ตอนที่ 7 (คุณชายหมอมาเอง)
(ครูบอล)
“ไอ้ปีศาจหมอนข้าง มาได้ไงไม่ต้องมายุ่งเลยนะ เดี๋ยวจะบวชอุทิศส่วนกุศลไปให้”ผมตกใจ
จนยกมือไหว้ท่วมหัวพร้อมกับจะติดสินบนให้ปีศาจกลับหลุมด้วยการบวชให้
“มานี่ครับ ทศนำไปห้องปฏิบัติการคอม”ไอ้ปีศาจหมอนข้างคว้าแขนผมพร้อมกับดึงให้ผมเดินตามมัน
มันสั่งสมุนให้นำไปห้องคอมของผม
“ครับนาย”สมุนผู้ภักดีรีบเดินนำโดยมีลูกน้องใส่สูทดำตามมาอีกสองคน
“ปล่อยนะเว้ย บอกให้ปล่อย แม่งไม่น่าลืมเอาพระมาด้วยเลย”ผมพยายามจะดึงแขนออกจากมือ
ของไอ้ปีศาจหมอนข้างแต่ทำไมมันถึงแรงเยอะขนาดนี้นะ ผมบ่นด้วยความหงุดหงิดถ้าผมเอาพระมา
ผมจะเอาคล้องมันเผื่อมันจะแพ้คุณพระแล้วกลับไปยังขุมนรกของมันเอง วู้....ไม่น่าลืมเลย
“อย่าพูดมาก หยุดดิ้น ถ้ายังไม่หยุดจับจูบปากตรงนี้เลยไหม พี่ไม่สนใจใครหรอกนะ”มันสั่งผมอีกแล้ว
แถมคราวนี้มันขู่ผมด้วย คิดว่าผมจะกลัวเหรอขอโทษเหอะไม่มีอ่ะ
“ก็อย่าบีบแรงดิ เจ็บ..”ผมไม่ได้กลัวคำขู่ของมันนะแต่ผมกลัวการกระทำของมันต่างหากเพราะมันต้องทำแน่ถ้าผมยังไม่หยุดตามคำสั่ง
“หึหึหึ”เสียงหัวเราะของมันน่าเอาหน้าจอคอมทุ่มหัวจริงๆ
“เชิญครับนาย”ขอบใจนะคุณสมุนทศแหมรู้ดีจริงนะว่าห้องไหน แถมยังเปิดให้เจ้านายกับผมเข้าไป
ภายในห้องโดยมีลูกน้องอีกสองคนคอยดูแลภายนอก
เมื่อเข้ามาในห้องปฏิบัติการแล้วครูหนุ่มผิวแทนก็ไม่ยอมปริปากแต่คอยสังเกตอีกคนว่าจะทำอะไรที่เป็นอันตรายกับตนเองรึไม่
ส่วนคนที่ครูหนุ่มตราหน้าว่าเป็นอันตรายก็ทำเพียงมองสำรวจภายในห้องก่อนที่จะหันมาหาครูหนุ่ม
“ก่อนอื่นนะครับบอล พี่บอกบอลว่าไงให้เรียกพี่ว่าพี่วุฒิและแทนตัวเองว่าบอลใช่ไหม”ชายหนุ่ม
ถามครูบอลด้วยน้ำเสียงที่เรียบรื่นแต่ดูมีแววความสนุกปนมาเล็กน้อยและค่อยๆเดินเข้ามาหาจนครูหนุ่มหลังติดผนังห้อง
“...................”มันอยากให้เรียกนักก็ปิดปากแม่งเลย คงเรียกได้หรอกนะพี่วุฒิ แล้วยังต้องแทนตัวเองว่าบอล
“ไม่พูดพี่ถือว่ายอมรับความผิดถ้างั้นพี่ขอทำโทษก่อน”มันพูดจบก็คว้าเอวผมแล้วกระชากให้ลำตัวแนบกัน
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมา จะยังไงก็แล้วแต่ผมไม่ยอมมันหรอกไม่ว่าจะจูบปากรึหอมแล้ว ผมเลยจัดการ
ด้วยการส่ายหน้าซ้ายขวาด้วยความเร็วสูงเอาดิจะทำอะไรได้
“หึหึ”มันหัวเราะอย่างนี้อีกแล้วแม่งเอ้ย.....ปล่อยซะทีดิไม่ไหวแล้วเวียนหัวเว้ย
กระแสจิตของผมคงไปไม่ถึงไอ้หมอนข้างมันเพราะมันรัดตัวผมแน่นขึ้นก่อนจะใช้มือข้างนึงลูบไล้ตั้งแต่หลังผมลงมายังก้นผม
ก็จะใช้มือข้างนั้นจับก้นผมแล้วบีบอย่างแรง ผมก็ตกใจดิจนหยุดยุทธการส่ายหน้า มันได้โอกาสเลยใช้มืออีกข้างหนึ่ง
ยึดท้ายทอยของผมแล้วโน้มหน้าเข้ามาแล้วประกบจูบผม ไม่นะทำไม มันมาแล้วศัตรูบกแล้วมาแล้วขุนพลปีศาจหมอนข้างแล้ว
ขุนพลลิ้นมันมาประชิดประตูริมฝีปากของผมแล้ว จะต้องป้องกันประตูนี้ไม่ให้แตกพ่ายได้ผมไม่ยอมเปิดปากเป็นอันขาด
ขุนพลเรียวลิ้นยังคงไม่ละความพยายามที่จะเข้ามาโจมตีด้านใน แต่เหมือนผมจะลืมอะไรไปซักอย่างนะ
ผมรู้แล้วครับผมลืมพลทหารเดินเท้าที่เข้าโอบล้อมประตูหลังของผม พลทหารฝ่ามือที่เริ่มโจมตีผมอีกครั้ง
ด้วยการบีบก้นผมและลูบไล้ช่วงเอวจนทำให้ผมพลาดเปิดประตูต้อนรับขุนพลเรียวลิ้นให้เข้ามาด้วยความไม่ตั้งใจ
“อ่ะ อืม...อืม”จะเหลืออะไรครับนอกจากกองทัพของผมพ่ายแพ้อย่างราบคาบมีแต่เสียงที่ออกมาจากลำคอเท่านั้น
วิญาณผมเริ่มหลุดลอยจากร่างของผมเอง มึงจะเก่งไปไหนว่ะเอาเลยมึงจะดูดให้ลิ้นกูกับมึงรวมร่างกันเลยเหรอไง
แม่งเอ้ย...ปากกูห้อยอีกแล้ว....
“ฮ่า ฮ่า”มันปล่อยริมฝีปากผมแล้วครับ จะทำอะไรได้นอกจากกอบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด
“ยังหวานเหมือนเดิมเลย บอลครับพี่คิดถึงบอลนะมันเป็นความผิดของบอลที่ทำให้พี่คิดถึงแต่บอลจนไม่เป็นอันทำงานเลย
เพราะฉะนั้นต้องโดนลงโทษอีกครั้ง”มันพูดจบก็จับผมจูบอีกรอบ ไม่อยากจะยอมรับนะครับว่ามันจูบเก่งมาก
จูบเก่งจนผมสติหลุดลอยใช้แขนทั้งสองข้างของผมโอบรอบลำคอของอีกฝ่ายตอนไหนก็ไม่รู้ที่รู้คือ
รู้สึกดีมากจนผมรู้สึกขาอ่อนจนอีกคนต้องกอดรัดแน่นกว่าเดิม
“นี่สำหรับสองวันแรก สำหรับวันที่สาม วันที่สี่ วันที่ห้า วันที่หก และวันที่เจ็ด ครบเจ็ดวันแล้ว พี่คิดถึงบอลนะครับ”
วุฒิถอนหน้าออกจากคนผิวแทนก่อนจะบอกว่าจูบนี้สำหรับความคิดถึงสองวันแรก ตามมาด้วยการกดริมฝีปาก
ที่แก้มข้างซ้ายของวันที่สาม แก้วข้างขวาของวันที่สี่ หน้าผากของที่ห้า ปลายจมูกของวันที่หก
และวันที่เจ็ดริมฝีปากของครูหนุ่มแต่เป็นเพียงแค่การแตะเท่านั้นเพราะถ้ามากกว่านี้คงไม่จบแค่เท่านี้แน่ๆ
“ปล่อยผมได้แล้ว คุณคงสนุกสินะที่ทำแบบนี้ มีเงินเยอะมากมีเวลาว่างมากขนาดนี้เลยหรือไงถึงได้ทำแบบนี้”
ผมรู้สึกว่าผมอ่อนแอเหรอเกิน เหมือนว่าผมจะทนรับแบบความรู้สึกไม่ไหวแล้ ตั้งแต่เรื่องของอ้อมทั้งๆที่ผมคิดว่าอ้อมจะเป็นคู่ชีวิ
ของผมจนตายจากกันไปแต่มันก็ไม่ใช่ และยังจะภาพที่ตัวเองตื่นขึ้นมาพบว่าได้นอนกับชายแปลกหน้า ผมพยายามที่จะมองข้าม
สิ่งเหล่านั้นรู้ว่าผมหนีปัญหาแต่ผมทนแบกรับต่อไปไม่ไหวแล้ว จนทำให้สิ่งที่อัดอั้นหลั่งไหลออกมาจากปากและดวงตา
“ไม่เอาครับบอล พี่บอกแล้วว่าบอลเป็นเมียพี่ก็ต้องคิดถึงสิครับ แล้วอีกอย่างถ้าพี่ไม่รู้สึกอะไรพี่จะมาอยู่ต่อหน้าบอลได้ยังไง
พี่รู้สึกดีๆกับบอลมากนะครับ”ชายหนุ่มรีบกอดปลอบครูผิวแทนพร้อมทั้งบอกความรู้สึกของตนเองออกไป
“แต่ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย ผมอยากให้คุณลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ผมบอกคุณตั้งกี่ครั้งแล้วให้เรื่องนี้มันจบๆไป คุณไม่เข้าใจเหรอไง”
บอลรู้สึกสับสนกับคำพูดและการกระทำของชายหนุ่มตรงหน้า แต่ที่น่ากลัวคงหนีไม่พ้นความรู้สึกของตัวเองที่รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ และสมเพชตัวเอง
“พี่ก็พูดมาหลายครั้งแล้วเหมือนกันว่าบอลเป็นเมียพี่ไม่มีทางที่ปล่อยไปหรือให้ใครแน่ ต่อให้พี่ต้องจับบอลขังไว้ แล้วทำให้บอล
อยู่กับพี่ พี่ก็จะทำหวังว่าบอลคงเข้าใจ และพี่ขอเตือนบอลนะครับว่าให้เตรียมตัวเตรียมใจว่าพี่จะยัดเยียดตัวเองเข้ามาในชีวิต
ของบอลและต่อไปก็คือหัวใจ อย่าทำให้พี่โมโหนะครับไม่งั้นพี่ได้ตอกย้ำสถานะระหว่างเราแน่ ๆ แล้วก็อย่าลืมสรรพนามของพี่
กับบอลนะครับ”ชายหนุ่มผิวขาวพูดออกมาด้วยเสียงอันดังและเด็ดขาดและดวงตาวาวโรจน์
“ได้ ถ้าคุณทำได้ก็เอาเลยผมจะคอยดูว่าคุณจะทำได้แค่ไหนเชียว แล้วก็ปล่อยผมได้แล้ว”ครูหนุ่มมองด้วยสายตาท้าทาย
เมื่อคนมันจนตรอกแล้วก็พุ่งชนกันแล้ว ไม่อยากมีเมียเป็นผู้หญิงแต่อยากได้เค้าที่เป็นผู้ชายทำเมียนักก็มาลองดูกันซักตั้ง
“ตกลงเรามาดูกัน แต่ก่อนอื่นพี่บอกว่าไง ไม่งั้นโดนทำโทษนะครับ”ชายหนุ่มตกลงรับข้อพิสูจน์ครูหนุ่ม พร้อมทั้งถามย้ำ
“...ครับพี่วุฒิ ชิ”บอลเงียบจนกระทั่งวุฒิที่ยังกอดรัดอยู่เริ่มก้มหน้าลงมาครูหนุ่มจึงรีบตะโกนรับคำพร้อมเรียกวุฒิตามที่วุฒิต้องการ
แต่ก็ยังคงมีเสียงไม่พอใจออกมาเบา ๆ
“หึหึหึ ครับบอล น่ารักจริงๆเลยเมียของพี่วุฒิ อ่ะรางวัลคนเก่งครับ”เสียงหัวเราะด้วยความขำ ตามด้วยประโยคที่ทำให้บอ
ลอยากที่จะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เดี๋ยวจะโดนลนลามไปมากกว่านี้ ยังคิดไม่ทันจบดีปีศาจหมอนข้างก็ก้มลงมา
หอมแก้มเค้าทั้งซ้ายขวาก่อนจะบอกว่าเป็นรางวับของคนเก่ง อยากจะเป็นลม
“ทีนี่เราลงไปด้านล่างกันดีกว่าครับ จะได้เริ่มพิธีการทมอบทุนกับของบริจาค”วุฒิบอกกับครูบอล
ก่อนจะจับมือเพื่อเดินลงจากอาคาร
เมื่อลงมาก็มีแต่คนมองมายังพวกเค้าเป็นจุดเดียวกัน ไม่ว่าจะท่านผอ. ครู นักเรียน โอ๊ยเกือบดึงมือออกไม่ทัน
ดีนะที่หมอนข้างยอมปล่อยมือเค้าง่ายๆไม่งั้น....ไม่อยากจะคิด แล้วพวกครูสาวนะจะมองมันอีกนานไหม
ก็แค่สูง ขาว คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ปากเรียว แต่งชุดแบรนด์เนม ยอมรับก็ได้ว่ามันหล่อ ดูดี มีชาติตระกูล
“มาพอดีเลยครับคุณศาสตรา ถึงกำหนดการมอบทุนแล้วครับ”ผอ.รีบบอกกำหนดการให้กับผู้บริจาคหนุ่มหล่อ
“เดี๋ยวผมของไปด้านโน้นก่อนนะครับผอ.”ผมบอกกับผอ.แล้วรีบชิ่งหนีออกมา ต้องอยู่ให้ห่างไว้
ผมรีบเดินไปหาเต้กับคณะครูที่จับกลุ่มคุยกันโดยไม่หันหลังกลับไปมองด้วยผมรู้สึกได้ว่ามีดวงตามองตาม
“พี่บอลไปไหนมาถึงมากับคุณศาสตราได้”เต้เปิดประเด็นเมื่อผมเดินมาถึง
“พี่พาคุณศาสตราไปดูห้องปฏิบัติการคอมนะ แล้วก็คุยเรื่องอุปกรณ์ที่เขาจะบริจาคเพิ่มเติม”ผมตอบคำถาม
“จริงเหรอพี่บอล นุกอยากต้อนรับคุณศาสตราบ้างจัง”น้องนุกครูวิชาภาษาอังกฤษเธอเป็นสาวสวยที่มั่นใจในตัวเอง
แต่งตัวเปรี้ยวจนเข็ดฟัน นุกพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตาว่าต้องการอยากจะสานสัมพันธ์กับชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้น
“นี่ยัยนุกเธอฝันกลางวันแล้ว อย่างคุณศาสตราเค้าไม่เอาเธอหรอก มีทั้งแบบ นางเอกนางร้าย
สาวไฮโซทอดสะพานกันจนสะพานมันพันกันแล้วยะ ตื่นเถอะ”พี่ปลาครูวิทยาศาสตร์อายุสามสิบกว่าปี
แต่เธอดูเด็กกว่าตัวจริง พูดเตือนสตินุกให้เลิกฝัน
“แหมพี่ปลาก็นุกก็พูดไปอย่างนั้นแหละก็เค้าหล่อจริงๆนินา คนบ้าอะไรจะเพอร์เฟคซะทุกอย่าง
รึว่าพี่ปลาไม่คิดแบบนุกค่ะ”น้องนุกตอบโต้แถมยังจะชมไอ้ปีศาจหมอนข้างอีก
“ก็จริงไม่เถียง หล่อจนอยากจะเลิกกับสามีพี่เลย อิอิ”ครูวิทย์สาวใหญ่ไม่ปฏิเสธกลับเข้าร่วมแฟนคลับไอ้หมอนข้างซะอย่างนั้น
“พี่ปลาเต้จะฟ้องพี่พงษ์นะ”เต้ขู่พี่ปลาแล้วยิ้มขำๆ
“เต้อย่านะพี่ก็พูดไปอย่างนั้นแหละ คุณศาสตราก็เหมือนคุณชายหมอแห่งจุฑาเทพที่ได้แต่ดูกับเพ้อฝัน
ให้มีความสุขอยู่ในจิตนาการไม่มีวันเป็นจริง ส่วนพี่พงษ์นะพระเอกตัวจริงของพี่จ้า”ครูบอลถึงกลับหลุดขำพี่ปลาด้วยการเปรียบเทียบที่ออกมา
“คุณชายหมอเลยเหรอก็คงจะจริงมันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะจริงๆแล้วมันนะปีศาจหมอนข้างจอมหื่น เผด็จการบ้าอำนาจ”ครูหนุ่มบ่นคนเดียว
การมอบทุนการศึกษานักเรียนและบริจาคคอมพิวเตอร์ของนายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร
นักธุรกิจหนุ่มครั้งนี้เป็นที่สนใจในสังคมเพราะเป็นจำนวนเงินที่มากอีกทั้งชายหนุ่มไม่เคยไปเองเลยหากแต่ให้ลูกน้องคนสนิทจัดการทุกอย่าง
จึงทำให้สำนักหนังสือพิมพ์ทำข่าวเกือบทุกสำนัก การมอบทุนและส่งมอบเป็นไปด้วยความเรียบร้อยดีทุกอย่าง
ท่านผอ.ยิ้มหน้าบาน คณะครูสาวรวมถึงผู้ปกครองและนักเรียนหญิงต่างกรี๊ดกร๊าดตลอดเวลาเมื่อชายหนุ่มแย้มยิ้มเพียงเล็กน้อย
“ขี้เก๊กซะ หล่อตายแหละ”ครูหนุ่มผิวแทนเริ่มรู้สึกหมั่นไส้คนหน้าตาดีขึ้นมา
“พี่บอลผอ.บอกว่าให้พี่ไปกินข้าวที่โต๊ะหลักเพราะจะคุยเรื่องคุณศาสตราต้องการบริจาคเพิ่มอ่ะพี่”
เต้บอกบอลเมื่อเดินมาเจอบอลบริเวณน้ำดื่มสำหรับคณะครู
“อืม”บอลตอบกลับเต้ด้วยอารมณ์เซงๆ
บอลจึงต้องเดินไปยังโต๊ะอาหารหลักอย่างเสียไม่ได้ แล้วจะบอกผอ.ยังไงในเมื่อไอ้ที่ไปคุยมามันไม่เกี่ยวกับของบริจาคให้โรงเรียน
มีแต่ไอ้หมอนข้างจะให้บอลบริจาคตัวเองไปเป็นเมียมัน ม่ายยยยยยนะถึงผมจะหน้าพอไปวัดไปวาแต่ไม่ได้ใจดีขนาดนั้นนะ
แล้วดูสิโต๊ะหลักเป็นแบบโต๊ะกลมมีที่ว่างให้บอลนั่งติดด้านข้างขวาของมันอีก รู้สึกอิ่มขึ้นมากะทันหันไม่อยากร่วมโต๊ะเลยเหอะ
แต่ก็ต้องจำใจนั่ง
“อ้าวครูบอลนั่งเลย คุณศาสตราบอกว่าได้คุยกับครูบอลแล้วว่าจะบริจาคเครื่องคอมให้กับห้องพักครูจำนวน 20 เครื่อง
เครื่องปริ๊นอีก 10 เครื่อง เครื่องถ่ายเอกสารอีก 2 เครื่องและจำทำห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์จำนวน 1 ห้อง
รวมถึงคอมพิวเตอร์ให้นักเรียนอีก 50 เครื่อง”ผอ.บอกสิ่งของที่มันคุยกับตัวเองคนเดียว เพราะครูหนุ่มไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ครับ”ครูหนุ่มตอบได้คำเดียวเพราะไม่อยากมีตัวตนบนโต๊ะอาหารถึงแม้ว่าอาหารมื้อนี้
จะถูกจัดเตรียมจากโรงแรมเพื่อต้อนรับผู้บริจาครายใหญ่ก็ตามที
“เดี๋ยวค่อยคุยรายละเอียดหลังมื้ออาหารดีกว่านะครับท่านผอ.”วุฒิตัดบท
“นั้นสิครับ เชิญทานเลยครับคุณศาสตรา”ผอ.กล่าวออกมา
“เชิญครูบอลทานเยอะๆนะครับ”วุฒิหันมาบอกกับครูหนุ่มที่อยู่ด้านหน้า
“ครับ ชิถ้าไม่มีนายอยู่ฉันกินเยอะอยู่แล้วแต่เพราะมีนายไงถึงไม่อยากกินอะไร”คำแรกบอลตอบกลับไปเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
ส่วนประโยคหลังนั้นบอลพูดกับตัวเองเบาๆ
“หึหึ นี่ครับครูบอลอร่อยนะครับ”วุฒิหัวเราะเพราะบอลคงไม่รู้ว่าตนเองได้ยินจึงแกล้งตักอาหารใส่จานให้กับครูหนุ่ม
“ขอบคุณ ครับ”โอ๊ย...เมื่อไหร่จะกินๆให้มันอิ่มกันซะทีนะแค่เริ่มก็จะไม่รอดอยู่แล้ว
ผมก้มหน้าก้มตากินโดยไม่เงยมองหน้าใครทั้งสิ้นจะหาว่าไร้มารยาทก็ว่าไป โดยมีผู้บริจาครายใหญ่
คอยตักอาหารโดยไม่สนว่าใครจะคิดว่าอะไรแต่ผมก็ไม่กินแค่เขี่ยๆไปไว้ที่ข้างจาน จนหลายครั้งเข้าไอ้หมอนข้างก็หยุดตักให้
“เฮ้ย....”ผมแหกปาก...ใช่ครับผมแหกปาก ก็จะไม่แหกปากได้ไงก็ในเมื่อมีมือจากด้านขวาของผมมันจับตรงขาของผม
และไม่ใช่ใครอื่นมันก็คือไอ้ปีศาจหมอนข้าง แล้วดูมันทำหน้าสิ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ปากกับตามันนะสนุกสุดๆเลย
“ครูบอลเป็นอะไรร้องเสียงดังเชียว”ผมโดนผอ.ดุเพราะมันเลย แล้วมันยังไม่หยุดแค่จับนะครับ
มันเริ่มลูบอีกแล้ว จะลูบอะไรนักหนาขาผมไม่ใช้ต้นตะเคียนที่มีเจ้าแม่มาสิงนะเว้ยจะได้ลูบๆแล้วเลขมันจะออกมาได้นะ
“ขอโทษครับพอดีมีหมาอยู่ใต้โต๊ะแล้วมันมาเลียขาผมนะครับผอ.”ผมรีบขอโทษผอ.และผู้ร่วมโต๊ะทุกคน
“จริงเหรอมันอยู่ไหนครับเนี่ย”ผู้ร่วมโต๊ะทุกคนดูจะตกใจ แต่ก็ยกเว้นอยู่สองคนที่ไม่มีท่าทีตกใจคือ
ผมกับไอ้ปีศาจหมอนข้างที่รู้ว่าหมาตัวนั้นคืออะไร
“มันหนีไปทางคุณศาสตราแล้วครับ”ผมรีบโยนหมาตัวนั้นไปที่ไอ้หมอนข้างด้วยความว่องไว
“หึหึหึ ครับมันวิ่งไปแล้วครับ มันรีบไปเฝ้าของๆมัน มันกลัวว่าหมาตัวอื่นจะคาบไป ก็ทำไงได้ครับ
ในเมื่อหมาตัวนี่มันหวงของๆมันมาก”ผมถึงกับอึ้งจากคำพูดของไอ้หมอนข้าง
“ถ้ามันไปแล้วก็ทานกันต่อเถอะครับ บอลครับพี่ตักให้ก็ทานสิครับรึว่าอยากเปลี่ยนจากหมาเลียเป็นกัดแทน”
ประโยคแรกมันหันไปกล่าวกับผู้ร่วมโต๊ะคนอื่น ๆ แต่ประโยคหลังมันแอบกระซิบบอกผมตอนที่ทุกคนก้มหน้าทานอาหารของตนเอง
ผมไม่ได้กลัวคำขู่ของมันนะ แต่กลัวการกระทำของมันต่างหากแต่ก็แบบหวังว่ามันคงจะไม่ทำจริงๆ
แต่ผมก็ไม่อยากที่จะเสี่ยงกับพวกปีศาจครับ
“ในเมื่อทุกท่านทานกันเรียบร้อยแล้ว ผมอยากจะแจ้งว่าที่ผอ.กล่าวเรื่องการบริจาคเพิ่มของผมเป็นเรื่องจริงครับ
ผมจึงต้องการครูประสานงานกับผมไม่ว่าจะเป็นเรื่องสเปคคอมพิวเตอร์ และอื่นๆ รวมถึงค่าก่อสร้างห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ใหม่
ซึ่งผมได้ปรึกษากับท่านผอ.แล้วเห็นสมความเป็นครูบอลนะครับ ผมจะให้คนมารับครูบอลทุกวันเพื่อติดต่อประสานงานระหว่างผม โรงเรียน”
ผมถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ฟังสิ่งที่ไอ้ปีศาจหมอนข้างมันพูด มันเล่นพูดโดยอ้างผอ.ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาของผมแล้วจะทำยังไง
“แต่ผมมีงานช่วงเย็นนะครับทั้งสอนซ่อมเสริม งานครูที่ปรึกษา”ผมรีบแย้งไอ้หมอนข้าง
“ไม่ต้องห่วงครูบอลงานสอนซ่อมเสริมและงานครูที่ปรึกษาผมจะให้ครูเต้ทำแทน และจะจัดตารางสอน
ให้ว่างสองชั่วโมงท้ายของวันเพิ่มเพื่อครูบอลจะได้ไม่เหนื่อยที่ต้องเดินทางไปกลับระหว่างโรงเรียนกับบริษัทของคุณศาสตรา”
ผอ.ชี้แจงการแก้ปัญหาเพื่อให้ผมทำงานนี่ให้สำเร็จ
“เอาอย่างนี้ดีไหมครับท่านผอ.ครูบอล ผมจะจัดห้องพักให้เพื่อที่ครูบอลจะได้ไม่ต้องกลับดึกและเหนื่อยเกินไป
และขอให้จัดตารางสอนเป็นว่างคาบแรกและคาบสุดท้ายจะได้สะดวกตอนเดินทางมาทำงานที่โรงเรียน”ไอ้หมอนข้างเสนอแนวทางของมัน
“ครับผมเห็นดีด้วย ครูสุภาวดีจัดการด้วยนะ ลดชั่วโมงสอนครูบอลด้วยจะได้ทำงานนี่ให้ดีมีประสิทธิภาพ”
ผมว่าแล้วว่าผอ.จะต้องไม่ขัดมันแน่ๆ ก็มันนะผู้บริจาคใหญ่มากเสนอนะครับ ผอ.จะกล้าขัดเหรอ
“ค่ะผอ.”พี่สุตอบรับคำสั่งผอ.
“เอาตามนี่นะครูบอล”ผอ.หันมาบอกผม แล้วผมจะยอมเหรอครับในเมื่อมันไม่ยุติธรรมกับผมซักนิดเดียว
ผมเลยตอบเสียงดังฟังชัดให้ทุกคนในโต๊ะได้ยินว่า
“ครับผอ.”อย่าหาว่าผมกลัวนะ ผมไม่ได้กลัวเลยจริงๆ
“หึหึหึ”ไม่ต้องหัวเราะโรคจิตเลยในไอ้ปีศาจหมอนข้าง ไอ้คุณชายหมอแห่งวังจุฑาเทพ ผมเลยส่งสายตาให้มันว่าผมไม่พอใจมัน
“อย่าทำตัวน่ารักด้วยการมองค้อนพี่สิครับบอล เดี๋ยวพี่ก็จับจูบซะเลย”ไม่ใช่แล้วแยกแยะไม่ออกรึไง
ว่าผมนะมองแบบไม่พอใจไม่ได้มองค้อนซะหน่อย ไอ้บ้า
“ไอ้มั่ว”ผมพูดว่ามันกลับไป
“บอลพูดไม่เพาะต้องทำโทษ”พอมันพูดผมรีบปิดปากด้วยความเร็วแสง
“คุณศาสตราครับ แล้วจะให้เริ่มงานตอนไหนดีครับ”ผอ.หันละสายตามจากเวทีการแสดงเพื่อถามชายหนุ่ม
“ผมว่าจะให้ครูบอลไปดูห้องพักก่อนครับ เดี๋ยวผมให้คนมารับครูบอลเย็นนี้แล้วให้คนมาส่งตอนเช้าวันจันทร์เลยแล้วกัน”
ชายหนุ่มตอบกับผอ.โรงเรียนและเป็นการบอกครูหนุ่มด้วยว่าเค้าจะต้องเตรียมตัวในการค้างคืน
มันจะไม่ถามผมหน่อยเหรอว่าผมนะพร้อมจะไปกับมันไหม แล้วดูผอ.สิ มันพูดอะไรก็เชื่อไปหมด ชี้ไม้แล้วบอกเป็นนกยังเชื่อเลย
แล้วกรรมอะไรนะมันถึงเป็นแบบนี้ รึว่าผมต้องลาบวชอุทิศให้มันสักพรรษานะมันถึงจะเลิกจองเวรกัน
ผมมันแต่นั่งคิดคนเดียวจนตกใจสะดุ้งด้วยเสียงกระซิบที่คุณก็รู้ว่ามันนะเป็นปีศาจหมอนข้าง
“เตรียมตัวนะครับบอลเดี๋ยวพี่มารับนะครับ”มันกระซิบซะใกล้เลย แล้วมันก็ขอตัวกลับเพื่อไปจัดการเรื่องต่างๆให้เรียบร้อย
ไปเลยไปชิ้วๆๆ คุณชายหมอเชิญกลับวังจุฑาเทพเจ้าค่ะ รึจะให้ถูกต้องก็คือ คุณปีศาจหมอนข้างเชิญกลับขุมนรกได้แล้วเจ้าค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีทุกคนนะค่ะ ยังติดตามครูบอลกับนายหมอนข้างกันรึป่าว
หวังว่าจะถูกใจตอนนี้นะค่ะ เพราะจริงๆตุ๊กตาชอบตอนนี้ค่ะ
ขอกำลังจากทุกคนหน่อยนะค่ะ ถ้าได้เยอะ ตอน...
ก็จะมาเร็วตามไปด้วย
สำหรับคำถามพี่มาศที่ว่าตุ๊กตาเป็นหนึ่งในสามสาวรึป่าวขอตอบว่า "ใช่ค่ะ" เปลี่ยนชื่อกับอาชีพเพื่อความสะดวก
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะค่ะและหวังว่าจะให้การตอบรับที่ดีอย่างนี้จนจบเรื่องรวมถึงเรื่องใหม่ด้วย(ต่อจากเรื่องนี้)
เจอกันอีกทีก็วันศุกร์ที่ 25 ตุลาคมนะค่ะ
หัวข้อ: ##เมื่อเมียมันชั่วเลยได้...ผัวมาแทน## ตอนจบจ้า 100% p.53 (16/2/59) (อ่าน 534316 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก