Part 14
.. ปล. อย่างงช่วงที่แบ่งพาทนะคะ ใช้สติก่อนสตาร์ทค่ะ ^^
ความอบอุ่นและกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โชยเข้าจมูกตลอดเวลาทำให้รู้สึกว่าร่างกายกำลังร้อนขึ้น...รู้สึกตัวแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ ก่อนจะขยับผ้าห่มออกเล็กน้อย...ใช้มือลูบหน้าผากตัวเองที่มีเหงื่อซึมจนชื้นไรผมไปหมด...คงจะสร่างไข้เพราะฤทธิ์ยาเลยเป็นแบบนี้...แต่เพราะความมึนเบลอทำให้ยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อนอนตัวใหญ่ เพราะหวังอยากได้ไอเย็นบ้าง...จากที่นอนตะแคงก็กลายเป็นนอนหงายแผ่ร่างรับความเย็น...ผ้าห่มยังคลุมอยู่ที่ช่วงเอว..
“..อือ...” ร้อนจริงๆ ทำไมมันร้อนและรู้สึกแปลก ๆ ขนาดนี้...ทั้งที่ยังไม่ลืมตาและยังไม่เต็มตื่นแต่ก็ใช้มือตวัดผ้าห่มออก และรั้งเสื้อช่วงเอวขึ้น ให้ได้สัมผัสความเย็นบ้างเหมือนกับช่วงหน้าอกที่แกะกระดุมออกไป 2 เม็ด...นอนเหยียดยาวโดยปราศจากผ้าห่ม....
“..ซอ...”
“..อืมม...” สัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผากทำให้สะดุ้ง...ร่างกายสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุจนต้องลืมตาตื่น..ความรู้สึกแปลก ๆ กรุ่นขึ้นมา...หรี่ตามองคนที่สัมผัสก่อนจะขยับตัวออก...
“...ทำไมถึงถีบผ้าห่มออก...”
“...ร้อน....” ตอบแค่นั้น แต่ตอนนี้ตาผมกลับประสานกับตาคมของคนที่เข้ามานอนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้....กำมือแน่นเมื่อมือที่สัมผัสหน้าผากเลื่อนมาจับที่ช่วงเอวที่ไร้ผ้าปกปิดเพราะผมเป็นคนเลิกเสื้อขึ้นเอง....
ความรู้สึกพวกนี้มันคืออะไร...หัวใจเต้นแรงและหน้าร้อนผ่าวไปหมด...สัมผัสจากอีกคนทำให้เหมือนถูกไฟช็อตพอชา ๆ ....ลมหายใจเริ่มติดขัดและกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคออย่างยากลำบาก....และดูเหมือนว่าคนที่นอนข้าง ๆ กันก็หายใจแรงจนผมได้ยิน...
...อยากให้จับ....อยากให้กอด...ทั้งที่ร้อนขนาดนี้แต่ทำไมถึงต้องการให้อีกคนกอดรัดให้แน่น....ทำไมถึงเป็นอย่างนี้...ความ
ต้องการที่อยากถูกสัมผัสมันมากขึ้นทุกที เมื่อมือที่จับที่เอวเริ่มลูบไล้...หัวใจที่เต้นรัว...และสติเหมือนฝันทำให้ปล่อยไป...ปล่อยไป..ตามความรู้สึกที่กำลังต้องการ...
“...คุณยั่วผม...จนทนไม่ไหวเองนะ....”
“..อึก อย่า....”
..................................
.................................
................................
.................................
ตั้งแต่ที่เปิดประตูเข้าห้อง....ก็เริ่มเห็นร่างบางนั่นพลิกไปมาก่อนจะเริ่มสะบัดผ้าห่มออก...มือเล็กปัดป่ายกับหน้าอกตัวเองก่อนจะค่อย ๆ แกะกระดุมออกทั้งที่ตายังปิดอยู่...ได้กลิ่นหอมแปลก ๆ ตั้งแต่เดินเข้ามา...พยายามมองหาที่มาของกลิ่นแต่ก็ยังไม่เจอ...หรือจะเป็นเทียนหอมที่จุดอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ มุมห้อง...แค่ได้กลิ่นก็รู้สึกหายใจโล่งจมูก ศจีเพื่อนสะใภ้อาจจะเอาจุดให้คนที่ไม่สบายอยู่ให้ผ่อนคลายขึ้น...เลิกสนใจก่อนจะล้มตัวลงนอนบนที่นอนตัวเอง
“เวลานอนสะเปะสะปะขนาดนี้เลย?” พูดเบาๆ กับตัวเอง เพราะอากาศมันเย็น ๆ แต่ก็แปลกที่เข้ามาในห้องไม่เท่าไหร่ จากที่ตั้งใจจะหาเสื้อแขนยาวใส่ กลับรู้สึกว่าร้อน ๆ ขึ้นมา...
“..อืม...”
“.............” กำลังจะเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มขึ้นให้เพราะกลัวว่าตื่นขึ้นมาจะนอนตัวแข็งตาค้างที่นี่ซะก่อนจะถึงสวน...แต่คนที่นอนหายใจฮืดฮาดอยู่ก็เอามือมารั้งเสื้อช่วงเอวตัวเองขึ้นหน้าตาเฉย ทิ้งให้มือเขาค้างเติ่ง...แม้แต่ผ้าห่มก็ถูกเท้าเล็ก ๆ นั่นถีบออกจากตัวเอง...ร่างกายบอบบางนอนหายใจรวยริน ริมฝีปากเผยอ เสื้อด้านบนก็ถูกปลดกระดุมออกจนเห็นแผ่นอกขาวๆ เนียน ๆ กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ...ส่วนด้านล่างก็เห็นช่วงเอวคอดหน้าท้องแบนราบ ผิวที่โผล่พ้นเสื้อผ้าต้องแสงเทียนดูนวลเนียนน่าสัมผัส...ใบหน้าขาวใส เริ่มแดงระเรื่อคงเพราะพิษไข้...
“..ซอ...”
“..อืมม...” เสียงครางแผ่วเบาดังขึ้นหลังจากที่เขาเอามือไปทาบที่หน้าผากมน แค่อยากรู้ว่าตัวร้อนมากรึเปล่า หน้าถึงได้แดงอย่างนั้น...ทั้งที่ร่างกายและความรู้สึกแปลก ๆ ก็เริ่มก่อเกิดขึ้นเรื่อย ๆ ถึงมือจะทาบบนหน้าผาก แต่ตายังจ้องที่แผ่นอกขาว และ ช่วงเอวเนียนขาวน่าสัมผัสนั่น แต่อาจจะเป็นเพราะสัมผัสทำให้อีกคนลืมตาขึ้นมา...
“...ทำไมถึงถีบผ้าห่มออก...”
“...ร้อน....” เมื่อซอลืมตาขึ้นมาแล้วตอบ...กลายเป็นตาสบตา...คนที่เริ่มปล่อยอารมณ์ไปกับความรู้สึกที่พวยพุ่งขึ้นเพราะดวงตากลมโตที่จ้องเขาอยู่มันหวานฉ่ำซะจนความต้องการที่กักเก็บเริ่มปริ่มออกมา...
สำหรับซอความรู้สึกกึ่งความจริงกึ่งความฝัน..ทำให้จากที่นอนเหงื่อซึมในตอนแรกรู้สึกร้อนวูบยิ่งกว่าเดิม เมื่อถูกสัมผัส..มือหนาไล่วนอยู่กับช่วงเอวที่เปลือยเปล่า..กลิ่นหอมที่ได้กลิ่นตั้งแต่ตอนแรกทำให้สติเหมือนจะหลุดลอย...และเหมือนถูกบังคับให้ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปอย่างที่ใจต้องการ...
“...คุณยั่วผม...จนทนไม่ไหวเองนะ....”
“..อึก อย่า....” ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ร่างเล็กกลับบิดตัวเล็กน้อยเท่านั้น...พร้อมกับปิดตาลง....ริมฝีปากบางถูกขบกัดจากฟันขาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ...แต่สำหรับคนที่นอนข้างๆ มันเหมือนกับเป็นการเชิญชวนที่เขาไม่สามารถจะยับยั้งใจตัวเองเหมือนที่ผ่านมาได้...
“..ซอ..ผม...”
ทนไม่ไหว...หัวสมองเหมือนไม่สั่งการเรื่องอื่นนอกจากความปรารถนาที่มันรุนแรงจนน่าตกใจ...รู้ตัวว่าตอนนี้ต้องการอะไรอยู่ เพราะเรื่องอย่างนี้เขาผ่านมาไม่น้อย...แต่มันรุนแรงจนห้ามใจไม่ได้ถึงแม้จะคิดว่าคนที่เขาประคองกอดอยู่กำลังไม่สบาย...
“..คุณ..โอ..อยะ..อืม...”
“..อืมม...” ปากเล็กร้องบอกให้หยุดแต่ก็สั่นสะท้านไปกับสัมผัสที่เริ่มเลื้อยเข้าไปในเสื้อนอนตัวหลวม จนกระทั่งถึงยอดอกที่ตอนนี้ชูชันตามอารมณ์ที่แปรเปลี่ยน...ทำไมถึงรู้สึกต้องการให้คนที่กอดอยู่ทำอะไรก็ได้ให้มากกว่านี้...ทำอะไรซักอย่างให้สมกับกับสิ่งที่สุมอยู่ในความคิดตอนนี้...แค่จินตนาการถึงร่างกายแข็งแรงที่เคยเห็น อะไรต่อมิอะไรก็เริ่มแข็งขืนขึ้นมา..และก็สัมผัสได้ถึงของคนที่กอดก่ายเขาอยู่ว่าก็ไม่ได้น้อยหน้ากันเท่าไหร่...
“..อึก...”
“..ซอ...อืม...” รุนแรงเหลือเกิน แรงปรารถนาเรื่องน่าอายมันแรงจนห้ามตัวเองไม่ได้ คิดอะไรไม่ออก...หัวสมองว่างเปล่า...แค่ได้ยินเสียงเรียกข้างหูร่างที่นอนหงายอยู่ก็ตะแคงข้างหาคนที่นอนข้างกัน...
กลิ่นกำยานหอมยาบ่มลอยคละคลุ้งไปทั่วห้อง รวมทั้งกำลังล่องลอยอยู่ในโสตประสาทของสองคนที่กำลังเบียดตัวเข้าหากันเพราะความปรารถนาที่ซุกซ่อนในก้นบึ้งของจิตสำนึก....ต่อมกามาถูกกระตุ้นและกำลังครอบงำความรู้สึกนึกคิด ผิดชอบชั่วดี...ทำสิ่งที่ถูกสั่งจากความต้องการ..แม้มันจะแตกต่างจากวิสัยยามที่จิตปกติก็ตาม...
“..อา...” เสียงครางหวานหวิวดังจากปากเล็ก เมื่อยอมที่จะตะแคงหาคนที่นอนข้างกัน...ยอดอกถูกดูดดุนผ่านเสื้อนอนตัวบางแต่เพียงแค่นั้นก็สะท้านไปทั้งร่างกาย...ร่างที่บริสุทธิ์ไม่เคยต้องสิ่งบำเรอใด ๆ รู้สึกได้เร็วและดีกว่าร่างกายที่โชกโชนของคนทั่วไป...
“..จุ๊บ! อืม...” ปากหนายังจาบจ้วงกับตุ่มไตแข็งอย่างไม่รู้สึกอิ่มเต็มผ่านเนื้อผ้า...แขนเล็กกอดศีรษะเขาไว้แน่นเหมือนกับต้องการให้ทำมากกว่านี้ ถึงจะแข็งแรงจิตแข็งแค่ไหนก็มิอาจต้านแรงปรารถนาที่ลุกโชนนี้ได้...แล้วยิ่งเมื่อดวงใจนั้นต้องการอยู่สิ่งนั้นอยู่แล้ว...ก็ไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองให้ยับยั้งชั่งใจได้เลย...
กระดุมเม็ดที่เหลือเริ่มถูกมือหนาปลดออกทีละเม็ดจนหมด...ก่อนจะถูกดึงให้พ้นจากร่างกายขาวผ่องได้ในที่สุด...คนที่ถูกปลดอาภรณ์ท่อนบนก็ได้แต่ปรือตามองเมื่อเรียวปากนั้นหยุดปรนเปรอไป...โอฬาริศสามารถรับรู้ได้ว่า..สายตาที่ทอดมองมานั้นเชิญชวนแค่ไหน...
“..อา..คุณ..โอ...”
“..................” ไม่มีเสียงใดหลุดจากปากเจ้าของชื่อ นอกจากเสียงดูดกลืนอย่างกระหายหิว กับยอดอกชูชันที่ตอนนี้เปลือยเปล่า...ร่างที่นอนตะแคงให้อย่างเต็มใจก็เริ่มกอดเขาแน่นเพราะความเสียวซ่านที่ก่อเกิด...มือกับปากสลับกันทำหน้าที่หยอกล้อกับยอดอกสีสวย ปากดูดดูดมือก็กอบขยำรอบ ๆ ป้านนมสีสวย.. ร่างกายส่วนร่างที่แข็งขืนทั้งคู่ถูกแรงคนที่ตัวโตกว่าเบียดเข้าหาและสอดมืออีกข้างรองสะโพกมน ก่อนจะเบียดตัวเองเข้าไปให้ส่วนแข็งขืนของทั้งคู่เสียดสีกันภายใต้เนื้อผ้าที่ยังไม่ปลดออก...เพียงแค่นั้นความรู้สึกก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว...แรงเสียดสีเหมือนกับกระตุ้นให้ทำอะไรมากกว่านี้...
“ อ่า...”
“..อืมม...” กลายเป็นคนที่ไม่ประสาที่ใช้มือพยุงใบหน้าหล่อให้เงยขึ้นจากยอดอกตัวเอง... ก่อนจะประกบจูบแบบไร้เดียงสา..แต่นั่นก็หลอมละลายคนที่มีประสบกาการณ์ได้ไม่น้อย...เพราะความต้องการ ...แต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
...อยากจูบ...อยากได้อะไรมากกว่าสัมผัสภายนอก...อยากทำอะไรก็ได้...ให้สมใจ...กับสิ่งที่เรียกว่า..กระหายอยาก...
“..จุ๊บ..เก่ง..ครับ..” ถึงอย่างนั้นก็ต้องเป็นฝ่ายสอน ทั้งที่ด้านล่างยังเสียดสีอยู่เพื่อปลุกเร้า ด้านบนก็แลกจุมพิตแสนหวานจนกลายเป็นเร่าร้อน น้ำลายไหลซึมออกจากขอบปากเล็ก ลิ้นร้อนทั้งสองคนเกี่ยวกระหวัดกันอยู่...จากที่นอนตะแคงปรนเปรอ...ร่างที่ไฟสวาทลุกโชนเต็มที่ก็ขึ้นคล่อมทับคนที่ตัวเองจับนอนหงายทั้งที่ปากและส่วนร่างก็ยังทาบทับและเสียดสีกันอยู่...เสียงดูดปากและเสียงเนื้อผ้าเสียดสีกันทำให้คิดอะไรไม่ออกนอกจากอยากสำเร็จกามารมณ์กับร่างกายที่กกกอดอยู่...อยากทำ อยากได้ จนทนไม่ไหว...
จนในที่สุด ...ร่างกายทั้งคู่ก็เปลือยเปล่า..เผยร่างกายขาวเนียน ..เรียวขาสวย...และร่างกายที่กำยำแข็งแรงจากการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ สรีระองอาจที่ทำให้สาว ๆ แทบจะเอาตัวเองถวายใส่พาน....จากที่เสียดสีกันผ่านเนื้อผ้าก็กลายเป็นเนื้อเสียดสีเนื้อ...กลิ่นหอมจากเทียมหอมผสมกับกลิ่นกายหอมกรุ่นจากคนร่างบางทำให้ผู้นำพยัคฆราชแทบอยากจะกลืนกินร่างนี้ซะให้สิ้น...
“..อ๊ะ!..อย่า...อื้อ..”
“..ฟอด! จุ๊บ!..” เพราะมือที่เอื้อมลงไปประคองสัมผัสกับส่วนกายด้านล่างของคนที่นอนอยู่ใต้ร่างพร้อมกับบีบชักทักทาย เพียงแค่นั้นเสียงหวานก็เบาหวิว และส่วนหัวก็ปริ่มจนชื้นไปหมด...ก้มลงหอมแก้มขาวก่อนจะประทับจูบ...อีกครั้ง...
“...อยาก..ทำ..” พูดแค่นั้นก่อนมือเล็กจะกดหัวเขาให้จูบได้มากขึ้น...เสียงทุ้มครางอืออาในลำคออย่างพอใจกับอาการโต้ตอบที่ได้รับ..ร่างเล็กเกร็งแข็งเพราะแก่นกายด้านล่างถูกมือหนาชักขึ้นลงไม่หยุด...ก่อนมือขาวจะดันบ่าให้คนที่จูบอยู่เลื่อนปากลงด้านล่างสัมผัสกับยอดอกที่ชูชันรอให้สัมผัสอยู่... ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง...นำทางในสิ่งที่ตัวเองต้องการ...ลิ้นหนาชื้นเฉะตวัดรอบหัวนมสีทับทิมก่อนจะดูดดุนสลับไปมาทั้งสองข้าง...แค่เสียงดูดกลืนก็สร้างความรัญจวนใจได้อย่างที่สุดแล้ว...ยิ่งมีสิ่งปรนเปรอที่ขยับขึ้นลงกับท่อนเนื้อที่แข็งขืนของตัวเองแล้ว...ก็ยิ่งทำให้คนตัวเล็กเกร็งตัวเล็บจิกลงบนหลังคนที่ปรนเปรออย่างลืมตัว...ลืมทุกอย่างแม้กระทั่งข้อเท้าที่ปวดแปลบก่อนหน้านี้....
“อ้าส์!..” สะดุ้งแทบจะทันที เมื่อสิ่งที่ครอบครองแก่นกายตัวเองไม่ใช่มือ.... แต่กลับกลายเป็นปากหนาที่เคยว่าร้ายสารพัด...ทันทีที่ลิ้นฉกแตะยอดสีขมพูดอ่อน...ที่มีน้ำปริ่มอยู่ร่างกายก็เกร็งกระตุกออกมา....คนที่รู้จังหวะก็ครอบปากพร้อมกับห่อลิ้นขูดผิวเนื้อ่อน ๆ ขึ้นลงอย่างชำนาญ...มันไม่ยากเกินไปกับผู้ชายด้วยกันถึงแม้จะไม่เคย ก็แค่ทำสิ่งที่เขาเคยต้องการให้พวกผู้หญิงพวกนั้นทำให้...
“ ....อึก..อืออ!..ปละ อา.!!..” ครางออกมาอย่างไม่ได้สรรพ เมื่อถูกรุกเร้าซะจนอารมณ์ต่าง ๆ กำลังพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด ร่างกายบอบบางบิดเร่าเหมือนคนที่กำลังจะขาดใจ นิ้วขาวจิกลงบนที่นอนพับจนแทบจะขาดติดมือ...จนในที่สุดอารมณ์ก็ถูกทะลาย.. ร่างเล็กเกร็งกระตุกพร้อมกับพ่นของเหลวออกมา..ก่อนปากหนาจะรับไว้ทั้งหมดอย่างเต็มใจ...ไม่เหลือไว้ทำบางอย่างในตอนต่อ...
“..............” ...ตากลมปรือมองคนที่ยกตัวขึ้น...ถึงจะปลดปล่อยไปแต่ก็เหมือนว่ามันยังไม่ถึงที่สุด...แววตาที่ทอดมองเลยยังหวานฉ่ำเย้ายวนเร่งให้คนที่ความต้องการติดแพดานเอื้อมมือไปคว้าหมอนตัวเองมา... ก่อนจะสอดมือยกสะโพกของคนที่นอนอยู่ขึ้นแล้วสอดหมอนรอง...ไม่มีเสียงคัดค้านหรือแรงที่ขัดขืนใด ๆ ร่างสูงจึงขึ้นคล่อมร่างบางนั่นอีกรอบ...มอบจูบแสนหวานให้ปากบางที่เผยอและบวมเล็กน้อย...ทุกสิ่งทุกอย่างที่มองเห็นช่างเป็นปฏิมากรรมชั้นเลิศ...ผิวขาวนวล ผิวเนียนลื่นมือ นุ่มนิ่ม เมื่อได้สัมผัสแล้วก็อยากจะบีบเคล้นให้แหลกคามือ...
“..อึก..เจ็บ!..”
“..นิด เดียว ครับ..ซอ..คนดี..” เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู..ทำให้คนที่สะดุ้งเพราะความเจ็บสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระบายความเจ็บจากนิ้วมือของคนที่คล่อมอยู่...เล็บจากนิ้วเรียวจิกลงบนบ่าหนา เมื่อนิ้วที่คาอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเริ่มขยับ...ถึงจะเจ็บขนาดนี้แต่ก็แปลกที่มันกำลังกระตุ้นความต้องการของคนที่ปลดปล่อยไปแล้วให้พุ่งขึ้นอีกครั้ง....
“ อึก อือ..ฮึก เจ็บ!..”
“..ขอ โทษ..” ทั้งที่ไม่เคยได้ยิน แต่มันก็ออกจากปากคนที่เพิ่มจากนิ้วเดียวเป็นสองนิ้วพร้อมกับชักเข้าออกเพื่อต้องการให้ช่องทางนั้นขยายเพื่อรองรับของ ๆ เขาได้...ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่ามันจะเจ็บและทรมานแค่ไหนถ้าช่องทางนั้นฉีกขาดเพราะความใหญ่เกินขนาด...หมุนวนและคว้านไปทั่วบริเวณจนคนที่นอนอยู่เริ่มจิกบ่าเขาแน่นจนเจ็บแปลบ..เสียงสะอื้นและน้ำตาทำให้รู้สึกสงสารแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดทุกอย่างลงได้..ได้แต่เอ่ยปากขอโทษ...ทำทุกอย่างเพราะอารมณ์และ..หัวใจ..ที่นำทาง...
“..ฟอด!..ทนไม่..ไหว..แล้ว..ขอนะครับ..ขอนะ..อา..”
“...โอ๊ย!..ฮึก ฮือ...เจ็บ!..” ซอสะดุ้งจนสุดตัวเมื่อสิ่งที่กำลังดึงดันเข้าไปแทนนิ้วมันมีขนาดที่ผิดกันลิบลับ...ร่างกายเริ่มเกร็งเพราะความเจ็บ
“..อย่า เกร็ง..ฟอด!..ซอ..ผม..อึก ..คุณ...” แรงจูบที่ขมับพร้อมกับคำปลอบประโลม ปากหนาที่ไล่เล็มน้ำตาบนใบหน้าใส...เพื่อให้ผ่อนคลายลงทั้งที่ไม่ได้ยินทั้งหมดที่อีกคนพูด...แต่ร่างกายที่เกร็งก็เริ่มผ่อนลง...
“ อื้อออ!! ฮึก ฮือ”
“อึก อือ” คนที่กำลังดันท่อนเนื้อของตัวเองเข้าไปในช่องสวาทก็ทรมานไม่แพ้กัน เมื่อมันเริ่มปวดหนึบ..ฟันขาวของคนที่กำลังเจ็บปวดขบลงที่บ่าเขา แต่ก็ดีแล้ว..ที่อย่างน้อยก็ช่วยระบายความเจ็บจากการที่เขากำลังดันแก่นกายเข้าไปเรื่อย ๆ จนเข้าไปได้หมดในที่สุด...เจ็บแปลบที่ไหล่หนาเพราะแผลจากฟันขาวนั่น...
“ผ่อน คลาย นะครับ.” เสียงกระท่อนกระแท่นเพราะแรงตอดรัดนั่นแทบจะทนไม่ไหว...ก่อนจะค่อย ๆ ขยับ...ร่างเล็กก็ส่งเสียงสะอื้นออกมาเรื่อย ๆ แต่ก็พอจะรู้ว่าผ่อนคลายขึ้นแล้ว...
“ ฮึก.. อืออ...”
“ อึก ซอ..อ่า..ซอ ครับ...” เสียงเรียกชื่อและแรงขยับของมือหนาที่ปรนเปรอแก่นกายด้านหน้าของอีกคนไปด้วยทำให้อารมณ์ของคนที่เจ็บปวดเพราะการฉีกขาดของช่องทางเริ่มคงที่ ถึงจะเจ็บแต่ก็มีอารมณ์อื่นเข้ามาร่วมด้วย...
“.....อึก...อือ....”
“................” ร่างสูงยกตัวขึ้นก่อนจะออกแรงกระแทกแก่นกายตัวเองเข้าไปที่ช่องทางที่เริ่มจะเข้าออกง่ายขึ้นเพราะอีกคนผ่อนคลาย...ถึงจะช่วยแค่ไหนแต่ก็ยังได้กลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งออกมา...แต่มันก็ยิ่งปลุกอารมณ์ดิบที่มีอยู่ในตัว...เร้าแรงกระแทก โยกโยนให้หนักขึ้นไปอีก...พร้อมกับทำหน้าที่รูดชักปรนเปรอคนร่างเล็กที่นอนบิดเร่าอยู่บนที่นอนไปด้วย...ปากหนาขบกัดริมฝีปากตัวเองเพราะอารมณ์ใกล้ถึงขีดสุด...
“อาส์!!”
“อึก อีกนิด เดียว”
ผับ! ผับ! ผับ!
“อึก อืออ!! ซอ!! อาส์!!” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องภายในห้องไม่กี่ตารางเมตร แรงกระแทกก่อนถึงขีดสุดทำเอาคนที่นอนถูกตัวไถลขึ้นลงไม่หยุด...แต่เพราะอารมณ์ที่พุ่งขึ้นไม่แพ้กันและอ่อนไหวกว่าทำให้คนที่ถูกปรนเปรอทั้งหน้าและหลังปล่อยน้ำสวาทออกมาอีกรอบ...ตามด้วยคนที่กระแทกตัวแรงเข้าออก..จนในที่สุดก็กระตุกตัวแล้วฉีดน้ำรักเข้าไปในช่องทางสีหวานนั่น...
กลิ่นน้ำรักและกลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งไปทั่ว ความฟุ้งของความสุขอวบอวลไม่สิ้นสุด เมื่ออารมณ์ที่ถูกปลดปล่อยนั้นไม่เพียงพอต่อความต้องการและความรู้สึกที่เป็นอยู่...ครั้งแล้วครั้งเล่า...จนอ่อนล้าและฟุบหลับไปพร้อม ๆ กัน..อ้อมกอดอบอุ่นมอบให้คนที่กอดตระคองอยู่ตลอดทั้งคืนอย่างหวงแหนและเหมือนกับแสนรักซะเต็มประดา....สิ่งที่เกิดขึ้นไม่มีใครถูกและไม่มีใครผิด...ในเมื่ออารมณ์ที่ถูกปลุกล้วนแต่เป็นแรงปรารถนาที่ถูกซ่อนเอาไว้จาก..ส่วนลึกในหัวใจ.....
................................
...............................
( มีต่อด้านล่างค่ะ )
หัวข้อ: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52 (อ่าน 604799 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก