[เรื่องสั้น]อีหนูของป๋า บทที่10 THE END
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น]อีหนูของป๋า บทที่10 THE END  (อ่าน 151432 ครั้ง)

ออฟไลน์ sang som

  • เจ็บจิต!!
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-6
ม๊าเจ๋งโคตร!!

เอาให้จำเลยนะม๊า

ออฟไลน์ GETIIZ

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +90/-4
โฮฮฮฮฮฮฮฮ อยากจะไปกราบแทบเท้าม๊าสักที
มันต้องแบบนี้ !!!! ป๋าจะได้จัดการตัวเองสักที
เวลาไม่มีน้องอยู่ใกล้ๆนานจได้รู้ใจตัวเองบ้างงง

ออฟไลน์ Pumpkin_23

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
มาต่อไวๆนะค่ะ

เรื่องเหมือนจะไม่ดราม่าแต่ดราม่า

สนุกค่ะๆ

ออฟไลน์ pachth

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-5
ถือป้ายไฟม๊า!!
ม๊าเจ๋งที่สุดในสามโลก

ออฟไลน์ BlackArrow

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 81
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
คุณแม่พูดได้ใจหนูมากคร้าาาา  o13

ไอ้ป๋าขอสักทีเถอะ หมั่นไส้  :z6:

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1511
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
ม๊าป๊าจัดการโลดด

ออฟไลน์ lalitalx

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-3
ชูป้ายคุณม๊า FC  :katai2-1:
คุณป๋าทำตัวดีๆขึ้นเร็วๆละ สงสารน้องไมล์  :hao5:

Gril

  • บุคคลทั่วไป
บทที่ 6
 
   บรรยากาศที่บ้านเงียบสนิทคนงานของม๊าป๋ากำลังทำหน้าที่ขนกระเป๋าเสื้อผ้าของผมขึ้นรถที่ม๊าส่งมารับ หลังจากออกจากโรงพยาบาลป๋าแค่เดินมาบอกกับผมว่าจะให้ย้ายไปอยู่บ้านใหญ่สักพักและหลังจากนั้นก็ไม่มีคำพูดอะไรที่หลุดออกมาจากป๋าหรือแม้กระทั่งผม ผมเดินลงมาจากห้องหลังจากที่สมศักดิ์ขนกระเป๋าใบสุดท้ายของผมลงมา ป๋ายังนั่งอ่านหนังสือวรรณกรรมฝรั่งอยู่ที่โซฟาด้านล่างผมได้แต่มองด้วยความหวังว่าป๋าจะเรียกผมหรือรั้งผมเอาไว้บ้างหรือเปล่า

   "คุณไมล์ครับเหลืออะไรหรือเปล่าครับ"ผมปล่อยมือที่จับกรอบรูป ผมหันไปมองป๋าอีกครั้งแต่ทุกอย่างก็ยังคงอยู่ในความเงียบป๋าไม่ได้หันมามองตั้งแต่ที่ผมลงมา

   "ไม่ละ ไปกันเถอะ"ผมเดินไปหยิบรองเท้าคูโปรดออกมาจากชั้นใส่เสร็จก็กำลังจะออกแต่ป๋าก็มาดึงมือผมไว้พร้อมกับยัดกล่องขนาดเล็กใส่มือผม

   "หนู..อย่าไปเลยนะ"ผมเปิดกล่องดูก็พบว่ามันคือแหวนทองคำขาวมีเพชรฝังอยู่หนึ่งเม็ด ผมหันกลับมามองหน้าป๋าแต่ป๋าไม่หันมาสบตาผมเลยสักครั้ง มือผมกำแน่นและในวินาทีต่อมากล่องที่บรรจุของมีค่าก็ถูกผมปาลงกับพื้นอย่างไม่ไยดี

   "ไปเถอะสมศักดิ์"ผมรีบเดินไปขึ้นรถและไม่ได้หันกลับไปมองด้านหลังว่าป๋ากำลังทำหน้ายังไง ผมแค่โกรธว่าทำไมถึงได้ให้แหวนเพรชกับผมทั้งที่คำพูดของป๋าเพียงแค่ไม่กี่คำก็ทำให้ผมอยู่กับเค้า แต่เค้าก็เลือกที่จะทำกับผมเหมือนทำกับคนอื่นหรือที่จริงแล้วผมก็เป็นคนอื่นสำหรับเค้าเสมอมา
 
 
 
   หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ทางมหาวิทยาลัยก็ได้ส่งอาจารย์พิเศษคนใหม่มาสอนนักศึกษาป๋าแทบจะหายไปจากวงจรชีวิตของผมแต่เค้าก็คงไปโผล่ในวงจรชีวิตของคนอื่นแทน

   "เอ้ามึงไหนว่าไม่ชอบนาฬิกาเรือนนี้ไง"เดือนทักเมื่อเห็นที่ข้อมือผมมีนาฬิกาพูม่าแทนที่จะเป็นนาฬิกาโรเล็กซ์แบบทุกที

   "อันเก่ามันตายอ่ะ"เปล่าหรอกครับเรือนเดิมมันก็ยังเดินดีอยู่แต่ผมแค่อยากใส่อันนี้เพราะมันเป็นของเพียงอย่างเดียวที่ป๋าซื้อให้และผมยังเอามาด้วย

   "ถ่านหมดหรือเปล่าแก"

   "ไม่รู้ดิกูไม่ได้แกะออกมาดู"

   "เออจริงด้วยกูลืมไปกูนัดนพไว้ที่ร้านหน้ามอแล้วนี้มึงจะไปหอสมุดใช่ป่ะ"

   "เออมึงรีบไปเหอะเดี๋ยวกูไปเอง"ผมบอกลาเดือนที่รีบวิ่งแจ้นออกไป ส่วนผมก็เดินไปที่หอสมุด เดินเลือกหนังสือมาทำรายงานจนได้เล่มที่ถูกใจผมก็หยิบออกมาเปิดดู

   ตุ้บ!

   หนังสือตกลงพื้นเพราะผมถูกชนอย่างกะทันหันกำลังจะหันไปเอาเรื่องคนที่ชนแต่ผมก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าคนนั้นคือป๋า สภาพป๋ายังดีอยู่ไม่ได้โทรมเป็นคนบ้าเหมือนในละครป๋ายังดูปกติป๋ามองหน้าผมนิ่งไม่กระพริบตาแต่ผมไม่ได้มองกลับ ชั่วพริบตาป๋าดึงผมเข้าไปกอดแน่นแต่ผมไม่ได้กอดตอบเพราะกำลังอึ้งอยู่ หลายวันที่เราไม่ได้เจอกันจนเกือบลืมไปแล้วว่าคนตรงหน้านี้มีตัวตนทำให้ใจผมเต้นรัว ป๋าผละออกจากผมอย่างอ้อยอิ่งเค้าก้มลงไปหยิบหนังสือผมไม่เข้าใจว่าทำไมป๋าถึงทำแบบนี้ทั้งที่ตอนผมออกมาทำเหมือนไม่แคร์กันเลยแต่ทำไมตอนนี้ถึงทำเหมือนต้องการผม

   "หนู.."ผมยังยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนและไม่พูดอะไรออกมา ผมสบตาป๋าอยากรู้ว่าตอนนี้เค้ากำลังคิดอะไรอยู่แต่ผมก็อ่านมันไม่ออก ป๋าก้มลงมาหาผมแต่ไม่รู้ทำไมผมถึงได้ถอยหนีออกมาทั้งทีไม่มีทางไหนให้ไปแล้ว ผมเบือนหน้าหนีจมูกป๋ามันปฎิกิริยาอัตโนมัติเลยครับ ผมหลับตาปี๋มือไม้สั่นเทาไปหมดผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจของป๋าที่เป่ารดหน้าผม สัมผัสอุ่นๆแตะลงที่หน้าผากผมป๋าจูบหน้าผากผมพร้อมกับยัดหนังสือใส่มือผมแล้วเดินออกไป ผมกอดหนังสือไว้กับตัวแน่นได้แต่มองตามหลังป๋าไป

   "พี่เพชร.."เสียงของผมมันดังไม่พอให้เค้าหยุดป๋าเดินห่างออกไปในขณะที่ผมได้ยืนนิ่งอยู่กับที่ ผมเดินมาหาที่นั่งและพยามที่จะรวบรวมสมาธิกับหนังสือปกแข็งที่อยู่ตรงหน้า
 
 

 
 
   "วันนี้ไปทำอะไรมาที่มหาลัยเหรอ"มารติถามทันทีที่ลูกชายโผล่หน้าเข้ามาในห้อง พชรถอนหายใจก็รู้ว่ามารดาสายเยอะแต่ก็ไม่คิดว่าจะรู้เรื่องเร็วขนาดนี้

   "ไปเก็บของ"พชรเดินอ้อมหลังมารดามานั่งที่เก้าอี้

   "ม๊าว่าจะไปดูทำเลที่ต่างจังหวัดหน่อย อยู่ทางนี้ก็ฝากดูแลบริษัทด้วยละ"

   "แล้วม๊าจะไปกี่วัน"

   "สักสามวันมั้ง ถ้าไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน เดี๋ยวม๊าไปก่อนละกันเห็นว่าฝ่ายบัญชีหัวหมุนกันน่าดู"

   "หวัดดีครับม๊า"มารติรับไหว้ลูกชายแล้วเดินออกไป พชรได้แต่อมยิ้มกับตัวเองในที่สุดฟ้าก็ส่งโอกาสมาให้เขา เขาจะได้มีโอกาสได้ใกล้ชิดพันไมล์และต่อให้ต้องปืนบ้านตัวเองเขาก็ยอม

   Rrr

   "หวัดดีครับ"

   -สวัสดีดีค่ะพี่พชร นี่นิดนะค่ะ-ชายหนุ่มร้องอ่อ พลางคิดถึงนิตยาเฟรชชี่น้องใหม่ของมหาลัยที่เขาทำงานอยู่นิตยาเป็นหญิงสาวเพียงคนเดียวที่เขาคุยแต่เรื่องงานไม่มีส่วนเอี่ยวทางด้านชู้สาวแต่ก็ไม่รู้ว่าพันไมล์จะคิดไปถึงตรงไหนเพราะพักหลังๆที่พันไมล์มาหาก็ต้องเจอเขาอยู่กับนิตยาโดยตลอด

   "อ่อครับว่าไงครับ"

   -คือนิดจะโทรมาถามว่าแหวนที่พี่พชรสั่งทำใส่พอดีมั้ยค่ะ คือนิดกลัวว่ามันจะไม่พอดีอ่ะค่ะ-

   "ไม่รู้สิครับ"เขาตอบ พลางมองไปที่กล่องกำมะหยีสีเข้มที่คนที่เขาตั้งใจให้ปามันทิ้งอย่างไม่ไยดีแต่เขาก็ไม่คิดจะโกรธอะไรพันไมล์เลยเพราะเขาสมควรได้รับมันแล้ว สิ่งที่พันไมล์ทำมันยังเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เขาละเลยพันไมล์มาตลอด ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าลึกๆ

   "คือนิดไม่มีอะไรใช่มั้ยครับ พอดีผมติดงานไม่สะดวกคุยนะครับ"

   -อ่อขอโทษที่รบกวนนะค่ะ-

   "ครับไม่เป็นไรครับ"พชรวางสาย เขาโยนโทรศัพท์ไว้ให้ไกลสายตามือยังถือกล่องเจ้ากรรมแกว่งไปมา หนทางที่เคยคิดว่าจะเรียบง่ายและสวยงามทุกสิ่งทุกอย่างที่วาดฝันเอาไว้พังลงกับตาด้วยมือของตัวเองด้วยการกระทำของตัวเอง
   



   เสียงฟ้าร้องดังมาเป็นระลอก ผมปิดประตูปิดหน้าต่างแล้วรีบเข้านอนแต่หัววัน ฝนที่ทำท่าจะตกตั้งแต่บ่ายมาถึงเวลานี่ก็ตกลงมาแค่ปรอยๆเท่านั้น ผมเลิกผ้าห่มขึ้นแล้วสอดตัวเข้าไปด้านใน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่ไม่รู้ทำไมผมถึงได้กลับไปอ่านหน้าแชทที่เคยคุยกับป๋าคงเพราะไม่มีป๋ามานอนกอดแบบทุกคืน ไม่มีเสียงที่คอยกระซิบเบาๆก่อนหลับผมเองก็เพิ่งจะรู้ว่าตัวเองโหยหาความรู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง
   ก๊อก ก๊อก
   ผมมองไปที่ประตูช่องว่างด้านล่างไม่ปรากฏเงาใดๆ ผมเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ที่เพิ่งจะปิดไปเมื่อกี้ เงาสีดำพาดผ่านมาผมขยับเท้าถอยหลังอัตโนมัติกำลังคิดอยู่ว่าเมื่อกี้ผมได้ลงกลอนหน้าต่างหรือเปล่าแต่มันก็ไม่ทันให้วิ่งไปปิดแล้วคนที่อยู่ภายนอกเหมือนจะหาลูกบิดหน้าต่างได้แล้ว ผมหันหลังเตรียมตัวจะวิ่งถ้าไม่มีมือเย็นๆมาดึงแขนผมไว้สักก่อน
   "ไมล์"
   "พี่เพชร!"ตัวผมถูกดึงเข้าไปกอดอีกครั้ง ไอเย็นที่ส่งผ่านมาที่ผมทำให้ผมสอดมือเข้าไปกอดร่างของพี่เพชร มือพี่เพชรตรึงร่างผมเอาไว้กับอกเค้าริมฝีปากเย็นเฉียบประทับลงที่หน้าผากผมหลายครั้ง บ้านหลังใหญ่ที่กว้างขวางทำให้ผมอ้างว้างมากกว่าเดิมและสิ่งที่เติมเต็มผมก็มีแค่เขาคนนี้เท่านั้น
   "เช็ดตัวก่อนนะ"ผมส่งผ้าขนหนูให้
   "ทำไมไม่เข้าทางประตูละ"
   "ไม่อยากให้ม๊ารู้"ผมแอบยิ้ม ทั้งที่ภายนอกเหมือนคนแข็งกร้าวขนาดนั้นไม่น่าเป็นคนกลัวแม่เลย ผมกำลังลุกขึ้นไปหยิบเสื้อให้พี่เพชรเปลี่ยนแต่ก็โดนดึงไว้พี่เพชรสบหน้าลงกับหน้าท้องผมห่างกันไม่แค่กี่อาทิตย์ทำไมถึงได้ติดกอดขนาดนี้นะ ผมยกมือขึ้นลูบหัวพี่เพชรเบาๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
   "เพชรจะเอาไมล์กลับคืนมาจากม๊าให้ได้ เพชรจะเลิกเจ้าชู้เพชรจะทำตัวดีๆจะไม่ทำให้ไมล์เสียใจอีกดีมั้ย"ผมเงียบได้แต่สบตาคนที่มองมา พี่เพชรสบตาผมไม่กระพริบตานี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าเค้าจริงจังกับคำพูดของตัวเอง ผมยกมือขึ้นลูบหน้าพี่เพชรเบาๆ
   "อื้ม..อย่ายอมแพ้นะ"ผมยิ้ม พี่เพชรจับมือผมมาจูบเบาๆแค่เพียงจูบเบาๆที่ปลายนิ้วแต่มันเหมือนเป็นคำมั่นสัญญาระหว่างเรา
 


ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
ถ้าทำไม่ได้ขอให้ม๊าส่งไมล์ไปไกล ๆ จากเพชรเลย

ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
จะคอยดูนะป๋า  :hao3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [เรื่องสั้น]อีหนูของป๋า บทที่6
« ตอบ #189 เมื่อ: 13-07-2013 23:46:26 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ชะรอยน้อย

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 973
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
สงสารไมล์อ่ะ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรที่ป๋ากับม๊าคุยกันเลย
เหมือนต้องคิดมากไปคนเดียว

sunshinesunrise

  • บุคคลทั่วไป
Finally, he acknowledges what he did in the past. Hope this is a serious plan to change everything to be stable. :katai2-1:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
ขอให้ทำได้จริงๆนะ สงสารนู๋ไมล์ไม่อยากให้รอแล้วผิดหวัง

ออฟไลน์ แป้งข้าวหมาก

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
ทำให้ได้นะอิป๋า ถ้าน้องไมล์เสียใจอีก ชั้นเจี๋ยน
 :z10:

ออฟไลน์ wan1222

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 45
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ทำไม่ได้แหละ น่าดู!!!! :m31: :m31: :m31:

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
โอ๊ยยยยยยยย กว่าจะตั้งท่าได้นะป๋า
น่าหมั่นไส้อ่ะ

ว่าแต่นางนั้น..... มันแปลกๆ นะ จะโทรมาถามเรื่องแหวนจริงอ่ะ
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกนางอ้อล้อไงชอบกล

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมมันสั้นอย่างนี้!!!!!!!!!!!  คุณม๊า!!!ป๋ามันแอบมาหาพี่ไมล์ มาลากมันออกไป!!!!!!!!!

ออฟไลน์ lalitalx

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-3
ชอบที่ไมล์ให้กำลังใจป๋า น่ารักมากๆเลย ขอให้ครั้งนี้ตั้งใจทำจริงนะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
ให้มันจริงเถอะ!!!

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
ขอให้ทำได้พี่เพชร อย่าท่าดีทีเหลวก็พอ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [เรื่องสั้น]อีหนูของป๋า บทที่6
« ตอบ #199 เมื่อ: 14-07-2013 01:01:08 »





ออฟไลน์ babimild1985

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
 :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:  ตบอิป๋า

ออฟไลน์ ormn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3925
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
    • http:///uc.exteenblog.com/riko-tomo/images/23213506_1208714389_3598161_Okane_ga_Nai_v01_ch01_pg002__Cover.jpg
 :m16: :m16: :m16: :m16:อย่าดีแต่พูละอิป๋าทำให้ได้ด้วยนะ :m16: :m16: :m16: :m16:


น้องไมล์จะได้มีความสุขจริงๆซักที :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ Lily teddy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-2
เฮ้อ ถ้าป๋ารักไมล์จริง ๆ ไม่น่าว่าจะเปลี่ยนตัวเองไม่ได้นะ
แค่มีคนรักคนเดียวมันยากตรงไหนหว่า
เป็นกำลังใจให้ไมล์จ้า สู้ ๆ รอป๋าหน่อยน๊า
เพิ่งเข้ามาติดตามด้วยคนจ้า  :L2:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
ก็ขอให้เพชรทำสำเร็จนะ ไม่งั้นม๊า ไม่ยอมแน่  :katai2-1:

ออฟไลน์ yanggi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
แม่มาบอก เพราะอยากให้แอบมาหา รึป่าวเนี่ย  :hao7:

ออฟไลน์ sodamint.11

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 87
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
หนูจะเชื่อป๋าดีไหมน่าๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไมล์ใจอ่อนจัง.....

ออฟไลน์ pockypocky

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 179
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ถ้าทำไม่ได้นะ... จะเชียร์ให้มีพระเอกคนใหม่ไปเลย!  :hao7:

แล้วมาต่อไวๆนะคะ  :mew1:

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
เพชรของเราจะดีได้แค่ไหนต้องรอดู
แต่ว่าถ้าดีแตกเมื่อไหร่นี่
บอกให้ม๊าจัดการส่งหนูไมล์ไปให้ไกลสักสองสามปีซิ จะได้ดูว่าเพชรจะเป็นยังไง

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3130
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
จะรอดูนะเพชรว่าจะมีความพยายามแค่ไหน

ออฟไลน์ ninghyuk

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 666
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
เพิ่งมาอ่านนสสน ทั้งชอบทั้งเกลียดอิป๋าในวลาเดียวกัน
สงสารไมล์อะ ถามว่ารักมั้ยก็รัก แต่มันรักแบบกล้ำกลืนสิ้นดี

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด