@@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56  (อ่าน 891444 ครั้ง)

ออฟไลน์ hatachiii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 88
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1770 เมื่อ15-09-2013 10:39:14 »

 :katai2-1:

ออฟไลน์ {TN}

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 95
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1771 เมื่อ15-09-2013 13:38:06 »

มาอัพต่อหน่อยนะค้า  :katai5:

Pentoh

  • บุคคลทั่วไป
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1772 เมื่อ15-09-2013 14:58:22 »

ฝากตัวเป็นแฟนคลับด้วยคนครับ คุนLuk
ชอบๆๆ ลุ้นมากก ปกติผมตามอ่านเรื่องที่คุนแต่งย้อนหลัง
มีแต่ เร่ืองนี้ละครับ ยังไม่จบ รอคุนมาต่ออ มันทรมาน ยังไงไม่รู้ๆ55
อยาก อ่านไวไว รอนะครับบบบ :ling1:

ออฟไลน์ abcee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 234
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1773 เมื่อ15-09-2013 21:04:25 »

รอนะครับ ดัน ดัน

ออฟไลน์ ||toxic-love||

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1774 เมื่อ15-09-2013 22:36:09 »

สดยอดดดดดดดดดดดดดด

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1775 เมื่อ16-09-2013 20:59:07 »

ว้าววว เซ็กซี่มากๆเลยฉากนี้  :m25:
ยุทธยั่วหมอชัดๆ แหงๆ
รอดูวันที่ทั้งสองรู้สึกรักกันจริงๆนะ ตอนนี้ยังคลุมเครือกันอยู่

อีกอย่างคือลุ้นว่ายุทธจะได้รุกป่าว ดูๆหมอก็ไม่มีท่าจะยอมรับเหมือนกันแฮะ ใหญ่กับยาว ใครจะชนะ กร๊ากกก :laugh:

ป.ล. ขอโทษที่ช้านะ พอดีไปทำงาน เพิ่งกลับมาถึง
.
.
.

ว่าที่คุณหมอพอฟังประโยชน์นี้จากหนุ่มหน้าคม รอยยิ้มบนใบหน้าเฝื่อนลงไปถนัด 
...ประโยค

แต่ก็คอยเตือนตัวเองเสมอ จะมักง่ายเพียงแค่นึกสนุกไม่ได้ การฉุดผู้ชายแมนๆ ให้ก้าวมาเป็นเกย์ เพราะอารมณ์กำหนัดสนองตัณหาส่วนตัว  จนทำอนาคตเด็กคนนี้กลายเป็นพวกสับสนทางเพศไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง เขาจึงไม่บ้าบิ่นทำตามความคึกคะนองของยุทธที่ท้าเขาป่าวๆ
...ปาวๆ

   “เฮ้ย! นั้นส่วนหนึ่ง ฉันมั่นใจนายบุกฉันไม่ได้หรอก ฉันไม่ยอมใคร เคยมีคนคิดแบบนาย สุดท้ายแห้วเพราะฉันไม่พึงประสงค์ กลับเป็นฝ่ายยกขาให้ฉันกระแทกแทน ส่วนนายฉันไม่อยากชี้นำให้เดินทางสายนี้ มันไม่ใช่การท้าทายคะนองตามกระแส เหมือนการเปลี่ยนร้องเท้า
...รองเท้า

   “อยู่ค่ะ วันนี้คุณนายกับคุณผู้ชายตั้งตารอคุณยุทธกลับบ้านแต่วัน” สาวใช้รายงานอย่างกระตือรือล้น
...รือร้น

   เจ้าของบ้านพาแขกรุ่นพี่ ดิ่งมายังห้องนั่งเล่น ตกแต่งแบบวินเทจให้ความรู้สึกอบอุ่นสบาย ผนังด้านข้างเป็นกระจกมองเห็นสวนไม่
...ไม้

 “อูย..ไม่ต้องขอบคุณดาวหรอกค่ะ ขี้กาก
...กลาก

   “อร๊ายย!!..คุณผู้หญิงยังออกปากหล่อ ดาวว่าแล้วเชียวหน้าหมอหล่อเหมือนพระเอกเกาหลีซีรี่ย์ที่เราดูกันไหมค่ะ
...คะ

  “ทานมื้อเย็นกับแม่ก่อนนะหมอ” คุณแม่เชิญสัมทับ 
...สำทับ

   ประตูไม่ได้ล็อค แถมแง้มบานปิดไม่สนิท สามารถสอดสายตามองเข้าไปได้ด้วย ผสุกำลังแอบถ้ำมองแล้ว ภาพที่เห็นเล่นเอาเลือดในกายพุ่งพรวด หนุ่มวัยกำดัดหุ่นล่ำกล้ามเนื้อเป็นมัดสวย ขนสะดือเปียกลู่ไล่ลงต่ำ ก่อนแผ่เป็นวงกว้างตรงเนิ่น
...เนิน

 แล้วผสุก็อึ้งเหมือนถูกสะกด เมื่อยุทธลืมตาหันมาจ้องเขาตาฉ่ำเยิ้มอย่างคนมีอารมณ์ สายตาสองคู่ประสานจังๆ รอยยิ้มมุมปากของยุทธส่งให้แทนการเชิญชวน พาร่างสูงผสุผลักประตูเข้าไปอย่างไม่รังรอ
...?...รั้งรอ

  “อืม..อืออ..” เสียงครางทุ้มต่ำสอดประสาน ยุทธเกี่ยวกระหวัดดูดพันลิ้นผสุอย่างมีเชิง ปลุกกำหนัดของหมอหน้าขาวให้จมดิ่งไปกับอำนาจดำกฤษณา
...ดำฤษณา

“โอววว!!!...อืมมม” เสียงครางยุทธ สร้างความรัญจวนให้ผสุรู้สึกหฤหรรษ์ไปด้วย เร่งฝีปากและเรียวลิ้นต่อเนื่องกระชันถี่
...กระชั้น

   แต่ผสุขืนร่างเอาไว้ แถมเร่งฝีปากรูดรั้งกระชัน
...กระชั้น

 ยุทธไม่ตอบ แต่กลับเดินไปประจันหน้าจ้องตาผสุนิ่ง ก่อนโน้มริมฝีปากเข้าประกบจูบ แถมยังรวบท้ายทอยบังคับไม่ให้ผสุเบือนหลบ ฉกลิ้นชอกชอน
...ซอกซอน

   “อย่าเพิ่งคุยเรื่องนั้นดีกว่า ผมมีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน ส่วนชุดนี้เดี๋ยวให้พี่ดาวเอาไปซักแล้วอบให้ ไม่น่าเกินสองชั่วโมงคงแห้ง” ยุทธเปลี่ยนเรื่อง เขาไม่อยากยอมรับกับผสุ ในความรู้สึกอิหลักอิเหลื่อ เขากับ
...กลับ

ออฟไลน์ MildMate

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1776 เมื่อ16-09-2013 22:28:41 »

โอววว คู่พี่ยุทธก้าวหน้าไปอีกขั้น
ส่วนคู่เอกของเราตามติดๆๆ 
รอนะคะ  ฮุฮุ

ขอบคุณค่ะ  :hao7:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1777 เมื่อ17-09-2013 09:33:14 »

มารอพี่โย่น้องดิ่งค๊า

ออฟไลน์ Ta_ii

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1778 เมื่อ17-09-2013 11:30:03 »

ลากฟูกจากเตียงมานอนรอพี่โย่น้องดิ่งจ้าาาา  :katai2-1:

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1779 เมื่อ17-09-2013 13:23:53 »

คู่นี้ อ่านสนุกดี คืบหน้าเร็ว 555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
« ตอบ #1779 เมื่อ: 17-09-2013 13:23:53 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ hatachiii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 88
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1780 เมื่อ17-09-2013 13:29:29 »

มากดดันคราบ คิดถึงจุงเบย :mew6:

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1781 เมื่อ17-09-2013 15:03:10 »

สนามรัก..นักบอล
Part 25







    “แม่ครับ..ผมจะออกไปซื้อไม้ยูคาฯ กับปุ๋ยลงดิน” ลูกดิ่งบอกญาดา
คุณแม่คนสวยง่วนอยู่กับการแสดงฝีมือปลายจวัก ให้ลูกชายและรุ่นพี่ตัวโตรูปหล่อขวัญใจเธอทานมื้อค่ำ

   สองหนุ่มจัดแจงดูแลต้นไม้ ฝนตกหนักสองวันก่อนทำให้ต้นลีลาวดีเอียงกระเท่เร่จวนล้ม
เพราะแรงลมโหมพัดกระหน่ำ เธอไม่มีปัญญาจัดการ แต่เดิมก็ได้ลูกดิ่งคอยเอาใจใส่แทนสามีที่ตายจาก

   ลูกดิ่งรักการปลูกต้นไม้ดูแลสวนเหมือนพ่อ เรื่องในบ้านที่เป็นงานจำเพาะลูกชายไม่มีบกพร่อง
ทำได้ดีเท่ากับตอนสามีเธอยังมีชีวิตอยู่ พอรู้ปัญหาที่เธอเล่าให้ฟัง ยังไม่ทันได้พักเหนื่อยด้วยซ้ำ
สองหนุ่มก็พากันไปสำรวจความเสียหาย อดแปลกใจโยโย่มีความรู้เกี่ยวกับต้นไม้ด้วยนี่สิ
นึกว่าจะเหมือนลูกเศรษฐีคนมีตังค์ทั่วไปเสียอีก

   “แม่ว่ามาเหนื่อยๆ ไว้ทำพรุ่งนี้เถอะ” เธอเกรงใจหนุ่มตาคมมากกว่า
มาถึงบ้านยังไม่ทันไรกลับอาสาจัดแจงแก้ปัญหาให้เสียนี่

   “ผมไม่อยากรอ เกรงมันล้มทับดอกเข็มเสียหายตามไปด้วย พี่โย่เขาเสนอให้ค้ำยันวันนี้
เกิดฝนตกคืนนี้มีล้มแน่ ตั้งใจไปซื้อไม้ยูคาฯ มาค้ำถ่อให้แน่นหนา ปุ๋ยในกระสอบก็หมดพอดี”
ญาดาจนปัญญา เมื่อลูกยืนกรานคงต้องปล่อยให้จัดการกันเอาเอง

   “ถ้างั้นหยิบเงินในกระเป๋าแม่ อยู่หัวเตียงในห้องนอนนะลูก เอาไปเผื่อให้พอใช้อย่าให้พี่โย่จ่ายเด็ดขาด
สำคัญเสื้อผ้าพี่เขาจะเปื้อนเอานะสิ” เธอห่วงโยโย่ ลงมือทำสวนไม่มีเสื้อผ้าผลัดคงขะมุกขะมอมเอาเรื่องทีเดียว

   “พี่เขาขอค้างด้วยครับ” ลูกดิ่งพูด โดยไม่กล้าสบตาแม่
โชคดีญาดาหันไปเบาไฟในเตา เลยไม่ทันสังเกตสีหน้าลูกชาย

   “เหรอ..ถ้างั้นดิ่งเตรียมชุดให้พี่เค้าเปลี่ยนไว้ด้วย ตัวโตขนาดนั้นแม่ว่าลองไปดูกางเกงเลของพ่อกับเสื้อยืดตัวใหญ่
แม่เก็บในตู้ด้านขวาดูเองก็แล้วกัน น่าจะพอใส่ได้” เธอยังเก็บเสื้อผ้าสามีไว้บางส่วน เลือกเฉพาะตัวที่เขาชอบเป็นพิเศษ
ส่วนใหญ่นำไปบริจาค โดยเชื่อว่าโลกหลังความตาย หากญาตินำเสื้อผ้าไปบริจาคให้คนยากไร้ด้อยโอกาส
นำไปใช้สอยคนตายก็จะได้รับอานิสงส์ตามไปด้วย

   “ครับ” ลูกดิ่งขานรับพร้อมกับยิ้มละไม เขาโล่งอกที่แม่ไม่ถามให้รู้สึกลำบากใจ
ถือเป็นครั้งแรกที่พาเพื่อนมาค้างด้วย ตั้งแต่เล็กจนโตเพิ่งมีพี่โย่เป็นคนแรกนี่แหละ

   “รีบไปเถอะจ๊ะ เย็นมากเดี๋ยวร้านปิดเสียก่อน”
คล้อยหลังลูกญาดาวางมือจากทัพพีที่คนพแนงหมูในหม้อ ยืนทำสีหน้าครุ่นคิดเพียงลำพัง

   เธอดีใจที่ลูกมีพัฒนาการคบหาเพื่อน ถึงขั้นพามาค้างบ้าน แต่ก็อดแปลกใจเทพบุตรแข้งทองคนดัง
ซึ่งวัยวุฒิคุณวุฒิห่างกับลูกดิ่งพอสมควร จะบอกว่าเพื่อนก็พูดได้ไม่เต็มปาก ระยะเวลาแค่สองอาทิตย์ที่ลูกเธอ
ไปฝึกค่ายฟุตบอลกับทางสโมสร กลับคบหาลูกชายเจ้าของจนสนิทถึงขั้นพามาบ้านนี่สิ
ยังดีโยโย่ไม่ใช่คนถือตัว..เป็นกันเองติดดินอย่างที่เห็น

   แต่ก็อดแคลงใจอยู่ลึกๆ วันหยุดโยโย่ไม่มีธุระปะปังเลยหรืออย่างไร
ถึงมีเวลาว่างมาขลุกอยู่กับลูกดิ่ง หรือเธอคิดมากเกินไป..

   พอคิดแบบนี้เลยวางทุกอย่าง ไม่เก็บเอามาเป็นประเด็นให้กังวลอีก
เตรียมลงมือผัดฉ่าปลากะพงกับแกงจืดวุ้นเส้นเต้าหู้หมูสับ อาหารสามรายการสำหรับมื้อค่ำขึ้นโต๊ะ
>
>
>
   “ใช้รถแม่..ครับ” ลูกดิ่งบอกรุ่นพี่ หลังหยิบเงินตามคำสั่ง เห็นรุ่นพี่ล้วงกุญแจเตรียมเป็นสารถี
ซึ่งไม่เหมาะใช้งานบรรทุกไม้ยูคาฯ และปุ๋ยอีกกระสอบ เพราะเป็นรถสปอร์ตหรูราคาแพง แต่รถของแม่เป็นปิกอัพสี่ประตู

   “ใครขับ” แขกพิเศษถาม เมื่อรุ่นน้องหน้าใสโชว์กุญแจยืนยิ้มแฉ่ง ชี้แจงพาหนะที่จะนำไปใช้สำหรับภารกิจครั้งนี้

   “ผมขับเองครับ” โยโย่หรี่ตาคมจ้องลูกดิ่งนิ่ง รุ่นน้องเห็นรุ่นพี่ทำหน้าไม่ไว้ใจรีบยืนยันอีกครั้ง

   “ผมขับได้” ฉีกยิ้มกว้าง สร้างความมั่นใจตามด้วย

   “พี่เชื่อขับได้ ประเด็นมีใบขับขี่หรือเปล่า” อายุลูกดิ่งเพิ่งย่าง 17 ปี ยังไม่สามารถสอบใบขับขี่รถยนต์ได้ด้วยซ้ำ

   “แหะๆ..ผมขับประจำเมื่อจำเป็นต้องซื้อของ” รุ่นน้องพยายามชี้แจง แสดงออกว่ายอมรับไม่มีใบขับขี่

   “ถ้าแน่ใจไม่เจอตำรวจโบก” โยโย่ย้ำอีกครั้ง

   “เคยโดนถ้าเกิดเขาตั้งด่าน” รุ่นน้องสารภาพตรงๆ

   “ถ้างั้น..พี่ขับดีกว่า” ไม่รอลูกดิ่งคัดค้าน แบมือขอกุญแจทันที

   “ง่า..ก็ได้ครับ” ตั้งท่าปฏิเสธ พอเจอสายตาจ้องมองไม่กะพริบ
ส่งสัญญาณไม่ให้ขัดคำสั่ง รุ่นน้องหน้าใสจำต้องส่งกุญแจให้หมดทางเลี่ยง

   “พี่แน่ใจค้างที่บ้านผม” ลูกดิ่งบอกทางจนรุ่นพี่รู้เส้นทางดีแล้ว เขาก็เปิดประเด็นถาม

   “ทำไม..ไม่อยากให้ค้างเหรอ” นอกจากรุ่นพี่ไม่ตอบ ยังยิงคำถามคืนมาต่างหาก

   “เปล่าสักหน่อย ผมบอกแม่แล้ว..แม่ไม่ได้ถามอะไร ยังให้หาเสื้อผ้าของพ่อให้พี่เปลี่ยนด้วย
แม่เกรงว่าชุดที่พี่ใส่จะเลอะดินครับ” แค่แปลกใจ หลังออกจากคอนโดหรูชานเมืองของรุ่นพี่ ก็พามาส่งถึงบ้าน
แต่ไม่ได้เอะใจพี่จะขอค้างด้วย กระทั่งตอนไปดูต้นไม้รุ่นพี่ถึงเอ่ยปาก

   เขาไม่กล้าปฏิเสธ ในเมื่อพี่โย่คอยดูแลเทคแคร์ขนาดนี้ จำต้องเสี่ยงลองขอแม่..ดูแม่มีท่าทียังไง
ปกติเขาแทบไม่มีเพื่อนมาเที่ยวที่บ้านด้วยซ้ำ ยิ่งพามาค้างยิ่งไม่เคยเลยก็ว่าได้

   ปัญหาไม่ใช่ไม่มีเพื่อนสนิท เพื่อนหมู่บ้านเดียวกันที่สนิทตอนเด็กก่อนแยกย้ายไปเรียน
วัยเด็กยังพอมีมาวิ่งเล่นในบ้านตามประสา พอเริ่มเข้ามัธยมก็แยกย้ายไม่เจอกันอีก
นานครั้งถึงมีโอกาสพบปะพูดคุยกันบ้าง ส่วนใหญ่เป็นช่วงปิดเทอม ที่พวกนั้นจะกลับมากัน

   สำคัญเขาเหลือแต่แม่ เพื่อนในโรงเรียนมัธยมไม่กล้าพามา ไม่สนิทเท่าเพื่อนแถวบ้าน
กลัวมีปัญหาเกรงทำให้แม่ลำบากใจเปล่าๆ

   “คิดอะไรอยู่” โยโย่ถาม หลังลูกดิ่งเงียบลงไป สายตามองท้องถนน
เขาเพิ่งเลี้ยวรถออกจากหมู่บ้านมุ่งหน้าไปตลาด

   “คิดถึงสมัยเด็กครับ” รุ่นน้องบอก

   “เล่าให้ฟังได้ไหม” โยโย่อยากมีส่วนรับรู้วัยเด็กของรุ่นน้องที่ตั้งใจคบหาเป็นคนรัก จึงเอ่ยปากถามแบบนั้น

   “ไม่มีอะไรหรอกครับ ตอนประถมผมมีเพื่อนสนิทสี่ห้าคนในหมู่บ้านนั่นแหละ
เลยไปอีกสองซอยย่านบ้านเดี่ยวหลังใหญ่เป็นบ้านของพวกมัน มาแยกย้ายตอนขึ้นมัธยม
ช่วงประถมเราเรียนที่เดียวกัน ยังพอมีเวลาเจอหน้าเตะบอลกันบ้าง แต่พอต่างคนต่างไปเรียน
พวกเขามีฐานะพ่อแม่ส่งเข้าโรงเรียนดัง บางคนก็อยู่โรงเรียนประจำ เราห่างกันช่วงนั้น
ผมแทบไม่มีเพื่อนมาบ้านอีกเลย” โยโย่พยักหน้าเข้าใจ เขาก็คนหนึ่งที่เรียนโรงเรียนดัง
ตามวัฒนธรรมคนมีอันจะกินส่งลูกหลานให้ไปเรียนในสถาบันมีชื่อเสียง

   “แล้วเพื่อนมัธยมล่ะ ไม่สนิทเลยเหรอ” โยโย่ถามเพราะสงสัย ถ้านับยุทธก็จัดว่าเป็นรุ่นพี่ลูกดิ่งหนึ่งปี
ที่ผ่านมาไม่เคยเห็นรุ่นน้องเอ่ยถึงเพื่อนสนิทคนไหนมาก่อน

   “มีครับ แต่ไม่เคยพามาบ้าน ช่วงที่พ่อจากพวกเราไปเป็นช่วงที่แม่ต้องการเวลาทำใจ
จังหวะนั้นผมอยู่ม. 1 ผ่านไปได้สักระยะก็ติดนักบอลทีมของโรงเรียน เลยไม่มีเวลาคบหากันเท่าไหร่
เพราะต้องซ้อมบอลหลังเลิกเรียนทุกเย็น ช่วงใกล้แข่งโค้ชนัดซ้อมเช้าก็มี ผมไม่มีเวลาไปเฮฮากับเพื่อนในห้องเดียวกัน
เลยไม่พาใครมาสักคน” ลูกดิ่งเล่าอย่างไม่ปิดบัง

   “พี่เป็นคนแรกที่ได้สิทธิ์” ปากถามแบบนั้น ในใจกำลังพองโตไปแล้ว

   “ครับ..ทีแรกนึกว่าแม่จะถามเสียอีก ยังแอบเกร็งอยู่เลยเกิดแม่ถามขึ้นมา นึกยังไงพี่ถึงขอค้างด้วย
ผมยังนึกคำตอบไม่ออก จะบอกแม่ยังไงดี” พูดพร้อมกับถอนหายใจส่งท้าย เล่นเอาโยโย่อดยิ้มมุมปากจนได้
ถึงกับเครียดเชียวหรือ..?

   “สมมุติแม่ถาม เราจะบอกยังไง” เขาอยากรู้ถ้าคุณแม่รุ่นน้องถามลูกดิ่งจะตอบยังไง

   “ผมเพิ่งบอกพี่ ว่ายังนึกคำตอบไม่ได้”

   “หึหึ!” โยโย่หัวเราะ จังหวะหันมาเห็นหน้าหล่อใสคิ้วตีกันยุ่งจ้องเขาเขม็งอย่างคนไม่สบอารมณ์
ไม่เคยเห็นสีหน้าแบบนี้ของลูกดิ่งมาก่อน ปกติเห็นแต่ทำหน้าอารมณ์ดี ยิ้มอบอุ่นละมุนละไม

   “เป็นอะไร..ทำหน้าเหมือนไม่พอใจพี่อยู่” อดแหย่ไม่ได้

   “ขอโทษครับ ผมแอบไม่พอใจจริงๆ เพิ่งพูดอยู่แหม่บๆ นึกเหตุผลไม่ออกดันให้ผมบอก
จะให้ตอบยังไง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำ พี่คิดยังไงถึงขอค้างด้วย” เขาต่างหากควรถามรุ่นพี่มากกว่า นึกอะไรถึงขอค้างเฉย

   “ลำบากใจ ที่พี่ขอค้างกับเรา” โยโย่หางเสียงทอดอ่อนตัดพ้อนิดๆ ทำเอาลูกดิ่งรู้สึกใจเสีย

   “เปล่าครับ พี่คิดไปถึงไหน ผมถามเพราะแปลกใจ เอาตรงๆ ผมคิดว่าพี่แค่มาส่ง
ทานมื้อเย็นแล้วคงกลับอะไรประมาณนี้ ไม่คิดว่าพี่จะอยู่ค้าง ถ้าจะค้างผมไม่มีปัญหาหรอก
ที่ถามผมเองยังสงสัย เผื่อแม่ถามขึ้นมาจะได้มีเหตุผลบอกท่าน” รุ่นน้องกุลีกุจออธิบายเป็นการใหญ่
เกรงพี่เข้าใจผิดตีความว่าเขาไม่เต็มใจให้พี่ค้างด้วย

   “ถ้าพี่บอกเหตุผล ดิ่งแน่ใจกล้าบอกกับแม่” รุ่นพี่หันมาจ้องตานิ่ง ทำเอาลูกดิ่งหูแดง
สายตาพี่ดูแปลกๆ ทำเขาขนลุกเกรียวทีเดียว

   “กะ..ก็ลองบอกมาก่อนสิครับ” ใจตุ้มๆ ต่อมๆ ไม่กล้าสู้ตาด้วย
เล่นจ้องกันแบบนี้ ดีที่รถติดไฟแดง ไม่งั้นหันมาจ้องได้ชนคันหน้าแน่

   “พี่อยากนอนกับคนพิเศษ..คนที่พี่ชอบ คงคิดถึงแน่ถ้าความคุ้นเคยที่ได้นอนด้วยกันทุกคืนมันหายไป”
เล่นเอาคนฟังก้มหน้างุดเรียบร้อย จ้องไม่กะพริบ แล้วยังพูดอะไรแบบนี้ ต่อให้ลูกดิ่งไม่คิดอะไรก็เถอะ
ย่อมรู้สึกเขินไปกับสีหน้าและแววตา บวกคำพูดตรงๆ ไม่มีอ้อมเข้าไปเต็มรัก

   “อ่า..คะ..คือ..ผมไม่กล้าบอกหรอก” ทั้งที่อายจนหน้าเห่อแดงเป็นแตงโมผ่าซีกไปแล้ว
ยังยอมเปิดปากบอกไปตามจริง ใครจะกล้าบอกแม่ ถึงเหตุผลที่รุ่นพี่ขอค้างด้วย
เพราะอยากนอนกับเขาในฐานะคนพิเศษเล่า

   “หึหึ! นั่นสิ..เพราะพี่รู้ดิ่งไม่กล้าพูดเลยไม่ได้บอกเหตุผล รู้เหตุผลของพี่แล้ว
ถ้าแม่ถาม ดิ่งจะตอบยังไงครับ” โยโย่นึกสนุก ถามรุ่นน้องพร้อมกับออกรถเมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว
ไม่ได้จ้องวาบหวามรัญจวนใจแกล้งรุ่นน้องหน้าใสให้แดงสุกปลั่งเล่น ดูน่ารักน่าฟัดจนยากห้ามใจได้

   “ผมไม่รู้” น้องตอบตามที่คิด เขานึกคำตอบไม่ออกจริงๆ เหตุผลส่วนใหญ่ที่คนทั่วไปค้างบ้านคนอื่นมีกี่เหตุผลกัน
นอกจากทำรายงานดึก ไม่สะดวกเดินทางกลับ ดื่มจนเมาน๊อคกลับไม่ไหว เส้นทางลำบากไม่มีรถผ่านไม่ปลอดภัย
แต่ละเหตุผลพอจะใช้เป็นขออ้างขอค้างโดยไม่มีข้อกังขา

   กรณีของรุ่นพี่ไม่มีเหตุผลไหนเข้าข่ายสักอย่าง รถก็มีมาเองอย่างหรู เรื่องรายงาน เขากับรุ่นพี่ไม่ใช่เพื่อนร่วมห้อง
เรื่องดื่มยิ่งเป็นไปไม่ได้ บ้านเขาไม่ได้ตั้งวงเฮฮา กลับดึกยิ่งฟังไม่ขึ้น หลังมื้อค่ำพี่โย่ก็สามารถเดินทางกลับได้สบาย
ด้วยรถส่วนตัวอีกต่างหาก แต่รุ่นพี่ดันขอค้าง เพราะเหตุผลอย่างที่บอกมา แล้วเขาจะไปบอกแม่ได้ยังไงกัน

   “ถ้างั้นพี่แนะนำครับ ถ้าแม่ถาม..ดิ่งบอกไป พี่รู้สึกประทับใจอบอุ่นเป็นพิเศษกับบรรยากาศครอบครัว
พี่เหงาไม่อยากกลับไปนอนคอนโดลำพัง เลยขอค้างที่นี่ และอาจมีบ่อย ขอให้แม่รับพี่เป็นลูกอีกคนได้ไหม”
เรื่องนี้ไม่ใช่คำโกหก ส่วนลึกแล้วเขารู้สึกอบอุ่นกับความรักความเอาใจใส่ระหว่างแม่ลูกคู่นี้ เขาเหมือนตัวคนเดียว
หลังแม่กับตาจากไปไม่หวนกลับ ก็ไม่สามารถสัมผัสคำว่าครอบครัวอีก เหมือนเป็นส่วนเกินรู้สึกแตกแยก
ถ้าอยู่กับพี่น้องฝั่งแม่ใหญ่หรือคุณย่า ที่เขาไม่เคยสนิทใจตั้งแต่รู้ความจริง..

   “พี่จะมาค้างอีกหรือครับ” ลูกดิ่งสนใจประโยคนี้มากกว่า

   “ได้หรือเปล่า” โยโย่ไม่ตอบ แต่ถามแทน

   “ดะ..ได้ครับ..ผมเกรงพี่จะนอนไม่สบายตัว เตียงผมธรรมดาไม่ได้บิ๊กไซส์อย่างเตียงสโมสรหรือที่คอนโดพี่”
รุ่นน้องให้เหตุผลตามที่เห็น ถึงเตียงเขาจะหกฟุตนอนไม่ลำบาก แต่ถ้าคนตัวโตอย่างโยโย่และเขาซึ่งไม่ใช่คนตัวเล็ก
นอนคู่กันต้องเล็กพอสมควรทีเดียวเชียวล่ะ

   “พี่ชอบ..ทำให้ระยะห่างเราใกล้กันขึ้น ที่จริงไม่น่ามีปัญหา
เช้าทีไร..ไม่พี่ก็ดิ่งต้องเป็นฝ่ายกอดอีกคนประจำ..ว่าไหม? ปัญหาเตียงเล็กใหญ่คงไม่สำคัญแล้วล่ะ”
เจอประโยคนี้เข้า เรียกเลือดวิ่งขึ้นหน้าลูกดิ่งอีกระลอก เป็นเรื่องจริงที่เขาเถียงไม่ออก

   “ผะ..ผม..ผมว่าแม่เห็นคงเป็นเรื่อง” เฉยกให้เป็นประเด็นปัญหาเพื่อแก้เขิน
ขณะนี้เขากำลังเขินจัด พี่ทำหน้าตายพูดโดยไม่อายสักนิด ตรงข้ามเขาเขินจนแทบไม่กล้าเงยหน้าแล้ว

   “แม่ไม่เคาะประตูหรือครับ” โยโย่เกร็งกรามเต็มที่ ปั้นหน้าปกติ ทั้งที่แทบหลุดยิ้มปากฉีกไปแล้ว
มีความสุขกับอาการเขินหูแดงของรุ่นน้อง เขาไม่อยากให้ลูกดิ่งรู้สึกอายไปกว่านี้ ขืนหลุดหัวเราะได้เสียบรรยากาศแน่

   “แม่ไม่เสียมารยาทเข้าห้องผมโดยไม่บอกก่อน” ลูกดิ่งรีบแก้ตัวเป็นการใหญ่ กลัวรุ่นพี่รู้สึกไม่ดีกับแม่

   “ถ้างั้นไม่ต้องกังวล อย่างน้อยก่อนแม่เห็นเรานอนกอดกันกลม คงมีเวลาเตรียมตัวล่วงหน้า”
โยโย่ยังคงพูดหน้าตายไม่รู้สึกทุกข์ร้อน แต่ลูกดิ่งยิ่งฟังยิ่งหน้าแทบระเบิด เมื่อคิดภาพตามไปด้วย

ต่อด้านล่าง

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-09-2013 09:18:58 โดย luxilove »

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1782 เมื่อ17-09-2013 15:04:22 »

=  2  =










   “พี่จะนอนกอดผมหรือครับ” อดระแวงถามจนได้

   “ได้ก็ดีสิครับ พี่รู้ว่าดิ่งคงไม่ยอมให้พี่กอด ยกเว้นหลับไม่รู้ตัวแล้วเผลอมากอดกันเอง”
ทำไมเขาไม่อยากกอด อยากใจแทบขาด อยากก้าวข้ามความสัมพันธ์มากกว่านี้ ต้องคอยเตือนตัวเองตลอดเวลา
ไม่ให้วู่วามใจร้อนอาจได้ไม่คุ้มเสีย จะเรียกความรู้สึกดีๆ คืนมาไม่ได้หากผลีผลามบุ่มบ่ามให้ได้ดังใจล่ะก็

   ลูกดิ่งแม้เป็นคนอ่อนโยนมองโลกในแง่ดี แต่ทิฐิรักศักดิ์ศรีแรงกล้า เรื่องไหนยอมได้ไม่ลำบากใจ
น้องไม่เก็บมาคิดให้รกสมอง หากเรื่องไหนไม่ถูกใจหรือไม่เห็นด้วย คนลักษณะนี้ต่อต้านหัวชนฝา
แถมเป็นการต่อต้านที่ยากรับมือด้วยสิ อย่าคิดว่าความใสซื่อของน้องจะไร้เดียงสา จนขาดความเป็นตัวเองเชียว
เด็กหนุ่มที่มุ่งมั่นยืนหยัดเป็นกำลังหลักให้แม่พึ่งพิง ย่อมมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง และคงไม่ยอมรับการกระทำ
ที่เกิดจากวิธีขืนใจ หากต้องการหัวใจน้อง ต้องเป็นความยินยอมพร้อมใจ ต้องใช้ระยะเวลาอาศัยความจริงใจ
เป็นเครื่องพิสูจน์ ให้รับรู้ด้วยตัวเองเท่านั้น ‘ว่าเขาจริงจัง จริงใจ ไม่คิดล้อเล่น’ เมื่อถึงเวลานั้น
เขาถึงสามารถครอบครองหัวใจของน้องเป็นผลสำเร็จ แต่กระนั้นก็ต้องเร่งมือในเร็ววันด้วย

   “ผม..ไม่ได้รังเกียจที่พี่กอด แต่รู้สึกแปลกที่เรานอนกอดกัน
พี่ไม่รู้สึกว่ามันแปลกบ้างเหรอ เราเป็นผู้ชายนะครับ” ลูกดิ่งถาม โดยยังไม่กล้าเงยหน้ามองตอบพี่

   “พี่เคยมีคนรัก..เป็นผู้ชาย” คำพูดโยโย่ทำลูกดิ่งเงยหน้าจ้องตาค้าง ยอมรับแล้วสิ ว่าพี่เป็น ‘เกย์’
แม้จะอยู่เหนือความคาดหมายพอสมควร เขาแทบไม่อยากเชื่อ ผู้ชายหล่อเคราดกมาดเท่
แมนจนดูไม่ออกอย่างพี่โย่จะเป็นเกย์

   “พี่..กำลังล้อผมเล่นใช่ไหม” เขาต้องการคำยืนยัน

   “เรื่องจริง ตอนเรียนม.ปลาย พี่เคยคบรุ่นน้องเป็นแฟนช่วงระยะสั้น ก่อนจะเลิกกันในเวลาต่อมา”
หนุ่มตัวโตรู้ดีว่าสักวันคงต้องบอกเรื่องราวส่วนตัวให้ลูกดิ่งฟัง ไม่คิดว่าจะบอกเวลานี้ด้วยซ้ำ
แต่ถ้าไม่พูดขณะที่น้องสับสนเกี่ยวกับพฤติกรรมของเขาล่ะก็ อาจก่อให้เกิดปัญหาภายหลัง
สู้เปิดใจเล่าให้ฟังเสียเลยดีกว่า

   “พี่..เป็นเกย์หรือครับ” คำถามตรงๆ ไม่อ้อมให้เสียเวลา ทำเอาหนุ่มหล่อหน้าเข้ม
ถึงกับเหลือบตาคมมองสีหน้ารุ่นน้องประกอบ เพื่อจะได้ชั่งใจกับคำตอบตัวเองด้วย
ขณะมือยังทำหน้าที่ควบคุมพวงมาลัยได้มั่นคง

   “ถ้านิยามคำว่าเกย์คือคนที่ชอบผู้ชาย..พี่ไม่ปฏิเสธ ในเมื่อพี่รู้สึกชอบผู้ชายจริง ดิ่งจะเข้าใจแบบนั้นคงไม่ผิด”
เขาตอบอย่างฉลาด เขาเคยชอบเรน แน่ใจยังไม่ถึงขั้นรัก แค่รู้สึกดีกำลังจะพัฒนาความรู้สึกให้เพิ่มขึ้น
ก็ถูกหักหลังเสียก่อน หลังจากนั้นเขาไม่เคยรู้สึกพิเศษกับเพศเดียวกันอีก ยกเว้น ‘ลูกดิ่ง’

   “แต่พี่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย” ลูกดิ่งพยายามแย้งคำตอบกึ่งยอมรับและไม่ยอมรับของรุ่นพี่

   “สมัยเรียนมีทุกเพศทุกวัยเข้ามาขอคบ พี่ไม่ได้สนใจใครก่อน กรณีแฟนรุ่นน้องผู้ชายที่เล่าให้ฟัง
เป็นช่วงจังหวะที่กำลังเสียใจการตายของแม่และตาในเวลาไล่เลี่ยกัน
   เขาเข้ามาได้จังหวะ พี่กำลังต้องการประชดชีวิตด้วย จึงคบกับเขา แรกเริ่มไม่ได้รู้สึกอะไร
แค่ต้องการเหลวไหลดูสักครั้ง ไปได้สักระยะเริ่มรู้สึกดีที่เขาน่ารักเอาใจเก่ง ตั้งใจคบจริงจัง
เขาเป็นฝ่ายมาบอกเลิกพี่กะทันหันเหมือนโดนหักหลังเสียอย่างนั้น นับแต่นั้นพี่ไม่เคยรู้สึกสนใจผู้ชายคนไหน
จะให้พี่ยืนกรานว่าเป็นเกย์ไม่แน่ใจ ถ้าเป็นเกย์คงเพราะชอบดิ่งเข้าอย่างจัง ถ้าเป็นแบบนั้น พี่พร้อมเป็นเกย์โดยไม่แก้ตัว
เพราะพี่เต็มใจ..ขอแค่ดิ่งเป็นแฟนคุ้มแล้วที่เป็นเกย์” เป็นคำพูดตรงๆ บวกคำสารภาพรัก ลูกดิ่งร้อนหน้าแทบระเบิด
จนคำถามและคำพูดนั่งก้มหน้าลูกเดียว เขาไม่เคยประสบกับสถานการณ์รับมือยากแบบนี้มาก่อน

   มีคนไม่น้อยเข้ามาสารภาพความรู้สึก แสดงออกว่าชอบเขาโจ่งแจ้ง กรณีโอปอที่คบพี่ปุ้มก็คนหนึ่ง
แต่เขาไม่รู้สึกใจเต้นรัวกระหน่ำตึกๆ ตักๆ เหมือนได้ยินคำพูดด้วยเสียงทุ้มอ่อนของพี่โย่แบบนี้

   ไม่อยากยอมรับ ว่าเขาตื่นเต้นและรู้สึกดีกับคำสารภาพของรุ่นพี่ ทำเอาหัวใจพองลม หรือว่า?..เขากำลังจะเป็นเกย์!

   “เลี้ยวจอดข้างหน้าเลยครับ” โชคช่วยมาถึงจุดหมาย ทำให้เอาตัวรอดตีมึนกับคำสารภาพที่ฟังหมาดๆ
ได้อย่างไม่เนียนเท่าไหร่ ตอนนี้แทบไม่กล้าส่องกระจก โยโย่ใจเย็นไม่เร่งรัด แค่ดูอาการรุ่นน้องหน้าแดงไปไม่เป็น
แอบดีใจล่วงหน้า ถ้าลูกดิ่งรังเกียจคงไม่อายหน้าแดงแบบนี้แน่

   “ครับ” รุ่นพี่ตัวโตขานเสียงนุ่ม ส่อให้รู้เขามีความสุข ลูกดิ่งแกล้งปลดสายคาดนิรภัยแก้เขิน
ยังคงไม่กล้าสู้หน้ารุ่นพี่ รอรถจอดสนิทรีบเปิดประตูลงไปยืนบนทางเท้า หายใจเฮือกอกสั่นขวัญแขวน
เหมือนผ่านวิกฤติมีดจ่อคอหอยแล้วรอดตายหวุดหวิด ไม่ใช่เขากลัวพี่โย่หรอก
แต่กำลังกลัวความรู้สึกตัวเองมากกว่า มันล่อแหลมมาก

   “ลูกดิ่ง” เสียงตะโกนเรียกดังพอได้ยิน หนุ่มหน้าใสหุ่นสูงหันมองเข้าไปในร้านตามที่ได้ยิน

   “กุล” หนุ่มร่างท้วมออกจะสมบูรณ์สูงใหญ่พอควร ยืนยิ้มโบกมือเหยงๆ ทักทายจากร้านขายวัสดุการเกษตร
ลูกดิ่งยิ้มตอบ กุลหรือชื่อจริงกุญชร เป็นเพื่อนตัวอ้วนโตสมัยเด็ก สนิทกันมากพร้อมกลุ่มเพื่อนสี่ห้าคนวัยเดียวกัน
ไม่เจอนานแล้วตั้งแต่แยกย้ายไปเรียนต่อมัธยม

   “กลับมาเมื่อไหร่” ลูกดิ่งถาม พร้อมกับเดินเข้าไปหา
ไม่ลืมยิ้มให้สาวหมวยตัวขาวที่ตีคู่เพื่อนเขาแทนการทักทาย ยังไม่ได้รับการแนะนำ

   “พี่แจ..เพื่อนกุลชื่อลูกดิ่ง..ดิ่งนี่พี่กุญแจเรียกง่ายพี่แจ ลูกสาวป้ากูที่ไปอยู่บ้านเขา
กูมาได้เกือบอาทิตย์ตั้งแต่โรงเรียนปิด ว่าจะแวะไปหามึงเหมือนกัน พวกไอ้ย้งบอกมึงไม่อยู่
ได้ข่าวโกอินเตอร์ไปฝึกค่ายสโมสรใหญ่นี่หว่า..ยินดีด้วยเพื่อน” กุลตบบ่าลูกดิ่งแปะๆ
ใบหน้าอูมอย่างคนเจ้าเนื้อยิ้มจนแก้มโย้ ดูเป็นหนุ่มอารมณ์ดีทีเดียว

   “ยินดีรู้จักครับ” ลูกดิ่งหันไปทักทายสาวหมวยคนสวย

   “ยินดีเช่นกันค่ะ ว่าแต่พี่ตัวโตที่ยืนมองใครคะ เห็นลงรถคันเดียวกัน มาด้วยกันใช่ไหม คลับคล้ายคลับคลา”
สาวกุญแจพยักพเยิดไปด้านหลัง ลูกดิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีรุ่นพี่ตัวโตมาด้วย อารามดีใจเจอเพื่อนเลยไม่ทันรอ

   “พี่โย่ครับ เชิญทางนี้พี่” ลูกดิ่งยิ้มกว้างเอ่ยเรียกรุ่นพี่ หนุ่มหล่อตัวโตปล่อยฟีโรโมนสะกดสาวหมวยเท่สุดๆ
เดินเข้ามาด้วยสีหน้านิ่งตามสไตล์ กลับดูหล่อบาดจิตบาดใจจนสาวเพียงหนึ่งเดียวหน้าแดงเรื่อขึ้นทันควัน

   “พี่โยโย่นักเตะจริงด้วย” สาวแจยิ้มหวานปนอาย เปรยออกมาเมื่อมั่นใจว่า ที่รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาคุ้นๆ
เป็นหนุ่มสุดฮ็อตวงการลูกหนังเมืองไทย ซึ่งบรรดาสาวๆ รุมกรี๊ดทั้งประเทศ

   “หวัดดีครับ” โยโย่กล่าวทักยกยิ้มให้เล็กน้อย สาวเพียงหนึ่งเดียวก็แทบถลาเข้าไปซบ
หนุ่มคนนี้เธอปลื้มมานาน ฝันจะได้เจอตัวจริงใกล้ๆ เหมือนฝันเป็นจริงอย่างไม่ทันตั้งตัว

   “กุญแจค่ะ ดีใจที่เจอพี่” เธอเสนอหน้าเข้าไปยืนประจัน พอมายืนแบบนี้ ยิ่งเห็นความองอาจผึ่งผายของอีกฝ่าย
กลายเป็นต้องแหงนหน้าคุย สูงแค่อก ทั้งที่เธอสูง 165 จัดว่าสูงพอสมควรเทียบกับหญิงเอเชีย
แต่เล็กไปถนัดเมื่อเทียบหนุ่มตัวโตสูงใหญ่รูปหล่อพาใจสั่นตรงหน้า

   “ขอบคุณครับ” โยโย่ไม่รู้จะพูดอะไร เขาสังเกตเห็นแววตาวาวหวานระยิบระยับของสาวหมวย
พอดูออกว่าเธอรู้สึกพิเศษกับเขา จึงรักษาระยะห่างไม่ให้ดูน่าเกลียด แต่ก็ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายตีสนิทรุกประชิดได้
กลับคำนวณพลาด กุญแจเป็นสาวมหา’ลัย ปีสองไม่ได้อ่อนต่อโลกอย่างที่รูปลักษณ์ภายนอกหลอกตา

   “พี่รู้จักน้องดิ่งเหรอคะ ถึงมาด้วยกัน” ตีเนียนเอ่ยชื่อลูกดิ่งที่เพิ่งรู้จักเสียสนิทปาก 

   “ผมไปฝึกบอลอยู่สโมสรพี่เขา” ลูกดิ่งชิงอธิบายเสียเอง โยโย่ไม่ได้พูดอะไร
มองหน้าลูกดิ่งเหมือนส่งสัญญาณให้รีบทำธุระ เจ้าของร้านยืนอยู่ข้างในมองมาแล้วเช่นกัน

   “กุล..กูมาซื้อปุ๋ยกับไม้ยูคาฯ ไปลงสวน กูไม่สะดวกคุยเวลานี้ เอางี้มึงเอาเบอร์กูไป ค่อยโทรคุย”
ลูกดิ่งอ่านสายตาพี่ออก รีบแก้สถานการณ์   

            “ตกลง..มึงบอกมากูยิงเข้าเครื่องให้” หนุ่มท้วมล้วงโทรศัพท์

   “08xxxxx” ลูกดิ่งบอกเบอร์ให้เพื่อนวัยเด็กเมมใส่โทรศัพท์
อีกฝ่ายกดรัวยิก..แล้วโทรเข้าเครื่องเขา รอได้ยินเสียงริงโทนสายเข้า

   “เบอร์กู..เมมไว้ด้วย พวกไอ้ย้งนัดเตะบอลเก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ พวกมันรู้มึงมาคงดีใจน่าดู
กลุ่มเราไม่ได้ดวลฝีเท้ากันนานแค่ไหนแล้ววะ มึงว่างแวะไปเล่นกัน” เพื่อนตัวท้วมรีบร่าย
เมื่อเห็นว่าลูกดิ่งไม่มีเวลาเสวนาด้วย

   “กูมีรุ่นพี่มาด้วย ไม่แน่ใจว่ะ” ลูกดิ่งทำสีหน้าลำบากใจ
ถ้ามาลำพังคงไม่มีปัญหาที่จะไปพบปะเพื่อนเก่า มีรุ่นพี่ตัวโตมาด้วยเขาไม่กล้ารับปาก

   “ไปสิ..พี่ไปด้วย” แต่โยโย่ชิงรับปากเฉย เพื่อนร่างท้วมยิ้มปากกว้าง
จนกระพุ้งแก้มห่อดั้งด้วยความดีใจเหนือความคาดหมาย

   “จริงนะพี่ โห..เป็นบุญพวกผม จะได้กระทบไหล่นักเตะในดวงใจ
ถ้าเพื่อนผมรู้มีหวังเตรียมเสื้อบอลให้เซ็นเป็นแถบ พี่คงไม่ว่าใช่ไหมครับ”
กุลละล่ำละลักบอกไม่เก็บอาการ ถ้าพวกย้ง ไก่ โหน่ง บาส รู้พรุ่งนี้เช้าสนามบอลหมู่บ้าน
จะมีดาราแข้งทองเทพบุตรสุดหล่อ ขวัญใจแฟนบอลไปเยือน มีหวังวันนี้คงเฮโลเข้าห้าง
หาซื้อเสื้อบอลเตรียมให้พี่เขาเซ็นกันถ้วนหน้า

   “พรุ่งนี้เตรียมมาด้วยสิ” โยโย่ยิ้มเล็กน้อยเอ่ยอนุญาต ทำสาวหมวยกุญแจจ้องตาเคลิ้มใจลอยไปแล้ว

   “ถ้างั้นกุญแจเตรียมมาด้วย ขอบคุณพี่โยโย่มากค่ะ เจอกันพรุ่งนี้พี่” เธอยกมือไหว้นอบน้อม
ทิ้งสายตาอ้อยอิ่งโดยเข้าใจไม่ยากถ้าผู้ชายไม่โง่ แน่นอนโยโย่ไม่โง่ ตีความได้ทะลุปรุโปร่ง
แต่เขาไม่สามารถตอบรับไมตรีที่สาวสวยตรงหน้าหยิบยื่นให้ เขาเลิกนิสัยเดิมไปนานแล้ว
หลังมีชื่อเสียงก็ไม่ผลีผลามบุ่มบ่ามเอาความต้องการเป็นที่ตั้ง วิธีระบายความอัดอั้น
จึงมักไปลงกับคู่นอนวีไอพีสาวบริการเกรด A ไม่ต้องผูกมัดไม่มีปัญหาภายหลัง
ได้คนไว้ใจที่ฮาริฟาส่งมาดูแลลับๆ จัดหาให้เมื่อเขาร้องขอ เรื่องส่วนตัวไม่เป็นที่เปิดเผย
เขาจึงไม่มีข่าวคาวโลกีย์สู่สังคม

   “เจอกันพรุ่งนี้ ฝากบอกพวกไอ้ย้ง ไอ้โหน่งด้วย..กุล” ลูกดิ่งจับมือเพื่อนหุ่นท้วม
ส่งยิ้มละไมตามนิสัย ซึ่งอีกฝ่ายกระชับมือกลับอยู่ครู่ ก่อนแยกย้ายกันไป
เพิ่งสังเกตกุลมาซื้อกรรไกรตัดกิ่งติดมือไปด้วย ถึงได้มาเจอกันที่นี่ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่เจอกันหรอก
>
>
>
   “ต้องใช้ลวดมัดตรงนี้ให้แน่น ไม่ตรึงให้อยู่มีหวังเอนมาล้มฝั่งนี้แทน ตอนนี้รากมันอ่อนแอ
ต้องอนุบาลเป็นพิเศษ” โยโย่บอกลูกดิ่ง สองหนุ่มเนื้อตัวมอมแมมกันพอสมควร ดีที่ลูกดิ่งนำกางเกงเลกับเสื้อยืดของพ่อ
ให้รุ่นพี่ผลัดเปลี่ยน จึงไม่ต้องกังวลเรื่องความสกปรก ดินโคลนที่เลอะอย่างช่วยไม่ได้เกิดจากสาเหตุสองหนุ่มออกกำลัง
ค้ำยันต้นลีลาวดีขนาดใหญ่พอควร มันเอียงจะล้มพับทับกอดอกเข็มอยู่รอมร่อ
ขืนล้มจริงดอกเข็มคงพินาศไปเป็นแถบเลยทีเดียว

   รุ่นพี่คล่องแคล่วจัดการเองทุกอย่าง โดยมีรุ่นน้องเจ้าบ้านกลายเป็นลูกมือช่วยอย่างขะมักเขม้น
ฝนที่ตกทำให้ดินร่วนแฉะ เรื่องสกปรกย่อมหนีไม่พ้นเป็นของธรรมดา

   “เอาล่ะ...น่าจะโอเคแล้ว” โยโย่ลองออกแรงผลักดันดู เผื่อต้นไม้จะคลอนแคลน
แต่เมื่อเห็นว่าไม้ยูคาฯ ที่ลงทุนไปซื้อกันมาทำหน้าที่ค้ำยันได้แน่นหนาก็เบาใจ

   “ขอบคุณมากครับพี่ จะมืดแล้วผมว่าเรารีบเอาปุ๋ยลงให้มันเถอะ จะได้อาบน้ำทานมื้อค่ำ”

   “อืม..เอาสิ” สองหนุ่มจัดการนำปุ๋ยจากกระสอบ ลงรอบโคนต้นให้อย่างประคบประหงม
ญาดาได้ออกมาชะโงกดูทีหนึ่ง เผลออมยิ้มกับสองหนุ่มต่างวัยที่ตั้งหน้าตั้งตาจัดการแก้ปัญหาต้นไม้ล้ม
ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอยืนมองอยู่ในบ้าน

   เหมือนเห็นภาพทับซ้อนตอนพ่อลูกช่วยกันดูแลต้นไม้ สามีเธอคุณทวีปใจเย็นอธิบายขั้นตอนปลูกต้นไม้
รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย ตัดแต่งกิ่ง ดูลูกดิ่งสีหน้ามีความสุข ตอนนั้นเรียนอยู่ป.6 สนใจเอามาก
ขลุกอยู่กับพ่อได้อย่างไม่รู้เบื่อ ก่อนเธอจะหุบยิ้ม มองภาพที่รุ่นพี่ตัวโตใช้หลังมือเช็ดแก้มให้ลูกชาย
ปัดเศษปุ๋ยที่กระเด็นติดออกให้อย่างอ่อนโยน

   ถ้าไม่คิดอะไรคงเห็นเป็นเรื่องปกติ ที่รุ่นพี่จะหวังดีเช็ดออกให้ แต่ภาพมุมไกลที่เธอมอง
มันมีบรรยากาศบางอย่างเกี่ยวกับการปฏิบัติของโยโย่ดูอบอุ่นอ่อนโยนมากเป็นพิเศษ เธอหันหลังเข้าข้างใน
โดยยังติดค้างคำถามเอาไว้ หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่เธอคิดหรอกนะ..?

   “เสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอลูก” พอสองหนุ่มโผล่เข้ามา ก็ปั้นหน้าปกติ ทักไปด้วยรอยยิ้ม

   “ครับแม่..ขอเวลาอาบน้ำสักครู่ แม่หิวหรือเปล่า” ลูกดิ่งถามด้วยความเป็นห่วง
ทุ่มกว่าแล้วผิดเวลาอาหารเย็นครึ่งชั่วโมง เกรงญาดาจะหิว

   “อิ่มตั้งแต่ลงมือทำ ว่าแต่ดิ่งเถอะ รีบพาพี่เขาไปอาบน้ำ โย่ใส่เสื้อผ้าคุณพ่อได้ใช่ไหม”
ญาดาหันมายิ้มให้รุ่นพี่ ที่ยืนฟังการสนทนาพวกเธอนิ่ง ไม่รู้ยิ้มของเธอเฝื่อนไปหรือไร
ถึงได้เห็นแววตาฉงนแวบ ก่อนกลับเป็นปกติ แล้วตอบเธอมาว่า

ต่อด้านล่าง


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-09-2013 09:21:48 โดย luxilove »

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.57 ## 12/9/56
«ตอบ #1783 เมื่อ17-09-2013 15:05:23 »

=  3  =
















   “ครับ..สบายตัวมากครับ” เธอยิ้มรับ

   “ผมพาพี่เขาอาบน้ำก่อนนะแม่” เธอพยักหน้าให้ มองตามแผ่นหลังสองหนุ่มที่เดินตีคู่เข้าห้องนอน
ในใจรู้สึกแปลกๆ ทั้งที่นึกชมชอบบุคลิกนิสัยของนักเตะในดวงใจ แต่ถ้าเป็นอย่างที่เธอกังวล ชักไม่แน่ใจว่าจะรับได้

   เธอไม่ใช่คนหัวโบราณ ที่ไม่เปิดใจยอมรับเรื่องพวกนี้ หน่วยงานเธอเพื่อนร่วมงานตุ้งติ้งเปิดเผยเม้าท์มอยส์
ถึงแฟนหนุ่มให้ฟังประจำ แต่กับลูกดิ่งไม่มีลางบอกเหตุว่าลูกชายเธอจะเบี่ยงเบน เธอเลี้ยงมากับมือทำไมดูไม่ออก
ถึงจะสุภาพแต่ก็แสดงออกอย่างสุภาพชน อย่างบุรุษพึงมีพึงเป็น

   เรื่องรักสวยรักงามไม่ต้องพูดถึง ลูกดิ่งไม่พิถีพิถันพิรี้พิไรเรื่องพวกนี้ เธอไม่ซื้อครีมบำรุงหรือน้ำหอมให้ใช้
อย่าฝันว่าลูกจะร้องขอ ให้ใช้อะไรไม่เคยมีปัญหา กินง่ายอยู่ง่าย ไม่แตะต้องเครื่องสำอางกระทั่งลิปสติกชนิดมัน
ช่วงอากาศเย็นเธอซื้อให้ทาปาก ลูกยังปฏิเสธขอแค่สีผึ้งมาทาแทนเฉย แล้วอะไรทำให้ลูกเธอเบี่ยงเบนเปลี่ยนไปได้

   หรือ..เพราะความหล่อฉกาจฉกรรจ์ของโยโย่ ซึ่งเธอยังปฏิเสธไม่ได้..หนุ่มลูกครึ่งตาคมหล่อชนิดละสายตาไม่ได้
เป็นเพราะแบบนี้หรือเปล่า ทำลูกดิ่งหวั่นไหว ถ้าเป็นจริง..เธอต้องขอเวลาทำใจ เลือดเนื้อเชื้อไขสามีหวังให้สืบทอดทายาท
กลับคบผู้ชายเป็นคนรัก เป็นเรื่องทำใจลำบากพอควร แค่เห็นเล็กน้อยอาจไม่ใช่อย่างที่เธอกังวล
รอให้อะไรชัดเจนกว่านี้ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ไม่ควรตีโพยตีพาย หากไม่ใช่เรื่องจริง
จะทำให้เสียผู้ใหญ่ได้ สำคัญกลัวทำให้ลูกเสียใจนี่สิ..

   มื้อค่ำบรรยากาศอบอุ่นเป็นกันเองอย่างที่ควรจะเป็น เมื่อคุณแม่ผู้แอบกังวล วางความคิดทุกอย่างลง
กลับมาร่าเริงพูดคุยกับหนุ่มตัวโตแขกคนพิเศษ ที่มาพักกับครอบครัวด้วยความสนิทคุ้นเคยดังเดิม

   ฝีมือทำกับข้าวของญาดาถูกปากโยโย่ พลอยเจริญอาหารทานไปสามจาน ทำเอาคนทำยิ้มแก้มปริด้วยความภูมิใจ
ลืมข้อกังขาจนหมด เมื่อไม่เห็นพิรุธใดๆ จากลูกชายและโยโย่ สองหนุ่มยังคงเรียกขานปฏิบัติต่อกันปกติ
ไม่มีอะไรให้ผิดสังเกต พลอยโล่งอกลึกๆ ก่นด่าตัวเองที่คิดไม่เข้าเรื่อง

   ปิดท้ายขอไปพักผ่อน หลังทานผลไม้พูดคุยดูทีวีจนล่วงเลยสามทุ่ม หน้าที่เก็บล้างยังคงเป็นลูกดิ่ง
รุ่นพี่ตัวโตหนนี้อยู่คุยเป็นเพื่อนคุณแม่ ไม่ได้เข้าไปช่วยเหมือนวันก่อน เพราะญาดาปรามไว้
เธอไม่อยากให้แขกมาทำอะไรแบบนี้ หนุ่มตัวโตยอมฟัง อยู่เป็นคู่สนทนากระทั่งลูกดิ่งเสร็จภารกิจ
มานั่งดูทีวีสมทบ จนเธอขอตัวเข้านอน ด้วยความรู้สึกเป็นสุขในใจ ที่เห็นรอยยิ้มและความสดใสของลูกตลอดเวลา...
>
>
>
   “กอดได้ไหม” ลูกดิ่งหลังเกร็ง ยังไม่ทันหลับ ก็ถูกรุ่นพี่ขอดื้อๆ

   “จะดีหรือครับ” รุ่นน้องอึกอัก

   “แค่กอด” คนตัวโตที่นอนห่างไม่ถึงคืบ..ยังคงยืนกราน

   “เออ..” พูดค้างแค่นั้นลูกดิ่งก็เงียบ

   “ถ้าไม่ตอบพี่ถือว่าอนุญาต” โยโย่โมเมเอาเอง

   “กอดอย่างเดียวนะครับ” ลูกดิ่งบอกอ้อมแอ้ม

   “ครับ..กอดอย่างเดียว” พูดจบวงแขนแกร่งรวบกอดซ้อนด้านหลัง
ฝ่ายถูกกอดสัมผัสถึงผิวเนื้อเปลือยของอีกฝ่ายผ่านทะลุผ้าที่สวม ตัวแข็งขึ้นมาทื่อๆ
ถึงจะเคยตกอยู่ในอ้อมแขนรุ่นพี่ทุกเช้า ส่วนใหญ่รู้ตัวตอนเช้า เขาเองก็เคยกอดรุ่นพี่เหมือนกัน
แต่ทุกครั้งเขารู้ตัวตอนตื่น แปลว่าก่อนหน้าเขาหลับไม่รู้เรื่อง ตอนนี้สติแจ่มชัด มันเลยแปลกๆ

   “ราตรีสวัสดิ์..ฝันดีครับ” เสียงนุ่มกระซิบอยู่ท้ายทอย ลูกดิ่งแทบไม่กล้าขยับ ฝืนตอบรับอย่างเก็บอาการ

   “ครับ..ราตรีสวัสดิ์” ลมหายใจสม่ำเสมอ พร้อมความมืดปกคลุมทั่วห้อง
ไม่ได้ช่วยให้อกซ้ายของลูกดิ่งสงบตาม เขานอนเบิกตาโพลง ความอุ่นร้อนของวัตถุบางอย่าง
ดุนหลังเขาอยู่ขณะนี้ ไม่อยากหาคำตอบที่แท้คืออวัยวะส่วนไหน ถึงได้แข็งจนร้อนระอุ
ไอร้อนผ่านเนื้อผ้าเข้ามาสัมผัสผิวเขา แข็งใจนับเลขสงบสติอารมณ์ฟุ้งซ่าน
กว่าจะข่มตาหลับในที่สุด ปล่อยให้อะไร..มันอยู่ของมันไป

   “อรุณสวัสดิ์” คำทักทายยามเช้า หน้าหล่อเกือบชิด ปลายจมูกอยู่ระดับสายตาจนเห็นรายละเอียดชัด
ลูกดิ่งกะพริบตาปริบๆ ไม่กล้าก้มต่ำมีบางอย่างดุนหน้าท้องเขาอยู่ แน่นอนไม่มีสิ่งใดขวาง
เขาเองก็มีบางอย่างดันกางเกงนอน ตามธรรมชาติของผู้ชายปกติยามตื่นตอนเช้า

   “ครับ..อรุณสวัสดิ์” ตอบโดยไม่กล้าสบตา สองแขนแกร่งรุ่นพี่พาดผ่านช่วงเอวไปแหมะตรงสะโพก
แต่ไม่ได้จาบจ้วงแต่อย่างใด

   “ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนครับ” เจ้าของห้อง เขินจนถึงกับขออนุญาตแขกหน้าตาเฉย
เป็นวิธีปลีกตัวจากสถานการณ์ตรงหน้า

   “หึหึ! เชิญครับ” พูดพร้อมกลั้วหัวเราะในคอ ลูกดิ่งหน้าแดงทันควัน หลังคิดขึ้นได้..ปล่อยไก่ตัวเบ่อเริ่ม

   “พี่คลายแขนก่อนสิครับ” ร้องบอกเจ้าของท่อนแขนที่ก่ายกอดเอวเขาไว้..ให้ยอมปล่อย ไม่งั้นจะลุกได้ยังไง

   “โทษที..เพลินไปหน่อย” โยโย่เล่นลิ้นอย่างสนุก ลูกดิ่งบ่นในใจถึงความเจ้าเล่ห์ของรุ่นพี่
ค่อยขยับลุกพาร่างหายเข้าห้องน้ำ ไม่ยอมมองหน้าโยโย่แม้แต่น้อย ‘จะกล้ามองได้ยังไง ในเมื่อรุ่นพี่หน้าหนา
ยังนอนแก้ผ้าอยู่ใต้ผ้าห่มผืนบาง เขาไม่อยากจ๊ะเอ๋กับอะไรบางอย่าง กลัววางสีหน้าไม่ถูก’

   อาการเขินของลูกดิ่ง สร้างความสำราญใจให้แขกพิเศษเป็นอย่างมาก สังเกตใบหน้าหล่อเหลา
แม้ผมกระเซิงยังหล่อแทบละลาย นอนยิ้มกรุ้มกริ่มก็พอเดาได้ ว่าหนุ่มตัวโตขนหน้าอกดก มีความสุขแค่ไหน

   “เป็นยังไงบ้าง หลับสบายไหมโย่” ญาดาทักทันที หลังลูกชายเดินนำรุ่นพี่ตรงเข้ามายังโต๊ะอาหาร
เธอตื่นมาทำข้าวต้มปลาร้อนๆ อาศัยเนื้อปลากะพงที่ทำผัดฉ่าเมื่อวาน แบ่งไว้ทำวันนี้ด้วย

   “หลับสนิทเลยครับ ขอบคุณมากนะครับ ผมรู้สึกอบอุ่นเป็นพิเศษ” โยโย่ยิ้มกว้างเป็นครั้งแรกในเช้าวันนี้
น้อยครั้งจะเห็นรอยยิ้มโชว์ฟันขาวเรียงตัวสวยจากปากได้รูป ภายใต้เคราดกปกคลุมอย่างที่เห็น

   “ทานข้าวต้มร้อนๆ โย่ดื่มกาแฟหรือเปล่า” คุณแม่ถามอย่างใส่ใจ

   “ดื่มครับ ของผมกาแฟดำไม่ใส่ครีมน้ำตาล” ญาดาตั้งท่าจะจัดการ แต่ลูกดิ่งปรามแม่ไว้ทัน

   “ผมเองครับแม่ ผมชงโอวัลตินด้วย” เธอยิ้มรับพยักหน้าให้ ลูกชายจัดการบริการรุ่นพี่เสร็จสรรพ
ค่อยยกมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ โดยมีถ้วยข้าวต้มร้อนๆ ตั้งวางรอเขาด้วย เป็นฝีมือรุ่นพี่ตักบริการตอบแทน

   “ขอบคุณครับ” รุ่นน้องเอ่ยขอบคุณ เขารู้สึกดีที่โยโย่ทำเรื่องเหล่านี้ให้เช่นกัน
เท่าที่รู้มา..ยังไม่เห็นใครที่รุ่นพี่จะดูแลใส่ใจแบบนี้มาก่อน

   “แล้วจะกลับกันกี่โมง” คุณแม่ถาม เย็นนี้ลูกชายต้องกลับสโมสร มาค้างบ้านได้แค่คืนวันเสาร์

   “บ่ายแก่ๆ ครับแม่ เดี๋ยวแปดโมงครึ่ง ผมมีนัดเตะบอลกับพวกไอ้กุล ไอ้ย้ง ไอ้โหน่ง ไอ้บาส 
แม้จำพวกมันได้ใช่ไหม” ลูกดิ่งร่ายโปรแกรมให้แม่ฟังด้วยสีหน้ามีความสุข พร้อมกับตักข้าวต้มเป่าทานเบาๆ

   “จำได้สิ..กลับบ้านช่วงนี้ปิดเทอมสินะ”

   “ครับ..เมื่อวานเย็นตอนไปซื้อปุ๋ยกับไม้ ผมเจอกุลที่ร้าน เลยนัดเจอกันเช้าวันนี้” ลูกชายรายงาน

   “ถ้าอย่างนั้น มื้อเที่ยงแม่ทำก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ ลูกชวนพวกเพื่อนมาทานด้วยเลยดีกว่า แม่จะทำเผื่อเอาไว้” 

   “จะเหนื่อยแม่หรือเปล่า ผมไม่อยากให้แม่เหนื่อย”
ลูกดิ่งจ้องหน้าแม่ด้วยสายตาห่วงใยประกอบคำพูด ดูจะรักแม่เอามาก

   “แม่อยากทำหลายครั้งแล้ว ทำทานคนเดียวคงเหลือ จะหาตัวช่วยทานด้วยก็ไม่มี สบโอกาสโยโย่มาค้าง
ตั้งใจไว้แต่เมื่อคืนว่าจะทำวันนี้ ลูกบอกเพื่อนอยู่พร้อมหน้า พามาชิมฝีมือแม่ไม่เสียเที่ยว
ยังไงแม่ก็ต้องไปตลาดอยู่ดี” เธอยืนกรานความตั้งใจด้วยใบหน้าระบายยิ้ม

   “ขอบคุณครับ” โยโย่ยกมือไหว้ เล่นเอาญาดารับไหว้แทบไม่ทัน

   “โอย..อย่าถือเป็นบุญคุณเลยโย่ แม่ฝากโย่ดูแลน้องให้แม่ก็พอ” เธอโบกมือไปมา พูดด้วยใบหน้ากลั้วยิ้มใจดี

   “ผมรับปากครับ..ผมจะดูแลดิ่งเต็มกำลังความสามารถ” ญาดาเห็นแววตาจริงจังแน่วแน่มาพร้อมคำพูด
ถึงกับใจเต้นผิดจังหวะ เฉชวนให้ทานข้าวต้มเพื่อเปลี่ยนเรื่อง เมื่อสัมผัสน้ำหนักของความจริงใจ
ที่ส่งมาให้รู้สึกมากมายเป็นพิเศษเกินกว่าที่คาดไว้
>
>
>
   หลังมื้อเช้า ลูกดิ่งผลัดเปลี่ยนชุดนักบอลตัวเก่ง แถมค้นกางเกงกับเสื้อกีฬามาให้รุ่นพี่เปลี่ยนด้วย
แต่โยโย่หัวเราะขำ ไม่ว่าจะเสื้อหรือกางเกงของลูกดิ่ง ถ้าให้เขาใส่คงรัดปิ้วเป้าตุงแน่

   “พี่มีติดรถอยู่ชุด เดี๋ยวไปเปิดเอามาเปลี่ยน แน่ใจจะให้พี่ลง” เขาย้ำรุ่นน้อง
เขาอยากเห็นสังคมรุ่นน้องนอกเหนือจากที่เคยสัมผัส อยากมีส่วนรับรู้ในด้านอื่นมากกว่าที่เป็นอยู่
ไม่จำเป็นต้องลงเตะด้วย ยังไงเขาก็นักเตะอาชีพ ดูแล้วไม่เป็นธรรมกับคู่แข่งเท่าไหร่

   “เพื่อนผมคงขอร้องให้พี่ลงแน่ พวกมันฝันมีโอกาสได้เล่นในสนามกับนักเตะระดับชาติมานาน
มีหรือจะปล่อยโอกาสผ่าน ผมไม่อยากปฏิเสธ สุดท้ายพวกมันไม่พ้นขอให้ผมช่วยพูดอยู่ดี” ลูกดิ่งชี้แจงเหตุผล

   “ตามใจ..เอางั้นก็ได้” โยโย่ยิ้มมุมปาก หันหลังถือกุญแจไปเปิดเอาชุดนักบอลส่วนตัว
พร้อมรองเท้าสำรองที่ติดไว้ฉุกเฉินมาเปลี่ยน ทันเห็นสี่ประตูของคุณแม่ เพิ่งพ้นรั้วบ้านไปหมาดๆ คงไปตลาดตามที่บอก

   “แม่ไปตลาดแล้ว” กลับเข้ามารายงานรุ่นน้อง ลูกดิ่งอยู่ในชุดพร้อมรบเป็นที่เรียบร้อย ดูหล่อเสมอในสายตารุ่นพี่

   “ครับ..ดูแม่ดีใจจะได้โชว์ฝีมือ” รุ่นน้องพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

   “พี่เองก็ดีใจที่ได้รับการต้อนรับอบอุ่น” โยโย่บอกจากความรู้สึก

   “คิดเสียว่า ที่นี่เป็นบ้านพี่สิครับ จะได้ไม่คิดมาก” รุ่นน้องพูดด้วยเข้าใจว่ารุ่นพี่คงกำลังรู้สึกเกรงใจ

   “พี่คิดแบบนั้น ตั้งแต่วันที่รับรู้ความรู้สึกตัวเอง บ้านคนรักย่อมเป็นบ้านของเรา..จริงไหม”
ดันถามลูกดิ่งให้รับลูก เจ้าของบ้านที่หาเรื่องเข้าตัวโดนหยอดเต็มๆ แบบไม่ทันตั้งหลัก หน้าเอ๋อแดงเถือกในพริบตา

   “ไม่รู้..สิครับ” ปฏิเสธแบบไม่กล้าสู้หน้า ก้มผูกสายรองเท้ามือสั่น

   “หึหึ!..ไว้ดิ่งรักพี่เมื่อไหร่ ดิ่งคงรู้คำตอบ” ลูกดิ่งไม่หือไม่อือ หูแดงแปร๊ดกับบทสรุปปิดท้ายของรุ่นพี่
ที่นั่งอารมณ์ดีสวมรองเท้าอยู่ไม่ห่างกัน แต่ลูกดิ่งรู้สึกอยู่ใกล้จนสัมผัสเสียงลมหายใจได้..แอบสบถในใจลำพัง

   ‘ให้ตาย..เป็นผู้หญิง..กูละลายแน่ไอ้ดิ่งเอร้ย’ ถ้าโยโย่รู้ว่ารุ่นน้องรู้สึกยังไง
กับการหยิกแกมหยอกของตัวเองล่ะก็ คงได้หน้าบานอกฟูฟ่องเป็นแน่


 มาอัพตามสัญญา  ตอนหน้าพบกับความหวานเรียกเลือดซิบๆ ของพี่โย่น้องดิ่ง

เจอกันวันเสาร์นะคะ  ช่วงนี้ภารกิจรัดตัวแน่นหนา  เลยต้องจ้ดสรรเวลาให้ลงตัว

ขอบคุณกับกำลังใจคนอ่านที่มีให้ล้นหลามตลอดมา รักพวกคุณมาก..จุ๊บๆๆ!!

 :pig4: :L1:

ปล. ฝากความรักและความขอบคุณ กับยูสไหนก็ตาม ที่มีความปรารถนาดี กดลบคะแนนของเราอย่างสม่ำเสมอ
ขอชื่นชมในความมั่นคงของคุณจริงๆ วันนี้ก็กดลบเราอีก ทำได้ทุกวันสิเออ..น่ารักสุดๆ คุณปฏิบัติได้ไม่ขาดตก
บกพร่อง เราถึงกับขอชื่นชมจากใจ คะแนนสะสมของเรามันไม่มีมูลค่าเป็นเงินทองทรัพย์สิน แค่เป็นความรู้สึก
และความปรารถนาดีของคนอ่านที่มอบให้เราแทนการขอบคุณ แต่คุณไม่มอบให้ ยังกดทำลายของเขาเหล่านั้น
เราแค่รู้สึกแย่กับพฤติกรรมที่ไม่เข้าใจของคุณจริงๆ ไม่รู้ว่าไปล่วงเกินคุณไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่..กรรม! :ling1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-09-2013 09:22:43 โดย luxilove »

Timmiiz

  • บุคคลทั่วไป
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1784 เมื่อ17-09-2013 15:13:01 »

ฟินแปดล้านตลบอีกแล้ววววววววว  :o8: :-[ :laugh:

พี่โย่ทีหลังเอาให้หวานกว่ายุทธกะหมอผสุเลยยยน๊าาาา :ling1: :ling1: :ling1:

Pentoh

  • บุคคลทั่วไป
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1785 เมื่อ17-09-2013 15:17:46 »

มาจิ้ม ก่อน!!! เดียวไปอ่่าน555
ขอบคุณครับที่มาต่อ ได้อ่านสักที ใจจะขาด55

ออฟไลน์ lovemongjang

  • ตลอด
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1786 เมื่อ17-09-2013 15:24:00 »

ขอบคุณค่ะ อิๆๆฟินเวอร์ :haun5:

ออฟไลน์ วัวพันปี

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1309
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +540/-3
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1787 เมื่อ17-09-2013 15:30:54 »

คนอ่านรักน้องมากขึ้นทุกวันแล้วนะ  พี่โย่

ออฟไลน์ Infinity 888

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2026
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-7
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1788 เมื่อ17-09-2013 15:32:20 »

พี่โย่หยอดตลอด ดิ่งจะสุกแล้ว 555555555
รอตอนหน้าหวานเรียกเลือด เหอๆๆๆ

ออฟไลน์ Little_Devil

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 62
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1789 เมื่อ17-09-2013 15:38:31 »

 :-[ เขินนนนนนนอ่ะ
( :z6: พี่โย่เขาจีบดิ่ง ไม่ได้จีบแก)

ก็พี่โย่ขยันหยอดหวานๆ บ่อยๆ แบบนี้ ฟินนนนนนน  :impress2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
« ตอบ #1789 เมื่อ: 17-09-2013 15:38:31 »





ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1790 เมื่อ17-09-2013 15:40:49 »

พี่โย่หยอดลูกดิ่งจนน้องมันหน้าไหมหมดแล้ว

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1791 เมื่อ17-09-2013 15:42:27 »

ชอบดิ่งตอนอายจัง ดูน่ารักมากเลยอ่ะ

ออฟไลน์ yymomo

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-3
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1792 เมื่อ17-09-2013 15:44:15 »

 :-[  อร๊ายยย พี่โย่หยอดยิ่งกว่าขนมครกอีก แล้วแบบนี้น้องมันจะไม่เขินได้ไง  :hao7:

ออฟไลน์ hatachiii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 88
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1793 เมื่อ17-09-2013 15:48:10 »

คิดซะว่าคงมองไม่เห็นเลยกดผิดเป็ดละกันครับ

ขอบคุนมากครับที่มาตามสัญญา คุ้มค่าทุกวินาทีกับการรอคอยเลยครับ จิ้นตามจนฟินละ  :katai2-1:

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1794 เมื่อ17-09-2013 15:57:51 »

ขอบคุณฮะ คราวนี้มายาวเหยียดเลยชอบมาก
ลืมกดบวกคุณลักษ์มาหลายตอนแล้วขอโทษด้วยนะฮะ
ดีที่คุณลักษ์บอกเรื่องคะแนนมาเลยกดบวกด่วน แล้วจะพยายามไม่ลืมนะฮะ

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1795 เมื่อ17-09-2013 16:06:11 »

บ้านคนรักย่อมเป็นบ้านของเรา..จริงไหม”  พี่โย่มีหยอดด้วย  :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ kokoro

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1796 เมื่อ17-09-2013 16:13:25 »

น้องดิ่งอาจจะมีศัตรูหัวใจแบบไม่คาดคิดละมั้งเนี่ย
แต่ดูอาการของโย่แล้ว ไม่น่าห่วงค่ะ
ที่ห่วงคือน้องอาจจะคิดมาก ถ้าแม่เกิดรู้ความจริงขึ้นมา
ขอให้คุณแม่เข้าใจและเป็นแรงหนุนให้กับความรักของทั้งคู่นะคะ

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1797 เมื่อ17-09-2013 16:17:01 »

ตอนนี้ยาวได้ใจมากเลยค่ะพี่  แถมยังทำอมยิ้มจนปวดแก้มอ่ะ

พี่โย่เล่นหยอดน้องตลอดเลยนี่น้า  แต่แอบขัดใจกับสาวนางนั้น

ดูท่าจะเป็นตัววุ่นวายอีกตัวแน่ๆเหอะ  :ling1:

แต่ก็อาจจะเป็นตัวกระตุ้นให้น้องดิ่งรู้ใจตัวเองเร็วขึ้นก็ได้เนอะ   :hao6:

ตอนหน้ามีหวานเลือดซิบด้วยเหรอคะ  อ๊ายยย  ตื่นเต้นอ่ะ  รอๆๆๆๆ

+1 บวกเป็ด

ปล.เป็นกำลังใจให้พี่ลักษณ์เสมอนะคะ  เข้าใจพี่ที่สุดอ่ะเรื่องนี้
เพราะเหมือนความรักความหวังดีของคนอ่านที่มีให้  ถูกทำลาย
โดยใครก็ไม่รู้  ที่แอบอยู่ในมุมมืดอ่ะ  แต่ไม่เอาเป็นอารมณ์ดีที่สุดค่ะพี่
ไฟท์ติ้ง   :กอด1:

ออฟไลน์ krit24

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1798 เมื่อ17-09-2013 16:34:49 »

อ๊า อ่านแล้วน่ารัก คุณแม่ความรู้สึกไวจริงๆ
คุณแม่ต้องรีบทำใจแล้วล่ะค่ะ ยังไงพี่โย่ต้อง love กับน้องดิ่งแน่ๆ

ออฟไลน์ {TN}

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 95
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.60 ## 17/9/56
«ตอบ #1799 เมื่อ17-09-2013 16:35:19 »

อ่านไปยิ้มไป ปากฉีกถึงหูแล้วค่า 5555
น่ารักเกินไปอ่ะ
แม่ดิ่งเริ่มตะหงิดๆ เอ๊ะ ลูกชั้น 555


รอคอยตอนหน้าค่า ถ้ามาอัพเร็วกว่าวันเสาร์ก็ดีน้า
รอนานแล้วจะลงแดง TT  :ling1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด