ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0........................................................................
ตอนที่ 1
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ร่างสูงที่นอนหลับอยู่บ่นโซฟาค่อยๆงัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เมื่อเสียงเคาะประตูแต่เช้านั้นรบกวนการนอนของเค้าเป็นอย่างมาก
“มีไร” มือแกร่งกระชากประตูพร้อมถามคนที่ยืนอยู่หน้าห้องเสียงแข็ง ร่างโปร่งที่ยืนอยู่หน้าห้องเหวอไปเล็กน้อยเมื่อเห็นสภาพร่างสูงที่เดินมาเปิดประตูให้เค้า ตาโตนั้นมองสำรวจคนตรงหน้านิดหน่อยก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดจมูกเมื่อกลิ่นเหล้าลอยมาประทะจมูกอย่างแรง
“ขอบโทษครับ...ผมว่าผมเคาะผิดห้อง” เสียงหวานว่าอย่างขอโทษ
“กูก็ว่างั้นอะเพราะกูไม่รู้จักทอม” ร่างสูงว่าแล้วปิดประตูใส่หน้าทันที ปล่อยให้ร่างโปร่งหน้าห้องยืนหน้าเหวอหนักยิ่งกว่าเดิมอีก
“ทอมอ๋อ....กูเนี๊ยนะทอม แม่งเมาค้างชัวๆ” ว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาเกาหัวแบบงงๆ
“อ้าว...ช้อนชา ทำไมไม่เข้าไปอะลูก พี่เพชรไม่อยู่หรอ” หญิงวัยกลางคนที่เพิ่งเดินมาถึงหน้าห้องถามอย่างสงสัยเมื่อยังเห็นลูกเพื่อนสนิทของตนยืนทำหน้าเอ๋ออยู่หน้าห้องลูกชาย
“ห้องนี้แน่หรอคับแม่” ช้อนชาถามอีกครั้งเพื่อนความแน่ใจ
“แน่สิลูก แม่ไม่ได้แก่จนจำหมายเลขห้องลูกชายตัวเองผิดหรอกนะ”
“อ๋อ...คับๆๆ”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ช้อนชาเคาะประตูห้องเดิมอีกครั้ง
แอ๊ด ดดด ด
“เธออีกแล้วหรอ...สรุปมีไรว่ะ” ร่างสูงพูดด้วยเสียงที่ดูหงุดหงิดมากกว่ารอบแรกพร้อมกับชักสีหน้าไม่พอใจใส่เค้า
“ตาเพชร!!! นี้มันอะไรกันเนี้ย...” ผู้เป็นแม่โวยขึ้นทันทีเมื่อเห็นสภาพลูกของตัวเอง
“แม่!! มาได้ไงเนี้ย” เพชรว่าอย่างตกใจหน่อยๆก่อนจะหลีกทางให้แม่ตัวเองเดินเข้ามาในห้อง ส่วนตัวเองก็รีบวิ่งปู๊ดมาเขี่ยซากเพื่อนๆที่นอนอืดอยู่ที่พื้นให้รีบตื่นทันที
“แม่หวัดดีค๊าบบบบ” เพื่อนๆของเพชรยกมือไหว้แม่อย่างพร้อมหน้า
“อะไรกันนี้พวกเรา ทำไมสภาพเป็นแบบนี้โรงงานเหล้าระเบิดในห้องนี้รึไง” ผู้เป็นแม่เอ็ดลูกและเพื่อนลูกชายเบาๆ พลางมองซากขวดเหล้ากระป๋องเบียร์ที่วางเกลื่อนอยู่
“แล้วนี้แม่มาแต่เช้ามีอะไรรึป่าวคับ...ไหนบอกผมว่าจะมาอาทิตย์หน้าพร้อมน้าอ๋อยอะคับ” เพชรว่าอย่างสงสัยแล้วเดินไปหยิบน้ำดื่นในตู้เย็นมาให้แม่กับแขกผู้มาเยือนใหม่
“แล้วไอ้เด็กทอมนี้ใครอะแม่” เพชรว่าแล้วมองหน้าคนตัวเล็ก
“พี่เพชร!! ช้อนไม่ใช่ทอมนะช้อนเป็นผู้ชายจำช้อนไม่ได้รึไง” ร่างเล็กว่าแล้วทำหน้าง้ำใส่อีกคน
“เฮ้ย...ผู้ชายจริงหรอว่ะไอ้เพชร...” เพื่อนคนนึงสะกิดถามเพชร
“ใช้...ช้อนชาเนี้ยเป็นผู้ชาย เป็นลูกของเพื่อนสนิทแม่เอง” ผู้เป็นแม่ตอบ
“หวัดดีคับพี่เพชร หวัดดีคับเพื่อนๆพี่เพชร” ช้อนชายกมือไหว้เพชรและเพื่อนๆของเพชรพร้อมกับยิ้มให้ ซึ่งเพื่อนของเพชรก็ยิ้มรับทุกคนจะว่ายิ้มรับพร้อมสายตาแพรวพราวน่าจะถูกกว่า
“หวัดดีคับช้อนชา พี่ชื่อบีฟนะคับ” บีฟแนะนำตัวกับช้อนชาด้วยรอยยิ้มหล่อบาดใจ
“พี่ชื่อนิคแน๊คนะคับ”
“ส่วนพี่ชื่อซีคับ”
“ไม่ต้องมาทำเล่นหูเล่นตาใส่น้อง...แม่จองช้อนชาไว้ให้ตาเพชรแล้ว” ผู้เป็นแม่นั้นเอ่ยที่เล่นที่จริงแต่นั้นก็ทำให้ทุกคนหน้าเหวอได้ไม่น้อยโดยเฉพราะช้อนชาเอง
“แม่...ช้อนเป็นผู้ชายนะพี่เพชรก็ผู้ชาย จะมาจองช้อนให้พี่เพชรได้ไง” ช้อนชาว่าหน้างอๆที่ผู้เป็นเพื่อนสนิทแม่จ้องแต่จะจับคู่ตนกับลูกชายเสียให้ได้ตั้งแต่เด็กๆ ส่วนแม่กับพ่อของเค้าก็เห็นดีเห็นงามไปซะหมด
“ก็ถ้าถ้วยตวงไม่ชอบทอมนะ แม่คงจองไว้ให้ตาเพชรแล้ว”
“แต่ตวงมันไม่ได้ชอบทอมมาตั้งแต่เด็กนะ แล้วทำไมแม่ต้องจับคู่ช้อนกับพี่เพชรตั้งแต่เด็ก” คนตัวเล็กยังเถียงอีก
“อ้าว...ก็เราเองไม่ใช้หรอที่บอกแม่ของเราว่าชอบพี่เพชรแล้วก็อยากเป็นเจ้าสาวของพี่เค้าอะ” ช้อนชาหน้าเหวอกว่าเดิมอีก แต่เพชรกับเพื่อนๆที่ฟังอยู่กับรู้สึกขำๆซะมากกว่า
“แม่!! ก็ตอนนั้นช้อนไม่รู้ว่ารักคืออะไรไม่รู้ด้วยว่าเจ้าสาวคืออะไร แต่ตอนนี้ไม่ใช้นะ” ร่างเล็กเถียงทั้งที่หน้าแดงไปหมด
“หึหึ...พอเถอะคับแม่ อย่าไปแกล้งมันเลย” เพชรเอ่ยปากห้ามแม่เพื่อช่วยน้อง แม่จึงหันมาค้อนให้ลูกชาย
“แล้วนี้ทำไมแม่พามันมาวันนี้อะ ไหนบอกผมว่ามาอาทิตย์หน้า” เพชรถามผู้เป็นแม่
“ก็พ่อกับแม่ของช้อนไปฮันนิมูนกันที่มัลดีฟแบบกระทันอะน้องก็อยู่คนเดียว แม่เลยส่งให้มาอยู่กับเราเร็วขึ้น จะได้มาดูที่ดูทางไว้”
“ฮันนิมูน” เพชรขมวดคิ้วงงๆ
“ใช่คับพี่เพชร ฮันนิมูนรอบที่สิบสาม...” ช้อนชามุ้ยหน้าบอกผู้เป็นพี่
“เอาล่ะๆๆ เพชร...แม่ฝากน้องด้วยนะ แม่มีธุระต้องไปทำกับน้าป่าน...แม่คงไม่แวะกลับมาอีก” เพชรพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินไปส่งแม่ที่หน้าประตู
“แม่ฝากน้องด้วยนะ...ดูแลน้องดีๆหน่อย เอาลูกเค้ามาอยู่ด้วยแล้วนิ” แม่บอกกับเพชร
“แม่พูดเหมือนเพชรไปขอลูกเค้ามาอยู่ด้วย แม่ต่างหากที่ให้มันมาอยู่กับเพชร” เพชรว่าเสียงเรียบ
“เออ...ไอ้ลูกชาย ยังไงก็ดูแลน้องมันด้วย”
“คับ...แล้วแม่ก็เลิกสักทีเหอะไอ้นิสัยจับคู่น้องให้ผมเนี๊ย” เพชรพูดบอกผู้เป็นแม่
“หึหึ...แม่ไปแล้วนะ เดี๋ยวสาย”
“คับ” เพชรตอบแล้วยกมือไหว้ลาผู้เป็นแม่
“ไอ้เพชร...ไอ้บีฟมันม่อน้องมึงอะ” ซีฟ้องเพชรทันทีที่เพชรเดินกลับเข้ามาในห้อง เพชรได้แต่ส่ายหน้าขำๆก่อนจะเดินไปผลักบีฟที่นั่งอยู่ข้างช้อนให้ตกโซฟาแล้วลงไปนั่งแทน
“ไอ้เชี้ยเพชร กูเจ็บนะโว๊ย!!” เพชรทำเป็นไม่สนใจเสียงของบีฟแล้วหันไปคุยกับช้อนชาแทน
“กูไม่เจอมึงมากี่ปีเนี๊ยสามปีเห็นจะได้มั้ง โตขึ้นบ้างไหมมึงอะ...ไหงเตี้ยเหมือนเดิม”
“พี่เพชร!! ช้อนเตี้ยแล้วจะทำไมอะ!!” ช้อนชาหันไปแว๊ดใส่เพชรอย่างเคืองๆ ก็เถียงอะไรไม่ได้นิเพราะเค้าเตี้ยจริงๆ
“ป่าว ก็ไม่ทำไม...มึงเปลี่ยนไปเยอะเนอะ...เมื่อก่อนไม่น่ารักแบบนี้” เพชรว่าแล้วเอนหัวพิงกับโซฟา
“น่ารักกับผีอะดิ...ช้อนหล่อขึ้นต่างหาก”ช้อนชาเถียงกลับ เพชรจึงกรอกตาใส่อย่างกวนๆ
“พี่เพชร...เหม็นเหล้าว่ะ...ไปอาบน้ำเหอะไป” ช้อนชาบอกเพชรพร้อมกับทำหน้าประมาณว่าเหม็นจริงๆใส่เพชร
“สัด...สั่งกูเลยนะมึง เหม็นห่าอะไรๆๆ” เพชรว่าแล้วแกล้งดึงหัวช้อนชามากดลงกับอกของตัวเองอย่างแกล้งๆ
“ไอ้พี่เพชร...กูเจ็บนะ เหม็นด้วย เหี้ยนิ” ช้อนว่าแล้วพยายามผลักเพชรออก
เปี๊ยะ!!
“โอ๊ย!! ตบปากกูไมเนี๊ย” ช้อนชาว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบปากตัวเองที่โดนเพชรตบ ถึงจะตบไม่แรงแต่มันก็เจ็บอยู่ดีอะ
“กูจะตบให้ปากแตกเลยถ้ามึงพูดไม่เพราะกับกูอีก เป็นเด็กเป็นเล็กนะมึง” เพชรว่าพร้อมกับชี้หน้าคาดโทษช้อนชา
“เอ่อ ขอโทษนะคับไอ้เหี้ยเพชรและน้องช้อนชาที่น่ารัก...คือพวกกูลงความเห็นกันว่า คล้ายกับพวกมึงคุณจะลืมว่าพวกกูสามคนนั่งอยู่ตรงนี้” นิคแน็คว่า
“เออจริงด้วย กูลืม” เพชรกวนตีนกลับหน้านิ่งๆ
“สัดนิ...เอาเหอะ งั้นพวกกูกลับก่อน สภาพไม่ค่อยดีเกรงใจน้องมัน” ซีว่าแล้วลุกขึ้นยืนซึ่งทั้งสองคนที่เหลือก็ลุกขึ้นตาม
“กูไปนะเพชร” นิคแน็คว่า
“พี่ไปนะคับช้อนชา....กูไปนะเหี้ยเพชร แล้ววันหลังกูจะมาหยอดน้องช้อนชาใหม่” บีฟหันไปลาช้อนชาก่อนจะหันมาพูดกับเพชร เพชรได้แต่ส่ายหน้าขำๆกับเพื่อน
“ช้อนมึงเอาของเข้าไปเก็บในห้องก่อน เดี๋ยวกูจะไปอาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวกูพาออกไปกินข้าว”
“ช้อนทำอาหารเป็น...ให้ช้อนทำให้กินได้นะ” ช้อนชาเสนอตัว
“ในตู้กูมีแค่เบียร์กับน้ำเปล่า มึงเสกให้มันเป็นกับข้าวได้ไหมละ” เพชรหันมาถามเสียงกวนๆ
“กวนตีนว่ะ...เออ แล้วนี้จะให้ช้อนนอนห้องไหนอะ” ช้อนชาถามแล้วลุกขึ้นถือกระเป๋า
“ห้องกูดิ ห้องนอนมันมีห้องเดียว เพราะงั้นมึงนอนห้องเดียวกับกูแหละ” ช้อนพยักหน้ารับเพราะไม่ได้คิดอะไรมากอยู่แล้วก็ผู้ชายเหมือนกันนิ
“มึงอยากกินไร” เพชรหันไปถามช้อนเมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้าใกล้ๆคอนโด
“เอิ่มมมม....นั้นดิ กินไรกันดี” ช้อนชาว่าแล้วหันไปมองหน้าเพชร
“กูถามมึงไม่ใช้ให้มึงย้อนถามกู”
“ก็ช้อนไม่รู้นิ....อยากกินขนมมากกว่า”
“ขนมห่าอะไร...ข้าวยังไม่แดกร้องจะกินขนมเป็นเด็กไปได้”
“บ่นว่ะ รำคาญ...เอาร้านนี้ก็ได้” ช้อนชาว่าหน้างอๆ ก่อนจะเดินมั่วเข้าร้านฟูจิไป
“กินไรเลือก..เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง” เพชรว่าแล้วยื่นเมนูให้ช้อนชา
“ไม่รู้อะ พี่เพชรเลือกเลยเดี๋ยวช้อนมานะไปซื้อเค้กร้านนั้นก่อน” ช้อนชาบอกแล้วลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกจากร้านแต่ก็ถูกเพชรคว้าไว้แล้วดึงให้กลับมานั่งข้างๆตน
“มึงไปไหนช้อน ข้าวยังไม่แดกจะแดกเค้กมึงบ้าป่าว” เพชรว่าน้องเบาๆ
“เดินผ่านเมื่อกี้เห็นน่ากินอะ ให้ช้อนไปซื้อเค้กนะ เดี๋ยวกลับมานั่งกินข้าว” ช้อนว่าแล้วหันไปฉีกยิ้มให้ผู้เป็นพี่ พนักงานที่ยืนรอรับออเดร์อยู่ถึงกับยิ้มด้วยความฟิน
“ไม่!!! ดื้อว่ะ...เอาแบบนี้ ถ้างมึงยอมนั่งกินข้าวดีๆก่อน ซื้อของเสร็จกูจะพาไปร้านเจ๋งๆที่กูรู้จัก ไอติม เค้กนี้เพี้ยบอะ” เพชรหาวิธีหว่านล้อมช้อนชาซึ่งก็เหมือนจะได้ผลเพราะช้อนชาพยักหน้าทันทีที่เพรชพูดจบ
“เจ๋งจริงนะ” ช้อนชาถามย้ำ
“เออ”
“พี่เพชรจ่ายนะ” ช้อนชาว่าอีก
“เออ...” ช้อนชายิ้มร่าก่อนจะหยิบเมนูมาเปิดดูก่อนจะสั่งอาหารที่อยากกินไป
“พี่เพชรจะพาช้อนไปไหนบ้างอะ” ช้อนชาฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วหันไปถามเพชร
“กินเสร็จก็ไปซื้อของใช้เข้าห้องนิดหน่อย...แล้วก็กลับ”
“อ้าว!!! แล้วร้านเจ๋งๆที่ว่าจะพาไปอะ” ช้อนชาดีดตัวลุกขึ้นมาถามเพชรอย่างเอาเรื่อง
“เออ...กูจำได้น้า ก็เดี๋ยวกูพาแวะตอนกลับคอนโดไง” ช้อนชายิ้มร่าออกมาทันที
“พี่เพรช...ช้อนง่วงว่ะ รีบกินรีบซื้อของแล้วรีบกลับกันเหอะนะ” ช้อนชาว่าเสียงใส
“ง่วงห่าไรแบบนี้ อยากไปร้านเค้กอะดิไม่ว่า....เอามึงมาอยู่ด้วยนี้ต้องเหมือนกูมีลูกแน่เลย” เพชรว่าแล้วส่ายหน้าหน่อยๆกับความเด็กของช้อนชา
“ก็เค้าเป็นเด็กน้อยขี้อ้อนน่ารักหนิ...รักและตามใจเค้ามากๆนะ” ช้อนชาพูดบอกแล้วเอาแก้มไปถูไหล่เพชรอย่างอ้อนๆ
“พอๆ...ทำตัวดีๆ จะได้อยู่กันนานๆ” เพรชว่าแล้วโยกหัวเล็กไปมาอย่างหยอกๆ
“ช้อนนะดีตลอดเหอะ” ช้อนชาย่นจมูกใส่เพชร
“มาทำข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันหน่อยดีกว่า จะได้ไม่ต้องเกิดปัญหาที่หลัง”
“เอาสิ...มาว่ามาเลย ช้อนทำตามได้ทุกอย่าง” ช้อนชาว่าแล้วตักอาหารใส่ปากคำนึงตักใส่จานเพชรคำนึง
“กูไม่ค่อยชอบให้คนอื่นมายุ่งที่คอนโด ฉะนั้นจะพาใครมาคอนโดต้องบอกกูก่อน อยู่กับกู กูบอกอะไรกูพูดอะไรก็ให้เชื่อให้ฟังอย่าดื้อมาก อีกอย่างอยู่ด้วยกันห้ามทำให้กูรำคาญไม่งั้นกูจะไล่มึงไปซะ” ช้อนชาเบะปากใส่เพชรทันทีที่พูดจบ
“เรื่องพาคนมาห้องนี้ไม่มีปัญหา พี่เพชรเองก็เหอะอย่าพามามากจนน่ารำคาญละโดยเฉพาะสาวๆ ช้อนไม่ชอบเสียงวี๊ดว๊ายของผู้หญิง ส่วนที่บอกให้เชื่อฟังนี้ไม่รับปากนะแต่จะพยายามแล้วเรื่องสุดท้ายนี้ไม่มั่นใจเหมือนกันแต่จะพยายามอย่างสุดความสามารถเหมือนกัน” พูดพร้อมกับตักนู้นตักนี้เข้าปากด้วยความหิว
“กินยังไงว่ะปากเลอะหมดแล้ว” เพชรว่าแล้วเอื้อมมือไปเช็ดปากให้ช้อนชา
“มึงแม่งเด็กว่ะกินแค่นี้เลอะปะ” ช้อนชายัดปลาแซลมอนใส่ปากเพชรทันทีเพื่อให้เพชรหยุดบ่นตน
“หึหึ...ปากพี่เพชรก็เลอะหว่ะ” ช้อนชาขำหน่อยๆที่ปากเพชรเลอะเพราะฝีมือตัวเอง ช้อนชาเอื้อมมือไปเช็ดปากให้เพชรก่อนจะสนใจอาหารตรงหน้าต่อ
“ช้อน กูลืมบอกอีกอย่าง...กูอยากเลี้ยงแมวว่ะ”
“โหยยย ไม่เอาหรอกพี่เพชร ช้อนแพ้ขนแมว”
“เหี้ย...ไรของมึงว่ะ กูอยากเลี้ยงนีหว่า มึงอยู่ห่างๆมันเอาละกันอาทิตย์ที่แล้วกูไปดูๆไว้แล้ว กูแค่จะบอกไม่ได้ถามความเห็นหรือคำอนุญาติจากมึง”
“พี่เพชรไม่อ๊าวววววว ช้อนแพ้ขนแมวจริงๆนะ...เอาแบบนี้ไหม...เดี๋ยวช้อนจะเป็นแมวให้พี่เพชรเองดีไหม” ช้อนชาพูดแล้วหันไปทำตาปริบๆใส่เพชร
“เออ จะว่าไปมึงก็หน้าเหมือนแมวนะ...แต่แมวมันต้องขี้อ้อนชอบคลอเคลียนะช้อนมึงทำกูคงขนลุกพิลึกว่ะ” เพชรว่าอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะกินข้าวต่อ
“ลองเลี้ยงเค้าก่อนสิแล้วจะติดใจ...เค้าน่ารักนะ เมี๊ยว” เพชรหันไปเหล่คนที่พูดเสียงๆน่ารักๆพร้อมกับทำหน้าตาน่ารักใส่ตนเองนิดหน่อยก่อนจะผลักหัวทุยๆที่ถูไปถูมาที่ไหล่ออก
“กินข้าวต่อเหอะมึง...”เพชรพูดบอกคนเป็นน้อง
“พี่เพชรจะเลี้ยงเค้าใช่ป่าวอะ” ร่างสูงหันไปมองคนที่ยืนเกาะกระจกตู้เค้กแล้วหันมาทำเสียงอ้อนใส่ตนอย่างรู้ทัน
//แบบนี้ตลอดถ้าอยากได้อะไร// ร่างสูงบ่นในใจแต่ก็พยักหน้าให้คนตัวเล็กตรงหน้า
“งั้นช้อนเอาเป็นชิ้นแต่หลายๆชิ้นได้ไหมอะพี่เพรช น่ากินทุกชิ้นเลย”
“กูให้หกชิ้นแค่นั้นพอ...หมดมาซื้อใหม่...ไอ้ขนมกับช็อคโกแลตที่ซื้อมาจากซุปเปร์ก็เยอะแล้ว” เพรชบอกแล้วเดินไปหน้าเค้าน์เตอร์
“อ้าวเพชร...มาไงว่ะเราอะ” หญิงสาวคนนึงที่เดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยทักเพชรขึ้นเพชรจึงยกมือไหว้แล้วกล่าวคำทักทาย
“หวัดดีคับพี่หนิง เพรชพาน้องมาซื้อเค้กนะคับ” ช้อนชาหันไปมองดูอย่างสนใจว่าเพชรสนทนากับใคร หนิงหันมามองน้องที่เพชรว่าก่อนจะยิ้มออกมา
“แหมมม...น่ารักขนาดนี้มั่นใจว่าแค่น้อง” หนิงแซวเพชรแล้วเดินมาหยุดอยู่อีกฝั่งนึงของตู้เค้กที่ช้อนชายืนอยู่
“หวัดดีจะตัวเล็ก พี่ชื่อหนิงนะ เราชืออะไรอะ”
“เอ่อ...หวัดดีคับ ชื่อช้อนชาคับ” ช้อนชาตอบแล้วยกมือไหว้หนิง
“พี่หนิงเป็นป้ารหัสกู...จบไปปีที่แล้ว...นี้ก็ร้านพี่เค้า...ฝากตัวกับพี่เค้าดิเผื่อมึงได้กินเค้กฟรี” เพชรบอกทีเล่นทีจริง
“เอาสิ...แต่พี่จะให้ฟรีเฉพาะแฟนหลานรหัสพี่เท่านั้นนะ เราเป็นแฟนไอ้เพชรมันรึป่าวหล่ะ” พี่หนิงถามยิ้มๆซึ่งช้อนชาก็ส่ายหัวปฎิเสธ
“ถ้ายังไม่ใช่ก็ให้ไอ้เพชรมันจ่ายให้ไปก่อนละกัน ถ้าใช่วันไหนค่อยมากินฟรีนะ” ช้อนชายิ้มแหยะๆกลับไปเท่านั้น เพราะเค้าเป็นคนที่คุยกับคนแปลกหน้าไม่เก่ง
“แล้วเลือกได้ยังว่าจะเอาอันไหนบ้าง” หนิงถามช้อนชาซึ่งช้อนชาก็พยักหน้ารับ
“อันไหนละ บอกสิเดี๋ยวพี่หยิบให้”
“เครปเค้ก เค้กชาเขียว เค้กมะพร้าว ชีสนมสด ช็อคโกแลตมูต และก็บูเบบร์รี่ชีสพายคับ” สั่งเสร็จก็หันไปมองหน้าเพชร
“มีอะไร” เพชรถาม
“พี่เพชร ช้อนอยากได้ไอติมด้วยอะ...เห็นบอกว่าร้านนี้ทำไอติมเอง”
“น่ะ...ช้อนขอไอติมด้วยนะ” ช้อนพูดเสียงอ้อนๆอีกเมื่อเห็นเพชรเอาแต่ยืนเงียบ
“เออ...แต่กูให้แค่สามกล่องนะ ของกินมึงเยอะแล้ว”
“ขอบคุณคับ” ช้อนชายิ้มร่าก่อนจะวิ่งไปที่ตู้ไอติมเพื่อเลืกรสชาติ
“น่ารักดีว่ะไอ้เพชร...แต่เหมือนจะพูดน้อย”
“หึหึ...มันไม่ชินมากกว่า ปกติพูดเป็นเต่าเผา” เพชรว่าขำๆ
“ไอ้เราก็นึกว่าเอามาเปิดตัว...แค่น้องจริงๆหรอว่ะเพชร แต่ไหงอยู่กะน้องแกดูยิ้มมากว่าปกติที่ฉันเคยเห็นว่ะ”
“แค่น้องจริงๆพี่...ไอ้นี้มันจี้ไง...เออ ผมขอบราวนี่ใส่กล่องกลับบ้าสามชิ้นนะพี่..จะเอาไปให้ไอ้ช้อนมันชิม ร้านพี่เจ๋งสุดละ”
“เมื่อกี๊แกเพิ่งบ่นน้องมันไปว่าขนมเยอะ แต่ไหงแกสั่งบราวนี่กลับบ้านให้น้องมันอีกว่ะ” ปากว่าแต่มือก็หยิบบราวนี่ออกมาใส่กล่องให้
“ก็ร้านพี่อร่อย ผมเลยอยากให้มันกิน”
“สั่งพี่เค้าแล้วหรอ...ได้รสอะไรบ้าง” เพชรถามคนที่เดินมายืนข้างตน
“มะม่วงน้ำปลาหวาน เนยถั่วและก็มิ้น” ช้อนชาตอบแล้วหันมาทำหน้ายิ้มใส่เพชร
“สัดนี้ดูทำหน้าเข้า...พอได้ดั่งใจก็ทำหน้าระรื่นเชียวนะมึง” เพชรว่าแล้วหันไปรับถุงขนมจากหนิง
“เท่าไหร่อะพี่หนิง”
“ไม่เป็นไร เอาไปเหอะ...ถือว่าพี่เลี้ยงเนื่องในโอกาสที่ได้รู้จักกับช้อนชาละกัน” ช้อนชายิ้มตาหยีก่อนจะรีบยกมือไหว้ขอบคุณหนิงทันที
“ขอบคุณมากพี่ ผลไปก่อนนะ...ง่วงอะ” เพรชบอกลาหนิงพร้อมกับเดินออกจากร้านไปพร้อมช้อนชา
..............................................................................................
หัวข้อ: Damn Lovely Child!!! ไอ้นี่เด็กผม ตอน14 (19/2/57) (อ่าน 31188 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก