รัก?
“คุณพุฒ” รีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้
นี่เขาเข้ามาในนี้ได้ยังไง
“หึ”
“เอส” ผมหันไปเรียกคนข้างตัว
“หืม..” ไม่ลืมตามามอง แต่กลับดึงผมเข้าไปกอด
.
.
“มีความสุขกันมากสินะ” ว่าแล้วคว้าแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นมาสาดผมกับเอส
“คุณพุฒ” เอสเรียกแล้วกอดผมแน่นกว่าเดิม “คุณ..มาที่นี่ได้ยังไง”
“หึ” ส่งยิ้มเหยียดๆ มาให้
เห็นผมกับเอสในสภาพแบบนี้
คงจะโมโหน่าดู
“แกล้งป่วยไม่ยอมไปช่วยงานผัว แต่มาระเริงรักกับชู้”
“...”
“นายมันร่าน”
“คุณพุฒ!!”
“ทำไม รับไม่ได้ที่ฉันพูดความจริงงั้นเหรอ”
“พอได้แล้ว” ผมหันไปมองเอสที่กำลังบีบมือผม “คุณไม่มีสิทธิพูดแบบนี้ เพราะปุณเป็นของผม”
“ไอ้เอส”
“พอเถอะครับ ขอเวลาให้เราแต่งตัวก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน” ผมร้องห้าม ก่อนจะร้องขอเวลา
ขืนคุยกันในสภาพนี้ เรื่องคงไม่จบง่ายๆ
“คุณพุฒ” ผมเรียกเขา น้ำเสียงแสดงความขอร้อง
เขาไม่ตอบอะไร แต่เดินหันหลังออกไปนั่งที่เก้าอี้ด้านนอก
ผมรีบคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ ก่อนจะโยนเสื้อไปให้เอส
.
.
“ไม่ต้องกลัว” เสียงกระซิบข้างหู ทำผมอุ่นใจขึ้นมาบ้าง
“อืม”
เราจับมือกันเดินออกมาจากห้อง
อะไรจะเกิดอะไรก็ช่าง
แต่วันนี้เรื่องทุกอย่างต้องจบ
เพี๊ยะ!!
ถึงเอสจะดึงผมเข้าไปกอด แต่ก็ยังช้ากว่าเขา
“คุณพุฒ” ผมรีบดึงชายเสื้อเอสเอาไว้
ต้องห้ามเอส
จะให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้ไม่ได้
“กล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้” เขาชี้หน้าผม “เห็นฉันโง่นักหรือไง”
“...” ผมเงียบ
“อยากตายนักหรือไง”
“หยุดทำร้ายปุณสักที”
“ไม่ใช่เรื่องของนาย อย่ามายุ่ง”
“เอส” จับมือเอาไว้ หวังจะให้ใจเย็นลง
แค่เขาร้อนคนเดียว
เรื่องมันก็ยากจะจบแล้ว
“ปล่อยพวกเราไปเถอะ” สบตาเขา ในขณะที่จับมือเอสเอาไว้ “ผมขอร้องนะครับ”
“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม”
“...”
“บอกแล้วไงว่านายเป็นของฉัน” เขาพูดแล้วเอื้อมมือไปหยิบปืนที่เหน็บไว้ด้านหลัง
“อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยให้นายไป”
เขายิ้มก่อนจะหันปลายกระบอกปืนไปหาเอส
Ma-NuD_LaW
เริ่มดึกแล้ว กลัวคนอ่านจะรอนาน
กำลังปั่น อย่าเพิ่งโมโห
+เป็ดๆ จ้า