“ให้ผมอยู่ในสถานะไหนก็ได้”
“ขอแค่ได้อยู่กับคุณ”
ทั้งขอร้อง
ทั้งอ้อนวอน
“ผมจะทำให้คุณไม่มีความสุข”
“อย่าหวังว่าจะทิ้งผมได้ง่ายๆ”
และทำ
แม้กระทั่งข่มขู่ผม
.
.
“งี่เง่าจริงๆ”
ที่ผ่านมา
ไม่ว่าปัญหาอะไร
เรื่องใหญ่แค่ไหน
ผมก็ผ่านมันมาได้
แล้วทำไมกับอีแค่ผู้ชายตัวเล็กๆ คนเดียว
ผมกลับคิดหาทางออกไม่เจอ
.
.
ผมไม่ได้รักเล็ก
และผมก็ไม่ได้รักคุณพิม
แต่ผมรักลูก
และนั่นก็เป็นเหตุผล
ที่ผมเลือกจะรักษาครอบครัวเอาไว้
แต่เขากลับทำให้เรื่องทุกอย่างมันยุ่งยากขึ้น
ด้วยการเอาชีวิตเข้ามาเดิมพันกับผมแบบนี้
.
.
“หึๆ”
เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของปุณก็วันนี้
การถูกคนที่ไม่รักคอยตามตื้อ
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ทั้งหงุดหงิด
ทั้งรำคาญใจ
จนอาจถึงขั้นขยะแขยง
เพราะอย่างนี้
ปุณถึงได้พูดจารุนแรง
เพื่อทำร้ายผม
ได้มากมายแบบนั้น
.
.
“ผมเกลียดคุณ”
“ปุณ”
“เกลียด..เกลียด..เกลียดที่สุด”
“...”
“เลิกใช้วิธีสกปรก มาทำลายครอบครัวผมสักที”
“หึ”
น่าขำนะครับ
แค่คำว่าเกลียด
ก็ทำให้ผมเจ็บได้มากขนาดนี้
“คิดว่าเงินแค่นี้ มันจะขจัดฉันออกไปจากชีวิตนายได้งั้นเหรอ”
ผมหยิบเช็คที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา
ก่อนจะฉีกมันทิ้ง
“แล้วคุณจะเอายังไง”
“กลับมาเป็นของฉันสิ”
“เลิกพูดแบบนี้สักที” โวยวายก่อนจะเข้ามาทุบหน้าอกผมไม่หยุด “เรื่องของเรามันจบไปแล้ว มันจบไปนานแล้วได้ยินไหม”
“ปุณ..” ช่วยพยุง เมื่อจู่ๆ เขาก็ทรุดลงไปนั่ง “เป็นอะไร”
“ผมเหนื่อย”
“...”
“เหนื่อยที่จะไล่คุณแล้ว”
“งั้นก็กลับมาสิ”
คำพูดโง่ๆ
ของคนโง่ๆ แบบผม
“กลับมาเป็นของฉัน”
“ฮึก..”
“เป็นคนที่ฉันรักแค่คนเดียว”
“พอเถอะครับ” เขายกมือขึ้นปาดน้ำตาตัวเอง “เลิกทำแบบนี้สักที”
“...”
“ผมมาไกลเกินกว่าจะกลับไปแล้ว”
“...”
“ผมรักเอสฮึก..” เขาพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ “รักจนคิดว่าชีวิตนี้คงขาดเขาไม่ได้”
“ปุณ..”
“ปล่อยผมไปเถอะนะครับ”
นาทีนั้น
ผมเหมือนหมดแรง
หมดแล้ว
หมดทุกอย่าง
เรี่ยวแรงที่จะรั้ง
จะดึงเขาเอาไว้
หมดไปไม่เหลือ
“ถ้าฉันยอม” อดไม่ได้ที่เอื้อมมือไปลูบแก้มเขา “นายจะให้อะไรฉันสักอย่างได้ไหม”
“...”
“อย่าเกลียดฉัน”
แค่นี้เอง
สิ่งที่ผมอยากได้
เพราะผมทน
เห็นเขาเกลียดผมไม่ได้จริงๆ
“ขอจูบนายสักครั้งได้ไหม”
“...”
“ครั้งสุดท้าย”
แค่ความทรงจำครั้งสุดท้าย
“ผม..ผม”
เกลี่ยนิ้วไปตามริมฝีปาก
ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้
เข้าหลับตาแน่น
ตอนริมผีปากของเราสัมผัสกัน
“อื้อ..” ผลักผมออกเต็มแรง “ผมทำไม่ได้”
“หึ” ผมแค่นหัวเราะ “รู้สึกผิดหรือไง”
“ไม่ใช่..ผมไม่ได้รู้สึกผิดกับเอส” น้ำตาเขาไหลออกมาอีกแล้ว “แต่เพราะผมไม่อยากทำ”
“...”
“ร่างกายผมมันไม่ได้ต้องการคุณอีกแล้ว” ยกมือขึ้นมากุมที่หน้าอก “หัวใจของผมก็เหมือนกัน”
จบแล้วสินะ
มันคงจะจบแล้วจริงๆ
“นายไปเถอะ”
สายไปแล้ว
สายเกินกว่าที่ยื้อ
“แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก”
อย่ากลับมาในชีวิตผมอีก
ไม่อย่างนั้น
ผมคงจะปล่อยเขาไปไม่ได้อีก
แค่วันนี้
ตอนนี้เท่านั้น
ช่วยหายไป
แล้วอย่าหลงเหลือร่องรอยอะไร
ให้ฉันต้องตามหานายอีก
Ma-NuD_LaW
ท้องนี้..ลูกคนที่สามครับ 
อยากเขียนเอสปุณเหมือนกันเนอะ เบื่ออีพุฒ 
ขอบคุณทุกความเห็นครับ 
ปล. คุณ broke-back .. เหมือนจ้องจะรังแกผมตลอดอ่ะ ใจร้าย 
หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ-- (อ่าน 314328 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก