ตอนที่๖ ก็คนมันรัก
ในห้องแปลกตา ร่างที่นอนขดบนเตียงนั้นขยับอย่างเกียจคร้าน ก่อนค่อยๆปรือแพขนตาขึ้นมองสิ่งต่างๆ รอยยิ้มยามเช้าถูกส่งมอบให้ใครบางคนที่นั่งหน้าซีด ประนามตัวเองอยู่ข้างๆกันอย่างไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัวเลย ปล่อยให้อีกคน ได้แอบมองใบหน้าที่เดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีดอย่างตลกขบขัน
"คุณยะ"
เสียงเรียกจากข้างตัวทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งตกใจ จนทำท่าจะตะกายหนี แต่เมื่อได้สติก็หันมาพบรอยยิ้มยั่วเย้าแตกต่างจากเวลาปกติและสภาพการณ์ที่เป็นอยู่ รอยจ้ำเป็นสีแดงนั้นกระจายอยู่ทั่วแผ่นอกขาว จนเหมือนถูกใครแต้มสี จนไปถึงใต้ผ้าห่มที่ถูกคลุมไว้อย่างหมิ่นเหม่ จนต้องเผลอกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมบังคับตัวเองให้เบนสายตาหนี เคยได้ยินมาว่า 'ผู้หญิงเวลามีอะไรกันแล้วมักจะดูสวยขึ้น' ไม่น่าเชื่อว่าคำนี้จะใช้ได้กับผู้ชายเหมือนกัน
"ไปล้างหน้าล้างตาเถอะครับ ผมจะทำอาหารเช้าให้ทาน"
ผ้าห่มถูกตลบให้พ้นตัวจนเผยช่วงขายาวที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงวอร์มสีน้ำเงินกับท่าทางที่ดูแสนจะปกติเกินไปของเจ้าตัวจน อติยะอดเป็นฝ่ายก้มสำรวจตัวเองแทนไม่ได้ ไอ้รอยที่ควรจะมีมันก็ไม่มี ไอ้ส่วนที่น่าจะเจ็บมันก็ไม่เจ็บ เสื้อผ้าก็ไม่มีติดตัวสักชิ้น แต่ร่องรอยบนผ้าปูมันก็บอกอย่างเต็มสองตา ทำได้แต่นั่งกุมขมับอยู่บนเตียง คอยฟัง อติยะเทวดา และอติยะซาตาน คอยเถียงกันอยู่ข้างหู
"คิดมากทำไมผู้ชายท้องที่ไหนว่ะ"ฝ่ายซาตานกระซิบบอก
"ไม่ได้นะลูกผู้ชายกล้าทำต้องกล้ารับสิ"ฝ่ายดีพยายามโน้มน้าว
"เขาไม่เห็นจะเป็นอะไร ทำไม่รู้ไม่ชี้ไปเลยสิ"ฝ่ายซาตานจับมืออุดปากอติยะเทวดาจนตีกันยุ่งนัวเนียไปหมด จนเสียงดังเจี้ยวจ้าวเหมือนเอฟเฟกต์ประกอบในการ์ตูน
"โอ้ย เลิกตีกันสักทีเว้ย เงียบบบ"
"คุณยะ เกิดอะไรขึ้นครับ"
ครามกำลังง่วนกับอาหารเช้าในครัวก็ได้ยินเสียงดังลั่น จากในห้องนอนจนต้องทิ้งเตา เพื่อเดินมาดูคนที่นั่งปิดหูเอามือคลุมโปงโผล่ออกมาแต่ขาอย่างน่ารัก มองไปแล้วคล้ายละครหลังข่าวที่เคยดูเวลานางเอกตื่นขึ้นมาแล้วเจอว่าคนที่นอนข้างๆกันเป็นใคร น่ารักจนแทบจะอดใจไม่ไหวจริง
"คุณยะทำอะไรครับ"
ครามเดินมานั่งข้างเตียงก่อนค่อยๆดึงผ้าห่มออกทีละนิด ดวงตาภายใต้ผ้าห่มที่จ้องมองมานั้น ดูเหมือนกับอยากจะตั้งคำถามถึงเรื่องเมื่อคืนแต่กระดากเกินกว่าจะเป็นฝ่ายพูดออกมา ครามซ่อนรอยยิ้มไว้ภายใต้ใบหน้าห่วงใยกับน้ำเสียงเอื้ออารีดังนางเอกหนังไทยที่แสนดี ยามพลาดท่าเสียทีให้พระเอกและได้แต่ซ่อนน้ำตาร้องไห้กระซิกๆ
"คุณยะอย่าคิดมากนะครับ ผมไม่เป็นไร แล้วเมื่อคืนคุณยะก็เมามาก คุณยะไม่ผิดหรอกครับ ผมน่าจะระวังตัวมากกว่านี้ ลืมมันไปซะเถอะครับ"
คำพูดแบบนั้นทำให้อติยะแน่ใจแล้วว่าเมื่อคืนนั้นตนใช้กำลังข่มเหงน้ำใจ ผู้ชายด้วยกัน โดยเฉพาะคนคนนั้นเป็นชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เท่ากับว่าตนนั้นหยามศักดิ์ศรีอีกฝ่ายมากมายเพียงใด โชคดีแค่ไหนแล้วที่อีกฝ่ายเป็นคุณคราม ทั้งยังไม่ถือโทษและไม่เอาเรื่องแต่แสดงความเป็นห่วงจิตใจของเขา อติยะตัดสินใจแล้วว่าตนจะต้องรับผิดชอบดูแลคนตรงหน้าให้สมกับฐานะ"เมีย"ที่ตัวเองเป็นฝ่ายยัดเยียดให้ไป
"ให้ผมดูแลคุณนะครับ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง อาจจะแปลกที่ผู้ชายแบบผมมาพูดแบบนี้แต่ผมอยากชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไปจริงๆ"
แววตาเอาจริงเอาจังน่าเอ็นดูนั้นแทบจะทำให้ครามอดทนต่อไปไม่ไหวอยากจะจับอีกฝ่ายมากอดรัดให้สมใจ แต่ต้องทำใจแข็ง บอกปฏิเสธออกไปอย่างเกรงใจ
"คุณยะอย่าคิดมากสิครับ ผมเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหายหรอก คุณไม่ต้องถึงกับมารับผิดชอบอะไรในตัวผมเลย คุณรีบไปล้างหน้าล้างตา แล้วมาทานข้าวเถอะครับ เสร็จแล้วจะได้ไปทำงานต่อ"
ก่อนดันให้อติยะลุกไปเข้าห้องน้ำและห้ามไม่ให้พูดอะไรอีก ก่อนตัวเองจะจัดแจงเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ และจัดโต๊ะกินข้าวรอคนอาบน้ำ ประมาณสามสิบนาทีอติยะก็เดินออกมาในชุดเสื้อเชิ้ตสีเทา กางเกงขายาวสีดำ เข้ารูป พลางเช็ดผมเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหาร
"ทำไมไม่เช็ดผมให้แห้งก่อนละครับ"
น้ำหยดจนชุ่มเสื้อไม่ทันที่อติยะจะรอจนแห้งดี ก็รีบแต่งตัวเดินออกมาเพราะต้องการจะมาคุยถึงเรื่องที่ค้างไว้จนครามต้องพาไปนั่งเก้าอี้ แล้วแย่งผ้าขนหนูมาไว้ก่อนช่วยเช็ดให้อย่างเบามือ
"เช็ดผมให้แห้งก่อนเถอะครับ เดี๋ยวคุณจะไม่สบายเอา"
นอกจากมารดาที่เสียไปแล้วอติยะไม่เคยให้ใครใกล้ชิดเขาถึงขนาดนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพูเมื่อได้กลิ่นจากตัวของครามมันกลับหอมเข้ากับเจ้าตัวจนเผลอสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ภาพร่างกายที่กำลังเคลื่อนไหว เสียงกระเซ่าคล้ายจะขาดใจแว่บเข้ามาในความจำจนตัวเองต้องเผลอนิ่วหน้ากับแกนกายปวดร้าวที่มีปฏิกิริยากระทันหันกับสัมผัส จากคนข้างหลังจนต้องเฉไฉทำเป็นแย่งผ้าขนหนูมาเช็ดหัวตัวเองปล่อยให้อีกคนหันไปจัดสำหรับให้เรียบร้อย
อาหารมื้อนี้เป็นมื้อที่อติยะมีความสุขแบบแปลกๆ ทั้งความอร่อย และความเอาใจใส่เล็กๆน้อยๆของครามทำให้เขาแทบจะกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจไปเลย เสียดายเหลือเกินที่อีกฝ่ายเป็นผู้ชายไม่อย่างนั้นเขาจะรีบมาขอแต่งงานแน่นอน แต่ถึงจะเป็นผู้ชายก็ไม่แน่
"คือเรื่องเมื่อคืน"
ก่อนจะไปที่บริษัทอติยะอยากจะรู้เรื่องเมื่อคืนโดยละเอียดแต่ครามก็บอกให้มาพรุ่งนี้ และนัดเวลาให้ไปที่ร้าน ก่อนจะรีบไล่เขาให้ไปทำงานโดยไม่ลืม ตามมายืนส่งหน้าประตูเหมือนกับคู่แต่งงานใหม่ยังไงยังงั้น
"โชคดีนะครับคุณยะ"
เมื่อประตูปิดลงครามแทบจะกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่อยู่ ก่อนจะเอ่ยขอโทษในใจเวลาเมื่อ อติยะรู้ความจริงที่ตนนั้นตั้งใจบิดเบือน เพื่อให้ได้อยู่ใกล้เจ้าตัว
"ขอโทษนะครับคุณยะ ที่ผมทำให้คุณเข้าใจผิดว่าคุณบังคับผม แต่ความจริงแล้วเป็นผมต่างหากที่บังคับคุณหวังว่าคุณจะไม่โกธรผู้ชายคนนี้ที่แอบรักคุณนะ"
TBC...............................................
กรี้ดมีคนคิดถูกด้วยหล่ะ ว่าวนิลาเนี่ยหมายถึงคุณคราม มีบางคนลุ้นว่าใครกันแน่น้าที่ถูกจับกิน และตอนนี้ก็คงได้รู้กันแล้วนะค่ะ ว่าเอใครน้าจะถูกจับกินกันแน่ งานนี้คุณครามอิ่มจนพุงกางไปเลย
หัวข้อ: Re: ♥ ♥ วนิลามาเฟีย ♥ ♥ >>ตอนที่๘ น้องชายคนที่สอง ๒๘/๐๑/๕๗ By....ลีลาวดี (อ่าน 20510 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก