ชักจะคิดเรื่องต่อไปไม่ออกอ่ะ มันไม่มีพล็อตก็งี้แหละนะ คนอ่านทัมใจนะครับ
ผมจะพยายามปั่นสุดชีวิตตตตตต 
ตอนที่ 9 แผนร้ายที่ไม่สำเร็จ ผมถูกปลุกโดยเสียงเคาะประตูดังลั่นบ้าน ผมงัวเงียลุกขึ้นมาเปิดประตูจ้องคนที่ยืนอยู่อย่างหงุดหงิดกว่ากูจะได้นอนเกือบเช้านะเว้ย เล่นมาปลุกกูตอนเจ็ดโมงเช้าเนี่ยนะกูจะบ้าตาย
"พี่ออยมีอะไรครับ ผมง่วงอยู่เลยเนี่ย"
"อ้าวเหรอ ขอโทษๆพี่ไม่รู้นี่ แต่ว่าเราน่ะตื่นมากินข้าวเช้าก่อนดีกว่ามั้งครับเดี๋ยวค่อยนอนต่อนะ"
"ไม่เอาหรอก ผมอิ่มแล้ว"
"หา!? อิ่มอะไร เรายังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ไอ้แอลมันหายไปไหนเนี่ยปล่อยน้องอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าพ่อกับพี่อยู่วอร์ด เหลวไหลจริงๆ"
"พี่แอลไม่ได้เหลวไหลนะครับ พี่ออยอย่ามาว่าพี่แอลของผมนะ!"
"หืม ทำไมพี่จะว่ามันไม่ได้ล่ะก็มันปล่อยเราอยู่บ้านคนเดียวไม่ใช่เหรอ"
ไอ้ออยถามผมด้วยความสงสัย หึๆ นี่แหละกูรอให้มึงถามตั้งนานแล้วไอ้โง่
"พี่แอลไม่ได้ปล่อยผมให้อยู่คนเดียวสักหน่อย เมื่อคืนนี้พี่แอลอยู่กับผมทั้งคืนกว่าผมจะได้นอนเกือบเช้าตอนนี้พี่แอลนอนอยู่ในห้องผมนี่ไง ผมง่วงขอตัวนะครับ!"
ปัง!
ผมปิดประตูใส่หน้าไอ้ออย หึๆ รอเวลาอีกหน่อยเดี๋ยวจะได้สนุกกันกว่านี้ ผมตรงไปยังร่างที่นอนหลับไม่รู้เรื่องบนเตียงแล้วคลานขึ้นไปนอนกอดมัน ผมหาวออกมาอีกครั้งก่อนจะหลับลงไปด้วยความอ่อนเพลีย
เช้าวันถัดมา
หลังจากวันนั้นไอ้แอลไม่สบายหนักนอนซมอยู่บนเตียงทั้งวันโดยมีผมคอยดูแลอย่างรักใคร่ปานจะกลืนกินแต่ที่จริงมันคือละครฉากหนึ่งที่ผมเตรียมมันไว้ให้พวกมันเท่านั้น หลังจากไอ้แอลได้สติและดีขึ้นแล้ว ผมขู่มันเรื่องกล้องวีดีโอมันก็กลัวลนลานเลยครับ ผมสั่งให้มันแกล้งเป็นแฟนกับผมเฉพาะเมื่อตอนอยู่ที่บ้านนี้ และผมยังสามารถเอามันเมื่อไรก็ได้อีกด้วย เรียกได้ว่าฝันร้ายในอดีตมันจางหายไปเกือบหมดแล้ว
แต่ที่ต้องบอกว่าเกือบหมดเพราะว่า ฝันร้ายของผมกับไอ้ออยและไอ้มิลยังคาตาผมอยู่และผมไม่มีวันได้เป็นสุขเมื่อยังไม่เห็นความทุกข์ทรมานของพวกมันทั้งหมด รวมถึงยัยแม่เลี้ยงสารเลวนั่นด้วย!
แผนการดำเนินไปด้วยดี ไอ้แอลได้เป็นแฟนผม และมีไอ้ออยคอยหึงโหดอยู่เรื่อยๆ ไอ้แอลกับไอ้ออยแตกคอกันอย่างรวดเร็วโดยที่ผมแทบไม่ต้องแสดงละครอะไรมากมายเลย เช่นว่า...
"ไอ้แอล มึงจะทำตัวติดน้องมากไปแล้วนะ ปล่อยมันไปทำอะไรส่วนตัวมั่งสิ เนอะเฟย์"
ไอ้ออยพูดเสียงเครียดเมื่อเห็นไอ้แอลนั่งตักผม แล้วก็อ้าปากกินขนมที่ผมป้อนด้วยความจำใจนั้นแต่ไอ้ออยกลับคิดว่าไอ้แอลบังคับผม
"ไม่หรอกครับพี่ออย ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับพี่แอล เนอะพี่แอล"
ผมป้อน(ยัด)ขนมเข้าปากไอ้แอลไม่ให้มันมีโอกาสพูดอะไรอีก ไอ้ออยทำเสียงจิ๊ด้วยความไม่พอใจแล้วขยับมานั่งข้างๆผม
"งั้นน้องเฟย์ป้อนขนมพี่ออยบ้างสิครับ"
"ไม่เอาอ่ะครับ พี่ออยไม่ใช่คนพิเศษของผมนี่ พี่แอลต่างหากคนพิเศษของผมคนเดียว อิๆ"
ผมแสร้งหัวเราะแล้วยัดขนมเข้าปากไอ้แอลต่อไป ไอ้ออยดูหงุดหงิดมากมันลากผมออกมาคุยที่สวนสมุนไพรของแม่ผม
"น้องเฟย์ครับ.....พี่ออยขอถามอะไรอย่างหนึ่งนะครับ น้องเฟย์ต้องตอบพี่ออยตามจริงนะครับ"
"อ่า....ครับ ผมจะตอบถ้าตอบได้นะครับ ถามมาสิครับพี่ออย"
"เอ่อ....คือว่าเรื่องเมื่อคืนนั้น....คือแบบว่า เมื่อคืนนั้นที่แอลกับเฟย์อยู่บ้านกันสองคน....คือว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นบอกพี่ได้มั้ยครับ"
ผมแกล้งทำท่าอิดออดทั้งๆที่ในใจอยากจะตะโกนบอกมันด้วยซ้ำแต่ต้องไว้เชิง ผมก้มหน้าลงแล้วทำท่าเขินอาย ผมยื่นมือกำชายเสื้อมันด้วยท่าทางแอ๊บแบ้วมาก ทำเองยังอดขนลุกไม่ได้เลย อิๆ
"คือว่า....ผมบอกพี่ออยก็ได้นะครับเพราะพี่เป็นพี่ชายของผมแต่ว่า......"
"แต่อะไร บอกพี่มา!"
"คือว่า....พี่ออยอย่าเอาไปบอกใครนะครับ คือว่าผมกับพี่แอลเรามีอะไรกันแล้ว และเราก็รักกันมากด้วย พี่แอลบอกว่ารักผมเพราะงั้นผมก็เลย...ผมกับพี่แอลเป็นแฟนกันแต่ผมกลัวพ่อจะเกลียดผม"
ผมเงยหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตาเทียม(ยาหยอดตาเอามาป้ายมะกี้เอง อิๆ) ผมร้องไห้สะอื้นปากสั่นริกๆจะยกยิ้มอยู่รอมร่อ เฮ้ย!ไม่ได้ๆเฟคต่อๆ
ผมร้องไห้ด้วยความแสบตา ลมมันตีหน้าบวกกับน้ำตาหยอดตามันเย็น หึๆ ทีนี้ไม่ต้องเฟคละกูน้ำตาไหลจริงๆเลย ไอ้ออยดึงผมเข้าไปกอดแน่นเสียงมันดูลนลาน
"พี่ออยอย่าบอกใครนะครับ ผมขอร้องฮึก.....พี่แอลเขารักผม ถึงตอนแรกผมจะไม่รักเขาแต่ว่าผมกับเขามีอะไรกันไปแล้ว ผมต้องรับผิดชอบเขา ผมจะพยายามรักพี่แอลไม่ใช่เพราะต้องรับผิดชอบอย่างเดียว พี่ออยผมขอนะ อย่าบอกใครนะ ครับ"
"พี่....ครับๆ น้องเฟย์อย่าร้องนะครับ พี่ออยจะไม่บอกใคร จะไม่บอกคุณพ่อณรงค์แน่นอนเพราะงั้นอย่าร้องนะครับ"
ผมยืนซบอกมันร้องไห้อยู่สักพักก็เมื่อยเลยเสบอกไปว่าปวดหัวไม่สบายขอไปนอนมันแทบจะอุ้มผมขึ้นห้องเชียวครับ พอมันส่งผมเข้านอนมันก็รีบออกไป ผมนอนฟังจนไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้วผมก็ผุดลุกไปยืนหน้าห้องไอ้แอลแล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดไว้แล้ว
ไอ้ออยไปหาไอ้แอลในห้องและถกเถียงกันเสียงดัง ที่พวกเขากล้าเสียงดังเพราะว่าห้องของไอ้แอลอยู่คนละปีกของบ้าน ผมแนบหูเข้าไปฟังความเคลื่อนไหว
"มึงขี้โกงไอ้สัสแอล มึงชิงนอนกับมันเพื่อให้มันรับผิดชอบมึง ที่จริงมึงคิดจะเก็บมันไว้คนเดียวใช่มั้ย!"
"มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะไอ้ออย มึงกำลังถูกมันหลอกอยู่นะ! กูไม่ได้จะเก็บมันไว้คนเดียวนะเว้ย!"
"งั้นมึงบอกกูมาสิว่ามันหลอกอะไรกู แล้วทำไมมึงถึงเอามันไปเป็นแฟนมึงคนเดียว ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่าจะให้มันกลับมาเป็นเมียเราสามคนอีกครั้งน่ะ แต่นี่มึงทำแบบนี้ มึงมีเหตุผลอะไรกันแน่!"
"กู...กูบอกไม่ได้...."
"ไอ้เหี้ย! ทำไมบอกไม่ได้ มึงไม่มีอะไรจะแก้ตัวมากกว่าน่ะสิ มึงผิดสัญญาพวกกู มึงไม่ใช่พี่น้องกูแล้ว กูจะเอาไอ้เฟย์คืนมามึงเตรียมตัวไว้!"
พอเสียงในห้องเงียบเสียงบิดประตูดังผมวิ่งหาที่หลบแทบไม่ทันวิ่งไปหลบข้างหลังแจกันลายคราม ไอ้ออยเดินกระทืบเท้าเข้าห้องตัวเองไป ผมก้าวออกมาจากที่ซ่อนแล้วแสยะยิ้มเดินเข้าไปหาสุดที่รักจอมปลอมในห้อง มันนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียงในสภาพก้มหน้าก้มตา ตัวสั่นสะท้านเพราะแรงสะอื้น ผมชะงักค้างเพราะผมมั่นใจว่าไอ้แอลร้องไห้ ยังไม่เคยบอกใช่มั้ยว่าผมแพ้น้ำตา ไม่ว่าจะเด็ก ผู้หญิง ผู้ชาย หนุ่มหรือแก่ เห็นน้ำตาแล้วผมใจอ่อนยวบยาบเลยล่ะ
แต่เพราะผมอยากจะทำให้มันเจ็บกว่านี้ผมเลยแข็งใจเดินเข้าไปใกล้แล้วเอาเท้าเขี่ยๆมันเงยหน้ามองผมอย่างตกใจแล้วลนลานถอยหลังซุกมุมห้องผมเห็นหน้านองน้ำตากับจมูกแดงๆตาฉ่ำๆแล้วรู้สึกใจหายวูบ ผมผิดเหรอ? ผมแค่ต้องการคืนความเจ็บปวดในอดีตให้พวกมันบ้างก็เท่านั้นเอง ผมโยนสำนึกดีชั่วทิ้งไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยเก็บทีหลัง
"ไงมึง ร้องไห้ยังกับผู้หญิงเสียตัว ทำสำออยไปได้ หึๆ"
"มึง....ฮึก....มึงเข้ามาทำไม!"
"แหมๆ กูจะมาหาเมียกูบ้างไม่ได้หรือไง แล้วนี่ดีนะที่มึงยังไม่ได้บอกอะไรไอ้ออยไปไม่งั้นคลิปมึง....หึๆ"
ผมหัวเราะแล้วเดินเข้าไปฉุดมันขึ้นมาเหวี่ยงใส่เตียง มันสถบเบาๆแล้วถอยชิดติดผนังเลย สายตามันมองผมเหมือนหวาดกลัวมาก ตัวมันสั่นๆด้วยผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนายพรานและมันคือเหยื่อ!
"มึงจะเอาอะไรกับกูอีก! กูก็ยอมมึงทุกอย่างแล้วเมื่อไรมึงจะปล่อยกูไปสักที....ฮึก..."
"กูจะเอามึงนี่ไง แล้วกูจะไม่มีวันปล่อยมึงจนกว่าพวกมึงทั้งหมดจะหายไปจากตระกูลวิษากมลวิเศษ!"
ผมพูดเสียงกร้าวแล้วกระชากตัวมันลงมานอนใต้ร่างผม มันดิ้นรนปัดป่ายมือไปทั่ว ผมรวบมือมันไว้แล้วกระชากเสื้อมันจนขาด กระดุมหลุดกระเด็นพร้อมกับสติของผมที่ขาดลงเมื่อมันเอาตีนถีบเข้าท้องผมอย่างจัง
"ปล่อยกู ไอ้เหี้ย! กูไม่ให้มึงเอา ปล่อยกู...ฮือๆๆ"
"อยากเล่นแรงๆเหรอ ได้กูจัดให้ไอ้แอล อีร่าน!"
เพี๊ยะๆๆ
ผมตบหน้ามันไปสามครั้งรวด มุมปากมันมีเลือดซึม ผมก้มลงไปบดขยี้ริมฝีปากกับมัน ไม่มีความอ่อนหวาน ไม่มีความปราณี ผมมีแรงเท่าไรก็ใส่มันให้หมด ผมละจากปากที่บวมแดงเจ่อของมันแล้วลามเลียยอดอกสีชมพูสวย ดูดแรงๆจนมันแดงขึ้นผมก็ใช้ฟันกัดลงไปมันสะดุ้งพลิกตัวหนีเลย
"โอ๊ย! อย่านะไอ้สัส มึงปล่อยกูนะ กูเป็นพี่ชายมึงนะไอ้เหี้ยเฟย์....ฮึก....อึ๊ก!"
"อย่างมึงน่ะเหรอพี่ชายกู? อย่างมึงเป็นได้แค่อีตัวของกูเท่านั้นแหละไอ้แอล!"
ผมกระชากกางเกงมันโยนทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ผมจับสะโพกมันยกขึ้น มันดิ้นสะบัดตัวจนผมต้องใช้มือข้างหนึ่งกดหลังมันลงกับที่นอนแล้วอีกมือผมก็จับก้นมันแหวกออก มันพยายามจะหุบขาเข้าหากันแต่ผมเอาตัวแทรกเข้าไปกั้นไว้ก่อน สภาพตอนนี้ไอ้แอลเลยนอนคว่ำยกตูดให้ผมเชยชม ขาสองขาถูกผมดันแยกออกกว้าง รูสวาทที่ยังคงแดงและบวมเล็กน้อยบ่งบอกร่องรอยที่มันผจญมา ผมจ่อท่อนเนื้อของผมเข้าไปใกล้แล้วดันเข้าไปนิดหน่อยแล้วเอาออกถูวนปากทางแล้วดันเข้าไปอีก เอาออกแล้วถูร่องก้นมันไปมา มือผมละจากท่อนขามาบีบขย้ำกล้ามก้นแน่นๆ
"อยะ.....อย่านะ....มึง อย่าเอาเข้านะ กูขอร้องหล่ะ....อื้อ.....อั่ก!"
ผมรอจนมันเผลอคลายความระมัดระวังแล้วสอดพรวดเดียวเข้าไปในรูที่กำลังขมิบเชิญชวนผมอยู่ มันเข้าไปได้เกือบครึ่งเอง แต่ข้างในมันตอดตึบๆรัวๆจนผมปวดตุบๆ ตัวไอ้แอลสั่นระริกมันหลับตากัดปากแน่น ผมเหงื่อตกเมื่อรูไอ้แอลกำลังจะดันผมออก และมันฝืดมากทำให้ผมเข้าไปต่อไม่ได้แถมมันยังเกร็งจนผมแสบท่อนลำไปหมดแล้วด้วย
"อื้อ....อืม.....อืม....เฟย์ๆ อื้ม.....อย่า....อ๊ะ....อา...."
มีกี่สิบแอลก็สู้ไอ้เฟย์คนเดียวไม่ได้หรอกครับ หึๆ ผมก้มลงโน้มตัวลงไปลากลิ้นเลียใบหูแดงๆนั่นแล้วลามมาลูบไล้แผ่นหลังขาวสะอาดเล่น ปลายลิ้นลากแยงเข้ารูหูมันแล้วตวัดไชเล่น อีกมือผมบีบขย้ำหน้าอกมัน เขี่ยๆติ่งนิ่มๆจนมันตั้งชัน อีกมือผมก็จัดการส่งลงไปลูบคลึงน้องชายมันจนตอนนี้แข็งเป้กยิ่งกว่าท่อนไม้ในมือผม มันหอบหายใจแฮ่กแล้วร้องครางผมเห็นว่ามันคลายความเกร็งลงก็กระทุ้งเข้าไปมิดโคนไอ้แอลอ้าปากร้องลั่นฟุ่บตัวลงที่นอนหมดสภาพ
"มึง...แฮ่กๆ กูเจ็บ.....อย่าเพิ่งขะ....อ้ะ.....อ้ะ.....อย่าเลียไปกระแทกไปสิวะ.....อ้ะ....อ๊า....อ๊า...."
ผมกระแทกเอวเข้าออกเรื่อยๆไม่ช้าไม่เร็ว ปากผมก็พรมจูบไปตามหน้าตามัน ลากไปเรื่อยทุกที่ฝากรอยแดงช้ำเป็นจ้ำ ผมกัดคอมันแรงๆแล้วดูดจนเนื้อมันยืดหลุดจากปากผมดังจุ๊บ ผมก็หาที่ดูดใหม่ไปเรื่อยๆ สะโพกผมก็กระแทกก้นมันป้าบๆๆๆ
ตัวมันสั่นไปตามแรงกระแทกของผม ปากแดงๆอ้าค้างร้องครางไม่ได้หยุด มันจิกผ้าปูที่นอนแน่น เอวมันก็เด้งสวนรับจังหวะของผมอีกด้วย ท่าจะติดใจผมซะแล้วสิ ผมหยุดแล้วจับมันนั่งทับผม มันหันหัวมามองผมอย่างงุนงง ผมเลียหลังคอมันแล้วมือทั้งสองข้างของผมก็ยกขามันทั้งสองข้างขึ้น มันเอามือยันขาผมเมื่อตัวมันถูกยกลอยและวินาทีต่อมาดาวก็พราวระยับเต็มหัวผมเมื่อผมปล่อยมันกระแทกลงมา
"โอ๊ย! ไอ้เหี้ย....ฮึก....จุก....อึก...."
กูก็จุกครับผม แต่ผมจับมันยกขึ้นอีกครั้งแล้วปล่อยมันลงมากระแทกผมอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมเด้งเอวสวนเข้าไปจนมันชนกับแก้มก้นไอ้แอลดังป้าบ! ไอ้แอลกระตุกร้องครางน้ำตาไหลพราก ตัวมันสั่นกระตุก สะอื้นเลยครับ รอบนี้ผมเสียวเลยเข้าลึกสุดๆแถมมันขมิบตอดแน่นมากเลยครูดกับผนังถ้ำด้านในแบบแนบเนื้อเลยครับ เทคนิคนี้ไม่สงวนเอาไปลองกันได้ครับ ซี๊ดส์มาก
ผมจับมันยกขึ้นและปล่อยมันกระแทกผมไปเรื่อยๆจากที่มันร้องด้วยความทรมานกลายเป็นร้องด้วยความเสียวซะงั้นผมจับเอวมันแน่นแล้วกระหน่ำกระแทกเข้าไปถี่ๆไอ้แอลร้องลั่นเมื่อผมเสยท่อนเนื้อเข้าไปลึกๆแล้วกระตุกปล่อยน้ำให้แตกทะลายไหลเข้าไปในตัวมัน
"อ๊ะ....เฟย์.....อ๊า.....อ๊า...."
"อา.....สุดยอด....."
ผมกับมันหอบแฮ่ก ผมยกตัวมันออกแล้วนอนทับมัน ไอ้แอลพลิกตัวหนีผมแต่ผมกระชากมันเข้ากอดไว้ มันร้องไห้สะอื้นเลยครับ ผมได้ยินแล้วรู้สึกแปลกๆจัง
"มึง....ฮึก....ออกไป....ออกไปได้แล้ว กูขอร้อง....ฮือๆๆ"
"แอล มึง......"
ผมอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ผมก็พูดไม่ออก ความสุขสมที่ผมทำกับมันทำให้ผมรู้สึกดีแต่มันก็แค่เดี๋ยวเดียว สิ่งที่เหลืออยู่จากนั้นมีเพียงเสียงร้องไห้และคราบน้ำตา ผมปวดในอกและสะบัดตัวลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องมัน ผมเดินใจลอยกลับห้องแต่ก็เจอใครบางคนที่ผมไม่อยากเจอในช่วงนี้ ไอ้มิล!
"ไปไหนมา เห็นว่าไม่สบายนี่ ใช่มั้ยเฟย์"
"อ่า ครับแค่ปวดหัวนิดหน่อย พี่มิลมาหาผมมีอะไรรึเปล่าครับ?"
ไอ้มิลยกยิ้มมุมปากแล้วเดินมาลูบแก้มผม มันช่างสยิวดีแท้ถ้าผมจะไม่ได้ยินมันพูดประโยคนั้น
"ที่ปวดหัวเพราะยังไม่รู้จะวางแผนอะไรต่อไปใช่มั้ยล่ะ"
ไอ้มิลเดินหนีกลับห้องไปแต่ผมนี่ยืนหน้าซีดอยู่หน้าห้อง ผมรีบพาตัวเองกลับห้องแบบมึนๆ ทบทวนคำพูดไอ้มิล หรือว่ามันจะรู้เรื่องของผมแล้ว แล้วมันไม่หลงกลของผมเลย นี่ผมจะหาทางกำจัดพวกมันออกไปจากตระกูลผมด้วยวิธีไหนดีนะ ผมชักหนักใจแล้วสิ
วันต่อมา
ผมตื่นแต่เช้าเพื่อออกมาใส่บาตรที่มีป้าแม่บ้านเตรียมไว้ให้ หลังจากผมเข้าบ้านแล้วผมก็ต้องแอบถอนหายใจเมื่อเจอครอบครัวแสนจอมปลอมนั่งรอผมที่โต๊ะอาหาร ผมขยับตัวเข้าไปนั่งข้างไอ้แอลโดยมีสายตายัยป้ามหาภัยมองจิกทุกฝีก้าว
"ร่ำไร ไม่เห็นหรือไงว่าเขารอเธออยู่คนเดียวทั้งโต๊ะ ดูสิเนี่ยแทนที่ตาออยจะได้ไปทำงานเร็วๆต้องเสียเวลามาคอยเด็กนิสัยเสียคนเดียว"
ผมแอบกัดฟันกรอด เหลือบมองหน้าพ่อตัวเองก็เห็นท่านทำหน้ากระอักกระอ่วนคว้าหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน ผมเงยหน้ามองไอ้ออย
"ผมขอโทษนะครับพี่ออย ที่ทำให้พี่เสียเวลากับเด็กนิสัยเสียอย่างผม ต่อไปผมจะไม่ทานข้าวเช้าแล้วนะครับให้ทุกคนทานกันไปได้เลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลารอผมอีก!"
ผมพูดด้วยเสียงสั่นๆฟังดูน่าสงสารแต่ที่จริงเสียงผมสั่นเพราะจะทนไม่ไหวอยากฆ่าคนแล้วต่างหาก ผมรีบสะบัดตัวลุกพรวดออกจากห้องทานข้าวแล้วเดินหนีมานั่งริมระเบียงในสวนของแม่ผม เสียงคนเดินมาข้างหลังผมหยุดกึก ผมหันไปมองและเตรียมจะบีบน้ำตาเมื่อคิดว่าไอ้ออยจะต้องตามมาง้อผมแต่มันผิดคาดเมื่อเห็นไอ้หน้าขรึมยืนมองผมอยู่แทน
"พี่มิล...พี่จะตามมาต่อว่าอะไรผมอีก"
"เปล่า กูไม่สนใจหรอกว่ามึงจะเรียกร้องความสนใจจากใคร กูสนแค่ว่ามึงจะใช้วิธีไหนในการแก้แค้นพวกกูมากกว่า"
ผมอึ้งสนิท นี่ไอ้มิลมันรู้เรื่องทุกอย่างแล้วจริงๆด้วย นี่หมายความว่าทุกอย่างที่ผมทำมันจับได้ว่าผมเสแสร้ง แล้วมันจะบอกทุกคนมั้ย ผมลุกขึ้นยืนมองหน้ามันเต็มความสูง มันยืนพิงเสากอดอกมองผมอย่างเยาะเย้ย ยักคิ้วข้างหนึ่งเป็นการท้าทายผม
"มึงรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร!?"
"ตั้งแต่วันที่เพื่อนๆมึงมาร้องโวยวายจะพามึงไปนั่นแหละ ตอนแรกกูก็แค่สงสัย แต่ตอนนี้กูมั่นใจแล้ว วันนั้นเพื่อนมึงแอบเอามือถือใส่มือมึงใช่มั้ยล่ะ กูแอบฟังมึงอยู่หน้าห้องนอนมึง แล้วมึงคิดว่ากูรู้มากแค่ไหนล่ะ ฮึๆ"
ผมยืนตัวชามองไอ้มิลเดินหนีไปด้วยหัวใจที่สั่นระทึก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ผมจะดำเนินการแก้แค้นนี้ต่อไปโดยที่มีไอ้มิลคอยจับตามอง เห็นทีผมคงต้องกำจัดไอ้มิลออกไปจากที่นี่เป็นคนแรกเสียแล้วสิ ผมคิดแผนการต่อไปโดยไม่สนใจมันต่อให้รู้แล้วยังไงถ้าป้องกันกูไม่ได้มึงก็ยังคงแพ้กูอยู่ดีนั่นแหละ แล้วมาดูกันว่าจะเป็นมึงหรือกูที่แพ้!
จบตอนที่ 9
ตอนหน้ารออีกนิดนะครับ 
โพลล์
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เปียก! (08/07/58)กลับมาแล้วครับ และจะแต่งต่อไป (อ่าน 131501 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก