หัวข้อ: - - OMG! หมดกัน..มันเอาผมเป็นเมีย - - ตอนที่40 (END) P.54 >Up.15/04/14<

[มะลิลา]

หนูวิสกี้นี่ร้ายใช่เล่นนะ
อนาคตพี่ริวคงต้องเข้าชมรมคนเกียร์มัวแน่ ๆ

[ayumi_jern]

รักกันๆ 

[LadySaiKim]

วิสกี้น่ารักจังงงง กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!

[maru]

ริวแกล้งกี้ทำไม

[aoihimeko]

พอดีกันแล้ว ความหวานนี่ฟุ้งกระจายเชียว

พี่ริวนี่ชอบแกล้งน้องจริงๆ
 
รอครึ่งหลังจ้า

[Aomampapeln]

พี่เขียนดูคู่นี้เป็นตัวอย่างสิเค้าไปถึงไหนกันแล้วถ้าเหนือไม่ยอมจับกดเลย

[viewier]

เอาแล้วหล่าววววววว
 

[toshika]

  น้องวิสน่ารักมากกกกกก

[nincja]

วิสกี้น่ารักมากอ่า
งี้พี่ริวจะไปไหนได้้  ฮ่าๆๆๆ

[na-au]

อ่านทีเดียว 2 ตอนรวด บอกได้อย่างเดียว

"คนแก่เบาหวานกำเริบ"

 

[tuktik_narak]

ครึ่งหลัง



   .

   .

   หลังจากวันที่เคลียร์กะไอ้ห่าพี่ริวได้ผมก็นอนซมอยู่สองวันติดๆ วันแรกมันเล่นผมจนอ่วมเหมือนคนตายอดตายอยาก วันต่อมาผมนอนยาวไม่กินข้าวไม่อาบน้ำ ไม่ขยับตัวใดๆทั้งสิ้น มันเจ็บปวดร้าวเหมือนสะโพกจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วพี่มันก็รู้หน้าที่ดีเอาใจผมสารพัด หึ สมน้ำหน้ามึง

   วันนี้ผมกลับมาเรียนตามเดิม ขับรถมาเองเพราะพี่มันมีเรียนเช้าผมเรียนช่วงบ่ายมาไม่ตรงกัน แล้วอีกอย่างผมก็กลับบ้านผมไม่ได้ตกลงว่าจะอยู่กับพี่มันด้วย ให้เยอะไปเดี๋ยวหาว่าผมง่ายเกิน จะกลายเป็นว่าไม่มีค่า อ้อ! แล้วเพื่อนผมก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ถ้าให้พี่มันมาส่งพวกไอ้เหนือได้หัวใจวายตายแน่

   “ฮิ้ววววว มาเรียนได้แล้วหรอครับ คุณวิสกี้”เสียงไอ้ต้นเพื่อนในคณะโห่ปากแซวผมทันทีที่เท้าเหยียบขึ้นไปบนตัวตึกเรียน

   “ยังมั้งไอ้สัส”ผมตอบ คนยิ่งเหนื่อยๆเพลียๆอยู่มายุ่งกะกูทำไม

   “ไปรีดน้ำที่ไหนมาอ่ะ หน้าดูเพลียๆนะ”มันยังเห่าหอนไม่เลิก มันคงคิดว่าผมไปเอากับผู้หญิงมาล่ะสิ เพราะแต่ก่อนผมก็หยุดเรียนแบบนี้บ่อยๆ แต่ขอโทษว่ะเพื่อนคราวนี้กูโดนเขาเอามาเลยเหนื่อยกว่าปกติ

   “กับเมียมึงไง”

   “ปากร้ายนะเราอ่ะ”มันบีบปากผมแล้วทำหน้าตาตอแหลใส่ ก่อนที่จะวิ่งหนีไปทันทีที่ผมยกตีนขึ้นจะนาบหน้ามัน

   “อ้าววิสกี้”ผมหันไปตามเสียงเรียกก็เจอพี่ซันเดินมาทางผม ผมยิ้มให้พอเป็นพิธี

   “ทำไมมาคนเดียว”ผมถามเพราะปกติจะเห็นพี่มันพร้อมพี่เพทายตลอดจนคนนึกว่าเป็นผัวเมียกัน แต่พวกผมรู้ว่ามันไม่ใช่

   “น้องครับ ให้กูเรียนบ้างเหอะกูถาปัตนะไม่ใช่จิตรกรรม ฮ่าๆๆ”พี่มันพูด ลืมคิดไปว่าพี่ซันกับพี่เพทายอยู่กันคนละคณะนี่หว่า

   “แล้วนี่ไม่มีเรียนหรือโดด”

   “เพิ่งเลิกเรียน แล้วมึงอ่ะวิสกี้เลิกเรียนแล้วหรือเพิ่งมา”

   “เพิ่งมาครับ”

   “ไม่สบายเปล่าวะ ทำไมหน้าตามึงดูอิดโรยเหมือนคนนอนไม่พอ”แน่ล่ะสิเพราะเพื่อนมึงเลย ทำให้กูเป็นสภาพแบบนี้

   “งานเยอะ”ไม่รู้จะหาคำตอบไหนได้ดูดีกว่าคำว่างานอีกแล้วไม่มี

   “วันนี้ไปกินงานวันเกิดกูเปล่า”พี่มันชวน ผมเลิกคิ้วลืมสนิทเลยว่าพี่มันเกิดวันนี้

   “ไปดิ ขอโทษทีนะผมลืมเลย”

   “ไม่เป็นไรฝากชวนพวกไอ้เหนือด้วยนะ เจอกันทุ่มนึงบ้านกู จำได้ใช่ไหม”ผมพยักหน้า จำได้ว่าอยู่ใกล้ๆกับเซ็นทรัลอะไรสักอย่าง เดี๋ยวถามไอ้เหนือเอามันน่าจะจำได้ ไปตั้งนานแล้วด้วยไงตั้งกะปีหนึ่งจำได้เลือนลางก็ไม่แปลก

   พูดกันอีกสองสามคำพี่มันก็ขอตัวกลับบ้านก่อนเห็นว่าต้องกลับไปเตรียมงาน บ้านพี่มันไม่ได้เป็นเศรษฐี แต่เรียกว่าเป็นบ้านคนมียศมีบั้งกันทั้งตระกูล ตั้งแต่สมัยเจ้าคุณปู่เลยมั้งเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่ มาถึงพ่อพี่มันก็ยังเป็นทหารอีก พี่ชายพี่มันก็เพิ่งได้เลื่อนเป็นผู้กองเมื่อปีสองปีมานี้ มีแต่พี่มันเนี่ยแหละที่ผิดแผกแหวกแนว มาเป็นศิลปินวาดรูปบ้าน วาดรูปสวน แต่บ้านพี่มันดีมากอ่ะไม่เคยห้ามตามใจลูก ขอแค่เป็นสิ่งที่ลูกชอบก็พอ

   RRRrrrr

   ผมกดรับตอนที่กำลังเดินขึ้นไปเรียนก็เห็นเป็นญาติคนสนิทโทรมา ต้องรับนะถ้าไม่รับนี่โดนมันดักตีหัวแน่ เพราะไม่รับสายและไม่โทรกลับหามันเลยตั้งสามวัน

   “ว่า”

   “ไอ้เหี้ยกี้!!!!!!!!!!!!! มึงอยู่ไหน!!!!!!!!!!!!!”ผมเอาโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทัน มันตะโกนมาเสียงดังมากเหมือนดีใจที่ได้ยินเสียงผม หึ

   “กำลังจะขึ้นเรียน ทำไม”ทำนิ่งไว้ เดี๋ยวมันจะรู้ว่าเรากำลังมีความลับ

   “มึงเคลียร์กับกูยาวแน่ ไอ้กี้!”มันคาดโทษผม ผมก็งงดิ มันพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ

   “เคลียร์เรื่อง?”ผมถาม ก่อนจะได้ยินเสียงกุกกักๆ พร้อมเสียงคนทะเลาะแย่งโทรศัพท์กัน -..-

   “เรื่องผัวมึงไงไอ้กี้!”มันตะโกนใส่หูผม แต่เสียงนี่ไม่ใช่ไอ้เหนือละ

   “ไอ้เหี้ยแพะ มึงพูดอะไรอ่ะ”ผมถามปากคอสั่น ไอ้ห่ารู้ได้ไงวะ

   “กูรู้ละกัน วันนี้มึงไปงานพี่ซันใช่ไหม มึงเตรียมคำตอบดีๆด้วยล่ะเพราะพวกกูมีคำถามเยอะมว๊ากกก! ติ๊ด”มันทำเสียงดัดจริตตอนท้าย ก่อนจะกดวางสายใส่ผม

   ผมมองโทรศัพท์งงๆ มือไม้สั่นตื่นเต้นอย่างไม่มีสาเหตุ ยังไม่พร้อมจะเล่าเลยนะ ไม่ได้คิดจะปิดบังอยู่แล้ว แต่คือแบบไม่ให้เวลาผมทำใจหน่อยเหรอ

   RRRRrrrrrr

   โทรศัพท์ผมแผดเสียงอีกรอบ สรุปแล้วกูจะได้เข้าเรียนไหมเนี่ย

   “ว่าไง”ผมกดรับ ยังไม่ได้ดูเบอร์ คิดว่าคงเป็นไอ้เหนือนั่นแหละ

   “วิสกี้ T^T”มันทำเสียงน่าสงสาร เสียงเหมือนคนจะร้องไห้ใส่ กูรู้ละว่าใคร

   “เป็นไรพี่ผมกำลังจะเข้าเรียน”ผมหยุดยืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าห้อง ยังไม่เข้าเพราะธุระกูเยอะเหลือเกิน

   “พี่หลุดปากบอกทุกคนไปแล้ว”มันทำเสียงเศร้าๆ แต่สันหลังผมเสียววาบๆ ไอ้ห่านี่!!

   “บอกไร!!”ผมตวาด ให้มันหงอ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร

   “ขอโทษค๊าบบบ พี่เผลอบอกกับเพื่อนๆกี้ว่าเราได้เสียกัน”

   สัส!!! ไม่ใช่คบกัน คำพูดมันไม่ได้สวยขนาดนั้น มันบอกว่าได้เสียกัน ไอ้บ้านี่กูจะด่ามึงว่าอะไรดีวะ

   “ปากมึงดีนักหรอ”ผมขึ้นคำหยาบ เวลาโมโหสรรพนามที่ใช้จะสถุนทันที

   มันไม่ตอบแต่มีเสียงครางเหมือนลูกแมวกำลังอ้อน นี่มันกำลังอ้อนผมเหรอ หึหึ ไอ้ห่าจะน่ารักไปละ

   ผมไม่ได้โกรธมันหรอกที่บอกใครต่อใคร เพราะยังไงพวกนั้นก็เพื่อนผม เพียงแต่ผมตั้งตัวไม่ทันเท่านั้น แล้วที่แกล้งเสียงดังใส่ แค่อยากจะข่มมันไว้ก่อน คราวหลังทำอะไรมันจะได้กลัว เป็นไงความคิดผมนี่สุดยอด

   “เงียบห่าไร เดี๋ยวกูเจอมึงโดนแน่”เน้ๆ อย่านึกว่ากูเป็นเมียแล้วกูจะยอมนะมึงนะ

   “ฮือออ ขอโทษน้า นะคร๊าบบบบบ”มันลากเสียงยาวง้อผม คึคึ รู้สึกดีว่ะ

   “อ้าว ไอ้เหี้ยยืมเขินยืนยิ้มไรอยู่ได้ ไมไม่เข้าเรียน”

   “วิสกี้ยิ้มหรอ?”

   เหี้ยละ! ผมหันไปมองหน้าเพื่อนคนหนึ่งที่เดินมาทักผม ผมสะบัดไล่มันไม่สนใจคำถามของคนในโทรศัพท์ เพื่อนผมทำหน้างงๆ แต่ก็ยอมเดินเข้าห้องเรียนไป

   “อะไรมึง”ผมเหวี่ยง ได้ยินมันหัวเราะหึหึมาตามสาย

   ผมยกมือปิดหน้านี่กูเสียฟอร์มอีกละ ไอ้ห่าเพื่อนผมตัวเดียวเลย ว่าแต่ทำไมเมื่อกี้ผมต้องยิ้มด้วยล่ะ แล้วนี่กูเขินด้วยหรอตายๆๆ วิสกี้ มึงพลาดนะ

   “แกล้งพี่ เดี๋ยวจะโดน”มันว่าแต่หัวเราะไปด้วย มีความสุขจริงนะ

   “จะทำไรล่ะ”ผมถามมัน แต่ขานี่ตัดสินเดินลงไปด้านล่าง ไม่รงไม่เรียนมันแล้ว วิชานี้ไม่เช็คชื่ออยู่ละ ไม่ได้อยากคุยกับมันนะ แต่รำคาญ เดี๋ยวเข้าห้องเรียนสายอาจารย์ก็บ่นๆอีก ผมเกรงใจอาจารย์ผู้สอนไงก็เลยเลือกไม่เรียนดีกว่า เป็นไงคิดดีป่ะ คึ

   “ทำโทษเด็กดื้อ”ไอ้เหี้ย ทำเสียงกระเส่าทำไม กูคิดหื่นเลยเนี่ย

   “หึหึ”ไม่รู้จะพูดอะไร

   ผมยกโทรศัพท์ลงก่อนจะตัดสายทิ้ง ไม่ใช่อะไรนะก็ไอ้พี่ริวตัวเป็นๆนั่งอยู่หน้าคณะ แต่มันหันหลังให้เลยไม่เห็นว่าผมเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังมัน

   “วิสกี้ๆ อ้าว ตัดสายกูทำไมวะ ฮุ! ยังไม่หายคิดถึงเลย”ผมยิ้ม นี่กูยิ้มให้มันไปกี้รอบแล้วเนี่ยวันนี้ แล้วทำไมผมต้องหลงคำพูดมันด้วยเล่า ฮึ่ยๆๆๆ

   “………………”ผมยืนเงียบๆ อยากรู้ว่ามันจะรับรู้ได้หรือเปล่าว่าผมอยู่ตรงนี้

   “สงสัยเรียนมั้ง งั้นส่งข้อความดีกว่าวุ้ย”มันพูดต่อ ผมนี่แทบจะหัวเราะ อะไรจะโง่ได้ขนาดนั้น นี่กูยืนใกล้จนเงาจะทับกันอยู่ละยังไม่รู้สึกตัวอีก

   “ติ๊ด!”เสียงข้อความผมดังขึ้น มันก็ยังไม่หันหน้ามา ไอ้ห่า ซื่อบื้อหรือโง่วะ

   ‘คิดถึงอ่ะ อยากนอนกอด วันนี้ไปงานไอ้ซันใช่ไหม ถ้าเจอกันต้องให้กอดด้วยนะ จุ๊บๆ’

   ไอ้เหี้ยยย คำพูดมึงดูเหมือนเด็กม.ปลายจีบสาวมากอ่ะ แล้วทำไมกูต้องยิ้มด้วยล่ะ

   “ไอ้งั่ง”ผมตะโกนเรียก ไม่หันมาซะที กูยืนจนเมื่อยไข่

   “วิสกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกี้”มันตะโกน ก่อนจะถลามาหาผม ดีนะคนตรงนี้ไม่มีไม่งั้นกูโบกคว่ำ

   “อย่าเข้ามาใกล้นะ เห็นไหมคนเดินผ่านไปมา”ผมบอก จริงๆไม่มีใครหรอก จะมีก็แค่คนเดินขึ้นไปเรียน

   มันหยุดนิดนึงก่อนจะพุ่งเข้ากอดผมจนตั้งตัวไม่ทัน แม่ง!!!! สันดานจริงๆ


TBC_____________________




นักเขียนขอเม้าาา

มาสั้นไปหน่อยไม่ว่ากันเน้ออออ

แต่งไป งง ไป อะไรวะ คือพล็อตไม่มีคิดสด มันเลยออกมาเป็นแบบนี้ T^T

ตอนหน้ากลับมาคู่หลักจ้าา เห็นหลายคนขัดใจพี่เขียนทำไมไม่คืบหน้าซะที

ใกล้แล้วค๊าบบบบ ใจเย๊นนนนนนนน 55555555555

สมน้ำหน้าพี่เขียนเหมือนกันนะ ชอบแทะเล็ม เป็นไงล่ะ กว่าจะได้กิน

สู้พี่ริวไม่ได้ โด่ๆๆๆๆ

 

[มะลิลา]

นั่นไง น้องกี้เราข่มสามีจริงๆ
น่ารักอ้ะ
คู่เอกเร่งสปีดหน้อยนะพี่เขียน
งานวันเกิดคืนนี้จัดไปพี่

[snowboxs]

วิสกี้เจ่งมาก มีข่มขู่สารมีด้วยอ่ะ
แต่พี่ริวนี่ หลงวิสกี้มากเลยนะ

[hembetaro]

 

ขอรีเควสให้วิสกี้เป็นเคะราชินีฮร๊าฟฟฟฟ
รอคู่หลัก......ลุ้น ลุ้น  O_o

ปล.   สถุน  >>>  สถุล  นะจ๊ะ

 

[Karn12]

พอตกลงกันได้นี่หวานเลยนะ

[nunnan]

พี่ริวจริงใจจจจ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม มากเหมือนอีตาเขียนน 

[greensoda]

พี่ริวมีแววเกลียมัวนะเนี่ยยย 

[muiko]

คู่กี้กะพี่ริวน่ารักกกกกกมากกกกอ่ะ
พี่ริวกลัวเมียยยยน่าเนี่ย
กี้ข่มไว้ๆๆๆ

พี่เขียน เมื่อไหร่จะได้หวานกะเหนือแบบคู่กี้กะพี่ริวบ้าง
 

[cher7343]

น่ารักอ่ะ น่ารักทั้งคู่
พี่ริวจ๋าสามีที่ดีต้องอ้อน ต้องง้อ ต้องยอมคุณภรรยานะจ๊ะ 

[maru]

ริวน่ารัก

[Nano PL]

5555 วิสกี้ นะ วิสกี้  รักพี่ริวเข้าแล้ว

[full69]

เขินอ่า วิสกี้ผู้เหนือพี่ริว

555  พี่ริวกลัวเมีย

[sukaz]

 

[goosongta]

แบบพี่เขียนก็ดีนะ รักซึมลึก

[MunashiiSora]

วิสกี้น่ารักนะ
แต่พี่ริวน่ารักกว่า 

คือเค้าแพ้คนขี้อ้อนอ่ะ 

[Gutjang]

วิสกี้ไม่ใช่อย่างที่่เห็นเลยนะเนี่ย เขินอ่ะ

[nunamicky]

คู่รองไมน่ารักจังว๊า
อีพี่ริวอ้อนเป็นเด็กๆ เลย น่ารัก

[Aomampapeln]

พี่ริวอ้อนเก่งนะเนี่ยน่าร๊ากกกก
พี่เขียนนนนนอยู่ไปไหนกลับมาเถอะ

[TIKA_n]

ยินดีต้อนรับพี่ริวเข้าสมาคมเกลียมัว ฮะๆๆๆ    สะใจที่ซู้ด เข้าไปอยู่แล้วต่อไปชวนอีตาพี่เขียนไปอยู่ด้วยนะ รู้ปล่าว อิอิ
น้องวิสกี้สุดยอดมาก ๆ เอาพี่ริวได้อยู่หมัดดีจริง พี่ริวกลายเป็นลูกแมวขี้อ้อนไปซะแล้ว แต่พี่ริวเวอร์ชั่นนี้น่ารักสุด ๆ เลยนะเนี่ย ท่าทางเราจะปันใจให้คู่รองมากกว่าคู่หลักซะแล้ว    ฮาตรงน้องกี้คิดว่าตัวเองมีความลับ ที่ไหนได้ คุณสามีจัดแจงเผยความลับให้เสร็จสรรพเรียบร้อยซะแล้ว  น้องวิสกี้น่ารักสุด ๆ ทำเป็นตวาดแต่ที่แ้ท้ก็แพ้ลูกอ้อนพี่ริวซะยิ้มแก้มปริ โอ้ย  คู่นี้มันจะน่ารักไปหนายย     พี่เขียนช่วยดูพี่ริวเป็นตัวอย่างซะหน่อย โด่ว ถ้าทำตัวน่ารักอย่างพี่ริว ป่านนี้ได้น้องเหนือเป็นแฟนไปตั้งนานแล้ว ชิชิ

[Animee]

โอ้ยยยยยย น่ารักมากคู่นี้ สุดๆ >/////////<
พี่ริวก็หงอเมีย อิเมียวิสกี้ก็ฟอร์มจัด หลุดตลอดดดด
555555555555