ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว)  (อ่าน 796367 ครั้ง)

ออฟไลน์ sirikanda28

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1758
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +117/-3
จัดไปค่ะ ป๋า :mew3:

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
ตกใจหมดนึกว่าคุณป๊าจะโหด :hao5:

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
555555555555
พี่ตามเบาๆหน่อย สงสารปี

สู้ๆนะพี่ตาม 555
ไปให้ป๊าแกล้ง

ออฟไลน์ choipango

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-9
ตาม+ปี 11



Tam’s Past



        “เฮ้ออออ” ผมถอนหายใจแรงๆ ทิ้งตัวลงกับโซฟา วันนี้คิดอยู่ว่าจะบุกบ้านปีไปแนะนำตัวแต่ดันโดนบุกซะเอง ตั้งตัวไม่ทันคิดอะไรไม่ออก จะรั้งตัวปียังทำไม่ได้เลย เซ็งชะมัด



        //ว่าไง// คิดไม่ออกโทรหาเพื่อนก่อนละกัน



        “มึงทำไร” ผมถามปลายสาย



        //นั่งคิดถึงเมีย มึงมีไร//



        “เฮ้อ กูไม่รู้จะทำไงดีวะฟิก มันมืด มันตันไปหมด”



        //อะไร เกิดอะไรขึ้น//



        “บ้านปีรู้เรื่องแล้ว วันนี้บุกมาหากูถึงที่ห้อง”



        //แล้วเค้าก็ไง//



        “ก็ไม่ไงแค่จะเอาลูกเค้าคืน”



        //เฮ้ยยย แล้วมึงยอม//



        “ยอม แต่แค่ชั่วคราว เดี๋ยวกูจะไปเอากลับมาคืน นี่โทรมาปรึกษามึง”



        //หึหึ กูไม่มีคำปรึกษาให้วะ มีแต่คำแนะนำ//



        “.........”



        //ทำตามหัวใจและความรู้สึกมึง ดับเครื่องชนไปเลย แสดงให้เค้าเห็นว่ามึงจริงจังและรักลูกเค้าจริง//



        “กูก็ว่างั้นวะ ขอบใจมาก แต่มึงนี่หวานออกสื่อเชียวนะ มีแม่ยายแบ็คให้นี่”



        //นิดนึง โชคดีวะมึง มีอะไรโทรมาได้//



        “เออๆ ขอบใจมากว่ะ”



        “ต้องสู้ ต้องดับเครื่องชนแม่งไปเลย สู้โว้ยยยยยยย” ผมสะกดจิตให้กำลังใจตัวเอง วันนี้เตรียมตัว พรุ่งนี้เช้าบุก เตรียมรับมือลูกเขยคนนี้ได้เลยครับป๊า



        “มาทำไม๊” พ่อตาถามนิ่งๆชักสีหน้าเบื่อๆใส่ แต่ไม่มีผลครับ ลูกเขยคนนี้หน้าหนาและหน้าทน



        “มาสมัครเป็นลูกเขยครับ” ผมตอบแล้วยิ้มซื่อๆให้ เห็นปีเดินหน้างอออกมาพร้อมกับพี่สาวก่อนจะทำตาโตเมื่อเห็นผมแล้วเดินมาหยุดยืนข้างป๊า



        “ตอนนี้ยังไม่เปิดรับ” พ่อตาตอบนิ่งๆมองสำรวจผม



        “ยังไม่เปิดรับไม่เป็นไรครับ ผมสมัครไว้ก่อนพอเปิดปุ๊บผมก็จะได้เป็นแรกและคนเดียว” พ่อตาเริ่มหน้าตึงนิดๆ มองผมนิ่งๆ มองซะจนผมเริ่มกลัวขึ้นมาตงิดๆ



        “ไม่นิยมรับทิ้งใบสมัครไว้ ชอบการแย่งชิงและแข่งขันใครดีใครได้” แสยะยิ้มให้ผมเล็กน้อย งานนี้มีเอาตัวเอาแลกอะ



        “งั้นผมก็จะมาทิ้งใบสมัครทุกวันเลยครับ จนกว่าป๊าจะเปิดรับ” ผมก้มหัวให้



        “เออ” ป๊าตอบนิ่งๆแล้วจับมือปีพาไปที่รถ ปีก็หันมามองหน้าผมเหมือนจะร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไงดี ผมก็ยืนงงเลิ่กลั่กไม่รู้จะทำอะไร คิดไม่ทันมุกนี้



        “ตามไปซิน้องเขย” หันไปมองก็เจอพี่สาวของปีขยิบตาให้ ค่อยมีกำลังใจหน่อย อย่างน้อยก็มีพวกแล้ว



        “จะไปไหนกันครับ” ผมวิ่งถามยิ้มซื่อๆให้



        “ทำงานซิ”



        “อ่า งั้นระหว่างรอป๊ารับสมัครลูกเขยผมขอสมัครเป็นคนขับรถพิเศษส่วนตัวรอละกันครับ ขอบคุณครับ เชิญครับ” ผมพูดรัวเร็วเออเองเสร็จสรรพและเปิดประตูเชิญให้พ่อตาขึ้นรถ ปีลอบยิ้มให้นิดๆส่วนพ่อตาก็ตีหน้าเบื่อเหมือนเดิม



        “ไปกันครับป๊า เดี๋ยวสาย” ปีบอกป๊าอีกรอบเมื่อเห็นว่าป๊ายังไม่ขยับ ป๊าเหล่ตามองนิดๆแล้วก้าวขึ้นรถและไม่ลืมที่จะดึงให้ปีเข้าไปนั่งด้วย



        “ปิดประตูซิ” ผมก้มหัวให้แล้วปิดประตูพร้อมกับหันไปมองพี่สาวปีที่ยิ้มกว้างๆพร้อมยกนิ้วให้



        “ว่างซินะ” ผมวางนิยายที่กำลังอ่านลงพร้อมกับลุกขึ้น



        “ก็ครับ” ผมตอบตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว ผมมานั่งเฝ้าที่คลินิกตลอดเช้าคนที่มาทำฟันก็เข้าๆออกๆไม่เว้นว่าง ตั้งแต่มาผมยังไม่ได้คุยกับปีสักคำเลย พ่อตาพาเข้าห้องทำฝันตลอด



        “งั้นจะสมัครอีกตำแหน่งไม๊ละ ถ้าว่างขนาดนี้” พ่อตามถามหน้านิ่ง แต่ถ้าไม่คิดมากผมเห็นรังสีชั่วร้ายลอยอยู่รอบๆ



        “ตำแหน่งอะไรครับ”



        “จะสมัครไม๊ละ??” ไม่ตอบแต่กลับถามมาแทน มันต้องมีอะไรแน่นอน แต่ในเมื่อมาถึงนี่แล้วเอาก็เอาวะ



        “ครับ” ผมหน้ายอมรับแต่โดยดี



        “ดี ตำแหน่งเบ็ดเตร็ด ตามที่ชั้นจะสั่ง เริ่มงานเดี๋ยวนี้เลย ช่วยไปเอาข้าวกลางวันที่บ้านชั้นหน่อยเมื่อเช้าลืมเอามา เอามาให้ทันก่อนเที่ยงละ” คราวนี้แสยะยิ้มอย่างชัดเจนเชิดหน้าปรายตามองผม



        “ก่อนเที่ยง!!??” ผมทวนเวลา เหลือแค่ 20 นาทีจะทันไม๊เนี่ย พ่อตาผมยิ้มสะใจ ประมาณว่าทำไม่ได้??



“ชั้นออกมาหวังว่าจะเห็นกับข้าวนะ” พูดจบก็เดินเข้าห้องไป เอาแล้วววว เจอฤทธิ์พ่อตาเข้าให้ ผมได้แต่คอตกจะไปยังไงให้ทัน 20 นาที ช่วงแบบนี้รถติดจะตาย พ่อตานะพ่อตาาาา



        “นี่จ๊ะน้องตาม” พี่ที่ทำหน้าที่รับคนไข้ยื่นกุญแจรถให้สาตาก็มองรอบๆ



        “อย่างง รีบไปค่ะ สกูปปี้สีชมพูที่จอดไว้ตรงนั้น แว๊นไปกลับทันแน่นอน” พูดพร้อมขยิบตาให้ผม



        “ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้ยิ้มกว้างให้แล้วจะรีบออกจากคลินิกไป



        “ไหวนะเรา” ม๊าปีถามยิ้มๆ พร้อมกับยื่นกล่องข้าวให้



        “ไหวครับ ไม่มีท้อ” เช็ดเหงื่อที่หน้าก่อนจะรับกล่องข้าว



        “ดีแล้วๆ ทนเอาหน่อยนะ” ม๊ายิ้มให้อีกรอบแล้วเดินเข้าบ้านไป เอาละเว้ย มีพวกเพิ่มอีกแล้ว แบบนี้ค่อยสูสีหน่อย งานนี้ผมทุ่มสุดตัวครับพ่อตา หึหึ



        “นี่ครับ” ผมส่งกล่องข้าวให้แล้วยิ้มตาหยีให้ พ่อตาปรายตามองผมนิดๆแล้วเดินไปที่พื้นที่สำหรับกินข้าว ปีเดินมาจุ๊บแก้มผมเร็วๆแล้วเดินตามเข้าไป ผมยิ้มอย่างมีกำลังใจลูบแก้มเบาๆ



        “พี่สุครับนี่อะไร” ผมยื่นใบนัดทำฟันของคนไข้ก่อนหน้านี้ให้พี่สุดู เข้าใจอยู่ว่าลายมือหมอเป็นยังไง แต่นี่มันเกินไปกระมังครับ



        “โอ้โฮ้ คุณหมอจัดหนักเหมือนกันนะคะ แต่พี่สุซะอย่างสบายมาก” พี่สุรับไปดูแล้วยิ้มเจื่อนๆก่อนจะสลับใบนัดกับผมแล้วเรียกคนไข้มาถาม อย่างงครับหน้าที่ต่อจากเอาข้าวกล่องก็รับนัดคนไข้โทรเช็คโทรตาม ก่อนหน้านี้ก็เพิ่งออกไปซื้ออเมริกาโน่มาให้ เบ็ดเตร็ดจริงๆครับ



        “พี่เพิ่งมาทำงานเหรอคะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย” เห็นมองผมตั้งนานแล้วไม่คิดว่าจะเดินเข้ามาทักตรงๆแบบนี้



        “ครับ”



        “ดีจังระหว่างรอมีคนหล่อๆให้มองด้วย” ผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้



        “พี่ชื่อไรคะ หนูชื่อปลา” รุกมาอีกขั้น โอ๊ยยยยยย



        “เอ่อ พี่ว่าน้องไปนั่งรอดีไม๊ครับเผื่อคุณหมอเรียกแล้วไม่ได้ยิน” ผมบอกยิ้มให้นิดๆ ไปเถอะนะหนูพี่ขอร้อง



        “หูยได้ยินค่ะพี่ แต่ตอนนี้อยากได้ยินเสียงพี่มากกว่า” โอ๊ยยยกูอยากตาย ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนไข้นะ ผมเอาน้ำสาดไล่แล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กนมขึ้นนิดเดียวริหาผัว ใหญ่เท่าลูกมะพร้าวค่อยมาว่ากันใหม่



        “พี่ยังไม่ตอบชื่อหนูเลย แล้วพี่ทำงานที่นี่นานไม๊อะ” ยังตื๊อไม่เลือก



        “พี่ชื่อตามครับ ทำนานหรือเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เพราะพี่มาสมัครเป็นลูกเขยของคุณหมอตอนนี้ก็กำลังเรียนรู้งาน ปี” ผมตอบตัดรำคาญแล้วเรียกปีเดินออกมาปีก็รับถลาเข้ามาซุกหลังผมทันที ไม่ได้จะสนใจคนในคลินิก



        “เหนื่อยไม๊ตามซื้อชาไข่มุกมาให้” ผมยื่นชานมที่เจาะเรียบร้อยส่งให้ปี



        “งือออ เค้าเหนื่อยที่สุดเลยอ่า อยากคุยกับเตงก็คุยไม่ได้” ปีพูดอ้อนๆ



        “ทนหน่อยเนอะ ไม่ได้คุยแต่ได้เห็นหน้าก็ยังดี” ผมบอกพร้อมกับลูบแก้มปีเบาๆปีก็ยิ้มให้ทั้งๆที่ปากคาบหลอด



        “มีอะไรหรือเปล่าครับ” ปีหันไปถามน้องผู้หญิงที่ยืนมองอึ้งๆ ผมก็ลืมไปเลยแฮะ



        “มะ ไม่มีแล้วค่ะ” น้องสั่นหัวแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม



        “เสน่ห์แรงนักนะ” ปีหันมาว่าผมตาคว่ำ



        “ก็นิดหนึ่ง” ผมบีบจมูกปีพูดขำๆ ปีก็จิ๊จ๊ะใส่นั่งกับผมไม่นานก็ต้องรีบกลับไปคืนเพราะบอกว่ามาเข้าห้องน้ำ ปีบอกว่าอยู่ในนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรแค่คอยส่งเครื่องมือแล้วก็จดตามที่หมอสั่ง



        “เข้ามาทานข้าวด้วยกันก่อนซิ” แม่ยายเอ่ยชวนเมื่อเห็นผมขนของต่างๆลงจากรถเรียบร้อยแล้ว หลังจากคลินิกปิดพ่อตาก็พาไปช้อปของใช้และผมก็ตามไปช่วยถือและขนขึ้นรถ ส่วนปีพ่อตาให้วนรถมาส่งก่อนหน้านี่แล้ว



        “เอ่อ คือผมมีธุระนิดหน่อยที่ต้องไปทำนะครับ ขอโทษนะครับ”



        “ไม่เป็นไร โอกาสหน้าละกัน กลับดีๆละกัน” ผมยกมือไหว้แล้วหันไปมองปีที่ยืนเกาะประตูมอง ผมยิ้มให้แล้วเดินไปขึ้นรถกลับห้อง



        //ว่างายยย//



        “มัม ถ้าผมพาลูกสะใภ้ไปหาไม่ได้จะโกรธไม๊”



        //โกรธซิยะ ทำไม?? มีอะไร//



        “คือ ตอนนี้กำลังโดนกลั่นแกล้งจากพ่อตาอยู่อะนะ”



        //เหรอๆ แล้วเค้าให้ลูกทำไรบ้าง//



        “เบ๊”



        //ฮ่าๆๆๆๆ ดีแล้วๆ ทำให้ทางนั้นเค้ายอมรับก่อนแล้วค่อยมา ไม่ทันช่วงนี้เดี๋ยวช่วงหน้าก็ทัน//



        “ครับ”



        //ให้มันร่าเริงหน่อย//



        “มัมไม่โกรธใช่ไม๊ที่ตามเป็นแบบนี้”



        //เป็นแบบนี้แล้วมันหนักหัวใคร ทำใครเดือนร้อนหรือเปล่าละ มัมเคยบอกและสอนอยู่เสมอว่า มัมและแด๊ดเลี้ยงได้แต่ร่างกายส่วนจิตใจและความรู้สึกเป็นของใครคนนั้นก็คิดเอาเอง//



        “ขอบคุณครับมัม”



        //สบายใจยังละ//



        “ครับ มีแรงฟาดฟัน เอ้ย สู้ต่อแล้ว”



        //เราไม่ได้อยู่คนเดียวนะตาม เรามีครอบครัวคอยให้กำลังใจและคำปรึกษาพร้อมเคียงข้างเสมอ//



        “ครับมัม ฝากความคิดถึงถึงแด๊ดด้วย ไม่นานผมจะพาสะใภ้ใหญ่ไปกราบ ฝากบอกตินด้วยว่าให้เพลาๆหน่อย รักมัมครับ” มัมก็อือออรับคำแล้วว่างสายไป เฮ้อ เสร็จไปอีกเรื่องตอนแรกที่คุยกับมัมคิดว่ามัมจะรับไม่ได้ แต่กลับมาเนิบๆว่า ‘ดีแล้ว’  ถึงกับเงิบแต่ก็ดีใจที่มัมเข้าใจและดูจะถูกใจลูกสะใภ้คนนี้มาก



ร้อนโว้ยยยยยยยยยยยย



ถ้าไม่ติดว่าอยู่หน้าโรงเรียนเอกชนชื่อดังจะตะโกนให้หายร้อน วันนี้รับหน้าที่เบ๊มารับลูกชายและลูกสาวฝาแฝดลูกของน้องสาวอีกคนของแม่ยาย หงุดหงิดรถติดไม่พอต้องมามาหยุดหงิบกับแดดร้อนๆ แล้วไหนจะคนที่มารับใครเป็นใครไม่รู้รูปที่ให้มาไม่รู้ว่าจงใจหรือมันเบลอเอง



        “ใครมารับเหรอ น้ำฟ้า” ผมหันไปมองตามเสียงพูดหลังจากยืนรอรากจะงออกมาเกือบ 30 นาที ก็เห็นเด็กประถมจับกลุ่ม 4-5 คน มี 2 คนที่หน้าเหมือนกันเดะ ชัดและ



        “ไม่รู้ แต่เห็นบอกว่าคนขับรถคนใหม่” เด็กที่เป็นผู้ชายตอบหน้าเซ็งๆนั่งกดเกมส์ต่อ ส่วนคนที่ถามก็ยิ้มเจื่อนๆบิดมือบิดตัวไปมา



        “งั้นเดี๋ยวพีทนั่งรอเป็นเพื่อนนะ” หลังจากยืนบิดไปมาอยู่นานก็ถามขึ้น ผมที่ยืนดูนิ่งๆยังลุ้นแทนเลยว่าจะอะไรยังไงต่อ



        “ไม่กลับบ้านไง” ปากถามมือกดเกมส์ยิกๆ ส่วนอีกคนที่หน้าเหมือนกันก็วิ่งเล่นกับเพื่อนอยู่ใกล้ๆ



        “กลับแต่อยากนั่งรอเป็นเพื่อนน้ำฟ้าก่อน ไม่ได้เหรอ” ถามเสียงเบาก้มหน้านิ่ง



“แล้วแต่ นั่งซิ” ในที่สุดก็ยอมเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับกระตุกมือให้นั่งลง คนที่โดนกระตุกมือก็หน้าแดงนั่งลงข้างๆทั้งๆที่มือจับกันอยู่ แหมะ ดูๆไปก็น่ารักดีโตมาคงรักกันแรง ผมยืนรอสักพักจึงเดินเข้าไปหา



        “ชื่อน้ำฟ้าใช่ไม๊” ผมถามนิ่งๆ คนที่โดนถามก็เงยหน้าขึ้นมองแล้วพยักหน้า



        “มารับ” พยักหน้ารับแล้วเก็บของเข้ากระเป๋าพร้อมตะโกนเรียกแฝดอีกคน



        “ที่บ้านมารับยัง” หันไปถามคนข้างๆ



        “มาแล้ว”



        “เดี๋ยวไปส่ง ลุก” ฉุดให้ลุกแล้วเดินไปส่งที่รถซึ่งก็จอดใกล้ๆรถผม



        “แฟนพี่ชายเหรอ” ผมถามคนที่ยืนกินขนมข้างๆ ของเซ่นจากผมนี่แหละ



        “คงใช่ เห็นจุ๊บกันทุกวันทั้งเช้าทั้งเย็น” โอ้โห้ ไฟไวเหมือนกันนะนี่



        “จะกลับหรือยัง” ถามนิ่งๆ เหมือนจะเห็นไอ้ฟิกซ้อนทับยังไงไม่รู้ ผมจับมืออีกคนพาไปที่รถเปิดประตูให้เรียบร้อย



        “ขอบคุณค่ะ อยากให้มารับทุกวันเลย หล่อแล้วยังใจดีอีก” น้องน้ำฝนพูดขึ้นพร้อมกับดึงตัวผมให้ต่ำแล้วหอมแก้ม ส่วนพี่ชายเดินเข้าบ้านไปเรียบร้อย ระหว่างทางกลับน่ำฝนจ้อไม่หยุดลเยผิดจากพี่ชายที่นั่งเงียบ ผมเลยทำการตีสนิทเข้าไว้เรียบร้อย



        “ได้ซิครับ รอให้พี่ลงเอยกับพี่ปีก่อนเดี๋ยวจะมารับทุกวันเลย” ผมตอบยิ้มๆพร้อมหอมแก้มกลับ



        “พี่เป็นแฟนพี่ปีเหรอ เสียดายจังฝนคิดว่าพี่โสดนะนี่กะว่าโตแล้วจะให้พี่เป็นเจ้าบ่าว แต่ได้กับพี่ปีดีแล้วดีกว่าผู้ชายคนอื่นๆที่เข้ามาอีก” ผมขยี้ผมน้ำฝนอย่างหมั่นเขี้ยวแผนการแทรกซึมสำเร็จไปอีกขั้น



ฮู้วววววววววว



ผมถอนหายใจระบายความร้อนและเรียกความสดชื่นให้กลับมาแล้วเดินเข้าคลินิก เพื่อรอรับพ่อตากับปีกลับบ้าน วันนี้ทั้งวันผมการเป็นเมจเซสเจอร์ตะเวนรับของส่งของไปทั่วใหญ่หน่อยรถยนต์แต่ถ้ารีบก็ต้องแว๊นซ์กันไป และเมื่อกี้คือชิ้นสุดท้ายของวันนี้



        “เหนื่อยหน่อยนะคะ น้ำค่ะ” ผมรับน้ำจากพี่สุแล้วเดินไปที่ห้องเอาไว้ทานข้าวเปิดพักลมจ่อตัวแรงๆ อ้า สดชื่นนนนนน รอไม่นานพ่อตากับปีก็เดินออกมาพี่สุก็เริ่มเคลียร์งานและรายงานประจำเหมือนทุกวัน



        “อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนละ” พ่อตาบอกนิ่งๆแล้วเดินเข้าบ้านไป 2-3 วันที่ผ่านมานี่เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าความอดทนของผมเริ่มเห็นผม



        “รักตามจัง” ปีโน้มคอผมลงมาจูบแล้วกอดซุกอกแน่น ผมก็กอดกลับโยกตัวไปมาแรงๆ ได้เข้าบ้านละโว้ยยยยย หลังจากกินข้าวร่วมกันเสร็จผมก็ได้ร่วมวงสนทนาของครอบครัวปีบรรยากาศแตกต่างกันมากเมื่อแทบกับอยู่ข้างนอก พ่อตาผมนี้ขี้แกล้งติดอันตับต้นๆ มิน่าผมถึงไอ้อ่วมทุกวัน หลังจากจบวงสนทนาผมก็ขอตัวกลับเพื่อไปบอกความคืบหน้ากับมัม ช่วงนี้ผมคุยกับมันแทบจะ 3 เวลาหลังอาหาร ก่อนกลับผมก็ไม่วายจะกัดปากปีแรงๆก่อนกลับ เอาเหอะ พึ่งแม่นางทั้ง 5 อีกวันก็ได้วะ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน



ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ



ผมเอื้อมมือไปปิดเสียงน่ารำคาญแล้วตั้งท่าจะหลับต่อแต่หน้าพ่อตาก็ลอยเข้ามาถึงกับสะดุ้งตื่นทันทีแล้วจรลีจัดการตัวเองให้เรียบร้อย



        “ขอโทษครับ ผมตื่นสายนิดหน่อย” ผมยกมือไหว้พ่อตาที่นั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์



        “เอ่อ แล้วปีละครับ”



        “ยังไม่ตื่น”



        “ครับ??”



        “หูตึงหรือไง บอกว่ายังไม่ตื่น” พับหนังสือพิมพ์เงยหน้าตอบ ผมก็ก้มหัวรับ

 

       “นั่งก่อนซิ” ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย นั่งเงียบกันสักพักแม่ยายก็เดินเข้ามาผมยกมือไหว้ทักทาย



        “มาแต่เช้าเลย ทานไรมายังละเรา” แม่ยายนั่งลงข้างๆพ่อตาแล้วถามผม



        “ยังครับ” ผมตอบยิ้มกลับสร้างไมตรี



        “งั้นอยู่ทานด้วยกันก่อนละ” แม่ยายบอกยิ้มๆแล้วหันไปมองพ่อตา



        “ครับ” ผมรับคำงงๆ ทำไมวันนี้แต่ละคนดูแปลก ตั้งแต่พ่อตาที่ไม่รีบร้อนจะไปทำงานแล้วก็แม่ยายที่ยิ้มขำๆอีก นี่ตรูจะโดนจัดหนักอะไรอีกว้า



        “กว่าจะตื่นได้นะเรา ปล่อยให้คนมารอตั้งนาน” พ่อตาเอ่ยทักปีที่เดินงัวเงียออกมา



        “ใครมาอะ ไม่ไปไหนทั้งนั้นวันนี้จะนอน จะนอน และจะนอน” สงสัยเมาขี้ตาอยู่



        “แฟนมารอรับไปเที่ยว” พ่อตาพูดเสียงเรียบหน้านิ่งมากมาย



        “ห๊า!!!!” ผมกับปีร้องแทบจะพร้อมกันมองหน้าพ่อตาแบบเหลือเชื่อ



        “เอ้า แฟนกันไม่ใช่เหรอ?? หรือว่าป๊าเข้าใจผิดไป” ปรายตามองผมสลับกับปี



        “มะ ไม่ผิดป๊า ไม่ผิด เข้าใจถูกแล้ว ตามกับปีเป็นแฟนกัน รักกันมากด้วย” ปีรับถลาเข้ามาละลักละล่ำพูดมีการควงแขนผมยืนยันปิดท้าย



        “แล้วจะยืนหวานอีกนานไม๊ รีบไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวพี่เค้ารอพาไปเที่ยวอยู่” ตะลึงรอบสองมองหน้ากันเลิกลั่ก



        “พี่เหรอ?? หมายความว่าป๊ายอมรับตามแล้วใช่มะ” ปีเกาะแขนถามส่งสายตาปิ๊งๆ



        “หรือจะให้ป๊าเปลี่ยนใจดีละ” เริ่มมาและน้ำเสียงขี้แกล้งแบบนี้ ปีนี่ส่ายหัวแทบหลุด



        “รักป๊าจัง” ปีบอกเสียงอ้อนหอมแก้มซ้ายขวา



        “รักมากกว่าแฟนป่ะ” พ่อตาถามพร้อมกับหันมายักคิ้วให้ผม



        “รักเท่ากันแต่เอียนเองนิดหนึ่ง” พ่อตาผมขยี้หัวปีพร้อมกับกอดโยกไปมา



        “ป๊าก็ไม่มีอะไรจะพูดหรอกนะ ความรักมันก็เหมือนๆกันนั้นแหละไม่ว่าจะเป็นเพศใดก็ตาม ถ้าไม่ทำให้ใครเดือนร้อนก็รักกันไปเถอะ แต่ถ้ามีคนอิจฉาก็ปล่อยเขาไป หนักนิดเบาหน่อยถ้ายอมได้ก็ยอมกันไป เรื่องเล็กๆน้อยๆเห็นว่าไม่ควรก็อย่าเก็บมาใส่ใจ ป๊าเชื่อว่าตามจะดูแลลูกป๊าได้ ส่วนเราก็อย่ารั้นให้มันมากรักมันเกิดขึ้นได้ง่ายๆแต่รักจริงหวังแต่งนี้เกิดยาก จับเค้าเอยู่หมัดแล้วก็ประคองให้ดีอย่าให้หลุดมือ” ตอนแรกๆก็ซึ้งน้ำตาจะไหลไหงหลังๆมันทะแม่งๆ



        “ป๊าอะ” ปีกระเง้ากระงอดใส่



        “ผมสัญญาครับว่าจะดูแลปีให้ดีที่สุด ขอบคุณป๊ากับม๊ามากครับที่ยอมรับเรา” ผมคลานเข่าไปกราบที่ตักป๊ากับม๊าทั้งสองท่านก็ลูบหัวผมกลับมา



        “ม๊าฝากปีด้วยนะ อาจจะดื้อเอาแต่ใจไปนิดแต่ม๊ามั่นใจว่าลูกม๊ามีเหตุผลและที่สำคัญ น่ารัก” คำพูดสุดท้ายนี่ฮาครืนเมียผมยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะโดนไล่ให้ไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว



แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก



เสียงลมหายใจสั่นกระเส่าด้วยความเสียวซ่านสะโพกส่ายร่อนไปมาไม่หยุด ยิ่งผมกระแทกกระทั้นแรงขึ้นเท่าไหร่ตัวปีก็สั่นระริกกระตุกเด้งตามความต้องการอันเร่าร้อนมากขึ้นเท่านั้น



“ซี๊ดดดดดดด ผัวขา” ปีส่ายหน้าไปมาสะโพกก็ส่ายร่อนไม่หยุด ผมที่ตั้งใจแกล้งปีสาวสะโพกยาวๆเหมือนจะหลุดก็อดใจไม่ไหวอีกต่อไปเริ่มขยับเอวให้แรงขึ้นเหมือนเดิม



“เสียววววว อูยยยยยย ตาม อา...” ปีร้องครางเสียงกระเส่าเมื่อผมเริ่มโหมเร่งเครื่องร่างบอบบางเด้งตัวสะท้านรับการกระแทกที่กำลังเร่งขึ้นถี่ยิบเสียงเนื้อกระทบรวมทั้งเสียงขาเตียงสั่นกระทบกับพื้นก็ดังไปทั่วห้องเหมือนเป็นดนตรีขับกล่อม ยิ่งได้ฟังความเสียวสยิวก็ยิ่งเพิ่มขึ้นผมโหมกระหน่ำเข้าใส่ปีจนแทบหายใจหายคอไม่ทัน



“ปี อื๊อออออ ซี้ดดดด ตาม ปีไม่ไหวแล้ว อะ อูววววว”


“หมดแรงหรือยังละจ๊ะเมียจ๋า”



“ยะ ยัง แต่ขอหอบแปบ” ปีบอกหอบๆ แต่สะโพกยังไม่หยุดส่ายยั่วผม



“ยังไม่หมดแรงงั้นก็เอาอีกหลายๆรอบเนอะ ให้สมกับความคิดถึง” ผมก้มลงไปจูบหน้าผากที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อของปียิ้มน้อยๆให้กับความน่ารักโดนมาหลายรอบแต่ก็ยังสู้เพื่อผมไม่หวั่น ผมค่อยๆถอนร่างออกมาแล้วอุ้มปีเข้าห้องน้ำกะว่าพอแค่นี้ถ้ามีอีกรอบเมียผมคงหลับกลางอากาศ เห็นไม๊ผมออกจะเป็นคนดี



“รักนะครับ” ผมจูบซับที่ขมับปีที่หลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว ก็ว่าจะไม่แล้วนะเล่นมาลูบคลำจนมันพองตัวก็เลยต้องจัดให้มันยุบตัวไม่งั้นมันจะเจ็บ หึหึ และแล้วสุดผมก็ผ่านด่านเข้าไปเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวปีจนได้ อดภูมิใจไม่ได้ที่ตัวเองมีความอดทนขนาดนี้เสียทั้งเหงื่อเสียทั้งกำลังใจเป็นบางเวลา แต่ชอบสุดก็ตรงเสียน้ำนี่แหละ หลายน้ำด้วยสบายตัวไปอีกนาน



*****************************************








เห็นคนเค้าประกาศห้ามออกจากบ้านหลัง 4 ทุ่ม เกิดความสงสารจับใจ ลงนิยายให้อ่านเผื่อจะมีอะไรทำตอนกลางคืน (ทีวีก็ดูไม่ได้หนิ 55555)



มีเรื่องจถามด้วยยยยยย



ก่อนถามขอท้าวความก่อน ตอนนี้คนแต่งกลับบ้านนอกแระนะคะ ไม่ได้อยู่ขอนแก่นแล้ววว เนื่องจากจองหอในไม่ทัน มหาลัยเค้าเปิดหอให้อยู่ต่อหลังซํมเมอร์ แล้วอินี่ไม่รู้ ขนของกลับบ้ายจ้อยยยยย

แล้วทีนี่เลยคิดว่าจะเอาไงกับสำนักพิมพ์ เพราะคิดว่าจะทำที่ขอนแก่น แต่ตอนนี้ไม่มีหออยู่ต้องพักโรงแรมเท่านั้น แต่ความโชคร้ายก็มาพร้อมความโชคดี มีคนรู้จักแนะนำโรงพิมพ์แห่งหนึ่ง อยู่ กทม. เค้ามีบริการส่งของให้ถึงบ้านด้วย บริการก็ดี เชื่อถือได้ คนแต่งก็เลยไปถามโรงพิมพ์หลังไมค์ บริการดีตรงๆ คือเราถามเยอะ ถามมาก ถามจนไม่รู้จะถามอะไรแล้ว แต่ทางพี่เค้าก็แนะนำมาดี ตอบกลับดีมากไม่มีอารมณ์ประชด



ดังนั้นมาเข้าเรื่องที่จะถาม



ทุกคนคงรู้ว่า ปกนิยายจะเป็นกระดาษ กระดาษอาร์ตการ์ด 260 แกรม (คนแต่งเคลือดด้านนะ)

แต่ทีนี้มันมีกระดาษ Rusticus neve   ด้วย เค้าบอกว่าปกนิยายที่วาดปกจะพิมพ์ได้สวย เป็นกระดาษใหม่ แต่ไม่นิยมเคลือบเพราะจะไม่เห็นความพิเศษของปก แต่ถ้าโดนนำ้หรือทำน้ำหกใส่พินาศเลยจ๊ะ (แต่เรามีปกใสให้นะจ๊ะ)



จึงถามว่า ใครรู้จักกระดาษ Rusticus neve  บ้างงงงงงงง มันดีไม๊ สวยเด่นเป็นสง่าหรือเปล่าาาาาา

เพราะคนแต่งอยากได้กระดาษนี้ทำปก อยากได้ของใหม่และลองของแปลก

แนะนำกันมาหน่อยน้าาาาาาา



ปล.หลายสำนักพิมเริ่มมีการใช้กระดาษ Rusticus neve   นี้บ้างแล้ว อิคนแต่งยังไม่เคยเห็นงะ เข้าร้านหนังสือก็ออกจะบ่อยยยยยย

 



ขอความกรุณามา ณ ที่นี้

ออฟไลน์ senty

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
หูยยยย พอดีกันปุ๊ป nc มาปั๊ป.  :impress2:
พี่ตามผ่านด่านแล้ว ดีใจด้วย
ปล.เรื่องกระดาษเราไม่รู้เหมือนกัน รอคนต่อไป   :hao4:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ murasakisama

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1489
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-4
หนังสือก็ซืเอมาเยอะระ แน่ไม่เคยรู้เลยว่ามันเป็นกระดาษอะไร แต่ส่วนตัวอยากให้กันน้ำดีกว่านะคะเพราะบางทีเผลอเปียกไป เสียดายแย่ถึงจะมีปกพลาสติกก็เถอะ

ออฟไลน์ Chanta

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 o13 o13\

รักตายเลยยยยย

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :pighaun:พี่ตามผ่านด้านป๊าเรียบร้อย จัดเต็มกันเลยทีเดียว

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ผ่านด่านพ่อตาเรียบร้อย ส่งท้ายไม่วายหื่น

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Biwty...

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 985
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
ในที่สุดก็ถูกยอมรับนะตาม อิอิ
ดีใจด้วย

ออฟไลน์ Ryu_Chise

  • You love me?
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 99
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
โอ๊ะ NC ตามปี.... ตามยอมเพื่อปีสุดยอดอะ  :o8: :o8: :o8: :o8:

ออฟไลน์ hibarihao

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
 o13 o13 เจ๋งมากตาม

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
ดีใจกับตาม-ปีด้วมผ่านด่านป๊าได้สำเร็จแล้ว

ออฟไลน์ 30996

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
กระดาษ Rusticus neve หมือนกับกระดาษปอนด์หนาๆ พิมพ์งานออกมา จะเหมือนงานพิมพ์ลายสีน้ำ เหมาะกับงานที่หน้าปกเป็นรูปวาด เป็นกระดาษสีครีม

กระดาษนี้ในกูเกิ้ลมีรายละเอียดน้อยมาก

ออฟไลน์ choipango

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-9
ตาม+ปี ตอนที่ 12 ตอนจบ





Tam’s Past



        “เราเอาไงต่อ” ผมถามปีที่ยืนยิ้มกริ่มชอบใจโบกมือตามรถไอ้ฟิกที่ขับออกไป



        “กลับซิ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า” ปีตอบเสียงสะบัดเดินไปที่รถ



        “ไม่ยกเลิกแล้วเหรอ ก่อนมายังบอกว่า ไม่ไปแล้วเลย” ผมเดินตามแล้วฉุดมือถาม มองหน้าปียิ้มๆ



        “แล้วเปลี่ยนใจไม่ได้ไง เรื่องชะนีนั้นยังไม่เคลียร์นะ อย่าเพิ่งหางานใหม่มาพอกพูน” มองค้อนให้ผม



        “หูยยย มันเรื่องในอดีต ตอนนั้นไม่มีพันธะตอนนี้มีทั้งพันธะทั้งห่วงคล้องคอ” ผมบอกเสียงอ้อน เอาแก้มถูกที่ไหล่ปี อาจจะดูทุเรศในสายตาคนอื่นแต่ผมว่าน่ารัก



        “แต่ก็ไม่คิดจะบอก” ยังคงไม่หายงอน



        “บอกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมารั้งจะทะเลาะกันเปล่าๆ เคยบอกแล้วว่ามีแค่ตอนนี้ ปัจจุบันและอนาคตที่มีปีร่วมเดินทางไปด้วยกัน เรื่องอื่นช่างแม่ง” ผมจับหน้าปีให้มองหน้าผมบอกเสียงจริงจัง ไม่ใช่ไม่อยากบอกแต่บอกแล้วได้อะไร ต่างตนต่างอยู่ก็ดีอยู่แล้ว



        “ดูเป็นคนดีเนอะ”



        “แน่นอน”



        “จ้า กลับเหอะ ง่วงแล้ว” ปีบอกยิ้มๆจุ๊บที่คาง แสดงว่าหายงอนแล้ว



        “หื้ม?? กลับถึงแล้วนอนเลยหรา ไม่มีสักนิดสักหน่อย” แย็บๆถาม เผื่อปลุก



        “ไม่มี เดี๋ยวพรุ่งนี้เดินเป๋ไม่สวย” ปีส่ายหน้าพรืดยืนยันเต็มที



        “รอบเดียวสัญญา” ยังคงตื๊อ อยากก่อนกลับบ้านเอาฤกษ์เอาชัย



        “ตีนหนิ รอบเดียวแต่หลายครั้ง ไม่เอา ถ้ายังจะต่อรองอีกอดยาว นี่พูดจริง” ปีสะบัดหน้าให้แล้วเดินเข้าไปรอที่รถ



        “ใจร้าย” ผมว่าปีงอนๆ แต่ก็เดินตามก้นเมียไปที่รถต๋อยๆ



        “ไปแล้วนะป๊าม๊า อย่าโหมงานหนักมากละ” เมื่อคืนนอนบ้านปีเป็นการป้องกันว่ามันจะไม่แอบทำอะไรไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง



        “อืมๆ เราก็อย่าไปเหวี่ยงวีนงานเค้าเละละถ้าเจอกิ๊กเก่าหรืออดีต” ป๊าโบกมือแบบขอไปที ปีงอทันที



        “ป๊า!!! อย่าไปฟังคนแก่ขี้อิจฉาอยากไปเที่ยวเหมือนคนอื่นเค้าเลยลูก เดินทางปลอดภัยนะลูก อย่าดื้อมากละ มีอะไรโทรมาหาได้ทุกเมื่อ ม๊าฝากน้องด้วยนะตาม” ม๊าปรามเบาๆ ก่อนจะหันมาบอกปี



        “ครับ”



        “จะไปก็รีบไป อย่ามาทำซึ้งล่ำลากันเยอะ 3-4 วันเอง เดี๋ยวจะเปลี่ยนใจไม่ให้ไป” ป๊าเร่งขึ้นเมื่อปีเริ่มอิดออด



        “โหยๆๆ ไปแล้วๆ อย่านอนดึกมากนะเป็นห่วง หอมหน่อยๆ”



        “อย่าลืมเอาหนุ่มหล่อๆมาฝากเจ้ละ” เจ้ปุนโผล่หน้ามาบอก



        “มีแต่เกย์อะนะ” ปีหยักไหล่ตอบ



        “ปากเสีย” เจ้ปุนชี้หน้าว่า



        “ไปแล้วครับ สวัสดีครับ” ผมบอกลาอีกรอบแล้วดันปีให้ขึ้นรถถ้ามัวแต่โอ้เอ้เดี๋ยวป๊าเกิดเปลี่ยนใจ แล้วผมจะโดนมัมจับถ่วงทะเล ที่ทำไม่ให้เจอลูกสะใภ้สักที



        “ยิ้มอะไร” ผมถามตอนนี้ถึงสุวรรณภูมิแล้ว ลงจากอีกเครื่องรอต่อเครื่องอีกรอบถึงบ้านใหญ่คงราวๆเกือบเที่ยง



        “ดีใจนะซิ จะได้เจอครอบครัวตามแล้ว จะได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวตาม” ปีบอกยิ้มๆ ฝันหวานไปไกล



        “จะได้เป็นเร้อ” ปากดับฝันเมียจริงกู



        “ปากเสีย เดี๋ยวจะฟ้องมัม” ชี้หน้าว่าผมเคืองๆ สะบัดหน้าหนีอีกด้วย ฮ่าๆ ก็ชอบทำแบบนี้เลยโดนแกล้งตลอด ผมนั่งรอเครื่องสักพักใหญ่ๆ ระหว่างนั้นก็ตีกันบ้างหวานกันบ้างตามแต่อารมณ์ เป็นครั้งแรกที่รอขึ้นเครื่องกลับบ้านแล้วมีความสุขยิ้มไม่หุบแบบนี้



        “มือเย็นจังตื่นเต้นเหรอน้อง” ผมถามขำๆ ถึงสิงคโปร์แล้วครับเครื่องกำลังลงจอด ปีนี่ดูกระวนกระวายขึ้นมาทันทีที่ล้อเครื่องแตะรันเวย์



        “หนาวเฉยๆ”



        “เหรอ” ผมพยักหน้าเหมือนเชื่อ รอจนเครื่องรอดเรียบร้อยพนักงานบนเครื่องเดินสำรวจผู้โดยสารหยิบสัมภาระให้แล้วค่อยๆทยอยลงจากเครื่อง



        “ตามว่าอากาศร้อนนะ” ผมแซวอีกรอบ ตั้งแต่ลงเครื่องจนถึงอาคารผู้โดยสารมือปียิ่งเย็นขึ้นเรื่อยๆ



        “อย่าแซว แม่ง ตื่นเต้นจริงๆนะนี่” ปีหันมาแว้ดเบาๆ หลับตาหายใจเข้าออก



“Hey Guy” ผมหันไปตามเสียงเห็นราฟยืนถือป้าย ‘ตามและภรรยา’ คนนี้แหละครับสามีของของเชอรี่ ผมเดินเข็นรถแล้วเข้าไปกอดทักทาย



        “your wife??” ราฟถามขึ้นชี้ไปที่ปี



        “อืม สวยปะ” ผมพยักหน้าตอบ แล้วถามกลับเป็นภาษาไทย ปีก็ยืนงงแบบจะขใจกันเหรอถามฝรั่งตอบไทย



        “อืม ดูก็รู้ว่าขี้หึงมากก เชอรี่เม้าธ์ให้ฟังมา” ราฟตอบยิ้มๆ ขยับตาให้



        “อะไร” ถามเสียงสะบัด จ้องหน้าคาดคั้น



        “นอกจากจะขี้หึงแล้ว ท่าทางจะโหดน่าดู สวัสดีครับผมราฟลูกพี่ลูกน้องไอ้ตาม และก็เป็นสามีคนที่คุณเหวี่ยงใส่ที่ทะเลคราวนู้น” หันมากระซิบผม แล้วหันไปทักทายปีมีการขยิบตาให้อีก เดี๋ยวมีฟ้อง



        “อะ อ่อออ แหะๆ สวัสดีครับ ผมปี ขอโทษด้วยที่เหวี่ยงใส่ภรรยาคุณ” ปีลดเสียงลงส่งยิ้มการค้าให้



        “ไม่เป็นไรครับ ขำๆกัน เชิญที่รถดีกว่าป่านนี้ชะเง้อรอกันเป็นแถว” ราฟโบกมือไปมาแล้วชวนไปที่รถ



        “มือยังเย็นอยู่เลยยังไม่หายอีกเหรอ” ปีส่ายหน้า ผมยิ้มนิดๆดึงปีมาจูบที่หน้าผากแล้วจูงมือไปที่รถ ยังมีเรื่องให้ตื่นเต้นอีกเยอะ



        “เดี๋ยว!!!!” ปีตะโกนขึ้นผมกับราฟที่กำลังจะเดินเข้าบ้านหยุดมองงงๆ



        “ขอ 10 วิ” ยกมือบอกหลับตาหายใจเข้าออกแรงๆ แล้วหันมายิ้มหวานให้



        “พร้อม” เปลี่ยนจากจับมือมาเป็นควงแขน สีหน้ามั่นใจและคริบลุยเต็มที่



        “เมียนายน่าสนใจดีวะ ฮ่าๆ” ราฟพูดขำๆแล้วเดินเข้าบ้าน ผมหันมามองปีก็พยักหน้าให้จึงได้เดินตามเข้าบ้าน



        “มาแล้วๆๆๆ” เสียงแหลมๆตะโกนบอกมีคนเดียวที่เป็นแบบนี้



        “เสียงดังจริงยัยติน แล้วไหนละไม่เห็นเข้ามา” อันนี้เสียงมัม ผมขำนิดๆ นี่คงอยู่กันพร้อมหน้าดูได้จากรถที่จอดกันเต็ม



        “มาแล้วคร้าบบบบบ” ผมพูดขึ้นกระชับมือปีที่ตวงแขนผมแล้วเดินเข้าไปในห้องโถง อย่างที่คิดอยู่กันครบทุกคน ทุกสายตามองตรงมาที่เมียผมสำรวจกันเต็มที่ แม้แต่ไบค์กับคาร์ยังเดินมามองใกล้ๆปีก็ส่งยิ้มให้ เจ้าสองตัวก็ยิ้มเขินๆแล้ววิ่งไปหาแม่



        “สวัสดีครับ” ปียกมือไหว้ทักทาย ยิ้มหวานๆให้อีกรอบ นี่คือสิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องหลงไหลเพราะรอยยิ้มนี่



        “Ok say yes!!!!” ทุกคนพูดพร้อมกัน ปีนี่ดูเหวอๆ ที่ทุกคนตอบกลับมาแบบนี้



        “ไม่ต้องงงจ๊ะ มานี่ซิลูกมาใกล้ๆมัม ขอมัมดูหน้าชัดๆหน่อย” มัมพูดนิ่งๆยิ้มเอ็นดูมาให้ ปีหันมามองหน้าผมก็พยักยักหน้าให้ แล้วค่อยๆเดินเข้าไปหามัมแล้วคลานเข่าไปหยุดอยู่ตรงหน้ามัม



        “ผิวพันธุ์ดี กิริยามารยาทก็งาม หน้าตาก็จิ้มลิ้ม เหมาะกับสะใภ้บ้านใหญ่” มัมพยักหน้ายิ้มๆ เชยค้างปีมองสำรวจทุกองศา



        “แล้ว เอ่อ มัมไม่รังเกียจเหรอครับที่...” ปีถามเกรงๆ มองหน้าแต่ละคน



        “โอ๊ย จะรังเกียจอะไร ยินดีซะอีกที่ตามได้หนูเป็นเมีย ดีกว่าเอาแม่พวกวันๆไม่ทำอะไรตามจับแต่ผู้ชาย แต่งหน้าแต่งตาไปวันๆ งานการไม่ทำ มีดีแค่สวยแต่ไร้สมอง” มัมบอกยิ้มๆ ผมนี่อยากจะกระโดดตัวลอย หาลูกสะใภ้โดนใจมัมแล้วโว้ยยย



        “อะ เอ่อ ครับ”



        “แบบนี้แหละถูกใจมัม และเอาเจ้าลูกชายเอาดะไปทั่วของมัมอยู่ ใช่ไม๊แด๊ด” มัมลูบหัวปีแล้วหันไปถามแด๊ดที่นั่งยิ้มไม่หุบคือกัน



        “จ๊ะ มัมว่าไงแด๊ดก็ว่างั้น” แด๊ดตอบยิ้มๆ พูดไทยชัดจนปีมองหน้างงๆ ถึงจะอาศัยอยู่ต่างประเทศที่มัมรักประเทศไทยและภาษาไทยมาก จับทุกคนเรียน อ่าน เขียนภาษาไทย อยู่บ้านต้องพูดไทยเท่านั้น



        “ดีมาก ดูไว้นะไอ้ลูกชายต้องรักและบูชาเมียยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ไม่งั้นชีวิตจะล่มจม เข้าใจ๊” มัมยิ้มรับอย่างภูมิใจแล้วหันมาชี้หน้าบอกผม แด๊ดก็ไม่เคยขัดมัมได้สักที



        “เข้าใจครับมัม นี่ตามทำตามที่แด๊ดบอกทุกอย่างเลยนะ ว่าทำยังไงเมียรักเมียหลงไม่หนีจาก” ผมตะเป๊ะท่ารับทราบ มัมมองค้อนใส่ ผมเลยเดินเข้าไปกอดมัมหอมแก้มซ้ายขวารวมทั้งแด๊ดแล้วก็ยัยน้องตัวแสบ



        “พี่ปีหน้าหวานอะ หวานกว่าตินอีก ถ้าแต่งหญิงนี่คงสวยอย่างกะนางงามจักวาล” ตินชมปีแบบเพ้อๆ จ้องไม่หยุดตั้งแต่ปีเข้ามา คนโดนชมก็อายมัวน



        “แบบนี้ก็สวย” ผมบอกยิ้มๆภาคภูมิใจนำเสนอเมียมาก



        “Ohhhhhhhhh” แต่ละคนทำหน้ารับไม่ได้ที่ผมหลงเมียเกินขนาด ก็เรื่องจริง ยิ่งไม่ใส่อะไรเลยยิ่งสวย



        “เอาละๆ พาน้องขึ้นไปพักเดินทางมาเหนื่อยๆ ตอนเย็นๆค่อยลงมาก็ได้ ส่วนที่เหลือแยกย้ายไปทำงาน เดี๋ยวหลานไม่ได้แต่งเพราะสถานที่จัดงานไม่เสร็จ” มัมตัดบทขึ้นแล้วบอกให้ทุกคนไปทำหน้าที่ของตัวเอง



        “เอ่อ เชอรี่” ปีหันไปเรียกเชอรี่



        “ขอโทษนะที่คราวนั้นทำตัวไม่ดีใส่” จับมือเชอรี่พูดขอโทษ



        “อ๋อออ ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรๆ เชอรี่เข้าใจ เชอรี่เป็นบ่อย” เชอรี่โบกมือไม่ถือสาแล้วขยิบตาให้ ปีเดินไปยื่นมือให้เชอรี่ก็ยิ้มพร้อมกับจับและดึงปีเข้าไปกอดมองหน้าผมกระซิบอะไรบางอย่าง แสยะยิ้มให้กันแล้วเดินออกไป



        “กระซิบกระซาบอะไรกัน” ปีหยักไหล่แล้วดันผมให้พาขึ้นห้อง เอาเถอะเดี๋ยวค่อยตามคั้นบนเตียง



        “โอ้โฮ้!!!!!!!!!!!” ปีอุทานตาโตเมื่อเห็นอาณาจักรของตระกูลผม เรานอนพักกันตลอดช่วงบ่าย ตื่นขึ้นมาปีก็บอกให้ผมพาเดินดูรอบตัวบ้านและบริเวณจัดงาน ระหว่างเดินดูสถานที่จัดงานแต่งเกลก็โทรมาโวยวายที่เมียผมวางแผนกับฟิก จับเกลใส่พานถวายให้ แน่ละแผนที่เมียผมคิดไม่มีคำว่าธรรมดา เมื่อคืนคงมันส์กันสุดเหวี่ยง



        “ไหนบอกว่าครอบครัวทำประมง” ปีตวัดตาถามผมนิ่งๆ สีหน้าเคืองอย่างชัดเจน



        “ก็ประมงไง แล้วก็ส่งออกอาหารทะเลแช่แข็ง” ผมก็ตอบซื่อๆ



        “แล้วไอ้อู่ต่อเรือตรงนั้นมันอะไร” ปีแว้ดขึ้นดึงหูผมแล้วชี้ไปที่อู่ต่อเรือ



        “อูย อันนั้นของตระกูลตั้งแต่รุ่นทวดนู่น ถ้าของบ้านตามทำแค่ประมง” ผมบอกเสียงเบาปีก็บยิ่งบิดหูผมแรงขึ้น



        “ฮึ่ยย”



        “เอ้าๆ โมโหไรเนี่ย” ผมถามมือก็ลูบหู แดงแน่ๆ



        “ก็โกหกทำไมเล่า” ว่าเสียงงอนเชิดหน้าไม่มองผม งานเข้า



        “โกหกตรงไหน ก็ปีถามว่าบ้านตามทำงานอะไร ไม่ได้ถามทั้งตระกูลนี้” ผมกอดปีจากด้านหลังโยกไปมา



        “แต่ไอ้ทำประมงกับส่งออกนี่มันเป็นบริษัทอันดับหนึ่งของประเทศเลยนะ”



        “ก็ใช่ แล้วไง” ก็แล้วไงเป็นคนเหมือนกัน เมียผมคิดอะไรอยู่เนี่ย



        “รู้ไม๊ว่าปีนึกภาพบรรดาชะนีกิ๊กเก่าและใหม่ รวมทั้งอดีตตามออกเลยนะว่าจะโผล่กันมาเยอะขนาดไหน” ปีบอกเสียงเนือยๆ สีหน้าเซ็งมากมาย



        “ยอมรัยว่าอดีตเก่าๆมีเยอะ แต่อันใหม่ๆนี่ไม่มีนะ มีปีคนเดียว” ผมบอกขำๆ พอจะเข้าใจแล้วว่าเมียคิดมากอะไรอยู่



        “ไม่ต้องมาทำมึน” สะบัดตัวออกชี้หน้าว่ากระแทกไหล่ผมเดินออกไป



        “เฮ้ย เดี๋ยวซิ จะไปไหน” ผมวิ่งตามไป ตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ



        “หาที่กว้างๆซ้อมกังฟูกับรำไทเก๊ก” ตอบเสียงนิ่งหน้านิ่งสาวเท้าเดินเร็วขึ้น



        “แล้วจะซ้อมทำเพื่อ” ผมถามงงๆ



        “เอาไว้สู้กับบรรดาอดีตของสามีไง ปล่อย” บอกเสียงจริงจังสีหน้ามุ่งมั่นมากสะบัดมือผมแล้วเดินตรงไปหามัม ผมเกาหัวงงๆ แล้วรีบตามไป



        “ฮ้าวววว” ผมห้าวหวอดๆ นั่งรอปีให้มาแต่งตัวให้ซึ่งกำลังประทินผิวชะโลมนั่นทานี่ ผมจะแต่งตัวเองก็ไม่ยอม จะนอนรอก็ไม่ยอม เมื่อคืนกว่าจะได้นอนเกือบเที่ยงคืนฟิตซ้อมกังฟูกับรำไทเก๊กอย่างจริงจัง ผมนี่เฝ้าหลับแล้วหลับอีก แถมวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก ถึงบ้านผมจะเป็นคริสต์แต่มัมเป็นคนไทยถ้าลูกหลานที่เป็นผู้หญิงแต่งงานต้องจัดตามประเพณีไทยด้วย แล้วค่อยเข้าโบสถ์ตามหลัง ตอนเย็นก็มีงานเลี้ยงอีกรอบ



        “ปี” ผมเรียกเสียงยายคาง ตื่นกันตั้งแต่ตี 5 มาอาบน้ำแล้วนั่งรอเมีย ทำไมต้องตื่นเช้า?? เพราะฤกษ์ขบวนขันหมากจะแห่มาตอน 07.07 น.เช้าได้อีก



        “ห้ามหลับ เสร็จแล้ว รอนิดรอหน่อยทำบ่น” ปีว่าเสียงดุแล้วทำการประทินผิวผมเล่นทาครีมไม่ซ้ำกันเอาเถอะ



        “เมื่อคืนหลับสบายดีไม๊” แด๊ดถามขึ้น เมื่อเห็นผมกับปีเดินลงมาจากห้อง ส่วนมัมก็เดินวุ่นเดินดูของว่าขาดอะไรบ้าง



        “ก็ดีครับแด๊ด ได้ออกกำลังกายหนักๆก่อนนอนวันนี้ปีเตรียมพร้อมเต็มที่” ปีตอบยิ้มๆปรายตามองที่ผม



        “ฮ่ะๆ จัดไปหนักๆลูก ถ้าจะให้ดีจัดการตัวการด้วยเลย เอาให้หมอบ” ดูแด๊ดแนะนำหาเรื่องให้ลูกคอหัก



        “อันหลังไม่ดีแล้วแด๊ด” ผมรีบบอก แด๊ดหัวเราะสะใจแล้วเดินไปหามัม ปีก็มองหน้าผมเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปช่วยดูความเรียบร้อย



โห่ ฮี่ โห่ ฮี่ โห่ ฮี่ โห่ ฮิ้ววว~~~~~



เสียงขบวนขันหมากดังมาแต่ไกล เมียผมนี่ตื่นเต้นชะเง้อมองไม่หยุด อยากจะไปดูขนวนก็อยากแต่ต้องมาถือประตูเงินประตูทองด่านสุดท้ายนี่ซิ เลยได้แต่ชะเง้อมองไกลๆ



        “น่าสนุกอะ” หันมาบอกผมยิ้มๆ แล้วโยกหัวตามจังหวะกลองยาว



        “เพิ่งเคยเห็นเหรอ”



        “ถามแปลก บ้านปีเป็นจีนนะจะมีแต่งแบบไทยได้ไง” เออนะ กูก็ถามไม่คิดเจอเหวี่ยงเลย แต่ผมเคยเห็นหลายครั้งอยู่นะ



        “นิ่งๆ เค้าใกล้เข้ามาแล้ว” ผมดุปีเบาๆที่ชะเง้อมองไม่หยุด หันมาชักสีหน้าเล็กน้อยแต่ก็ยอมอยู่นิ่ง



        “ขอเยอะๆได้ป่ะ” ปีถามเมื่อเห็นเค้าแจกซองผ่านด่าน



        “ถ้ากล้า” ปีมองหน้าประมาณอย่าท้าผมก็ยักคิ้วให้ สุดท้ายได้ซองทั้งหมดที่เหลือ แถมพิเศษถุงสีแดงหนักๆอีกถุง ยิ้มแก้มปริเลยเมียผม เสร็จจากกั้นประตูก็เข้ามาร่วมเป็นสักขีพยานในการแต่งแบบไทยๆ สินสอดไม่น้อยเลยครับ ทำงานหลายปีนะนี่กว่าจะได้ขนาดนี้ แต่อย่างว่าเจ้าบ่าวเป็นหุ้นส่วนสายการบินหนึ่งคงมีตังเก็บเยอะ



        “กรี๊ด อิจฉา” ปีทุบแขนผมเบาๆเมื่อถึงเวลาสวมแหวน ซึ่งบรรยากาศก็ชื่นมื่นกันทุกคน



        “อยากบ้างไง” ถามถามยิ้มๆจับมือปีขึ้นจูบ



        “จะมาขอปีป่าวละ” ปีหันมาถาม ยักคิ้วให้



        “เรียนจบทำงานขายแรงกับมัมสัก 5 ปี ไปขอแน่นอน” ผมยักคิ้วตอบ



        “จริงอะ” ถามตาโต นี่ถ้าไม่เกรงใจเจ้าของานจับเมียดูดปากโชว์ไปแล้ว



        “จริงซิ นี่ก็กำลังเก็บอยู่น่าจะได้สักครึ่งแล้ว” ผมบอกยิ้มๆ ผมเริ่มเก็บเงินมาตั้งแต่เด็กเพราะแด๊ดบอกว่าอยากได้นอกเหนือจากที่แด๊ดซื้อให้ก็ต้องเก็บเงินเอง ผมก็ทำงานที่อู่ต่อเรือทุกปิดเทอม เก็บสะสมมาเรื่อยๆบัญชีผมมีแยกไว้สำหรับค่าใช่จ่ายทั่วๆไปกับเงินเก็บ ถ้าแด๊ดหรือมัมเกิดใจดีขึ้นมาก็จะโอนเข้าบัญชีเงินเก็บผม ดังนั้นผมมีเงินเสียงเมีนสบายไม่ต้องห่วง พวกผมยืนรอจนพิธีแต่งแบบไทยเสร็จ มัมก็เชิญแขกกินข้าวเช้า ตอนบ่ายก็จะไปโบสถ์แต่งแบบคริสต์ มัมก็จัดการแนะนำปีให้ญาติเจ้าบ่าวรู้จัก เมียผมก็ดึงจุดขายยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้ทุกคน



        “Hey honey” กำลังจะขึ้นขึ้นรถไปโบสถ์ก็มีคนวิ่งกอดคอผมพร้อมกับดึงไปหอมแก้ม



        “ทำไมกลับมาแล้วไม่บอกเบลล์ละ น่าน้อยใจจริงๆ ต้องโดนลงโทษ” บอกเสียงงอนแล้วจะดึงผมไปจูบ แค่หอมแก้มนี่พลังซุปเปอร์ไซย่าก็แผ่ออกจากตัวเมียผมแล้ว ถ้าจูบคาดว่าปรมานูญลง



        “เดี๋ยว เบลล์” ผมรีบห้ามแล้วผลักออกจากตัว ขอตั้งสติแปบ



        “ทำไมฮันนี่ทำแบบนี้กับเบลล์ละ ทำอย่างกับไม่เคย” ทำหน้าบึงใส่ว่างอนๆเดินเข้ามาควงผมอีกรอบ เงาหัวกูกำลังจะหาย



        “แสดงว่าเคยมากกว่านี้” ผมหันไปส่ายหน้ากับปี



        “ฮันนี่ ว้าย” เจอปีกระแทกเข้าให้ แล้วควงแขนผมแทน



        “โทษทีนะที่นี่ไม่มีคณะละครสัตว์ ไม่ต้องเดินเอานอชี้ชาวบ้านแล้วก็ไม่ต้องร้องผัวๆเป็นชะนี มันรำคาญ” ปีว่านิ่งๆมองตั้งแต่หัวจรดเท้า



        “เธอเป็นใครมาว่าชั้นแบบนี้ รู้ไม๊ว่าชั้นลูกใคร” ตั้งหลักได้ก็ตั้งท่าหาเรื่องเต็มที ผมควรจะเก็บศพใครดี



        “ไม่อยากรู้และไม่ต้องบอก ขนาดพ่อแม่ตัวเองยังไม่รู้เธอคงจะเกิดจากกระบอกไม้ไผ่มั้ง” พูดเสียงเหยียดๆ กรอกตาไปมา



        “กรี๊ดดดดดด ฮันนี่ดูอีตุ๊ดนี่ซิว่าเบลล์ เบลล์ไม่ยอมนะ” ดีดดิ้นทันที



        “ยอมไม่ยอมก็เรื่องของเธอ แล้วอีกอย่างก็รู้นี่ว่าผมเป็นตุ๊ดแล้วจะมาแย่ง ‘สามี’ ตุ๊ดทำไม อยากได้ว่าแย่งผัวตุ๊ดเหรอ ว๊ายหน้าไม่อายพ่อแม่คงภูมิใจ”



        “แก กรี๊ดดดดดดดดด” ชี้หน้าปีกระทืบขาเร่าๆ



        “โอ๊ยๆๆ แสบแก้วหู นี่มันงานแต่งนะหัดให้เกียรติเจ้าของงานหน่อย มาจากสวนสัตว์ไหนก็กลับไปคืนซะ ป่านนี้เจ้าหน้าที่คงหากันให้ขวัก” ปียกมือปิดหูฉะอีกรอบปิดท้ายด้วยการจิ้มหน้าผาก เมียผมวิน



        “อย่าเพิ่งเถียง แล้วฝากไปบอกบรรดากิ๊กเก่าอดีตทั้งหลายที่พยายามจะทำให้เป็นปัจจุบันทั้งที่อยู่ในที่นี่และอยู่ข้างนอก ว่าผมเป็นทั้งปัจจุบันและอนาคตของตาม อย่าได้สะเออะมาสอดไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลังรับรองหน้าไม่แหกอย่าหวังว่าจะหยุด” ยกมือห้ามเมื่อเห็นว่าจะกรี๊ดอีกรอบ



        “สุดท้าย หอยเน่าๆคาวๆหรือจะสู้บั้นท้ายอันฟิตเปรี๊ยะของผมได้ แค่นี้ที่จะบอกสวัสดีหวังว่าคงไม่เจอหน้ากันอีกนะ” พูดจบก็ดึงผมขึ้นรถปิดประตูกันเสียงโหยหวนที่จะได้ยิน



        “โห่ แบบนี้เองเอาพี่ตามอยู่ ว่างๆสอนตินบ้างซิ” ตินปรบมือชอบใจกอดแขนปีอ้อน



        “จัดไป สวยๆอย่างเราต้องมีสมองและคุณค่า อย่าได้วิ่งไปหาผู้ชายก่อนเดี๋ยวมันจะได้ใจ ยิ่งพวกเอาไม่เลือกด้วยละก็ น้ำแตกแล้วแยกทาง” ตอยตินแต่ตาปรายมาที่ผม ถึงกับขนลุกซู่เลย



        “กระทืบไลค์เลย ฟังไว้นะ Brother เมียพี่ไม่ธรรมดา” ตินยกนิ้วให้ชอบใจหันมายักคิ้วให้ผม ตอนนี้ยังทำไรไม่ได้ต้องทำให้เมียใจเย็นก่อนเดี๋ยวงานแต่งจะพังเอา



        “เป็นไรลูก สีหน้าไม่ดีเลย” มัมเดินมาถามปีลูบแก้มเบาๆ



        “เปล่าครับ” ปีส่ายหน้ายิ้มแบบไม่มีอะไร



        “ระเบิดลงนะมัม ผู้หญิงเก่าๆมาหาพี่ตาม” ตินตอบแทน



        “ตายแล้ว เข้ามาได้ยังไง” มัมยกมือทาบอกหมุดตัวปีหาร่องรอยสงคราม??



        “ชื่อเบลล์ แต่ไม่ต้องห่วงพี่สะใภ้ตินจัดการเรียบร้อย” ตินบอกพร้อมกับยกนิ้วให้



        “เสียดายมัมมาก่อน อดเห็นเลย” มัมพูดอย่างเสียดายลูบหน้าปีเบาๆ



        “อย่าเห็นดีที่สุดครับ เวลาปีเป็นแบบนั้นไม่น่าดูสักเท่าไหร่” ปีบอกเสียงอ่อน ผมว่ามัมอย่าเห็นเป็นดีที่สุด



        “ก็คงเหมือนกับมัม จากนางฟ้ากรายเป็นซาตานเวลาหึงขึ้นหน้า โอ๊ยย เจ็บนะมัมแด๊ดพูดผิดตรงไหน” แด๊ดเดินเข้ามาโอบไหล่มัมพูดยิ้มๆ เลยเจอบิดเอวเข้าให้



        “ไม่ผิด แต่เม้าธ์เผาขนเกินไป เข้าไปในงานเลย ปะลูกๆ เข้างานดีกว่า อย่าไปสนใจเลย” มัมว่าเคืองๆแล้วควงแด๊ดเข้าไปในงาน



        “กูรู้นะว่าญาติเจ้าบ่าวมีอดีตมึงอยู่ หางอย่าโผล่แล้วกันกูฟันไม่เลี้ยง เข้าใจนะสามีขา” ดึงคอผมลงมาพูดเสียงเข้มตบแก้มผมย้ำเบาๆ แล้วยิ้มหวานตบท้ายก่อนจะเดินเข้าไปในโบสถ์อย่างสง่างาม เฮ้อ กูจะรอดจนจบงานไม๊เนี่ย




มีต่อนะ

ออฟไลน์ choipango

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-9


กรี๊ดดดดดดดดด ทางนี่ๆ



สาวๆ ส่งเสียงพร้อมกับชูมือให้โยนมาให้ตัวเอง ขั้นตอนไฮไลสำหรับการแต่งงานคือการโยนดอกไม้ซึ่งสาวๆต่างก็พากันกรูไปที่ลานกันเต็ม ขนาดมัมจะเอาด้วยคนแต่แด๊ดห้ามไว้ทันยัยน้องสาวเลยต้องรับหน้าที่แทน



        “ไม่ไปแย่งกับเค้าละ” ปีส่ายหน้าพรืด อารมณ์กลับมาคงที่แล้วแต่ก็มีบ้างที่จ้องไปทางญาติเจ้าบ่าวที่มองมาทางผม



        “สักนิดหน่า เผื่อคู่เราได้แต่งเป็นคู่ทันไป” ผมคะยั้นคะยออีกรอบ ปีทำหน้าลังเลรู้ว่าอยากไปแย่งแต่คือมีแต่ผู้หญิงจะไปฝ่าดงด้วยก็กระไรอยู่ จนเจ้าสาวให้สัญญาณเตรียมโยนช่อดอกไม้คนก็ยิ่งเบียดกันขึ้น มันก็เป็นภาพน่าสงสสารปนตลก



ฟิ้วววววววววววว



        “ปี!!” ผมเรียกเสียงดังพร้อมกับผลักไปข้างหน้า ปีที่ปฏิกิริยาไวก็กระโดดคว้าดอกไม้ทันที



วิ้ดดดดดดดดดดดดว วิ้ววววววววววววววว



เสียงเป่าปากเสียงดังขึ้น ปีที่ยืนเอ๋อก็ได้สติรีบวิ่งมาหลบหลังผม



        “ไอ้บ้า อายคนเค้า” ว่าผมเสียงเคืองทุบไหล่ผมไม่ยั้ง



        “ก็ดีแล้วไง เราจะได้แต่งเป็นคู่ถัดไปไง ไม่ดีเหรอ” ผมบอกยิ้มๆ ยักคิ้วให้ราฟกับแด๊ด ส่วนมัมยกนิ้วให้



        “ก็ดี แต่มันอาย คนตั้งเยอะ แม่ง ทำไรไม่ปรึกษา” เหวี่ยงเล็กน้อยทุบหลังผมรัวๆ



        “อ๊ายยย หนูปีได้ดอกไม้หรือลูก แต่งกันเลยไม๊ เดี๋ยวนี่เลย” มัมที่เดินยิ้มแก้มปริมาถามขึ้น คว้าโอกาสทันทีที่เห็นช่อง



        “นั้นซิๆ ไหนๆก็ได้แล้วจัดงานเลย หลวงพ่อยังอยู่ แขกก็มีแล้ว เนอะ” ตินก็ร่วมอีกคน แด๊ดก็ยิ้มพยักหน้าให้



        “เอาไง” ผมถามคนข้างตัวที่ตอนนี้สติคงหลุดไปแล้ว



        “แต่ป๊าม๊า...”



        “ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวมัมจัดการเอง ทุกท่านคะอย่าเพิ่งกลับนะคะรออีกคู่ก่อน อันนี้คู่พิเศษรบกวนหลวงพ่ออีกทีนะคะ” มัมบอกปีแล้วหันไปบอกแขกในงานรวมทั้งบาทหลวงด้วย



        “เอาจริง??” หันมาถามผมสีหน้าไม่มั่นใจ ผมก็พยักหน้าบีบมือยิ้มให้กำลังใจ



“เรียบร้อยมัมบอกป๊ากับม๊าหนูแล้ว บอกจัดการตามสะดวกเรียนจบค่อยว่ากันอีกที” ม๊าบอกยิ้มๆ ดูจะดีใจมากที่ผมจะมีคนกำหลาบแล้ว



        “พร้อมนะ”



        “ถ้าไม่พร้อมจะทันไม๊” ผมส่ายหน้าจับมือปีบีบกระชับจ้องตาสื่อความจริงใจทั้งหมดแล้วก้าวขึ้นแท่นพิธี บาทหลวงยิ้มให้แล้วกางคัมภีร์เพื่อกล่าวจารีตศีลสมรส โดยจะถามถึงความสมัครใจที่จะเข้าสู่พิธีสมรสและให้กล่าวปฏิญาณสัตย์ต่อกัน การแสดงความรักและความเคารพที่สามีและภรรยาควรมีต่อกัน



“คู่บ่าวสาวที่รัก ท่านสองมาในโบสถ์นี้เพื่อขอพระเจ้าประทับตราศักดิ์ศิทธิ์ ปกป้องคุ้มครองความรักของท่าน ต่อศาสนาบริกรของศาสนจักร และต่อหน้าสัตบุรุษที่ชุมนุมกันอยู่ ณที่นี้ พระคริสตเจ้าทรงอวยพรความรักของท่านอย่างอุดมสมบูรณ์ และเพื่อช่วยห้ถือสัตย์ต่อกันตลอดไป และปฏิบัติหน้าที่อื่นๆ ของการสมรส พระองค์จึงโปรดให้ท่านซึ่งเป็นภาพลักษณ์ของพระองค์แล้วด้วยศีลล้างบาป เป็นผู้มั่งคั่งและเข้ามแข็งด้วยศีลพิเศษที่จะรับอยู่นี้ ฉะนั้น ข้าพเจ้าจะขอถามเจตจำนงของท่านต่อหน้าพระศาสนจักร” บาทหลวงถามขึ้นมองหน้าพวกผม



“นายอัมมาตย์และนายปีรติกานต์ท่านทั้งสองมาที่นี้โดยไม่ถูกบังคับ แต่มาโดยสมัครใจใช่อย่างแท้จริงเพื่อเข้าสู่พิธีสมรสใช่หรือไม่



“ครับ” พวกผมทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน ผมจับมือปีแน่น



“เมื่อเข้าสู่พิธีสมรสเช่นนี้แล้วท่านทั้งสองพร้อมที่จะรักและยกย่องให้เกียรติแก่กันจนตลอดชีวิตหรือไม่”



“ครับ” ผมตอบรับพร้อมกับหันมองปี



“ครับ” ปีตอบรับมองหน้าผมยิ้มอายๆให้



“นายอัมมาตย์ขอรับสมัครรับนายปีรติกานต์เป็นภรรยาและขอสัญญาว่า จะถือซื่อสัตย์ต่อเธอทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติเธอจนกว่าชีวิตจะหาไม่”



“ผมสมัครครับ”



“นายปีรติกานต์ขอรับสมัครรับนายอัมมาตย์เป็นสามีและขอสัญญาว่า จะถือซื่อสัตย์ต่อเขาทั้งในยามสุขและยามทุกข์ ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรักและยกย่องให้เกียรติเขาจนกว่าชีวิตจะหาไม่”



“อะ เอ่อ ผมสมัครครับ”



“ขอพระเจ้าเสกแหวน สองวงนี้ ซึ่งท่านทั้งสองจะสวมให้แก่กันและกัน เพื่อเป็นเครื่องหมายแสดงความรักและความซื่อสัตย์”



“อาเมน” ผมรับคำก่อนจะนึกขึ้นได้



       “มัม ไม่มีแหวนอะ” ผมหันหลังไปถามมัม คือดีใจที่จะได้แต่งงานจนลืมแหวน



        “เออวะ มัมก็ลืมนึกถึงมัวแต่หว่านล้อมให้แต่งงานกัน ไม่ต้องสวมแหวนได้ไม๊” มัมเกาหัวอย่างนึกได้



        “มันจะได้ไงมัม แต่งงานที่ไหนไม่มีแหวน” ผมบอกเสียงห้วน



        “นี่ไงแหวน” ปีพูดขึ้นพร้อมกับยกแหวนให้ดู เออ ลืมสนิทว่าเคยให้แหวนไว้ ที่นิ้วผมก็มีเพราะปีให้ทีหลัง



        “งั้นถอดเลย ไอ้ราฟไปถือแหวนให้น้องเอาเมียแกไปด้วย” มัมสั่งขึ้น ราฟกับเชอรี่ก็รีบวิ่งมายืนประจำที่ถือแหวน



        “โอเคแล้วนะ” บาทหลวงถามพร้อมกับมองหน้า



        “พร้อมค่ะหลงพ่อ เชิญต่อเลย”



        “สวมแหวนเลยลูก”



        “ปีรติกานต์ขอให้รับแหวนวงนี้เป็นเครื่องหมายแสดงความรักและความซื่อสัตย์ของผม เดชะพระนาม พระบิดา พระบุตร และพระจิต” ผมพูดขึ้นพร้อมกับสวมแหวนให้ ปีพยักหน้าพยายามกลั้นน้ำตา



“อัมมาตย์ขอให้รับแหวนวงนี้เป็นเครื่องหมายแสดงความรักและความซื่อสัตย์ของผม เดชะพระนาม พระบิดา พระบุตร และพระจิต” ปีพูดพร้อมกับสวมแหวนให้ผมเงยหน้าสบตายิ้มให้ทั้งน้ำตา



        “พ่อขอประกาศให้ลูกทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง จุมพิตสาบาน” จบคำพูดปีมองผมตาเหลือกหันมองซ้ายขวา ผมยิ้มเจ้าเล่ห์เดินเข้าประชิดตัวโอบเอวปีทันที



        “มะ ไม่ต้องก็ได้มั้ง” บอกเสียงสั่นๆ



        “จะอายอะไรคนเยอะแหละดีเค้าจะได้รู้ทั่วกัน” ผมบอกยิ้มๆแล้วดึงปีเข้ามาจูบสาบานทันที เสียงโห่แซวพร้อมกับเสียงปรบมือดังขึ้นเป็นการแสดงความยินดีกับพวกผม



        “ลึกซึ้ง สัส” เสียงราฟดังขึ้นมองหน้าผมยิ้มรู้ทัน



        “ทำบ้างดิกลัวไร” ผมแนะนำพร้อมกับเหล่ตาไปที่เชอรี่ มันก็บ้าจี้คว้าคอเมียมาจูบเสียงโห่แซวก็ดังขึ้นอีกระลอก



        “เสร็จตาม หนีจากตามไปไม่ได้แล้วนะ ต้องอยู่รับผิดชอบตามไปจนแก่เฒ่า มีลูกให้ตามเลี้ยงเยอะๆ”



        “ไอ้บ้ามีลูกไม่ได้ แต่สัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป” ปีว่าผมเขินๆแล้วสัญญากับผมรอบ ผมจับมือปีขึ้นมาจุมพิตที่แหวนบนนิ้วของปี ถึงแม้จะแต่งแบบไม่เป็นทางการแต่สำหรับผมถือว่ามีค่าที่สุดในชีวิตผมแล้วที่ได้มีคู่ชีวิตอย่างปี แม้อาจจะมีทะเลาะหรือตีกันบ้างแต่ผมคิดว่าเราสามารถประคองรักของเราไปจนถึงฝั่งได้ และทั้งหมดทั้งมวลนี้คงต้องขอบคุณไอ้ฟิกที่มันมาบ่นเรื่องเมียมันและพาผมไป(แอบ)เฝ้าดูเมียมันเป็นประจำก่อนที่จะลงเอยกันอย่างทุกวันนี้ จนทำให้ผมได้เจอกับคนคนนี้ที่สำคัญที่สุดกับชีวิตผมอีกคน



        “คืนนี้เข้าหอซินะ ขอฟอลออฟชั่นได้มะ” ผมยื่นหน้าพูดชิดหูปีพร้อมกับกัดเบาๆ



        “บ้า” ทุบอกผมว่าเขินๆ แต่ผมรู้ว่าคืนนี้ผมคงถึงสวรรค์



จบบริบูรณ์








กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  จบแล้วนะฮ้าาาาาาาาา



วู้ๆๆๆ จุดพลุฉลองงงงงงงงง



ปล.อีกเดือนนิดๆจพปิดโอนแล้วน้าาาา ใครสนใจอย่าช้าน้าาาาา



ไฟท์กับตอนพิเศษต่อ หุหุ

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ Biwty...

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 985
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
จบแล้ว แฮปปี้มั่กมาก ขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :กอด1:หวานแหววมากๆ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
 :mew1: จบแล้ว หวานๆกันไป

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
เห็นแต่ปีเป็นฝ่ายหึงบ่อยๆ อยากเห็นตามเป้นฝ่ายหึงบ่อยๆบ้างอ่ะ อิอิ

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
คือชื่อ อัมมาตย์อ่ะ ชื่ออาจารย์ฝ่ายปกครองที่โรงเรียนตอนม.ปลายเลย :ling3: :ling3:

แผนพี่ตามสึกซึ้ง สัส เหมือนที่พี่ราฟพูดเลย o13 o13


ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องนี้ให้ได้อ่าน o1 o1 o1

ออฟไลน์ hibarihao

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
Good สนุกมากกกก

ออฟไลน์ เอาแต่ใจจะทำไม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ขอตอนพิเศษเถอะน้า อ่านตาแฉะ สนุกมากๆๆๆๆๆ ไม่อยากให้จบเลยยยยยยย. ขอออออออออออ ตอนพิเศษพี่คิลเถอะะะะะน้าาาาาาาาา :impress2: :sad4: :L2:

ออฟไลน์ choipango

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-9


Truuuuuuuuuuuu Truuuuuuuuuuu



“เอออออ” เกลรับสายที่โทรเข้ามา



//อยู่ไหนให้ไว//



       “มึงถึงบ้านกูแล้วเหรอ” ลุกขึ้นไปเปิดม่านก็เห็นรถคุ้นตาจอดรออยู่



//เออซิ ถ้ามึงช้าอีกนิดกูจะขับรถพังประตูบ้านมึง//



“สัส เดี๋ยวกูลงไป” เกลรีบวางสายแล้วกระวีกระวาดหยิบของใส่กระเป๋า มองสำรวจตัวเองในกระจกอีกทีก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้



        “ฟิก ฟิกกกก” เกบรีบวิ่งไปปลุกฟิกที่นอนหลับเป็นตาย



        “อืม” ฟิกพลิกตัวอย่างงัวเงียคว้าเกลกอดให้นอนลง เมื่อคืนรีบเคลียร์งานเพราะจะพาเกลไปเที่ยวญี่ปุ่นในวันคริสมาสต์



        “อื๊อ อย่ากัด ปล่อยเลยเสื้อจะยับ ฟิกกกก” เกบพยายามดันตัวออกเพราะถ้านอนแล้วจะยาว อดไปซื้อของ



        “งืมๆๆ นอนกันเถอะเมียจ๋า ผัวง้วงง่วง” ฟิกบอกพึมพำตายังคงหลับ



        “ง่วงก็นอน เกลจะออกไปซื้อของกับปีมาทำปาร์ตี้คริสมาสต์อีฟคืนนี้” เกลแกะมือมือบอกจุดประสงค์วันนี้



        “เหรอ งั้นรีบไปรีบมานะ คิดถึง” ผมผงกหัวลืมตามองอย่างงงๆแล้วพยักหน้า



        “ค่ะ คุณสามี ม๊วฟๆ จุฟๆ” เกลตอบรับพร้อมกับจุ๊บหน้าผากหอมแก้มยกใหญ่



        “ถ้าอีก 30 วิมึงไม่ออกมากูจะขับชนพังจริงๆ” ปีบอกอย่างจิกๆ



        “ก็ออกมาแล้วไง อ้อนผัวนิดหน่อยเอง ไปๆ มึงจดมาแล้วใช่มะว่าจะเอาอะไรบ้าง” เกลบอกอุบอิบแล้วเปลี่ยนเรื่อง



        “เออ กูให้มันจดตั้งแต่เมื่อคืน” ปีส่งใบรายการให้เกลรับมาเปิดอ่านคร่าวๆ



        “มึง ไก่งวงเค้าเลือกไงวะ แล้วจะเอาตัวขนาดไหน” เกลหันไปถามปีพร้อมยกไก่งวงให้ดู



“แล้วแต่วิจารณญาณของมึง”



        “เออ รวมทั้ง แอปเปิ้ล องุ่น สตอเบอรี่ บลูเบอรี่ด้วยใช่มะ” เกลถามอย่างประชดปีก็พยักหน้านิ่งๆให้ แล้วเลือกผักออแกนนิกต่อ



        “มึงกูไม่เอาเหล้า ขอไวน์” ปีปรายตามองนิดหน่อยแต่ก็หยิบทั้งเหล้าทั้งไวน์



        “เราซื้อแบบว่าจะไม่มีกินไปอีกเดือนอะมึง” หลังจากจ่ายค่าเสียงหายก็เดินเข็นรถที่เต็มไปด้วยข้าวของมากมาย



“กูก็ว่างั้น ตอนหยิบตอนซื้อละมันมือ พอตอนขนขึ้นรถละลำบากเชียว” ปีเออออไปด้วยเพราะกว่าจะเก็บของทั้งหมดเสร้จก็เล่นเอาหอบแดก

     

   “ฮู้วววววว กล่าจะหมด นี่ถ้ามันทำให้เรากินทั้งหมดถ้ากินไม่หมดจะโดนปรับอะไรป่าววะ” เกลเช็ดเหงื่อที่ซึมตามหน้าผากมองดูของทั้งหมด



        “มึงอยากให้ปรับแบบไหนผัวมึงก็ปรับแบบนั้นแหละ ฮ่าๆๆ” ทั้งสองคนยืนคุยกัดกันไปมาโดยไม่รู้ตัวเลยว่าได้มีชายลึกลับสะกดรอบตามมา ชายลึกลับส่งสัญญาณให้กับพวกอีกคนในมือถือขวดสเปรย์อะไรบางอย่างไว้ พวกมันเดินย่างสามขุมเข้าไปหา



"หยุด อย่าส่งเสียง" พวกมันทั้งสองเอาวัตถุบางอย่างขี้ที่เอวของเกลและปี



"จะทำอะ....ไร" ทั้งสองกำลังจะอ้าปากพูด แต่โดนฉีดสเปรย์บางอย่างใส่หน้าทันทีสติของเธอดับวูบลงไป..........



"หึๆสนุกละทีนี้ ผัวมึงคงขาดใจตาย" ชายลึกลับหันซ้ายหันขวาไม่เห็นใครรีบอุ้มร่างไร้สติของไปวางที่ท้ายรถแล้วขับออกไปด้วยสีหน้าสะใจ



"อือออ" เกลรู้สึกตัวพร้อมกับหัวหนักอึ้งลืมตาขึ้นกระพริบตาถี่ๆมองไปรอบห้องที่ไม่คุ้น



จริงซิเราโดนจับตัวมานี่ แล้วอีปีละ โอ้ยยยย



เมื่อนึกได้ก็พยายามจะลุกขึ้นนั่งแต่ไม่สามารถขยับตัวได้เพราะตอนนี้ทั้งแขนและขาโดนมัดอยู่กับมุมเตียงนอนทั้ง 4 มุม และที่สำคัญอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตตัวเดียวปราศจากกางเกงชั้นใน เกลพยายามดิ้นไปมาให้หลุดแต่ยิ่งดิ้นเชือกก็ยิ่งรัดแน่นจนแสบข้อมือและข้อเท้าไปหมด



"นายเกลวัติ หรือ เกล สูง 170 ซม. หนัก 52 กก. เมียสุดรักสุดหวงของไอ้ฟิก" เสียงแหบใหญ่ของชายที่จับตัวเธอมาดังขึ้น มันกำลังเปิดอ่านสมุดบันทึกข้อมูลส่วนตัว ก่อนจะทำหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์เดินมาใกล้



“แกเป็นคระ อื๊อ” ทันที่ที่อ้าปากถามมันก็บีบปากกรอกยาบางอย่างเข้าปากทันที



"หึหึ ยาปลุกเซกส์แบบอ่อนๆอีก15นาทีเราคงได้สนุกกัน" มันพูดอย่างย่ามใจแล้วจ้องมองไปยังเรือนร่างขาวโพลน ถึงจะเป็นผู้ชายแต่มันก็อดยอมรับไม่ได้ว่าร่างตรงหน้าเย้ายวนใจมันขนาดไหน



"ช่วยด้วย ช่วยด้วย อุ๊บบ" เกลร้องเสียงดังหาคนช่วยแต่ก็โดนมันยัดเอาผ้าเข้าไปในปาก



"อี๊อๆ" ร่างบางดิ้นเร่าๆไปมาพยายามให้หลุดจากพันธนาการแต่ยิ่งดิ้นความรู้สึกแปลกๆเริ่มออกอาการ



ฟิกมาช่วยเกลด้วย



เกลร้องเรียกในใจหวังให้คนที่รักมาช่วยไวๆน้ำตาไหลนองหน้าสวย



"อืมมม" เกลนอนหายใจหอบถี่สะท้านหน้าแดงเรื่อตัวตนเริ่มมีอาการแข็งตัวตอนนี้กำลังโดนฤทธิ์ของยาปลุกอารมณ์เล่นงาน เกลพยายามสู้กับอารมณ์ด้านมืดอย่างเต็มที่นอนปิดตัวไปมา



"ว่าไงคนสวย อยากหรือยัง อยากรู้จังถ้าไอ้ฟิกรู้ว่าเมียรักสุดสวาทขาดใจโดนขมขื่นจะทำหน้ายังไง หึหึ" ชายลึกลับเดินเข้ามาในห้องอีกครั้งมีผ้าพันที่เอว มันหยุดมองอย่างสาใจที่เห็นร่างตรงหน้าพึมพำร้องเรียกชื่อคนรักพร้อมๆกับขมความต้องการไปด้วย



"ร้อนเหรอ" ว่าแล้วมันก็หยิบเอาเหยือกน้ำมาเทใส่ร่างบางจนเปียกโชก



"อื๊ออ อ๊าาา" เกลสะดุ้งด้วยความหนาวเย็นของน้ำตอนนี้เสื้อเชิ้ตตัวสีขาวบางเปียกชุ่มเรียบลู่แนบไปทั้งตัว ทำให้ชายลึกลับสามารถมองทะลุเข้าไปเห็นร่างขาวโพลนข้างในได้โดยง่าย



"อืม อยากแล้วนี่ ตั้งซะตรงเผงเลย" มันจ้องมองที่ตัวตนของเกลพร้อมกับลูบขึ้นลงไปมา



"อื๊ออื๊อ" เกลพยายามร้องแต่ไม่มีเสียงเพราะแค่หายใจยังลำบาก บิดตัวสู้สุดชีวิตแต่ก็สู้แรงของสิ่งพันธนาการไม่ได้ ร่างบางปิดตาน้ำตาไหลรินทำใจยอมรับชะตากรรมตรงหน้า



ฟิกช่วยเกลด้วย ช่วยเกลด้วย เกลจะไม่ไหวแล้ว อื๊อออออออ



คร่ำครวญร่ำร้องในใจเมื่อมือหยาบกร้านลูบไล้ไปที่สะโพกกลมกลึงก่อนจะแหวกช่องทางรักออกเชยชม



"ไม่น่าเชื่อว่าโดนมาเยอะ แต่สภาพยังดีแบบนี้" มันรำพึงอย่างพอใจ



"ฮื่ออออออ อื๊อออออออ" เกลหายใจหอบหนักถี่ความอดสูละอายใจกำลังต่อสู้กับแรงกระตุ้นดำมืดของยาปลุกอารมณ์อย่างรุนแรง



วี้ วี้ วี้...........



มันหยิบอุปกรณ์ไวเบรดเตอร์สองตัวไว้ในมือแล้วเปิดสวิทซ์ เกลมองตาโตส่ายหน้าอ้อนวอน แต่มันไม่สนสายตาอ้อนวอนเดินมาหยุดที่ร่างบางมองโลมเลียอย่างหยาบคายก่อนจะเอาไวเบรดเตอร์ไปแตะที่บริเวณหัวนมทั้งสองข้างที่กำลังแข็งเป็นเม็ดจากด้านนอกเสื้อตัวบาง



"อื๊ออ" เกลรู้สึกสยิวเล็กน้อยที่หัวนมเมื่อโดนเขี่ยเบาๆ



"อื้ออ อืออออ อาาาาา" เกลบิดตัวไหวไปมาด้วยความเสียวซ่านอย่างทนไม่ได้ร่างบางตัวบิดเร่าไปมันเสียงยิ่งกว่าครั้งไหนๆ



"อ๊ะ อาาา" เกลแอ่นหน้าอกไปมาด้วยความเสียวใบหน้าแดงก่ำหายใจหอบถี่หัวนมตอนนี้แข็งเป็นเม็ดชูชันดันเสื้อทะลุเสื้อบางออกมา ตอนนี้ร่างบางโดนอารมณ์เสียวเข้าครอบงำแล้ว



"หึหึ" มันจ้องมองอาการตรงหน้าด้วยความพอใจมันขยับไวเบรดเตอร์ไปมากดเขี่ยวนรอบเม็ดหัวนม ร่างบางยิ่งดิ้นพล่าน



"อื๊อออออ" เกลครางในลำคอด้วยความเสียวกระสันเมื่อโดนลากไวเบรดเตอร์ผ่านเนื้อแท้เนื่องจากเสื้อโนกระชากจนขาด ตอนนี้ร่างขาวโพลนปรากฏต่อสายตาของชายลึกลับที่ฉายแววตากระหายความต้องการอย่างเด่นชัด



"ขาวจริงโว้ย" มันคำรามหัวเราะหื่นอย่างสะใจในอารมณ์มือทิ้งไวเบรดเตอร์ลูบไล้ร่างบางอย่างหนักหน่วงทิ้งรอยนิ้วมือเต็มไปหมด เกลนอนหลับตานิ่งน้ำตาไหลพรากทั้งเสียใจและเกลียดตัวเองที่เร้าใจไปกับสัมผัสนี้



"อยะ อย่า อื๊ออออ" เกลรู้สึกถึงมืออีกข้างของมันไปบีบจับที่แก้มก้นขาวผ่องบีบเค้นอย่างหนักหน่วง



“นุ่มจริงโว้ยยยย” มันคำครามพร้อมกับลมหายใจที่สาดรดใส่แก้มขาวเนียนทำเอาร่างบางสะดุ้งตัวด้วยความสยิว เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้านอนแน่นิ่งให้เชยชมมันก็ใช้จมูกดุนดันแก้มนุ่มพร้อมกับพ่นลมหายใจอุ่นๆเข้าใส่ เกลเอียงคอรับการซุกไซร้ที่ซอกคออย่างเผลอไผล มันยิ่งยามใจขบกัดและโลมเลียคอขาวเนียนหนักหน่วงขึ้น



"อ๊าาา" เกลขนลุกซู่ตัวสั่นเบาๆ เมื่อโลนลากลิ้นลงมาจากซอกคอแล้วหยุดที่หน้าอก



"อูยยยย" เกลรู้สึกพึงพอใจที่หัวนมกำลังโดนลิ้นอุ่นๆดุนดันโลมเลียจนรู้สึกเสียวแปล๊บ ร่างบางแอ่นอกรับการดูดดุนอย่างไม่ต้องคิด ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้สมองและร่างกายเธอโดนครอบงำอย่างสมบูรณ์



"ซี้ดดดดสสส" เกลครางอย่าพอใจก่อนจะโดนแก้มัดที่ขาและโดนปิดตาแทนยิ่งทำให้เร้าใจและตื่นเต้นมากขึ้นอีก รางบางแอ่นอกท้าทายให้บีบเค้นให้แรงขึ้นอีกจนทนรับสัมผัสรักเร่าร้อนไม่ไหว ตัวกระตุกเกร็งตัวบิดไหวไปมาสองขายกขึ้นตวัดรัดเอวคนตรงหน้าอย่างร่านรัก ชายลึกลับสะลัดผ้าทิ้งจับร่างบางให้หันหลังให้พร้อมกับแยกจนเห็นช่องทางรักชัดเจน



“ขมิบเชียว อยากเป็นเมียกูมากซินะ” พูดจบมันก็เลียที่ช่องทางรักแรงๆหลายทีแล้วจับเอาท่อนเนื้อเสียบกดเข้าไปทันทีความฟิตรัดทำให้เสียบเข้าไปได้ลำบากเล็กน้อย



"ซี้ดดดดดสสสสส อูยยยยยยย จะ เจ็บ อา เจ็บบบ" เกลร้องครางกึ่งพอใจและเจ็บปวดพยายามไม่เกร็งและผ่อนลมหายใจ



"ซี้ดดด ฟิตเหี้ยๆ ตอดสัสๆ" มันคำรามอย่างพอใจยิ่งร่างบางบดสะโพกกับเอวมันเบาๆ เลยเสียบเข้าไปมิดด้ามอย่างสะใจ มันเริ่มโยกกระแทกเอวใส่ทันทีสองมือเอื้อมไปด้านหน้าบีบเค้นยอดอกอย่างชอบใจ ร่างบางเด้งไหวไปมาตามแรงกระแทกใส่ มันมองกิริยาตอบรับช่างเร้าอารมณ์ดีจริงๆ มันเร่งอัดกระแทกท่อนเนื้อใส่อย่างสุดตัวร่างบางก็ร่อนสะโพกเข้าสู้อย่างไม่ลดละ



"ซี้ดดดสสสส อูยยยย เกลเสียว" มันเร่งทะลวงใส่อย่างบ้าคลั่งจนรู้สึกได้ถึงคนตรงหน้าเริ่มตัวเกร็ง ช่องทางรักรัดตอดท่อนเนื้อมันแน่นจนขยับแทบไม่ได้ร่างบางบิดตัวไปมาร้องครางไม่ได้ศัพท์



"อะ ซี้ดด อาาา อื๊ออออออ ไม่ไหวแล้วว อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" เกลครางอือรับความสุขสุดยอดที่โดนกระแทกซอยรัวไม่ยั้ง ท่อนเนื้อของมันเริ่มทนการตอดรัดสุดยอดนี้ไม่ไหวร่างมันเกร็งไปหมดเส้นเลือดปูดโปนตามลำคอใบหน้าแดงก่ำ ไม่นานมันก็ทะลักน้ำขาวข้นอัดฉีดเข้าไปในช่องทางอย่างล้นทะลัก เกลหอบหายใจเหนื่อยอ่อนกับความเสียวซ่านที่เพิ่งได้รักออกมาเช่นกัน



ชายลึกลับปลดเชือกที่รัดสองมือออก ตอนนี้มือร่างบางเป็นอิสระแล้วแต่ที่ตายังโดนผ้าคาดปิดไว้ มันอยากลองเล่นท่าที่ผาดโผนมากกว่านี้



"อืมมม" มันบดจูบร้อนแรงเข้ากับริมฝีปากบาง แม้จะขัดขืนตอนแรกแต่ก็ยอมผ่อนปรนเมื่อความต้องการเริ่มเข้าสิงสู่ร่างอีกรอบ เกลรู้สึกชื่นชอบกับลีลาการจูบคนตรงหน้าอย่างประหลาด มันทั้งรุนแรงลึกซึ้งเสียวซ่าน



"อ๊ะ" เกลตกใจที่กำลังโดนอุ้มไปที่ไหนซักที่ทั้งที่ยังเชื่อมกันอยู่ มันวางร่างบางลงบนเบาะนุ่มโดยให้นั่งคร่อมตัวมัน



“ขย่มซิ ขอแรงๆ” มันสั่งจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นว่าไม่ขยับตามที่สั่งมันก็เด้งสวนแรงๆหลายที ร่างบางรู้สึกเจ็บจนจุกและปนเสียงซ่าน



"อะ อืมมมม" เกลเริ่มขยับเอวเบาๆ สาวยาวๆก่อนจะกดน้ำหนักตัวพรวดเดียวกลืนกินเอาท่อนเนื้อดุ้นใหญ่เข้าไปทีเดียวมิดลำ



"อาาาาาาาา มันคับจะ จัง อืมมมม" เกลครางด้วยความคับแน่นในช่องทางรักพร้อมๆกับตอดรัดท่อนเนื้อถี่ยิบ



“ตอดจริงโว้ยยย ก้นมึงได้ใจกูจริงๆ กูจะเอาให้บานเลย ยิ่งว่ายิ่งตอดชอบละซิมึง ร่านเหมือนกันนี่” มันว่าอย่างหยาบคายแต่ร่างบางกลับชอบ มันดิบเถื่อนเร้าใจเป็นที่สุด



"อาาาาา อูยยยย" เกลเริ่มโยกตัวเองอีครั้งช้าๆเนิบนาบ จากประสบการณ์ทำให้รู้ว่าต้องขยับยังไงวนตรงไหนถึงจะเสียงสุดใจ ร่างบางร่อนเอวเปลี่ยนทิศไปมาขย่มลงมาตรงๆบ้างดันจากล่างบ้างบนลงล่างบ้างซ้ายไปขวาขวาไปซ้าย การร่อนแบบนี้ทำให้ท่อนเนื้อครูดไปกับผนังช่องทางรักเป็นอย่างดี อีกทั้งยังรูดขึ้นไปแบบเกือบหลุดแล้วเสียบพรวดลงมาอย่างได้จังหวะทุกครั้ง



"อูยยยย ฟิกจ๋า เกลขอโทษ อื๊อออ เกลผิดไปแล้ว แต่เกลทนไม่ไหวจริงๆ ฮึก เกลขอโทษ อย่ารังเกียจเกลเลยนะ ฟิก อื๊อ" เกลขยับตัวไปพร้อมๆกับพึมพำขอโทษคนรักด้วยจิตใต้สำนึกที่แทบจะไม่เหลือน้ำตาไหลพราก เหมือนจะรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปแต่บังคับร่างกายให้หยุดไม่ได้



“ผัวมึงยิ่งชอบที่เมียกระหรี่ได้ขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ อูยยย” มันหัวเราะสะใจจับเอวคนตรงหน้าให้มั่นแล้วเสยระรัวทันที่

 

     “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ.......” เกลกรีดร้องระงมส่ายหัวไปมา



"อูยยย โดนขนาดนี้ยังตอดกูอีก แบบนี้แหละกูชอบ" มันครางกระหึ่มเอวกระแทกเสยไม่หยุด



"อาาาาาา แรงๆ" หมดสิ้นสติสัมปชัญญะ



"ซี้ดดด เกลเสร็จแล้วว เกลจะเสร็จแล้วววว อาาา ฟิกกก" เกลร้องกรี๊ดดังลั่นห้องมิวายพูดชื่อคนรักออกมา สองมือจิกกำที่อกคนตรงหน้าเพื่อคลายความเสียวกระสันที่ได้รับและรับรู้ได้ถึงน้ำขาวขุ่นที่ฉีดเข้ามาในตัวอีกระลอก ร่างบางกระตุกเร่าๆหลายครั้งแล้วฟุบตัวลงอย่างเหนื่อยอ่อน



“ฟิก เกลขอโทษ เกลมันไม่ดี เกลมันร่าน ฟิกอยู่ไหนมารับเกลหน่อย ฮือๆ เกลอยากเจอหน้าฟิก มาหาเกลที ฮือๆๆ" เกลรำพึงเบาๆเมื่อคลายความเสียวซ่านลงสติเริ่มรู้สึกถึงความอดสูที่ได้ทำลงไป พร่ำร้องเรียกขอโทษคนที่รักอย่างอดสูน้ำตาไหลนองหน้า



“ฟิก มารับเกลหน่อยนะ อย่ารังเกียจเกลเลย ฟิกจ๋า ฮือๆๆ เกลรักฟิกนะ ฮึก อย่าทิ้งเกลไปเลย อย่ารังเกียจเกล ฮือๆๆ” เกลคร่ำครวญไม่หยุดร้องเรียกหาแต่คนรัก ก่อนจะรู้สึกผ้าปลดที่ปิดตาออก เกลนอนนิ่งไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองดู กลัวกับความจริงตรงหน้าที่จะเป็นตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิต



“ฟิก อื๊ออ...” เกลตัวนิ่งค้างเมื่อมีมือเลื่อนจับหน้าให้เงยขึ้น แม้จะพยายามเบี่ยงหลบก็ไม่พ้น จนริมฝีปากประกบบดจูบเค้นคลึงหยิกเย้าอย่างเอาใจถึงจะห้ามตัวเองแต่ก็อดเผลอไผลกับจูบคุ้นชินนี้ไม่ได้



“ลืมตาได้แล้ว” เสียงแปร่งๆที่ดูเหมือนจะว่าไม่คุ้นก็ไม่ใช่จะว่าคุ้นก็ไม่เชิง



“แหนะ อยากโดนอีกเหรอ ไม่ลืมตาอะ” ไม่พูดเปล่าส่ายสะโพกวนไปมาเสยหนักๆหลายที่



“อะ อื๊อ ละ ลืมแล้ว” เกลบอกเสียงปนสะอื้นก่อนจะค่อยๆลืมตาแว้บแรกเห็นเป็นใบหน้าคนรักก็ลุกพรวดขึ้นนั่งแล้วจ้องมองใบหน้านั้นดีๆ เพ่งมองชัดๆอยู่นานสองนาน



Figger’ s Part



        “โอ้ยยย ตบฟิกทำไม” ผมถามงงๆที่โดนตบแบบเต็มๆ หน้าชาไปแถบหนึ่ง



"เจ็บเหรอ?? เจ็บใช่ป่ะ?? งั้นเกลก็ไม่ได้ฝันไป ฟิก ฟิกจริงๆด้วย" เกลตบย้ำๆที่หน้าผมก่อนก้มลงไปกอดรัดอย่างดีใจ ผมก็กอดตอบพยายามกลืนน้ำลายเพื่อให้เสียงกลับมาเหมือนเดิม เพราะผมกินยาบางอย่างที่ทำให้เสียงเปลี่ยนไป



"แฮะแฮะ ฟิกเองคร้าบบบ" ผมยิ้มแหยๆให้ ไม่กล้าสบตากับเมียสุดรักสุดสวาทที่กำลังจะแปลงร่างในไม่ช้า



"สนุกมาไม๊ห๊ะ กูถามว่าจะสนุกมาไม๊ กูกลัวแทบเป็นแทบตายแต่ดูมึงทำ ฮึก นึกถึงใจกูบ้างไม๊ ฮึก นึกถึงใจกูบ้างไม๊!!?? ถ้าไม่ใช่มึงกูจะทำยังไง ฮือๆๆ" เกลตะโกนลั่นด้วยความคับแค้นสองมือบีบขย้ำทุบตีไปทั่วตัวผม น้ำตาไหลนองหน้า เห็นแล้วจี๊ดหัวใจ



"ฟิกขอโทษ ขอโทษนะ อย่าร้องเลย โอ๋ๆ" ผใละลักละล่ำพูดเมื่อเห็นร้องไห้อย่างหนัก จะกอดปลอบแต่เกลก็ดิ้นหนีจ้องหน้าอาฆาต



“อย่ามาโดนตัวกู อ๊ะ” สงสัยดิ้นแรงมากไปหน่อย ด้านล่างตื่นเลย ฮี่ๆ



“หึหึ”



"หัวเราะอะไร อืม" เกลแว้ดใส่ผมแต่สะโพกกลับบคลึงกับตัวตนผมที่คาอยู่ เมื่อเห็นอย่างนั้นจึงดึงเกลมาจูบอย่างดูดดื่มอีกหลายครั้งด้วยความรักและปลอบประโลมไปในตัว จนผมรู้สึกว่าความต้องการเริ่มครอบงำเมียรักและเริ่มขยับร่อนสะโพกอัดใส่ตัวตนผมแรงขึ้น ฤทธิ์ยาเริ่มเล่นงานอีกแล้วววว ไม่สบายวันนี้ก็ไม่รู้จะสบายวันไหน



"อีอ อยาก.....อีกแล้ว" เกลกัดปาส่งสายตาหวานหยดพยายามสื่อความต้องการ แม้จะโกรธแต่ความต้องการมีมากกว่า อยากจะชำระความกับผมนะแต่ตอนนี้คงต้องขอ ‘เอา’ ตรงนี้ก่อนนนนนนน



Merry Christmas คร้าบบบบบบบบ

 



อีกด้าน



Tam’s Part



แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยยยยยย ผมถึงกับกลืนน้ำลายเอิ๊อกเมื่อเมียเดินออกมาในชุด cosplay กระต่ายน้อยสีชมพู บันนี่เกิร์ล ผมที่เพิ่งเสร็จไป 4 รอบ(แต่เมียหนะไม่ได้นับ หุหุ) เห็นเมียก็ตั้งตระหง่านขึ้นอีกรอบทันที ปกติก็ยั่วอยู่แล้วเมื่อใส่ชุดแบบนี้ทำเอาคิดไปเลยว่า เมียอาจจะเป็นกระต่ายน้อยแปรงร่างมาก็ได้มันช่างเข้ากั๊น เข้ากันจริงๆ ใจเย็นไว้ อาตมา เอ้ย อัมมาตย์



ปีเดินออกมาพยายามปิดนมและตรงกลางไว้ หน้าก็แดงกำด้วยฤทธิ์ยาแก้มชมพูป่องตาหวานเยิ้มริมฝีปากน่าบดจูบ อยากกดแล้วโว้ยยยยย



พอมองไล่ลงตั้งแต่คอลงมามีสร้อยห้อยกระดึงเข้ากับหัวที่มีคาดผมหูกระต่าย ไล่ลงมาที่อกไม่มีอะไรปกปิดเลยแม้แต่น้อยตัวแดงๆอมชมพูๆ เม็ดนมแข็งเป็นไตน่ากัดที่สุดต่ำลงไปด้านล่างก็ไม่มีอะไรปิดทับเลยแม้แต่นิดเช่นเดียวกัน สะโพกกลมกลึงโชว์หราท้าทายให้คนมากระแทกซอยใส่แรงๆ



นางแมวป่าของผมกลายเป็นกระต่ายน้อยแสนสวยไปซะแล้ว หุหุ



“เข้ามาใกล้ผัวซิจ๊ะ กระต่ายจ๋า” ผมกวักมือเรียกนอนท้าวคางลำตัวด้านล่างตั้งตรง



       “ไม่มาอดนะจ๊ะ เห็นไม๊ผัวพร้อมรบกับบันนี่เกิร์ลแล้วนะ หึหึ” ผมพูดพร้อมกับลูบชักที่ตัวตนยั่วเบาๆ



“อื๊อ” ปีค่อยๆเดินมาช้าๆ ส่งสายตาหวานเยิ้มตัวตนก็แข็งขึงไม่ต่างจากผม



        “มานี้ซิกินไอติมแก้หิวก่อน” จบคำก็กระโจนเข้าใส่ทันที่คว้าหมับได้ก็ตั้งหน้าตั้งตาเลียเต็มที่



        “อูวววว อูยยย เบาจ๊ะบาวววว เดี๋ยวผัวแตกก่อน” ผมจับหัวปีดันออกเมื่อเห็นว่าเร่งเครื่องเร็วติดเทอร์โบ



        “นอนตรงนั้นแล้วหันก้นมาให้ผัวซิจ๊ะ” ผมชี้ที่พิกัดปีก็ทำตามอย่างว่าง่ายเดินไปนอนลงพร้อมโกงโค้งห้นก้นมาทางผมมีการเซอร์วิชแยกก้นกล้มกลึงจดเห็นช่องทางที่แดงๆช้ำๆนิดๆเพราะแรงอัดกระแทกที่หนักหน่วง



        “จะใส่ก็รีบใส่เดี๋ยวกัดขาดเลยหนิ” คำรามใส่เล็กน้อยแต่เสียงหว๊านหวาน ผมเห็นดังนั้นก็เสียบพรวดเจ้าทันที่เพราะปวดหนึบเหมือนกัน



        “อู๊วววว/อ๊าาา” ผมและปีครางออกพร้อมกัน และผมก็เร่งจังหวะทันที่ไม่มีเสียเวลา ปีส่ายสะโพกหนีคงไม่คิดว่าผมจะเร่งเครื่องทันทีที่เข้ามา



        “อ๊ะ อา จะ เจ็บเข่า อื๊อ” ปีร้องบอกเมื่อโดนกระแทกอยู่นาน ผมเห็นใจเมียก็ต้องเปลี่ยนท่า ‘เอา’ ใหม่



"อูยยยยย ซี้ดด อ๊าาาา" ผมจับปีในท่านอนหงายพาดขาบนไหล่ผมตัวปีแอ่นบิดดิ้นพราดๆเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตคงสัมผัสถึงความเสียวซ่านในช่องทางรักร้อนฉ่าที่โดนท่อนเนื้อผมวิ่งเข้าวิ่งออกครูดคราดแบบไม่หยุดยั้ง



“ซี้ดดดสสสส ผัวจ๋า อูยยยย เมีย เสียวววว แรงอีกหน่อยแรงๆอีกหน่อย” ผมยิ้มสมใจที่เห็นปีร้องขอ แม้จะโดนมาหลายรอบแต่ฤทธิ์ยายังคงไม่หมดไป แถมออกแรงตอดรัดดูดหนุบหนับไปตามท่อนเนื้อของผมได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย



พั่บ พั่บ พั่บ



“แรงอีกแรงอีก เอาแรงๆ อะ อะ อะ อ๊ายยยยยยยยยย” ปีกรีดร้องลั่นอย่างถูกใจกับจังหวะที่ผมส่งให้ เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสนั่นก้นกลมดิกสั่นระริกไหวเป็นลูกคลื่นทุกครั้งที่โดนอัดกระแทก



“อูยยยย รัดผัวแรงไปแล้ววว อูวววว” ผมกระแทกเอวอัดใส่อย่างถี่ยิบอีกเพียงไม่กี่ครั้งปีก็จิกทึ้งหัวผมแอ่นบิดตัวกระตุกเกร็งเฮือกๆเดินทางไปถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้



“เอาอีกไม๊จ๊ะ กระต่ายน้อยจ๋าาา” ผมถามเสียงหวานแต่เอวยังซอยถี่เช่นเดิมและรู้สึกถึงความสั่นสะท้านใกล้จะน้ำแตกใส่ช่องทางรักที่ตอดรัดผมแน่นอยู่รอมร่อ แต่ยังก่อนนน ครั้งนี้ยาวไป ไม่หมดคริสมาตส์เราไม่ยอม หึหึ



Merry Christmas ครับ อูยยยยยย





ก่อนหน้านั้น



        “อะไร??”



        “อ่านจบแล้วค่อยถาม”



        “อึก เอาจริง??”



        “เออ”



        “กูกลัว”



        “ห่านี้ป๊อด ทีเมื่อวาเลนไทน์นู้นนน มึงไม่กลัวอย่างนี้”



“อันนั้นแค่แกล้งเมิน แต่นี้มึงเล่นลักพาตัวเลยนะเว้ยยยย”



       “แล้วจะทำไม่ทำ”



        “เมียอาละวาดหนีไปนี่จบเห่เลยนะเว้ยยย มึงไปเอาคลิปนี้มาจากไหน”



        “พี่เขยกู”



“สัส เหี้ยจริงๆ”

 

      “แล้วตกลงว่าไง บอกไว้ก่อนกูไม่ทำคนเดียวแน่ๆ มึงต้องมีเอี่ยว”



        “เออสัส”



เรื่องก็เป็นเช่นนั้นแล ความโรคจิตมันไม่เข้าใครออกใคร



***********************************








ไม่ค่อยอยากลงตอนนี้สักเท่าไหร่ เนื้อหามันแรงงงงงงงงงงง

ตอนพิเศษเกือบทั้งหมดก็.....นะ



แจ้งตอนพิเศษแบบเรียงในหนังสือและลงเวป



คริสมาสต์ (แต่งแล้ว)

ปีใหม่ (กำลังแต่ง) อาจจะรอนานหน่อยเพราะกระแดะแต่งลอยกระทงก่อนตอนนี้

วาเลนไทน์ (แต่งแล้ว) ลงแล้ว

เอพริวฟูลเดย์ (แต่งแล้ว) ลงแล้ว

ลอยกระทง (แต่งเสร็จแล้วกำลังขัดเกลา)

เค้า(และเค้า)คือใคร (แต่งแล้ว ตอนนี้ต่อตอนฮันนีมูนตามปี) ลงแล้ว



และมีอีกเรื่องมาบอกกก ตอนนี้ตอนพิเศษใกล้จบแล้ว

ที่นี้ๆๆ ถ้ามันเกิน 460 หรือ 470 หน้าต่อเล่ม ตอนพิเศษวันเกิดอาจจะงดนะจ๊ะ

หรือถ้าแต่งได้ อาจจะได้แค่ 2 คน ต้องดูหน้ากระดาษก่อน เพราะตอนพิเศษเราแต่งยาวมากกกกก สั้นสุดมี 2-3 ตอน



อนึ่ง ตอนพิเศษที่ไม่ลงเวปจะมี (เรียงตามในหนังสือ)

งานแต่ง (รวบ 2 คู่ แต่งเสร็จแล้ว)

ฮันนีมูน ฟิกเกล (ได้แต่พลอตเรื่องในกระดาษยับๆ)

ฮันนีมูน ตามปี (เหมือนฟิกเกล)

เบื้องหลัง เค้า(และเค้า)คือใคร (ยังไม่เริ่ม 555)

บทส่งท้าย(พิเศษ) (แต่งเสร็จแล้ว ต่อตอนบทส่งท้ายที่ลงในเวป)



อันนี้คือความคืบหน้าทั้งหมด บอกกันไม่ม่กั๊ก สำหรับใครที่กลัวว่าเราไม่บริสุทธิ์ใจ



เราแต่งอาทิตย์ละ 2 ตอน เสร็จทันแน่นอนจร้าาา เราเผื่อเวลาพิสูจน์อักษร 2 อาทิตย์



พน.จะเกลาลอยกระทงให้เสร็จ แล้วตามด้วยปีใหม่ จากนั้นก็ลุยฮันนีมูน

อาจจะหายหน้าหายตาไปหน่อย ไม่ได้หนีนะจุ๊



ขอบคุณที่อ่าน ยาวมากกกกกก :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ hibarihao

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด