“ยะ..อย่าแกล้งดิ”
“วันนี้ใครมาหาที่บ้าน”
“...” เขากัดปากตัวเอง ก่อนจะหลบตาผม
“ปุณ”
“อื้อ..เอส” เขาร้อง เมื่อผมขยับตัวเข้าออกแรงๆ “คุณพุฒ..คุณพุฒมา”
“มาทำไม” ผมหยุดนิ่ง ให้เขาได้พักหายใจ
“...”
“ปุณ”
“บอกแล้วๆ” รีบพูด เมื่อผมทำท่าจะขยับอีกรอบ “ทะเลาะกับคุณพิม..”
“...”
“คุณพิมรู้เรื่องของฉันกับคุณพุฒแล้ว..”
“แล้วยังไง..” ผมจ้องตาเขา “ทำไมเขาต้องมาหาคุณด้วย”
“...”
“ปุณ”
“โอ๊ย..” เขาร้องเมื่อผมกระแทกตัวเข้าไป
“ทำไมไม่ตอบ”
“ก็ไม่รู้นี่” จิกเล็บลงกับแขนผม “เขาแค่บอกว่าคุณพิมรู้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก”
“หึ”
น่าโมโหชะมัด !
“อ๊ะเอส อื้อ..” ก้มลงไปปิดปากเขาด้วยจูบ
ปากนี้เป็นของผม
ร่างกายนี้ก็เป็นของผม
แล้วทำไมจะต้องมีคนมาคอยวุ่นวาย
คอยมาเข้าใกล้คนของผมแบบนี้ด้วย
“จะกลับไปไหม.. ถ้าเขากลับมา”
ผมถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้
“...”
“ปุณ”
“โอ๊ย.. เจ็บนะ” ว่าแล้วทุบอกผม “จะกลับไปได้ยังไง”
“...”
“ก็หลงรักไอ้บ้าแบบนายไปแล้วนี่”
“ปุณ”
“...” เขากัดปากตัวเอง
คงจะเขินละมั้ง..
“ปุณ”
“จะเรียกทำไมเล่า” หลบตาแล้วหน้าแดง “รีบทำให้มันเสร็จๆ เถอะ ง่วงแล้ว”
“คร้าบๆ”
.
.
“นอนพักเถอะครับ” จูบเบาๆ บนปากเขา “ผมโทรลางานให้แล้ว”
“อื้ม..” กระพริบตาสองสามที ก่อนจะหลับต่อ
เมื่อคืนผมหนักมือไปหน่อย
วันนี้เขาเลยลุกไปทำงานไม่ไหว
“แล้วจะรีบกลับครับ”
“อื้อ..”
หอมแก้มเขาอีกที
ก่อนจะลุกออกจากเตียง
ขืนไม่รีบไป
มีหวังจะขาดงานไปด้วยอีกคน
และคงไม่ได้ทำธุระบางอย่าง
ที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
เพราะถึงผมจะมั่นใจแล้ว ว่าเขาจะไม่กลับไป
แต่ก็ใช่ว่า ผมจะเชื่อใจใครอีกคน
ที่ยังคงมองคนรักของผม ด้วยสายตาแบบนั้น
สายตาที่เต็มไปด้วยความโหยหา..
.
.
“ขอบคุณที่มานะครับ” ผมลุกขึ้น ก้มหัวให้เล็กน้อย “จะทานอะไรก่อนไหมครับ”
“รีบพูดธุระมาเถอะ”
ตัดบททันที
มนุษย์สัมพันธ์แย่เหมือนเดิม
“งั้นผมจะไม่อ้อมค้อม”
“...”
“ได้ยินว่าคุณกับภรรยามีปัญหากัน”
“แล้วยังไง” เขาถามแล้วเอนตัวไปกับพนักพิง
“เลิกยุ่งกับปุณซะ”
ไม่รู้จะเสียเวลามารักษามารยาท
กับคนแบบนี้ไปทำไม
“หึ” เขายิ้มเยาะ “กล้ามากนะ ที่มาพูดกับฉันแบบนี้”
“...”
“ทั้งๆ ที่ตัวเองก็เป็นแค่ไอ้แมวขี้ขโมย”
“คุณพุฒ” เผลอกัดฟันกรอด..
“รับความจริงไม่ได้หรือไง”
“ผมไม่ได้มาเพื่อทะเลาะกับคุณ”
ข่มอารมณ์ไว้
ยังไงก็อดีตเจ้านาย
“สิบล้านพอไหม”
“...”
“หรือร้อยล้าน” เขาเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ “แลกกับอดีตเมียของฉัน ที่ปัจจุบันเป็นเมียนาย”
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ” ลุกขึ้นกระชากคอเสื้อเขาเข้ามาใกล้
“เมื่อเช้าคุณพิมส่งทนายมาคุยเรื่องหย่ากับฉัน” แกะมือผมที่กำคอเสื้อเขาเอาไว้ “ได้อิสระกลับมาเมื่อไร”
“...”
“ฉันจะกลับไปเอาหมอนั่นคืน”
“มึง..” แทบจะชกหน้า เมื่อได้ยินแบบนั้น
“จะกลัวอะไร” ยกมือปัดคอเสื้อ ก่อนจะส่งยิ้มมุมปาก “ถ้านายมั่นใจว่าหมอนั่นรัก”
“...”
“จริงไหม”
ผมกำมือแน่น ตอนเขาเดินออกไป
ในหัวก็เอาแต่คิด เรื่องที่เขาพูด
เอาคืนงั้นเหรอ?
Ma-NuD_LaW
เรื่องยืดเยื้อแล้วครับ 
ขอโทษที่หายไปหลายวัน หวัดกินครับ 
ดีขึ้นรีบมาปั่น 
+เป็ดจ้า 
หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ-- (อ่าน 340345 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก