อยากบอกว่าอิเขียดลืมเนื้อเรื่องค่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แบบดองนานเกิน
-----
ตอนที่ 22 รักน้องจริงอย่าทิ้งน้องนะ
ว่าจะไปเสือกเรื่องไอ้ปิน แต่ความวัวยังไม่หาย(อิน้องมิมิ) ความควาย(พี่ฌองค์)ก็เข้ามาแทรก...
“เฮีย เฮียเป็นไรเนี่ย”ผมพยายามสะกิดไอ้คนที่นอนหันหลังให้ผม “งอนหรอเฮีย...ใจตุ๊ดว่ะ”ทีนี้หันขวับเลยครับคุณ
“กูจะเป็นยังไง มึงสนด้วยหรอ”สรุปแล้วงอนจริง
“โห ถ้าไม่สนจะมานั่งง้อยังงี้ปะล่ะ”ไอ้เฮียยังคงตีหน้านิ่งต่อไป “เลิกงอนได้แล้วเฮีย เมื่อกี้บลูแค่แกล้งไอ้ปินมันเล่น”
“อย่าเล่นแบบนี้อีก...ไม่ชอบ”ไอ้เฮียพลิกตัวหันมานอนมองผม “กูขี้หึง”
ไม่บอกกูก็รู้จ๊ะ ก็เล่นหึงโหดใส่กูขนาดนั้น เอะอะลากเอะอะตบหัว กูเกิดมาหล่อ แถมอัธยาศัยดีอ่ะมึงเข้าใจไหม ไม่เคยเจ้าชู้เลยจริงๆเลยสาบาน
“เออ เฮีย เดี๋ยวบลูโทรขอโทษแม่เฮียก่อนนะ ที่ไม่ได้มาทักทาย”ไอ้เฮียพยักหน้า ก่อนจะทิ้งตัวนอนอีกครั้ง
หลังจากที่โทรคุยขอโทษขอโพยแม่หยงแล้ว ผมก็กลับมานอนเกลือกกลิ้งเฝ้าไอ้เฮีย ไม่รู้จะเล่าอะไรว่ะ แบบชีวิตแม่งเหมือนถึงจุดอิ่มตัว แถมไม่มีเชี่ยอะไรจะเล่าแล้วด้วย เอ่อ ถ้าเกิดตัดจบเลยจะมีคนตบกูปะวะ...สบตาคนรอปิ้งๆ ลักษณะจะเยอะ
นอนโรงบาลอีกคืนไอ้เฮียก็ได้กลับมาอยู่บ้าน แต่กลับคราวนี้เป็นบ้านใครบ้านมัน อย่าได้คิดว่าพวกกูโกรธกันแต่อย่างใด คือแม่งจะสอบไฟนอลล่ะไง ขืนอยู่ใกล้กันเดี๋ยวธาตุไฟมันจะพุ่งพล่านแล้วจะไม่เป็นอันอ่านหนังสือสอบกันพอดี
ก็นะ ก็ผมแม่งเกิดหล่อขนาดนี้ ใครมันจะไปห้ามใจได้ล่ะเนอะ...กร๊ากกกกกก
“ไอ้เหี้ยบลู!!!!”เสียงแหลมดังลั่นที่ข้างรูหูทำเอาผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์ทันที
“อิเชี่ย!! เบาๆก็ได้ หูกูเปราะบางนะสาดดดด”ผมจิกตาใส่อิครีม
“เบาๆ”กวนส้นตีนนักอินี่ “ก็กูเรียกมึงสามสี่รอบก็ไม่หัน”มันบ่นอุบอิบตามประสาหญิง(หน้า)แก่ใกล้วัยมรณะภาพ
“อาฮะ แล้วเรียกกูมีอะไร”พอผมพูดจบไอ้ครีมมันพูดกระซิบกระซาบกับตัวมันเอง “นั่นก็เบาไปอิฟาย”ผมผลักหัวมันเบาๆอย่างเสียจริต
“แล้วนี่มึงคบกับพี่ปั้นจริงๆใช่ปะ”ผมนิ่งไปชั่ววินาที
“ปั้นไหนวะ”ทำเป็นแอ๊บไม่รู้เรื่องเชียวล่ะกู
“พี่ปั้น พี่ไอ้ปินอ่ะ”อิครีมถามอย่าสอดรู้
“ใครปล่อยข่าวกรอกหูมึงมาอีกล่ะ”ผมก้มหน้าก้มตาอ่านชีทเรียนตรงหน้าต่อทันที...ชิบหายล่ะ มันรู้ได้ไงวะ
“ไม่มี กูแค่แอบสงสัย”มันจ้องผมอย่างพยายามกดดัน “ก็เห็นพวกไอ้เอมมันไปโพสต์หน้าวอลมึง ว่ากกผัวลืมเพื่อน แล้วบวกกับที่มึงสนิทกับพี่ปั้นอย่างผิดปกติ”มันมองผมอย่างจับผิด
“ผิดปกติยังไงวะ ผู้ชายเป็นเมทกันแปลกตรงไหน แล้วไอ้เหี้ยเอมมันก็กวนส้นตีนไปทั่วไม่ใช่แค่กู”ผมบอกแล้วก็คว้าขวดน้ำเย็นมากรอกปากเพื่อระงับพิรุษภายใน
“ห๊า นี่อยู่ด้วยกันหรอห๊ะ!!! บวกเพิ่มไปอีกข้อ จับได้คาหนังคาเขาเลยสัตว์ ไม่เบานะมึง มีผัวทั้งทีเอาซะหล่อเลยแม่ง!!”อิครีมแหกปากโวยวายจนคนแถวนั้นเริ่มหันมามอง
“อ้าว ห่า ตรรกะเหี้ยไรของมึงเนี่ย คิดแบบนั้นหอชายแม่งไม่เป็นเกย์กันทั้งหอหรอวะ”พอผมออกเสียงปรามอีพวกตัวเสือกที่เงี้ยหูฟังอยู่ ก็ดูจะสงบลง
“แล้วทำไมพี่เขาต้องมาอยู่กับมึง เมื่อก่อนก็ไม่ได้สนิทกันนี่หว่า”มันถามด้วยระดับเสียงปกติ
“ก็กูอยู่ชมรมเดียวกัน เจอกันทุกวันแม่งก็สนิทกันเป็นธรรมดา แล้วที่เขามาอยู่กับกู ก็เขาเหนื่อยขี้เกียจกลับบ้าน จะอยู่กับพี่คิง พี่คิงแม่งก็ตัวอย่างควายเตียงแม่งนอนไม่พอ จบ แล้วไมมึงไม่อ่านวะ แล้วชาตินี้มึงจะเข้าใจไหมอีดอกจิก”ทำเป็นด่ากลบเกลื่อนครับ จะว่าไปกูก็แถเนียนเหมือนกัน แหะๆ
“หึ”อิครีมยิ้มอย่างผู้มีชัยก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ผม “พลาดแล้วมึง... บ้านพี่ปั้นใกล้มหาลัยยิ่งกว่าหอมึงอีก”มันพูดแค่นั้นผมก็อ้าปากค้าง “ให้โอกาสมึงโกหก มึงกับพี่เขาไม่มีอะไรกันใช่ไหม”มันพูดเบาๆอย่างคาดคั้น
“ค_ย! บ้านเฮียอยู่พระโขนง ใกล้กว่าหอกูตรงไหน “เหงื่อแม่งเริ่มแตกแล้วครับกู น้องนีจะไม่จบใช่ไหม พี่บลูจะแถไม่ไหวแล้วนะครับ
“ก็ได้ๆ กูเชื่อก็ได้ว่ามึงกับพี่ปั้นไม่มี๊ไม่มี อะไรกันสักนี๊ด!!”
“ก็สมควรเป็นอย่างงั้น เพราะกูกับเฮียปั้นไม่มีอะไรในกอไผ่แน่นอน ...แมนว่ะสัตว์”แอบเห็นฟ้าผ่าที่ปลายขอบฟ้า
“อืม”ผมหันมองตามต้นเสียง...ชิบหาย
พ่อกูมาตามคำเรียกร้อง
“เอ่อ เฮีย แหะๆๆๆ”ปีชาติไม่เคยจะโผล่มาแถวนี้ แล้วนี่ผีห่าซาตานตนใดดลใจวะ แม่ง!!!!
“พี่ปั้นหวัดดีค่ะ”อีครีมอีต้นเหตุยิ้มร่าประหนึ่งว่ามันไม่มีความผิดติดตัว
“ครับ”มันรับไหว้ แล้วก็เดินจากไปพร้อมฝูงเพื่อนมันอย่างเงียบๆ
เอาล่ะครับ น้องบลูที่น่ารักของทุกคนแดกคำว่า วิกฤติ เข้าไปอีกกระบุงใหญ่ๆ คดีเก่ากูก็ยังแคลงใจกันอยู่ นี่ยังได้ประเด็นและคดีใหม่มาอีก เจริญจริง เจริญ!!!
“หิวข้าวแล้วอ่ะ”อิครีมว่าแล้วก็ทิ้งผมไปซื้อข้าวแม่งดื้อๆ... อิดอกจิก!!!!!!
หลังจากกินข้าวกับอิครีมแล้ว ก็ได้เวลาเข้าห้องเรียน แต่ก่อนที่จะได้ออกทะเลเวิ่นเว้อไปเรื่องอื่น เรากลับมาสู่ประเด็นเผ็ดร้อนของเรื่องเล่าเช้านี้กันก่อน ไอ้เฮียเป็นเหี้ยไร ตั้งแต่ออกจากโรงบาลมันชอบทำตัวแปลกๆว่ะครับ ปกติหื่นชิบหาย แต่พักนี้ คุยโทรศัพท์ก็คุยแปบเดียว แถมยังไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน(ไม่ได้เสียดายอย่ามามองตูด้วยสายตาวิบวับ) ทั้งที่ปกติจะชอบเข้ามาอ้อนมาออเซาะ แต่ช่วงนี้เสือกกลับไปนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว(กูนี่แหละ)อีกแล้ว
คำถาม มันเป็นอะไร...
...
..
.
“เหี้ยบลู!”ผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์ความคิด...อิเห้พวกนี้โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ระ ไรวะ”ผมตอบด้วยท่าทีผวา...กูขวัญอ่อนนะเฮ้ย
“ตั้งแต่มีผัว ดัดจริตขึ้นเยอะนะมึงน่ะ”ผมหรี่ตาลงเป็นเชิงถามว่า...มึงต้องการอะไรจากกูกันแน่ไอ้เชี่ยเอม “ไอ้ปินมันไปไหน มึงรู้มะ?”ผมส่ายหัวเป็นคำตอบ “ดีจริงเพื่อนกู คนหนึ่งก็ผลุ่บๆโผล่ๆ อีกคนก็นั่งหน้าหงี่ยังกับหมาติดสัตว์”ผมหันขวับมองมันด้วยความหงุดหงิด “ทำไม ก็เรื่องจริง”
“ใช่ซี่!! ใครเขาจะไปหน้าระรื่นเป็นหมามีคู่แบบมึงล่ะ”ผมฉีกยิ้มไปทางไอ้เฟาที่หน้าขึ้นสีก่ำ...ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะโกรธหรือเขินกันแน่ “ดูเมียมึงด้วย เป็นเหี้ยไรหน้าแดงเถือกขนาดนั้น”ผมเลิกคิ้ว ไอ้เฟาก้มหน้าหงุดกำมือแน่น
“มันอาย มึงอย่าไปแซวมาก เมียกูมันขี้อาย... โอยย”ไม่ทันที่ไอ้เอมจะได้สาธยายต่อไปมากกว่านี้ ไอ้เฟาคนขี้อายก็คว้าหมับที่คอเสื้อไอ้เอม ก่อนจะตบลงตรงกลางกบาลอย่างสุดแรง...กูสยอง
“อะไรวะเฟา เหี้ยบลูมันแซว มึงก็ตบมันสิ มาตบกูทำไม”ไอ้เอมเอ่ยเสียงอ้อน...อ้อนตีน “โอยยย ถีบกูอีกไมเนี่ย”
จะว่าไปก็สมน้ำหน้าห่าเอมมันนะครับ เมื่อก่อนมันทำความเลวไว้เยอะกว่าผมอีก ชอบทำหน้าเซื่องๆเชื่องๆ แต่เชื่อมะ ลิงค้างบ่างชะนีตบแย่งกล้วยแม่งมาเยอะล่ะ คนแบบไอ้เหี้ยแว่นได้มาเจอคนแบบไอ้เฟาก็สมน้ำสมเนื้อกันล่ะครับ...เอาเป็นว่า กูสมน้ำหน้าทั้งคู่
แต่อาจจะสมน้ำหน้าไอ้เอมมากกว่าหน่อยนึง
“ว่าแต่เหี้ยปินไปไหน”ไอ้เฟาหันมาจุดประเด็นเรื่องเพื่อนร่วมก๊วนอีกคนที่หายไป
“รึว่าไปขี้”ผมพูดอย่างครุ่นคิด
“แหม ไปนานขนาดนี้กูว่าไม่น่าแค่ขี้แล้วล่ะ”ไอ้เอมพูด “ป่านนี้สาวมือหงิกไปแล้วมั้ง”ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“แม่งยิ่งเก็บกดๆอยู่”ไอ้เฟาพูด ผมกับไอ้เอมก็พยักหน้าเป็นเชิงว่าเห็นด้วย
พูดถึงเหี้ยปิน ผมไม่ค่อยชมผู้ชายคนไหนหรอกนะครับ แต่เจอมันครั้งแรก ผมยังแอบคิดเลยว่าแม่งหล่อว่ะ แถมนิสัยดีอีก วางตัวนิ่งๆ ยิ้มแย้มพองาม มองแล้วได้ลุคเจ้าชายชิบหาย เมื่อก่อนไอ้เอมไม่ค่อยชอบไอ้ปินเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะมันอิจฉาที่ไอ้ปินมีแต่สาวจริงสาวแท้สาวน้อยสาวใหญ่แห่แหนกันเข้าไปกรี๊ด แต่พอมาดูวันนี้ดิ ไอ้เหี้ยเอมสนิทกับไอ้ปินมากกว่าผมอีก(ไอ้เอม กูเจอมันก่อนนะเว่ย) แต่ถึงจะหล่อยังไง คุณเชื่อไหม มันไม่เคยมีแฟนสักกะคน
ถึงมันจะมีคนเข้ามาจีบเยอะแยะมากมายจนพวกผมนั้นแอบอิจฉา แต่มันก็ยังไม่เคยคบใครสักคน แถมยังเป็นหนุ่ม(เคย)บริสุทธิ์อีกด้วยนั่น แล้วเวลามันไปห้องน้ำนานๆผมก็จะสันนิษฐานกันว่ามันไปว่าว...= =
คือว่าวจริงไม่จริงไม่รู้...พวกกูใส่ร้าย
“ตายยาก มันมาละ”ไอ้เฟาสะกิดผมพร้อมทำหน้าป็นเชิงว่า’เหยื่อมาแล้วมึงเตรียมตัว’
“ปวดมือไหมวะ”ไอ้เอมเริ่มเปิด
“ปวดเหี้ยไร”ไอ้ปินขมวดคิ้ววางถุงกระดาษลงบนโต๊ะ
“ปวดมือไง โอ้ววว มือขวาเมียรัก”ไอ้เอมไม่พูดเปล่ายังคงกอดจูบลูบคลำมือตัวเอง
“กูถนัดซ้าย”ไอ้ปินฉีกยิ้มแล้วนั่งลงข้างผม
“งั้นก็ โอ้ว มือซ้ายเมียรัก”ผมพูดแล้วก็กอดจูบมือตัวเอง
“ฮ่าๆๆ ปัญญาอ่อนนะพวกมึง”มันหัวเราะแล้วก็เอามือจับถุงกระดาษแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“พวกกูมากกว่ามั้งที่ต้องพูด”ไอ้เฟาพูด พวกผมสามคนมองหน้ากัน “ถุงอะไรอ่ะมึง”ไอ้เฟาถามเสียงใส
“อ่อ ลูกชุบ พี่ฌ็องค์ซื้อมาฝาก”พอถึงตรงนี้ห่าปินก็ยิ้มร่าหน้าบานขึ้นมาอีกรอบ
“ไม่เบานะเพื่อนกู นี่เขาเอามาให้มึงที่ม.เลยหรอวะ”ผมถาม
“เปล่า น้องเขาเอามาให้”มันยังคงยิ้มหน้าระรื่นชื่นบาน แต่สักพักก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้หน้านี่สลดยังคนใกล้ตาย “เฌอแม่งดูไม่ค่อยชอบกูว่ะ”
“น้องสาวหรอวะ พี่ชายยังน่ารักขนาดนั้น น้องสาวจะสวยถึงขนาดไหนวะ”ผมพูดรัวไปด้วยความหน้าม่อ
“มีผัวแล้วตัดสิทธิ์”ไอ้เอมเข้ามาเบรก
“มึงก็มีเมียแล้ว”ผมสวนทันควัน ไอ้เฟาหน้าแดงก่ำ
“มะ ไม่ เกี่ยวโว้ยยย มันก็แค่ทาสกูเท่านั้นแหละ”ไอ้เฟาพูด “ยังไงซะน้องเฌอก็ต้องเป็นของกู เพราะชื่อกูคล้องจองก็เขาที่สุด”แหมหูดำกันทุกตัวแล้วตอนนี้
“คล้องตรงไหนวะ... อีกอย่างมึงก็นายบำเรอกูเท่านั้นละ กร๊ากก แอ่ก”แล้วไอ้เอมผู้ปากดีก็โดนบีบคอไปเป็นที่เรียบร้อย
“ตกลงน่ารักไหมวะ”ผมหันมาถามอย่างจริงจัง
“ก็เพื่อนไอ้เหี้ยเฟาไง เหอะๆๆๆๆๆ”ไอ้ปินหัวเราะอย่างเสียจริต
“อ้าววว ไอ้สัตว์ ไม่รีบบอก ปล่อยให้กูเพ้อตั้งนาน... ปกติแหละมึง น้องหวงพี่ไรงี้มั้ง”ผมพูดปลอบพลางเหลือบไปมองไอ้เอมที่พยายามขัดขืนไอ้เฟาอย่างทุกรักทุเร
“คือกูเพิ่งนึกได้ว่ากูกับเฌอเคยเจอกันมาก่อนหน้านี้ว่ะ”ผมตาวาวด้วยความเสือกทันที
ไอ้ปินเริ่มเล่าว่าช่วงม.สี่มันไปงานโอเพ้นเฮาส์ที่โรงเรียนดังโรงเรียนหนึ่ง พอดีวันนั้นมีแสดงละครเวที มันว่างๆเลยเข้าไปดู ตอนนั้นละครเล่นไปได้เกือบจบแล้ว เป็นละครเรื่องอะไรไม่รู้มันก็จำไม่ได้ รู้แค่ว่านางเอกสวยมาก มีปีกสีขาว สวมชุดสีขาวปลอด อย่างกับนางฟ้าจริงๆ พอละครแสดงจบมันก็ไม่คิดอะไร จนเดินไปซื้อน้ำก็เจอกับนางฟ้าของมัน(มันเล่ามาแบบนี้นะเฮ้ย) เขาก็ยิ้มให้มัน มันก็เลยรวบรวมความกล้า ขอเบอร์ แต่แทนที่จะให้บอร์มัน เขาดันจับที่วิก แล้วถอดออก ก่อนจะปิดท้ายด้วยคำที่ว่า ‘โทษทีว่ะ กูเป็นผู้ชาย’
“กูแม่งแทบกรี๊ด สกินเฮดเลยมึง เพื่อนกูแม่งหัวเราะกันใหญ่... ตั้งแต่นั้นกูเลยไม่ค่อยกล้าจีบใคร กูกลัวเขาถอดวิกโชว์”แล้วมันก็ถูแขนแรงๆด้วยความขนลุก
“แม่งฮาว่ะ”พวกผมหัวเราะลั่น
“ไอ้เฌอแม่งไม่เห็นเคยเล่า”ไอ้เฟาตัดพ้อหน้าระรื่น...โถ อิเตี้ย เป็นกูกูก็ไม่กล้าเหล่าหรอก ที่อยู่ดีไม่ว่าดีก็มีไอ้หน้าม่อมาขอเบอร์
ว่าแต่ สุดหล่อประจำคณะชีวิตแม่งอัปรีย์เหี้ยๆ แต่เริ่มอยากเห็นหน้าน้องเฌอตอนแต่งหญิงขึ้นมาแล้วดิ จะเหมือนนางฟ้าขนาดไหนกันวะ เล่นไอ้ปินหลงผิดคิดขอเบอร์ได้ขนาดนั้น
หมดเวลาเรียนพวกผมก็ทยอยกันออกจากห้อง อาจนึกไม่ถึงว่าบรรยากาศเมื่อกี้คือบรรยากาสในห้องเรียน แต่เชื่อเถอะครับกูเรียนกันอยู่จริงๆ ถึงแม้ว่าว่ามันดูเหมือนว่ามาเรียนหรือไม่มามีค่าเท่ากันก็เหอะ ... สงสารหม่าหม้ากูจัง
ไอ้เอมไอ้เฟาไอ้ปินกลับบ้านกันทันที ส่วนผมยังคงต้องไปซ้อมอยู่ วันนี้ไอ้เฮียโดด ซึ่งเป็นเรื่องแปลกจนจัดเป็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับแปดเลยก็ว่าได้
เพราะสำหรับไอ้เฮีย ต่อให้ฝนตกแดดออกหิมะถล่มแผ่นดินทลายใครจะตายมันก็ไม่สน ถ้าโค้ชนัดซ้อมมันก็จะมาซ้อม แต่วันนี้โดด แถมเหตุผลยังบอกว่าเบื่อ เบื่ออะไร...รึว่าเบื่อกู
ซ้อมเสร็จสายตัวแทบขาด กระดูกงี้ลั่นดังเปรี๊ยะๆ รึว่ากูจะแกเกินไปแล้ววะ... นั่งซ้อนท้ายเป็นสก๊อยพี่วินมาเกือบสิบนาทีจนลมตีซะหน้าชาผมก็ถึงหอเสียที ผมเดินเปลี้ยๆเข้าไปในหอ ยกมือไหว้ลุงยาม เข้าไปในลิฟต์ กดชั้น4
มองดูเงาสะท้อนของตัวเองจากพนังลิฟต์ มองมุมไหนก็โทรม ไม่ดูหน้าพิสมัยในสายตาผู้ชายสักนิด น่ารักแบบไอ้เฟาก็ไม่ใช่ บุคลิกดีหน้าตาโมเอะ(ตรงไหน)แถมอัธยาศัยดีแบบไอ้เอมก็ไม่ จะหล่อลากยิ้มกระชากไตแบบไอ้ปินก็ไม่ใช่ แล้วทำไมไอ้เฮียมันมายุ่งกับผมวะ...หรือแค่อยากลอง
เฮ้ยๆๆๆ คิดมากแล้วกู พอๆๆ เดี๋ยวประสาทแดก
ติ้ง!!
ประตูลิฟต์เปิดออก ผมคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเห็นคนบางคนที่ยังคงตีหน้านิ่งอยู่หน้าลิฟต์ แต่พอลองสำรวจไอ้เฮียดูดีๆ รอยยิ้มผมก็แทบจางหายไปทันที กระเป๋าสะพายหลังขนาดใหญ่ที่ตอนนี้ถูกอัดแน่นไปด้วยสัมภาระ
“ไปไหนอ่ะ”
“กลับบ้าน”ผมเดินออกมาจากลิฟต์ ตรงข้ามกับไอ้เฮียที่เดินเข้าไป
WTF? เกิดเชี่ยอะไรขึ้นวะ
---------------
เอ๊ะ เหมือนจะหน่วง
อุคิๆๆๆๆๆๆๆๆ
คือช่วงนี้คุณเขียดเบลอมึนเพ้องงกะชีวิตเน่ะ
เลิฟเสมอค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
ถึงจะมั่ว แต่ก็ช่วยกันดันเถอะนะคะ
รีบลากน้องอายมายเลิฟออกไปขังอย่างไว อย่าเพิ่งปากโป่งเฮ้ย เดี๋ยวคนอ่านเขารู้ว่าป้าจ้องจะม่า
@Lucifer_Prince@
-โอ้ว แม่นล่ะจ๊ะ แต่งไปมึนไปอ้วกจะแตก แฟนแพจให้ไปยังงิ พี่ก็จำไม่ได้ ไม่เป็นไร ให้ใหม่
aoihimeko
-ชีวิตอิคิง มันน่าเวทนายิ่งนัก ขอบคุณนะคะ จุบุ
ปล.เค้าหลอกเพราะรักนะ
TaChills
-คาแรกเตอร์มันหื่นแบบโง่ๆอ่ะคะ
2pmui
-กร๊ากกกก เป็นความสุขเล็กๆของอิเขียดเช่นกันค่ะ(ที่ได้หลอกคนอ่าน)
เมียแสบๆงี้ดีค่ะ เหมาะกะอิคิงดี เอิ้กๆๆๆ
•♀NoM!_KunG♀•
-ของจริงแบบนี้ พี่คิงอาจประสาทแด๊กได้นะคะนะ
lizzii
-เตรียมส่งมันสู่สุขติ
raluf
-ถึงน้องลมจะแสบ แต่น้องลมก็น่ารักนะ จิบิ
kongxinya
-คุณหญิงพี่ที่เลิฟเอิ้บๆ คิดถึงเน้ ตามนั้นเลยค่ะ อิคิงมันเสียตัว ฮ่าๆๆๆ แถมเป็นลักษณะฟันล่ะทิ้งด้วย(เนื่องจากเมียมันหายเข้ากลีบเมฆไปเลี้ยว)
honey honey drop
-ฮ่าๆๆๆ แอ้มใจ้ร้ายแง่ะ คิงออกจะน่าสงสาร(ตรงไหนวะ)
rije
-เอิ่ม ทำไมแถวนี้มีแต่คนใจร้าย พี่คิงน่าสงสารนะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แมวเหมียว
-เป็นกรรมค่ะ อาเมน
black-egoistic
-เป็นตอนเด็กเลี้ยงแกะกะหมาป่าโง่ๆอ่ะค่ะ อุกรั่กๆๆๆๆๆ
NUTSANAN
-แอร๊ยยย ดีใจเหมือนกันที่มาช่วยดันๆกัน
sukaz
-แท้แน่นอนค่ะ มีใบรับประกัน
พลอยสวย
-หลอกไม่พอ เสียตัวให้เด็กด้วยค่ะ
gayraygirl
-แสบแต่ก็น่ารักน๊า
Lily teddy
-สมน้ำหน้ามันไปเลยค่ะ เพื่อความสาแก่จายยยย
คือไม่อยากจะบอกว่าไอ้แผนคิดเลขอ่ะ ได้แรงบันดาลใจมาจากเกมส์เถ้าแก่น้อย กับมุขหลอกเด็กตอนจะฉีดยา คนสวยมาล่ะจ้า คริๆ
supizpiz
-เสร็จน้องลมไปแล้ว คริๆ
moodyfairy
-คิดถึงเหมียนกานนนนนนน เค้าไปผจญเวรผจญกรรมมาล๊า ฮือออออออ
ตามหา นี่จะเผาช่ายม้ายยยยยย(โหดปายยย)
เลิฟๆนะจ๊ะ
puppyluv
-ปัปปี้จ๋า เค้าขอโต๊ด ดีกันนะๆๆๆๆ
ว่าแต่ โหวตที่ไหนก๊านนนนน(อินี่ไปอยู่หลุมไหนมา)
เราจะรออยู่ที่ทางช้างเผือกพร้อมลังอิชิตัน กราซิก
smileland
-ขอบพระคุณคร่า (ถ้าอยู่ต่อหน้าจะกระโดดตีลังกาเกลัยวโชว์สักสามรอบ) แง่ะ เขินเรื่องเอ็นซีจุง(เส้นเลือดในสมองแตก) มาคราวนี้จะอยู่นานๆน๊า อาจต่อจนจบเลย จุบุ
IöLIKE
-ขอบคุณเหมือนกันคร่า
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 819754 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก