Wife Phobia 1 : โปรดเห็นใจคนมีเมีย
“ไอ้บอมบ์!! กูสั่งให้มึงถูพื้นตั้งแต่เช้าแล้ว ทำไมยังไม่ทำ!!”เสียงแหวที่ดังลั่นจนผมเผลอผวาสะดุ้งสุดตัวแว่วขึ้นจากด้านหลัง
ผมค่อยๆเบือนหน้าที่เหงื่อแตกผลั่กไปมองร่างบางระหงที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงบ็อกเซอร์สีดำ...ความชิบหายมาเยือนกูแล้วไหมล่ะ
“ซันจ๋า...ตื่นแล้วหรอจ๊ะ”ผมละมือออกจากผ้าในกะละมังหันมามองเมียที่ยืนหน้าเหี้ยมค้ำหัวอยู่เบื้องหลัง
“ยังไม่ตื่นมั้ง ยืนถ่างขาค้ำหัวมึงอยู่เนี่ย...ล่ะกูสั่งว่าไง”คนพูดเท้าเอวคอดถามเสียงเรียบ
แหม...เมียใครเนี่ย หุ่นบาดใจแท้
“สั่งว่า ให้ซักผ้าถูบ้านให้เรียบร้อย ถ้าซันจ๋าตื่นแล้วยังไม่เสร็จ จะเจอตีน”คำสั่งเมียนี่สำคัญอย่างกับกับอาญาสิทธิ์ จำได้แม่งทุกคำ
“แล้วทำไมยังไม่เสร็จ”ถามเสียงเรียบ แต่หน้านี่แม่งอย่างกลับจะเอามีดกรีดคอผัว
“ก็...ซันจ๋าเพิ่งนอนกลางวันไปแค่ชั่วโมงเดียวเองนี่จ๊ะ เมียจ๋า”ผมรีบล้างแฟ๊บออกจากมือ ก่อนจะมาเกาะขาเมียไว้อย่างอ้อนวอน
ป้าบ!!!
หัวสั่นสมองแทบไหลเลยอิห่า ตบลงมาได้ หัวผัวนะเว้ย ไม่ใช่แป้งชีเน่ ที่มึงจะตบทีเดียวอยู่น่ะ
ฮือออ
“กูผิดใช่ไหม!!”พูดจบก็ถีบกะละมังซักผ้าคว่ำคาทีน
“ไม่ผิดจ๊ะ ซันจ๋าไม่ผิด บอมบ์ผิดเอง อย่าไปทำกะละมังมันเลย”กูซักจะเสร็จแล้ว มึงอย่าไปทำมัน
“อ๋ออ นี่มึงปกป้องมันหรอ...มึงปกป้องมันหรอ”พูดจบก็ถีบกะละมังอีกที
“เปล่าจ๊ะ บอมแค่กลัวขาขาวๆของซันจ๋าจะเลอะแฟ๊บแล้วเปื่อยตางหากล่ะจ๊ะ”พูดจบก็โผเข้ากอดเอวคนที่กำลังคลุ้มคลั่ง “บอมบ์เป็นห่วงซันจ๋าตางหากล่ะจ๊ะ ใจเย็นๆน๊า เดี๋ยวบอมบ์ไปหาน้ำมาให้ดื่ม ใจจะได้เย็นๆ ผิวจะได้เปล่งปลั่งนะครับคนดีของบอมบ์”เอาหัวซุกพุงแบนๆของเมียเสร็จก็ผละไปในครัวอย่างรวดเร็ว
เอ่อ...สวัสดีคุณๆทั้งหลายที่นั่งอ่านอย่างสู่รู้อยู่หน้าจอทุกท่านนะครับ เป็นไงครับ สงสารผมกันจนบ่อน้ำตาแทบแตกเลยดิ ผมชื่อบอมบ์ หล่อ รวย มีเมียสวย(แต่โหด) จบ.
เทน้ำอุณหภูมิปกติใส่แก้วเสร็จ ก็ได้แต่ยืนถอนหายใจอยู่หน้าตู้เย็น ซันจ๋าเมียรักของผม ตอนจีบใหม่ๆ ก็เห็นว่ามันน่ารักน่าฟัดถึงได้จีบ จีบไปจีบมาดันไปเผลอหลงรักมันซะหัวปรักหัวปรำ เมื่อก่อนก็ชอบหรอกนะ โหดนิดๆเร้าใจกูแท้
แต่เดี๋ยวนี้ดิ ความโหดมันชักจะเกินลิมิตคำว่าเร้าใจไปแล้วนี่สิ แต่จะให้สู้มัน ผมว่าสู้ได้นะ ก็ดูตัวมันดิเล็กๆบางๆ ตบทีเดียวแม่งก็สลบล่ะ แต่ผมรักมันแล้วไง กลัวสู้มันไปแล้วเผลอทำมันเจ็บ อะไรยอมได้ก็ยอมๆไป
แต่ดูมันเซ่ ดูมัน ผัวน่ารักแสนดีขนาดนี้ ยังทำได้ลง...กราซิก
“นี่ไอ้บอมบ์ มึงจะยืนทำหน้าตอแหลอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม...วันนี้กูจะได้แดกไหม น้ำน่ะ!!”พูดจบก็ทิ้งตัวลงบนโซฟา ก่อนจะหยิบรีโมทย์มากดเปิดทีวีด้วยมาดคุณชาย
“จ๊ะ ซันจ๋า น้ำมาแล้วจ๊ะ”พูดจบก็วิ่งเข้าไปประเคนแก้วน้ำสู่มือเมียแทบจะทันที
“เออ...แล้วก็ขึ้นมานั่งข้างๆกูดิ๊”ไม่ต้องรอให้เมียต้องย้ำเป็นครั้งที่สองที่สามให้เปลืองน้ำลาย ผมก็รีบพุ่งขึ้นไปนั่งข้างๆอย่างรู้งาน “นวดด้วย”พูดจบก็พาดขามาบนตักผม
“จ๊ะซันจ๋า”ค่อยๆนวดเบาด้วยความกลัวเมียจะช้ำ ไม่ได้กลัวมันเจ็บแล้วจะโดนกระทืบนะเว่ย กลัวมันช้ำจริงๆ...พวกมึงแม่งไม่เข้าใจจิตใจคนรักเมียหรอก
“นี่มึง...ไม่ได้ทำตั้งนานแล้ว ทำกันไหม”ทำอะไรวะ อะไรไม่ได้ทำกันตั้งนาน
“ทำอะไรจ๊ะ”ยังคงนวดตีนเมียต่อไป... ทำเชี่ยไรวะ กูนึกไม่ออกจริงจังนะเนี่ย
“กวนตีนกูรึเปล่าเนี่ยไอ้เหี้ยบอมบ์”
“ใจเย็นๆ ก่อนนะจ๊ะซันจ๋า แต่บอมบ์ไม่รู้นี่หน่าว่าทำอะไร ก็ซันจ๋าไม่พูดตรงๆ...โอ๊ยย ถีบบอมทำไมอ่าที่รัก”ผมหันไปมองคนที่ตอนนี้เดินสะบัดซะตูดเด้งเข้าไปในห้องนอนก่อนจะปิดประตูกระแทกดังลั่นซะผมยังแอบสะดุ้ง
นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนโซฟาไม่นาน ร่างระหงสะโอดสะองที่แต่งตัวเซ็ทผมซะหล่อเช็ดของเมียผมก็ออกมาจากห้อง... รู้สึกเหมือนอะไรๆมันจะตุงๆที่เป้ากางเกงกู
“ซันจ๋า จะไปไหนจ๊ะ”ถามด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ
“แดกเหล้า!!”ตะคอกกลับมาซะทั้งหัวบนหัวล่างนี่พากันหด...คิดอะไร กูหมายถึงหัวแม่ตีนโว้ยย
จริงๆนะ คริ!
“ซันจ๋า นี่มันเพิ่งบ่ายโมงเองนะ”คนฟังแจกค้อนมาทีเดียวกูนี่เปลี่ยนคำพูดแทบไม่ทัน “บอมไปส่งไหมจ๊ะคนดี”
“ไม่ต้องเสือก!! กูสั่งให้ทำอะไรก็ไปทำ กูจะไปแดกเหล้ากับพวกไอ้จิว แล้วถ้ากูกลับมาไอ้ที่กูสั่งมันยังไม่เสร็จนะ...”คนพูดชี้มาทางผม “มีแจกตีน”
พูดจบสุดที่รักของไอ้บอมก็เดินกระแทกตีนไปทางประตูห้องของคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง ยังไม่ทันจะเปิดประตู ก็หันมาค้อนไอ้คนที่นั่งหงออีกที
“ซะ ซะซันจ๋า แล้วไอ้ที่ซันบอกไม่ได้ทำตั้งนานเมื่อกี้มันอะไรหรอจ๊ะ”ได้แต่ถามเสียงแผ่วด้วยความกลัวพายุอารมณ์เมียจะพัดมาอีกละลอกหนึ่ง
“เชี่ยบอมบ์ มึงนี่มัน... จะให้กูบอกว่ากูจะชวนมึงไปเอารึไง ไอ้ควายยยยยย”
ปัง!!!
เสียงประตูที่กระแทกปิดยังไม่สามารถเรียกสติไอ้บอมที่หลุดลอยไปให้กลับมาได้
อย่าเพิ่งด่ากูว่าไอ้หน้าโง่ เมียชวนแค่นี้มึงทำไมมึงไม่รู้...ก็กูจะไปรู้ได้ไงครับ บอกว่าไม่ได้ทำตั้งนาน แล้วมึงรู้อะไรกันไหมครับ กูน่ะ...กูน่ะนะ
เพิ่งได้นอนเมื่อตี3นี่เองนะโว้ยยยย
ไม่ได้ทำตั้งนานเชี่ยอะไร๊
ทำงานตามคำสั่งเมียเสร็จทุกอย่าง ก็คว้ากุญแจรถเตรียมออกไปข้างนอก อ้าวนี่พวกมึงยังตามอ่านชีวิตผัวทาสแบบกูกันอยู่อีกหรอ เอาเถอะ ชีวิตรันทดน่าสมน้ำหน้าขนาดนี้ มึงอยากตามอ่านก็อ่านไป
ยืนอยู่กลางท๊อปมาร์เก็ตด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าแตะ วันนี้เมียที่รักออกไปกรึ๊บ มีลางว่าน่าจะเมากลับมาให้กูลักหลับแน่นอน แต่ถ้าเผลอลักหลับแม่งไป ตื่นเช้ามาแฮงค์ปวดหัวแถมต้องมาปวดตูดอีก ก็มีลางอีกเช่นกันว่ากูน่าจะโดนกระทืบอย่างไม่ต้องสงสัย
“อ้าว ไอ้เหี้ยบอมบ์ มาซื้อของหรอวะ”เสียงเพลียๆที่ดังมาจากหลังทำให้ผมหันไปมอง
“ทำเหี้ยไรมา ทำไมโทรมงี้วะไอ้โจม”ถึงกับตกใจเมื่อเห็นเพื่อนร่วมคณะ
อย่าหาว่าผมกระแดะอะไรเลยนะ แต่เป็นใครก็ต้องตกใจแหละผมว่า ก็ไอ้เหี้ยโจมนี่ดิ ปกติสำอางค์แต่งตัวเนี๊ยบเดินเฉิดไปเฉิดมาให้เก้งกวางบ่างชะนีในม.กรี๊ดเล่น แล้วนี่แม่งอะไร๊ เพิ่งปิดเทอมได้2อาทิตย์ หนวดเฟิ้ม หัวฟู ขอบตาดำ แถมตอนนี้ยังใส่ชุดนอนอีก
“กูเข้าใจจิตใจมึงแล้วไอ้บอมบ์”พูดจบแม่งก็โผเข้ากอดกูซะงั้น
แต่เดี๋ยวก่อนนะไอ้โจม คนมองกูกับมึงใหญ่แล้วไอ้เหี้ย ตัวใหญ่เป็นยักษ์ปักหลั่นทั้งคู่ แล้วเสือกมายืนกอดกัน สาววายเขาไม่ฟินหรอกนะไอ้ห่าราก
กลับเข้าประเด็น ผมเข็นรถเข็นซื้อของใช้ไปพลางก็ฟังชีวิตรันทด(ที่ไม่ต่างจากกู)ไปพลาง ขอยินดีต้อนรับมึงสู่สมาคมผัวทาสอีกคนนะครับไอ้โจมเพื่อนรัก
“แต่กูจะไม่ยอมมีชีวิตบัดซบแบบมึงหรอกไอ้บอมบ์ ต่อไปนี้กูจะสู้”อ้าวเลิกดราม่าแล้วหรอสัส
“อย่าเพ้อเจ้อไอ้เหี้ยโจม โรคเกลียมัวน่ะเป็นแล้วรักษาไม่หายเว่ย ตายอย่างเดียว”ตบบ่ามันเบาๆแล้วก็กลับไปเลือกระหล่ำปลีต่อ
“กูจะไม่ยอมแพ้แบบมึงหรอกไอ้สัสบอมบ์ กูจะต้องไม่เป็นประเด็นนินทาเหยียดหยามถากถางประจำวงไพ่วงเหล้าอย่างเมิงงงง”พูดแล้วก็ชี้หน้าผมที่ยังคงยืนเลือกกระหล่ำปลีไม่เสร็จ
แต่เดี๋ยวนะ...ไอ้พวกเชี่ยนี่ มึงนินทาอะไรกูไว้วะ
“เดี๋ยวนะไอ้โจม นินทาเหี้ยไรกูกัน”ผมวางกระหล่ำปลีในมือ ก่อนจะหันมาตีหน้าเหี้ยมขู่ไอ้ห่าโจมที่หนวดเฟิ้มอย่างกับโจรภูเขา
“อย่าเรียกว่านินทา เรียกว่าพวกกูถกความจริงประเด็นชีวิตมึงดีกว่า...”แล้วไอ้โจมก็เริ่มเล่าประเด็นนินทาที่มีแต่ความจริงล้วนๆ
ฟังไอ้โจมแล้วน้ำตามันพาลจะไหล ชีวิตกูทำไมมันอนาถแท้ นี่กูดูหงอขนาดนั้นเลยหรอวะ แม่งมีคนสมน้ำหน้ากูด้วย กูน่าสงสารขนาดนี้ยังสมน้ำหน้ากูลงอีก ฮือออ... อีพวกใจบาป
“กูตัดสินใจล่ะไอ้โจม กูจะเลิกหงอ”พูดจบก็หยิบกระหล่ำปลีขึ้นมาดูอีกรอบ...เย็นนี้จะทำอะไรไว้ให้เมียจ๋ากินดี ยากิโซปะดีไหมน๊า
“อย่างมึงมันเลิกยากล่ะสัสความกลัวเมียของมึงมันซึมลึกสู่เหง้ากระดูกดำมึงไปแล้วมั้ง”แหน่ะแขวะกูอีกนะไอ้เชี่ย
“ปากดี เดี๋ยวพ่อปั๊ดตบกระหล่ำปลีแตก”เก่งจังกู กับคนอื่นเนี่ย ทีกับเมียทำไมกูไม่กล้า...ฮือออ
“เก่งจังนะมึง กับกูเนี่ย... ทีกับน้องซันเมียมึงน๊า หงอสัส”
“กูเลิกหงอแล้วห่า กลับไปอาบน้ำแต่งตัวลอกคราบโจรมึงออก แล้วไปเจอกูที่ร้านXXXตอนสองทุ่ม”ไอ้เหี้ยโจมเลิกคิ้ว พลางยื่นหน้าโจรๆของมันมาใกล้ๆผม “กูจะดัดหลังเมีย”
---------
บอมบ์กับซันเป็นชื่อเครือรหัสของคุณเขียดเองค่ะ(พี่กับลุง
)
จิ้น+แซวมันทุกวันจนตอนนี้จะโดนตัดสายอยู่ร่อมร่อ
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ เขียนขึ้นมาเพราะโดนน้องมันขูดรีดให้เขียนฉลองวันเกิดมัน
ยังไงถ้าชอบก็ช่วยดันกันด้วยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
