ตอนที่ 6 (ข้อตกลงรึว่าบังคับกันแน่...ห๋า...)
(ครูบอล)
“ว้าว...ที่นี่ที่ไหนกัน ทำไมมันถึงสวยขนาดนี้ อ้า...”ผมลืมตาบนที่นอนสีขาวหนานุ่มกว้างใหญ่
ที่มองเห็นทุ่งดอกไม้หลากหลายสีสันสุดลูกหูลูกตา มีผีเสื้อแสนสวยบินดอมดม มันสวยเหมือนผมไม่ได้อยู่บนโลกนี้
อยากพาน้ำฟ้ามาวิ่งเล่นจัง ขอสูดลมหายใจใหญ่ๆซักทีเหอะ อยากจะออกไปเดินเล่นนะแต่มันยังรู้สึกอยากนอนอยู่เลย
ถ้างั้นขอนอนให้หมอนข้างที่รักกอดก่อนนะตื่นมาแล้วจะออกสำรวจให้ทั่วเลย จะเก็บดอกไม้ไปฝากน้ำฟ้า
สักช่อน้ำฟ้าต้องชอบแน่ๆเลย อิอิก็ลูกสาวเค้าน่ารักที่สุดเลย เดี๋ยวก่อนนะให้หมอนข้างกอดเหรอไม่ใช่แล้ว
ต้องกอดหมอนข้างสิ สงสัยจะทำงานมากไปรึไม่ก็คงจะเครียดเรื่องของอ้อมมากไปเลยเริ่มเอ๋ออย่างที่หมออ้อบอกแล้วเป็นแน่
หมอนข้างไม่มีแขนจะมากอดเค้าได้ไง
“เฮ้ย...หมอนข้างแขนงอกได้”บอลมองหมอนข้างที่อยู่ข้างกายหมอนผ้าคอตตอนสีขาวที่อยู่ก็มีแขน
ที่มีกล้ามเนื้องอกออกมาต่อหน้าต่อตา จนบอลต้องถอยออกห่างไปอีกฝั่งของเตียง
“เฮ้ย...มันมีขาโผล่มาอีก มันไม่ใช่หมอนข้างที่รักแล้ว มันเป็นปีศาจหมอนข้าง”ก็จะไม่บอลร้อง
ออกมาได้ไงเมื่อแขนงอกออกมาแล้ว มันยังมีขาโผล่ตามมา
“อยู่ไม่ได้แล้วเว้ย ไปไกลๆเลยไอ้ปีศาจหมอนข้างหื่น ปีศาจหมอนข้างจอมเผด็จการ บ้าอำนาจ”
บอลเริ่มรู้สึกว่ามันอันตรายที่สุดเพราะจากหมอนข้างที่มีแขนและขาโผล่ออกมามันไม่ได้หยุดการเปลี่ยนแปลง
คือส่วนที่เป็นผ้ามันกลายเป็นเนื้อหนังมังสาของมนุษย์เพศผู้ และมนุษย์เพศผู้ก็คือไอ้เผด็จการวุฒิจอมหื่นบ้าอำนาจ
บอลจึงลงจากเตียงและออกวิ่งอย่างสุดกำลัง
“หึหึ”ไอ้ปีศาจหมอนข้างมันเริ่มวิ่งตามบอลมาแล้ว เริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“แฮกกกก....จะตามมาทามมมมมายยยยไม่ไหวแล้วนะเว้ย ไม่ได้จะเล่นวิ่งไล่จับด้วยนะเว้ย แม่งเหนื่อยจะตายห่าแล้ว เฮ้ย...”
บอลเริ่มที่จะวิ่งต่อไม่ไหมอีกแล้วอดที่จะโวยวายไม่ได้ ซึ่งมันไม่ได้ทำให้หมอนข้างปีศาจของบอลวิ่งตามช้าลงแม้แต่น้อย
เพียงไม่นานบอลก็สะดุดกอดอกไม้สีม่วงประกายชมพู บอลคิดในใจว่าทำไมต้องดอกไม้สีม่วงประกายชมพูด้วยสีอื่นไม่ได้เหรอ
“เฮ้ย....ปล่อยเลยนะเว้ยจะกอดทำไม เป็นปิศาจขาดความอบอุ่นรึไง วู้พูดไม่รู้เรื่องรึไง”บอลตกใจร้องออกมา
เมื่อปีศาจหมอนข้างตามมาจนทันและเข้ามาสวมกอดตนอย่างแนบแน่น
“หึหึ..”ปีศาจหมอนข้างไม่ยอมปล่อยเค้าแต่กับทำเพียงแค่หัวเราะ จะทำกับมันอย่างไรดี
“ปล่อยเว้ย ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง โอ้ยเจ็บนะจะรัดทำไมแน่นนัก”บอลพยามโวยวายแต่กลับทำให้ปีศาจหมอนข้าง
รัดตัวเค้ามากยิ่งขึ้น
“บอล บอลครับ เป็นอะไร ฝันร้ายรึไงครับ”เสียงใครนะ
“อ้ากกกกกกก ปีศาจหมอนข้าง”เมื่อบอลลืมตาขึ้นมาก็ได้เห็นหน้าของวุฒิอยู่ใกล้ๆ ซึ่งมันเป็นใบหน้าเดียวกันกับสิ่งที่วิ่งตามเค้ามา
ในทุ่งดอกไม้จนเค้าสะดุดกอดอกไม้สีม่วงประกายชมพูแล้วเข้ามากอดรัดเค้าจนหายใจไม่ออก
“บอลผมเอง ผมวุฒิสามีของคุณไงไม่ใช่ปีศาจหมอนข้างนะ ถ้าคุณยังไม่เข้าใจอีกผมจะจูบคุณเพื่อยืนยัน”ไอ้ปีศาจหมอนข้าง
อยู่ตรงหน้าผมมันบอกว่ามันคือสามีผมถ้าผมไม่เชื่อมันจะจูบ ใครจะไปยอมวะใช่ไม่ใช่ก็ให้ใช่ไว้ก่อนแล้วกันเพื่อสวัสดิ์ภาพของตัวเอง
“เชื่อแล้วอย่าทำอะไรผมนะ อืมมมม”พอผมบอกว่าผมเชื่อมันกลับก้มลงมาจูบผม ผมเริ่มเชื่อแล้วว่านี่ไม่ใช่ความฝันเพราะ
ไอ้หมอนข้างมันบ้าจูบ
“ผมให้รางวัลที่เชื่อผมไง ไปเราไปทานอาหารเย็นกันเถอะผมสั่งอาหารจากโรงแรมมาให้คุณแล้ว
และเรามีเรื่องจะต้องตกลงกันอีกมาก”ไอ้หมอนข้างวุฒิมันบอกผมพร้อมกับเข้ามาพยุงผมให้เดินไปยัง
ห้องครัวที่บนโต๊ะเติมไปด้วยอาหารมากมายส่งกลิ่นยั่วพยาธิในท้องให้ร้องครวญคราง
“เชิญครับบอล มีซุป และอาหารที่รสชาติไม่จัดจนเกินไป และมีนมสดด้วย”ไอ้หมอนข้าง
มันโฆษณาอาหารก็ดูน่ากินดีนะ แต่มันจะอวดรวยไปไหนวะแหมสั่งจากโรงแรม แต่ช่างเหอะก็เค้าไม่ได้จ่ายเงินนินา
ผมกินโดยไม่มองหน้าคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามจนผมกินต่อไม่ไหวจึงได้วางช้อนลงแล้วดื่มน้ำ
เพียงครู่เดียวก็มีแก้วเล็กใบเล็กที่บรรจุยาเม็ดจำนวน 4 เม็ดวางไว้ให้ตรงหน้า
“ยาแก้ปวด แก้อักเสบและยาบำรุง กินซะจะได้หายเร็ว หึหึหึ”ไอ้หมอนข้างมันบอกพร้อมกับเสียงหัวเราะชวนขนลุก
จนผมต้องรีบหยิบยาและน้ำมากินแทบจะไม่ทัน
“เอาล่ะนะเราจะต้องคุยกันให้เรียบร้อยบอล ตอนนี้คุณเป็นของผมแล้ว”บอลได้ยินคำพูดที่ออกมา
จากคู่กรณีของตนแล้วก็ต้องโวยวาย
“ไม่มีทางผมไม่ใช้ของคุณ ทำไมผมพูดแล้วคุณถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดรึว่าพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง
ผมส่งภาษาหมอนข้างไม่ได้หรอกนะ”ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมพยายามมันไม่ได้เข้าไปยังสมองของเค้า รึว่ามันจะเป็นปีศาจหมอนข้างจริงๆ
“บอลคุณต่างหากที่ไม่เข้าใจ ผมอยากอธิบายให้คุณฟัง คุณคงไม่รู้สินะว่าผมทำอะไรได้บ้าง
ผมจะให้คุณไปเตรียมตัวก่อนที่คุณจะต้องมาใช้ชีวิตกับผม ผมจะให้อิสระคุณเป็นเวลา 1 อาทิตย์ แล้วผมจะไปตามคุณมา
ผมอยากจะเตือนคุณอีกนิดหน่อยแต่มันสำคัญ คือผมไม่ต้องการให้คุณไปยุ่งกลับใครรวมทั้งอดีตภรรยาของคุณ
คุณจงจำไว้ว่าคุณไม่ได้เป็นสามีของเธออีกแล้ว แต่คุณเป็นภรรยาของผม ผมจะจับตามองคุณอยู่ตลอด
และอีกเรื่องนึงผมขอให้คุณเรียกพี่ว่าพี่วุฒิ เข้าใจนะครับ”ไอ้หมอนข้างมันร่ายคำอธิบายที่ฟังยังไงมันก็เป็นคำสั่งทั้งดุ้นเลย
แต่ยังไงบอลก็ต้องเอาตัวให้รอดให้ได้ก่อน บอลอดสงสัยไม่ได้ว่าตัวเองไปทำอะไรไว้ไอ้หมอนข้างมันถึงได้
แสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้ เอ๊ะรึว่าเค้าจะเคยทำโอ่งน้ำมันพรายหกใส่เลยทำให้มันกลายเป็นอย่างนี้ไป
“เดี๋ยวพี่จะไปส่งบอล หวังว่าบอลจะไม่คิดหนีเพราะถึงหนีก็หนีไม่พ้น”ผมยังงงว่าสรุปอะไรเป็นยังไง
ก็พาตัวมายังรถโคตรสวยที่คงจะแพงหน้าดูมีรูปกระทิงคึกทำท่าจะขวิดอยู่ตลอดเวลาใช่ถูกต้องแล้วครับมัน
คือแรมโบกีนี่แต่รุ่นอะไรผมไม่รู้นะเพราะผมไม่มีความรู้สักเท่าไหร่ มองยังไงก็เป็นรถใจแคบก็มันนั่งได้แค่สองที่นินา
ประตูเป็นแบบปีกนก สีเทาเงินที่ดูยังไงก็รู้ว่าได้รับการดูแลรักษาอย่างดี
ภายในรถปีศาจหมอนข้างมันนุ่มสบาย แถมยังเปิดเพลงคลอเบา ผมนั่งคิดมาตลอดทางว่าเวลา
เพียงไม่ถึงสองวันทำไมมันถึงมีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมายถึงเพียงนี้ คิดถึงน้องน้ำฟ้าลูกสาวเหลือเกิน
อยากจะกอดเอาไว้ให้รู้ว่าตอนนี้ผมยังมีตัวตนอยากจะได้แรงใจให้ผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ไปได้ด้วยดี
“บอลครับถึงแล้วมาพี่ไปส่งนะ”เสียงอีกคนนึงเรียกสติผม ปีศาจหมอนข้างเปิดประตูเพื่อให้ผมลงจากรถ
ไม่ยอมให้ผมเปิดประตูด้วยซ้ำสงสัยจะกลัวผมทำรถเค้าพังซึ่งมันก็ถูกก็ผมไม่เคยนั่งรถแบบนี้นินา
ชิ..ปีกนกเหรอรอซักวันเหอะพ่อจะเด็ดปีกให้กระจุยเลย
ผมเดินทีละก้าวเนื่องจากร่างกายผมยังไม่ปกติซักเท่าไหร่ขึ้นบันไดจนถึงชั้นที่ 3 ห้องริมสุด
โดยมีมนุษย์เพศชายอีก 3 คนเดินตามมา เมื่อผมถึงห้องผมจึงคิดได้ว่าแล้วข้าวของของผมมันอยู่ไหน
ทั้งกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ กุญแจห้อง ทั้งกุญแจและรถยนต์ฮอนด้าซิตี้ซีเอ็นจีของผมมันหายไปไหน
ผมจะทำยังไงดี กระเป๋าตังค์ที่ข้างในมีบัตรมากมายรวมทั้งบัตรข้าราชการของผม โทรศัพท์ที่เก่าแต่ยังใช้ได้ดี
แล้วกุญแจห้องผมจะเข้าห้องผมยังไงอีก และที่สำคัญกุญแจกับรถยนต์พึ่งผ่อนได้ปีเดียวเองนะ
โอ๊ยจะบ้าตายจะทำยังไงดีวะ อยากจะเอาหัวโขกกับกำแพงห้องให้ตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด ผมคงจะยืนนิ่ง
คิดอยู่นานจนมีเสียงกระซิบจากด้านข้างว่า
“กุญแจห้องอยู่นี่ครับบอลพี่เก็บไว้ให้เองรวมทั้งของทุกอย่าง และอีกอย่างคือเดี๋ยวลูกน้องของพี่
จะเอารถยนต์มาให้บอลพร้อมกุญแจนะครับ ไม่ต้องทำหน้าเหมือนเสียกรุงให้พี่อีกรอบหรอก หึหึ”
นี่ไงหัวขโมยของเอาของคนอื่นไปแล้วยังมีหน้ามาวิจารณ์ใบหน้าคนอื่น เสียกรุงอะไรไม่มีหรอกกกกกกกก
เมื่อผมได้กุญแจห้องก็จัดการเปิดเพื่อเข้าไปภายใน แต่ก็มีอีกคนตามเข้ามาติดๆ มันจะกลัวอะไร
ขนาดต้องให้ลูกน้องที่ตามมาอีก 2 คนคอยเฝ้าประตูห้องเค้าด้วย ป่านนี้พวกครูในโรงเรียนคงจะตกใจแล้ว
ก็จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไรก็เล่นมีพี่ยักษ์ใหญ่ถึง 2 ตัว ใส่ชุดสูทสีดำแว่นตาดำถึงแม้ว่าจะเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว
ที่มันไม่ค่อยจะหนาวก็เหอะแต่อากาศยามบ่ายในหน้านี้มันร้อนน้อยซะที่ไหน แถมมายืนด้านข้างประตูห้องพักครูของบอลอีก
ส่วนลูกพี่ตัวเป้งตรงหน้าจะไม่ได้ใส่สูทแต่พ่อคุณเล่นแต่งองค์ทรงเครื่องด้วยของแบรนด์เนม
ถึงเครื่องประดับในร่างกายจะมีแค่นาฬิกาเรือนเดียวแต่คงไม่ใช่ราคา 199 เป็นแน่ มันน่าตีหัวแล้วลอกคราบปล้นซะจริง
แถมยังมองสำรวจภายในห้องแทบจะทุกส่วน มองยังไงห้องมันก็ไม่ขยายหรอกใช่สิก็ห้องของเค้านะเท่ากับ
ห้องน้ำไอ้ปีศาจหมอนหน้าหล่อรึเผลอๆจะเล็กกว่าเสียด้วย
“บอลครับพี่ให้เวลา 1 อาทิตย์ เตรียมตัวให้ดี แล้วพี่จะมารับนะครับ ก่อนอื่นก็ขอพลังหน่อยนะครับ”
ผมปล่อยให้มันสั่งนั้นสั่งนี้ ไม่ยากจะต่อล้อต่อเถียงนักกับคนแบบนี้เถียงไปก็ไม่ชนะเดี๋ยวความซวยจะตรงมาอยู่ที่ผมอีก
แต่ที่ไหนได้หลังจากประโยคคำสั่งกับมีการกระทำตามมาติดๆได้วะ
“อืม อืม....”แม่งจะจูบเอาโล่รึไงจากปากที่ใครๆก็บอกว่าย้อยมันจะย้อยจนเกินคำว่าห้อยแล้ว
เป็นอะไรกับปากคนอื่นนักหนาว่าถอดเอาไปพกไว้กับตัวเลยไหม เฮ้อก็ได้แต่แสดงท่าทางว่าไม่พอใจ
ออกไปเล็กน้อยเท่านั้นแหละครับไม่กล้าพูดเรื่องถอดปากให้กลัวมันจะทำจริงๆ
“ชื่นใจจริงๆเมียใครนะน่ารักจนอยากจับกิน แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ไม่ทำตอนนี้หรอกแต่ตอนอื่นไม่แน่
แล้วก็อย่าลืมนะครับว่ามีเจ้าของใหม่แล้วเลิกคิดถึงผู้หญิงคนนั้นได้แล้ว แล้วอีก 1อาทิตย์เจอกัน
อ้อเดี๋ยวคนของพี่จะส่งของบำรุงมาให้นะครับ”ผมเริ่มกลัวตรงที่มันบอกว่า ‘เมียใครนะน่ารักจนอยากจับกิน’
ผมรับไม่ได้ไอ้คำว่าน่ารักผมเป็นผู้ชายนะ แต่ที่แย่ก็คงจะเป็นอยากจับกินอยากจะบ้าตาย ชีวิตนี้มันมีแต่สั่งๆ
ถ้าไม่ได้สั่งคนอื่นมันจะขาดใจตายเลยรึไง ผมว่าไอ้ปีศาจหมอนข้างมันคงสังเกตว่าตั้งแต่นั่งรถกับมันมา
จนถึงตอนนี้ผมยังไม่ปริปากพูดกับมันซักคำ ไอ้ปีศาจมันคงเลือกที่จะไม่พูดมากกว่า
“เอาหล่ะครับพี่ต้องไปก่อนนะครับที่รักและพี่จะมารับบอลนะครับ ปัง”เสียงบอกลาตามด้วยเสียงประตู
ที่บอกได้ว่าผู้บกรุกได้ออกจากฐานทัพของเค้าไปแล้ว ไปแล้วไปลับอย่ากลับมาอีกนะ สาธุ
หลังจากวันที่ไอ้ปีศาจหมอนข้างปล่อยตัวมาก็ได้ 2 วันแล้ว เช้าวันนี้ครูบอลมีนัดกับสาวสวย 3 คน
ที่นัดเค้าออกมาซักฟอกเรื่องที่เค้าหายไป 2 วันโดยขาดการติดต่อ บอลคงต้องทำใจเล่าทุกอย่างให้สาวฟัง
เพราะให้พูดตรงๆเลยว่าเค้านะแพ้ทางพวกเธอทั้งสาม แค่คนเดียวก็ไม่ไหวแล้วแล้วนี้เล่นมาพร้อมกัน 3 คนอีก
จากผิวสีแทนคงจะโดนซักฟอกจนขาวผ่องเป็นยองใยแน่
บอลเดินเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่เป็นห้องแยกเพื่อความเป็นส่วนตัวของลูกค้าซึ่งบอลต้องการเป็นอย่างยิ่ง
บอลบอกกับพนักงานว่าได้จองไว้แล้วในชื่อแพทย์หญิงจิตติมา ปราชญ์ภูวดล เมื่อพนักงานเช็คจากรายชื่อ
แล้วจึงเดินนำเข้ามายังหน้าห้องพร้อมบริการเปิดประตูให้กับลูกค้าระดับ V.I.P.
หญิงสาวที่ 3 ที่ผมกำลังจะต้องขึ้นเขียงให้เธอเชือดนั้น ที่จริงแล้วเธอเป็นเพื่อนกับอ้อมอดีตภรรยาของผมเอง
พวกเธอเป็นเพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนตาย แต่ด้วยการกระทำของอ้อมทำให้พวกเธอเกิดความไม่พอใจ
จริงแล้วผมต้องขอบคุณพวกเธอด้วยซ้ำ เป็นเพราะพวกเธอผมจึงกล้าที่จะเผชิญกับความจริง ตั้งรับกับปัญหา
คอยให้คำปรึกษาเป็นที่ระบายให้กับผม โดยเฉพาะแพทย์หญิงจิตติมา ปราชญ์ภูวดล หรือหมออ้อ
เธอเป็นแพทย์ด้านจิตโดยตรง ครอบครัวของเธอทำงานเกี่ยวกับด้านสุภาพ ไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลเอกชน
คลินิก บริษัทผลิตเวชภัณฑ์ยา ในเครือของปราชญ์ภูวดล เธอเป็นผู้หญิงที่ดูขี้เล่นน่ารักแต่ในความน่ารักนั้น
มันมีอะไรอีกมากมายสมกับจิตแพทย์ หญิงสาวคนที่สองชื่อนางสาวโสภิตา จันกระจ่าง หรือตุ้ย
เป็นรองประธานบริษัท Moon Jewelry จำกัด และเป็นดีไซเนอรจิลเวลรี่ด้วย ตุ้ยเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองสูง
เป็นคนตรงพูดตรงๆไม่อ้อมค้อม รูปร่างสูงเพียว ผิวสีน้ำผิ้ง คนสุดท้ายนางสาวเจติยา ศิริพัฒนา
หรือเจย์เธอเป็นเจ้าของรีสอร์ทหลายแห่ง เป็นหญิงที่มีความมั่นใจที่สุด ชอบกวนประสาทชาวบ้าน
แต่ที่พูดมาพวกเธอก็กวนประสาทผมกันทุกคนเลย แต่เจย์จะไม่ค่อยแกล้งผมยกเว้นหมออ้อกับตุ้ยที่แทคทีม
แล้วน่ากลัวที่สุด เธอชอบกรอกหูเรื่องของอ้อมว่า
“พี่บอลพี่ไม่เหมาะกับการดูแลใครเขาหรอก แต่พี่เหมาะที่จะให้ใครดูแลมากกว่า” ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอเป็นสาววายโดยเฉพาะหมออ้อ แล้วผมจะเป็นยังไงหนอไม่อยากผ่านประตูบานนี้ไปเลย
“สวัสดีค่ะพี่บอล มานั่งสิพี่เป็นริดสีดวงรึว่าโดนตีประตูหลังถึงได้ไม่ยอมนั่งค่ะ อ้อบอกพี่กี่ทีแล้วว่าตุ้ยไม่กัดหรอกแค่ขอแทะนิดหน่อยก็พอ อิอิ..”มาแล้วครับดอกแรกจากหมออ้อ
“สวัสดีค่ะพี่บอล มานั่งนี่มา ตุ้ยจะได้แทะพี่บอลได้ถนัดๆหน่อย”ตามด้วยดอกที่สองจากตุ้ย
“สวัสดีค่ะพี่บอล สบายดีไหมค่ะ”คนนี้ค่อยยังชั่วหน่อยครับที่เจย์ไม่ร่วมขบวนกลั่นแกล้งผม แค่สองคนผมก็สู้ไม่ไหวแล้ว
“พี่บอลสั่งอาหารก่อนเลยพี่ เต็มพี่เลยนะตุ้ยเลี้ยง”หมออ้อส่งเมนูมาให้ผมก่อนจะกล่าวถึงคนที่เป็นเจ้ามือโดยที่ไม่รู้ตัว
“นี่ยัยอ้อมั่วแล้ว แกนะแหละต้องจ่ายทำยังกับตัวเองไม่มีเงินไปได้”มันเริ่มแล้วครับสงครามน้ำลาย
ผมนะอยากจะให้พวกลูกน้องของพวกเธอมาเห็นจริงๆ ลูกน้องคงจะรับไม่ได้แน่ๆ
“พอกันได้แล้ว พี่บอลนั่งลงเถอะจะได้เชือดเอ้ย....จะได้พูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบกัน”ผมขอถอนคำพูดครับ
พวกเธอร่วมมือกันแล้วครับ ผมคงต้องนอนเหมือนอย่างซูชิใช่ไหมรอให้เธอทำอะไรกับผมก็ได้
“จ้า นั่งจะนั่ง”ผมรีบร้อนนั่งลงตามที่เจย์ต้องการ ผมต้องเตรียมตัวเตรียมจิตใจให้ดี เพื่อตอบคำถามของพวกเธอ
“พี่บอลไปไหนมา ทำไมพวกเราถึงติดต่อไปได้ มาหาที่โรงเรียนเค้าก็บอกว่าพี่ยังไม่กลับ อย่าคิดที่จะโกหก”
แหม่ไม่มีอ้อมค้อมกันเลยตรงๆเลยเหรอ ใช่ใช้หลักจิตวิทยาหน่อยเหรอครับหมออ้อ
“คือพี่ไปเที่ยวมาสนุกมากเลย”ผมลองเริ่มแถดูก่อนครับเผื่อจะฟลุ๊ค
“เหรอ หย่ากับอ้อมเสร็จพี่ก็เที่ยวสนุกเลยเนอะ บอกมาซะดี พี่เห็นพวกเราเป็นคนยังไงพึ่งพาไม่ได้เลยเหรอ”
หมออ้อยังพยายามที่จะให้ผมพูดความจริง ผมจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างตั้งแต่เหตุการณ์ที่ทำให้ผมต้องเซ็นใบหย่าให้กับอ้อมภรรยาของผม ซึ่งผมผูกพันกันมาจนถึงเรื่องของเมื่อวานนี้ ดูเหมือนพวกเธอจะตกใจไม่ใช่น้อยๆยกเว้นหมออ้อที่มีแววตาสงสัยบางสิ่ง
“พี่บอลนายศาตรา รัตนไพบูรณ์สาร จริงเหรอ ตายแล้วจะทำยังไงดี”น้ำเสียงเจย์ที่แทบจะไม่เชื่อ
รวมถึงชื่อของบุคคลที่ไม่น่าจะเข้ามาอยู่ในเหตุการณ์
“ไฮโซเชียว ทั้งหล่อ รวย ฉลาด ชาติตระกูลดีเวอร์จนน่ามั่นไส้”บอลรู้สึกว่าตุ้ยดูจะไม่ค่อยชอบนายหมอนข้างของเค้า
เดี๋ยวนะหมอนข้างของเค้าเหรอไม่ใช่แล้ว เค้าต้องเมาซูชิแน่ๆ
“แล้วพี่จะทำยังไง จะให้เราจัดการให้ไหมเพราะถ้าพวกเราสามคนช่วยกันก็คงจะพอมีทางต่อกรกับนายวุฒิได้บ้าง”
หมออ้อถามผมด้วยสายตาที่มองดูก็รู้ว่ามันคงจะยุ่งยาก
“ไม่เป็นไรหรอก เค้าคงไม่มายุ่งกับพี่หรอก ถ้าเค้าหล่อรวยคงจะมีสาวมาติดเหมือนกาวดักหนู”
ผมต้องบอกให้ทั้งสามสาวเลิกคิดมาก ผมก็จะไม่คิดผมไม่ใช่ผู้หญิงไม่เป็นไร
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”คำพูดของเจย์และสายตาที่สื่อมาให้ผมมันมีแววแห่งความกังวลใจอยู่
ไม่น่าเชื่อเลยว่าผมจะผ่านสิ่งเลวร้ายมาขนาดนี้เพียงเวลาไม่นาน แต่ผมก็ยังมีแม่ ลูกสาว น้องชาย และเพื่อนๆผมอีก
ผมจะต้องลืมอดีตแล้วเดินต่อไปข้างหน้าให้ได้ผมขอสัญญา ผมทานอาหารพร้อมสาวๆแต่ทุกคนเหมือนจะมีสิ่งที่ตัวเองจะต้องคิดกันอยู่จึงแทบจะไม่ได้คุยกันจนอาหารตรงหน้าหมดไป เจย์ก็ตัดปัญหาการแย่งกันจ่ายด้วยเหตุผลที่ว่า
เธอไม่ค่อยได้เจอกับเพื่อนๆเท่าไหร่เธอจึงขอจ่ายเอง
เมื่อบอลขับรถมาจอดยังลานจอดรถของคณะครู ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนก็เดินมาด้วยความรีบร้อน
ว่าจะมีผู้มอบทุนการศึกษาและติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์ให้แก่โรงเรียนเป็นมูลค่านับล้านบาท ท่านผอ.สั่งให้จัดเก็บเครื่องคอมพิวเตอร์ชุดเก่าออกเพื่อนำไปจำหน่ายออกจากครุภัณฑ์ของโรงเรียนต่อไปโดยมีพนักงานจากบริษัทนั้นจำนวน 5 คนและ
ลูกน้องในฝ่ายของเค้าอีกหนึ่งคน ชื่อเต้ เต้เป็นผู้ชายที่ชอบคอมพิวเตอร์มากๆ และเต้ก็เป็นอีกคนที่ถามว่า
ผมหายไปไหนโทรหาหลายครั้งก็ไม่ติด จนผมต้องบอกว่าผมไปธุระต่างจังหวัดมันไม่มีสัญญาณเต้เลยเลิกเซ้าซี้เอาคำตอบจากผม
ทั้งหกคนนี่คอยช่วยเหลือตลอดเวลาในการจัดเก็บ ผมรู้สึกดีใจที่มีผู้ใจบุญเล็งเห็นถึงความสำคัญของการศึกษาเด็กไทย
“ครูบอลดำเนินการไปถึงไหนแล้ว อีกสองวันจะเป็นการส่งมอบแล้ว”ผอ.ถามครูหนุ่มถึงความคืบหน้า
“สวัสดีครับผอ.ผมกำลังให้พนักงานที่มาช่วยเอาคอมพิวเตอร์เก่าไปเก็บที่ห้องเก็บของสองแล้วครับ
และตอนนี้ก็กำลังติดตั้งคอมพิวเตอร์ให้ที่ผู้บริจาคส่งมาแล้วครับ”ครูหนุ่มนายงานผู้บังคับบัญชาของตนเอง
“ดีมากครูบอล แล้วอย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต้อนรับด้วยนะ ลงโปรแกรมให้ครบถ้วน
มีอะไรขาดเหลือแจ้งผอ.ได้นะ”ผู้อำนวยการกล่าวเสร็จก็เดินยิ้มออกไป ก็จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงในเมื่อมีผู้ใจบุญ
มอบทุนการศึกษาและอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ให้โรงเรียนของเค้ารวมแล้วเป็นจำนวนเงินที่มากกว่างบประมาณที่ได้รับจัดสรรของรัฐบาลเสียอีก
ครูบอลเข้ามาภายในห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ในความรับผิดชอบของเค้าเดินดูความเรียบร้อย
ดีจริงๆไม่ต้องทำเองมีพนักงานจัดการให้ทุกอย่างตั้งแต่ยกเครื่องเก่าจนถึงลงโปรแกรมเครื่องใหม่เค้าไม่ต้องทำอะไรเลย
มีแต่บอกรายละเอียดต่างๆของการจัดวาง โปรแกรมที่ต้องการจะลงเท่านั้น การเตรียมสถานที่เพื่อการมอบทุนนักเรียน
จำนวน 50 ทุนๆละ 5,000 บาท คอมพิวเตอร์ในห้องปฏิบัติการอีกจำนวน 50 ชุด ราคารวม 1,000,000 บาท
ไม่รวมค่าพนักงานคนย้ายติดตั้งและลงโปรมแกรมคอมพิวเตอร์ จึงถือว่าเป็นงานใหญ่มาก
และแล้ววันส่งมอบก็มาถึง ผู้บริหารคณะครูและบุคลากรรวมถึงนักเรียนดูจะดื่นเต้นเป็นอย่างมาก มีการเตรียมการแสดง
ของขวัญขอบคุณ และหนังสือขอบคุณให้กับผู้บริจาครายใหญ่ โดยเฉพาะครูสาวๆดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษอะไรจะขนาดนั้นครับสาว ๆ
“ครูบอลมาหาผมหน่อย ผมอยากจะแนะนำผู้บริจาคของเราและท่านอยากจะสอบถามครูด้วย”ผู้อำนวยการเรียกครูหนุ่ม
ครูบอลต้องเร่งเดินไปหา เมื่อมองเห็นผอ.ยืนหันหน้ามาโดยมีชายหนุ่มอีกคนหันหลังให้
“คนนี่ครับคุณศาตรา ครูกฤษณะเทพ หรือครูบอลครับ ครูบอลคนนี้คือคุณศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร ผู้บริจาคของเรา
สวัสดีท่านซะสิ”ผมไม่รับรู้สิ่งใดแล้วเมื่อมองตามมือของผอ.ที่แนะนำผู้บริจาครายใหญ่ ผมสวัสดีคนตรงหน้าเหมือนกับหุ่นยนต์ที่ได้รับคำสั่ง
“ท่านผู้อำนวยการครับผมมีเรื่องจะคุยกับครูบอลสักหน่อยเรื่องเทคโนโลยีของโรงเรียน
ผมเห็นว่าอยากจะบริจาคครุภัณฑ์สำนักงานให้กับโรงเรียนนะครับ”ชายหนุ่มผิวขาวหน้าตาหล่อเหล่าเอ่ยปาก
“ได้ครับคุณศาสตรา ครูบอลดูแลด้วยนะอย่าให้พลาด”ผอ.โรงเรียนรีบขานรับและหันมากล่าวกับครูหนุ่มให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“บอลครับคิดถึงจัง”ครูหนุ่มสะดุ้งเมื่อคนที่ไม่ควรจะเจอมาอยู่ต่อหน้าเข้ามากระซิบข้างหูของตน
สำหรับความคิดของครูหนุ่มคือทำไมต้องมาเจอกันอีกต่างคนต่างไปไม่ได้เหรอ พยายามที่จะลืม
เพื่อเริ่มต้นใหม่แต่ทำไมไอ้ปีศาจตัวนี่ถึงมายืนอยู่ต่อหน้า
สำหรับความคิดของวุฒิคือครบกำหนดแล้ว ผมมารับคุณ ครูบอลของผม......
ก่อนอื่นต้องขอ
ทุกคนนะค่ะ มาถึงตอนที่ 6 หวังว่าจะยังติดตามกันบ้างนะค่ะ
ตุ๊กตาและเพื่อนมีความสุขที่ได้อ่านความคิดเห็นของทุกคนจริงจึงขอตอบแทนด้วย +1 ทุกเม้นค่าาา
และ
ทุก + ให้นะค่ะ
และขอขอบคุณ คุณ@Lucifer_Prince@ ที่แจ้งคำผิดให้นะค่ะ
พบกันอีกครั้งวันอังคารที่ 22 ตุลาคม ค่า
หัวข้อ: ##เมื่อเมียมันชั่วเลยได้...ผัวมาแทน## ตอนจบจ้า 100% p.53 (16/2/59) (อ่าน 490877 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก