สงสารคุณเติมจังเลยอ่ะ แต่พอเป็นแบบนี้ มันก็เหมือนจะบอกว่า ถ้าคนที่ไม่ใช่เนื้อคู่กันแล้ว ต่อให้รักเค้าแค่ไหนก็คงไม่ได้คู่กันสินะ
บอกตามตรงว่ารู้สึกเคืองน้องเมืองนะ ที่บอกพี่โอ้ว่า เรื่องของคุณเติมเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรกแล้ว ที่เป็นแฟนกับคุณเติมเพราะคุณเติมขอร้อง มันให้ความรู้สึกว่า ถ้าเมืองไม่ได้รัก ก็ไม่ควรยอมเป็นแฟนเพียงเพราะคำขอร้องเลยนะ ในเมื่อในใจมีแต่พี่โอ้มาตลอดและตลอดไป เป็นเราเป็นคุณเติมคงรู้สึกแย่มาก ๆ ที่เหมือนเมืองเห็นเป็นเพียงแค่ที่พักพิงใจ แต่พอตัวจริงโผล่มา ก็กลับทิ้งเราไปได้อย่างง่ายดาย
ที่จริงรู้สึกว่าเรื่องเหมือนมันโหว ๆ ตรงช่วงที่น้องเมืองจากมา 6 ปี น้องเมืองพบเจอกับอะไรบ้าง กว่าจะมาพบพี่โอ้อีกครั้ง แต่พอจบแบบนี้ ก็รู้สึกว่าดีเหมือนกันที่ไม่ได้ไปมีรายละเอียดตรงนั้น เพราะนั่นเป็นช่วงที่เมืองได้พบและอยู่กับคุณเติม ซึ่งถ้าได้อ่านคงยิ่งรู้สึกสงสารคุณเติมมากกว่านี้แน่เลย
ยังไงก็ถือว่าจบแบบแฮปปี้ล่ะเนอะ ทั้งน้องเมืองและพี่โอ้ได้ใช้ชีวิตกับคนที่รัก ได้มีความสุข ความทุกข์ที่ทั้งคู่ต่างแบกรับเอาไว้ก็จะได้กลายเป็นอดีตที่ไม่น่าจดจำ เหลือแต่สร้างความทรงจำดี ๆ ให้แก่กันเท่านั้น
ขอบคุณคุณ 403 ที่เขียนเรื่องแม้จะดราม่ามาก ๆ แต่ก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องนึงเลยนะ ขอบคุณค่ะ