หัวข้อ: - - OMG! หมดกัน..มันเอาผมเป็นเมีย - - ตอนที่40 (END) P.54 >Up.15/04/14<

[sukaz]

ฉันหลับไม่ลง เพราะมันค้างคา

 

[GGG24]

สั้นจังงงงงง

รอจ้าา

[nincja]

น้องเหนือปลื้มความหล่อพี่เขียนหรา  กรี้ดดดด
 

[cher7343]

มารออีก 60% ด้วยใจจดจ่อ 

[4559]

สั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[greensoda]

โลกมันกลมจิงๆ. 

[hembetaro]

 

ทำไมตอนนี้สั้นจัง  หรืออาถรรพ์เลข 13 (เกี่ยวปะแนน)

สิบห้าวัน พี่เขียนย่องเข้าหาโลด  เด๋วช่วยดูต้นทางให้นะจ๊ะ

 

[aoihimeko]

ว่าจะเม้นท์แต่เมื่อคืนละแต่พิมพ์ไว้แ้วหลับก่อน

ตอนนี้มันค้างสินะ แถมมาสั้นแค่ 40% เอง

อืม........เราจะรอที่เหลือเพราะอยากรู้ว่าพี่เขียนมาวาดอะไรแถวนี้

[Kalamall]

  โอ๊ยยยยยยยย เมา วิสกี้ ...น่ารักเกินไปน่ะ อีพี่ริวอยู่ในกำมือสิน่ะ

พี่เขียนนี้แบบ   คือตอนแรกเราเขินแทนเหนือแต่ตอนหลังๆเราลุ้น55555

สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ว่าแต่พี่ทายกะใคร?พี่ซัน?  ...แต่คงไม่ใช่พี่มุธ หรือว่าใช่?!!!

[na-au]

ตอนนี้สั้นจัง อ่่านแล้วไม่คุ้มกับ 40% เลยอ่ะ เปลี่ยนเป็น 10% ได้ป่ะ 

 

[aoaer]

    อ๊ากกกกก  คนเขียนทำกันได้ ค้างงงงงงงงงงงง

[MunashiiSora]

จิ้มๆ 
รอ 100 เปอร์ ^^

[@Lucifer_Prince@]

รอที่เหลือคัฟ^^

[tuktik_narak]

ต่อจ้าาาาาา


ตอนแรกก็กะว่าจะเดินหนี ไม่อยากทักเดี๋ยวบรรยากาศจะเสีย แต่แล้วจู่ๆขาผมมันก็ไม่ขยับ สายตาผมจดจ้องอยู่ที่มันไม่เคลื่อนไปไหน

   ภาพของผู้ชายตัวเท่าควาย หน้าหล่อแต่โคตรโหด สภาพดูเซอร์นิดๆคือถ้ามากกว่านี้อีกนิดจะเรียกว่าสกปรกทันที กำลังวาดรูปวิวช่วงเย็นๆด้วยใบหน้าอมยิ้ม เป็นยิ้มที่ไม่ได้เหมือนทุกครั้งที่มันยิ้มให้ผม มันยิ้มแบบคนที่กำลังมีความสุข ก่อนที่จะมีเด็กคนหนึ่งประมาณสี่ห้าขวบได้เดินมาหามัน

   พี่เขียนมันวางทุกอย่างลงข้างตัวก่อนจะโน้มตัวไปข้างหน้านิดหน่อยเพื่อจะคุยกับเด็กคนนั้นได้สะดวก ผมไม่ได้ยินหรอกว่าเขาสองคนพูดอะไรกัน แต่ดูจากสีหน้าของทั้งสองมันคงจะเป็นเรื่องตลกแน่ๆ เด็กคนนั้นหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข ก่อนที่แม่ของเด็กจะเดินเข้ามาอุ้มลูกเขากลับไป เด็กคนนั้นโบกมือให้มันหยอยๆ ช่างน่ารักจริงๆ

   ผมไม่รู้ว่าภาพตรงหน้ามันคืออะไร คนอื่นอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องปกติไม่มีใครสนใจในสิ่งที่มันกำลังทำ แต่ไม่ใช่กับผม ผมกำลังสนใจอย่างนั้นเหรอ ผมแค่รู้สึกว่าในช่วงเวลาที่มันไม่ได้พูดจากวนส้นตีน มันก็ดูเป็นคนที่โคตรหล่อและแสนดีคนหนึ่งเลย

   แค่ผมได้เห็นมันในมุมที่ต่างออกไป ผมก็รู้สึกว่าหัวใจผมมันเต้นแรง เป็นบ้าอะไรวะกู สงสัยร่างกายขาดแอลกอฮอล์ใช่ไหมไอ้เหนือ

   กึก

   “เวรละ”แต่เหมือนว่าผมจะยืนมองมันนานไปหน่อย เพราะจู่ๆพี่เขียนมันก็หันหน้ามาทางผม

   ผมสะดุ้งแต่ก็ไม่ได้เดินหนี เรียกว่าหนีไม่ทันดีกว่าเราทั้งสองสบสายตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะเป็นผมเองที่หันสายตาเสมองไปทางอื่น ทำไมไม่รู้เหมือนรู้สึกว่าตัวเองจะร้อนๆ โดยเฉพาะหน้าผมร้อนลามไปยันหูเลยอ่ะ

   “ชอบมาที่แบบนี้เหมือนกันหรอ”ผมได้ยินเสียงคุ้นเคยถามขึ้นจากด้านหลัง ผมไม่ได้หันไปมองนะแต่ก็รู้ว่าเป็นใคร จริงๆเห็นจากหางตาเมื่อตะกี้แล้วล่ะว่ามันเดินมา แต่ขอเล่นตัวนิดนึงดิ

   “เอ่อ อืม”ไม่รู้จะตอบอะไรจริงๆ ปกติไม่เคยเจอมันแบบนี้ พอเจอแบบนี้ปุ๊บ ผมก็ไปต่อไม่เป็นเลยอ่ะ

   “ไปนั่งด้วยไหม ถ้าไม่รีบ”มันชวน ผมหันไปมองมันอย่างหวาดระแวง มันจะมาไม้ไหนวะ สู้ให้มันเข้าหาแบบหื่นใส่ผมยังรับมือมันง่ายกว่านี้อีก

   “ไม่เป็นไร เดี๋ยวเสียสมาธิ”

   “หึหึ แค่กูเห็นหน้ามึงสมาธิกูก็กระเจิงหมดละ”ผมตาโต อะ ไอ้ห่านี่ มึงพูดไรอ่ะ

   -///////////////-

   ผมว่าตอนนี้ผมต้องกำลังหน้าแดงอยู่แน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าสาเหตุจากอะไรนะ อาจจะเป็นเพราะแดดตอนเย็นมันร้อนก็ได้ คิดแง่บวกไว้ ฮึบๆ

   “งั้นกูกลับก็ได้”

   หมับ!

   “หืมม”ผมมองมือผมที่ถูกจับเอาไว้ ผมคงเริ่มชินกับการถึงเนื้อถึงตัวของมันแล้วมั้ง

   “งั้นก็ไปนั่งเป็นกำลังใจให้กูก่อน”

   ปุ๊งง!!!!

   ยอมรับอย่างแมนๆเลยว่าผมโคตรเขินน!!! ผมหลบสายตาไม่มองหน้ามัน ไม่ตอบมันแต่ก็ยอมเดินตามแรงลากของมันไปอย่างจำยอม ที่จริงเรียกว่าเต็มใจก็ไม่ผิดนักหรอกนะ ><

   “โหหห สวยว่ะ”ผมยืนมองภาพเขียนมันอย่างตื่นเต้น ปกติไม่ค่อยได้เห็นอะไรแบบนี้บ่อยนักหรอก เพราะมันไม่ใช่แนวผม จะเห็นผลงานวิสกี้บ้างแต่มันก็วาดธรรมชาติไม่ได้บ่อยนัก ส่วนใหญ่วิสกี้มันชอบวาดอะไรที่เป็นสิ่งก่อสร้างมากกว่า

   “แค่นี้มึงบอกสวย”มันเลิกคิ้วถาม เหมือนประมาณว่ากูมีที่สวยกว่านี้อีกนะ

   “เออดิ ก็กูวาดไม่เป็นนี่หว่า”ผมบอก ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับมัน ตอนแรกก็ว่าจะนั่งข้างๆมันนะ แต่มันวางของไว้เต็ม แล้วก็เห็นว่ามันกลับไปสนใจกับงานเขียนของตัวเองต่อ ผมก็เลยเลือกเดินห่างออกมาจากมันนิดหน่อย พอดีว่ามีเก้าอี้ว่างอยู่ตัวหนึ่งพอดี

   ผมไม่ได้มองธรรมชาติเท่าไหร่เลย สายตาผมแต่เสี้ยวหน้าของมัน กิริยาทุกอย่างของมันทำไมมันน่ามองจังวะ มันดูเป็นธรรมชาติมากอ่ะ ยิ่งมานั่งอยู่กลางธรรมชาติแบบนี้ โอ้โหหห นี่กูเป็นอะไรไปวะเนี่ย!!!

   มันดูจดจ่อกับงานตรงหน้ามาก ไม่เคอะเขินเลยว่ากำลังมีคนมองอยู่ นี่ถ้าเป็นผมนะสมาธิแตกเรียกกลับมาไม่ได้แน่ๆ ยิ่งมีคนมานั่งมองแบบนี้ผมยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่ มันแบบว่าเขินๆน่ะทำต่อไม่ถูก

   ได้มานั่งมองมันแบบนี้ก็อดคิดไปถึงเรื่องราวของผมกับมันไม่ได้ มันเข้ามาปั่นป่วนชีวิตผม แต่เป็นผมเองที่ดิ้นทุรนทุรายกับการกระทำของมัน ไม่ยุติธรรมเลย มันต้องการอะไรจากผมกันแน่ผมไม่เข้าใจ มันอยากจะเล่นๆกับผมเพราะเห็นว่าผมเคยกวนส้นตีนมันหรือเปล่าเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นผมยอมให้มันต่อยผมล้างแค้นก็ได้นะเอ้า ผมจะได้ไม่ต้องคิดมาก เรื่องจะได้จบๆไป

   หรือว่ามันคิดจะจริงจัง มันไม่เคยพูดอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่ามันชอบหรือจะจีบผม เจอกันทุกครั้งลวนลามกูตลอดๆ แล้วจะให้คิดยังไง ผมเป็นคนมีความรู้สึกถ้ามันมาเล่นกับความรู้สึกของผมมากๆ สักวันนึงคนที่เสียใจจะต้องเป็นผมแน่ๆ

   RRRrrrrr

   เสียงโทรศัพทฺดังขึ้นแผ่วๆจากกระเป๋ากางเกงขัดจังกวะความคิดในสมองของผม ผมล้วงมันออกมาแล้วกดรับ แน่นอนว่าเป็นคนที่ผมอยากคุยด้วยก่อนหน้านี้

   “มีไรมึง”อีกฝ่ายถามเสียงงัวเงีย

   ผมขำหึหึในลำคอ เสียงญาติเลิฟผมดูเพลียมาก นี่ก็เป็นอีกคุ่ที่ผมตกใจ บทจะคบกันก็เร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน แต่เวลาถามวิสกี้มันจะบอกนะว่าไม่ได้คบแค่กำลังศึกษาดูใจกันอยู่ ดารามากอ่ะ แต่กูเห็นนะวิสกี้เวลาที่มีสาวๆมาหาพี่ริวมึงจะมองเขาตาขวางๆน่ะ แหมะ! ไอ้ปากแข็ง

   “อยู่ไหนวะ”ผมแกล้งถาม

   “ห้องเพื่อน”มันตอบเสียงเบาๆ เหมือนว่ากลัวคนข้างๆตัวมันจะได้ยิน หึหึ วิสกี้เอ๊ยยย ในที่สุดมึงก็โตเป็นสาวสักที

   “หรออออออออออ กูให้มึงพูดใหม่”มันขำกลับมา

   “เออนั่นแหละ มึงมีไรเปล่าโทรหากู”มันถามเสียงร่าเริงขึ้นมานิด ก่อนจะได้ยินเสียงพี่ริวตะโกนถามมันดังแทรกเข้ามาในโทรศัพท์

   “เปล่า ตอนแรกว่าจะไปนอนคอนโดมึงเพราะพ่อแม่กูไม่อยู่ แต่ไม่ไปละกูไม่อยากพรากเวลาเข้าห้องหอของมึงว่ะ ฮ่าๆๆ”ผมแซวมัน ก็เจอมันด่ากลับมาตามระเบียบ

   “หึหึ เหนือญาติเลิฟ เอาไว้ถึงเวลาเข้าห้องหอของมึงกับพี่เขียนสุดหล่อเมื่อไหร่ เดี๋ยวกูจะโทรไปลาอาจารย์ให้สามวันสามคืนติดเลยนะ ฮ่าๆๆ”สัส! ทำไมมันยอกย้อนผมได้เจ็บกว่าวะ

   “ไอ้เหี้ยกี้ มึงไม่รักกู”สะดิ้งไว้ๆ ให้รู้นะว่ากูงอน

   ผมยืนเต้นแร้งเต้นกาคุยกับมันอีกประมาณสามสี่ประโยค ก็วางสายไปเห็นว่ามันต้องไปดินเนอร์กับสามี ถุย! หวานกันจัง แต่ผมก็ยิ้มไปกับพวกมันนะ ปกติผมไม่เคยเห็นวิสกี้มันแสดงอาการกับใครมากมายขนาดนี้ ผมว่าวิสกี้มันคงรักพี่ริวแล้วล่ะ ส่วนพี่ริวก็ดูเทคแคร์ไอ้กี้ดีมากๆ เอาอกเอาใจ จนเริ่มทำให้วิสกี้ของผมเกิดอาการสาวแตก ฮ่าๆๆ จริงๆนะไม่เชื่อคอยดูต่อๆไปดิ แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงคนที่ทำให้วิสกี้ยิ้มได้ ผมก็ยินดีให้มันคบกัน

   แต่ผมว่าคนที่จะไม่ยินดีคงเป็นพี่ชายทั้งสองคนของพวกผม พี่เวอร์มุธยังไม่เท่าไหร่พี่มันเป็นพวกหน้านิ่ง ปากไม่พูด แต่ความหวงน้องอยู่ที่ระดับแปดสิบเปอร์เซ็น พี่มุธมักจะใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์เพราะพี่แกโตสุดด้วยล่ะ แต่ถ้าเป็นพี่วอดก้านะระดับความหวงน้องอยู่ที่ร้อยเปอร์เซ็น แล้วพี่ก้ามันมักจะไม่ค่อยมีเหตุผลด้วย อารมณ์มักขึ้นนำเสมอ

   แค่คิดถึงผมก็สนุกแทนมันสองคนแล้ว ตายแน่ๆ

   หลังจากวางสายจากมันผมก็นั่งเล่นนั่นนู่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย มันว่างๆไม่มีอะไรทำแต่ก็ไม่อยากจะกลับบ้านอ่ะมันเบื่อ อย่างน้อยนั่งอยู่ที่นี่ก็ยังมีต้นไม้ใบหญ้าให้ผมได้เสพ

   “พี่เขียน”ผมเรียกพี่มัน ไม่ได้เดินไปหานะยังนั่งอยู่ที่เดิม แต่แบบจู่ๆผมก็เห็นพี่มันนิ่งไป เหมือนคนโดนผีเข้าอ่ะ

   ผมมองพี่มันงงๆ มันนั่งนิ่งนิ่งมาก สายตามันจับจ้องแต่ภาพในกระดาษเห็นอย่างนั้นต่อมเสือกก็เริ่มทำงานทันที เกิดอยากรู้ไงว่าภาพในมือมันมีอะไรให้สนใจนักหนา

   “เฮ้ย ไอ้พี่เขียนเป็นไรวะ”ผมขึ้นเสียงดังกว่าเดิม

   พี่มันค่อยๆช้อนตาขึ้นช้าๆมองหน้าผม คิ้วผมผูกโบว์เลยนะ ทำไมมันต้องทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้นด้วย ยิ่งโพล้เพล้ๆแบบนี้ เอ หรือว่าวันนี้จะเป็นวันปล่อยผีวะ แล้วพี่มันกับผีก็อาจจะจูนกันติดอะไรอย่างงี้

   “เหนือ”พี่มันเรียกผมเสียงแหบแห้ง

   ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีละ เฮ้ย!มันเป็นไรวะ ทำไมทำเสียงแบบนั้นด้วยอ่ะ ผมรีบลุกเดินไปดูพี่มันทันทีไม่ใช่มาช็อคแถวนี้กูเรียกปอเต็กตึ๊งอย่างเดียวนะครับนะ

   “เป็นไรอ่ะ”ผมถามร้อนรน

   พี่มันก้มหน้านิ่ง มือมันยังจับกระดานภาพไว้แน่น เมื่อกี้ผมลองชะโงกหน้าดูแล้วแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยเพราะพี่มันเอากระดาษแผ่นอื่นปิดทับไว้แล้ว แต่ทำไมมันต้องทำหน้าตาเหมือนอมโลกไว้ทั้งใบแบบนั้นด้วย

   “กู.....”มันเรียกค้างก่อนจะเงียบไป

   พี่มันไม่ตอบอะไรต่อแต่จู่ๆก็ลุกขึ้นเก็บของซะงั้น อ้าว ไอ้ห่านี่

   “อะไรของมึงวะเนี่ย”ผมโวยวาย คนไม่มีไม่เป็นไรไม่อายเว้ย

   “หึ”สาบานว่านี่คือมันพูดกับผม

   อะไรวะ ผมงงเลยทีตอนนี้มาทำเป็นเดินหนีผม แล้วเมื่อกี้หมาตัวไหนเรียกให้กูมานั่งเป็นกำลังใจให้วะ แม่งงงงง

   หมับ!

   “เดี๋ยวดิ”ผมคว้าแขนพี่มันไว้ได้ทัน

   “เป็นไรอ่ะ”ผมถามอีกรอบถ้าคราวนี้มันไม่ตอบ กูจะโทรฟ้องพี่เต๋าให้มาจัดการมึงแล้วนะ

   “ภาพนี้ทำให้กูไม่มีแรงทำงาน”มันยอมตอบผมพร้อมทั้งยื่นกระดาษร้อยปอนด์ที่มันม้วนๆไว้ยื่นมาให้ผม

   “ภาพไร”

   “ค่อยกลับไปเปิดที่บ้านนะ ห้ามเปิดกลางทาง”พี่มันว่า

   “เฮ้ย ไม่ใช่จันทโครพนะ”ผมแกล้งหยอกแต่แม่งไม่ขำว่ะ

   “เอาดีๆภาพไรเนี่ย เริ่มกลัวแล้วนะไม่ใช่พี่วาดภาพผีแล้วเอามาให้ผมอ่ะ ผมถีบหน้าจริงๆนะ”เป็นการขู่ครับ เกิดมันวาดภาพผีขึ้นมาจริงๆอย่างน้อยๆผมจะได้ระบายความกลัวด้วยการภีบหน้าคน

   “ดูเองดิ แต่รู้ไว้อย่างเดียวว่าภาพนี้ทำให้กูใจสั่นวาดต่อไม่ได้ กูไปละ”นับว่าประโยคเมื่อครู่นี่พี่มันพูดยาวมาก

   มันว่าจบก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป ผมยืนมองงงๆใจจริงก็อยากเปิดดูเลยอ่ะนะ เพราะคนอย่างมันจะมาห้ามอะไรผมได้ แต่ลึกๆแล้วใจก็สั่งให้ผมทำตามที่มันบอก บางทีถ้าผมกลับไปเปิดที่บ้านผมอาจจะไม่ต้องอายคนก็ได้

   อาย

   ทำไมผมต้องอายคนอื่นด้วยวะ ไม่รู้สิความรู้สึกผมมันบอกว่า ภาพนี้แม่งมันไม่ธรรมดาแน่ๆอ่ะ

   .

   .

   .

   “กลับมาแล้วค๊าบบบบบบบ”รู้นะว่าพ่อกับแม่ไม่อยู่แต่ก็บอกไปงั้นล่ะเป็นมารยาท

   ผมวิ่งขึ้นห้องล็อคประตูลงกลอนเรียบร้อย ก็รีบหยิบม้วนกระดาษขึ้นมาหวังจะเปิดมันให้เร็วไว ฮ่าๆๆ ลิเกเนอะกูเนี่ย แต่คิดไปคิดมาผมว่าผมอาบน้ำก่อนดีกว่าเพราะอย่างน้อยถ้าเป็นอะไรที่มันสยองขวัญจริงๆล่ะก็ผมจะได้ห่มผ้านอนเลย เอ้อๆๆ ฉลาดว่ะ

   ผมใช้เวลาอาบน้ำแค่สิบห้านาที ปกติถ้าไม่ชั่วโมงนี่ไม่ออกมาง่ายๆนะ แต่วันนี้เพลียไงง่วงนอน จริงๆนะไม่ได้ว่าอยากจะรีบออกมาดูภาพที่ไอ้พี่เขียนมันวาดเลยจริงๆ ผมแค่ง่วงไง ไม่เชื่อผมเหรอ แง่งงง เชื่อดิ!

   ผมหยิบมันติดมือขึ้นมาบนที่นอน สอดขายัดตัวเข้าไปในผ้านวมผืนใหญ่ เอาหมอนดันหลังไว้หน่อยยังไม่นอนหรอกแค่เอนตัว ก่อนจะตัดสินใจปลดเชือกที่พันกระดาษไว้ทิ้งไป

   ผมค่อยๆกางภาพนั้นออกช้าๆ ทำไมต้องใจเต้นอันนี้ผมก็หาสาเหตุไม่ได้เดี๋ยวเอาไว้ไปหาหมอตรวจแล้วผมจะมาบอกนะ

   กึก!
   ‘ดูเองดิ แต่รู้ไว้อย่างเดียวว่าภาพนี้ทำให้กูใจสั่นวาดต่อไม่ได้ กูไปละ’

   ทันที่ที่ภาพวาดร้อยปอนด์ขนาดA2ปรากฏต่อลูกกะตาของผม ประโยคสุดท้ายที่พี่เขียนมันพูดไว้ก็ลอยละล่องเข้ามาในหัวอย่างไม่ได้นัดหมาย

   ตึกตักๆๆ

   หัวใจผมเต้นโครมครามเป็นจังหวะสามช่ารู้สึกตัวเองหน้าร้อน ตัวร้อนเหมือนจะไม่สบาย มือไม้มันสั่นจนภาพมันหล่นตุ๊บลงบนตัก ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดหน้าตัวเอง

   นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมนั่งท่านั้น ก่อนจะตัดสินใจลดมือลงนิดหน่อยแล้วมองภาพในกระดาษอีกครั้งหนึ่ง

   

   ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมยิ้มกว้าง กว้างมากเท่าที่ผมเคยยิ้มตั้งแต่เกิดมา อาการมือไม้สั่น ใจเต้น หน้าแดง สาเหตุมันคงมาจากอีภาพวาดมหัศจรรย์นี้แน่ๆ

   ตอนแรกก็คิดว่าเป็นภาพผีหรือไม่ก็ภาพอะไรที่มันจิตๆเพราะดูจากสีหน้าพี่มันตอนนั่งนิ่งๆแล้วก็สยอง

   ต่อมาก็คิดว่าอาจะเป็นภาพวิวแต่คงวาดแบบถ่ายติดวิญญาณ ประมาณว่าคุณเจนดิฉันสัมผัสได้ค่ะ อะไรแบบนั้น(คิดแปลกเนอะ)

   แต่ไม่ใช่ มันไม่ใช่!

   ภาพนี้แม่งโคตร....แบบโคตรๆๆๆ

   หน้าตาดี!!!!

   คุณรู้กันหรือยังว่าเป็นภาพอะไร

   ปิ๊ง ป่อง!!

   ใช่แล้วภาพผมเอง แล้วอย่างนี้เป็นคุณจะเขินไหม ภาพตัวเองกำลังนั่งคุยโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นมองพระอาทิตย์ที่กำลังตกดิน มือซ้ายถือโทรศัพท์มือขวายกขึ้นบังแดด พูดตรงๆนะว่าภาพมันสวยมาก มันวาดเหมือนกับว่าเป็นภาพถ่ายในเวลาแค่ไม่ถึงชั่วโมงมันสามารถร่างได้ขนาดนี้ ผมยอมรับนับถือมันจริงๆ

   แต่เหนือจากความชื่นชมคือตัวมันที่พูดบอกผม

   มันต้องการจะบอกผมว่า

   เห็นหน้าผมแล้วมันใจสั่นใช่ไหม

   กูขออ้วกแปป! แล้วทุกครั้งทีมึงลวนลามกูนี่ไม่เห็นมึงจะใจสั่น อย่างอื่นนี่สั่นตลอด ตอแหลจริงๆ

   แต่จะว่าไป กูจะยิ้มทำไมล่ะ!!!!


นักเขียนขอเม้าาาาา

น่ารักป่ะ T^T แนนป่วยมากช่วงนี้ T^T

[hembetaro]

 

น่ารักอ่ะทั้งพี่เขียนทั้งน้องเหนือ กลับมาโกยคะแนนแม่ยกจากพี่ริว-น้องวิสกี้ในทันใด

น้องเหนือเริ่มหวั่นไหวแล้ววววววววว  พี่เขียนเขินน่ารักเว่อร์อ่ะ

น้องแนนหายป่วยเร็วน้าาาาาา  รักษาสุขภาพด้วย

เราห่วงเด๋วนิยายสะดุด  อ่ะ...

ล้อเล่น

 

[TIKA_n]

พี่เขียน  ตอนนี้ทำคะแนนในใจเราพุ่งปรี๊ดดด  แหม ใช่ไอ้พี่เขียนโรคจิตคนเดิมป่ะเนี่ย หวานสุด ๆ ไปเลย
แค่นั่งวาดภาพน้องเหนือทำเอาหมดแรง ใจสั่น ทำงานต่อไม่ได้ โรครักน้องเหนือท่าจะทำพิษพี่เขียนปางตายแล้ววว 
ไหงตอนนี้พี่เขียนเหมือนมาเริ่มจีบน้องเหนือแบบขั้นเบสิกล่ะเนี่ย ทั้งที่ตอนต้นลวนลามน้องเค้าซะอย่างกับพวกบ้ากาม
แปลว่าตอนนี้มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วสินะว่ารักน้องเหนือแน่แท้แล้วน่ะ ดี ๆ พี่เขียนแบบนี้เราชอบมาก ๆ ค่อยน่าเชียร์หน่อย
พี่ริวกับน้องกี้นี่สวีทวี้ดวิ้วมาก ๆ แต่จะดราม่าไอ้ตอนพี่วอทก้ารู้เรื่องรึเปล่าล่ะเนี่ย 

[มะลิลา]

ได้คะแนนไปเต็มเต็มเลยพี่เขียน
ปลื้มแทนน้องเหนือ

[~มือวางอันดับ1~]

  เริ่ดค่ะเริ่ด

[moodyfairy]

ง่ะะ หวานเกินไปละ ไหนบอกว่าเจอกันรอบหน้าไม่รอดไง เนี่ยย น้องเหนือรอดมาได้ละเนี่ยยย

[Nano PL]

  เหนือ ใจเย็นน่ะ

[Kalamall]

  พี่เขียนนนนนนนน เขินเป็นด้วยเหรอ 5555

เหนือฮาน่ะ   

[MunashiiSora]

พี่เขียนน่าจะทำอะไรให้ชัดเจนไปเลยนะ
จะได้เป็นแฟนกันซะที > <'
คนอ่านก็รอลุ้นตามอยู่เนี่ยๆ

 

[full69]

แปลกแฮะรอบนี้มือพี่เขียนอยู่สุขไม่ลวนลาม ฮี่ๆ

 

หายป่วยไวๆจร้า

[goosongta]

อย่างที่คนแต่งบอกจริงๆด้วย หวั่นไหวไปกะพี่เขียนแล้วอ่ะเจอตอนนี้เข้าไป

[snowboxs]

มันคือมุมโรเมนติกของพี่เขียนใช่มั้ยเนี่ย
อ๊ากกเขินไปกับเหนือด้วยเลยนะนี่ 

[Aomampapeln]

เอาพี่เขียนแยกน้ำห่อกลับบ้านได้ป่ะน่าร๊ากอ่ะเขิลๆๆ~
หายไวไวนะค่ะ^^

[วัวพันปี]

 :L2:เยี่ยมนักเขียน กลับมาแข็งแรงเร็วๆนะ

[IRIS]

โห พี่เขียนจีบแบบคนปกติเค้าก็เป็นด้วย ไม่รู้เลยนะเนี่ย..55555

[Gutjang]

อิพี่เขียน ได้ใจมากอ่ะ

[perrfungirl]

พี่เขียนแอบหวานเบาๆ อิอิ