The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018  (อ่าน 445188 ครั้ง)

normiechan

  • บุคคลทั่วไป
เฟี๊ยตกลายเป็นอ่อยไม่รู้ตัวเลย ธันจะทนแรงเสน่ห์เย้ายวนของเฟี๊ยตได้หรือไม่ ติดตามๆ

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ธันใจดีเนอะ ดูแลคนแปลกหน้าที่เมาจัดงี้

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
โถ่ เมาแล้วความเท่ที่สะสมมาหายหมดเลยเฟี๊ยต



แต่เรามองว่ายังไงเฟี๊ยตก็ได้แฟนตำแหน่งสามีแน่นอน เพราะฉะนั้นกับว่าที่คุณแฟนไม่ต้องเท่หรอกเนอะ55555555555

พอเป็นฉากรั่วๆ เฟี๊ยตน่ารักมากอ่ะ
ส่วนตอนลุยก็เท่ดี แต่ดูเป็นหน่วยสนับสนุนมากกว่ารอว่าเมื่อไหร่จะได้การ์ดสายต่อสู้เจ๋งๆ เสริมกับโกเล็มทราย

ออฟไลน์ hewlett

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 560
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-3
มาแล้วหนุ่มคนใหม่ อัศวินของเฟี๊ยต :fire:
เฟี๊ยตเมาหมดสภาพมาก

เขาอยากไปเที่ยว :mew2:


ออฟไลน์ tutankamen

  • ผีสิงประจำเล้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • Facebook ของผมเองครับ
แล่ววววเราก้อออหากานนนจนเจออออ 55+

ออฟไลน์ โมโม่ที่รัก

  • ٥ﻻ ﻉ√٥ﺎ ٱu
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
 :hao5: ชอบอ่ะ เฟี๊ยตเวลาเมาน่ารักจัง  o18

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
แว้กกกกกก

Ma Lullaby

  • บุคคลทั่วไป
 :really2: อ่านรวดเดียวอย่างเมามันส์

ในที่สุดพระเอกของเฟียตก็โผล่มาเสียที  :hao6:  :hao7:

แล้วก็ลุ้นมากตอนติดอยู่ในเซลล์กลมๆ  :katai1: <<อยากจะบอกมากว่าเค้าอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง ศัพท์แสงวิชาการเนี่ย

สุดท้ายอยากจะบอกคนเขียนว่า นายเก่งมากกกกกก อ่านแล้วแอบมึนว่าคิดได้ไงฟระ!!  :a5: << เอ๊ะ!หรือว่าชั้นคิดน้อยไปวะ๕๕๕  :hao3:

จะแต่งสักกี่ร้อยตอนเราก็จะตามเกาะติดหนึบเจ้าเป็นหลินปลิงทุกตอนไป ๕๕๕๕+  o13

  :n1: ปล. รักไรเตอร์ สู้ๆนะจ้ะ รักและห่วงใย ชูบุชูบุ จุ๊ฟๆ :กอด1:

พยายามจะเมนต์ยาว แต่ข้าน้อยเป็นพวกปลาทอง (ความจำสั้นมาก๕๕ โปรดอย่าสาข้าน้อยเลย  :katai2-1:

 :pig4:  :L2: :L1:  :pig4:

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
กลัวว่าเฟี๊ยตสร่างเมาแล้วจะลืมน่ะซี๊ ไปๆ ไปนอนด้วยกันได้แล้ววว :hao6:

ออฟไลน์ hotoil

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
เฟี๊ยตแกทำอะไรไปปปปปป....อ๊ากกกกกกก
อิหนูของแม่?...เจ้าไปยั่วผู้ชายได้อย่างไรรร ฮ่าๆ
แต่ดีแล้วที่แยกทางปันกับแทน อยู่ต่อไปมีแต่เจ็บปวด
รอสองคนนั้นเคลียกันแล้วค่อยคุยกัน หรือ เจอกันใหม่
คุณธันต้องหลงสเน่ห์(ถูกไหม?)หนุ่มน้อยคนนี้แน่ๆ
เฟี๊ยตยิ่งเมายิ่งเด็กป่ะ ฮ่าๆ ถ้าคู่กันคงสมกันดี
อีกคนฉลาดเป็นกรด อีกคนบู๊ยอดเยี่ยม
ปล.คิดถึงคนแต่งจัง จุ๊บๆ 
ปล.๒ เปิดเรียนแล้วงานเยอะมาก เลยตามมาอ่านไม่ทัน.. อย่าน้อยใจนะตั๋ว ฮักหลายๆ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






kingdaemon

  • บุคคลทั่วไป
เอิ่ม....

เลือดพุ่งงงงงงงงงงงงงงงงงง :pighaun: :pighaun:
เฟี๊ยตยั่วโดยไม่รุตัว :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ lollipopz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-2
เย่ !! ในที่สุดก็อ่านทันแล้วคับบบบ
หลังจากอ่านรวดมา 2 คืน  :o8:

อยากตะโกนให้โลกรู้ว่าตอนนี้ติดเรื่องนี้งอมแงมแล้ววววววววว
ปกติเวลาผมอ่านในเล้าจะไม่ค่อยได้เม้นอ่ะคับ ส่วนใหญ่จะกดเป็ด อิอิ
แต่เรื่องนี้ ต้องมาเม้นเลย เพราะชอบมากกกกกกกกกก ชอบความ creative ของคุณผู้แต่ง :hao7: :hao7:

ยังไงก้จะติดตามตอนต่อไปนะคับ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง  :mew3:

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
บทที่ 79 Ultimate Bar

   “ไม่หรอก” เสียงของธันอึกอักขึ้น ระยะที่ใกล้เกินไปทำให้เขาตั้งตัวไม่ค่อยถูกนัก ระดับแอลกอฮอล์ในเลือดทำให้เขาอาจจะลืมไปว่าเขาควรจะบอกให้เพื่อนใหม่คนนี้เขยิบใบหน้าออกไปเสียหน่อย

   “จริงๆ ชื่ออะไรนะ กันใช่ไหม กันหล่อนะ ไม่ได้แกล้งชมหรอก” เฟี๊ยตพูดอย่างขึงขัง ราวกับกลัวว่าจะถูกว่าเข้าใจว่าโกหกอย่างนั้น มือของเฟี๊ยตยังคงบิดหน้าธันไปมาอย่างพิจารณา

   “ธัน” เขาขัดขึ้น

   “นั่นแหละ จมูกนี่โด่งดีแฮะ เป็นสันเชียวทำมาหรือเปล่าเนี่ย น่าอิจฉาจัง” เฟี๊ยตพูดพลางใช้นิ้วมือลูบไปตามจมูกที่ตั้งเป็นสันนั้นของธันอย่างถือวิสาสะ นิ้วมือนั่นบิดปลายจมูกไปมาอย่างเบามือ ราวกับว่าจะพยายามทดสอบข้อสันนิษฐานว่าในวัตถุที่ตนจับอยู่นี้มีสิ่งแปลกปลอมเจือปนมาหรือเปล่า

   “เอ่อ ไม่ได้ทำครับ” ธันนั่งตัวเกร็งเมื่อเฟี๊ยตเอามือลูบไปตามใบหน้าขณะนั้น เขาทำตัวไม่ถูก ธันจึงได้แต่นั่งนิ่งๆ พลางเอ่ยคำตอบ ไปตามคำถามเท่านั้น

   “ตาหละ ตาสองชั้นสวยมากเลย ตาคมเหมือนพระเอกหนังแขกเลย เดี๋ยวนี้เขาชอบเกาหลีกันไม่ใช่หรอ ทำไมแหวกแนวหละ” เฟี๊ยตไล่นิ้วมาที่ดวงตาคู่นั้นอย่างสนใจ ความเมาในเวลานี้ทำให้เฟี๊ยตลืมเรื่องความเหมาะสมไปจนหมดแล้ว เฟี๊ยตใช้นิ้วดึงหางตาให้หรี่ลงเหมือนเป็นตาชั้นเดียว เฟี๊ยตหัวเราะลั่นเมื่อเห็นหน้าของเพื่อนใหม่ประกอบขึ้นตาเรียวเป็นเส้นเหมือนหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ในนิทาน

   “เอ่อ ไม่รู้ครับ แม่ให้มาแบบนี้ ไม่ได้ตั้งใจครับ” ธันเอ่ยตอบ เขาเกร็งไปหมดอย่างทำตัวไม่ถูก ชายหนุ่มไม่ได้มีความโกรธที่ถูกยุ่มย่ามอวัยวะบนใบหน้าแม้แต่น้อย อาจจะเป็นเพราะตัวเขาเองในเวลานี้ที่สติสตังก็เริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ หรืออาจจะเป็นเพราะความเด็กที่มาพร้อมกับความเมาของคนตรงหน้าที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังเล่นกับหลานมือบอนตัวเล็กๆ คนหนึ่ง

   “คิ้วนี่ก็เข้มดีนะ ชี้ขึ้นอีก โหวงเฮ้งเป็นคนเจ้าเล่ห์นะเนี่ย หน้าตาแอบขี้โกงนะ คิ้วจริงรึเปล่าเนี่ย ทำไมมันเข้มจัง” เฟี๊ยตขยับนิ้วมาที่คิ้วหนาเข้มคู่นั้น ก่อนจะเอานิ้วถูไปถูมาเพื่อพิสูจน์ข้อสงสัยอย่างตั้งใจ

   “เอ่อ มีคนทักเหมือนกันว่าคิ้วเข้ม” เขาแอบถอนหายใจอย่างโล่งใจอยู่ไม่น้อย ที่เด็กโข่งตรงหน้านี่เบนความสนใจไปจากดวงตาเขาเสียที ใจเขากลัวนิ้วซุกซนเหล่านั้นจะทิ่มเข้ามาในดวงตาเขาไม่น้อย

   “สรุปให้นะ หน้าตาแบบนี้นี่มันออกไปทางแขกขาวชัดๆ รู้จักชีคเปล่า ชีคตามทะเลทรายอะ ที่ชอบจับเชลยสาวไปข่มขืนเพราะเข้าใจผิด ไม่รู้จักอีกละสิ ไม่ชอบอ่านนิยายสินะ ไม่เป็นไร แต่ยังไงก็หล่อสู้ตี๋อินเทรนด์แบบเฟี๊ยตไม่ได้หรอก สมัยนี้เขาต้องตาตี่ๆ เข้าใจไหม ยิ่งตาเล็กยิ่งหล่อ เข้าใจเปล่า” เฟี๊ยตพูดเองเออเองอย่างเสร็จสรรพ ก่อนจะเอานิ้วกลับมาชี้ดวงตาหรี่เล็กของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ

   “โอเคครับๆ หล่อครับหล่อ ฮ่าฮ่า” ธันถึงกลับหัวเราะลั่นออกมาอย่างอารมณ์ดี เมื่อคนตรงหน้าวิจารณ์หน้าตาของเขาเสร็จแล้ว ก็สรุปง่ายๆ อย่างเข้าข้างตัวเอง ตัวธันเองไม่รู้หรอกว่าแขกขาว หรือชีคสุดบ้ากามของเฟี๊ยตนั้นหมายถึงอะไร เขารู้สึกเพียงแต่ว่าเด็กน้อยตรงหน้าเขานี่ตลกชะมัด
   

   “กินหมูรึเปล่า ซัน” เฟี๊ยตเอ่ยขึ้นอีกครั้ง หลังจากนั่งเงียบๆ ด้วยความมึนไปพักหนึ่ง หลังจากที่เอาชนะความเมาได้แล้ว เฟี๊ยตก็กลับมาสนใจเขาอีกครั้ง

   “หือ หมู? ซัน?” ธันทวนความอย่างงงๆ

   “ก็ซันนั่นแหละ กินหมูไหม เห็นปรกติคนแขกเขาไม่กินหมูกัน” เฟี๊ยตเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจนิดๆ ที่คนตรงหน้าดูจะเข้าใจอะไรยากไปเสียหน่อย

   “ธัน” ชายหนุ่มแย้ง

   “นั่นแหละ กินหมูไหม” ดูเหมือนคนตรงหน้านี่จะไม่สนใจจะจำชื่อเขาเลยแม้แต่น้อย

   “กิน ผมเป็นพุทธครับ ไม่ใช่อิสลาม” ธันตอบ พร้อมกับหัวเราะขึ้นในใจน้อยๆ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกสัมภาษณ์งานเข้าไปทุกที ด้วยความเมาของเขาที่ก็มีอยู่ไม่น้อย หลายครั้งก็ทำให้เขาเล่นไปตามบทบาทที่เฟี๊ยตส่งมาให้อย่างถือสนุก

   “จริงหรือเปล่า อย่าโกหกนะ เฟี๊ยตเกลียดคนโกหก” เฟี๊ยตพูดขึ้นอย่างกึ่งๆ จะจริงจัง ธันสังเกตเห็นแววตาวูบไหวชั่วขณะหนึ่งตรงประโยคสุดท้าย ก่อนที่มันจะเจือหายไปอย่างรวดเร็ว

   “ไม่โกหกครับ กินหมูจริงๆ ครับ” ธันตอบไปตามเนื้อผ้า พลางรอดูปฏิกิริยาว่าเฟี๊ยตจะทำอะไรต่อไป

   “ว่ากันว่าพวกแขกนี่จะมีกลิ่นเครื่องเทศแรงนะ” เฟี๊ยตพูดขึ้นพลางหรี่ตาอย่างจับผิด

   “ไม่มีครับ ไม่ได้ชอบกินอาหารแนวนั้น” จากความเกร็งในช่วงแรกๆ กลายเป็นความตลกเสียแล้ว ธันปล่อยให้เพื่อนใหม่แปลกหน้าของเขาสัมภาษณ์ตนไปเรื่อยๆ อย่างนั้น

   “อย่าโกหก บอกว่าไม่ชอบคนโกหกไง” เสียงของเฟี๊ยตห้วนขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ ชายหนุ่มแสดงอาการไม่พอใจทั้งที่ยังคงอาการเมาปนอยู่มาก

   “ไม่ได้โกหกครับ ไม่ได้โกหกจริงๆ ฮ่าฮ่า” ธันยกแขนทั้งสองขึ้นอย่างยอมแพ้ เขาหลุดหัวเราะมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อเห็นคนตรงหน้าที่พยายามจะจับผิดเขา ทั้งๆ ที่ตัวเองดูไม่มีสติหลงเหลืออยู่เลย

   “อย่าให้จับได้นะว่าโกหก ไหนลองพิสูจน์ดูหน่อยซิ๊” เฟี๊ยตพูดขึ้นอย่างกังขา พร้อมทำท่าคาดโทษธันอย่างหมายมั่นปั้นมือ ผู้ที่ตกเป็นจำเลยด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องถึงกับยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่เขาก็ต้องหายใจไม่ทั่วท้องอีกครั้ง เมื่อการพิสูจน์ที่เฟี๊ยตหมายถึง คือ การเอาจมูกของเจ้าตัวมาไล่พิสูจน์กลิ่นไปตามร่างกายของเขาอย่างใกล้ชิด สันจมูกที่ไล่วนไปตามแผ่นอกหนาของเขาโดยมีระยะห่างไม่ถึงคืบนั้นทำเอาเขาพูดอะไรไม่ออกเลย

   “ไม่มีกลิ่นจริงๆ แฮะ ทาโรลออนมาใช่ไหม อย่าให้รู้นะ” ใบหน้าของเฟี๊ยตยังคงไล่วนไปเรื่อยๆ อย่างจับผิด ธันในขณะนี้ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว เขาเกร็งไปหมดราวกับทำความผิดแล้วจะถูกจับได้อย่างนั้น แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่น้อย และเรื่องที่ต้องสงสัยก็เรียกได้ว่าไกลจากคำว่ามีสาระไปไกลเหลือเกิน

   “ไหน ไหน ไหน ตรงนี้มีกลิ่นมะ มะ มะ ไหม” เภสัชกรหนุ่มที่กำลังไล่จมูกไปตามซอกคอนั่นเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก ก่อนที่เสียงจะแผ่วหายไป เฟี๊ยตในเวลานี้หมดแล้วซึ่งสติสัมปชัญญะโดยสมบูรณ์ เขาทิ้งตัวลงในอ้อมอกของทันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ชายหนุ่มหลับไปแล้วด้วยฤทธิ์ของสุรานั่น หลับไปโดยไม่ได้คิดเลยว่าได้ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในอ้อมกอดของชายแปลกหน้าคนหนึ่ง

   “ตัวใหญ่ยังกะยักษ์ แต่ทำตัวยังกะเป็นเด็กอนุบาลสอง ฮ่าฮ่าฮ่า” ธันหัวเราะเสียงดังจนคนในผับที่เหลืออยู่อย่างร่อยหรอในเวลากลางดึกเช่นนี้หันมามองกันอย่างสงสัย เขายิ้มอย่างไม่ถือสาเท่าไหร่นัก ธันเองก็เคยรับมือกับเพื่อนที่เมาจนหัวทิ่มแบบนี้มานักต่อนัก แค่คนเมาอีกคนไม่ได้คณามือเขาเท่าใดหรอก

   “Huge RELEASE!”

   ธันเรียกใช้การ์ดเวทมนตร์ใบหนึ่ง ทันทีที่สิ้นเสียงคำสั่ง แขนข้างขวาของธันก็ขยายขนาดขึ้นเกือบสิบเท่าได้ ราวกับแขนเขาตอนนี้กลายเป็นแขนของยักษ์อย่างใดอย่างนั้น ชายหนุ่มใช้มือที่ใหญ่โตเทอะทะนั่นช้อนตัวเพื่อนใหม่ขึ้นมาอย่างสบายๆ ก่อนจะอุ้มเดินออกจากไปจากบาร์แห่งนั้น โดยมีจุดมุ่งหมายเป็นห้องในโรงแรมแห่งนั้น ตามที่ได้ค้นเจอกุญแจที่ใส่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเฟี๊ยตนั่นเอง
   

   “เดี๋ยววว” เสียงของคนที่เมามายไม่ได้สตินั่นร้องขึ้นเบาๆ หลังจากที่ธันได้ค่อยๆ บรรจงวางตัวเขาลงบนเตียงนุ่มแห่งนั้น ชายเจ้าของแขนยักษ์ที่บัดนี้ค่อยๆ ฟีบลงด้วยหมดฤทธิ์ของการ์ดดังกล่าวแล้ว เลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ อย่างสงสัย เขานึกว่าคนตรงหน้านี้หลับไปแล้วเสียอีก ชายหนุ่มตัดสินใจไม่ลุกขึ้นจากเตียงนั่น และกระเถิบตัวเข้าไปใกล้ๆ เจ้าของเสียง เพื่อฟังความต้องการจากริมฝีปากบางคู่นั้น

   “ทำไมกินเหล้าแล้วถึงง่วง รู้ไหม” เสียงจากคนที่ใกล้หมดสติคนนั้นพึมพำออกมาด้วยเสียงราวกับกระซิบ

   “หืม ไม่รู้สิ” เขาที่ทรุดตัวนั่งอยู่ข้างๆ คนที่ดูเหมือนกำลังละเมออยู่นั้น ต้องกระเถิบตัวเข้าไปเพื่อฟังเสียงที่ดูจะเบาแสนเบานั่น เขาตอบคำถามอย่างงงๆ และไม่รู้ถึงเจตนาของคำถามนั้นเลย

   “Alcohol acted as a allosteric regulator of GABA receptors coupling  on chloride channels. Interact with binding sites, Alcohol enhanced association of GABA that caused influx of chloride. Because of augmentation of chloride depolarization of nervous system resulted in somnolance.” เสียงนั่นพึมพำออกมาด้วยภาษาอังกฤษที่สำเนียงชัดเปรี๊ยะ

   “เป็นหมอหรอเนี่ย ไอ้น้อง ฮ่าฮ่า” ธันหลุดขำพรืดออกมาอย่างสุดจะกลั้น เขาเห็นคนเมามาตั้งหลายแบบแล้ว ยังไม่เคยเห็นคนเมาแล้วบ้าวิชาการมาก่อนเลย

   “ไม่เป็นหมอ เป็นเภสัช ได้ยินไหม” สองมือนั่นกวาดสะเปะสะปะไปมา ราวกับพยายามจะหาคนที่พูดด้วยอยู่ตอนนี้ ตาคู่นั้นดูปรือขึ้นน้อยๆ อย่างพยายามลืมเปลือกตาขึ้น แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้ปิดลงดังเดิม ฤทธิ์ของความมึนเมาอาจจะหนักไปในเวลานี้

   “งั้นผมขอบอกว่าคุณเภสัชพูดผิดแล้วว่าแอลกอฮอล์ทำให้ง่วงหนะ” เขาเอ่ยแย้งขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่จริงจัง

   “ไม่จริง ห้ามเถียง ห้ามเถียงเภสัชเรื่องยารู้ไหม” น้ำเสียงนั่นดูจริงจังขึ้นมานิดหน่อย แต่ก็ยังฟังดูอ้อแอ้อยู่ดี

   “เถียงได้ เพราะคุณเภสัชไม่เห็นหลับสักที เพราะฉะนั้น แปลว่าคุณเภสัชพูดผิด ถูกไหม” เขาเอ่ยตอบไปอย่างนุ่มนวล ราวกับกำลังจะส่งเด็กตัวน้อยๆ เข้านอนฉะนั้น

   “จริง เพราะเภสัชกำลังจะ...” เสียงคำสุดท้ายเลือนหายไปพร้อมกับนิทรารมณ์ของเภสัชกรเอาแต่ใจคนนั้น ธันได้แต่ส่ายหัวอย่างตลกๆ ในพฤติกรรมที่ดูเหมือนจะไร้เดียงสาของเด็กตัวโตนั่น การได้คุยกับคนตรงหน้านี้ในวันนี้ ทำให้เขายิ้มได้มากกว่าที่เคย


   ‘หิวน้ำ’ ความคิดแรกของเฟี๊ยตแวบขึ้นมาทันทีหลังจากรู้สึกตัวขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น อาการเมาค้างยังตามหลอกหลอนเขาอยู่ในตอนนี้

   “Book!” เสียงแหบพร่าของเขาร้องสั่งพร้อมกับแตะมือไปที่นาฬิกาหรือเจ้าเกมคอนโทรเลอร์คู่ใจนั่นเอง

   “Book!” เสียงของเขาเรียกซ้ำอีกครั้งอย่างหงุดหงิด เมื่อไม่มีสมุดปรากฏตัวขึ้นอย่างที่ควรจะเป็น

   เฟี๊ยตลืมตาขึ้น ก่อนจะสะบัดหัวอย่างช้าๆ เพื่อเรียกสติกลับมาอีกครั้ง เขากวาดตามองไปรอบๆ ในเวลานี้ก่อนจะพบว่านี่ไม่ใช่โรงแรมสไตล์คันทรี่นั่นที่เขาจำได้รางๆ ว่าเขาเช็คอินเมื่อคืนนี้ แต่นี้มันเป็นคอนโดกลางใจเมืองกรุงเทพมหานครนั่นเอง

   ชายหนุ่มจำได้ว่าเมื่อคืนเขาเมามาก และเกือบถูกอันธพาลกลุ่มหนึ่งรุมสกรัมเขา แต่มีชายปริศนาคนหนึ่งมาช่วยเขาไว้อย่างหวุดหวิด และหลังจากนั้น เขาก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย จากมโนสำนึกของเขา เขารู้สึกว่า เขายังไม่ได้เอ่ยขอบคุณชายผู้นั้นแม้แต่ครั้งเดียว เฟี๊ยตรู้สึกว่าเขาควรจะเอ่ยขอบคุณคนๆ นั้นในเช้าวันนี้ ซึ่งน่าจะเป็นช่วงที่สติสัมปชัญญะของเขาสมบูรณ์พร้อมที่สุด แต่ในตอนนี้ เขากลับตื่นขึ้นเสียแล้ว เฟี๊ยตสบถออกมาอย่างหัวเสีย เขาตื่นขึ้นมาในเวลาที่ไม่สมควรที่สุด กว่าที่เขาจะกลับเข้าเกมอีกครั้งคงกินเวลาร่วม 2 อาทิตย์ในเกม ถึงตอนนั้น เขาจะไปหาผู้มีพระคุณคนนี้ที่ไหน เขายังไม่รู้เลย!



จากผู้แต่ง : เสาร์หน้าจะไปสอบแล้วววว อาทิตย์หน้าอาจจะไม่ได้ลงทุกวันนะครับ ขอค๊องหน่อย ฮือออ

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
แต่งไม่ค่อยจะทันเลยยยย อีเวนท์เยอะ

สงสารตัวเอง ตัวขี้เกียจเกาะแน่นเกิ๊น ห้าห้า

ออฟไลน์ naneku

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2
เราเปิดเทอมแล้ววววววว ขี้เกียจไปเรียนมากมายเลยพี่คนเขียน อยากจะอยู่นั่งอ่านนิยาย




พี่คนเขียนไปสอบก็สู้ๆน้าาาา เป็นกำลังใจให้ ทำให้เต็มที่สู้ๆ

kingdaemon

  • บุคคลทั่วไป
อ๊ากกกกกกกกกกก

สนุกติดนิยายนี้
คนแต่งไปสอบสู้ๆนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้นะ  :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
 :z3: โหยยย แล้วเฟี๊ยตจะไปเจอธันได้ที่ไหน กรีดร้อง :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
เอ๊าตื่นซ่ะงั้นเลย เฟี๊ยตอ่ะ

ออฟไลน์ tutankamen

  • ผีสิงประจำเล้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • Facebook ของผมเองครับ
โต๊กกกจาย ตื่นมาเสียนี่ อดได้เจอกันแน่ๆ พ่อหนุ่ม ธัน 2 อาทิตย์ในนู้น เค้าคงไปไหนต่อไหนแถมยังลืมชื่อจำหน้าไม่ได้อีก จะโทรหายังไงล่ะทีนี้ แย่เสียแล้ว  :hao5:

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
เมาแล้วน่ารักเนาะ
เฟี๊ยตจ๋าพลาดซะแล้ว ดันลืมวันลืมเวลาเสียอย่างนั้น
ถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงก็ขอให้เจอกันทั้งในเกมนอกเกมนะจ๊ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ค้างอีกแล้ว
เฟี๊ยตดันตื่นก่อนซะงั้น
หรือว่าจะได้เจอธันในโลกความจริง...

june55

  • บุคคลทั่วไป
พระเอกมาแว้ววว

ออฟไลน์ †คุณเขียด

  • ♣ เป็นคนดีแล้วค่ะ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +376/-1
อ่านรวดเดียวจบด้วยความเมามันส์ในอารมณ์

ในที่สุดเนื้อคู่ก็โผล่มา :a5:

กรี๊ดดดด พี่ธัน :-[

รอตอนต่อไปด้วยความจดจ่อ

ปล.เข้าใจเฟี๊ยตนะ ไอ้อารมณ์แยกออกมาจากกลุ่มน่ะ :o12:

ออฟไลน์ โมโม่ที่รัก

  • ٥ﻻ ﻉ√٥ﺎ ٱu
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
กำลังมันเลย สนุกมากๆๆ
ธันนี้มีหลายชื่อเลยทั้ง กัน ซัน  :laugh:

จะรอจ้า ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะ สู้ๆ
 o13


ออฟไลน์ summerkiss

  • ที่พิมพ์แสดงคห.ไปอาจรุนแรงไปบ้างแต่โปรดรู้ไว้ว่าเราใส่ใจและชอบเรื่องของคุณไม่เช่นนั้นจะไม่มีซักตัวอักษรบนนิยายของคุณหากเราไม่ชอบ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 75
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
เข้ามาเพราะแฟนตาซีชอบแนวนี้เหมือนกันอิอิ(ชอบจิ้นคิรัวกับกร. และคุราปิก้ากับเลโอลีโอ>< //นอกเรื่อง )

ออฟไลน์ zylph_z

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 213
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
เมาแล้วน่ารักมากเฟี๊ยต แต่อย่าเมาบ่อยเลยไม่ดีต่อสุขภาพ(ใจ)คนรอบตัว 555+
ว่าจะตื่นมาขอบคุณ ดันกลับมาโลกแห่งความจริงซะได้ คราวนี้จะไปเจอธันได้ที่ไหนล่ะเนี่ย ต้องตามหาละ

รอตอนต่อไปจ้า ^^

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
บทที่ 80 After That Day

 

            ‘ไบเบิ้ล ถ้าเราเคยพบกับผู้เล่นในเกมแล้ว หนังสือของเราจะจดจำชื่อเขาไว้ เราจะสามารถใช้การ์ดติดต่อเขากลับไปได้ใช่ไหม’ เฟี๊ยตเอ่ยถามขึ้นในใจอย่างเคยชิน

 

            ‘ไบเบิ้ล ได้ยินไหม ทำไมไม่ตอบ!’ อาการปวดหัวค้างจากฤทธิ์สุราเมื่อคืนนี้ทำให้จุดเดือดเขาต่ำลงกว่าปรกติมาก เขาเริ่มหงุดหงิดเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับออกมาอย่างคุ้นเคย แต่แล้วเขาก็ต้องสบถมาอย่างเดือดดาลใจอีกครั้ง เมื่อพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในเกมนั่นอีกแล้ว เขาตื่นขึ้นมาอยู่บนโลกความเป็นจริงแล้ว เฟี๊ยตเอามือทั้งสองข้างกุมหัวเมื่อรับรู้ถึงความปวดร้าวที่ลั่นอยู่ภายใน อย่างน้อย เหตุการณ์นี้ก็ทำให้เขารู้ว่า โลกเสมือนของเกมนี่มันเชื่อมต่อกับโลกความจริงมากกว่าที่เขาคิดนัก อาการเมาค้างอย่างหนักที่เขากำลังเผชิญอยู่นี่มาจากการกินเหล้าตอนอยู่ในเกมแท้ๆ ชายหนุ่มพยายามคิดหาเหตุผล แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่ออาการปวดที่ปะทุอยู่ตลอดเวลานั่น เขาทิ้งตัวลงนอนกับเตียงอีกครั้ง ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายอีกครั้ง ก่อนจะผล็อยหลับไปอย่างอ่อนเพลีย

 

 

            ถึงแม้ว่าอาการเมาค้างของเขาจะติดค้างมาจากเกมนั่น แต่ร่างกายเขาก็ไม่มีกลิ่นแอลกอฮอล์เหมือนกับที่คนกินเหล้าหนักๆ มักจะเป็นกัน เขาหัวเสียไม่น้อยกับความไม่เอาไหนที่ปล่อยให้ตัวเองเมามายจนไม่ได้สติขนาดนี้ ปรกติเขาจะเป็นคนระมัดระวังเรื่องการกินดื่มพอสมควร แต่เพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้เขาเผลอตัวกินไปเสียมากมายขนาดนั้น เขายอมรับว่าตอนแรกเขาดื่มค่อนข้างหนักเพราะเครียดเรื่องที่ต้องแยกกับปันและแทน แต่ช่วงหลังจากนั้น เขาก็ลืมไปเสียแล้วว่าอะไรทำให้เขาได้กระดกแก้วน้ำอำพันเหล่านั้นไปเสียมากมาย

 

            เขาอาบน้ำโดยใช้เวลานานกว่าปรกติ โดยคาดหวังให้ร่างกายฟื้นฟูตัวเองหลังจากได้โดนน้ำเย็นๆ ไหลผ่านไปสักพักหนึ่ง เขาซดกาแฟดำแก้วหนึ่ง เพื่อเรียกความสดชื่นให้กลับมาในเช้าวันนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้พักผ่อนเลย เวลานอนก็ต้องไปผจญภัยในเกมนั่น เวลาตื่นยังต้องมาทำงานพิเศษอีก บางที เขาอาจจะต้องแบ่งวันในเกมบางวันเพื่อใช้ในการพักผ่อนจริงๆ จังๆ เสียแล้ว

 

            เภสัชกรหนุ่มมาถึงโรงพยาบาลก่อนเวลางานร่วมครึ่งชั่วโมง เขาเลือกที่จะฝากท้องกับห้องอาหารสำหรับพนักงานในโรงพยาบาลแห่งนั้น ชายหนุ่มสามารถเข้าไปกินโดยไม่ต้องมีบัตรพนักงานด้วยซ้ำ เพราะคุ้นเคยกับคนดูแลที่นั่นดี ด้วยเคยฝึกงานอยู่ที่นี่เป็นเวลาไม่น้อย เขาหยิบไอแพดที่ติดตัวมาด้วย เปิดอ่านข้อมูลเกี่ยวกับโรคทางจิตประสาทต่างๆ ที่เขารับปากว่าจะทบทวนมาก่อนล่วงหน้าแล้ว แต่อันที่จริง เขาแทบจะไม่ได้อ่านมาแม้แต่ตัวอักษรเดียว ชายหนุ่มกวาดสายตาอ่านคำศัพท์ต่างๆ เป็นหลัก อย่างน้อย ถ้าได้ยินอะไรมาก็คงจะพอฟังออกอยู่บ้าง

           

 

            “สวัสดีครับ พี่ขวัญสุดสวยย” เสียงเขาเอ่ยนำไปก่อนเมื่อมาถึงห้องยาของแผนกโรคทางจิตประสาทที่เขาต้องรับผิดชอบ

 

            “ว่าไงคะ สุดหล่ออ หล่อเฉพาะวันที่ชมว่าพี่สวยนะคะ วันที่ชมพี่ว่าขาใหญ่ พี่ว่าน้องเฟี๊ยตไม่ค่อยหล่อเท่าไหร่ค่ะ ฮ่าฮ่า” เสียงจากรุ่นพี่คนเดิมเอ่ยทักทายมาอย่างร่าเริง ก่อนจะเงยหน้ามามองเขาเต็มๆ ตาด้วยซ้ำ

 

            “แหม พี่ขวัญก็ มีแต่คนชมว่าผมหล่อทุกวัน พี่พูดอย่างนี้ผมสับสนนะครับ ผมว่าผมเข้าใจถูกมาโดยตลอดเสียอีก ฮ่าฮ่า” เนื้อความที่แสนจะหลงตัวเองนั่น เป็นที่รู้กันดีระหว่างคนทั้งสองว่าเป็นเพียงแค่เรื่องล้อเล่นเท่านั้น ถึงแม้เฟี๊ยตจะจัดอยู่ในกลุ่มคนที่มีหน้าตาเกินมาตรฐานประเทศไปไม่น้อย แต่หญิงสาวก็ไม่เคยรู้สึกว่าเฟี๊ยตพยายามจะทำตัวแตกต่างหรือเรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้างแต่อย่างใด นี่เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของรุ่นน้องที่เขารักคนนี้

 

            “นี่ตกลงจะมาจ่ายยา หรือจะมารับยาโรคจิตประสาทเสียเองเนี่ย พ่อคุณณ” เสียงใสนั่นขัดมาอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนที่จะเปิดประเด็นในเรื่องการทำงานของเขา หญิงสาวปรับท่าทีให้ดูจริงจังมากขึ้น ก่อนจะชี้แจงอำนาจและหน้าที่ของเขาในการทำงาน

 

            เฟี๊ยตในฐานะของเภสัชกรพาร์ทไทม์รับหน้าที่หลักๆ ในการอยู่ห้องยา โดยหน้าที่ของเขาหลักๆ จะเป็นส่วนงานของการตรวจการจัดยาของผู้ช่วยเภสัชกรว่าจัดยาตรงตามใบสั่งยาหรือไม่ และจ่ายยาให้กับผู้ป่วยที่มารับยานั้นๆ พี่ขวัญยกประโยชน์ให้เขาเริ่มทำงานในส่วนงานของเภสัชกรได้เลย เขาไม่จำเป็นต้องไปจัดยากับผู้ช่วยเภสัชกรเหมือนกับเภสัชกรมือใหม่คนอื่นเพราะว่าเขาเคยฝึกงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ และทำหน้าที่เหล่านั้นมาอย่างเจนจัดแล้ว ชายหนุ่มจึงเริ่มต้นงานวันแรกโดยการนั่งโต๊ะแล้วเริ่มตรวจยาตามที่ผู้ช่วยเภสัชกรส่งเข้ามาเลย

 

 

            เฟี๊ยตทำงานเป็นเวลา 5 ชั่วโมงรวดโดยไม่ได้พักเบรกกินข้าวเหมือนกับเภสัชกรคนอื่น เขาอยู่ได้ด้วยชานมไข่มุกที่ฝากเพื่อนในห้องยาซื้อมาเพื่อรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้เพียงพอจะทำงานไปจนถึงเวลาเลิกงาน เฟี๊ยตได้เพื่อนจากที่ทำงานมากมาย แต่คนที่สนิทกันได้รวดเร็วที่สุดคงจะหนีไม่พ้น “ต๊อบ”

 

ต๊อบเป็นเภสัชกรแบบเต็มเวลา ที่ทำงานที่โรงพยาบาลดังกล่าว ชายหนุ่มจบรุ่นเดียวกันกับเขา หากแต่จบที่มหาวิทยาลัยชื่อดังทางภาคเหนือ ซึ่งก็คือจังหวัดบ้านเกิดเขานั่นเอง เฟี๊ยตและต๊อบสนิทกันอย่างรวดเร็วด้วยความที่เป็นเภสัชรุ่นเดียวกัน และคุยกันถูกคอด้วยเคยใช้ชีวิตอยู่ในจังหวัดเดียวกันมาก่อน ถึงแม้ว่าจะเป็นคนละช่วงเวลาก็ตาม ต๊อบช่วยสอนระบบงานหลายๆ อย่างในห้องยาแห่งนั้นให้ ด้วยเคยทำงานมาก่อนช่วงเวลาหนึ่ง รวมไปถึงเล่าถึงลักษณะนิสัยของคนในห้องยานั้นด้วย เฟี๊ยตรู้สึกอุ่นใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูกที่มีคนที่เป็นเพื่อนกันที่ดูจะไว้ใจได้ในสถานที่ที่ไม่ค่อยจะคุ้นเคยเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยฝึกงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ แต่มันก็เป็นคนละห้องยากัน บุคลากรที่เดินเข้าเดินออกที่นี่ก็เรียกได้ว่าไม่คุ้นเคยเลยสักคนเดียว

 

ช่วงเวลางานทำงานของเขาผ่านไปอย่างไม่ค่อยจะน่าตื่นเต้นเท่าไหร่นัก ในช่วงแรกเขาก็มีอาการประหม่าบ้าง เนื่องจากห่างงานในโรงพยาบาลมาหลายเดือน แต่เขาก็ใช้เวลาเพียงไม่ถึงชั่วโมงในการปรับตัว และเรียกความคุ้นเคยดังกล่าวกลับมาอีกครั้ง

 

ช่วงเวลาครึ่งชั่วโมงสุดท้ายของการทำงานวันแรกของเขา เฟี๊ยตมีโอกาสรับโทรศัพท์จากนายแพทย์ประจำบ้านท่านหนึ่งที่โทรศัพท์มาปรึกษาการใช้ยาที่ห้องยา ชายหนุ่มถึงกับใจเต้นเล็กน้อยเมื่อต้องตอบคำถามกับหมอ ซึ่งเรียกได้ว่าเขาไม่เคยทำงานนี้มาก่อน เนื่องจากตอนฝึกงานนั้น การตอบคำถามแพทย์นั้นถือว่าหินอยู่มาก แต่แล้วเรื่องราวก็ผ่านไปได้ด้วยดี เนื่องจากคำถามที่เขาได้รับ เรียกได้ว่าเป็นคำถามที่ไม่ได้ยากเท่าไหร่นัก แต่เป็นเรื่องเฉพาะทางด้านเภสัชกรรมมากกว่า เฟี๊ยตวางสายหลังจากได้รับคำขอบคุณจากนายแพทย์เสียงนุ่มคนนั้น ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้รู้สึกว่าตัวเองได้เริ่มงานวันแรกอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลย

 

 

เฟี๊ยตกลับมาถึงคอนโดในเวลาสี่โมงเย็นแก่ๆ หลังจากหาอะไรรองท้องที่โรงพยาบาลมาก่อนแล้ว เขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มเพื่อเตรียมตัวไปเรียนมวยไทยกับพี่หมูต่อในเวลาห้าโมงตรงตามที่ได้นัดไว้ตั้งแต่เรียนครั้งที่แล้วเสร็จ การเรียนของวันนี้เป็นไปอย่างถึก หิน และโหดเหมือนเดิมไม่มีผิด ครูพี่หมูให้เขาทบทวนท่าหมัด เท้า เข่า และศอก ตามที่เคยได้เรียนไปเมื่อสองวันที่แล้ว แต่เฟี๊ยตก็ทำได้อย่างไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก พี่หมูจึงยังไม่ขึ้นบทเรียนใหม่ในวันนี้ แต่จะทบทวนท่าพื้นฐานต่างๆ ให้แม่นเสียก่อนจะขึ้นท่าใหม่

 

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างทรมานด้วยความเหนื่อย เหงื่อท่วมไปทั้งชุดของเฟี๊ยตราวกับว่าเพิ่งจะอาบน้ำทั้งเสื้อผ้ามาก็ไม่ปาน ทันทีที่เทรนเนอร์ของเขาบอกหมดเวลา ชายหนุ่มก็แทบอยากจะทิ้งตัวลงไปนอนสลบอยู่บนผืนผ้าใบนั่นด้วยความเหนื่อยล้า เขาขอตัวกลับขึ้นที่พักอย่างหมดแรง การทำงานทั้งวันผสมกับการออกกำลังกายอย่างหนักทำให้เขาเรียกได้ว่าแทบจะหมดพลังอย่างแท้จริง

 

เฟี๊ยตอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และเข้านอนอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ฝึกสมาธิและสวดมนต์เป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ไม่จำเป็นต้องพยายามแม้แต่น้อย ชายหนุ่มก็หลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนที่สะสมมาทั้งวัน

 

 

‘ไบเบิ้ล เรามีวิธีจะตามหาคนที่เราเคยพบในเกมอย่างไรได้บ้าง’

 

“หนังสือไพ่จะทำการบันทึกผู้เล่นที่เคยพบเจอในเกมมาก่อนได้ นายท่าน เพียงท่านเลือกชื่อผู้เล่นที่ท่านต้องการติดต่อ ใช้การ์ดโทรศัพท์ ท่านก็จะติดต่อกับคนที่ท่านต้องการได้”

 

‘แล้วถ้าเราไม่รู้ชื่อของเขาหละ’

 

“นั่นแปลว่าท่านจะต้องลองสุ่มโทรหาไปทีละคนในรายชื่อจากสมุดเล่มนั้น”

 

‘ตอนนี้มีรายชื่อในสมุดเรากี่คน ไบเบิ้ล’

 

“153 คน นายท่าน”

 

‘ทำไม มันถึงมากมายขนาดนี้’

 

“สมุดบันทึกผู้เล่นทุกคนที่นายท่านเคยอยู่ใกล้ในรัศมี 3 เมตร”

 

 

“เห้ออ นายคนผู้มีพระคุณ เราคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว เราคงโทรหาทีละคนไม่ไหว เอาเป็นว่า เราขอบคุณนายแล้วกันนะ ไว้ถ้าเรามีโอกาสเจอนายอีกครั้งหนึ่ง เราจะเอ่ยขอบคุณนายด้วยปากของเราเอง” เฟี๊ยตเอ่ยขึ้นอย่างตัดใจในความพยายามที่จะตามหาบุรุษปริศนาคนนั้น ชายหนุ่มสะบัดผ้าห่มออกจากตัว ก่อนจะลุกขึ้นไปเผชิญโลกแห่งความจริงในโลกแห่งความฝันนั้นต่อไป


จากผู้แต่ง : วันนี้เพลียมาก สงสัยเป็นอาการข้างเคียงของการไปเที่ยวตจว ห้าห้า

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ lukkeng

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-0
ดำเนินมาถึงตอนที่ 80 แล้วหรอเนี่ย ไวจัง ^ ^

ออฟไลน์ cheyp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1536
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-0
ในที่สุดพ่อพระเอกก้อโผล่มาซะที
แม้จะมาตอนเฟี๊ยตมึนๆเบลอๆสมองไม่เต็มร้อยก้อเถอะ
รอลุ้นต่อไปว่าจะไปตามหากันท่าไหน

ปล. คนเขียนอย่าเพิ่งน้อยใจไปว่าไม่มีใครอ่าน
เรากลับมาแว้วววววหลังจากไปตะลอนเที่ยวซะหลายวัน ห้าๆๆๆ
ขอเป็นแฟนเรื่องนี้อย่างเหนียวแน่นต่อไปคร่าาาาา

ออฟไลน์ hotoil

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
กรี๊ดดดดดดดดดดด
น้องเฟี๊ยตค่ะ ที่หนูกำลังทำเขาเรียกว่ายั่วค่ะลูก
คนอะไรเมาแล้วน่ารัก ฮ่าๆ พี่ธันของน้องเฟี๊ยตไปซะแล้ว?
เฟี๊ยตเริ่มติดเกมนี้แล้ว ตื่นมายังค้างนึกว่าอยู่ในเกม ฮ่าๆ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด