้แบตหันมาบอกผมครับ

“เออ! แต่กูจะเรียก กูชอบชื่อนี้” ผมบอกมันพร้อมเดินออกจากห้อง มันก็เดินตามผมมาเรื่อยๆ

“ตามใจมึงแล้วกัน” มันว่าพร้อมเดินต่อ

“มึงจะเดินตามกูไปถึงไหนวะ” ผมตัดสินใจถามมัน

“กูไม่ได้ตามมึง” มันตอบ

“อ่าวก็เห็นอยู่มึงเดินตามกู” ผมเถียงมันทันที ก็เห็นๆกันอยู่ แม่งเดินตามเสือกไม่ยอมรับ

“หอกูอยู่ทางนี้” มันตอบก่อนชี้ไปที่หอข้างหน้า ผมมองตามเลยเห็นว่าหอที่มันชี้เป็นหอที่ผมอยู่ครับ

“เฮ้ย กูก็อยู่หอนี้” ผมตกใจ แม่งเสือกอยู่หอเล็กเท่ารังหนูเหมือนกันอีก

“ทำไมมึงอยู่หอนั้นวะ” ผมถามเพราะอดแปลกใจไม่ได้

“หออื่นเต็มกูขี้เกียจหา เจอว่างเลยตกลง เอาไรมากวะแค่ซุกหัวนอน” มันตอบก่อนเดินแยกไปทางห้องมัน ตอนนี้ผมเดินมาถึงหอแล้วครับ มันอยู่ชั้น 2 เหมือนผมแต่ห่างกัน 3 ห้อง

“เฮ้ย เค้านัดไปที่คณะอีกทีกี่โมงวะ” ผมถามเพราะลืมว่ารุ่นพี่นัดไว้กี่โมง

“ห้าโมงเย็นว่ะ”มันตอบพร้อมไขกุญแจห้อง

“เออเดี๋ยวออกไปพร้อมกันนะ” มันพยักหน้าก่อนเดินเข้าห้องตัวเอง

ผมกลับมาถึงห้องรีบอาบน้ำก่อนเลยครับ เรียนมาทั้งวัน แถมเดินไปเดินกลับโครตร้อน อาบเสร็จแต่ชุดลำลองตามที่รุ่นพี่สั่ง ก่อนดูเวลายังไม่ถึงเวลานัดผมเลยเปิดเกมส์เล่นฆ่าเวลาซักหน่อย


อ่อ! อยู่กับผมมาเกือบทั้งวันแต่ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย ผมนายนาวี เจริญสกุล ครับแต่อย่าสนใจ เรียกผมว่าวีสั้นๆก็ได้ผมไม่ถืออะไร ผมเดินทางมาจากภาคตะวันออกของประเทศ  เพื่อเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองหลวง ก็เด็กบ้านนอกนั่นแหละครับ แต่อย่าเข้าใจผิดว่าผมอยากจะมาเรียนที่นี่นะครับ

มันเป็นความซวยของผมเองที่ดันสอบไม่ติดม.แถวบ้านเป็นม.ที่ติดทะเลและใกล้บ้านผมมากๆ แต่ผมดันยื่นคะแนนแล้วมาติดที่นี่ ทั้งที่คะแนนผมก็สูงดันมาติดที่นี่เฉยเลย

ผมแปลกใจแต่ไม่รู้จะไปถามใครได้แต่ก้มหน้าก้มตาเรียนครับ ผมสอบติดที่นี่คนเดียวสวนกระแสกับเพื่อนๆที่อยากเรียนที่นี่แต่ได้เรียนม.แถวบ้าน ที่ผมไม่อยากเข้ามาเรียนในกรุงเทพมันมีสาเหตุครับ

นั้นก็เพราะว่าผมมันเป็นคนขี้เกียจตั้งแต่ขี้เกียจตื่น ขี้เกียจเรียน ขี้เกียจซักผ้าถูกบ้านล้างจานสารพัดครับ ถ้าได้อยู่บ้านผมก็สบายเลยดิ คุณนายเกสรทำให้ทุกอย่าง ไม่ต้องสงสัยครับคุณนายเกสร คือแม่ผมเอง

ถึงครอบครัวผมจะไม่ได้รวยจนถึงกับมีคนใช้แต่ก็พอมีพอกิน แม่เลี้ยงผมแบบตามใจเพราะเป็นลูกคนเดียว ทำให้ทุกอย่าง แต่ชอบบ่นนิดหน่อยผมเลยชอบเรียกแม่ว่าคุณนายครับล้อด้วยความรักนะครับ


ผมกำลังใช้ชีวิตที่สุขสบายอยู่เมืองชายทะเลแล้วชีวิตก็มาถึงช่วงพลิกผัน ดันสอบติดที่กรุงเทพ เหมือนฟ้าฟาดลงกลางกะบาลเลยครับ พ่อสั่งให้ผมมาเรียนทันทีเพราะอยากให้ผมใช้ชีวิตด้วยตัวเอง แต่พ่อไม่ถามผมเลยว่าผมต้องการรึเปล่า ว่าแล้วก็เซ็ง


ส่วนแม่ถึงจะไม่เห็นด้วยตอนแรกจะให้ผมเข้าเรียนแถวบ้านในภาคพิเศษ หรือที่เขาเรียกกันว่า ภาค Inter นั่นแหละครับแต่พอพ่อพูดคำเดียว คุณนายพ่อที่บูชาสามียิ่งชีพก็พร้อมใจเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าและแทบจะอุ้มผมมาส่งที่ม.เลยครับ


ผมก็คิดว่าเอาวะลองดูซักตั้งก็ไม่เป็นไร ตอนรายงานตัวก็มาติดต่อขออยู่หอพักในม. กะหาเพื่อนเลยครับก็ผมมาคนเดียวนี่นา  แต่ความซวยก็ตั้งเค้ามาเป็นระลอก เมื่อผมไปแจ้งความประสงค์ขออยู่หอใน เจ้าหน้าที่แจ้งผมว่า หอเพิ่งเต็มก่อนผมมาถึง แสดงว่าไอ้คนที่ผมเห็นตูดไวๆเมื่อกี้คือไอ้คนที่แย่งห้องผมไป



เมื่อหอในเต็มผมก็ต้องหาหอพักรอบๆมออยู่ครับ ผมไม่มีรถต้องเดิน กับเดินอย่างเดียวเท่านั้น ประหยัดครับ แต่ผมเดินถามหอไหนก็เต็ม จนมาเจอหอนึงราคาไม่แพงแต่เล็กไปหน่อย ผมต้องบวก ลบ คูณ หาร ใส่สูตรผลออกมาว่าเอาหอนี้แหละครับใกล้และถูก

ผมไม่ค่อยได้ทำอะไรมากแค่ซุกหัวนอนกับเล่นเกมส์เท่านั้นครับ

ผมเซ็นสัญญาทันทีโดยไม่ได้บอกพ่อกับแม่ว่าไม่ได้อยู่หอใน

วันที่ผมมาจากบ้านก็ไม่มีใครว่างเอาของมาให้ ผมเลยเอากระเป๋ามา1 ใบกับโน๊ตบุ๊คอีกหนึ่งเครื่องครับ


นี่แหละครับจุดเริ่มต้นของผมก่อนเข้ามาอยู่ในรั่วมหาวิทยาลัยแห่งนี้   


หลังจากผมเล่นเกมส์ได้ซักพัก ประตูห้องก็ถูกเคาะอย่างดัง พอเปิดปรากฏว่าเป็นไอ้แว่นมาตามไปคณะครับ





เมื่อวานและเมื่อวันก่อนรุ่นพี่นัดรวมตอนเย็นเพื่อทำกิจกรรม ตั้งชื่อรุ่นพร้อมแนะนำคณะ ทำกิจกรรมสันทนาการ ร้องเพลงอะไรเรื่อยเปื่อย ผมอยากบอกว่าง่วงมากให้นั่งตบมือจนดึกครับ และวันนี้ก็เหมือนทุกวันผมรอทำกิจกรรมที่คณะ ผมไม่ค่อยอยากมาหรอกครับ แต่รุ่นพี่แม่งก็บังคับให้มาเช็คชื่อ เช็คอะไรไม่รู้วุ่นวาย

ผมไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนก็เลยมา รอไม่นานรุ่นพี่ก็มาและบอกว่าจะพาเดินชมม.ครับ เริ่มจากแต่ละคณะจนมาถึงสวนออกกำลังกาย สองข้างทางร่มรื่นแถมที่สระน้ำด้วย แล้วก็พามาดูโรงยิมที่กว้างมากครับ แต่ผู้รู้สึกแปลกๆเพราะแม่งให้เดินเข้ามาจนหมดก่อนปิดประตู เหลือไว้แค่บานเดียว


“มึงคิดเหมือนกูไหมวะ” ผมหันไปถามไอ้แว่นที่เดินข้างๆทันทีครับ”

“เออ กูว่าใช่แน่ๆ” ไอ้แว่นตอบก่อนมองรอบๆตัว

ระหว่างที่หางตาผมเห็นคนเดินเข้าจากประตูบานเดียวที่เปิดอยู่ความชุนละมุนก็เกิดขึ้น

“หมอบๆ หมอบลงให้หมด ก้มหน้าลงไป ไม่ต้องเงยขึ้นมา” เสียงคนตะโกนหลายคนให้หมอบครับ  ต่างคนก็ต่างหมอบเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมว่าผมรู้แล้วหล่ะ เชี้ยพากูมาเชือดชัดๆ

ความวุ่นวายเกิดจากกลุ่มคนที่สวมเสื้อยืดสีดำลายเดียวกัน มีทั้งหญิงและชายครับ พอเดินเข้ามาก็ตะโกนสั่งให้หมอบทันที มันเจ็บคอกันไงวะตะโกนอยู่ได้

“คุณรู้ไหมว่าคุณทำอะไรผิด” หลังจากคำถามที่ส่งออกมาจากชายเสื้อดำคนหนึ่งทุกอย่างก็เงียบครับ ใครจะกล้าตอบมัน แทบจะแดกหัวพวกผมอยู่แล้ว

“เงียบทำไมครับ ไม่ได้เอาปากมาเหรอ” เมื่อไม่มีใครกล้าตอบมันก็ถามต่อทันที

“...” เงียบเหมือนเดิมครับ

“เมื่อคุณเงียบผมถือว่าคุณไม่รู้ ผมจะบอกให้” หลังจากรอซักพักก็ยังไม่มีใครตอบ มันก็เลยพูดต่อทันที


“พวกคุณไม่มีความเคารพรุ่นพี่ของพวกคุณ คุณไม่เคารพผมไม่เป็นไร แต่คุณไม่เคารพรุ่นพี่ที่ดูแลพวกคุณ คอยแนะนำคอยพาคุณไปรู้จักคณะหรือทำกิจกรรมต่างๆ เวลาเดินเจอก็ไม่เห็นหัว เจอก็ไม่ไหว้ ผมเจอพวกคุณก็คิดว่าพวกคุณจะทักทายแต่ก็ไม่มี กิจกรรมก็ไม่เข้ามาทำ เมื่อคุณไม่เคารพรุ่นพี่ของพวกคุณ ต่อไปนี้ผมจะมาดูแลคุณเอง” มันพูดยาวก่อนหยุดเงียบไปครับ ผมเหลือบตาดูไอ้คนที่ตะโกนจนเส้นเสียงน่าจะอักเสบนิดนึงว่าหน้าตามันเป็นยังไง ปรากฏว่ามันเป็นผู้ชายตัวสูง จมูกโด่งขาวๆ คิ้มเข้มมากครับ ถือว่าหล่อเลยล่ะ แต่กูมามึงโหดไปหน่อยเสือกมาตะโกนอยู่ได้




หลังจากมันหยุดพักจนหายเหนื่อยมันก็เริ่มบ่นไปเรื่อยๆ ก่อนบอกกฎระเบียบอะไรมากมายแต่อย่าคิดครับว่าจะเข้าหัวผม ผมฟังจนจะหลับแล้ว

“ผมอยากรู้ว่าที่พูดไปเข้าใจไหมครับ” มันถามเสียงดังเหมือนเดิมครับ


ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจอะไรรู้แต่ว่าร้อนฉิบหาย เสือกให้กูมานอนเอาหน้าแนบฟื้นปูนในโรงยิมที่ปิดประตูเกือบทุกบาน มีแต่บานที่มันเดินเข้ามาที่เปิดไว้ให้คนได้แย่งกันหายใจ


“น้องยืนขึ้นแล้วตอบสิว่า กฎของวิศวะมีกี่ข้ออะไรบ้าง” ไอ้เชี้ยผมเสียวตั้งแต่หัวถึงปลายตีนก็มีคนมาสะกิดผม พอหันไปเป็นรุ่นพี่ใส่เสื้อดำแก้งค์เดียวกับไอ้คนที่แหกปากถามอยู่นั้น แถมบอกให้ผมยืนขึ้นตอบไอ้คนถามอะไรจะมาซวยที่ผมขนาดนี้วะ มันจะไม่ซวยเลยถ้าผมตั้งใจฟังแต่นี่ไม่ได้เข้าหัวเลยครับ


“ทุกคนลุก” มันสั่งให้ทุกคนลุกแล้วครับ สงสัยมันไม่เอาคำตอบจากผมแล้ว


"นับ 1-25 ไปเรื่อยๆใครลงเลขไหนให้ไปต่อหลังคนที่นับเลขเดียวกับตัวเองปฏิบัติครับให้เวลา 2 นาที" เมื่อผมฟังเสร็จกำลังจะนับต่อจากคนข้างหน้า


“น้องไม่ต้องนับครับ” ไอ้รุ่นพี่หน้าหล่อบอกผม

“น้องจะต้องเป็นตัวแทยชนของเพื่อนท่องกฎให้ทุกคนฟังอีกครั้ง” เงิบเลยครับ ไอ้เชี้ยนึกว่ารอดแล้วนะ ไอ้แว่นอยู่หน่ายช่วยกูด้วย

“เมื่อได้แถวแล้วนั่งลงครับ” มันหันไปสั่งต่อ

“ฟังเพื่อนจะมาบอกกฎให้ฟังครับ แนะนำตัวครับ” มันสั่งก่อนหันมาบอกให้ผมแนะนำตัว

“ผมนายนาวี เจริญสกุล รหัส...” ผมแนะนำตัวเองด้วยเสียงสั่นหน่อยๆครับ โครตกดดัน

“เริ่มท่องกฎเลยครับ” มันสั่งต่อเมื่อเห็นผมเงียบ ผมก็มองหาไอ้แว่นก่อนเลยครับ พอเห็นมันก็ทำปากบอกกฎผมทีละข้อ ผมก็อ่านปากมันแล้วพูดตามจบเกือบครบ มาผิดข้อสุดท้ายครับ

“อืม เกือบครบแต่ไม่ครบ คุณต้องซ่อม วิ่งรอบโรงยิม 5 รอบปฏิบัติ” มันสั่งไม่สงสารสังขารกูเลยโรงยิมตั้งใหญ่แล้วร้อนจะตายห่าให้วิ่ง แต่ผมก็ต้องวิ่งตามที่มันสั่งครับ พอผมเริ่มวิ่งมันก็เรียกคนอื่นออกมาให้เริ่มท่องกฎใหม่

ผมวิ่งจนเสร็จก็กลับมานั่งลงที่ด้านหลังของแถวที่ไอ้แว่นนั่งครับ


“ผมหวังว่าหลังจากนี้ไป พวกคุณเจอผมที่ไหนจะมีการทักทายกันนะครับ” ไอ้หน้าหล่อมันยังไม่เลิกพูดครับ ผมคิดว่ามันคงเป็นหัวหน้ากลุ่มพี่ว๊ากนี่แน่ๆ


“ก่อนจากกันวันนี้ ผมขอแนะนำกลุ่มพี่ระเบียบ และกลุ่มผมที่จะมาดูแลพวกคุณจนกว่าพวกคุณจะได้รับเกียร์ที่เป็นสัญลักษณ์ของคณะเรา คุณคงรู้แล้วว่าคุณเป็นเกียร์รุ่นที่ 43 ผมนายอัครนัย หรือชิน เกียร์42 จากภาคไฟฟ้า”

 แม่งมันอยู่ภาคที่ผมอยากเข้าด้วยครับหลังมันแนะนำตัวเองจากนั้นมันก็แนะนำคนอื่นต่อ


“นอกจากเกียร์ 42 แล้วยังมีรุ่นพี่ปี 3 ที่เป็นเกียร์รุ่น 41จะมาดูแลคุณในบางครั้ง ผมขอแนะนำ คนแรกพี่ตินณ์หรือกฤษตินณ์ พี่คิม พี่โฟม และพี่ระเบียบพี่นัท พี่อาร์ม จากภาคเครื่องกล”

ต่อมาก็แนะนำจากภาคอื่นครับ รุ่นพี่ที่มาก็ประมาณ 10 คนแต่ที่สนใจ 5 คนแรก เพราะหน้าตาดี เหมือนดารามาเองเลยครับ โดยเฉพาะพี่ตินณ์ตอนแรกผมว่าพี่ชินหล่อแล้วนะมาเจอพี่ตินณ์ไอ้พี่ชินชิดซ้ายเลยครับ


“ผมตินณ์จากภาคเครื่องกล เป็นหัวหน้าพี่ว๊ากปี 3 ผมไม่มีอะไรจะพูดในวันนี้นอกจาก พวกคุณทุกคนถือว่าเป็นรุ่นน้องของผม ฉะนั้นขอให้ทุกคนทำตามกฎของวิศวะให้ครบทุกข้อ” พี่ตินณ์พูดแค่นี้แล้วเดินนำกลุ่มพี่ปี3 ออกนอกประตูไปเลยครับ


“ตามที่พี่ตินณ์บอกหวังว่าผมจะไม่ได้ยินว่าใครทำผิดกฎนะครับ วันนี้ผมขอเลิกทำกิจกรรมเท่านี้ พรุ่งนี้เจอกันเวลา 17.43 นาที รบกวนมาให้ตรงเวลา ที่นัดเวลานี้เพราะคุณเป็นเกียร์รุ่นที่ 43 เพราะฉะนั้นมาให้ทันก่อนกลับให้ทุกคนเอาสมุดกิจกรรมให้รุ่นพี่ประทับตราด้วย”

หลังจากมันพุดจบก็เดินออกไปทางประตูที่เปิดอยู่บานเดียวครับ จากนั้นพวกผมก็เดินไปให้รุ่นพี่ที่พามาประทับตราในสมุดกิจกรรมเหมือนทุกวัน

วันนี้โครตเหนื่อยเลยครับ สงสัยจะหลับสบายเพราะไอ้เชี้ยหล่อให้กูวิ่งซะตับแทบแตก

ผมรีบมองหาไอ้แว่นก่อนไปชวนมันกลับ ก่อนถึงหอแวะกินข้าวนิดนึงครับ ผมซัดเหมือนเพิ่งขึ้นมาจากนรกแล้วเจอของกิน

ผมกินแทบกินจานกับช้อนลงได้ด้วยเลยครับ

วันนี้เป็นอีกวันที่ชีวิตมหาลัยของผมเหนื่อยสุดๆ หวังว่าพรุ่งนี้ผมคงไม่ซวยโดนซ่อมอีกนะ


---โปรดติดตามตอนต่อไป---

ฝากติดตามอีกหนึ่งเรื่องคิดว่าเป็นเรื่องสั้นแก้เครียดจร้า

@ คุณหมอตัวเปียก > อัยยะมีการทวงคิมนาวถึงนี่เลย 555 ช่วงนี้เรื่องนั้นมีปัญหาทำให้อารมณ์การแต่ง
                            ไม่ได้น่ะคะ เมจิกเลยแอบมาลงเรื่องสั้นแก้เครียดนิดหน่อย ยังไงก็ยังลงเหมือนเดิมค่ะ
                             ไม่ต้องกังวลค่ะ >_<

[fangkao]

เรื่องใหม่ จิ้มๆๆๆๆ

[greenapple]

 
แปะไว้ก่อน
 

[เหนือฟ้ายังมีจักรวาล]

อุ๊ย ติดตามเรื่องนี้ด้วยคน

[liza sarin]

  มารอเรื่องนี้ด้วยคน

[greenapple]

ตามคุณเมจิกมาาาาา
มีพี่ตินณ์พี่คิมโฟมนัท ครบชุดตามมาจากเรื่องโน้นด้วยยยย
 

[jj_girl]

เอร้ยยยยยย


แก๊งค์ตินณ์มาครบเลย     

[a-o-pai]

5555 แก๊งนั้นมาครบเลยอ่ะ แก๊งติณอ่ะ 555 (มาภาคนี้ติณดูโหดแหะ 5555 แต่ถ้าติณเจอคนที่โหดกว่าอยากพี่ชายของพรตจาเป็นยังไงน้า หุ้ยๆๆๆน่ากลัว)แล้วจะมีแก้งพรต มาด้วยหรือเปล่าน้า ว่าแต่มีคนทวงคิมนาวแล้ว เราทวง พีช - เนมด้วยน้า 5555

[a-o-pai]

เอร้ยยยยยย


แก๊งค์ตินณ์มาครบเลย     

เค้าชอบรูปโปรไฟล์ แจกได้มั้ยอ่ะงับ

[zuu_zaa]

เรื่องนี้ ไม่ทำให้ผิดหวังเช่นเคยนะคะ น่าติดตามค่ะ

[หมอตัวเปียก]

ชอบตรงที่มีตัวละครจากเรื่องโน้นเรื่องนี้โผล่มาด้วยนี้แหละครับ ทำให้ได้รับรู้ชีวิตของตัวละครอื่นๆ

[jj_girl]

เค้าชอบรูปโปรไฟล์ แจกได้มั้ยอ่ะงับ

ส่งไปให้ทาง

 https://www.facebook.com/YuriYaoiBoystorylove

แล้วนะคะ

[เคียงใจ]

       

            ถ้าให้รักก็อย่าร้าย ตอนที่ 2


   ผ่านมา 3 สัปดาห์แล้วครับสำหรับการใช้ชีวิตในรั่วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ตอนนี้ผมมีเพื่อนสนิท 2 คน คนแรกก็ไอ้แว่นนั่นแหละครับที่ผมเล็งไว้ อีกคนเป็นสาวสวยเพื่อนไอ้แว่น ผมมารู้จักทีหลังชื่อ ลูกแพร ครับ


ลูกแพรเป็นผู้หญิงขาว สูงผมยาวถึงกลางหลังหน้าตาน่ารัก ช่วงแรกผมก็ยังไม่ค่อยกล้าคุยด้วยเท่าไหร่ แพรซะอีกเป็นคนชวนผมคุย ผมรู้สึกว่าแพรเป็นลูกคุณหนูที่นิสัยลุยๆ ไม่ได้รังเกียจคนจนจากบ้านนอกอย่างผม และนิสัยหลายๆอย่างก็เข้ากันได้  สุดท้ายก็เลยกลายเป็นว่าผมกับแพร และไอ้แว่นไปไหนไปกันครับ


   “วี จับพี่เทคพรุ่งนี้อยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย” ลูกแพรถามผมหลังจากเรียนอิ้งเสร็จ พรุ่งนี้จะมีการจับสลากรุ่นพี่ที่ต้องดูแลเราตลอดเวลาที่เราเรียนที่นี่ครับ เป็นรุ่นพี่ปี 2


   “มันก็ต้องผู้หญิงอยู่แล้วคร๊าบบบบ” ลูกแพรยิ้มให้แบบไม่แปลกใจกับคำตอบของผม

   “แพรก็ว่าแล้วไม่ผิด ฮ๊ะ ฮ๊ะ” ลูกแพรพูดเสร็จก็หัวเราะอย่างน่ารัก

   “มึงอยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ” ผมหันไปถามไอ้แว่นที่เอาแต่นั่งเล่นมเกมส์ในโทรศัพท์

   “หญิงดิ” มันตอบแต่ไม่ยอมเงยหน้าจากโทรศัพท์เลยครับ

   “ แพรไปไหนต่อไหม ไปกินข้าวกัน” ผมหันไปถามลูกแพร ปกติผมจะเรียกแพรเฉยครับขี้เกียจเรียกยาว

   “แพรต้องไปซ้อมหรีดมืออ่ะ โครตเบื่อวันที่รุ่นพี่มาเลือกถ้ารู้แพรหยุดไปแล้ว” ลูกแพรเริ่มบ่นเรื่องเดิมอีกแล้วครับ ก็เรื่องเป็นตัวแทนประกวดหรีดมือของคณะนั่นแหละครับ คนมันสวยหุ่นดีก็ได้รับเลือกเป็นธรรมดา แต่ดูเหมือนลูกแพรจะไม่ค่อยชอบทำตัวเด่นเหมือนผม


   “ทำๆไปเถอะเดี๋ยวก็จบแล้ว” ผมก็ว่าไปงั้นแหละครับ ทั้งๆที่ไม่รู้มันจะจบเมื่อไหร่ เหมือนไอ้รับน้องที่ผมโครตเบื่อเหมือนกัน ผมจะไม่เบื่อเลยถ้าผมจะไม่โดนออกไปทำกิจกรรมประหลาดๆ ให้คนอื่นหัวเราะใส่ทุกวัน ไม่รู้ผมซวยหรือไปเยียบตีนรุ่นพี่ไว้ถึงโดนตลอด


   “งั้นเจอกันตอนเย็นนะ” ไอ้แว่นหันไปบอกลูกแพรครับ


   “อืม งั้นแพรไปเลยแล้วกันเดี๋ยวคนอื่นคอย” แพรพูดเสร็จก็ลุกจากโต๊ะ หยิบกระเป๋าขึ้นสะพายแล้วเดินไปเลยครับ


   “มึงจะเล่นเกมส์ถึงเมือไหร่วะ ไปหาข้าวกินกันกูหิว” ผมหันกลับมายังเห็นไอ้แว่นนั่งกดเกมส์ยิกๆไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

   “กูรอมึงนี่แหละ ป่ะ”  พูดจบแม่งลุกเดินเลยครับ ไม่มีรอผมซักนิด

   “เฮ้ย... รอกูด้วย” ผมเรียกมันพร้อมวิ่งตามเลยครับ ก็มันเดินไวเหมือนไปตามควายเลย

   






   “คุณมาสายเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว” ซวยเหมือนเดิมครับวันนี้ ผมมาเข้าซ้อมเชียร์ช้าเพราะมัวแต่ขี้อยู่เลยเวลามา 5 นาที พอเดินเข้ามาห้องเชียร์ทุกคนนั่งประจำหมายเลขของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

ผมได้เลข B13มาจากแถว B เลขที่ 13 ครับ  ผมที่กำลังจะเดินเข้าไปนั่งที่ไอ้พี่ชิน หันมาปะทะสายตาพอดี ผมก็เลยโดยเรียกไปโชว์ตัวเหมือนเดิมครับ


   “ครั้งที่ 3 ครับ” ผมตอบไอ้รุ่นพี่หน้าหล่อเสียงดัง ครั้งก่อนหลับเพลิน ครั้งก่อนนั้นอีกผมเล่มเกมส์จนลืมเวลามาเข้าเชียร์สาย ประวัติผมยาวครับ


   “ครั้งนี้มาสายเพราะอะไร” มันถามผมต่อเสียงดังเลยครับ


   “ขี้อยู่ครับ” ผมมันลูกผู้ชายตัวจริง กล้าถามก็กล้าตอบครับ หลังผมตอบทุกคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะ ยกเว้นไอ้พี่ชิน ผมเห็นเหมือนมันยิ้มมุมปากเฉยๆครับ


   “อืม เรื่องใหญ่เลย เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ต้องมีความสุข ไหนแบ่งความสุขให้เพื่อนของคุณสิ เต้นไก่ย่างวิศวะ 3 รอบปฏิบัติ” กูว่าแล้วไม่มีทางรอด เมื่อวานให้เต้นมะหมี่วันนี้ไก่ย่าง พรุ่งนี้มันคิดเผื่อไว้ยังวะ

ผมคิดเล่นๆก่อนลงมือเต้นโดนเพื่อนๆที่นั่งอยู่เริ่มร้องเพลง  ผมเต้นจนเอวจะหักกว่าจะได้กลับไปนั่งในแถวก็มันเล่นแกล้งว่าผมเต้นไม่สนุกให้เต้นใหม่รวมแล้วมากกว่า 10 รอบครับ


   “วันนี้จะมีการจับพี่เทค คุณรู้กันแล้วใช่ไหม” มันตะโกนต่อเสียงดังครับ


   “ครับ/ค่ะ” มีเสียงตอบบ้างปะปรายครับ


   “เดี๋ยวผมจะให้เดินออกมาจับพี่เทคกันที่ละคน ใครจับได้อะไรให้อ่านรหัสดังๆพร้อมท่าพรีเซนต์รหัสเข้าใจไหมครับ” พี่ชินหยิบกล่องที่คงมีรหัสเทคอยู่ในนั้นมาถือไว้ก่อนบอกสิ่งที่พวกผมต้องทำ


แล้วก็เริ่มจากแถวแรกครับ มันเดินไปจับแล้วได้รหัสว่า เฒ่าทารก ครับท่าพรีเซนต์มันโครตฮา แม่งทำท่าคนแก่ถือไม่เท้าก่อนลงไปนอนดิ้นกะแด่วกะแด่วกับพื้นแล้วร้องอุแว้ๆ จากนั้นก็ทยอยไปจับเรื่อยครับ


จนถึงไอ้แว่นที่นั่งหน้าผมมันเดินไปจับ สีหน้ามันเปลี่ยนนิดนึงก่อนอ่านรหัส “ สหายหน้าขาวสาวขี้ให้หมีดม” พอมันอ่านจบเท่านั้นครับผมไม่ไหวจะกลั้นขำ แค่ชื่อยังขนาดนี้แล้วท่ามันจะขนาดไหน ผมเดาว่าพี่มันต้องเป็นผู้ชายแน่ๆถึงกล้าตั้งชื่อแบบนี้ 


ไม่นานมันก็นั่งลงก่อนทำท่าเบ่งขี้แล้วเอามือจับที่ตูดขึ้นมาให้ไอ้รุ่นพี่ใกล้ๆดม เชี้ยมันกล้ามาก ผมนับถือเลย แล้วก็มาถึงคราวผมบางครับ ผมเดินสวนกับไอ้แบตที่กำลังกลับเข้ามานั่งที่


“โชคดีได้เล่นขี้เหมือนกูนะมึง” เสียงมันพูดเบาๆตอนเดินสวนกันครับ ยังไม่ทันขอบคุณในคำอวยพรแม่งก็เดินไปนั่งที่ตัวเองแล้ว


“เชิญจับครับ” ไอ้พี่ชินยื่นกล่องให้ผมจับ  ผมค่อยๆเอื้อมมือลงไปในกล่องนึกแต่ว่าขอให้จับได้พี่เทคเป็นผู้หญิงๆ พอจับได้เปิด
อ่านเท่านั้นแหละครับ ความหวังริบหรี่ดับพรึบพรับเลยที่เดียวก็ไอ้รหัสที่ผมได้นะสิ บ่งบอกเลยว่ามันไม่ใช่ผู้หญิงแน่นอนก็ผู้หญิงที่ไหนละครับที่จะหล่อ


“หล่อพร้อมสับแม้ดับไฟ” ผมอ่านรหัสเสียงดังจากนั้นก็นึกท่าพรีเซนต์รหัส นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกครับ จนสุดท้าย ต้องทำท่าเก็กหล่อเอามือมาไว้ที่ค้างแบบเวลาถ่ายรูปแล้วเก็กหล่อ จากนั้นก็ทำท่าสับหมูและท่าดับไฟ กว่าจะผ่านไปได้ลุ้นมากครับ ถ้าโดนซ่อมอีกคืนนี้ผมนอนหลับแบบซักแห่งแน่ๆ วันนี้โครตเหนื่อย







หลังจากผมกลับมานั่งที่ตัวเองคนต่อๆมาก็ออกไปจับ ไม่นานก็เป็นลูกแพรเดินออกไปจับบ้างครับ หลังจากจับขึ้นมาอ่านนิดนึงลูกแพรก็ยืนนิ่งๆ จนรุ่นพี่สตาฟถามว่าได้รหัสอะไรครับ

“ขอบคุณค่ะสำหรับคำถาม” ลูกแพรหันไปยิ้มหวานก่อนกล่าวขอบคุณ กูว่ามาผิดเวทีป่าววะ

“รหัสที่แพรได้นะคะ เขียนว่า หมียายมอยนั่งทับหอยยายมีค่ะ” หลังลูกแพรอ่านจบเท่านั้นเสียงโห่ก็ดังขึ้นเลยครับ ก็คนสวยให้ไปทำท่าประหลาดๆ คงตลกน่าดู แล้วลูกแพรก็พรีเซนต์ท่าบ้าบออะไรไม่รู้ครับ

ทำท่าเหมือนกอลิล่าชกอกตัวเอง มันหมีหรือลิงวะ จากนั้นก็ทำท่าหอยร่วงแล้วลงไปนั่งทับ ผมขำจนน้ำตาไหลเลย พอเสร็จก็กลับเข้ามานั่งที่ครับ


วันนี้ผมเห็นรุ่นพี่มากันเยอะมากเลยครับถ้าดูไม่ผิดมาทั้ง 3 ชั้นปี คนเยอะจนแทบล้นห้องเชียร์

และที่เด่นสะดุดตาผมเหมือนเคยก็ยังเป็นพี่ตินณ์คนเดิมครับ จากมันที่ได้เจอพี่ตินณ์ตอนเปิดตัวพี่ระเบียบ พี่ว๊าก และสตาฟเชียร์ ผมก็คอยมองหาพี่ตินณ์ตลอด 

ผมไม่รู้เป็นอะไรคือผมว่าผมไม่ได้ชอบพี่เขานะ แต่มองแบบชื่นผมน่ะครับเหมือนไอดอล พี่เขาทั้งหล่อ หุ่นดี  แถมดูเข้าถึงยาก มาดดุแบบนิ่งๆ เฮ้ยหรือว่าผมจะเป็นเกย์วะ เพราะหลังๆผมมาเข้าเชียร์เพราะอยากเจอพี่ตินณ์นี่แหละ

แต่ผมก็ได้แค่มองครับไม่กล้าเข้าไปคุยหรอก คนในห้องผมกรี๊ดแกมาก แถมมีผู้ชายบางคนก็ชื่นชมเหมือนที่ผมชื่นชมครับ


“เอาหล่ะวันนี้ทุกคนก็ได้มีพี่เทคเป็นของตัวเองแล้ว ภายใน 1 เดือนตามหาพี่เทคของตัวเองให้เจอและคุณต้องออกมาบอกว่าพี่ของตัวเองเป็นใคร ถ้าผิดก็ต้องมีการซ่อม แต่ผมยังไม่ขอบอกว่าคืออะไร ขอให้โชคดีในการหา วันนี้เลิกเชียร์ได้” ไอ้พี่ชินพูดยาวก่อนสั่งเลิกเชียร์ครับ


ผมดูเวลาตอนนี้ก็จะเที่ยงคืนแล้ว วันนี้เลิกช้ากว่าทุกวัน เพราะปกติจะเลิกประมาณสี่ทุ่มครึ่ง แต่วันนี้พรีเซนต์ท่าบ้าๆบอๆกันนานเลยครับ


“แพรกลับไงอ่ะ” ผมถามแพรหลังจากแพรเดิมมารวมกลุ่มกับผมและไอ้แว่น

“เดี๋ยวพี่ชายมารับ” แพรบอกพร้อมคลี่กระดาษในมือให้ผมดู

“คิดว่าผู้ชายหรือผู้หญิง” แพรถาม

“ชาย” ผมเองครับ

“หญิง” ไอ้แว่นตอบ

“อ่าวงี้ก็เสมอกันดิ จะหาได้ง่ายไหมน้อ” แพรบ่นเบาๆครับ

“ของมึงดีเนอะตัดออกไปบานเลย” ไอ้แว่นหันมาว่าผมครับ

“ตัดยังไงวะ” ผมถามกลับงงๆ

“อ่าวก็ของมึง ตัดทั้งผู้หญิง ตัดทั้งคนไม่หล่อ ทีนี้ก็เหลือไม่กี่คนแล้ว” ไอ้แบตว่าต่อทันที

   “มึงไม่คิดว่าเขาจะหลอกให้กูตัดเหมือนมึงว่า แล้วจริงๆพี่เค้าเป็นผู้หญิง หรือไม่ก็ผู้ชายแต่หน้าเหี้ยเหรอวะ” ผมถามกลับทันที ก็มันอดคิดไม่ได้ครับว่าพี่เทคผมจะใจดีให้หาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ

   “เออว่ะ สุดท้ายแม่งก็ยากพอกันหมดแหละ” ไอ้แว่นเกาหัวแกรกๆก่อนบ่นครับ

   “แพรว่าคงไม่ยากเท่าไหร่มั้ง มีเวลาตั้งเดือน” ลูกแพรว่ายิ้มๆครับ

   “อื้มให้เจอทีเถอะ วีไม่อยากไปทำท่าแปลกแล้วแค่นี้ก็เด่นจะแย่” ผมว่าขำๆครับก็ผมได้ออกไปเต้นท่าแปลกๆทุกวันเลย

   “อ่อ แล้วแพรโทรบอกพี่ชายยัง อีกนานไหมกว่าจะมา” ผมถามลูกแพรทันทีที่นึกได้

   “บอกแล้ว เดี๋ยวคงมา พี่เค้าเรียนที่นี่แหละคงอยู่คณะตัวเอง”

   “จริงเหรอ เรียนคณะอะไร ปีไหนอ่ะ” ผมถามเป็นชุดเลยครับ

   “เรียนคณะสิกำ ปี 2” อ่อไอ้คณะที่มีหลอดสีตั้งหน้าคณะนั้นเอง

   “อ่าว ไม่แพรไม่เรียนเหมือนพี่ล่ะ” ผมถามอย่างแปลกใจ เพราะปกติพี่น้องแถวบ้านผมชอบเรียนเหมือนกัน

   “ไม่เอาอ่ะ แพรไม่ชอบแบบนั้น อารมณ์ศิลปินเกินไป” แพรว่าพร้อมทำหน้าเบื่อๆ








   “อ่าว นั่นพี่ชายแพรมาแล้ว” ลูกแพรว่าก่อนชี้ไปทางหน้าคณะที่กำลังมีผู้ชายตัวสูง ผอม ผิวขาวหน้าหวานๆเดินเข้ามาครับ

   “นี่พี่พรตพี่ชายเราเอง” ลูกแพรแนะนำให้ผมรู้จักพี่ชายตัวเองครับ

   “สวัสดีครับ” ผมกับไอ้แบตไหว้พี่ชายลูกแพรพร้อมกัน

   “สวัสดีครับ” เพื่อนลูกแพรเหรอ

   “ค่ะ คนนี้ชื่อวีค่ะ เพิ่งรู้จักที่นี่ แล้วก็แบตที่พี่พรตเคยเจอ”

   “อ่อ ครับพี่จำได้แล้ว ยินดีที่ได้เจอทั้งสองคนนะ พี่ฝากดูแลแพรด้วยเวลาอยู่ที่คณะ” พี่พรตพูดฝากฝั่งลูกแพรอย่างดีเลยครับ ผมรู้สึกว่าพี่น้องสองคนนี้นิสัยดี ไม่หยิ่งเหมือนกันเลยครับ


   “แล้วสองคนกลับยังไงกัน พี่ไปส่งไหม” พี่พรตหันมาถามผมอย่างมีน้ำใจ ชั่งเป็นคนดีมีน้ำใจจริงๆ


   “ผมเดินกลับครับ พัก แถมกน้าม.เอง” ผมตอบพี่พรต


   “งั้นไปด้วยกันเลยพี่ไปส่งหน้าม. เดินไปกว่าจะถึงไม่ได้นอนพอดี” พี่พรตบอกเริ่มออกเดิน ก็เสร็จผมสิครับ ยิ่งขี้เกียจเดินกลับหออยู่ด้วยวันนี้ปวดขาไปหมด เป็นการปวดสะสมมาจากวันก่อนๆครับ


   “ไปแบตโชคดีไม่ต้องเดินเว้ย” ผมเรียกไอ้แบตก่อนเดินตามพี่พรตกับลูกแพรมาขึ้นรถ


   “ลูกแพรกินก๋วยเตี๋ยวไหม” พอถึงหน้ามอพี่พรตก็ถามลูกแพรทันทีครับ


   “ได้เหรอ งั้นลูกแพรกินก่อนนะค่อยกลับบ้าน” ลูกแพรถามพี่พรตก่อนทำท่าจะเปิดประตู


   “ไม่กลัวอ้วนเลยเนอะ” พี่พรตว่าตามหลัง


   “งั้นผมกับเพื่อนลาตรงนี้เลยนะครับ” ผมบอกลาทันที


   “กินก๋วยเตี๋ยวก่อนดิ เดี๋ยวพี่เลี้ยง” พี่พรตเอ่ยชวน







   “งั้นผมไม่เกรงใจนะครับ” ไอ้แว่นแม่งเห็นแก่กินแซงหน้าผมตอบไปแล้วครับ


   “อืมเต็มที่เลย” พี่พรตตอบก่อนลงรถตามพวกผมกับลูกแพรมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวสูตรเด็ดหน้าม.

   “ลูกแพรค่อยๆกิน หิวเหรอ” ผมบอกลูกแพรก่อนถาม เพราะเห็นกินเอาๆ กลัวจุกครับ

   “แพรหิวจนจะกินควายได้แล้ววี” แพรหันมาตอบก่อนลงมือกินต่อครับ

   “วีอิ่มแล้วเหรอสั่งอีกสิ” พี่พรตถามผมหลังจากผมวางตะเกียบ ผมกินไปสองชามแล้วครับ ไอ้แบต 3 ชาม พี่พรต 3 ชามเหมือนกัน มีแพรกับผมกิน 2 ชาม


   “อิ่มแล้วพี่ ไม่ไหวกินมากกว่านี้ผมนอนไม่หลับ เดี๋ยวฝันว่าต้องไปกู้โลก” เวลาผมกินอิ่มมากๆ ผมจะชอบไปฝันว่าตัวเองสู้กับสัตว์ประหลาดที่จะมาบุกโลกทุกที


   “หึหึ เพื่อนแพรตลกดีนะ” พี่พรตว่าขำๆ


   “ค่ะ มีแต่คนแปลกๆถึงคบกันได้ไง” แพรตอบก่อนยิ้มน่ารัก


   “เฮ้ยมึงยัดเข้าไปได้อีกเหรอวะ” ผมถามไอ้แบตที่ยังสาวเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าท้องไม่หยุด


   “เหลือพื้นที่อีกเยอะหว่ะ” มันตอบก่อนจ้วงต่อไม่สนใคร หลังจากหมดชามที่ 3 มันก็กินน้ำก่อนเรอเสียงดัง ไม่ได้อายผู้หญิงร่วมโต๊ะหรือเกรงใจพี่เขาเลยครับ สันดานเสียมากเชี้ยแบต










   
“ขอบคุณมากครับพี่ มีไรให้ผมช่วยบอกได้เลยครับ” ผมขอบคุณพี่พรตหลังกินอาหารเสร็จ


   “ขอบคุณที่เลี้ยงครับพี่” ไอ้แบตขอบคุณพี่พรตเหมือนกัน


“ไม่เป็นไร พี่ถือว่าเลี้ยงที่เรารู้จักกัน พี่ไปก่อนนะ”


“ครับ สวัสดีครับ” ผมกับไอ้แบตพูดพร้อมกันก่อนพี่พรตจะยิ้มให้แล้วเดินไปขึ้นรถ


“เจอกันพรุ่งนี้นะ” ลูกแพรพูดก่อนเดิมตามพี่


“อืมพรุ่งนี้เจอกัน” ไอ้แบตตอบ ผมเพียงพี่ยกมือลา






“ไปกลับวังกันกูอยากนอนเต็มแก่แล้ว” ผมชวนไอ้แบตกลับหอครับ

“เออไปดิ กูปวดเยี่ยวจะแย่” ไอ้เชี้ยแบตแม่งพูดเสร็จวิ่งนำเลยครับ

“เฮ้ย...มึงไม่รอกูอีกแล้วนะ” ผมกะโกนพร้อมวิ่งตามตูดมันไปติดๆครับ




--- โปรดติดตามตอนต่อไป ---

ลงเพิ่มอีก 1 ตอนจร้า
ของคุณที่ทุกคนเข้ามาติดตามอ่านค่ะ
 

[Moonmaid]

ใครจะเป็นพระเอกเนี่ยยลุ้นๆๆๆหนุกอ่าา ฮามากตอนนี้นั่งขำอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า555555555

[liza sarin]

 

[หมอตัวเปียก]

เนื้อเรื่องตอนนี้เป็นตอนที่ตินณ์กับพรตยังไม่ได้คบกันใช่ไหมอะ???

[a-o-pai]

มุมเพื่อนของลูกแพร หุๆๆๆๆๆ

[❝CHŌN❞]

อุ๊ย เรื่องใหม่ เพิ่งเห็นได้ไงเนี่ย
วี ฮาดีนะ ฮ่าๆๆๆ
ติดตามๆ

[bulldog17]

พระเอกคือใครละเนี่ยยยยย

[greenapple]

ฮาอ่ะ
ได้เห็นพี่ตินณ์ พรตอีกมุม น่ารักดีแฮะ
 

[บูมเบส]

จะหลุดประเด็นไหมถ้าจะบอกว่าพระเอกคือพี่ชายคนโตของพรตอ่ะ
เพราะเหมือนตอนที่พ่อพรตบอกว่าแกกับเด็กคนนั้นป่ะน่าจะเป็นอย่างงั้นนหนุกดี

[gookgik]

ฮากับรหัสพี่เทคของแต่ละคน  แต่ของวีจะใช่พี่ชินหรือเปล่า

[quiicheh.]

แอบเห็นว่าติณณ์คู่พรตหรอคะ? ต้องไปหาอ่านนนนนนนนนนนน

[jj_girl]

ตกลงผูัใดคือพระเอกก   

[เคียงใจ]

ตกลงผูัใดคือพระเอกก   

   วี-ตินณ์ค่ะ เนี๊ยะเมียลับๆตินณ์
ถึงต้องแอบมาเปิดเรื่องใหม่ อย่าไปบอกพรตนะ จุ๊บจิ๊บไว้ 

[jj_girl]

   วี-ตินณ์ค่ะ เนี๊ยะเมียลับๆตินณ์
ถึงต้องแอบมาเปิดเรื่องใหม่ อย่าไปบอกพรตนะ จุ๊บจิ๊บไว้ 

จะปิดเป็นความลับไว้ให้กะด๊ะ

ถ้าเมจิกสัญญาว่าจะแต่ง  คิม&จุ๊บแจง  เอร้ย  คิม&นาว เร็วๆ  อิอิ

[เคียงใจ]

ตอบ

คุณหมอตัวเปียก > รอติดตามนะคะ  ว่าใช่รึเปล่า

คุณ bulldog17 >  ปล่อยให้ งงก่อนค่ะ  อิอิ

คุณ บูมเบส  >  พี่พีชไม่ใช่เรื่องนี้ค่ะ เป็นอีกเรื่อง คู่พีชเนม

คุณ gookgik  > รอลุ้นนะคะว่ารหัสเทคของใคร

คุณ quiicheh  > ใช่ค่ะ ตินณ์คู่พรต  ขอบคุณค่ะที่จะตามอ่านอีกเรื่อง ><

คุณ jj_girl > เอ่อ คิม&จุ๊บแจง คืออะไรอ่ะ 555 ระวังนาวมาแหกอกเน้อ
                 นางก็หวงไม่แพ้เพื่อนเหมือนกันจร้า ส่วนเวลาลงออกแถลงการณ์ไปแล้วนะจ๊ะ
 


ขอบคุณที่ติดตามค่ะ