CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: †คุณเขียด ที่ 02-09-2013 18:30:00

หัวข้อ: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 02-09-2013 18:30:00

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



------------------------
 :mew1: :mew1:

(http://เวปมีไวรัส/images/2013/09/02/jjjXO58n.jpg)

เป็นกำลังใจให้ผัวทาสด้วยนะคะ
 :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น)wife phobia : กลัวเมีย
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 02-09-2013 18:35:03

 Wife Phobia 1 : โปรดเห็นใจคนมีเมีย

               
              “ไอ้บอมบ์!! กูสั่งให้มึงถูพื้นตั้งแต่เช้าแล้ว ทำไมยังไม่ทำ!!”เสียงแหวที่ดังลั่นจนผมเผลอผวาสะดุ้งสุดตัวแว่วขึ้นจากด้านหลัง

 

                ผมค่อยๆเบือนหน้าที่เหงื่อแตกผลั่กไปมองร่างบางระหงที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงบ็อกเซอร์สีดำ...ความชิบหายมาเยือนกูแล้วไหมล่ะ

 

                “ซันจ๋า...ตื่นแล้วหรอจ๊ะ”ผมละมือออกจากผ้าในกะละมังหันมามองเมียที่ยืนหน้าเหี้ยมค้ำหัวอยู่เบื้องหลัง

 

                “ยังไม่ตื่นมั้ง ยืนถ่างขาค้ำหัวมึงอยู่เนี่ย...ล่ะกูสั่งว่าไง”คนพูดเท้าเอวคอดถามเสียงเรียบ

 

                แหม...เมียใครเนี่ย หุ่นบาดใจแท้

 

                “สั่งว่า ให้ซักผ้าถูบ้านให้เรียบร้อย ถ้าซันจ๋าตื่นแล้วยังไม่เสร็จ จะเจอตีน”คำสั่งเมียนี่สำคัญอย่างกับกับอาญาสิทธิ์ จำได้แม่งทุกคำ

 

                “แล้วทำไมยังไม่เสร็จ”ถามเสียงเรียบ แต่หน้านี่แม่งอย่างกลับจะเอามีดกรีดคอผัว

 

                “ก็...ซันจ๋าเพิ่งนอนกลางวันไปแค่ชั่วโมงเดียวเองนี่จ๊ะ เมียจ๋า”ผมรีบล้างแฟ๊บออกจากมือ ก่อนจะมาเกาะขาเมียไว้อย่างอ้อนวอน

 

                ป้าบ!!!

                หัวสั่นสมองแทบไหลเลยอิห่า ตบลงมาได้ หัวผัวนะเว้ย ไม่ใช่แป้งชีเน่ ที่มึงจะตบทีเดียวอยู่น่ะ

 

                ฮือออ

 

                “กูผิดใช่ไหม!!”พูดจบก็ถีบกะละมังซักผ้าคว่ำคาทีน

 

                “ไม่ผิดจ๊ะ ซันจ๋าไม่ผิด บอมบ์ผิดเอง อย่าไปทำกะละมังมันเลย”กูซักจะเสร็จแล้ว มึงอย่าไปทำมัน

 

                “อ๋ออ นี่มึงปกป้องมันหรอ...มึงปกป้องมันหรอ”พูดจบก็ถีบกะละมังอีกที

 

                “เปล่าจ๊ะ บอมแค่กลัวขาขาวๆของซันจ๋าจะเลอะแฟ๊บแล้วเปื่อยตางหากล่ะจ๊ะ”พูดจบก็โผเข้ากอดเอวคนที่กำลังคลุ้มคลั่ง “บอมบ์เป็นห่วงซันจ๋าตางหากล่ะจ๊ะ ใจเย็นๆน๊า เดี๋ยวบอมบ์ไปหาน้ำมาให้ดื่ม ใจจะได้เย็นๆ ผิวจะได้เปล่งปลั่งนะครับคนดีของบอมบ์”เอาหัวซุกพุงแบนๆของเมียเสร็จก็ผละไปในครัวอย่างรวดเร็ว

 

                เอ่อ...สวัสดีคุณๆทั้งหลายที่นั่งอ่านอย่างสู่รู้อยู่หน้าจอทุกท่านนะครับ เป็นไงครับ สงสารผมกันจนบ่อน้ำตาแทบแตกเลยดิ ผมชื่อบอมบ์ หล่อ รวย มีเมียสวย(แต่โหด) จบ.

                เทน้ำอุณหภูมิปกติใส่แก้วเสร็จ ก็ได้แต่ยืนถอนหายใจอยู่หน้าตู้เย็น ซันจ๋าเมียรักของผม ตอนจีบใหม่ๆ ก็เห็นว่ามันน่ารักน่าฟัดถึงได้จีบ จีบไปจีบมาดันไปเผลอหลงรักมันซะหัวปรักหัวปรำ เมื่อก่อนก็ชอบหรอกนะ โหดนิดๆเร้าใจกูแท้

                แต่เดี๋ยวนี้ดิ ความโหดมันชักจะเกินลิมิตคำว่าเร้าใจไปแล้วนี่สิ แต่จะให้สู้มัน ผมว่าสู้ได้นะ ก็ดูตัวมันดิเล็กๆบางๆ ตบทีเดียวแม่งก็สลบล่ะ แต่ผมรักมันแล้วไง กลัวสู้มันไปแล้วเผลอทำมันเจ็บ อะไรยอมได้ก็ยอมๆไป

                แต่ดูมันเซ่ ดูมัน ผัวน่ารักแสนดีขนาดนี้ ยังทำได้ลง...กราซิก

 

                “นี่ไอ้บอมบ์ มึงจะยืนทำหน้าตอแหลอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม...วันนี้กูจะได้แดกไหม น้ำน่ะ!!”พูดจบก็ทิ้งตัวลงบนโซฟา ก่อนจะหยิบรีโมทย์มากดเปิดทีวีด้วยมาดคุณชาย

 

                “จ๊ะ ซันจ๋า น้ำมาแล้วจ๊ะ”พูดจบก็วิ่งเข้าไปประเคนแก้วน้ำสู่มือเมียแทบจะทันที

 

                “เออ...แล้วก็ขึ้นมานั่งข้างๆกูดิ๊”ไม่ต้องรอให้เมียต้องย้ำเป็นครั้งที่สองที่สามให้เปลืองน้ำลาย ผมก็รีบพุ่งขึ้นไปนั่งข้างๆอย่างรู้งาน “นวดด้วย”พูดจบก็พาดขามาบนตักผม

 

                “จ๊ะซันจ๋า”ค่อยๆนวดเบาด้วยความกลัวเมียจะช้ำ ไม่ได้กลัวมันเจ็บแล้วจะโดนกระทืบนะเว่ย กลัวมันช้ำจริงๆ...พวกมึงแม่งไม่เข้าใจจิตใจคนรักเมียหรอก

 

                “นี่มึง...ไม่ได้ทำตั้งนานแล้ว ทำกันไหม”ทำอะไรวะ อะไรไม่ได้ทำกันตั้งนาน

 

                “ทำอะไรจ๊ะ”ยังคงนวดตีนเมียต่อไป... ทำเชี่ยไรวะ กูนึกไม่ออกจริงจังนะเนี่ย

 

                “กวนตีนกูรึเปล่าเนี่ยไอ้เหี้ยบอมบ์”

 

                “ใจเย็นๆ ก่อนนะจ๊ะซันจ๋า แต่บอมบ์ไม่รู้นี่หน่าว่าทำอะไร ก็ซันจ๋าไม่พูดตรงๆ...โอ๊ยย ถีบบอมทำไมอ่าที่รัก”ผมหันไปมองคนที่ตอนนี้เดินสะบัดซะตูดเด้งเข้าไปในห้องนอนก่อนจะปิดประตูกระแทกดังลั่นซะผมยังแอบสะดุ้ง

 

                นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนโซฟาไม่นาน ร่างระหงสะโอดสะองที่แต่งตัวเซ็ทผมซะหล่อเช็ดของเมียผมก็ออกมาจากห้อง... รู้สึกเหมือนอะไรๆมันจะตุงๆที่เป้ากางเกงกู

 

                “ซันจ๋า จะไปไหนจ๊ะ”ถามด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ

 

                “แดกเหล้า!!”ตะคอกกลับมาซะทั้งหัวบนหัวล่างนี่พากันหด...คิดอะไร กูหมายถึงหัวแม่ตีนโว้ยย

 

                จริงๆนะ คริ!

 

                “ซันจ๋า นี่มันเพิ่งบ่ายโมงเองนะ”คนฟังแจกค้อนมาทีเดียวกูนี่เปลี่ยนคำพูดแทบไม่ทัน “บอมไปส่งไหมจ๊ะคนดี”

 

                “ไม่ต้องเสือก!! กูสั่งให้ทำอะไรก็ไปทำ กูจะไปแดกเหล้ากับพวกไอ้จิว แล้วถ้ากูกลับมาไอ้ที่กูสั่งมันยังไม่เสร็จนะ...”คนพูดชี้มาทางผม “มีแจกตีน”

 

                พูดจบสุดที่รักของไอ้บอมก็เดินกระแทกตีนไปทางประตูห้องของคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง ยังไม่ทันจะเปิดประตู ก็หันมาค้อนไอ้คนที่นั่งหงออีกที

 

                “ซะ ซะซันจ๋า แล้วไอ้ที่ซันบอกไม่ได้ทำตั้งนานเมื่อกี้มันอะไรหรอจ๊ะ”ได้แต่ถามเสียงแผ่วด้วยความกลัวพายุอารมณ์เมียจะพัดมาอีกละลอกหนึ่ง

 

                “เชี่ยบอมบ์ มึงนี่มัน... จะให้กูบอกว่ากูจะชวนมึงไปเอารึไง ไอ้ควายยยยยย”

 

                ปัง!!!

                เสียงประตูที่กระแทกปิดยังไม่สามารถเรียกสติไอ้บอมที่หลุดลอยไปให้กลับมาได้

 

                อย่าเพิ่งด่ากูว่าไอ้หน้าโง่ เมียชวนแค่นี้มึงทำไมมึงไม่รู้...ก็กูจะไปรู้ได้ไงครับ บอกว่าไม่ได้ทำตั้งนาน แล้วมึงรู้อะไรกันไหมครับ กูน่ะ...กูน่ะนะ

 

                เพิ่งได้นอนเมื่อตี3นี่เองนะโว้ยยยย

 

                ไม่ได้ทำตั้งนานเชี่ยอะไร๊

 

                ทำงานตามคำสั่งเมียเสร็จทุกอย่าง ก็คว้ากุญแจรถเตรียมออกไปข้างนอก อ้าวนี่พวกมึงยังตามอ่านชีวิตผัวทาสแบบกูกันอยู่อีกหรอ เอาเถอะ ชีวิตรันทดน่าสมน้ำหน้าขนาดนี้ มึงอยากตามอ่านก็อ่านไป

                ยืนอยู่กลางท๊อปมาร์เก็ตด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าแตะ วันนี้เมียที่รักออกไปกรึ๊บ มีลางว่าน่าจะเมากลับมาให้กูลักหลับแน่นอน แต่ถ้าเผลอลักหลับแม่งไป ตื่นเช้ามาแฮงค์ปวดหัวแถมต้องมาปวดตูดอีก ก็มีลางอีกเช่นกันว่ากูน่าจะโดนกระทืบอย่างไม่ต้องสงสัย

 

                “อ้าว ไอ้เหี้ยบอมบ์ มาซื้อของหรอวะ”เสียงเพลียๆที่ดังมาจากหลังทำให้ผมหันไปมอง

 

                “ทำเหี้ยไรมา ทำไมโทรมงี้วะไอ้โจม”ถึงกับตกใจเมื่อเห็นเพื่อนร่วมคณะ

 

                อย่าหาว่าผมกระแดะอะไรเลยนะ แต่เป็นใครก็ต้องตกใจแหละผมว่า ก็ไอ้เหี้ยโจมนี่ดิ ปกติสำอางค์แต่งตัวเนี๊ยบเดินเฉิดไปเฉิดมาให้เก้งกวางบ่างชะนีในม.กรี๊ดเล่น แล้วนี่แม่งอะไร๊ เพิ่งปิดเทอมได้2อาทิตย์ หนวดเฟิ้ม หัวฟู ขอบตาดำ แถมตอนนี้ยังใส่ชุดนอนอีก

               

                “กูเข้าใจจิตใจมึงแล้วไอ้บอมบ์”พูดจบแม่งก็โผเข้ากอดกูซะงั้น

 

                แต่เดี๋ยวก่อนนะไอ้โจม คนมองกูกับมึงใหญ่แล้วไอ้เหี้ย ตัวใหญ่เป็นยักษ์ปักหลั่นทั้งคู่ แล้วเสือกมายืนกอดกัน สาววายเขาไม่ฟินหรอกนะไอ้ห่าราก

                กลับเข้าประเด็น ผมเข็นรถเข็นซื้อของใช้ไปพลางก็ฟังชีวิตรันทด(ที่ไม่ต่างจากกู)ไปพลาง ขอยินดีต้อนรับมึงสู่สมาคมผัวทาสอีกคนนะครับไอ้โจมเพื่อนรัก

 

                “แต่กูจะไม่ยอมมีชีวิตบัดซบแบบมึงหรอกไอ้บอมบ์ ต่อไปนี้กูจะสู้”อ้าวเลิกดราม่าแล้วหรอสัส

 

                “อย่าเพ้อเจ้อไอ้เหี้ยโจม โรคเกลียมัวน่ะเป็นแล้วรักษาไม่หายเว่ย ตายอย่างเดียว”ตบบ่ามันเบาๆแล้วก็กลับไปเลือกระหล่ำปลีต่อ

 

                “กูจะไม่ยอมแพ้แบบมึงหรอกไอ้สัสบอมบ์ กูจะต้องไม่เป็นประเด็นนินทาเหยียดหยามถากถางประจำวงไพ่วงเหล้าอย่างเมิงงงง”พูดแล้วก็ชี้หน้าผมที่ยังคงยืนเลือกกระหล่ำปลีไม่เสร็จ

 

                แต่เดี๋ยวนะ...ไอ้พวกเชี่ยนี่ มึงนินทาอะไรกูไว้วะ

 

                “เดี๋ยวนะไอ้โจม นินทาเหี้ยไรกูกัน”ผมวางกระหล่ำปลีในมือ ก่อนจะหันมาตีหน้าเหี้ยมขู่ไอ้ห่าโจมที่หนวดเฟิ้มอย่างกับโจรภูเขา

 

                “อย่าเรียกว่านินทา เรียกว่าพวกกูถกความจริงประเด็นชีวิตมึงดีกว่า...”แล้วไอ้โจมก็เริ่มเล่าประเด็นนินทาที่มีแต่ความจริงล้วนๆ

 

                ฟังไอ้โจมแล้วน้ำตามันพาลจะไหล ชีวิตกูทำไมมันอนาถแท้ นี่กูดูหงอขนาดนั้นเลยหรอวะ แม่งมีคนสมน้ำหน้ากูด้วย กูน่าสงสารขนาดนี้ยังสมน้ำหน้ากูลงอีก ฮือออ... อีพวกใจบาป

 

                “กูตัดสินใจล่ะไอ้โจม กูจะเลิกหงอ”พูดจบก็หยิบกระหล่ำปลีขึ้นมาดูอีกรอบ...เย็นนี้จะทำอะไรไว้ให้เมียจ๋ากินดี ยากิโซปะดีไหมน๊า

 

                “อย่างมึงมันเลิกยากล่ะสัสความกลัวเมียของมึงมันซึมลึกสู่เหง้ากระดูกดำมึงไปแล้วมั้ง”แหน่ะแขวะกูอีกนะไอ้เชี่ย

 

                “ปากดี เดี๋ยวพ่อปั๊ดตบกระหล่ำปลีแตก”เก่งจังกู กับคนอื่นเนี่ย ทีกับเมียทำไมกูไม่กล้า...ฮือออ

 

“เก่งจังนะมึง กับกูเนี่ย... ทีกับน้องซันเมียมึงน๊า หงอสัส”

 

                “กูเลิกหงอแล้วห่า กลับไปอาบน้ำแต่งตัวลอกคราบโจรมึงออก แล้วไปเจอกูที่ร้านXXXตอนสองทุ่ม”ไอ้เหี้ยโจมเลิกคิ้ว พลางยื่นหน้าโจรๆของมันมาใกล้ๆผม “กูจะดัดหลังเมีย”

 

                ---------
บอมบ์กับซันเป็นชื่อเครือรหัสของคุณเขียดเองค่ะ(พี่กับลุง :impress2:)
จิ้น+แซวมันทุกวันจนตอนนี้จะโดนตัดสายอยู่ร่อมร่อ :a5:
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ เขียนขึ้นมาเพราะโดนน้องมันขูดรีดให้เขียนฉลองวันเกิดมัน :ling2:

ยังไงถ้าชอบก็ช่วยดันกันด้วยนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-09-2013 19:14:24

พ่อแม่รู้เข้าคงดีใจอ่ะเนอะ เชื่อฟังท่านได้เท่าที่ฟังเมียมั้ย การใช้ชีวิตคู่รู้จักคำว่าให้เกรียติซึ่งกันและกันมั้ย?

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 02-09-2013 19:38:22

ดีมากกก สู้เค้า อย่าปล่อยให้เค้าใช้เราเยี่ยงทาส  :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Aomampapeln ที่ 02-09-2013 19:39:27

ไม่เป็นไรบอมเชื่อฟังเมียชีวิตนี้เจริญชัวร์!!

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 02-09-2013 19:59:26

จะดัดหลังเมียหรือให้เมียดัดหลังให้555 โรคเกลียมัวมันรักษาไม่หายหลอกนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 02-09-2013 20:05:36

เอ่อ บอม เป็นโสดดีกว่าไหม มีเมียโหดขนาดนี้

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-09-2013 20:19:54

น้องซันโหดไปไม๊

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 02-09-2013 20:54:35

เรื่องใหม่  มาแหวกแนวมากกก 

บอมกลัวเมียต่อไปก็ดีแล้วนะ   เค้าว่ากลัวเมียแล้วจะเจริญไไม่ใช่เหรอ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: dragonassist ที่ 02-09-2013 21:14:26

ก็ว่าทำไมทำหนูขำได้ตลอดเรื่อง  :jul3:

พี่เขียดคนดีของน้องนี่เองง (อย่าถามว่าทำไมจึงนับญาติ)
ติดตามชีวิตผัวทาสค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 02-09-2013 21:37:19

มาตามติดชีวิตผัวทาสด้วยคน  :hao6:

เชื่อดิบอม โจมด้วย กลัวเมีย+เชื่อฟังเมีย เนี๊ย เจริญทุกคนล่ะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Gongy B.Du ที่ 02-09-2013 22:10:29

บอมบ์เอ้ย ชีวิตเจ้าช่างน่าสงสารดีแท้ กร๊ากกกก (?)  :laugh:
ติดตามผัวทาสค่าาา  o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 02-09-2013 22:15:21

 o13 o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 02-09-2013 22:35:55

 แอ้มมาแปะไว้เดี๋ยวตามมา

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 02-09-2013 22:43:07

รักเมีย บูชาเมีย

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 02-09-2013 23:07:29

เข้ามาเพราะชื่อ แต่พออ่านแล้วแอบหงุดหงิดนิดหน่อย หงอเกินไปนะ คนรักกันให้เกียรติกันหน่อย รอดูวิธีดัดหลัง

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 03-09-2013 12:43:36

สู้ชีวิต

แต่ไม่คิดสู้เมีย



 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่1 โปรดเห็นใจคนมีเมีย 2/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 03-09-2013 13:15:59

โอยชอบบบบบ น่ารักมากเรื่องนี้
เคะราชินีปะเนี่ย :katai2-1: :hao5:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 03-09-2013 20:05:58

มาแล้วคร่า :laugh:
ขอบคุณทุกเสียงตอบรับนะคะ :pig4:

   Wife Phobia 2 ชีวิตเบื้องหลังของมนุษย์เมีย
   ปากบอกจะออกมากินเหล้า...แล้วไหนเหล้ากูล่ะ

   แกร๊กกกก
   “กลับมาแล้วครับที่รัก”คนพูดแฉล้มหน้าโจรๆที่มีเหง้าหน้าและเบ้าตาคล้ายไอ้โจมเพื่อนกลุ่มเดียวกับไอ้บอมบ์ หรือไอ้คนที่มันเสนอหน้าออกมาชิงตอนแรกไปเล่ายังไงล่ะครับ

   ถึงหน้าจะคล้าย แต่สภาพแม่งไม่ใกล้เคียงเลยว่ะ ก็ปกติไอ้โจมมันเนี๊ยบจะตายห่า...ดูยังไงก็ไม่น่าใช่

   “อืม...แล้วสุกี้ที่กูให้ไปซื้อ...”ผมหันมามองไอ้กรีนเพื่อนตัวเล็กแต่ดีกรีเป็นถึงประธานฝ่ายวินัยที่ตอนนี้กึ่งนั่งกึ่งนอนมองทีวี

   “นี่ครับที่รัก สุกี้ทะเลใส่เส้นมาม่า ไม่ใส่ผักบุ้ง ใส่ใบผักกาดเยอะๆ แต่ห้ามมีก้าน”ไอ้หน้าโจรมันมันชูถุงสุกี้ขึ้นพลางยิ้มฝืนๆมาให้ไอ้กรีนที่ไม่แม้จะปรายตาไปมอง

   “ทำไมนาน”ถามเสียงปกติ แต่แฝงไปด้วยอำนาจอะไรบางอย่าง บางอย่างที่มองไม่เห็น บางอย่างที่ทำให้พวกผมสี่ห้าตัวที่นั่งเสนอหน้าอยู่ในคอนโดแฟนไอ้กรีนถึงกับต้องมามองหน้ากันหวาดๆ

   “ก็โจมมัวแต่เลือกยอดใบผักกาดอยู่อ่ะ ป้าแกยุ่ง โจมก็เลยช่วย”พูดทั้งน้ำตาคลอ... โถ่ะ อิสนิมสร้อย

   แต่...เมื่อกี้มันแทนตัวว่าอะไรนะ

   “ไอ้โจม!!!”ผมชี้ไอ้หน้าโจร ก่อนจะหันมามองไอ้กรีนที่ยังคงนั่งหน้าเรียบมองทีวีอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร “พวกมึง”พลางหันมองไอ้พวกที่เหลือนั่งหน้าซีด

   นี่พวกมึงรู้กันหมดแล้ว... ทำไมไม่บอกกู ปล่อยให้กูเป็นควายแบบนี้ได้ไงห๊ะ ไอ้ห่าบอม!! กลับไปมึงเจอแน่

   เพล้ง!!!!!!
   เสียงรีโมทย์ที่ถูกเหวี่ยงไปปะทะพนังห้องซึ่งห่างจากหัวไอ้โจมที่ยืนสั่นหงึกๆ(อย่างเข็มขัดนวดพุงแม่กูเลย)ไปไม่ถึงฟุต

   “มึงก็รู้...ถ้ากูกินข้าวไม่ตรงเวลา กูจะหงุดหงิด”ตายังคงจับจ้องที่ทีวี

   “เอ่อออ กรีน เดี๋ยวพวกกูว่าจะไปช่วยพี่แจ็คเปิดร้านก่อน พวกกูไปนะ”ไอ้เบียร์ที่ไม่รู้ไปสรรหาเอาน้ำมาผลิตเหงื่อจากไหนเยอะแยะพูดขึ้นอย่างอ่อนน้อม(จนผิดปกติ)

   “อ้าว ไหนว่าจะรอกูกินข้าวก่อน”หันมาเบะปากอย่างน่ารักน่าชังให้พวกผม ก่อนจะหันไปจ้องทีวีตามเดิม

   “มึงก็กินกับโจมไง พวกกูไปนะ บ๊ายยย”แล้วพวกผมทุกคนก็รีบพากันออกมาจากห้องทันที

   กินให้อร่อยนะไอ้โจม ยำตีน(เมีย) กับลาบเลือด(กลบปากมึง) น่ะ ถ้ามึงตาย กูจะให้ไอ้บอมไปทำบุญให้ ส่วนทำไมผมไม่อยู่กันต่อน่ะหรอครับ พวกผมจิตใจอ่อนแอครับ ทนความกดดัน กับภาพเหตุการณ์การใช้ความรุนแรงไม่ได้น่ะครับ...ตอแหลแท้กู
   เห็นชีวิตไอ้โจมแล้วใช่ไหมครับ ถ้าเห็นแล้วก็เลิกสงสารไอ้บอมกันได้แล้วนะครับ ดูสิครับ ผมน่ารักแสนดีกับมันซะขนาดนี้ พยายามหางานให้มันทำ มันจะไม่ได้อ้วนลงพุง ดูสิผมน่ะห่วงใยสุขภาพร่างกายมันแค่ไหน....ในโลกนี้ใครจะดีเลิศประเสริฐศรีไปกว่ากูคงไม่มีล่ะ กรั่กๆๆๆ

   “บิดเข้าไป บิดเข้าป๊ายยย จะบิดให้ไข่เบี้ยวเลยรึไง...ตั้งแต่มีผัวนี่ จริตจกร้านเยอะจริงนะมึง”อิแจนสาวถึก+เถื่อนประจำกลุ่มพูดขึ้นก่อนจะคว้าแขนผมแล้วลากเข้าไปในลิฟต์

   “แจนก็ไปว่าซัน ซันมีจริตจกร้านตั้งแต่มีผัวซะที่ไหน”อินุ่นที่แอ๊บใสพูดขึ้น “มันมีมาก่อนหน้านั้นตั้งนานแล้ว”

   “เออว่ะ กูแม่งโคตรฮาตอนเห็นมึงแอ๊บใสตีหน้าโง่ๆไปอ่อยไอ้บอมว่ะ ตกลงผัวมึงมันรู้ยังว่าที่มึงนั่งเล่นกับแมวที่คณะมันทุกวัน เป็นเพราะมึงไปอ่อยมัน ไม่ใช่มึงรักสัตว์”อิแจนพูดไปก็ตีหน้าถากถางชีวประวัติผมไป

   โถ อย่าให้พูด โง่ๆเขาโง้งอย่างไอ้บอมมันตามแผนการอันล้ำโลกของพวกผมไม่ทันหรอก ขนาดผมไปอ่อยแม่งตั้งหลายอาทิตย์เสียค่าอาหารแมวไปตั้งเกือบพัน อิห่านี่ก็ไม่รู้ตัว ไม่ยอมมาจีบกูสักที กว่าจะรู้ตัวได้ว่ามีกูที่นั่งเล่นกับแมวรอมันมาจีบได้ ก็เล่นซะผมแจกได้ไลน์ทั้งชายทั้งหญิงไปเกือบร้อย
   เอาเถอะ ชีวิตย่อมมีการลงทุน ถึงจะเสียเงินไปหลายร้อย เสียจริต เสียอารมณ์ไปบ้าง แต่ผลที่รับมาก็ถือมาคุ้มค่า ในที่สุดไอ้ห่าบอมมันก็เป็นของผม...ฮ่าๆๆๆ ของรักของข้า(ทำหน้าเหมือนตัวกอลลัม)
   แต่คนอย่างไอ้บอม ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะจริงจังกับผมขนาดไหน แต่ผมน่ะจริงจังกับมันมากนะเว่ย ชอบแม่งมาตั้งแต่ปี1อ่ะ ตอนนั้นหัวแม่งยังเกรียนอยู่เลย ถึงมันจะไม่ได้เจ้าชู้คบใครทีละหลายๆคน แต่มันก็ไม่เคยคบใครเกินเดือนอีกเช่นกัน นั่นจึงทำให้ผมไม่ค่อยมั่นใจในตัวมันเท่าไหร่
   ผมไม่อยากเป็นทางผ่านหรอกนะ เพราะผมอยากเป็นทางตัน อยากจะขังแม่งให้ออกไปไหนไม่ได้เลย ไหนใครบอกว่าผู้ชายยิ่งเลวยิ่งฮอต แล้วทำไมไอ้คนจิตใจดียิ้มง่ายรักสัตว์อ่อนโยนอย่างไอ้บอมมันถึงยังฮอตกับชาวบ้านชาวช่องเขาด้วยวะ แม่งเก้งกวางบ่างชะนีตามติดกันไม่หวัดไม่ไหว
   ส่วนเรื่องที่ผมเอาแต่โหดกับมัน จริงๆแล้วผมเขินนะนั่นน่ะ ท่าทีที่แสดงออกไปอาจจะดูรุนแรงเกินไปหน่อย จนใครหลายๆคนอาจจะแอบเกลียดผม ผมก็สงสารมันนะ แต่ทำไงได้ มันเป็นสันดานผมไปแล้วว่ะไอ้โรคเขินรุนแรงเนี่ย แต่ในความโชคร้ายมันก็ยังมีความโชคดีอยู่ เพราะการที่ผมโหดกว่าเสือดุกว่ากระทิงเปลี่ยวอย่างนี้ไง ไอ้บอมบ์ของผมเลยรอดมือรอดไม้พวกเหลือบไรมาได้จนปัจจุบัน

   “นี่ซัน มึงข่มไอ้บอมบ์มันมากไปเปล่าวะ”ผมหันมองไอ้เบียร์ที่ขับรถอยู่

   “กูเข้าใจนะว่ามึงหวังดีอยากให้ไอ้บอมบ์มันเจริญ...แต่มึงไม่กลัวมันทนไม่ไหวหรอวะ”อิแจนเริ่มแตกประเด็น

   “เป็นกู กูทนไม่ได้ตั้งแต่สามวันแรกแล้วอ่ะ”ประเด็นกลับมาที่ไอ้เบียร์

   “แต่มันก็อยู่กับกูมาเป็นปี ไม่เห็นมันบ่นนะ”ลองบ่นสิ พ่อจะถีบให้ร่วงเลย

   “ทนมาได้เป็นปีก็จริง แล้วมึงคิดว่ามันจะทนมึงไปได้อีกนานแค่ไหนอ่ะซัน”ผมหันมองไอ้นุ่นที่คว้ามือผมไปกุมไว้

   “ไอ้บอมบ์มันจ้างพวกมึงมาเท่าไหร่เนี่ย”พูดแล้วหัวเราะ แต่ไม่เห็นมีใครขำกับกูสักคน ถอนหายใจกันใหญ่...พ่อมึงตายรึไงสาสส “ไอ้บอมบ์มันมาโซ ชอบให้กูทรมานมัน”

   “เหนื่อยใจกับมึงจริงๆ”อิแจนพูดมาเบาๆ

   “โหย พวกมึงแม่งคิดมากว่ะ ไอ้กรีนอ่ะ โหดกว่ากูอีก”

   “คู่นี้อีก กูไม่ได้แช่งนะ แต่กูว่าไม่เกินอาทิตย์นี้หรอก”อิแจนพูด

   “ทำไมวะ กูว่าไอ้โจมมันก็เกรงไอ้กรีนดีออก”ว่าแล้วก็หยิบไอโฟนขึ้นมาไลน์จิกไอ้บอมว่ามันทำอะไร

‘ที่กูสั่ง เสร็จยัง’ทักไปด้วยถ่อยคำแสดงความห่วงใย(ตรงไหนฟะ)ตามที่ภริยาที่ดีพึงกระทำ

‘ซักผ้า ถูพื้นเรียบร้อยแล้วจ๊ะ แล้วซันจ๋าอยู่ไหนครับ’อ่านแล้วก็เผลอยิ้ม...น่ารักจริงนะมึง

   ‘จะอยู่ไหนก็เรื่องของกู’ตอบกลับไปด้วยความเขินอาย

   ‘ซันครับ วันนี้บอมออกไปคุยเรื่องงานกับเพื่อนนะ ถ้ากลับมาห้องแล้วหิว ในตู้เย็นมีข้าวแฮมนะครับ’มันน่ารักจนผมอยากจะจับเหวี่ยงเข้ากำแพงซักสองสามทีด้วยรักจริงๆ

   ‘อือ’

   ‘เดี๋ยวบอมบ์อาบน้ำก่อนนะครับ...รักซันนะครับ’กูก็รักมึง

   แต่ผมไม่ได้ตอบอะไร แค่ปิดหน้าจอลงแล้วหาเกมส์เล่นแทน

   “ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่...น่าหมันไส้จริ๊ง”อิแจนพูดด้วยเสียงแหลมจนน่ากระทืบ

   “ไม่เสือกเรื่องชาวบ้านสักวันจะตายห่าไหมอิแจน”

   “เขินสิมึง หน้าแดงแป๊ดเชียวอิซัน”อินุ่นที่เลิกตีหน้าแอ๊บแบ๊วพลักหัวผมก่อนหันไปหัวเราะกับอิแจนที่นั่งอยู่ข้างหน้าคู่กับไอ้เบียร์

   “เรื่องของกู”

   พวกเพื่อนนรกยังคงแซวผมกันไม่หยุดปาก แต่ผมไม่ค่อยอยากจะใส่ใจเท่าไหร่ หาเกมเกิมเล่นระงับความเขินดีกว่า เอาจริงๆนะ ไอ้ที่ผมชอบโหดกับไอ้บอมบ์ ไอ้เขินกับหวงนี่ก็ส่วนหนึ่ง แต่หลังๆมานี่ผมว่ามันชอบว่ะ ก็คิดดูดิ คนปกติน่ะเจอไปขนาดนั้น ใครมันจะทนได้วะ
   แต่คุณดูมันดิ ไม่บ่นแถมยิ้มรับกูซะงั้น เอาเถอะ เพื่อความสุขเล็กๆน้อยๆของมัน ใครจะมองผมเป็นยักษ์เป็นมารยังไงก็ช่างมันเถอะ ผมน่ะแคร์แค่ไอ้บอมคนเดียวก็พอ

   “เชิญเสด็จครับคุณชาย 6โมงเย็นพอดี ช่างเป็นฤกษ์งามยามดีเหมาะแก่การกรึ๊บสุราเหลือขนาด”ผมมองไอ้เบียร์ที่พูดภาษาห่าไรของมัน...สงสัยจะเปรี้ยวปากอยากแดกเหล้าจนเพี้ยน

   จริงๆผมไม่ชอบผับหรอกนะ เสียงดังจะตายห่า ไฟแม่งก็ชวนให้ปวดหัว แถมชอบมีคนมาอ่อย มาขอชนแก้ว มาเลี้ยงดริ้ง เป็นเหี้ยไรกันมากปะ ยุ่งกะกูกันจัง ขอกินเหล้าสงบๆบ้างได้เปล่าวะ หรือต้องให้กูหาป้ายไฟ’มีผัวแล้ว’มาคล้องคอก่อนวะ พวกมึงถึงจะเลิกยุ่งกับกูได้น่ะ
   แต่เอาเหอะ เพื่อไอ้บอมบ์ แค่นี้ผมทนได้ อาจสงสัย เพื่อไอ้บอมตรงไหนของมึงวะ ก็เวลาอยู่ที่นี่ มันเป็นเหมือนการฝึกใช้เสียงดัง ฝึกตะโกนไปในตัวนะครับ เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาคุยกระซิบกระซาบข้างหู...ผมรำคาญ
   แล้วอีกอย่างเวลาผมเมากลับไปน่ะ ผมจะใจกล้าขึ้นอ่ะ แอร๊ยยยย เขินว่ะ ...แต่พักหลังมานี่ ไอ้บอมมันไม่ค่อยจะทำอะไรผมเลยว่ะ กูอุส่าเมาอ่อยขนาดนี้ คิดแล้วเพลีย คบกันใหม่ๆนะ สะกิดผมแม่งทั้งคืน ดูเดี๋ยวนี้ดิ ผมแม่งต้องเป็นคนสะกิดแม่งเอง

   “อีซันๆๆๆๆๆๆ”ผมหันมองแจนที่ดูหน้าตาตื่นเขย่าแขนผมรัว

   “อะไรของมึง เขย่าจนแขนกูจะหลุดล่ะห่า”ผมว่าไปก็สะบัดมือมันออก

   “นั่นผัวมึงป่ะวะ”อะไรของมัน

   “ไม่ใช่หรอก ไอ้บอมบ์มันไปคุยงานกับเพื่อน”ถึงจะใช่แต่ผมไว้ใจมันนะครับ

   “มึงดูก่อนสิ”อินุ่นบิดหัวผมไปดูแทบจะทันที

   อ๋อ ไอ้บอมบ์ แต่วันนี้... เซ็ทผมขึ้น แต่งตัวเนี๊ยบ ปั้นหน้ายิ้ม เซิอร์วิสสาวๆ

   ไอ้บอม ไอ้เลว...คุยงานนี่มันต้องซบกันด้วยหรอไอ้สาสสสสสส

   มึงตายยยยยยย

___TBC.
 :hao7: ตายแน่ไอ้บอมบ์

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Aomampapeln ที่ 03-09-2013 20:15:37

เขินยังทำร้ายซะขนาดนั้นแล้วถ้าโกรธจะขนาดไหนละเนี่ยยืนไว้อาลัยให้บอม1นาทีอาเมน
(ซันไม่ต้องถึงตายนะ(พิการพอ^^))

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 03-09-2013 20:32:10

หึหึหึหึ จะโรคจิตไปมั้ยที่อยากเห็นบอมโดนยำทีน  :z1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: dragonassist ที่ 03-09-2013 20:35:14

ผัวทาสไม่อยู่ในเรือนเบี้ยดีๆ สงสัยนายทาสต้องเล่นบทโหด :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 03-09-2013 20:42:28

เหมือนเดาจุดจบแบบเลือดอาบได้เลย ห้าห้าห้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: badcow ที่ 03-09-2013 21:09:19

โหดไปก็ไม่งามนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 03-09-2013 21:09:54

ความรักของซันนี้ช่าง(มือเท้า)หนักแน่นดีแท้  o13
บอมยังกล้าอีกแก :hao7:

อั๊ยยะ แกตายแน่บอม ต้องรีบไปเรียกรถพยาบาลไว้รอล่ะ เด๊วบอมตายจริง เรื่องนี้จะกำพร้าพระเอก :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Gongy B.Du ที่ 03-09-2013 21:10:12

อิบอมบ์หาเรื่อง!! ฮ่าๆๆ
ซันจัดหนักแน่งานนี้ หึหึ -.,-//

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 03-09-2013 21:53:44

ซัน...เห็นแก่ตัว บอม...ไอ้โรคจิต

ฮะๆ สงสารโจม ตบกรีนสักทีเผื่อจะหายโหด

ป.ล.ไม่ได้เกลียดใครเลย จริงๆ นะ ฮะๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 03-09-2013 21:57:09

ตายดีกว่า  :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 03-09-2013 22:29:31

เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะซัน555555
โอ้ยบอมบ์ โกหกเมียนี่เรื่องบิ๊กเลยนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 03-09-2013 23:05:14

น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นเจ้าแม่ซาดิสกับเจ้าพ่อมาโซนะ555

โหดได้อีกอ่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 04-09-2013 02:01:45

ไว้อาลัยให้บอมบ์...อาเมน  :katai5:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 04-09-2013 02:11:20

 :sad4:  โทรหาแป๊ะร้านขายพวงหลีด [ แป๊ะๆ  พวงหลีด เขียนว่า แด่ไอ้บอม พวงนึง ]   :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 04-09-2013 02:27:15

บอมบ์ ควรจองวัดล่วงหน้านะ  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-10-2013 02:26:36

 :serius2:คุณเขียดไปอยู่ไหนนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 25-10-2013 11:39:41

อิบอมบ์ แกตาย :impress3: :impress3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 25-10-2013 12:12:10

โอ้..บอมบ์
ไว้อาลัยให้ สามวิ  :ruready

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 25-10-2013 15:33:10

รออ่าน น่าสนุกจัง ใครจะยำใคร บอมบ์จะหือขึ้นหรือไม่ รอลุ้น

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่2 ;3/9/56
เริ่มหัวข้อโดย: -Otto- ที่ 26-10-2013 12:52:05

ตายแน่บอมตานแน่ :z2:

รอนะ :katai5:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 13-11-2013 23:46:40

ตอน 3 วอนเมียฟัง

                สองทุ่ม ยืนแง่วรอไอ้ห่าโจมอยู่หน้าร้านที่นัดไว้

                สองทุ่ม15 ก็ยังยืนรออย่างมีความหวัง

                สองทุ่มครึ่ง ก็ยังคงรออยู่ที่เดิม

                แต่เมื่อหน้าปัดนาฬิกาตีบอกสองทุ่ม 45 น้องบอมบ์ขอบอกว่า...น้องบอมบ์...จะไม่ทน

 

                ผม ล้วงไอโฟนออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ฟอกสีซีดตัวเก่ง ที่หม่ามี๊สุดที่รักซื้อให้ ก่อนจะจิ้มหน้าจอ แล้วต่อสายตรงถึงไอ้เพื่อนห่ารากที่ปล่อยให้ผมรอมันจนขาแข็ง รอไม่นานปลายสายก็รับ

 

                “ไอ้เหี้ยโจม กูยืนแกว่งเจียวรอมึงจนเจียวเหี่ยวหมดแล้วเนี่ยไอ้สาสส ล่อเมียอยู่รึไงไอ้ห่ารากกก”...โมโหว้อยยยย

 

                /”รู้ได้ไง มีของป่ะเนี่ย...แล้วไปยืนแกว่งทำเชี่ยไร โรคจิตป่ะสัตว์”/กูแค่เปรียบเปรย ใครแม่งจะไปยืนแกว่งจริงๆล่ะไอ้ฟาย

 

                “ไอ้ชิบหาย ทีหลังถ้าจะล่อเมีย ก็โทรมาบอกกูก่อน”

 

                /”ซอรี่ว่ะเพื่อน  เพลินไปหน่อย เอ่อไอ้บอมบ์ เดี๋ยวมึงไปผับXXแทนได้ปะวะ กูมีคนอยากให้มึงรู้จัก”/ไอ้โจมพูดด้วยสำเนียงน่าหมันไส้จนผมอยากจะถีบปากแม่งสักที

 

                “ใครวะ”

 

                /”เออน่า เดี๋ยวมึงก็รู้...เดี๋ยวค่อยคุยกัน กูถึงรถล่ะ”/พูดจบแม่งก็ตัดสายไปเลย

 

                ไอ้ห่านี่

 

                ได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจ เดินลากสงขารกลับมาที่รถของตัวเอง ก่อนจะขับออกไปยังจุดหมายปลายทางใหม่ ที่ไม่ถึง10นาทีก็ถึง

                จอดรถเสร็จผมก็เดินลงด้วยความหงุดหงิดใจเล็กๆ มองเหี้ยไรนักหนา รู้ว่ากูหล่อ... แม่ง!! คนมองเยอะๆแบบนี้นะ ลองให้เมียรักของผมมาเห็นดิ กูซวยอีก...หาว่ากูอ่อยตลอด ห่า!

               

                “ไอ้เหี้ย!!”ผมหันครับทันที...ใครเรียกชื่อจริงกู “บอมบ์”ชื่อเล่นกูมาช้าไปไหมไอ้โจม

 

                “เดี๋ยวกูปั๊ดโบกดับ กูหล่อขนาดนี้มาไอ้ห้งเหี้ยอะไร กระดากรูหู”ตอแหลเบาๆนะกูเนี่ย

               

                “ถุย! เออมึง นี่พี่โกพี่ที่อยู่ห้องข้างๆกู”ไอ้โจมที่โกนหนวดโกนเคราเรียบร้อยแล้วผายมือแนะนำผู้ชายหน้าลูกครึ่งฝั่งยุโรปทีไว้หนวดไว้เคราตามกระแสนิยม...ถ้าผมไว้บ้าง จะเท่ห์แบบพี่แกไหมวะ

 

                “หวัดดีครับพี่”ผมยกมือไหว้ด้วยความผู้ดีที่หม่ามี๊ปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย

 

                “ดีๆ”

                หลังจากยืนอวดความหล่อกันจนหนำใจแล้ว เราสามคนสามหนุ่มพาวเวอร์พัฟฟ์บอย(กูจองเป็นบับเบิ้ล)ก็เดินเฉิดฉายกันเข้า มาในผับ ดีนะที่ไอ้โจมแม่งเตรียมพร้อม โทรมาจองโต๊ะไว้ตั้งแต่เย็น(มีปัญญาโทรมาจองโต๊ะ แต่ไม่มีปัญญาโทรหากูนะไอ้สันขวาน) ไม่งั้นมีหวังได้นั่งแดกเหล้ากับพื้นแน่ คนเยอะชิบหาย...มึงไม่อยู่บ้านอยู่ช่องกันบ้างรึไง

                ผับแม่งเสียงก็ดัง ไฟแม่งก็สลัวๆลายตา ผู้หญิงแม่งก็แต่งตัวห่าเหวอะไร แหวกแม่งจนกูจะเห็นสะดือแล้วเนี่ย ไม่ชอบเลย ผับมาทีไรแล้วใจมันสั่นเจียวมันแข็งทุกที...ไม่รู้ทำไมซันจ๋าถึงชอบมานะ

                เอ๊ะ! หรือมันชอบมานั่งดูนม(แบบที่กูนั่งดูอยู่ตอนนี้)

 

                “เออ ไอ้โจมมุมนี้ดีหน่อย เสียงไม่ค่อยดัง”แม่ง กูปวดกกหูไปหมดแล้วเนี่ย

 

                “แดกแบล็คพอนะมึง เมียกูให้มาแค่พันเดียว”ลักษณะจะบริการเมียดี ได้มาใช้แม่งตั้ง1000

 

                ส่วนผมเรอะ แล้วแต่เมียผมมันจะเวทนา เพราะเดี๋ยวนี้หม่ามี๊ผมไม่โอนเงินเข้าบัญชีผมแล้วนะ โอนเข้าบัญชีน้องซันลูกรักตลอด บอกว่าผมมือเติบมีเท่าไหร่ ใช้หมด ไม่รู้จักเก็บ

                แต่ดีนะช่วงนี้ปิดเทอมไม่ได้ออกไปไหน ในกระเป๋าเลยยังพอมีอยู่สามสี่พัน

 

                “แล้วตกลงพี่เขาเป็นใคร ชวนมาทำไม”ผมกระซิบกระซาบถามไอ้โจม

 

                “อ๋อ พี่ข้างห้องกู เอากับเมียเสียงดังมาก กูเลยชวนมาด้วย”เงิบแดกเลยสิกู “แต่เหนือสิ่งอื่นใด พี่โกเขามีสิ่งที่เราสองคนไม่มีเว่ย”ทำไม มันมีมดลูกหรอ รึว่ามีจวยสองแฉก “เขาทำให้กูไม่โดนไอ้กรีนกระทืบแถมออกมาแรดกับมึงได้”โอ้ น่าอัศจรรย์ใจ

 

                “ห๊า กรีนไหนวะ”หวังว่าคงไม่ใช่...

 

                “เพื่อนเมียมึง”ไอ้โจมยิ้มกริ่มอยากภูมิใจ ในขณะที่ผมแทบสำลักน้ำลายตายห่า

 

                ขอเท้าความถึงคุณกรีนเพื่อนเมียผมหน่อยนะครับ คือเท่าที่ผมพอจะทราบมานะครับ คุณกรีนนี่เป็นถึงประธานว๊ากปีสาม ที่ถึงจะเป็นผู้ชายตัวบางร่างน้อยแต่ก็หาได้เป็นอุปสรรค์ในการว๊ากเด็กเป็นร้อยๆไม่
                คนนี้นะครับ ขนาดเมียผมยังเกรงใจเลย แล้วไอ้คนอย่างผมมันจะไม่กลัวไปได้ยังไง ดูสิครับ ขนาดในความคิดกูเองก็ยังไม่กล้าพูดหยาบคายเลย...กลัวฝังจิตสำนึก

 

                “ตั้งแต่เมื่อไหร่”คิดแล้วขนลุก ราวกับเพื่อนมีเมียเป็นพญามาร

 

                “สองอาทิตย์ก่อน กูมอมเหล้ามัน... ก็มึงดูดิ แม่งน่ารักขนาดนั้น”พูดจบก็ตีหน้าเคลิ้มๆ...อย่างน่าสมเพส

 

                “พวกมึงนี่เป็นรุกทั้งทีเสือกกลัวเมีย...เสียชาติเกิดชิบหาย”พี่โกพูดขำๆ พลางขยับตัวให้เด็กเสิร์ฟวางอุปกรณ์การมอมเมาประสาทลงบนโต๊ะ

 

                “โหพี่ อยากให้เห็นเมียผมก่อน มันเหมือนเมียชาวบ้านที่ไหน”ผมบ่น พลางรับเหล้าที่น้องเด็กเสิร์ฟแกมิกมาให้

 

                “จะโหดจะเถื่อนแค่ไหนมันก็ขึ้นชื่อว่าเมีย นี่แหละเป็นจุดที่เราเหนือกว่า....”พี่โกเอนหลังกับโซฟาพลางจิบเหล้าเบาๆคลอ เคล้าบรรยากาศ...ท่ามากแท้ไอ้ห่านี่ “เวลาเมียโกรธ พวกมึงทำไง”

 

                “ผมก็ ตามใจมัน ไม่ซบตา ก้มหน้าก้มตารับความผิด ไม่เถียง ด่าเหนื่อยมากๆเดี๋ยวมันก็หยุดไปเอง”ผมตอบไป

 

                “ผมก็คล้ายๆไอ้บอมบ์อ่ะ”ไอ้เหี้ยโจม เซลล์สมองมึงมันตีบรึไง ถึงไม่มีปัญญาคิดเองน่ะ

 

                “เจริญ ล่ะพวกมึง ไม่แปลกใจเลยที่เมียมึงมันจะข่มเอา”ถอนหายใจแล้วก็จิบเหล้าต่อ “กูบอกอะไรดีๆให้ ชีวิตคู่มันมีหลายองค์ประกอบที่จะทำให้อยู่กันรอด และหนึ่งในนั้นมันก็เป็นเรื่องเซ็กส์ ถ้ามันโกรธมึงก็จับแม่งล่อดิ แล้วก็ถามว่าหายงอนยัง ถ้าแม่งบอกยัง มึงก็กระแทกต่อ เอาแม่งจนหายงอนนั่นแหละ...แต่เชื่อกูเหอะ หายงอนแม่งตั้งแต่แตกน้ำแรกล่ะ”พูดจบพี่แกก็จิบเหล้าต่อ

 

                ถ้าเอาไปใช้กับซันจ๋า กูจะตายโหงก่อนได้รับปริญญาเปล่าเนี่ย

 

                “พวก มึงแน่ใจได้ไงว่าที่เมียมันทำอยู่ทุกวันนี้ มันไม่ได้ต้องการเลิกกับมึง”พูดถึงตรงนี้หัวใจผมก็เต้นรัวเลยครับ...ไม่นะ ซันจ๋าอย่าทิ้งเค้านะ ฮือออ “อย่าเพิ่งร้องไห้ไอ้ห่า ทุกปัญหามีทางแก้...มึงต้องคิดถึงตัวมึงก่อน ถ้าเมียมึงยอมมึงทุกอย่าง ทำตามทุกอย่างที่มึงสั่งมึงจะเบื่อปะวะ”เออว่ะ “ที่พวกมึงก็ทำก็ใช่ว่าจะไม่ดีนะ แต่กูว่ามันน่าเบื่อ”

 

                คอตกหน้าเหี่ยวเลยกู นี่ซันจ๋าเบื่อผมแล้วหรอ ไม่ยอมอ่ะ เค้าไม่ย๊อมมมมม...แค่คิดว่าซันจ๋าไม่รักผมแล้วน้ำตามันก็พาลจะไหล

 

                “แต่อย่างที่กูบอก ทุกปัญหามันมีทางแก้ มนุษย์มันมีพฤติกรรมการเรียนรู้ เมียก็มนุษย์ มึงก็มนุษย์ ค่อยๆเรียนรู้กันไป...ทุกวันนี้มึงรู้จุดกระสันของเมียกันยังเนี่ย”ปรายตา มองพวกกูอย่างถากถาง

 

                “ซอกคอ รักแร้ รูหู ไร้งี้ปะพี่”ไอ้โจมออกปากถาม

 

                “มันก็ใช่ แต่ละคนจุดมันไม่เหมือนกัน มึงลองคลำหาดีๆ อย่างเมียกูงี้ มันชอบให้ลูบเอว ลูบที่ไรตาเยิ้มทุกที แต่ก็ห้ามยุ่งกับรักแร้มัน ไม่งั้นค_ยมันจะหด”โอ้โห พี่โกแม่งรู้ลึกรู้จริงจนกูอยากจะกราบตีนสีกที “เซ็กส์มันก็เหมือนงานศิลป์ มึงต้องค่อยๆบรรจงใส่ความรักความตั้งใจความสุขลงไปในผลงาน ไม่ใช้จ้องจะระบายแต่ความเงี่ยน ตอนเอาอาจจะมัน แต่ขอให้มึงรู้ไว้เลยว่ามันไม่ตราตรึงใจ”ทั้งที่คุยเรื่องใต้สะดือ แต่ทำไมกูถึงรู้สึกโรแมนติกวะ

 

                “คุยมาตั้งนาน พี่ว่าผมควรทำไงต่อไปอ่ะ...แค่รู้ว่าซันจ๋าอยากจะเลิก ผมก็มึนตึ๊บคิดอะไรไม่ออกละ”

 

                “อย่างแรกมึงเลิกเรียกเมียมึงด้วยสรรพนามปัญญาอ่อนนั่นก่อน...”ไอ้พี่โกพูด ไอ้โจมก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

 

                ทำม๊ายยยย กูเรียกเมียว่าซันจ๋ามันผิดตรงไหน

 

                “มันดูหงอ”

 

                โอเค งั้นกูเลิกเลย...

 

                หลังจากเรียนรู้เทคนิคการเอาชนะเมียอย่างมีศิลปะจากไอ้พี่โกคนข้างห้องไอ้โจมที่ เอากับเมียดังมาก(ตามคำบอกเล่าของไอ้โจม)เป็นที่เรียบร้อย ผมกันดันเผลอไปสบร่างบางๆของเมียตัวเองที่กำลังนั่งออเซาะฉอเลาะกับไอ้เหี้ยที่ไหนก็ไม่รู้

                นั่นๆ มีชนแก้วกันด้วย ส่งยิ้มหวานให้เมียกูอีกนะไอ้หน้าปลวกเป็ด ถ้าจะเข้าใกล้ขนาดนั้น มึงไม่สิงร่างเมียกูไปเลยล่ะไอ้สันขวาน แม่งหงุดหงิด ซันจ๋านี่ก็อีก ไปนั่งให้มันโอบมันแทะทำไม...ฮึ๊ย!!! โมโห

                เอ๊ะ!! รึว่าที่ซันจ๋ามาผับบ่อยๆ ซันจ๋ามาหาไอ้หน้าเหงือกปลานี่ โอ้ววว ไม่จริง จะนอกใจกันทั้งที ซันจ๋าช่วยหาหนังหน้าที่มันสูสีกับหนังหน้าผัวคนนี้หน่อยเถอะ...แต่คงจะหายากหน่อยนะ เพราะกูดันเกิดมาหล่อขนาดนี้

 

                คริ! :z1:

 

                ขอโทษนะซันจ๋าที่บอมบ์ทำตัวให้ซันจ๋าต้องเบื่อมาตลอด แต่บอมสาบานและสัญญากับหม่ามี๊ไปแล้วว่าซันจ๋าจะเป็นเมียคนสุดท้ายของบอมบ์ เป็นลูกสะใภ้หนึ่งเดียวของหม่ามี๊ ดังนั้นไม่ว่าจะต้องให้ปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงตัวยังไง บอมบ์ก็จะไม่ยอมเสียซันจ๋าให้ไอ้หน้าหนังตีนกบตนไหนก็ตาม

 

                “ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ”เสียงเล็กๆดังขึ้นด้านหลัง ผมหันไปมองก่อนฉีกยิ้มให้ผู้หญิงผมลอนยาวที่อยูในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงเล็กน้อย...เกาะอกสีแดง เขาว่าแรงสามเท่า

 

                “เชิญครับ”ผมขยับให้เธอนั่งคงข้างๆ...สงสัยจะไม่ได้โทรมาจองโต๊ะก่อน น่าสงสารจริง

 

                “ชื่ออะไรคะ”เธอกระซิบถามข้างหูผม....โอ้วนม

 

                “บอมบ์”ตอบได้แค่นั้น กูมึนนม

 

                แดกเหล้าต่อดีกว่า เห็นนมทีไรใจแม่งไหวหวั่น....เฮ้ย ถึงกูจะชอบมองนมกับต้นขาสตรี แต่ในชีวิตนี้ กูรักเมียกูคนเดียวนะเฮ้ย

 

                “แหม... ไม่สนใจอลิซเลยหรอคะ”พูดไปเธอก็เขี่ยต้นขาผมไป...อิห่า จะยุ่งอะไรกับกูนักหนาห๊ะสาสส

 

                “ผมมีเมียแล้ว”จิบเหล้าแล้วก็เก๊กหล่อต่อไปกู

 

                “ยิ่งอยากได้”กระซิบข้างหูเสียงกระเส่า แล้วก็ซบลงที่บ่า

 

                ผมล่ะไม่เข้าใจผู้หญิงสมัยนี้จริงๆ ทำแบบนี้มันสนุกนักรึไง

 

                “ไอ้บอมบ์!!!”ผมสะดุ้งสุดตัว ไม่ต้องหันมอง กูก็รู้เลยว่าใคร “คุยงานบ้านพ่อมึงเขาต้องซบต้องโอบกันด้วยหรอห๊ะ”พูดจบก็เข้ามาฉุดกระชากลาก ถูกผมให้ลุก “กลับบ้าน!!!”ชิบหายมองกูกันเต็มเลย

 

                ผมหันไปสบตากับไอ้โจมและพี่โกที่กำลังส่งสายตาเหมือนพยายามจะกดดันผมว่า’อย่าไปยอม’

 

                “ปล่อยก่อนซัน บอมบ์ต้องคุยงานกับเพื่อน”ผมพยายามพูดเสียงเรียบ...ในใจนี่กลัวจนเยี่ยวเหนี่ยวล่ะเนี่ย

 

                “นี่มึงขัดคำสั่งกูหรอ”ซันจ๋าอย่าทำตาดุ ผัวกลัวแล้ว...ฮืออออ “ไม่กลับใช่ไหม ได้!!”โล่งอก ถ้าให้เถียงกันนานกว่านี้ ไม่รู้ผมจะควบคุมตัวเอง(ไม่ให้กลัว)อยู่ไหม

 

                ซ่า!!!

                น้ำสีอำพันที่บรรจุอยู่เต็มแก้วถูกสาดมาเต็มหน้า...อิห่า น้ำแข็งกระแทกเบ้าตากู

 

                “พอใจยัง”ผมพูด...แม่งตากูจะเขียวไหมเนี่ย น้ำแข็งเหี้ยนี่ก็กระแทกตามาซะแรงเลยสัส อย่าให้กูรู้นะว่าเป็นน้ำแข็งมาจากโรงไหน กูจะจ้างคนไปเผาแม่ง

 
               "ยัง!"

                เพี๊ยะ!!

                เบ้าตายังไม่ทันจะหาย แก้มกูก็ได้รับกรรมต่อเลย

 

                ผมหันมองไอ้พี่โกที่กำลังทำหน้าเหมือนจะบอกว่า เมียมึงมีไอดอลเป็นโสรยา จับจูบแม่งเลย

 

                เพี๊ยะ!!

                แหมะซันจ๋าของผมนี่ช่างยุติธรรม เพื่อไม่ให้แก้มขวาอิจฉาแก้มซ้าย เจอเข้าไปอีกฉาดเลยกู

 

                “อื๊ออออ”ผมจับจูบตามทฤษฎีที่ปรมาจารย์โกได้สั่งสอนมา

 

                เพี๊ยะ!!

               

                “อื๊ออ”มีแรงตบผมก็มีแรงจูบวะ

 

                เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

                ตบซะหน้ากูงี้สะบัดเป็นไม้กล้องสะบัดชัยเลยห่า

 

                “ตบจูบ ใช่ไหม ได้!!”จะตบอีกหรอ เลือดกูกลบปากล่ะนะ

 

                เพี๊ยะๆๆ

                กูทนไม่ไหวแล้วโว๊ยยยยยยยย

 

                “พอ!!”ผมคว้ามือเมียไว้

 

                “ห๊า”ซันหน้าเหวอเผยอปากค้าง ก่อนที่แววตาจะดูเศร้าลง...อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นเลยซันจ๋า

 

                ใจบอมบ์มันเจ็บ

 

 “เค้าขอโทษ กลับบ้านกันเถอะซันจ๋า บอมบ์ชาหน้าจนจะทนไม่ไหวแล้ว”ผมพูดจบ พลันสายตาคนตรงหน้าก็กลับมาแจ่มใสเหมือนเดิม

 

                “เออ!!”กระแทกเสียงใส่ผม...แต่ปากดันยิ้ม “อย่าให้กูรู้นะ ว่าไอ้ตัวไหนมันเสนอหน้ามายุผัวกูอีก...ได้เจอกูแน่!!”ขู่คาดโทษเสร็จก็หันมาดึงหูผม “มึงมานี่”

 

                “โอ๊ยยย ซันจ๋า บอมบ์เจ็บแล้วววว”ผมพยายามบีบน้ำตาอ้อนวอนเมีย

 

                เมียรักหันมามองผมอย่างเมตตา ก่อนจะปล่อยมือจากหูผม...





                แล้วจิกหัวที่กูเซ็ทไว้อย่างดีแทน!!

 

                เป็นไงล่ะพวกมึง สะใจกันล่ะสิ ที่ชีวิตกูยังไม่หลุดพ้นน่ะ ฮืออออออ...อิพวกใจบาป

 

                เอ่อ...ว่าแต่ว่า ตอนนี้ซันจ๋าโกรธผมใช่ปะวะ

 

                เอ่ม แล้วกูต้องง้อตามที่ไอ้พี่โกมันสอนมาไหมอ่ะ...คริ!

----
เขียดศรีมาต่อให้แล้วค่ะ  :m29:
เกิดการลืมไปชั่วขณะว่าเอามาลงในเน้ :sad2: (ไปล่ะสมงสมองอินี่)

ช่วยกันดันด้วยน๊าคะ  :m1:

เลิฟๆ :m19:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 14-11-2013 00:09:46

บอมบ์ต้องสู้นะ  เอาใจช่วย55555555555555555555555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: Zarunghaja ที่ 14-11-2013 04:51:10

 ชีวิตของผัวทาสทั้งหลายช่างน่าสงสาร :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 14-11-2013 05:51:14

 :m26: เขียดศรีอย่าลืมอีกเรื่องนะ คริคริ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: black-egoistic ที่ 14-11-2013 11:54:02

ฮ่าๆ
พี่โกไม่ได้ช่วยอะไรมันเลย 555
คุณเขียดไม่ลงควบสองตอนเลยอ่ะ คริๆ
 :hao7:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-11-2013 12:27:47

เดี๋ยวติดต่อโรงพยาบาล ขอแอดมิทให้อิบอมบ์
 :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 14-11-2013 13:54:30

ชูป้ายให้บอมบ์สู้ขาดใจ  :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 14-11-2013 21:51:01

ชีวิตเฮียบอมบ์ยากแล้วล่ะ5555.
บอมบ์สุภาพบุรุษกลัวเมีย 5555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: ammlovey ที่ 15-11-2013 13:21:12

ยอมไปก้ไม่ดีนะ = =

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 15-11-2013 15:14:59

ตลกดี แต่ซันอย่าโหดมากนะ  เดี๋ยวบอมทนไม่ไหว

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 15-11-2013 15:33:04

"เกือบ" สำเร็จแล้วบอมบ์  :sad4: :sad4:
พยามอีกมากๆหน่อยนะ
แอบอยากเห็นบอมบ์โกรธกับซันอ้อนเหมือนกันแหะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 17-11-2013 14:43:44

ตรงตามคอรเซ็ปคะบอม สู้ชีวิต แต่ไม่คิดสู้เมีย นู๋ซันจ๋าอย่าโหดให้มากไม่งั้นพอพี่บอมถึงจุดเดือดเมื่อไหร่นู๋จะกลายเป็นที่ต้องเสียใจน่ะคร่า ขอเตือนๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 17-11-2013 17:05:27

โหดแท้   :katai1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 17-11-2013 20:46:09

จะหือทั้งที กล้าหน่อยดิ  :hao7:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 24-11-2013 12:13:03

อยากอ่านต่อแล้วว

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: maytarapat ที่ 24-11-2013 15:38:39

ชอบจริงๆ จากใจ
ซันโหดได้ใจจริงๆ
ส่วนบอมบ์นี่ก็กลัวเมียได้โล่จริงๆ
ติดตามและเป็นกำลังใจให้ คุณเขียดศรีนะค่ะ

รออ่านตอนที่ 4 อยู่นะค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 03-03-2014 12:48:37

ดัน :katai5:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 03-03-2014 13:08:51

ื :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่3 ;13/11/56
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 18-03-2014 18:23:22

ตอนที่4 10จอมยุทธ์ก็ไม่เท่า1มนุษย์เมีย
   “แชยูทำไหร้ เข้าไป่(ช้าอยู่ทำไม เข้าไป)”แหลงใต้จบก็ผลักไอ้บอมเข้าไปในห้องของมันนั่นแหละ

   “โอ้ยย เบาๆจ๊ะซันจ๋า”มันโอดครวญเมื่อผมคว้าเข้าที่ใบหูมันอีกรอบ

   “ทำแดง(สำออย)”ว่าจบผมก็ปล่อยมือจากหูมัน...เกลียด

   ผมเกลียดตัวเองที่เป็นคนขี้หึง เกลียดที่พอลงกับใครไม่ได้ก็ต้องลงกับมัน รู้นะว่าไอ้บอมมันรักผม แต่แววตาและการกระทำเมื่อกี้ ผมก็อดจะคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะเลิกรักผมแล้ว

   “ซันจ๋า ไม่เอานะ อย่าร้องนะ ตีบอมสิ ตบก็ได้ต่อยก็ได้ แต่อย่าร้องเลยนะ”ไอ้บอมคว้ามือผมที่ปล่อยนิ่งข้างตัวขึ้นมาตบมาทุบมาตีบนตัวมัน ...ว่าแต่กูร้องไห้เร๊อะ

   ผมขืนมือไว้ ก่อนจะสะบัดออกแล้วเช็ดคราบน้ำตา ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลยว่ะ...อ่อนแอ

   “กูจะหลบบ้าน”เดินเข้าห้องเล็กที่ใช้เก็บเสื้อผ้าข้าวของเสร็จ ก็คว้ากระเป๋าเดินทางแบรนด์หรูมายัดข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็น

   “ไม่เอา ซันจ๋า อย่ากลับ”ไอ้บอมบ์คุกเข่าโผเข้ากอดเอวผมไว้

   “ปล่อย กูจะหลบบ้าน!!!”สะบัดจนแขนไอ้บอมบ์หลุดไปจากเอวแล้วก็รีบรูดซิบปิดกระเป๋า ข้าวของเอาไปเท่าที่จำเป็นพอ ขอกลับไปสงบสติอารมณ์สัก2-3วันที่ปักษ์ใต้บ้านเราเถอะ

   “ซัน”ไอ้บอมบ์เข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง “ขอโทษ”ขอโทษทำไม มึงไม่ผิด คนที่ผิดคือกูเอง...ได้แต่คิด ทำไมผมมันปากหนักงี้วะ “ไม่รักกันแล้วใช่ไหม”พูดจบมันก็ซบหน้าลงบนบ่าผม

   “กูรักมึงบอมบ์ รักมึงเพิ่มขึ้นทุกๆวัน เพิ่มจนกูกลัว กลัวว่าถ้าวันหนึ่งมึงทิ้งกูไป กูจะอยู่ยังไง ใช้ชีวิตยังไง กูมันขี้หึง ชอบพาล ปากไม่ดี ชอบว่ามึงด่ามึง เอาแต่ใจ ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็ลงกับมึง ทั้งที่บางทีมึงก็ไม่ผิดอะไร...”ผมพูดไปน้ำตามันก็พาลจะไหล “แต่ถึงกูจะเป็นแฟนที่เหี้ย แต่กูก็ยังอยากให้มึงรักกู...กูมันเห็นแก่ตัว”อยู่แบบนี้มันคงจะต้องเกลียดผมเข้าสักวัน ผมกับมันควรจะห่างๆกันบ้าง

   รู้...สักวันต้องเลิกกัน แต่ทั้งๆที่รู้ ผมก็อยากยื้อเวลาให้วันนั้นมันมาช้าที่สุด

   “ที่อยู่กับซันทุกวันนี้ไม่ใช่ว่าบอมบ์อยู่เพราะทน แต่บอมบ์อยู่เพราะรัก รักซันทั้งที่ซันจิกหัวใช้อย่างกับทาส ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็ด่าก็ตบ เป็นคนอื่นบอมบ์บอกเลย บอมบ์ทนไม่ได้ตั้งแต่สามชั่วโมงแรกแล้ว แต่นี่เป็นซัน เพราะบอมบ์อยากอยู่กับซัน อยากนอนกอดซันทุกคืน อยากจูบซันตอนตื่นนอนทุกเช้า อยากเป็นคนที่ได้อยู่ข้างๆซันทั้งช่วงทุกข์และสุข อยากเป็นที่พึ่งของซัน อยากรักซันไปเรื่อยๆจนแก่ตาย เพราะแบบนี้ไง บอมบ์ก็เลยยังอยู่ตรงนี้ ยังกอดซันอยู่ตรงนี้... ”ไอ้บอมบ์พูดเสียงสั่น ผมก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ทั้งที่มันพูดมาแทบไม่เข้าสมองผมเลย..แต่ทำไมผมถึงอุ่นวาบไปทั้งใจ “ถ้าสิ่งที่ซันเป็น มันคือความเห็นแก่ตัว...บอมบ์ก็อยากให้ซันช่วยเห็นแก่ตัวแบบนี้ไปตลอด...ได้ไหม”

   ผมยืนร้องไห้ ไอ้บอมบ์ก็กอดผมแน่นขึ้น ก่อนที่ริมฝีปากบางเฉียบจะบรรจงจุมพิตแนบแก้มผม ผมยืนนิ่งให้ไอ้บอมบ์ยืนกอดอยู่ราว10นาทีได้ น้ำตาผมมันก็หยุดไหล
   ไอ้บอมบ์หอมแก้มผมอีกที ก่อนจะพูดประโยคปัญญาอ่อนที่มันเคยถามผมเมื่อนานมาแล้วออกมา..

   “ไหน...คนไหนรักบอมบ์ยกมือขึ้นหน่อย”ครั้งแรกที่มันถาม ผมไม่กล้ายก เพราะผมอาย แต่วันนี้ผมจะลองกล้าที่จะซื่อตรงกับใจตัวเองดูสักครั้ง

   “คนนี้”ผมยิ้มแล้วก็ชูแขนทั้งสองข้างขึ้นสุดความยาว

   “คนนี้หรอ ไหนๆขอดูหน้าหน่อยสิ”ไอ้บอมบ์คลายอ้อมกอดออก ก่อนจะหมุนตัวผมให้หันมาเผชิญหน้าโดยที่ยังไม่ได้เอาแขนลง “น่ารัก นะเนี่ย...”หยิกแก้มผมเบาๆ “แต่ทำไมขี้แยจังล่ะครับ”พูดจบก็ใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบน้ำตาออกจากแก้มผม

   แล้วบรรจงแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากผม ผมค่อยๆลดมือลงมาคล้องคอคนตรงหน้าไว้ ก่อนจะเริ่มจูบตอบ นิ้วเรียวสอดเข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตของผม ก่อนจะลูบไล้แผ่นหลังผม จนตอนนี้ผมเองก็รู้สึกวูบวาบยังไงชอบกล

   “ไปในห้องของเราเนอะ”ผมพยักหน้าตอบ ไอ้บอมบ์แย้มยิ้มกว้าง ก่อนจะช้อนตัวผมขึ้น “แกล้งทำตกดีไหมนะ”ทำท่าจะโยนผมลงพื้น

   “เฮ้ย!!”ผมทุบหัวมันไปที “เดี๋ยวกูสับหัวแบะ”ผมแยกเขี้ยว แต่ไอ้บอมบ์กลับยิ้มร่า

   “นี่สิตัวจริง”ก้มลงหอมแก้มผมอีกที แล้วก็รีบวิ่งพาวิ่งเข้าห้องทันที

   ต่อจากนี้เป็นกิจกรรมเสียเหงื่อระหว่างคู่สามีภรรยาครับ คนนอกห้ามเข้า เนื่องจาก...ผมอาย


   ****
   “มึงทำเหี้ยอะไรเนี่ยเชี่ยซัน เบียดเบียนเวลานอนกูชิบหาย”ไม่พูดเปล่าหาวประกอบฉากอีกนะไอ้ห่านี่

   “มาซุปเปอร์มาเก็ต มาว่ายน้ำมั้ง กูก็มาซื้อของสิ”ข้าวผัดกุ้งนี่ต้องใส่พริกหยวกด้วยปะครับ

   “ทำไมไม่ใช้ไอ้บอมบ์มาซื้อวะ ปกติเห็นนอนเป็นคุณชายกระดิกนิ้วใช้ผัวอย่างเดียว...หรือว่าสมองมึงเสื่อม”ไอ้กรีนรีบเข้ามาพลิกหัวผมไปมาอย่างโอเวอร์แอคติ้ง

   “เดี๋ยวพ่อตบกระหล่ำปลีกระจาย”ผมชูกระหล่ำปลีในมือขึ้น “พี่บอมบ์ไปเรียนตั้งแต่เช้า ผัวมึงก็มีเรียนเหมือนกันนี่สัส”

   “แหม มีพ่งมีพี่ ได้ข่าวว่าปีสามเหมือนกัน ส่วนไอ้โจมไม่ได้ไปเรียนนี่ นอนอืดอยู่ห้อง”ชักจะยังไงๆแล้วเนี่ย “ซื้อของเสร็จ มึงขึ้นไปถามไอ้โจมไหมล่ะ”

   “อืม”ผมต้องเป็นคนที่เชื่อใจไอ้บอมบ์ที่สุด...ดังนั้นผมจะไม่คิดอะไร

   “ข้าวหลามนี่ทำไงวะ บอมบ์ชอบ”ผมหันไปถามไอ้กรีนที่ตอนนี้ถึงกับเบิกตาโพลงลืมความง่วง...ตื่นเลยสิมึง

   “ขับรถไปหนองมนเถอะไอ้เชี่ย”คว้าต้นหอมมาฟาดผมเสร็จ ก็โยนลงรถเข็น...ข้าวหลามบ้านพ่อมึงใส่ต้นหอมหรอ

   “กูจะทำโจ๊ก....”ผมจ้องมันนิ่ง...ไอ้เด็กขี้อิจฉา เห็นกูทำกับข้าว ก็จะทำตาม “กูขี้เกียจไปซื้อเว้ย ยุ่งยาก”ยิ่งแก้ตัวยิ่งมีพิรุธ...เดี๋ยวกูจะเอามึงไปโพนทะนา

   “กูยังไม่ได้ว่าอะไร...มีพิรุธนะมึงเนี่ย”ผมวางเบคอนลงในรถเข็นอย่างเบามือ

   “เปล๊า!!”

   ซื้อของที่จำเป็นเสร็จเรียบร้อย ผมก็ขับรถไปส่งไอ้กรีนที่คอนโด ก่อนจะตามขึ้นไปเพื่อเค้นคอสอบถามไอ้เชี่ยโจมอย่างอ่อนโยนและสุภาพ

   เพี๊ยะ!!!
   ไอ้กรีนฟาดมือลงไปกลางหลังผัวมันอย่างอ่อนโยน

   “ทำไมมึงไม่ไปเรียนห๊ะ ไอ้โจม!!”

   “อู้ย!! เบาๆก็ได้”ไอ้โจมบ่นก่อนะลุกขึ้นมานั่ง

   “โจมงดคลาสนี่กรีน จะไปทำไม...อ้าว อาซ้อวันนี้มาชุมนุมสมาคมแม่บ้านกันหรอ..”

   เพี๊ยะ!!
   ปากดีนัก สมควนโดนเข้าไปอีกที

   “โอ๊ย!!... โจมเจ็บนะ”

   “ไปอาบน้ำได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”ไอ้กรีนว่า “แล้วอาบน้ำเสร็จ เอาผ้าไปส่งร้านซักรีดด้วยนะมึง”

   “จ้าๆ”ไอ้โจมขานรับหน้าป่วย

   “เออ ไอ้โจม แล้วไมบอมบ์ต้องไปม.ด้วยล่ะวันนี้”ไอ้กรีนถามสิ่งที่ผมเกือบลืมไปแล้ว

   “ไปคุยเรื่องทุนมั้ง...ไว้ใจได้ซ้อ มันไม่นอกใจซ้อหรอก...โหดซะขนาดนี้”ไอ้ปรธโยคสุดท้ายมันบ่นเบาๆ...แต่ขอโทษ กูได้ยิน

   “มึงว่าเพื่อนกูหรอ”ไอ้กรีนครับ ออกตัวไวกว่ากูอีก

   เพี๊ยะ!!

   “ผิดไปแล้วจ้า”หงอชิบหายเลย

   แล้วกับไอ้กรีนก็ออกมาจากห้องนอนครับ ผมนั่งเท้าคางครุ่นคิดตรงเคาน์เตอร์ครัว ส่วนไอ้กรีนก็โชว์เสน่ห์ปลายจวักผัวรักผัวหลงของมันไป
   ไม่นานเกินรอ โจ๊กหมูที่ใช้ข้าวที่สำหรับทำโจ๊กในการต้มก็เสร็จ ไอ้กรีนตั้งโต๊ะเสร็จ ไอ้โจมก็กลับเข้ามาในห้องพอดี(มันออกเอาผ้าไปส่งร้านซักรีดมาครับ) ตอนนี้ผมเหมือนเป็นส่วนเกินเลยว่ะ...กลับดีไหมวะ

   “ใครทำเนี่ย น่ากินจัง”ไอ้โจมถาม ไอ้กรีนก็ยิ้มอย่างภูมิใจ “อุ๊ย กรีนทำหรอ...กินไปจะตายปะวะ”แอบบ่นครับ แต่เหมือนไอ้กรีนจะได้ยิน

   “แดกให้หมดหม้อเลยนะมึง ถ้าเหลือกูจะเอามาเทราดหัวมึงไอ้โจม”

   ไอ้โจมสะดุ้งเลยครับ ก่อนจะรีบกินอย่างไว กินไปคำแรก มันก็หันมามองไอ้กรีนตาเป็นประกาย

   “ซึ้งในฝีมือกูหรือยังล่ะ”เท้าเอวบอก ก่อนจะนั่งลงข้างๆไอ้โจม

   “จ้า มีเสน่ห์ปลายจวักขนาดนี้ ผัวรักผัวหลงจนวันตาย”ผมเห็นไอ้กรีนแอบหน้าแดง...พวกมันก็น่ารักดีนะครับ

   “ลองไม่ไม่รักสิ...”ไอ้กรีนเงื้อมือ

 “จะตบให้”ไอ้โจมพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะรวบตัวไอ้กรีนเข้ามากอด

   “รู้ดีนักนะมึง”พูดแล้วก็ซบอกผัวมัน

   “เฮ้ยกรีน กูกลับแล้วนะ เหมือนน้ำตาลในเลือดจะขึ้น”ผมบอก ก่อนจะมูฟตัวไปที่ประตู

   “สัตว์!”ไอ้กรีนมันว่า

   “บายซ้อ”

   ผมขับรถออกมาจากคอนโดไอ้โจมกับไอ้กรีนด้วยความครุ่นคิด...ทุนอะไร

   ทำไมผมไม่เคยรู้
 ______________________-
อิฮั้นคิดว่ามันโดนลบไปแล้วอ่ะเธอ o22
จริงๆมันยังอยู่เว่ย
งั้นก็อ่านอันนี้ไปอ่ะเน๊อะ
ดันด้วยนะคะ
น้ำตาเค้าจิไหล คนอ่านหาย :dont2:

รั้งขาเธอไว้...อย่าปายยย

 :sad2:

ดราม่าเว่ย :laugh:

มีเรื่องมาเล่า

วันนี้ในขณะที่อิเขียดกำลังเมามันกับการทำงานทำการ
คุณแม่(บ้าน) : วันนี้กลับยังไงคะ
คุณเขียด : เดี๋ยวมีคนมารับค่ะ
คุณแม่(บ้าน) : แฟนหรอ
คุณเขียด : ใครมันจะมาเอาหนูคะ ผู้ชายสมัยนี้โตมาเป็นชะนีกันจะหมดแล้วค่ะ ที่คณะหนูนะ เข้ามาปีหนึ่งมันก็ยังเป็นผู้ชายอยู่ พอปีสองเท่านั้นแหละ แต่งหน้าแต่งตายิ่งกว่าหนูอีก
คุณแม่(บ้าน) : (ป้าแกหัวเราะ) งั้นขึ้นคานต่อไปเถอะลูก

นี่คุณแม่แช่งอิชั้นรึเปล่าวะ :a5:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 18-03-2014 19:09:22

 :katai2-1: กอดคานนานๆนะเขียดนะ .....

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 18-03-2014 19:22:11

5555 ผช แท้หายากกว่าสาววายอีกค่ะ

(เฉพาะในบอร์ดนี้นะ)  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: black-egoistic ที่ 18-03-2014 19:27:06

ชอบซันจ๋าพูดใต้อ่ะ น่ารักดี  o13

ขำบทสนทนาคุณเขียดกับคุณแม่บ้านอ่ะ 555555
เราก็สงสัยนะว่า ทำไมเวลาบอกว่ามีคนมารับคนอื่นต้องคิดว่าเป็นแฟนก่อนทุกที
เราไม่เคยมีแฟนมารับนะ มีแต่พ่ออ่ะที่มารับ

ว่าแต่คุณเขียดเก็บเงินไว้ซื้อเพชรมาฝังคานทองด้วยกันไหมเเจ๊ะ?

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-03-2014 19:33:33

อย่างโหด

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 18-03-2014 21:00:37

มันมีอีกกระทู้นึงนะ
แม่บ้านเค้ารู้อนาคต
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: acorntan ที่ 18-03-2014 21:12:16

ชอบอะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: beamintron ที่ 18-03-2014 21:25:31

ชอบบอมจังแฮะ



...,,กลัวเมียแทนเลยอะ = = เขินๆแบบซาดิส สินะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 18-03-2014 21:53:40

 :hao7: ฮาตรงเรื่องเล่าคุณเขียดนี่แหละ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: maytarapat ที่ 18-03-2014 22:50:31

ก็ว่าอยู่ว่าเคยอ่านเรื่องนี้นะ
คุ้นมากๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงเรื่องนี้สุดๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆนะค่ะ คุณเขียดศรี

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-03-2014 22:51:01

รักกันๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-03-2014 00:01:29

หายไปนานจนจะลืมแล้วเนี่ย  :katai1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: p^tarn ที่ 19-03-2014 10:32:51

555ซันจ๋าโหดจริงอะไรจริง

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 19-03-2014 11:32:45

มาต่อเร็วๆ น้าาาาาาาาาา ♥

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 19-03-2014 16:35:28

ThankS

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่4 ;18/03/56 P.2
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 19-03-2014 20:04:15

ตอนที่5
ผมกลับคอนโดมาด้วยใจเบิกบาน ในที่สุดทุนเรียนดีที่กูอุส่าฝ่าฝันมันก็สำมะเร็จ...ทุนของข้า
ถ้าบอกเรื่องนี้ไปเมียจ๋าจะต้องดีใจแน่เลย สามหมื่นเหนาะๆ ไม่ต้องใช้คืน...อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดด

“กลับมาแล้วจ๊ะ ซันจ๋า”ผมโผเข้ามาในห้อง ก็เห็นเมียผมนั่งเหม่อดูทีวีอยู่ “ซันจ๋า ที่รัก!!”ผมเข้าไปโอบจากด้านหลัง

“เฮ้ย!!”เมียผมสะดุ้งโหยง ก่อนจะหันมามองผมงงๆ “กลับมาแล้วหรอ หิวไหม”ซันถามผมด้วยเสียงอ่อนโยน

โอ้ว พระแม่การี!!
เมียกูเมาใช่ไหม

“ก็นิดหน่อยจ๊ะ แล้วซันจ๋ากินข้าวยัง”ถามจบผมก็หอมแก้มปลั่งนั่นฟอดใหญ่

“ยัง”ตอบเสียงแผ่ว

“ทำไมไม่กินครับคนดี ดูสิตัวผอมลงไปเยอะเลย”พูดจบผมก็หอมแก้มอีกฟอด

“รอบอมบ์”พูดจบก็เอนตัวเอาหัวพิงบ่าผมอย่างอ้อนๆ

เอิ่ม...เมียกูพี้กัญชาไปกี่หลุมเนี่ย

“วันนี้ซันไปซื้อของกับกรีนมา กะว่าจะทำกับข้าวรอบอมบ์... แต่...”ซันชูมือท้งสองข้างที่เต็มไปด้วยรอยแผล “ซันพยายามแล้ว แต่...มันก็”ซันลดมือลงก้มหน้าคอตกเหมือนหมาหงอย
ผมคลายอ้อมแขนออกจากคนที่นิ่งซึมกระทือเป็นผีตายซาก ผมก็ชอบนะที่ซันกลายเป็นซันที่ขี้อ้อนแบบนี้ แต่ผมก็ไม่ชอบเอาซะเลยที่เมียผมกลายเป็นคนที่ไม่มีความสุข ผมหยุดตรงตู้เก็บยา หยิบสำลี น้ำเกลือล้างแผล ปลาสเตอร์ยา แล้วก็เบตาดีนออกมาจากตู้
ผมย่อตัวลงนั่งลงข้างๆซันบนโซฟา ค่อยๆเอาน้ำเกลือล้างแผลบนมือซัน ก่อนจะค่อยๆเอาคัตตอลบัตแต้มเบตาดีนแล้วแตะไปที่แผลเล็กแผลน้อยบนฝ่ามือเมียรักอย่างเบามือ

“สัญญากับบอมบ์ได้ไหมซัน...”ซันเงยหน้ามองผม “จะไม่ทำให้บอมบ์เป็นห่วงแบบนี้อีก”ซันจ๋าพยักหน้า ก่อนจะซบหน้าลงบนบ่าผม

“แล้วบอมบ์สัญญาได้ไหม...”เสียงซันดูแผ่วเบา...จนผมใจหาย

“สัญญาว่า...”

“จะไม่ปิดบังอะไรซัน”ผมชะงักค้าง...ว่าจะเก็บไว้เซอร์ไพรส์สักหน่อย

“พูดแบบนี้แสดงว่าเมียจ๋ารู้ใช่ม้า”เมียสุดสวาทขาดใจก้มหน้าลง “งั้นวันนี้เราไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนดื่มด่ำกับบรรยากาศเพื่อฉลองที่บอมบ์ได้ทุนกันเถอะจ๊ะ”ผมรวบตัวซันเข้ามากอดอย่างไม่กลัวตาย “ซันจ๋าไม่อยากไปหรอ”ผมถาม

“อื่อ...”แง่ะ แล้วเมียต้องการอะไรจากสังคมวะ “อยากอยู่กับบอมบ์มากกว่า”เหมือนมีพลุระเบิดบึ้มตรงกลางใจ...ฟีลนี้แหละที่กูรอมานาน

“วันนี้ซันจ๋ามาแปลกจัง บอมบ์งี้เดาใจไม่ถูก”ผมเริ่มปาดเหงื่อ...เขาว่า คลื่นลมมักสงบ ก่อนพายุจะมา

“แบบนี้ไม่ดีหรอ”สีหน้าซันจ๋าเมียรักดูไม่ค่อยมั่นใจ

แปลก!!
รู้สึกว่าตอนนี้เมียกลายเป็นใครอีกคนที่...กูก็ไม่รู้จัก

“มันก็ดีนะ”ผมยิ้มแหยๆ

แต่ถ้าให้กลับไปโหดแบบเดิม
กูก็ไม่เอานะ

“ซันจ๋า... หิวไหมจ๊ะ”ชวนเบี่ยงประเด็น

“อื่อ”ซันยิ้มฝืนๆ

บางทีเกรดอาจจะออก
อย่าถามเลยดีกว่า
เดี๋ยวแจ็กพอตแตก ถ้าไปจุดชนวนประเด็นขึ้นมา

วันนี้ซันทำแต่เรื่องแปลกๆ ซื้อของเข้าห้อง ทำความสะอาดห้อง(ถึงแม้จะไม่ค่อยสะอาดทำไหร่ก็เถอะ) แถมยังมาเช็ดหัวให้ผมอีก
คืนนี้ไม่มีกิจกรรมเข้าจังหวะพรึ่บๆพั่บๆกัน เพราะทั้งผมและซันต่างก็เหนื่อยด้วยกันทั้งคู่ เราทั้งคู่นอนกอดกัน มันอบอุ่น มันมีความสุขใจ แต่ในความสุขใจนั้น ผมก็รู้สึกเหมือนมันมีอะไรเคลือบแฝง ซันนอนน้ำตาไหล ผมไล้ปลายนิ้วเกลี่ยเช็ดน้ำตาให้ ลมหายใจสม่ำเสมอแสดงให้เห็นว่าซันหลับสนิทแล้ว แต่อะไรกันที่ทำให้คนเข้มแข็งอย่างเมียผมถึงกับเสียน้ำตาได้
ผมไม่รู้ว่าซันกำลังฝันถึงเรื่องอะไร เรื่องอะไรที่ทำให้เสียน้ำตามากมายขนาดนี้ ผมตามซันเข้าไปในฝันไม่ได้ แต่ผมอยากให้ซันรู้ไว้ ถึงเราอาจจะไม่ได้ฝันถึงกัน แต่เมื่อซันลืมตาตื่นขึ้นมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเมื่อไหร่...ซันจะมีผมเคียงข้างตลอด
.
.
.
ซึ้งปะล่ะไอ้สาส
กูแด๊กเหล้าไปสองอึก

*****
เนื่องจากเอาทุนเขามาแดกไปสามหมื่น ผมจึงต้องอันเชิญมาทำความดีเล็กๆน้อยๆใช้ทุน อย่างเช่นร่วมกิจกรรมเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า ตอนแรกผมกะว่าจะชวนเมียรักมาด้วยนะ แต่พอจับแก้มซัน ผมก็ต้องมีอันต้องเปลี่ยนใจ ตัวซันรุมๆ ผมอยากให้ซันพักมากกว่า
ผมเขียนโน้ตแปะที่ตู้เย็นไว้เช่นทุกครั้งที่ผมจะหายหัวไปก่อนที่ซันจะตื่น
‘โจ๊กอยู่ในตู้นะที่รัก...ทานยาด้วยนะครับ’
หวังว่าซันจะทานข้าวทานยาแล้วนะ เอาไว้เที่ยงๆผมจะโทรไปถามก็แล้วกัน

หลังจากลงรถบัสมหาลัย ผมก็ตรงดิ่งกลับคอนโดอย่างไว ซันไม่รับโทรศัพท์ผมเลย ผมโทรไปหลายสิบสาย ไม่มีโทรกลับสักสาย...หรือจะไข้ขึ้นหนัก
ผมไขประตูเข้ามาในห้อง กลิ่นไหม้ละควันลอยตลบอบอวลอยู่ตรงหน้า ผมวิ่งไปที่ต้นตอของกลิ่นเหม็นไหม้ ตรงหน้าระบียง ผมเห็นเตารีดถูกวางทิ้งไว้บนเสื้อนักศึกษาของผม ผมรีดยกเตารีดขึ้นจากผ้า แล้วกดปิด เสื้อผมไหม้ดำเป็นรอยเตารีด

ผมโมโห
โมโหครั้งแรกตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา

“ซัน!!”ผมตะโกนลั่น

“ห๊า!!”เสียงดังมาจากนอกระเบียง

ผมไม่รอให้ซันข้ามา ผมเปิดระเบียงออกไป ผมก็แทบตกใจตาย ซันกำลังเก็บผ้า ฝนเริ่มตกปรอยๆ เสื้อผ้าที่ถูกตากไว้เปียกโชกอย่างกับไม่ได้ถูกบิด พื้นระเบียงนองไปด้วยน้ำ ซันยืนเท้าเปล่าอยู่บนน้ำนองพวกนั้น พร้อมกับเสื้อผ้าเปียกซกที่ถูกกอดอยู่แนบอก
ผมกระชากตัวซันให้เข้าในห้องจนเสื้อผ้าในมือซันหล่กระจายไปหมด ซันมองผมตาแป๋ว ก่อนจะมีสีหน้าสลดลงเมื่อเห็นเสื้อไหม้ๆในมือผม ผมเหวี่ยงเสื้อไหม้ๆไปสักมุมของห้อง

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์หะซัน!”ผมตะคอก

ตะคอกครั้งแรก

“มันอยู่ในห้อง”ซันตอบเสียงอ่อย ตามองพื้น มือก็บิดปลายเสื้ออย่างประหม่า

“แล้ววางเตารีดไว้แบบนั้นได้ยังไง!”ซันไม่ตอบ ยืนบิดปลายเสื้อเหมือนเดิม “ถ้าไฟไหม้ขึ้นมาจะทำยังไงวะ!!”ถึงซันจะก้มหน้า แต่ผมก็เห็นน้ำตา

น้ำตาของซัน มีอนุภาพทำลายล้างสูงเสมอ แต่วันนี้..มันไม่ใช่ ซันทำลายความโมโหของผมไม่ได้หรอก

“แล้วออกไปทำอะไร!”

“เก็บผ้า ฝนจะตก”ซันกัดริมฝีปากแน่น

“แล้วผ้าน่ะซักได้รึไง มือแพ้ผงซักฟอก”ผมกระชากมือซันที่กำลังบิดปลายเสื้อมาดู

มือเล็กๆเรียวๆตามฉบับลูกผู้ดีที่ไม่เคยทำห่าอะไรเลยอย่างซันแดงก่ำเพราะฤทธิ์ผงซักฟอก ผมลากซันที่น้ำตาคลอเบ้ามานั่งที่โซฟา ก่อนจะเอายาคาลาไมด์มาทาให้ที่มือ

“ไปอาบน้ำ แล้วอยู่ในห้อง!!!”ผมไล่

ซันก็รีบวิ่งปาดน้ำตาไปในห้อง

บางทีกูก็มึนนะ ถ้าจะไล่เขาไปอาบน้ำ กูจะทาคาลาไมด์ให้หาญาติผู้ใหญ่ข้างแม่หรอวะ

ผมคีบอิแตะออกไปที่ระเบียงอีกครั้ง เสื้อผ้าที่ตากนั้นแทบไม่ได้บิด แถมยังมีฟองฟอดเป็นย่อมๆ ผมเก็บเสื้อผ้าทั้งหมดกลับมาลงกะละมัง เปิดน้ำล้างได้สองน้ำเสื้อก็สะอาด ผมแช่น้ำยาปรับผ้านุ่มไว้ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง
ซันอาบน้ำเสร็จแล้ว ตอนนี้นอนร้องไห้อยู่บนเตียง ผมเดินเอามือไปอังหน้าผากซัน ตัวไม่ร้อนแล้ว แสดงว่าซันทานยาเรียบร้อย ผมเดินออกจากห้อง บิดผ้าใส่ตะกร้า ก่อนจะลากราวตากผ้าเข้ามาในห้อง แล้วจัดแจงตากผ้าอย่างชำนาญการ
วันนี้ผมไม่ทำกับข้าว ต้มมาม่ากิน ผมไม่คุยกับซัน นั่งดูบอลจบไปสองคู่ทั้งที่ดูบอลไม่รู้เรื่องสักนิด ส่วนซันก็ต้มมาม่าเหมือนกัน พอกินเสร็จก็เดินเข้าห้อง
ต่อให้ซันจะทำร้ายตบตีผมอย่างไงผมก็ไม่เคยโกรธ เพราะผมรักซัน แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ผมโกรธซัน โกรธมาก มันไม่ใช่ว่าผมหมดรักซัน แต่มันเป็นเพราะผมรักซัน รักมาก
ซันทำอะไรไม่เคยประมาณตน และคิดหน้าคิดหลังก่อน ถ้าเกิดวันนี้ผมกลับมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเกิดไฟไหม้ หรือซันลื่นล้ม หรือร้ายกว่านั้น อาจพลัดตกระเบียงไป ผมจะทำอย่างไง ผมจะขายห้องต่อให้ใครได้ ถุย...กูล้อเล่น เห็นเครียดๆกัน
แต่ผมรักซันจริงๆ ผมก็หวังว่าซันจะเข้าใจในสิ่งที่ผมทำ เรื่องอื่นผมยอมได้ แต่เรื่องนี้ผมไม่ยอม ซันเป็นอะไรกันแน่ สงสัยเราต้องคุยกันหน่อยแล้วแหละ
ผมลุกจากโซฟา จะเข้าไปคุยกับซันในห้องให้รู้เรื่อง แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเดินไปได้พ้นสองก้าว ซันก็เปิดประตูออกมา วิ่งโผเข้ากอดผม ร้องไห้สะอึกสะอื้นกับอกผม

“ขอโทษ...”ซันพร่ำบอกเสียงเครือ..ผมกอดซันไว้ “ที่ทำเสื้อไหม้”สงสัยต้องพูดกันตรงๆ

เราจะได้เลิกคิดเองเออเองกันแบบนี้สักที

“ซันฟังนะ บอมม์ไม่ได้โกรธเรื่องเสื้อนั่นเลยสักนิด ซันจะรีดไหม้อีกกี่ตัวบอมบ์ก็ไม่โกรธ แต่ที่บอมบ์โกรธน่ะ คือตัวซัน ทำไมซันถึงทำอะไรไม่รอบคอบแบบนั้น ซันรู้ไหมระเบียงหินอ่อนมันลื่นแค่ไหนเวลาเปียก แล้วเตารีดอีก ถ้าไฟเกิดไหม้ขึ้นมา ซันจะทำอย่างไง แล้วบอมบ์ล่ะ บอมบ์จะทำอย่างไงอยู่อย่างไง..”เสียงผมสั่นเครือที่ท้ายประโยค “ถ้าไม่มีซันแล้วบอมบ์จะอยู่อย่างไง”เรากอดกันแน่น

“ขอโทษ ขอโทษนะ ซันขอโทษ...”เรากระชับอ้อมแขนกันยิ่งกว่าเดิม

“ซัน... เราเป็นผัวเมียกัน ถ้าซันมีเรื่องอะไร ต้องบอกซันตรงๆนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว”ซันพยักหน้า ผละออกจากวงแขนผม

เราจับประสานมือกันแทน

“ซะ ซัน... รักบอมบ์นะ ซันไม่อยากเห็นแก่ตัว แต่ซันก็ไม่อยากใหบอมบ์ไป”แล้วซันก็บ่อน้ำตาแตกอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อนนะ บอมบ์จะไปไหน”เออ... กูจะไปไหนวะ

“ก็ได้ทุน”ซันมองผมตาป๋า กรอกตาไปมาเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะหน้าแดงออกมา “ไม่ใช่ทุนเรียนต่อเมืองนอกหรอ”ผมสั่นหัว

“ไม่นี่ บอมบ์ได้ทุนเรียนดีมาสามหมื่น”อีกอย่างทุนเชี่ยนั้น ถึงได้ผมก็ไม่ไปหรอก...ผมเป็นโรคติดเมียเว้ย

“แม่ง!!”ซันสบถ สะบัดมือผมออก ก่อนตั้งท่าจะตบผมแต่หัววัน


-------
ไวปะล่าาาาาาา :o8:

อ่านไม่เม้น ขอให้ปวดขี้ตอนรถติด :m14:


ช่วงนี้มีเรื่องเล่าทุกวัน
วันนี้ในขณะที่เขียดกำลังนั่งจดอะไรจิปะถะอย่างเมามัน พี่ที่เป็นพี่เลี้ยงเขียดก็เข้ามา
พี่:โอ้ย มือเปื้อน
เขียด:ถุงมือก็มีทำไมไม่ใส่เล่า(มองไปที่กล่องถุงมือยาง)
พี่: ถุงมือฉันไม่ใส่หรอก ฉันใส่แต่ถุงยาง
เขียด : ถุงยางหรอ หนูไม่ใช้หรอก
พี่ :  :a5:
เขียด : ยังหาผัวไม่ได้

รู้สึกว่าฉันเป็นเด็กฝึกงานที่ปากดีจริงๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-03-2014 20:33:59

ไวป่ะละ มาคนแรก
ตกลงบอมบ์มันรักเมียจริงมั้ย

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: black-egoistic ที่ 19-03-2014 20:45:05

ไอช่วงที่กำลังซึ้ง คุณบอมบ์เธอก็ตีมุขกลับมาตลอด
สรุปยังไม่ทันได้ซึ้ง นั่งขำมันทั้งตอน 5555


กร๊ากกก ขำคุณเขียดกับชีวิตเด็กฝึกงาน 555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 19-03-2014 22:08:36

สุดท้ายเมียก็กลับมาโหด

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 19-03-2014 22:16:32

โหยยยย พี่บอมม์กล้าดุเมีย แอบกลัวนางจะโดนซันตีบจนตายเหมือนกันนะ  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 19-03-2014 23:34:51

แช่งน่ากลัว :jul3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 20-03-2014 00:54:31

ซัน :laugh:  นี่ถ้าบอมบ์ไปเรียนเมืองนอกจริงจะเป็นไง

ความจริงเฉลย  แม่นางก็กลับมาเป็นคนเดิม :ruready

คุณเขียดเเช่งน่ากลัวอ่ะ  เดียวได้ขี้แตกขี้แตนบนรถอ่ะ :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 20-03-2014 02:03:21

ซันน่ารักอ้ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 20-03-2014 03:43:05

โหย!!!!! เล่นแช่งซะขนาดนี้ใครจะกล้าเมินเฉยไม่เมนท์เนี่ย  :mew5:  โหดเกินไปแล้วคุณเขียดศรี 
ซันจ๋าน่ารักจัง   :-[  ชอบพระเอกแบบบอมบ์จังเลย รักเมียหลงเมีย แต่กำลังจะซึ้งๆอยู่ บอมบ์ดันตัดอารมณ์ซะ... ชอบซันจ๋าเวลาอ้อนน่ารักช่างต่างจากคาแรกเตอร์ตอนแรกมากกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 20-03-2014 05:50:25

หวิดโดนตบ  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: rije ที่ 20-03-2014 10:09:28

อิอิ สนุกมากค่ะ คุณเขียดมาต่อไวๆ นะคะ >..<

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 20-03-2014 10:37:35

ไอ้เราก็นึกว่าซันเป็นอะไร ทำไมแปลกๆไป ที่ไหนได้มันติ๊ต่างไปเองว่าบอมบ์ได้ทุนเรียนเมืองนอก    :laugh:


เป็นเรื่องที่ตลกตลอด มีมุกเยอะ  บอมบ์มันฮาดีอ่ะ   :hao7:

สุดสวยขาโหดกลับมาโหดเหมือนเดิม  :katai1: 

แต่บางทีก็โหดไป หนูควรจะเขินซอฟต์ลงกว่านี้หน่อยนะลูก  อยู่ด้วยกันหัดเติมหวานให้กันมาก

โหดอย่างเดียวมันไม่ดีน้าาาาาาา   :hao7:    เก็บความโหดไว้ใช้ให้ถูกเวลาจะดีกว่า


ขอบคุณคุณเขียดค่ะ    :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่5 ;19/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 20-03-2014 20:02:03

ตอนที่ 6

ผมอยากจะตบไอ้บอมบ์ล้างอายสักที ไอ้บอมบ์หลับตาปี๋ เหงื่อเริ่มแตก ผมยกยิ้มขึ้นนิดๆ ผมเคยมีความสุขที่มันอยู่ในอาณัติของผม และผมก็เสียใจมากที่มันตะคอกผมแต่พอนอนคิดไปคิดมาอีกที ผมก็ผิดเหมือนกันที่ทำเสื้อมันไหม้ แต่สิ่งไอ้บอมบ์สารภาพออกมามันวิเศษเกินที่ผมคาดฝันไว้มาก
ผมชอบมันแบบที่ไม่หือไม่อืออยู่ก็จริง แต่ผมน่ะ ชอบมันแบบนี้มากกว่า มันที่กล้าดุกล้าโกรธ กล้าพูดออกมาตรงๆ ผมว่าการยอมคนล่ะครึ่งทางมันน่าจะดีกว่าแบบที่ผมพยายามยอมทุกอย่างแบบที่แม่ศรีเรือนเขาทำกัน
ผมใช้มือที่ตั้งท่าจะตบมัน คว้าคอค้นตรงหน้าเข้ามาจูบ ไอ้บอมบ์ไม่ลืมตา รวบตผมเข้ามากอดแล้วบดจูบ มือที่ใหญ่กว่าผมสอดเข้ามาในกางเกงนอนขาสั้นของผมที่ชอบใส่เวลาจะอ่อยมัน(แต่ไม่ค่อยจะสำเร็จ)
นิ้วของบอมบ์แทงเข้ามาในช่องทางฝืดๆที่ไม่มีสารล่อลื่น ผมสั่นไปแทบทุกพยางค์กาย ตัวอ่อนระทวยเมื่อนิ้วเรียวยาวที่สอดเข้ามาเริ่มแทงเข้าแทงออกเร็วขึ้น ผมถอดกางเกงนอนตัวเองออก ก่อนที่จะพยายามปลดกางเกงสแลคของคนตรงหน้าอย่างสุดความสามารถ
บอมบ์ละริมฝีปากออก ก่อนจะพรมจูบไล่จากกกหูลงมาตามลำคอ ลาดไหล่ และหน้าอก ไม่รู้ตัวเหมือนกัน ว่าเสื้อนอนผมถูปลดกระดุมจนหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมรีบปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของคนตรงหน้า เพื่อไม่ให้รู้สึกเสียเปรียบ บอมบ์ที่สวมแค่กางเกงในตัวเดียว ช้อนตัวผมที่เปลือยเปล่าขึ้น
เราเข้ามาต่อในห้องนอน ผมพลิกตัวอยู่ในท่าคลานอย่างรู้งาน เจลเย็นๆถูกป้ายเข้าที่ช่องทางนั้นก่อนที่นิ้วสองนิ้วจะถูกสอดเข้ามาเพื่อปรับขยายช่องทางของผม มันขยับเชื่องช้าอ้อยอิ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหมุนควง จนผมเสียวจนต้องทรุดตัวฟุบหน้าลงไปบนหมอน
นิ้วที่สามถูกสอดเข้ามา ขยับเข้าออกเร็วๆเพื่อเรียกเสียงครางกระเส่าของผมสักพักมันก็หยุดลง สิ่งที่ใหญ่กว่า ถูกสอดเข้ามาช้าๆ ผมจิกหมอนแน่น ไม่นานมันก็สามารถเข้ามาจนหมด มันคับแน่นเหมือนกับทุกครั้ง ผมเด้งตัวเบาๆเป็นสัญญาณให้อีกคนรู้ว่าผมพร้อมแล้วสำหรับบทรักในคืนนี้

“อ่ะ บอมบบ์”ผมครางกระเส่า เมื่อคนข้างหลังกระชับเอวผมไว้แน่นในขณะที่เริ่มขับเคลื่อนจังหวะรัก

“ซันจ๋า เมียของบอมบ์”ไอ้บอมบ์แม่งเพ้ออีกแล้ว

ริมฝีปากหยุ่นๆกดพรมตามกระดูกสันหลังไล่ขึ้นมายังคอ เราอยู่ในท่าคลานสักพัก ไอ้บอมบ์มันก็เบื่อ มันถอนส่วนแข็งขืนออกพรวดเดียว ผมสะดุ้ง ก่อนจะทรุดตัวล้มพับกับเตียง ผมถูลากขาให้มาอยู่ปลายเตียง แทงเข้ามาในตัวผมอีกครั้ง ก่อนจะอุ้มผมขึ้น
ขาของผมเกี่ยวกระหวัดรัดเอวไอ้บอมบ์ไว้ แรงกระแทกจากด้านล่าง และแรงทิ้งตัวที่ผมกระทำ กำลังทำให้ผมครั้งความเสียวปลาบวิ่งแล่นไปทั่วกาย ไอ้บอมบ์ปล่อยผมลง ก่อนจะดันให้ผมหันหน้าเข้ากำแพง เอามือช้อนขาผมขึ้น แล้วดันส่วนนั้นเข้ามาในตัวผมอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีการวอร์มใดๆ มันกระแทกรัวถี่ยิบ ขาข้างที่รับน้ำหนัก สั่นระริก

“อ่า อ่า บอมบ์ อ่ะ “ผมร้องลั่นห้อง

ไอ้บอมบ์ปล่อยขาผมลง ก่อนจะดันหลังผมให้โน้มตัวลง มือของคนด้านหลังกระชับเอวผมไว้แน่น แล้วกระแทกหนักๆเข้ามาหลายที ผมครางไม่เป็นภาษาเมื่อกระแทกโดนจุดกระสั่น ไอ้บอมบ์ครางเสียงต่ำๆในคอ ก่อนจะรอบตัวผมเดินไปที่หน้าก็จก ทั้งที่ส่วนนั้นของมันยังอยู่ในตัวผม
มันกดตัวผมให้อยู่ท่าคลานหน้าหันเข้ากระจก คราวนี้บอมบ์กระแทกถี่ยิบ ตาผมปรือปรอยพร่าเลือน มองตัวเองในกระจกแล้วก็ยิ่งวาบหวาม ยิ่งสีหน้าคนด้านหลังแล้วด้วย ... ผมว่าผมจะไปล่ะ

“อึก อื่อ บอมบ์ ไม่ไหวแล้ว ซัน ฮึก”ไม่รู้กูต้องการจะสื่อถึงอะไร

หัวผมขาวโพลน ระลอกของเหลวขาวขุ่น พุ่งทะยานออกมาทั้งที่ไม่มีใครไปแตะมัน ไม่บอมบ์กระแทกตัวหนัก ครางเสียงต่ำ

“แม่งเอ๊ย !!! ตูดเมียโคตรตอดเลยว่ะ”แล้วมันก็กระแทกไม่ยั้ง ผมทรุดตัวหัวทิ่มกับพื้น “เย_มันส์ชิบหายเลยเมียจ๋า”มันจูบลงบนสะโพก ก่อนจะครางเสียงต่ำ

“จะแตกแล้ว จะแตกแล้ว อ่า จะแตก!!!”แล้วมึงจะตะโกนหาโคตรเหง้ามึงรึไง

ผมสะดุ้ง เมื่อสายธารอุ่นพุ่งเข้ามาในตัว ไอ้บอมบ์แน่นิ่งไปสักพัก ก่อนถอนตัวออก อุ้มผมไปที่เตียง แล้วทิ้งตัวควายๆของมันลงนอนแผ่บนเตียงในท่าเอามือประสานหนุนหัว

“ซันจ๋าขย่มให้หน่อย บอมบ์เมื่อย”

เปิดเรื่องมาอาจจะคิดว่าผมเป็นคนเอาแต่ใจ แต่ตอนนี้คงรู้แล้วนะครับว่าใครกันแน่ที่เอาแต่ใจ

ผมคร่อมตรงส่วนขยายที่มันแข็งอีกรอบค่อยๆประคองมันจ่อกันช่องทางที่ชื้นแฉะของตัวเอง

“ค่อยๆนั่งลงไปนะซัน”บอมบ์ชอบดูเวลา_ว_บอมบ์ค่อยๆเข้าไปในตัวซัน”คือถ้ามึงจะหยาบโลนขนาดนี้นะไอ้เชี่ย

ผมค่อยๆนั่งตามที่มันว่า แต่เหมือนมันจะเปลี่ยนใจอีกแล้ว ก็เล่นกระแทกสวนขึ้นมาจนผมเสียวปลาบไปทั่วท้องน้อยแบบนี้

“ซันขย่มเลยสิ บอมบ์รอดูอยู่”ผมขย่มตามมันบอก

เอาเป็นว่าผมก็ขย่มให้มันได้ไม่นานหรอกขาผมมันล้า ไอ้บอมบ์มันก็เลยพลิกผมนอนหงายเอาขาพาดบ่ามัน มันเล่นม้วนเดียวจนผมกับมันเสร็จท่านี้ไปอีกรอบ
เราน้ำด้วยกัน ก่อนจะแถมภาคพิเศษอย่างเร็วๆในห้องน้ำด้วยท่ายืน โดยผมหันหน้าเข้ากำแพง แล้วเด้งตัวกลืนแก่นกายของบอมบ์ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เราก็หลับกันเป็นตาย เพื่อรุ่งอรุณวันใหม่ที่ ‘เรา’ จะทำให้ดีกว่าเดิม

คืนนั้นผมฝัน ฝันถึงสมัยที่เรายังจีบกัน ไอ้บอมบ์เคยเล่นมุขควายกับผม ผมไม่เคยคิดว่าคนอย่างไอ้บอมบ์แม่งก็เสี่ยวแดกเอาการอยู่ ไอ้บอมบ์มันถือไอแพดเดินมาหาผม หน้าจอปรากฏคำว่า searching for love มันเอาไอแพดไปแตะต้นไม้ใบหญ้าหมาแมว แต่มันก็ยังคงขึ้น searching for love กับเสียงติ๊ด ติ๊ด ชวนง่วงเหมือนเดิม
จนเมื่อมันเอามาแตะผม เสียงหวีดร้องของไอแพดก็ดังขึ้น ก่อนเปลี่ยนตัวอักษรเป็นสีแดงที่เขียนว่า Love found มันเอาออกจากตัวผมไปแตะต้นไม้ มันก็เปลี่ยนเป็น searching for love และเมื่อเอามาแปะที่ตัวผมอีกครั้งเสียงหวีดล้อมและตัวอักษรก็ปรากฏขึ้นเหมือนเดิม
ตอนนั้นผมหน้าร้อนผ่าว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไอแดดตอนเที่ยงวันทันเหตุการณ์หรือเพราะมุขควายที่ไอ้บอมบ์มันใช้ แต่ที่แน่ๆ ใจผมเต้นรัวสุดขีดเลยล่ะ

“บอมบ์พบความรักของบอมบ์แล้วล่ะ”มันพูดใบหน้ายิ้มแย้ม “มันอยู่ที่ซัน”

.
.
.
“หั่นแบบนี้หรอ”ผมหันถามคนข้างๆที่กำลังแกะกุ้งอยู่

“ใช่แล้ว ซันจ๋าเก่งมาก”ไอ้บอมบ์ยิ้มแล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่ เป็นรางวัลที่ผมหั่นแครอทเป็นลูกเต๋าได้

“ไอ้บ้า เดี๋ยวจะเจอทุบ”ไอ้บอมบ์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะแกะกุ้งต่อ

“เดี๋ยวซันลองทอดไข่เจียวดูไหม”ผมเอียงคอ

“จะดีหรอ”คือผมมันคือจอมทำลายล้างน่ะ

“ดีสิ เดี๋ยวบอมบ์สอน”ผมพยักหน้า อมยิ้ม

ผมมั่นใจในตัวบอมบ์ มั่นใจว่าทุกอย่างที่เขาค่อยๆสอนให้ผมได้ลองเรียนรู้มันจะต้องไปได้ดี ดูสิ วันนี้ผมหั่นแครอทได้แล้ว ไม่แน่ อาจจะทอดไข่เจียวได้อีกอย่าง
ความรักเองก็เหมือนกัน บอมบ์คงต้องสอนให้ผมเรียนรู้ เพราะทุกวันนี้ผมรู้แล้ว แค่รักอย่างเดียวมันอาจไม่พอในการให้คนสองคนใช้ชีวิตร่วมกันได้ตลอดรอดฝั่ง ตอนนี้ผมเริ่มที่จะถามและฟังมากกว่าคิดเองแล้ว แต่ดูเหมือนผมจะยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ...ไม่แน่อาจจะต้องเรียนรู้กันไป

ตลอดชีวิต

“อ่า ซันจ๋า กลับแบบนั้นมันก็เลอะหมดสิ เราเพิ่งลงกระทะไปเองน๊า”ไอ้บอมบ์มันบ่น แต่เมื่อเจอผมมองตาค้อน “แต่นี่ก็เก๋ดีเนอะ เละไม่เหมือนใครดี”ผมยิ้ม ก่อนจะทดไข่เจียว(ที่เละแล้ว)ไปอย่างอารมณ์ดี

ก็ซันเป็นคนหัวช้านี่บอมบ์

“ดูท่าจะต้องสอนอีกนาน”ไอ้บอมบ์บ่นอุบอิบ แต่ผมดันยิ้ม

จุ๊บ
ผมยื่นหน้าไปจุ๊บปากไอ้บอมบ์ทีหนึ่งเร็ว

“เดี๋ยวนี้หัดยั่วนะที่รัก”บางทีไม่ใช่ผมคนเดี๋ยวหรอกที่ต้องเรียนรู้

กูเพิ่งหัดที่ไหน

กูยั่วมึงเป็นมาตั้งนานแล้วไอ้ฟาย!!!


จบ.
 :laugh:

วันนี้เฟลเบาๆ เครียดเกือบทำเครื่องห่าไรสักอย่างนี่แหละพัง

พี่เลี้ยงเขียดหน้างี้ซีด :laugh:

พี่เลี้ยงเขียดเป็นป้อชายค่ะ เคะๆ ขาว(ตามฉบับหนุ่มเหนือ) ตัวสูงเท่าอิฉันเลยค่ะ :mew5: (ไม่รู้กูสูงหรือพี่เขาเตี้ย)

ที่ทำงานจะมีป้อจายอยู่สีคนค่ะ แต่พี่เลี้ยงเขียดเ(เรียกว่าพี่บีล่ะกัน)เขาจะมีเพื่อนสนิท(พี่ที) คือสองคนนี้อ่ะ ชอบนั่งงุ้งงิ้งๆกัน(จีบกัน :o8:) พักเที่ยงก็ชอบแอบไปนอนในห้องเก็บของ(คุณแม่(บ้าน)บอกว่าไปแอบปล้ำกัน ดูสิไอ้ทีนี่หัวฟูเลย)
ล่ะวันนี้ขณะที่เขียดกำลังนั่งเล่น
พี่บี : อยากจะออกจากงาน(ร้องเป้นเพลง)
พี่ซี(ผู้หญิง เธอแต่งงานแล้วห้าปี) : เธอพูดอย่างนี้มาห้าปีล่ะ ฉันก็เห็นเธอยังไม่ออกสักที
พี่บี : นี่น้องฟีน พี่จะออกจากงานล่ะนะ พี่ซีบอกว่าถ้าพี่ได้งานใหม่ เขาจะยอมคบกับพี่
อิเขียด : พี่บีจะทิ้งพี่ทีหรอคะ
พี่ซี : หัวเราะลั่น :laugh3:
พี่บี :   :a5: พี่กับพี่ทีเป็นเพื่อนสนิทกัน
อิเขียด : คำตอบดารา
พี่ซี : เธออย่าปฏิเสธเลย เรื่องของเธอสองคน เขารู้กันหมดแล้วค่ะบี
อิเขียด : พี่บีคะ อย่าเครียดนะ เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็เป็นกัน
พี่บี :(หน้าแดง... อารมณ์คงอยากตบปากชะนี)

สักพักมีการเปิดประตูตู้แล้วเกือบโดนปิกาจู้พี่บี
พี่บี : เบาหน่อยหนู แตกไปพี่ซีร้องไห้ตาย
พี่ซี : ฉันไม่สนใจของเธอหรอกย่ะ หนอนน้อยของเธอน่ะ
อิเขียด : พี่ซีอ่ะไม่เสียใจหรอก แต่พี่ทีนี่ไม่แน่ :hao6:
พี่ซี :  :laugh:
พี่บี :  :mew5: (อารมณ์แบบ กูอยากตาย)

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: zojikarn ที่ 20-03-2014 21:36:58

สุดท้ายคนที่เอาแต่ใจที่สุดก็พี่บอมบ์สินะคะ555

Ps.พี่ที่ทำงานของคุณเขียดนี่=,.=

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 20-03-2014 22:23:45

น่ารัก ซันจ๋าาาาาาาาาา  :hao7:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 20-03-2014 22:38:03

 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
 :o8: :-[ :impress2:
บอมบ์จ๋าเธอนั่นแหละที่เอาแต่ใจ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 20-03-2014 22:58:35

 :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-03-2014 23:23:28

พบกันคนละครั้งทาง

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 20-03-2014 23:23:59

 :pighaun:

ฉันชอบ PS เธอจังอร๊างงงงง

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 20-03-2014 23:32:07

บอมบ์จ๋า บอมบ์หื่นมาก

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่6 ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 22-03-2014 19:25:05

ซันจะโหดแก้เขินไปไหน กลัวบอมหนีแทนเลย แต่พอมาถึงตอนนี้ เรียนรู้กันไปเรื่อยๆๆๆ โล่งใจ ซันเป็นใหญ่ ยกเว้นตอนอยู่บนเตียง บอมหื่นอ่ะ อิอิ สนุกๆๆๆๆ มาไวไวน่ะ ลุ้นคู่โจมด้วย

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 26-03-2014 03:53:51

สนุกดีค่ะ น่ารักดี 5555 แต่ที่น่าสนกว่าคือเรื่องเล่าในการฝึกงานของคุณเขียด  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: p^tarn ที่ 26-03-2014 10:30:13

จบแล้ว... :a5:  หะ. จบแล้ว ถ้าจำไม่ผิดตามมาตั้งกะเวปโลกสวย มันค้างมานานมากนะตัวเธอ แล้ว..แล้ว.....แล้ว. มาต่ออีกสองตอน. แล้วจบแล้ว อืออืออือ.   ยังไม่หายคิดถึงซันจ๋าเลยอะ :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 26-03-2014 14:30:03

อ่านไปขำไป...คู่บอมบ์กับซันจ๋าทั้งโหดทั้งฮาแถมหื่นอีกต่างหาก

รักเมีย บูชาเมียจริงๆผัวทาส5555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: maybe-yy ที่ 26-03-2014 15:37:12

 :hao7:บอมสุดยอดผัวฮ่าาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 26-03-2014 17:48:07

สนุกมากค่ะ ชอบบบบบบบ
ปล.อยากอ่านคู่โจม ดูดุกว่าเยอะ น่า่จะคบกันไม่รอดนะ555+

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 26-03-2014 22:39:53

โหด vs หื่น  คนอ่านก็ ฟิน กันไปตามระเบียบ หึ.หึ.หึ

ขึ้นต้นมา เรานิไม่ค่อยชอบใจพฤติกรรมโขกสับปั๋วของ ซันจ๋า เลย

แต่พออ่านไปเรื่อยๆ แล้วก็ต้องยอมรับว่า เป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดแล้วล่ะ

>>>>>เอาแต่ใจกันคนละเรื่อง ครึ่งๆ เหมอๆ ได้ทั้งคู่  :z1:

>>>>>รอคู่ โจม-กรีน ว่าจะลงเอยเช่นไร ฮิฮิฮิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 26-03-2014 23:20:26

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 26-03-2014 23:30:36

 o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 27-03-2014 00:43:35

 :katai2-1: :katai2-1:
จบแล้วว  :mew1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 27-03-2014 01:52:51

เรื่องนี้สนุกมาก อิ้อิ้ ขำมาก กก 555 ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านงับ ><

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 27-03-2014 13:46:35

 o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 27-03-2014 20:33:06

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฮามากค่ะ

อ่านไปอ่านมาก็พบความน่ารักที่มีอยู่แบบหลากหลาย

บอมส์นี่ก็เป็นห่วงเมีย และหงอมากๆ เลย

ส่วนซันนี่โหด แต่ในใจกลับรักเจ้าตัวมาก อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 27-03-2014 22:14:28

เมียโหด ผัวทาส ช่างเข้ากันเสียนี่กระไร
ตอนจบ ดีแล้วค่ะ ค่อยๆปรับกันไป ชีวิตคู่ความรักอย่างเดียวไม่พอจริงๆ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 28-03-2014 06:25:56

จบได้น่ารักมากค่า น่าเสียดาย จบซะแล้ว ยังอยากอ่านต่อเน้อ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: nishiauey ที่ 28-03-2014 09:59:21

อ่านแล้ว ฟิน

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Annko ที่ 28-03-2014 14:23:37

สนุกอ่ะ เป็นเรื่องสั้นๆ แต่ก็ทำเอาต้องอ่านต่อ..อ่านต่อ
ซันน่ารักน่าหยิก บอมก็แมนได้ใจ
ดีแล้วหล่ะบอม..กลัวเมียแล้วจะเจริญ 55555+

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-03-2014 16:03:44

กลัวเมียจริง ๆ เลยนะบอมบ์ 5555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 29-03-2014 09:49:26

ซันโหมดนุ่มนิ่มนี่ก็น่ารักเนอะ อยู่กับบอมบ์ดีๆ นะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 29-03-2014 14:46:56

น่ารักมากเลย ให้ความรู้สึกแบบเคะราชินีกลับใจ  :hao6:
เอ็นซีสุดยอดมาก บอมบ์มันหื่นโคตรๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 29-03-2014 14:58:16

น่ารักมุ้งมิ้งอย่างนี้ยิ่งดี ผัวรักผัวหลง อิอิ
ความรักมันก็ต้องค่อยๆเรียนรู้กันไป ไม่ต้องเร่งรีบ เพราะถึงยังไงมันก็ไม่หายไปไหน

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: tender ที่ 29-03-2014 15:46:14

สนุกอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ซันจ๋ากะบอม น่ารักมากคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 30-03-2014 08:42:47

 o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 01-04-2014 09:30:57

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 07-04-2014 11:24:36

กรี๊ดดดดดดดดดด น่ารักอ๊าาเขียดจ๋าา :hao7:
แอบแถม nc ให้ตอนท้ายๆด้วย รู้ใจจริงๆ :กอด1:
ขอบคุณมากเลยจ๊าาา รอสิงเรื่องต่อไปน้าา :hao6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: black-egoistic ที่ 08-04-2014 21:11:50

แอบขำประโยคจบ 5555555555
คุณเขียดนี่เจอแต่อะไรฟินๆตลอดเลยอ่ะ//อิจฉาเบาๆ
ว่าแต่พี่บีกับพี่ทีนี่ใช่จริงๆใช่ไหมจ๊ะ หุหุ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: seinia ที่ 10-04-2014 01:42:06

ตอนไอแพดอ่านแล้วเขินนน  :-[ :-[

ขอบคุณนะครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: ^^KENTA^^ ที่ 13-04-2014 07:51:53

สนุกครับ
ชอบคาแรกเตอร์ บอม "---"

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-04-2014 16:11:13

โอ๊ย ฮาน้ำตาเล็ด บอมจ๋ากับซันจ๋ามันพอกันทั้งคู่แหละ 55555
ว่าแต่มีคู่ของกรีนกับโจมมะ อยากอ่านด้วยง่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 22-04-2014 15:33:35

ThankS

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 23-04-2014 13:45:42

กลัวจริงอะไรจริงแฮะ บอม

ซัน ก็อย่าแกล้ง บอม มากนะสงสารเค้าเถอะ

5555555555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 04-05-2014 00:11:30

สนุกมากกกกกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 06-05-2014 06:11:19

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: RnSoMzZ9 ที่ 11-05-2014 20:10:15

น่ารักน่าฟัดม๊ากกกกกกกก >w<
ไม่รู้จะคอมเม้นท์อะไรเลยค่ะ
อ่านแล้วมันฟินนน ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 16-05-2014 01:56:51

ฟินมากกกกกก  :o8:
น่ารักทั้งซันทั้งบอมบ์เลย

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 16-05-2014 15:31:24

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย  น่ารักมาก

อ่านแล้วเคลิ้มมม  อ่านแล้วยิ้ม อ่านแล้วขำ  สนุกมาก

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 17-05-2014 18:42:47

:haun4:

บรรยายต่อไม่ถูก
รัเมีย เคารพเมีย แท้ๆ

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 18-05-2014 00:50:21

ซันน่ารัก...ยั่วกันสุดๆๆ

บอมก็แลจะตามซันไม่ค่อยทัน

ขอบคุณนะคะ สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 08-06-2014 16:47:38

สนุกมาก ขอบคุณค่ะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 20-06-2014 19:14:26

สารภาพว่าไม่เคยอ่านนิยายของคนเขียนมาก่อนเลย
กำลังอยากอ่านนิยายที่อ่านแล้วหัวเราะได้ เบาสมอง
ที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะชื่อเรื่องมันโดน :laugh:
แต่เนื้อเรื่องโดนกว่า อ่านแล้วฮามาก สองผัวเมียนี่พอกัน
ประทับใจตอนจบ ที่ซันเรียนรู้ว่าแค่ความรักบางทีมันก็ไม่พอ
ทำให้ได้เห็นมุมน่ารักๆของซัน หลังจากที่โหดมานาน
เข้ามาอ่านช้าไปมากแต่อยากเม้นท์ให้คนเขียน :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ นิยายของคุณสนุกมาก :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: OumRak ที่ 21-06-2014 23:04:06

มีอะไรกันยังขำเลยนะ แจ่มเบยๆ o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 30-06-2014 16:35:34

สนุกมากเรื่องนี้

ปล.อ่านไว้นานแล้วแต่ไม่ได้ขอบคุณนะครับ

 :m20:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 27-08-2014 00:54:16

โหดจริงอะไรจริงแฮะ สงสารผัวทาส แต่ก็ฮาไม่หยุด  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 27-08-2014 10:25:45

อย่างฮาเลยค่ะเรื่องนี้ ชีวิตพระเอกทั้งน่าสงสารและน่าหมั่นใส้มากค่ะ
โดนนายเอกกดขี่ข่มเหงทั้งเรื่อง
แต่ตอนจบรู้สึกว่าคนที่เอาแต่ใจที่สุดคงเป็นพระเอกนี่ล่ะ 555


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 03-10-2014 19:37:30

สนุกมว้ากก แต้สั๊นสั้นจังแฮะอยากอ่านต
ต่อแหะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Elizabeth_TonnY ที่ 03-01-2015 23:17:52

น่ารักมากกกกกอ่ะเรื่องนี้ ชอบ นิสัยบอมบ์อ่ะ

[/b] :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/56 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: parismewsanmusic ที่ 10-01-2015 18:46:56

ทั้งคู่น่ารักมาก  ヾ(>∀<☆ヾ)  (http://www.tlcthai.com/backoffice/upload_images/Emoticon/Onion/v3/Onion_Emoticon_TLC003.gif)

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-03-2015 14:04:02

บอมบ์ฮาอะ เค้าชอบ55555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 19-03-2015 20:04:00

 :hao3: อย่างงี้เค้าไม่เรียกกลัวเน้อรักและเกรงใจต่างหาก

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-03-2015 18:36:38

มันไม่ใช่การอดทน แต่มันคือความรักที่มีต่อกัน น่ารักมากเลยคู่นี้ อยากเป็นแบบซันจ๋าอ่ะ แต่เค้าจะไปหาคนแบบตาบอมบ์ได้ที่ไหนอ่ะ :m20: :jul3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 05-05-2015 17:41:35

สนุกมากครับ น่ารักดี บอมบ์แอบร้ายนะเนี่ย

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 10-05-2015 14:43:42

กลับมาอ่านอีกรอบ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 24-07-2015 13:59:19

 :jul1: :-[ :impress2:น่ารัก

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 25-07-2015 18:27:38

พบกันคนบะครึ่งทางเนาะ ดีจังๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 09-08-2015 15:46:54

 :haun4: o13 :katai4: :hao6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-08-2015 19:06:15

 :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 10-08-2015 06:58:25

 :really2: :impress2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 30-08-2015 12:30:13

น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 03-09-2015 08:51:18

 :-[ :-[ น่าร้ากกก ตลกบอมมากอ่ะจริงๆ อะไรจะกลัวเมียขนาดน้านนนน

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Pine_apple ที่ 04-09-2015 10:13:02

 :mew1: ชอบคู่นี้

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 04-09-2015 20:56:25

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมาก
ขอบคุณคุณเขียดนะคะ o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 05-09-2015 16:41:23

เคะซึนคือที่สุด

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 05-09-2015 21:14:22

 o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: lazyishappy ที่ 07-02-2016 07:31:39

คุณเขียดกับนิยายคุณภาพค่ะท่าน สนุกมากกกกก ก.ไก่ล้านตัวค่ะ กลัวเมียเป็นสิ่งที่ดี เมะทั้งหลายจำไว้

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 09-03-2016 20:06:10

 :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 14-03-2016 13:48:06

น่ารักจัง  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 16-03-2016 23:27:54

ขำแรง :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 20-04-2016 02:58:29

สนุก น่าร้ากกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: purple ที่ 20-04-2016 09:33:09

ฮามากกกค่ะ >< ตลกบอมบ์ 555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 20-04-2016 16:21:39

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-04-2016 08:53:53

สนุกมากเรื่องนี้ ชอบๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 11-05-2016 17:54:26

สนุก แต่ก็นะข่มากก็ไม่ดี มันต้องมีตรงกลางบ้าง

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 26-06-2016 22:52:06

ตอนแรกสงสารบอม เมียจิกหัวใช้
หลังๆมา เริ่มสงสารซัน อ่อยขนาดนั้นบอมยังไม่รู้ตัว ฮาาาาาา

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 27-06-2016 00:21:07

เขาอ่อยก็ไม่รู้ตัวอีกน่ะบอมบ์ :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 27-06-2016 22:16:35

เขิลลล  :-[

ชักอยากเห็นคู่ของพี่โก แนะนำกลเม็ดซะดิบดีไม่ใช่ก็พ่อบ้านใจกล้าเหมือนกันหรอกนะ555

ปล.อยากเห็นตอนตบเมียกลับแหะ ยังโหดตบจูบไม่เต็มอิ่มเบย ซันนี่ก็ตบเอ๊าตบเอา  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 05-07-2016 17:55:53

ชอบอ่ะ เหมือนมองดูคู่เพื่อนเราเลย คนบ้าอะไรเมียพูดอะไรหน่อยคล้อยตามตลอด

ชอบแนวเรื่องแบบนี้อยากให้สานเป็นเรื่องยาวจังครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 23-07-2016 10:03:08

เราขำาาาาาาา ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีคนกลัวเมียได้เท่าบอมบ์อีกแล้ว ซันจ๊ะซันจ๋าทั้งวัน รักมากหลงมากจริงๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 29-07-2016 18:04:57

ดูเหมือนจะไปกันไม่รอด

แต่พอพบกันครึ่งทางแล้ว ทุกอย่างดีขึ้นมากๆๆๆ

น้องซันมีมุมน่ารักแบบโหดๆ

บอมบ์ก็เป็นสุดยอดพ่อบ้านใจกล้า

การบ้านก็ช่วยกันทำไม่ขาด  :impress2:

เยี่ยมไปเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 23-09-2016 02:32:55

ชอบน้องซันโหมดมุ้งมิ้งมากกว่า :mew1: :mew1: :mew1:

ที่เหมือน PS จะแซ่บกว่า 555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: กบกระชายไทยนิยม ที่ 04-10-2016 21:07:00

น่ารักมากๆ เลยค่ะ อิจฉาซัน <3

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 09-10-2016 09:40:14

อ่านแล้วก็แอบฮ่าบอม ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: +MooN+ ที่ 29-12-2016 10:23:43

บอมตลก :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: tear0313 ที่ 29-12-2016 16:23:46

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 16-01-2018 08:44:14

ฮา น่ารักอ่ะ ชอบครับบบบบบบบบบ เขินด้วยฮาด้วย 5555555555555555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 16-01-2018 10:39:51

ชอบอะไรแบบนี้ อ่านไปขำไป โอ้ยยยเอ็นดูทั้งซันและบอมบ์

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: MacaroonCookie ที่ 29-03-2018 12:12:02

สนุกปนฮา 5555

หัวข้อ: Re: (เรื่องพยายามจะสั้น)wife phobia : กลัวเมีย ตอนที่จบ ;20/03/57 P.3
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 23-09-2019 12:34:01

รู้สึกสงสารบอมม์จับใจ แต่ก็สมน้ำสมเนื้อกันละ ทนมือทนตีนดีแท้!!!! 555555