พอไม่มีเรื่องที่พี่วินจะถูกไล่ออกมาให้กังวล ก้องก็แสดงฝีมือเต็มที่เลยนะ ดูจากนิสัยพวกไอ่วีแล้วก็คงจะจริง
ที่ว่าถึงยอมให้พวกนี้ไป ก็ไม่มีทางจะจบง่าย ๆ มีแต่จะคิดว่าตัวเองเหนือกว่า แล้วก็คอยรังแกคนที่อ่อนแอกว่า
หรือคนที่ตัวเองไม่ชอบหน้าไปเรื่อย ไม่จบสิ้น สั่งสอนให้รู้สำนึกไปซักทีก็ดีเหมือนกัน ให้รู้ว่าที่ทำอยู่มันไร้ประโยชน์
จะได้เลิกมาวุ่นวายซะที แต่สุดท้าย สิ่งที่จะทำให้อะไร ๆ เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นจริง ๆ ก็ต้องใช้ความอดทน
และรู้จักข่มใจตัวเอง อย่างที่ก้องกำลังพยายามทำอยู่นี่แหละนะ ยังไงซะ การมีพี่วินคอยอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าในสถานะไหน
ก็ยังเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับก้องอยู่ดี แล้วประโยคที่ทำให้พี่วินจำก้องได้ เดาถูกด้วยล่ะ ดีใจจัง(รึว่าเค้าก็เดากันถูกหมดนะ แหะๆ)
ก้อง รู้ตัวแล้วว่า ความรู้สึกที่มีให้พี่วินเป็นยังไง แต่ไม่ยอมแสดงออก ต้องให้พี่วินหมั่นหยอดอยู่นั่นแหละนะ กว่าจะยอมเป็นแฟน
แหม แต่ท่าตอนขอเป็นแฟน กับพี่วินพูดเพราะ ๆ “เป็นแฟนพี่นะครับ” เขินจัง
แต่หวานได้แป๊บ ๆ ก็เริ่มหื่นอีกแล้วนะ
ยังไม่ทำอะไร รอให้ก้องจบ ม. 4 ก่อนก็ได้ ม. 4 เนี่ยนะพี่วิน พูดเหมือนรอนานเลยนะ พอเป็นแฟนกัน ก็เดี๋ยวจุ้บ เดี๋ยวหอม น่ารักอ่ะ
พี่วินกล้าเปิดเผย ก้องก็ไม่น้อยหน้า เปิดตัวแฟนกับเพื่อน ๆ อย่างเท่ห์เลยนะ ท่าทางภูมิใจนะเนี่ย ที่มีพี่วินเป็นแฟน
จากพี่ชายน้องชายข้างบ้าน ครูกับลูกศิษย์ และสุดท้าย ก็ได้กลายมาเป็นคนรักกัน ถึงต่อไปในอนาคต จะมีปัญหาอะไรเข้ามา
ให้ทั้งสองคนต้องเจออีก แต่แค่จับมือกันไว้และร่วมแก้ไขไปด้วยกัน ยังไงซะก็จะมีคำว่า ความสุข รอทั้งคู่อยู่แน่นอน
******************************************************
จบลงด้วยคำว่า ความสุข ทั้งของพี่วินกับก้อง และคนอ่าน ขอบคุณคนเขียน สำหรับนิยายดี ๆ ที่ให้ทั้งข้อคิดและความสนุก
ที่สำคัญ ไม่มีดราม่ามาให้จิตตก ข้อนี้ชอบมาเลยค่ะ ขอโทษที่บางครั้งก็มาเมนท์ช้า และบางครั้งอาจเมนท์อะไรที่มัน
วกวน ยืดยาว งง ๆ อินจัด ไปบ้าง หวังว่าจะไม่ว่ากันนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
